ကစီၾကြယ္ဝသည့္ သစ္ဥသစ္ဖုမ်ား၏ အာဟာရႏွင့္ က်န္းမာေရး

အခ်ဳိ႕ေသာအပင္ေတြဟာ အာဟာရေတြကို ေျမ ေအာက္မွာရွိတဲ့ အစိတ္အပိုင္းေတြမွာ စုေဆာင္းထားတတ္ ၾကပါတယ္။ အပင္ရဲ႕ အာဟာရေတြ စုေဆာင္းထားရာ ေျမ ေအာက္အစိတ္အပိုင္းေတြဟာ တကယ္ေတာ့ ပင္စည္ (Stem) လွ်င္လည္း ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ အျမစ္ (Root) လွ်င္ လည္း သစ္ဥလွ်င္လည္း ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ ႐ုကၡေဗဒပညာရွင္ ေတြကေတာ့ ပင္စည္လား၊ အျမစ္လား၊ ဥလားဆိုတာ ခဲြခြဲ ျခားျခားသိၾကပါတယ္။ အရပ္သားေတြကေတာ့ ပင္စည္ရည္၊ အျမစ္ရယ္၊ ဘာရယ္ ခဲြမေနေတာ့ဘဲ အဲဒီအစိတ္အပိုင္းေတြ ကို သစ္ဥသစ္ဖုေတြလို႔ပဲ သိမ္းက်ဳံးၿပီး ေခၚၾကပါတယ္။ ျမန္ မာေတြ သစ္ဥသစ္ဖုလို႔ေခၚတဲ့ စားစရာေတြကို ကစီၾကြယ္ဝ တဲ့ (Starchy) သစ္ဥသစ္ဖုေတြႏွင့္ ကစီမၾကြယ္ဝတဲ့ (Non-Starchy) သစ္ဥသစ္ဖုေတြဆိုၿပီး ႏွစ္မ်ဳိးခဲြႏိုင္ပါတယ္။ ဥပမာ အာလူး၊ ကန္စြန္းဥ၊ ပိန္းဥ၊ ပီေလာပီနံဥ၊ အာတာလြတ္ ဥ စတာေတြဟာ ကစီၾ<ြကယ္ဝတဲ့ သစ္ဥသစ္ဖုေတြျဖစ္ၿပီး၊ မုန္လာဥ၊ ၾကက္သြန္ဥ စတာေတြဟာ ကစီမၾ<ြကယ္ဝတဲ့ သစ္ဥေတြျဖစ္ပါတယ္။ ဒီေဆာင္းပါး မွာ ျမန္မာေတြ စားေန က် ကစီၾကြယ္ဝတဲ့ သစ္ဥသစ္ဖုေတြအေၾကာင္း ေျပာခ်င္တာ ပါ။

ကစီဆိုသည္မွာ
.....................
'ဝါးဖပ္ေတာ္ ကစီႏွစ္နဲ႔ လူျဖစ္ေအာင္ ေကြၽးေမြးျပဳစု ရတယ္' ဆိုတဲ့ စကားရွိပါ တယ္။ ေရွးယခင္က ျမန္မာမိခင္ ေတြဟာ ထမင္းကို မိမိပါးစပ္ႏွင့္ ေၾကညက္ေအာင္ဝါးၿပီး လသားအရြယ္ကေလးငယ္ေတြကို ခံြ႕ေကြၽးတဲ့ ဓေလ့ရွိခဲ့ပါ တယ္။ ထမင္းမွာ ကစီဓာတ္ၾ<ြကယ္ဝ တဲ့အတြက္ မိခင္ဝါးထား တဲ့ ထမင္းကို 'ဝါးဖပ္ေတာ္ ကစီႏွစ္' လို႔ ေျပာတာပါ။ ခုခါမွာ ေတာ့ မိခင္ရဲ႕ပါးစပ္ထဲက ေရာဂါေတြ၊ မိခင္ရဲ႕တံေတြးမွာ ခို ေအာင္းေနႏိုင္တဲ့ ေရာဂါပိုးေတြရဲ႕ အႏၲရာယ္က ကင္းေဝး ေအာင္ ကေလးေတြကို ထမင္းဝါးၿပီး မခံြ႕ဖို႔ ပညာေပးၾကပါ တယ္။

