ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႏွင့္ သူမတူသုံးခ်က္

ေခါင္းေဆာင္မႈ ဘာသာရပ္ကို ေလ့လာသူျဖစ္သည့္ အားေလ်ာ္စြာ စာေရးသူသည္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း အေၾကာင္းကို ေခါင္းေဆာင္မႈ ပညာရပ္ ႐ႈေထာင့္မွ အစဥ္တစိုက္ ေလ့လာခဲ့ၿပီး ၂၀၁၁ တြင္ “ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႏွင့္ ေခါင္းေဆာင္မႈ ရွာပုံေတာ္” ဟူေသာ ေခါင္းေဆာင္မႈ ပညာရပ္စာအုပ္ကို ဗုိလ္ခ်ဳပ္အား Case-study ဓာတ္ခြဲခန္းအျဖစ္ ေလ့လာၿပီး ေရးသားထုတ္ေဝခဲ့သည္။ ၂၀၁၅ ခုႏွစ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ရာျပည့္ အထိမ္းအမွတ္ပြဲမ်ား က်င္းပၾကခ်ိန္တြင္ “အသက္ရာျပည့္အထိ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ကို လူေတြ ဘာ့ေၾကာင့္ တမ္းတေနရပါသလဲ”၊ “ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ဘာေၾကာင့္ ဒီေလာက္ေအာင္ျမင္ခဲ့သလဲ”၊ “အျခားေသာ ေခါင္းေဆာင္မ်ားၾကားထဲတြင္ ယခုကဲ့သို႔ ထိုးထြက္ေနရျခင္းမွာ ဘာေၾကာင့္လဲ” ဆိုေသာ ေမးခြန္းမ်ားကို ဆန္းစစ္လိုပါသည္။

စာေရးသူအျမင္အရ ဗုိလ္ခ်ဳပ္တြင္ သူ႔အရင္၊ ေခတ္ၿပိဳင္၊ သူ႔ေနာက္ ေပၚထြန္းေသာ အျခားေခါင္းေဆာင္မ်ားထက္ သာေသာ အခ်က္သုံးခ်က္ ရွိသည္။ 

(၁) မိမိအက်ဳိးစီးပြားထက္ ႏုိင္ငံ့အက်ဳိးစီးပြား ဦးထိပ္ထားျခင္း

(၂) လူေတာ္ခ်စ္ျခင္း

(၃) ေသြးစည္းေစျခင္း 

(၁) မိမိအက်ဳိးစီးပြားထက္ ႏုိင္ငံ့အက်ဳိးစီးပြား ဦးထိပ္ထားျခင္း
အျခားေခါင္းေဆာင္မ်ားထဲတြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကဲ့သို႔ ထက္ျမက္ေသာ၊ ဇြဲႀကီးေသာသူမ်ား ရွိေသာ္လည္း ႏုိင္ငံ့အက်ဳိးစီးပြား ဦးထိပ္ထားျခင္းတြင္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ကို ယွဥ္ႏုိင္သူနည္းသည္။ သူ႔ေခါင္းထဲတြင္ ႏုိင္ငံေကာင္းစားေရးသာ ပထမ၊ ႏုိင္ငံေကာင္းစားေရးသာ ဒုတိယ၊ ႏုိင္ငံေကာင္းစားေရးသာ တတိယ ျဖစ္သည္။ အျခားေခါင္းေဆာင္မ်ားတြင္ ကိုယ္ေနရာရေရး၊ ကိုယ့္ပါတီ ေနရာရေရး၊ ကိုယ္သက္ဝင္ ယုံၾကည္ေသာ အယူဝါဒကသာ ႏုိင္ငံ့ကို ေမာင္းႏွင္ေရးဟူေသာ ႏုိင္ငံ့အက်ဳိးစီးပြားႏွင့္ ထပ္တူမက်ႏုိင္သည့္ အရာမ်ား ရွိေနေသာ္လည္း ဗုိလ္ခ်ဳပ္တြင္ ထိုသို႔ေသာ အဟန္႔အတားမ်ားမရွိ။ ေခါင္းေဆာင္လုပ္ရမွသာ အဖြဲ႔အစည္းအတြက္၊ ႏုိင္ငံအတြက္ ႀကိဳးစားျခင္း မဟုတ္ဘဲ ေနာက္လိုက္ျဖစ္ေစ က်ရာေနရာမွ အစြမ္းကုန္ ႀကိဳးပမ္းသူ ျဖစ္သည္။ 

