တစ္ခါတုန္းက ဆရာေတာ္အရွင္ဇနကာဘိဝံသကုိ ထီးေဆာင္းေမာင္ရွင္ဆုိတဲ့ ကေလာင္ရွင္တစ္ေယာက္က မဟုတ္မဟတ္လုပ္ဇာတ္ေတြခင္းၿပီး နဝေဒးမဂၢဇင္းမွာ ေဝဖန္ပုတ္ခတ္သေရာ္ေဆာင္းပါးေရးပါတယ္။ ဆရာေတာ့္မေကာင္းေၾကာင္းေရးထားတဲ့ ေဆာင္းပါးပါတဲ့လမွာ အဲဒီနဝေဒးမဂၢဇင္းဟာ ေရာင္းမေလာက္ေအာင္ ကုန္သြားပါသတဲ့။ ဒီေဆာင္းပါးနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ဆရာေတာ့္ ဒကာ ဒကာမေတြက မခံႏုိင္လြန္းလုိ႔ ျပန္ေရးမယ္လုိ႔ ဆရာေတာ့္ကို ေလွ်ာက္ၾကပါတယ္။ ဒီေတာ့ ဆရာေတာ္က ခြင့္မျပဳပါဘူး။ သည္းခံၾကဖုိ႔ ဆုံးမၿပီး “ ေလာကမွာ ရွိတတ္စၿမဲပါပဲ” တဲ့။ ေနာက္ဆက္ၿပီး “ ဘဝသံသရာထဲမွာ တုိ႔တစ္ေတြနဲ႔ သူတုိ႔တစ္ေတြဟာ ဘယ္လုိဇာတ္ေကာင္ေတြအျဖစ္နဲ႔ ကသြားၾကရမယ္ မသိႏိုင္ေသးဘူး” တဲ့။ ေနာက္ဆက္တြဲ ထူးျခားတာကေတာ့ ထီးေဆာင္းေမာင္ရွင္ဆုိတဲ့ ကေလာင္ရွင္ဟာ ဆရာေတာ္ဘုရားရဲ႕ တပည့္ႀကီးတစ္ပါး ျဖစ္ေနတယ္ဆုိတာပါပဲ။
( တစ္ဘဝသာသနာ စာမ်က္ႏွာ ၂၆၇။ အရွင္ေဃာသိတ )
တစ္ဘဝသာသနာစာအုပ္ထဲက သမုိင္းဇာတ္ကြ
က္ကေလးဖတ္ၿပီး ဘယ္လုိေျပာရမွန္းေတာင္ မသိေတာ့ပါဘူူး။ ဆရာေတာ့္လုိ သီလ၊ သမာဓိ၊ ပညာ ႀကီးမား႐ုံမက အထူးသျဖင့္ ပရိယတ္နယ္ပယ္မွာ ေက်ာ္ၾကားလွတဲ့ ဆရာေတာ္ တစ္ပါးကို ေဝဖန္ ပုတ္ခတ္ ေဆာင္းပါးေရးတယ္ ဆုိေတာ့ ေဘးကေန နယ္ပယ္စုံအေတြးနဲ႔ ေတြးေနမိပါတယ္။ အဲဒီအထဲက “ထင္ရွားရတာလည္း မသက္သာလွပါလား” ေနာက္အေတြးတစ္ခုကေတာ့ “တကယ္လို႔မ်ား အသက္ထြက္ခါနီးမွာ ကုိယ့္ရဲ႕ကဲ့ရဲ႕မႈေလး ျဖတ္ကနဲျပန္ေပၚလာလုိက္ရင္”ဆိုတဲ့စိုးရိမ္အေတြးပါ။တဒဂၤစိတ္ခံစားမွဳေၾကာင့္ေရးျဖစ္သြားတာလည္း ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ ေနာက္ေတာ့လည္း စိတ္မေကာင္းေတြျဖစ္ခ်င္ျဖစ္ေနမွာပါ။
