ကေလးငယ္ေတြကုိ နည္းလမ္းမွန္မွန္နဲ႔ ဘယ္လုိထိန္းေက်ာင္းမလဲ

ကေလးငယ္ေလးမ်ားကုိ ငယ္ငယ္ကတည္းက နည္းလမ္းမွန္မွန္ မထိန္းေက်ာင္းႏုိင္ပါက ကေလးငယ္ မ်ား၏စိတ္တြင္ မလုိလားအပ္ေသာ စိတ္ခံစားခ်က္မ်ား ျဖစ္ေပၚလာႏုိင္ေၾကာင္းကုိ စိတ္ပညာဌာနမွ ပါေမာကၡ (ၿငိမ္း) တစ္ဦးက အႀကံျပဳေျပာထားသည္။

ကေလးငယ္မ်ား၏ ေန႔စဥ္ဘဝတြင္ အဆုိးျမင္သင္ယူတတ္ေျမာက္ျခင္းႏွင့္ အေကာင္းျမင္တတ္ေျမာက္ ျခင္းဟူ၍ ႏွစ္ပုိင္းခြဲျခားထားေၾကာင္း သိရသည္။
ကေလးငယ္ေလးမ်ား၏ ေန႔စဥ္ဘဝမွ အဆုိးျမင္သင္ယူတတ္ေျမာက္ျခင္းႏွင့္ပတ္သက္၍ အခ်က္ခုႏွစ္ ခ်က္ရွိၿပီး၊ ထုိအခ်က္မ်ားႏွင့္ပတ္သက္၍ စိတ္ပညာပါေမာကၡ (ၿငိမ္း) တစ္ဦးက “ကေလးငယ္ေတြရဲ႕ ေန႔စဥ္ဘဝမွာ ကေလးေတြကုိအုပ္ထိန္းသူေတြ သတိမျပဳမိလုိက္တဲ့အရာေလးတစ္ခု ကေလးငယ္တစ္ ဦးရဲ႕စိတ္တြင္ ထိခုိက္နစ္နာမႈကုိျဖစ္ေစပါတယ္။ ေန႔ရက္မ်ားစြာ သတိမျပဳမိရင္ေတာ့ ကေလးငယ္အ တြက္မ်ားစြာေသာ ထိခိုက္မႈကုိျဖစ္ေပၚေစပါတယ္။ လြန္စြာအသနားခံရတဲ့ကေလးက အားငယ္တဲ့စိတ္ ေတြျဖစ္လာတယ္။ အရာရာကုိ အားငယ္စိတ္ေတြနဲ႔ပဲ ၾကည့္တတ္လာတယ္။ ေနာက္တစ္ခုက သူ႔ပတ္ ဝန္းက်င္မွာ ခက္ထန္ၾကမ္းတမ္းမႈေတြခံရတဲ့ ကေလးကလက္ေတြ႕မွာလဲ သူငယ္ခ်င္းေတြကုိရန္လုိ မယ္။ ခုိက္ရန္ပြားမယ္။ တစ္ခုခုျဖစ္လာရင္ သည္းခံစိတ္က နည္းလာၿပီးလက္နဲ႔ေျဖရွင္းတာမ်ားလာ တယ္။ ၿပီးေတာ့ အရမ္းဖိႏွိပ္ခံရမယ္။ အေၾကာက္တရားေတြနဲ႔ႀကီးျပင္းလာမယ္ဆုိရင္ စုိးရိမ္ေသာက စိတ္ေတြနဲ႔ ပူပန္မႈေတြမ်ားတဲ့ ကေလးတစ္ေယာက္အျဖစ္ ႀကီးျပင္းလာမယ္။ တစ္ခုခုျဖစ္လာရင္ ကေလးရဲ႕စိတ္ထဲမွာ အစုိးရိမ္လြန္ကဲေနတတ္တယ္” ဟု ေျပာသည္။

ယင္းအျပင္ အရွက္ရေအာင္ လုပ္ခံရေသာ ကေလးသည္သိမ္ငယ္စိတ္မ်ားႏွင့္ အားငယ္စိတ္မ်ားျဖစ္ လာႏုိင္ေၾကာင္း ယင္းကဆက္လက္ေျပာသည္။

“ကေလးငယ္တစ္ဦးကုိ အရွက္ရေအာင္ ေဘာင္းဘီဆြဲခၽြတ္လုိက္တာတုိ႔၊ တမင္သက္သက္အရွက္ရ ေအာင္ဖန္တီးလုိက္တာတုိ႔ လုပ္မယ္ဆုိရင္ေတာ့ အဲ့ဒီကေလးရဲ႕စိတ္မွာ သိမ္ငယ္စိတ္ေတြျဖစ္လာ တတ္တယ္။ ၿပီးေတာ့ကေလးေတြကုိ ေလွာင္ေျပာင္တာ အဆုိးဆုံးပါပဲ။ ကေလးက သူလုပ္ႏုိင္တာ ေလးကုိ လုပ္လုိက္တယ္။ (သုိ႔) ကစားတဲ့ေနရာမွာတစ္ခုခုမွားၿပီး လုပ္ေဆာင္လုိက္တာကုိ လူႀကီးေတြ ကဝုိင္းၿပီး ရယ္ၾကမယ္။ ေလွာင္ေျပာင္ၾကမယ္ဆုိရင္ အဲ့ဒီကေလးက အရွက္အေၾကာက္အရမ္းႀကီးလာ တယ္။ သူတစ္ခုခုလုပ္လုိက္ရင္ တျခားလူေတြဝုိင္းရယ္ခံရမွာပါလားဆုိတဲ့စိတ္က ဝင္သြားၿပီးအလုပ္ လုပ္ရင္းနဲ႔ပဲ ရွက္ေၾကာက္ေနတတ္တာကုိ ေတြ႕ရတယ္။ ေနာက္တစ္ခုကေတာ့ ကေလးတစ္ေယာက္ ကစားတာပဲျဖစ္ျဖစ္ (သုိ႔) သူလုပ္တတ္တာေလးလုပ္လုိက္တာျဖစ္ျဖစ္၊ မိဘေတြကအျပစ္ေျပာမယ္၊ ေဝဖန္မယ္ဆုိရင္ အဲ့ဒီကေလးကအျခားသူေတြကုိလဲ အျပစ္တင္႐ႈတ္ခ်တတ္လာတယ္။ ၿပီးေတာ့မနာ လုိစိတ္ရွိတဲ့ အသုိင္းအဝုိင္းက ကေလးဆုိရင္ေတာ့ ကေလးကုိယ္တုိင္ကလဲ သူတစ္ပါးကုိမနာလုိမ႐ႈ စိတ္ေတြပြားမ်ားတတ္လာတယ္။ ဒါေတြက ဘာေၾကာင့္လဲဆုိေတာ့ သူတုိ႔ေနထုိင္တဲ့ပတ္ဝန္းက်င္ အသုိင္းအဝုိင္းကုိ အတုယူၾကတယ္ဆုိတာကုိ ေတြ႕ရတယ္။ အဓိကကေတာ့ အတူေနတဲ့ မိဘအုပ္ ထိန္းသူေတြရဲ႕ အျပဳအမူကုိပုိၿပီး အတုယူတာကုိေတြ႕ရတယ္” ဟု ယင္းကဆက္လက္ေျပာသည္။

