မူလတန္းမိဘမ်ားသိုု႔ အႀကံေပးခ်က္

၁။ ကေလးအိပ္ေရး၀ပါေစ

ကေလးမ်ား တီဗြီၾကည့္တာပဲျဖစ္ျဖစ္၊ အေဆာ့မက္လိုု႔ ပဲျဖစ္ျဖစ္၊ က်ဴရွင္မ်ားလိုု႔ ပဲျဖစ္ျဖစ္၊ အိပ္ေရးမပ်က္ေစသင့္ပါ။ ကေလးတိုုင္း တစ္ေန႔ ( ၁၀ ) နာရီအိပ္သင့္ပါတယ္။ ကေလးအိပ္ေရး၀မွသာလ်င္ အားအင္ျဖစ္ထြန္းမွာျဖစ္ၿပီး ကိုုယ္ေရာစိတ္ပါ ပံုုမွန္ဖြံ႔ၿဖိဳးႏိုုင္မယ္ျဖစ္ပါတယ္။

၂။ မနက္စာ ၀ေအာင္စားပါ။ အဟာရ ရိွေအာင္စားပါ။

အခုုေခတ္ကေလးေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ားဟာ မနက္စာကိုု ေလာေလာစားၿပီး ေက်ာင္းတက္ေလ့ရိွပါတယ္။ အခ်ဳိ႕ ကေလးမ်ား ေက်ာင္းသြားတဲ့ ကားေပၚ မွာထမင္းေကြ်းတာကိုု ေတြ႔ဖူးပါတယ္။ ညက္ညက္၀ါးစားဖိုု႔ မေျပာနဲ႔၊ ေကာင္းေကာင္းစားႏိုုင္ဖိုု႔ေတာင္ အခ်ိန္လုုရသလိုုျဖစ္ေနပါတယ္။ ကေလးမ်ား ၀တစ္လွည့္၊ ငတ္တစ္လွည့္ ျဖစ္ေနတတ္ၿပီး က်န္းမာေရး အလြန္ထိခိုုက္လြယ္ပါတယ္။ မနက္စာဟာ လူတိုုင္းအတြက္ တစ္ေန႔တာ အဓိကအင္အားျဖစ္တာေၾကာင့္ မနက္စာကိုု ၀ေအာင္ေကြ်းပါ။ ေကာင္းေအာင္ေကြ်းပါ။

၃။ ေရ လံုုလံုုေလာက္ေလာက္ ေသာက္ခိုုင္းပါ။

မူလတန္းအရြယ္ကေလးမ်ားဟာ အလြန္အေဆာ့မက္တတ္ပါတယ္။ ဟိုုေျပးဒီေျပးနဲ႔ အလြန္လုုပ္ရွားပါတယ္။ ကေလးကိုု ေရအလံုုအေလာက္ေသာက္ဖိုု႔ အားေပးသင့္ပါတယ္။

၄။ ခဲဖ်က္ အလြန္သံုုးတဲ့ အက်င့္ကိုု တစ္ျဖည္းျဖည္း ေဖ်ာက္ေပးပါ။

တစ္ခုုခုု ေရးမွားရင္ ခဲဖ်က္ဖ်က္တယ္။ ခဲဖ်က္သံုုးတာ ဘာမွအျပစ္မဟုုတ္ပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ အသံုုးလြန္သြားရင္ တစ္ခုုခုု အားနည္းေနပါၿပီ။ အနည္းဆံုုးေတာ့ သူေရးေနတဲ့ စာမွာ သူစိတ္မပါဘူးဆိုုတာ ျပသေနပါၿပီ။ ခဲဖ်က္ကိုု အႀကိမ္ေရ အသံုုးနည္းေစျခင္းဟာ ပိုုမိုုစိတ္၀င္စားေအာင္ ေလ့က်င့္ေပးျခင္းျဖစ္ပါတယ္။