ငယ္ရြယ္တုန္းမွာ ေလာကေရးရာအရေကာ ဓမၼေရးရာအရေကာ ဂုဏ္ရွိတဲ့လူပဲျဖစ္ျဖစ္, ရဟန္းပဲျဖစ္ျဖစ္, တစ္ဦးဦး တစ္ပါးပါးကို ကဲ့ရဲ႕ခဲ့မယ္။ ဒီလုိနဲ႔ အသက္ႀကီးလာတဲ့အခါ အလုပ္ကလည္းအနားယူ၊ အရြယ္ေညာင္းလာတဲ့အားေလွ်ာ္စြာ ရိပ္သာဝင္ တရားအားထုတ္မယ္၊ တရားထုိင္တဲ့အခါ ငယ္ငယ္က ကဲ့ရဲ႕ခဲ့တာကို အေတြးအာရံုမွာ ျပန္ျပန္ေပၚတတ္ပါတယ္။ ဒီေတာ့ ေနာင္တရ ယူက်ဳံးမရ ျဖစ္ေနတတ္ပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ကုိယ္ကဲ့ရဲ႕ခဲ့တဲ့သူကလည္း လူ႔ေလာကမွာမရွိေတာ့ပါဘူး၊ ေသသြားပါၿပီ။ ဒါဆုိ တရား႐ႈမွတ္ရတာ အေႏွာင့္အယွက္တစ္ခု ျဖစ္ေနပါေတာ့တယ္။ တရားမွတ္လုိ႔ မေကာင္းေတာ့သလုိ၊ တရားလည္း မတက္ေတာ့ပါဘူး။ သက္တမ္းၾကည့္ေတာ့လည္း ေနရမယ့္လက္က်န္အခ်ိန္ကနည္းေနပါၿပီ။ ဒါေၾကာင့္ အသက္ႀကီးမွ ေနာင္တရမယ့္ ကဲ့ရဲ႕မႈမ်ဳိးကို မလုပ္တာ အေကာင္းဆုံးပါပဲ။ ဒါေတြက တရားထုိင္ရင္ ေတြ႕ရတတ္တဲ့သေဘာသဘာဝေလးေတြပါ။
ဆရာေတာ္ဘုရားရဲ႕ဘဝမွာ တစ္ဖက္က ေအာင္ျမင္ေက်ာ္ၾကားသေလာက္ တစ္ဖက္မွာလည္း ေလာကဓံမ်ဳိးစုံနဲ႔ ႀကဳံရပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဆရာေတာ္က ေလာကဓံေတြကို ဣေႁႏၵရရပဲ ျဖတ္သန္းသြားခဲ့ပါတယ္။ ဆရာေတာ့္ေနရာမွာ သာမန္ရဟန္းတစ္ပါးသာဆုိရင္ ျဖတ္သန္းရ ခက္ခဲႏုိင္သလုိ ကုိယ့္ဘက္က မွန္ဦးေတာ့ စိတ္ဓာတ္က်ၿပီး ဘဝေတာင္ ေျပာင္းသြားႏုိင္ပါတယ္။ တစ္ခုေတာ့ ရွိပါတယ္။ ဒါေတြဟာ ထင္ရွားေက်ာ္ၾကားမႈရဲ႕ သေကၤတအက်ဳိးဆက္ေတြပါပဲ။ မထင္ရွားရင္ေတာ့ ကဲ့ရဲ႕ခံရစရာလည္း အေၾကာင္း မရွိပါဘူး။
ေလာကဓံဆုိတာ ေလာကဓမၼဆုိတဲ့ပါဠိကေန ျဖစ္ေပၚလာတဲ့အမည္ပါ။ ေလာကရယ္၊ ဓမၼရယ္ ႏွစ္ပုဒ္ပါ။ ေလာကအရ သတၱေလာကဆိုတဲ့ သတၱဝါအေပါင္းကို ေကာက္ရပါမယ္။ ဓမၼက သဘာဝတရား။ ဒီေတာ့ ေလာကဓံဆုိတာ သတၱဝါေတြမွာ မလႊဲမေရွာင္သာဘဲ အၿမဲထိေတြ႕ ခံစားေနရတဲ့သဘာဝတရားေတြလုိ႔ ေက်းဇူးေတာ္ရွင္ မဟာစည္ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးက အဓိပၸါယ္ဖြင့္ျပပါတယ္။ ျမတ္စြာဘုရားက ေလာကဓံနဲ႔ပတ္သက္လို႔ အဂုၤတိၱဳရ္ပါဠိေတာ္မွာ ေလာကဓမၼသုတ္ဆုိၿပီး အက်ဥ္းတစ္သုတ္၊ အက်ယ္တစ္သုတ္ ေဟာျပေပးထားပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ ေလာကဓံတရားေတြ ႀကဳံလာရတဲ့အခါ ဘယ္လုိႏွလုံးသြင္းဆင္ျခင္ရမယ္ဆုိတာ ေဟာျပထားတဲ့ သုတၱန္ပါ။
ေလာကဓံရွစ္ပါးကေတာ့ အားလုံးသိၾကတဲ့ လာေဘာ၊ အလာေဘာ၊ ယေသာ၊ အယေသာ၊ နိႏၵာ၊ ပသံသာ၊ သုခံ၊ ဒုကံၡပါ။ ဒီေနရာမွာ အလာဘအရ လာဘ္မရျခင္းအျပင္ ရၿပီးသား ပစၥည္းဥစၥာေတြ၊ အေၾကာင္းအမ်ဳိးမ်ဳိးေၾကာင့္ ပ်က္ဆီး ေပ်ာက္ဆုံးသြားရင္လည္း အလာဘပါပဲတဲ့။ အယသ အၿခံအရံမဲ့ျခင္းဆိုတာလည္း အၿခံအရံမရွိတာတင္မကဘဲ ကိုယ့္အိမ္ေထာင္ဘက္ ခင္ပြန္း၊ ဇနီး၊ သားသမီး၊ မိဘ၊ မိတ္ေဆြ၊ အေျခြအရံေတြ အေၾကာင္းတစ္ခုခုေၾကာင့္ ေကြကြင္းသြားရင္လည္း အယသ ေလာကဓံျဖစ္သြားပါတယ္။
သုခအရ ကုိယ္၏ ခ်မ္းသာျခင္း၊ စိတ္၏ ခ်မ္းသာျခင္းကိုေကာက္ယူရပါမယ္၊ ဒုကၡအရ ကုိယ္၏ ဆင္းရဲျခင္း၊ စိတ္၏ ဆင္းရဲျခင္းကို ေကာက္ယူရပါမယ္။
ျမတ္စြာဘုရားရွင္က ေကာင္းတဲ့ေလာကဓံ(၄)ပါးပဲႀကဳံႀကဳံ၊ မေကာင္းတဲ့ ေလာကဓံ (၄)ပါးပဲႀကဳံႀကဳံ -
အနိေစၥာ- မၿမဲပါတကား။
ဒုေကၡာ- ဆင္းရဲပါတကား။
ဝိပရိဏာမဓေမၼာ- ေဖာက္ျပန္ေျပာင္းလဲတတ္တဲ့ သေဘာရွိပါတကား။
အဲဒီသုံးခ်က္နဲ႔ ဆင္ျခင္ဖုိ႔ ေဟာျပထားပါတယ္။ ဥပမာ- ကိုယ့္ရဲ႕ ပစၥည္း၊ လာဘ္လာဘေတြကို ၾကည့္ၿပီး အနိေစၥာ မၿမဲပါတကား၊ ဒုေကၡာ ဆင္းရဲပါတကား။ ဝိပရိဏာမဓေမၼာ ေဖာက္ျပန္ေျပာင္းလဲတတ္တဲ့သေဘာ ရွိပါတကားလုိ႔ ဆင္ျခင္ရပါမယ္။ မၿမဲတဲ့သေဘာရယ္၊ ဆင္းရဲတဲ့သေဘာရယ္၊ ေဖာက္ျပန္ေျပာင္းလဲတတ္တဲ့သေဘာရယ္ပါ။ ပစၥည္း၊ ဥစၥာေတြကလည္း မၿမဲပါဘူး၊ ရန္သူမ်ဳိး (၅)ပါးနဲ႔ အခ်ိန္မေရြးပ်က္ဆီးသြားႏိုင္ပါတယ္။ ပစၥည္းေတြေၾကာင့္ပဲ ဆင္းရဲဒုကၡေရာက္ေနၾကရပါတယ္၊ တစ္ခါတရံ ကိုယ့္ပစၥည္းကပဲ ကိုယ့္ကိုဒုကၡျပန္ေပးသြားတာေတြလည္းရွိပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ေဖာက္ျပန္ေျပာင္းလဲတတ္တဲ့သေဘာလည္း ရွိပါတယ္။ ဒီေန႔ ကိုယ့္ဟာဆိုေပမယ့္ ေနာက္ေန႔က် သူမ်ားဟာျဖစ္ခ်င္ျဖစ္သြားတတ္ပါတယ္တဲ့။
ဒီလုိပါပဲ။ ပစၥည္းဥစၥာေတြအေၾကာင္းအမ်ဳိးမ်ဳိးေၾကာင့္ ပ်က္ဆီးဆုံး႐ႈံးသြားတဲ့အခါမွာလည္း အနိေစၥာ ဒုေကၡာ ဝိပရိဏာမဓေမၼာလုိ႔ ဆင္ျခင္ပါတဲ့။ ေနာက္ အျခံအရံေတြၾကည့္ၿပီး ဆင္ျခင္ရပါမယ္။ အျခံအရံေတြဆုိတာလည္း မၿမဲပါဘူး။ ဥပမာ- ကုိယ္က ရာထူးႀကီးႀကီး အရာတစ္ခုကို ရေနမယ္။ ဒါဆို ကုိယ့္အနားမွာ အျခံအရံေတြ မ်ားေနမွာပါ။ အေၾကာင္းတစ္ခုခုေၾကာင့္ ရာထူးက အရာက်သြားတာနဲ႔ အဲဒီအျခံအရံေတြက ကုိယ့္အနားက ေပ်ာက္ကြယ္သြားႏုိင္ပါတယ္။ ႀကိဳတင္ဆင္ျခင္ထားေတာ့ ေျဖသာပါတယ္။ ေနာက္ဆုံး ကုိယ့္လင္၊ ကုိယ့္ဇနီး၊ ကိုယ့္သားသမီး၊ ကုိယ့္မိဘ စသည္ေတြကအစ မၿမဲပါဘူး။ ရွင္ကြဲမကြဲရင္ေတာင္ တစ္ေန႔မွာေတာ့ ေသကြဲကြဲရမွာပါ။ တကယ္ေတာ့ ဘဝမွာ အခ်စ္ရဆုံးလုိ႔ ဆုိရမယ့္ ကုိယ့္အိမ္ေထာင္ဘက္ကလည္း မၿမဲပါဘူး။ အျခံအရံေတြမဲ့သြားတဲ့အခါမွာလည္းဒီအတုိင္းပဲ ဆင္ျခင္ရပါမယ္။
မၿမဲတဲ့သေဘာတရားေတြကို မျမဲတဲ့သေဘာတရားအတုိင္း ႀကိဳသိထားေတာ့ ဘဝခရီးအတြက္ သက္သာရာ ရေစတာေတာ့ အမွန္ပါပဲ။
ေနာက္တစ္တြဲက နိႏၵာ၊ ပသံသာ။ ကဲ့ရဲ႕ျခင္း၊ ခ်ီးမြမ္းျခင္းပါ။ ကဲ့ရဲ႕ျခင္း၊ ခ်ီးမြမ္းျခင္းေတြ ႀကဳံရတဲ့အခါမွာလည္း အနိေစၥာ၊ ဒုေကၡာ၊ ဝိပရိဏာမဓေမၼာ ဒီသုံးခ်က္နဲ႔ပဲ ဆင္ျခင္ရမွာပါ။ ျမတ္စြာဘုရားရွင္အလုိက်ဆိုရင္ ခ်ီးမြမ္းခံရရင္လည္း ဆင္ျခင္ရပါမယ္။ ကိုယ့္ကိုခ်ီးမြမ္းေနတဲ့အခါ အနိေစၥာ- ဒုေကၡာ- ဝိပရိဏာမဓေမၼာလို႔ စိတ္ထဲကဆင္ျခင္ေနရပါမယ္၊ ဒီေန႔ခ်ီးမြမ္းေနေပမယ့္ ေနာင္တခ်ိန္က်ရင္ အဲဒီခ်ီးမြမ္းတဲ့သူေတြကပဲ ကိုယ့္ကိုျပန္ကဲ့ရဲ႕ခ်င္ကဲ့ရဲ႕ေနတတ္ပါတယ္။ မၿမဲတဲ့ေလာကဓံတရားေတြကို တရားနဲ႔ႀကိဳႏွလံုးသြင္းထားတဲ့သေဘာပါ။
ဆင္ျခင္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ ဆင္ျခင္ျခင္းကုသိုလ္ေတြျဖစ္ေနသလို ေနာင္အနာဂတ္အတြက္လည္း ႀကိဳတင္ျပင္ဆင္ၿပီးသားျဖစ္ေနပါတယ္။ ခ်ီးမြမ္းတာကိုေတာ့ လူတုိင္း ႀကိဳက္ၾကပါတယ္။ ကဲ့ရဲ႕တာက်ေတာ့ ဘယ္သူပဲျဖစ္ျဖစ္ မႀကိဳက္ၾကပါဘူး။ အထူးသျဖင့္ ထင္ရွားတဲ့သူေတြဆုိရင္ ခ်ီးမြမ္းျခင္း၊ ကဲ့ရဲ႕ျခင္းေတြက သူမ်ားထက္ ပုိခံရတတ္ပါတယ္။ ဥပမာ- အႏုပညာရွင္တစ္ေယာက္ အိမ္ေထာင္ကြဲသြားတယ္ဆုိပါစုိ႔။ ပရိသတ္အာ႐ုံစုိက္မႈကို သူမ်ားထက္ ပုိခံရတတ္ပါတယ္။ အိမ္ေထာင္ကြဲတာကေတာ့ အရပ္ထဲမွာ ျဖစ္ရိုးျဖစ္စဥ္ေတြပါပဲ။ ဒါေပမဲ့ သူတုိ႔ေတြက်ေတာ့ ပုိအာ႐ုံစုိက္ခံရပါတယ္။ အိမ္ေထာင္ကြဲလုိ႔ ခံစားရတာက တစ္မ်ဳိး၊ ကဲ့ရဲ႕လုိ႔ ခံစားရတာက တစ္မ်ဳိး၊ ပုိလုိ႔ေတာင္ ခံစားရပါေသးတယ္။ တရားသေဘာနဲ႔ ႏွလုံးမသြင္းႏုိင္ရင္ အခံရခက္ပါတယ္။ ဒါေတြကထင္ရွားရျခင္းရဲ႕ ေကာင္းက်ဳိး ဆိုးျပစ္ေတြပါ။
ကိုယ္ကထင္ရွားသူတစ္ေယာက္ျဖစ္ခ်င္တယ္ဆိုရင္ေတာ့ ထင္ရွားျခင္းေၾကာင့္ရလာမယ့္ အက်ဳိးအျပစ္အတဲြကို ႀကိဳေတြးဆထားရမွာပါ။ တစ္ခါတေလေတာ့လည္းဘဝကို ရိုးရိုးရွင္းရွင္းေလးေနတာေလးက ဘဝတစ္ခုအတြက္ ပိုေအးခ်မ္းလွပါတယ္။
ေနာက္ဆုံး တစ္တြဲက သုခ၊ ဒုကၡ။ ကုိယ္၏ခ်မ္းသာျခင္း၊ စိတ္၏ခ်မ္းသာျခင္း၊ ကုိယ္၏ဆင္းရဲျခင္း စိတ္၏ဆင္းရဲျခင္းပါ။ ဒီေတာ့ စိတ္ခ်မ္းသာလည္း ဆင္ျခင္ရမွာပါပဲ။ စိတ္ဆင္းရဲလည္း ဆင္ျခင္ရမွာပါပဲ။ အၿမဲတမ္း စိတ္ခ်မ္းသာ မေနႏုိင္သလုိ၊ အၿမဲတမ္းလည္း စိတ္ဆင္းရဲမေနပါဘူး။ ဒီေတာ့ စိတ္ခ်မ္းသာေနရင္လည္း ဒီသံုးခ်က္နဲ႔ဆင္ျခင္ရပါမယ္။