ကေလးငယ္မ်ားကုိ ေန႔စဥ္ထိန္းေက်ာင္းေသာသူမ်ားမွ ကေလးငယ္မ်ား၏ အျပဳအမူကုိ ေကာင္းစြာ ေျပာျပျခင္း၊ နားလည္ေအာင္သြန္သင္ျခင္းျဖင့္ အေကာင္းျမင္တတ္ေသာ ကေလးငယ္မ်ားအျဖစ္သုိ႔ ေရာက္ရွိလာႏုိင္ေၾကာင္းႏွင့္ ကေလးေကာင္းတစ္ဦးျဖစ္လာေစရန္ မိမိေနထုိင္ေသာ ပတ္ဝန္းက်င္ႏွင့္ မ်ားစြာသက္ဆုိင္ေၾကာင္းကုိ “ကေလးငယ္တစ္ဦးက မိမိပတ္ဝန္းက်င္မွာ အားေပးမႈခံရမယ္ဆုိရင္ မိမိ ကုိယ္ကုိယုံၾကည္သူတစ္ေယာက္ ျဖစ္လာမယ္။ ေႏြးေႏြးေထြးေထြးအေရးေပးခံရတဲ့ ကေလးကသူတစ္ ပါးအေပၚမွာလဲ ၾကင္နာသနားေမတၱာထားတတ္လာမယ္။ လူႀကီးေတြရဲ႕ အသိအမွတ္ျပဳခံရတဲ့ကေလး က သူ႔ရဲ႕ရည္မွန္းခ်က္ကုိ ႀကီးႀကီးမားမား ထားတတ္တာကုိ ေတြ႕ရတယ္။ ေနာက္ဆုံးတစ္ခုကေတာ့ သူ႔ပတ္ဝန္းက်င္အသုိင္းအဝုိင္းကေန မွ်ေဝခံစား႐ုိင္းပင္းကူညီတတ္တဲ့ကေလးက သူကုိယ္တုိင္လဲေပး ကမ္းရက္ေရာတတ္သူ ျဖစ္လာတာကုိေတြ႕ရတယ္” ဟု ေျပာသည္။

ကေလးတစ္ေယာက္၏အျပဳအမူ အေနအထုိင္သည္ ကေလးကုိထိန္းသိမ္းေသာပတ္ဝန္းက်င္ႏွင့္ မ်ား စြာသက္ဆုိင္ေၾကာင္းကုိ စိတ္ပညာဌာနမွ ပါေမာကၡ (ၿငိမ္း) တစ္ဦးက အႀကံျပဳေျပာထားသည္။

Democracy Today Daily
ဇူလုိင္လ (၈) ရက္၊ ၂၀၁၅ ခုႏွစ္

ပညာျမႇင့္စုိ႔

အေျခခံပညာေက်ာင္းမ်ားသည္ ဇြန္လ ၁ ရက္ေက်ာင္းဖြင့္သည့္လမွစတင္ကာ ပညာေရးဝန္ႀကီးဌာန က လမ္းညႊန္ထားေသာ ပညာေရးျပကၡဒိန္ႏွင့္အညီ ေဆာင္ရြက္ၾကရသည္။
ဇြန္လတြင္ မိမိေက်ာင္း၌ဖြဲ႕စည္းထာေသာ မိဘဆရာအသင္းႏွင့္ ေက်ာင္းအက်ဳိးေတာ္ေဆာင္ အဖြဲ႕ မ်ားအစည္းအေဝးျပဳလုပ္ၾကရန္ ပညာေရးဝန္ႀကီးဌာနက လမ္းညႊန္ထားသည္။

သက္ဆုိင္ရာရပ္ကြက္၊ ေက်းရြာရွိ မိဘဆရာအသင္းႏွင့္ ေက်ာင္းအက်ဳိးေတာ္ေဆာင္ အဖြဲ႕မ်ားက လည္း မိမိရပ္ကြက္၊ ေက်းရြာရွိေက်ာင္းမ်ား တုိးတက္ေကာင္းမြန္ေအာင္ ေဒသခံမိဘျပည္သူမ်ား ကူညီ ပံ့ပုိးေပးရန္ တာဝန္ရွိသည္ဟု ခံယူလ်က္မိမိရပ္ကြက္၊ ေက်းရြာရွိေက်ာင္း၏ လုိအပ္ခ်က္တုိ႔ကုိ ေဆာင္ ရြက္ေပးေလ့ရွိၾကပါသည္။
အေျခခံပညာေက်ာင္းမ်ားသည္ ဇြန္လအတြင္းမွာပင္ ေက်ာင္းေကာင္စီကုိ ဖြဲ႕စည္းေဆာင္ရြက္ၾကရ သည္။ ေက်ာင္းေကာင္စီဖြဲ႕စည္းရာတြင္ ဒီမုိကေရစီက်င့္စဥ္မ်ားႏွင့္အညီ ေဆာင္ရြက္ၾကရန္ ယေန႔ျပည္ ေထာင္စုသမၼတ ျမန္မာႏုိင္ငံေတာ္အစုိးရက ညႊန္ၾကားထားသည္။