အေနာက္တိုင္းအာဟာရပညာအလိုအရ ကစီဟာ ကာဗိုဟိုက္ဒရိတ္ (Carbohydrate) ဆိုတဲ့ အာဟာရအုပ္စု မွာ ပါပါတယ္။ ကာဗိုဟိုက္ဒရိတ္ဆိုတဲ့ အာဟာရ အုပ္စုမွာ (၁) ကစီ (Starch) ၊ (၂) သၾကား (Sugar) ႏွင့္ (၃) အစာမွ်င္ (Dietary Fibre) ဆိုၿပီး အာဟာရအမ်ဳိးအစား သံုမ်ဳိးပါဝင္ပါ တယ္။ ကစီ (starch) ဆုိတာ ကာဗိုဟိုက္ဒရိတ္ သံုးမ်ဳိးထဲက တစ္မ်ဳိးျဖစ္ပါတယ္။ အစားအစာေတြမွာ ပါတဲ့ ကစီေတြဟာ အူထဲမွာ အစာေၾကသြားတဲ့အခါ ေနာက္ဆံုး မွာ ဂလူးကို႔စ္သၾကားေတြျဖစ္ၿပီး၊ ေသြးထဲကို ဝင္သြားပါ တယ္။ ေသြးထဲက ဂလူးကို႔စ္ကို ခႏၶာကိုယ္အစိတ္အပိုင္း ေတြက ရယူၿပီး အင္အား ထုတ္လုပ္ၾကပါတယ္။ အဲဒီအင္ အားႏွင့္ ၾ<ြကက္သားေတြက လႈပ္ရွားၾကပါတယ္။ ႏွလံုးက ခုန္ပါတယ္။ ဦးေႏွာက္က စဥ္းစားပါတယ္။ အျခားအဂၤါ အစိတ္အပိုင္းေတြကလည္း သက္ဆိုင္ရာ အလုပ္ေတြကို လုပ္ၾကပါတယ္။

ကစီၾကြယ္ဝတဲ့ သစ္ဥသစ္ဖုမ်ား
.....................................
လူေတြဟာ အိပ္ေနတဲ့ အခ်ိန္မွာပင္ အသက္႐ွဴတာ ႏွလံုးခုန္တာေတြ လုပ္ေနရ တာဆိုေတာ့ အင္အားကို အၿမဲ လိုအပ္ေနပါတယ္။ လတ္တေလာ လိုအပ္ေနတဲ့ အင္အား ကို ျဖည့္ဆည္းေပးေနတဲ့ အာဟာရက ကာဗိုဟိုက္ဒရိတ္ဆို ေတာ့ ကာဗိုဟို္က္ဒရိတ္တစ္မ်ဳိးျဖစ္ တဲ့ ကစီၾကြယ္ဝတဲ့ ဆန္ဂ်ဳံစတဲ့ ေကာက္ႏွံေတြဟာ လူေတြေန႔စဥ္ အမ်ားဆံုး စားသံုးရတဲ့ အစားအစာေတြျဖစ္ေနပါတယ္။ ဆန္ႏွင့္ဂ်ဳံကို ေန႔စဥ္မစားႏိုင္တဲ့ ႏိုင္ငံေတြ၊ ေဒသေတြမွာ လူေတြဟာ ကစီၾ<ြကယ္ဝတဲ့ သစ္ဥသစ္ဖုေတြကို ပင္တိုင္စားၾကရပါတယ္။ ဥပမာ အာဖရိက ႏိုင္ငံအခ်ဳိ႕မွာ ပီေလာပီနံဥကို ပင္တိုင္စား ၾကရပါတယ္။ အာလူးကို ပင္တိုင္စားတဲ့ ေဒသေတြလည္းရွိပါ တယ္။