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကုိ ေငြျဖင့္ဝယ္မရ၊ ရာထူးျဖင့္ ဝယ္မရ။ အဂၤလိပ္က ဖြဲ႔ေပးေသာ Burma Army ဗမာ့တပ္မေတာ္အတြင္းသို႔ ဖက္ဆစ္ကို ေတာ္လွန္ခဲ့ေသာ တပ္မေတာ္ PBF ကို ေျပာင္းလဲထည့္သြင္းသည့္အခါ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းကို ဗိုလ္မွဴးခ်ဳပ္ရာထူးျဖင့္ ဒုတပ္မေတာ္ စစ္ေဆးေရးအရာရွိခ်ဳပ္ ရာထူးထမ္းေဆာင္ရန္ ၿဗိတိန္အေရွ႕ေတာင္အာရွ စစ္ေသနာပတိခ်ဳပ္ ေလာ့ဒ္ေမာင့္ဘက္တန္က ကမ္းလွမ္းေသာ္လည္း အမ်ားႏွင့္ တိုင္ပင္ကာ ႏုိင္ငံ့လြတ္လပ္ေရးအတြက္ ပိုလုပ္ႏုိင္မည့္ ဖ.ဆ.ပ.လ ကိုသာ ေရြးခ်ယ္ခဲ့သည္။ လက္ရွိရာထူးမွ ထြက္လိုက္သည့္အတြက္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ စားဝတ္ေနေရး အေတာ္က်ပ္တည္းသြားသည္။ 

“ေအာင္ဆန္းသည္ ေငြမမက္၊ အာဏာလည္းမမက္၊ တစ္ကိုယ္ေကာင္းလည္း မဆန္၊ ဒါေၾကာင့္ ဂ်ပန္ေတြက သူ႔ကိုေလးစားသည္” ဟု ျမန္မာျပည္ေရာက္ ဂ်ပန္တပ္မ်ား၏ ေသနာပတိခ်ဳပ္ အီးဒါးက ေျပာဖူးသည္။
ပုထုဇဥ္မွန္လွ်င္ အတၱရွိစၿမဲ ျဖစ္ေသာ္လည္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္သည္ အတၱကို ခ်ဳိးႏွိမ္ၿပီး အဖြဲ႔အစည္းႏွင့္ ႏုိင္ငံေကာင္းက်ဳိးကိုသာ ေရွ႕တန္းတင္ခဲ့ျခင္းမွာ အျခားအျခားေသာ ေခါင္းေဆာင္မ်ား ျပဳႏုိင္ခဲသည့္ အရာကို ျပဳျခင္းျဖစ္သည္။ 

(၂) လူေတာ္ခ်စ္ျခင္း
ျမန္မာေခါင္းေဆာင္အမ်ားစု၏ ျပႆနာမွာ ကိုယ့္ထက္သာမည္ ထင္ေသာသူမ်ားကို ေနရာမေပးလိုျခင္း ျဖစ္သည္။ ေတာ္ေသာတတ္ေသာသူကို ရန္သူသဖြယ္ အသာ ေခ်ာင္ထိုးထားတတ္ေသာေၾကာင့္ မည္သူမွ် မေတာ္ရဲ မတတ္ရဲဘဲ လူညြန္႔တုံးသြားၿပီး လူည့ံမ်ားသာ အဖြဲ႔အစည္းကို ႀကီးစိုးသြားၾကသည္။ ႏုိင္ငံေရး၊ စီးပြားေရး နယ္ပယ္စုံတြင္ ထိုလူေတာ္ေၾကာက္ ေရာဂါသည္ ကပ္ဆိုးႀကီးသဖြယ္ပင္ ျဖစ္သည္။ ကိုယ့္အရည္အခ်င္း ကိုယ္မယုံျခင္း၊ အဖြဲ႔အစည္း တုိးတက္ေရးက သာမညျဖစ္ၿပီး ေခါင္းေဆာင္ကုလားထိုင္ မလႈပ္ေရးက အဓိက ျဖစ္ျခင္းတုိ႔သည္ လူေတာ္ေၾကာက္ ေရာဂါ၏ ဇာစ္ျမစ္မ်ား ျဖစ္သည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းမွာမူ လူေတာ္ကို မေၾကာက္၊ လူေတာ္ကို ခ်စ္သည္။ ရန္သူေဟာင္းမ်ားကိုပင္လွ်င္ လက္တြဲလုပ္ကိုင္ရန္ လက္ကမ္းႀကိဳသည္၊ ေနရာေကာင္းေပး ခ်ီးျမႇင့္သည္။ ၿပိဳင္ဘက္ ကိုယ့္လူ သေဘာမထား။ ကိုယ္တိုင္ လူေတာ္ျဖစ္သည့္အတြက္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္သည္ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ယုံၾကည္သည္၊ လူေတာ္ကို မေၾကာက္၊ လူေတာ္ႏွင့္ေတြ႔လွ်င္ စိတ္မသက္မသာ ျဖစ္ရျခင္း နည္းသည္။ ေတာ္ျခင္းကို တန္ဖိုးထားသည္။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ လူေတာ္ခ်စ္ျခင္းမွာ ႏုိင္ငံ့လြတ္လပ္ေရးတည္း ဟူေသာ ခက္ခဲလွသည့္ တာဝန္ႀကီးကုိ ေဆာင္ရြက္ရန္ လူညံ့မ်ားႏွင့္ မရႏုိင္ျခင္းကို သိေသာေၾကာင့္လည္း ျဖစ္သည္။ ခပ္ခ်ာခ်ာမ်ားကိုသာ ေခါင္းေဆာင္ေနရလွ်င္ “ဌာနီျပည္ႀကီးက ေဝးသႏွင့္” ျဖစ္ေပလိမ့္မည္။ 