ေက်ာင္းသား၊ ေက်ာင္းသူမ်ားထဲမွ အသင္းေခါင္းေဆာင္မ်ား ေရြးခ်ယ္ရာတြင္ ဒီမုိကေရစီနည္းက်က် ေရြးခ်ယ္တင္ေျမႇာက္မႈဆုိင္ရာ စည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္းႏွင့္အညီ မဲေပးေသာစနစ္ကုိသုံးကာ ေရြးခ်ယ္တင္ ေျမႇာက္ၾကရန္ကုိလည္း လမ္းညႊန္ထားသည္။
ဒီမုိကေရစီစနစ္၏ အႏွစ္ခ်ဳပ္အေျခခံအခ်က္မွာ လြတ္လပ္စြာေတြးဆ၊ ေျပာဆုိ၊ ေရးသား၊ သေဘာထား ဆႏၵထုတ္ေဖာ္ခြင့္၊ ေရြးခ်ယ္ခြင့္မ်ား အျပည့္အဝရွိပါသည္။ သုိ႔ေသာ္အမ်ားစုက သေဘာတူညီစြာ ေရြး ခ်ယ္ခ်မွတ္ျပ႒ာန္းထားသည္တုိ႔ကုိ လုိက္နာၾကရပါမည္။ အနည္းစု၏သေဘာထားဆႏၵကိုလည္း ေလး စားအသိအမွတ္ျပဳရပါမည္။ အမ်ားစုက သတ္မွတ္ထားသည့္ လုပ္ငန္းမ်ားကုိ မိမိအႀကိဳက္ႏွင့္မကုိက္ ညီေသာ္လည္း လုိက္နာပါဝင္ေဆာင္ရြက္ၾကရပါမည္။
ထုိဒီမုိကေရစီက်င့္စဥ္ကုိ ေက်ာင္းတြင္းရွိဆရာက ဦးစြာက်င့္ေဆာင္ျပဳမူသူျဖစ္ရပါမည္။ ဆရာ၏ နမူနာ သည္တပည့္မ်ားအား ဒီမုိကေရစီ အေလ့အက်င့္ႏွင့္ပညာကုိ သင္ၾကားျပသရမည္ ျဖစ္ပါသည္။ 

ဆရာ ႏွင့္တပည့္ပါလုိက္နာက်င့္ႀကံေဆာင္ရြက္မႈရွိၾကရန္ ႏုိင္ငံေတာ္မွ တာဝန္ရွိပုဂၢိဳလ္မ်ားက ညႊန္ၾကားထား ပါသည္။
ေက်ာင္းေကာင္စီဖြဲ႕စည္း ေဆာင္ရြက္ေစျခင္း၏ ရည္ရြယ္ခ်က္မ်ားကိုလည္း ခ်မွတ္ေပးထားသည္။

(က)    အေျခခံပညာေက်ာင္းမ်ား၌ ေက်ာင္းေကာင္စီကုိ ဒီမုိကေရစီနည္းက်ေရြးခ်ယ္တင္ေျမႇာက္မႈ ဆုိင္ရာ စည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္းမ်ားႏွင့္အညီ ဖြဲ႕စည္းေဆာင္ရြက္ႏုိင္ရန္။
(ခ)     ေကာင္းမြန္သာယာညီညာေပ်ာ္ရႊင္တုိးတက္ဖြံ႕ၿဖိဳးေသာ ေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္းျဖစ္လာေစရန္။
(ဂ)     ဒီမုိကေရစီက်င့္စဥ္ႏွင့္အညီ မွန္ကန္ေသာ အေတြးအေခၚ အက်င့္အႀကံ၊ အျပဳအမူအေျပာအ ဆုိ၊ အေနအထုိင္စသည့္ေကာင္းမြန္ေသာ အေလ့အထမ်ားရရွိထြန္းကားလာေစရန္။
(ဃ)    ေက်ာင္းသား၊ ေက်ာင္းသူတစ္ဦးစီရွိ အထုံဗီဇဝါသနာကုိ ပ်ဳိးေထာင္ေလ့က်င့္အားေပးရန္။
(င)     အသင္းအတြင္းတစ္ဦးခ်င္းတြင္ျဖစ္ေစ၊ အသင္းအခ်င္းခ်င္းျဖစ္ေစ ႀကံဳေတြ႕ရသည့္ အခက္အခဲ ျပႆနာမ်ားကုိ စုေပါင္းညႇိႏႈိင္းေျဖရွင္း ေဆာင္ရြက္တတ္ၾကေစရန္တုိ႔ျဖစ္ပါသည္။

ေက်ာင္းေကာင္စီသည္ ႏုိင္ငံေတာ္၏ အေျခခံပညာေရးမူဝါဒအရ ေက်ာင္းသင္ပညာေရးျဖစ္စဥ္တြင္ ေက်ာင္းႏွင့္တကြ ဆရာ၊ ဆရာမမ်ား၊ ေက်ာင္းသား၊ ေက်ာင္းသူမ်ား ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္ေရး၊ ေက်ာင္းလုပ္ ငန္းမ်ားေဆာင္ရြက္ေရးဟူ၍ ခံယူၾကရန္ျဖစ္သည္။
ေက်ာင္းေကာင္စီအသင္းမ်ားျဖစ္ၾကေသာ (၁) အေနာ္ရထာ (လိေမၼာ္)၊ (၂) က်န္စစ္သား (အဝါ)၊ (၃)် ဘုရင့္ေနာင္ (အစိမ္း)၊ (၄) အေလာင္းမင္းတရား (အနီ)၊ (၅) ဗႏၶဳလ (အျပာ) အသင္းတို႔သည္ တစ္သင္းႏွင့္တစ္သင္း အၿပိဳင္အဆုိင္ယွဥ္ၿပိဳင္ကာ ေဆာင္ရြက္ၾကရသည္။

ယွဥ္ၿပိဳင္ရာတြင္ တစ္ကုိယ္ေရသန္႔ရွင္းမႈ၊ အတန္းသန္႔ရွင္းမႈ၊ ေက်ာင္းေဆာင္ႏွင့္ေက်ာင္းဝင္းသန္႔ရွင္းမႈ၊ စာေပႀကိဳးစားထူးခၽြန္မႈ၊ တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး ကူညီေဆာင္ရြက္ကာ လက္တြဲေခၚေဆာင္မႈ၊ ပရဟိတလူမႈ ေရး အသိစိတ္ဓာတ္ရွိမႈစသည္တုိ႔ကုိ ယွဥ္ၿပိဳင္ၾကရသည္။ တရားသျဖင့္ နည္းလမ္းက်ေသာ ယွဥ္ၿပိဳင္ ၾကရသည္။ တရားသျဖင့္ နည္းလမ္းက်ေသာ ယွဥ္ၿပိဳင္မႈျဖစ္ေစရန္ ဆရာ၊ ဆရာမမ်ားက ၾကပ္ၾကပ္ မတ္မတ္ႏွင့္ တည့္မတ္ေပးၾကရမည္ ျဖစ္၏။

