ဘာလို႔ အေမရိကန္မွာ ကိုယ့္ကိုယ္ကို သတ္ေသမႈေတြ မ်ားလာတာလဲ ヅ

ဒီေန႔ မနက္ Kirsten Powers ေရးတဲ့ “Americans are 
depressed and suicidal because something is 
wrong with our culture” ဆိုတဲ့ ေဆာင္းပါးေလး
ဖတ္လိုက္ရေတာ့ သူရဲ့ သံုးသပ္ခ်က္ေလးကို သေဘာ
က်မိတယ္။  ျပီးေတာ့ သူရဲ့ေဆာင္းပါးထဲမွာ လူ႔အဖြဲ႔အစည္း

ကို  ကူညီေပးလိုစိတ္ေတြေတြ႔ခဲ့ရတယ္။ အဲ့ဒါေၾကာင့္အခု
သူ႔ေဆာင္းပါးေလးကို ဘာသာျပန္ေပးလိုက္ပါတယ္။
ဒီေဆာင္းပါးဟာ ကြ်န္ေတာ္ေရးတဲ့ေဆာင္းပါး မဟုတ္
ပါ။  Kirsten Powers ေရးတဲ့ေဆာင္းပါးသာ ျဖစ္ေၾကာင္း
ၾကိဳတင္အသိေပးအပ္ပါတယ္။

“အေမရိကန္ႏုိင္ငံမွာ ေန႔စဥ္ေန႔တိုင္း ပ်မ္းမွ် ကိုယ့္ကိုယ္
ကိုယ္ 
သတ္ေသမႈ ၁၂၃ ခုခန္႔ရွိေနပါတယ္။ ေငြေရးေၾကးေရးနဲ႔ 
ပုဂၢလိကေအာင္ျမင္မႈကိုပဲ တန္ဖိုးထားတတ္လာတဲ့ ဒီလို
လူ႔အဖြဲ႔အစည္းကို စိတ္ကုန္ေနၾကတာကို စိတ္ေရာဂါျဖစ္
တယ္လို႔လာမေျပာပါနဲ႔” - Kirsten Powers

၂၀၀၄ခုႏွစ္ စက္တင္ဘာလတုန္းကေပါ့..လူတိုင္း မၾကား
ခ်င္တဲ့ သတင္းစကား တစ္ခုကို ကြ်န္မၾကားခဲ့ရတယ္။

ကြ်န္မအေဖ အသက္ ၆၁ႏွစ္အရြယ္မွာ Heart Attack
ျဖစ္ျပီး ဆံုးျပီတဲ့…အဲ့ဒီအခ်ိန္က ကြ်န္မဘဝမွာ အျခား
ျပႆနာေတြ အမ်ားၾကီးရွိေနခဲ့တဲ့ အခ်ိန္ပါ။ ကြ်န္မ
အေမက ရင္သားကင္ဆာေရာဂါ ခံစားေနရတာ ၆လ
ေလာက္ရွိေနခ့ဲတဲ့ အခ်ိန္ပါ။ ကြ်န္မေကာင္ေလးနဲ႔လည္း
လမ္းခြဲခဲ့တဲ့ အခ်ိန္ပါ။ ကြ်န္မဘဝရဲ့ ရပ္တည္မႈေလး
 ျပိဳကြဲေနတဲ့ အခ်ိန္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ကြ်န္မရဲ့ အသက္
ေမြးဝမ္းေၾကာင္းမွာ ေနာက္ထပ္ဘာလုပ္ရမွန္း မသိျဖစ္
ေနလို႔ ကြ်န္မ Freelance Consultant တစ္ဦး
အျဖစ္ ေခတၱ အသက္ေမြးေနခဲ့ပါတယ္။

