ရေဝႏြယ္(အင္းမ)
တစ္ခါတုန္းက ခရီးသြားေယာက်္ားတစ္ေယာက္ဟာ ကြင္းျပင္တစ္ခုကို ျဖတ္သန္းေနတုန္း က်ားတစ္ေကာင္နဲ႔ ပက္ပင္းေတြ႕လုိက္ရပါတယ္။ ခရီးသြားေယာက်္ားက ထြက္ေျပးရင္း ေခ်ာက္ကမ္းပါးတစ္ခုေရာက္ေတာ့ ႏြယ္႐ုိင္းပင္တစ္ခုကို လွမ္းဆြဲၿပီး သူ႔ခႏၶာကုိယ္ကုိ ေခ်ာက္ကမ္းပါး ေအာက္ကို လႊဲခ်လုိက္ပါတယ္။
က်ားက ေခ်ာက္ကမ္းပါးေပၚကေန အနံ႔ခံေနပါတယ္။ ခရီးသြားေယာက်္ားက တုန္လႈပ္ ေခ်ာက္ခ်ားေနၿပီး ေအာက္ငုံ႕ၾကည့္လုိက္ေတာ့ ေအာက္မွာ ေနာက္က်ားတစ္ေကာင္က သူ႔ကုိ စားဖုိ႔ အသင့္ေစာင့္ေနပါတယ္။ ကုိင္ထားတဲ့ႏြယ္႐ုိင္းပင္ႀကီးကသာ သူ႔အတြက္ အားထားရာျဖစ္ေနပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ၾကြက္ျဖဴ ၾကြက္မဲႏွစ္ေကာင္ကလည္း ႏြယ္႐ုိင္းပင္ကို နည္းနည္းခ်င္း ကိုက္ျဖတ္ေနပါတယ္။
အႏၲရာယ္နဲ႔ ဒုကၡမ်ဳိးစုံ ေတြ႕ႀကဳံေနတုန္း လက္အနီးမွာ စားခ်င္စဖြယ္ စေတာ္ဘယ္ရီသီးကို ေတြ႕လုိက္ရပါတယ္။ ဒီေတာ့လက္တစ္ဖက္က ႏြယ္႐ုိင္းပင္ကိုၿမဲေအာင္ကိုင္ၿပီး က်န္လက္တစ္ဖက္က စေတာ္ဘယ္ရီသီးကို လွမ္းခူးၿပီး စားလုိက္ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ စကားတစ္ခြန္း ေျပာလုိက္ပါတယ္။ ''အလြန္အရသာရွိတဲ့ စေတာ္ဘယ္ရီသီးေလးရယ္''။
(101 ZEN STORIES )
ဘဝဆုိတာ ဘာလဲဆုိတာေလးကို ဖြင့္ျပထားတဲ့ ဂ်ပန္ဇင္ပုံျပင္ေလးပါ။ ဒုကၡမ်ဳိးစုံဝန္းရံထားတဲ့ ဘဝတုိတုိေလးမွာ ေပ်ာ္ေအာင္ေနတတ္ဖုိ႔ သာဓကျပပုံျပင္ေလးပါ။ ဒီထက္က်ယ္ျပန္႔တဲ့ အေတြးေတြလည္း ရွိႏိုင္ပါတယ္။ ကုိယ္ေတြးတတ္သလုိ ဆက္ေတြး႐ုံပါပဲ။ ပုံျပင္ဇာတ္ေဆာင္ အမ်ဳိးသားကေတာ့ အႏၲရာယ္ဒုကၡမ်ဳိးစုံၾကားထဲက စေတာ္ဘယ္ရီသီးေလးကုိ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ႀကီး စားသြားခဲ့ပါတယ္။
ဒီေတာ့ ဒုကၡေတာထဲက ဘဝတစ္ခုအတြက္ ေပ်ာ္ေအာင္ ဘယ္လုိေနမလဲ။