ေက်ာင္းသား၊ ေက်ာင္းသူမ်ားကုိ ထုိကဲ့သုိ႔ေဆာင္ရြက္ေစျခင္းျဖင့္ လူတစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး ေပါင္းသင္း ဆက္ဆံတတ္လာေစျခင္း၊ ဘုရားပန္းတင္၊ ေရခပ္၊ တံျမက္စည္းလွည္းစသည့္ေအာက္ေျခသိမ္းလုပ္ ငန္း ကိစၥအဝဝေဆာင္ရြက္လုပ္ကုိင္တတ္လာေစျခင္း၊ အမ်ားအက်ဳိးေဆာင္ရြက္တတ္လာေစျခင္း စသည့္အေလ့အက်င့္ေကာင္းတို႔ ရရွိေစမည္ျဖစ္သည္။
အေျခခံပညာေက်ာင္းမ်ားသည္ ‘စာကုိလည္းသင္၊ လူကုိလည္းျပင္’ ေဆာင္ပုဒ္ႏွင့္အညီ ေဆာင္ရြက္ ၾကရန္၊ ႏုိင္ငံေတာ္၏ လူသားအရင္းအျမစ္မ်ားကုိ စိတ္ဓာတ္၊ စည္းကမ္း၊ ပညာျပည့္ဝေသာ၊ ဘက္စုံ ထူးခၽြန္ေသာ လူငယ္မ်ားေမြးထုတ္ေပးႏုိင္ရန္ ပညာေရးဝန္ႀကီးဌာန၏ လမ္းညႊန္ခ်က္တုိ႔ႏွင့္အညီ ေဆာင္ရြက္ၾကရသည္။

ထုိသုိ႔ေသာအေျခခံပညာေက်ာင္းမ်ား ေဆာင္ရြက္လုပ္ကုိင္ေနရပုံ တေစ့တေစာင္းတင္ျပၿပီးျဖစ္၍ ယေန႔ေက်ာင္းသားမိဘမ်ား၏ ပညာေရးႏွင့္ပတ္သက္ၿပီး ခံယူခ်က္ႏွင့္သေဘာထားအျမင္အခ်ဳိ႕ကုိ လည္း ေဖာ္ျပေရးသားလုိပါသည္။
အေျခခံပညာေက်ာင္းမ်ားက သင္႐ုိးဝင္ဘာသာရပ္မ်ားအျပင္ ကေလးမ်ား၏စိတ္ပုိင္းဆုိင္ရာ ဖြံ႕ၿဖိဳးတုိး တက္ေစေရး၊ ပန္းခ်ီ၊ ဂီတ၊ ရသ၊ စာရိတၱႏွင့္ျပည္သူ႔နီတိ၊ ဘဝတြက္တာကၽြမ္းက်င္စရာ ဘာသာရပ္၊ က်န္းမာႀကံ့ခုိင္ရန္ ကာယပညာဘာသာရပ္စသည့္ တြဲဖက္သင္႐ုိးဝင္ဘာသာရပ္မ်ားကုိလည္း သင္ ၾကားၾကရသည္။

ေက်ာင္းေကာင္စီအသင္း လုပ္ငန္းမ်ားကုိ ေဆာင္ရြက္ရျခင္းျဖင့္ စုေပါင္းေဆာင္ရြက္တတ္ေသာ၊ စုေပါင္းေခါင္းေဆာင္တတ္ေသာ အသိပညာမ်ားရရွိေစသည့္အျပင္ စိတ္ဓာတ္မ်ားပါ ရင့္က်က္ခုိင္မာ လာေစပါသည္။
ထုိ႔ျပင္ႏုိင္ငံေတာ္က ေဆာင္ရြက္ေသာပဲြမ်ား၊ ျပည္နယ္၊ တုိင္းေဒသႀကီးက ေဆာင္ရြက္ေသာပဲြမ်ားတြင္ လည္း ပါဝင္ခ်ီတက္ေဆာင္ရြက္ၾကရသည္လည္း ရွိသည္။ ဤသုိ႔ေဆာင္ရြက္ရျခင္းျဖင့္ ႏုိင္ငံခ်စ္စိတ္၊ မ်ဳိးခ်စ္စိတ္ႏွင့္တုိင္းျပည္ႏွင့့္ လူမ်ဳိးအက်ဳိးသယ္ပုိး ေဆာင္ရြက္လုိစိတ္တုိ႔ ကိန္းေအာင္းေစသည့္အျပင္ ေက်ာင္းသား၊ ေက်ာင္းသူမ်ားအတြက္ အၾကားအျမင္ဗဟုသုတမ်ားလည္း တုိးပြားရရွိေစပါသည္။

သုိ႔အတြက္ မိမိသားငယ္၊ သမီးငယ္မ်ားကုိ အေျခခံပညာေက်ာင္းမွာပဲထားပါဟု ကၽြန္ေတာ္က ေဆြမ်ဳိး သားခ်င္းရင္းခ်ာမ်ားကုိ တရားေဟာခဲ့ဖူးသည္။ သုိ႔ေသာ္ မေအာင္ျမင္ခဲ့ပါ။ တကၠသုိလ္ဝင္စာေမးပဲြမွာ အမွတ္ေကာင္းေကာင္း၊ ဂုဏ္ထူးမ်ားမ်ားျဖင့္ ေအာင္ဖုိ႔ကအဓိကက်သည္။ အေျခခံပညာေက်ာင္းက အပုိအလုပ္ေတြမ်ားလွသည္။ ပုဂၢလိကေက်ာင္းမ်ားကုိမမီႏုိင္၊ ပုဂၢလိကေက်ာင္းကသာ စာေမးပြဲတြင္ အမွတ္ေကာင္းေကာင္းျဖင့္ ေအာင္ရန္ေဆာင္ရြက္ေပးႏုိင္သည္ဟု သေဘာေပါက္နားလည္ခံယူလ်က္ ပုဂၢလိကေက်ာင္းကုိ သြားေရာက္အပ္ႏွံၾကသည္။