ကြ်န္မ အဲ့ဒီအခ်ိန္က စိတ္ပိုင္းဆုိင္ရာ ခ်ဳံးခ်ံဳးက်ခ်ိန္ေပါ့။
ဒါ့ေၾကာင့္ စိတ္ဆရာဝန္တစ္ဦးဆီကို ကြ်န္မ သြားျပခဲ့ပါ
တယ္။ ကြ်န္မရဲ့ အရင္ GP ဆရာဝန္ေပးထားတဲ့ စိတ္က်
ေရာဂါေဆးေတြက ကြ်န္မေသာက္ရမယ့္ေဆးေတြ
မဟုတ္ဘူးလို႔ သူက ဆိုခဲ့ပါတယ္။ ျပီးေတာ့သူက ကြ်န္မ
ေသာက္ရမယ့္ ေဆးအသစ္ေတြကို ညႊန္းေပးခဲ့ပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ အဲ့ဒီေဆးေတြက ကြ်န္မကို ပိုဆိုးေစခဲ့ပါတယ္။
ရက္အနည္းငယ္အတြင္း ကြ်န္မ မေတြးသင့္တာေတြ
ေတြးလာပါတယ္။ ကြ်န္မ ေသခ်င္လာခဲ့ပါတယ္။

ကြ်န္မ အေဖမရွိတဲ့ဘဝကို ကြ်န္မ ဆက္လက္ မျဖတ္သန္း
ခ်င္ေတာ့ပါဘူး။ ကြ်န္မအေဖနဲ႔ အၾကာၾကီး စကားေျပာခဲ့တဲ့
ညေတြကို သတိရေနမိပါတယ္။ ကြ်န္မရဲ့ စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ
နာက်င္မႈက တစ္ျဖည္းျဖည္း ဆိုးလာခဲ့ပါတယ္။ မနက္ပိုင္း
အိပ္ရာထဲက ထရတာ ေတာ္ေတာ္ခက္ခဲတဲ့ အလုပ္ပါ။
ကြ်န္မ အစားအေသာက္ေတြလည္း မစားေတာ့ပါဘူး။
တစ္လအတြင္း ၁၅ ေပါင္ က်သြားခဲ့ပါတယ္။ ကြ်န္မ

အသက္ရွင္စရာ ဘာအေၾကာင္းမွ မရွိဘူးလို႔လည္း 

ထင္လာခဲ့ပါတယ္။

အခုရက္အတြင္း ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္သတ္ေသသြားတဲ့ 

နာမည္ေက်ာ္ေတြ ျဖစ္တဲ့ Kate Spade နဲ႔ Anthony
Bourdain တို႔အေၾကာင္း ၾကားမိေတာ့ ကြ်န္မ Suicide
အေၾကာင္းကို ပိုမိုေတြးမိလာပါတယ္။ လူအမ်ားအျမင္
မွာ ေအာင္ျမင္ျပီးျပည့္စံုတဲ့ဘဝကို ေနထုိင္ေနၾကတဲ့
ဒီလူ၂ေယာက္ ဘာလို႔ သတ္ေသသြားတာပါလဲ..
ကြ်န္မတို႔ႏုိင္ငံမွာ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္သတ္ေသတဲ့ နႈန္းဟာ
၂၅%အထိ တက္လာပါျပီ။

ကြ်န္မ National Suicide Prevention Lifeline က
ဒါရုိက္တာျဖစ္တဲ့ John Draper နဲ႔ အင္တာဗ်ဴးလုပ္ျပီး
ခ်ိန္မွာ ကြ်န္မရဲ့အေမွာင္က်ခဲ့တဲ့ အခ်ိန္ေတြကို သူမ်ား
ေတြကို ေျပာျပဖို႔ဆံုးျဖတ္ခဲ့တာပါ။ “လူေတြ သိပ္ျပီး
နားမလည္တဲ့အခ်က္တစ္ခုက မီဒီယာဟာ Suicide
 ႏႈန္းက်ေအာင္ လုပ္ေဆာင္ေပးလို႔ရတယ္”ဆိုတဲ့
အခ်က္ပါပဲ။ မီဒီယာေတြက Suicide ကိစၥနဲ႔ ဘယ္လို
သတ္ေသသြားတယ္ဆိုတဲ့ ကိစၥကိုပဲ ဦးစားေပး
တင္ေနတဲ့အခါ Suicideကိစၥကို ပိုျပန္႔ႏွံ႔လာပါတယ္။
အကယ္၍ မီဒီယာေတြက Suicideလုပ္ခါနီးသူတစ္
ေယာက္ ဘယ္လိုမ်ိဳး အဲ့ဒီအေနအထားကေန ရုန္းထြက္
ခဲ့တယ္ဆိုတဲ့ ေဆာင္းပါးမ်ိဳးေတြကိုသာ ဦးစားေပးမယ္
ဆိုရင္ လူေတြ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ သတ္ေသမႈနည္းသြား
မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါဟာ ကြ်န္မာကို John Draper
 ေျပာျပခဲ့တဲ့ အခ်က္ပါ။