ကစီၾကြယ္ဝတဲ့ သစ္ဥသစ္ဖုေတြစားတဲ့အခါ သတိ ထားရမည့္ အခ်က္ႏွစ္ခ်က္ရွိပါတယ္။ နံပါတ္တစ္က က ေလးကို ေကြၽးမယ္ဆိုရင္ ပ႐ိုတင္းမ်ားတဲ့ ဥေတြက ႀကီးထြား မႈ အတြက္ ပိုေကာင္းပါတယ္။ နံပါတ္ႏွစ္က ဆီးခ်ဳိေဝဒနာရွင္ ေတြ ေသြးခ်ဳိထိန္းဖို႔ အတြက္ဆို ရင္ ကစီၾကြယ္ဝတဲ့ သစ္ဥ သစ္ဖုေတြကို အတိုင္းအဆႏွင့္ စားသင့္ပါတယ္။ ဆီခ်ဳိေဝ ဒနာရွင္ တစ္ေယာက္ဟာ ထမင္းကို အာလူးပါတဲ့ ဟင္းတစ္ မ်ဳိးႏွင့္ စားတယ္ဆိုရင္ အဲဒီေန႔မွာ စားသံုးတဲ့ ကာဗိုဟိုက္ ဒရိတ္ႏွင့္ ကယ္လိုရီကို တြက္တဲ့အခါ ထမင္းက ရတာအျပင္ အာလူးကရတဲ့ ကာဗိုဟိုက္ဒရိတ္ႏွင့္ ကယ္လိုရီကိုပါ ထည့္ တြက္ရပါမယ္။ သေရစာအေနနဲ႔ အာလူးေၾကာ္ျဖစ္ေစ၊ ကန္စြန္းဥျပဳတ္ျဖစ္ေစ၊ ပီေလာပီနံျပဳတ္ျဖစ္ေစ၊ အာတာ လြတ္ဥ ျပဳတ္ျဖစ္ေစ စားတယ္ဆိုရင္လည္း အဲဒီေန႔အတြက္ ကာဗိုဟိုက္ဒရိတ္ႏွင့္ ကယ္လိုရီ စားသံုးမႈကို တြက္တဲ့အခါ အာလူးေၾကာ္/ကန္စြန္းဥ/ပီေလာပီနံဥ/အာတာလြတ္ ဥကရတဲ့ ကာဗိုဟိုက္ဒရိတ္ႏွင့္ ကယ္လိုရီကိုပါ ထည့္တြက္ ရပါမယ္။ ဆီးခ်ဳိေဝဒနာရွင္အခ်ဳိ႕ဟာ သစ္ဥသစ္ဖုေတြစား ရင္ ေသြးခ်ဳိတက္တယ္ဆိုတာ မသိၾကပါဘူး။ 'အရသာမွ မခ်ဳိပဲ၊ ေသြးခ်ဳိမတက္ပါဘူး' လို႔ ေျပာၿပီး အားရပါးရ စားေန တာေတြ႕ဖူးလို႔ သတိေပးတာပါ။

အာလူး
...........

အာလူးဟာ ျမန္မာဓေလ့ ဟင္းေတြမွာ အမ်ားဆံုးပါ ေလ့ရွိတဲ့ ဟင္းခ်က္စရာ ဥတစ္မ်ဳိးျဖစ္ပါတယ္။ ၾကက္သား ႏွင့္ အာလူး၊ ဆိတ္သားႏွင့္ အာလူး၊ ပုစြန္ႏွင့္ အာလူးဟင္း ေတြကို ပင္မဟင္းတစ္ခြက္အေနနဲ႔ စားၾကပါတယ္။ ခရမ္းသီး၊ ႐ံုးပတီသီးစတဲ့ ဟင္းသီးေတြ ႏွင့္ ကုလားဟင္း ခ်က္တဲ့အခါ မွာလည္း အာလူးကို ထည့္ခ်က္တာရွိပါတယ္။ အာလူးကို ျပဳတ္ၿပီး ၾကာဆံ၊ ဆီခ်က္၊ ၾကက္သြန္ေၾကာ္၊ ပုစြန္ေျခာက္ စတာေတြႏွင့္ သုတ္ထားတာလည္း စားဖူးပါတယ္။ စား ေသာက္ဆိုင္ေတြမွာေတာ့ အာလူးႏွင့္ခ်က္တဲ့ ဟင္းလ်ာေတြ ေျပာမကုန္ ေအာင္မ်ားပါတယ္။ ျမန္မာ့႐ိုးရာ အစားအစာ မဟုတ္ေပမဲ့ အာလူးပူရီ၊ အာကူးကတ္တလိတ္ စတဲ့ အစား အစာေတြကိုလည္း ျမန္မာေတြ ႏွစ္ႏွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္ စားၾက ပါတယ္။ အာလူးေၾကာ္ကိုေတာ့ ႏိုင္ငံအမ်ားအျပားမွာ သြားရည္စာအေနနဲ႔ စားတဲ့သူ အလြန္မ်ားပါတယ္။