ကၽြႏု္ပ္တုိ႔၏မိတ္ေဆြအေပါင္းအသင္းမ်ားႏွင့္ တပည့္မ်ားကလည္း သူတို႔သားသမီးမ်ားကုိ ကုိယ္ပုိင္ ေက်ာင္းမ်ားတြင္သာ အပ္ႏွံၾကသည္။ ပုိဆုိးသည္မွာ အေျခခံပညာေက်ာင္းမ်ားတြင္ တာဝန္ထမ္း ေဆာင္ေနၾကေသာ ဆရာ၊ ဆရာမအခ်ဳိ႕ကပင္ မိမိသားသမီးမ်ားကုိ မိမိေက်ာင္းတြင္မထားဘဲ ကုိယ္ ပုိင္ေက်ာင္းတြင္ အပ္ႏွံေနၾကၿပီျဖစ္သည္။
အမွန္တကယ္လည္း ကုိယ္ပုိင္ေက်ာင္းမ်ားကသာလွ်င္ ေအာင္ခ်က္အေကာင္းဆုံး၊ ဂုဏ္ထူးအမ်ားဆုံး ရရွိသည္ကုိ ထင္ရွားစြာေတြ႕ေနရေပသည္။

သုိ႔ဆုိလွ်င္ အေျခခံပညာေက်ာင္းမ်ားက ဆရာ၊ ဆရာမမ်ားအရည္အေသြးညံ့၍ ေလာ၊ သင္ၾကားေရး မွာေစတနာ၊ ေမတၱာႏွင့္ႀကိဳးစားမသင္ေလာ၊ ကုိယ္ပုိင္ေက်ာင္းႏွင့္ အၿပိဳင္မသင္ၾကားႏုိင္၍ေလာ ဟူ ေသာအေတြးမ်ား၊ အေျပာမ်ား အမ်ဳိးမ်ဳိးကုိ မိဘျပည္သူမ်ားထံမွ ၾကားေနၾကရပါသည္။

အမွန္တကယ္ျဖစ္ရပ္မွန္မွာ အေျခခံပညာေက်ာင္းမ်ားသည္ ပညာေရးဝန္ႀကီးဌာန၏ လမ္းညႊန္ခ်က္ႏွင့္ အညီ သင္ၾကားေဆာင္ရြက္ေနၾကရသည္။ စာေမးပဲြေျဖဆုိရမည့္ ဘာသာရပ္တစ္ခုတည္းကုိသာ အဓိ ကထားမသင္ၾကားရသည္လည္း အေၾကာင္းရင္းတစ္ရပ္ျဖစ္ေပသည္။

‘အျခားေက်ာင္းႏွင့္ ယွဥ္ၿပိဳင္ပါက တုိ႔ေက်ာင္းေအာက္တန္းမက်ေအာင္ သင္မွျဖစ္မယ္။ ေစတနာ ေမတၱာႀကိဳးစားသင္မွ အက်ဳိးလည္းရွိ၊ ပီတိလည္းျဖစ္ရမွာ’ ဟုခံယူကာအလုပ္ကုိ ႀကိဳးစားေဆာင္ရြက္ ေနၾကေသာ တာဝန္သိဆရာ၊ ဆရာမမ်ားလည္း အေျခခံပညာေက်ာင္းမ်ားတြင္ မ်ားစြာရွိေနသကဲ့သုိ႔ အေျခခံပညာေက်ာင္းက အခ်ဳိ႕အခ်ဳိ႕ေသာ ဆရာ၊ ဆရာမတို႔သည္ အခ်ိန္တန္လစာရမွာပဲဟု ေပါ့ေပါ့ တန္တန္သေဘာထားေနၾကသူတို႔လည္း ရွိေနပါသည္။ ဆြမ္းဆန္ထဲႂကြက္ေခ်းေရာေနသည္လည္း ရွိပါသည္။ ကုိယ္ပုိင္ေက်ာင္းမွာ ဆြမ္းဆန္ထဲ ႂကြက္ေခ်းေတြ႕ရွိပါက ထုိႂကြက္ေခ်းကုိ ကုိယ္ပုိင္ေက်ာင္း တည္ေထာင္သူ (သုိ႔) ကုိယ္ပုိင္ေက်ာင္း ေက်ာင္းအုပ္ႀကီးက အခ်ိန္မေရြးနည္းလမ္းမ်ဳိးစုံျဖင့္ အေရးယူ ေဆာင္ရြက္ပုိင္ခြင့္ရွိသျဖင့္ ဆရာ၊ ဆရာမတို႔သည္ ေပါ့ေပါ့တန္တန္ ေနထုိင္ျပဳမူရဲမည္မဟုတ္ေပ။

ပုဂၢလိက ကုိယ္ပုိင္ေက်ာင္းမ်ားသည္ အေျခခံပညာေက်ာင္းမ်ားကဲ့ာသုိ႔ ‘ဘင္ခရာထဲပါရ၊ အကထဲပါရ၊ ဟုိခ်ီတက္ပဲြ၊ ဒီခ်ီတက္ပဲြသြားရ’ စသည့္ ဗာဟီရကိစၥမမ်ားသည္ကလည္း စာေမးပဲြမွာ အေျခခံပညာ ေက်ာင္းမ်ားထက္သာေစေသာ အေၾကာင္းတစ္ရပ္ျဖစ္ေစပါသည္။

