ပရဟိတလုပ္ျခင္းရဲ႕ အက်ိဳးေက်းဇူး ၁၀ ရပ္

ပရဟိတဆုိတာ သူတစ္ပါးအက်ိဳးကို ေဆာင္ရြက္ျခင္းပါ။ ဒါေပမယ့္ အဲ့ဒီလုိ လုပ္ေနတဲ့တစ္ခ်ိန္တည္းမွာပဲ ကုိယ့္အတြက္လည္း အက်ိဳးရွိေစပါတယ္။ ပရဟိတအဖြဲ႕တခုခုမွာ လုပ္ဖူးသူ၊ လုပ္ေနသူ၊ တစ္နည္းအားျဖင့္ ပရဟိတသမားတစ္ေယာက္နဲ႕ လုပ္ငန္းခြင္မွာ အတူတြဲလုပ္ရတာဟာ သာမန္လူထက္စာရင္ ပုိအဆင္ေျပတတ္တာကို သတိထားမိတယ္။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆုိေတာ့ ပရဟိတအလုပ္က ဒီလိုအက်ိဳးေက်းဇူးေတြ ရေစခဲ့လုိ႔ပါပဲ။

၁။ အပင္ပန္းခံႏုိင္လာျခင္း

ပရဟိတအလုပ္အားလံုးနီးပါးဟာ လိုအပ္တဲ့ေနရာေတြ၊ ဆင္းရဲတဲ့ေနရာေတြမွာ လုပ္ရတာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီေနရာကို သြားၿပီဆုိကတည္းက သက္ေသာင့္သက္သာေတာ့ မရွိပါဘူး။ ေ၀းလံသီေခါင္တဲ့ ေဒသေတြဆုိ ပိုလို႔ေတာင္မွ ပင္ပန္းပါေသးတယ္။ ဒီလိုပရဟိတခရီးေတြ အသြားမ်ားလာတဲ့အခါမွာ လူက အပင္ပန္းခံႏုိင္လာတယ္။ ေဒါင္က်က် ျပားက်က် ေနတတ္လာတယ္။ ဟုိဟာရွိမွ၊ ဒီဟာရွိမွ ဆုိတာမ်ိဳးေတြ မျဖစ္ေတာ့ဘူး။ အလုပ္ထဲေရာက္ေတာ့လည္း ေတာ္ရံုပင္ပန္းမႈေလာက္ကုိ စာမဖြဲ႕ေတာ့ဘူး။ ကိစၥနည္းနည္းနဲ႕ အလုပ္ျဖစ္ေအာင္ လုပ္တတ္လာတယ္။

၂။ ဒုကၡေတြကုိ သိလာျခင္း

လူတုိင္းမွာ ဒုကၡကုိယ္စီ ရွိၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကုိယ့္ဒုကၡမွအၾကီးၾကီး ထင္တတ္ၾကတာက လူ႔သဘာ၀ပါပဲ။ ဒီအတြက္ စိတ္ဓါတ္ေတြက်တယ္၊ စိတ္ေတြဖိစီးတယ္။ ခုလို ပရဟိတအေနနဲ႕ ဆင္းရဲတဲ့သူေတြ၊ နိမ့္က်တဲ့သူေတြဆီ သြားၾကည္႕လိုက္တဲ့အခါမွာေတာ့ ကုိယ္ၾကံဳေနရတဲ့ဒုကၡဟာ သူတုိ႕နဲ႕ယွဥ္ရင္ ဘာမွမဟုတ္ပါလား ဆုိတာကို သေဘာေပါက္လာတယ္။ ကုိယ္ကမွ ေရွ႕ေလွ်ာက္ ဘာဆက္လုပ္ရမယ္မွန္း မသိတာ၊ သူတို႕အတြက္က မနက္ျဖန္ဆုိတာေတာင္ မေသခ်ာဘူး။ ကုိယ္က မိဘႏွစ္ပါး အဆင္မေျပလို႔ စိတ္ညစ္ေနတာ၊ သူတို႕က ေမြးကတည္းက မိဘဆိုတာ ဘယ္သူမွန္းေတာင္ မသိခဲ့ရသူေတြ။ ဒါေတြကို ျမင္လာတယ္။ အနည္းဆံုးေတာ့ ကုိယ္တစ္ေယာက္တည္း ဒုကၡရွိတာ မဟုတ္ဘူးဆုိတဲ့ အျမင္မ်ိဳး ရလာတယ္။ ဒီအခါမွာ ကုိယ္ၾကံဳေနရတဲ့ ျပႆနာေတြ၊ စိတ္ဒုကၡေတြကို ရင္ဆုိင္ဖုိ႔အတြက္ ခြန္အားေတြ ရလာပါတယ္။

