SOYA BEAN သို႔မဟုတ္ ပဲပုပ္

ပဲပုပ္၏အမည္ကုိ ေအာက္ပါအတုိင္း ေခၚေဝၚေၾကာင္းသိရပါသည္။
(က) သီးႏွံအမည္  -    ပဲပုပ္
(ခ)   ေဒသအေခၚအေဝၚ -    ပဲပုပ္၊ ပဲပုပ္ေစ့၊ ပဲပုပ္ပဲ
(ဂ)  အဂၤလိပ္အမည္      -    SOYA BEAN, SOY BEAN,MYANMAR SOYA BEAN
(ဃ) ရုကၡေဗဒအမည္ -    GLYCINE MAXL.SOJAMAX
(င)  အမ်ဳိးအႏြယ္အမည္ -    LEGUMINOSAE

ပဲ၏ပုံသ႑ာန္၊ အရြယ္အစားႏွင့္ အေရာင္အဆင္း
ပဲပုပ္အေစ့၏ပုံသ႑ာန္မွာ အလုံးအဝုိင္းျဖစ္ပါသည္။ အလုံးအရြယ္အစားအႀကီးအေသးရွိသည္။ ျမန္မာပဲပုပ္ေစ့၏ အတုိင္းအတာမွာ ပွ်မ္းမွ်အားျဖင့္ အလ်ား ၆.၅ မွ ၇.၈ မီလီမီတာ အထိရွိတတ္ ပါသည္။ အထူူမွာ ၃.၉၇ မွ ၅.၃ဝ မီလီမီတာအထိ ရွိတတ္ပါသည္။ ပဲပုပ္ေစ့ ၁ဝဝ ၏အေလးခ်ိန္မွာ ပွ်မ္းမွ် ၁၂.ဝ၇ ဂရမ္ဝန္းက်င္ရွိပါသည္။
ပဲပုပ္ေစ့အေရာင္သည္ အဝါ၊ အစိမ္း၊ အၫဳိ၊ အနက္စသည္ျဖင့္ အေရာင္သန္႕၊ ႏွစ္ေရာင္ေရာ၊ အေရာင္စုံေရာ စသည္ျဖင့္ ေတြ႕ရပါသည္။

အသီး၏ ပုံသ႑ာန္ႏွင့္အရြယ္အစား
ပဲပုပ္သီးေတာင့္တြင္ အေစ့ (၂) ေစ့မွ (၆) ေစ့အထိ ပါရွိတတ္ျပီး၊ သီးေတာင့္အရွည္သည္ (၂) မွ (၇) စင္တီမီတာအတြင္းရွိတတ္သည္။ သီးေတာင့္မ်ားအေပၚတြင္ အျဖဴေရာင္အေမႊးႏုေလးမ်ား ထူထပ္ စြာဖုံးအုပ္လွ်က္ရွိသည္ကုိေတြ႔ရသည္။ အေမႊးမရွိေသာမ်ဳိးမ်ားလည္းရွိသည္။

ပဲပုပ္္တြင္ပါဝင္ေသာ အဟာရဓါတ္မ်ား
ပဲပုပ္တြင္ပါဝင္ေသာ အာဟာရဓါတ္မ်ားမွာ ေအာက္ပါအတုိင္းျဖစ္ေၾကာင္း သိရွိရပါသည္။
(၁) ေရေငြ႕ဓါတ္ အစုိဓါတ္ ၅.ဝ – ၉.၄  %
(၂) အသားဓါတ္     ၃ဝ   - ၄၆   %
(၃)   အဆီဓါတ္                   ၁၂  - ၂၄   %
(၄)   အမွ်င္ဓါတ္       ၂.၈  - ၆.၃  %
(၅)    ျပာဓါတ္ ၃.၃  - ၆.၄  %

