@@@@@@@@@@
" ဒုလႅဘႏွင့္ အာပတ္ "
တန္ခူးလ၏ ပူျပင္းမႈေအာက္တြင္ ဒုလႅကိုယ္ေတာ္မ်ား
အခန္းတြင္၌ ေအာင္းမေနႏုိင္ၾကေတာ့။
ေက်ာဗ လာႏွင့္ ကုိယ္႐ံုသကၤန္းမကပ္ႏိုင္သူ၊
ေခၽြးခံဝတ္သည့္ အံသကိုဋ္ႏွင့္ ေနသူမ်ားျဖင့္
အရိပ္ရအပင္မ်ားေအာက္ တြင္
ဟုိတစ္စု ဒီတစ္စု ေတြ႔ေနရသည္။
ေႏြရာသီကာလ ၊ သႀကၤန္ကာလကို
ရဟန္းဝတ္ျဖင့္ ကုန္လြန္ေစရန္ ရည္ရြယ္ခ်က္အမ်ိဳးမ်ိဳးျဖင့္ ေရာက္ရွိေနၾကျခင္း ျဖစ္သည္။
အခ်ိဳ႕က ယၾတာေခ်ရန္၊ အခ်ိဳ႕က သႀကၤန္တြင္း အျပင္ထြက္လည္လ်ွင္ ေငြကုန္၍ အႏၱရာယ္လည္းမ်ား သျဖင့္ သႀကၤန္ခိုရန္၊ အခ်ိဳ႕က တရားစခန္းဝင္ရန္ အမ်ိဳးမ်ိဳးရွိသည္။
ဝင္လာလိုက္သည္မွာ တဖြဲဖြဲ။ ေခတ္မီေသာ
ေယာက်္ားေလးတိုင္း ဒုလႅဘဝတ္ၾကသည္ဟု ဆိုရမ ေလာက္ပင္ ျဖစ္သည္။ ရခိုင္စည္ေတာ္သံႀကီးႏွင့္ အဆိုေတာ္ဦးေမာင္သိမ္း၏ " သာသနာ့အေမြခံ " ရခိုင္သီခ်င္း သံျဖင့္ ရွင္ေလာင္းလွည့္ေနသည္မွာလည္း မကုန္ႏိုင္ေသး။ တစ္ရက္တည္းပင္ ၃၆ ပါး သိမ္ဝင္သည္။
ဗုဒၶဘာသာရခိုင္လူမ်ိဳးတို႔၏ အလွဴအတန္းရက္ေရာမႈ၊
သာသနာျမတ္ႏိုးမႈဟု ေျပာရ မည္ထင္သည္။
" ဦးဇင္း – ရဟန္းေတြမ်ားလွခ်ည္လားဘုရား၊
ဒုလႅဘေတြထင္တယ္ "
" ဟုတ္တယ္ကြ – မင္းေကာ ဒီႏွစ္မဝင္ဘူးလား "
" ဝင္မယ္ဘုရား – ဒါေပမယ့္ တပည့္ေတာ္ကို
ဆရာေတာ္ႀကီးတစ္ပါး ဆံုးမဖူးတယ္။
ရဟန္းမဝတ္ခင္ ရဟန္းေတြ သိသင့္ သိထုိက္တဲ့
ဝိနည္းေတြ ေလ့လာရမယ္။ ဒါမွ အက်ိဳးမ်ားမယ္တဲ့။
ခါတိုင္းႏွစ္ေတြေတာ့ ဘုမသိ ဘမသိ ဝင္လိုက္တာပဲဘုရား၊ ဒီႏွစ္ေတာ့ ေလ့လာၿပီးမွ ဝင္မယ္လို႔ ဆံုးျဖတ္ထားတယ္။ ဦးဇင္းဆီမွာက စာအုပ္ ေတြေပါေတာ့
တပည့္ေတာ္သိသင့္တာေလးေတြ ေပးဖတ္ပါဘုရား။
ၿပီးေတာ့ ေမးခ်င္တာေလးေတြလည္း ရွိလာတယ္ဘုရား "
" စာအုပ္ေပးဖတ္တာကေတာ့ ရပါတယ္။
သာသနာေရးဝန္ႀကီး႒ာနကထုတ္တဲ့
ရဟန္းက်င့္ဖြယ္ ၂၂၇ – သြယ္ဆိုတာ ယူဖတ္ေပါ့။
ေမးခြန္းကေတာ့ မင္းေမးၾကည့္ေလ။
ငါသိတာနဲ႔ တည့္တည့္တိုးရင္ေတာ့ ေျဖရတာ ေပါ့။
" တင္ပါ့ဘုရား၊ ဒီလိုပါ
တပည့္ေတာ္တို႔ သိမ္ဝင္ၿပီးရဟန္းခံတဲ့အခါ
သိမ္ကအထြက္မွာ ဒကာ၊ ဒကာမ ေတြက
ဝတၳဳပစၥည္းေတြ ေလာင္းလႈၾကတယ္မဟုတ္လား။
အဲဒီလို ထြက္တဲ့အခါမွာ ဆရာေတာ္ႀကီးက အရင္မထြက္ဘဲ တပည့္ေတာ္တို႔ကို ဘာျဖစ္လို႔အရင္ထြက္ခိုင္းတာလဲဘုရား။ၿပီးေတာ့ ဒကာ၊ ဒကာမေတြကလည္း
