ကမၻာမေၾကဆိုေသာ စာသားကို စာေရးသူကိုယ့္ဘာသာ အၾကိမ္ၾကိမ္စဥ္းစားေနမိတာ မၾကာခနျဖစ္သည္ ။ အထူးသျဖင့္ ကမၻာမေၾက ျမန္မာေျပ(ျပည္) ဆိုေသာ စာသားကိုျဖစ္သည္ ။ နိုင္ငံေတာ္သီခ်င္းကိုဆိုတိုင္း ထိုေနရာအေရာက္တြင္က်ြန္ေတာ္တို့သည္ အသံကိုျမွင့္၍ အားနွင့္မာန္နွင့္သီဆိုၾကသည္ ။ ဆိုလို ့လဲေကာင္းသည္ ။ အဓိပါယ္လဲ ရိွသည္ ။ မူရင္းအဓိပါယ္ကေတာ့ ကမၻာေျမၾကီးတည္၇ွိေနသေရြ ့ ျမန္မာျပည္လဲတည္ရွိေနမည္ဟု ဆိုလိုပံုရသည္ ။ သို ့ေသာ္ က်ြန္ေတာ္ကေတာ့ ထိုသို ့မခံစားရ ။ ကမၻာမေၾကဆိုေသာစာသားမွာ နိမိတ္မေကာင္းဟုသာခံစားရသည္ ။ နာက်ည္းမုန္းတီးမွုေတြကိုသာျဖစ္ေပါ ္ေစသည္ဟုလည္းထင္ျမင္မိသည္ ။ ကမၻာမေၾက-ျမန္မာျပည္ ဆိုေသာ စကား ကို အျခားတဖက္မွ နားလည္ေနမိသည္ ။ က်ြန္ေတာ္နားလည္ေသာ ကမၻာမေၾကမွာ အတိတ္ကျဖစ္ရပ္ေတြကိုမေၾကမနပ္ျဖင့္ၾကိမ္း၀ါးေျပာဆိုေနျခင္းျဖစ္သည္ ။ ေအး ကမၻာေၾကေတာင္ မင္းကိုမေၾကဘူးကြ ဟူေသာ သေဘာမ်ိဳးကိုေဆာင္သည့္ စကားဟုသာ ငယ္ငယ္ကတည္းက ခံစားရသည္ ။ ျမန္မာျပည္ၾကီးသည္လည္း ကမၻာေၾကေတာင္ အတိတ္ကအေၾကာင္းေတြကို ေၾကနိုင္မည္မဟုတ္ ဟူေသာ သေဘာကို စာသား၏အတြင္းသေဘာတြင္လွစ္ဟေဖာ္ျပေနသည္ဟုသာထင္ပါသည္ ။ထို ့ေၾကာင့္ က်ြန္ေတာ္တို ့သည္ အတိတ္ျဖစ္ရပ္ဆိုးမ်ားမွ ရုန္းထနိုင္ျခင္းမရွိပဲ ၊အတိတ္က နာက်ည္းခဲ့ရသည္မ်ား ၊ ခံခဲ့ရသည္မ်ားကိုသာ ျပန္လည္ေတြးမိကာ ကမၻာမေၾကဟုရြတ္ဆိုေနရသည္ ။ ထိုသို့ အတိတ္ကိုအခဲမေၾကသည့္ စာသားမ်ားကိုရြတ္ဆိုရင္း အခဲမေၾကစရာ ျဖစ္ရပ္ဆိုးမ်ားက ထပ္ကာထပ္ကာျဖစ္ေနရျပန္သည္ ။ ထိုအခါ က်ြန္ေတာ္တို့သည္ အတိတ္ကမၻာထဲမွာပဲ တရစ္၀ဲ၀ဲနွင့္လွည့္ေနကာ ေကာင္းမြန္သာယာေသာ အနာဂါတ္ဆီသို ့ေျခဦးမလွည့္နိုင္ေတာ့ ပဲ အတိတ္ဆိုသည့္ ၀ကၤပါထဲမွာပဲပိတ္မိေနေတာ့သည္ ။
ရွစ္ေလးလံုးအေရးေတာ္ပံုကာလအတြင္း ေတးေရးနိုင္ျမန္မာ ၁၉၈၈ က ေရးစပ္ခဲ့ေသာသီခ်င္းတစ္ပုဒ္ရွိသည္ ။ထိုသီခ်င္းတြင္လည္း ဤသို့ပါရွိသည္ ။
“ကမၻာမေၾကဘူး …… ငါတို့ေသြးနဲ့ေရးခဲ့ၾကတဲ့ေမာ္ကြန္းေတြ “
ဤသီခ်င္းစာသားတြင္လည္း ကမၻာမေၾကဘူးဆိုေသာစာသား၏အဓိပါယ္မွာ ကမၻာ ကုန္သည္အထိမေၾကဘူးဆိုေသာ အဓိပါယ္ျဖစ္သည္ ။ ကမၻာၾကီးပ်က္စီးသည့္အထိ ျမန္မာနိုင္ငံတည္ပါေစဆိုေသာ အဓိပါယ္မ်ိဳးမဟုတ္ေပ ။ ဤေနရာ၌ သီခ်င္းကိုေကာင္းျခင္း ဆိုးျခင္းေ၀ဖန္ျခင္းမဟုတ္သလို ၊ ရွစ္ေလးလံုးအေရးေတာ္ပံုကို ေ၀ဖန္ျခင္းလည္းမဟုတ္ေပ ။ အဓိကေျပာလိုရင္းမွာ ကမၻာမေၾကဆိုေသာ စကားလံုး၏အဓိပါယ္ျဖစ္သည္ ။ ကမၻာမေၾကဆိုသည့္အဓိပါယ္မွာ ကမၻာေၾကေသာ္လည္း ဥဒါန္းမေၾက ဆိုေသာ ခြင့္မလြွတ္ေသာသေဘာေဆာင္သည့္ အနက္အဓိပါယ္ျဖစ္သည္ ။ ထိုအနက္အဓိပါယ္ျဖင့္ပင္ ကမၻာမေၾကဆိုေသာ ျမန္မာနိုင္ငံေတာ္သီခ်င္းစတင္ေပါက္ဖြားခဲ့ျခင္းျဖစ္ပါသည္ ။
