“အရံႈးမေပးနဲ႔ ငွက္ငယ္"

ၿမန္မာ့ရုပ္ရွင္ပရိသတ္တစ္ဦးပါလို႔ ေၿပာရင္ ရယ္ၾကမလားပဲ။ ဟုတ္ပါတယ္၊ စြဲစြဲၿမဲၿမဲ ၾကည္႔ၿဖစ္တာမ်ိဳးေတာ့ မရွိေပမဲ့ ရုပ္သံေတြမွာ လႊင့္တာနဲ႔ၾကံဳရင္ေတာ့ မၾကာခဏ ၾကည္႔ေလ့ရွိတယ္။ အဲ့လိုၾကည္႔လိုက္တုိင္းလည္း လြဲေခ်ာ္တာ၊ ေ၀ဖန္စရာတခုခုက ပါေနတတ္စၿမဲပဲေလ။ ၾကာေတာ့ ကိုရီးယားကားေတြမွာ ကုန္းပိုးတဲ့အခန္း အၿမဲပါေလ့ရွိသလိုမ်ိဳး အဲဒီလိုအလြဲေတြက ၿမန္မာဇာတ္ကားမ်ားရဲ႔ သရုပ္တစ္ခုလုိေတာင္ ၿဖစ္လာတယ္။

တကယ္ေတာ့ သူတို႔မွာလည္း ခက္ခဲမႈေတြ ရွိပါတယ္။ ေစ်းကြက္က မရွိေတာ့ အၿမတ္အစြန္းနည္းတယ္၊ ဒီေတာ့ ေငြေၾကးစိုက္ထုတ္မႈကလည္း နည္းတယ္။ သိပ္အကုန္အက်မခံႏုိင္ဘူး။ သူမ်ားဇာတ္ေဆာင္ေတြလုိ အခ်ိန္ယူၿပင္ဆင္တာမ်ိဳးေတြလည္း မလုပ္ႏုိင္ေတာ့ဘူး။ သင္တန္းေက်ာင္း၊ ပစၥည္းကိရိယာ၊ နည္းပညာပုိင္း၊ ဒီလုိပံ့ပိုးမႈေတြကလည္း အားနည္းေသးတယ္။

ဒါေပမဲ့ အကုန္အက်ခံႏုိင္ေတာ့မွ၊ အထူးအဆန္းေတြ ရုိက္ၿပႏုိင္ေတာ့မွ ကမာၻကုိထိုးေဖာက္ႏုိင္ေတာ့မွာလား။ အနီးစပ္ဆံုး အိႏၵိယဇာတ္ကားေတြနဲ႔ ဥပမာေပးမယ္။ လက္ရွိကမာၻမွာ နာမည္ၾကီးသြားတဲ့ ဇာတ္ကားေတြ၊ Slumdorg Millionaire၊ Every child is special၊ PK၊ Three idiots၊ ဒီလိုဇာတ္ကားေတြဟာ ေငြကုန္ေၾကးက်အမ်ားၾကီးခံ၊ နည္းပညာေတြအသံုးၿပဳၿပီး ထူးထူးဆန္းဆန္းေတြ စိတ္ကူးယဥ္ရိုက္ထားတာ မဟုတ္ဘူး။ တကယ့္ဘ၀အစစ္အမွန္ေတြကို ရုိးရိုးေလးနဲ႔ ပရိသတ္ရင္ထဲေရာက္ေအာင္ ရုိက္ၿပထားတဲ့ ဇာတ္ကားေတြပါ။

ဒါေၾကာင့္ ၿမန္မာ့ရုပ္ရွင္တုိးတက္ဖုိ႔အတြက္ အဓိကလိုအပ္ေနတာ ဘာလဲဆုိရင္ လြတ္လပ္တဲ့အေတြးအေခၚပဲ ၿဖစ္ပါတယ္။ အဲဒါဟာ လြတ္လပ္ေရးကို တစ္ႏွစ္ပဲၿခားၿပီး ရခဲ့ၾကတာဆုိေပမဲ့ ခုခ်ိန္မွာ ၿမန္မာ့ရုပ္ရွင္နဲ႔ ေဘာလီး၀ုဒ္၊ ေနာက္ၿပီး ၿမန္မာႏုိင္ငံနဲ႔ အိႏၵိယကို အဓိက ၿခားနားေစခဲ့တဲ့အရာေတြထဲက တစ္ခုဆုိလည္း မမွားပါဘူး။ ဒီမိုကေရစီ တည္တံ့ခဲ့ၿခင္းရဲ႔ အသီးအပြင့္တစ္ခုေပါ့ေလ။

တကယ္ေတာ့ ရုပ္ရွင္အႏုပညာမွာမွမဟုတ္ဘူး။ ႏုိင္ငံရဲ႔ အခန္းက႑ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ အားနည္းမႈေတြ ရွိေနတာပါ။ က်န္းမာေရး၊ စီးပြါးေရး၊ လူမႈေရး အားလံုးေပါ့။

ေအာက္ကပံုေလးက ႏွစ္ဆန္းတစ္ရက္ေန႔မွာ ငွက္လႊတ္ေတာ့ ေလွာင္အိမ္ထဲအၾကာၾကီးထည္႔ခံထားရတဲ့ ငွက္ေလးဟာ အေတာင္ပံေတြခ်ည္႕နဲ႔လို႔ ေကာင္းေကာင္းမပ်ံသန္းႏုိင္ေတာ့ဘဲ သစ္ရြက္ေလးတစ္ရြက္ေပၚ နားေနရတာကို ရုိက္ထားလိုက္တဲ့ပံုေလးပါ။

အဲ့ဒီငွက္ေလးရဲ႔အၿဖစ္က ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ေတြကို သတိေပးေနသလုိပဲ။ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ အာဏာရွင္စနစ္ေအာက္မွာ အလံုပိတ္ခံထားရၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ ကၽြန္တာ္တုိ႔ေတြလည္း သူ႔လိုပဲ ၿဖစ္ကုန္ပါတယ္။

** ပညာေတြ ခ်ည္႕နဲ႔ကုန္တယ္ **

စာမတတ္သူ ပေပ်ာက္ေရး ဆုိၿပီး တစ္ခ်ိန္က လုပ္ခဲ့ၾကတယ္။ စာတတ္ေၿမာက္မႈႏႈန္း ဘယ္ေလာက္ဆုိၿပီးလည္း ဂုဏ္ယူခဲ့ၾကဖူးတယ္။ ခုေခတ္မွာေတာ့ ေနာက္ထပ္ Literacy ႏွစ္ခု ထပ္တုိးလာတယ္။ Global literacy နဲ႔ Digital literacy။ ႏုိင္ငံတကာဘာသာစကား ကၽြမ္းက်င္မႈနဲ႔ နည္းပညာအသုံးၿပဳႏုိင္မႈ။ ဒီႏွစ္ခုလည္း ပိုင္ဆုိင္ေတာ့မွ အဲဒီလူကို စာတတ္တယ္လို႔ ေခၚႏုိင္တဲ့ေခတ္ ေရာက္ေနၿပီ။ အဲဒီသတ္မွတ္ခ်က္နဲ႔သာဆုိ စာတတ္ေၿမာက္မႈႏႈန္း ဘယ္ေလာက္ထိ က်သြားမလဲ။ တတ္ကၽြမ္းသူတခ်ိဳ႔ ရွိေနတဲ့တုိင္ေအာင္ လူမ်ားစုက ခ်ည္႕နဲ႔ေနတုန္းဆုိတာေတာ့ ၿငင္းမရၾကဘူး။

** အေတြးအေခၚေတြ ခ်ည္႕နဲ႔ကုန္တယ္ **

ငယ္ငယ္ကတည္းက လူၾကီးစကားနားေထာင္မွ လိမၼာတယ္ဆိုၿပီး ပ်ိဳးေထာင္ခံခဲ့ရတယ္၊ ဒါသင္ ဒါက်က္ ဒါေၿဖ ပညာေရးစနစ္ကို ၿဖတ္ေက်ာ္ခဲ့ရတယ္၊ အဲဒီအခါမွာ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေတြးေခၚတယ္ဆုိတာ မရွိသေလာက္ ရွားလာတယ္။ အခ်ိန္တန္ လုပ္ငန္းခြင္ထဲေရာက္တဲ့အခါ လူၾကီးက ဘာခုိင္းမလဲ၊ ခုိင္းတာကို ေစာင့္ၿပီး ခုိင္းတဲ့အတုိင္း လုပ္ဖုိ႔ပဲ အားသန္ေနၾကေတာ့တယ္။

** အၿမင္ေတြ ခ်ည္႕နဲ႔ုကုန္တယ္ **

ရံုးေလးတစ္ခုမွာ မန္ေနဂ်ာေလာက္ ေနရာရရင္ကို ဘ၀င္ေတြၿမင့္၊ ေအာက္ေၿခေတြလြတ္ၿပီး ေအာက္ကလူေတြကို ႏွိမ့္ႏွိမ့္ခ်ခ် ဆက္ဆံလာၾကတယ္။ ဖုန္းေတြ၊ ကားေတြေပါလာတာကို တုိးတက္မႈၾကီးအၿဖစ္ ၿမင္သူေတြလည္း မနည္းခဲ့ဘူး။

** ဆင္ၿခင္ႏုိ္င္စြမ္းေတြ ခ်ည္႕နဲ႔ကုန္တယ္ **

ေဖ့စ္ဘြတ္မွာပဲ ၾကည္႔ပါ။ တုိက္ေပးရင္ ရန္ၿဖစ္တယ္။ ေသြးထုိးရင္ ေသြးၾကြတယ္။ ေၿပာသမွ် ယံုတယ္။ ၿမင္သမွ်ကို အဟုတ္ထင္တယ္။

** သည္းခံႏုိင္စြမ္းေတြ ခ်ည္႕နဲ႔ကုန္တယ္ **

ကိုယ္ကိုးကြယ္တဲ့ဘာသာမွ အေကာင္းဆံုးလို႔ထင္တယ္၊ သူတစ္ပါးဘာသာကို ပုပ္ခတ္တယ္။ ႏုိင္ငံေရးမွာဆုိလည္း ဒီပါတီ၊ ဟုိပါတီမွ၊ ဒီလူမွ၊ ဟိုလူမွ အားေပးတယ္၊ ေထာက္ခံတယ္။ ငါနဲ႔မတူ ငါ့ရန္သူ ဆိုတာခ်ည္းပဲ။ မတူညီမႈဆုိတာကို ရန္သူလို၊ ၿပိဳင္ဘက္လုိ သေဘာထားၿပီး အႏုိင္ယူတယ္၊ ဆဲဆုိတယ္။ ေလးစားမႈ၊ ေပါင္းစည္းမႈဆုိတာ မရွိဘူး။

** အလုပ္လုပ္ႏုိင္စြမ္းေတြ ခ်ည္႕နဲ႔ကုန္တယ္ **

အလုပ္မွာ အပင္ပန္းခံႏုိင္တာ၊ ပေရာ္ဖက္ရွင္နယ္ ပီပီသသ အလုပ္လုပ္တာ၊ ဒါေတြအားနည္းတယ္။ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ သိပ္ညွာတယ္၊ ေတာ္ရံုစိတ္ဖိစီးမႈကို မခံႏုိင္ဘူး။

** လြတ္လပ္မႈကို အသံုးခ်ႏုိင္စြမ္းေတြ ခ်ည္႕နဲ႔ကုန္တယ္ **

အိမ္မွာအရမ္းတင္းက်ပ္လို႔ မိဘလစ္တာနဲ႔ ေသာင္းက်န္းတတ္တဲ့ ကေလးေတြလို ၿဖစ္ေနတယ္။ ကုိယ္ေရးလိုက္တဲ့စာ၊ ကိုယ္ရွယ္လုိက္တဲ့ပို႔စ္တစ္ခုေၾကာင့္ ဘယ္သူေတြ ဘယ္လိုထိခိုက္သြားမယ္ဆုိတာ မေတြးမိၾကဘူး။ မေက်နပ္ရင္ မဖတ္နဲ႔၊ ေက်ာ္သြား၊ ငါ့အေကာင့္ ငါေရးခ်င္တာေရးမယ္ ဆိုၿပီး လြတ္လပ္မႈကို တလြဲသေဘာေပါက္ေနၾကတယ္။

** သတိၱေတြ ခ်ည္႕နဲ႔ကုန္တယ္ **

မွားတာကိုမွားတဲ့အေၾကာင္း၊ လက္မခံႏုိင္တဲ့အေၾကာင္း၊ ကိုယ္ၿမင္ရင္ၿမင္တဲ့အေၾကာင္း ေၿပာရဲတဲ့သတၱိေတြ နည္းကုန္တယ္။ ႏုိင္ငံတကာေဆြးေႏြးပြဲေတြ သြားတဲ့အခါ သိပ္သိသာတတ္တယ္။ တၿခားႏုိင္ငံကလူငယ္ေတြ ရဲရဲတင္းတင္း ေၿပာေန၊ဆုိေနၾကခ်ိန္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ေတြမွာေတာ့ ေၿပာသင့္၊ မေၿပာသင့္ ခ်ိန္ဆရင္း ေငးေမာလို႔၊ ေတြေ၀လို႔။

ဘာပဲၿဖစ္ၿဖစ္ ခုခ်ိန္ဟာ ေလွာင္အိမ္ထဲကေန လြတ္စအခ်ိန္လို႔ ေၿပာရမွာပါပဲ။ မပ်ံသန္းတာၾကာၿပီဆိုေတာ့လည္း ခုနက ငွက္ေလးလို အေတာင္ပံေတြလည္း ခ်ည္႕နဲ႔ေနတာေပါ့။

ဒါေပမဲ့ ေသခ်ာတာကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ေတြ တၿခားငွက္ေတြနည္းတူ ပ်ံသန္းႏုိင္ေအာင္ ၾကိဳးစားရလိမ့္မယ္။ အရံႈးေပးလို႔ မၿဖစ္ဘူး။ စိတ္ဓါတ္က်လို႔ မၿဖစ္ဘူး။

ၿပီးေတာ့ အခ်ိန္သိပ္ဆြဲေနလို႔လည္း မရဘူး။ မိုးေပၚက တၿခားငွက္ေတြ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ကို လာသုတ္သြားလိမ့္မယ္။

ေဒါက္တာ ၿဖိဳးသီဟ

၂၃.၄.၂၀၁၆

Credit: ေဒါက္တာ ၿဖိဳးသီဟရဲ႕ Page

ေၾကးမံုဘယ္လိုထုတ္ခဲ့သလဲ (The Mirror Newspaper)

ေၾကးမံုဘယ္လိုထုတ္ခဲ့သလဲ
==================

တက္တိုး

၁၉၆၃ ခုႏွစ္ ေဖေဖာ္ဝါရီလက ထုတ္ေဝခဲ့ေသာ ေၾကးမံုသစ္(အထူး) သတင္းစာတြင္ ပါရွိသည့္ ဆရာႀကီးတက္တိုးေရးသားခဲ့ေသာ ''ေၾကးမံုဘယ္လိုထုတ္ခဲ့သလဲ''ေဆာင္းပါးကို အမွတ္တရျပန္လည္ေဖာ္ျပလိုက္ပါသည္။

''ခင္ဗ်ားတုိ႔က ဘာလို႔ သတင္းစာသစ္တစ္ေစာင္ထုတ္ခ်င္ရတာလဲ''

''ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ယုံၾကည္ခ်က္ကို လြတ္လြတ္လပ္လပ္ေရးခ်င္လုိ႔ပါ''

ေၾကးမုံသတင္းစာထုတ္ရန္ ေငြရင္းေငြႏွီးထည့္ပါရန္ ခ်ဥ္းကပ္စဥ္က ေၾကးမုံအစုရွင္မ်ားႏွင့္ ေၾကးမံုအယ္ဒီတာတုိ႔ေျပာၾကသည့္စကားမွာ အထက္ပါအတုိင္း ခပ္တုိတုိပင္ျဖစ္ေသာ္လည္း အဓိပၸာယ္မွာ က်ယ္ဝန္းလွသည္။

ေၾကးမုံသတင္းစာ မထြက္ေပၚမီကာလသည္ ဗမာသတင္းစာေလာက၏ ေခတ္ေျပာင္း လုလု စပ္ကူးမပ္ကူးကာလျဖစ္သည္။ စစ္ႀကိဳေခတ္ကာလက သတင္းစာႀကီးႏွစ္ေစာင္သာ ေခါင္းေဆာင္ခဲ့ေသာ္လည္း စစ္ၿပီးေခတ္မွာ သတင္းစာသစ္မ်ား အေတာ္မ်ားမ်ားေပၚထြက္ ေနေသာကာလျဖစ္သည္။

သတင္းစာသစ္မ်ား မ်ားျပားသည္ႏွင့္အမွ် သတင္းစာပညာမွာလည္း တစ္ဆင့္တစ္ဆင့္ တိုးတက္သစ္လြင္လာခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ သတင္းစာတုိက္တုိင္းတို႔၌ သမား႐ိုးက် အယ္ဒီတာႀကီးမ်ားႀကီးစိုးေနကာ သမား႐ိုးက်အေရးအသား၊ အထားအသို၊ အယူအဆတုိ႔သာ တြင္က်ယ္ေနခဲ့သည္။ ထုိတိုက္တို႔သို႔ အသစ္ဝင္လာေသာ လူငယ္သတင္းစာသမားတုိ႔သည္ အေတြးသစ္၊ အေရးသစ္၊ အထားအသိုသစ္ စသည့္ အသစ္တီထြင္မႈကို ျပဳခ်င္တုိင္းမျပဳၾကရျဖစ္ေနၾကသည္။

အထူးသျဖင့္ အယူအဆသစ္မ်ားကို လြတ္လပ္စြာေရးခြင့္ျပည့္ျပည့္ဝဝမရ ျဖစ္ေနၾကသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ သတင္းစာတုိက္ အသီးသီး၌ လက္ရွိလုပ္ကိုင္ေနသူ လူငယ္တစ္စုသည္ သူတုိ႔လုပ္ကိုင္ရာ သတင္းစာတုိက္မွ ႏုတ္ထြက္ကာ သတင္းစာသစ္တစ္ခုကို သူတို႔စိတ္တုိင္းက်ထုတ္ၾကရန္ ေငြပင္ေငြရင္း ေခၚၾကစဥ္က ''လြတ္လပ္စြာေရးလုိ၍'' ဟု ေျပာခဲ့ၾကသည္။ ေငြပင္ေငြရင္းရွာစဥ္ကလည္း အျမတ္ႀကီးလုိလားသူ၊ ႏိုင္ငံေရးအက်ဳိးရွာလုိသူ စသည္တုိ႔ထံ ခ်ဥ္းကပ္ျခင္းမျပဳဘဲ ေစတနာသန္႔ျဖင့္ ေငြရင္းျမႇဳပ္ႏွံလုိသူတို႔ထံ၌ ခ်ဥ္းကပ္ခဲ့ၾကသည္။

ထုိသူတို႔၏ ေငြရင္းမ်ားအျပင္ ေၾကးမုံတုိက္၌ တကယ္လုပ္မည့္သူမ်ားပါ ေငြရင္းထည့္ဝင္၍ တည္ေထာင္ခ့ဲသည္။ အစုရွင္ကိုးဦးအနက္ ငါးဦးမွာ တိုက္၌အလုပ္လုပ္ၾကသူမ်ားျဖစ္သည္။ ေၾကးမုံဂ်ာနယ္ကို ဦးစြာထုတ္ေဝၿပီး အရွိန္ရမွ ေၾကးမုံသတင္းစာကို ထုတ္ခဲ့ရာ၌ ဗမာျပည္သာမက ကမၻာ႔ရာဇဝင္တြင္ ဤသို႔ ေစာင္ေရတက္ေသာ သတင္းစာမ်ဳိးမရွိသည့္တုိင္ ေအာင္ျမင္ခဲ့ေလသည္။ ေၾကးမုံကို ၁၃၁၉ ခုႏွစ္ တန္ခူးလဆုတ္ ၂ ရက္ (၁၉၅၇ ခုႏွစ္ ဧၿပီ ၁၆ ရက္)တြင္ စတင္ထုတ္ေဝရာ ထုိေန႔တြင္ ေၾကးမုံႏွင့္အတူ အျခားသတင္းစာသစ္  ႏွစ္ေစာင္  (အေထာက္ေတာ္ႏွင့္ ျပည္ေတာ္စိုး)  စတင္ထုတ္ေဝရာ  ဗမာ့သတင္းစာသမုိင္း၌ သတင္းစာသစ္သုံးေစာင္ တစ္ႀကိမ္တည္း    စေသာေန႔ျဖစ္သည္။ ေၾကးမုံသည္ ပထမေန႔က အခမဲ့ေပးေစာင္ေရ အပါအဝင္ ၇၅ဝဝ ထုတ္ခဲ့သည္၊ သံုးပံုႏွစ္ပံုခန္႔ကို အခမဲ့ေဝခဲ့သည္။ ဒုတိယေန႔ေစာင္ေရ ၃ဝဝဝႏွိပ္ရာ အားလုံးေရာင္းရသည္။

တတိယေန႔ ၃ဝဝဝ
စတုတၴေန႔  ၄ဝဝဝ
ဆ႒မေန႔  ၅ဝဝဝ
ဒြါဒသမေန႔ ၇ဝဝဝ

သတင္းစာေစာင္ေရသည္ ေန႔စဥ္တုိးလာရာ တစ္လျပည့္ေသာေန႔တြင္ ေၾကးမုံသည္  ေစာင္ေရတစ္ေသာင္းေက်ာ္သည့္ သတင္းစာႀကီးျဖစ္သြားေလေတာ့သည္။ ေျခာက္လရွိေသာအခါ ေစာင္ေရ ၁၆ဝဝဝ ရွိကာ ထိပ္တန္းသတင္းစာႀကီးျဖစ္လာခဲ့ကာ ေၾကးမုံသက္တစ္ႏွစ္ႏွင့္ ႏွစ္လသားရွိေသာအခါတြင္  သတင္းစာတစ္ေစာင္လုံးစီၿပီး ႐ိုက္ၿပီး ေခါက္ၿပီး စက္ႀကီးကို တပ္ဆင္ရာမွ ေစာင္ေရ သုံးေသာင္းေက်ာ္သြားကာ ဗမာျပည္တြင္ ေစာင္ေရအမ်ားဆုံးသတင္းစာႀကီးျဖစ္လာခဲ့ေတာ့သည္။ ယေန႔ ေၾကးမုံ၏ စံခ်ိန္သည္   ဒုတိယေစာင္ေရအမ်ားဆုံး သတင္းစာထက္ ေစာင္ေရႏွစ္ဆမ်ားသည့္တုိင္ တုိးပြားလာေသာေၾကာင့္ လက္ရွိစက္မ်ားႏွင့္ မႏိုင္ေတာ့သျဖင့္ ယခုစက္သစ္ႀကီးမ်ားျဖင့္ ႐ိုက္ႏွိပ္ရျပန္ေလၿပီ။    ။

(28th April 2017 တြင္ ေေၾကးမံုသတင္းစာထုတ္ေ၀ျခင္း ႏွစ္ ၆၀ ျပည့္ၿပီ)

ေခါက္ဆြဲသုပ္ - ထမင္းလက္သုပ္ - တို႔ဟူးသုပ္ တို႔ဟူးေၾကာ္ - လက္​ဖက္​သုတ္​ - ဖာလူဒါ

အသုပ္​စံု

ထမင္းလက္သုပ္

တို႔ဟူးသုပ္

လက္​ဖက္​သုတ္​

ဖာလူဒါ

ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ႏိုင္ငံေရးေဘာဂေဗဒ

ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ႏိုင္ငံေရးေဘာဂေဗဒ
***********************************
ေရးသူ  -  ပါေမာကၡေဒါက္တာေအာင္ထြန္းသက္

ကၽြန္ေတာ္ဟာ စီးပြားေရးပညာကို ေလ့လာသူတစ္ဦးျဖစ္ပါတယ္။ စီးပြားေရး ပညာလို႔ ေျပာတဲ့ေနရာမွာ ရႈေထာင့္အမ်ဳိးမ်ဳိးနဲ႔ သုံုးသပ္ႏိုင္တာမို႔ မိမိရဲ႕ ရႈျမင္ သံုးသပ္မႈကို အေျခခံၿပီး ဆန္းစစ္ႏုိင္မွာျဖစ္တယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ အေနနဲ႔ ကေတာ့ ႏိုင္ငံေရးေဘာဂသံုးသပ္မႈဟာ အထိေရာက္ ဆံုးျဖစ္တယ္လို႔ျမင္ မိတယ္။ အမွန္ေတာ့ ေခတ္သစ္စီးပြားေရး ပညာကို ေဖာ္ထုတ္ခဲ့တဲ့ အဲဒမ္ စမစ္ဟာ ႏိုင္ငံေရးေဘာဂပညာရွင္ျဖစ္တယ္။ အေျခခံ သေဘာ ကေတာ့ စီးပြားေရးကို နားလည္ေအာင္ ႏိုင္ငံေရးအျမင္ရွိဖို႔ လိုအပ္သလို ႏိုင္ငံေရးကို သံုးသပ္ရာမွာ စီးပြားေရးခ်ဥ္းကပ္မႈ လိုအပ္တာကို ေဖာ္ထုတ္ျခင္းျဖစ္တယ္။ စီးပြားေရးနဲ႔ ႏိုင္ငံေရးကို ခြဲျခားၿပီးစဥ္းစားလို႔ မျဖစ္ဘဲ တြဲဖက္ၿပီး ၿခံဳငံုသံုးသပ္ ရမွာသာျဖစ္တယ္။

ကၽြန္ေတာ္၀မ္းနည္းမိတဲ့ကိစၥက တကၠသိုလ္ စတတ္တဲ့အခ်ိန္မွာ ႏို္င္ငံေရးေဘာဂေဗဒပညာကို သင္ခြင့္ မရခဲ့ပါဘူး။ ေခတ္ရဲ႕အေန အထားေတြေၾကာင့္ ႏိုင္ငံေရးနဲ႔ စီးပြားေရးပညာေတြကို တြဲဖက္ၿပီး သင္ၾကား ခြင့္မရ ခဲ့ပါဘူး။ ဒီတုန္းက သင္ယူခဲ့တဲ့ ႏို္င္ငံေရးသိပၸံဟာလည္း အယူအဆ တစ္ခု၊ ၀ါဒတစ္ခုကို ရိုက္သြင္းခ့ဲတာသာ ျဖစ္တယ္။ ႏို္င္ငံေရးပညာကို နက္နက္နဲနဲ သင္ၾကားခြင့္ မရခဲ့ပါဘူး။ ႏိုင္ငံျခား ပညာေတာ္သင္အျဖစ္ သြားခြင့္ရတဲ့ အခ်ိန္မွာ ေလ့လာခြင့္ရခဲ့တာျဖစ္ပါတယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ရတဲ့ အခြင့္အေရးကို ရေအာင္ယူၿပီး ေလ့လာခဲ့တယ္။ ေနာက္ပိုင္း ကုလသမဂၢမွာ တာ၀န္ယူေတာ့လည္း စီးပြားေရးေပၚလစီေတြ ေဖာ္ထုတ္မႈ၊ ဆန္းစစ္မႈတို႔ တာ၀န္ ယူတဲ့အခ်ိန္ပိုၿပီး အေရးပါလာတာေတြ႕ရတယ္။ အဖြဲ႕ ၀င္ႏိုင္ငံေတြ မွာ လူမႈေရးေပၚလစီေတြ ထုတ္ေဖာ္ရာမွာ စီးပြားေရး၊ ႏို္င္ငံေရး အေျခ အေနေတြကို သံုးသပ္ဖို႔လိုတာကို သိလာခဲ့ျပန္တယ္။ ႏိုင္ငံေလးႏိုင္ငံ မွာ ကၽြန္ေတာ္ တာ၀န္ယူၿပီးေဆာင္ရြက္ခဲ့တဲ့ သုေတသနတစ္ခုလုပ္ရင္း ႏိုင္ငံေရးေဘာဂေဗဒရဲ႕ အေရးပါမႈကို ပိုၿပီးသေဘာ ေပါက္ခဲ့ျပန္တယ္။