လြန္ခဲ့ေသာေန႔က မိဘတစ္ဦးေျပာျပခဲ့သည္ကုိ ေဖာက္သည္ခ်လုိပါသည္။
‘အေျခခံပညာေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္းက ဘက္စုံထူးခၽြန္လူရည္ခၽြန္ရခဲ့တဲ့ကေလး၊ တကၠသုိလ္ဝင္စာေမး ပဲြေအာင္ေတာ့ ေအာင္ပါရဲ႕၊ ေဆးတကၠသုိလ္တက္ႏုိင္ေလာက္တဲ့ အမွတ္မရရွာဘူးတဲ့ကြာ’ ဟု သိခဲ့ရ သည္။
ဘက္စုံထူးခၽြန္လူရည္ခၽြန္ရရွိျခင္းက တန္ဖုိးႀကီးသည္ေလာ၊ ေဆးတကၠသုိလ္တက္ခြင့္ရသည္က တန္ဖုိးႀကီးသည္ေလာ။
အကယ္၍ ဘက္စုံထူးခၽြန္လူရည္ခၽြန္ရရွိေအာင္ ႀကိဳးစားခဲ့ေသာကေလးသည္ ဆရာဝန္အလုပ္ကုိ ဝါ သနာပါလ်က္ ေဆးတကၠသုိလ္တက္ခြင့္မရပါက ထုိကေလးအတြက္ အမ်ားႀကီးနစ္နာဆုံး႐ႈံးမႈျဖစ္သြား မည္ျဖစ္၏။
ႏုိင္ငံေတာ္အစုိးရက အေျခခံပညာေက်ာင္းမ်ားကုိ ညႊန္ၾကားထားသည္မွာ စိတ္ဓာတ္၊ စည္းကမ္း၊ ပညာျပည့္ဝေသာ ဘက္စုံထူးခၽြန္ လူရည္ခၽြန္၊ လူရည္မြန္မ်ားျဖစ္ေပၚလာေအာင္ ေဆာင္ရြက္ေပးရမည္ ဟူ၍ျဖစ္၏။

ဗလငါးတန္ႏွင့္ျပည့္စုံေသာ ဘက္စုံထူးခၽြန္သည့္ လူသားအရင္းအျမစ္မ်ားကုိ အဓိကထားေဆာင္ရြက္ ေပးျခင္းသည္ အဓိကက်သေလာ။ ေဆးတကၠသုိလ္တက္ခြင့္ရသည္အထိ စာေပထူးခၽြန္သူျဖစ္ေအာင္ ေဆာင္ရြက္ေပးျခင္းသည္သာ အဓိကက်သေလာ။ ႏႈိင္းႏႈိင္းခ်ိန္ခ်ိန္စဥ္းစားဆင္ျခင္စရာ ျဖစ္လာပါ သည္။

ေက်ာင္းသားမိဘမ်ားကုိ ေမးျမန္းေဆြးေႏြးမည္ဆုိပါက ‘ဘက္စုုံးထူးခၽြန္လူရည္ခၽြန္ျဖစ္ဖုိ႔ထက္ ေဆး တကၠသုိလ္တက္ခြင့္ရေလာက္ေအာင္ ပညာထူးခၽြန္ဖုိ႔က အဓိကက်ပါသည္’ ဟု မိဘအမ်ားစုက ေျဖ ၾကားၾကေပလိမ့္မည္။ အဘယ္သုိ႔ေသာေဆာင္ရြက္ျခင္းသည္ အေကာင္းျမတ္ဆုံးျဖစ္မည္နည္း။ ႏုိင္ငံ ေတာ္၏ေရွ႕ေရးကုိ ေျမာ္ေတြးကာေကာင္းျမတ္ေသာ လမ္းေၾကာင္းမွန္ေပၚသုိ႔ေရာက္ရွိလာေစရန္ တာဝန္ရွိပုဂၢိဳလ္မ်ားအေနျဖင့္ အျမန္ဆုံးႏွင့္ အေကာင္းဆုံးျဖစ္ေအာင္ ျပဳျပင္ေဆာင္ရြက္ေပးဖုိ႔လုိအပ္ ေနၿပီျဖစ္ပါေၾကာင္း ပညာရည္ျမင့္လာေစရန္ ရည္သန္လ်က္တင္ျပအပ္ပါသည္။
စံေတာ္ခ်ိန္သတင္းစာ
ဇြန္လ (၂၈) ရက္၊ ၂၀၁၅ ခုႏွစ္

ဗုိလ္ခ်ဳပ္ျဖစ္ေစခ်င္တဲ့ ျမန္မာ့ပညာေရး

လက္ရွိျမန္မာႏုိင္ငံရဲ႕ ပညာေရးစနစ္နဲ႔ ပတ္သက္လုိ႔ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲစရာေတြ အမ်ားႀကီးရွိေနတာ ေၾကာင့္ ႏုိင္ငံတကာနဲ႔ယွဥ္ၿပီး ျပဳျပင္တာေတြ၊ ေျပာင္းလဲေနတာေတြကုိ သတင္းေတြမွာ အဆက္မျပတ္ ဖတ္ေနရပါတယ္။ သိၾကတဲ့အတုိင္းပဲ ျမန္မာ့ပညာေရးဟာ ၿဗိတိသွ်ကုိလုိနီလက္ေအာက္မွာ အုပ္ခ်ဳပ္ သူေတြအတြက္သာ အက်ဳိးျပဳမယ့္စနစ္ေတြကုိ အေကာင္အထည္ေဖာ္ခဲ့ရၿပီး အမ်ဳိးသားေက်ာင္းေတြ ေပၚလာမွာသာ ျမန္မာစာရ႕အခန္းက႑ဟာ ျမင့္မားလာခဲ့ရတယ္။ ကုိလုိနီပညာေရးကုိလည္း အဲဒီ လြတ္လပ္ေရးႀကိဳးပမ္းမႈ ကာလမ်ားအတြင္းမွာ ဆန္႔က်င္ကန္႔ကြက္မႈေတြနဲ႔အတူ လႈပ္ရွားခဲ့ၾကတယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းတုိ႔ တကၠသုိလ္ေရာက္လာေတာ့ ကုိလုိနီပညာေရးစနစ္ကုိ ဆန္႔က်င္တဲ့ လႈပ္ရွားမႈ ေတြ ပုိၿပီးအရွိန္ေကာင္းလာပါတယ္။်
ျမန္မာ့လြတ္လပ္ေရးကုိ အသက္စြန္႔ၿပီး စြမ္းစြမ္းတမံ ေဆာင္ရြက္ခဲ့တဲ့ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းဟာ အနာ ဂတ္ျမန္မာ့ပညာေရးအတြက္လည္း ႀကိဳတင္စဥ္းစားခဲ့သူျဖစ္ပါတယ္။ ဗုိလ္ခ်ဳပ္က စာတအားဖတ္တယ္။ ဒီေတာ့ ႏုိင္ငံတကာေရးရာေတြကုိ သူမ်ားထက္ပုိသိတယ္။ တုိးတက္ေနတဲ့ ႏုိင္ငံႀကီးေတြကပညာေရး စနစ္ကုိ ေလ့လာသိရွိတယ္။ ဒါေပမဲ့ ျမန္မာျပည္မွာျဖစ္ေနတာက ကုိလုိနီကၽြန္ပညာေရး၊ ဒါကုိဗုိလ္ခ်ဳပ္ ကျပဳျပင္ေျပာင္းလဲခ်င္ေနတယ္။ လြတ္လပ္ေရးရၿပီး ျမန္မာႏုိင္ငံရဲ႕ ပညာေရးစနစ္ကုိလည္း ႀကိဳတင္ျပင္ ဆင္စဥ္းစားခဲ့မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ပညာေရးနဲ႔ပတ္သက္လုိ႔ အဲဒီအခ်ိန္က ဗုိလ္ခ်ဳပ္ႀကံစည္စဥ္းစားထားတာ ကဒီလုိပါ။