၃။ စီမံခန္႕ခြဲမႈစြမ္းရည္မ်ား ရလာျခင္း

ဘယ္အလုပ္ပဲလုပ္လုပ္ စီမံခန္႕ခြဲမႈဟာ လိုအပ္ပါတယ္။ ပရဟိတအလုပ္ေတြဆုိလည္း တကယ္သာ ထိထိေရာက္ေရာက္ လုပ္ခ်င္ရင္ စီမံခန္႕ခြဲတတ္ဖုိ႔ လိုတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေက်ာင္းၿပီးစ၊ အလုပ္၀င္ေတာ့မယ့္ လူငယ္ေတြဆုိ ပရဟိတအဖြဲ႕ေတြမွာ ၀င္လုပ္ျခင္းအားျဖင့္ စီမံခန္႕ခြဲမႈ၊ ေခါင္းေဆာင္မႈတုိ႕နဲ႕ ပတ္သက္တဲ့ အေတြ႕အၾကံဳေကာင္းေတြ ရလာႏုိင္တယ္။ လက္ေတြ႕သင္ယူလုိ႔လည္း ရမယ္။ အဲဒီအေတြ႕အၾကံဳေတြက ကုိယ္တကယ္အလုပ္ခြင္ထဲ ေရာက္တဲ့အခါမွာလည္း သိပ္အဖိုးတန္ပါလိမ့္မယ္။

၄။ လူေတြနွင့္ တြဲဖက္အလုပ္လုပ္ႏုိင္စြမ္းမ်ား ရွိလာျခင္း

လူတစ္ေယာက္မွာ ရွိသင့္ရွိထိုက္တဲ့ Skill ကို (၃)ဆင့္ခြဲလုိ႔ရပါတယ္။ Technical skill ၊ Human skill နဲ႕ Conceptual skill တုိ႕ျဖစ္ပါတယ္။ အလုပ္တစ္ခု စ၀င္မယ္ဆုိရင္ သက္ဆုိင္ရာ Technical skill ရွိဖုိ႔လိုပါတယ္။ ဆရာ၀န္ဆုိ ေဆးကုတတ္ရမယ္ေပါ့။ အဲဒီကေန တစ္ဆင့္ၿပီးတစ္ဆင့္ တက္ခ်င္တယ္ဆုိရင္ေတာ့ Human skill ရွိဖုိ႔ လိုလာပါတယ္။ လူေတြနဲ႕ တြဲဖက္အလုပ္လုပ္ႏုိင္တာ၊ ဦးေဆာင္ႏုိင္တာ၊ စည္းရံုးလံႈ႕ေဆာ္ႏုိင္တာ၊ ညွိႏိႈင္းေဆာင္ရြက္တတ္တာ၊ စီမံခန္႕ခြဲႏုိင္တာ၊ ဒီလိုအရည္အေသြးမ်ိဳးေတြကို ေခၚတာျဖစ္ပါတယ္။

ပရဟိတလုပ္ေနၾကတယ္ ဆုိေပမယ့္ လူတုိင္းဟာ တူညီေနၾကတာ မဟုတ္ပါဘူး။ သည္းခံတဲ့အခါ သည္းခံရတယ္။ ျပတ္သားသင့္တဲ့အခါ ျပတ္သားရတယ္။ စည္းရံုးဖုိ႔လိုတဲ့အခါ စည္းရံုးရတယ္။ အိမ္မွာေနခဲ့တဲ့ပံုစံအတုိင္း၊ မိဘအေပၚ ဆုိးခဲ့တဲ့ပံုစံအတုိင္း လုပ္ေနလို႔မရပါဘူး။

အေမရိကန္သမၼတေဟာင္း အုိဘားမားရဲ႕ သမီးက ဘာဂါဆုိင္မွာ အလုပ္၀င္လုပ္ပါတယ္၊ ပုိက္ဆံလုိလုိ႔လား၊ စတန္႔ထြင္တာလား။ မဟုတ္ပါဘူး။ ဘယ္ေက်ာင္း၊ ဘယ္တကၠသိုလ္ကမွ သင္မေပးႏုိင္တာကို သြားသင္တာပါ။ ဘာလဲဆုိေတာ့ လူတန္းစားေပါင္းစံုနဲ႔ ဆက္ဆံႏုိင္စြမ္း ပါပဲ။ အရုိင္းအယဥ္၊ အျဖဴအမည္း၊ ပညာတတ္ပညာမဲ့၊ ဒီလိုလူေပါင္းစံုကုိ ေအာင္ေအာင္ျမင္ျမင္ ဆက္ဆံႏုိင္ဖုိ႔ သြားသင္တာပါ။ အဲဒီပညာကို ပရဟိတအလုပ္ေတြကတစ္ဆင့္ သင္ယူလုိ႕ ရႏုိင္ပါတယ္။