အဲ့လိုေဆာင္းပါးကို Suicide လုပ္ဖို႔ စဥ္းစားေနသူက
ဖတ္မိျပီးသူ႔အတြက္ အားေပးေဖာ္ရသလို ျဖစ္သြားနုိင္
ပါတယ္။ ဒါမွမဟုတ္ဟယ္လီဘယ္ရီ၊ အယ္လ္တန္ဂြ်န္၊
ဒရူးဘယ္ရီမိုးတုိ႔လည္း တစ္ခ်ိန္က Suicide လုပ္ခဲ့ေပ
မယ့္ Suicide ကေန ျပန္လည္ ရုန္းထြက္ႏုိင္ခဲ့တဲ့
အေၾကာင္း သို႔မဟုတ္ ေအာ္ပရာဝင္းေဖး၊ မုိက္ကယ္
ဖဲလ္၊ ဒမ္မီလိုဗာတုိုး တို႔လည္း Suicide လုပ္ဖို႔ စဥ္းစား
ခဲ့ဖူးေပမယ့္ မလုပ္ျဖစ္ခဲ့တဲ့အေၾကာင္း...အဲ့ဒါမ်ိဳးေတြ
ကို မီဒီယာေတြက Focus လုပ္သင့္ပါတယ္။

Suicide လုပ္ရတဲ့အေၾကာင္းရင္းမ်ား

လူေတြက Suicide လုပ္တဲ့သူေတြကို စိတ္ေရာဂါ
ခံစားေနရတဲ့သူေတြလို႔ ထင္ေလ့ရွိၾကပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ အဲ့ဒါ အျမဲတမ္းေတာ့ မမွန္ပါဘူး။
စိတ္ေရာဂါျဖစ္တာ မဟုတ္ပဲ Suicide လုပ္မိေစတဲ့
အခ်က္ေတြ အမ်ားၾကီးရွိပါတယ္။ Relationship
မွာ အဆင္မေျပတာ၊ အထီးက်န္တာ၊ ဘ႑ာေရး

ျပႆနာ ျဖစ္တာ၊ ဒါမွ မဟုတ္ ကာယပိုင္းဆိုင္ရာ၊
စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ အေစာ္ကားခံခဲ့ဖူးတာ စတာေတြ
ေၾကာင့္လည္း ျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္။တစ္ခါတစ္ေလ
အဲ့ဒီလိုခံစားေနရတဲ့သူေတြက ပတ္ဝန္းက်င္ကို
အကူအညီေတာင္းရင္ေတာင္ ပတ္ဝန္းက်င္က
“ေအာင္ျမင္တဲ့သူက သတ္ေသစရာအေၾကာင္းမရွိ
ဘူး”ဆိုတဲ့ ေပတံၾကီးနဲ႔တိုင္းျပီး မယံုၾကည္ခ်င္ၾက
ပါဘူး။ ကြ်န္မတုန္းက ဆိုရင္လည္း ကြ်န္မရဲ့
မိသားစုနဲ႔သူငယ္ခ်င္းေတြက ကြ်န္မဘဝဟာ
 ေအာင္ျမင္ေနတာပဲ၊ကြ်န္မဟာ Suicide လုပ္ရ
ေလာက္တဲ့အထိ မေပ်ာ့ညံ့ဘူးလို႔ ဝိုင္းေျပာခဲ့ၾကတယ္။
ကြ်န္မရဲ့ စိတ္ဆရာဝန္ကိုယ္တိုင္က ကြ်န္မေျပာတာ
ေတြကို ေသခ်ာနားမေထာင္ခဲ့ပါဘူး။ သူက ကြ်န္မ
ဟာ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္သတ္ေသမယ့္သူမ်ိဳး မဟုတ္ဘူး
လို႔ဆိုခဲ့ပါတယ္။ အဲ့ဒါေတြကို ထားလိုက္ပါေတာ့။ ကြ်န္မ
Freelance Consultant အျဖစ္လုပ္ကိုင္ေနတဲ့ Company
ရွိတဲ့ အေဆာက္အဦးကို သြားရင္း အလႊာ(၂၀)က ျပတင္း
ေပါက္နားမွာ ကြ်န္မရပ္ေနမိပါတယ္။ ကြ်န္မ ငိုေနခဲ့ျပီး
အဲ့ဒီျပတင္းေပါက္ကေန ခုန္ခ်ခ်င္ခဲ့ပါတယ္။

