ကြ်န္ေတာ္နဲ႔ လူမႈေရးသိပၸံပညာ

ကြၽန္ေတာ္ဟာစီးပြားေရးပညာကို ေလ့လာတဲ့သူ၊ စိတ္ဝင္စားသူျဖစ္ပါတယ္။ စီမံခန္႔ခြဲမႈ သိပၸံပညာကို အထူးျပဳခဲ့သလို စီးပြားေရးသမိုင္းကို လည္းေလ့ လာဆည္းပူးခြင့္ ရခဲ့သူျဖစ္ပါတယ္။ဒီဘာသာအသီးသီးကို လႊမ္းျခံဳသံုးသပ္ရင္ လူမႈေရးသိပၸံပညာေတြပဲျဖစ္ပါတယ္။ကြၽန္ေတာ္ ၁၉၆၄ ခုႏွစ္ ရန္ကုန္ တကၠသိုလ္ ေရာက္ေတာ့ စာသင္ခန္းေတြမွာ အခန္းနံပါတ္ေတြ တပ္တာကုိ သတိျပဳမိတယ္။ SS10 တုိ႔ SS208 တို႔။ ေနာက္မွ SS ဆိုတဲ့ အဓိပၸာယ္ကို သိလာတယ္။ SS ဆုိတာက Social Sciences လူမႈေရးသိပၸံျဖစ္ တယ္။ ဒီတုန္းက ရန္ကုန္တကၠသိုလ္မွာ မဟာဌာနႀကီးေတြ ရွိခဲ့တယ္။ သိပၸံမဟာဌာန၊ ဝိဇၨာမဟာဌာန၊ လူမႈေရးသိပၸံမဟာဌာန၊ စက္မႈသိပၸံ မဟာဌာန၊ ေဆးသိပၸံ မဟာဌာန အစရွိၿပီး Faculty ေတြဖြင့္လွစ္ခဲ့တာျဖစ္တယ္။

လူမႈေရးသိပၸံ ဆိုတာ ေဘာဂေဗဒ၊ စာရင္းအင္း၊ ဝါဏိဇၨေဗဒ၊ ပထဝီ၊ သမုိင္း၊ စိတ္ပညာ၊ ႏိုင္ငံေရးသိပၸံစတာေတြ ပါဝင္ပါတယ္။ သဘာဝသိပၸံ ကေတာ့ ႐ူပေဗဒ၊ ဓာတုေဗဒ၊ ဘူမိေဗဒစတာေတြပါဝင္ပါတယ္။

စီးပြားေရးပညာကို ေသေသခ်ာခ်ာသံုးသပ္ရင္ လူမႈေရးသိပၸံအေျခခံျဖစ္တာကို အသိအမွတ္ျပဳရမွာျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ စီးပြားေရးပညာကို ေလ့ လာၾကသူ ေတြဟာ ပထဝီ၊ သမိုင္း၊ စိတ္ပညာ၊ ႏိုင္ငံေရးသိပၸံတုိ႔ကို အကြၽမ္း တဝင္ရွိဖို႔ လိုအပ္ပါတယ္။ ကိုယ့္ကိုယ္ကုိယ္ လူမႈေရးသိပၸံရွင္ တစ္ဦးျဖစ္ေၾကာင္း ကြၽန္ေတာ္ လက္ခံထားၿပီး ျဖစ္ေအာင္ လည္းႀကိဳးစားေန တာသာျဖစ္ပါတယ္။