“ . . . . ပညာေရးကုိ ၾကည့္မယ္ဆုိရင္ ပညာေရးမွာကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ဗမာျပည္ဟာ အရင္စစ္မျဖစ္ခင္က ထက္ ေအာက္က်ေနာက္က် ျဖစ္ေနတယ္။ အင္မတန္ေအာက္က်ေနာက္က်ျဖစ္ေနတယ္။ အင္မတန္ ေအာက္က်ေနာက္က်ျဖစ္ေနေတာ့ အခမဲ့မူလတန္းပညာ မသင္မေနရဥပေဒလုပ္ေပးပါလုိ႔ ေျပာတယ္။ ဥပေဒလုပ္ေပမယ့္ ဘယ္ေလာက္ႀကိဳးစားမွ ဘယ္ေလာက္ၾကာမွ အဲဒီလုိအခမဲ့မူလတန္း မသင္မေနရ ပညာဆုိတာဟာ ဗမာတစ္ျပည္လုံးရဲ႕ ရြာတုိင္းၿမိဳ႕တုိင္းမွာျဖစ္မလဲဆုိရင္ အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္ေလာက္ၾကာမွ ျဖစ္မယ္။ အခုရွိတဲ့ဆရာေတြက အင္မတန္နည္းေနတယ္။ ဒီဆရာေတြကုိ သင္ရမယ့္ေကာလိပ္ ေက်ာင္းေတြ၊ ေနာ္မံေက်ာင္းေတြ၊ တုိင္းျပည္တစ္ျပည္လုံးမွာ ဒီေက်ာင္းေတြ၊ အေဆာက္အအုံေတြရွိရ မယ္။ ဒီေက်ာင္းေတြမွာ သုံးရမယ့္ကိရိယာတန္ဆာပလာပစၥည္းေတြ၊ ခဲတံ၊ စာအုပ္၊ ေက်ာက္သင္ပုန္း စုံစုံလင္လင္ရွိရမယ္။ အဲဒီအတြက္ အဲဒါေတြအတြက္ ဘယ္ေလာက္ကုန္မလဲဆုိရင္ ကုေဋေပါင္းအမ်ား ႀကီးခ်ီၿပီးကုန္မယ္။ အဲဒါအႏွစ္ႏွစ္ဆယ္ေလာက က်ဳံးလုပ္ပါမွ ဗမာျပည္တစ္ျပည္လုံး အခမဲ့မူလတန္း ပညာမသင္မေနရဆုိတာ ရြာတုိင္းၿမိဳ႕တုိင္းမွာ ျဖစ္ႏုိင္မယ္”

ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းရဲ႕ ကိုုယ္တုိင္ေရး အတၳဳပၸတၱိ တစ္ေနရာတြင္ ပညာသင္ၾကားျခင္းႏွင့္ ကုိယ္လက္ လႈပ္ရွားအားကစား အတူယွဥ္တြဲရွိရန္ လုိအပ္ေၾကာင္းဒီလုိမွတ္တမ္းတင္ခဲ့ပါတယ္။

“. . . .ျမန္မာစာသင္ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းေနရစဥ္က ကၽြန္ေတာ္အထူးမေပ်ာ္ပုိက္သည့္ အခ်က္တစ္ခ်က္ရွိ ေလသည္။ ထုိအခ်က္မွာ ကစားခုန္စားျခင္း၊ ကေလးဘဝသစ္ပင္တက္ ေရးကူးအလုပ္မ်ဳိးကုိ ပိတ္ပင္ ျခင္းျဖစ္ေလသည္။ ဤအခ်က္တြင္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ မိဘမ်ားသည္လည္း တစ္သေဘာတည္းေလာက္ရွိ သည္။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔မွ သစ္ပင္တက္ျခင္း၊ ေရကူးျခင္းစေသာ ကုိယ္လက္က်န္းမာက်င္လည္မႈေတြကုိ ေလ့လာခြင့္မရ။ သစ္ပင္တက္သည္ကုိျမင္ရလွ်င္ အဆုိအျမည္ခံရသည္။ ေရကူးသည္ကုိသိလွ်င္ အ ႐ုိက္ခံရသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ယေန႔အထိကၽြန္ေတာ့္မွာ ဉာဏ္ပညာဘက္မွ အခြင့္အလမ္းရခဲ့၍ ေပါက္ ေျမာက္ခဲ့သေလာက္ ကုိယ္လက္က်န္းမာက်င္လည္ေရးတြင္ အခြင့္အလမ္းမရခဲ့၍ မ်ားစြာခ်ဳိ႕ယြင္းေန ေပသည္။ ေရနံေခ်ာင္းအမ်ဳိးသားေက်ာင္းေနစဥ္ကလည္း အခြင့္အလမ္းမရခဲ့။ အမ်ဳိးသားေက်ာင္းျဖစ္ သည့္အတုိင္း ဆင္းရဲသျဖင့္ ကစားခုန္စားေလ့က်င့္ရာေနရာ၊ ကိရိယာတန္ဆာပလာမ်ား မထားႏုိင္၍ ပင္ျဖစ္သည္။

