လက္ညွိဳးညႊန္ရာ

တစ္ေန႔ တြင္ အလုပ္မွ အနား ယူ ခြင့္ ရသျဖင့္ ကၽြန္ေတာ့္ ၏ သားသမီး မ်ား ႏွင့္ အတူ စိတ္ပါ လက္ပါ ေဆာ့ ကစား ေနမိပါသည္။

သားႀကီးက ရွစ္ႏွစ္ ခန္႔ရွိ ေနၿပီ ျဖစ္ေသာ္လည္း သမီးငယ္ ကေတာ့ ဆယ္လ ခန္႔သာ ရွိပါေသးသည္။ သမီးငယ္သည္ လမ္းစမ္း၍ ေလွ်ာက္တတ္ခါစ အရြယ္ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ တခစ္ခစ္ ရယ္ေမာ ကာ ဒယိမ္း ဒယုိင္ ေျခလွမ္း မ်ားျဖင့္ အိမ္ေရွ႕မွ အိမ္ ေနာက္၊  ေျခရင္း မွ ေခါင္းရင္းထိ ေျဗာင္း ဆန္ ေနေအာင္ ေဆာ့ ကစား ေနခဲ့ သည္။

ထုိကေလးႏွစ္ေယာက္ႏွင့္အတူ ကၽြန္ေတာ္ ကိုယ္တုိင္လည္း ပါ၀င္ ေဆာ့ကစားရင္း အတန္ငယ္ ေမာလာေသာေၾကာင့္ သားႀကီးကိုေျပာျပ၍ ရႏုိင္ေသာ္လည္း သမီးငယ္ကိုေတာ့ အာ႐ံုလႊဲရန္ ႀကိဳးစား ရေတာ့သည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ သမီးငယ္ကို လက္ညိႇဳးထုိးကာ“ထုိင္”ဟု မာမာတင္းတင္း ဆုိလုိက္ မိပါသည္။ စကားပင္ မေျပာတတ္ ေသးေသာ ကၽြန္ေတာ့္ သမီးက “ထုိင္” ဆုိေသာ ေ၀ါဟာရကို ေရေရ ရာရာ နားလည္ပံုမရ။ ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ လက္ညိႇဳးကိုသာ ေၾကာင္ေၾကာင္ ေငးေငးႏွင့္ ျပန္ၾကည့္ ေနခဲ့သည္။ ကၽြန္ေတာ္က သမီးငယ္ကို၊ ေနာက္တစ္ႀကိမ္ လက္ညိႇဳး ၫႊန္၍ “ထုိင္”ဟု ဆုိလုိက္ မိျပန္သည္။

သည္အခါတြင္ သမီးငယ္က၊ လက္ခုပ္လက္ ၀ါးတီးရင္း ဟက္ဟက္ ပက္ပက္ ရယ္ေမာကာ “ဗိုင္း”ခနဲ  ထုိင္ခ် လုိက္ပါသည္။ ၿပီးေနာက္ ကၽြန္ေတာ္က မတ္တတ္ ရပ္ခုိင္းျပန္သည္။ ကေလးက လုိက္ရပ္သည္။ ထုိ႔ေနာက္ ထုိင္ခုိင္းသည္။ ထုိင္သည္။ ထခိုင္းသည္။ ျပန္၍ ထသည္။ သည္ေတာ့မွ သမီးငယ္ကို ၫႊန္ထားေသာ ကၽြန္ေတာ့္ လက္ညိႇဳးကို ေသေသခ်ာခ်ာ ေစ့ေစ့ ၾကည့္မိရင္း၊ အာ႐ံုထဲသို႔ အေတြးတစ္ခု ၀င္လာခဲ့ပါသည္။

လက္ညိႇဳး တစ္ေခ်ာင္းသည္ မည္မွ် အစြမ္းထက္၍၊ မည္သည့္ အေျခအေန အထိ စြမ္းေဆာင္ ႏုိင္ပါ သနည္း။ လူ မွန္းသိတတ္စ လူမမည္ ေလးကိုပင္ ၫႊန္ၾကားႏုိင္လွ်င္ အသိတရား ႀကီးမားေသာ လူႀကီးမ်ား ကုိေရာ၊ ၫႊန္ၾကား ႏုိင္ပါသလား။ ထုိသုိ႔ ၫႊန္ၾကား မည္ဆုိလွ်င္ မည္သည့္ လိုအပ္ခ်က္ ေတြ ရွိေနႏုိင္ ပါသနည္း။ အစရွိ သည့္ေမးခြန္း ေတြက၊ ကၽြန္ေတာ့္ အသိထဲတြင္ အစဥ္လုိက္ သြယ္တန္းလာခဲ့သည္။