ႏိုင္ငံတစ္ႏို္င္ငံ ဘာေၾကာင့္တိုးတက္ဖြံ႕ၿဖိဳးသလဲ။ တိုးတက္ဖြံ႕ၿဖိဳးမႈကို အားေပးအားေျမာက္ျပဳတဲ့ အေျခခံေတြက ဘာလဲ။ ဒီေမးခြန္းေတြကို အေျဖ ရွာဖို႔ အာရွႏိုင္ငံႏွစ္ႏိုင္ငံနဲ႔ အာဖရိကႏို္င္ငံႏွစ္ႏိုင္ငံမွာ သုေတသန လုပ္ငန္း ကိုေဆာင္ရြက္ခဲ့တယ္။ သုေတသနအလုပ္ဆိုတာက အမွန္ေတာ့ ေမး ခြန္းေတြေမးျခင္းျဖစ္တယ္။ သိလိုတဲ့ေမးခြန္းေတြေမးၿပီး ဒုတိယအဆင့္ အေနနဲ႔ ဒီေမးခြန္းေတြနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ျဖစ္ႏိုင္ေျခရွိတဲ့ အေျဖ ေတြကိုေဖာ္ ထုတ္ျခင္းျဖစ္တယ္။ ဒါကို စာစကားအရ အဆိုျပဳခ်က္ေတြ ေဖာ္ထုတ္မႈလို႔ ေျပာၾကတယ္။ ေနာက္ ဆံုးအဆင့္ကေတာ့ ဒီအဆိုျပဳ ခ်က္ျဖစ္ႏိုင္ေျခ ရွိတဲ့ အေျဖေတြ ယုတၱိရွိမရွိမွန္မမွန္ကို သက္ေသအေထာက္ အထားေတြ စာရင္း အခ်က္ အလက္ေတြျပဳစုၿပီး ဆန္းစစ္ျခင္းျဖစ္တယ္။ ေစာေစာကႏို္င္ငံ တစ္ႏိုင္ငံ ရဲ႕တိုးတက္ ဖြံ႕ၿဖိဳးမႈဟာ ဘာေၾကာင့္ျဖစ္ရသလဲဆိုတဲ့ ေမးခြန္းေမး ၿပီး အဆိုျပဳခ်က္အေနနဲ႔ ပညာေရး၊ က်န္းမာေရးနဲ႔ လူမႈ ေရးလုပ္ငန္းေတြမွာ အစိုးရရဲ႕ဘတ္ဂ်က္ကို အနည္းဆံုး ၂၀ ရာခိုင္ႏႈန္းအသံုးခ်ဖို႔လိုေၾကာင္း ေဖာ္ ထုတ္ခဲ့တယ္။ အခုလို ေမးခြန္းေမး အဆိုျပဳခ်က္ေဖာ္ထုတ္ၿပီး ေဖာ္ထုတ္တဲ့ အဆိုုျပဳခ်က္ကို အတည္ျပဳဖို႔ စာရင္းအခ်က္ အလက္ေတြကို ႏိုင္ငံေလးႏိုင္ငံ မွာ ေကာက္ယူခဲ့ပါတယ္။ ႏိုင္ငံတစ္ႏိုင္ငံရဲ႕ ဘတ္ဂ်က္နဲ႔ပတ္သက္ၿပီး အဆံုး အျဖတ္ေပးတဲ့ေနရာမွာ ေစာေစာကတင္ျပခဲ့သလို ပညာေရး၊ က်န္းမာေရးနဲ႔ လူမႈေရးက႑ေတြမွာ ၂၀ ရာခိုင္ႏႈန္း သံုးစြဲဖို႔ ေငြမရွိတာမဟုတ္ဘဲ ႏိုင္ငံေရး ခံယူခ်က္မရွိခဲ့ေၾကာင္း ေတြ႕ရပါတယ္။

စီးပြားေရးပညာဟာ အမွန္ေတာ့ အင္မတန္မွ အေျခခံက်တဲ့ ဘာသာရပ္ျဖစ္ တယ္။ စီးပြားေရး ျပႆနာ ကိုအေျဖရွာတဲ့ ပညာရပ္ပါ။ စီးပြားေရးျပႆနာ လို႔ ေျပာရင္ အဆံုးအျဖတ္ေပးျခင္းပဲျဖစ္တယ္။ အလြယ္ဆံုး ဥပမာတစ္ခုကို ေပးျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ စားေသာက္ဆိုင္တစ္ဆိုင္၀င္ၿပီး အစားအေသာက္ မွာ တယ္ဆိုပါစို႔။ မိမိမွာ ေငြလိုသေလာက္ ရွိေနရင္ ႀကိဳက္တဲ့အစာကို မွာလို႔ ရေပမဲ့ ေငြေၾကးပမာဏမလံုေလာက္ရင္ ဟိုဟာစားမလား၊ ဒီဟာစားမလား ဆိုတာကို စဥ္းစားၿပီးအဆံုးအျဖတ္လုပ္ရတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အဆံုးအျဖတ္ကို အကန္႔အသတ္ ေဘာင္အတြင္းလုပ္ရရင္ မွန္မွန္ကန္ကန္ေရြးခ်ယ္ႏိုင္ဖို႔ စီးပြားေရး ပညာကို အသံုးခ်ရတာျဖစ္တယ္။

အခုလိုပဲ ႏိုင္ငံေတာ္ အစိုးရမွာ လိုသေလာက္ ဘ႑ာေငြေတြရွိရင္ တံတား လည္းေဆာက္ႏိုင္တယ္။ လမ္းလည္းေဖာက္ႏိုင္တယ္။ က်န္း မာေရးေစာင့္ေရွာက္ မႈလည္းေပးႏိုင္တယ္။ ပညာေရးက႑ကို ျမင့္တင္ႏိုင္ တယ္။ ဒါေတြအားလံုးကို လုပ္ဖို႔ ဘ႑ာေငြက အကန္႔အသတ္ျဖစ္ေနတာမို႔ မလုပ္ႏိုင္ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ဦးစား ေပးၿပီးေရြးခ်ယ္ရတယ္။ ဘာကို ဦး စားေပးၿပီးေရြးခ်ယ္သလဲ ဆိုတာက ႏိုင္ငံေရးေဘာဂေဗ ဒျပႆနာပဲျဖစ္ တယ္။ အခုလိုဆံုးျဖတ္တဲ့အခါ တစ္ခ်ိန္တုန္းက စီးပြားေရးပညာအရ ဦးေႏွာက္ကို သံုးၿပီး ခ်င့္ခ်ိန္တယ္၊ တြက္ခ်က္တယ္။ စနစ္တက် အေၾကာင္း အက်ဳိးအျပည့္ စဥ္းစားၿပီးမွ အေကာင္းဆံုးေရြးခ်ယ္မႈကို ျပဳလုပ္တယ္လို႔ သံုးသပ္ခဲ့တယ္။ အခုေခတ္မွာေတာ့ အခုလိုမဟုတ္ေတာ့ဘဲ အဆံုး အျဖတ္ေပးတဲ့ေနရာမွာ ဦးေႏွာက္သာမကဘဲ ႏွလံုးသားနဲ႔ဆံုးျဖတ္ၾက တယ္။ တစ္နည္းေျပာရရင္ ခံစားခ်က္ေတြကို တပါတည္းထည့္ သြင္း တယ္ လို႔ လက္ခံလာတယ္။ ကၽြန္ေတာ္က တပည့္ေတြကို အၿမဲသတိေပး ခဲ့တာ မိမိရဲ႕ေလ့လာဆည္းပူးမႈကို မရပ္ဘဲ ေခတ္နဲ႔အညီ လိုက္မီေအာင္ ႀကိဳးစား ဖို႔ေျပာ တယ္။ လြန္ခဲ့တဲ့ဆယ္ႏွစ္က စီးပြားေရးပညာနဲ႔ ယေန႔ စီးပြားေရး ပညာဟာ မတူေတာ့ပါဘူး။ တိုးတက္ေျပာင္းလဲေနပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အၿမဲမျပတ္ပညာကိုေလ့လာပါ၊ ဆည္းပူးပါလို႔ တုိက္တြန္းပါတယ္။

ႏို္င္ငံတစ္ႏိုင္ငံရဲ႕ စီးပြားေရး တိုးတက္ဖြံ႕ၿဖိဳးမႈ အတြက္ အေရးပါဆံုးက ပုဂၢလိက က႑ျဖစ္တယ္။ ပုဂၢလိက က႑တိုးတက္မွ ႏိုင္ငံရဲ႕ စီးပြားေရး တိုးတက္ႏိုင္မွာျဖစ္တယ္။ ပုဂၢလိက က႑ကို လြတ္လပ္ေရးရၿပီးခ်ိန္ကစၿပီး ယခုအခ်ိန္ထိ ႏိုင္ငံေရးေဘာဂေဗဒ ပညာရပ္နဲ႔ သံုးသပ္ႏိုင္ပါတယ္။ ၁၉၄၈ ခုႏွစ္မွ ၁၉၆၂ ခုႏွစ္အထိ ျမန္မာႏို္င္ငံ မွာ ႏို္င္ငံေတာ္နဲ႔ ပုဂၢလိက က႑ႏွစ္ခု ပူးေပါင္းၿပီး (Mixed Economy) လို႔ ေခၚတဲ့ အေရာစီးပြားေရးစနစ္ကို အသံုးခ်ခဲ့တယ္။ ႏိုင္ငံေတာ္အစိုးရက စီးပြားေရး အလုပ္ေတြမွာ ပါ၀င္ပတ္ သက္ခဲ့တယ္။ စီးမံကိန္းစီးပြားေရး စနစ္ကို က်င့္သံုးခဲ့တယ္။ အခုလိုျဖစ္တာ ကိုလည္း ႏိုင္ငံေရးေဘာဂေဗဒ ရႈေထာင့္က သံုးသပ္ႏိုင္ပါတယ္။ လြတ္ လပ္ေရး ႀကိဳးပမ္းမႈေတြကို ေဆာင္ရြက္တဲ့ေနရာမွာ ႏို္င္ငံေရးအရ လုပ္ရံု မက စီးပြားေရးအရလည္း ႀကိဳးစားခဲ့တယ္။ ကိုလိုနီစနစ္မွာ အရင္းရွင္ စီးပြားေရးစနစ္ကို အေျခခံထားတာမို႔ ဒီစနစ္ကို တြန္လွန္တဲ့ေနရာမွာ ႏိုင္ငံ ေရးအရသာမက စီးပြားေရးအရလည္း ေျပာင္းလဲဖို႔လိုတယ္လို႔ လက္ခံ လာခဲ့ တယ္။ ဒါေၾကာင့္ စီမံကိန္း စီးပြားေရးစနစ္ကို က်င့္သံုးခဲ့တယ္။

ျမန္မာႏိုင္ငံ အပါအ၀င္ လြတ္လပ္ေရးရၿပီးစ ႏိုင္ငံတိုင္းလိုလို အခုလိုပဲ ေရြး ခ်ယ္ခဲ့ၾကတယ္။ ဖားတစ္ ပိုင္း ငါးတစ္ပိုင္း စီးပြားေရးစနစ္ကို က်င့္သံုးခဲ့ၾက တယ္။ ဒုတိယကမၻာစစ္ၿပီးခ်ိန္ အေရွ႕နဲ႔အေနာက္ စစ္ေအး က်င္းပခ်ိန္မွာ လြတ္လပ္ေရး ရၿပီးစႏိုင္ငံေတြမွာ အခုလိုပဲ က်င့္သံုးခဲ့ၾကတယ္။ ဒါေၾကာင့္ လည္း မၾကာမီက ကြယ္လြန္သြားတဲ့ ပါေမာကၡ ဆရာႀကီးေဒါက္တာ ဦးလွျမင့္ဟာ စီးပြားေရး အႀကံေပး တာ၀န္ယူခဲ့စဥ္ ႏို္င္ငံ့ေခါင္း ေဆာင္နဲ႔ သေဘာထားကြဲလြဲၿပီး လမ္းခြဲခဲ့တယ္။ ဆရာႀကီး ကေတာ့ လြတ္လပ္တဲ့၊ ပြင့္လင္းတဲ့ စီးပြားေရးစနစ္လို ေဖာ္ထုတ္တိုက္ တြန္းခဲ့သူျဖစ္တယ္။ တစ္ခုသတိျပဳရမယ့္ကိစၥက လြတ္လပ္ေရးရၿပီး ဆယ္ႏွစ္တာ ကာလတြင္း ႏိုင္ငံစီးပြားေရးနဲ႔ လူမႈေရးအေျခအေနေတြ သိသိသာသာတိုးတက္ခဲ့တယ္။ ၁၉၆၂ ခုႏွစ္မွစၿပီး ေတာ္လွန္ေရး ေကာင္စီ အစိုးရနဲ႔ မဆလအစိုးရတို႔ဟာ ဆိုရွယ္လစ္ စီးပြားေရးစနစ္ကို က်င့္သံုးလာ ခဲ့တယ္။ ရွိသမွ် ပုဂၢလိက စီးပြားေရးလုပ္ငန္းေတြကို ျပည္သူပိုင္ သိမ္းပိုက္ခဲ့ တယ္။ အျခားဆိုရွယ္လစ္စီးပြားေရးစနစ္ကို က်င့္သံုးတဲ့ ႏိုင္ငံေတြထက္ ပိုမိုျပင္းထန္တဲ့စနစ္ကိုေဖာ္ထုတ္ခဲ့တယ္။ အလယ္အလတ္ လမ္းေၾကာင္း ကို က်င့္သံုးတဲ့ ႏိုင္ငံမွာ အခုလို အစြန္းတရား လက္ခံခဲ့တာဟာ အံ့ၾသစရာ ကိစၥတစ္ခုပါပဲ။ ရွင္သန္အရွိန္ရခါစ ပုဂၢလိကက႑ဟာ ေပ်ာက္ ဆံုးခဲ့တယ္။ စီးပြားေရးက်ပ္တည္းမႈေတြကို ေမွာင္ခိုစီးပြားေရးစနစ္နဲ႔ အေျဖထုတ္ ခဲ့ၾက တယ္။ အရာရာကို ကန္႔သတ္ထားေတြေၾကာင့္ အစစအရာရာရွားပါး ခဲ့တယ္။ လိုခ်င္တဲ့ ကုန္ပစၥည္းေတြကို တရားမ၀င္တဲ့ လမ္းေၾကာင္းနဲ႔ ေျဖရွင္း ခဲ့တယ္။ စီမံအုပ္ခ်ဳပ္မႈညံ့ဖ်င္းခဲ့မႈေၾကာင့္ ၁၉၈၇ ခုႏွစ္မွာ ျမန္မာႏိုင္ငံ ဟာ ကမၻာ့ဖြံ႕ၿဖိဳးမႈ အဆင့္အတန္း အနိမ့္ဆံုးစားရင္၀င္ျဖစ္တဲ့တယ္။

၁၉၈၈ ခုႏွစ္ကေန ၂၀၁၀ ျပည့္ႏွစ္အတြင္း စစ္အစိုးရဟာ ေစ်းကြက္ စီးပြားေရးစနစ္ကို စတင္အေကာင္ အထည္ေဖာ္ခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ စစ္မွန္တဲ့ ေစ်းကြက္စီးပြားေရးမဟုတ္ဘဲ အဆက္အသြယ္ အေပါင္းအသင္းကို အေျချပဳတဲ့ စီးပြားေရးစနစ္ကို က်င့္သံုးခဲ့တယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း နာမည္ႀကီး ခရိုနီ စီးပြားေရးစနစ္ကို ေဖာ္ထုတ္ခဲ့တာ။ ႏိုင္ငံတကာဖိအားေပးမႈေတြ ႏိုင္ငံေရး၊ စီးပြားေရး ပိတ္ဆို႔မႈေတြခံခဲ့ရတယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း ေမးခြန္း မေမးဘဲ စီးပြားေရးအက်ဳိး တစ္ခုတည္းကိုၾကည့္တဲ့ ႏိုင္ငံျခား ရင္းႏွီးျမွဳပ္ႏွံ မႈေတြကို ႀကိဳဆိုခဲ့တယ္။ လူ႔အခြင့္ အေရးပတ္၀န္းက်င္ ကာကြယ္ထိန္း သိမ္းေစာင့္ေရွာက္ မႈေတြကို လ်စ္လ်ဴရႈခဲ့တယ္။ ေကာင္းမြန္တဲ့စီမံအုပ္ခ်ဳပ္ မႈကို မက်င့္သံုးပဲ တစ္ကိုယ္ေကာင္းဆန္တဲ့ လုပ္ရပ္ေတြ လြမ္းမိုးခဲ့တယ္။ ရွိသမွ် သဘာ၀သယံဇာတပစၥည္း ေတြကို စည္းကမ္း မဲ့ေဖာ္ထုတ္ခြဲေ၀ ခဲ့ၾကတယ္။ ႏိုင္ငံခ်မ္းသာၿပီး လူေတြက ဆင္းရဲသြားၾကတယ္။ အခုလို ျဖစ္ တဲ့ အေျခခံအေၾကာင္းအခ်က္ကေတာ့ ႏိုင္ငံေရးေဘာဂေဗဒသာျဖစ္ တယ္။ ၂၀၁၀ ျပည့္ႏွစ္ေနာက္ပိုင္းမွာ အသြင္ကူးေျပာင္းဖို႔ ႀကိဳးစားခဲ့ေပမယ့္ ေအာင္ေအာင္ျမင္ျမင္ မေဆာင္ရြက္ႏိုင္ခဲ့ဘူး။ ၂၀၁၅ ခုႏွစ္ေရြးေကာက္ ပြဲ ရလဒ္ေၾကာင့္ တစ္ႏွစ္တာႏို္င္ငံေရးတာ၀န္ ယူထားတဲ့ အစိုးရအသစ္ အတြက္ တာ၀န္ေက်ပြန္တဲ့ ပုဂၢလိက က႑တစ္ခုကို ေဖာ္ထုတ္ႏိုင္ဖို႔ အခြင့္ အေကာင္း တစ္ရပ္ျဖစ္တယ္။ ျပည္သူနဲ႔အတူလက္တြဲၿပီး လူမႈေရးကို အေျချပဳတဲ့ ေစ်းကြက္စီးပြားေရးစနစ္ (Social Maket Economy) တစ္ရပ္ ကို ေဖာ္ထုတ္ဖို႔လိုအပ္မွာျဖစ္တယ္။ စီးပြားေရး ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈကို ႏို္င္ငံေတာ္ အစိုးရက ဦးေဆာင္ဦးရြက္ျပဳေပမဲ့ ပုဂၢလိကက႑မွ ေရွ႕တန္းက အေကာင္ အထည္ေဖာ္ရမွာသာျဖစ္တယ္။

အစိုးရဟာ စီးပြားေရးကို လြတ္လြတ္လပ္လပ္ လုပ္ႏိုင္မယ့္ ပတ္၀န္းက်င္ တစ္ရပ္ကို ဖန္တီးေပးရမယ္။ ဥပေဒေတြနဲ႔ အကာအကြယ္ေပးရမယ္။ တရားဥပေဒစိုးမိုးေရးကို အာမခံရမယ္။ ကိုယ္တိုင္ကိုယ္က် စီးပြားေရး ၀င္လုပ္တာကို အတတ္ႏိုင္ ဆံုးေရွာင္ရွားၿပီး စီးပြားေရး လုပ္တတ္တဲ့၊ လုပ္ႏိုင္တဲ့ ပုဂၢလိကက႑ကို လြတ္လပ္စြာ လုပ္ခြင့္ျပဳရမယ္။ ႏိုင္ငံ့ စီးပြားေရးနဲ႔ ပတ္သက္လာရင္ စီမံကိန္း (Plan) နဲ႔ အစီအစဥ္ (Planing ) ခြဲျခားဖို႔လိုအပ္ တယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏိုင္ငံဟာ စီမံကိန္းေတြကို သိပ္ႀကိဳက္ တယ္။ လြတ္လပ္ေရးရၿပီးခ်ိန္မွာ ျပည္ေတာ္သာ စီမံကိန္းကို ေဖာ္ထုတ္ခဲ့ သလို၊ မဆလေခတ္မွာလည္း ငါးႏွစ္စီမံကိန္းေတြကိုေရးဆြဲခဲ့ၾကတယ္။ စစ္အစိုးရ လက္ထက္မွာလည္း စီမံကိန္းေတြကို အားကိုးခဲ့ၾကတယ္။ ေခတ္ အဆက္ဆက္ အက်င့္ပါေနလို႔ထင္ပါရဲ႕ စီမံကိန္းေတြကို က်က်နနဆြဲ ခဲ့ေပမဲ့ အေကာင္အထည္ေဖာ္မႈမွာ အားနည္းခဲ့တယ္။ စကၠဴေပၚမွာ ေကာင္းလွတဲ့ စီမံကိန္းေတြဟာ လက္ေတြ႕နဲ႔ မနီးစပ္ခဲ့ဘူး။ အမွန္တကယ္လိုအပ္တာက အစီအစဥ္ျဖစ္တယ္။ မိမိရဲ႕ရည္မွန္းခ်က္ ရည္ရြယ္ခ်က္ေတြကို ၾကည္ လင္ျပတ္သားလွတဲ့ ရူပါရံုေဖာ္ထုတ္ၿပီး အစီအစဥ္ေတြကို ေဖာ္ထုတ္ရမယ္။ ေနာက္ အႏွစ္ ၁၅ ႏွစ္အတြင္း ႏုိင္ငံကို ဘယ္လိုျဖစ္ေစလဲ။ လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ႏွစ္ေလာက္က ကမၻာ့ကုလသမဂၢ အဖြဲ႕၀င္ႏိုင္ငံ အားလံုး လက္ခံထားတဲ့ စဥ္ဆက္မျပတ္ရည္မွန္းခ်က္ ၁၇ ခ်က္ဟာ ျမန္မာႏိုင္ငံအတြက္ ဦးတည္ ခ်က္ျဖစ္တယ္။ တိုးတက္ဖြံ႕ၿဖိဳးတဲ့ႏို္င္ငံေတြမွာ အမ်ဳိးသားစီမံကိန္း (National Plans) ဆိုတာမရွိဘူး။ အဖြဲ႕အစည္း ေတြ၊ ကုမၸဏီေတြ၊ လူ ပုဂၢဳိလ္ေတြဟာ လြတ္လပ္စြာ အစီအစဥ္ေတြခ်မွတ္ၾကၿပီး ႏိုင္ငံတိုး တက္ေအာင္ ႀကိဳးစား ၾကတယ္။

ပုဂၢလိကက႑ တိုးတက္ဖို႔အတြက္ အေျခခံတစ္ခုကေတာ့ တရားေသာ ယွဥ္ၿပိဳင္မႈျဖစ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ အစိုးရရဲ႕တာ၀န္ဟာ ေျမညီကြင္းကို ေဖာ္ ထုတ္ဖို႔ျဖစ္တယ္။ ယွဥ္ၿပိဳင္မႈလို႔ဆိုတဲ့ေနရာမွာ ျပည္တြင္း လုပ္ငန္းေတြ အတြက္သာမက ႏိုင္ငံျခားကုမၸဏီေတြကို ႀကိဳဆိုၿပီး ယွဥ္ၿပိဳင္မႈကို အားေပး ရမွာသာျဖစ္တယ္။ ႏိုင္ငံေရးအျမတ္ကို စီးပြားေရးအျမတ္ရေအာင္၊ ႏို္င္ငံျခား ရင္းႏွီးျမွဳပ္ႏံွမႈေတြကို ရဲရဲ၀ံ့၀ံ့ ႀကိဳဆိုရမွာျဖစ္တယ္။ စီးပြားေရးနယ္ပယ္ တိုင္း မွာ ယွဥ္ၿပိဳင္မႈကို အားေပးၿပီး ႏို္င္ငံျခားရင္းႏွီးျမွဳပ္ႏံွမႈေတြကို လက္ခံရမွာ သာျဖစ္တယ္။ ဒါကေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ ႏို္င္ငံေရးေဘာဂေဗဒ အျမင္ျဖစ္ တယ္။ တခ်ဳိ႕ကေတာ့ စီးပြားေရးကိုပိတ္ထားခ်င္တယ္။ ယွဥ္ၿပိဳင္မႈ ကိုေၾကာက္တယ္။ အသာစီရထားတဲ့သူေတြက မိမိအေျခအေနကို မထိ ခိုက္ေစခ်င္ဘူး။ ဒါေပမဲ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔အာရံုထားရမွာက ျပည္သူ႔မ်က္ႏွာ၊ စားသံုးသူေတြရဲ႕မ်က္ႏွာသာျဖစ္တယ္။

ရဲရင့္ျပတ္သားတဲ့စီးပြားေရး၊ လူမႈေရးမူ၀ါဒေတြ ခ်မွတ္ၿပီး စစ္မွန္တဲ့ လူမႈေစ်း ကြက္စီးပြားေရး စနစ္တစ္ရပ္ကိုေဖာ္ ထုတ္သင့္တယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အခ်ိန္ တိုတိုအတြင္း လိုအပ္တဲ့စီးပြားေရးနယ္ပယ္မွာ ေအာင္ျမင္မႈေတြ၊ တုိးတက္ မႈေတြ ရရွိေအာင္ ႏိုင္ငံေတာ္အစိုးရက ပုဂၢလိကက႑နဲ႔ ပူးေပါင္း ၿပီးေဆာင္ ရြက္ရမွာသာျဖစ္တယ္။

#ျမန္မာ့အလင္းသတင္းစာ (24.4.2017)

Credit: B2B Myanmar

Hypertension (ေသြးတိုးေရာဂါ)

Hypertension (1) ေသြးတိုးေရာဂါ (၁)

တကမာၻလံုးမွာ ေသြးတိုးရွိေနသူေပါင္း ၁ ဘီလီယမ္ေလာက္ရွိႏိုင္တယ္။ ေသြးလႊတ္ေၾကာထဲမွာ ဖိအားေတြ မ်ားေနတာကို ေခၚပါတယ္။ ေသြးဖိအားအေျဖမွာ အထက္ဂဏန္းနဲ႔ ေအာက္ဂဏန္းဆိုျပီးရွိတယ္။ အထက္ဂဏန္းဆိုတာ ႏွလံုးက ေသြးေတြကို ညွစ္ထုတ္လိုက္ခ်ိန္မွာ ရွိေနတဲ့ ေသြးလႊတ္ေၾကာထဲရွိတဲ့ ဖိအားျဖစ္ျပီး၊ ေအာက္ဂဏန္းကေတာ့ သာမန္အခ်ိန္မွာရွိေနတဲ့ ဖိအားျဖစ္တယ္။ ေသြးဖိအားကို ၅ မိနစ္ျခား ၂ ခါတိုင္းတာ ေကာင္းတယ္။

