အိတ္ခ်္အိုင္ဗြီႀကိဳတင္ကာကြယ္ေဆး

 

၁၀၀ ရာခိုင္ႏႈန္းျပည့္ ထိေရာက္တဲ့ အိတ္ခ်္အိုင္ဗြီႀကိဳတင္ကာကြယ္ေဆး

လိင္ပိုင္းဆိုင္ရာ က်န္းမာေရး သတင္းေတြထဲမွာ ႀကီးက်ယ္ခမ္းနားတဲ့ သတင္းတစ္ပုဒ္ ေပၚထြက္လို႔လာခဲ့ျပန္ပါၿပီ။ တျခားမဟုတ္ပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ေတြအတြက္ ကုရာနတၳိေဆးမရွိေသးတဲ့ အိတ္ခ်္အိုင္ဗြီကို မျဖစ္ပြား မကူးစက္ေအာင္လို႔ ႀကိဳတင္ကာကြယ္ႏိုင္ဖို႔ အလားအလာရွိေနၿပီပဲျဖစ္ပါတယ္။

ဒီတစ္ပတ္ထုတ္ Clinical Infectious Diseases ဂ်ာနယ္မွာ ေဖာ္ျပခဲ့တဲ့ ေလ့လာမႈသစ္တစ္ခုက အေမရိကန္ေဆး၀ါး Truvada ဟာ အိတ္ခ်္အိုင္ဗြီပိုးကူးစက္ျခင္းကို တားဆီးရပ္တန္႔ေစမယ့္ အေျဖတစ္ရပ္ျဖစ္ႏိုင္တယ္လို႔ ေဖာ္ျပခဲ့ပါတယ္။
အဲ့ဒီ ကာကြယ္ေဆးကို အိတ္ခ်္အိုင္ဗြီပိုး တစ္ခ်ိန္မဟုတ္တစ္ခ်ိန္ ကူးစက္ခံရဖို႔ ျဖစ္ႏိုင္ေျခအရမ္းျမင့္မားတဲ့က်ားမမေရြး ၆၅၇ ဦးကို ႏွစ္ႏွစ္ခြဲၾကာ ေန႔စဥ္ေသာက္သံုးေစခဲ့ရာ တစ္ေယာက္မက်န္ အားလံုးက အိတ္ခ်္အိုင္ဗြီပိုး ကင္းစင္ေနေသးတာကို ေတြ႕ရပါတယ္။

အဲ့ဒီ ထဲက ၄၀ ရာခိုင္ႏႈန္းက ကြန္ဒံုးအသံုးမျပဳခဲ့ေၾကာင္း၊ ေအအိုင္ဒီအက္စ္ျဖစ္ေစတဲ့ အိတ္ခ်္အိုင္ဗြီဗိုင္းရပ္စ္ မကူးစက္ခဲ့ေသာ္လည္း သာမန္ပဋိဇီ၀ေဆးျဖင့္ ကုသ႐ံုနဲ႔ေပ်ာက္ကင္းႏိုင္တဲ့ ကူးစက္ေရာဂါေတြသာ ရခဲ့ေၾကာင္း ဆန္ဖရန္စစၥကိုရွိ Kaiser Permanente မွ သုေတသီေတြထံ ေျပာၾကားခဲ့ပါတယ္။

အဆုိပါရလဒ္ဟာ Truvada ေဆးနဲ႔ကာကြယ္ျခင္းက ေရာဂါကူးစက္ႏိုင္ေျခအရမ္းျမင့္မားတဲ့ အေျခအေနေတြမွာေတာင္ အိတ္ခ်္အိုင္ဗြီကူးစက္မႈသစ္ မျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳတင္ကာကြယ္ေပးႏိုင္ဖြယ္ရွိတယ္ဆိုတာကို ရည္ညႊန္းတာျဖစ္တယ္လို႔ သုေတသီေခါင္းေဆာင္ ဂ်ဳိနသန္ေဗာ့စ္က ၀ါရွင္တန္ပို႔စ္နဲ႔ အင္တာဗ်ဴးတစ္ခုမွာ ေျပာၾကားခဲ့ပါတယ္။
ဖုိးသူေတာ္ - ၁၀၀ ရာခိုင္ႏႈန္းျပည့္ ထိေရာက္တဲ့ အိတ္ခ်္အိုင္ဗြီႀကိဳတင္ကာကြယ္ေဆး