၅။ ကေလးကိုုယ့္၀န္ကိုု ႏိုုင္ေအာင္ ေလ့က်င့္ေပးျခင္း

ကေလးေက်ာင္းတက္ၿပီဆိုုရင္ အခ်ဳိ႕ ကိစၥရပ္ေတြမွာ ကိုုယ့္၀န္ကိုု ထမ္းရပါေတာ့မယ္။ ဥပမာ အေပါ႕ အေလးသြားတာမ်ဳိး၊ ကိုုယ့္စာအုုပ္ခဲတန္ကိုု လြယ္အိပ္ထဲသိမ္းဆည္းတာမ်ဳိး၊ ခ်မ္းတဲ့အခါမွာ အေႏြးထည္၀တ္ၿပီး ပူတဲ့အခါမွာ ျပန္ခြ်တ္တတ္တာမ်ုုဳိး၊ ကိုုယ့္အ၀တ္အစား၊ ေရးဗူး၊ ထၼင္းက်ဳိင့္၊ ထီး စသည္တိုု႔ကိုု ေက်ာင္းမွာ မေမ့က်န္ခဲ့တာမ်ဳိး မိဘမ်ားစတင္ေလ့က်င့္ေပးဖိုု႔ လိုုအပ္ပါတယ္။

၆။ အ၀တ္အစားမွာ အၿပိဳင္အဆိုုင္ကင္းပါေစ

တကယ္လိုု႔ ေက်ာင္း၀တ္စံုုရိွရင္ ေက်ာင္း၀တ္စံုုပဲ ၀ယ္၀တ္ပါ။ ပိတ္စမေကာင္းဘူးဆိုုၿပီး အျပင္ဆိုုင္မွာ အထူးခ်ဳပ္သြားခ်ဳပ္တာမ်ဳိး၊ ေက်ာင္းက ဖိနပ္မစီးပဲ ၊ အေရာင္တူ Brand ၀ယ္စီးခိုုင္းတာမ်ုုဳိး၊ မျပဳလုုပ္သင့္ပါ။ အၿပိဳင္အဆိုုင္၀င္သြားရင္ ကေလးအတြက္ ဘာမွမေကာင္းပါ။

၇။ ကေလးရဲ႕ ေဖၚ ျပတတ္မူကိုု အေလးထားပါ။
အေၾကာင္းအရာ တစ္ခုုကိုု သူ႔အရြယ္နဲ႔သူ ေျဖာင့္ေအာင္ ေျပာျပတတ္ရဲ႕လား၊ အခက္အခဲတစ္ခုု ေတြ႔လာရင္ မိဘကိုု ရွင္းေအာင္ေျပာျပတတ္ရဲ႕လား၊ ေျပာရဲဆိုုရတာမ်ဳိး ျဖစ္ရဲ႕လား၊ စသည္တိုု႔ကိုု မိဘမ်ားဂရုုစိုုက္ေပးဖိုု႔လိုုပါတယ္။ ဖုုန္းတိုု႔၊ ဂိမ္းတိုု႔၊ အိုုင္ဘက္တိုု႔ အရမ္းေဆာ့တဲ့ ကေလးမ်ားဟာ ေဖၚျပတတ္မူမွာ အားနည္းရံုုမက စဥ္းစားဥာဏ္ပါ ေနာင့္ေႏွးေစတတ္ပါတယ္။

၈။ အိမ္သာမွန္မွန္တက္တာလည္း အေရးႀကီးတယ္ဆိုုတာ ကေလးကိုုေျပာေပးပါ။

ကေလးေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားဟာ ေဆာ့လိုု႔ ေပ်ာ္လိုု႔ ေကာင္းတဲ့ အခ်ိန္မွာ အိမ္သာတက္ဖိိုု႔ ေမ့ေနတတ္ပါတယ္။ အခ်ဳိ႕ ကေလးမ်ားဟာ တက္ဖူးေနက် အိမ္သာမဟုုတ္ရင္ ဘယ္ေလာက္ပဲ အလ်င္စလိုုျဖစ္ျဖစ္၊ ေအာင့္ထားတတ္ပါတယ္။ က်န္းမာေရးအတြက္လည္းမေကာင္း၊ စိတ္ဓါတ္ေရးရာ အတြက္လည္း မေကာင္းတတ္တာမိုု႔ ကေလးကိုု နားလည္ေအာင္ ေျဖာင္းျဖ ေပးသင့္ပါတယ္။

