ေက်ာက္သင္ပုန္းကို ၁၉၄၅ တြင္တည္ထြင္ခဲ့သည္။
ျမန္မာ့ေက်ာက္သင္ပုန္း သမိုင္းအစ
ေက်ာက္သင္ပုန္း(tablet)ႏွင့္ ေက်ာက္တံ(pen)မ်ား ျဖစ္ေပၚလာပံုမွာ
၁၉၄၅ ခုႏွစ္တြင္ ဦးေအာင္သိန္း ဆိုသူသည္ မုဆိုးမေတာင္မွ စီးဆင္းေနေသာ စမ္းေခ်ာင္းရွိေက်ာက္ျပားမ်ားကို
ေကာက္ယူၿပီး သံျပားႏွင့္ျခစ္ကာ ျမန္မာ့ ေက်ာက္သင္ပုန္းကို စတင္ျပဳလုပ္ခဲ့သည္။ ထိုအခ်ိန္က
စက္မေပၚေသး၍ လက္ျဖင့္သာ လုပ္ကိုင္ရသျဖင့္ တစ္ေန႔လွ်င္ ေက်ာက္သင္ပုန္း၅ခ်ပ္သာၿပီး၏။
တစ္ျဖည္းျဖည္းႏွင့္တစ္ျခားသူမ်ားလည္း ယင္းေက်ာက္မွ ေက်ာက္သင္ပုန္း ျပဳလုပ္ၾကေၾကာင္း
သိရွိလာၾကသျဖင့္ မည္သူမဆို မိမိၾကိဳက္သည့္ေနရာတြင္ ေက်ာက္မ်ားကို ခြာယူ၍ စမ္းသပ္ျပဳလုပ္ရာမွ
ေက်ာက္သင္ပုန္း ျဖစ္လာသည္။ ၁၉၅၀ ခုႏွစ္မွစ၍ ေက်ာက္မ်ားကို ခြာမရေတာ့ဘဲတြင္းစတင္တူးေဖာ္ရာမွ
ေက်ာက္တြင္းမ်ား ျဖစ္လာခဲ့သည္။ ေရွးႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာကတည္းက မုဒြန္းရြာသည္မြန္တို႔၏လက္မႈပညာတစ္ရပ္အျဖစ္
ေက်ာက္သင္ပုန္းလုပ္ငန္းသည္ ေက်ာ္ၾကားခဲ့သည္။
ထုတ္လုပ္ပံု
ေက်ာက္သင္ပုန္းေက်ာက္မ်ားကို မုဆိုးမေတာင္အနီးတစ္ဝိုက္
ေတာင္မ်ားမွ တူးယူရရွိသည္။ မနက္လင္းသည္ႏွင့္ ေက်ာက္တူးသမားမ်ားသည္ ေတာင္ေပၚကိုတက္ၿပီး၊
ေတာင္ေပၚကေန တစ္ဆင့္ ေက်ာက္တြင္းထဲကို တစ္ခါျပန္ဆင္းရသည္။ ေက်ာက္သင္ပုန္းေက်ာက္မ်ားသည္
အရင္က အေပၚယံကေန ခြာယူ၍ရေသာ္လည္း အခုဆိုလွ်င္ တြင္းအနက္ႀကီးတူးၿပီး ယူရသည္။ တြင္းမ်ားကို
တည့္တည့္တူးလို႔မရေပ၊ ေစာင္းေစာင္းေလး တူးသြားရသည္။ ေအာက္ကိုဆင္းလွ်င္ ေလမဝင္၍ ဖေယာင္းတိုင္ထြန္းလို႔မရပါ၊
မီးေခ်ာင္းမ်ားထြန္းၿပီး ဆင္းရသည္။ တစ္ခ်ဳိ႕ုတူးေနေသာ တြင္းမ်ားသည္ ေပ ၂၀၀ အထိ နက္သည့္အတြက္
ေအာက္ေျခမွာ ေရမ်ား စိမ့္ဝင္သည္။ ထိုေရမ်ားကို ေမာ္တာမ်ားႏွင့္ စုပ္တင္ရသည္။ ေရကုန္လွ်င္
အေပၚယံမွာ တင္ေနေသာ ႏုန္းမ်ားကို ျခစ္ထုတ္ရသည္။
ျခစ္ထုတ္ၿပီး ေက်ာက္မ်ားကို စတူးရသည္။ ေက်ာက္မ်ားကို အတံုးလိုက္အလႊာလိုက္
တူးၿပီးလွ်င္ တြင္းအေပၚသို႔ တင္ရသည္။ တြင္းထိပ္ကိုေရာက္လွ်င္ ေက်ာက္မ်ားကို ခြဲရသည္။