အဲ့ဒီေန႔ မတိုင္ခင္တုန္းကလည္း ကြ်န္မ အိမ္က Oven
ကိုဖြင့္ျပီး ေခါင္းထည့္ထားခဲ့ပါတယ္။ ကြ်န္မ ေမာင္ေလး
ေတြရဲ့ပံုရိပ္ေတြ ေခါင္းထဲဝင္လာမွ ကြ်န္မ သတိျပန္ဝင္
လာခဲ့တယ္။ သူတို႔လည္း အေဖဆံုးတာကို ကြ်န္မ
ဝမ္းနည္းေနသလို ဝမ္းနည္းေနမွာပဲေလ။ ကြ်န္မမွာ
ဘာျပႆနာမွမရွိဘူးလို႔ ကြ်န္မ ဆရာဝန္က ထင္ေပ
မယ့္ သူေျပာင္းေပးခဲ့တဲ့ေဆးေတြ ေသာက္ျပီးမွ
ကြ်န္မ ပိုဆိုးလာခဲ့တယ္။ အဲ့ဒီေဆးေတြေၾကာင့္
ကြ်န္မသတ္ေသဖို႔ စဥ္းစားခဲ့တာလားဆိုတာေတာ့
ကြ်န္မ မသိပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ကြ်န္မသိတာ တစ္ခု
ေတာ့ရွိပါတယ္။ အဲ့ဒါကေတာ့ ကြ်န္မSuicide
မလုပ္မိတာကို ေန႔တိုင္း ေအာင္ျမင္မႈၾကီးတစ္ခု
လို႔ ဂုဏ္ယူေနမိတာပါပဲ။

အဲ့ဒီႏွစ္က ကြ်န္မ Suicide မလုပ္မိေပမယ့္ စိတ္ဓာတ္
ေတြေတာ့ က်ေနခဲ့ပါတယ္။ Kate Spadeဟာ ၅ႏွစ္
လံုးလံုး စိတ္က်ေရာဂါကို ၾကံ့ၾကံ့ခံေနခဲ့တာကို ကြ်န္မ
ၾကားေတာ့ သူဟာ တတ္ႏုိင္သေလာက္ အသက္ရွင္ဖို႔
ၾကိဳးစားခဲ့သူပါလားလို႔ ကြ်န္မေတြးမိခဲ့ပါတယ္။

ကြ်န္မတို႔ ဘာလုိ႔ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ ေပ်ာက္ဆံုးသြားခဲ့
တာလဲ..

လူေတြ နားမလည္တဲ့အရာတစ္ခုရွိပါတယ္။ Suicide
လုပ္ဖို႔ ၾကံစည္ေနသူရဲ့ ဦးေႏွာက္ဟာ ခံစားမႈ အစိုးရ
သြားျပီး ပံုမွန္ Logic က်က် မေတြးႏုိင္ေတာ့ဘူးဆိုတဲ့
အခ်က္ပါ။  အဲ့ဒါကို Congnitive Constriction လို႔
ေခၚပါတယ္။ ဦးေႏွာက္ရဲ့ Pre-fontal Cortex လို႔ေခၚ
တဲ့အပိုင္း အလုပ္မလုပ္ေတာ့တာပါ။ (စာၾကြင္း -
Pre-fontal Cortex ဆိုတာ လူတစ္ေယာက္ရဲ့
အသက္ရွင္ ေနထုိင္လိုမႈ၊ လူတစ္ေယာက္ရဲ့ အက်င့္
စရိုက္၊ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်မႈ စတာေတြနဲ႔ ပတ္သက္ေနတဲ့
ဦးေႏွာက္ အစိတ္အပိုင္း ျဖစ္ပါတယ္။ အေတြးေတြနဲ႔
လုပ္ရပ္ေတြကို ခ်ိန္ညွိေပးတဲ့ အဓိကေနရာျဖစ္ပါတယ္။)
အဲ့ဒီအပိုင္း အလုပ္မလုပ္ေတာ့တဲ့အခါ Suicide ဟာ
အေကာင္းဆံုး ထြက္ေပါက္ ျဖစ္လာပါတယ္။ ေနာက္
ဘဝဟာ ပိုမ်ား ေကာင္းလာမလားဆိုတဲ့ အေတြးေတြ
ေပၚလာပါတယ္။