• ပံုမွန္ = အေပၚဂဏန္း ၁၂ဝ နဲ႔ေအာက္၊ ေအာက္ဂဏန္း ၈ဝ နဲ႔ေအာက္၊
• ေသြးတိုး ရွိခ်င္သလို အဆင့္ = အေပၚဂဏန္း ၁၂ဝ-၁၃၉၊ ေအာက္ဂဏန္း ၈ဝ-၈၉၊
• ေသြးတိုး အဆင့္ (၁) = အေပၚဂဏန္း ၁၄ဝ-၁၅၉ ေအာက္၊ ေအာက္ဂဏန္း ၉ဝ-၉၉၊
• ေသြးတိုး အဆင့္ (၂) = အေပၚဂဏန္း ၁၆ဝ နဲ႔အထက္၊ ေအာက္ဂဏန္း ၁ဝဝ နဲ႔အထက္။

ေသြးတိုး ႏွစ္မ်ိဳးရွိပါတယ္။ ၉ဝ-၉၅% မွာ အေၾကာင္းရင္းတိတိက်က်မသိရဘဲျဖစ္တယ္။ Essential hypertension လို႔ ေခၚတယ္။ Secondary hypertension ေခၚ အမ်ိဳးအစားမွာေတာ့ ေက်ာက္ကပ္ေရာဂါ၊ ေသြးလႊတ္ေၾကာမၾကီးေရာဂါ၊ ေက်ာက္ကပ္ အထက္မွာရွိတဲ့ (အျဒီနယ္လ္-ဂလင္း) ေရာဂါေတြေၾကာင့္ ျဖစ္ရတယ္။ NSAIDs အနာအကိုက္ေပ်ာက္ေဆးနဲ႔ စတီရြိဳက္ေဆးေတြေၾကာင့္လဲ ျဖစ္ႏိုင္တယ္။ ကုိယ္ဝန္ေဆာင္ ၁ဝ% မွာလဲ ျဖစ္တတ္တယ္။ အအိပ္ပ်က္ရင္လည္း ျဖစ္တတ္တယ္။

ဘာလကၡဏာမွမျပသူက ပိုမ်ားတယ္။ ေခါင္းမူး၊ ေခါင္းကိုက္္ မ်က္စိဝါး၊ အန္တာျဖစ္ႏိုင္တယ္။ ေသြးထဲမွာ Creatinine မ်ားေနတာကို စမ္းေတြ႔ရမယ္။ ဆီးထဲမွာလဲ (ပရိုတင္း) ပါေနႏိုင္တယ္။ အသက္ ၄ဝ-၇ဝ ႏွစ္ၾကား လူေတြ အထက္ေသြး ၂ဝ တိုးတိုင္း၊ ေအာက္ေသြး ၁ဝ တိုးတိုင္း ႏွလံုးေသြးေၾကာေရာဂါျဖစ္စရာ ၂ ဆ တိုးလာတယ္။

နာတာရွည္ေသြးတိုးျဖစ္လာရင္၊ ေသြးလႊတ္ေၾကာေလးေတြရဲ႕နံရံေတြ ထူျပီးမာလာမယ္၊ ႏွလံုးေသြးလႊတ္ေၾကာက်ဥ္းလို႔ Myocardial infarction ႏွလံုးေသြးေၾကာက်ဥ္းပိတ္ႏိုင္တယ္၊ အဲလိုျဖစ္လို႔ ရင္ပတ္အလြန္နာတာကို Heart attack ရတယ္လို႔ေခၚတယ္။ အလုပ္ပိုလုပ္ရလို႔ ႏွလံုးၾကီးလာမယ္။ Diastolic dysfunction, CHF, Cardiac arrhythmias ႏွလံုးေရာဂါတခုခု ျဖစ္ႏိုင္တယ္၊ ၂၅% မွာ ECG နဲ႔ သိႏိုင္တဲ့ ႏွလံုးဘယ္ဘက္ေအာက္ခန္းၾကီးတာ ျဖစ္တတ္တယ္။ ဦးေႏွာက္ေသြးေၾကာက်ဥ္း-ပိတ္-ေသြးယိုလို႔ ဦးေႏွာက္ အလုပ္မလုပ္ႏိုင္ေတာ့ဘဲ ေလျဖတ္တာကို Stroke ရတယ္လို႔ ေခၚတယ္။ ၈၅% က ေသြးလႊတ္ေၾကာေလးေတြ က်ဥ္းျပီးျဖစ္ရတယ္။ ၁၅%က ေသြးယိုလို႔ ျဖစ္ရတယ္။
မွတ္ဥာဏ္ခ်ိဳ႕တဲ့မႈလဲ ျဖစ္ႏိုင္တယ္။ မ်က္စိထဲက အရုပ္ထင္တဲ့ေနရာ Retina သြားတဲ့ေသြးလႊတ္ေၾကာေတြကို ထိခိုက္ႏိုင္တယ္။ ေက်ာက္ကပ္ေရာဂါ ဝင္လာႏိုင္တယ္။ ေျခဖ်ားလက္ဖ်ားေသြးမေလွ်ာက္လို႔ Gangrene အနာျဖစ္တတ္တယ္။

ဆရာဝန္ေတြက အေတာ္ညံ့ၾကတယ္။ ေပ်ာက္ေအာင္မလုပ္ႏိုင္ေသးပါ။ ေသြးတိုးရွိ-မရွိ ေစာေစာစီးစီးသိရင္ ေကာင္းတယ္။ ေနာက္ဆက္ေရာဂါေတြမျဖစ္ေအာင္ကာကြယ္ႏိုင္မယ္။ ေသြးက်ေဆးအမ်ိဳးမ်ိဳးရွိတယ္။ အလြန္ အေရးပါတာ အစားအစာ၊ ေဆးလိပ္၊ အရက္၊ ေကာ္ဖီ၊ ဝတာေတြက ပိုဆိုးေစသည္။ ေလ့က်င့္ခန္းလုပ္ရင္ သက္သာမယ္။

ေသြးက်ေဆးအမ်ိဳးမ်ိဳး
၁။ Diuretics ဆီးသြားေစတဲ့ေဆးအုပ္စု၊ Hydrochlorothiazide, Lasix, Torsemide, Triamterene, Hydrochlorothiazide, Metolazone

၂။ Beta-blockers (ဘီတာ-ဘေလာ့ကား) အုပ္စု၊ Atenolol, Propranolol, Metoprolol, Nadolol, Betaxolol, Acebutolol, Pindolol, Bisoprolol

၃။ ACE inhibitors (ေအစီအီး-အင္ဟဘစ္တာ) အုပ္စု၊ Enalapril, Captopril, Lisinopril, Benazepril, Quinapril, Perindopril, Ramipril, Trandolapril, Fosinopril, Moexipril

၄။ Angiotensin receptor blocker (ARB) (ေအအာရ္ဘီ) အုပ္စု၊ Losartan, Irbesartan, Valsartan, Candesartan, Olmesartan, Telmisartan, Eprosartan

၅။ Calcium channel blockers (CCBs) (စီစီဘီ) အုပ္စု၊ Amlodipine, Sustained release Nifedipine, Felodipine, Nisoldipine

၆။ Alpha-blockers (အာလ္ဖါ-ဘေလာ့ကား) အုပ္စု၊ Clonidine
ေသြးက်ေဆးတမ်ိဳးမကေရာေပးပါမယ္။ လိုလာရင္ အတိုးအေလွ်ာ့နဲ႔ ေဆးေျပာင္းေပးမယ္။ ႏွလံုးမေကာင္းရင္၊ ေက်ာက္ကပ္မေကာင္းရင္၊ ႏွလံုးေသြးေၾကာက်ဥ္းေနရင္၊ (ACE) inhibitors or (ARB) ေဆးေတြကို သံုးသင့္တယ္။ ႏွလံုးခုန္ျမန္ေနသူမ်ားေနသူေတြကို Beta-blockers ေဆးေတြကိုသံုးသင့္တယ္။ ကိုယ္ေရာင္ေနရင္ Diuretics ဆီးသြားေစတဲ့ ေဆးေတြပါေပးရမယ္။ ကိုယ္ဝန္ေသြးဆိပ္တက္ေရာဂါ (PET) or Eclampsia ျဖစ္ေနရင္ Beta-blockers, Hydralazine, Labetalol, Alpha Methyldopa, Calcium Channel Blockers ေတြေပးႏိုင္တယ္။ ACE inhibitors, ARB drugs, Diuretics ေတြကို မေပးရပါ။ ေသြးတိုးမ်ားလြန္းေနရင္ (ACE) inhibitors, (ARB), Beta-blockers, Diuretic, Calcium Channel Blockers, Alpha-blockers, Clonidine, Minoxidil, Vasopeptidase blocker ေတြကိုေပးႏိုင္တယ္။ အေရးေပၚအေျခအေနမွာ Sodium Nitroprusside နဲ႔ Labetalol ထိုးေဆးထိုးေပးႏိုင္တယ္။

ေသြးတိုးနဲ႔ အစားအစာ
အစားမေတာ္တလုပ္ဆိုတာ ဒီေနရာမွာလဲမွန္တယ္။ (DASH) ဆိုတဲ့နည္းကို အေမရိကန္ဆရာဝန္ေတြက ညႊန္းတယ္။ ဆန္-ဂ်ံု-ေျပာင္း-ေျပာင္းဖူး-ဘာလီ-ရိုင္းစပါး-အုတ္စပါးစတဲ့ အႏွံေတြကို ေဖြးျဖဴသြားတဲ့အထိ မဖြပ္ေသးဘဲစားသံုးတာ ပိုေကာင္းတယ္။ ၾကက္သား၊ ငါးနဲ႔ အေစ့အဆံေတြကို အစားခိုင္းျပီး၊ အဆီ၊ အမဲသား-ဝက္သား-ဆိတ္သား၊ အခ်ိဳေတြနဲ႔ သၾကားပါေသာက္စရာေတြကို ေလွ်ာ့ေစတယ္။ လူအမ်ားစားသံုးၾကတဲ့ ၾကံကထုတ္တဲ့ Sucrose သၾကားမ်ိဳးက ေသြးတိုးေစတယ္။ (ဖိုင္ဘာ) ေခၚတဲ့ အမွ်ဥ္ပါတဲ့အစာေတြကို ညႊန္းတယ္။ ဆားစားရင္ ေသြးတိုးမ်ားတယ္။ ဆားဆိုတာ (ဆိုဒီယမ္) ျဖစ္တယ္။ ဆားစားမ်ားတဲ့ လူမ်ိဳးေတြမွာ ေသြးတိုးပိုျဖစ္တယ္။ NIH ကေနသတ္မွတ္ေပးထားတဲ့ တေန႔တာ စားရမဲ့ ဆားပမာဏဟာ 2,400 mg ထက္ မပိုသင့္ပါတဲ့။ အိမ္သံုးဆားမွာ (ဆိုဒီယမ္) ၄ဝ% ပါတယ္။ အၾကမ္းဖ်င္း ပါးစပ္ထဲဝင္သမွ် အစာ-အရည္ေတြထဲမွာ တေန႔ကို ဆား လက္ဖက္ရည္ဇြန္း တဇြန္းစာသာ ပါပါေစ။ တေန႔ကို ဆား 1,500 mg သာ စားသူေတြမွာ အက်ိဳးရွိတာေတြ႔ရတယ္။ အစာအာဟာရနည္းနဲ႔ ကုသလို႔ ေသြးတိုးမျဖစ္၊ ေသြးတိုးရွိေနရင္လဲ သက္သာတယ္။ တရုတ္နံနံ၊ ၾကက္သြန္ျဖဴ၊ ၾကက္သြန္နီ၊ ခရမ္းခ်ဥ္၊ မံုလာပြင့္စိမ္း၊ မံုလာဥနီ၊ နႏြင္း၊ စမုန္နက္၊ ေတာရုံး၊ ငရုတ္ေကာင္း၊ ပင္စိမ္း၊ ဝယ္စားတဲ့အစာေတြထဲမွာ ဆားဘယ္ေလာက္ ပါတယ္ဆိုတာ သတိထား ဆင္ျခင္-ေရွာင္ၾကဥ္ပါ၊ အသင့္ဝယ္ရတဲ့အစားအစာ၊ သြားရည္စာေတြေရွာင္ပါ။ ခ်က္-ျပဳတ္-ေက်ာ္-လွာ္ျပီးသာ အစားထဲ ဆား ထပ္မထည့္ပါနဲ႔။ အိႏၵိယား၊ မီဇိုးနဲ႔ ခ်င္းလူမ်ိဳးေတြ ဆားပန္းကန္ တည္တဲ့အေလ့ ရွိၾကတယ္။ ဆိုးေစႏိုင္တယ္။ ဗမာၾကိဳက္ ငါးပိ-ငံျပာရည္-ငါးေျခာက္-ပုဇြန္ေျခာက္၊ တရုတ္လက္စြဲ ပဲငံျပာရည္၊ (ဆိုယာ-ေဆာ့စ္)၊ (ဘာဘီက်ဴး-ေဆာ့စ္)၊ ေလွ်ာ့ပါ။ အခ်ဥ္တည္ထားတာ မစားပါနဲ႔၊ ဆားသံုး-အေျခာက္လွမ္းအစာ မတည့္ပါ။ ဟင္းခ်ိဳမံႈ႔၊ အသားမံႈ႕ေတြမွာ (MSG) မွာ (ဆိုဒီယမ္) ပါလို႔ မသင့္ပါ။

ဆားတခုထဲ ေလွ်ာ့တာနဲ႔ မရေသးပါ။ (ပိုတက္ဆီယမ္) မ်ားဘို႔ လိုေသးတယ္။ Potassium acetate, Potassium bicarbonate, Potassium citrate, Potassium chloride, Potassium gluconate နာမည္နဲ႔ ေဆးေသာက္ပါ၊ ငါး၊ ပင္လယ္စာ၊ ခ်ဥ္တဲ့အသီး၊ ပန္းသီး၊ ငွက္ေပ်ာသီး ေတြနဲ႔ မံုလာပြင့္စိမ္း၊ ပဲ၊ ပဲသီး၊ ခရမ္းခ်ဥ္၊ အခြံပါအာလူး၊ ဟင္းႏုႏြယ္ရြက္၊ မံုညင္းျဖဴေတြမွာမ်ားမ်ားပါတယ္။ ကေလးေတြမွာ (ပိုတက္ဆီယမ္) တေန႔ 780-1,600 mg နဲ႔ လူၾကီးေတြမွာ 1,600-2,000 mg လိုတယ္။ Omega-3 fatty acids က အက်ိဳးမ်ားေစတယ္။ Calcium (800-1,200 mg) ဒါမွမဟုတ္ Magnesium (300 mg) ေသာက္ပါ။

ေသြးတိုး အစာအာဟာရ ဥပေဒသ = S သံုးလံုးေရွာင္ဥပေဒသ မွတ္ပါ။ Saturated fat, Sugar and Salt ေတြ နည္းရမယ္။ အဆီအမ်ိဳးအစား မ်ားတဲ့အစာအစာေတြ = မလိုင္၊ ဒိတ္ခဲ၊ ေထာပတ္၊ ဂီး၊ စားအုံးဆီ၊ ဝါေစ့ဆီ၊ ေခ်ာ့ကလက္၊ (ကယ္လိုရီ) + ကိုယ္အေလးခ်ိန္ + အဆီေတြဟာ ေသြးတိုးအတြက္ မေကာင္းပါ။ (ဆိုဒီယမ္) မ်ားတာ လံုးဝမေကာင္းပါ။ (ပိုတက္ဆီယမ္) မ်ားတာ ေကာင္းတယ္။ (ကယ္လ္ဆီယမ္) နည္းတာ မေကာင္းပါ။

ေသြးတိုးသမားေတြအတြက္ ေလ့က်င့္ခန္း
ေသြးပူ-ေလ့က်င့္ခန္း ၅-၁ဝ မိနစ္ နဲ႔စပါ။ (ေယာဂ) ျဖစ္ျဖစ္ တျခားနည္းျဖစ္ျဖစ္လုပ္ပါ။ အမ်ားဆံုး-ႏွလံုးခုန္နွဳန္း ရဲ႕ ၈ဝ% ထက္ မပိုသင့္ပါ။ ၂၂ဝ ထဲကေန ကိုယ့္အသက္ကို ႏုတ္ရင္ MHR ရတယ္။ (MHR = 220 – Age) ကိုယ့္အေလးခ်ိန္ကေန ဖိစီးတဲ့ ေလ့က်င့္နည္းမ်ိဳး မလုပ္သင့္ပါ။ အမ်ားအားျဖင့္ လူေတြက ဝၾကလို႔ပါ။ တခါလုပ္ရင္ ၂ဝ-၃ဝ မိနစ္ ၾကာသင့္တယ္။ ၇ ရက္တပါတ္မွ ၄ ရက္လုပ္သင့္တယ္။ ျပီးရင္ ၅-၁ဝ မိနစ္ နားလိုက္ပါ။ အေလးခ်ိန္-ေလွ်ာ့နည္းလုပ္ေနတံုးမွာ အသက္ရွဴေအာင့့္ထားတာမ်ိဳး မလုပ္ပါနဲ႔။

စာေတြကို ေအးေအးေဆးေဆးဖတ္ျပီး လိုတာကိုလုိက္နာပါ။

Hypertension (2) ေသြးတိုးေရာဂါ (၂)

High blood pressure ေသြးဖိအားမ်ားေနတာကို Hypertension ေသြးတိုးေရာဂါလို႔ေခၚတယ္။ ႏွလံုးကေန တကိုယ္လံုးကို စီးေလွ်ာက္ေနတဲ့ေသြးေတြက ေသြးေၾကာနံရံေပၚကို ဘယ္ေလာက္ဖိအားနဲ႔ သက္ေရာက္ေနသလဲ တိတိက်က်တိုင္းတာတဲ့ ကိန္းဂဏန္းျဖစ္တယ္။ ဒီဖိအားမ်ားေနတာက စဥ္တိုက္ဆက္တိုက္လို ျဖစ္ေနတာမို႔ ၾကာလာတာနဲ႔ ေသြးေၾကာေတြေတြကို ပ်က္စီးေစရံုသာမကဘဲ ႏွလံုးမွာပါေရာဂါရလာေစႏိုင္တယ္။ ေသြးဖိအားကို ထိန္းမထားႏိုင္ရင္ တခ်ိန္မွာ ႏွလံုးေရာဂါ၊ ဦးေႏွာက္-ေသြးေၾကာေရာဂါနဲ႔ ေက်ာက္ကပ္ေရာဂါ တမ်ိဳးမ်ိဳးရလာေစႏိုင္တယ္။

• ေသြးတိုးလကၡဏာေတြ
မ်ားေသာအားျဖင့္ ဘာမွမခံစားရသလိုေနျပီး ရုတ္တရက္ အသက္ကို ရန္ရွာႏိုင္တဲ့ အျပင္းအထန္ေရာဂါရတတ္လို႔ တိတ္တဆိတ္ လူသတ္သမားလို႔ တင္စားေလ့ရွိတယ္။ အဲလိုလူမ်ိဳး ၅ ေယာက္မွာ ၁ ေယာက္ရွိတယ္။ အျပင္မွာ ဘာမွမျဖစ္သလိုေနေပမဲ့ ကိုယ္တြင္းထဲမွာေတာ့ ႏွလံုး၊ အဆုပ္၊ ဦးေႏွာက္ နဲ႔ ေက်ာက္ကပ္ေတြကို ထိခိုက္ေနတယ္။

• ဘာလို႔ ေသြးတိုးရတာလဲ
ေဝဒနာသည္အမ်ားစုမွာ ဘာလို႔ ေသြးတိုးလာျဖစ္သလဲ ဆရာဝန္ေတြက အေၾကာင္းရွာမရၾကဘူး။ လူၾကီးတေယာက္ရဲ႕ ပံုမွန္ ေသြးဖိအားဟာ 120/80 ထက္မမ်ားရဘူး။ အထက္ဂဏန္းလို႔ေခၚတာက ႏွလံုးကေန ညွစ္ေနခ်ိန္မွာ ရွိတာျဖစ္တယ္။ ေအာက္ဂဏန္းဆိုတာက ႏွလံုးက တခါနဲ႔တခါၾကား နားေနခ်ိန္မွာရွိတာ ျဖစ္တယ္။ အေၾကာင္းရွာရတာေတြထဲမွာ ေက်ာက္ကပ္နဲ႔ သူ႔အထက္နားကအဂၤါမွာ ေရာဂါေတြပါတယ္။

• ေသြးတိုးရွိႏိုင္ေနျပီဆိုတာ
လူဦးေရရဲ႕ ၄ ပံု၁ ပံုမွာ သတိေပးခ်က္အဆင့္ ရွိေနတယ္လို႔ ေျပာရင္ ေျခာက္ေျပာတာ မဟုတ္ပါ။ အထက္ဂဏန္း 120 နဲ႔ 139 ၾကား၊ ေအာက္ဂဏန္း 80 နဲ႔ 89 ၾကား ရွိေနသူေတြပါတယ္။ ဒီလိုလူေတြက သာမန္ ေသြးဖိအား ရွိေနသူေတြထက္ ႏွလံုးေရာဂါရလမ္း ၂ ဆ ပိုတယ္။ ဆရာဝန္ဆီလာရင္ လူေနမႈပံုစံ ေျပာင္းပါလို႔ အၾကံေပးလိမ့္မယ္။

• အႏၲရာယ္နယ္ေျမ
ေသြးဖိအား 140/90 နဲ႔အထက္ရွိေနပမဲ့ လကၡဏာေတြ မခံစားရတာ ရွိႏိုင္တယ္။ 180/110 ဆိုရင္ေတာ့ စိုးရိမ္အမွတ္ ေရာက္ေနျပီ။ ခဏေလး ကိုယ္ေရာစိတ္ပါ နားလိုက္ပါ။ ေသြးဖိအားျပန္တိုင္းပါ။ ဒိထက္မက်ရင္ အေရးေပၚဌာန အျမန္ ၾကြပါ။ ဦးေႏွာက္ထိခိုက္တာ၊ ႏွလံုးေရာဂါ၊ ေက်ာက္ကပ္ေရာဂါနဲ႔ သတိလစ္တာေတြ ျဖစ္လာႏိုင္စရာရွိေနျပီ။ ေခါင္းတအားကိုက္မယ္၊ စိုးရိမ္စိတ္ကဲေနမယ္၊ ႏွာေခါင္းေသြးယိုမယ္၊ အသက္ရွဴမဝျဖစ္မယ္။

• ဘယ္လိုလူေတြမွာ လာျဖစ္သလဲ
အသက္ ၄၅ ႏွစ္အထိ ေယာက္်ားေတြက မိန္းမေတြထက္ ပိုျဖစ္ႏိုင္တယ္။ ဒိထက္ၾကီးရင္ အတူတူျဖစ္ၾကတယ္။ မိန္းမေတြက အသက္ ၆၅ ႏွစ္ေက်ာ္လာရင္ ပိုျဖစ္တယ္။ ဆီးခ်ိဳေရာဂါလိုဘဲ မိသားစုထဲမွာ တေယာက္ျဖစ္ရင္ ေနာက္လူလဲ ျဖစ္တတ္တယ္။ အားလံုးေတာ့ မဟုတ္ပါ။ ဆီးခ်ိဳရွိေနသူထဲက ၆ဝ% မွာ ေသြးတိုးလဲတြဲရွိေနတယ္။

• ဆားနဲ႔ ေသြးတိုး အမ်ိဳးေတာ္တယ္
လူေတြ၊ တိရစၧာန္ေတြ ဆားမရွိရင္ အသက္မရွင္ႏိုင္ဘူး။ ဒါေပမဲ့ ေသြးတိုးနဲ႔မတည့္ပါ။ ဆားထဲမွာ အမ်ားဆံုး ပါေနတာက (ဆိုဒီယမ္) ျဖစ္တယ္။ ဒီဓါတ္ကေန ေသြးဖိအားတက္ေစတာေသျခာတယ္။ (ဆဲလ္) ေတြထဲ ေရပိုေအာင္းေစလို႔ ကိုယ္ေရာင္မယ္။ လူတေယာက္ တေန႔မွာ (ဆိုဒီယမ္) 1,500 milligrams ထက္ မ်ားအစားဘို႔ျဖစ္တယ္။ သိတဲ့အတိုင္း သူတို႔က အာရွသားေတြထက္ လူေကာင္ၾကီးေသးေတာ့ ကြ်န္ေတာ္တို႔က ပိုနည္းသင့္ေသးတယ္။ အလြယ္ဝယ္စားလို႔ရတာေတြ၊ ျပဳျပင္စီမံထားတဲ့ အစာေတြကေန လိုအပ္ခ်က္ထဲက ၇၅% ရေနတာ သတိထားပါ။

• ေသြးတိုးမ်ားတာနဲ႔ စိတ္ဖိအား
စိတ္ဖိအားမ်ားရင္ ေသြးတိုးမ်ားတယ္။ ဘာလို႔လဲေတာ့ အဆက္အစပ္မျပႏိုင္ေသးဘူး။ ဒါေပမဲ့ စိတ္ဖိစီးမႈမ်ားသူေတြဟာ ႏွလံုးေရာဂါရလမ္းလဲ မ်ားတယ္။ ဒီလိုလူေတြက အစားေကာင္းေကာင္းမစား၊ အရက္ေသာက္၊ ေဆးလိပ္ေသာက္တာေတြလဲ လုပ္ၾကေတာ့ ဆက္စပ္ေနတယ္။

• ေသြးခ်ိန္နဲ႔ ကိုယ္အေလးခ်ိန္
ဝတဲ့သူေတြဟာ သူတို႔ႏွလံုးအေပၚဖိအား မ်ားေနေစလို႔ ေသြးတိုးျဖစ္ဘို႔ မ်ားတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အစားအေသာက္မွာ ဆား ေလွ်ာ့စားဘို႔နဲ႔အတူ ကိုယ္အေလးခ်ိန္ခ်ဘို႔၊ (ကလိုရီ) ခ်ဘို႔ လိုအပ္တယ္။ အဆီလဲေလွ်ာ့၊ သၾကားလဲ နည္းေစရတယ္။ အသီးအႏွံေတြ၊ အသီးအရြက္ေတြကို ပိုစားသင့္တယ္။ အဆီလြတ္အသားနဲ႔ (ဖိုင္ဘာ) မ်ားအစားေတြကို အစားခိုင္းတယ္။ အေလးခ်ိန္ ၁ဝ ေပါင္က်တာနဲ႔ အႏၲရာယ္ကိုနည္းေစတယ္။

• ေသြးတိုးနဲ႔ အရက္
အရက္မ်ားရင္ ေသြးတိုးမ်ားေစတယ္။ အေမရိကန္ႏွလံုးအသင္းရဲ႕ လမ္းညႊန္ခ်က္မွာ အရက္ကို လူတိုင္းလိုလို ေသာက္ေနတဲ့ႏိုင္ငံမို႔ အမ်ိဳးသားတိုင္း ၂ ခါေသာက္၊ နဲ႔ အမ်ိဳးသမီးတိုင္း ၁ ခါေသာက္ထက္ မပိုဘို႔ပါေနတယ္။ ၁ ခါ ေသာက္ဆိုတာ ဘီယာ ၁၂ ေအာင္စ၊ ဝိုင္ ၄ ေအာင္စ၊ အရက္ (80-Proof) ၁ ေအာင္စခြဲ နဲ႔ အရက္ (100-Proof) ၁ ေအာင္စကို ေျပာတာျဖစ္တယ္။

• ေသြးတိုးနဲ႔ (ေကဖင္း)
(ေကဖင္း) ပါတဲ့ ေကာ္ဖီ စတာေတြ ေသာက္ရင္ လူက တမ်ိဳးတမည္ျဖစ္သလို ေသြးတိုးကိုလဲ တက္ေစတယ္။ ယာယီ သေဘာေတာ့ ျဖစ္တယ္။ တေန႔ ၁ ခြက္၊ ၂ ခြက္ သတ္မွတ္တယ္။