ျမန္မာနုိင္ငံေတာ္သီခ်င္း၏စတင္ေပါက္ဖြားခဲ့ေသာ မူလဘူတ အရင္းခံမွာ တို့ဗမာအစည္းအရံုးၾကီး၏ တို့ဗမာဆိုေသာသီခ်င္းမွ ျမစ္ဖ်ားခံသည္ ။ နယ္ခ်ဲ့အဂၤလိပ္လက္ေအာက္တြင္ က်ြန္သေဘာက္ဘ၀ ေရာက္ေနရေသာ ျမန္မာနိုင္ငံသားမ်ား ၊တိုင္းရင္းသားညီအစ္ကိုမ်ားအားလံုး နိုင္ငံေရးစိတ္ဓာတ္ မ်ိဳးခ်စ္စိတ္ဓာတ္ နို္းၾကားတက္ၾကြလာေစနိုင္ေသာ သီခ်င္းတပုဒ္စပ္ဆိုရန္ တို့ဗမာအစည္းအရံုးေခါင္းေဆာင္အခ်ိဳ့က စိတ္ကူးရခဲ့သည္ ။ ထိုစိတ္ကူးကို YMB ဆရာတင္ဆိုေသာ မႏၱေလးမွ ဂီတဆရာၾကီးတဦးနွင့္ တို့ဗမာအစည္းအရံုးေခါင္းေဆာင္မ်ား ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ခဲ့ရာမွ တို့ဗမာသီခ်င္းစတင္ျဖစ္ေပါ ္လာျခင္းျဖစ္သည္ ။ ျမန္မာဂီတအနုပညာေလာကတြင္ ဆရာတင္ အမည္တူလူသံုးေယာက္ရွိသည္ ။ သဟာယဆရာတင္ ၊ နန္းေတာ္ေရွ့ဆရာတင္နွင့္ YMB ဆရာတင္တို့ျဖစ္သည္ ။ YMB ဆရာတင္မွာ မႏၱေလးတြင္ေနထိုင္စဥ္ ၀ိုင္အမ္ဘီေခါ ္ ဗုဒၥဘာသာလူငယ္မ်ားစာသင္ေက်ာင္း တြင္ ဆရာလုပ္ခဲ့ျခင္းေၾကာင့္ ထိုသို ့ YMB ဂုဏ္ထူး၀ိေသသတပ္၍ေခါ ္ေ၀ါ ္ၾကျခင္းျဖစ္သည္ ။၁၉၃၀ တြင္ ထို YMB ဆရာတင္ မႏၱေလးမွ ရန္ကုန္သို့ေခတၱၾကြလာစဥ္ ရန္ကုန္၌ သခင္လူငယ္တစုနွင့္ ဆက္သြယ္မိကာ တို့ဗမာဇာတိမာန္ တက္ၾကြေစသည့္ နိုင္ငံေက်ာ္တို့ဗမာသီခ်င္းၾကီးကိုစုေပါင္းေရးသားၾကျခင္းျဖစ္သည္ ။ တို့ဗမာသီခ်င္းမွာ ပထမ ဗမာ့သမိုင္း ကိုေနာက္ခံထား၏ ။ ဒုတိယ လက္ရွိ ဗမာ့ အေျခအေနကို၀မ္းနည္းဖြယ္ရာ သင္ခန္းစာယူဖြယ္ရာ ၊ထိုေ့နာက္အားတက္ဖြယ္ရာ စကားလံုးေျပာင္ေျပာင္နွင့္ ေဖာ္ထုတ္၏ ။ တတိယ၌ တို့ဗမာတို့၏ ေခတ္သစ္ထူေထာင္ရန္ က်င့္စဥ္မ်ားကိုနွိုးဆြေဖာ္ထုတ္၏ ။ စတုတၳတြင္ ၾကားရသူ တို့ဗမာအေပါင္း ၾကက္သီးေမြးညွင္းထေလာက္ေအာင္ ဇာတိေသြးကိုျမင့္တင္၏ ။ ထိုအခ်က္မ်ားျပည့္စံုေအာင္ စာသားမ်ားကို သခင္ဘေသာင္း၊ သခင္သိန္းေမာင္၊ သခင္လွေဘာ္၊ သခင္သာဒိုး ၊သခင္အုန္းေဖ၊ သခင္ေက်ာ္ထြန္းစိန္ ၊ သခင္ဖိုးနီ စေသာ သခင္မ်ားက စုေပါင္းရွာေဖြေပးၾကျပီး ၀ိုင္အမ္ဘီဆရာတင္အားေရးစပ္ေစ၏ ။ ဆရာတင္နွင့္သခင္တစုတို့ အျပန္အလွန္တည္းျဖတ္စစ္ေဆး ၾကျပီး ေနာက္ ေအာက္ပါတို့ဗမာ သီခ်င္းၾကီး ျဖစ္လာေလသည္ ။