“ျပင္ပေက်ာင္းသားႀကီး တစ္ေယာက္ကို ဥကၠ႒၊ သူ႔ကို ဒုတိယဥကၠ႒ ေနရာမွာထားၿပီး ေဆာင္ရြက္ၾကေစတယ္။ ဒီလုိလုပ္ရင္လဲ သူဟာ ဘယ္သူ႔ကိုမွ စိတ္ကြက္ျခင္း၊ မင္းသားႀကီး မလုပ္ရလို႔ ပတ္မႀကီးကို ထိုးေဖာက္မယ္ေဟ့ဆုိတဲ့ စိတ္မ်ိဳးမထားဘဲ သေဘာထားႀကီးစြာ ၾကည္ျဖဴစြာ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္မ်ား စီစဥ္ေပးတဲ့အတိုင္း စြမ္းစြမ္းတမံ လုပ္ျပျပန္ပါတယ္” ဟူေသာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္အစ္ကို ဦးေအာင္သန္း ေရးသားေသာ “ေအာင္သန္း၏ ေအာင္ဆန္း” စာအုပ္ပါ ေဖာ္ျပခ်က္မွာ ဗုိလ္ခ်ဳပ္၏ အဖြဲ႔အစည္းကို ဦးစားေပးျခင္းကို ေဖာ္ျပသည္။ 

ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္ ေခတ္အဆက္ဆက္ ေခါင္းေဆာင္မ်ားသည္ လူေတာ္ေၾကာက္ ေရာဂါႏွင့္ နပန္းလုံးခဲ့ၾကရသည္ကသာ မ်ားသည္။

(၃) ေသြးစည္းေစျခင္း
“ခင္ဗ်ားတို႔ အလကား စကားမ်ားေနၾကတယ္၊ တစ္ဦးနဲ႔တစ္ဦး ဘာမဟုတ္တဲ့ အခ်က္ေတြနဲ႔ သိပ္ႀကီးႀကီးက်ယ္က်ယ္ လုပ္ၾကတာပဲ၊ က်ဳပ္ ရွင္းရွင္းေျပာမယ္၊ ျပည္သူ႔ရဲေဘာ္ေတြထဲမွာလည္း အလကားေကာင္ေတြ အမ်ားႀကီး၊ ဆိုရွယ္လစ္ထဲမွာလည္း ညာတာဝါလား အေခ်ာင္သမားေတြ အမ်ားႀကီး၊ တစ္ဦးအျပစ္ကို တစ္ဦးမေျပာၾကနဲ႔... ဒီလိုမွမဟုတ္ဘူး တူးတူးခါးခါး မိုက္ၾကေတာ့မယ္ ဆိုရင္ ခင္ဗ်ားတို႔အားလုံး ဖင္စုတ္ကုန္ၾကမွာဘဲ၊ ...အဂၤလိပ္ စကားပုံတစ္ခု ရွိတယ္၊ ဘာလဲဆိုေတာ့ ရန္သူသည္ တျခားမွာမရွိ၊ မိမိမွာသာ ရွိတယ္ ဆိုတာပဲ၊ အခုလဲ အလကား ေဘးက ေျခထိုးလို႔ေလး ဘာေလးနဲ႔ ဘာမွမဟုတ္ဘူး၊ ေဘးကေျခထိုးတိုင္း မေျမာက္ရင္ ၿပီးတာပဲ၊ ေျမာက္ရင္ ဘယ္သူ႔အျပစ္လဲ၊ ဖ.ဆ.ပ.လထဲမွာပါတဲ့ ဒီလက္ဝဲ အင္အားစု ႏွစ္ခုကြဲရင္ ဘာျဖစ္မလဲ၊ အစပထမ ဖ.ဆ.ပ.လ ထိမယ္၊ ဖ.ဆ.ပ.လ ထိရင္ တိုင္းျပည္ထိမယ္၊ အဲဒီဟာေတြမထိမီ ခင္ဗ်ားတို႔ အခ်င္းခ်င္းထိမွာဘဲ... ညီညြတ္ေရးအတြက္ ေဘးသတင္းေတြကို ယုံသင့္မွယုံပါ၊ သံသယ ရွိလာရင္ ေျဗာင္ေမးၾကပါ၊ ဒီလုိက်ဳပ္တို႔ ေျပာတာမွ မနာယူဘဲ ဒီထက္ ပိုၿပီး တူးတူးခါးခါး မိုက္ခ်င္ၾကသပဆိုရင္ မိုက္ၾကေပေတာ့၊ က်ဳပ္ဘာမွ မေျပာလိုဘူး။” (ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း)
ဗိုလ္ခ်ဳပ္သည္ ေသြးစည္းေစေသာ ေခါင္းေဆာင္ဂုဏ္အဂၤါရပ္ႏွင့္ အညီဆုံး ေခါင္းေဆာင္ ျဖစ္သည္။ အကြဲကြဲအျပားျပား ျဖစ္ေနေသာ၊ အျပန္အလွန္ ရန္သူျဖစ္ခဲ့ေသာ ႏုိင္ငံတြင္း အင္အားစုမ်ားကို ဗိုလ္ခ်ဳပ္ စုစည္းႏုိင္ခဲ့သည့္အတြက္ လြတ္လပ္ေရးပန္းတိုင္သို႔ ေအာင္ျမင္စြာ ခ်ီတက္ႏုိင္ျခင္း ျဖစ္သည္။ 