• ေသြးတိုးနဲ႔ ကိုယ္ဝန္
ကိုယ္ဝန္ေဆာင္လို႔ ေသြးတိုးတယ္ဆိုတာ ျဖစ္တတ္တယ္။ ကိုယ္ဝန္ ေနာက္ပိုင္းမွာ အျဖစ္မ်ားတယ္။ ေဆးကုသမႈ မလုပ္ရင္ ဆိုးဝါးတာေတြ ဆက္ျဖစ္လာႏိုင္တယ္။ ဥပမာ PET ကိုယ္ဝန္ေဆာင္ေသြးဆိပ္တက္ျခင္းမျဖစ္မီအဆင့္) ကေန မိခင္ေရာ ကေလးပါ ဆိုးဝါးတာေတြျဖစ္ေလာေစႏိုင္တယ္။ ဒီလိုျဖစ္သူေတြ ကေလးေမြးျပီး ျပန္ေကာင္းပါတယ္။

• ေသြးတိုးနဲ႔ ေဆးဝါးေတြ
အေအးမိေဆးေတြထဲမွာ Decongestants အမ်ိဳးအစားေဆးေတြ ပါေနတယ္။ ဒီေဆးက ေသြးတက္ေစႏိုင္တယ္။ တျခားေဆးေတြကေတာ့ အကုိက္အခဲေပ်ာက္ေဆးေတြ၊ (စတီရြိဳက္) ေဆး၊ ပိန္ေဆး၊ ကိုယ္ဝန္တားေဆးနဲ႔ စိတ္က်ေဆးေတြ ျဖစ္တယ္။

• ေကာ္လာျဖဴေသြးတိုး
အလုပ္လုပ္တဲ့ေနရာ၊ ရံုးေတြမွာ ေသြးခ်ိန္တိုင္းရင္ အိမ္မွာေနရင္း တိုင္းတာထက္ တက္ေနတတ္တယ္။ လူနာေတြလဲ ေဆးခန္းလာဘူးကာစ၊ ေဆးခန္းသစ္လာစ၊ ဆရာဝန္-ဆရာမ အသစ္နဲ႔ စစ္ကာစ အခ်ိန္ေတြမွာ ေသြးခ်ိန္ နည္းနည္း ပိုတက္ေနတတ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ အိမ္မွာ ေအးေအးေဆးေဆး တိုင္းတာတာက ပိုေသျခာတဲ့ဂဏန္းကို ရေစႏိုင္တယ္။ ဒါေပမဲ့ လူတိုင္းက အိမ္မွာခ်ည္း အျမဲေနၾကတာ မဟုတ္ပါ။ အျပင္ေနရလို႔ ေသြးခ်ိန္တက္တာလဲ သူ႔ေသြးခ်ိန္ဘဲျဖစ္တယ္။

• ေသြးတိုးနဲ႔ ကေလး
ေသြးတိုးဟာ လူၾကီးေရာဂါ မွန္တယ္။ ကေလးေတြလဲ မျဖစ္ဘူး မေျပာႏိုင္ပါ။ ကေလး ဝေနမယ္၊ မိဘေတြမွာ ေသြးတိုး ရွိေနမယ္ဆိုရင္ ကေလးလဲ တက္ေနႏိုင္တယ္။ ကေလးရဲ႕ အသက္၊ အရပ္၊ က်ား-မ မတူရင္ ေသြးခ်ိန္မတူဘူး။

• ေသြးတိုးကို ဘယ္လိုကုသလဲ
အစားအေသာက္ ေရြးစားတာေၾကာင့္ ေသြတိုးက်ေစတယ္။ DASH ဆိုတာ Dietary Approaches to Stop Hypertension ကို အတိုေကာက္ေရးတာပါ။ အသီးေတြ၊ ဟင္းသီး-ဟင္းရြက္ေတြ၊ ျဖဴေနေအာင္ခြ်တ္မထားတဲ့အဆံေတြ၊ အဆီလြတ္ႏို႔၊ ငါး၊ ၾကက္သား၊ အေစ့အဆံေတြကိုစားခိုင္းတာျဖစ္တယ္။ အမဲသား-ဆိတ္သား၊ အဆီ၊ အခ်ိဳေတြ ေလွ်ာ့စားေစတယ္။ (ဆိုဒီယမ္) နည္းေလ ေကာင္းေလျဖစ္တယ္။

• ကိုယ္လက္ေလ့က်င့္ခန္း
ပံုမွန္ေလ့က်င့္ခန္းလုပ္တာ ေသြးတိုးအတြက္လဲ သက္သာေစတယ္။ ၇ ရက္တပါတ္မွာ မျပင္းထံတဲ့ ေလ့က်င့္ခန္း မိနစ္ ၁၅ဝ လုပ္သင့္တယ္။ ဥယ်ာဥ္လုပ္တာ၊ လမ္းတိုေလွ်ာက္တာ၊ စက္ဘီးစီးတာ၊ (ေအရိုးဘစ္) လုပ္တာေတြလဲ ပါတယ္။ ၾကြက္သား ဆန္႔တန္းတာကိုလဲ တပါတ္မွာ ၂ ခါလုပ္သင့္တယ္။

• Diuretics ဆီးသြားေစတဲ့ေဆး
သတိေပးခ်င္တာက ဆီးေဆးဆိုတာ မတူတဲ့ ၂ မ်ိဳး မေရာေစခ်င္ဘူး။ ဆီးကို အတင္းသြားခိုင္းတဲ့ေဆး နဲ႔ ဆီးေအာင့္လို႔ ေသာက္ရတာ မတူပါ။ ေသြးတိုးမွာ ဆီးကို တမင္တကာ သြားေစေအာင္ လုပ္ရတယ္။ ေသြးက်တာျမန္လို႔ ပဌမတန္းစားေဆး အေနနဲ႔ သံုးေလ့ရွိတယ္။ ဆီးသြားရင္ ကိုယ္ထဲကေန ေရေရာ၊ ဆားေရာထြက္ကုန္ေစတယ္။ သတိထားစရာက တခ်ိဳ႕ ဆီးေဆးေတြက ပိုတက္ဆီယမ္နည္းေစႏိုင္လို႔ ၾကြက္သားနာတာ၊ အားယုတ္တာေတြ ျဖစ္ေစႏိုင္တယ္။ တခ်ိဳ႕ဆီးေဆးက ဆီးခ်ိဳတက္ေစတတ္တယ္။ တခ်ိဳ႕မွာ ေယာက္်ားလိင္အေရး နည္းေစႏိုင္တယ္။

• Beta-blockers (ဘီတာ-ဘေလာ့ကာ) ေဆး
ဒီေဆးမ်ိဳးက ႏွလံုးခုန္တာေႏွးေစတယ္။ တျခားႏွလံုးေရာဂါအတြက္လဲ သံုးတယ္။ ဥပမာ Arrhythmia ေရာဂါ။ ဒီေဆးမ်ိဳးက အိပ္မေပ်ာ္တာ၊ ေခါင္းမူးတာ၊ အားယုတ္တာ၊ ေျခ-လက္ေအးစက္တာနဲ႔ ေယာက္်ား လိင္အားနည္းတာေတြ ျဖစ္ေစႏိုင္တယ္။

• ACE Inhibitors (ေအ-ဟီ-အီး အင္န္ဟဘစ္တာ) ေဆး
ေသြးေၾကာေတြကို က်ံဳ႕ေစ-က်ဥ္းေစတဲ့ ကိုယ္ကေနထြက္တဲ့ Angiotensin II ဓါတ္ကို ဆန္႔က်င္တယ္။ ဒီေဆးမ်ိဳးက ေခ်ာင္းေျခာက္ဆိုးတာ၊ အေရျပားအနီစက္ထြက္တာ၊ ေခါင္းမူးတာ၊ (ပိုတက္ဆီယမ္) မ်ားတာေတြ ျဖစ္ေစႏိုင္တယ္။ ကိုယ္ဝန္ေဆာင္ခ်ိန္မွာ မေပးသင့္ဘူး။

• ARBs (ေအ-အာရ္-ဘီ) ေဆး
ဒီေဆးမ်ိဳးက ေသြးေၾကာေတြကို က်ံဳ႕ေစ-က်ဥ္းေစတဲ့ Angiotensin II ဓါတ္ကို ကိုယ္ကေနထြက္တာကို နည္းေစတယ္။ ေဆးသတၲိျပဘို႔ အခ်ိန္ေစာင့္ရတယ္။ ေခါင္းမူးတာ၊ ၾကြက္သားနာတာ၊ အိပ္မေပ်ာ္တာ၊ (ပိုတက္ဆီယမ္) မ်ားတာေတြ ျဖစ္ေစႏိုင္တယ္။ ကိုယ္ဝန္ေဆာင္ခ်ိန္မွာ မေပးသင့္ဘူး။

• Calcium Channel Blockers (ကယ္လ္စီယမ္-ခ်င္နယ္လ္ ဘေလာ့ကာ) ေဆး ဒီေဆးမ်ိဳးကေန ႏွလံုးနဲ႔ ေသြးေၾကာ (ဆဲလ္) ေတြထဲကို (ကယ္လ္စီယမ္) ဓါတ္ဆား ဝင္တာကိုေႏွးေစမယ္။ (ကယ္လ္စီယမ္) ဓါတ္က ႏွလံုကိုပိုညွစ္ေစျပီး ေသြးေၾကာကိုက်ယ္ေစတယ္။ ေခါင္းမူးတာ၊ ရင္တုန္တာ၊ ေျခေထာက္ေရာင္တာ၊ ဝမ္းခ်ဳပ္တာေတြ ျဖစ္ေစႏိုင္တယ္။ အစာနဲ႔ ေသာက္ရတယ္။ အရက္၊ စပ်စ္ေဖ်ာ္ရည္ေတြနဲ႔ တြဲမေသာက္သင့္ဘူး။

• တျခားေဆးက်ေဆးေတြ
Vasodilators, Alpha blockers, Central agonists အမ်ိဳးအစားေဆးေတြကိုလဲ သံုးတယ္။ ေခါင္းမူးတာ၊ ရင္ခုန္-ရင္တုန္တာ၊ ေခါင္းကိုက္တာ၊ ဝမ္းေလွ်ာတာေတြ ျဖစ္ေစႏိုင္တယ္။

• အေထာက္အကူျပဳကုသနည္းေတြ
တရားထိုင္တာ၊ ေယာဂလုပ္တာ၊ အသက္ျပင္းျပင္းရွဴတာေတြက ေသြးတိုးက်ဘို႔ အေထာက္အကူရေစႏိုင္တယ္။ တိုင္းရင္းေဆးတခ်ိဳ႕က ေသြးတိုးကိုပိုတိုးေစတယ္။

• ေသြးတိုးနဲ႔ ဘယ္လိုစခန္းသြားမလည္း
ေသြးတိုးကို ေပ်ာက္သြာေအာင္ ဆရာဝန္ေတြ မစြမ္းေသးပါ။ တသက္တာေသြးတိုးကို ထိန္းေနတတ္ေအာင္ လုပ္ေနႏိုင္ရင္ အသက္တမ္းေစ့ ေနႏိုင္ပါမယ္။ လူဆိုတာ ရသာ ၆ ပါးကို အာရံုထားၾကတယ္။ ေရွာင္ရမွာက ငန္တာတပါးတည္းပါ။ က်န္ ၅ ပါး အားကိုးရတာ မနည္းပါ။

Dr. တင့္ေဆြ

Credit: Dr. တင့္ေဆြရဲ႕ Page

ရဲစခန္းသုိ ့ ဖုန္းဆက္ပါ

ရဲစခန္းသုိ ့ ဖုန္းဆက္ပါ
^^^^^^^^^^^^^^^^^^^

သင့္အိမ္ေရွ႕မွာေရာ၊ အျမင္မေတာ္ လမ္းေပၚမွာေရာ ၊ မေတာ္မတရား အနိုင္က်င့္ ဆူပူေသာင္းက်န္း ေနပါသလား ၊ ရဲစခန္းသို႕ ဖုန္းသာ ဆက္လိုက္ပါ။

ေရွ႕သို႕လွမ္းခ်ီ ၊ တိုးတက္ေျပာင္းလဲရန္ ႀကိဳးစားေနေသာ ဒီမိုကေရစီ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ၊ မည္သူမဆို ၊ ေအးခ်မ္း ၊ လုံျခဳံစြာ ...ေနခ်င္သည္မွာ ... ျပည္သူအားလုံး ဆႏၵပါ။

ထို႕ေၾကာင့္ ျပည္သူျပည္သားမ်ား ၊ လမ္းခရီးသြားလာ ၊ ထိပါးေႏွာက္ယွက္၊ မ်က္ျမင္ခံစား၊ အိမ္ေရွ႕မွာ မႈးယစ္ရမ္းကား ၊ ဓါးကိုင္၊ တုတ္ရမ္း၊ ေသာင္းက်န္း၊ မတရားေစာ္ကား၊ ထိပါးလာသူမ်ား၊ ေတြ႔ပါက ေအာက္ပါရဲဌာန စခန္းမ်ားသို႔၊ ဖုန္းဆက္ လိုက္ပါ။

မရပါက အြန္လိုင္းေပၚသာ တင္ခ်လိုက္ပါ ၊ မႈခင္း ဆာဗာ ထိမ္းခ်ဳပ္ေရး ကလည္း ရွာေဖြ ေဆာင္ရြက္ ပါလိမ့္မယ္။

ကိုယ္နဲ႔ ဖုန္းေျပာတဲ့ ရဲ၀န္ထမ္းရဲ့ အသံ ဖမ္းထားပါ။
(နံမည္ ရာထူး တာ၀န္ ကိုေမးပါ)
ဘာမွ အေရးယူ မေပးရင္ အြန္လိုင္းသာ တင္လိုက္။

ရန္ကုန္ၿမဳိ႕ရွိ ျမန္မာႏိုင္ငံ ရဲတပ္ဖဲြ႔ စခန္းမ်ား၏ ဖုန္းနံပါတ္မ်ား
*****************************************************************
၁။ ဒဂံုေတာင္ရဲစခန္း ၀၁-၅၉၀၀၉၃

၂။ ဒဂုံေျမာက္ရဲစခန္း ၀၁-၅၈၄၁၀၉

၃။ ဒဂုံအေရွ့ ၀၁-၅၈၅၁၈၇

၄။ ဒဂုံဆိမ္ကမ္း ၀၁-၅၉၃၀၀၇

၅။ ဗိုလ္တစ္ေထာင္ ၀၁-၂၉၁၈၇၄

၆။ မဂၤလာေတာင္ညြန့္ ၀၁-၂၉၁၀၃၄

၇။ သာေကတ အမွတ္ ( ၁ ) ၀၁-၅၅၆၈၆၅

၈။ သာကေတအမွတ္ (၂) ၀၁-၅၄၇၂၅၃

၉။ ေတာင္ဥကၠလာပ ၀၁-၅၆၁၆၄၂

၁၀။ ေျမာက္ဥကၠလာပ ၀၁-၉၆၉၉၃၈၄

၁၁။ ေရႊေပါက္ကံ ၀၁-၉၆၉၅၅၆၁

၁၂။ ေ၀ဘာဂီ ၀၁-၉၆၉၉၁၃၈

၁၃။ တာေမြ ၀၁-၅၅၆၇၇၁

၁၄။ သဃၤန္းက်ြန္း ၀၁-၅၆၂၅၄၄

၁၅။ သု၀ဏၰ ၀၁-၅၆၂၅၈၈

၁၆။ ပုဇြန္ေတာင္ ၀၁-၂၉၁၂၁၈

၁၇။ ေဒါပံု ၀၁-၅၅၆၉၈၈

၁၈။ ရန္ကင္း ၀၁-၅၇၇၁၉၀

၁၉။ မရမ္းကုန္း ၀၁-၆၆၀၃၅၂

၂၀။ ဘုရင့္ေနာင္ ၀၁-၆၈၀၇၇၄

၂၁။ လွဳိင္ ၀၁-၅၁၉၅၃၁

၂၂။ ပိေတာက္ေခ်ာင္း ၀၁-၆၈၁၅၇၄

၂၃။ ကမာရြတ္ ၀၁-၅၃၄၃၀၄

၂၄။ ဗဟန္း ၀၁-၅၅၄၆၃၀

၂၅။ စမ္းေခ်ာင္း ၀၁-၅၃၅၁၈၄

၂၆။ ၾကည့္ျမင္တုိင္ ၀၁-၅၃၅၈၆၇

၂၇။ စက္ဆန္း ၀၁-၇၀၈၉၃၁

၂၈။ အလုံ ၀၁-၂၂၀၇၉၃

၂၉။ လမ္းမေတာ္ ၀၁-၂၂၄၅၂၈

၃၀။ လသာ ၀၁-၂၅၃၂၀၂

၃၁။ ပန္းဘဲတန္း ၀၁-၃၇၁၃၉၈

၃၂။ ေက်ာက္တံတား ၀၁-၃၇၁၀၅၄

၃၃။ ဆိပ္ကမ္း ၀၁-၂၅၆၉၂၀

၃၄။ ဒလ ၀၁-၂၆၉၁၉၂

၃၅။ သံလ်င္ ၀၅၆-၂၁၅၀၄

၃၆။ ေက်ာက္တန္း ၀၅၆-၂၅၅၀၄

၃၇။ အင္းစိန္ ၀၁-၆၄၅၈၁၉

၃၈။ မဂၤလာဒံု ၀၁-၆၃၅၀၇၄

၃၉။ ေထာက္ၾကန့္ ၀၁-၆၀၀၀၃၂

၄၀။ လွိဳင္သာယာ ၀၁-၆၄၅၀၁၆

၄၁။ ေမွာ္ဘီ ၀၁-၆၂၀၀၀၁

၄၂။ လည္းကူး ၀၁-၆၂၉၀၀၉

၄၃။ တိုက္ၾကီး ၀၅၅-၂၀၀၀၃

၄၄။ ေသာင္းၾကီး ၀၁-၇၂၂၉၁၆

၄၅။ ေလွာ္ကား ၀၁-၇၀၈၉၃၀

၄၆။ မဂၤလာေတာင္ညြန္႔ၿမိဳ႕နယ္ရဲစခန္း 01 291034, 01 291035

၄၇။ သဃၤန္းကၽြန္းၿမိဳ႕နယ္ ရဲစခန္း 01 562544, 01 562436

၄၈။ သာေကတၿမိဳ႕နယ္ ရဲစခန္း
      အမွတ္(၁) 01 556865, 01 556749
      အမွတ္(၂) 01 547253

၄၉။ တာေမြျမိဳ႕နယ္ ရဲစခန္း 01 556771, 01 556862

၅၀။ ေဒါပုံၿမိဳ႕နယ္ ရဲစခန္း 01 556988, 01 554951

၅၁။ ဗုိလ္တေထာင္ၿမိဳ႕နယ္ ရဲစခန္း 01 291874, 01 291886

၅၂။ ပုဇြန္ေတာင္ၿမိဳ႕နယ္ ရဲစခန္း 01 291218, 01 291240

၅၃။ အင္းစိန္ၿမိဳ႕နယ္ ရဲစခန္း 01 645821, 01 645819

၅၄။ ဒဂုံၿမိဳ႕သစ္(ေတာင္ပုိင္း) ရဲစခန္း 01 590093, 01 590070

၅၅။ ဒဂုံၿမိဳ႕သစ္(အေနာက္ပုိင္း) ရဲစခန္း01 584109, 01 584436

၅၆။ ဒဂုံၿမိဳ႕သစ္(အေရွ႕ပုိင္း) ရဲစခန္း 01 585191, 01 585187

၅၆။ ဒဂုံၿမိဳ႕သစ္(အေရွ႕ပုိင္း) ရဲစခန္း 01 585191, 01 585187

မႏၲေလးတိုင္း ေဒသႀကီး အတြင္းရွိ ရဲစခန္းမ်ား၏ ဆက္သြယ္ရန္ ဖုန္းနံပါတ္မ်ား
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
၁။ အမွတ္(၁)ရဲစခန္း ၀၂-၆၁၂၀၇

၂။ အမွတ္(၂)ရဲစခန္း ၀၂-၃၂၀၀၈

၃။ အမွတ္(၃)ရဲစခန္း ၀၂-၃၂၀၈၉

၄။ အမွတ္(၄)ရဲစခန္း ၀၂-၆၀၈၃၁

၅။ အမွတ္(၅)ရဲစခန္း ၀၂-၃၆၉၉၁

၆။ အမွတ္(၆)ရဲစခန္း ၀၂-၃၆၉၉၂

၇။ အမွတ္(၇)ရဲစခန္း ၀၂-၃၆၉၉၃

၈။ အမွတ္(၈)ရဲစခန္း ၀၂-၃၆၉၉၄

၉။ အမွတ္(၉)ရဲစခန္း ၀၂-၃၆၉၉၅

၁၀။ အမွတ္(၁၀)ရဲစခန္း ၀၂-၃၆၁၄၅

၁၁။ အမွတ္(၁၁)ရဲစခန္း ၀၂-၃၆၉၉၆

၁၂။ ေအာင္ပင္လယ္ရဲစခန္း ၀၂-၆၂၇၁၀

၁၃။ ျပည္ႀကီးတံခြန္ရဲစခန္း ၀၂-၈၀၃၄၈

၁၄။ ပုသိမ္ႀကီးရဲစခန္း ၀၂-၅၇၇၄၉

၁၅။ အုန္းေခ်ာရဲစခန္း ၀၈၅-၄၀၁၉၉

၁၆။ အမရပူရရဲစခန္း ၀၂-၇၀၉၉၈

၁၇။ ျမစ္ငယ္ရဲစခန္း ၀၂-၅၅၀၇၅

၁၈။ ျပင္ဦးလြင္ရဲစခန္း ၀၈၅-၂၂၀၃၇

၁၉။ သ႐ုပ္ျပရဲစခန္း ၀၂-၅၀၂၆၂

၂၀။ မတၱရာရဲစခန္း ၀၂-၇၉၀၀၁

၂၁။ စဥ့္ကူးရဲစခန္း ၀၈၆-၃၅၁၉၉

၂၂။ သပိတ္က်င္းရဲစခန္း ၀၈၆-၃၀၀၀၂

၂၃။ မိုးကုတ္ရဲစခန္း ၀၈၆-၂၀၀၁၃

၂၄။ က်ပ္ျပင္ရဲစခန္း ၀၈၆-၂၅၀၁၂

၂၅။ အခ်ဳပ္ေထာင္ရဲစခန္း ၀၈၆-၂၀၀၁၄

၂၆။ ေက်ာက္ဆည္ရဲစခန္း ၀၆၆-၅၀၃၃၂

၂၇။ ျမစ္သားရဲစခန္း ၀၆၆-၆၀၀၀၆

၂၈။ ကူမဲရဲစခန္း ၀၆၆-၆၂၀၁၃

၂၉။ စဥ့္ကိုင္ရဲစခန္း ၀၆၆-၄၀၀၃၁

၃၀။ ပလိပ္ရဲစခန္း ၀၆၆-၄၂၀၉၃

၃၁။ ေလဆိပ္ရဲစခန္း ၀၂-၈၇၄၁၆

၃၂။ တံတားဦးရဲစခန္း ၀၆၆-၄၄၀၀၇

၃၃။ မိတၳီလာအမွတ္(၁)ရဲစခန္း ၀၆၄-၂၃၅၀၄

၃၄။ ရွမ္းမငယ္ရဲစခန္း ၀၉၆၅၂၀၆၇၁

၃၅။ အလယ္ရြာရဲစခန္း ၀၉၆၅၂၀၆၇၂

၃၆။ ယင္းမာပင္ရဲစခန္း ၀၉၆၅၂၀၆၇၃

၃၇။ ေညာင္ရမ္းရဲစခန္း ၀၉၆၅၂၀၆၇၄

၃၈။ ဟံဇာရဲစခန္း ၀၉၆၅၂၀၆၇၅

၃၉။ ေရႊေတာင္ရဲစခန္း ၀၉၆၅၂၀၇၂၄

၄၀။ ပင္းတလဲရဲစခန္း ၀၉၆၅၂၀၈၅၄

၄၁။ ေႏွာကန္ရဲစခန္း ၀၉၆၅၂၀၇၃၆

၄၂။ ဆည္တိုရဲစခန္း ၀၉၆၅၂၀၇၃၅

၄၃။ မိတၳီလာအမွတ္(၂)ရဲစခန္း ၀၆၄-၂၃၅၀၅

၄၄။ မိတၳီလာအမွတ္(၃)ရဲစခန္း ၀၆၄-၃၅၁၉၉

၄၅။ မလွိုင္ရဲစခန္း ၀၆၄-၆၀၂၅၄

၄၆။ သာစည္ရဲစခန္း ၀၆၄-၆၉၀၀၁

၄၇။ ဝမ္းတြင္းရဲစခန္း ၀၆၄-၅၀၀၀၇

၄၈။ ရမည္းသင္းရဲစခန္း ၀၆၄-၄၀၀၀၃

၄၉။ ေပ်ာ္ဘြယ္ရဲစခန္း ၀၆၄-၄၉၀၀၆

၅၀။ ျမင္းၿခံအမွတ္(၁)ရဲစခန္း ၀၆၆-၂၁၅၀၄

၅၁။ ျမင္းၿခံအမွတ္(၂)ရဲစခန္း ၀၆၆-၂၁၀၃၉

၅၂။ ဆီမီးခုံရဲစခန္း ၀၆၆-၂၂၁၃၀

၅၃။ ႏြားထိုးႀကီးရဲစခန္း ၀၆၆-၈၀၀၀၄

၅၄။ ေတာင္သာရဲစခန္း ၀၆၆-၇၀၅၀၄

၅၅။ ေက်ာက္ပန္းေတာင္းရဲစခန္း ၀၆၁-၅၁၁၉၉

၅၆။ ငါန္းဇြန္ရဲစခန္း ၀၆၆-၄၆၂၂၉

၅၇။ ေညာင္ဦးရဲစခန္း ၀၆၁-၆၀၅၀၃

၅၈။ ပုဂံရဲစခန္း ၀၆၁-၆၅၁၉၉

ေနျပည္ေတာ္တုိင္း  ေဒသႀကီး အတြင္းရွိ ရဲစခန္းမ်ား၏ ဖုန္းနံပါတ္မ်ား
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
၁။ ေဇယ်ာသီရိျမို့နယ္ေရွြတြင္းကုန္းရဲစခန္း ဝ၆၇-၇၅၂၃၃

၂။ ပုဗၺသီရိျမို့နယ္ ထံုးဖိုရဲစခန္း
   ပတၱာရဲစခန္း ဝ၆၇-၅၀ဝ၁၉၉
                     ဝ၆၇-၄၃၃၀၂၉

၃။ ဇဗဴ ၺူသီရိျမို့နယ္ ေနျပည္ေတာ္ အမွတ္(၁)ရဲစခန္း
     ေနျပည္ေတာ္ အမွတ္(၂)ရဲစခန္း
     ေနျပည္ေတာ္ အမွတ္(၃)ရဲစခန္း
     ေနျပည္ေတာ္ အမွတ္(၄)ရဲစခန္း
     ေနျပည္ေတာ္ အမွတ္(၅)ရဲစခန္း
     ေနျပည္ေတာ္ အမွတ္(၇)ရဲစခန္း
     ေနျပည္ေတာ္ အမွတ္(၈)ရဲစခန္း ဝ၆၇-၄၁၄၂၂၄
                                                 ဝ၆၇-၄၁၄၂၂၆
                                                 ဝ၆၇-၄၂၀၁၀၅
                                                 ဝ၆၇-၄၁၃၅၀၇
                                                 ဝ၆၇-၄၁၃၄၆၆
                                                 ဝ၆၇-၄၂၀၉၃၀
                                                 ဝ၆၇-၄၀၁၆၀ဝ                