“တေကာင္းအဘိရာဇာ ၊တို့ဗမာသာကီမ်ိဳးဟာမို ့ ၊မညွိဳးဂုဏ္ေတဇာ ၊ ယိုးဒယားနွင့္ကုလားကိုပါ ၊ တိုက္ခိုက္ကာ ..ေအာင္ခဲ့တာ တို့ဗမာ ။ စိန္မွန္ကင္းစစ္ ၊အျဖစ္ၾကီးျဖစ္လ်က္ ၊ထင္းတလွည့္ၾကံဳရ ၊ထံုးနွင့္မေသြ ၊ေလာကဓမၼတာေပ ၊ငါတို့ကံေခ …ျဖစ္ရျပန္သေလ ၊သို့ေသာ္ ..အရင္းကိုစစ္လ်ွင္ ဗမာေျပ ၊ငါတို့ေျပ ။
ေနာင္ဥဒါန္း..ဘယ္မေၾကစရာ ၊ ရာဇ၀င္ထင္ထား မ်ိဳးရိုးႏြယ္လာ၊ ကမၻာတခြင္မွာျဖင့္ ၊ ဗမာအထင္အရွား တို့ေခတ္တြင္မွ ညံ့ၾကေတာ့မွာ လား ၊တို့ဗမာ ၊ တို့ဗမာ မဟုတ္ေလသလား (တို့ဗမာ-ငါတို့ဗမာ )၂ (ဒါငါတို့ဗမာ)၂ အား..လံုး..ညီညီ ၊ေယာက္က်ား ဘသား တို့ဗမာေနာင္လာေနာက္သားေကာင္းစားဖို့ရာ ၊တို့ကိုယ္က်ိဳး လံုးလံုးမပါ ၊ရဲရဲ ဗမာပီပီ ဗမာေျပ တို့ဗမာဘို ့ပါ ၊ သခင္က်င့္ကိုက်င့္ၾကပါ ၊ သခင္မ်ိဳးေဟ့ ..တို့ဗမာ ၊ မိုးေအာက္ေျမျပင္မွာ အထက္တန္းစိတ္နဲ့ ၊စာမရီေသြး တို့ဗမာ ။
(သံျပိဳင္) ကမၻာမေၾက ..ဗမာတေတြ (ဒါတို့ေျပ ဒါတို့ေျမ ဒါငါတို့ေျပ )၃ (တို ့ဗမာ)၂ ေျပကို တိုင္းရင္းသားအကုန္အစင္ တို့ေျပလို့မွတ္ထင္ ၊တို့၀တၱရား ပင္ တို့ဗမာခင္ ။
အမ်ိဳးသားေရး …ၾကိဳးပမ္းၾကပါ ၊တို့ဗမာ ..ေဟ့ တို ့ဗမာ ၊ ေၾသာ္..အမ်ိဳးသားေရး ကို ၾကိဳးပမ္းၾကပါ ၊ တို့ဗမာ ..ေဟ့ တို့ ဗမာ ၊အေရွ့ကေန၀န္းထြက္သည့္ပမာ ၊ တို့ေခတ္ကိုေရာက္ရမည္မွာ မလြဲပါ ။တို့ဗမာ …ေဟ့ တို့ဗမာ ၊ ဗမာျပည္တ၀ွန္း အကုန္ ၊တို့အိမ္မွတ္ပါ တို့ယာမွတ္ပါ ၊ အဲဒါ တို့ဗမာ “
ေနာက္ပိုင္းတြင္ တို့ဗမာအဖြဲ့ ၾကီးထဲသို ့အိႏၵိယတိုင္းရင္းသားမ်ားပါ၀င္ေရာက္လာသျဖင့္ ယိုးဒယားနွင့္ကုလားကိုပါတိုက္ခိုက္ေအာင္ျမင္ခဲ့တာ ဆိုေသာစာသားအစား ယိုးဒယားနွင့္ တိုင္းတပါးကိုပါ တိုက္ခုိက္ေအာင္ျမင္ခဲ့တာ ဟု ျပင္ဆင္သီဆိုၾကသည္ ။ ဤသီခ်င္းစာသားမ်ားေၾကာင့္ ဗမာျပည္တျပည္လံုးအံုးအံုးက်က္က်က္ျဖစ္ကာ မ်ိဳးခ်စ္စိတ္မ်ားတဖြားဖြား ထက္ျမက္ခဲ့သည္ ။ထိုသီခ်င္းကို ပထမဆံုးစတင္သီဆိုသည္မွာ ၁၉၃၀ ဇူလိုင္ ၁၉ ရက္ စေနေန့ညတြင္ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ သထံုေဆာင္ သဟာယ နွင့္စာဖတ္ခန္းတြင္ျဖစ္သည္ ။ တကၠသိုလ္ဘာသာျပန္နည္းျပဆရာသခင္ဘေသာင္းသည္ သခ်ၤာနည္းျပဆရာ ဦးထြန္းစိန္ ၊ ျမန္မာစာနည္းျပဆရာ ဦးညြန့္ ၊ ေက်ာင္းသားကိုနုတို့နွင့္တိုင္ပင္၍ ေက်ာင္းသားထုေရွ့ေမွာက္တြင္ဆိုျပခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္ ။ ေနာက္တေန ့ (၁၉၃၀ ဇူလိုင္ ၂၀ ရက္ တနဂၤေႏြ ) ညေန ၅နာရီတြင္ လူထုကိုပထမဆံုးအၾကိမ္ တို့ဗမာသီခ်င္းဆိုျပခဲ့သည္ ။ ဆိုျပေသာေနရာမွာ ေရြွတိဂံုဘုရား ရာဟုေထာင့္ရွိ ဦးစံထြန္းတန္ေဆာင္းသစ္ၾကီးျဖစ္သည္ ။ ပရိသတ္၏ေတာင္းဆို မွုေၾကာင့္ နွစ္ၾကိမ္တိုင္ ျပန္ဆိုျပရသည္ ။ထိုေန့ထိုအခါမွစကာ တို့ဗမာသီခ်င္းသည္ ျမန္မာတနိုင္ငံလံုးပ်ံ့နွံ့သြားသည္ ။အဂၤလိပ္လက္ပါးေစ ပုလိပ္တပ္ဖြဲ့၀င္မ်ား၊ ေဖာက္ျပန္ေရးနိုင္ငံေရးအေခ်ာင္သမားမ်ား အား ကမၼ၀ါဖတ္သည္ကို ၾကားရသည့္တေစၧသရဲပမာ ႏွလံုးတုန္ ၊ရင္ခုန္ ၊ဒူးတုန္ ၍သြား ေစခဲ့သည္ ။ ထို့ေၾကာင့္လည္း ထိုေခတ္က တို့ဗမာသီခ်င္းကို နိုင္ငံေရးကမၼ၀ါဟုတင္စားေခါ ္ေ၀ါ ္ၾကသည္ ။
ကမၻာမေၾက စာသားပါေသာ တို့ဗမာသီခ်င္းကို ၀ိုင္အမ္ဘီဆရာတင္ေရးစပ္ခဲ့ေသာ ကာလမွာ ၁၉၃၀ တြင္ျဖစ္သည္ ။ထိုအခ်ိန္တြင္ ျမန္မာနိုင္ငံသည္ ကိုလိုနီနယ္ခ်ဲ့အဂၤလိပ္တို့ကို လက္အုပ္ခ်ီ ဘုရားထူးေနရေသာအခ်ိန္ျဖစ္ျပီး ျပည္သူလူထုက (အထူးသျဖင့္ သခင္အသင္း၀င္မ်ားက) နယ္ခ်ဲ့အဂၤလိပ္ကို အလြန္မုန္းတီးေနေသာ အခ်ိန္ကာလျဖစ္သည္ ။ ထို့ေၾကာင့္ ဤသီခ်င္းတြင္ပါ၀င္ေသာ ကမၻာမေၾက ဗမာတေတြ ဟူေသာစာသားမွာ နယ္ခ်ဲ့အဂၤလိပ္ကို ကမၻာေၾကတဲ့အထိ ငါတို့ဗမာေတြက လံုးလံုးအခဲမေၾကဘူးကြ ဟူေသာ အဓိပါယ္ကိုေဆာင္မည္ထင္သည္ ။ သို့ေသာ္သီခ်င္းကိုအဂၤလိပ္လိုဘာသာျပန္ျပီး တကၠသိုလ္မဂၢဇင္းတြင္ထည့္္ေတာ့ အဂၤလိပ္ျမန္မာနွစ္ဘာသာျဖင့္ထည့္သြင္းေဖာ္ျပရာတြင္မူ ကမၻာမေၾက၏အဓိပါယ္ကို ကမၻာၾကီးပ်က္သည္အထိ ဗမာလူမ်ိဳးရွိေနမည္ ဟူသည့္အဓိပါယ္မ်ိဳးဘာသာျပန္ခဲ့ၾကပံုရေလသည္ ။တကယ့္အဓိပါယ္ကား ကမၻာမေၾကေသာ္လည္း ဥဒါန္းမေၾကဆိုသလိုပင္ မင္းတို့အဂၤလိပ္ေတြ လုပ္ထားနွင့္ဦးေပါ့ကြာ ငါတို ့ဗမာေတြကေတာ့ မင္းတို့ကိုဘယ္ေတာ့မွအခဲမေၾကဘူးေဟ့ အခြင့္သာတဲ့ေန့မွာ မင္းတို့ငါတို့အေၾကာင္းသိရမယ္ ဟု မေျပာေသာ္လည္း ေျပာေနသေယာင္ျဖစ္သျဖင့္ ထိုစဥ္က သူ ့က်ြန္ဘ၀ေရာက္ေနေသာ ျမန္မာျပည္သူမ်ားက ထိုသီခ်င္းကိုေသာင္းေသာင္းဖ်ဖ်အားေပးၾကျခင္းျဖစ္သည္ ။
၁၉၄၇ ဇန္ႏၵ၀ါရီ ၂၇ ရက္ေန့တြင္ ေအာင္ဆန္း-အက္တလီ စာခ်ဳပ္အရ ျမန္မာနိုင္ငံ လြတ္လပ္ေရး တနွစ္အတြင္းရေတာ့မည္ဟုကတိရလာေသာအခါ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းဦးေဆာင္ေသာ ဖဆပလ အဖြဲ့ၾကီးသည္ အနာဂါတ္ျမန္မာနိုင္ငံေတာ္အတြက္ ၁၉၄၇ ဖြဲ့စည္းပံုအေျခခံဥပေဒကိုေရးဆြဲေလသည္ ။လြတ္လပ္ေသာ ျမန္မာနုိင္ငံအတြက္ အလံေတာ္ ၊ နုိင္ငံေတာ္သီခ်င္းမ်ားကို ျပင္ဆင္ရျပန္သည္ ။ ထိုအခါ နိုင္ငံေတာ္သီခ်င္းအတြက္ အသစ္မေရးပဲ ျမန္မာနိုင္ငံသားအမ်ားစု နားစြဲျပီးသားျဖစ္သည့္ တို့ဗမာသီခ်င္းကိုပင္ စာသားအနည္းငယ္ျပင္ဆင္ကာ ေရးဆြဲၾကဖို့ အမ်ားစုက သေဘာထားေပးၾကေလသည္ ။ ထိုသို့ျဖင့္ တို့ဗမာသီခ်င္းကို ျပင္ဆင္ေရးသားျပဳစုၾကရာမွ ယေန့အမ်ားသူငါ သိေနၾကေသာ ျမန္မာနိုင္ငံေတာ္သီခ်င္းေပါ္ေပါက္လာခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္ ။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေန၀င္းက ၁၉၇၄ တြင္ ဖြဲ့စည္းပံုအေျခခံဥပေဒ ျပင္ဆင္ေရးဆြဲရာတြင္လည္း ၁၉၄၇ ခုနွစ္က ဗိုလ္ခ်ုပ္ေအာင္ဆန္းတို့ေရးဆြဲခဲ့ေသာ နိုင္ငံေတာ္သီခ်င္း “ကမၻာမေၾက “ကိုပင္ ဆက္လက္သံုးစြဲခဲ့သည္ ။ ၂၀၀၈ ဖြဲ့စည္းပံုအေျခခံဥပေဒေရးဆြဲရာတြင္လည္း အလံ ၊ နိုင္ငံေတာ္အုပ္ခ်ဳပ္ပံု စနစ္ တို ့ကို ျပင္ဆင္ခဲ့ေသာ္လည္း နိုင္ငံေတာ္သီခ်င္းကိုမူ အေဟာင္းကိုပဲဆက္လက္သံုးစြဲခဲ့သည္ ။ နိုင္ငံေတာ္သီခ်င္းတြင္ပါရွိေသာ ဗမာဆိုသည့္စကားရပ္ကိုပဲ ျမန္မာျဖင့္ အစားထိုးခဲ့ျပီး က်န္စာသားအားလံုးကို နဂိုအတိုင္း ဆက္လက္သံုးစြဲခဲ့သည္ ။ထို့ေၾကာင့္ ကမၻာမေၾကဟူေသာစာသားသည္ လြတ္လပ္ေရးရေသာ ၁၉၄၈ မွစကာ ျမန္မာနိုင္ငံတြင္ တည္တန့္တြင္က်ယ္ေနခဲ့ေလသည္ ။
အကယ္စင္စစ္ ကမၻာမေၾကဆိုေသာစာသား မွာျငိမ္းခ်မ္းေသာစာသားမဟုတ္ ။ နယ္ခ်ဲ့အဂၤလိပ္ကိုမုန္းသျဖင့္ ၾကိမ္း၀ါးေသာစကားလံုးျဖစ္သည္ ။ထစ္ကနဲရွိအတိတ္ကို ျပန္လွန္ကာ မုန္းတီးနာက်ည္းေသာစကားလံုးျဖစ္သည္ ။ မိမိ နိုင္ငံ မိမိလူမ်ိဳး ၊ မိမိအစိုးရ ၊မိမိတိုင္းရင္းသားအခ်င္းခ်င္းျဖစ္လာခ်ိန္တြင္ ထိုစာသားသည္ အသံုးျပဳနည္းမမွန္ေတာ့ဟုဆိုခ်င္ဆိုနိုင္သည္ ။ ယခင္ေခတ္က ကိုလိုနီနယ္ခ်ဲ့ နိုင္ငံျခားသားတို့ကိုကမၻာမေၾကဟု ေျပာခဲ့ၾကတာသဘာ၀က်ေပသည္ ။ ယခုအခါ က်ြန္ေတာ္တို့သည္ ဆက္လက္၍ ကမၻာမေၾကဟု သီဆိုေနရျခင္းမွာ
အဂၤလိပ္ကိုကမၻာမေၾကတာလား
ဖက္ဆစ္ဂ်ပန္ကို ကမၻာမေၾကတာလား
စစ္အာဏာရွင္ေတြကိုကမၻာမေၾကတာလား
ကြန္ျမူနစ္စနစ္ကိုကမၻာမေၾကတာလား
ဒီမိုကေရစီကိုကမၻာမေၾကတာလား
ျငိမ္းခ်မ္းစြာတိုင္းျပည္ထူေထာင္ေရးကိုကမၻာမေၾကတာလား
စဥ္းစားၾကဖို့ေကာင္းျပီျဖစ္သည္ ။ ရန္သူမရွိလ်ွင္မေနတတ္ေသာစိတ္သည္ စစ္အာဏာရွင္ေတြမွာပဲရွိသည္ ။ ကိုယ္က်ိဳးရွာ လက္နက္ကိုင္အဖြဲ့အစည္းေတြမွာပဲရွိသည္ ။ အလုပ္သမား၊လယ္သမား၊ ေက်ာင္းသား သာမန္ျပည္သူလူထုမွာ ထိုသို့ေသာစိတ္ထားမ်ားမရွိေပ ။ နိုင္ငံေရးတြင္ အတိတ္မွာဘာပဲျဖစ္ခဲ့ျဖစ္ခဲ့ ေကာင္းမြန္ေသာအနာဂါတ္သို ့သာသြားနိုင္ရပါမည္။ သြားခ်င္ရပါမည္ ။သြားရဲရပါမည္ ။ ၈၈ အေရးအခင္းတြင္ စစ္အာဏာရွင္မ်ား၏ဖမ္းဆီးနွိပ္စက္ ဘ၀ေတြပ်က္ေအာင္လုပ္ခဲ့ၾကျခင္းကို ခံခဲ့ရေသာ ေက်ာင္းသားမ်ား ၏ခံယူခ်က္တခုကိုေလးစားမိသည္ ။ သူတို့က အတိတ္ကျဖစ္ရပ္မ်ားနွင့္ပတ္သက္လာလ်ွင္ ခြင့္လြွတ္တယ္ ဒါေပမယ့္ ေမ့ေတာ့မေမ့ဘူး ( Forgive but not forget ) ဟူေသာစကားကိုေျပာခဲ့ၾကသည္ ။ ထိုစိတ္ဓာတ္မ်ိဳးသည္ခ်ီးက်ဴးဖြယ္ျဖစ္သည္ ။ မေကာင္းမွုကိုလုပ္ခဲ့ၾကသူတို့ကို ေမ့ေပ်ာက္၍မရ ၊သမိုင္းအမွန္ကိုထိမ္ခ်န္တာေတာ့လက္မခံ ။ သို့ေသာ္ထိုလူမ်ားကိုလက္စားမေခ်ပဲခြင့္လြွတ္ေပးမည္ဆိုေသာ စိတ္ဓာတ္သည္ အလြန္ေကာင္းမြန္ပါသည္ ။ တိုးတက္ေသာနိုင္ငံမ်ားသည္ ယခုအခါ ကမၻာ့နိုင္ငံေရးတြင္ ထာ၀ရမိတ္ေဆြ ၊ထာ၀ရရန္သူမရွိ ထာ၀ရအက်ိဳးစီးပြားသာရွိသည္ဟုေျပာၾကေသာေခတ္ျဖစ္ပါသည္ ။
ဒုတိယကမၻာစစ္အတြင္းက ဂ်ပန္နွင့္အေမရိကန္သည္ တဖက္နွင့္တဖက္သည္းၾကီးမည္းၾကီး ရန္ျငိဳးၾကီးစြာတိုက္ခိုက္ခဲ့ၾကေသာ နွစ္နုိင္ငံျဖစ္သည္ ။ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စု၏ ပုလဲဆိပ္ကမ္း ကို ဂ်ပန္ေလတပ္က စစ္မေၾကညာပဲ (စစ္ျဖစ္ေနျခင္းမဟုတ္ပဲ) ၁၉၄၁ ဒီဇင္ဘာလ ၇ ရက္ေန့တြင္ ဗံုးက်ဲတိုက္ခိုက္ခဲ့သျဖင့္ အေမရိကန္တို့အတံုးအရံုးက်ဆံုးကာအထိနာခဲ့ၾကျပီး ဒုတိယကမၻာစစ္ထဲသို ့အေမရိကန္ပါ၀င္လာခဲ့သည္ ။ ဥေရာပတြင္ နာဇီဂ်ာမဏီ ၊ ဖက္ဆစ္ အီတလီတို့လက္နက္ခ်အညံ့ခံသြားေသာ္လည္း အာရွနွင့္ပစိဖိတ္တြင္ ဂ်ပန္တို ့သည္ လက္နက္မခ်ပဲ ဇြဲနပဲၾကီးစြာဆက္လက္တိုက္ခိုက္ေနေလသည္ ။ ထို့ေၾကာင့္ အားလံုးသိၾကသည့္အတိုင္း အေမရိကန္က ၁၉၄၅ ၾသဂုတ္လ ၆ ရက္ေန့တြင္ ဟီရိုရွီးမားျမိဳ့ကို အနုျမဴဗံုးက်ဲခ်ခဲ့ရာလူေပါင္းသိန္းနွင့္ခ်ီ၍ေသဆံုးခဲ့သည္ ။ ဂ်ပန္ကလက္နက္မခ်ပဲ ဆက္လက္ေခါင္းမာေနသျဖင့္ သံုးရက္အၾကာ ၾသဂုတ္လ ၉ ရက္ေန့တြင္ နာဂါဆာကီျမိဳ့ကိုထပ္မံဗံုးက်ဲ ခ်ခဲ့ေလသည္ ။လူေပါင္းရွစ္ေသာင္းခန့္တျပိဳင္နက္ေသဆံုးခဲ့ျပန္ေလ၏ ။ အနုျမဴဓာတ္ေငြ့သင့္၍ တေျမ့ေျမ့လူညြန့္တံုးကာ ေသဆံုးၾကသူမ်ားလည္း မေရတြက္နိုင္ေအာင္မ်ားျပားလွသည္ ။ ေနာက္ဆံုးတြင္ ဂ်ပန္တို့လည္းဆက္လက္ေခါင္းမမာနိုင္ေတာ့ပဲ ခ်ြင္းခ်က္မရွိလက္နက္ခ်အညံ့ခံကာ ဒုတိယကမၻာစစ္ၾကီးအဆံုးသတ္နိုင္ခဲ့ေလသည္ ။ ထိုသို့တဦးနွင့္တဦး ရန္ျငိဳးအၾကီးၾကီး ၾကီးကာ သတ္ၾကျဖတ္ၾက အနုျမဴဗံုးေတြက်ဲခ်ခဲ့ၾကေသာ နိုင္ငံနွစ္နုိင္သည္ ဘယ္ေတာ့မွ အခဲမေၾကၾကပဲ ကမၻာမေၾက ၾကဖို့ေကာင္းသည္ ။ သို့ေသာ္ စစ္ရွံုးဂ်ပန္သည္ သူတို ့၏ျမိဳ့ၾကီးနွစ္ျမိဳ့ မီးေလာင္တိုက္သြင္းခံခဲ့ရျခင္း ကို သင္ခန္းစာယူသည္ ။ စစ္နိုင္သြားေသာအေမ၇ိကန္အေပါ ္အခဲမေၾက ရန္လိုေသာစိတ္မ်ားကိုေဖ်ာက္ဖ်က္လိုက္သည္ ။ စစ္ရွံုးဂ်ပန္နိုင္ငံကို ျပာပံုထဲမွရုန္းထကာ စီးပြားေရးကိုပဲ ေဇာက္ခ်လုပ္ကိုင္လိုက္ရာ ဒုတိယကမၻာစစ္ျပီး၍ နွစ္ေပါင္း ငါးဆယ္ခန့္အၾကာ (၁၉၉၅ ခုနွစ္ခန့္တြင္ ) ဂ်ပန္သည္ ကမၻာ့စီးပြားေရးအင္အားၾကီးနိုင္ငံၾကီးျပန္ျဖစ္လာေတာ့သည္ ။ ဆိုလိုသည္ကား မုန္းစရာနာက်ည္းစရာအတိတ္ဇာတ္လမ္းမ်ားရွိခဲ့ေသာ္လည္း အတိတ္ကိုသင္ခန္းစာယူကာစိတ္ဓာတ္မက်ပဲ တမ်ိဳးသားလံုးၾကိဳးစားၾကသျဖင့္ ဂ်ပန္နိုင္ငံျပန္လည္နာလန္ထလာပံုျဖစ္သည္။ ဂ်ပန္သည္ ကမၻာတြင္ အနုျမဴဗံုးဒဏ္ကိုလက္ေတြ ့ခံရေသာတခုတည္းေသာနိုင္ငံျဖစ္သည္ ။ ထိုသမိုင္းကိုဂ်ပန္ေတြမေမ့ ။ တနွစ္တခါ ဟီရိုရွီးမားနွင့္ နာဂါဆာကီတြင္ အမွတ္တရအခမ္းအနားေတြလုပ္သည္ ။ အေမရိကန္ကလည္း ပုလဲဆိပ္ကမ္းတိုက္ခိုက္ခံရေသာေန့တြင္ တနွစ္တခါ ေအာက္ေမ့ဖြယ္အခမ္းအနားေတြလုပ္သည္ ။ သူတို့သည္ အတိတ္ကိုမေမ့ၾက ။သို့ေသာ္ အတိတ္ဆိုေသာေထာင္ေခ်ာက္ထဲမွာ ပိတ္မိမေန ပစၥဳပၹန္ နွင့္အနာဂါတ္ဆိုေသာ ထြက္ေပါက္မွ လွလွပပရုန္းထြက္သြားၾကသည္ ။
ဗီယက္နမ္ေတြလည္းထိုနည္းနွင္နွင္ပင္ ။ ဗီယက္နမ္စစ္ပြဲတြင္ အေမရိကန္နွင့္ ဗီယက္နမ္တို ့ အျပင္းအထန္တိုက္ခိုက္ခဲ့ၾကသည္ ။ နွစ္ဖက္မေရတြက္နိုင္ေလာက္ေအာင္အက်အဆံုးမ်ားခဲ့ၾကသည္ ။ ယခုအခါမွာေတာ့ ဒါေတြကို ေဘးဖယ္လုိက္ၾကကာ အေမရိကန္နွင့္ဗီယက္နမ္လက္တြဲကာ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းေတြေအာင္ျမင္စြာလုပ္ကိုင္ေနၾကသည္ ။တခ်ိန္ကနွစ္ပိုင္းကြဲခဲ့ေသာ အေရွုနွင့္အေနာက္ဂ်ာမဏီနိုင္ငံတို့လည္း အရင္းရွင္စနစ္က်င့္သံုးေသာ အေနာက္ဂ်ာမဏီ ၊ ကြန္ျမဴနစ္စနစ္က်င့္သံုးေသာ အေရွဂ်ာမဏီဟူ၍ ၀ါဒေတြ ၊ အယူအစြဲေတြ ၊ ေနာက္ကြယ္ကအေၾကာင္းေတြကို ျပန္လွန္ကာ ျငင္းခုန္မေနၾကပဲ အတူတကြ ပူးေပါင္းလက္တြဲခဲ့ရာ ယခုအခါတြင္ ဂ်ာမဏီနိုင္ငံသည္ တေပါင္းတစည္းတည္း တနိုင္ငံတည္းအျဖစ္ ေအးခ်မ္းဖြံျဖိဳးတိုးတက္သာယာစြာ ကမၻာ့အလည္တြင္ တင့္တယ္ေနေခ်ျပီ ။ဒုတိယကမၻာစစ္တြင္ ဟစ္တလာေခါင္းေဆာင္ေသာဂ်ာမန္ေတြကဂ်ဴးလူမ်ိဳး ေျခာက္သန္းကို အဆိပ္ေငြ့ျဖင့္ရက္ရက္စက္စက္သတ္ျဖတ္ခဲ့သည္ ။ယခုအခါ အစၥေရးနွင့္ ဂ်ာမန္ေတြလည္း တေစာင္းေစးနွင့္မ်က္ေခ်းျဖစ္မေနေတာ့ ။ခ်စ္ၾကည္ေရးေတြရေနသည္ ။ ကေမၻာဒီးယားနိုင္ငံတြင္လည္း နွစ္ေပါင္းမ်ားစြာတိုက္ခိုက္ခဲ့ေသာ ျပည္တြင္းစစ္ရပ္စဲကာ နိုင္ငံေရးအရေရွ့ဆက္နိုင္ၾကေလျပီ ။ နီေပါနိုင္ငံတြင္လည္း သူပုန္မ်ားနွင့္အစိုးရ ေစ့စပ္ညွိနွိုင္းမွုေအာင္ျမင္ကာျပည္တြင္းစစ္ရပ္စဲေလျပီ ။သီရိလကၤာျပည္တြင္းစစ္လည္းရပ္စဲျပီ ။ တဖက္နွင့္တဖက္ ၊တဖြဲ့နွင့္တဖြဲ့ အနိုင္ယူကာ ကမၻာမေၾကစတမ္း ရန္ျငိဳးဖြဲ့ေနသည္လည္းမရွိၾကေတာ့ျပီ ။