အလႊာလိုက္္အခ်ပ္လိုက္ ခြဲၿပီးလွ်င္ ပံုစံသြင္းသည္။ အရြယ္အစားအလိုက္ ၈လကၼ၊ ၆လကၼ၊ ၇လကၼ
စသျဖင့္ အၾကမ္းျဖတ္၍ ရြာသို႔ သယ္သြားၾကသည္။ ရြာေရာက္လွ်င္ ေက်ာက္အၾကမ္းမ်ားကို လာဝယ္ၾကသည္။
ဝယ္ၿပီးေက်ာက္ကို ေရြေဘာ္ထိုးရသည္။ ေရြေဘာ္ထိုးၿပီး ကတ္ေၾကးႏွင့္ ေလးဘက္ေလးတန္ညီေအာင္
ညႇိေပးရသည္။ ၿပီးလွ်င္ စက္နဲ႔တစ္ခါ ျပန္ေခ်ာေပးရသည္။ ထို႔ေနာက္ ေရႏွင့္ ေဆး၊ ေနပူလွန္း၊
ေဆးသုတ္၊ အေျခာက္ခံရသည္။ ၿပီးလွ်င္ ေဘာင္သြင္းရသည္။ ေဘာင္သြင္းၿပီး ေကာ္ပတ္နဲ႔ အေခ်ာျပန္ကိုင္ရသည္။
အေခ်ာကိုင္ၿပီးလွ်င္ ေလးဘက္ေလးတန္ သံ႐ိုက္ေပးရသည္။ (၀ါး သို႔မဟုတ္ သစ္မာသားျဖင့္ သစ္ပြသားေဘင္၏အဆက္ေထာင့္မ်ားတြင္
စို႔ရိုက္ထိန္းခ်ဳပ္ေပးရျခင္းျဖစ္ႏိုင္ပါသည္၊ သူ႔ဆိုက္နဲ႔သူ စည္းၿပီးေတာ့ ေမာ္လျမဳိင္ကို
တင္ပို႔ကာ နယ္အသီးသီးသို႔ ျဖန္႔ၾကသည္။
ေက်ာက္သင္ပုန္း ျပဳလုပ္ပံု အဆင့္ဆင့္
ေက်ာက္သင္ပုန္း ျပဳလုပ္ပံုအဆင့္ဆင့္မွာ -
(၁) ေက်ာက္တြင္းမွ တူး၍ရေသာေက်ာက္တံုးမ်ားကုိ လုပ္သားမ်ားက
တြင္းဝရွိ တဲငယ္ေအာက္သို႔ ပို႔ေဆာင္ေပးရသည္။
(၂) ၄င္းေက်ာက္တံုးမ်ားကို ကြ်မ္းက်င္သူ လုပ္သားပိုင္ရွင္တစ္ဦးက
ေက်ာက္သြားခြဲရန္ ဓါးျဖင့္ ခြဲထုတ္ရသည္။
(၃) ခြဲထုတ္ၿပီး ေက်ာက္ျပားမ်ားကို လုပ္သားတစ္ဦးက ေက်ာက္ညႇပ္ကတ္ေၾကးျဖင့္
အရြယ္အစားအလိုက္ ညႇပ္ေပးရသည္။
(၄) ကိုက္ညႇပ္ရာ၌ ေက်ာက္သင္ပုန္းအငယ္ဆံုး အရြယ္အစားအထိ၊
ေရြးခ်ယ္ညႇပ္ၿပီး က်န္ေက်ာက္ျပားအားလံုးမွာ ေက်ာက္တံေက်ာက္ျဖစ္သြားသည္။
(၅) အရြယ္အစားအလိုက္ ညႇပ္ၿပီးေသာ ေက်ာက္သင္ပုန္းကို မည္သူမဆို
ဝယ္လိုသူအိမ္အေရာက္ ေက်ာက္ခ်ပ္ ၁၅၀ ပါတစ္ထမ္းကို ၂က်ပ္ ၅၀ျပားႏႈန္းျဖင့္ ပို႔ေပးရသည္။
(၆) ေက်ာက္ျပားမ်ားကို လက္သမားကိုင္ ေရြေဘာ္ျဖင့္ ညီေအာင္ပါးေအာင္
ေဘာင္ႏွစ္ဖက္လံုးကို ထိုးေပးရသည္။ ထိုးခမွာ ေက်ာက္ျပား ၁၀၀ လၽွင္ ၁၀ က်ပ္ႏႈန္း ျဖစ္ပါသည္။
အမ်ိဳးသမီးမ်ား အထိုးမ်ား၍ တစ္ေန႔လွ်င္ ၂၀၀ မွ ၃၀၀ အထိၿပီးသည္။
(၇) ထိုးၿပီး ေက်ာက္ျပားကို ေက်ာက္ညႇပ္ကတ္ေၾကးျဖင့္ စတုဂံပံုက်ေအာင္
ညီညာစြာ ညႇပ္ေပးရသည္။ ညႇပ္ခမွာ ၁၀၀ လၽွင္ ၁ က်ပ္ႏႈန္း ျဖစ္သည္။
(၈) ညႇပ္ၿပီးေက်ာက္မ်ားကို စက္လုပ္သားမ်ား လာေရာက္ထမ္းယူၿပီး