၄။ ဒဏၡိဏသီရိျမို့နယ္ ေပါက္ေတာရဲစခန္း ဝ၆၇-၄၁၉၁၉၉

၅။ ဥတၱရသီရိျမို့နယ္ ဘုရားကုန္းရဲစခန္း ဝ၆၇-၄၁၇၅၅၉

၆။ ပ်ဉ္းမနားျမို့နယ္ ပ်ဉ္းမနားရဲစခန္း ဝ၆၇-၂၂၅၀၄

၇။ လယ္ေဝးျမို့နယ္ လယ္ေဝးရဲစခန္း
                           ေအလာရဲစခန္း
                           သာဝတၳိရဲစခန္း ဝ၆၇-၃၀၃၅၉,
                                                 ဝ၆၇-၆၀၁၉၉,
                                                 ဝ၆၇-၆၅၁၉၉

၈။ တပ္ကုန္းျမို့နယ္ တပ္ကုန္းရဲစခန္း ဝ၆၇-၇၀၆၂၅

နံပါတ္မ်ားေနလို႔ ေမ့တတ္ရင္လည္း မိမိ ဒိုင္ယာယီ စာအုပ္ထဲ ကူး မွတ္ထားေပါ့။

# ျမန္မာျပည္သား

Credit: ကိုဂ်က္

ျမန္မာ-ဗမာ Myanmar-Burma ႏွင့္ တိုင္းရင္းသား ျပႆနာ

ျမန္မာ-ဗမာ Myanmar-Burma ႏွင့္ တိုင္းရင္းသား ျပႆနာ

ႏိုင္ငံျခားေရး၀န္ႀကီး တာဝန္ယူထားသူ ႏိုင္ငံေတာ္အတိုင္ပင္ခံ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ က ႏုိင္ငံျခားသံတမန္ေတြနဲ႔ ေတြ႔ဆံုစဥ္မွာ Burma ေရာ၊ Myanmar ပါ ႏွစ္မ်ိဳးစလံုး အဆင္ေျပ သလို သံုးႏႈန္းႏုိင္တယ္ဆိုတဲ့ ေျပာဆိုခ်က္နဲ႔ အတူ ျမန္မာလား၊ ဗမာလား၊ Myanmar လား Burma လား အေခၚအေဝၚ ျပသ၁နာဟာ ဆင္ျခင္သံုးသပ္စရာ တစ္ခု အျဖစ္ ျပန္ျဖစ္လာပါတယ္။

မတူကြဲျပားတဲ့ လူမ်ိဳး၊ ဘာသာစံု ရာစုႏွစ္ေတြခ်ီ မွီတင္းေနထိုင္လာခဲ့တဲ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ တိုင္းျပည္ရဲ႕လက္ရွိနာမည္ဟာ ျပည္ေထာင္စု အတြင္းက လူမ်ိဳးစုစံုကို ဘယ္ေလာက္ ကိုယ္စားျပဳႏိုင္ပါသလဲ။ ဒီတိုင္းျပည္နဲ႔လူမ်ိဳး အမည္ ေဝါဟာရ ဇာစ္ျမစ္မ်ားနဲ႔ ေနာက္ဆက္တြဲ တိုင္းရင္းသား လူမ်ိဳးစုျပသ၁နာ အေၾကာင္း ေဆြးေႏြးခ်င္ပါတယ္။

ႏိုင္ငံရဲ႕အမည္နာမမွာ ႏိုင္ငံေရးသေဘာအရ အဓိက အေလးအနက္ထား စဥ္းစားရမယ့္ အခ်က္က တိုင္းျပည္မွာ ဆယ္စုႏွစ္မ်ားစြာ စြဲကပ္ေနတဲ့ ျပည္တြင္းစစ္ ျပသ၁နာနဲ႔ သက္ဆိုင္ေနပါတယ္။ အေၾကာင္းက ႏိုင္ငံကို ေခၚေဝၚညႊန္းဆိုတဲ့ အဂၤလိပ္၊ ျမန္မာ မူကြဲႏွစ္မ်ိဳးစလံုး၊ျမန္မာ (Myanmar) နဲ႔ ဗမာ (Burma) ဟာ ႏိုင္ငံမွာ ေရွးပေဝသဏီ ကတည္းက ဓားမဦးခ် အေျခခ်ေနထိုင္လာခဲ့တဲ့ ျမန္မာမဟုတ္တဲ့ အျခားတိုင္းရင္းသား လူမ်ိဳးစုအားလံုးရဲ႕ ျဖစ္တည္တည္ရွိမႈ (Idenity) ကို ေဖာ္ေဆာင္ႏိုင္မႈ အားနည္းေနလို႔ျဖစ္ပါတယ္။ သမိုင္းေၾကာင္းကို အက်ယ္တင္ျပပါမယ္။

လြတ္လပ္ေရးေခတ္ဦး ပါလီမန္ ဒီမိုကေရစီေခတ္၊ စစ္တပ္ႀကီးစိုးတဲ့ ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီ၊ မဆလ တပါတီ အာဏာရွင္ေခတ္ေတြမွာ ေခၚေဝၚခဲ့တဲ့ ႏိုင္ငံနာမည္ ျမန္မာလို ‘ျမန္မာ’၊ အဂၤလိပ္လို ‘Burma’နဲ႔ နဝတ၊ နအဖ စစ္အစိုးရေခတ္ တေလွ်ာက္နဲ႔ လက္ရွိအခ်ိန္ထိ သတ္မွတ္ထားတဲ့ ျမန္မာလို ‘ျမန္မာ’၊ အဂၤလိပ္လို ‘Myanmar’ ႏွစ္ခုစလံုးဟာ ႏိုင္ငံမွာ ရွိတဲ့ ျမန္မာလူမ်ိဳး တမ်ိဳးတည္းကိုသာ အဓိက ညႊန္းဆိုႏိုင္တဲ့အတြက္ လူမ်ိဳးႀကီးဝါဒ (Chauvinism) ပံုေဆာင္၊ တိုင္းျပည္ကို ျမန္မာလူမ်ိဳး တစုတည္းကသာ ပိုင္သလို ျဖစ္ေန ပါတယ္။ ဒီသေဘာဟာ ခြင့္တူညီမွ် ဝါဒျဖဴစင္တဲ့ တကယ့္ ျပည္ေထာင္စုစနစ္ ပီပီျပင္ျပင္ တည္ေဆာက္လိုရင္ အေလးအနက္ထား စဥ္းစားရမယ့္ အခ်က္တခုပါပဲ။

တကယ္ေတာ့ မူကြဲႏွစ္ခုစလုံးရဲ႕ ႏိုင္ငံနာမည္ ျမန္မာလိုအခၚ ‘ျမန္မာ’ ဟာ ျမန္မာ မဟုတ္တဲ့ တိုင္းရင္းသား အားလံုးနဲ႔ သမိုင္း အစဥ္အဆက္ ဘယ္လို႔မွ ဆက္ႏႊယ္မႈမရွိခဲ့ဘူး။ ၿဗိတိသွ် ကိုလိုနီ မျဖစ္ခင္အထိ လက္ရွိႏိုင္ငံ နယ္နိမိတ္အတြင္း ေနထိုင္ေနတဲ့ ျမန္မာအပါအဝင္ တိုင္းရင္းသားေတြဟာ အျပန္အလွန္ ပေဒသရာဇ္ေခတ္ အင္ပါယာ ခ်ဲ႕ထြင္မႈသေဘာအရ အတူ ယွဥ္တြဲေနထိုင္ရတဲ့ ကာလေတြ ရွိေသာ္ျငားလည္း တကယ့္ သေဘာအေနနဲ႔က သီးသန္႔ ပေဒသရာဇ္ ၿမိဳ႕ျပႏိုင္ငံေလးမ်ားအသြင္ ကိုယ့္ထီး၊ ကိုယ့္နန္းနဲ႔ ေနခဲ့ၾကတဲ့ အတြက္ ‘ျမန္မာႏိုင္ငံ’ ဆိုတဲ့ အေခၚဟာ အျခားတိုင္းရင္းသား အားလံုးနဲ႔ ပတ္သက္စရာ အေၾကာင္း လည္း မရွိပါဘူး။

ဥပမာ - ပေဒသရာဇ္ေခတ္ တေလွ်ာက္ ျမန္မာက အင္အားသာတဲ့ အခ်ိန္မွာ မြန္ႏိုင္ငံ ဟာ ျမန္မာႏိုင္ငံ လက္ေအာက္မွာေရာက္ေနၿပီး မြန္အင္အားသာတဲ့ အခါမွာ ျမန္မာႏိုင္ငံဟာ မြန္ႏိုင္ငံ လက္ေအာက္မွာ ေရာက္ေနျခင္း သေဘာျဖစ္ပါတယ္။ နာမည္အားျဖင့္လည္း ပေဒသရာဇ္ၿမိဳ႕ျပႏိုင္ငံ အမည္မ်ားျဖစ္တဲ့ ပုဂံ (Pagan)၊ အင္းဝ (Ava)၊ ဟံသာဝတီ ပဲခူး (Hanthawaddy Pegu) ဒီလို သီးျခားအျဖစ္ ရွိခဲ့တယ္။

ျမန္မာစကား အေရး/အေျပာ ႏွစ္ခုစလံုးမွာ ျမန္မာလူမ်ိဳးကို ေခၚတဲ့ အေခၚအေဝၚဟာ ‘ျမန္မာ’နဲ႔ ‘ဗမာ’ ဆိုၿပီး ႏွစ္မ်ိဳးစလံုးေရာ ေရာေနပါတယ္။ ေယဘုယ်သေဘာအရ ‘ျမန္မာ’ကို အေရးမွာသံုးေလ့ရွိၿပီး အေျပာမွာေတာ့ ‘ဗမာ’လို႔သံုးၾကတယ္။ ဒါဟာ အေရွ႕ေတာင္ အာရွႏိုင္ငံေတြရဲ႕ ဘာသာစကားမ်ားမွာလည္း ေတြ႕ႏိုင္တဲ့ အေရးနဲ႔အဖတ္ အဓိပၸာယ္တူ စကားလံုးတခ်ိဳ႕ကို 'ေရးေတာ့ အမွန္၊ ဖတ္ေတာ့ အသံ’ ဆိုတဲ့ သေဘာကြဲေနျခင္းပါ။ ခုအေခၚ ျမန္မာ (ဗမာ) ျဖစ္လာမယ့္ သူေတြဟာ လက္ရွိႏိုင္ငံ နယ္နိမိတ္ အေရွ႕ဘက္ေတာင္ေပၚေဒသမွ အလယ္ပိုင္း ေျမျပန္႔ကို ၉ ရာစုဝန္းက်င္မွာ ဝင္ခဲ့တယ္၊ ပုဂံမွာ အေျချပဳၾကတယ္။

အသစ္ဝင္လာသူေတြကို ေျမျပန္႔မွာ ေရွးဦးရွိေနၿပီးျဖစ္တဲ့ မြန္ေတြက မရမာ/မိုင္းရ္မာ (Mirma/Mranma) လို႔ေခၚခဲ့တယ္။ ဒီအခ်က္ကို လက္ရွိအခ်ိန္အထိ က်န္ရွိေနေသးတဲ့ အထဲက ေရွးအက်ဆံုး မြန္ဘာသာနဲ႔ ေရးထားတဲ့ မြန္ေက်ာက္စာ (၁၁၀၂) မွာေတြ႕ႏိုင္ ပါတယ္။ ေရွးျမန္မာေတြ အလယ္ပိုင္းကို အေျခခ်ေနထိုင္ၿပီးေနာက္ ပ်ဴ၊ မြန္ေတြထံက တဆင့္ အိႏၵိယအကၡရာကို အေျခခံတဲ့ စာေပကို ေမြးစားယူ ရလာလို႔ ကိုယ္တိုင္ မွတ္တမ္းေတြ ေရးလာႏိုင္ရာမွာလည္း လူမ်ိဳးနာမည္ကို မြန္ေတြေခၚတဲ့ နာမည္အတိုင္း မရမာ/မိုင္းရ္မာ (Mirma/Mranma) လို႔ပဲ သံုးခဲ့ပါတယ္။ ဒါကို လက္ရွိ ရွာေဖြေတြ႕ရွိလို႔ရတဲ့ အထဲက (နာမည္အေခၚနဲ႔ သက္ဆိုင္တဲ့) ေရွးအက်ဆံုး ျမန္မာဘာသာနဲ႔ ေရးထိုး ထားတဲ့ ျမန္မာေက်ာက္စာ (၁၁၉၀) မွာ ေတြ႕ႏိုင္ပါတယ္။ ေနာက္ပိုင္း ျမန္မာဘာသာ စကားမွာ ရေကာက္သံ ‘ရ (Ra )’ သံ ထည့္ရြတ္တာ ေပ်ာက္ကြယ္သြားတဲ့ အတြက္ ‘မရမာ/မိုင္းရ္မာ (Mirma/Mranma)’ ကေန ‘ျမမၼာ/ျမန္မာ (Myanmar)’ ဆိုၿပီး လက္ရွိ သိတဲ့ လူမ်ိဳးနာမည္ “ျမန္မာ” အျဖစ္ ေျပာင္း သြားခဲ့ပါတယ္။

ေရွးျမန္မာေတြဟာ ပ်ဴ၊ မြန္၊ အိႏၵိယတို႔ဆီကေန ယဥ္ေက်းမႈ၊ စာေပတင္သာမက ကိုးကြယ္ ယံုၾကည္မႈ ဘာသာတရားပါ ရရွိခဲ့တဲ့အတြက္ ကိုးကြယ္ယံုၾကည္မႈနဲ႔ ဆက္ႏႊယ္တဲ့ ‘ျဗဟၼာ’ က ဆင္းသက္တဲ့ သေဘာ ‘ျဗဟၼာ’ လူမ်ိဳး၊ အဲဒီကတဆင့္ ‘ဗမာ’ လူမ်ိဳးဆိုၿပီး လူမ်ိဳးနာမည္ အသစ္ မူကြဲ တမ်ိဳးအေနနဲ႔လည္း ထပ္ေပၚလာခဲ့ပါတယ္။ ဒီ ‘ဗမာ’ ဆိုတဲ့ လူမ်ိဳးအေခၚအသစ္ ထပ္ေပၚ လာျခင္းက ဘာသာေဗဒ သေဘာ၊ အသံထြက္စနစ္ ေျပာင္းလဲ ပံုနဲ႔ ဆက္စပ္ဟန္ရွိပါတယ္။ မည္သို႔ဆိုေစ ေလာေလာဆယ္ ေတြ႕ရွိရတဲ့ သမိုင္း ေက်ာက္စာ အေထာက္အထား၊ သုေတသနမ်ား အရ ေရွးျမန္မာေတြ ေျမျပန္႔ကို စဝင္လာခဲ့တဲ့ သမိုင္း မွတ္တမ္းရွိခ်ိန္ ကတည္းက ‘ျမန္မာ’လို႔သာ ေခၚတဲ့အတြက္ လူမ်ိဳးနာမည္ အေနနဲ႔ ‘ျမန္မာ’ က မူလ၊ ‘ဗမာ’ က ဆင့္ပြားျဖစ္တယ္ဆိုတာ ထင္ရွားပါတယ္။

ေရွးျမန္မာေတြ ေျမျပန္႔ကို စဝင္လာတဲ့အခ်ိန္မွာ ႏိုင္ငံမရွိေသးဘူး ဆိုတာကိုလည္း ထည့္ စဥ္းစားရပါမယ္။ ေနာက္ပိုင္း အင္အားႀကီးမားလာၿပီး ပုဂံပေဒသရာဇ္ ႏုိင္ငံေတာ္ အင္ပါယာကို ခ်ဲ႕ထြင္ရင္းနဲ႔ ပုဂံလက္နက္ ႏိုင္ငံေတာ္ႀကီး ပထမ ျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္ ေပၚလာ ခဲ့ပါတယ္။ က်န္ရွိေနေသးတဲ့ ေက်ာက္စာ မွတ္တမ္းမ်ား မွာ ႏိုင္ငံကို ‘ျမန္မာျပည္’ လို႕ တိုက္႐ိုက္ တပ္ေခၚတာကို နရပတိစည္သူ/ ဒုတိယစည္သူ (၁၁၆၅-၁၂၁၁)ရဲ႕ ေျမး၊ ေဇယ်သိခၤေခၚ နန္းေတာင္းမ်ားမင္း (ထီးလိုမင္းလိုမင္း) ရဲ႕ သား၊ က်စြာမင္း (၁၂၃၄-၁၂၅၀) လက္ထက္က ျမန္မာဘာသာနဲ႔ ေရးထိုးခဲ့တဲ့ ေက်ာက္စာ မွတ္တမ္း (ေဖာ္ျပထားသည့္ ဓာတ္ပံုတြင္ရႈ) မွာ အထင္အရွား ေတြ႕ႏိုင္တယ္။

ေနာက္ပိုင္း ေခတ္ေတြမွာလည္း ႏိုင္ငံနာမည္ကို ဒီသေဘာမ်ိဳးပဲ ေခၚခဲ့ေၾကာင္း သမိုင္း အေထာက္အထားေတြ ရွိပါတယ္။ ဥပမာ - ကုန္းေဘာင္မင္းဆက္ မင္းတုန္းမင္း (၁၈၀၈ - ၁၈၇၈) က သူဟာ ျမန္မာလူမ်ိဳးတို႔ရဲ႕ ဘုရင္ဆိုၿပီး ညႊန္းဆိုခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ မင္းတုန္းေခတ္ ျမန္မာကုန္းေဘာင္ အင္ပါယာဟာ ျမန္မာလူမ်ိဳး တမ်ိဳးတည္းေနထိုင္ တဲ့ ေနရာမ်ားထက္ ေက်ာ္လြန္ၿပီး ျဖစ္တဲ့အတြက္ ဒီအေခၚအေဝၚဟာ ျမန္မာလူမ်ိဳးႀကီးဝါဒ သေဘာ ပေဒသရာဇ္အေခၚ သက္သက္သာ ျဖစ္ေၾကာင္း သတိျပဳမိပါတယ္။

အဲဒီေခတ္အေျခအေန၊ စနစ္နဲ႔ အေတြးအေခၚအရ ႏိုင္ငံနာမည္ကို လူအမ်ားစု အေျချပဳ ‘ျမန္မာ’ တပ္ေခၚခဲ့ျခင္းဟာ မ်က္ေမွာက္ေခတ္လို တိုင္းရင္းသား လူမ်ိဳးစုအားလံုး မူရင္း ရရွိခဲ့တဲ့ အခြင့္အေရးေတြအတိုင္း သာတူညီမွ် ျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ လံုးလံုး မသင့္ေလ်ာ္ေတာ့ပါ။

ဒါေၾကာင့္ ဌာေနတိုင္းရင္းသား အားလံုး (မြန္၊ ျမန္မာ၊ ရခိုင္၊ ရွမ္း၊ ပအို႔၊ ကရင္၊ ကခ်င္၊ ခ်င္း အစရွိတဲ့) နဲ႔ ႏိုင္ငံျခားမွ လာေရာက္ အေျခခ်ေနထိုင္သူ တ႐ုတ္၊ အိႏၵိယ စတဲ့ လူမ်ိဳးစံု ပူးေပါင္း ပါဝင္ခဲ့တဲ့ ကိုလိုနီကၽြန္ဘဝ လြတ္ေျမာက္ေရး ႀကိဳးပမ္းမႈေခတ္မွာ သခင္ဘေသာင္း (၁၉၀၂-၁၉၈၀) ဦးေဆာင္တဲ့ လူမ်ိဳးစံု ပါဝင္တဲ့ ေရွးသခင္ႀကီးေတြရဲ႕ ‘ဒို႔ဗမာ အစည္းအ႐ံုးႀကီး’ က တႏိုင္ငံလံုးမွာ ရွိတဲ့ လူမ်ိဳးအသီးသီးရဲ႕ အမ်ိဳးသားေရး စိတ္ႏိုးၾကားလာေစဖို႔ ႏိႈးေဆာ္ရာမွာ ဒီႏိုင္ငံဟာ ‘ျမန္မာ’ ႏိုင္ငံမဟုတ္၊ ‘ျမန္မာ’ တမ်ိဳးတည္းမပိုင္၊ ‘ျမန္မာ’ အပါအဝင္ တိုင္းရင္းသား အားလံုးနဲ႔ လူနည္းစု လူမ်ိဳးစုမ်ားပိုင္တဲ့ ႏိုင္ငံျဖစ္တဲ့အတြက္ ‘ဗမာ’ ႏိုင္ငံ လုိ႔ သာ ေခၚဆိုရမယ္ ဆိုၿပီး ‘ဒို႔ဗမာအစည္းအ႐ုံး ေၾကညာစာတမ္း’ မွာ အတိအလင္း ေရးသား တိုက္တြန္းခဲ့ပါတယ္။

အဖြဲ႕အမည္ကိုလည္း အားလံုးကို ကိုယ္စားျပဳႏိုင္တဲ့ သေဘာ ‘ဒို႔ဗမာအစည္းအ႐ံုး’ လို႔ သာ ေပးခဲ့ၿပီး၊ ‘ဒို႔ျမန္မာ အစည္းအ႐ံုး’ လို႔ မေခၚတြင္ေစခဲ့ပါဘူး။ ဒါဟာ ျမန္မာအပါဝင္ အျခား လူမ်ိဳးစုမ်ား မွီတင္းေနထိုင္ေနတဲ့ ႏိုင္ငံတႏိုင္ငံရဲ႕ ႏိုင္ငံနာမည္ကို (သမိုင္း အေထာက္အထားနဲ႔ ဘာသာေဗဒ သေဘာအရလည္း ဆီေလ်ာ္တဲ့) ျမန္မာ လူမ်ိဳးနာမည္ အစ မူလျဖစ္တဲ့ ‘ျမန္မာ’ ကို မသံုးဘဲ ဆင့္ပြားမူ ‘ဗမာ’ ကိုသာ ‘ဒို႕ဗမာအစည္းအ႐ံုးႀကီး’ က သံုးဖို႔ညႊန္းဆိုခဲ့ျခင္း၊ တကယ္ သံုးခဲ့ျခင္းဟာ ျမန္မာမဟုတ္တဲ့ အျခားလူမ်ိဳးစုမ်ား အတြက္လည္း (အဲဒီေခတ္ အေျခအေနအရ) ေက်နပ္လက္ခံစရာ ျဖစ္ခဲ့ရပါတယ္။ ‘ဒို႔ဗမာ အစည္းအ႐ံုး’ က ေမြးထုတ္ လိုက္တဲ့ သခင္ႀကီးတြင္ ႏိုင္ငံမွာ ပထမဆံုး အာဏာစရတဲ့ ဂ်ပန္ေခတ္မွာလည္း ႏိုင္ငံရဲ႕ တရားဝင္ နာမည္ဟာ ‘ဗမာႏိုင္ငံေတာ္’ ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။

ဒုတိယကမၻာစစ္အၿပီး ၿဗိတိသွ်ကိုလိုနီဘဝက လြတ္ေျမာက္၊ အျပည့္အဝ လြတ္လပ္ေရးယူတဲ့ အခ်ိန္မွာေတာ့ ‘ဒို႔ဗမာအစည္းအ႐ံုး’ ေခတ္က တည္ေဆာက္ထားႏိုင္ခဲ့တဲ့ ျမန္မာနဲ႔ အျခား လူမ်ိဳးစု တိုင္းရင္းသားမ်ားရဲ႕ စည္းလံုးညီညြတ္၊ သာတူညီမွ်၊ ဥမကြဲသိုက္မပ်က္ စိတ္ဓာတ္နဲ႔ အႏွစ္သေဘာေတြဟာ နယ္ခ်ဲ႕ရဲ႕ ေသြးထိုးမႈ၊ လူမ်ိဳးေရး သူငယ္နာ မစင္မႈနဲ႔ ႏိုင္ငံေရး သေဘာေတြေၾကာင့္ ေမွးမွိန္သြားခဲ့ပါတယ္။ လြတ္လပ္တဲ့ ႏိုင္ငံရဲ႕ အေျခခံအုတ္ျမစ္ ပထမဆံုး ဖြဲ႕စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံု အေျခခံဥပေဒ ၁၉၄၇ မွာကိုက ျပည္ေထာင္စု စစ္စစ္မူ မွ်တတဲ့ ျပည္နယ္၊ အာဏာ၊ ခြဲေဝမႈ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး သေဘာနဲ႕ အႀကိဳသေဘာ တူညီထားခဲ့တဲ့ ပင္လံုကတိကဝတ္ေတြကို အျပည့္အဝ မေဖာ္ေဆာင္ႏိုင္ျဖစ္ခဲ့ရၿပီး ေရွးယခင္ ပေဒသရာဇ္ေခတ္မွာ ကတည္းက အျပန္အလွန္ အင္ပါယာခ်ဲ႕ထြင္မႈေၾကာင့္ အရင္းတည္ ခဲ့တဲ့ လူမ်ိဳးစုခ်င္း မယံုၾကည္ႏိုင္မႈ သံသယနဲ႔ အမုန္းဟာ ျပန္လည္ အသက္ဝင္လာခဲ့ပါတယ္။

လြတ္လပ္ေရး ရရခ်င္းမွာ ျမန္မာအမ်ားစုနဲ႔ ဖြဲ႕စည္းထားတဲ့အစိုးရနဲ႔ တခ်ိဳ႕လူမ်ိဳးစုေတြနဲ႔လည္း စတင္ ျပည္တြင္းစစ္ပြဲ ျဖစ္ခဲ့တယ္။ ဒီလို လြတ္လပ္ေရးေခတ္ဦး ဝါဒေရးရာ စစ္ပြဲ၊ ႏိုင္ငံေရး/ လူမ်ိဳးေရးရာ သေဘာေဆာင္တဲ့ စစ္ပြဲေတြေၾကာင့္ ‘တိုင္းျပည္ကႏုႏု မုန္တိုင္းက ထန္ထန္’ ျဖစ္ေနတဲ့ကာလ၊ ျမန္မာနဲ႔အျခား တိုင္းရင္းသားမ်ားအၾကား ႏိုင္ငံေရး သေဘာတူညီမႈ အျပည့္အဝ ညွိမရေသးတဲ့ အခ်ိန္မွာ လူမ်ိဳးႀကီး ဝါဒသေဘာေဆာင္တဲ့၊ အမ်ားစု ျမန္မာေတြကိုသာ ကိုယ္စားျပဳတဲ့ ႏိုင္ငံနာမည္ ‘ျမန္မာ’ ဟာလည္း ျပန္လည္ အသက္ဝင္ ႏိုင္ငံရဲ႕ တရားဝင္ျပ႒ာန္းခံ အမည္ျဖစ္လာပါေတာ့တယ္။