အရြယ္မေရာက္ေသးတဲ့ နီေပါ အမ်ဳိးသမီးမ်ား ျပည့္တန္ဆာအျဖစ္ ေစခုိင္းခံေနရ

နီေပါႏုိင္ငံဟာ ဆင္းရဲတဲ့ႏုိင္ငံ ျဖစ္တာတာေၾကာင့္  ႏုိင္ငံရပ္ျခားေတြမွာ ကၽြန္အျဖစ္ ခုိင္းေစခံရမႈေတြ အမ်ားအျပား ရွိေနပါတယ္။ အခ်က္အလက္ေတြအရ နီေပါႏုိင္ငံသား (၂၇၀၀၀၀) ေက်ာ္ဟာ ႏုိင္ငံရပ္ျခားမွာ ကၽြန္အျဖစ္ ခုိင္းေစခံေနရေၾကာင္း သိရပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ နီေပါ အမ်ဳိးသမီးေတြပာာ ႏွစ္စဥ္ ( ၇၀၀၀) ခန္႔ အိႏၵိယကုိ ေရာက္ရွိၿပီး ျပည့္တန္ဆာအျဖစ္ ခုိင္းေစခံေနရပါတယ္။ ျပည့္တန္ဆာအျဖစ္ လုပ္ကုိင္ေနတဲ့ နီေပါအမ်ဳိးသမီး အေရအတြက္ဟာ (၂၀၀၀၀၀) ေက်ာ္ေလာက္ ရွိႏုိင္တယ္လုိ႔ ခန္႔မွန္းထားပါတယ္။ နီေပါႏုိင္ငံမွာ မၾကာမီက လႈပ္သြားတဲ့ ငလ်င္ေၾကာင့္ အမ်ဳိးသမီးေတြအေနနဲ႔ လူေမွာင္ခုိ ကူးခံရမွာကုိ စုိးရိမ္ထိတ္လန္႔မိေၾကာင္း အမ်ဳိးသမီး အခြင့္အေရး တက္ႂကြစြာ လႈပ္ရွားေနတဲ့ အသက္(၃၆) ႏွစ္ အရြယ္ရွိ ဆူနီတာက ေျပာၾကားခဲ့ပါတယ္။

ဆူနီတာဟာ အသက္ (၁၄) ႏွစ္ အရြယ္ကတည္းက မြမ္ဘုိင္းရွိ ျပည္တန္ဆာ ရပ္ကြက္ကုိ ေရာက္သြားခဲ့သူ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဆူနီတာပာာ သူ႔လုိအျဖစ္မ်ဳိး မေရာက္ေအာင္ ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္မႈေတြ ျပဳလုပ္ေပးေနျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဆူနီတာဟာ က်ဥ္းေျမာင္းတဲ့ အခန္းထဲမွာ ေဖာက္သည္ေတြနဲ႔ တစ္ေန႔ကုိ  အႀကိမ္ (၃၀)ခန္႔ ဆက္ဆံရၿပီး တစ္ပတ္လုံး နားရက္မရွိ ခုိင္းေစခံရပါတယ္။  ေပ်ာ္ပဲြရႊင္ပဲြ ရက္ေတြဆုိရင္ တစ္ေန႔ကုိ အႀကိမ္ ( ၅၀) ခန္႔ ဆက္ဆံခဲ့ရတယ္လုိ႔ ဆုိပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ ဆူနီတာပာာ ထြက္ေျပးဖုိ႔ ႀကဳိးစားခဲ့ရာ ေအာင္ျမင္ခဲ့တာေၾကာင့္ နီေပါႏုိင္ငံကုိ ျပန္လည္ ေရာက္လာတာ ျဖစ္ပါတယ္။ လက္ရွိ အခ်ိန္မွာ ဆူနီတာဟာ အသက္ (၃၆) ႏွစ္ ရွိေနၿပီျဖစ္ပါတယ္။ ဆူနီတာဟာ လူမူအဖဲြ႕အစည္း တစ္ခုမွာ ၀င္လုပ္ရင္း အိႏၵိယမွာ ျပည့္တန္ဆာအျဖစ္ ခုိင္းေစခံေနရတဲ့ နီေပါအမ်ဳိးသမီးေတြကုိ ကယ္တင္ဖုိ႔ ႀကိဳးစားေပးေနပါတယ္။