၅။ လူမႈေရးကြန္ရက္ က်ယ္လာျခင္း

ဒီေန႕ေခတ္မွာ လူမႈအရင္းအႏွီးလို႔ေခၚတဲ့ Social capital ကလည္း ေအာင္ျမင္ဖုိ႔အတြက္ အေရးၾကီးလိုအပ္ခ်က္တစ္ခုအျဖစ္ ေျပာလာၾကပါၿပီ။ မ်ားေသာအားျဖင့္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ဟာ ကုိယ့္ပေရာ္ဖက္ရွင္နယ္ေလာကထဲက လူအခ်င္းခ်င္းေလာက္သာ သိၾကပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ဥပေဒ၊ စီးပြါးေရး၊ က်န္းမာေရး၊ အႏုပညာရွင္ စသျဖင့္ ကိုယ့္အသိအကၽြမ္းေတြ စံုစံုလင္လင္ ရွိမယ္၊ ကုိယ့္ Social network က က်ယ္က်ယ္ျပန္႕ျပန္႕ ရွိမယ္ဆုိရင္ အကူအညီလုိ္တဲ့အခါ၊ ခ်ိတ္ဆက္ဖုိ႔လိုတဲ့အခါေတြမွာ လြယ္လြယ္ကူကူပဲ လုပ္ႏုိင္ပါလိမ့္မယ္။ အဲဒီလို က်ယ္ျပန္႕တဲ့ လူမႈေရးကြန္ရက္တစ္ခုကို ပရဟိတလုပ္ရင္း ရႏုိင္ပါတယ္။

၆။ ဥေပကၡာျပဳတတ္လာျခင္း

ဥေပကၡာဆုိတာ အလုပ္တစ္ခုကို ဘာေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မွ မထားဘဲ အေကာင္းဆံုးလုပ္ေဆာင္တာကို ေခၚတာပါ။ စိတ္ၿငိမ္းခ်မ္းဖုိ႔အတြက္ သိပ္အေရးၾကီးတဲ့ ျဗဟၼစုိရ္တရားျဖစ္သလို၊ ဘ၀ေအာင္ျမင္မႈအတြက္လည္း အေရးၾကီးပါတယ္။ ဥေပကၡာမျပဳႏုိင္ဘဲ လူတကာရဲ႕ ေ၀ဖန္ကဲ့ရဲ႕မႈေတြ၊ ထင္ျမင္ယူဆခ်က္ၾကားမွာ ကုိယ့္လမ္းကိုယ္ ေျဖာင့္ေျဖာင့္တန္းတန္း ေရွ႕ဆက္လုိ႔ရမယ္ မဟုတ္ပါဘူး။

ပရဟိတလုပ္တယ္ဆုိလို႔ လူတိုင္းက ခ်ီးက်ဴးေနတယ္ မထင္ပါနဲ႕။ ကဲ့ရဲ႕တဲ့သူေတြ ရွိတယ္။ ပရဟိတသမား အခ်င္းခ်င္းၾကားထဲမွာေတာင္ နာမည္လုိခ်င္လုိ႔ ၿပႆနာျဖစ္ရတာေတြ ရွိတယ္။ ေနာက္ဆံုး ကုိယ္ကူညီေပးေနတဲ့သူေတြကေတာင္ အေလးမထားတာ၊ ဂရုမစုိက္တာမ်ိဳးေတြ ရွိပါေသးတယ္။ ဒီအခါမွာ အလြယ္တကူ စိတ္ပ်က္တတ္မယ္၊ ငါဒီေလာက္လုပ္ေနတာ အေကာင္းလည္းမေျပာၾကဘူး၊ ေစတနာကို နားမလည္ဘူး စသျဖင့္ တံု႕ျပန္မႈကို ေမွ်ာ္လင့္တဲ့စိတ္နဲ႕ လုပ္ေနမယ္ဆုိရင္ေတာ့ ပရဟိတကုိ ေရရွည္လုပ္ႏုိင္ဖို႕ရာ မလြယ္ပါဘူး။