ၿပီးမွလႉရင္လည္း ရရဲ႕သားနဲ႔ သိမ္အထြက္ကိုမွ ဘာျဖစ္လို႔ လာလွဴရတာလဲဘုရား"
" ေအး၊ ဘုရားရွင္လက္ထက္က သိမ္ထြက္ေလာင္းလွဴတာတို႔၊ ရဟန္းအသစ္ကို သိမ္က အရင္ထြက္ခိုင္းတာတို႔ ရွိ – မရွိေတာ့ ငါလည္းေသခ်ာမသိဘူး။ ငါၾကားဖူးသေလာက္ေတာ့ ရဟန္းအသစ္ေတြကို သိမ္ကအရင္ထြက္ခိုင္းတာက ဒီအခ်ိန္မွာ သူက အာပတ္အားလံုးမွ စင္ၾကယ္သူ ျဖစ္ေနလို႔ပဲ။ ရဟန္းခံေပးတဲ့အခါ
ဥပဇၩာယ္ဆရာရယ္၊ အႏုသာသနဆရာရယ္၊
ကမၼဝါဖတ္မယ့္ပုဂၢိဳလ္ရယ္၊ အျခံရံသံဃာေတြမွာက
အာပတ္္ေတြ ရွိေနႏိုင္တယ္။
ဒါေၾကာင့္ ရဟန္းအသစ္ကို ဦးစားေပးလိုက္တာပဲ။
ဒကာ၊ ဒကာမေတြကလဲ
သီလသန္႔ရွင္းေနတဲ့ ျပဳသစ္စရဟန္းကို
ဦးဦးဖ်ားဖ်ား ေလာင္းလွဴခ်င္ၾကတယ္။
ဒါေၾကာင့္ သိမ္အထြက္ေစာင့္လွဴတာ။
" ဒါက ငါ့ကို ဆရာေတာ္ႀကီးတစ္ပါးက ေျပာျပတာ။
မင္းေမးသလိုပဲ။ အခ်ိဳ႕က ဘာေၾကာင့္ေလာင္းလွဴ လဲဆိုတာကို မသိၾကဘူး။" ဒီအယူအဆတိုင္း မွန္တယ္ဆိုရင္ စဥ္းစားစရာေတြ ရွိတယ္။
မင္းခဏခဏ ရဟန္းဝတ္ေနေတာ့ သိ သင့္တယ္ထင္လို႔ ငါေျပာျပမယ္။ ရဟန္းေတြရဲ႕ အာပတ္ကိစၥပဲ။
" ရဟန္းေတြမွာ သိသင့္တဲ့ အာပတ္ေတြရွိတယ္။
အာပတ္ဆိုတာက' ျမတ္စြာဘုရားရွင္ရဲ႕ အမိန္႔အာဏာေတာ္ကို က်ဴးလြန္ေဖာက္ဖ်က္ျခင္းေၾကာင့္ အျပစ္သင့္ေရာက္ျခင္း ' လို႔ေျပာတာ။ ' အာပတ္သင့္တယ္ 'ေပါ့။
" အာပတ္ ၇- ပံုရွိတယ္။
(၁) ပါရာဇိကအာပတ္ – ရဟန္းဘဝမွ ဆံုး႐ံႈးေသာအျပစ္၊
(၂) သံဃာဒိသိသ္ အာပတ္ – ရဟန္းအပါး (၂၀) အထိ သံဃာကဝိုင္းဝန္းေစာင့္ေရွာက္ေပးမွ ကုစား၍ရေသာအျပစ္ ၊
(၃) ထုလႅစဥ္းအာပတ္ – သံဃာ့ဒိသိသ္ေအာက္ ႀကီးေသာအျပစ္၊
(၄) ပါစိတ္အာပတ္ – ကုသိုလ္စိတ္မွ ေလ်ာ့က်ေစေသာ အျပစ္၊
(၅) ပါဋိေဒသနီအာပတ္ – သီးျခားထုတ္ေဖာ္ေျပာရေသာအာပတ္၊
(၆) ဒုကၠဋ္အာပတ္ – မေကာင္းေသာ လုပ္ေဆာင္ခ်က္အျဖစ္လူအမ်ားကဲ့ရဲ႕ဖြယ္အျပစ္၊
(၇) ဒုဗၻာသီအာပတ္ – မေကာင္းေသာ ေျပာဆိုခ်က္အျဖစ္ လူအမ်ားကဲ့ရဲ႕ဖြယ္အျပစ္တို႔ပဲ။
" အဲဒီခုႏွစ္ပံုမွာ ပါရာဇိကနဲ႔ သံဃာဒိသိသ္ကို
' ဂ႐ုကအာပတ္ ' ႀကီးေလးေသာအျပစ္လို႔ သတ္မွတ္တယ္ ။
ပါရာဇိက (၄) ပါးရွိတယ္။
အၾကမ္းအားျဖင့္ေျပာမယ္။
(၁) ေမထုန္မွီဝဲမႈ၊ (၂) သူတစ္ပါးပစၥည္းခိုးမႈ၊ (၃) လူသတ္မႈ၊ (၄) စ်ာန္မဂ္ဖိုလ္မရဘဲ ရတယ္လို႔ေျပာၾကားမႈပဲ။