လူေမွာင္ခုိသမားေတြဟာ မိဘေတြကုိ ယုံၾကည္စြာ စည္း႐ုံးရင္း တစ္ေယာက္ကုိ ေပါင္ ( ၉၂) သာေပးၿပီး ႏုိင္ငံရပ္ျခားကုိ ပုိ႔ေဆာင္ေနတာ ျဖစ္ပါတယ္။ နီေပါႏုိင္ငံဟာ သဘာ၀ေဘးေၾကာင့္ ျပည္သူေတြဟာ ဆင္းရဲဒုကၡ ေရာက္ေနတာေၾကာင့္ လူေမွာင္ခုိသမားေတြရဲ႕ စိတ္ႀကိဳက္ ပစ္မွတ္ ျဖစ္ေနေၾကာင္း သိရပါတယ္။ လူေမွာင္ခုိကူးမူကုိ ေထာင္ဒဏ္ႏွစ္ (၂၀) ခ်မွတ္ ႏုိင္ေသာ္လည္း အားနည္းခ်က္မ်ားေၾကာင့္ ဟန္႔တားႏုိင္ျခင္း မရွိေၾကာင္း ဆူနီတာက ေျပာၾကားခဲ့ပါတယ္။ လူေမွာင္ခုိသမားေတြဟာ အသက္အရြယ္ မျပည့္ေသးသူေတြကုိ အသက္ လိမ္ညာကာ အိႏၵိယကုိ ပုိ႔ၿပီး ျပည့္တန္ဆာ အျဖစ္ ေစခုိင္းေနေၾကာင္း ဆူနီတာက ဆုိခဲ့ပါတယ္။
The Messenger - http://messengernewsjournal.com/General/Eventure/detail.php?id=44092

ေခတ္သစ္ မာသာထရီဇာ

ေဒၚျဖဴျဖဴသင္းကား မာသာျဖဴျဖဴသင္းဟု ဆိုရေလာက္ေအာင္ အိတ္ခ်္အိုင္ဗီေရာဂါသည္မ်ားကို မိခင္ရင္းတစ္ဦးသဖြယ္ ေစာင့္ေရွာက္ေကၽြးေမြးေနသူျဖစ္သည္။ အိတ္ခ်္အိုင္ဗီေရာဂါသည္ေပါင္း သံုးရာေက်ာ္တို႔သည္ ကာကြယ္ေဆးထုတ္ရန္ ရန္ကုန္သို႔ လာၾကရသည္။ ထိုေဆးကို ေဟာ္လန္နိုင္ငံမွ လွဴဒါန္းေပးသည္။
ရန္ကုန္ေရာက္ေသာအခါ တည္းခိုစရာ အခက္အခဲ ျဖစ္ၾကရသည္။ ထိုေရာဂါသည္ဆိုလွ်င္ မည္သည့္အိမ္၊ မည္သည့္တည္းခိုခန္းကမွ လက္မခံေပ။ ထိုေရာဂါသည္ သံုးရာေက်ာ္ကို လက္ခံေသာအိ္မ္ကား တစ္အိမ္သာရွိသည္။ ထိုအိမ္ကား ေဒၚျဖဴျဖဴသင္းမိသားစု၏ အိမ္ပင္ျဖစ္၏။