ပဲပုပ္၏မူရင္းေဒသ (ORIGIN)
ပဲပုပ္၏မူရင္းကုိ အမ်ဳိးမ်ဳိးဆန္းစစ္ေျပာဆုိခဲ့ၾကသည္။ တ႐ုတ္ျပည္မွ အပင္မ်ားမွတ္တမ္းစာအုပ္တြင္ တ႐ုတ္ျပည္ယဥ္ေက်းမွဳ၏ အဓိကသီးႏွံ (၅) မ်ဳိးတြင္ ပဲပုပ္ပါဝင္ေနသည္ကုိ သိရွိခဲ့ၾကသည္။ တ႐ုတ္ ျပည္တြင္ေရွးက ပဲပုပ္ကုိ အခမ္းအနားျဖင့္ လယ္ထြန္မဂၤလာျပဳလုပ္သကဲ့သုိ႔ စုိက္ပ်ဳိးခဲ့ၾကသည္ဟု ဆုိသည္။

စုိက္ပ်ဳိးေဒသပ်ံ႕ႏွံ႕ျခင္း (DISTRIBUTION)
ပဲပုပ္သည္ တ႐ုတ္ျပည္ေျမာက္ပုိင္းမွ ကုိးရီးယားသုိ႔လည္းေကာင္း၊ ထုိမွတဆင့္ ဂ်ပန္သို႔ ဘီစီ ၂ ရာစုႏွင့္ ေအဒီ ၁ ရာစုအၾကားတြင္ ေရာက္ရွိပ်ံ႕ႏွံခဲ့သည္ဟု ဆုိၾကသည္။ ႐ုရွဂ်ပန္ စစ္ျဖစ္ေသာအခါ ပဲပုပ္သည္ ဥေရာပသုိ႕ပ်ံ႕ႏွံျပီး ယင္းသီးႏွံကုိ အႀကီးအက်ယ္ စိတ္ဝင္စားျခင္းခံရသည္ဟု ဆိုၾကသည္။ ျမန္မာႏုိင္ငံ တြင္လည္း ေရွးမဆြကပင္ ရွမ္းျပည္နယ္၏ စားသုံးကုန္ျဖစ္ခဲ့သျဖင့္ ရွမ္းပဲပုပ္ ဟုပင္ ယခုတုိင္ ေျပာစမွတ္ျပဳၾကသည္။ ရွမ္းမ်ားႏွင့္ အထက္အညာေနသူမ်ားသည္ ပဲပုပ္ကုိအလြန္ ႀကဳိက္ႏွစ္သက္ၾကသည္။ ေဒသပ်႕ံႏွံ႕ရာတြင္ ယခုအခါက်ယ္ျပန္႔လာျပီး အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စု၊ ကေနဒါ စသည္တုိ႕ပင္လွ်င္ အမ်ားအျပား စုိက္ပ်ဳိးထုတ္လုပ္လွ်က္ရွိသည္။

ၾကဳိက္ႏွစ္သက္သည္႔ ရာသီဥတု၊ စုိက္ပ်ဳိးသည့္ကာလႏွင့္ (၁)    အပူခ်ိန္ ၂ဝ – ၄ဝ ဒီဂရီ (စင္တီဂရိတ္) အၾကား၊ (၂)    မုိးရြာသြန္းမွဳ- မုိးေရခ်န္လက္မ - ၃ဝ ႏွင့္ ၄ဝ ၾကား၊ စုိက္ပ်ဳိးသည့္ကာလ

-    ေမလ၊ ဇြန္လ (ကုန္းျမင့္ပုိင္း) ေတာင္ေပၚေဒသမ်ား
-    ၾသဂုတ္လ၊ စက္တင္ဘာလ၊ (ေျမျပန္႔ပုိင္း)
-    စက္တင္ဘာ၊ ေအာက္တုိဘာ၊ (ေျမႏုကြၽန္းမ်ား)

ရိတ္သိမ္းသည့္ကာလ
-    စက္တင္ဘာလမွ ေအာက္တုိဘာလ (ကုန္းျမင့္ပုိင္း)
-    ဒီဇင္ဘာလမွ ဇန္နဝါရီလ (ေျမျပန္႔ပုိင္း)

#ပဲပုပ္ အထြက္တိုးရန္ အပင္ ႀကီးထြားမႈအဆင့္အလိုက္ ျပဳစုထိန္းသိမ္းျခင္း

#ပဲပုပ္သည္ အာဟာရ ႐ႈေဒါင့္၊ စီးပြားေရး ႐ႈေဒါင့္အရ
ကမၻာ့ ေစ်းကြက္ မ်က္ႏွာစာတြင္ အလြန္အေရး ပါသည့္ သီးႏွံ တစ္ခု ျဖစ္သည္။