စက္တြင္ ေခ်ာေမာေအာင္ ႏွစ္ဖက္ပြတ္လံုးျဖင့္ ပြတ္ေပးရသည္။` ေက်ာက္ပြတ္ခမွာ ၁၀၀ လွ်င္
၁၂ က်ပ္ႏႈန္းျဖစ္သည္။ တစ္ေန႔ တစ္ဦးလွ်င္ ၆၀၀ အထိၿပီးသည္။ စက္ရွင္ ၉ က်ပ္ ၅၀ ျပားရ၍
လုပ္သားက ၂ က်ပ္ ၅၀ ျပားရသည္။
(၉) ပြတ္ၿပီးေက်ာက္မ်ားကို ကေလးမ်ားက ေဆးသုတ္ေပးရသည္။ ေဆးသုတ္ခမွာ
၁၀၀ လွ်င္ ၁ က်ပ္ႏႈန္းျဖစ္သည္။ သို႔ရာတြင္ ေဆးမသုတ္မီ ေရေဆး၍ လွမ္းေပးရပါသည္။
(၁၀) အလ်ား ၂ေပ၊ အနံ ၁ ေပရွိ လွ်င္ထိုးထားၿပီးသား သစ္သားေဘာင္မ်ားကို
ေဘာင္ထိုးသစ္စက္မွ ေဘာင္တပ္သူမ်ားက ယူၿပီး ေဘာင္ ၂၀၀ လွ်င္ ေက်ာက္သင္ပုန္း ၁၀၀ ရသည္။
ေဘာင္တပ္ခမွာ ေက်ာက္သင္ပုန္း ၁၀၀ လွ်င္ ၁၅ က်ပ္ႏႈန္းျဖစ္၍ တစ္ေန႔လွ်င္ေဘာင္ ၂၅၀ ထိ
ၿပီးႏိုင္သည္။
ေက်ာက္တံ ထုတ္လုပ္ပံု အဆင့္ဆင့္
ေက်ာက္တံကို ေက်ာက္သင္ပုန္းထုတ္ေသာ ေက်ာက္မွထုတ္ယူရ၏။ သို႔ေသာ္
ေက်ာက္တံထုတ္ေသာ ေက်ာက္ျပားသည္ သက္တန္းႏု၍ ေက်ာက္သားပြ ရသည္။ သို႔မွသာ ေက်ာက္သင္ပုန္းေပၚတြင္
ေရး၍ ေကာင္းသည္။ ေတာင္ေပၚက ေက်ာက္ျပားဆိုက္ အေသးမ်ားကို သယ္၍ မညီလွ်င္ ေရြေဘာ္ထိုးေပးရသည္။
ေရြေဘာ္ထိုးၿပီး ေရတစ္ညစိမ္ရသည္။ ၿပီးလွ်င္ ထိပ္ႏွစ္ဖက္ကို ေကာ္ပတ္နဲ႔ ျပန္ခၽြန္ေပးရတယ္။
အရင္က စက္နဲ႔ခၽြန္၍ အခုမွာ ေကာ္ပတ္ႏွင့္ အဆင္ေျပ၍ ေကာ္ပတ္ႏွင့္ ခၽြန္ၾကသည္။ ေကာ္ပတ္စားၿပီးလွ်င္
၆လကၼ၊ ၈လကၼ အရြယ္ဆိုက္မ်ား ျဖတ္ရသည္။ ေဆးၿပီး အေျခာက္လွန္းကာ အမဲေရာင္ ေဆးဆိုးေပးရသည္။
မႏၲေလးကို တင္ပို႔လွ်င္ တစ္ဗူးကို အေခ်ာင္းႏွစ္ဆယ္စီ ထည့္ၿပီး၊ မြန္ျပည္နယ္မွာ တင္ေရာင္းလွ်င္
တစ္စည္းကို အေခ်ာင္းတစ္ရာစီ စည္း၍ ေဖာက္သည္သြင္းရသည္။
ေစ်းကြက္
ေစ်းကြက္မွာ ပံုမွန္ေစ်းကြက္ ျဖစ္သည္။ ေက်ာက္ျပားမ်ား အထြက္နည္းလာေသာေၾကာင့္၊
သံုးစြဲသူ နည္းသြား ေသာေၾကာင့္ ထုတ္ကုန္နဲ႔ ေရာင္းကုန္ မွ်တေနသည္။ ေက်းရြာမူလတန္းေက်ာင္းမ်ားႏွင့္
ျမန္မာျပည္ အထက္ပိုင္းတြင္ တြင္တြင္က်ယ္က်ယ္ သံုးစြဲေနၾကေသးသည္။ အခုအခါ ေက်ာက္သင္ပုန္း
သံုးစြဲသူ နည္းသြားေသာ္လည္း မြန္တို႔၏ လက္မႈပညာတစ္ခုျဖစ္သည့္ ေက်ာက္သင္ပုန္းလုပ္ငန္းသည္
တည္ရွိေနဦးမည္ ျဖစ္သည္။
Credit to - ဖိုးခ်စ္မွတ္စုမ်ား
No comments:
Post a Comment