ဒီအာပတ္တစ္ခုခုက်ဴးလြန္မိရင္ ရဟန္းမဟုတ္ ေတာ့ဘူး။ သိမ္ထဲမွာတင္ထားတဲ့သိကၡာ အလိုလိုေလ်ာက်သြားၿပီး ေနာင္လည္း ဘယ္ေတာ့မွ ရဟန္းျပန္ခံလို႔ မရေတာ့ဘူး။
" သံဃာဒိသိသ္အာပတ္က (၁၃) ပါးရွိတယ္။
(၁) လံု႔လျပဳ၍သုတ္လႊတ္မႈ၊ (၂) မာတုကာမကို ကိုင္တြယ္သံုးသပ္မႈ၊ (၃) ညစ္ညမ္းစကားေျပာဆိုမႈ၊
(၄) ေမထုန္ အလႉခံမႈ၊ (၅) ေအာင္သြယ္မႈ၊
(၆) အဂၤေတအ ေခ်ာကိုင္လမ္းေလ်ွာက္မႈ၊
(၇) ေက်ာင္းေဆာက္လို၍ သစ္ပင္ခုတ္မႈ၊
(၈) သူတစ္ပါးကို ပါရာဇိကျဖင့္ အေၾကာင္းမဲ့ စြပ္စြဲေျပာဆိုမႈ၊
(၉) အမည္၊ အမ်ိဳးအႏြယ္တစ္ခုခုျဖင့္ အေၾကာင္းျပ၍ ပါရာဇိကျဖင့္ မဟုတ္မမွန္ စြပ္စြဲမႈ၊
(၁၀) သံဃာသင္းခြဲမႈ၊
(၁၁) သံဃာသင္းခြဲမႈကို အားေပးေနာက္လိုက္ျပဳမႈ၊
(၁၂) အတူေနရဟန္း၏ ဆိုဆံုးမမႈကို မနာ ခံမႈ၊
(၁၃) ဒကာ၊ ဒကာမတို႔၏ သဒၶါတရားကို ဖ်က္ဆီးမႈတို႔ ျဖစ္တယ္။
" တစ္ခုခ်င္းသေဘာက္ို အေသခ်ာသိခ်င္ရင္ေတာ့
၂၂၇ သြယ္ ဝိနည္းစာအုပ္ဖတ္။
" ဦးဇင္း အဓိကေျပာလိုတာက သံဃာဒိသိသ္အာပတ္ပဲ။လံု႔လျပဳၿပီး သုတ္လႊတ္တာ၊မာတုကာမကို ကိုင္တြယ္သံုးသပ္တာ၊
မာတုကာမကို ညစ္ညမ္းစကားေျပာတာေတြဟာ
သတိမရွိရင္ ျဖစ္လြယ္တယ္ကြ "
" ဟုတ္တယ္ဘုရား၊ တခ်ိဳ႕ကိုယ္ေတာ္ေလးေတြ
မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ ေရွ႕ကလာရင္
ေခတ္စကား လံုးေတြနဲ႔ လုိက္စၾကတယ္။
ဘာေကာင္းတယ္၊ ညာေကာင္းတယ္ စသည္ျဖင့္ေပါ့ဘုရား "
" ေအး..အဲဒီလို လိုက္စလို႔
ဟို မိန္းကေလးက နားလည္လိုက္ရင္ သံဃာဒိသိသ္အာပတ္သင့္ၿပီပဲ။
ဒီအာပတ္က ႐ိုး႐ိုးေဒသနာၾကားလို႔မရေတာ့ဘူး။
မင္းရဟန္းဝတ္တုန္းက ဘုရားဝတ္တက္ရင္
ဆရာေတာ္က ေဒသ နာၾကားခိုင္းတယ္ မဟုတ္လား။
' အဟံဘေႏၱ သဗၺအာပတၱိေယာ ' ဆိုၿပီးေတာ့ေလ "
" တင္ပါ မွတ္မိပါတယ္ဘုရား "
" ေအး – အဲဒီလိုၾကားတာက
က်န္တဲ့အာပတ္ေတြပဲ ေက်တာ။
သံဃာ့ဒိသိသ္အာပတ္ကမေက်ဘူး။
သံဃာဒိသိသ္အာပတ္တစ္ခုခု သင့္ေနမိၿပီဆိုရင္
အဲဒီေန႔မွာ ေဒသနာၾကားထားရတယ္။
ေဒသနာၾကားတယ္ဆုိတာ မိမိအျပစ္ကိုဝန္ခံတာ။
ေဒသနာမၾကားဘဲ သိသိနဲ႔ ဖံုးကြယ္ထားမယ္ဆိုရင္၊
ဖံုးကြယ္ခဲ့တဲ့ရက္အတိုင္း ပရိဝါသ္ေစာင့္တည္ရတယ္။
ၿပီးရင္ မာနတ္ေျခာက္ရက္က်င့္ရတယ္။
ၿပီးမွ အဗာၻန္သြင္းရတယ္။ ဒါမွေက်တာ။