အသားဓာတ္ ပ႐ိုတိန္း ၄၀ ရာခိုင္ ႏႈန္းမွ ၄၅ ရာခိုင္ႏႈန္း ပါဝင္မႈႏွင့္ ဟင္းသီး ဟင္း႐ြက္ အဆီ ၁၉ ရာခိုင္ ႏႈန္းမွ ၂၀ ရာခိုင္ႏႈန္း အထိပါဝင္မႈ တို႔သည္ အေရးပါျခင္း၏ ေသာ့ခ်က္မ်ား ျဖစ္ေနသည္။
သို႔အတြက္ ယေန႔ ကမၻာ့ ေစ်းကြက္တြင္ ပဲပုပ္သည္ မပါ မျဖစ္ေသာသီးႏွံတစ္ခု အျဖစ္ ေနရာယူ ထားသည္။

ပဲပုပ္၏ တစ္ဧက အထြက္ႏႈန္း အလားအလာသည္ တင္း ၂၀ ေက်ာ္ခန္႔ ထြက္ႏိုင္သည္။ သို႔ေသာ္အေၾကာင္း ေၾကာင့္ေသာ လိုအပ္ခ်က္ မ်ားေၾကာင့္ ေျမျပင္ ပကတိ အေျခအေနတြင္ အျမင့္ဆုံး အထြက္ ကို မရရွိ ႏုိင္ေသးေပ။

ပဲပုပ္၏ ပင္ပိုင္း ႀကီးထြားမႈႏွင့္ အထြက္ႏႈန္းတို႔သည္ မ်ိဳးတစ္မ်ိဳး၏ ဗီဇ စြမ္းရည္ႏွင့္ ပတ္ဝန္းက်င္ ထု၏ တုန္႔ျပန္မႈရလဒ္ ျဖစ္သည္။
ပဲပုပ္ ပင္သည္ ေတြ႕ႀကဳံ ရသည့္ ပတ္ဝန္းက်င္အေျခအေနႏွင့္ ကိုက္ညီ ေအာင္ျပန္လည္တုံ႔ျပန္ရသျဖင့္ ပတ္ဝန္း က်င္အေျခအေနေျပာင္းပါက အပင္ႀကီး ထြားဖြံ႕ၿဖိဳးမႈပုံစံလည္း အလိုက္သင့္ေျပာင္း လဲေလ့ရွိပါသည္။ ပဲပုပ္မ်ိဳးကြဲတိုင္းတြင္ ဗီဇ၏ သတ္မွတ္ေပးသည့္ အျမင့္ဆုံး အထြက္စြမ္းရည္တစ္ခုစီ ရွိၾကသည္။

ပဲပုပ္ စိုက္ေတာင္သူ မ်ားသည္ အထြက္ေကာင္း ရန္ ေသခ်ာၿပီးျဖစ္သည့္ အပင္ျပဳစု နည္းမ်ားကို အသုံးျပဳၿပီး ရရွိသည့္ ပတ္ဝန္းက်င္ အေျခ အေနတြင္ ပဲပုပ္ အထြက္ေကာင္း ရရွိႏိုင္ရန္ ျပဳစု ထိန္းသိမ္း ေစာင့္ေရွာက္ႏုိင္ ပါသည္။

ဤသို႔ ျပဳစု ထိန္းသိမ္း ေစာင့္ေရွာက္ရာတြင္ ပဲပုပ္ပင္၏ ဇီ၀ကမၼျဖစ္စဥ္အျပင္ ႀကီးထြားပုံအဆင့္အလိုက္ ျပဳစုေစာင့္ေရွာက္ ထိန္းသိမ္းျခင္းသည္ ထိေရာက္ေသာ နည္းလမ္း တစ္ခုျဖစ္သည္။