ဒါေပမယ့္ ဘာေၾကာင့္မ်ား အေမရိကန္ေတြဟာ အဲ့ဒီလို
စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ အေျခအေနကို ေရာက္လာခဲ့တာပါလဲ။
ဂ်ာနယ္လစ္တစ္ေယာက္ျဖစ္တဲ့ Johannn Hari ေရး
တဲ့ Lost Connections: Uncovering the Real Cause
Of Depression and the Unexpected Solutions
ဆိုတဲ့စာအုပ္ထဲမွာေတာ့ အေနာက္ႏုိင္ငံေတြမွာ အျဖစ္
မ်ားလာတဲ့ Suicide ရဲ့ အေၾကာင္းရင္းဟာ ဦးေႏွာက္
ေၾကာင့္ ျဖစ္တာ မဟုတ္ပဲ ကြ်န္မတို႔ ေနထိုင္တဲ့ ေနထိုင္

မႈပံုစံ၊ ေတြးေခၚမႈပံုစံ၊ ကြ်န္မတို႔ဘဝမွာ ျဖစ္ေနတဲ့ ျပႆနာ
စတာေတြက ျမစ္ဖ်ားခံတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ ကြ်န္မတို႔
ဟာ တစ္ျဖည္းျဖည္းနဲ႔ မိသားစုဝင္ေတြ၊ သူငယ္ခ်င္းေတြ
နဲ႔ ေဝးကြာလာပါတယ္။ လူမႈကြန္ယက္ေပၚက အေပၚယံ
ဂရုစိုက္မႈေတြက လြဲလို႔ေပါ့။ ေနာက္တစ္ခ်က္က ကြ်န္မ
တို႔ဟာ ပန္းတိုင္ေတြ တစ္ခုျပီးတစ္ခုေရာက္ေအာင္သာ
ၾကိဳးစားေနျပီး ဘယ္ေတာ့မွ ေက်နပ္ေရာင့္ရဲျခင္း မရွိ
ၾကတာပါပဲ။

ဒီႏွစ္အတြင္းမွာ ၾကည့္ခဲ့ရတဲ့ အင္တာဗ်ဴးတစ္ခုမွာ
သရုပ္ေဆာင္ Jim Carrey ေျပာခဲ့တာေလးတစ္ခုရွိပါ
တယ္။ “လိုခ်င္ခဲ့တာေတြအားလံုးရရွိခဲ့ျပီး အျမဲေရာက္
ခ်င္ခဲ့တဲ့ ပန္းတုိင္ကို ေရာက္တဲ့အခ်ိန္မွာ ငါမေပ်ာ္ေသး
ပါလား” ဆိုတာကို သူေတြးမိတဲ့အေၾကာင္းပါ။ ကိုယ္
လို
ခ်င္ခဲ့တာေတြ အကုန္ရျပီးခ်ိန္မွာေတာင္ မေပ်ာ္ႏုိင္

ေသးဘူးဆိုေတာ့ သူ႔အတြက္ အံ့ၾသစရာတစ္ခုလို ျဖစ္
ေနမွာပါ။ လူေတြက ေျပာၾကတယ္..အိမ္အသစ္ေလးရမွ..
လစာတိုးမွ..ကေလးေတြရမွ..ေပ်ာ္မယ္ဆိုျပီးေတာ့ေပါ့။
ဒါေပမယ့္ ကြ်န္မတို႔ အဲ့ဒီအခ်ိန္ေတြေရာက္သြားရင္လည္း
မေပ်ာ္ၾကပါဘူး။ တကယ္ေတာ့ Jim Carrery ေျပာသြား
တဲ့စကားက မွန္ပါတယ္။ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ကိုယ္လိုခ်င္
တာေတြေနာက္လိုက္ေနတာက စိတ္ဆႏၵျပည့္ဝစြာ
ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းရဲ့ ဆန္႔က်င္ဘက္ လုပ္ရပ္ျဖစ္ေနပါတယ္။