လူနာေပါင္း သံုးရာေက်ာ္ကို သူတို႔မိသားစုပိုင္ အိမ္ႏွစ္အိမ္တြင္ ခဲြထားေပးသည္။ လူနာမ်ားအတြက္ စား၊ ဝတ္၊ ေနေရး အျပင္ ေသေရအတြက္ပါ တာဝန္ယူရသည္။ ထိုေရာဂါျဖစ္ၿပီဆိုလွ်င္ မိသားစုကပါ စြန္႔ပစ္တတ္ၾကသည္။ ေသၿပီဟု ၾကားလွ်င္လည္း မည္သူမွ် လိုက္မလာတတ္ၾကေပ။ ထို႔ေၾကာင့္ သၿဂႋဳလ္ဖို႔ပါ ေဒၚျဖဴျဖဴသင္းက တာဝန္ယူရျခင္းျဖစ္သည္။
ထိုမွ်ႏွင့္ မၿပီးေသး။ ရက္လည္ဆြမ္း၊ လပတ္ဆြမ္း လွဴေပးဖို႔အတြက္လည္း ဆက္လက္တာဝန္ယူရေသးသည္။ ေဒၚျဖဴျဖဴသင္းသည္ အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖဲြ႔ခ်ဳပ္ ပါတီဝင္တစ္ဦးျဖစ္ေသာေၾကာင့္ စစ္တပ္အစိုးရက အမ်ိဳးမ်ိဳးဒုကၡေပးသည္။
တစ္ခါကဆိုလွ်င္ ေရဂါသည္တစ္ေယာက္၏ ရက္လည္ဆြမ္းေကၽြးရန္ ေဒၚျဖဴျဖဴသင္းတို႔အဖဲြ႔က ကြယ္လြန္သူ တည္းခိုရာအိမ္သို႔ ေရာက္လာၾကသည္၊ ေဒၚျဖဴျဖဴသင္းအိမ္တြင္ မဆန္႔ေသာ လူနာမ်ားကို တျခားၿမိဳ႕၊ တျခားရပ္ကြက္မ်ားတြင္ အိမ္ငွားေပးၾကသည္။ သာေကတႏွင့္ ေဒါပံုတြင္ အမ်ားဆံုးငွား ျဖစ္ၾကသည္။

ထိုအိမ္တြင္ အိပ္ရမည္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ဆြမ္းခ်က္ရမည့္ အဖဲြ႔သားအားလံုး ဧည့္စာရင္းသြားတိုင္ၾကသည္။ ရပ္ကြက္ဥကၠ႒က တိုင္စရာမလိုဟုဆိုကာ ျပန္လႊတ္လိုက္သည္။ အဟုတ္မွတ္ၿပီး ျပန္လာၾကသည္။ ညေရာက္ေသာအခါ ရဲမ်ားပါေခၚလာၿပီီး ဧည့္စာရင္းစစ္ကာ ေဒၚျဖဴျဖဴသင္းတို႔ တစ္ဖဲြ႔လံုးကို ေထာင္ခ်ပစ္လိုက္သည္။

၂၀၀၂ ခုႏွစ္ကတည္းက ထိုလုပ္ငန္္းကိုစခဲ့ရာ ယခုအခါတြင္ ဆယ္ႏွစ္ေက်ာ္ခဲ့ေလၿပီ။ ထိုဆယ္ႏွစ္ေက်ာ္အတြင္း ေဒၚျဖဴျဖဴသင္းကို နိုင္ငံတကာမွလည္း အကူအညီမေပးခဲ့ၾက။ ပါတီဝင္တစ္ေယာက္ ျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ ဟုဆိုသည္။
စစ္တပ္အစိုးရကား မကူညီသည့္အျပင္ အေႏွာက္အယွက္ပင္ ေပးလိုက္ေသးသည္။ ျပည္သူမ်ားကလည္း မကူညီၾက။ စစ္တပ္အစိုးရကို ေၾကာက္ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ ထိုသို႔ အခက္အခဲမ်ားၾကားထဲက ဆယ္ႏွစ္ေက်ာ္ၾကာသည္အထိ မယိုင္မလဲ ခိုင္ၿမဲေအာင္ လုပ္ေဆာင္နိုင္ျခင္းသည္ ေမတၱာေစတနာ အေတာ္ႀကီးမားေသာေၾကာင့္သာ ျဖစ္သည္။
ေဒၚျဖဴျဖဴသင္းသည္ ထိုလူနာမ်ားအတြက္ ဖခင္အသက္ကိုပင္ စြန္႔ခဲ့ရသည္။ တစ္ခါတြင္ ေဒၚျဖဴျဖဴသင္းသည္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ အက်ယ္ခ်ဳပ္မွ လြတ္ေျမာက္ရန္ ေရႊတိဂံုဘုရားတြင္ ဆုေတာင္းေသာ အျပစ္ေၾကာင့္ စစ္အစိုးရက လိုက္ဖမ္းရာ ထြက္ေျပးတိမ္းေရွာင္ ေနရသည္။