ယေန႔ေခတ္အထိပင္ ပညာသင္ၾကားေနၾကေသာ ေက်ာင္းသား၊ ေက်ာင္းသူအေတာ္မ်ားမ်ားဟာ “ပညာ” နဲ႔ “သညာ” ကုိခြဲခြဲျခားျခား မသိၾကေသးဘူးလုိ႔ထင္ပါတယ္။ “ဘြဲ႕ရပညာတတ္” စကားအသုံး အႏႈန္းက ဒီအခ်က္ကုိေပၚလြင္ေစပါတယ္။ သညာ-ဆုိတာ မွတ္သားမိျခင္းျဖစ္ၿပီး ပညာ-ကေတာ့ ဆင္ ျခင္သုံးသပ္တတ္ျခင္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီအခ်က္ကုိလည္း ဗုိလ္ခ်ဳပ္က သူ႔ရဲ႕ကုိယ္တုိင္ေရးအတၳဳပၸတၱိတစ္ ေနရာမွာ သူ႔အျမင္၊ သူ႔အယူအဆကုိ ဒီလုိေရးသားေဖာ္ျပခဲ့တာေတြ႕ရပါတယ္။

“ပညာဆုိသည္မွာ စာအုပ္စာတမ္းဖတ္၍ စာသိမႈကုိ ပညာဟုမဆုိႏုိင္ေပ။ ပညာသည္အတိုင္းအဆမ ထင္ အလြန္က်ယ္ေျပာနက္နဲလွေပသည္။ ကမၻာရွိစာအုပ္အားလုံးပင္လွ်င္ ပညာအားလုံးကုိ ေလာက ျပင္က်ယ္တည္းဟူေသာ ေက်ာင္းႀကီး၌ ကၽြႏု္ပ္တုိ႔သည္ ပုခက္တြင္းထဲမွသည္ ေျမႀကီးထဲသုိ႔ ေရာက္ သည္အထိ ပညာသင္သားမ်ား ျဖစ္ေနၾကေပသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ပညာသင္ၾကားမႈသည္ အမွန္စင္စစ္ အားျဖင့္ သူ၏တစ္သက္ပန္တြင္ ကုန္ဆုံးသည္ဟု မဆုိႏုိင္ေပ။ ပညာတတ္သူသည္ေလာကရွိအရာရာ ကုိ အခြင့္အလမ္းအလုိက္ ဆင္ျခင္သုံးသပ္ႏုိင္စြမ္းေသာ ဉာဏ္ပညာကုိလည္းေကာင္း၊ မိမိဉာဏ္အျမင္ အရ စိတ္ေနစိတ္ထား စိတ္ဓာတ္တုိ႔ကုိလည္းေကာင္း (Emotion of the education) ျပဳျပင္ျပဳစုစီမံ ထားခဲ့သူသာလွ်င္ ျဖစ္သည္။ ဘီ-ေအပင္ ေအာင္ေစကာမူ၊ ပါရဂူဘြဲ႕ႀကီးပင္ရေစကာမူ၊ ပထမေက်ာ္ ႀကီးပင္ျဖစ္ေစကာမူ ပညာဆုိေသာ သဘာဝအဓိပၸာယ္ကုိ ေကာင္းစြာသုံးသပ္နားလည္ျခင္းမရွိခဲ့ေသာ္ တကယ္အရာမေရာက္ အသုံးမဝင္ႏုိင္ေပ။ ပညာသည္ စာအုပ္ထဲ၌သာရွိသည္မဟုတ္။ စာအုပ္မ်ား အားေက်ာ္၍ ျမင္စြမ္းႏုိင္ျခင္းကုိ ေဆာင္ရြက္ရေပမည္။

“ပညာသည္လူ၏ ဉာဏ္ကုိသာျပဳျပင္တုိးခ်ဲ႕႐ုံသာမဟုတ္၊ လူ၏စိတ္ေနစိတ္ထား အယူအဆမ်ားကုိ လည္းတုိးတက္ေစရမည္။ 
လူ၏ဆႏၵအား လုပ္အားကုိႏူးညြတ္ေစရမည္။ ရာဇဝင္သိ႐ုံသာမဟုတ္၊ ရာဇ ဝင္ကုိဖန္တီးႏုိင္ရမည္။ ေလာကဓာတ္ပညာကုိ သိ႐ုံသာမဟုတ္။ ေလာကဓာတ္ပညာကုိ တုိးခ်ဲ႕ႏုိင္ေစ ရမည္။ ပညာကုိသ႐ုံသာမဟုတ္။ ေရသစ္၊ ေျမသစ္၊ ေတာေတာင္တုိ႔ကုိ ရွာေဖြစုံစမ္းႏုိင္စြမ္းရွိရမည္။ ေလာကအေၾကာင္းကုိ နားလည္ေစ႐ုံသာမဟုတ္၊ သည့္ထက္ေကာင္းေသာ ေလာကကုိဖန္ဆင္းႏိုင္ေစ ရမည္။ ဤကားပညာ၏ သ႐ုပ္အက်ဥ္းေပတည္း”

ပညာတတ္အမ်ားအျပားရွိတဲ့ ႏုိင္ငံဟာတုိးတက္ဖြံ႕ၿဖိဳးမႈ ျမန္ဆန္တယ္ဆုိတဲ့စကား ဒီေန႔ကမၻာမွာတြင္ က်ယ္ေနပါတယ္။ အရင္အစုိးရေတြ လက္ထက္ကဒီစကားကုိ အေကာင္အထည္ေဖာ္ခဲ့တာေတြ႕ရ တယ္။ အေရအတြက္သာမ်ားၿပီး အရည္အခ်င္းက စံမမီျဖစ္ေနတာေၾကာင့္ လူမ်ားၿပီးပဲြမစည္ျဖစ္ခဲ့ရ တာလည္း အားလုံးအသိျဖစ္ပါတယ္။ ဒီေန႔ကာလမွာေတာ့ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေျပာခဲ့တဲ့ ပညာအေၾကာင္း ေကာင္းေကာင္းနားလည္ႏုိင္မယ့္ ေက်ာင္းသား၊ ေက်ာင္းသူေလးေတြ၊ ဘြဲ႕ရၿပီးအခြင့္အလမ္းအလုိက္ ဆင္ျခင္သုံးသပ္ႏုိင္တဲ့ ပညာတတ္ေလးေတြသာ တုိးတက္မ်ားျပားလာပါေစလုိ႔ပဲ ဆုေတာင္းလုိက္ရပါ တယ္။

Democracy Today Daily
ဇြန္လ (၃၀) ရက္၊ ၂၀၁၅ ခုႏွစ္