တကယ္ေတာ့ သင့္ကို ေရရွည္စိတ္ခ်မ္းသာေစမယ့္
အရာေတြကို ပိုက္္ဆံနဲ႔ ဝယ္လို႔မရပါဘူူး။  ေငြေရးေၾကးေရး
နဲ႔ပုဂၢလိကေအာင္ျမင္မႈကိုပဲ တန္ဖိုးထား
တတ္
လာတဲ့ ဒီလိုလူ႔အဖြဲ႔အစည္းကို စိတ္ကုန္ေနၾက
တာကို
စိတ္ေရာဂါျဖစ္တယ္လို႔လာမေျပာပါနဲ႔။ အဲ့ဒီ
အစား
ယေန႔ခတ္ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းရဲ့ ေတြးေခၚပံု၊ ေနထုိင္
ပံုမွာ
တစ္ခုခုမွားေနျပီဆိုတာကို ကြ်န္မတို႔အရင္လက္ခံ
ရ
ပါမယ္။ ဘဝမွာ အဓိပၸါယ္ ကင္းမဲ့ေနလို႔ ပိုမို အဓိပၸါယ္ရွိ
တဲ့ ဘဝေလးကို လုိခ်င္ေနမိသူေတြကို စိတ္ေရာဂါျဖစ္
တယ္လို႔ ေခၚတာ ရပ္သင့္ပါျပီ။ အဲ့ဒီအစား လူေတြ
အတြက္ အဓိပၸါယ္ရွိတဲ့ ဘဝေလးကို ဝိုင္းဝန္းျပီး ဖန္တီး
ေပးသင့္ပါတယ္။ ပုဂၢလိကေအာင္ျမင္မႈေတြထက္
အဓိပၸါယ္ရွိတဲ့ ဘဝကို အေလးေပးတဲ့ အဖြဲ႔အစည္း
တစ္ခု ျဖစ္ေအာင္ ကြ်န္မတို႔ လုပ္ရပါမယ္။

ခႏၶာကိုယ္အတြင္းက ဓာတ္ေတြမညီမွ်လို႔ ေဆးကုသမႈ
ခံယူရမယ့္သူေတြလည္း ရွိပါတယ္။ မရွိဘူးလို႔ေတာ့ 

မေျပာလိုပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ စိတ္ဓာတ္က်ေနတဲ့

အေမရိကန္ အမ်ားစုက ကြ်န္မတို႔ႏုိင္ငံရဲ့ မွားယြင္း
ေနတဲ့ 
လူေနမႈစတိုင္၊ အေတြးအေခၚ၊ ယဥ္ေက်းမႈ
ေၾကာင့္ပါ။ 
သူတို႔ကိုယ္တိုင္ စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ ခ်ိဳ႕ယြင္း
ေနလို႔ မဟုတ္
ပါဘူး။

ကြ်န္မတု႔ိရဲ့ ယဥ္ေက်းမႈအေလ့အထနဲ႔ ေတြးေခၚပံုေတြကို
ေျပာင္းဖို႔က အေရးၾကီးပါတယ္။ ကိုယ္တိုင္ခံစားခ့ဲရတဲ့
အေမွာင္ဆံုးေန႔ရက္ေတြကို တစ္ပါးသူကို ရိုးရိုးသားသား
ေဖာ္ျပရမွာ ျဖစ္ျပီး အဲ့ဒါဟာ ပထမေျခလွမ္း ျဖစ္ပါတယ္။
ဘဝကို အဆုံးသတ္ဖို႔ စဥ္းစားေနသူေတြဟာ ဒီလို အျဖစ္
အပ်က္မ်ိဳးေတြကို ၾကားသိိဖို႔လိုပါတယ္။ ဒါမွ ဒီလို Suicide
လုပ္ခ်င္တဲ့ အေနအထားကေန လြတ္ေျမာက္ႏုိင္တယ္
ဆို
တာကိုသူတို႔သေဘာေပါက္မွာပါ။ ကြ်န္မကေတာ့ 
ကြ်န္မရဲ့
အေမွာင္ဆံုးေန႔ရက္ေတြ အေၾကာင္းရွင္တို႔ကို
 ေျပာျပီးပါျပီ။
အခုေတာ့ရွင္တို႔အလွည့္ေပါ့...