အေျဖကေတာ့ အမ်ဳိးမ်ဳိးထြက္လာႏုိင္ပါတယ္။ အေျဖထုတ္တဲ့အခါ သူတစ္ပါးကို မထိခုိက္တဲ့မူေဘာင္ထဲက ထုတ္ရမွာပါ။ စိတ္ခံစားမႈမ်ဳိးစုံ ရွိေနၾကတဲ့အတြက္ အေျဖမ်ဳိးစုံ ထြက္လာႏိုင္ပါတယ္။ ကိုယ့္ဘဝနဲ႔ ကုိက္ညီတဲ့ အေျဖကုိ စဥ္းစားရမွာပါ။ ကိုယ္ရထားတဲ့ဘဝနဲ႔ ယွဥ္ၿပီး စဥ္းစားရမွာပါ။ တစ္ခါတေလက်ေတာ႔လည္း ဘဝေတြက ဘယ္လုိေျပာရမွန္းေတာင္ မသိေတာ႔ပါဘူး။ စဥ္းစားရင္း စဥ္းစားရင္းနဲ႔ပဲဘဝေတြကၿပီးသြားခဲ႔ပါတယ္။ မနက္ေစာေစာအိပ္ရာနုိးစနဲ႔ တရားထုိင္ၿပီးစအခ်ိန္ေလးေတြမွာ စဥ္းစားရင္ မွန္တဲ႔အေျဖေလးေတြ ေတြးမိတတ္ပါတယ္။
တရားသေဘာအရ တစ္သက္လုံး ကုသုိလ္ေတြနဲ႔ ေပ်ာ္ေအာင္ေနသြားႏုိင္ရင္ေတာ့ အေကာင္းဆုံးပါပဲ။ ဒါေပမဲ့ ပုထုဇဥ္ လူသားတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ စားဝတ္ေနေရးဆုိတာႀကီးက ေန႔စဥ္ ရွိေနတဲ့အတြက္ မိသားစုစားဝတ္ေနေရးအတြက္ ႐ုန္းကန္ရပါဦးမယ္။ ဒီေတာ့ တစ္သက္လုံး အၾကားမရွိ ကုသုိလ္ေတြနဲ႔ ေနသြားဖုိ႔က်ေတာ့လည္း မလြယ္လွျပန္ပါဘူး။
လူ႔ဘဝသက္တမ္း ေယဘုယ်(၇၅)ႏွစ္ဆုိေပမယ့္ ေရာက္ေနတဲ့အသက္နဲ႔တြက္ရင္ လက္က်န္က ဘာမွမက်န္ေတာ့သလုိ ဒီၾကားထဲမွာလည္း ေငါက္ခနဲ ေသသြားႏုိင္ပါတယ္။ မနက္ျဖန္ေတာင္ ေသခ်င္ေသသြားႏိုင္ပါတယ္။
မခုိင္ၿမဲတဲ့ဘဝတုိတုိ ခဏေလးမွာ စိတ္ညစ္စရာေတြေတြး စိတ္ညစ္စရာေတြ ေျပာေျပာေနမယ္ဆုိရင္ေတာ့ ပံုျပင္ထဲကအတိုင္းဆို ဘဝက အဓိပၸါယ္မဲ့ေနပါတယ္။ ပုိက္ဆံေတြ၊ ေက်ာ္ၾကားမႈေတြ၊ ရာထူး႒ာနႏၲရေတြေတာ့ အမ်ားႀကီး ရွိေနပါရဲ႕။ ဒါေပမဲ့ ေန႔စဥ္ စိတ္ဆင္းရဲစရာစကားေတြ ၾကားေနရမယ္။ ေန႔စဥ္ စိတ္ညစ္စရာ အာ႐ုံေတြပဲ ျမင္ေတြ႕ေနရမယ္ဆုိရင္ က်ားလုိက္ခံရရင္း စေတာ္ဘယ္ရီသီးကုိ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ႀကီးစားခဲ႔တဲ႔ ဇင္ပုံျပင္ေလးကဘဝအတြက္အေျဖတစ္ခုပါ။ ဘဝမွာ လူေတြ အထင္ႀကီးတဲ့အရာေတြ မရွိေပမယ့္ ေပ်ာ္တဲ့အေတြးေတြ ေပ်ာ္တဲ့အေျပာေတြ ေပ်ာ္တဲ့အလုပ္ေတြ ရွိေနရရင္ ဘဝက တကယ့္ေက်နပ္စရာပါပဲ။