အာလူး၏ အာဟာရ
..............................
အာလူးမွာပါတဲ့ ပင္မအာဟာရေတြကို ထမင္းႏွင့္ယွဥ္ၿပီး ဇယားမွာ ျပထားပါတယ္။ ပ႐ိုတင္းပါဝင္မႈမွာ ထမင္းႏွင့္ အာလူးမကြာပါဘူး။ အဆီကလည္း အစာႏွစ္မ်ဳိးလံုးမွာ ေျပာပေလာက္ေအာင္ မမ်ားတာမို႔ ယွဥ္စရာမလိုပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ အာလူးမွာ ထမင္းေလာက္ ကာဗုိဟိုက္ဒရိတ္မမ်ား ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ အေလးခ်ိန္ခ်င္းတူရင္ အာလူးကရတဲ့ အင္အား ပမာဏဟာ ထမင္းက ရတာထက္ နည္းပါတယ္။ ဗီတာမင္ႏွင့္ သတၴဳအာဟာရေတြ ၾကြယ္ဝမႈမွာလည္း ထမင္းက အာလူးထက္သာပါတယ္။

အာလူးႏွင့္ ဆီခ်ဳိ
.......................
အာလူးဟာ ကစီမ်ားတဲ့အျပင္ ေသြးခ်ဳိတက္တာလည္း ျမန္မာပါတယ္။ အာလူးေၾကာ္ ၁၅ ခ်ပ္ (၂၅-ဂရမ္) စားရင္ ဗိုက္မျပည့္ေပမဲ့ ကာဗိုဟိုက္ဒရိတ္ ၁၁.၅ ဂရမ္၊ အဆီ ၁၁ ဂရမ္ႏွင့္ ပ႐ိုတင္း ဝ.၉ ဂရမ္ေလာက္ပါတာမို႔၊ ကယ္လိုရီ ၁၄ဝ ေလာက္ ရႏိုင္ပါတယ္။ ထမင္းတစ္ပန္းကန္စားသေလာက္ ကယ္လိုရီမ်ားပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အာလူးေၾကာ္ဟာ ကိုယ္အေလးခ်ိန္ ထိန္းေနသူေတြ ေရွာင္သင့္တဲ့ အစား အစာမ်ဳိးျဖစ္ပါတယ္။ ေသြးခ်ဳိတက္ တာလည္း ျမန္တဲ့အ တြက္ ဆီးခ်ဳိေဝဒနာရွင္ေတြ အထူးသတိထားသင့္တဲ့ အစာ မ်ဳိးျဖစ္ပါ တယ္။ အာလူးေၾကာ္ရမွာ အသံုးျပဳတဲ့ 'ျပန္ေၾကာ္ ဆီ' ေတြကလည္း ဒုကၡေပးႏိုင္ပါတယ္။ ဘဲဥ ခပ္ႀကီးႀကီး အရြယ္ေလာက္ရွိတဲ့ အာလူးတစ္လံုးဟာ အေလးခ်ိန္ ၅-က်ပ္သားေလာက္ ရွိၿပီး၊ ကာဗိုဟိုက္ဒရိတ္ ၁၅ ဂရမ္ ေလာက္ ပါပါတယ္။ ကာဗိုဟိုက္ဒရိတ္ တစ္ခါစား (One Serving) လို႔ သတ္မွတ္ပါတယ္။ ဒီအရြယ္ အာလူးသံုးလံုးစား လွ်င္ ရႏိုင္တဲ့ ကာဗိုဟိုက္ဒရိတ္ ပမာဏဟာ ထမင္းတစ္ပန္း ကန္ (၉-ဇြန္း) စားလွ်င္ ရႏိုင္တဲ့ ကာဗိုဟိုက္ဒရိတ္ပမာဏ နဲ႔ ညီပါတယ္။

ပိန္းဥ
.........