#ပဲပုပ္ပင္ ႀကီးထြားမႈ အဆင့္ကို အဆင့္ႏွစ္ဆင့္ ခြဲျခားထားသည္။

(က) ပင္ပိုင္းႀကီးထြားမႈအဆင့္

(၂) မ်ိဳးပြားပိုင္းႀကီးထြားမႈအဆင့္ ျဖစ္ပါသည္။

#ပင္ႀကီးႀကီးထြားမႈအဆင့္တြင္အဆင့္ရွစ္ဆင့္ရွိပါသည္။

(၁) မ်ိဳးေၫွာက္ ေပါက္အဆင့္

(၂) အေစ့႐ြက္ေျမေပၚေရာက္ အဆင့္

(၃) ပထမသုံးမႊာ ႐ြက္ေပါင္းထြက္ သည့္အဆင့္

(၄) ဒုတိယ သုံးမႊာ႐ြက္ေပါင္း ထြက္သည့္အဆင့္

(၅) တတိယ သုံးမႊာ႐ြက္ ေပါင္းထြက္သည့္အဆင့္

(၆) စတုတၳ သုံးမႊာ ႐ြက္ေပါင္းထြက္သည့္အဆင့္

(၇) ပၪၥမ သုံးမႊာ ႐ြက္ေပါင္းထြက္ သည့္အဆင့္

(၈) ဆဌမ သုံးမႊာ႐ြက္ ေပါင္းထြက္သည့္ အဆင့္
(မၾကာမီ ပန္းစတင္ပြင့္မည့္အဆင့္) တို႔ျဖစ္ပါသည္။

အေစ့႐ြက္ ေျမေပၚ ေရာက္သည့္ အဆင့္မွ ပၪၥမ သုံးမႊာ႐ြက္ေပါင္းထြက္သည့္ အဆင့္ထိ တစ္ဆင့္ႏွင့္တစ္ဆင့္အၾကား သုံးရက္မွ ငါးရက္ခန္႔ ၾကာပါသည္။
ေနာက္ပိုင္း အဆင့္ မ်ားတြင္ တစ္ဆင့္ႏွင့္ တစ္ဆင့္ အၾကား ႏွစ္ရက္မွ သုံးရက္ ခန္႔ၾကာ ပါသည္။
ပဲပုပ္ မ်ိဳးေၫွာက္ ေပါက္အဆင့္ႏွင့္ အေစ့႐ြက္ ေျမေပၚေရာက္အဆင့္တို႔တြင္ အေစ့႐ြက္အတြင္း သိုေလွာင္ထားေသာ အစာမ်ားကို ခုနစ္ရက္မွ ၁၀ ရက္အထိ အပင္ငယ္၏ လိုအပ္ေသာ ေနရာမ်ားသို႔ ပို႔ေပး ရသည္။ ဤအဆင့္ တြင္ အေစ့႐ြက္ အေၾကာင္း အမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္ ထိခိုက္ ပ်က္စီးခံရ ပါက အပင္ႀကီးထြား ဖြံ႕ၿဖိဳးမႈေရာ အထြက္ႏႈန္းကို ပါ ထိခိုက္ ေစႏိုင္သည္။
 အေစ့႐ြက္ တစ္႐ြက္သာ ထိခိုက္ ပ်က္စီးပါက အထြက္ႏႈန္း ရွစ္ ရာခိုင္ႏႈန္းမွ ကိုးရာခိုင္ႏႈန္း အထိ ေလ်ာ့ႏိုင္ ပါသည္။

စိုက္ၿပီး ငါးရက္ ၾကာလၽွင္ ျမစ္ ေမႊးမ်ား ေကာင္းစြာ ထြက္ေနၿပီ ျဖစ္သည္။ စိုက္ၿပီး ငါးပတ္မွ ေျခာက္ပတ္ ၾကာလၽွင္ ေဘးျမစ္မ်ားေဘးသို႔ ၁၅ လက္မခန္ ႔အထိ ထြက္လာ ပါသည္။
ပဲပုပ္ ျမစ္သည္ ေျမတြင္း အနက္ ၁၆ လက္မမွ ၁၂ လက္မထိ
ေရာက္ ရွိႏိုင္ပါသည္။
ဤအဆင့္ တြင္ ပဲပုပ္အထြက္ တိုးေစရန္ အတြက္ အပင္ေပါက္ ေကာင္းရန္ မ်ိဳးေစ့ အနက္ တစ္လက္မမွ ငါးလက္မသာေျမ တြင္းအနက္ခ်ေပးရန္ လိုသည္။
မ်ိဳးေစ့ နက္ပါက ပင္ေပါက္ႏႈန္းညံ့ေစ၍ အပင္ႀကီးထြား မႈကိုပါ ထိခိုက္ေစပါသည္။
အစာစုပ္  ယူႏိုင္မႈလည္း အားနည္းသြား ေစပါသည္။ ေျမဩဇာကို ႀကဲပက္ျခင္းမျပဳဘဲ စိုက္ေၾကာင္းၾကား အျမစ္ႏွင့္ သုံးလက္မခန္႔ခြာ ၍ခ်ေပးရန္ လိုပါသည္။