စိတ္ဆင္းရဲေနရင္လည္း ဒီသံုးခ်က္နဲ႔ဆင္ျခင္ရပါမယ္။ မ်က္လံုးေလးမွိတ္ဆင္ျခင္ရင္ အာရံုစိုက္မွဳပိုရပါတယ္။
ျမတ္စြာဘုရားက ေလာကဓံရွစ္ပါးထဲက ေကာင္းတာပဲႀကဳံႀကဳံ၊ ဆုိးတာပဲႀကဳံႀကဳံ အနိေစၥာ၊ ဒုေကၡာ၊ ဝိပရိဏာမဓေမၼာ လို႔ သုံးခ်က္နဲ႔ ဆင္ျခင္ပါလုိ႔ မိန္႔မွာထားပါတယ္။ ျမတ္စြာဘုရားက ဆင္ျခင္ပါဆုိေတာ့လည္း ဆင္ျခင္လုိက္႐ုံပါပဲ။ သိပ္လည္းမခက္လွပါဘူး။ ဆင္ျခင္ပုံ ပါဠိျမန္မာေလးကလည္း ဆုိလုိ႔ ဆင္ျခင္လုိ႔ ေကာင္းတဲ့ ပါဠိျမန္မာေလးပါ။ ဆင္ျခင္ၿပီးရင္လည္း ေက်နပ္မႈ တစ္ခုခုေတာ့ အနည္းနဲ႔ အမ်ား ရသြားၾကတာ မ်ားပါတယ္။ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ကို ၾကည္ညိဳခ်စ္ခင္စိတ္နဲ႔ ဆင္ျခင္လုိက္႐ုံပါပဲ။
အနိေစၥာ= မျမဲပါတကား။
ဒုေကၡာ= ဆင္းရဲပါတကား။
ဝိပရိဏာမဓေမၼာ= ေဖာက္ျပန္ေျပာင္းလဲတတ္တဲ့သေဘာရွိပါတကား။
ဒီေနရာမွာ တစ္ခုေတာ့ရွိပါတယ္။ ဆင္ျခင္တဲ့အခါမွာ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ ပါရမီမတူတဲ့အတြက္ သေဘာေပါက္သိသြားပုံျခင္း၊ ဥာဏ္အလင္းပြင့္သြားပုံျခင္း တူမွာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ဥပမာ- ဆယ္ေယာက္ဆင္ျခင္ရင္ ဆယ္ေယာက္လုံး သေဘာေပါက္သြားပုံျခင္း တူညီညီမွ်မွာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ပါရမီဥာဏ္ရည္ အနိမ့္အျမင့္ အားေလွ်ာ္စြာ သေဘာေပါက္မႈ အနိမ့္အျမင့္လည္း ကြဲသြားႏုိင္ပါတယ္။ တခ်ဳိ႕က (၂၀)ရာခုိင္ႏႈန္း၊ တခ်ဳိ႕က (၃၀)ရာခုိင္ႏႈန္း၊ တခ်ဳိ႕က (၄၀)ရာခုိင္ႏႈန္း စသည္ျဖင့္ သေဘာေပါက္မႈ ဥာဏ္အလင္းပြင့္မႈ ကြဲသြားႏုိင္ပါတယ္။