ပိန္းဥ ၁ဝဝ ဂရမ္မွာ ပါဝင္ေနတဲ့ ပင္မအာဟာရေတြရဲ႕ ပမာဏကို ထမင္းမွာ ပါတဲ့ အာဟာရေတြနဲ႔ ႏႈိင္းယွဥ္ၿပီး အထက္ပါဇယားမွာ ေဖာ္ျပထားပါတယ္။ ပိန္းဥဟာ ကာဗို ဟိုက္ဒရိတ္ႏွင့္ ကယ္လိုရီပါဝင္မႈမွာ ထမင္းႏွင့္ အနီးစပ္ဆံုး တူညီပါတယ္။ ပိန္းဥမွာ က်န္းမာေရးကို အက်ဳိးျပဳတဲ့ အစာ မွ်င္ (Fibre) လည္း ၾကြယ္ဝပါတယ္။ အစာမွ်င္ေတြက အူလမ္းေၾကာင္းရဲ႕ က်န္းမာေရးကို အေထာက္အကူျပဳပါ တယ္။ ေသြးခ်ဳိအတက္ေႏွးေစပါ တယ္။ ေသြးထဲမွာ ကို လက္စထေရာမတက္ေအာင္ ထိန္းေပးပါတယ္။ ပ႐ိုတင္း ပါဝင္မႈမွာ ေတာ့ ပိန္းဥဟာ ထမင္းကိုမမွီပါဘူး။ ပိန္းဥမွာ သတၴဳအာဟာရေတြျဖစ္တဲ့ ဇင့္ (Zinc)၊ ေၾကနီး (Copper)၊ သံဓာတ္ႏွင့္ မက္ဂနီစီယမ္ (Magnesium) တို႔ အနည္းငယ္ စီ ပါဝင္ေနပါတယ္။ ပိုတက္စီယမ္လည္း အေတာ္ေလး ၾကြယ္ဝပါတယ္။ ပိုတက္စီယမ္ဟာ ေသြးေပါင္ခ်ိန္ႏွင့္ ေသြး ခုန္ႏႈန္းတို႔ကို ထိန္းရာမွာ အသံုးက်သလို အ႐ိုးေတြရဲ႕ ၾကံ့ ခိုင္မႈကို လည္း အားေပးပါတယ္။ ပိန္းဥမွာ ဗီတာမင္ဘီဆစ္ (Vitamin B6)၊ ေဖာလစ္အက္ဆစ္ (Folic acid)၊ ဗီတာမင္ ဘီတူ း (ribo-flavin)၊ ဆီတာမင္ ဘီဝမ္း (Thiamin) ႏွင့္ ပင္တိုသင္းနစ္အက္ဆစ္ (Pantothenic Acid) တို႔ ပါ ဝင္ပါတယ္။

ပိန္းဥႏွင့္ ဆီးခ်ဳိ
.....................
ပိန္းဥဟာ ကစီၾကြယ္ဝတဲ့ သစ္ဥတစ္မ်ဳိးျဖစ္တာ ေၾကာင့္ ဆီခ်ဳိသမားေတြ အေနနဲ႔ တစ္ေန႔တာစားသံုးတဲ့ ကာဗိုဟိုက္ဒရိတ္ ပမာဏကို တြက္တဲ့အခါ ထမင္းကရတဲ့ ကာဗိုဟိုက္ဒရိတ္ကို ထည့္တြက္ရသလို ပိန္းဥကရတဲ့ ကာ ဗိုဟိုက္ဒရိတ္ကိုလည္း ထည့္တြက္ရပါတယ္။ ပိန္းဥ ငါး က်ပ္သား (၈ဝ-ဂရမ္) မွာ ကာဗိုဟိုက္ဒရိတ္ ၁၆-ဂရမ္ ေလာက္ ပါဝင္ပါတယ္။ ကာဗိုဟိုက္ဒရိတ္တစ္ပဲြ (One Serving) ျဖစ္ပါတယ္။ ပိန္းဥ ၁၅ က်ပ္သားမွာပါတဲ့ ကာဗိုဟိုက္ဒရိတ္ ပမာဏဟာ ထမင္းတစ္ပန္းကန္ (၉-ဇြန္း) မွာပါတဲ့ ကာဗုိဟိုက္ဒရိတ္ ပမာဏႏွင့္ တူပါတယ္။ ပိန္းဥမွာ အာလူးထက္ အစာမွ်င္ သံုးဆေလာက္ ပိုမ်ားပါ တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေသြးခ်ဳိတက္ႏႈန္း အာလူးထက္ ေႏွးပါတယ္။

ကန္စြန္းဥ
..............

