ေ၀ါဟာရေမွာ္ရုံေတာမွာ

စာအုပ္ဆိုတာ ခ်ဳိနဲ႔လားကြယ့္(Book)
ဘယ္ႏိုင္ငံျခား ဘာသာ စကားကုိ ေလ့လာေလ့လာ မလြဲမေသြ ၾကံဳေတြ႕ ရမွာက စြမ္းရည္ေလးပါး။

(Four skills) ။ အဲဒါေတြက နားေထာင္စြမ္းရည္(Listening Skill)၊ ေျပာႏိုင္စြမ္းရည္ ( Speaking Skills)၊ ဖတ္ႏိုင္စြမ္းရည္ (Reading Skill) နဲ႔ ေရးႏိုင္စြမ္းရည္ (Writing Skill) တို႔ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီစြမ္းရည္ ေလးပါးက သဘာ၀ အတိုင္းဆိုရင္ မိခင္ဘာသာ စကားမွာ နားေထာင္ စြမ္းရည္ကို စတင္ တတ္ေျမာက္တယ္။ ေနာက္ေတာ့ ေျပာႏိုင္ စြမ္းရည္ကို ရရိွလာတယ္။ ေက်ာင္းေနအရြယ္ ေရာက္မွဖတ္ႏိုင္ စြမ္းရည္နဲ႔ ေရးႏိုင္စြမ္းရည္ ေတြကို သင္ၾကားတတ္ေျမာက္ လာတာပါ။

ဘာသာစကား တစ္ခုခုနဲ႔ စပ္လ်ဥ္းၿပီး၊ စာတတ္ေျမာက္သူ(Literate) ျဖစ္သြားၿပီ ဆိုပါစို႔။ အဲဒီ အခါမွာ အဓိက အက်ဆံုး လိုအပ္တဲ့ စြမ္းရည္ကေတာ့ စာဖတ္ စြမ္းရည္ပါပဲ။ ဒီစြမ္းရည္ဟာ က်န္တဲ့ သံုးပါးကို တိုက္႐ိုက္၊ ဒါမွမဟုတ္ သြယ္၀ိုက္တဲ့ နည္းနဲ႔ အေထာက္အကူ ျပဳပါတယ္။ စာဖတ္ စြမ္းရည္က ေရရွည္မွာ ဘ၀ကိုလည္း ျမင့္မားတိုးတက္ ေစပါတယ္။

ဒါဆိုရင္ စာဖတ္စြမ္းရည္ တိုးတက္လာေအာင္ အဓိက လိုအပ္ခ်က္ ကေတာ့ စာအုပ္(Book ) ေတြပဲ မဟုတ္လား။ ဒါေၾကာင့္မို႔ ဒီအပတ္ မွာေတာ့ ေ၀ါဟာရ ေမွာ္႐ံု ေတာထဲကေန စာအုပ္ေတြ အေၾကာင္း စံုစံုလင္လင္ ေစ့ေစ့ငုငု ေလ့လာၾကည့္ၾက ရေအာင္ေနာ္။

လူေတြ အုပ္စုလိုက္ ရွိေနတာကို လူအုပ္။ ေက်ာင္းကို အုပ္ခ်ဳပ္ ရသူကို ေက်ာင္းအုပ္။ စာေတြေပေတြ အစုလိုက္ အဖြဲ႕လိုက္ ရိွေနတာကို စာအုပ္လို႔ ေယဘုယ် အားျဖင့္ ေခၚဆို ႏိုင္မွာပါ။ Oxford Aduanced Learner's Dictionary ကေတာ့ လွန္ေလွာၿပီး ဖတ္႐ႈႏိုင္ေအာင္ အဖံုး တစ္ခုအတြင္း စုစည္းထားတဲ့ ပံုႏိွပ္ စာမ်က္ႏွာ စုလို႔ အဓိပၸာယ္ ဖြင့္ပါတယ္။ ျမန္မာစာ အဖြဲ႕က ထုတ္ေ၀ထားတဲ့ ျမန္မာ အဘိဓာန္ မွာေတာ့ စာအုပ္ကို စုေပါင္းခ်ဳပ္ ထားေသာ စာရြက္မ်ားလို႔ ျပန္ဆိုအနက္ ဖြင့္ပါ တယ္။

စာအုပ္ေတြ မေပၚခင္က ေက်ာက္စာ၊ ေပစာေတြ ရိွခဲ့ပါတယ္။ ေက်ာက္စာက ေရးထြင္းဖို႔နဲ႔ သယ္ရဖို႔ မလြယ္ကူ ပါဘူး။ တစ္နည္းအားျဖင့္ Portable မျဖစ္ဘူးေပါ့။ User-Friendly မျဖစ္ဘူးေပါ့။ ေပစာေခတ္ ေရာက္ျပန္ေတာ့ မ်ားမ်ားစားစား ေရးျခစ္ ထုတ္ေ၀လို႔ မျဖစ္ျပန္ ပါဘူး။ သူကလည္း အကန္႔ အသတ္နဲ႔။

စကၠဴ(Paper) ေခၚစာရြက္ေတြ တီထြင္ ထုတ္လုပ္လာ ႏိုင္မွသာ လူအမ်ား ဖတ္႐ႈႏိုင္ေအာင္ စာအုပ္ေတြကို စီစဥ္ထုတ္ေ၀ ျဖန္႔ခ်ိ ႏိုင္ခဲ့တာပါ။ သယ္ေဆာင္လို႔ လြယ္ကူတယ္။ သိမ္းဆည္းလို႔ အဆင္ေျပတယ္။ အေျမာက္ အျမားလည္း ပံုႏိွပ္ ထုတ္ေ၀ ႏိုင္လာပါတယ္။ ေစ်းႏႈန္းကလည္း ထိုက္သင့္သေလာက္ ခ်ိဳသာလာ ပါတယ္။

လူ႔အခြင့္ အေရးအရ လူတိုင္း ပညာသင္ခြင့္ ရိွတယ္ဆိုတဲ့ အတြက္ ေက်ာင္းေန အရြယ္က စၿပီး ကေလးတိုင္း စာအုပ္ေတြကို ထိေတြ႕ ကိုင္တြယ္ခြင့္ ရလာ ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီေနာက္ေတာ့ ပညာလိုက္ စားေနသေရြ႕ စာအုပ္က မရိွမျဖစ္ အရာတစ္ခု ျဖစ္လာ ခဲ့ပါတယ္။ ဒါက ေသတစ္ပန္ သက္ဆံုး ကိစၥပဲေလ။

စာအုပ္ေတြကို အကၡရာစဥ္ အလိုက္ အမ်ဳိးအစား ခြဲၾကည့္ လိုက္မယ္ဆိုရင္ Album က ဓာတ္ပံု၊ တံဆိပ္ေခါင္း စတာေတြကို စုစည္းထားတဲ့ မွတ္တမ္းပါ၊ Almanac က စြယ္စံုႏွစ္ခ်ဳပ္၊ Atlas က ေျမပံုစာအုပ္၊ Address Book က လိပ္စာ စာအုပ္ ျဖစ္ပါတယ္။ Booklet က စာအုပ္ငယ္၊ စာေစာင္။ Bulletin က တရား၀င္ ထုတ္ျပန္ ေၾကညာခ်က္ စာေစာင္။ Catalogue က ပစၥည္းစာရင္း စာအုပ္။ Diary က ေန႔စဥ္မွတ္တမ္း စာအုပ္။ Dictionary က အဘိဓာန္ပါ။ Encyclopedia က စြယ္စံုက်မ္း။ Handbook/Manual book က လက္ဆြဲစာအုပ္။ Hard Cover က ကတ္ထူဖံုး စာအုပ္။ Note Book က မွတ္စုစာအုပ္။ Pamphlet က လက္ကမ္း စာေစာင္။ Paperback က အဖံုး ပါးစာအုပ္။ Publication က စာအုပ္ စာနယ္ဇင္း။ Teacher's guide က ဆရာကိုင္ လမ္းညြန္စာအုပ္။ Textbook က ပံုႏွိပ္စာအုပ္။ Telephonedirectory က တယ္လီဖုန္း လမ္းၫြန္စာအုပ္။ Thesaurus က စကားနက္က်မ္း။ Workbook က ေလ့က်င့္ခန္း စာအုပ္ပါ။ Yellow Pages ကေတာ့ တယ္လီဖုန္း၊ ေၾကာ္ျငာလမ္းၫြန္ စာအုပ္ပါပဲ။ ေနာက္ၿပီးတျခား စာအုပ္အမ်ဳိး အစားေတြလည္း ရိွၾက ပါေသးတယ္။