သို႔ေသာ္ ေျမေအာက္ေလာကမွာပင္ လူနာမ်ား ေဆးေသာက္ခ်ိန္၊ ထမင္းေကၽြးခ်ိန္ စသည္တို႔ကို ဖုန္းျဖင့္ၫႊန္ၾကားေနရသည္။ ထိုအခ်ိန္မွာပင္ ဖခင္ျဖစ္သူသည္ ႀကီးက်ယ္ေသာ ေရာဂါတစ္ခုျဖစ္ကာ ေဆးရံုတင္လိုက္ရသည္။ ဖခင္ေရာဂါ အေျခအေနက အေတာ္ဆိုးေနသျဖင့္ ေဒၚျဖဴျဖဴသင္းသည္ ဖမ္းလိုက ဖမ္းေတာ့ဟု ဆံုးျဖတ္ၿပီး ဖခင္ထံလာရန္ ျပင္ဆင္သည္။
ထိုအခ်ိန္မွာပင္ ဖခင္က ျပန္မလာဖို႔ ဖုန္းလွမ္းဆက္သည္။ ေဒၚျဖဴျဖဴသင္းသာ ေထာင္ထဲေရာက္သြားလွ်င္ လူနာသံုးရာေက်ာ္ကို ေစာင့္ေရွာက္မည့္သူ ရွိေတာ့မည္မဟုတ္ေခ်။ ထို႔ေၾကာင့္ ဖခင္ျဖစ္သူက သူ႔ကိုလာမၾကည့္ရန္ ဖုန္းဆက္ျခင္းျဖစ္သည္။ တစ္ရက္တြင္ ေဆးရံုတြင္း၌ ရဲမ်ားႏွင့္ သူနာျပဳမ်ား ဝရုန္းသုန္းကား ေအာ္ဟစ္ေျပးလႊား ေနေသာအသံသည္ ေဆးရံုတစ္ခုလံုး ဆူညံသြားသည္။
ေရာဂါသည္းေနသည့္ၾကားထဲက ဖခင္သည္ ဘာျဖစ္ၾကတာလဲဟု စံုစမ္းၾကည့္ေသာအခါ ေဒၚျဖဴျဖဴသင္းကို လာဖမ္းေနျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း သိလိုက္ရသျဖင့္ ႏွလံုးရပ္ကာ တစ္ခါတည္း ဆံုးသြားရွာေတာ့သည္။ သမီးျဖစ္သူသည္ အေဖေဇာျဖင့္ ေဆးရံုသို႔ တားေနသည့္ၾကားက ဇြတ္လိုက္လာျခင္းေၾကာင့္ အဖမ္းခံသြားရသည္ဟု ထင္သြားျခင္းျဖစ္သည္။
အမွန္ကား ထိုသို႔မဟုတ္။ ထိုေဆးရံုမွ သူနာျပဳမေလး တစ္ေယာက္၏အမည္သည္ တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ ျဖဴျဖဴသင္းပင္ ျဖစ္ေနသည္။ ေထာက္လွမ္းေရးမ်ားက နာမည္သတင္းရသည္ႏွင့္ ေဒၚျဖဴျဖဴသင္းထင္၍ အတင္းဝင္ဖမ္းၾကျခင္း ျဖစ္သည္။