Kirsten Powers ေရးတဲ့ေဆာင္းပါးကေတာ့ ဒီေနရာမွာပဲ
အဆံုးသတ္သြားခဲ့ပါျပီ။ ကြ်န္ေတာ္သူရဲ့ ေဆာင္းပါးေလး

ကိုဘာသာျပန္တာ အေၾကာင္းရွိပါတယ္။ အခုေနာက္ပိုင္း

Suicideလုပ္ျပီးဆံုးခဲ့တဲ့ နာမည္ေက်ာ္ေတြ အမ်ားၾကီး 

ရွိလာပါတယ္။Linking Parkက အဆိုေတာ္ Chester,
ေနာက္ျပီး Avicii၊ နာမည္ေက်ာ္ အဝတ္အစားနဲ႔လက္ကိုင္

အိိတ္ထုတ္လုပ္သူKate Spade, နာမည္ေက်ာ္
Celebrity 
Chef ျဖစ္သူ Anthony Bourdain စတဲ့
နာမည္ေက်ာ္ေတြ 
အားလံုး Suicide လုပ္ခဲ့ၾကတယ္။

ကြ်န္ေတာ္ရဲ့ 
သူစိတ္ဓာတ္က်တိုင္းဖတ္ဖို႔ စာအုပ္နဲ႔
လက္ေဆာင္စာအုပ္
မွာ ကြ်န္ေတာ္ေျပာခဲ့တဲ့စကား
တစ္ခြန္းရွိတယ္..အဲ့ဒါက 
Success is Lifestyle
ဆိုတဲ့စကားပါ။ ေအာင္ျမင္ျခင္းဆို
တာ ဘဝကို
ဘယ္လိုျဖတ္သန္းလဲဆိုတာပါပဲ။ ရုပ္ဝတၱဳ
ပစၥည္း
တစ္ခုခုပိုင္တဲ့အခါ စိတ္ခ်မ္းသာသြားမယ္လို႔ မထင္
ပါနဲ႔။
ေအာင္ျမင္မႈ တစ္ခုခုရမွစိတ္ခ်မ္းသာမယ္လု႔ိ မထင္
ပါနဲ႔။
လူေတြရဲ့ လုိခ်င္တပ္မက္မႈဟာ ဘယ္ေတာ့မွ ရပ္တန္႔

ေလ့မရွိပါဘူး။ ေအာင္ျမင္မႈဆိုတာသင္ဘယ္လို ဘဝ
ကို
 ျဖတ္သန္းလဲဆိုတာနဲ႔ပဲ တိုင္းတာသင့္ပါတယ္။
ရုပ္ဝတၳဳ
ပစၥည္းေတြနဲ႔ အကာေတြ ေခတ္စားလာတဲ့
ခတ္ၾကီးထဲမွာ 
သင့္ရဲ့ စဥ္းစားေတြေခၚပံုဟာ အေရးၾကီး
လာပါျပီ။

အလုပ္မၾကိဳးစားရဘူး..ေအာင္ျမင္ေအာင္ မလုပ္ရဘူးလို႔
မဆိုလိုပါဘူး။ ဘာပဲလုပ္ေနလုပ္ေန..ဘယ္လိုပဲ ေမွ်ာ္လင့္
ခ်က္ရွိရွိ..ၾကိဳးစားရင္း ဘဝကို ေပ်ာ္ေအာင္ေနဖို႔ ဆိုလိုတာပါ။
Happiness is not a destination ပါ။ ေပ်ာ္ရႊင္မႈဆိုတာကို
ပန္းတိုင္လို႔မသတ္မွတ္ပါနဲ႔။ ေပ်ာ္ရႊင္မႈဆိုတာ ေန႔တိုင္း
ရရွိေအာင္ ၾကိဳးစားသင့္တဲ့အရာပါ။ ေန႔တိုင္း အတတ္ႏုိင္ဆံုး
ေပ်ာ္ေအာင္ေနပါ။ ေအာင္ျမင္ရင္...ေပ်ာ္ရႊင္မယ္ဆိုတဲ့

Mindsetကို ေဖ်ာက္လိုက္ပါ။ ေပ်ာ္ေအာင္ေနတတ္မွ
ေပ်ာ္မွာျဖစ္ပါတယ္။

#မိုးရွင္း (I.M.T) ဘာသာျပန္သည္။