၉ ။ ကေလးရဲ႕ အျမင္အာရံုုကိုု ကာကြယ္ေပးပါ။

စာက်က္ေနတဲ့ အခ်ိန္မ်ဳိးမွာ အလင္းေရာင္ အျပည့္အ၀ ရပါေစ။ စာက်က္တဲ့အခါ ျဖစ္ျဖစ္၊ စာေရးတဲ့ အခါျဖစ္ျဖစ္၊ ထိုုင္နည္းမွန္ကန္ပါေစ။ ထိုုင္နည္းမမွန္ကန္ရင္လည္း မ်က္စိထိခိုုက္တတ္ပါတယ္။ တီဗြီကားေတြ အၾကာႀကီးၾကည့္တာ၊ အင္တာနက္ကိုု အၾကာႀကီးသံုုးတာ၊ လက္ကိုုင္ဖုုန္း၊ အိုုင္ဘက္ ေဆာ့တာေတြ အားလံုုး မ်က္စိအလြန္ထိခိုုက္လြယ္ပါတယ္။

၁၀။ တီဗြီ အစီအစဥ္ကိုု ေရြးခ်ယ္ၾကည့္ခိုုင္းပါ။
မိဘမ်ားအေနနဲ႔ မိမိကေလးမ်ားရဲ႕ စိတ္၀င္စားမူ ေပၚ မူတည္ၿပီး ကာတြန္းကား၊ ေတာရိုု္င္းတိရစာၦန္ကားမ်ား၊ Discovery လုုိကားမ်ား၊ အက်ုုဳိးရိွမယ္ထင္တဲ့ကားမ်ား အားလံုုးကိုု အကန္႔အသတ္နဲ႔ ကေလးကိုု ျပေပးလိုု႔ ရပါတယ္။

၁၁။ ကေလးမ်ား အိမ္စာကိုု ကူညီေပးပါ။

မူလတန္းကေလးမ်ား၊ အထူးသျဖင့္ ပထမတန္းကေလးမ်ားဟာ မိမိဖာသာ စာမလုုပ္တတ္ေသးပါ။ မိဘမ်ားအထိုုက္အေလ်ွာက္ကူညီႏိုုင္ရင္ ပိုုအက်ဳိးျဖစ္ထြန္းပါတယ္။ မိဘမ်ားကူညီတယ္ဆိုုတာ မ်က္စိေတာက္ေထာက္ၾကည့္တာမ်ုုဳိး မဟုုတ္ပါ။ က်ဴရွင္ဆရာမ အမ်ားႀကီးေခၚ ေပးခိုုင္းတာမ်ဳိးလည္း မဆိုုလိုုပါ။ သူတိုု႔ ကိုုယ္စား မိဘက ၀င္လုုပ္ေပးတာမ်ဳိးကိုု ပိုုမိုု ေရွာင္ရွားသင့္ပါတယ္။ ကေလးအေျခအေနေပၚ မူတည္ၿပီး လမ္းညြန္သင့္တာလမ္းညြန္၊ သင္ၾကားေပးသင့္တာကိုု သင္ၾကား၊ သူတိုု႔ သူငယ္ခ်င္းေတြထံ ဖုုန္းဆက္ေမးျမန္းသင့္တာေတြကိုု ေမးျမန္းေစတာမ်ဳိးကိုု ဆိုုလိုုပါတယ္။
ျဖစ္ႏိုုင္ရင္ေတာ့ ကေလးကိုု ဘယ္လိုုစဥ္းစားသင့္သလဲ၊ အေျဖရေအာင္ ဘယ္လိုုခ်ဥ္းကပ္သင့္သလဲ စသည္ျဖင့္ တစ္ဆင့္ခ်င္း လမ္းျပသြားႏိုုင္ရင္ ပိုုမိုုထိေရာက္တတ္ပါတယ္။