အမွန္ေတာ့ စာအုပ္ရဲ႕ သမိုင္းေၾကာင္းေလး ကိုလည္း သိသင့္ ပါေသးတယ္။ စာအုပ္ကို စကၠဴနဲ႔ ျပဳလုပ္တယ္။ စကၠဴကို ေအဒီ ၁၀၅ ခုႏွစ္ေလာက္က တ႐ုတ္ျပည္မွာ စတင္တီထြင္ ခဲ့တာပါ။ ပထမဆံုး ပံုႏိုပ္ လုပ္ငန္းကိုလည္း တ႐ုတ္ျပည္ တန္မင္းဆက္ (Tang Dynasty) (၆၁၈-၉၀၇ ေအဒီ) လက္ထက္မွာ စတင္ပုံႏွိပ္ ထုတ္ေ၀ခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အေစာဆံုး အဂၤလိပ္ ဘာသာ စကားနဲ႔ ပံုႏွိပ္ ထုတ္ေ၀ခဲ့တဲ့ စာအုပ္ကေတာ့ Recuyell of the Historyes of Troye ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ခုႏွစ္က ေအဒီ ၁၄၇၅ ခုႏွစ္ ျဖစ္ပါတယ္။

ျမန္မာျပည္ လြတ္လပ္ေရး ရစတုန္းက လူဦးေရက ၁၄ သန္းေလာက္သာ ရိွပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အဲဒီတုန္းက စာေပ စိစစ္ေရး ဆိိုတာ မရိွပါဘူး။ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ပံုႏွိပ္ထုတ္ေ၀ ျဖန္႔ခ်ိလို႔ ရတယ္။ တစ္္စံုတစ္ရာ ျပႆနာ တက္မွ ဆိုင္ေတြမွာ လိုက္သိမ္းရတယ္။ ထုတ္ေ၀တဲ့ စာအုပ္ေစာင္ ေရကလည္း ေထာင္ခ်ီ၊ ေသာင္းခ်ီလို႔။ ကိုယ္ပိုင္ ၀ယ္ဖတ္ ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ စား၀တ္ေန ေရးကလည္း ေခ်ာင္ခ်ိ ၾကပါရဲ႕။ ဒါေတာင္ စာၾကည့္တိုက္ ဆိုတာ နည္းနည္း ပါးပါးရယ္။ ရပ္ကြက္ စာအုပ္အငွား ဆိုင္ကေတာ့ မရိွသေလာက္။ ဒါေပမဲ့ စာဖတ္အားေတာ့ ေကာင္းခဲ့ပါတယ္။

အလ်ဥ္းသင့္တုန္း စာအုပ္ တစ္အုပ္မွာ ပါ၀င္တဲ့ အျခင္း အရာေတြရဲ႕ အဂၤလိပ္ အေခၚအေ၀ၚ ေလးေတြကို ေလ့လာၾကည့္မယ္ ဆိုရင္ စာမ်က္ႏွာ ကို Page၊ ပံုႏိွပ္မွတ္တမ္းကို Publishing note မာတိကာကို Content ဒါမွမဟုတ္ Map of the book? အခန္းေတြကို Chapter, Unit,Module, Lesson စသျဖင့္ ေခၚပါတယ္။ ေခါင္းစဥ္ကို Title/Topic, ေခါင္းစီးကို Heading, ေခါင္းစဥ္ငယ္ကို Sub-Heading, အမွာစာကို Preface/Forword, ဥေယ်ာဇဥ္ကို Prologue, နိဂုံးကို Epilogue, ကမၸည္းစာကို Epigraph, စာေရး ဆရာကို Writer, လက္ဦး စာေရးသူကို Author, အေရး အသားကို Writing, စာတည္း Editor, ထုတ္ေ၀မယ့္ စာအုပ္အေန အထား ပံုစံကို Edition, မူပိုင္ခြင့္ကို Copyright, မူပိုင္ခကို Royalty, က်မ္းကိုး စာရင္းကို Reference/ Bibliography, Appendix, ေနာက္ဆက္တြဲကို Appendix, Index, အၫြန္းကို Index, စာမ်က္ႏွာလွန္ လက္ေထာက္ အကၡရာ စဥ္ကို Thumb index, ပံုႏွိပ္ စာလံုးကို Print, ပံုႏွိပ္စက္ကို Printing maching, ပံုႏွိပ္ ထုတ္ေ၀သူကို Publisher စာအုပ္ ခ်ဳပ္သူကို Bookbinder, စာမ်က္ႏွာ မွတ္ႀကိဳး၊ ကတ္ျပား စာညႇပ္ကို Bookmark/Book- marker, စာအုပ္မွာ ကပ္တဲ့ ကိုယ္ပုိင္ တံဆိပ္ကုိ Bookplate, စာအုပ္ ေစ်းႏႈန္းကို Book Price စသျဖင့္ ေခၚၾကပါတယ္။

စာအုပ္ဆိုတာ ဖတ္ခ်င္ရင္ ၀ယ္လို႔ရတယ္။ ငွားလို႔ရတယ္။ ၀ယ္ခ်င္ရင္ စာအုပ္ဆိုင္ ေတြကို သြား၀ယ္ေပါ့။ စာအုပ္ဆိုင္ကို Bookstore/ Book- shop လို႔ ေခၚတယ္။ သတင္းစာနဲ႔ စာေစာင္ေတြ ေရာင္းတဲ့ ဆိုင္ကိုေတာ့ Bookstall/New-stand လို႔ ေခၚတယ္။ စာအုပ္တိုက္၊ စာေပတိုက္ ကိုေတာ့ Bookhouse/Publishing house ေခၚတယ္။ စာအုပ္ေရာင္းသူကိုေတာ့ Bookseller လို႔ေခၚတယ္။ စာေကာင္းေပေကာင္း ရွားပါးစာအုပ္ အေဟာင္းေတြ အျမန္ ၀ယ္လိုရင္ေတာ့ လမ္းေဘး စာအုပ္ဆိုင္ (Roadside bookshop) ကို သြားၿပီး ရွာႏိုင္ပါတယ္။ ေဟာင္းေပမယ့္ ေကာင္းလို႔ တစ္ခါ တေလမွာ ေစ်းႀကီးႀကီး ေပးရတတ္ ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အသံုးတည့္ရင္ တန္ပါတယ္။