၇။ ခံယူခ်က္ မွန္လာျခင္း

လူတစ္ေယာက္မွာ Attitude ဆိုတဲ့ ခံယူခ်က္မွန္ဖို႔ဟာ သိပ္အေရးၾကီးပါတယ္။ မိဘဆင္းရဲတာခ်င္း အတူတူေပမယ့္ တစ္ေယာက္က ခုိးဆိုးလုယက္တဲ့သူ ျဖစ္သြားတယ္၊ ေနာက္တစ္ေယာက္က ပညာနဲ႕ ဆင္းရဲတြင္းထဲက ရုန္းထြက္တယ္။ ဘာကြာသြားတာလဲဆုိရင္ ခံယူခ်က္ကြာသြားတာပါပဲ။

ပရဟိတခရီးတစ္ခုဟာ ဘယ္ေလာက္ပဲ ၾကိဳတင္စီစဥ္ထားပါေစ၊ လြဲတတ္ေခ်ာ္တတ္တယ္၊ မထင္မွတ္ဘဲ အခ်ိန္ေတြၾကာကုန္တယ္၊ ပစၥည္းေတြေလလြင့္တယ္။ လက္ေတြ႕မွာလည္း ေအာင္ျမင္မႈဆီ သြားရာလမ္းဆုိတာ ဒီလိုပဲ၊ မေမွ်ာ္လင့္ထားတာေတြနဲ႕ ျပည္႕ႏွက္ေနတာ။ ဒီအခါမွာ မထင္မွတ္ဘဲ ျဖစ္လာတဲ့ ျပႆနာေတြကို အေကာင္းျမင္စိတ္နဲ႕ ေက်ာ္လႊားတတ္တဲ့ အေလ့အက်င့္က သိပ္အေရးၾကီးလာပါတယ္။ အဲဒီအေလ့အက်င့္၊ အဲဒီ Mindset ကို ပရဟိတခရီးေတြကတစ္ဆင့္ တျဖည္းျဖည္း တည္ေဆာက္ယူႏုိင္ပါတယ္။

၈။ တူေသာအက်ိဳးေပးျခင္း

ဒါကေတာ့ ဘာသာေရးယံုၾကည္ခ်က္နဲ႕ ဆုိင္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ဗုဒၶဘာသာက ကံ ကံ၏အက်ိဳးကို ယံုၾကည္ပါတယ္။ ကုိယ္ျပဳသည္႕ကံ ပဲ့တင္သံ ကုိယ့္ထံျပန္လာမည္ ေပါ့။ ခုလိုမ်ိဳး သူတစ္ပါးအဆင္ေျပေအာင္ ေစတနာသန္႕သန္႕နဲ႕ ကူညီထားသူေတြဟာ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ ဒုကၡေတြ႕တဲ့အခါ၊ အခက္အခဲ ျဖစ္တဲ့အခါမွာလည္း ကူညီမယ့္သူ တစ္ေယာက္မဟုတ္တစ္ေယာက္ အၿမဲေပၚတတ္ပါတယ္။

၉။ ဘ၀အဓိပၸါယ္ ရွိလာျခင္း

လူသားေတြပဲျဖစ္တာမို႕ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ေပ်ာ္ၾကပါးၾကတယ္။ ဒါ မဆန္းပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီလိုေပ်ာ္ၿပီးတုိင္းမွာ စဥ္းစားၾကည္႕ပါ။ ေပ်ာ္လုိက္တာပဲ ရွိတယ္၊ ငါေတာ့ လူျဖစ္ရက်ိဳးနပ္တယ္ ဆုိတဲ့ ပီတိမ်ိဳး မခံစားရပါဘူး။ ပရဟိတလုပ္ၿပီးတုိင္းမွာေတာ့ အဲဒီပီတိကုိ ခံစားရပါတယ္။ ကုိယ့္ေၾကာင့္ ၾကီးၾကီးမားမား ျဖစ္မလာေတာင္ ဒီအသို္င္းအ၀ုိင္းတစ္ခုအတြက္ ငါ လုပ္ေပးႏုိင္ခဲ့ၿပီ ဆုိတဲ့ ခံစားမႈဟာ ဘာနဲ႕မွမတူပါဘူး။ ေရးျပလို႔လည္း မရဘူး။ ခံစားဖူးတဲ့သူေတြသာ သိႏုိင္တဲ့အရာမ်ိဳးပါ။