သေဘာေပါက္မွဳရာခိုင္ႏွဳန္းနည္းလို႔လည္း ဘာမွအားငယ္စရာမလိုပါဘူး။ ဆင္ျခင္စရာရွိတာ ဆင္ျခင္ရမွာပါပဲ။ ဆင္ျခင္ရင္း ဆင္ျခင္ရင္းနဲ႔ သေဘာေပါက္မႈေတြက တစ္ဆင့္ထက္တစ္ဆင့္ ျမင့္ျမင့္လာမွာပါ။ သေဘာေပါက္မႈ ဥာဏ္ရည္က တန္႔မေနပါဘူး။ ဒီတစ္ခါ ဆင္ျခင္လုိ႔ (၂၀)ရာခုိင္ႏႈန္း သေဘာေပါက္ရင္ ေနာက္တစ္ခါ ဆင္ျခင္တဲ့အခါ (၂၁)ရာခုိင္ႏႈန္း သေဘာေပါက္လာမွာပါ။ ေနာက္တစ္ခါ ဆင္ျခင္တဲ့အခါ (၂၂၊ ၂၃၊ ၂၄၊ ၂၅) စသည္ျဖင့္ သေဘာေပါက္မႈ ဥာဏ္အလင္းပြင့္မႈ ရာခိုင္ႏွဳန္းျမင့္ျမင့္လာမွာပါ။ ဆင္ျခင္ရင္း ဆင္ျခင္ရင္းနဲ႔ သေဘာေပါက္မွဳ ဥာဏ္အလင္းပြင့္မွဳမ်ားလာတာနဲ႔အမွ် ဘဝအတြက္ သက္သက္သာသာရွိလာေတာ့မွာပါ။
ဆင္ျခင္တာ ဝိပႆနာမဟုတ္ေသးေပမယ့္ ဝိပႆနာအတြက္ အေထာက္အပံ့ေကာင္းေတြ ျဖစ္ေနသလုိ သံသရာခရီးအတြက္လည္း ပါရမီေတြ ျဖစ္ေနပါတယ္။ ဇာတ္ေတာ္ေတြထဲမွာေတာ့ ဆင္ျခင္မႈက တစ္ဆင့္ ဝိပႆနာကူးသြားၿပီး တရားထူး ရသြားၾကတဲ့ သာဓကဝတၴဳေတြလည္း အမ်ားႀကီးပါပဲ။ ဆင္ျခင္မႈဟာ ဒီဘဝအတြက္ သက္သာတဲ့ ဘဝေနထိုင္မွဳေတြကို ရႏုိင္သလုိ ေနာင္သံသရာအတြက္လည္း တရားထူး ရဖုိ႔အတြက္ အေထာက္အပံ့ေကာင္းေတြ ရသြားမွာပါ။ ဒါေတြကေတာ့ ဆင္ျခင္ၿပီး ေလာကဓံကို ျဖတ္ေက်ာ္တာပါ။ ေက်းဇူးေတာ္ရွင္ မဟာစည္ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးက ျမတ္စြာဘုရား ေဟာၾကားထားတဲ့အတုိင္း စနစ္တက် ဝိပႆနာရႈမွတ္ေနတဲ့ ေယာဂီဟာ အဲဒီေလာကဓံေတြကို ႐ႈမွတ္ၿပီးေတာ့လည္း အေတာ္အတန္ သည္းခံႏုိင္ပါတယ္လု႔ိ မိန္႔ထားသလုိ ႐ႈမွတ္ရင္း သမာဓိဥာဏ္ေတြ ရင့္သန္ၿပီး သခၤါ႐ုေပကၡာဥာဏ္အဆင့္အထိ ေရာက္သြားရင္ေတာ့ ေလာကဓံ အေကာင္းေကာ အဆုိးေကာ သည္းခံႏုိင္သြားၿပီလုိ႔ ဆုိပါတယ္။
သခၤါ႐ုေပကၡာဥာဏ္မွာ ဂုဏ္ရည္သုံးခု ရွိပါတယ္။ အဲဒီ ဂုဏ္ရည္သုံးခုကို ေက်းဇူးေတာ္ရွင္ မဟာစည္ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးက အမ်ားနားလည္လြယ္ေအာင္ ေဆာင္ပုဒ္ေလးနဲ႔ ျပထားပါတယ္။
ေၾကာက္ ႏွစ္သက္ျခင္း၊ ကင္းရွင္းေပသည္၊
ခ်မ္းသာဆင္းရဲ၊ ႐ႈၿမဲတူညီ၊
ေၾကာင့္ၾကမျပဳ၊ မွတ္႐ႈလြယ္သည္၊