တည္ေတာဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးရဲ႕ ''ကာမဟူသည္'' စာအုပ္ထဲမွာ ပုံျပင္ေလးတစ္ပုဒ္ ဖတ္ဖူးပါတယ္။ တစ္ခါတုန္းက သူေဌးႀကီးတစ္ေယာက္ရဲ႕ တုိက္အနီးမွာ ဆင္းရဲသားလင္မယားႏွစ္ေယာက္ ေနထုိင္ၾကပါတယ္။ ဆင္းရဲသား လင္မယား ႏွစ္ေယာက္ဟာ တစ္ေန႔လုံး ပင္ပင္ပန္းပန္း အလုပ္လုပ္ ၾကရေပမယ့္လည္း ညအခ်ိန္ေရာက္တဲ့အခါမွာေတာ့ လင္က ဗုံတီး မယားက သီခ်င္းဆုိနဲ႔ အလြန္ ေပ်ာ္ေမြ႕ေနၾကပါတယ္။
တစ္ေန႔မွာေတာ့ သူေဌးႀကီးက ဆင္းရဲသားလင္မယားႏွစ္ေယာက္ကို ေခၚၿပီး ''မင္းတုိ႔ လင္မယားႏွစ္ေယာက္ အလုပ္လုပ္ၾကရတာ အင္မတန္ ပင္ပန္းတယ္။ မင္းတုိ႔ကုိ သနားတဲ့အတြက္ ေငြတစ္ေထာင္ေပးမယ္။ ေငြတစ္ေထာင္ကို အရင္းတည္ၿပီး ႀကီးပြားေအာင္ လုပ္ကုိင္စားေသာက္ ၾက''လုိ႔ ုေျပာၿပီး ေငြတစ္ေထာင္ ေပးလိုက္ပါတယ္။
ဆင္းရဲသား လင္မယားႏွစ္ေယာက္ဟာ ေငြတစ္ေထာင္ကိုယူၿပီး မိမိတုိ႔ တဲကုပ္ဆီကုိ ျပန္ခဲ့ၾကပါတယ္။
ဒါေပမဲ့ အဲဒီေငြတစ္ေထာင္ရတဲ့ေန႔ကစၿပီး ဗုံတီးသံနဲ႔ သီခ်င္းဆုိသံကို မၾကားရေတာ့ပါဘူးတဲ့။ ရက္နည္းနည္းၾကာေတာ့ ဆင္းရဲသားႏွစ္ေယာက္ဟာ ေငြထုုပ္ကုိင္ၿပီး သူေဌးႀကီးဆီ ျပန္လာပါတယ္။ သူေဌးႀကီးကုိေတြ႕တာနဲ႔ ''သူေဌးႀကီးခင္ဗ်ား၊ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ ဆင္းရဲႏြမ္းပါးတဲ့အတြက္ ေငြတစ္ေထာင္ ေပးတာကို ေက်းဇူးအထူးပဲတင္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့လည္း ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ကို သနားေသာအားျဖင့္ ဒီေငြတစ္ေထာင္ကို ျပန္ယူၿပီး ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ရဲ႕ စိတ္ခ်မ္းသာတဲ့ဘဝေလးကုိ ျပန္ေပးပါ။ ဘာေၾကာင့္လဲ ဆုိေတာ့ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ လင္မယားႏွစ္ေယာက္ဟာ ေငြတစ္ေထာင္ရတဲ့ေန႔ကစၿပီး ဒီေငြအတြက္နဲ႔ တစ္ရက္မွ စိတ္မခ်မ္းသာၾကေတာ့ပါဘူး။ ဒီေငြကို သူခုိးပဲ ခုိးမလား၊ ဒီေငြကုိ ဘာပဲလုပ္ရမလဲ ေတြး ေတြးၿပီး စိတ္မခ်မ္းသာၾကေတာ့ပါဘူး''လုိ႔ ေျပာၿပီး ေငြတစ္ေထာင္ကို သူေဌးႀကီးကို ျပန္ေပးလုိက္ပါသတဲ့။