ပရိဝါသ္ေစာင့္တယ္ဆိုတာမိမိသင့္တဲ့အျပစ္ကို ထက္ဝန္းက်င္စင္ၾကယ္ေအာင္သံဃာေတာ္ေတြထံမွာ ဖြင့္ဟဝန္ခံတာပဲ။ဒါက ႐ိုး႐ိုးနဲ႔ေတာ့မရဘူး။သိမ္ထဲမွာ အနဲဆံုးရဟန္းေလးပါး ကမၼဝါစာနဲ႔ စနစ္တက်လုပ္ ရတယ္။
ႏွစ္ရက္ဖံုးလႊမ္းထားရင္ ႏွစ္ရက္ စသည္ျဖင့္ က်င့္ရတယ္။ပရိဝါသ္ ေဆာက္တည္တဲ့ရက္ ေစ့တဲ့အခါက် မွ
သိမ္ထဲမွာ ကမၼဝါစာနဲ႔ မာနတ္ယူရျပန္တယ္။
မာနတ္ဆိုတာက ကိုယ့္ရဲ႕သီလအေပၚမွာ အျခားရဟန္းေတာ္ ေတြက ျမတ္ႏိုးမႈရွိေစရန္ က်င့္သံုးျခင္းကိုေခၚတာ။မာနတ္ေျခာက္ရက္ၿပီးမွ သံဃာအပါး (၂၀) နဲ႔သိမ္ထဲမွာ ကမၼဝါစာဖတ္ၿပီး အဗာၻန္သြင္းရတယ္။
အဗာၻန္သြင္းတယ္ဆုိတာကရဟန္းအာပတ္စင္ၾကယ္မႈကို အသိအမွတ္ ျပဳတဲ့အေနနဲ႔ သံဃာ့အလယ္သို႔ ေရွး႐ႈျပန္ေခၚျခင္းျဖစ္တယ္။အဲဒီလို စနစ္တက် ကုစားမွ ဒီအာပတ္က ေက်တာ။ "
" အား..ေတာ္ေတာ္ေလးနက္တာပဲေနာ္ ဘုရား "
" ဒါမင္းကို အက်ဥ္းရွင္းျပတာ။
ဒီအာပတ္ေတြရွိေနရင္ မဂ္ဖိုလ္မရေတာ့ဘူးတဲ့။
ဒါေတြ ရွင္းျပရတာနဲ႔ ငါတို႔စကား
ဦးတည္ခ်က္ေတာင္ ေပ်ာက္သြားအံုးမယ္ "
" ဒုလႅဘတစ္ပါးဆိုပါေတာ့ကြာ၊
သူဒီအာပတ္တစ္ခုခု က်ဴးလြန္ခဲ့ၿပီး အာပတ္ကို မကုစားဘဲ လူထြက္ သြားတယ္ဆိုပါေတာ့။ ေနာက္တစ္ခါ ရဟန္းျပန္ဝတ္ရင္ ဒီအာပတ္က ျပန္ေပၚတယ္ကြ။ ဒီလိုဆိုရင္ မင္းအစက ေမးခဲ့သလို သိမ္ကထြက္တဲ့အခါ သီလျဖဴစင္သူလို႔ အသိမွတ္ျပဳလုိ႔ ရပါ့မလား "
" အင္း – ဦးဇင္းေျပာမွ တပည့္ေတာ္စဥ္းစားမိေတာ့တယ္။ ဟုတ္တာေပါ့။ သီလျဖဴမျဖဴဆိုတာ အဲဒီ ပုဂၢိဳလ္ပဲ သိမွာေပါ့။ ဒုလႅဘေတြ သတိထားစရာပဲ "" ဒါဆို တပည့္ေတာ္ထပ္ေမးမယ္ဘုရား၊ ရဟန္းေတြကို သိကၡာထပ္တဲ့အခါမွာလည္း အဲဒီသိကၡာအထပ္ခံရဟန္းကိုေရွ႕ဆံုးကထြက္ခိုင္းတာပဲမဟုတ္လား။အကယ္၍ သူ႔မွာ သံဃာဒိသိသ္အာပတ္ရွိေနတယ္ဆိုရင္ဒီ အာပတ္ကေက်ၿပီး ျဖဴစင္သူျဖစ္သြားေရာလား။ဒါေၾကာင့္ သူ႔ကိုအရင္ထြက္ခိုင္းတာလား "
" ဒီလိုရွိတယ္ကြ၊ သိကၡာထပ္ရျခင္းရဲ႕ ရည္ရြယ္ခ်က္က
ညစ္ႏြမ္းေနတဲ့သီိလကို ျဖဴစင္ေအာင္လုပ္တာ မဟုတ္ဘူး။
ရဟန္းခံတဲ့အခါ ျပည့္စံုရမယ့္ အဂၤါငါးခ်က္ ရွိတယ္။
(၁) ဝတၳဳ ဆိုတဲ့ ရဟန္းေလာင္း၊
(၂) ဉာတ္ ဆိုတဲ့ သတိေပးခ်က္၊
(၃) အႏုသာသန ဆိုတဲ့ ကမၼဝါစာရယ္၊
(၄) သီမာ ဆိုတဲ့ သိမ္ရယ္၊
(၅) ပရိသာ ဆိုတဲ့ ဥပဇၩာယ္ နဲ႔ ကာရက သံဃာပရိတ္သတ္ရယ္ ျပည့္စံုရတယ္။
" ဝတၳဳ ဆိုတဲ့ရဟန္းေလာင္းကေတာ့ ရွိေနၿပီ၊