ကိုရာဇာသည္ ေဒၚျဖဴျဖဴသင္း၏ ညာလက္ရံုးတစ္ေယာက္ျဖစ္သည္။ အရင္က ဂီတသမားေယာင္ေယာင္၊ နိုင္ငံေရးသမားေယာင္ေယာင္ျဖင့္ အခ်ိန္ကုန္ေနသူ တစ္ေယာက္ျဖစ္သည္။ ေဒၚျဖဴျဖဴသင္းႏွင့္လည္း မသိေသးေပ။ တစ္ခါတြင္ ကိုရာဇာ၏ မိတ္ေဆြတစ္ဦး ေအေရာဂါစဲြကာ အိပ္ယာထဲလဲေတာ့သည္။
ထိုေရာဂါမွန္း သိသြားသည္ႏွင့္ သူစိမ္းမဆိုထားႏွင့္ မိသားစုခ်င္းကပင္ ျပဳစုေစာင့္ေရွာက္မႈ မရွိေတာ့ေပ။ အခန္းထဲတြင္ သည္အတိုင္း ပိတ္ထာလိုက္ၾကသည္။ ထိုအခ်ိန္ကတည္းက ေဒၚျဖဴျဖဴသင္းသည္ ေအေရာဂါသည္မ်ားရွိရာသို႔ လိုက္လံအားေပးျပဳစုေနၿပီျဖစ္သည္။ ကိုရာဇာ၏ အကူအညီေတာင္းမႈအတြက္ ေဒၚျဖဴျဖဴသင္းသည္ လူနာရွိရာသို႔ လာေရာက္ျပဳစုေပးသည္။

လူနာ၏ အခန္းတံခါး ဖြင့္လိုက္သည္ႏွင့္ လူနာ၏ကိုယ္မွ စိမ္းေရႊေရႊေရာဂါအနံ႔မ်ား က်င္ႀကီးနံ႔၊ က်င္ငယ္နံ႔မ်ားသည္ ေထာင္းေထာင္းထကာ ေျပးထြက္လာေတာ့သည္။
သူငယ္ခ်င္း အရင္းေခါက္ေခါက္ ကိုရာဇာသည္ပင္ အခန္းေပါက္ဝတြင္ ပ်ိဳ႕မလို၊ အန္မလိုျဖစ္ေနေသာ္လည္း ေဒၚျဖဴျဖဴသင္းကား မိခင္တစ္ေယာက္ပမာ လူနာကို ေပြ႔ခ်ီကိုင္တြယ္ၿပီး တတြတ္တြတ္ အားေပးစကားေျပာေနသည္။
လူနာ၏ပုဆိုးမ်ား၊ အက်ႋႌမ်ားကို ခၽြတ္ပစ္ကာ ဆပ္ျပာမႈန္႔ႏွင့္ ေလွ်ာ္ဖြတ္ေပးသည္။ လူနာ၏ ေပါင္ႀကိဳေပါင္ၾကားပါ မက်န္တစ္ကိုယ္လံုးကိုလည္း ေရပတ္တိုက္ကာ ေၾကးခၽြတ္ေပးသည္။