ကိုယ္တိုင္ တကၠသိုလ္ တက္ေနစဥ္ အတြင္း စာဖတ္အား ေကာင္းေနတုန္းက စာၾကမ္းပိုး (Bookworm) တစ္ဦး အေနနဲ႔ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕က ပန္းဆိုးတန္းလမ္း စာအုပ္ အေဟာင္းတန္းနဲ႔ ေျမနီကုန္း ေစ်းစာအုပ္ အေဟာင္းတန္း ေတြကို ေခါက္တုံ႔ေခါက္ျပန္ စာအုပ္ ရွာပံုေတာ္ ဖြင့္ခဲ့ရတဲ့ အရသာကို မွတ္မိေန ပါေသးတယ္။ ဒီၾကားထဲမွာ ဘုရား ပြဲေစ်းက စာအုပ္အေဟာင္း ဆိုင္ေတြနဲ႔ အိမ္ေရွ႕ ျဖတ္သြားတဲ့ ေဘာ္တယ္ ကုလားေတြ(သတင္းစာ၊ စာအုပ္ေဟာင္း၊ ပုလင္းေဟာင္း ၀ယ္သူ) ဆီက ျဖတ္ၿပီး စာအုပ္ ၀ယ္ရတာမ်ဳိး ေတြလည္း လုပ္လိုက္ ပါေသးတယ္။ အမွတ္ ရစရာ ကေလး ေတြေပါ့။

ႏိုင္ငံတကာ အေတြ႕အၾကံဳ ရိွၾကတဲ့ မိတ္ေဆြေတြရဲ႕ ေျပာျပခ်က္ အရ ေခတ္မီ ဖံြ႕ၿဖိဳးဖို႕ ႀကိဳးစား ေနၾကတဲ့ ႏိုင္ငံေတြမွာ ျပည္သူျပည္သား ေတြရဲ႕ ပညာေရးကို တိုက္႐ိုက္ အေထာက္ အကူျပဳ ပံ့ပိုးႏိုင္ေအာင္ ဘာသာရပ္ မ်ဳိးစံုနဲ႔ က႑မ်ဳိးစံု အလိုက္ ဖြင့္လွစ္ေရာင္းခ် ေပးၾကတဲ့ Book Corner တို႔၊ Book Department Store ေတြက တကယ့္ကို ႀကီးႀကီးက်ယ္က်ယ္ ခမ္းခမ္းနားနား ဖြင့္လွစ္ ေပးထားတယ္လို႔ သိရပါတယ္။ အားက် အတု ယူစရာ ေပပဲေနာ္။ ရိွေစခ်င္ လိုက္တာ။

အဲ-စာအုပ္ကို ၀ယ္မဖတ္ ႏိုင္ရင္ ငွားရမ္း ဖတ္႐ႈႏိုင္တဲ့ ေနရာေလးေတြ ရိွပါေသးတယ္။ ရပ္ကြက္ေတြ ထဲက တစ္ပိုင္တစ္ႏိုင္ စာအုပ္ အငွားဆိုင္ ေလးေတြပါပဲ။ နာမည္ႀကီး စာေရးဆရာ ေတြရဲ႕ ၀တၳဳေတြ၊ ႐ုပ္ျပ၊ ကာတြန္းေတြ၊ မဂၢဇင္း ေတြကို အဓိကထား ငွားရမ္း ဖတ္႐ႈ ႏိုင္ပါတယ္။ အမ်ဳိးစံု ရႏိုင္တယ္ လို႕ေတာ့ မဆိုႏိုင္ ပါဘူး။ သူ႔အထြာနဲ႔ သူေပါ့။ မရိွသံုးေပါ့။

ဖံြၿဖိဳးၿပီး ႏိုင္ငံတိုင္းမွာ ျပည္သူေတြ တကယ္ အားကိုး ရတာက အေထြေထြ အျပားျပား စာၾကည့္ တိုက္မ်ားပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ေက်ာင္းသားလည္း ေက်ာင္းသားအေလ်ာက္။ ပညာရွင္လည္း ပညာရွင္ အေလ်ာက္။ ႏိုင္ငံသားတိုင္း လြယ္လြင့္တကူ ငွားရမ္းဖတ္႐ႈ ႏိုင္ၾကေလရဲ႕။

ျမန္မာ ႏိုင္ငံမွာ ႏိုင္ငံအႏ႔ွံ ရပ္ကြက္ ေက်းရြာအဆင့္ စာၾကည့္ တုိက္ေပါင္း ၅၅၅၇၅ ခု ရိွေနၿပီလို႔ အရင္ေခတ္က သတင္း စာေတြထဲမွာ ဖတ္ခဲ့ ဖူးပါတယ္။ ျမန္မာျပည္မွာ ေက်းရြာေပါင္း ၆၄၀၀၀ ၀န္းက်င္။ မူလတန္း ေက်ာင္းေပါင္း ၃၂၀၀၀ ခန္႔ ရိွတယ္လို႔ သိထားပါတယ္။ အဲဒီ စာၾကည့္တိုက္ ေတြက တကယ္ေကာ ဖြင့္ထားၿပီး ၿပီလား။ ျပည္သူလူထု ကေကာ တကယ့္ကို စာေတြ ငွားရမ္း ဖတ္႐ႈေန ၾကပါၿပီလား။ ေမးခ်င္ စရာပါ။ ဘာျဖစ္လို႔လဲ ဆိုေတာ့ လက္ရိိွ ျမန္မာႏိုင္ငံ လူဦးေရ သန္း ၆၀ (ခန္႔မွန္း- အေထာက္အထား မခိုင္လံုပါ) နဲ႔ ႏိႈင္းယွဥ္ၾကည့္ရင္ အံ့ၾသ ကုန္ႏိုင္ဖြယ္လား။ ကဲ-မယံုခ်င္ ေနပဲလား။ မသိပါဘူး။

ဒီကေန႔ ထုတ္ေ၀ေနတဲ့ သတင္းစာ၊ ဂ်ာနယ္၊ မဂၢဇင္းနဲ႔ စာအုပ္ အေရ အတြက္ကို တေစ့တေစာင္း အကဲခတ္ ၾကည့္မယ္ ဆိုရင္ေတာ့ ဆင့္ပါးစပ္ ႏွမ္းပက္ သလိုပဲ ျဖစ္မလား။ က်ဴ႐ိုးနဲ႔ ေခါင္းေလာင္း ထိုးတာပဲ ျဖစ္မလား။ အားရစရာ မရိွတာ ကေတာ့ ဧကန္ မလြဲပါပဲ။ အခါသင့္တုန္း ေမးလိုက္ခ်င္တာ ႏိုင္ငံဂုဏ္ေဆာင္ အမ်ဳိးသား စာၾကည့္တိုက္ (National Library) ဘယ္မွာ ရိွေနပါသလဲ။ ျပည္သူေတြ၊ ေက်ာင္းသားေတြ ပညာရွင္ေတြ ငွားရမ္းဖတ္ ႐ႈႏိုင္ ၾကပါရဲ႕လား။ (ဒါက ဉာဏ္စမ္း ပေဟဠိ ေမးျမန္းေနတာ မဟုတ္ဖူးေနာ္)

