ကိုးကြယ္ျခင္းရဲ႕ ရည္ရြယ္ခ်က္ကိုလည္း နားလည္ဖို႔

“ကိုးကြယ္ျခင္းရဲ႕ ရည္ရြယ္ခ်က္ကိုလည္း
နားလည္ဖို႔ အေရးႀကီးပါတယ္။”
•••••••••••••••••••••••••••••••••••

ေလာကမွာ ကိုးကြယ္ရာအျဖစ္ မိမိတို႔ ယံုၾကည္ရာ
သဘာ၀တရားအားေလ်ာ္စြာ ကိုးကြယ္ေနၾကတာ
အမ်ားအျပားရွိတယ္။

ဗုဒၶဘာသာ၀င္သူေတာ္စင္တို႔ကေတာ့ ရတနာသံုးပါးကို
ကိုးကြယ္တယ္လို႔ ဒီလိုဆိုတယ္။

ဒါေၾကာင့္မို႔ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြအေနနဲ႔ သံုးပါးရတနာ
ကိုးကြယ္ရာနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီးေတာ့ မိမိတို႔ ကိုးကြယ္
ဆည္းကပ္ေနတဲ့ ရတနာသံုးပါးအေၾကာင္း
အေလးအနက္ သိရွိဖို႔ လိုအပ္တယ္။

ေလာကမွာ ကိုးကြယ္ဆည္းကပ္မႈေတြ အလြန္
မ်ားတယ္။မိမိတို႔ ယံုၾကည္ရာ ဘာသာတရား
အားေလ်ာ္စြာ ကိုးကြယ္ဆည္းကပ္ၾကတဲ့အထဲမွာ
သံုးမ်ိဳးသံုးစား ကိုးကြယ္ၾကတဲ့ေနရာမွာ
ဟိႏၵဴဘာသာ၀င္ေတြ ကိုးကြယ္တာ သံုးမ်ိဳးရွိတယ္။

သံုးမ်ိဳးက ဘာလဲလို႔ဆိုရင္ “ျဗဟၼာရယ္၊ ဗိႆႏုိးရယ္၊
သိ၀ရယ္” နတ္ဘုရားမ်ိဳးျဖစ္တယ္။
သူတို႔ကိုးကြယ္တာလည္း အဓိကအားျဖင့္
ဒီသံုးမ်ိဳးပဲ ကိုးကြယ္တာ။

ဒါေၾကာင့္မို႔လို႔ ဟိႏၵဴဘာသာကို ယံုၾကည္
ကိုးကြယ္ၾကတဲ့ ဘာသာ၀င္ေတြဟာ သူတို႔ရဲ႕သေကၤတ
အမွတ္အသားက “ဥံဳ” ဆိုတဲ့ စာလံုးေလး ျဖစ္တယ္။
အိႏၵိယစာလံုးနဲ႔ ေရးထားတဲ့ “ဥံဳ”ဆိုတဲ့
စာလံုးေလးကို အေဆာင္အျဖစ္ အသံုးျပဳၿပီး
ေရးထားၾကတယ္။

အဲဒီ “ဥံဳ” ဆိုတာ နတ္ဘုရားသံုးဆူကို
ကိုယ္စားျပဳတဲ့ အကၡရာ သံုးလံုးပဲ။
ဒါကို မသိေတာ့ လူေတြက လိုက္ၿပီးေတာ့
“ဥံဳ” ကို ရြတ္ေနၾကတာ။
ဒါလည္း သတိထားစရာပဲ။
ဥံဳ ဆိုတာ ဗုဒၶဘာသာနဲ႔ မဆိုင္ဘူးလို႔ ဒီလို
မွတ္ထားရမယ္။
ဥံဳပဲျဖစ္ျဖစ္၊ေၾသာင္းပဲျဖစ္ျဖစ္ အသံထြက္
အမ်ိဳးမ်ိဳးထြက္တယ္။