တေလာက ကမၻာေက်ာ္လူမႈေရးသိပၸံရွင္တစ္ဦး ကြယ္လြန္ခဲ့ေၾကာင္း သိခဲ့ရတယ္။ သူနဲ႔ပတ္သက္လုိ႔ သူရဲ႕ေဆာင္ရြက္ခ်က္ေတြ ေအာင္ျမင္မႈေတြကို ဆင္ျခင္ၿပီး ႀကိဳးစားၾကဖို႔ တုိက္တြန္းလုိပါတယ္။ ဆရာႀကီးက ဂယ္ရီဘက္ ကာျဖစ္ပါတယ္။ သူဟာထင္ရွားတဲ့ စီးပြားေရးပညာရွင္ တစ္ဦးျဖစ္႐ံုမက၊ လူ႔အဖြဲ႕အစည္း တစ္ခုလံုးကို စီးပြားေရးပညာ ႐ႈေထာင့္နဲ႔သံုးသပ္ပါတယ္။ အေျခခံယူဆခ်က္က လူေတြဟာ အဆံုးအျဖတ္ ေပးတဲ့ ေနရာမွာအေၾကာင္း၊ အက်ဳိး၊ အျပစ္ စဥ္းစားသံုးသပ္ႏိုင္စြမ္းရွိေၾကာင္း ေဖာ္ထုတ္ခဲ့ပါတယ္။ အလုပ္ ေျပာင္းေရႊ႕ ရာ၌လည္းေကာင္း၊ မူးယစ္ေဆးဝါး သံုးစြဲရာ၌ လည္းေကာင္း၊ အိမ္ေထာင္ကြဲရာ၌ လည္းေကာင္း၊ အေၾကာင္းအက်ဳိး၊ အက်ဳိးအျပစ္ကို က်က်နနခ်င့္ခ်ိန္ၿပီး ဆံုးျဖတ္တတ္ၾကေၾကာင္း ေဖာ္ထုတ္ ခဲ့ပါတယ္။ သူ႕ရဲ႕ လုပ္ေဆာင္မႈေတြေၾကာင့္ ၁၉၉၂ ခုႏွစ္မွာ ဆရာႀကီးဟာ စီးပြားေရးပညာႏိုဗယ္ဆုကို ဆြတ္ခူး ႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။ ပါေမာကၡ ဘက္ကာကို လြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္ (၅ဝ) အတြင္း အထူးခြၽန္ဆံုး လူမႈေရး သိပၸံပညာရွင္အျဖစ္ အသိ အမွတ္ျပဳျခင္းခံခဲ့ရပါတယ္။

ဆရာႀကီးရဲ႕ အေတြးအေခၚအယူအဆရဲ႕ အႏွစ္သာရကေတာ့ လူတုိင္းဟာ မိမိအက်ဳိးကိုအၿမဲေရွး႐ႈၿပီး အေကာင္းဆံုးျဖစ္ေအာင္ လုပ္ေဆာင္ၾက တယ္ဆိုတဲ့ အခ်က္ျဖစ္ပါတယ္။ အေကာင္းဆံုးလို႔ ဆုိတဲ့ေနရာမွာ ဝင္ေငြေပတံတစ္ခုသာမဟုတ္ဘဲ တစ္ဦးခ်င္းတစ္ေယာက္ခ်င္းတန္ဖိုးထား မႈအေပၚမူတည္ေၾကာင္း ေဖာ္ထုတ္ ခဲ့ပါတယ္။အထူးသျဖင့္ လူေတြဟာ မက္လံုးေပးမႈကို ႏွစ္သက္ျမတ္ႏိုးၾကတာမို႔ လူသားတုိင္းရဲ႕ လႈပ္ရွားမႈေတြ ကို မက္လံုးေပးမႈ႐ႈေထာင့္က သံုးသပ္သြားႏိုင္မွာျဖစ္ေၾကာင္း ေဖာ္ထုတ္ခဲ့ပါတယ္။ သူရဲ႕ပါရဂူဘြဲ႕ စာတမ္းျပဳစု ရာမွာ အထက္ပါအခ်က္ကို အေျခခံ ၿပီး ေလ့လာခဲ့ပါတယ္။ ၁၉၅ဝ ျပည့္ႏွစ္ ပတ္ဝန္းက်င္အေမရိကန္ႏိုင္ငံမွာ လူျဖဴလူမည္းျပႆနာဟာ အလြန္ခက္ခဲ႐ႈပ္ေထြးလ်က္ရွိတယ္။ တည္ဆဲ စီးပြားေရးသီအိုရီအရ လုပ္သား ေတြဟာ အသားေရာင္ခြဲျခားမႈကို ဂ႐ုမျပဳဘဲ အလုပ္ကိုပဲစဥ္းစားတယ္လုိ႔ လက္ခံထားၾကတယ္။ အမွန္စင္စစ္ လူျဖဴမ်ားဟာ လူမည္း မ်ားအေပၚအျမင္ေစာင္းေနၿပီး သူတုိ႔နဲ႔အတူ အလုပ္လုပ္ခ်င္တဲ့ဆႏၵမရွိ တာ ကို ထုတ္ေဖာ္ခဲ့တယ္။ သူရဲ႕ေတြ႕ရွိခ်က္နဲ႔ အလုပ္အကိုင္ အခြင့္အေရးေစ်းကြက္ ကို သံုးသပ္ခဲ့တယ္။

အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုမွာ ဒီတုန္းကလူမည္းေတြရဲ႕ လူဦးေရဟာ တစ္ႏိုင္ငံလံုးရဲ႕ ၁ဝ ပံု ၁ ပံုခန္႔ရွိခဲ့တယ္။ အခုလို လူမည္းေတြအေပၚတစ္ ဖက္ေစာင္းနင္းလုပ္ခဲ့ေပမယ့္ စီးပြားေရးအေဆာက္အအံုတစ္ခုလံုးကို မထိ ခိုက္ခဲ့ပါဘူး။ ေတာင္အာဖရိကႏိုင္ငံမွာေတာ့ အသားေရာင္ခြဲျခားမႈေတြေၾကာင့္ စီးပြားေရးတစ္ခုလံုးကို ထိခုိက္ခဲ့တာေတြ႕ရပါတယ္။ ပါေမာကၡဘက္ကာဟာ အသားေရာင္ခြဲျခားမႈရဲ႕ စီးပြားေရးအေျခခံေတြကို သူရဲ႕ပါရဂူစာတမ္းအေပၚ အေျခခံၿပီး စာအုပ္တစ္အုပ္ျပဳစုေရးသားခဲ့့ပါတယ္။

ဆရာႀကီးဟာ ဒုစ႐ိုက္မႈနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး စီးပြားေရး သီအုိရီကို အသုံးျပဳတာ ေလ့လာ ထုတ္ေဖာ္ခဲ့ျပန္တယ္။ ဒုစ႐ိုက္မႈနဲ႔ ဆက္သြယ္တဲ့အျပဳအမူဟာ သာမန္လူေတြရဲ႕ အျပဳအမူမဟုတ္ဘဲ လြဲေခ်ာ္ေနတဲ့့သူေတြရဲ႕ အလုပ္ျဖစ္တယ္ လုိ႔ ယူဆခဲ့ၾကတယ္။ ဆရာႀကီးကေတာ့ ဒုစ႐ိုက္မႈက်ဴးလြန္တဲ့သူေတြဟာ က်ဴးလြန္ မႈေၾကာင့္ ရလာတဲ့အက်ဳိးေက်းဇူးနဲ႔ ကုန္က်စရိတ္ကုိ ခ်ိန္ဆၿပီးဆုံး ျဖတ္တယ္လုိ႔အဆုိျပဳခဲ့ တယ္။ ဥပေဒကုိ ခ်ဳိးေဖာက္ဖို႔စဥ္းစားရာမွာ ဦးေႏွာက္နဲ႔ဆင္ျခင္ၿပီး ခ်ိန္ဆဆုံးျဖတ္တယ္လုိ႔ အဆိုျပဳခဲ့ပါတယ္။

သူရဲ႕သုေတသန ေတြ႕ရွိခ်က္ေတြအေျခခံၿပီး ဒုစ႐ိုက္တိုက္ဖ်က္ေရးေပၚလစီ အစီအစဥ္မ်ား ကို ေဖာ္ထုတ္ႏိုင္ခ့ဲၾကတယ္။ ဒုစ႐ိုက္က်ဴးလြန္သူေတြရဲ႕ က်ဴးလြန္မႈေၾကာင့္ ခံစားရမယ့္ ကုန္က်စရိတ္ေတြတိုးျမႇင့္ႏိုင္ပါက၊ ဒုစ႐ိုက္လုပ္ငန္းေတြကုိ ေလွ်ာ့ေပါ႔ႏိုင္လိမ့္မယ္လုိ႔ ေကာက္ခ်က္ခ်ခဲ့ပါတယ္။