လြတ္လပ္တဲ့ ႏိုင္ငံရဲ႕ေခတ္ဦး ပါလီမန္ဒီမိုကေရစီအစိုးရဟာ တိုင္းရင္းသားေတြကို အထိုက္အေလ်ာက္ ေနရာေပးပါတယ္။ အေျခခံဥပေဒအရ ႏိုင္ငံ့အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွာ အာဏာမရွိတဲ့ သမၼတရာထူးေတြဟာ တိုင္းရင္းသားေတြခ်ည္း ရခဲ့တယ္။ တိုင္းရင္းသား အခြင့္အေရးကို ေလးစားတယ္လို႔ ဆိုႏိုင္ေပမယ့္ အထက္မွာ ဆိုခဲ့သလို ရႈပ္ေထြးေန တဲ့ ေမြးကင္းစ တိုင္းျပည္မွာ ျပည္ေထာင္စုစစ္စစ္ ပင္လံု အႏွစ္သာရဟာ အျပည့္အဝ မေဖာ္ေဆာင္ႏိုင္ခဲ့တဲ့အျပင္ လူမ်ိဳးႀကီးဝါဒ သေဘာေဆာင္တဲ့ တိုင္းရင္းသားလူမ်ိဳးစု ရဲ႕ အာဏာနဲ႔ လုပ္ပိုင္ခြင့္ကို ဝင္ေရာက္ ျခယ္လွယ္လိုျခင္း၊ တုိင္းျပည္ရဲ႕ အရင္းအျမစ္မ်ားကို မွ်တစြာ မခြဲေဝျခင္း သေဘာေတြဟာ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ အေျခတည္လာခဲ့တယ္ ဆုိတာ သမိုင္းမွန္ ျပန္လွန္ေလ့လာႏိုင္ ပါတယ္။

တိုင္းျပည္ကို ေခ်ာက္ထဲ လံုးလံုးက်ေစခဲ့တဲ့ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ စတင္က်င့္သံုးတဲ့ ကာလ မွာေတာ့ စစ္အာဏာရွင္ အဆက္ဆက္ဟာ လူအမ်ားစု ေထာက္ခံမႈကို ရႏိုင္ဖို႔အတြက္ အမ်ိဳးသားေရးစိတ္ကို အလြဲသံုးစားလုပ္ကာ တမ်ိဳး၊ တဘာသာ ဗဟိုျပဳ လူမ်ိဳးႀကီးဝါဒ သေဘာတရားေတြကို စိတ္ႀကိဳက္ ဖန္တီးထားတဲ့ စာေပ၊ ႐ုပ္ရွင္၊ သမိုင္း၊ ပညာေရးစနစ္ စတဲ့ လူထုဝါဒျဖန္႔ခ်ိေရး ၾကားခံေတြမွာ အႀကီးအက်ယ္ သြတ္သြင္းေတာ့တာပါပဲ။

ဒါေၾကာင့္ တိုင္းရင္းသား ျပသ၁နာ ပိုမို အျမစ္တြယ္ ေျဖရွင္းမရ ျဖစ္ခဲ့မႈနဲ႔အတူ အက်ိဳးဆက္ မ်ားစြာထဲက တခုကေတာ့ ႏိုင္ငံနဲ႔ အမ်ားစုရွိတဲ့ လူမ်ိဳးရဲ႕နာမည္ဟာ မူရင္း အမွန္နဲ႔ ေျပာင္းျပန္ ျဖစ္ခဲ့ရပါတယ္။ ႏိုင္ငံကို ‘ျမန္မာ’၊ လူမ်ိဳးကို ‘ဗမာ’ ဆိုၿပီး ႏိုင္ငံကို ‘ျမန္မာ’ လူမ်ိဳးသာ သီးသန္႔ ကိုယ္စားျပဳတဲ့ နာမည္ သံုးသလို၊ လူမ်ိဳးနာမည္ကိုလည္း ဒုတိယ မူကြဲ ‘ဗမာ’ အျဖစ္ သတ္မွတ္ျခင္းျဖင့္ အမွန္တရားဟာ ေျပာင္းျပန္လုပ္၊ လူမ်ိဳးႀကီးဝါဒ ဇာတ္သြင္းျခင္း ခံခဲ့ရပါတယ္။ ဒါဟာ စစ္ဝါဒီေတြ လက္ရွိအခ်ိန္အထိ မွားေၾကာင္း ဝန္မခံႏိုင္ေသးဘဲ မ်ိဳးဆက္သစ္ကို ဆက္မိႈင္းတိုက္ အယံုသြင္းထားတဲ့ ႏိုင္ငံနာမည္နဲ႔ လူမ်ိဳးနာမည္ ျမန္မာလို အေခၚရဲ႕ သမိုင္းမွန္ပါပဲ။

ႏိုင္ငံနာမည္ အဂၤလိပ္လို အေခၚကို ‘Burma’ ကေန ‘Myanmar’ လို႔လည္း စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္မ်ားပဲ ေျပာင္းလဲခဲ့ပါတယ္။ ဒါကေတာ့ ၁၉၈၉ နဝတ စစ္အစိုးရေခတ္မွာပါ။

ရွစ္ေလးလံုး အေရးေတာ္ပံုႀကီးအတြင္း ေရွ႕တန္းက ဦးေဆာင္ခဲ့တဲ့ ေက်ာင္းသားေတြ အၾကား အဖြဲ႕တည္ေထာင္မႈအကြဲ (ဗကသ/မကသ အကြဲ) ကို ပိုမို သပ္လွ်ိဳေသြးထိုးလိုစိတ္ တခုတည္းနဲ႔ အာဏာရွင္ေဟာင္း ဗိုလ္ေနဝင္း အေမြခံ ဗိုလ္ခင္ညြန္႔ဟာ ပညာရွင္ေတြ ပါတဲ့ ေကာ္မရွင္တခုဖြဲ႕ၿပီး ဇြတ္အတင္း ေျပာင္းေစခဲ့ပါတယ္။

အဲဒီေကာ္မရွင္က ႏိုင္ငံနာမည္ကို အဂၤလိပ္လို ‘Myanmar’လို႔သာ ေခၚသင့္ေၾကာင္း အေျခအျမစ္မရွိ၊ မခိုင္လံုတဲ့ အေၾကာင္းျပခ်က္ သုံးခ်က္ေပးခဲ့ပါတယ္။ ဒီထဲက မခိုင္လံုဆံုး အခ်က္ကေတာ့ ျမန္မာလို ႏိုင္ငံနာမည္ ‘ျမန္မာ’ ဟာ တိုင္းရင္းသား အားလံုးကို ကိုယ္စားျပဳတယ္၊ ဒါေၾကာင့္ အဂၤလိပ္လိုမွာလည္း ျမန္မာ အသံထြက္ကို တိုက္႐ိုက္္ အဂၤလိပ္ စာလံုးေပါင္းတဲ့ ‘Myanmar’လို႔သာ သံုးမယ္ဆိုတဲ့ အခ်က္ျဖစ္ပါတယ္။

အထက္မွာ ေဆြးေႏြးခဲ့သလို ျမန္မာလို ‘ျမန္မာ’ ရဲ႕ အဓိပၸာယ္ဟာ တိုင္းရင္းသား အားလံုးကို ဘယ္လိုနည္းနဲ႔မွ ကိုယ္စားမျပဳႏိုင္တဲ့အတြက္ အဂၤလိပ္လို ‘Myanmar’ ဟာလည္း တိုင္းရင္းသား အားလံုးကို ညႊန္းဆိုနိုင္စရာ အေၾကာင္းမရွိပါဘူး။ အစဥ္အဆက္ ႏိုင္ငံ နာမည္ကို ‘Burma’ လို႔ပဲ သံုးစြဲလာခဲ့တယ္။ ဗမာႏိုင္ငံသား အားလံုး ပါဝင္တဲ့ အဖြဲ႕အစည္းေတြကိုလည္း အဂၤလိပ္လို ‘Burma’လို႔ပဲ တပ္ေခၚခဲ့ပါတယ္။ ဥပမာ - ေတာ္လွန္ေရး တပ္ေတြရဲ႕ အဂၤလိပ္အမည္ဟာ BIA, BDA ပါ၊ MIA, MDA မဟုတ္ပါ။ စစ္အစိုးရ တည္ေထာင္ခဲ့တဲ့ ‘မဆလ’ ပါတီ ကိုယ္တိုင္လည္း အဂၤလိပ္အမည္ကို ‘BSPP’လို႔သာ ‘Burma’ နာမည္ သံုးခဲ့ပါတယ္။

ႏိုင္ငံနာမည္ အဂၤလိပ္လို ‘Burma’ျဖစ္ခဲ့ရျခင္းဟာ ကိုလိုနီ ျဖစ္ခဲ့ျခင္းက အစျပဳခဲ့တယ္ဆုိတာ မွန္ပါတယ္။ စကားလံုးရဲ႕ မူရင္းနဲ႔ ေရွ႕ကြင္းဆက္ သေဘာကေတာ့ ႏိုင္ငံျခားတိုင္းျပည္က လူမ်ိဳးေတြနဲ႔ စတင္ထိစပ္တဲ့ အခ်ိန္ေတြကတည္းက ျဖစ္ပါတယ္။ အိႏၵိယက လူမ်ိဳးေတြ က ျမန္မာ (ဗမာ)ေတြကို ဗရမာ/ျဗဟၼာ (စာကို ဘာရမီ) လို႔ေခၚၾကတယ္။ ဒါဟာ ျမန္မာ (ဗမာ)ေတြ ကိုယ့္ဘာသာညႊန္းဆိုတဲ့ စကား (စာေပမဟုတ္) ကို ႏိုင္ငံျခားသားေတြက သူတို႔နဲ႔ နီးစပ္တဲ့ အသံထြက္နဲ႔ ေခၚဆိုျခင္း ျဖစ္ႏိုင္သလို၊ ျဗဟၼာအယူအဆကို လက္ခံတဲ့ လူမ်ိဳးေတြလို႔ ညႊန္းဆို ေခၚေဝၚျခင္းလည္း ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ ဒီ အိႏၵိယ အေခၚကို ၁၆/၁၇ ရာစုေလာက္မွာ ပူတေက (ေပၚတူဂီ) လူမ်ိဳးေတြက ေမြးစားၿပီး ျမန္မာ (ဗမာ)ေတြကို သူတို႔ အသံထြက္နဲ႔ဘာမင္နီယား (Birmania) လို႔ေခၚခဲ့ပါတယ္။ ဒီအေခၚကိုပဲ အဂၤလိပ္ေတြက ၁၈ ရာစု ေလာက္မွာ ထပ္မံေမြးစားၿပီး ျမန္မာ (ဗမာ)ေတြ ေနထိုင္တဲ့ ေနရာဟာ ဗမာ/ဘားမား (Burma) ျဖစ္လာပါေတာ့တယ္။ မူလအဂၤလိပ္စာလံုးေပါင္းမွာ ‘Burma’ ဆိုတာအျပင္ မူကြဲေတြ အမ်ိဳးမ်ိဳးရွိခဲ့တယ္။ (ဥပမာ - Bermah, Birmah, Brama, Burmah။)၊

ေနာက္ပိုင္းက်မွ ‘Burma’ က အတည္ျဖစ္လာခဲ့ၿပီး ကိုလိုနီျဖစ္တဲ့ အခ်ိန္မွာလည္း နိုင္ငံ နာမည္ဟာ ‘Burma’အျဖစ္ တရားဝင္ ႐ံုးသံုး အေခၚ ျဖစ္လာခဲ့ပါတယ္။ ျမန္မာ လူမ်ိဳးကိုေတာ့ ‘Burman’ လို႔ သံုးပါတယ္။ ‘Burmese’ ဆိုရင္ ဗမာျပည္က ျမန္မာအပါအဝင္ လူမ်ိဳးစု အားလံုးလို႔ ရည္ညႊန္းၾကပါတယ္။ ဒါေတြကို ကိုလိုနီေခတ္ အဂၤလိပ္လိုေရး ေခတ္ၿပိဳင္ မွတ္တမ္းေတြ၊ ဝတၳဳေတြ၊ အစိုးရ ျပန္တမ္းေတြမွာ ေတြ႕ႏိုင္ ပါတယ္။ ႏိုင္ငံျခားသားတိုင္း က ျမန္မာ (ဗမာ) လူမ်ိဳးေတြကို ေခၚရင္ သူတို႔ၾကားရတဲ့ စကားသံ ‘ဗမာ’ ကို သူတို႔လွ်ာနဲ႔ နီးစပ္တဲ့ အသံထြက္နဲ႔ေခၚဆိုမွာသာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီေနရာမွာ သူတို႔မဖတ္တတ္တဲ့ စာေပ အေရးအသားမွာ အမ်ားစုသံုးတဲ့ ‘ျမန္မာ’ ကို အေျချပဳၿပီး မေခၚဆိုႏိုင္တာကို သတိျပဳရပါမယ္။ ဒါေၾကာင့္ လူမ်ိဳးျခားအားလံုးက ျမန္မာ (ဗမာ) ေတြကို ေခၚတဲ့ ေနရာမွာ စကားသံ ‘ဗမာ’ ကိုပဲ အေျချပဳ ေခၚတတ္ၾကပါတယ္။ ဥပမာ - ထိုင္းေတြက ျမန္မာ (ဗမာ) ေတြကို “ဖမာ” လို႔ ေခၚ ပါတယ္။

ႏိုင္ငံ နာမည္ ‘Burma’ ျဖစ္ခဲ့ျခင္းသေဘာက ကိုလိုနီစျဖစ္ခဲ့တဲ့ အခ်ိန္နဲ႔လည္း သက္ဆိုင္ ပါတယ္။ ကိုလိုနီစျဖစ္ခ်ိန္မွာ ကုန္းေဘာင္ ႏိုင္ငံေတာ္ရဲ႕ အာဏာဟာ မ်က္ေမွာက္ေခတ္ ႏိုင္ငံ နယ္နိမိတ္က ေနရာအမ်ားစုလို႔ ဆိုႏိုင္တဲ့အထိ သက္ေရာက္ေနၿပီ ျဖစ္ပါတယ္။ ရခိုင္နဲ႔ မြန္ႏိုင္ငံေတြက ျမန္မာကုန္းေဘာင္မင္း ႏိုင္ငံရဲ႕ လက္ေအာက္ကို လံုးလံုးေရာက္ေနၿပီ၊ ရွမ္း၊ ကရင္နီေဒသေတြကိုလည္း အာဏာစက္ေရာက္ေနၿပီ။ ဒီအေနအထားမွာ ၿဗိတိသွ်အင္ပါယာနဲ႔ ျမန္မာကုန္ေဘာင္ ဘုရင္အင္ပါယာတို႔ အဂၤလိပ္-ျမန္မာ ပထမစစ္ (၁၈၂၄-၁၈၂၆) ျဖစ္ခဲ့တယ္။

ျမန္မာစစ္ရံႈးလို႔ စစ္ေျပၿငိမ္းရာမွာ ကုန္းေဘာင္ အင္ပါယာေအာက္မွာ အရင္သိမ္းပိုက္ထားတဲ့ နယ္ေျမတခ်ိဳ႕(ရခိုင္၊ တနသၤာရီ) ကို စစ္ႏိုင္သူ အဂၤလိပ္ထံ လႊဲလိုက္ရတယ္။ ေနာက္ ဒုတိယစစ္ (၁၈၅၂) ျဖစ္တယ္။ ရံႈးလို႔ အဂၤလိပ္ကို ေအာက္ပိုင္းေဒသ တခုလံုး ေပးလိုက္ရတယ္။ အဂၤလိပ္ကလည္း သူတို႔နဲ႔ စစ္တိုက္ ခဲ့တဲ့ ျမန္မာ (ဗမာ) ကုန္းေဘာင္ဘုရင္ေတြဆီက ရတဲ့အတြက္ အဲဒီနယ္ေျမေတြ အားလံုးကို ေအာက္ဗမာျပည္ (Lower Burma) ဆိုၿပီး နာမည္ေပးကာ ၿဗိတိသွ်-အိႏိၵယ အင္ပါယာေအာက္ထဲ ထည့္အုပ္ခ်ဳပ္ခဲ့ပါတယ္။ ေနာက္ တတိယစစ္ (၁၈၈၅) ျဖစ္ၿပီး အဂၤလိပ္က ျမန္မာကုန္ေဘာင္မင္း နန္းစိုက္ရာ ေနရာအထိ သိမ္းၿပီးတဲ့ အခ်ိန္မွာေတာ့ ကုန္ေဘာင္မင္းဆက္ အာဏာစက္ ေရာက္ခဲ့တဲ့ လက္ရွိႏိုင္ငံ နယ္နိမိတ္ ေနရာအမ်ားစုကို ဗမာႏိုင္ငံ ‘Burma’လို႔ သတ္မွတ္လိုက္ပါေတာ့တယ္။

ဒီေနရာမွာ သတိျပဳရာမွာက ကုန္ေဘာင္မင္းဆက္ အာဏာ အျပည့္အဝ မသက္ေရာက္ ခဲ့တဲ့ ေနရာတခ်ိဳ႕ (ဥပမာ - ရွမ္းျပည္လို) ကို အဂၤလိပ္က တိုက္႐ိုက္ကိုလိုနီအျဖစ္ မသိမ္းပိုက္ဘဲ၊ အေစာင့္အေရွာက္ခံ နယ္ေျမ အျဖစ္ သတ္မွတ္ကာ ေဒသခံ ပေဒသရာဇ္ ေစာ္ဘြားေတြကို ကိုယ္ပိုင္ အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ ေပးခဲ့ျခင္းပါ။ အဂၤလိပ္ေတြ အေနနဲ႔ သူတိုနဲ႔ စစ္ျဖစ္ခဲ့ရတဲ့ ျမန္မာ (ဗမာ) လူမ်ိဳးတမ်ိဳးတည္းသာ ဒီႏိုင္ငံမွာ မေနထိုင္တဲ့ သေဘာကို (ပိုေသြးကြဲေစခ်င္တဲ့အတြက္ သံုးခဲ့တဲ့) Divide and Rule မတူကြဲျပားတဲ့ အုပ္ခ်ဳပ္ပံုစနစ္ေတြ က်င့္သံုးခဲ့ျခင္းက သက္ေသျပဳပါတယ္။ ဒါဟာ တနည္းအားျဖင့္ အဂၤလိပ္ေတြသံုးခဲ့တဲ့ ‘Burma’ ဟာ ျမန္မာ မဟုတ္တဲ့ အျခား တိုင္းရင္းသား လူမ်ိဳးစုေတြကိုပါ ညႊန္းဆိုသက္ေရာက္တယ္လို႔လည္း ဆိုႏိုင္ပါတယ္။

‘ျမန္မာ’ကို တိုက္႐ိုက္ အဂၤလိပ္ စကားလံုးဖလွယ္ သံုးထားတဲ့ ‘Myanmar’ ထက္ေတာ့ ‘Burma’ က ႏိုင္ငံမွာ အတူယွဥ္တြဲ ေနထိုင္ေနရတဲ့ အျခားျမန္မာ မဟုတ္တဲ့ တိုင္းရင္းသား လူမ်ိဳးစုေတြကို ကိုယ္စားျပဳရာ ေရာက္တယ္လို ေကာက္ခ်က္ဆြဲရမွာ ျဖစ္ တာမို႔ ႏိုင္ငံ အမည္အမွန္ ျဖစ္သင့္တာက ျမန္မာကို တိုက္႐ိုက္ မယူတဲ့ ဗမာႏိုင္ငံေတာ္ (Burma) ပဲ ျဖစ္သင့္ပါတယ္။ ဒါဟာ တင္ျပခဲ့သလို သမိုင္းအေထာက္အထား အခ်က္အလက္မ်ား၊ ကိုလိုနီျဖစ္စဥ္သေဘာ၊ ဒို႔ဗမာ အစည္းအ႐ံုးႀကီး ခ်မွတ္ခဲ့တဲ့ ပေဒသရာဇ္ေခတ္ စနစ္ ျမန္မာလူမ်ိဳးႀကီးဝါဒ တိုက္ဖ်က္ေစလိုတဲ့ မူ အားလံုးနဲ႔ ကိုက္ညီပါတယ္။

ေနာင္တိုင္းျပည္မွာ ျမန္မာ မဟုတ္တဲ့ အျခား လူမ်ိဳးစုအသီးသီး ကိုယ္ပိုင္ျပ႒ာန္းခြင့္၊ ကိုယ့္ၾကမၼာကိုယ္ ဖန္တီးခြင့္၊ ကိုယ္ပိုင္ အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ ပီပီျပင္ျပင္ သီးသီးသန္႔သန္႔ ေဖာ္ေဆာင္ ခြင့္ရတဲ့ ဖယ္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စု စစ္စစ္ ေဖာ္ေဆာင္ႏိုင္တဲ့ အခ်ိန္က်ရင္ ျဖစ္သင့္တဲ့ ဗမာႏိုင္ငံ (Burma) ဆိုတဲ့ သေဘာကိုလည္း ျပည္သူလူထုဆႏၵ (အထူးသျဖင့္ လူနည္းစု လူမ်ိဳးစု ေတြရဲ႕ဆႏၵ) သေဘာ ေတာင္းခံကာ ပညာရွင္မ်ားရဲ႕ အၾကံျပဳခ်က္မ်ားနဲ႔ အညီ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲဖို႔၊ သို႔မဟုတ္ ထပ္မံ ျဖည့္စြက္ဖို႔ လုပ္ေဆာင္ ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

နိဂံုးခ်ဳပ္ရရင္ အမည္နာမဆိုတာ အေပၚယံသေဘာ သညာေတြသာ ျဖစ္တယ္ဆိုတာ မွန္ေပသိ ခုေလာေလာဆယ္ တရားဝင္သံုးေနတဲ့ နဝတ စစ္အစိုးရမူ ႏိုင္ငံအမည္ ‘ျမန္မာ (Myanmar)’ ၊ လူအမ်ားစု လူမ်ိဳးအမည္ ‘ဗမာ (Bamar)’ဆိုတာဟာ ဘာသာေဗဒ၊ သမိုင္း အခ်က္အလက္မ်ားအရ မမွန္ပါဘူး။ ျမန္မာလူမ်ိဳးႀကီးဝါဒကို အားေပးရာလည္းေရာက္ေနျပန္တယ္။ ျပည္တြင္းစစ္နဲ႔ တိုင္းရင္းျပသ၁နာ မေျဖရွင္းႏိုင္ျခင္းရဲ႕ မူဝါဒပိုင္းဆိုင္ရာ ထည့္သြင္းစဥ္းစားရမယ့္ ေနာက္ခံ အေၾကာင္းလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အခု ‘ျမန္မာ (Myanmar) ေဟ့’ ဆိုၿပီး ေၾကြးေၾကာ္ေနၾကျခင္းဟာ တဖက္က ၾကည့္ရင္ တိုင္းျပည္ရဲ႕ လူမ်ိဳးစံု၊ ဘာသာစံုကို ကိုယ္စားမျပဳႏိုင္ေၾကာင္း စာဖတ္သူ၊ အထူးသျဖင့္ စစ္အစိုးရေခတ္ ေမြးဖြားႀကီးျပင္းခဲ့တဲ့ သမိုင္းမွန္ကိုအစြဲကင္းကင္း စနစ္တက် ေလ့လာသင္ယူခြင့္မရခဲ့ၾကတဲ့ မ်ိဳးဆက္သစ္လူငယ္မ်ားကို သိေစအပ္ပါတယ္။ ဒီျမန္မာ-ဗမာ ႏိုင္ငံအမည္ဟာ တိုင္းျပည္ရဲ႕ အဓိက ႏိုင္ငံေရး ျပသ၁နာ တိုင္းရင္းသား လူမ်ိဳးစု အခ်င္းခ်င္း သတ္ျဖတ္ေနရတဲ့ ပဋိပကၡနဲ႔ဆက္စပ္ေနတာေၾကာင့္ အားလံုးအေလးထား ဆင္ျခင္သင့္ေၾကာင္းပါ ခင္ဗ်ား။

(ဆက္သြယ္ရန္ႏွင့္ ျပန္လည္ေဝဖန္ရန္ - nyeinchanaye81@gmail.com)

(လက္ရွိ ျဖစ္ေပၚေနတဲ့ သတင္းမ်ားႏွင့္ အတူ ျမန္မာ-ဗမာ Myanmar-Burma အေခၚအေဝၚ ျပသ၁နာ ျပန္လည္ ေဆြးေႏြးလာၾကျခင္းေၾကာင့္ စာေရးသူ၏ ၂၀၁၂ ဧရာဝတီ တြင္္ေဆြးေႏြးခဲ့သည့္ ေဆာင္းပါးကို ျပန္လည္ တင္ဆက္ျခင္း ျဖစ္သည္။)

ၿငိမ္းခ်မ္းေအး

The Ladies News

Ref:
• Hall, DGE, "Pre-Pagan Burma", (3rd Edition), (1960).
• Ammon, Ulrich, “Sociolinguistics: An International Handbook of the Science of Language and Society”, Volume 3/3, (2nd Edition), (2004).
• Houtman, Gustaaf, “Mental culture in Burmese crisis politics”, ILCAA Study of Languages and Cultures of Asia and Africa Monograph Series No. 33, Institute for the Study of Languages and Cultures of Asia and Africa, (1999).
• Dittmer, Lowell, “Burma Or Myanmar? The Struggle for National Identity”, World Scientific, (2010).
• Thant Myint-U, “The River of Lost Footsteps--Histories of Burma”, (2006).
• Thant Myint-U, “The Making of Modern Burma”, (2001).
• Ma Thanegi, “Defiled on the Ayeyarwaddy: One Woman's Mid-Life Travel Adventures on Myanmar's Great River”, (2011).
• တင္ေမာင္သန္း၊ “သခင္ႏိုင္ငံေတာ္”၊ (၂၀၀၂).

ဓာတ္ပံု အညြန္း (၁) :

ျမန္မာဘာသာနဲ႔ ေရးထိုးခဲ့တဲ့ပုဂံေခတ္ေက်ာက္စာမွတ္တမ္း၊ ဓာတ္ပံု - ဆရာမ မသိဂႌ စာအုပ္ “Defiled on the Ayeyarwaddy: One Woman's Mid-Life Travel Adventures on Myanmar's Great River by Ma Thanegi”, (2011).