ဥပဇၩာယ္ဆရာပါဝင္တဲ့ သံဃာေတြထဲမွာ ပါရာဇိကက်ၿပီးသား ရဟန္းပါဝင္ေနလို႔သတ္မွတ္သံဃာအရည္အတြက္မျပည့္ရင္
ရဟန္းခံ ကံ မေျမာက္ဘူး။
ၿပီးေတာ့ ကမၼဝါ ဖတ္တဲ့အခါမွာလည္း
သတ္မွတ္ထားတဲ့ နည္းစနစ္အတိုင္းဖတ္ရတယ္။
အဲဒီလို မဖတ္ႏိုင္ရင္လည္း ရဟန္းခံတာ ကံမေျမာက္ျပန္ဘူး။
ေနာက္ သိမ္မွာလည္း ျပႆနာရွိႏိုင္တယ္။
သိမ္က သိမ္အဂၤါရပ္နဲ႔မညီတဲ့ မသန္႔ရွင္းတဲ့ သိမ္ပ်က္ျဖစ္ေနရင္လည္း ကံပ်က္ျပန္ေရာ။ဒါေတြက ႐ုတ္တရက္သိရွိႏိုင္တဲ့အရာေတြ မဟုတ္ဘူး။ အဲဒီိလိုသံသယေတြ ရွိႏိုင္တဲ့အတြက္ ပိုၿပီးသန္႔ရွင္းသြားေအာင္ ၊အဓိကကေတာ့ ကိုယ့္စိတ္လံုျခံဳမႈရေအာင္
သံသယကင္း သြားေအာင္ သိကၡာထပ္ျခင္း ျပဳၾကတာပါ။ "
" ဒါဆို အရွင္ဘုရား၊
ရဟန္းအသစ္သေဘာမ်ိဳး သတ္မွတ္ၿပီး
သိမ္ကအရင္ထြက္ခိုင္းတာေပါ့ေနာ္ "
" အဲဒီသေဘာလို႔ပဲ ေျပာရမွာေပါ့၊
ဒါေပမယ့္ တခ်ိဳ႕ကိုယ္ေတာ္ေလးေတြက ေနခ်င္သလိုေနၿပီး သိကၡာ ထပ္လိုက္မွပဲ သန္႔သြားတယ္လို႔ ေျပာေနၾကတယ္ "
" အခ်ိဳ႕ဆရာေတာ္ႀကီးေတြကို အႀကိမ္ႀကိမ္သိကၡာထပ္တာကေကာ ဘုရား "
" ဒါကေတာ့ကြာ၊ ရဟန္းတပါးနာမည္ႀကီးလာၿပီဆိုရင္
ရဟန္းဒကာခံခ်င္တဲ့သူေတြ ေပါလာတယ္ေလ။
အဲဒီအတြက္ သိကၡာထပ္ၿပီး ရဟန္းဒကာ၊
ပစၥည္းေလးပါးဒကာအျဖစ္ ခံယူတာပဲ။
အမွန္ကေတာ့' တပည့္ေတာ္ တို႔ကိုပစၥည္းေလးပါး ဒကာအျဖစ္ မွတ္ယူေတာ္မူပါ။လိုအပ္တဲ့အခ်ိန္မွာ ေတာင္းယူေတာ္မူပါ ' လို႔
ေလ်ွာက္ ထားရင္လည္း ျဖစ္တာပါပဲ။
သိကၡာထပ္လိုက္လို႔ အဲဒီရဟန္းသိကၡာ ပိုမတက္သြားပါဘူး။ သင့္ေနတဲ့အာပတ္ လည္း
ေက်မသြားပါဘူး။"ၿပီးေတာ့ သိမ္ထဲက ဘယ္ရဟန္း အရင္ထြက္ထြက္ အေရးမႀကီးပါဘူး။ငါအပါဝင္ ရဟန္းသံုးပါး ပရိ ဝါသ္ေစာင့္တုန္းကဆို ေနာက္ဆံုး အဗၻာန္သြင္းေတာ့ၿမိဳ႕နယ္သံဃာ့နာယက ဆရာေတာ္ေတြ၊ေထရ္ႀကီးဝါႀကီး ဆရာေတာ္ႀကီးေတြပါတယ္ကြ။
ပရိဝါသ္ဦးေဆာင္လုပ္တဲ့ ဆရာေတာ္က သိမ္ထဲကထြက္တဲ့အခါ ဒကာ၊ ဒကာမ ေတြ ပစၥည္းေလာင္းလွဴမလို႔ ေစာင့္ေနၾကေတာ့ဝါစဥ္ႀကီးငယ္လိုက္ပဲ ထြက္ေစတာပါ။ဒီအခ်ိန္မွာ အာပတ္ျဖဴ စင္မႈကို ဦးစားေပးမယ္ဆုိရင္ငါတို႔က အျဖဴစင္ဆံုး အခ်ိန္ေပါ့ ။
" ေနာက္ၿပီး မင္းကို သတိေပးရအံုးမယ္။
မင္းရဟန္းျဖစ္လို႔ ေဒသနာၾကားတဲ့အခါ မိမိပါးစပ္က ဆိုေနတဲ့ ပါဠိကိုအဓိပၸါယ္သိေအာင္ ေလ့လာထားဦး။
