တေပါင္းတန္ခူး ၀မ္းမႏူးႏွင့္

ယခု ေရာက္ရွိေနေသာ အဂၤလိပ္ မတ္လတြင္ ျပကၡဒိန္ ၾကည့္လွ်င္ တေပါင္း- တန္ခူး ဟူေသာ ျမန္မာလႏွင့္ တြဲလ်က္ ရွိၾကသည္။ ခရစ္ သကၠရာဇ္၂ဝ၁၅ ခုႏွစ္ဟု သိၾကေသာ္လည္း ျမန္မာ သကၠရာဇ္ ၁၃၇၆ ခုႏွစ္ ကို လူသိနည္း ၾကသည္။ သာသနာေတာ္ ႏွစ္မွာ ၂၅၅၈ ျဖစ္သည္။ ျမန္မာလူမ်ဳိး ေက်ာင္းသားမ်ားကို ေမးၾကည့္လွ်င္ ျမန္မာလ ျမန္မာ သကၠရာဇ္ကို ေျပာႏိုင္သူမွာ အလြန္ ရွားသြားၿပီ ျဖစ္သည္။

ဥတုေဘာဇန သဂၤဟက်မ္း အလို ဝသႏၲဥတု ။ ။ တေပါင္း၊ တန္ခူး ႏွစ္လတို႔သည္ ဝသႏၲဥတု မည္၏ ေလာကသည္ စဥ္းငယ္ပူ၏၊ ေကာင္းကင္ ၾကည္လင္၏ ၊အရြက္ႏုတို႔ျဖင့္ သစ္ပင္တို႔သည္ တင့္တယ္ကုန္၏၊ ေပါက္၊ ခ်ရား၊ ေသာ္က၊ သရဖီ အစရွိေသာ ပန္းတို႔သည္ ပြင့္ကုန္၏၊ ဥၾသငွက္၊ ပ်ား၊ ပိတုန္းတို႔ျဖင့္ ျပြမ္းကုန္၏။

ေတာင္ေလလာ၏၊ သလိပ္ပ်က္၏၊ ေလာကမေျခာက္၊ ခ်ဳိဆိမ့္ေသာ အရသာရွိေသာ အျမစ္၊ အရြက္၊ အသီးမ်ဳိး အားရွိ၏၊ အခ်ဳိ၊ အဆိမ့္၊ အဖန္၊ ေအးေသာ၊ ေၾကခဲေသာ အစာ၊ ေန႔၌အိပ္ျခင္း၊ တက္ေသာ အစာတို႔ကို ၾကဥ္ေရွာင္အပ္ ကုန္၏။

အပင္ပန္းခံျခင္း၊ ႏွိပ္နယ္ျခင္း၊ အခိုးေသာက္ျခင္း၊ ခ်ဥ္စပ္ေသာ အရသာ ရွိသည့္ အရည္တို႔ႏွင့္ လုတ္ေဆးျခင္း၊ မ်က္စဥ္းခတ္ျခင္း၊ ႏွာႏွပ္ျခင္း၊ သလိပ္ထြက္ေအာင္ အန္ေဆး တိုက္ျခင္းတို႔ကို ေရွာင္အပ္၏။ ၾကစုသီးႏွင့္ ပ်ားရည္၊ ၾကည္းကုန္း၌ က်က္စားေသာ သားငွက္တို႔၏ အသား၊ ေထာပတ္သုတ္ ၍ ကင္ေသာ အသား၊ စိမ့္စမ္းေရ၊ တံခြန္ေရ တို႔ကို မွီဝဲ သံုးေဆာင္အပ္ ကုန္၏၊ ကရမက္၊ ပ႐ုတ္၊ သားလွ ေက်းဇူးတို႔ကို လိမ္းက်ံ အပ္ကုန္၏၊ ေၾကလြယ္ ၍ သလိပ္ကို ႏုိင္ေသာ အစပ္၊ အပူ၊ အငန္၊ အခါး အရသာတို႔ကို စားအပ္ကုန္၏၊ ခ်ိပ္၊ ဆူးပန္း၊ ပိႏၷဲ အစရွိေသာ ဖန္ရည္တို႔ျဖင့္ ဆိုးအပ္ေသာ ေစာင္၊ ပုဆိုးတို႔ကို ဝတ္႐ံုအပ္ကုန္၏။ ဝသႏၲဥတု (တေပါင္း၊ တန္ခူး) ႏွင့္ ဝႆာနဥတု (ဝါဆို၊ ဝါေခါင္) လြဲမွားတတ္သည္။ အမွတ္မမွားရန္ လိုသည္။