က်ြန္ေတာ္တို့နိုင္ငံသည္ အတိတ္ကရန္ျငိဳးမ်ားမေျပနိုင္ေသး ။တဖြဲ့နွင့္တဖြဲ့ တေယာက္နွင့္တေယာက္ မယံုၾကည္နိုင္ၾကေသး ။ ဗမာကိုတိုင္းရင္းသာေးတြကမယံု ၊ ဗမာကတိုင္းရင္းသားေတြကိုမယံု ၊ ဗမာကို ဗမာကမယံု ၊ ေက်ာင္းသားကိုစစ္သားကမယံု ၊ စစ္သားကိုေက်ာင္းသားကမယံု ၊ အစိုးရကို နိုင္ငံေရးသမားကမယံု ၊ စစ္ဘက္အရပ္ဘက္ တေယာက္ကိုတေယာက္မယံု ။ မယံုသကၤာ သံသရာၾကီး ျမန္မာျပည္မွာၾကီးေနသည္ ။ ေရွ့တြင္ ျပံဳးျပၾကေသာ္လည္းေနာက္ကြယ္တြင္လစ္သည္နွင့္ေဆာ္ၾကသည္ ။ ညစ္ၾကသည္။ ဘယ္တုန္းက ဒီေကာင္ေတြငါတို့ကိုဘယ္လိုလုပ္ထားတာ ဟူေသာစကားကို နွစ္ဘက္လံုးက အျမဲတမ္း ျပန္ေျပာင္းေတြးဆကာ လက္တုန့္ျပန္ၾကသည္ ။ မိမိခံထားရတာကို ဘယ္ေတာ့မွမေၾကေၾကာင္းျပၾကသည္ ။ သာယာေျဖာင့္ျဖဴးေသာ အနာဂါတ္ဆီသို့မသြားနိုင္ၾကပဲ အတိတ္ဆိုေသာ ဗြက္အိုင္ထဲမွာပဲ ေခ်ာင္ပိတ္ေနၾကသည္ ။
က်ြန္ေတာ္ကေတာ့ နိုင္ငံေတာ္သီခ်င္းတြင္ပါ၀င္ေသာ ကမၻာမေၾက ဟူေသာစာသားကို စိတ္နာသည္ ။ ၁၉၃၀ ေလာက္ကနာက်ည္းမွု သိမ္ငယ္မွု ၊ အငံု့စိတ္ေတြကို ထိုစာသားသည္ ၂၁ ရာစု အထိသယ္ေဆာင္လာသည္ဟုထင္သည္ ။ သို ့မဟုတ္ ၁၉၃၀ -၁၉၄၇ ေလာက္က မွန္ကန္ခဲ့ေသာ နယ္ခ်ဲ့ဆန့္က်င္ေရးတိုက္ပြဲ၀င္ ေတာက္ေခါက္သံကို သူ့အခ်ိန္နွင့္သူ သူ ့ေနရာနွင့္သူမထားခဲ့ပဲ ဒီဘက္ေခတ္အထိ ဥဒါန္းမေၾက ရန္ျငိုဳးဖြဲ့သို ယူေဆာင္ေနၾက ေသာစိတ္ဓာတ္က က်ြန္ေတာ္တို့နိုင္ငံ၏ ျပည္တြင္း ျငိမ္းခ်မ္းေရးကို ရွည္ၾကာေနေစသည္ဟုထင္သည္ ။ ယေန့ေခတ္သည္ ဒီမိုကေရစီနွင့္လူ့အခြင့္အေရးေခတ္ ၊ အနည္းဆံုးေတာ့ ပန္းမ်ားအားလံုးပြင့္ၾကေသာ ဗဟုေခတ္ ။ ေစ်းကြက္စီးပြားေရးေခတ္ ။ လူေတြအခ်င္းခ်င္း ပူးေပါင္းကာအလုပ္လုပ္ၾကေသာေခတ္ ။တေယာက္နွင့္တေယာက္ လက္ဆြဲနွုတ္ဆက္ရေသာေခတ္ ။ဘာသာမတူ လူမ်ိဳးမတူသူေတြ ေတြ ့ဆံုၾကေသာေခတ္ ၊ အတိတ္ကရန္ေၾကြးေတြ ၊အမုန္းတရားေတြကိုေရွ ့တန္းတင္ကာ အတၱေတြၾကီးေနရမည့္ေခတ္မဟုတ္ျပီ ။
Forgive but not forget ဆိုေသာစကားအတိုင္း ပါ၀င္သူအားလံုး ၀ိုင္းၾက၀န္းၾကပါမွ ျမန္မာျပည္သာယာမည့္ေခတ္ျဖစ္သည္္ ။ ကမၻာၾကီးတြင္ တေယာက္ကိုတေယာက္အခဲမေၾကသတ္ျဖတ္ၾကေသာေခတ္မဟုတ္ေတာ့ပါျပီ ။ ၀ိုင္အမ္ဘီဆရာတင္၏ တို့ဗမာသီခ်င္းထဲကလို အေရွ့ကေန၀န္းထြက္သည့္ပမာ ၊တို့ေခတ္ကိုေရာက္ရမည္မွာ မလြဲပါ ဟူသည့္ေၾကြးေၾကာ္သံမ်ားတကယ္ျဖစ္ဖို့ဆိုလ်ွင္ မေၾကနိုင္မခ်မ္းနိုင္ေသာစိတ္မ်ားကို အသစ္ေျပာင္းကာ နိုင္ငံသားအားလံုး စိတ္သစ၊္ လူသစ္၊မူသစ္ျဖင့္ စစ္ရွံုး ဂ်ပန္နိုင္ငံလိုအျပင္းအထန္ အလုပ္လုပ္ၾကဖို့လိုမည္ျဖစ္ပါေၾကာင္း။
သရ၀ဏ္(ျပည္)
ကိုးကား
တို့ဗမာအစည္းအရံုးသမိုင္း(ပထမတြဲ)
No comments:
Post a Comment