ကဲ-ဒီေတာ့ ျပည္သူေတြ ကေကာ ဘယ္္ေလာက္ စာဖတ္ ၾကလို႔လဲ ျပန္ေမးမယ္။ ေျဖႏိုင္မလား။ ကိုယ့္အေၾကာင္း ကိုယ္အသိ ဆံုးပါ။ အမ်ဳိးမ်ဳိးေသာ အေၾကာင္းတရား ေတြကေတာ့ ရိွေပမွာေပါ့။ ပထမ အခ်က္ အေနနဲ႔ မိသားစု ၀င္ေငြ၊ ထြက္ေငြ၊ စာအုပ္ေတြ ေဖာေဖာသီသီ ၀ယ္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ပိုလွ်ံ ပါရဲ႕လား။ ဒုတိယ- စာအုပ္ေလာက စရိတ္စက သက္သက္ သာသာနဲ႔ ေပါေပါမ်ားမ်ား ထုတ္ေ၀ ႏိုင္ရဲ႕လား။ စာေရးဆရာ ေတြကေကာ စာမူခနဲ႔ တြက္ေျခ ကိုက္ရဲ႕လား။ တတိယ- လူငယ္ေတြရဲ႕ ဘ၀ရည္ မွန္းခ်က္ ျမင့္မား ခိုင္မာမႈ။ သားသား မီးမီးတို႔ ႀကီးလာရင္ ဘာလုပ္မလဲ။ ႏိုင္ငံ အႏွံက လူငယ္တိုင္းကို ေမးၾကည့္။ သူတို႔ရဲ႕ ပညာ ဆည္းပူးမႈနဲ႔ ဘ၀ တစ္သက္တာ အသက္ ေမြး၀မ္းေက်ာင္း အလုပ္အကိုင္ အခြင့္ အလမ္းေတြ ဆက္စပ္မႈ ရိွၾက ပါရဲ႕လား။ မက္လံုး ရိွမွသာ ၀မ္းစာရိကၡာ ျဖည့္တင္းမယ္ေလ။ စတုတၳ ေခတ္အေလ်ာက္ ေျပာင္းလဲလာ ၾကတဲ့ ေဖ်ာ္ေျဖမႈ အနားယူမႈ ပံုစံေတြ၊ ႐ုပ္ျမင္သံၾကား၊ ဗီြဒီယို ေတြရဲ႕ ပညာ မေပးဘဲ အခ်ိန္ကုန္ ေစတဲ့ ထိုးႏွက္ခ်က္ကို ခံႏိုင္ရည္ ရိၾက ပါရဲ႕လား။(မၾကည့္နဲ႔လို႔ မေျပာပါဘူး။ မ်က္စိေတြ ပါတာပဲဟာ)

ကိုယ္တကယ္ အပန္းေျဖဖို႔၊ ဗဟုသုတ ရဖို႔နဲ႔ ဘ၀ အသက္ေမြး ၀မ္းေက်ာင္း လုပ္ငန္းေတြကို အေထာက္ အကူျပဳဖို႔ ရွာေဖြ ထုတ္ယူႏိုင္ ၾကရဲ႕လား။ ပၪၥမ အခ်က္ အေနနဲ႔ စာဖတ္ ၀ါသနာကို ျပဳစုပ်ဳိး ေထာင္ၿပီး သားစဥ္ေျမးဆက္ အေမြ ေပးႏိုင္တဲ့ အစဥ္အလာ။ ဒါက ကေလးေတြ ကိုယ္တိုင္ေလ့လာ အကဲခတ္ ႏိုင္ၾကပါတယ္။ ငါ့ေဖေဖနဲ႔ ေမေမ စာဖတ္ ၾကရဲ႕လား။ ကိုယ့္ဆရာေတြ၊ ဆရာမေတြ စာဖတ္ၾက ရဲ႕လား။ သူငယ္ခ်င္း အေပါင္းအသင္း ေတြေကာ စာဖတ္ၾက ရဲ႕လား။ ဒါေတြဟာ အတုျမင္ အတတ္သင္ ကိစၥပဲ မဟုတ္လား။ ေနာက္ဆံုး ႏိုင္ငံေတာ္ရဲ႕ အားေပး ကူညီမႈ၊ ၿဗိတိသွ် နယ္ခ်ဲ႕ လက္ေအာင္က လြတ္ေျမာက္ၿပီး ကုိယ့္ေျခေထာက္ေပၚ ကိုယ္ေလွ်ာက္လွမ္း ခဲ့တာႏွစ္ေပါင္း ၆၃ ႏွစ္ ရိွသြားၿပီေနာ္။ ႏွစ္ေတြက မနည္းေတာ့ပါဘူး။ ပညာေရး အတြက္ ႏိုင္ငံေတာ္ ဘတ္ဂ်က္။ ရာခိုင္ႏႈန္း ဘယ္ေလာက္မ်ား သံုးစြဲထား ပါသလဲ။

စာဖတ္ ၀ါသနာ ဆိုလို႔ သြားသတိရ တာေလး ရိွပါတယ္။ ကိုယ္တိုင္ကေလး ဘ၀မွာ ကာတြန္း ေလးေတြ(မွတ္မိတာ ေမာင္ကမၻာ ကာတြန္း)၊ ႐ုပ္ျပေလးေတြ(မွတ္မိတာ စံေရႊျမင့္ ႐ုပ္ျပ)၊ ပံုျပင္ေလးေတြ (မွတ္မိတာ ဆရာႀကီး လူထု ဦးလွရဲ႕ ပံုျပင္ အမ်ဳိးမ်ဳိး)၊ လူငယ္ ၀တၳဳေလးေတြ (မွတ္မိတာ ဂယက္နီ၊ တကၠသိုလ္ေမာင္ ေအာင္ေဆြတို႔ရဲ႕ ကေလးသူငယ္ ၀တၳဳ စာအုပ္ေတြ)၊ ေနာက္ေတာ့ ၾကဴေမႊးရဲ႕ ဟာသ ၀တၳဳေတြ။ ၿပီးမွ မိုးေ၀၊ ရဲစိုး၊ တကၠသိုလ္ တင္ျမင့္တို႔ရဲ႕ စံုေထာက္ ၀တၳဳေတြ၊ တစ္ဆင့္တက္ၿပီး သိန္းေဖျမင့္၊ ေက်ာ္ ေအာင္၊ သခင္ျမသန္း၊ ျမသန္းတင့္၊ ဗန္းေမာ္တင္ ေအာင္၊ ဒဂုန္တာရာ၊ ေရႊဥေဒါင္း၊ ေသာ္တာေဆြ၊ သာဓုစတဲ့ စာေရးဆရာႀကီးေတြရဲ႕ စာအုပ္အေထြ ေထြ ေနာက္မွႏိုင္ငံေရး၊ အေတြးအေခၚ၊ ဘာသာ ေရး စာေပေတြဆီ ျဖည္းျဖည္းလွမ္း။

အဲဒီေခတ္ကေတာ့ အိမ္မွာ ေရဒီယိုေတာင္ မရိွ (ေနာက္မွ"ကစလ" က ထုတ္တဲ့ National - Hifi Radio ၀ယ္ျဖစ္ခဲ့)လို႔ အားလပ္ခ်ိန္တိုင္းဟာ စာေပထဲ စီးေမ်ာခဲ့ရပါတယ္။ အဂၤလိပ္စာေလး အေျခခံရလာေတာ့ ေက်ာင္းစာသင္႐ိုး ျပင္ပထြက္ ၿပီး Ladder Series လို Graded Readers ေတြ ၀ယ္ျဖစ္ ခဲ့ပါတယ္။ အရြယ္အေတာ္ ရလာေတာ့ စာဖတ္ဖို႔ အခြင့္အလမ္း အတြက္ အေမရိကန္၊ ၿဗိတိန္၊ ဆိုဗီယက္ ျပည္ေထာင္စုနဲ႔ တ႐ုတ္သံ႐ံုုး ေတြဆီက အခမဲ့ ေပးတဲ့ စာအုပ္ေတြ သြားယူ ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ေက်ာင္းစာ ကိစၥေတာ့ ထည့္မေျပာ ေတာ့ပါ့ဘူး။