ဗဟုသုတအေနနဲ႔ ေျပာရမယ္ဆိုရင္ ဥံဳ ဆိုတဲ့
စကားလံုးဟာ
အ- အကၡရာရယ္၊
ဥ- အကၡရာရယ္၊
မ- အကၡရာရယ္
အဲဒီသံုးလံုးကို ေပါင္းရြတ္တာ။

အိမ္ေရာက္တဲ့အခါ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ ေပါင္းရြတ္ၾကည့္။
ဒီသံုးလံုးဟာ ဘယ္အသံထြက္လာလဲဆိုတာ။
“အ၊ ဥ၊ မ” အဲဒီသံုးလံုးကို ေပါင္းထြက္တယ္ဆိုလို႔
ရွိရင္အုမ္(ဥံဳ)ဆိုတဲ့ အသံ ထြက္တယ္။

အဲဒါ အ-ဆိုတာ ျဗဟၼာကို ရည္ညႊန္းၿပီး ရြတ္တာ၊
ဥ-ဆိုတာ သူတို႔အေခၚ ဗိသွ်ႏူ၊
ဗမာေတြေခၚတာက ဗိႆႏုိး၊ ဗသွ်ႏူ ဆိုတာ
ေနာက္က ဥ-ဆံုးတယ္။
ဗိႆႏုိးနတ္ကို ရည္ညႊန္းၿပီးေတာ့ ရြတ္တာ။
မ-ဆိုတာက ဗမာေတြ အသိအေခၚက သိ၀။
သူတို႔အေခၚက သွ်ီဗမ္ဆိုတဲ့နတ္။
ေနာက္က မ-အကၡရာအဆံုးရွိတယ္။
အဲဒီနတ္ဘုရားေတြကို ကိုယ္စားျပဳၿပီးေတာ့ ရြတ္တာ။

ဒါေၾကာင့္မို႔ “ဥံဳ” ဆိုတဲ့ စကားလံုးဟာ ဗုဒၶဘာသာေတြနဲ႔
မဆိုင္တဲ့ စကားလံုးျဖစ္သည့္အတြက္ေၾကာင့္
မရြတ္သင့္ဘူးလို႔ ဒီလိုမွတ္ရမယ္။

ခရစ္ယာန္ေတြကလည္းပဲ သူတို႔ ကိုးကြယ္တာ
trinity လို႔ေခၚတယ္။သူတို႔လည္း သံုးခုပဲ။
God ဆိုတဲ့ father ရယ္။
သန္႔ရွင္းေသာ၀ိညာဥ္ေတာ္ရယ္။
သားေတာ္ရယ္ ဆိုၿပီးေတာ့ ဒီသံုးခု trinity
ဆိုၿပီးေတာ့ ကိုးကြယ္တာပဲ။

ကမၻာမွာ ဘာသာေရးေတြ တစ္ခါတစ္ရံမွာ
ခပ္ဆင္ဆင္ပဲ။အယူအဆေလးေတြ နီးစပ္ၾကတယ္။

ဗုဒၶဘာသာ၀င္ သူေတာ္စင္ေတြကေတာ့ အဲဒီ
ေကာင္းကင္ဘံုက ဘုရားေတြနဲ႔လည္း မသက္ဆိုင္ဘူး။

ဘာကို ကိုးကြယ္တာတံုးဆိုေတာ့ ဗုဒၶ ဓမၼ သံဃ
လို႔ဆိုတဲ့ ရတနာသံုးပါးကို ကိုးကြယ္တယ္။

ကိုယ္ကိုးကြယ္တဲ့ ဘာသာရဲ႕ အေၾကာင္းအရာေတြကို
ကိုယ္တိုင္သိရွိ နားလည္ၿပီးတာ့မွ ကိုးကြယ္တာ
ေကာင္းတယ္။ ကိုးကြယ္ျခင္းရဲ႕ ရည္ရြယ္ခ်က္ကိုလည္း
နားလည္ဖို႔ အေရးႀကီးပါတယ္။