တည္ေတာဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးရဲ႕စာကုိ ဖတ္ခဲ့ဖူးတာ နွစ္ေတြၾကာခဲ့ၿပီျဖစ္ေပမယ့္ ဒီေန႔အထိ မွတ္မွတ္ရရ ရွိေနခဲ့ပါတယ္။ ေငြတစ္ေထာင္ကို အရင္းတည္ အလုပ္လုပ္ရင္း ႀကီးပြား၊ ၿပီးေတာ႔ သူေဌးျဖစ္သြားဆုိတဲ့ ေနာက္ဆက္တြဲစိတ္ကူးအေတြးကို ေတြးကို မေတြးမိပါဘူး။ သူတုိ႔ရဲ႕ စိတ္ခ်မ္းသာမႈေလး ေပ်ာက္ဆုံးသြားခဲ့တယ္ဆုိတာေလးပဲ ထပ္ခါထပ္ခါ ေတြးေတြးေနမိပါတယ္။ ေတြးမိတုိင္းလည္း ဘဝတစ္ခုအတြက္ အေျဖတစ္ခုကို ေပးေပးေနသလုိ ခံစားရပါတယ္။ ပိုက္ဆံအားနည္းေပမယ့္ ကိုယ့္ဘဝကိုယ္ ေက်နပ္ေနဖို႔ပါပဲ။ ေနရာတကာ ပုိက္ဆံကစိတ္ခ်မ္းသာမႈကုိမဖန္တီးနုိင္ပါဘူး။
တိပိဋကေယာဆရာေတာ္ဘုရားက ဒုတိယနာယကဘဝမွာ ေႏြရာသီေရာက္ရင္ မင္းကြန္းနဲ႔ ကေလးေတာင္ဖီလာေတာရမွာ အခ်ိန္တစ္ခု သြားသြားသီတင္းသုံးေလ့ရွိပါတယ္။ ပဓာနနာယကျဖစ္ၿပီး ေနာက္ပုိင္းမွာေတာ့ မ်ားျပားလြန္းတဲ့ တာဝန္ေတြေၾကာင့္ မၾကြျဖစ္ေတာ့ပါဘူး။
ကုိယ္က လူျဖစ္လုိ႔ ေတာရဆုိတဲ့ စကားလုံးနဲ႔ မသင့္ေပမယ့္ သံေယာဇဥ္ေတြ၊ အတြယ္ အတာေတြ၊ ဖိအားေတြ၊ စုိးရိမ္မႈေတြရဲ႕ တဒဂၤလြတ္ေျမာက္ရာ နယ္ေျမတစ္ခုမွာ တစ္နာရီ၊ တစ္ရက္၊ တစ္ပတ္၊ ဆယ္ရက္၊ တစ္လေလာက္ေလး ဖုန္းေတြပိတ္၊ အင္တာနက္ေတြပိတ္၊ ေဖ႔စ္ဘြတ္ေတြပိတ္၊ သူတစ္ပါးကို မထိခုိက္ဖုိ႔ ငါးပါးသီလ ေန႔စဥ္ေစာင့္ထိန္းမယ္။ စိတ္ေအးခ်မ္းဖုိ႔ မနက္ နာရီဝက္၊ ညနာရီဝက္ တရားထုိင္မယ္။ မနက္စာအတြက္ ပဲျပဳတ္ထမင္းေၾကာ္ရယ္၊ ေကာ္ဖီခါးခါးတစ္ခြက္ရယ္၊ စာအုပ္ေတြရယ္၊ သစ္ပင္ေလးေတြရယ္၊ ငွက္သံေလးေတြရယ္ ရွိေနရင္ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုေက်နပ္ေနတဲ့ ေအးခ်မ္းတဲ႔ ဘဝေလးတစ္ခုျဖစ္ေနပါၿပီ။ ဘဝအဓိပၸါယ္ေလးတစ္ခုျဖစ္ေနတာပါ။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ပုိက္ဆံလည္း မေတြးဘူး။ ရာထူးေတြလည္း မေတြးဘူး။ လူေတြအေၾကာင္းလည္း မေတြးဘူး။ ဘာဆုိဘာမွ မေတြးဘူး။ လက္ရွိ ပစၥဳပၸန္ ဘဝအခ်ိန္ေလးမွာပဲစိတ္ကုိထားၿပီး ကုိယ့္ကုိယ္ကုိယ္ ေအးခ်မ္းေအာင္ ေနသြားရင္ ဒါလည္း ဘဝတစ္ခုထဲကစေတာ္ဘယ္ရီသီးေလးကုိစားေနတာပါပဲ။