အမွန္ေတာ့ ေမြးေန႔ပြဲ က်င္းပ ေနၾကတာ ျမန္မာ့႐ိုးရာ ဓေလ့ အစဥ္အလာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ ဒီကေန႔ေတာ့ ံေစစပ ႀငမအ့ိေပ ေတြက ႏွစ္စဥ္ႏွစ္တိုင္း ေနရာတကာ ေကၽြးၾကေမြးၾက၊ ေပ်ာ္ၾကရႊင္ၾက၊ လက္ေဆာင္ေတြ ေပးၾကနဲ႔ ေကာင္းပါတယ္။ ဒီထက္ပိုေကာင္း တာေလး လုပ္ျဖစ္မယ္ ဆိုရင္ပုိၿပီး မဂၤလာ မရိွ ေပဘူးလား။ အဲဒါကေတာ့ ကိုယ့္ရဲ႕ သားသမီး၊ ကိုယ့္ရဲ႕တပည့္၊ ကိုယ့္ရဲ႕ သူငယ္ခ်င္း၊ ကိုယ့္ ခ်စ္သူေတြရဲ႕ ေမြးေန႔ေတြမွာ အသိ အလိမၼာ ရရိွစရာ စာအုပ္ေကာင္း စာအုပ္မြန္ တစ္အုပ္မ်ား လက္ေဆာင္ ေပးရရင္ မေကာင္း ေပဘူးလား။ အစဥ္ အလာေကာင္း တစ္ခုျဖစ္လာ ႏိုင္တာေပါ့။

ဥပမာ- ကေလး တစ္ေယာက္ကို စာဖတ္ ၀ါသနာ ရိွလာေအာင္ ကိုယ္တိုင္မ်ဳိးေစ့ ခ်ျပဳစုပ်ဳိး ေထာင္ေပးခဲ့တဲ့ အေတြ႔ အၾကံဳေလးကို ေ၀မွ် ခ်င္ပါတယ္။ ကေလး နာမည္က "ဖူးဖူး"၊ မိန္းကေလးေပါ့၊ သူ႕အေမက ကိုယ့္တပည့္။ သူတို႕က လက္ဖက္ ရည္ဆိုင္နဲ႔ တြဲၿပီး ကြန္ပ်ဴတာ စာစီစာ႐ိုက္၊ မိတၳဴဆိုင္ ကိုပါ ဖြင့္ထားတယ္။ သူတို႔ဆိုင္မွာ မိတၱဴကူး၊ လက္ဖက္ရည္ ေသာက္ေနက်၊ သမီးေလး ဖူးဖူးက အခါလယ္ အရြယ္ ေရာက္လာၿပီ။ ကိုယ္ကဆိုင္မွာ လက္ဖက္ရည္ ေသာက္ရင္းနဲ႔ ဆိုင္က သတင္းစာကို ဖတ္၊ တစ္ခါတရံ ပါသြားတဲ့ TIME တို႔ News Week တို႕လို မဂၢဇင္း ေတြကို ဖတ္႐ႈ ေနစဥ္မွာ ဖူးဖူး ရိွေနတတ္ ပါတယ္။ သူက စာအုပ္ေတြကို စိတ္၀င္စားပံု ရတယ္။ ေပါင္ေပၚ လာထိုင္ရင္း မဂၢဇင္း မ်ားကို လွန္ေလွာ ခိုင္းပါတယ္။ အေရာင္လွလွ အ႐ုပ္ေတြ၊ ဓာတ္ပံုေတြ ေတြ႕ရင္ သိခ်င္တာ ေမးတတ္တယ္။ စိတ္ရွည္ လက္ရွည္နဲ႔ ရွင္းျပရတယ္။ ေနာက္ေတာ့ သူ႕ဘာ သာသူ စာမ်က္ႏွာမ်ား လွန္တတ္လာတယ္။ ဘာစာမွေတာ့ မဖတ္တတ္ ေသးပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ မ်က္လံုးနဲ႔ေတာ့ ဖတ္တတ္ေနပါၿပီ၊ ဖတ္ခ်င္ သိခ်င္စိတ္ေတြ စတင္ကိန္း ေအာင္း ေနၿပီေလ။

ဒါနဲ႔ သူ႕ရ႕ဲ ႏွစ္ ႏွစ္ျပည့္ ေမြးေန႔လုပ္ေတာ့ ထံုးစံအတိုင္း ဧည့္ခံေကၽြးေမြးတယ္။ သူ႔မိဘရဲ႕ အမ်ဳိးအေဆြ မိတ္သဟာေတြကလည္း ထံုးစံ အတိုင္း အက်ႌအ၀တ္အစားေတြ၊ ဖိနပ္ေတြ၊ ကစားစရာေတြ စံုလို႔ပါပဲ။ ၀ယ္ၿပီးေမြးေန႔ လက္ ေဆာင္ေပးၾကတယ္။ အဲဒီမွာ အေတြးတစ္ခု ရလာၿပီး ဖူးဖူးကို ထူးထူးျခားျခား ေမြးေန႔လက္ ေဆာင္မြန္ ေပးျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ သူ႕အရြယ္ ၾကည့္ ႐ႈခံစားႏိုင္မယ့္ ေရာင္စံုကေလးစာအုပ္ေလး ဆယ္ အုပ္၀ယ္ၿပီး၊ လက္ေဆာင္ ေပးလိုက္တယ္။ သူ ေပ်ာ္ရႊင္ ေက်နပ္ ေနပံုပါပဲ။ သူ႔မိဘေတြ ကေတာ့ အံ့ၾသပီတိ ျဖစ္ေနတဲ့ သေဘာ။

ဒါ့အျပင္ သူ႕ရဲ႕ ကိုယ္ပိုင္ စာအုပ္ေတြကို သီးသီးသန္႔သန္႔ သိမ္းဆည္း ထားတတ္ရေအာင္ "ဖူးဖူးကိုယ္ပိုင္ စာၾကည့္တိုက္"( (Phu Phu's Private Library) လို႔ ကြန္ပ်ဴတာ စာ႐ိုက္ၿပီး ပလတ္ စတစ္ကတ္ ေလာင္းေပးလိုက္တယ္။ ေနာက္လည္း ႏွစ္စဥ္ႏွစ္တိုင္း သူ႕ရဲ႕ ေမြးေန႔မွာ စာအုပ္လက္ေဆာင္ မွန္မွန္ေပးျဖစ္ ခဲ့ပါတယ္။ အခုဆိုရင္ သူက တတိယတန္း (အခုေခတ္ အေခၚ Grade 4 ) ေရာက္ေနၿပီေလ။ ဖူးဖူးက အသက္ငါးႏွစ္ မျပည့္ခင္ ကတည္းက ျမန္မာစာကို ေကာင္းေကာင္းဖတ္ တတ္ေနတာ။ ကေလးပီပိီ ႐ုပ္ျမင္သံၾကား ၾကည့္တာတို႔လည္း လက္မလႊတ္ဘူး။ ဒါေပမဲ့ သူ႕ရဲ႕ စာဖတ္ ၀ါသနာ ကိုေတာ့ လႊမ္းမိုး မသြားပါဘူး။ ဖတ္ျမဲ ဖတ္လွ်က္ပါပဲ။ တစ္ခုပဲ လိုအပ္တာ ရိွတယ္။ အဂၤလိပ္စာ အေျခခံ ရလာေအာင္ ေစာင့္စားၿပီး၊ သူ႕ကို အဂၤလိပ္ စာအုပ္ေလးေတြ ေမြးေန႔ လက္ေဆာင္ဆက္ၿပီး ေပးရ ဦးမယ္ေလ။