ဆရာႀကီးရဲ႕ သုေတသနေတြအနက္ ကြၽန္ေတာ့္အတြက္တန္ဖုိးအရွိ ဆုံး ေတြ႕ရွိခ်က္ကေတာ့ ''လူသားအရင္း အျမစ္''ဆုိတဲ့ အေတြးအေခၚ အယူအဆ ပဲျဖစ္ပါတယ္။ ႏိုင္ငံေရးေဘာဂပညာရွင္ျဖစ္တဲ့ ကား(လ္)မတ္(စ္)က လူ႕အဖြဲ႕အစည္းမွာ အရင္းအႏွီးသုံးရပ္ရွိေၾကာင္း ေဖာ္ ထုတ္ခဲ့ပါတယ္။ ဒီအရင္းအႏွီး သုံးရပ္ကို (LLK)ဆိုၿပီး အတုိေကာက္ေခၚ ခဲ့တယ္။အဓိပၸာယ္ကLand လုိ႔ေခၚတဲ့ေျမႀကီး၊ Labour လုိ႔ ေခၚတဲ့လုပ္သားနဲ႔ (Kapital လုိ႔ ေခၚတဲ့ ေငြသားအရင္းအႏွီး Capital ဟာ ဂ်ာမန္စကားသာျဖစ္ၿပီး အဂၤလိပ္လုိ ကေတာ့ ဃေစငအေူ ျဖစ္ပါတယ္။ယခုေခတ္မွာေတာ့ လူ႕အဖြဲ႕ အစည္းရဲ႕ အရင္းႏွီးကုိ ပုံစံတစ္မ်ဳိးနဲ႔ ေဖာ္ထုတ္ခဲ့ပါတယ္၊ ဒါေတြကေတာ့ ထုတ္လုပ္မႈအရင္းအႏွီး၊ သဘာဝအရင္းအႏွီး၊ လူသားအရင္းအႏွီးနဲ႔ လူမႈေရးအရင္းအႏွီးဆိုၿပီး အရင္းအႏွီးေလးရပ္ကို ေဖာ္ထုတ္ခဲ့ျပန္တယ္။

ဆရာႀကီးရဲ႕လူသားအရင္းအႏွီးအယူအဆဟာ မ်က္ေမွာက္ေခတ္မွာ ကုမၸဏီလုပ္ငန္းေတြမွာ ကုိင္တြယ္ ေနၾကရတယ္။ Human Resources လူ႕စြမ္းအားစုနဲ႔ပတ္သက္ပါတယ္။ ဆရာႀကီးရဲ႕ အဓိပၸာယ္ဖြင့္ ဆုိခ်က္အရ လူသားအရင္းအႏွီးဟာ မိမိတိုးတက္ဖြံ႕ၿဖိဳးမႈအတြက္ ပညာေရးရင္းႏွီးမႈနဲ႔ ပတ္သက္တယ္လုိ႔ ေဖာ္ျပခဲ့တယ္။ ပညာေရးအတြက္အသုံးခ်တဲ့ ကုန္က်စရိတ္ဟာ စီးပြားေရးအဆုံးအျဖတ္ျဖစ္ေၾကာင္း သုံးသပ္ခဲ့တယ္။

ဒါေၾကာင့္ ပညာေရးအတြက္ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈဟာ အခုလုိရင္းႏွီးတဲ့အတြက္ ရရွိလာတဲ့ အက်ဳိးအျမတ္ေတြ ေမွ်ာ္မွန္းၿပီးဆုံးျဖတ္ တတ္ေၾကာင္း ေဖာ္ထုတ္ ခဲ့ျပန္တယ္။ ပညာေရးအတြက္အသုံးျပဳတဲ့စရိတ္ဟာ ပညာတတ္ခ်င္တဲ့ အတြက္ သက္သက္သုံးစြဲတာမဟုတ္ဘဲ အခုလိုရင္းႏွီး လုိက္တဲ့အတြက္ ရရွိႏိုင္မယ့္အက်ဳိး အျမတ္ကိုခ်ိန္ဆၿပီး ဆုံးျဖတ္ေၾကာင္း ဆရာႀကီးကအဆုိျပဳခဲ့ပါတယ္။http://www.facebook.com/tomorrow.com.mm/posts/863027863736598http://www.facebook.com/tomorrow.com.mm/posts/863027863736598