ထိုအခ်ိန္က ေဒၚျဖဴျဖဴသင္းသည္ အသက္သံုးဆယ္အရြယ္ အပ်ိဳတစ္ေယာက္သာျဖစ္သည္။ အပ်ိဳတစ္ေယာက္က ေသြးသားမစပ္ သူစိမ္းေယာက်္ားတစ္ေယာက္၏ တစ္ကိုယ္လံုး ေရပတ္တိုက္ေပးနိုင္ဖို႔ ဟူသည္မွာ အလြန္ခက္ခဲေသာ အလုပ္တစ္ခုျဖစ္သည္။ တစ္ခါကလည္း လူလတ္ပိုင္း အမိ်ဳးသားႀကီးတစ္ေယာက္ကို ေဒၚျဖဴျဖဴသင္းက ေရပတ္တိုက္ေပးေနသည္ကို ျမင္သြားေသာ အလွဴရွင္မ်ားက ေယာက်္ားအေပၚ ေတာ္ေတာ္ၾကင္နာတဲ့ အမ်ိဳးသမီးပဲဟု ခ်ီးမြမ္းသြားေလသည္။
ထိုလုပ္ေဆာင္ခ်က္မ်ားေၾကာင့္ ေဒၚျဖဴျဖဴသင္းကို ေမတၱာရွင္ပရဟိတစံျပဆုကို ခ်ီးျမႇင့္ရျခင္းျဖစ္သည္။ “သူတစ္ပါးခႏၶာနဲ႔ နာဖ်ားေနၾကသူမ်ား” စာအုပ္တြင္ ေဒၚျဖဴျဖဴသင္းအေၾကာင္းကို အက်ယ္ဖတ္နိုင္ေပသည္။
ယခုအခါ ဆရာဦးစိုးျမင့္(ေမတၱာရွင္-ေရႊျပည္သာ)မွ ဒဂံုအေရွ႕ပိုင္းၿမိဳနယ္၊ အမွတ္(၆)ရပ္ကြက္၊ ခါေတာ္မွီ(၁)လမ္း၊ ေျမကြက္အမွတ္(၄၉၈၊ ၄၉၉၊ ၅၀၀၊ ၅၀၁)၊ ေျမ ၄ ကြက္ကို HIV ေရာဂါေဝဒနာရွင္မ်ား တည္းခိုကုသနိုင္ရန္အတြက္ လွဴဒါန္းၿပီးျဖစ္ပါသည္။

ထိုေျမကြက္မ်ားေပၚ၌လည္း HIV ေဂဟာ၊ သံုးထပ္အေဆာက္အဦးတစ္ခုကို ဆရာဦးစိုးျမင့္ မွ က်ပ္သိန္း(၂၃၀) ေက်ာ္ မတည္လွဴဒါန္းၿပီး၊ ေဆာက္လုပ္ဆဲျဖစ္ပါသည္။ အေဆာက္အဦးမွာ မၿပီးဆံုးေသးပါ။ လိုအပ္ခ်က္မ်ားစြာ အခက္အခဲမ်ားစြာ ရွိေနပါေသးသည္။

လက္ရွိ HIV လူနာမ်ား တည္းခိုေဆးကုသရန္ အခက္အခဲမ်ားကို ေဒၚျဖဴျဖဴသင္း၏ မိဘမ်ားေနအိမ္၌သာ ယာယီမွီခို ကုသေနရဆဲ ျဖစ္ပါသည္။

ေမတၱာေစတနာ ႀကီးမားလွသည့္ ေဒၚျဖဴျဖဴသင္း၏ ပရဟိတ HIVေဝဒနာရွင္မ်ားအား ကူညီေစာင့္ေရွာက္နိုင္ေရးလုပ္ငန္းကို fb မိတ္ေဆြမ်ားအေနျဖင့္ ဝိုင္းဝန္းကူညီ လွဴဒါန္းေပးပါရန္လည္း အထူးေမတၱာရပ္ခံအပ္ပါသည္။

ေမတၱာရွင္-ေရႊျပည္သာ
ဘဝကို အေသသတ္ေသာစိတ္ စာအုပ္မွ ကူးယူေဖာ္ျပပါသည္။

လွဴဒါန္းလိုသူမ်ား ဆက္သြယ္ရန္ -
ေဒၚျဖဴျဖဴသင္း
ဖုန္း - ၀၉ ၅၀၂၄၀၅၆
အမွတ္ (၄၉၈၊ ၄၉၉၊ ၅၀၀၊ ၅၀၁)၊
ခါေတာ္မွီ(၁)လမ္း၊ (၆) ရပ္ကြက္၊
ဒဂံုအေရွ႕ပိုင္းၿမိဳ႕နယ္၊ ရန္ကုန္တိုင္းေဒသႀကီး။

Shin Kyat Mouk - ေခတ္သစ္ မာသာထရီဇာ