က်န္ခဲ့မွာ စိုးလို႔ စာအုပ္နဲ႔ သက္ဆိုင္တဲ့ မိတ္ဆက္တြဲ လံုးေလးေတြ Collo cations ကို တင္ျပ ေပးပါဦးမယ္။ စာအုပ္တစ္ အုပ္ဖတ္တာကို Read a book, ေရးတာကို Write a book, ဖြင့္တာကို Open a book, ပိတ္တာကို Close a book, အၿပီး သတ္တာကို Finish a book, ႏွစ္သက္ခံစားတာ ကို Enjoy a book စာျမည္းတာကို Browse through a book ငွားလိုက္တာကို Lend a book to, , ငွားယူတာကို Borrow a book From, စာမ်က္ႏွာ လွန္တာကို Turm the page over, စာမ်က္ႏွာ ဆြဲျဖဲတာကို Tear out a page, မိတၱဴကူးတာကို Photocopy a page, ဘယ္စာမ်က္ႏွာ ေရာက္ေနၿပီ ဆိုတာကို Be on page 65, ဘယ္စာမ်က္ႏွာ ဖြင့္ဆိုရင္ Open your book at page 88, ဘယ္စာ မ်က္ႏွာသို႔ လွန္ပါဆိုရင္ Turm to page 62, စာမ်က္ႏွာ ထိပ္ဆံုးေရာက္ ေန တာကို Be at the top of the page, ေအာက္ဆံုးေရာက္ ေနတာ ကို Be at the top of the page, စာအုပ္ေ၀မွ်တာ ကို Share books လို႔ ေခၚပါတယ္။ ေရွ႕စာမ်က္ ႏွာကို The frant page, ေနာက္စာ မ်က္ႏွာကို The back page, ဗလာစာ မ်က္ႏွာကို A blank page, မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ စာမ်က္ႏွာကို Opposite page, စာမ်က္ႏွာသစ္ကို A new page, စာအုပ္ အစမွအဆံုးဆိုရင္ ၤ From cover to cover, လို႔ ေခၚပါတယ္။ ေျပာမယ္ဆိုရင္ အမ်ားႀကီး အမ်ားႀကီး ရိွေသးတာေပါ့။

စာအုပ္မ်ဳိးစံု ဖတ္တာဟာ လူတစ္ဦးရဲ႕ ကိုယ္ပိုင္ အျမင္ေတြကို က်ယ္ျပန္႔ ႏုိင္ေစပါတယ္။ ပထ၀ီ ဘာသာရပ္ သင္တုန္းက ေက်ာင္းက ကမၻာႀကီး လံုး၀န္းတယ္လို႔ သင္လုိက္တယ္။ ဒါကို အေဖလုပ္သူက လက္မခံဘူး။ သူက ေက်ာင္း ကိုၿပီးေအာင္ မေနခဲ့ ဖူးဘူး။ ၿပီးေတာ့လည္း တစ္ယူသန္။ "မင္းတို႔ ရဲ႕ ဆရာမ ေျပာတဲ့အတုိင္း သာဆိုရင္ ကမၻာႀကီးက ေဘာလံုးလို လံုး၀န္းတယ္ ဆုိေတာ့ ငါတုိ႔တစ္ေတြ ေခ်ာ္ၿပီး ျပဳတ္က် ကုန္မွာေပါ့ကြ။ မင္းပဲေရွ႕ကို လွမ္းၾကည့္လုိက္စမ္း။ ဘယ္မွာ လံုး၀န္းလုိ႔လဲ။ ျပားခ်ပ္ေနတာ ပဲကြ။ ကဲ- မင္း ယံုၿပီလား"

ကေလးခမ်ာ ဘယ္ဟာကို အမွန္ ယူရမွာပ။ ဒီေတာ့ စာမ်ဳိးစံုကို ေမႊေႏွာက္ဖတ္႐ႈ ရပါေတာ့တယ္။ အဲ- အက်ဳိး ေက်းဇူးကား- အမွန္ သိရပါ ၿပီ။ ေက်ာင္းက သင္သလို ေဘာလံုး ကဲ့သုိ႔လည္း မလံုး၀န္း။ အေဖလုပ္သူ အေက်ာက္အကန္ ျငင္းေနသလုိ ျပားလည္း မျပားခ်ပ္။ တကယ္ေတာ့ ထိပ္၊ ေအာက္ႏွစ္ဖက္မွာ အနည္းငယ္စီ ခ်ဳိင့္လုိ႔ ေနတာပါ။ မလံုး တလံုးေပါ့။ ဒါက ကိုယ္တုိင္သိတဲ့ အသိတရား ပါပဲ။ မလံုးတလံုး အမွန္တရား။

တုိင္းျပည္ တစ္ျပည္ကို အမွန္တကယ္ ဖြံ႕ၿဖိဳးတုိးတက္ ေစခ်င္တယ္ ဆုိရင္ မိဘေတြက သားသမီး ေတြကို ပညာအေမြ ေပးရမယ္။ ဆရာေတြက တပည့္ေတြကို ပညာ တကယ္တတ္ေအာင္ သင္ေပးရမယ္။ မ်ဳိးဆက္ေဟာင္းက မ်ဳိးဆက္သစ္ကုိ ေကာင္းတာေတြ လက္ဆင့္ကမ္း ေပးရမယ္။ ဒီကေန႔ ေခတ္သစ္ အခါ သမယ ဒီမုိ ကေရစီ ႏုိင္ငံ ထူေထာင္ခ်ိန္မွာ ႏုိင္ငံေတာ္က ဦးေဆာင္ဦးရြက္ ျပဳၿပီး၊ ပညာေရး က႑ကို ပံုေအာရင္းႏွီး ျမဳပ္ႏွံၿပီး၊ အားေပး ေစာင့္ေရွာက္ရမယ္။ ကာယကံရွင္ ကေလးေတြ ကိုယ္တိုင္ကလည္း ကုိယ့္ရဲ႕ ပင္ကိုယ္ အရည္အေသြး (Talent) အစစ္ အမွန္က ဘာလဲဆုိတာ သိရွိၿပီး၊ ေပါက္ေျမာက္ ထူးခၽြန္ေအာင္ ႀကိဳးစား သြားဖုိ႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ကေလးေတြကို က႑ အသီးသီးမွာ ေခါင္းေဆာင္ေတြ ျဖစ္လာ ေစခ်င္ရင္ ကေလး စာေပရွင္ သန္ထြန္းကား လာေအာင္ ဦးစြာ ပထမ စဥ္းစား ၾကရမယ္။ ဖတ္လြယ္ေအာင္နဲ႔ ဖတ္ခ်င့္စဖြယ္ ျဖစ္႐ံုမက၊ ၀ယ္ဖတ္ႏုိင္၊ ငွားႏုိင္ေအာင္လည္း စီစဥ္ ေပးရမယ္။ ကေလးငယ္ တစ္ဦးဟာ စာဖတ္ရင္း စာအုပ္ေလး ကိုင္ရက္ အိပ္ေပ်ာ္ သြားတာနဲ႔ ဗြီဒီယုိ အေခြ ထုိးၾကည့္ရင္း အိပ္ေပ်ာ္သြားတာ ဘယ္ဟာက ျမတ္သလဲ။ သာသလဲ။ ပိုေကာင္းသလဲ။ ေျဖၾကည့္ပါ။