ႀကီးမားတဲ႔သံေယာဇဥ္ေတြ၊ ႀကီးမားတဲ႔ေက်းဇူးေတြက ဘဝခရီးမွာအဆင္ေျပမႈေတြရပါတယ္။ တစ္ခါတေလ အဲဒီႀကီးမားတဲ႔သံေယာဇဥ္ေတြ ႀကီးမားတဲ႔ေက်းဇူးေတြကပဲ ငဲ့ကြက္မွႈေတြကိုအေျခခံၿပီး ကုိယ့္စိတ္ကိုေလာင္ေတာ႔တာပါ။ တခ်ိဳ႕စိတ္ကုိေလာင္တဲ႔အေလာင္က ၿငႇိမ္းသတ္ဖုိ႔ခက္ၿပီး ေလာင္ကြ်မ္းမႈရက္ၾကာေနတတ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင္႔ ႀကီးမားတဲ႔သံေယာဇဥ္ေတြ ႀကီးမားတဲ႔ ေက်းဇူးေတြ တဒဂၤလြတ္ေျမာက္ရာ ေနရာတစ္ခုရွိရွိေနဖို႔ပါ။ မကင္းနုိင္တဲ႔ဘဝတစ္ခုမွာ ခဏေလးပဲျဖစ္ျဖစ္ပါ။
ေလာကသဘာဝအရ ထင္ရွားခ်င္ၾကပါတယ္။ ထင္ရွားရင္ ေကာင္းက်ဳိးေတြနဲ႔အတူ ဆုိးက်ဳိး အႏၲရာယ္ေတြကလည္း ဒြန္တြဲပါေနပါတယ္။ ထင္ရွားတဲ့အတြက္ ဘက္ႏွစ္ဘက္ကို ရလုိက္တာပါ။ ကုိယ့္ကို ႀကိဳက္တဲ့သူရယ္၊ မႀကိဳက္တဲ့သူရယ္ပါ။ ႀကိဳက္တဲ႔သူက ႀကိဳက္တဲ႔စကားေျပာမယ္၊ မႀကိဳက္တဲ႔သူက မႀကိဳက္တဲ႔စကားေျပာမယ္။ ေျခလွမ္းတစ္ခ်က္မွားတာနဲ႔ ဘဝက ေျမာင္းထဲ ေရာက္သြားႏုိင္ပါတယ္။ ဒါ ထင္ရွားျခင္းရဲ႕ အႏၲရာယ္ေတြပါပဲ။ မထင္ရွားရင္ အဲဒီအႏၲရာယ္ေတြ မရွိပါဘူး။
ဘဝမွာ low profile နဲ႔ ေနတာေလးက ကုိယ့္အတြက္ အႏၲရာယ္ကင္းပါတယ္။ စိတ္ေအးခ်မ္းမႈကုိလည္း ရပါတယ္။ ႀကိဳက္သူ၊ မႀကိဳက္သူေတြမရွိရာ low profile နဲ႔ ေနတာေလးကလည္း အႏၱရာယ္ကင္းတဲ႔ ေအးခ်မ္းတဲ႔ ဘဝေလးတစ္ခုပါပဲ။
မုံရြာၿမိဳ႕၊ ဆရာေတာ္ ဦးကု႑လရဲ႕ မဟာသုတဒီပနီက်မ္း ဒုတိယတြဲမွာ ပညာရွိေတြဟာ မိမိကုိယ္ကုိ ေမးခြန္း (၃)ခုနဲ႔ သုံးသပ္ၿပီး က်င့္သုံးေနထုိင္ေလ့ရွိတဲ့အေၾကာင္းကုိ ပဋိဘာန္ဂါထာအျဖစ္ ေဖာ္ျပထားပါတယ္။
ကီဒိေသာ ဟံ ကတံ ကႎေမ၊
ကတံ ႏုယုတၱကံ သိယာ။
ဣေစၥတံ သမၼသိတြာန၊
ယုတၱာယုတၱံ ကေရဇေဟ။
၁။ ငါ ဘယ္လုိ လူစားလဲ။