မိ႐ိုးဖလာ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ျဖစ္လာတဲ့ ပုဂိၢဳလ္ေတြက
အမ်ားလုပ္လို႔ လိုက္လုပ္ၾကတဲ့ အေနအထားက
မ်ားတယ္။ကိုယ္ပိုင္ဉာဏ္နဲ႔ စဥ္းစားၿပီးေတာ့မွ
အေလးအနက္ထားၿပီးလုပ္တာ နည္းတယ္။
ဒါေၾကာင့္မို႔ မိမိတို႔ဘ၀မွာ သာမန္အေနအထားနဲ႔
ကိုးကြယ္ဆည္းကပ္မႈ မျပဳၾကဘဲနဲ႔ အေလးအနက္
ဆင္ျခင္သံုးသပ္ၿပီး စိတ္ထဲမွာ ေက်နပ္မွ
ကိုးကြယ္တာေကာင္းတယ္။

အဲဒီလို မဟုတ္လို႔ရွိရင္ ကိုယ့္ကိုးကြယ္မႈက ေလးနက္မႈ
မရွိဘူး။ေလးနက္မႈ မရွိသည့္အတြက္ေၾကာင့္ တခ်ဳိ႕
ျမန္မာလူမ်ိဳးေတြရဲ႕အိမ္မွာ ဘုရား၊ တရား၊ သံဃာ
ဆိုတာတင္မကဘူး။
တျခားနတ္ေတြပါ ေရာက္လာၾကတယ္။
အဲဒါဟာ အေလးအနက္မရွိလို႔ ဒီလို ျဖစ္လာတာလို႔။

“ကိုးကြယ္ဆည္းကပ္မႈ” ဆိုတဲ့ ကိစၥမွာ “ကိုးကြယ္တယ္”
ဆိုတဲ့ အဓိပၸာယ္ကိုလည္း ရွင္းရွင္းလင္းလင္း
နားလည္ဖို႔လိုတယ္။

ဘုရားကိုးကြယ္တာ ဘာအတြက္ ကိုးကြယ္သလဲ၊
ျမတ္စြာဘုရားသခင္ ကိုယ္ေတာ္ျမတ္က ေဟာတယ္
“သုေခါ ဗုဒၶါန မုပၸါေဒါ”-
ေလာကမွာ ဗုဒၶ လို႔ေခၚတဲ့ အမွန္တရားသိတဲ့ပုဂိၢဳလ္
ေပၚထြန္းတာဟာ သတၱဝါေတြ ခ်မ္းသာဖို႔အတြက္ပဲ။

ဘယ္လိုခ်မ္းသာဖို႔အတြက္ ျဖစ္လာသလဲလို႔ဆို
အဲဒီဗုဒၶဆိုတဲ့ ပုဂိၢဳလ္က သတၱဝါေတြ ဆင္းရဲဒုကၡက
လြတ္ကင္းၿပီး ခ်မ္းသာသုခရေအာင္ တန္ခုိးေတာ္နဲ႔
မ, စကယ္တင္သလားဆိုေတာ့ မဟုတ္ဘူး။

ေလာကႀကီးမွာ မ, စကယ္တင္ဖို႔ ျဖစ္ႏိုင္သလား
မျဖစ္ႏိုင္ဘူးလားဆိုတာ စဥ္းစားၾကည့္။
တျခားဟာေတြမၾကည့္နဲ႔ ကိုယ့္သားသမီးေတာင္
ကိုယ္ မ, လို႔ရတာမွ မဟုတ္တာ။
ကိုယ္လုပ္ခ်င္တိုင္းလုပ္လို႔မရဘူး၊
မ, စလို႔ မရဘူး။