အခုေတာ့ ၾကည့္ပါဦး။ ေက်ာင္းသံုး ပံုႏွိပ္ စာအုပ္ေတြ။ ကေလးေတြ ခ်စ္လုိ႔လား။ စာေပအဆင့္ အတန္းကို ထည့္မတြက္ ေသးပါဘူး။ ပံုႏွိပ္အဆင့္ အတန္း ကိုပဲၾကည့္။ စကၠဴ အမ်ဳိးအစား။ တစ္ခါ တေလ စာမ်က္ႏွာ ၾကားထဲမွာ ေကာက္႐ိုးဖတ္ ေတြေတာင္ ပါလုိ႔ရယ္။ ခြာလုိက္မိရင္ အေပါက္ ႀကီးျဖစ္သြား တတ္တယ္ေလ။ ပံုႏွိပ္အရည္ အေသြးကိုလည္း ငဲ့ေစာင္း ၾကည့္လုိက္ပါဦး။ Primer သူငယ္တန္း အဂၤလိပ္ ဖတ္စာအုပ္မွ B For Ball ဆုိရင္ ေဘာလံုး အနားသပ္ အကြင္း အမည္း၀ိုင္းနဲ႔ အတြင္းသား အေရာင္၀ိုင္းက ကြာဟ ေနေလရဲ႕။ ကေလးရဲ႕စာအုပ္ကို စိတ္၀င္ စားမႈက အဲဒီက စၿပီး ကြာဟလာေကာ မဟုတ္လား။ ကေလးမို႔ ဆိုၿပီး၊ ပစ္စလက္ခတ္ မလုပ္သင့္ပါဘူး။

ေစတနာ ထားေလ၊ အက်ဳိးေပးမွာ ျဖစ္ေလေလ ပါပဲ။ တကယ္တမ္း က်ေတာ့ "လူဆုိတာ သင္ရင္တတ္တယ္"ဆုိတဲ့ စကားအတုိင္း ကေလးေတြကို အရင္ကထက္ ထိထိေရာက္ေရာက္ သင္ေပးႏုိင္မယ့္ အခင္း အက်င္းေတြ သင္ေထာက္ ကူမီဒီ ယာေတြက ဒီေခတ္သစ္ ကမာၻမွာ အရန္သင့္ ရွိေနပါၿပီ။ ပံုေအာ႐ံုပဲ ရွိပါတယ္။ ဥပမာ-ကေလး တစ္ဦးဟာ မိခင္ဘာသာ စကားအျပင္ ႏုိင္ငံ တကာသံုး ဘာသာ စကားျဖစ္တဲ့ အဂၤလိပ္ စာကို တတ္ေျမာက္ေနတယ္ ဆုိရင္၊ ေက်ာင္းသြား၊ ပံုႏွိပ္ စာအုပ္ဖြင့္၊ ဆရာ၊ ဆရာမက သင္ေပး။ ဒီအစဥ္ အလာကို ေက်ာ္လြန္ၿပီး၊ စာၾကည့္တုိက္က၊ စာအုပ္ဆုိင္က စာအုပ္ေတြကို ရွာေဖြ ေမႊေႏွာက္လုိ႔ ရတယ္။ ကိုယ္တုိင္သင္ယူ Self-Study လုပ္ႏိုင္တယ္။ အက္ဒီဆင္ထံုး ႏွလံုးမူ လ်က္ေပါ့။ ဒီထက္ မက အျမင့္တက္ၿပီး မုိးေကာင္းကင္ စာၾကည့္တုိက္လို႔ ၫႊန္းဆိုရမယ့္ အင္တာနက္ အြန္လုိင္း (The Internet/ Online) ေပၚမွာ ၀ဲပ်ံ ထြင္းေဖာက္ၿပီး ပညာဆည္းပူး ႏုိင္ပါတယ္။ ဒီေခတ္ေနာ္၊ ဒီေခတ္။ ဒီကေန႔ ေခတ္ႀကီးရဲ႕ အခြင့္ထူး ေတြကို ကေလးေတြ ရရွိခံစား ႏုိင္ပါေစ။

ဖူးငံု ဆယ္ေက်ာ္သက္တုိ႔ အဖို႔ အင္တာနက္ အြန္လုိင္း တက္ၾကတဲ့ အခါ ဂိမ္း (Game) နဲ႔ ခ်ဲ႕(ထ) (Chat) ေတြကိုေလွ်ာ့ၿပီး၊ ကိုယ့္ေလ့လာ ေနတဲ့ ပညာရပ္နဲ႔ သက္ဆုိင္တဲ့ သတင္းအခ်က္ အလက္ (Information) ေတြကို တ၀တျပဲ အားရွိပါးရွိ စားသံုးၾကဖုိ႔ ပမာဒ ေလခမွာ စုိးလုိ႔ သတိေပး လုိက္ရတာပါ။ အခု တစ္ေလာမွာ ပိတ္ထားတဲ့ (Website) ေတြလည္း ပြင့္လို႔လာၿပီ မဟုတ္လား။ အခုဆိုရင္ ကိုယ္ဘာကို ဘယ္လုိ လုပ္ရမယ္ ဆုိတာကို သိရွိလုပ္ကိုင္ သြားၾကတဲ့ လူငယ္တုိင္း အမွန္တကယ္ ေပါက္ေျမာက္ ထူးခၽြန္ သြားၾကတာ ေတြကိုလည္း တစ္စတစ္စ တုိးၿပီး ျမင္ေတြ႕လာ ေနရၿပီေနာ္။

ၿပီးေတာ့ "ဓားသြားထက္ ကေလာင္သြားထက္" (A pen is mightier than a sword) ဆိုတဲ့ စကားလုိ တုိင္းျပည္တစ္ခုကို ႏိုင္ငံေရး ဦးေဆာင္မႈ ေပးသူေတြရဲ႕ ေနာက္ကြယ္မွာ အျမဲတမ္း လိုလို ရိွေန တတ္တာက စာေပေခါင္းေဆာင္ ေတြပါပဲ။ ဥပမာ ၾကည့္ပါဦး။ အိႏိ္ၵယ ႏိုင္ငံေရး ေခါင္းေဆာင္ ေန႐ူးရဲ႕ ေနာက္မွာ စာေပေခါင္းေဆာင္ တဂိုး ရိွေနတယ္။ ႐ုရွားမွာ ႏိုင္ငံေရး ေခါင္းေဆာင္ လီနင္ရဲ႕ ေနာက္မွာ စာေပေခါင္းေဆာင္ ေဂၚကီ ရိွတယ္။ တ႐ုတ္ ႏိုင္ငံေရး ေခါင္းေဆာင္ ေမာ္စီတုန္းရဲ႕ ေနာက္ကြယ္မွာ စာေပေခါင္းေဆာင္ လူရြန္း ရိွေနတယ္။ ျမန္မာျပည္ရဲ႕ ႏိုင္ငံေရး တပ္ဦး ေခါင္းေဆာင္က ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ျဖစ္ေနစဥ္မွာ စာေပထြဋ္ေခါင္ မီးရွဴး တန္ေဆာင္က ဆရာႀကီး သခင္ ကိုယ္ေတာ္မိႈင္းပဲ မဟုတ္ပါလား။ ဒါေၾကာင့္ စာေပ စြမ္းပကား ထိုအင္အားကား၊ စာအုပ္မ်ားပင္ ျဖစ္ေတာ့သည္လို႔ ဆိုရမွာ ပါပဲ။