၂။ ငါ ဘာကုိ လုပ္မိလဲ။
၃။ ငါ လုပ္တာ မွန္ရဲ႕လား။
ဒီလုိ ေမးခြန္း သုံးခ်က္ကို သုံးသပ္ဆင္ျခင္ၿပီး အေျဖရွာ၊ သင့္တာဆုိ ဆက္လုပ္၊ မသင့္တာဆုိ စြန္႔ပစ္လုိက္ရပါမယ္တဲ့။
ဒါ ဂါထာရဲ႕ လုိရင္း အဓိပၸာယ္ပါပဲ။
ရဟန္း၊ လူ၊ အုပ္္ခ်ဳပ္သူ၊ သူေဌး၊ ဝန္ထမ္း၊ ဆရာဝန္၊ အင္ဂ်င္နီယာ၊ စစ္သား၊ ေက်ာင္းသား၊ ဆရာ စသည္ျဖင့္ ကိုယ့္ကုိယ္ကိုယ္ ေမးခြန္းသုံးခု ေမးၿပီး လုပ္သင့္တာဆုိ ဆက္လုပ္ၿပီး မလုပ္ သင့္တာဆုိ စြန္႔ပစ္လုိက္ရမွာပါတဲ႔။
ဥပမာ-မိသားစုအတြက္ ပင္ပင္ပန္းပန္းနဲ႔ ရွာေဖြလုပ္ကုိင္ေကြၽးေမြးေနရတယ္။ တစ္ဖက္ဆီက မႏွစ္သက္ရာ ဆန္႔က်င္ဘက္အေျပာ အျပဳအမူကုိ ႀကဳံလုိက္ရလုိ႔ စိတ္လုိက္မာန္ပါ ျပန္ၿပီး တုန္႔ျပန္လိုက္ခါနီးမွာ ''ငါ့အိမ္မွာ က်န္ခဲ့တဲ့ မိသားစုရွိတယ္ေလ''လုိ႔ ေတြးၿပီး ကုိယ့္ရဲ႕ ကုိယ္နဲ႔နွူတ္ကို ေစာင့္ထိန္းလုိက္တာဟာ ပညာရွိေတြရဲ႕ ေမးခြန္းသုံးခုနဲ႔ က်င့္သုံးပုံေလးကို လက္ေတြ႕ဘဝထဲမွာ ယူၿပီးက်င့္သုံးပစ္လုိက္တာပါ။ ဒီလုိပါပဲ ခ်မ္းသာသူ၊ ရာထူးရွိသူ၊ ထင္ရွားသူ စသည္ေတြလည္း ေမးခြန္းသုံးခုနဲ႔ေမးၿပီး က်င့္သုံးၾကရမွာပါ။ ဂါထာေလးက ေတြးတတ္ရင္ ေတြးတတ္သလုိ ခ်ဲ႕ၿပီး ေတြးလုိ႔ရတဲ့ဂါထာေလးပါ။ သက္တမ္းတုိတုိ ဘဝခရီးတစ္ေလ်ွာက္မွာ အျမဲလက္ကုိင္ထားရမယ္႔ ေလာကက်င္႔စဥ္ဂါထာေလးပါ။ ဘာသာစုံ အလႊာစုံ က်င္႔သုံးလုိ႔ရတဲ႔ ဂါထာေလးပါပဲ။
ဘဝေတြက တုိေတာင္းလြန္းလွပါတယ္။ ဟုိလူ႔မုန္း၊ ဒီလူ႔မုန္းနဲ႔ မုန္းရတဲ့အခ်ိန္ေတြမ်ားေနရင္ ဘဝတုိတုိအတြင္းမွာ ေအးခ်မ္းတဲ့အခ်ိန္ေလးေတြ နည္းသြားပါလိမ့္မယ္။ တကယ္တမ္းက်ေတာ့ အခ်စ္၊ အမုန္းေတြ တဒဂၤ ကင္းလြတ္ရာ အခ်ိန္ေလးတစ္ခု ေနရာေလးတစ္ခုေတာ့ ကိုယ္စီ ရွိရွိေနဖုိ႔ပါ။
ဘာပဲေျပာေျပာေလ။ လူ႔ဘဝတုိတုိေလးမွာ စိတ္ေအးခ်မ္းမယ္။ ကုသိုလ္ျဖစ္မယ္။ ဒီႏွစ္ခုရွိရင္ ကိုယ့္ဘဝကိုယ္ ေက်နပ္စရာဘဝတစ္ခုပါပဲေလ။
ရေဝႏြယ္ (အင္းမ)
News Watch ေစာင့္ၾကည့္ဂ်ာနယ္
၂၆-၅-၂၀၁၈။
No comments:
Post a Comment