ကန္စြန္းဥ ၁ဝဝ-ဂရမ္မွာ ပါဝင္ေနတဲ့ ပင္မ အာဟာရ ေတြရဲ႕ ပမာဏကို ထမင္း မွာပါတဲ့ အာဟာရေတြနဲ႔ ႏႈိင္းယွဥ္ ၿပီး အထက္ပါဇယားမွာ ေဖာ္ျပထားပါတယ္။ အဆီက အစာႏွစ္မ်ဳိးလံုးမွာ ေျပာပေလာက္ေအာင္ မမ်ားတာမို႔ ယွဥ္စရာမလိုပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ ကန္စြန္းဥ မွာ ကာဗိုဟိုက္ဒရိတ္ ေရာ ပ႐ိုတင္းပါ ထမင္းေလာက္ မမ်ားပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ အေလးခ်ိန္ ခ်င္းတူရင္ ကန္စြန္းဥကရတဲ့ အင္းအာပမာဏမွာ ထမင္းက ရတာထက္ သိသိသာသာ နည္းပါတယ္။ ကန္စြန္းဥ အရြယ္လတ္ တစ္လံုးမွာ ကာဗိုဟိုက္ဒရိတ္ ၂၆-ဂရမ္ေလာက္ ပါတဲ့အနက္ ၃.၈ ဂရမ္ဟာ အစာမွ်င္္လို႔ေခၚတဲ့ ကာဗိုဟိုက္ ဒရိတ္ အမ်ဳိးအစားျဖစ္ပါတယ္။ အစာမွ်င္ဟာ ေသြးခ်ဳိအတက္ ေႏွးေစႏိုင္ပါတယ္။ ေသြးခ်ဳိတက္ႏိုင္တဲ့ ကာဗိုဟိုက္ဒရိတ္ က ၂၂.၂ ဂရမ္သာျဖစ္ပါတယ္။ ကန္စြန္းဥဟာ အာလူးထက္ ေသြးတက္ႏႈန္းေႏွးပါတယ္။ ဆီးခ်ဳိေဝဒနာရွင္ေတြ စားႏိုင္တဲ့ သစ္ဥမ်ဳိးျဖစ္ပါတယ္။
ၾကက္ဥေသးေသးအရြယ္ေလာက္ရွိတဲ့ ကန္စြန္းဥ တစ္ဥဟာ အေလးခ်ိန္ ၅၅ ဂရမ္ေလာက္ရွိၿပီး၊ ကာဗိုဟိုက္ ဒရိတ္ ၁၅ ဂရမ္ ပါဝင္ပါတယ္။ ကာဗိုဟိုက္ဒရိတ္ တစ္ခါစား (One Serving) ျဖစ္ပါတယ္။ ကန္စြန္းဥ တစ္ဆယ္သား (၁၆ဝ-ဂရမ္) မွာပါတဲ့ ကာဗိုဟိုက္ ဒရိတ္ပမာဏဟာ ထမင္းတစ္ပန္းကန္ျပားမွာပါတဲ့ ကာဗိုဟိုက္ဒရိတ္ပမာဏ ႏွင့္ တူညီပါ တယ္။ ေရႊဝါကန္စြန္းဥမွာ ေဘတာကယ္႐ိုတင္း (Beta Carotene) ဆိုတဲ့ အာဟာရဓာတ္ ၾကြယ္ဝပါတယ္။ ေဘတာကယ္႐ိုတင္းဟာ က်န္းမာေရးကို အက်ဳိးျပဳတဲ့ အင္တီေအာက္စိဒင့္ (Anti-Oxidant) အာနိသင္ရွိတဲ့အျပင္၊ လူ႔ခႏၶာကိုယ္ထဲမွာ ဗီတာမင္ေအအျဖစ္ ေျပာင္းလဲအသံုး ျပဳႏိုင္ပါတယ္။