ဓာတ္ပံု အညႊန္း (၂) : ဂ်ပန္ေတာ္လွန္ေရးအတြင္း က်ဆံုးခဲ့ေသာဗိုလ္မွဴးဗထူးအမွတ္တရ ေက်ာက္စာ၊ ေအာင္ပန္းၿမိဳ႕၊ ဓာတ္ပံု - ရဲရင့္ေက်ာ္

ျကက္သား သံပုုရာေပါင္း - ၾကက္ေျခေထာက္ေပါင္း - ၾကက္သားေထာင္း

ျကက္သား သံပုုရာေပါင္း 

ျမန္မာျပည္က တခ်ိဳ ့ဆိုုင္ေတြမွာ နာမည္ျကီးေနတဲ ့ျကက္သားသံပုုရာေပါင္းကိုု လုုပ္စားျကည့္ပါတယ္။ အရမ္းစားလိုု ့ေကာင္းျပီး အရသာရွိလွပါတယ္။ လုုပ္စားျကည့္ရေအာင္ေနာ္။

ပါဝင္ေသာပစၥည္းမ်ား
၁။ ျကက္သား ရင္အုုပ္သား - ၂၅ က်ပ္သား
၂။ ေရ - ၂ ခြက္ (သိုု ့) ထမင္းစားဇြန္း ၃၂ ဇြန္း
၃။ သံပုုရာသီး - ၁ ျခမ္း (သိုု ့) ၁ လုုံး
၄။ ယိုုးဒယား ငံျပာရည္ - ထမင္းစားဇြန္း ၁ ဇြန္း (သို ့) ၁ ဇြန္းခြဲ
၅။ သျကား - လက္ဖက္ရည္ဇြန္း တ ဝက္
၆။ ဆား - အနည္းငယ္
၇။ ငရုုတ္သီးစိမ္း - ၃ ေတာင္ ့(သိုု ့) ၅ ေတာင့္
၈။ နံနံပင္ - ၅ ပင္
၉။ ျကက္သြန္ျမိတ္ - ၂ ပင္
၁၀။ ျကက္သြန္ျဖဴ - ၂ မြွာ
( ၁ ခြက္ = 240 ml = ရိုးရိုးေကာ္ဖီခြက္ ၁ခြက္)
(ထမင္းစားဇြန္း = 1 tablespoon= 15 ml)
(လက္ဖက္ရည္ဇြန္း = 1 teaspoon= 5 ml)

ျပဳလုုပ္နည္း
၁။ ျကက္သြန္ျဖဴ၊ နံနံပင္၊ ျကက္သြန္ျမိတ္ နွင့္ ငရုုတ္သီးတိုု ့ကိုု ညက္ေနေအာင္ ေတာက္ေတာင္စဥ္းထားပါ။
၂။ ျကက္သားကိုု အတုံးလိုုက္ကိုု ေရေဆး ဆားအနည္းငယ္နွင့္ နယ္ျပီး ေရ ၂ ခြက္ျဖင့္ ဒယ္အိုုးထဲထည့္ရ်္ ျပဳတ္ပါ။ ထည့္ထားေသာ ေရရဲ ့တဝက္ေလာက္ခမ္းသြားလွ်င္မီးဖိုုေပၚမွခ်ပါ။ (၁၅ မိနစ္ေလာက္ျပဳတ္ရပါတယ္။)
၃။ ျကက္သားကိုု ျပဳတ္ထားေသာ အိုုးထဲမွ ဆယ္ရ်္ အေအးခံျပီး အတုုံးတုုံးထားပါ။ ျကက္သားတုုံးမ်ားကိုု ပန္းကန္ျပားတခုုထဲထည့္ထားပါ။
၄။ ဒယ္အိုုးထဲတြင္ က်န္ေသာ ျကက္သားျပဳတ္ရည္ကိုု ဆူေအာင္တည္ပါ။ ယိုုးဒယားငံျပာရည္၊ သျကား၊ သံပုုရာရည္တိုု ့ကိုုထည့္ပါ။ အေပါ့အငံႏွင့္အခ်ဥ္တိုု ့ကိုုျမည္းပါ။
၅။ ထိုု ့ေနာက္ ေတာက္ေတာက္စဥ္းထားေသာ အရာမ်ားကိုုထည့္ပါ။ ၁ မိနစ္ေလာက္ေနလိုု ့ေမြွးလာလွ်င္ ျကက္သားပန္းကန္ထဲကိုုေလာင္းထည့္ပါ။
၅။ ခ်ဥ္ငံစပ္ စားလိုု ့အလြန္ေကာင္းတဲ ့ျကက္သား သံပုုရာေပါင္းကိုု သံုုးေဆာင္ႏိုုင္ပါျပီရွင္။
Ei San

ၾကက္ေျခေထာက္ေပါင္း

ၾကက္ေၿခေထာက္ေပါင္းနည္းေလး ေမးႀကလို႔ မမီး လုပ္စားၿဖစ္တဲ႔ နည္းေလးကို ေရးေပးလိုက္ပါတယ္..။ ရိုးရိုးၿပုတ္တာနဲ႔ မတူဘဲ ၀ါးရတဲ႔ အေနထားက ပိုေကာင္းတယ္လို႔ ထင္မိတယ္၊ ေႀကာ္လိုက္ ေပါင္းလိုက္နဲ႔ အလုပ္ရႈတ္တယ္ ထင္ရေပမဲ႔ နွစ္သက္တယ္ဆို အလုပ္ရႈတ္ရႀကိဳးနပ္ပါတယ္။

ပါ၀င္ပစၥည္းမ်ား
1. ႀကက္ေၿခေထာက္ .... ၁၀ ေခ်ာင္း
2. ေၿပာင္းေကာ္မႈန္႔ .......၁ စားပြဲဇြန္းခန္႔
3. ဆီ (ေႀကာ္ရန္) ...........၃ လကၼ အနက္
4. ခ်င္း ပါးပါး ................၃ ၿပား
5. ႀကက္သြန္ၿဖဴ .............၃မႊာ
6. ဆီ ...........................၁ စားပြဲဇြန္း
7. ပဲငံၿပာရည္အပ်စ္ .........၁ လက္ဘက္ရည္ဇြန္း
8. သႀကား..................... ၁/၂ စားပြဲဇြန္း
9. ဆား ..........................သင္႔ရံု
10. တရုတ္ပဲငပိ အစပ္...... ၁/၂ စားပြဲဇြန္း
11. စီခၽြမ္ ငရုပ္ေကာင္း ဆီ. ၁/၂ လက္ဘက္ရည္ဇြန္း (မထည္႔လည္းရပါတယ္)
12. ခရုဆီ .......................၁ စားပြဲဇြန္း
13. ငရုပ္သီးအႀကမ္း အစပ္မႈန္႔ .......... အနည္းငယ္
14. ႀကက္သြန္ၿမိတ္ အစိမ္္းေရာင္......... ၂ ခက္

ၿပဳလုပ္နည္း
1. ႀကက္ေၿခေထာက္ကို ေၿခသည္းမ်ားဖယ္ပီး သန္႔စင္ေဆးေႀကာပါ။ ေရေၿခာက္ေအာင္သုပ္ပါ၊ ေၿပာင္းေကာ္မႈန္႔ ပါးပါးေလး ႀကက္ေၿခေထာက္အနွံ႔ၿဖဴးပီးမွ ဆီပူတြင္ေႀကာ္ပါ။ ေၿပာင္းေကာ္မႈန္႔ မလူးလွ်င္ အႀကီးက်ယ္ ဆီ ေပါက္ထြက္လိမ္႔မည္၊ ၀က္ေခါက္ေႀကာ္တာထက္ဆိုးတယ္..ေၿပာင္းေကာ္လူးထားလို႔ မေပါက္ေတာ႔ဘူးဆိုေပမဲ႔ မလူးမိတဲ႔ တေနရာရာကေန ထေပါက္တတ္တာကို ႀကိဳသိထားပီး ဆီအိုးကို ဖံုးထားပါ၊ ႀကက္ေၿခေထာက္ ပြလာပီး အေရာင္ရင္႔လာရင္ ဆယ္ပီး ေရေအးတြင္ ၁၀မိနစ္ခန္႔ စိမ္ပီး ဆယ္ထားပါ။ပြလာပီး အေရာင္ရင္႔လာရင္ ဆယ္ပီး ေရေအးတြင္ ၁၀မိနစ္ခန္႔ စိမ္ပီး ဆယ္ထားပါ။
2. ခ်င္းနဲ႔ ႀကက္သြန္ၿဖဴကို နုတ္နုတ္စင္းထားပါ။
3. ေပါင္းအိုး (pressure cooker) ထဲမွာ ဆီ အနည္းငယ္ထည္႔ပါ၊ ခ်င္းနဲ႔ ႀကက္သြန္ၿဖဴ ထည္႔ေႀကာ္ပါ။ ႏြမ္းတဲ႔ အခါ ပါ၀င္ပစၥည္း ၆ မွ ၁၁ အထိ ထည္႔ပီးေမႊေပးပါ၊ ေရပူထည္႔ပီး အဖံုးပိတ္ပီး ေပါင္းပါ၊ ေပါင္းအိုးမွာ ေရေငြ႔ေတြ ထြက္လာပီး ရႈးရႈးၿမည္လာတဲ႔အခါ မီးေလွ်ာ႔၊ မီးေအးေအးၿဖင္႔ ၁၀ မိနစ္ ေပါင္းပါ။ (ေပါင္းအိုးက အေငြ႔လံုရင္ အခ်ိန္တုိတြင္းမွာ နူးပါတယ္..အရမ္းနူးတာ မႀကိဳက္လွ်င္ ေရထည္႔တာ မ်ားမသြားဘို႔ အႀကာႀကီး မေပါင္းမိဘို႔ သတိၿပဳပါ)
4. အခ်ိန္ၿပည္႔လို႔ အသားနူးပီး ေရက်န္ေနေသးရင္ အဖုံးဖြင္႔ထားပီး ေရစပ္စပ္က်န္သည္အထိ ဆက္တည္ပါ၊
5. ႀကက္သြန္ၿမိတ္၊ ငရုပ္သီးမႈန္႔ စပ္စပ္ေလး ၿဖဴးပီး ပူေႏြးေနတုန္းသံုးေဆာင္ပါ။။

Meemeetofu

ၾကက္သားေထာင္း
......................

ပါ၀င္ပစၥည္းမ်ား
- ၾကက္သားရင္ပံု (ျပဳတ္ၿပီး) - ၂ ခု
- ၾကက္သြန္ျဖဴ - ၃ ေတာင့္ခန္႔
- င႐ုတ္သီးစိမ္း - ၄ ေတာင့္ခန္႔
- ခရမ္းခ်ဥ္သီး - ၁ လံုး (ေလးစိတ္စိတ္ထားပါ)
- ပဲသီး (ပဲေတာင့္ရွည္) - ၂ ေခ်ာင္းခန္႔
- နံနံပင္ - ၄ ပင္ခန္႔
- ၾကက္သြန္ျဖဴေၾကာ္ - လက္ဖက္ရည္ဇြန္း ၁ ဇြန္း
- ႏွမ္း - လက္ဖက္ရည္ဇြန္း ၁ ဇြန္း
- သံပရာရည္ - စားပြဲဇြန္း ၁ ဇြန္း
- ငံျပာရည္ - လက္ဖက္ရည္ဇြန္း ၁ ဇြန္း
- အရသာမႈန္႔ - လက္ဖက္ရည္ဇြန္း ၁ ဇြန္း
- ေျမပဲ - စားပြဲဇြန္း ၁ ဇြန္း
- ဆီ - စားပြဲဇြန္း ၂ ဇြန္း

ျပဳလုပ္နည္းအဆင့္ဆင့္
၁။ ၾကက္သြန္ျဖဴႏွင့္ င႐ုတ္သီးစိမ္းကို ဒယ္အုိးထဲမွာအပူေပးၿပီး ေလွာ္ေပးပါ။ ေပ်ာ့လာ ၿပီဆုိရင္ေတာ့ င႐ုတ္ဆံုထဲမွာေထာင္းပါ။
၂။ ၿပီးရင္ေတာ့ ေျမပဲ၊ ၾကက္သြန္ျဖဴေၾကာ္၊ ႏွမ္းတို႔ကို ေရာၿပီးေထာင္းပါ။ ၿပီးရင္ၾကက္ သားကို အမွ်င္မ်ားမွ်င္ထားၿပီး ထည့္ေထာင္းေပးပါ။
၃။ ၿပီးရင္ေတာ့ ခရမ္းခ်ဥ္သီး ၊ ပဲေတာင့္ရွည္ကို အေနေတာ္ လွီးၿပီးထည့္ေထာင္း ေပးပါ။
၄။ ၿပီးေနာက္ သံပရာရည္၊ ငံျပာရည္ႏွင့္ ဆီတို႔ဆမ္းၿပီး နယ္ေပးပါ။ နံနံပင္ကို ႏုပ္ႏုပ္စဥ္း ၿပီး ထည့္ေပးပါ။
၅။ အရသာမွာ ခ်ိဳ၊ စပ္၊ ခ်ဥ္၊ ဆိမ့္ အရသာရၿပီဆုိရင္ေတာ့ ပန္းကန္ျပင္ၿပီးသံုးေဆာင္ ႏိုင္ပါၿပီ။
............................
အံ့ဝင့္ထြဋ္ (MRTV-4)

Credit:  Myanmar Food Magazine 

Six Packs နဲ႔ပတ္သက္ျပီး

________________________________

သင္gymမွာ နာရီမ်ားစြာအခ်ိန္ယူျပီး အိပ္ထမတင္ေတြ  ျပင္းျပင္းထန္ထန္လုပ္ေသာ္လည္း သင့္ရဲ႕ဗုိက္ႂကြက္သားေတြ ဘာလုိ႔မေပၚရတာလဲ???
္ေအာက္ပါအခ်က္(၆)ခ်က္မွ တစ္ခုခုေၾကာင့္ ျဖစ္ပါလိမ့္မည္။

၁။ သင္ရဲ႕ဝမ္းဗုိက္ႂကြက္သားနံရံကုိ အဆီမ်ားစြာက အုပ္ထားလို႔   ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
ျဖစ္ပါလိမ့္မည္။
~~~~~~~~~

ေပၚလြင္ျမင္သာတဲ့ six packsရဖို႔အတြက္ သန္မာေတာင့္တင္းတဲ့ ဗုိက္ႂကြက္သားကအေရးႀကီးဆုံးမဟုတ္ပါဘူး။ အေရးႀကီးဆုံးက သင့္ခႏၶာကုိယ္မွာ႐ွိတဲ့အဆီပမာဏ [ Body Fat Percentage] ပဲျဖစ္ပါတယ္။ အကယ္၍ သင့္ဝမ္းဗုိက္အေရျပားရဲ႕ေအာက္မွာ အဆီအမ်ားႀကီး႐ွိေနပါက သင္ အိပ္ထမတင္ ၊ ေျခေထာက္ေျမႇာက္တာကုိ ဘယ္ႏွစ္နာရီလုပ္လုပ္ သင္လုိခ်င္တဲ့ six packs ကုိျမင္ရမွာမဟုတ္ပါဘူး။

ထင္႐ွား[ripped] တဲ့ six packs ကုိရဖုိ႔ သင့္အတြက္ အထိေရာက္ဆုံးအရာတစ္ခုက သင့္ရဲ႕ diet ကုိ သန္႔႐ွင္းေအာင္ လုပ္ဖုိ႔ပါပဲ။ သင့္ရဲ႕ ဗုိက္ႂကြက္သားေလ့က်င္ခန္းေတြက သင့္ကုိ အတိုင္းအတာတစ္ခုအထိပဲ လုပ္ေပးႏုိင္မွာပါ။ နည္းစနစ္က်က်မွန္ကန္တဲ့ အစားအေသာက္planနဲ႔ သင့္ရဲ႕body fat percentage ကုိ နည္းေအာင္လုပ္ၿပီး၊ သင့္ရဲ႕ဗုိက္ႂကြက္သားကုိေပၚေအာင္လုပ္လုိက္ပါ။ မဟုတ္ရင္ သင္gymမွာကုန္ခဲ့တဲ့အခ်ိန္ေတြဟာ မုိက္မဲမႈတစ္ခုသာ ျဖစ္သြားပါလိမ့္မည္။

၂။ သင့္ရဲ႕ဗုိက္ႂကြက္သားေလ့က်င္ခန္းေတြဟာ မကြဲျပားလုိ႔ပါ။
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

လူအမ်ားစုက ဗုိက္ႂကြက္သားေတြကုိ ခႏၶာကုိယ္အလယ္ပုိင္းက မာေၾကာတဲ့အစိ္တ္အပုိင္းအေနနဲ႔သာ သိၾကတာပါ။ တကယ္ေတာ့ ႂကြက္သားsystemႀကီးဟာ အနည္းငယ္႐ႈပ္ေထြးပါတယ္။ သင့္ရဲ႕ဝမ္းဗုိက္ႂကြက္သားနံရံမွာ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ six packs လုိ႔ ေခၚတဲ့ rectus abdominus ရယ္ transversus abdominus နဲ႔ သူ့ေအာက္အတြင္းမွာ႐ွိတဲ့ internal oblique လုိ႔ေခၚတဲ့ ၾကြက္သားေတြနဲ႔ ဖြဲ႔စည္းထားပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ နံ႐ုိးေဘးမွာ ျမင္ရတဲ့ serratus anterior ကုိလည္း ထည့္သင့္ပါတယ္။

အဆုိပါႂကြက္သားေတြက သင့္ရဲ႕ခႏၶာကုိယ္အလယ္ပုိင္းကုိ ေကြးႏုိင္[flex]၊ ဆန္႔ႏုိင္[extend] ၊ ဟုိဘက္ဒီဘက္လွည့္ႏုိင္ေအာင္ လုပ္ေပးေနတာပါ။ အကယ္၍ သင္က crunches ေတြ အ္ိပ္ထမတင္ေတြကုိ မရပ္မနားလုပ္ၿပီး သင့္ရဲ႕ႂကြက္သားေတြကုိ flex [ေကြး] သာလုပ္ခုိင္းေနမည္ဆုိပါက သူ႕လမ္းေၾကာင္းနဲ႔သူတည္႐ွိေနတဲ့ ဗုိက္ႂကြက္သားတုိင္းကုိ ႀကီးထြားေအာင္လုပ္ႏုိင္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဗုိက္ႂကြက္သားေတြဟာ အျခားႂကြက္သားေတြနဲ႔မတူတဲ့အခ်က္က သူကုိေလ့က်င္တဲ့အခါမွာ ေထာင့္ေပါင္းစုံ ပုံစံေပါင္းစုံနဲ႔ေလ့က်င့္မွ ျပဴထြက္လာမွာပါ။

ဒါေၾကာင့္ သင့္ရဲ႕ခႏၶာကုိယ္အလယ္ပုိင္းကုိ ထိေရာက္ဖုိ႔အတြက္ Belly ေလ့က်င့္ခန္းကုိ အမ်ဳိးအစားစုံလင္ေအာင္ လုပ္ပါ။

၃။ သင္ဟာ ထိေရာက္ေအာင္ မေလ့က်င္လုိ႔ပါ။
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

အခုေနာက္ပုိင္း လူတစ္ခ်ဳိဳ႕က ႐ူးေၾကာင္ေၾကာင္ႏုိင္တဲ့ အပုိေတြ ေျပာေနတာ ၾကားေနရပါတယ္။ "မင္းရဲ႕ဗုိက္ႂကြက္သားကုိ trainတဲ့ေနရာမွာ အႀကိမ္ေရမ်ားမ်ားလုပ္ကုိလုပ္ရမယ္" ဆုိတာပဲျဖစ္ပါတယ္။ တစ္ခ်ဳိ႕လူေတြကလည္း ႐ူးသြပ္စြာနဲ႔ အိပ္ထမတင္ကဲ့သုိ႔ေလက်င့္ခန္းေတြက ုိအႀကိမ္ ၅၀၀ ေက်ာ္ လုပ္ေနၾကပါတယ္။ အကယ္၍ သင္ဟာဗုိက္ႂကြက္သားကုိ endurance (ခံႏိုင္ရည္အား) ေကာင္းေအာင္လုပ္ခ်င္၍ျဖစ္ေစ ၊ ဗုိက္ႂကြက္သားႏွင့္ကစားရေသာအာကစားကုိကစားေသာသူျဖစ္ပါက ဆက္လုပ္ပါ။ တကယ္လုိ႔သင္ဟာ သင့္ရဲ႕ဗုိက္ႂကြက္သားေတြကုိ ဖြံျဖဳိးေစခ်င္တယ္ ႀကီးခ်င္တယ္ဆိုပါက အျခားႂကြက္သားေတြလုိပဲ ႀကီးထြားလာေအာင္လႈံ႕ေဆာ္ေပးရပါမယ္။ ဥပမာ။  ။ သင္လက္ေမာင္းႂကြက္သားကစားရင္ [Biceps curl] ကစားနည္းတစ္ခုတည္းကုိ အႀကိမ္ေရ ၅၀၀ သင္ကစားၿပီး သင့္ရဲ႕ႂကြက္သားကုိႂကီးေအာင္သင္လုပ္ပါသလား။ ေသခ်ာတဲ့အေျဖက "No" ပါပဲ ။

ဒါေၾကာင့္ သင့္ရဲ႕ဗုိက္ႂကြက္သားေတြကုိ ေလ့က်င့္ေတာ့မယ္ ဆုိပါက ဝိတ္ျပားအခ်ဳိ႕ယူၿပီအျခားႂကြက္သားေတြလုိပဲေလ့က်င့္ပါ။ အႀကိမ္ေရကုိလည္း ကစားတဲ့ျပင္းထန္မႈအေပၚမူတည္ၿပီး အေျပာင္းအလဲလုပ္ပါ။ ဥပမာ။ ။ အိပ္ထမတင္ကုိသင့္ရဲ႕body weight နဲ႔သာ ကစားတဲ့ အေခါက္ကုိ အႀကိမ္ ၁၅ ကေန ၃၀ အတြင္း လုပ္ၿပီး ၊ အျခားအေခါက္ေတြကုိ အေလးျပားကုိင္ၿပီးအႀကိမ္ေရ ၈ ခါကေန ၁၂ ခါ ခန္႔လုပ္ပါ။ တစ္ခါတစ္ခါ ပုိမုိျပင္းျပင္းထန္ထန္ထိေရာက္ေအာင္ကစားပါ။

၄။ အိပ္ထမတင္ကဲ့သုိ႔ ဗုိက္ေလ့က်င့္ခန္းေတြလုပ္ၿပီး
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
အဆီက်ခ်င္တာလား။
~~~~~~~~~~~~

ပုိမုိ႐ွင္းလင္းေအာင္ ေျပာပါရေစ..... သင္ဟာသင့္ရဲ႕ခႏၶာကုိယ္အစိတ္အပုိင္းသီးသန္႔တစ္ခုတည္း(ဥပမာ ဝမ္းဗုိက္ေနရာ) ကုိဦးတည္ၿပီး ထုိအစိတ္အပုိင္းကုိသာ ထပ္ခါထပ္ခါ မၾကာခဏေလ့က်င့္ၿပီးအဆီက်ေအာင္လုပ္၍ မရပါဘူး။ အကယ္၍ သင့္ကုိ တစ္စုံတစ္ေယာက္က "မင္းရဲ႕ဗုိက္ေနရာကအဆီက်ေအာင္ အိပ္ထမတင္လုိ ဗုိက္ႂကြက္သားေတြလုပ္"လုိ႔ေျပာတဲ့သူကုိ မင္းပါး႐ုိက္ခဲ့ပါ။ သင့္ရဲ႕ဗုိက္ႂကြက္သားေတြကုိကာထားတဲ့အဆီေတြကုိ ေျဖးေျဖးနဲ႔မွန္မွန္ ဖယ္႐ွားဖုိ႔တစ္ခုတည္းေသာနည္းလမ္းက မင္းရဲ႕တစ္ကုိယ္လုံးကအဆီေတြကုိ cardio, nutrition , resistance training [weight training] ကဲ့သုိ႔ေသာ အရာမ်ားႏွင့္ေလာင္ကြၽမ္းေအာင္လုပ္ဖုိ႔ျဖစ္ပါတယ္။

ကံမေကာင္းတဲ့အခ်က္က ဗုိက္အဆီက က်ရင္ေနာက္ဆုံးမွက်ၿပီး တက္ရင္အရင္ဆုံးတက္တယ္ ဆုိတာပါပဲ။ ဒီလုိအခ်က္ေတြက သင္ရဲ႕ diet နဲ႔ exercise ကုိၾကဳိးစားလုပ္ခ်င္တဲ့စိတ္ကုိ ေႏွာက္ယွက္ပါလိမ့္မယ္။ လူအမ်ားစုဟာ လမ္းတစ္ဝက္ကေန လွည့္ျပန္သြားၾကတာပါ။ အကယ္၍ သင္ဟာ သင္လုိခ်င္တဲ့ အရာတစ္ခုရဖုိ႔ဆုိ အေရးႀကီးဆုံးက ဇြဲလံု ့လ နဲ႔ တစိုက္မတ္မတ္ လုပ္ဖုိ႔ပါပဲ။  ဗုိက္အဆီေတြဖယ္႐ွားႏုိင္ဖုိ႔ လေတြသာမက ႏွစ္ပါခ်ီၿပီး ၾကဳိးစားရပါမယ္။ ဒါေပမဲ့ သင္ဟာသင့္ရဲ႕မီးဖုိေခ်ာင္မွာ မွန္ကန္တဲ့dietကုိ စားေသာက္ပါက ေသခ်ာေပါက္ လုိခ်င္တဲ့ရလဒ္တစ္ခုကုိ ေတြ႔ရမွာပါ။

၅။ ေန႔စဥ္ သင့္ရဲ႕ဗုိက္ႂကြက္သားေတြကုိ train တာလား
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

ဒီအေၾကာင္းအရာဟာ ေျဖ႐ွင္းရန္ခက္ခဲတဲ့ ေခါင္းစဥ္တစ္ခုပါ။ ဘာလုိ႔လဲဆုိေတာ့ fitness model , physique athletes ေတြဟာသူတုိ႔ရဲ႕ workout ေတြရဲ႕အဆုံးမွာ ဗုိက္ႂကြက္သားကုိ trainၾကပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ သူတုိ႔လုိfitness model မ်ဳိးေတြဟာ ႏွစ္ကာလအေတာ္ၾကာေအာင္အခ်ိန္ယူၿပီး သူတုိ႔ရဲ႕absေတြကုိ တည္ေဆာက္ခဲ့တာပါ။ သူတုိ႔ေတြဟာ fitness professional ေတြျဖစ္ေနတဲ့သူေတြပါ။ ယခုမွစတင္သည့္သင့္အတြက္ သူတုိ႔နည္းလမ္းေတြဟာ ခ်ဥ္းကပ္ဖုိ႔သင့္ေတာ္ခ်င္မွသင့္ေတာ္မွာပါ။

သင္ေလ့က်င့္တဲ့ ေအာက္ပုိင္းထုိင္တာတုိ႔၊ deadlift မတာ တုိ႔ အစ႐ွိသည့္ ေလ့က်င့္ခန္း ေတြမွာ သင့္ရဲဗုိက္ႂကြက္သားေတြကုိ လႈံေဆာ္ၿပီးပါၿပီ။ ဘာလုိ႔လဲဆုိေတာ့ အဆိုပါေလ့က်င့္ခန္းေတြမွာ ဗုိက္ႂကြက္သားေတြဟာ ကုိယ္လုံးကုိေနာက္မယုိင္သြားေအာင ္ေ႐ွ႕မယုိင္သြားေအာင္ ထိန္းေပးရပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သင္တစ္ခါတစ္ေလ သင္ရဲ႕ဗုိက္ႂကြက္သားေတြကုိ အနားေပးသင့္ပါတယ္။ သင့္ဗုိက္ႂကြက္သားေတြကုိတုိက္႐ုိက္မေလ့က်င့္ေသာ္ျငားလည္း အထက္တြင္ေဖာ္ျပခဲ့ေသာေလ့က်င့္ခန္းေတြမွာ သင့္ရဲ႕ဗုိက္ႂကြက္သားေတြကုိလႈံ႕ေဆာ္ခဲ့ၿပီးပါၿပီ။

အေကာင္းဆုံးေသာရလဒ္ေတြရဖုိ႔အတြက္ တစ္ပါတ္ကုိ၂ခါ၃ခါ ခန္႔လုပ္ပါ။ ၾကားထဲမွာ တစ္ရက္ျခားပါ။ ႂကြက္သားတစ္ခုကုိေလ့က်င့္ၿပီးတုိင္း အဆုိပါႂကြက္သားေတြ ဒါဏ္ရာရသြားပါတယ္၊ ထုိအခါ repair ျပန္ျပင္ရပါတယ္ ။ ထုိကဲ့သုိ႔ repair လုပ္ျခင္းက ႂကြက္သားကုိပုိမုိထူလာေစၿပီး ႂကြက္သားအရြယ္အစားပုိႀကီးလာပါတယ္။ အဆုိပါrepairလုပ္တဲ့အခ်ိန္ဟာ ၄၈နာရီ ခန္႔ၾကာပါတယ္။ အကယ္၍ သင္သည္ေန႔တုိင္းabs ေတြကုိေလ့က်င့္ေနပါက သင့္ရဲ႕ဗုိက္ႂကြက္သားဟာ repair မလုပ္ရေတာ့ပဲ ႀကီးလာမွာ မဟုတ္ပါဘူး။