ဘာအဓိပၸါယ္မွမသိဘဲ ရြတ္ေန႐ံုနဲ႔ အာပတ္ေက်တယ္ဆုိၿပီး လုပ္မ ေနနဲ႔။ ေဒသနာၾကားတဲ့အခါေနာင္အခါ ေစာင့္စည္းပါ့မယ္ဆိုတဲ့စိတ္နဲ႔ ၾကားရတယ္။ ဒါမွ ေက်မွာ။
" ေနပါဦး ၊ မင္းက ဒီနွစ္ဘာရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔ ဝတ္မွာလည္း "
" ဒီႏွစ္ေတာ့ တပည့္ေတာ္ရဟန္းဝတ္နဲ႔ တရားအားထုတ္ခ်င္တယ္ ဘုရား "
" ေအး ေကာင္းတယ္။ ရတဲ့အခ်ိန္ေလးမွာ အဲဒီလုိ အက်ိဳးရွိရွိ အသံုးခ်ႏိုင္ရမယ္။ဒါမွ အခ်ိန္ကုန္၊ ေငြ ကုန္တာ တန္မွာ။ မင္းကို ငါဖတ္ဖူးတဲ့ ဒုလႅဘဦးဇင္းသံုးပါး ကဗ်ာ ရြတ္ျပမယ္ "
" ဦးဇင္းသံုးပါး "
(၁) ဒုလႅဘဦးဇင္း
သိမ္ဆင္းၿပီးေန႔၊ မေပ်ာ္ေမြ႕၍
ရက္မေစ့ခင္၊ လူထြက္ခ်င္ကာ
ၾကင္ယာဇနီး၊ ေခၚေတြ႔ၿပီးလ်ွင္
ဇြတ္ႀကီးျပင္ဆင္ခိုင္းေတာ့သည္
ဦးျပင္ဆင္ပါဘုရား။
(၂) ဒုလႅဘဦးဇင္း
သိမ္ဆင္းၿပီးေန႔၊ စိတ္ၿငီ္းေငြ႔ဟု
ပုတီးမကိုင္၊ မထိုင္တရား
တဝါးဝါးသမ္း၊ ၾကမ္းႏွင့္ေက်ာခင္း
ပ်င္းဆင္းဓုတင္က်င့္ေတာ့သည္
ဦးပ်င္းဆင္းပါဘုရား။
(၃) ဒုလႅဘဦးဇင္း
သိမ္ဆင္းၿပီးေန႔၊ စိတ္ၿငီးေငြ႔ဟု
လူ႔ဘဝတြင္၊ အမ်ွင္မျပတ္
တရစပ္႐ႈပ္
သူ႔အလုပ္မ်ား၊ ခုမွနားဟု
အိပ္စားႏွစ္လီ္က်င့္ေတာ့သည္
ဦးပင္စင္ပါဘုရား။
ရခဲေပစြ၊ ဒုလႅဘဟု
ဗုဒၶအေမြ၊ ခံယူေပလည္း
ဓမၼနည္းယူ၊ က်င့္မႈမရွိ
အသိမလိုက္၊ စ႐ိုက္မျပင္
အရွင္သံုးပါး၊ ပဥၥင္းမ်ားတို႔
ဘုရားအေမြ၊ မရစေကာင္း
ပါရမီေဟာင္းေလာင္းျဖစ္ေတာ့သည္
ဦးတင္ပါသည္ဘုရား။
( ဘိုးရာဇူ )
" ဟား ဟား ဟားေကာင္းလိုက္တာ အရွင္ဘုရားရယ္။
တပည့္ေတာ္ မွတ္စုနဲ႔ မွတ္ထားဦးမယ္"
" ေအး မွတ္လည္းမွတ္ေပါ့ကြာ၊
ကိုယ္လည္း အဲဒီအထဲမပါေစနဲ႔။
သူမ်ားေတြ ဘယ္လိုေနေန ကိုယ္မေန နဲ႔ေပါ့။
" ကဲကဲ ဟိုမွာ ရဟန္းခံမယ့္ အဖြဲ႔လည္းေရာက္ေနၿပီ။
မင္းလည္း သိသင့္တာေလးေတြ ႀကိဳၿပီးဖတ္ထား။
ရဟန္းဘဝနဲ႔ေနစဥ္မွာ
ရဟန္းေကာင္းတစ္ပါးျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားေပါ့ကြာ "
" တင္ပါ့ဘုရား၊ တပည့္ေတာ္ႀကိဳးစားပါ့မယ္။
ေက်းဇူးလည္း တင္ပါတယ္။ ဦးတင္ပါတယ္ ဘုရား။ "
" သာဓု သာဓု သာဓု "
အရွင္ပညာသီရိ (ရမၼာကၽြန္း)
၂၀၁၄ ခုႏွစ္ – ဇန္နဝါရီလ –အတြဲ ၁၅ – အမွတ္ ၁ –
အပၸမာဒ ဓမၼရသမဂၢဇင္း
===
(၂ ဧျပီလ ၂၀၁၆ ထပ္ေဟာသည္)
ဒုလႅဘမ်ား သိမွတ္စရာ
……………………………..