သခၤါ႐ု ညီမႈဂုဏ္သုံးရည္။
သခၤါ႐ုေပကၡာဥာဏ္ေရာက္သြားတဲ့ ေယာဂီဟာ -
၁။ အလြန္ေၾကာက္စရာေကာင္းတဲ့ အာ႐ုံေတြနဲ႔ ေတြ႕ႀကဳံရေပမယ့္ ေၾကာက္ျခင္း မရွိေတာ့ပါဘူး။ အလြန္ ႏွစ္သက္စရာ အာ႐ုံေတြနဲ႔ ေတြ႕ရေပမယ့္လည္း ႏွစ္သက္ျခင္း မရွိေတာ့ပါဘူး။
၂။ ခ်မ္းသာနဲ႔ေတြ႕ရလို႔လည္း စိတ္တက္ၾကြမွဳေတြ မရွိေတာ့သလို ဆင္းရဲနဲ႔ေတြ႕ရလို႔လည္း စိတ္ႏွလံုးမသာယာမွဳေတြ မရွိေတာ့ပါဘူး။ ခ်မ္းသာနဲ႔ ဆင္းရဲကို အညီအမွ် ႐ႈလုိ႔ရေနပါတယ္။
၃။ တရား႐ႈမွတ္တဲ့အခါ ေၾကာင့္ၾကစုိက္စရာမလုိေတာ့ပါဘူး။ ႐ႈမွတ္ရတာ အလြန္ လြယ္ကူေနတတ္ပါတယ္။ မွတ္စရာအာ႐ုံနဲ႔ မွတ္သိစိတ္တုိ႔ အလုိလုိ မွတ္ေနရသလုိ လြယ္လြယ္ကူကူ ႐ႈမွတ္ေနရတတ္ပါတယ္။ ဒါေတြက သခၤ ါရုေပကၡာဥာဏ္ရဲ႕ဂုဏ္ရည္သံုးခုပါ။
ေက်းဇူးေတာ္ရွင္ မဟာစည္ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးကေတာ့ ဝိပႆနာတရားအားထုတ္လုိ႔ သခၤါ႐ုေပကၡာဥာဏ္ ေရာက္သြားရင္ေတာ့ ေလာကဓံအဆုိးေတြကို သည္းခံသြားႏုိင္ၿပီလုိ႔ အေသအခ်ာ မိန္႔မွာထားတယ္။ သခၤါ႐ုေပကၡာဥာဏ္အထိေရာက္ေအာင္ အားထုတ္ႏိုင္ရင္ေတာ့ အေကာင္းဆံုးပါပဲ။
ဒါေပမဲ့ တစ္ဦးနဲ႔တစ္ဦး ပါရမီမတူတဲ့အတြက္ ႐ႈမွတ္မႈလမ္းေၾကာင္းကို မေလွ်ာက္ႏုိင္ေသးရင္ေတာင္ လြယ္ကူတဲ့ သိပ္မခက္လွတဲ့ ဆင္ျခင္မႈ လမ္းေၾကာင္းေလးေတြကိုေတာ့ ဆင္ျခင္ရင္းက်င့္ရမွာပါ။
ဘာပဲေျပာေျပာေလ ျမတ္စြာဘုရားက ေလာကဓံအေကာင္းပဲႀကံဳႀကံဳ အဆိုးပဲႀကံဳႀကံဳ အနိေစၥာ- ဒုေကၡာ- ဝိပရိဏာမဓေမၼာ လို႔ သုံးခ်က္နဲ႔ ဆင္ျခင္ပါဆုိေတာ့ ျမတ္စြာဘုရားကို ၾကည္ညိဳခ်စ္ခင္စိတ္နဲ႔ ဆင္ျခင္လုိက္ဖုိ႔ပါပဲေလ။
ရေဝႏြယ္ (အင္းမ)
က်မ္းကုိး
ေလာကဓံတရားေတာ္၊
(မဟာစည္ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး)
News Watch
ေစာင့္ၾကည့္သတင္းဂ်ာနယ္၊
၂၂-၇-၂၀၁၇
No comments:
Post a Comment