ကိုယ့္သားသမီးကို ပညာတတ္ႀကီးျဖစ္ေအာင္
လုပ္ေပးႏိုင္တာမွ မဟုတ္တာ။
ကိုယ္ လုပ္ေပးႏိုင္တာက “အေၾကာင္းတစ္ခု” ကို
ဖန္တီးေပး႐ံုမွ်သာ ျဖစ္တယ္။
သားသမီး ပညာတတ္ႀကီးျဖစ္ေအာင္ မိဘေတြက
ဘာလုပ္ေပးရလဲ။
ေက်ာင္းေကာင္းေကာင္း ထားေပးတယ္။
ဆရာ ဆရာမေကာင္းေကာင္းထံ အပ္ႏွံ
ေပးတယ္။ဒါပဲ။သားသမီးလုပ္တဲ့ ပုဂိၢဳလ္က
ကိုယ္တိုင္ႀကိဳးစားမွ ပညာတတ္ဆိုတာ ျဖစ္တာ။
ဒါဟာ ေလာကမွာ လက္ေတြ႕က်တဲ့ အရာျဖစ္တယ္။

အဲဒီလို လက္ေတြ႕က်တဲ့ အရာတစ္ခုကို မ်က္ႏွာ
လြဲၿပီးေတာ့ အရာခပ္သိမ္း တန္ခိုးရွင္က မ, လိမ့္မယ္
လို႔ ယံုၾကည္တာကေတာ့ အသိဉာဏ္နည္းပါးတဲ့
အဓိပၸာယ္ကို ေဖာ္ျပေနတာပဲ။

မျဖစ္ႏိုင္တာ တစ္ခုကို ယံုၾကည္ေနတာဟာ မွန္ကန္မႈမရွိဘူး။
ဒါေၾကာင့္မို႔ ျမတ္စြာဘုရားသခင္ ကိုယ္ေတာ္ျမတ္က
“ဟိေတ ပ၀တၱေနန အဟိတာစ နိ၀တၱေနန
သတၱနံ ဘယံ ဟႎသတိ ဗုေဒၶါ”-
လို႔ စာေပက်မ္းဂန္မွာ ဆိုတဲ့အတိုင္း ျမတ္စြာဘုရားကို
ဘုန္းႀကီးတို႔တေတြ ဘာေၾကာင့္ ကိုးကြယ္ရသလဲ
ဆိုတာကို စဥ္းစားၾကည့္မယ္။

ဘုရား ကိုးကြယ္တာ ဘာျဖစ္လို႔ ကိုးကြယ္လဲ။
နတ္ကိုးကြယ္တာ ဘာျဖစ္လို႔ ကိုးကြယ္လဲဆို
ၾကည့္ေလ။နတ္ကိုးကြယ္တဲ့လူက အရွင္ႀကီး
မ, ေတာ္မူပါလို႔ လာတာေလ။
မ, စတာ ခံခ်င္တာ။
စီးပြားဥစၥာ တိုးတက္ေအာင္ မ, စပါ။
ေဘးရန္အႏၲရာယ္ကင္းေအာင္ မ,စပါ၊

ဒီလို ခ်မ္းသာသုခ ေမွ်ာ္ကိုးၿပီးေတာ့ လက္ရွိဘ၀မွာ
ျဖစ္ေပၚေနတဲ့ အေနအထားထက္ ပိုၿပီးေတာ့
တိုးတက္လာေအာင္ အားကိုး ယံုၾကည္ၿပီးေတာ့
ကိုးကြယ္တာ။ျမတ္စြာဘုရားကို ကိုးကြယ္တာ
အဲဒီ အဓိပၸာယ္မ်ိဳး မဟုတ္ဘူး။ ။

-【စာရုိက္ပူေဇာ္သူ - Admin Team of
Young Buddhist Association】

-【ပါေမာကၡခ်ဳပ္ဆရာေတာ္ေဒါက္တာ
အရွင္နႏၵမာလာဘိဝံသ】