ပဲပုပ္ ပထမသုံးမႊာ ႐ြက္ေပါင္းထြက္သည့္ အဆင့္ႏွင့္ ဒုတိယ သုံးမႊာ႐ြက္ေပါင္း ထြက္သည့္ အဆင့္တြင္ ပင္စည္ေပၚတြင္ အဆစ္ႏွစ္ဆစ္ ထြက္ၿပီး ျဖစ္ပါသည္။

 ပဲပုပ္ပင္ အျမင့္ ေျခာက္လက္မမွ ရွစ္လက္မခန္႔ ရရွိလာသည္။
ဤအဆင့္တြင္ ပဲပုပ္ပင္ အျမစ္သို႔ ဘက္တီးရီးယား ပဲျမစ္ဖုမ်ား စတင္ ဝင္ေရာက္ ပါသည္။

ဒုတိယ သုံးမႊာ႐ြက္ ေပါင္းႏွင့္ တတိယ သုံးမႊာ႐ြက္ ေပါင္းထြက္ ခ်ိန္တြင္ေလထုမွ ႏိုက္ထ႐ိုဂ်င္ကို စတင္ စုပ္ယူ ပါသည္။ ဤအဆင့္ တြင္ ပဲပုပ္ကို ႏိုက္ထ႐ိုဂ်င္ ထည့္ေပး ျခင္းျဖင့္ အထြက္တိုးမႈ မသိသာပါ။
ေျမညံ့လြန္း လၽွင္သာ ေျမဩဇာ ထည့္ေပးရန္ လိုပါသည္။
ပဲျမစ္ဖုမ်ားက ေလထုထဲမွႏိုက္ထ႐ိုဂ်င္ကိုစုပ္ယူပါသည္။

သို႔အတြက္ ႏိုက္ထ႐ိုဂ်င္ ဓာတ္ေျမဩဇာကို မလိုအပ္ဘဲ အသုံးမျပဳ သင့္ပါ။
ဤအဆင့္တြင္ ေဘးျမစ္မ်ား ေျမတြင္း အနက္ေလးလက္မအထိ
ျဖန္႔ဆင္းလာ သျဖင့္ ေပါင္းလိုက္ျခင္းလုပ္ငန္းလုပ္ပါက အျမစ္မ်ား မထိခိုက္ေစရန္ အထူးသတိျပဳ ရန္ လိုပါသည္။

ပဲပုပ္ တတိယသုံးမႊာ႐ြက္ေပါင္း ထြက္သည့္အဆင့္ႏွင့္ ပၪၥမ သုံးမႊာ႐ြက္ ေပါင္းထြက္သည့္အဆင့္တြင္ အပင္အျမင့္ ခုနစ္လက္မမွ ကိုးလက္မခန္႔ ျမင့္လာပါ သည္။

ပင္မပင္စည္၏ အဆစ္နံပါတ္ ေလး တြင္ရွိေသာ သုံးမႊာ႐ြက္ေပါင္းမ်ား ေကာင္း စြာျပန္႔ကားလာၿပီးျဖစ္သည္။

ပၪၥမသုံးမႊာ ႐ြက္ေပါင္းထြက္သည့္အဆင့္တြင္ အပင္ ၁၀ လက္မမွ ၁၂ လက္မခန္႔ ျမင့္လာပါ သည္။ ပင္မပင္စည္၏ အဆစ္နံပါတ္ ေျခာက္ရွိသုံးမႊာ႐ြက္ေပါင္းလည္း ေကာင္းစြာျပန္႔ ကားလာၿပီျဖစ္သည္။