တစ္လက္စတည္း စာအုပ္နဲ႔ သက္ဆိုင္တဲ့ အဆို အမိန္႔ေတြကို ေလ့လာ ၾကည့္ရေအာင္ေနာ္-
A leader must be well-read and well-travelled. . (ေခါင္းေဆာင္ဆိုတာ စာဖတ္ နာရမယ္။ ခရီးေပါက္ေအာင္ သြားရမယ္)လို႔ စင္ကာပူ၀န္ ႀကီးခ်ဳပ္ေဟာင္း လီကြမ္ယူက ေျပာခဲ့ဖူး ပါတယ္။ စာမ်ားမ်ား ဖတ္ေတာ့ အသိသုတ ႂကြယ္မယ္။ သေဘာတရား ပိုင္မယ္။ ခရီးမ်ားမ်ား သြားေတာ့ ကိုယ္တုိင္လက္ေတြ႕ မ်က္ျမင္ၾကံဳေတြ႕ ရမွာေပါ့။ ေခါင္းေဆာင္ဆုိတာ သေဘာ တရားနဲ႔ လက္ေတြ႕ကို အခ်ဳိးက်က် ေပါင္းစပ္ အေကာင္ အထည္ေဖာ္ ႏုိင္သူပဲ မဟုတ္လား။ Today the reader, tomorrow the leader! ယေန႔ စာဖတ္သူဟာ၊ မနက္ျဖန္ ေခါင္းေဆာင္သူ ပါပဲတဲ့။ ကမၻာ့ ေခါင္းေဆာင္တုိင္း စာေပေမွာ္႐ံု ေတာကို ျဖတ္သန္း ခဲ့သူခ်ည္း ျဖစ္ပါတယ္။

A book is a friend today and forever. စာအုပ္ဆုိတာ ပစၥကၡနဲ႔ ထာ၀ရ မိတ္ေဆြပါတဲ့။ The worth of a book is to be measured by what you can carry away from it. လို႔ ames Bryee က မိန္႔ဆုိပါတယ္။ စာအုပ္ တစ္အုပ္ရဲ႕ တန္ဖုိးကို အဲဒီကေန သင္ဘာေတြ ယူသြားႏုိင္ သလဲ ဆုိတာနဲ႔ တုိင္းတာပါတယ္။

The man who doesn't read good books has no advantage over the man who can't read them. လုိ႔ အေမရိကန္ စာေရး ဆရာႀကီး Mark Twain က ေျပာခဲ့ပါတယ္။ စာေကာင္းေပေကာင္း မဖတ္သူ ေတြဟာ၊ စာမဖတ္တတ္ သူေတြထက္ ဘာမွ မသာဘူးလို႔ ဆိုလိုတာပါ။
To read without reflecting is like eating wihtout digesting လုိ႔ Edmund Burke က ဆုိပါ တယ္။ အေလးအနက္ စဥ္းစားမႈ မလုပ္ဘဲ စာဖတ္ျခင္းဟာ စာမေျခဘဲ စားေသာက္ျခင္းနဲ႔ တူတယ္တဲ့။ စားၿပီး အစာမေက်သလုိ၊ ဖတ္ၿပိး စာမေၾက ျပန္ရင္လည္း ျပႆနာတက္ႏုိင္ပါတယ္။ ဖတ္ရင္းေတြး၊ ေတြးရင္းဖတ္ ေပါ့ေနာ္။

Heinrich Mann လို႔ Heinrich Mann က မိန္႔ဆုိ ဖူးပါတယ္။ စာအုပ္ မရွိတဲ့ အိမ္ဟာ ျပဴတင္းေပါက္ မရွိတဲ့ အခန္းလုိ ပဲတဲ့။ ေလေကာင္းေလသန္႔ မရႏုိင္ ဘူးေပါ့။ ဦးေႏွာက္ အာဟာရ၊ စိတ္အာဟာရ မရရွိ ႏိုင္ဘူး ေပါ့ေနာ္။

ၿဗိတိသွ် စာဆုိႀကီး Francis Bacon ေရးခဲ့ဖူးတာ ရွိပါတယ္။ Some books are to be tasted, others to be swallowed, and some fen to be chewed and digested. တဲ့။ တခ်ဳိ႕ စာအုပ္ေတြကုိ ျမည္းစမ္း ၾကည့္ရမယ္။ တခ်ဳိ႕စာအုပ္ ေတြကိုေတာ့ မ်ဳိခ် ပစ္ရမယ္။ စာအုပ္ အနည္းငယ္ေလာက္ ကိုသာ ညက္ညက္၀ါးၿပီး၊ အစာေၾကေအာင္ လုပ္ရမယ္လို႔ ဆုိလိုတာပါ။ လူတစ္ဦးရဲ႕ ဘ၀ တစ္သက္တာမွာ ဖတ္လုိ႔ မကုန္ႏုိင္ေအာင္ ရွိေနတဲ့ စာအုပ္တစ္ပံု တစ္ေခါင္းႀကီးကို အက်ဳိး ရွိေအာင္ေတာ့ ဒီလုိပဲ က်င့္ေဆာင္ရမွာ ေပါ့ေလ။

That is a good book which is opened with expectation, and closed with delight. လို႔ A.B. Alcott ကဆုိပါတယ္။ စာအုပ္ေကာင္း ဆိုတာ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ ေတြနဲ႔ ဖြင့္လွစ္ရၿပီး ေပ်ာ္ရႊင္ၾကည္ႏူး မႈေတြနဲ႔ အဆံုးသတ္ လုိက္ရတဲ့ စာအုပ္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္တဲ့။ ဟုတ္ပါေပဗ်ဳိ႕၊ မွန္ပါေပဗ်ဳိ႕ လို႔သာ။

ေနာက္ဆံုး အေနနဲ႔ ဆယ္ေက်ာ္သက္ ဖူးငံုတုိ႔ကို မွာၾကား ခ်င္တာကေတာ့ အိပ္နည္း မ်ဳိးစံုနဲ႔ လွည့္ပတ္အိပ္ မေနၾကပါနဲ႔။ ထုိင္နည္း မ်ဳိးစံုနဲ႔ လွည့္ပတ္ၿပီး ထုိင္မေန ၾကပါနဲ႔။ ျဖဳန္းနည္းမ်ဳိးစံု၊ ပ်င္းနည္း မ်ဳိးစံုနဲ႔ လွည့္ပတ္ၿပီး ျဖဳန္းေန၊ ပ်င္းမေနၾက ပါနဲ႔ေတာ့။ သတိလည္ခ်ိန္ တန္ပါၿပီ။ ဒီေန႔အခ်ိန္ အခါဟာ ကိုယ့္လမ္းကိုယ္ေဖာက္၊ ကုိယ့္အိမ္ ကိုယ္ေဆာက္၊ ကိုယ့္ေခတ္ ကိုယ္ထူေထာင္ ရေတာ့မွာမုိ႔ ဖူးငံုတို႔ရဲ႕ အစြမ္း အစကို Good health နဲ႔ Good education ဘူမိနက္သန္ ေပၚမွာ အေျခတည္ၿပီး-
All learnings meed READING!!! သင္ယူဆည္းပူးမႈ အားလံုးဟာ စာဖတ္ဖို႔ လုိတယ္ဆိုတဲ့ ဘ၀ အေရွ႕ေဆာင္ လမ္းၫႊန္ခ်က္ အတုိင္း သာယာလွပ ကုံလုံ ႂကြယ္၀တဲ့ အနာဂတ္ ကမာၻ သစ္ဆီသုိ႔ မ်က္ႏွာမူ ေရွး႐ႈ ဦးတည္ကာ-
ဆယ္ေက်ာ္သက္ ထက္ျမက္ပါေစ

ဦးေအးခ်စ္EEAC
(Teen မဂၢဇင္း၊ဒီဇင္ဘာလ ၂၀၁၁)