တိုင္းရင္းသားေပါင္းစုံ မွီတင္းေနထိုင္ေသာ တိုင္းျပည္ျဖစ္သည့္အတိုင္း အဂၤလိပ္လက္ေအာက္မွ လြတ္လပ္ေရး တစုတစည္းတည္း ျပန္လည္ရရွိေရးတြင္ တိုင္းရင္းသားအားလုံး တစုတစည္းတည္း တိုက္ပြဲဝင္မွ ျဖစ္ေပလိမ့္မည္။ သို႔ေသာ္ အဂၤလိပ္ လက္ေအာက္တြင္ ေတာင္ေပၚေဒသမ်ားသို႔ ေျမျပန္႔မွ ပုဂၢိဳလ္မ်ား အလြယ္တကူ သြားေရာက္ခြင့္ မရွိျခင္း၊ စနစ္တက် ေသြးခြဲအုပ္ခ်ဳပ္ျခင္း Divide and Rule၊ ဂ်ပန္ေခတ္တြင္ ျဖစ္ေပၚခဲ့ေသာ အမွားအယြင္းမ်ား၊ အဂၤလိပ္လက္ေအာက္တြင္ ရခဲ့ေသာ အခြင့္အေရးမ်ားကို ေစာ္ဘြား စသည့္ အုပ္ခ်ဳပ္သူမ်ားက မစြန္႔လႊတ္လိုျခင္း၊ အဂၤလိပ္တို႔ကလည္း ျမန္မာႏုိင္ငံ အစိတ္အပိုင္းမ်ား အားလုံးကို တစ္ၿပိဳင္တည္း လြတ္လပ္ေရး မရေစလိုသည့္အတြက္ တိုင္းရင္းသားမ်ဳိးစုံ အၾကားတြင္ စည္း႐ုံးေရးဆင္းေနျခင္းတို႔ေၾကာင့္ တိုင္းရင္းသားအားလုံး ေသြးစည္းေရးမွာ အခက္အခဲႀကီးစြာ ႀကဳံၾကရသည္။ 

“အသြင္ကြဲေသာအားမ်ား စုစည္းမိလွ်င္ တစ္ဦး အားနည္းခ်က္ကို တစ္ဦးက ျဖည့္ေပးႏုိင္သည့္အတြက္ ဧရာမအင္အားစုႀကီး ျဖစ္ေပၚလာျခင္း” “Unity in Diversity” သေဘာတရားကို ဗိုလ္ခ်ဳပ္က နားလည္က်င့္သုံးျခင္း၊ သူ၏ ကိုယ္က်ဳိးစြန္႔စိတ္ ႐ိုးသားမႈတို႔ကို တိုင္းရင္းသား ေခါင္းေဆာင္တို႔က ခံစားယုံၾကည္ခဲ့ျခင္းတို႔ေၾကာင့္သာ ျမန္မာႏုိင္ငံသည္ တစ္စုတစ္႐ုံးတည္း လြတ္လပ္ခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။

မိမိအက်ဳိးစီးပြားထက္ ႏုိင္ငံ့အက်ဳိးစီးပြား ဦးထိပ္ထားေသာ၊ လူေတာ္ခ်စ္ေသာ၊ ေသြးစည္းေစေသာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္သည္ ျမန္မာ့ေခါင္းေဆာင္တကာတို႔ အလယ္တြင္ ၿပိဳင္ဘက္ကင္း ေခါင္းေဆာင္အျဖစ္ ယေန႔တုိင္ တည္ရွိေနသည္။

(ေဇယ်သူ)

Credit to The Voice Weekly