ေဘးကိုင္းမ်ား စတင္ ထြက္ရွိ၍ ပန္းဖူး၊ ပန္းခိုင္မ်ား ပါလာ ပါသည္။
ဤအဆင့္တြင္ ေဘးကိုင္းမ်ား ပ်က္စီး ဆုံး႐ႈံးမႈ မရွိေစရန္
အထူး ဂ႐ုျပဳရမည္ ျဖစ္သည္။
ပန္းဖူးပန္းခိုင္မ်ား ပါလာသျဖင့္ အသီးအပြင့္ကို အားေပးေသာ ႐ြက္ဖ်န္းေျမဩဇာကို ႏွစ္ႀကိမ္မွသုံးႀကိမ္ ဖ်န္းေပးသင့္ ပါသည္။
ဆဌမ႐ြက္မႊာ႐ြက္ေပါင္း ထြက္ သည့္အဆင့္တြင္ အပင္အျမင့္ ၁၂ လက္မ မွ ၁၄ လက္မခန္႔ထိ တက္လာပါသည္။
ပင္မပင္စည္ေပၚရွိ နံပါတ္ (၇) အဆစ္အထိ သုံးမႊာ႐ြက္ေပါင္းမ်ား ေကာင္းစြာျပန္႔ကား လာၿပီးျဖစ္ပါသည္။

ဤအဆင့္တြင္ တစ္မႊာ႐ြက္ေပါင္းႏွင့္ အေစ့႐ြက္မ်ား ေႂကြက်သြား ၿပီျဖစ္သည္။
ဤအဆင့္ေနာက္ပိုင္း ပင္ပိုင္း ႀကီးထြားမႈ အဆင့္ တစ္ဆင့္ႏွင့္တစ္ဆင့္ ၾကား သုံးရက္ခန္႔ၾကာတတ္ပါသည္။
ေဘးျမစ္မ်ားစိုက္တန္းၾကားအျပည့္ထြက္လာၿပီးျဖစ္သည္။
ဤအဆင့္တြင္ ပိုးမႊားက်ေရာက္မႈ အထူးသတိျပဳ ကာကြယ္ႏွိမ္နင္းရန္ လိုပါ သည္။
အသီး၊ အပြင့္ ႐ြက္ဖ်န္းအားေဆး ႏွစ္ႀကိမ္ခန္႔ ဖ်န္းေပးရန္ လိုအပ္ပါသည္။

ပထမဆုံး ပန္းစတင္ပြင့္သည့္အဆင့္တြင္ ပင္မပင္စည္ရွိ မည္သည့္အဆင့္မွမဆို ပန္းစတင္ပြင့္သည္။
ဤအဆင့္တြင္ အပင္ အျမင့္ ၁၅ လက္မမွ ၁၈ လက္မခန္႔ရွိလာသည္။

ပဲပုတ္တြင္ ပင္စည္အဆစ္ သုံးဆစ္မွ ေျခာက္ဆစ္တြင္ ပန္းစပြင့္ေလ့ရွိၿပီး၊ အထက္ဖက္ႏွင့္ေအာက္ဖက္သို႔ဆက္လက္ပြင့္သြားသည္။ ပင္မပင္စည္တြင္ ပန္းစပြင့္ ၿပီးမွ ေဘးကိုင္းမ်ား ပန္းစပြင့္ပါသည္။

အျမစ္မ်ား ေျမထဲသို႔ ထိုးဝင္မႈ ျမန္ဆန္လာၿပီး၊
ေျမတြင္းအနက္ ကိုးလက္မ အတြင္းတြင္ ဒုတိယေဘးျမစ္ႏွင့္ ျမစ္ပြားမ်ား အမ်ားဆုံး ျဖစ္ေပၚၿပီးေနာက္ပိုင္း တျဖည္းျဖည္းက် ဆင္းသြားသည္။