ပထမဆံုး ရဟန္းခံအျပီး သိမ္ထြက္ေလာင္းလႈတဲ့ကိစၥ ဗဟုသုတအျဖစ္ေျပာမယ္။
ရဟန္းအသစ္ေတြကို သိမ္ထြက္ရင္ အရင္ဆံုး သိမ္ကထြက္ေစတာက ခုမွျဖစ္တဲ့ရဟန္းဟာ အာပတ္အားလံုးက စင္ၾကယ္ေနလို႔ပဲ။
အာပတ္ဆိုတာ အျပစ္သင့္ေရာက္ျခင္းလို႔ေျပာတာ။
တျခားသံဃာေတြက အာပတ္အနည္းနဲအမ်ားရွိေနနိုင္တယ္ေလ။
လူေတြကလည္း သီလသန္႔ရွင္းေနတဲ့ ရဟန္းသစ္ေလးကို ဦးဦးဖ်ားဖ်ားလႈခ်င္ၾကလို႔ သိမ္ကအထြက္ ေစာင့္လႈၾကတာေပါ့။ဒီမွာေျပာစရာရွိလာတယ္။တခါမွမဝတ္ဖူးတဲ့ရဟန္းဆိုရင္ အေၾကာင္းမဟုတ္ဘူး။ ရဟန္းအႀကိမ္ႀကိမ္ဝတ္ဘူးတဲ့သူေတြဆိုရင္ေျပာစရာရွိလာတယ္။
ရဟန္းေတြမွာ ႀကီးေလးတဲ့အာပတ္(ဂရုက)ဆိုတာရွိတယ္။ဒါေတြကေတာ့ ပါရာဇိက ေလးပါးနဲ႔ သံဃဒိသသ္ အာပတ္ပဲ။ပါရာဇိကက်ၿပီးတဲ့ရဟန္းကေတာ့ ဘယ္ေတာ့မွရဟန္းျပန္ဝတ္လို႔မရေတာ့ဘူး။
သံဃဒိသသ္အာပတ္ကေတာ့ ရဟန္း မျဖစ္ေတာ့မဆံုးရႈံးဘူး။ ဒါေပမဲ့ဒီအာပတ္ကလည္း က်န္တဲ့ေသးငယ္တဲ့ အာပတ္ေတြလို ရိုးရိုးေဒသနာၾကားလို႔ အာပတ္အျပစ္မေက်ဘူး။သိမ္ဝင္ၿပီးဉာတ္ကမၼဝါနဲ႔ အဆင့္ဆင့္ေခ်မွေက်တယ္။ေနာက္ဆံုးအဆင့္မွာ သံဃာ ၂၀ ေက်ာ္န႔ဲမွရတယ္။ဒီေတာ့ အာပတ္ေက်ေအာင္ ကုစားဖို႔ခက္တယ္။အခ်ိန္ေတြေပးရတယ္။
သံဃဒိသသ္အာပတ္ ၁၃ ပါးရွိတယ္။
၁။ ။လံု႔လျပဳ၍သုတ္လႊတ္မႈ
၂။ ။မာတုကာမနွင့္ကိုယ္လက္နွီးေနွာမႈ
၃။ ။မာတုကာမကိုညစ္ညမ္းစကားေျပာဆိုမႈ
၄။ ။ေမထုန္အလႈခံမႈ
၅။ ။ေအာင္သြယ္မႈ
၆။ ။အဂၤေတအေခ်ာကိုင္ေက်ာင္းေဆာက္မႈ
၇။ ။ေက်ာင္းေဆာက္လို၍သစ္ပင္ခုတ္မႈ
၈။ ။ရဟန္းကိုပါရာဇိကျဖင့္စြပ္စြဲမႈ
၉။ ။ဒုတိယပါရာဇိကျဖင့္စြပ္စြဲမႈ
၁၀။ ။သံဃာသင္းခြဲမႈ
၁၁။ ။သံဃာသင္းခြဲမႈ႕ကိုအားေပးမႈ
၁၂။ ။ရဟန္းဆိုဆံုးမမႈ႕ကိုမနာခံမႈ
၁၃။ ။လူတို႔၏သဒၶါတရားကိုဖ်က္စီးမူ ။
ဒါအက်ဥ္းေျပာတာ
အက်ယ္သိခ်င္ရင္ ဝိနည္းစာအုပ္ဖတ္ပါ။
ဒုလႅဘေတြကိုေျပာလိုတာက
အာပတ္ ၁ ၊ ၂ ၊ ၃ ၊ ၄ ၊ ၅ တို႔ဟာ
သင့္လြယ္တယ္။
ကိုယ့္ဇနီးကို ငါ့မိန္းမပဲေလဆိုၿပီး လက္ကိုင္ၿပီး စကာ း ေျပာမယ္၊ညစ္ညစ္ညမ္းညမ္းေတြေျပာမယ္ဆိုရင္
ဒီအာပတ္သင့္ၿပီ။တခ်ိဳ႕ကိုယ္ေတာ္ေလးေတြ။
မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ျမင္ရင္ ဘာေကာင္းတယ္ ညာေကာင္းတယ္ဆိုၿပီး ေအာက္ပိုင္းစကားလံုးေတြနဲ႔ စတတ္ၾကတယ္။အဲဒီမိန္းကေလးကနားလည္ရင္
ဒီအာပတ္သင့္ၿပီ။
ၿပီးေတာ့ေအာင္သြယ္မႈ။ကြဲေနတဲ့ မိဘနွစ္ပါးကိုေတာင္
ေစတနာနဲ႔ျပန္ေပါင္းေအာင္ မေအာင္သြယ္ေပးရဘူး။
ဒီအာပတ္သင့္တယ္။ဒုလႅဘေတြျဖစ္တတ္တယ္။
ဒီအာပတ္သင့္ရင္ မဂ္ဖိုလ္မရေတာ့ဘူး။ၿပီးေတာ့ အာပတ္တန္းလန္းနဲ႔ လူထြက္သြားရင္ရေပမဲ့ ေနာင္တစ္ခါ ရဟန္းျပန္ဝတ္ရင္ ဒီအာပတ္က အလိုလိုျပန္သင့္ေနတယ္။အာပတ္က ေခ်ကိုေခ်ခဲ့မွရတာ။
ဒီေတာ့ အႀကိမ္ႀကိမ္ဝတ္တဲ့ ဒုလႅဘေတြ မိမိမွာ ဒီအာပတ္ႀကီး အရင္က သင့္ခဲ့ရင္ အခုျပန္ဝတ္တဲ့အခါ သိမ္ထဲမွာ ကမၼဝါဆံုးတာနဲ႔ဒီအာပတ္က သင့္ေနၿပီ။ ဒီေတာ့သိမ္က သီလျဖဴစင္သူအျဖစ္ အရင္ထြက္တာ ဘယ္ဟုတ္ေတာ့မလဲ။ သတိထားၾကပါ။
ေနာက္တစ္ခု ကုသိုလ္ကိစၥမွာ အကုသိုလ္လာေရာတာပဲ။ဒုလႅဘ၀တ္တယ္ဆိုတာ ျမင့္ျမတ္တဲ့သီလကုသိုလ္ကို ေစာင့္ေရွာက္ဖို႔၀တ္ၾကတာ။
ဒုလႅဘဆိုတာ"ဒု=ခဲခဲယဥ္းယဥ္း ။ လာဘ=ရရွိတာ"။
ရခဲတဲ့အျဖစ္ကို ဒုလႅဘလို႔ဆိုိုလိုတယ္။
ဒီေတာ့ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ သီ္လကို အတတ္နိဳင္ဆံုးေစာင့့္ေရွာက္ရသလို၊၀တ္လာရျခင္းရည္ရြယ္ခ်က္ဟာလည္းျမင့္ျမတ္ေနရမယ္။ယၾတာလိုလို၊ ဘာလိုလို မလုပ္သင့္ဘူး။ကိုးန၀င္းေက်ေအာင္ ကိုးရက္တို႔၊ဆယ့္တစ္မီးျငိမ္းေအာင္ဆယ့္တစ္ရက္တုိ႔
ဆိုတာမ်ိဳး မျဖစ္သင့္ဘူး။အခ်ိဳ႕မိဘေတြ သားသမီးက
ရွင္၊ရဟန္း ၀တ္နဲ႔ေပ်ာ္ေမြ႕ေနခ်ိန္မွာ
ခုလိုကိုးန၀င္းေတြ၊ဆယ့္တစ္မီးအယူဆေတြေၾကာင့္
အတင္းလူထြက္ခုိင္းတယ္။
ျပီးေတာ့ ရက္စံုဂဏန္း မ၀တ္ေကာင္းဘူး
လို႔လဲေျပာၾကျပန္တယ္။အလုပ္အကိုင္၊ေက်ာင္းတက္စရာရွိလို႔လူထြက္ခိုင္းတာမေျပာသာေပမဲ့
ခုလိုအယူမွားေတြေၾကာင့္လူထြက္ခိုင္းတာ ဆိုရင္ေတာ့
အေတာ္အကုသိုလ္ၾကီးတယ္လို႔ေျပာရမယ္။
သူတပါးရဲ႕သီ္လကုသိုလ္ကို အယူမွားေၾကာင့္ ဖ်က္ဆီးရာေရာက္ေနျပီ္။
ဒါေၾကာင့္ ဒုလႅဘမ်ားေကာ၊ မိဘမ်ားပါ သတိေလးမ်ားထားေစခ်င္ပါတယ္။
အရွင္ပညာသီရိ(ရမၼာက်ြန္း)
No comments:
Post a Comment