၆။ သင္ မၾကာခဏ dietပုံစံကုိ ေျပာင္းပါသလား
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

လူအမ်ားစုဟာ muscleခြဲတဲ့ diet ၊ ျပဳိင္ပြဲဝင္ဖုိ႔diet အစ႐ွိသည္ျဖင့္ diet plan မ်ားစြာသုံးၿပီး abs ေတြေပၚေအာင္လုပ္ၾကပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ျပဳိင္ပြဲကာလၿပီးသြား၍ျဖစ္ေစ ၊ diet plan ၿပီးသြား၍ျဖစ္ေစ သူတုိ႔ေတြဟာ junk food ေတြျပန္စားလာပါတယ္ ၊ cardio မလုပ္ေတာ့ပါဘူး။ ထုိအခါ သူတုိ႔ရဲ႕ six packs ကသူတုိ႔ကုိ "bye bye" ဆုိၿပီး ျပန္ေျပာက္သြားပါၿပီ။

အေပၚကအခ်က္ေတြမွာေျပာခဲ့သလုိပါပဲ six pack ပေဟဠိ မွာ အဓိကအေျဖက ဇြဲလံု ့လ နဲ႔ တစိုက္မတ္မတ္ ၾကဳိးစားဖုိ႔ပါပဲ။ သင္ဟာ fitness ကုိဘဝေနထုိင္မႈပုံစံ lifestyle တစ္ခု ျဖစ္ေအာင္လုပ္ရပါမယ္။ သင္ဟာတစုိက္မတ္မတ္နဲ႔ မွန္ကန္တဲ့ diet ကုိစားမယ္၊ gymမွာျပင္းျပင္းထန္ထန္ေလ့က်င့္မယ္ဆုိပါက သင္လုိခ်င္တဲ့ six pack ကုိ ေသခ်ာေပါက္ရမွာပါ။

©redit _ Y.M.O

#YFC

ျမန္မာငပုေတြ ဘယ္ေတာ့ သန္မာထြားက်ိဳင္းမွာလဲ

ဖြံ့ၿဖိဳးတိုးတက္ေရး ဆိုတာကိုေျပာတိုင္း မျဖစ္မေန ထည့္သြင္းစဥ္းစားလာရတဲ့ ကိစၥတခုကေတာ့ လူသား ရင္းျမစ္ ဖြံ့ၿဖိဳးလာတာကို ထည့္သြင္းတြက္ခ်က္ဖို႔ လိုလာပါတယ္။ လူသားရင္းျမစ္ ဖြံ့ၿဖိဳးလာဖို႔ဆိုတဲ့ ေနရာမွာ လည္း ေယဘုယ်အားျဖင့္ ႏွစ္မ်ိဳးရွိပါတယ္။ ပထမတမ်ိဳးကေတာ့ အသိပညာ၊ အတတ္ပညာဆိုတဲ့ ပညာေတြကို တတ္ေျမာက္ျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ ဒုတိယတခ်က္ကေတာ့ ကိုယ္ကာယအားျဖင့္ ဖြံ့ၿဖိဳးျခင္းဆိုတာလည္း တခ်ိန္ တည္းမွာ ကပ္ပါေနပါတယ္။

ဒီတပတ္မွာ ေျပာခ်င္တဲ့ ကိစၥကေတာ့ ဒုတိယ အမ်ိဳးအစား ျဖစ္တဲ့ ကိုယ္ကာယ ဖြံ့ၿဖိဳးတိုးတက္ျခင္း၊ က်န္းမာ သန္စြမ္းျခင္း အေၾကာင္းပါ။ ျမန္မာနိုင္ငံသားေတြရဲ့ ကိုယ္ကာယဖြံ့ၿဖိဳးတိုးတက္မွု ေကာင္းမြန္ပါရဲ့လား။ ျမန္မာနိုင္ငံသားေတြ သန္မာထြားက်ိဳင္းပါသလား။ အားမနာတမ္း ေျပာရရင္ေတာ့ ျမန္မာ နိုင္ငံသားေတြရဲ့ ကာယဖြံ့ၿဖိဳးမွုဟာ ေနာက္က်က်န္ ေနရစ္ပါတယ္။ ျမန္မာနိုင္ငံသားေတြ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ အရပ္အေမာင္း ပုသထက္ ပုလာတာကို လက္ေတြ႕ ျမင္ေနရပါတယ္။

လူလုံးလူဖန္ ေသးေသးေကြးေကြး ျဖစ္လာေနပါတယ္။ ေငြေၾကးတတ္နိုင္တဲ့ မိသားစုက ေပါက္ဖြားလာတဲ့ လူငယ္တခ်ိဳ႕ကေတာ့ေထာင္ေထာင္ ေမာင္းေမာင္းရွိ ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ နိုင္ငံတဝန္းလုံး လူဦးေရနဲ႔ ခ်ိန္ထိုးလိုက္ရင္ အဲဒါက လူနည္းစုသာ ျဖစ္ပါတယ္။ ျမန္မာေတြ ပုကုန္ပါၿပီ။

မိတ္ေဆြတဦးရဲ့ တူမေလး တေယာက္က စင္ကာပူမွာ အလုပ္လုပ္ပါတယ္။ အလုပ္ကခြင့္ယူၿပီး ျပန္လာတဲ့အခ်ိန္မွာ မိတ္ေဆြရဲ့အိမ္မွာ ဆုံလိုက္ရပါတယ္။ အဲဒီ မိန္းကေလးက ေခတ္ပညာတတ္ မိန္းကေလး တဦးပါ။ ျပဳံးျပဳံး ရႊင္ရႊင္ ခ်က္ခ်က္ခ်ာခ်ာရွိပါတယ္။ စကားေျပာၾကည့္ လိုက္ေတာ့ အဲဒီကေလးမေလးဟာ Óဏ္လည္း အေတာ္ေကာင္းပုံရပါတယ္။ သမီးအသက္ဘယ္ ေလာက္ရွိၿပီ လဲေမးေတာ့ သုံးဆယ္လို႔ေျပာ ပါတယ္။ အခ်ိန္နဲ႔ေျပာရမယ္ဆိုရင္ အဲဒီမိန္းကေလးဟာ ၁၉၈၄ ခုႏွစ္မွာ ေမြးဖြားခဲ့တယ္လို႔ ဆိုရမွာေပါ့။ သုံးဆယ္ဆို တာ မငယ္ေတာ့တဲ့အရြယ္ပါ။ အိမ္ေထာင္သားေမြး ျပဳမယ္ဆိုရင္ အရြယ္ေကာင္းတဲ့အခ်ိန္လို႔ ဆိုရမွာပါပဲ။ သို႔ေသာ္ ကေလးမေလးဟာ အေတာ္ေလးအရပ္ ပုပါတယ္။ ငါးေပေတာင္ မျပည့္ပါဘူး။ ရွိလွမွ ေလး ေပကိုးလက္မေလာက္ပဲ ရွိပါတယ္။ ခႏၶာကိုယ္က လည္း ပါးပါးလွပ္လွပ္ေလး ျဖစ္ေနပါတယ္။ အခု ေခတ္မွာေတြ႕ရတဲ့ ျမန္မာအမ်ိဳးသမီးငယ္ အမ်ားစုဟာ အထက္ကေျပာခဲ့တဲ့ မိန္းကေလးလို ေသးေသး ေကြးေကြးေလးေတြျဖစ္ေနတာ စိတ္မေကာင္းဖြယ္ရာ ျမင္ ေနရပါတယ္။

အဲဒါဆိုရင္ ေယာက္်ားေလးေတြက ေကာ အရပ္ျမင့္သလားဆိုတာ့ ဒီဘက္ေခတ္မ်ိဳးဆက္ေတြဟာ အရပ္မျမင့္တဲ့အျပင္ အရပ္ပုလာတယ္လို႔ ဆိုနိုင္ပါတယ္။ ျပင္ဦးလြင္ စစ္တကၠသိုလ္က ဗိုလ္ေလာင္းေတြကို ျမင္လိုက္ရေတာ့ ျမန္မာအမ်ိဳးသားေတြ အတြက္လည္း စိတ္မေကာင္း ျဖစ္ရျပန္ပါတယ္။ ဗိုလ္ေလာင္းအမ်ားစုဟာ အရပ္ပုေနၿပီး ခႏၶာကိုယ္ တည္ ေဆာက္ပုံကလည္း ေသးေသးေကြးေကြးပါ။ ေနာင္မွာ ေထာင္ေထာင္ေမာင္းေမာင္း စစ္သားႀကီးေတြ ျမန္မာ့ တပ္မေတာ္ထဲမွာ ရွိပါဦးမလားလို႔ရင္ေလးမိျပန္ပါတယ္။ ႏွစ္အေတာ္ၾကာ ေလ့က်င့္ေပးၿပီးမွ ျဖစ္လာရတဲ့ စစ္သားႀကီးေတြ စစ္ဗိုလ္ႀကီးေတြ ကိုယ္တိုင္ကမွ ေထာင္ေထာင္ေမာင္းေမာင္း မရွိဘူးဆိုရင္ အရပ္သူ အရပ္ သားမ်ားအတြက္ေတာ့ ေဝးေရာပဲလို႔ ဆိုရေတာ့မွာပါ။ ေျပာရရင္ ကာခ်ဳပ္ျဖစ္တဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွူးႀကီး ကိုယ္တိုင္ ေတာင္ အရပ္အေမာင္းေကာင္းသူ မဟုတ္တာ ေတြ႕ရပါတယ္။

ျမန္မာေတြ ဘယ္အခ်ိန္ ေလာက္ကတည္းက အရပ္အေမာင္း ပုလာေနပါသလဲ။ အရပ္ျမင့္တာ အရပ္ပုတာ ခႏၶာကိုယ္ထြားက်ိဳင္း တာကို သုေတသနျပဳေနတဲ့ ပညာရွင္မဟုတ္ေတာ့ စာေရးသူကိုယ္တိုင္ သုေတသနဆန္ဆန္ စနစ္တက်တင္ျပဖို႔ အခက္အခဲ ရွိပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ျမန္မာေတြ အမ်ိဳးသားေရာ အမ်ိဳးသမီးပါ အရပ္အေမာင္း ပုလာတယ္ဆိုတာကေတာ့ အားလုံးအျမင္ပါပဲ။ သမိုင္းစာအုပ္မ်ားထဲက မွတ္မိေနတာတခ်ိဳ႕ရွိပါတယ္။ ၁၈ ရာစုေခတ္တုန္းက အေလာင္းမင္းတရားႀကီး ဦးေအာင္ေဇယ်နဲ႔ ေတြ႕ဆုံခြင့္ရခဲ့တဲ့ အေနာက္တိုင္း သံတမန္တဦးက သူရဲ့မွတ္တမ္းထဲမွာ ဒီလိုေရးထား ပါတယ္။ အေလာင္းမင္းတရားႀကီးဟာ ခႏၶာကိုယ္ ႀကံ့ခိုင္ၿပီး အရပ္အရွည္ ငါးေပဆယ့္တလက္မခန႔္ ရွိတယ္လို႔ ဆိုထားပါတယ္။ တခါ ျမန္မာမွတ္တမ္းမ်ားအရ အေလာင္းမင္းတရားႀကီးရဲ့ ျမင္းရည္တက္ ေျခာက္က်ိပ္ရွစ္ ေယာက္ဟာ ထြားထြားက်ိဳင္းက်ိဳင္း သန္သန္မာမာရွိသူမ်ား ျဖစ္တယ္လို႔ ဆိုထားပါတယ္။ အဲဒီအထဲက ဗိုလ္တြန္လို႔ေခၚတဲ့ မင္းေခါင္ေက်ာ္ထင္ ေနာ္ရထာဟာ အရပ္အျမင့္ “ေလးေတာင္” ရွိၿပီး လက္ေမာင္းရင္း အတုတ္ဟာ “သုံးထြာ” လုံးပတ္ ရွိတယ္လို႔ သိရပါတယ္။

ျမန္မာအတိုင္းအထြာ ေလးေတာင္ဟာ အဂၤလိပ္ အတိုင္းအထြာ ေျခာက္ေပနဲ႔ ညီမၽွပါတယ္။ အဲဒီေခတ္ ျမန္မာေတြအမ်ားစုဟာ အရပ္အေမာင္း ေကာင္းတယ္လို႔ ဆိုနိုင္ပါတယ္။ အဲဒီ အေနာက္တိုင္း သံတမန္ရဲ့ မွတ္တမ္းထဲမွာ ျမန္မာေတြဟာ သိသိသာသာႀကီး အရပ္ပုလွ တယ္လို႔ မွတ္ခ်က္ခ်ထားမ်ိဳး မေတြ႕ရပါဘူး။ ကုန္းေဘာင္မင္းဆက္ရဲ့ ဒုတိယေနာက္ဆုံးဘုရင္ျဖစ္တဲ့ မင္းတုန္းမင္း ႀကီးလက္ထက္မွာ ကင္းဝန္မင္းႀကီး ဦးေကာင္းကို ေခါင္းေဆာင္ေစၿပီး သံအဖြဲ႕တခု အဂၤလန္ ကိုေစလႊတ္ ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒါက ၁၉ ရာစုထဲမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ျမန္မာသကၠရာဇ္အရ ၁၂၃၃ ခုႏွစ္လို႔ မွတ္သားမိပါ တယ္။ အခုကာလက ျမန္မာႏွစ္အရ ၁၃၇၆ ခုႏွစ္ ဆိုေတာ့ ကင္းဝန္မင္းႀကီး အဂၤလန္ကို သြားခဲ့တာ လြန္ခဲ့တဲ့ ၁၄၃ ႏွစ္ကျဖစ္ပါတယ္။ အဂၤလိပ္သကၠရာဇ္ အရ ၁၈၇၁ ခုႏွစ္မွာ သြားခဲ့တယ္လို႔ ေျပာနိုင္ပါတယ္။ အဂၤလိပ္မွတ္ တမ္းမ်ားအရ ျမန္မာသံအဖြဲ႕ ေခါင္း ေဆာင္မ်ားနဲ႔ လိုက္ပါလာတဲ့ ဘုရင့္ဝန္ထမ္းမ်ားရဲ့ ပုံပန္းသဏၭာန္ကို ဒီလိုဆိုထားပါတယ္။ ျမန္မာလူမ်ိဳး တို႔ဟာ အသားညိဳၿပီး လူလုံးလူဖန္ ေသးသြယ္တယ္၊ အရပ္ပုတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္ ကာလျဖစ္ တဲ့ ၁၈၇၁ ခုႏွစ္မွာ ျမန္မာေတြဟာ အရပ္ပုတယ္လို႔ စတင္သတ္မွတ္ခံ လာရပါၿပီ။

သို႔ေသာ္ အာရွတိုက္ သားမ်ားထဲမွာေတာ့ ျမန္မာေတြဟာ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ပုတယ္လို႔ေျပာမရပါ။ ၁၉ ရာစုနဲ႔ ၂၀ ရာစု အလယ္ ေလာက္အထိ ပုတယ္လို႔ အမ်ားကသတ္မွတ္ထားတဲ့ လူမ်ိဳးကေတာ့ ဂ်ပန္လူမ်ိဳး ေတြျဖစ္ပါတယ္။ ဂ်ပန္ ေတြနဲ႔ႏွိုင္းစာရင္ ျမန္မာနိုင္ငံသားေတြဟာ အရပ္ ရွည္ပါေသးတယ္။ ျမန္မာနိုင္ငံမွာ ဂ်ပန္ေခတ္တုန္း က ဂ်ပန္ေတြကို ျမန္မာေတြက ငပုေတြလို႔ ေခၚခဲ့တာ အားလုံးမွတ္မိၾကမွာပါ။ ဂ်ပန္စစ္သား အမ်ားစုဟာ အရပ္ပုပါတယ္။ ဂ်ပန္ေခတ္ကိုမီလိုက္တဲ့လူႀကီးမ်ား အေျပာအရ ဂ်ပန္စစ္သားေတြရဲ့ အရပ္ အေမာင္းဟာ ငါးေပႏွစ္လက္မ၊ ငါးေပသုံးလက္မထက္ မပိုဘူးလို႔ ဆိုပါတယ္။ စကားစပ္မိလို႔ေျပာရရင္ ဒုတိယကမၻာ စစ္အၿပီးမွာ အေမရိကန္နိုင္ငံက ပညာရွင္ေတြက သုေတသနစစ္တမ္းတခု ျပဳစုပါတယ္။ အဲဒီ သုေတသနက ဘာေၾကာင့္ ဂ်ပန္ေတြ စစ္ရွုံးရသလဲဆိုတာ ကိုေလ့လာထားတာပါ။ ေလ့လာခ်က္မ်ားအရ ဂ်ပန္ တို႔စစ္ရွုံးခဲ့ရတဲ့ အေၾကာင္းအရင္း စုစုေပါင္း အခ်က္ တစ္ရာ ရွိတယ္ဆိုပါစို႔။ အဲဒီ အေၾကာင္းအရင္း တစ္ရာထဲ မွာ အရပ္ပုတာလည္း အခ်က္တခ်က္အေနနဲ႔ ပါဝင္ေနတယ္လို႔ ဆိုထားပါတယ္။ မွတ္သားစရာပါ။

အခုေခတ္မွာ ေတာ့ ေျပာင္းျပန္ျဖစ္ကုန္ပါၿပီ။ ဂ်ပန္လူမ်ိဳးေတြ အရပ္ရွည္လာပါတယ္။ စစ္ၿပီးေခတ္မွာ ေမြးလာခဲ့တဲ့ မ်ိဳးဆက္ သစ္ ဂ်ပန္ေတြဟာ အရပ္ရွည္လာပါတယ္။ အခု ၂၁ ရာစုထဲမွာေတာ့ ပိုလို႔ ေတာင္ အရပ္ျမင့္လာၾကပါတယ္။ ဂ်ပန္ေယာက္်ား ေတြရဲ့ အနိမ့္ဆုံးပ်မ္းမၽွအရပ္ဟာ အခုဆိုရင္ ငါးေပ ခုႏွစ္လက္မ၊ ငါးေပရွစ္လက္မျဖစ္ပါတယ္။ အသက္ ႏွစ္ဆယ္ဝန္းက်င္ ဂ်ပန္လူငယ္ေတြရဲ့ အရပ္အေမာင္းဟာ ငါးေပ ဆယ္လက္မ၊ ေျခာက္ေပအထိ ရွိလာေနပါတယ္။ ဂ်ပန္ေတြမပုေတာ့ပါဘူး။ ဘာေၾကာင့္ပါ လဲ။ စားေသာက္ပုံစနစ္ကို ျပင္လိုက္လို႔ ျဖစ္ပါတယ္။ ေရွးတုန္းက ဂ်ပန္ေတြဟာ ငယ္ရြယ္စဥ္ကေလးဘဝ ကတည္းက ငါးကိုသာ အစားမ်ားခဲ့ပါတယ္။ အမဲ သားတို႔၊ နို႔နဲ႔ နို႔ထြက္ပစၥည္းေတြကို မစားသုံးခဲ့ပါဘူး။ အခုေခတ္မွာေတာ့ နို႔နဲ႔ နို႔ထြက္ပစၥည္းေတြကို ေမြးဖြားကတည္းက ေကၽြးေမြးလာတာမို႔ အရပ္အေမာင္း ေတြျမင့္၊ လူေကာင္ေတြႀကီးလာခဲ့ပါၿပီ။ ဒီလိုမ်ိဳး ေကၽြးေမြးလာနိုင္တာ ကလည္း စီးပြားေရးဖြံ့ၿဖိဳးတိုး တက္လာတာေၾကာင့္ ျဖစ္ပါတယ္။ ဆင္းရဲတြင္းနက္နက္ထဲမွာ ေနထိုင္ရတာမ်ိဳး မရွိတာက အဓိက အေၾကာင္းလို႔ ဆိုနိုင္ပါတယ္။

အရပ္ရွည္တဲ့ လူမ်ိဳးထဲမွာ အိမ္နီးခ်င္းတိုင္းျပည္တခုက လူေတြလည္း ပါပါေသးတယ္။ အဲတာကေတာ့ အိႏၵိယနိုင္ငံပဲျဖစ္ပါတယ္။ ဟိႏၵဴလူမ်ားစုေနထိုင္တဲ့ တိုင္းျပည္ ျဖစ္တာေၾကာင့္ သက္သတ္လြတ္စားသူ မ်ားပါတယ္။ အမဲသားမစားပါ။ တျခားေသာ သားႀကီးငါးႀကီးလည္း မစားပါ။ ဒါေပမဲ့ နို႔နဲ႔ နို႔ထြက္ပစၥည္းေတြ စားသုံးပါ တယ္။ ဂ်ဳံနဲ႔ ပဲမ်ိဳးစုံ စားေသာက္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အိႏၵိယ နိုင္ငံသားအမ်ားစု ထြားႀကိဳင္းၿပီး အရပ္ရွည္ ၾကပါတယ္။ အိႏၵိယနိုင္ငံဟာ အခုအထိ ဆင္းရဲသား မ်ားေနဆဲ တိုင္းျပည္ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အစိုးရက ႏြားနို႔ကို ပုံမွန္ေဈးႏွုန္းနဲ႔ ဝယ္ယူစားသုံးနိုင္ေအာင္ စီစဥ္ေပးထား တာေၾကာင့္ လူတိုင္းလိုလို နို႔ကိုစားသုံး နိုင္ပါတယ္။ ပဲကေတာ့ ပရိုတင္းဓာတ္ ႂကြယ္ဝၿပီး ေန႔တိုင္းစားေနတဲ့ ဟင္းအမည္ျဖစ္ပါတယ္။

ေနာက္ထပ္အိမ္နီးခ်င္းျဖစ္တဲ့ ထိုင္းနိုင္ငံမွာလည္း ေနာက္ေမြးတဲ့ မ်ိဳးဆက္သစ္ လူငယ္မ်ားဟာ မိန္းကေလးေရာ ေယာက္်ားေလးပါ အရပ္အေမာင္း ေကာင္းၾကပါတယ္။ ေက်ာင္းေတြမွာပါ ႏြားနို႔အခမဲ့တိုက္တဲ့အက်ိဳး ေက်းဇူးေၾကာင့္လို႔ ဆိုနိုင္ပါတယ္။ တျခားအိမ္နီးခ်င္း တိုင္းျပည္မ်ားမွာ က်ေနာ္တို႔ ျမန္မာေတြလို အရပ္ပု ၿပီး လူေကာင္ေသးေနတဲ့ နိုင္ငံမ်ားကေတာ့ ကေမၻာ ဒီးယားနဲ႔ လာအိုနိုင္ငံတို႔ ျဖစ္ပါတယ္။ အျမင္မက်ယ္တဲ့ ေခါင္းေဆာင္ေတြ တိုင္းျပည္အုပ္ခ်ဳပ္ စီမံခန႔္ခြဲေန တာ ျဖစ္တာေၾကာင့္ နိုင္ငံသားတို႔ ႀကီးထြားႀကံ့ခိုင္မွုကို ဦးစားမေပးပါ။ နိုင္ငံေရးအရလည္း အာဏာရွင္မ်ား အုပ္ခ်ဳပ္ေနဆဲ တိုင္းျပည္ေတြျဖစ္ ပါတယ္။ ကေမၻာ ဒီးယားကေတာ့ က်ေနာ္တို႔ တိုင္းျပည္နဲ႔ ဆင္ပါတယ္။ ဒီမိုကေရစီ အေရျခဳံသာ ျဖစ္တယ္လို႔ ဆိုရမွာပါပဲ။

တကယ္တမ္းေတာ့ ျမန္မာလူမ်ိဳးေတြဟာ ၁၉ ရာစု ဝန္းက်င္ကတည္းက တျဖည္းျဖည္း အရပ္ပုတဲ့ဘက္ ကို ေရာက္လာေနပါတယ္။ ၂၀ ရာစုအလယ္ လြတ္လပ္ေရးရၿပီးကတည္းက ျပည္တြင္းစစ္နဲ႔ နပန္းလုံး၊ စစ္အာဏာရွင္ေတြ အႏွစ္ငါးဆယ္ေက်ာ္ အုပ္ခ်ဳပ္၊ အဲသလို အက်ိဳးဆက္ေတြေၾကာင့္ ဆင္းရဲတြင္းက နက္သ ထက္ နက္လာပါတယ္။ နိုင္ငံသား အမ်ားစုဟာ ဆင္းရဲၾကတာမို႔ ေမြးဖြားလာတဲ့ မ်ိဳးဆက္အဆင့္ဆင့္ဟာ အာဟာရျပည့္ဝစြာ စားသုံးေနထိုင္နိုင္ျခင္း မရွိပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ လူေတြဟာ ေသးေကြးပိန္လွီလာ ပါတယ္။ အရပ္ျမင့္ရာကေန အရပ္ပုတဲ့ဘဝကိုေရာက္ လာပါေတာ့တယ္။

အခုလို ဆင္းရဲတြင္းနက္ေနတာဟာ ၾကာသထက္ ၾကာေနဦးမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ေနာင္ လာမယ့္မ်ိဳးဆက္ေတြဟာ အခု အရပ္ပုေနတယ္ဆိုတဲ့ မ်ိဳးဆက္ထက္ ထပ္ၿပီးပုဖို႔ရာပဲ ရွိပါေတာ့တယ္။ ကိုယ့္အမ်ိဳးကို ကိုယ္ကိုတိုင္ ကာကြယ္လိုတယ္ဆိုရင္ အရင္ဆုံးလုပ္ရမွာက ဆင္းရဲတြင္းက ႐ုန္းထြက္နိုင္ဖို႔ ျဖစ္ပါတယ္။ ဆင္းရဲတြင္းက ႐ုန္းထြက္ဖို႔ မွန္ကန္တဲ့ တရားမၽွတတဲ့ လြတ္လပ္တဲ့ စီးပြားေရးစနစ္မ်ိဳး က်င့္ သုံးဖို႔ ထြန္းကားဖို႔လိုပါတယ္။ အမ်ိဳးကိုကာကြယ္ဖို႔ စာရြက္ေပၚမွာ ဥပေဒျပဳ႐ုံနဲ႔ေတာ့ ျမန္မာနိုင္ငံသားေတြ ဆင္းရဲတြင္းက ထြက္နိုင္မွာ မဟုတ္သလို၊ သန္မာထြားက်ိဳင္း ျမင့္မားလာမွာ မဟုတ္ဘူး ဆိုတာ သတိခ်ပ္ဖို႔လိုပါတယ္။ ေသးေကြးၾကဳံလွီၿပီး အရပ္ပုေနတာဟာ ဆုတ္ယုတ္မွုသာ ျဖစ္ပါေၾကာင္း။

(စာေရးသူသည္ ဘန္ေကာက္ၿမိဳ႕တြင္ေနထိုင္လ်က္ရွိၿပီး နိုင္ငံေရး၊ စီးပြားေရး၊ လူမွုေရးဆိုင္ရာ သုံးသပ္ေဝဖန္ခ်က္ ေဆာင္းပါးမ်ားကို ကိုယ္ပိုင္ဘေလာ့ဂ္ “ရြက္မြန္”တြင္ ပုံမွန္ေရးသားေနသည္။)

ေဇာ္မင္း

Credit: ဧရာဝတီ သတင္းဌာန