ပီေလာပီနံဥ
.................
ပီေလာပီနံဥအမႈန္႔ကို အာဖရိကႏိုင္ငံအခ်ဳိ႕မွာ ပင္ တိုင္အစာအေနနဲ႔ ေန႔စဥ္စား ၾကပါတယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ေတာ့ ပီေလာပီနံဥျပဳတ္၊ ပီေလာပီနံဥေပါင္း၊ ပီေလာပီနံဥ ဆႏြင္းမကင္း စသျဖင့္ သြားရည္စာအျဖစ္ စားၾကတာမ်ား ပါတယ္။ ပီေလာပီနံဥ ၁ဝဝ-ဂရမ္ (၆ က်ပ္ တစ္မတ္သား) မွာ ကာဗိုဟိုက္ဒရိတ္ ၃၂ ဂရမ္ေလာက္ ပါတာမို႔ ကာဗိုဟိုက္ ဒရိတ္ ၂ ခါျပင္ (Two Servings) ျဖစ္ပါတယ္။ ပီေလာပီနံဥဟာ ေသြးခ်ဳိတက္ႏႈန္းေနွးပါတယ္ (GI=46) ။ ဒါေပမဲ့ ပ႐ိုတင္း ၁ ဂရမ္သာ ပါပါတယ္။ ကာဗိုဟိုက္ဒရိတ္သာမ်ားၿပီး ပ႐ိုတင္း အလြန္နည္းတာေၾကာင့္ ပီေလာပီနံကို ပင္တိုင္စားရတဲ့ ေဒသေတြက ကေလးေတြမွာ ပ႐ိုတင္းအင္အားခ်ဳိ႕တဲ့မႈပိုၿပီး အျဖစ္မ်ားပါတယ္။ ပီေလာပီနံဥ အဆိပ္သင့္ျခင္း (ကေလာဥ ေတာက္ျခင္း) ဟာ ကေလးေတြမွာ အသက္ဆံုး႐ႈံးတဲ့ထိ အႏၲရာယ္ေပးႏိုင္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကေလးေတြကို ပီေလာပီနံဥ မေကြၽးသင့္ပါဘူး။ ပီေလာပီနံဥကို ပင္တိုင္ စားတဲ့ ေဒသေတြက လူေတြမွာ လည္ပင္းႀကီး ေရာဂါလည္း အျဖစ္မ်ားပါတယ္။

အာတာလြတ္ဥ
.....................
အရွည္ ၄ လက္မေလာက္ရွိတဲ့ အာတာလြတ္ဥေသး ေသး တစ္ဥဟာ အေလး ခ်ိန္ ၅ဝ ဂရမ္ (၃ က်ပ္သား) ေလာက္ရွိၿပီး ကာဗိုဟိုက္ဒရိတ္ ၁၅ ဂရမ္ေလာက္ ပါဝင္ပါ တယ္။ ကာဗိုဟိုက္ဒရိတ္ တစ္ခါျပင္ (One Serving) ျဖစ္ပါ တယ္။ အာတာလြတ္ဥဟာ ကာဗိုဟိုက္ ဒရိတ္ပါဝင္မႈမ်ားၿပီး ေသြးခ်ဳိတက္ႏႈန္းလည္း အလြန္ျမန္ပါတယ္ (GI=95)။ ပ႐ိုတင္း ေခါင္းပါးပါတယ္။ အာတာလြတ္လို႔ သစ္ဥသစ္ဖု ေတြဟာ သၾကားလို မခ်ဳိေပမဲ့၊ ေသြးခ်ဳိတက္တယ္။ ေသြး ခ်ဳိအတက္ျမန္တယ္ဆိုတာ အခ်ဳိ႕က မသိၾကပါဘူး။

ပဲျမစ္
.........
ပဲျမစ္ျပဳတ္ ၂ က်ပ္ခဲြသား (၄ဝ ဂရမ္) မွာ ကာဗိုဟိုက္ ဒရိတ္ ၁၅ ဂရမ္ေလာက္ ပါဝင္ပါတယ္။ သစ္ဥသစ္ဖု သစ္ျမစ္ ေတြထဲမွာ ပဲျမစ္ဟာ ပ႐ိုတင္းအလြန္ၾ<ြကယ္ဝပါတယ္။ ပဲျမစ္ ျပဳတ္ ၇ က်ပ္ခဲြသားမွာ ပ႐ိုတင္း ၆ ဂရမ္ေလာက္ ပါဝင္ပါတယ္။

ထန္းျမစ္
............
၆ လက္မေလာက္ရွည္တဲ့ ထန္းျမစ္ျပဳတ္ တစ္ေခ်ာင္း ဟာ ၂ က်ပ္ခဲြသားေလာက္ အေလးခ်ိန္ရွိၿပီး ကာဗိုဟိုက္ ဒရိတ္ ၁၅ ဂရမ္ေလာက္ ပါဝင္ပါတယ္။ ထန္းျမစ္မွာ ပ႐ိုတင္း ပါဝင္မႈ သင့္တင့္ပါတယ္။ ထန္းျမစ္တစ္ဆယ္သားမွာ ပ႐ို တင္း ၄ ဂရမ္ေလာက္ပါဝင္ပါတယ္။

..............................
ေဒါက္တာလွၾကည္

 Credit: Food Magazine Myanmar