ဆရာႀကီးရဲ႕ သုေတသနေတြဟာ လက္ရွိလုပ္ငန္းအဖြဲ႕အစည္းေတြ မွာ ၾကံဳေတြ႕ေနရတဲ့ ဝန္ထမ္းေရးရာ ကိစၥနဲ႔ပတ္သက္ေနတာ ေတြ႕ရပါတယ္။ လုပ္ခ လစာကြဲျပားျခားနားမႈ၊ ရာထူးတိုးျမႇင့္ရာ၌ မိမိဝန္ထမ္းမ်ားကို အခြင့္ အေရးေပးမႈ စတဲ့ကိစၥေတြကို ပါေမာကၡဘက္ကာက ကနဦးေလ့ လာခဲ့သူ ျဖစ္ပါတယ္။

ပါေမာကၡရဲ႕ထူးျခားတဲ့ေလ့လာမႈတစ္ရပ္မွာ မိသားစုနဲ႔ပတ္သက္တဲ့ စီးပြားေရး သီအိုရီပဲျဖစ္ပါတယ္။ လက္ထပ္တဲ့ေနရာမွာျဖစ္ေစ၊ အိမ္ေထာင္ ကြဲတဲ့ေနရာ မွာျဖစ္ေစ စီးပြားေရးတြက္ခ်က္မႈကို အေျခခံၿပီး ဆံုးျဖတ္ေၾကာင္း ေဖာ္ ထုတ္ခဲ့ျပန္တယ္။ ခ်မ္းသာၾကြယ္ဝတဲ့ႏုိင္ငံေတြမွာ ကေလးေမြးဖြားႏႈန္း ဘာေၾကာင့္ ေလ်ာ့က်ခဲ့တာကိုလည္း စီးပြားေရးတြက္ခ်က္မႈမ်ား အသံုးျပဳၿပီး ေလ့လာခဲ့ပါတယ္။ တစ္ဖက္ကလည္း စီးပြားေရးနဲ႔ ပညာေရးဆက္စပ္ပံုကိုလည္း ေလ့လာခဲ့ပါတယ္။

ဆရာႀကီးကို ေဝဖန္ၾကသူမ်ားရွိခဲ့ပါတယ္။ စီးပြားေရးပညာကို အခုလို လူမႈေရးနယ္ပယ္ေတြမွာ အသံုးခ်ခဲ့တာကို ဘဝင္မက်ခဲ့သူမ်ားရွိခဲ့ပါတယ္။

သို႔ေသာ္လည္း ဆရာႀကီးရဲ႕ ႀကိဳးပမ္းမႈေၾကာင့္ ယခင္ကထားရွိခဲ့တဲ့ အယူအဆမွားမ်ားကို ျပင္ဆင္ႏုိင္ခဲ့ပါတယ္။ လူမႈေရးသိပၸံပညာျဖစ္တာမို႔ လူသားေတြရဲ႕ အျပဳအမူကို စနစ္တက် ေလ့လာႏိုင္စြမ္းရွိခဲ့ပါတယ္။

ကြၽန္ေတာ္တို႔ ႏိုင္ငံမွာလည္း အခုလိုပညာေရးျပဳျပင္ေျပာင္း လဲမႈမ်ား ေဆာင္ ရြက္ေန တဲ့အခ်ိန္မွာ ဘက္စံုလူမႈေရး ပညာရွင္မ်ား ေမြးထုတ္ဖို႔ အထူး လုိအပ္ေနပါတယ္။ ဘာသာရပ္တစ္ခုရဲ႕က်ဥ္းေျမာင္းတဲ့ အၾကည့္နဲ႔ မသံုးသပ္ဘဲ ႐ႈေထာင့္ေပါင္းစံုက ျခံဳငံုသံုးသပ္ႏုိင္စြမ္းရွိတဲ့သူေတြ ေရြးထုတ္ သြားရမွာျဖစ္ပါတယ္။

ပါေမာကၡ ေဒါက္တာေအာင္ထြန္းသက္

Credit : MOI Webportal Myanmar