၁၀။ လုပ္ငန္းခြင္တြင္ ေအာင္ျမင္လာျခင္း

အေပၚမွာ ေျပာခဲ့တဲ့ လူေတြနဲ႕ တြဲဖက္အလုပ္လုပ္ႏုိင္စြမ္း၊ အေကာင္းျမင္စိတ္၊ အပင္ပန္းခံႏုိင္လာျခင္း၊ Social network က်ယ္လာျခင္း စတဲ့ အရည္အေသြးေတြ ရွိထားတဲ့ လူတစ္ေယာက္ဟာ လုပ္ငန္းခြင္မွာလည္း ေအာင္ျမင္မႈ ရလာေတာ့မွာ မဆန္းပါဘူး။ အလုပ္ခြင္မွာဆုိလည္း သူတို႕ဟာ ဘယ္သူ႕ကုိ ဘယ္လုိကူညီရမလဲ စဥ္းစားၾကတယ္၊ သူတိုိ႕ေၾကာင့္ လူေတြအဆင္ေျပသြားေစဖုိ႔ပဲ လိုခ်င္ၾကတယ္။ ဒီေတာ့ လူခ်စ္လူခင္လည္း မ်ားတာေပါ့။

ၾကီးက်ယ္ခမ္းနားတဲ့ ပရဟိတေတြဟာ အတၱဟိတအေပၚ အေျခခံၿပီး တည္ေဆာက္ရပါတယ္။ ဆုိလိုတာက ထမင္းငတ္ေနတဲ့ ကေလးကုိ ဗုိက္ေဟာင္းေလာင္းနဲ႕ျဖစ္ေနတဲ့ ကုိယ္က ထမင္းဘယ္ႏွနပ္ေကၽြးႏုိင္မွာလဲ။ လဲေနတဲ့သူကို ထူေပးဖုိ႔ ကိုယ္က ၿမဲၿမဲရပ္ေနႏုိင္ေအာင္ အရင္ၾကိဳးစားရပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ လူူေတြကုိ သိပ္ကူညီခ်င္လာတဲ့သူေတြဟာ သူတို႕ရဲ႕ အလုပ္မွာ ထူးခၽြန္ေအာင္၊ ၀င္ေငြပုိတုိးေအာင္၊ ပညာပုိတတ္ေအာင္ ၾကိဳးစားလာၾကတယ္။ ၿပီးရင္ အဲဒါေတြကို အမ်ားအက်ိဳးအတြက္ ျပန္အသံုးခ်ၾကတယ္။ ။

အဆုိးထဲက အေကာင္းဆုိသလိုပဲ၊ ဆင္းရဲတဲ့တုိင္းျပည္မွာ လူလာျဖစ္တာ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔အတြက္ ကံေကာင္းတာတစ္ခု ရွိပါတယ္။ ဘာလဲဆုိေတာ့ ပရဟိတလုပ္ခြင့္ ရတာပါပဲ။ ႏုိင္ငံတကာမွာ ေရၾကီးတဲ့အခါ၊ မုန္တုိင္း၀င္တဲ့အခါ ဘယ္သူမွ ထမင္းထုပ္ေ၀စရာ မလိုပါဘူး။ ကေလးေတြကို လက္ေဆးနည္း သြားသင္ေပးစရာ၊ လက္ေဆးဆပ္ျပာ သြားလွဴစရာ မလိုပါဘူး။ ဒီကုသိုလ္ေတြက ျမန္မာႏုိင္ငံလို ေနရာမ်ိဳးေတြမွာသာ ရႏုိင္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ေတြ စကားထဲေတာင္ အထူးတဆန္းလုပ္ ထည္႔မေျပာၾကတဲ့ Volunteer experience ေစတနာ့၀န္ထမ္း အေတြ႕အၾကံဳက ႏုိင္ငံတကာမွာဆို သိပ္တန္ဖိုးထားၿပီး တကူးတက လိုက္ရွာရတာမ်ိဳးပါ။

ဒါေၾကာင့္မုိ႕ ဘ၀က အဓိပၸါယ္မရွိသလို ခံစားေနရရင္၊ စိတ္ဓါတ္က်ေနရင္၊ ဆယ္တန္းေအာင္ၿပီးစ၊ ဘြဲ႕ရၿပီးစ လူငယ္ေတြ ဘာလုပ္ရမွန္းမသိ ျဖစ္ေနရင္ တစ္ခုပဲ အၾကံေပးလိုပါတယ္။ ဘာလဲဆုိေတာ့ ပရဟိတတစ္ဖြဲ႕ဖြဲ႕ထဲ ၀င္လုပ္လိုက္ပါ ဆုိတာပါပဲ။

ေဒါက္တာ ၿဖိဳးသီဟ

၁၀.၇.၂၀၁၇