ပင္စည္ ထိပ္ပိုင္း အဆစ္ႏွစ္ဆစ္တြင္ ပန္းပြင့္သည့္ အဆင့္သည္ ပဲပုပ္ပင္၏ အျမင့္ ၁၇ လက္မွ ၂၂ လက္မခန္႔ ျမင္လာ ပါသည္။
ရင့္မွည့္ခ်ိန္တြင္ ရွိရမည့္ အေျခာက္ အေလးခ်ိန္ႏွင့္ အာဟာရဓာတ္၏ ၂၅ ရာခိုင္ ႏႈန္းကို ဤအဆင့္တြင္ စုေဆာင္းထားၿပီး ျဖစ္သည္။

ဤအဆင့္တြင္ ရင့္မွည့္ခ်ိန္ရွိ အပင္ျမင့္၏ ၅၀ ရာခိုင္ႏႈန္းရွိသည္။
ဤ အဆင့္တြင္ အ႐ြက္ ၅၀ ရာခိုင္ႏႈန္း ထိခိုက္ ပ်က္စီးပါက
အထြက္ႏႈန္း ေျခာက္ရာခိုင္ႏႈန္း ထိ ေလ်ာ့ႏိုင္ပါသည္။ ဤအဆင့္တြင္ ပဲျမစ္ ဖုေလးမ်ား မ်ားျပားလာၿပီး၊ ႏိုက္ထ႐ိုဂ်င္ စုပ္ယူမႈလည္း လ်င္ျမန္တိုးတက္လာပါ သည္။

ေဘးျမစ္မ်ား ေရေသာက္ျမစ္ႏွင့္ အတူ ေျမတြင္းအနက္သို႔ ရွည္ထြက္မႈၿပီး ျပည့္စုံပါ က ရပ္တန္႔သြားသည္။

ထိပ္ပိုင္းအဆစ္ ေလးဆစ္ရွိ အေတာင့္ ၁/၈ လက္မ အ႐ြယ္အစား ရွိေသာ အေစ့ျဖစ္ထြန္းသည့္ အဆင့္တြင္ အပင္အျမင့္၃၀ လက္မမွ ၄၃ လက္မထိျမင့္လာပါသည္။ အေစ့ဖြံ႕ၿဖိဳး ေနသည့္ အဆင့္ျဖစ္၍ ေရႏွင့္ အာဟာရလိုအပ္မႈ အမ်ားဆုံးအခ်ိန္ ျဖစ္ပါသည္။ အပင္က စုေဆာင္းထးေသာ အစာ မ်ားကို သီးေတာင့္ႏွင့္ အေစ့မ်ားကို ပို႔ေပး ေနသည့္အဆင့္ျဖစ္ပါသည္။

သီးေတာင့္ ႏွင့္ အေစ့အတြက္ လိုအပ္သည့္ N, P, K  တစ္ဝက္ႏွင့္ ပင္ပိုင္းမွ ရယူၿပီး၊ က်န္ K တစ္ဝက္ကို ပဲျမစ္ဖု ေျမဩဇာမွ ရယူသည္။ က်န္ P ႏွင့္ K တစ္ဝက္ကိုမူ ေျမႀကီးမွ စုပ္ယူသည္။
ဤ အဆင့္တြင္ အ႐ြက္မ်ား အေၾကာင္း အမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္ ထိခိုက္ပ်က္စီး၊ သို႔မဟုတ္ ေႂကြပါက အထြက္သိသိသာသာက်ဆင္း သြားသည္။

ဤအဆင့္ တြင္ ပိုးမႊား ေရာဂါ ဂ႐ုစိုက္ ကာကြယ္ရန္ လိုအပ္ ပါသည္။

ေရကို တစ္ႀကိမ္သြင္းေပးႏိုင္လၽွင္ ပို၍အထြက္ေကာင္းေစပါသည္။ သို႔ပါ၍ ပဲပုပ္အထြက္တိုးေရး အတြက္ အပင္ႀကီးထြားမႈ အဆင့္ဆင့္ အလိုက္ ျပဳစုထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ရန္ လိုအပ္ ပါေၾကာင္း တင္ျပလိုက္ရ ပါသည္။

- ေအာင္ဆန္း (စုိက္ပ်ဳိးေရး)

#Source : The Farmer Journal