၁၂။ လုုံၿခံဳ မူအသိ ၾကြယ္၀ေစျခင္း

လံုုၿခံဳ မူအသိဆိုုတာ ကေလးေတြအတြက္ အလြန္အေရးႀကီးပါတယ္။ အသက္ငယ္ေလ၊ စိုုးရိမ္ရေလ ျဖစ္ပါတယ္။ တံခါးအ၀င္အထြက္၊ ေလွခါး အတက္အဆင္း၊ စူးစမ္းလိုုစိတ္နဲ႔ ၀ါယာ ေဆာ့ကက္႔ ေပါက္နဲ႔ အထိအေတြ႔၊ ကားလမ္း အျဖတ္အကူး၊ လူစိမ္းနဲ႔ ထိေတြ႔တဲ့အခါ၊ အျမင့္တက္ျခင္း၊ ေရကစားျခင္း၊ မီးကစားျခင္း စသည့္စသည့္ တိုု႔မွာ အထူးဂရုုစိုုက္ သင္ၾကားေပးဖိုု႔ လိုုပါတယ္။

၁၃။ ဆက္ဆံေရး ေခ်ာေမြ႔ ေအာင္ ပ်ဳိးေထာင္ေပးျခင္း

ဆက္ဆံေရးေကာင္းမြန္ေအာင္ ငယ္စဥ္ကတဲက စတင္ပ်ဳိးေထာင္ေပးလိုု႔ ရပါတယ္။
အေရးႀကီးဆံုုးကေတာ့ လူကိုုေလးစားတတ္ေအာင္အရင္သင္ေပးရပါတယ္။ ေလးစားျခင္းဟာ ဆက္ဆံေရးရဲ႕ အေျခခံအုုပ္ျမစ္ျဖစ္ပါတယ္။
သူမ်ားေျပာစကားကိုု စိတ္၀င္တစား နားေထာင္တတ္ေအာင္ ပ်ဳိးေထာင္ေပးထားရပါမယ္။
ကိုုယ့္ေျပာခ်င္ေနတဲ့အေၾကာင္းအရာ၊ ကိုုယ္စဥ္းစားေနတဲ့ အေၾကာင္းအရာ ေတြကိုု ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ေဖၚျပတတ္ဖိုု႔၊ ေျပာရဲဆိုုရဲေအာင္ အရင္သတၱိေမြးေပးရပါတယ္။
ဂတိတည္ရမယ္။ ရိုုးသားမယ္။ စဥ္းစားတဲ့အတိုုင္း ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းေျပာမယ္။ ဒီအဆင့္အထိဆိုုရင္ လူခ်စ္လူခင္ေပါဖိုု႔ မေ၀းေတာ့ပါဘူး။

၁၄။ ကေလးစိတ္က်န္းမာေရးကိုု ဂရုုစိုုက္ေပးပါ။

ကေလးလံုုေလာက္တဲ့ တက္ၾကြမူ ရိွရဲ႕လား၊ အေကာင္းျမင္တဲ့ အက်င့္ရိွသလား၊ အရြယ္နဲ႔ မလိုုက္ပဲ ေဒါသအရမ္းႀကီးေနသလား၊ အၿမဲတမ္းပဲ တစ္ခုုခုု စိုုးရိမ္ေနတတ္သလား၊ ကေလး ဖိအားအရမ္းမ်ားေနသလား၊ စသည္ျဖင့္ ကေလးမ်ားရဲ႕ အျပဳအမူကိုု မိဘမ်ားက ဂရုုတစိုုက္ ေလ့လာသင့္ပါတယ္။ တကယ္လိုု႔ တစ္ခုုခုု မူမမွန္ဘူးဆိုုရင္ စိတ္ဆရာ၀န္နဲ႔ တိုုင္ပင္ေဆြးေႏြးႏိုုင္ပါတယ္။ မိဘမ်ားတစ္ခုု လံုုး၀လက္ခံထားရမွာက စိတ္ဆရာ၀န္ျပသျခင္းဆိုုတာ စိတၱဇ ေရာဂါမဟုုတ္ပါ။ ႏိုုင္ငံျခားမွာ လုုပ္ရိုုးလုုပ္စဥ္ ျဖစ္ပါတယ္။

Ref: WeChat

Credit : Original Uploader