၁။ ဝိႆာန ဥတု၌ ညေနဆည္းဆာ အခါေလ ပ်က္၏။

၂။ သရဒ ဥတု၌ သန္းေခါင္အခါ သည္းေျခပ်က္၏။

၃။ သိသရ ဥတု၌ ညဥ့္အဆံုး ေလပ်က္၏။

၄။ ဝသႏၲ ဥတု၌ နံနက္အခါ သလိပ္ပ်က္၏။

၅။ ဂိမွ ဥတု၌ မြန္းတည့္အခါ သည္းေျခပ်က္၏။

ေဆးပညာ ဥပေဒသ အားျဖင့္ နံနက္ပိုင္းသည္ သလိပ္ခ်ိန္၊ ေန႔လယ္ ခ်ိန္သည္ သည္းေျခခ်ိန္၊ ညေနပိုင္းသည္ ေလခ်ိန္ျဖစ္သည္။ ဝသႏၲဥတု ၌ နံနက္အခါ သလိပ္ပ်က္၏ ဟုဆိုေသာေၾကာင့္ ယခု မတ္လတြင္ နံနက္ေစာေစာ အိပ္ရာထခ်ိန္ မ်ားတြင္ လူႀကီးမ်ားမွာ အေအးပတ္ သလိုျဖစ္ၿပီး သလိပ္ထြက္ျခင္း၊ သလိပ္ေထြး ရျခင္း၊ နံနက္ေစာေစာ အစာမစားခ်င္ျခင္း၊ ဝမ္းခ်ဳပ္ျခင္းတို႔ ျဖစ္တတ္သည္။

နံနက္ အိပ္ရာထတြင္ သလိပ္ပြ အထက္ဆန္ၿပီး ဝမ္းခ်ဳပ္ျခင္းေၾကာင့္ လူႀကီးမ်ား ဝမ္းႏုတ္ေဆး စားေလ့ ရွိၾကသည္။ ဝမ္းႏုတ္မွားလွ်င္ ဝမ္းေလွ်ာ၊ ဝမ္းပ်က္ ေရာဂါျဖစ္ၿပီး ေဆးခန္း ၊ေဆး႐ုံ ေရာက္ရသူ မ်ားရွိသည္။ ေႏြဦး ေလ႐ူးႏွင့္ ဝမ္းႏူးစာ ေၾကာင့္လည္း ဝမ္းပ်က္ဝမ္းေလွ်ာ ျဖစ္တတ္သျဖင့္ သတိထားရမည့္ ရာသီ ျဖစ္သည္။

ဝမ္းႏုတ္ေဆး မဟုတ္ ဝမ္းမွန္ေဆးဟု ဆိုကာ မန္က်ည္းသီး၊ ေရွာက္သီး၊ ေရွာက္ခါးသီး စားေနၾက သူမ်ားပင္ ေတာင္ေလ တိုက္ေသာ ရာသီတြင္ သလိပ္ပြၿပီး ဝမ္းခ်ဳပ္သျဖင့္ မိမိ စားေနက် ဝမ္းမွန္ေဆးကို ပို၍စားျခင္း၊ ႏွစ္ဆတိုး စားျခင္း ျပဳလုပ္ၿပီး ဝမ္းမထိန္း ႏိုင္ေသာေၾကာင့္ ဒုကၡေရာက္ရ သူမ်ားကို ေတြ႕ရွိရသည္။ အခ်ဳိ၊ အဆိမ့္၊ အဖန္၊ အေအး ႀကိဳက္သူမ်ား၊ တက္စာစားသူ၊ ေန႔၌အိပ္သူ၊ ဝမ္းႏုတ္ေဆး စားသူမ်ား သည္ တေပါင္း၊ တန္ခူး ႏွစ္လတြင္ ေဘးေတြ႕တတ္ သျဖင့္ ဆင္ျခင္ စားေသာက္ ေနထိုင္ အပ္သည္။

တေပါင္း၊ တန္ခူးလတြင္ ေရစိမ္း ေသာက္ျခင္းထက္ က်ဳိခ်က္ၿပီး ေရက်က္ေအးကို ေျမအိုး၊ သဲပါေသာ စိမ့္အိုးတို႔တြင္ ထည့္၍ ေသာက္ျခင္းျဖင့္ အပူၿငိမ္း ေစႏိုင္သည္။ မန္က်ည္းမွည့္ျဖင့္ ခ်က္ေသာ ကန္စြန္းရြက္ ခ်ဥ္ရည္ဟင္း၊ ေရွာက္သီးျဖင့္ ခ်က္ေသာ ကင္မြန္းခ်ဥ္ရြက္ ခ်ဥ္ရည္ဟင္း၊ ျပည္ပန္းညိဳရြက္ ဟင္းခ်ဳိ၊ မန္က်ည္းရြက္ႏု ခ်ဥ္ရည္ဟင္း၊ ထေနာင္းရြက္၊ ထေနာင္းဖူးသုပ္ တို႔သည္ ယခုရာသီႏွင့္ သင့္ေတာ္ေသာ ဓာတ္စာမ်ား ျဖစ္ေၾကာင္း တင္ျပ လိုက္ရ ေပသည္။

ၾကည္ျမင့္လြင္(မုျဒာ)

#Yadanarpondaily

#ရတနာပံုေန႔စဥ္