လက္ညိႇဳး တစ္ေခ်ာင္း၏ ၫႊန္ၾကားမႈ၊ ဦးေဆာင္မႈ၊ ဆက္သြယ္ မႈထဲတြင္၊ အျခားေသာ လူတစ္ေယာက္ အတြက္ မည္မွ်အထိ အက်ဳိးရွိၿပီး၊ မည္မွ်အထိ အက်ဳိးယုတ္ သြားေစ ႏုိင္ပါသနည္း ဟုလည္း ဆင့္ပြား ေတြးေတာ မိျပန္သည္။ ကၽြန္ေတာ့္ အေနျဖင့္ ပထမဦးစြာ သတိထား မိလာေစသည့္လက္ညိႇဳး တစ္ေခ်ာင္းမွာ လူ၊ နတ္၊ ျဗဟၼာ၊ သတၱ၀ါ အားလံုးကို အကၽြတ္ တရားရေစသည့္ ေဂါတမ ဘုရားရွင္၏ လက္ညိႇဳးေတာ္ ပင္ျဖစ္သည္။ ထုိလက္ညိႇဳးေတာ္၏ ၫႊန္ျပမႈေၾကာင့္ သတၱ၀ါ အားလံုးအတြက္ ေလာက အမုိက္ ေမွာင္ကို ဖယ္ခြင္း သိျမင္ႏိုင္သည့္ သစၥာတရားကို ရရွိခ့ဲၾကပါသည္။

သို႔ေသာ္ လက္ညႇိဳး တစ္ေခ်ာင္း၏ ၫႊန္ၾကားမႈေၾကာင့္ ဂ်ဴးလူမ်ဳိးေျခာက္ သန္းေက်ာ္ ေသေက် ပ်က္စီးခဲ့ရေသာ ဟစ္တလာ၏ လက္ညိႇဳး မ်ဳိးကိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ မႏွစ္ၿမိဳ႕ႏုိင္ပါ။ ထုိနည္းတူ လက္ညိႇဳး တစ္ေခ်ာင္း၏ မွားယြင္း မႈေၾကာင့္ ဗိမိၼသာရ မင္းႀကီးနတ္ရြာ လားခဲ့ရသလုိ၊ အဇာတသတ္ မင္းသားလည္း ငရဲကုိ သြားခဲ့ရ ျပန္သည္။ ထုိလက္ညိႇဳးကို အသံုးခ်ခဲ့သည့္ ေဒ၀ဒတ္ ကုိယ္တုိင္လည္း မဟာပထ၀ီ ေျမႀကီး၏ ဆုပ္ေျခ ၀ါးမ်ဳိမႈကို ခံယူခဲ့ရပါသည္။

ထုိ႔ေၾကာင့္ လက္ညိႇဳးတစ္ေခ်ာင္း၏ ေနာက္တြင္ သံုးစြဲသူ၏ စိတ္ေန သေဘာထား၊ ကိုယ္က်င့္တရား၊ တာ၀န္ ယူမႈ၊ ဦးေဆာင္ႏုိင္မႈ၊ ေစတနာ အစရွိသည့္ ေစတသိက္ ေတြလည္း ေျမာက္ျမားစြာ ေရာေႏွာ ေပ်ာ္၀င္ေနမည္မွာ အေသအခ်ာပင္ျဖစ္ပါသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ လက္ညိႇဳးတစ္ေခ်ာင္းသည္ လူတစ္ေယာက္ အတြက္၊ ပတ္၀န္းက်င္ တစ္ခု အတြက္၊ လူ႔အဖြဲ႕အစည္း အတြက္၊ တုိင္းျပည္တစ္ခု အတြက္၊ ယုတ္စြအဆံုး၊ လူ႔ မ်ဳိးဆက္ တစ္ခုလံုး အတြက္ ေၾကာက္ ခမန္းလန္႔ ခမန္း တန္ခိုးႀကီး အသံုး၀င္ ေနသည္မွာ အံ့ၾသဖြယ္ရာ ေကာင္းလြန္း လွပါသည္။

လက္ညိႇဳး တစ္ေခ်ာင္းႏွင့္ ပတ္သက္၍ ဆက္လက္ စဥ္းစားဦး မည္ဆုိလွ်င္ ျမစ္ကို အလ်ားလိုက္ ကူးခပ္ေနရ သကဲ့သုိ႔ ခရီးဆံုး ႏုိင္လိမ့္မည္ မထင္ပါ။ ဗုဒၶဘုရားရွင္ လက္ထက္က “လက္ညႇိဳး ပန္းကံုးဆြဲသူ” အမည္ရသည့္ အဂၤုလိမာလ မွစ၍ မိမိ လက္ညိႇဳးကို လူပံု အလယ္တြင္ သန္လ်က္ႏွင့္ ခုတ္ျဖတ္၀ံ့ခဲ့ေသာ ရခုိင္ ဘုရင္မင္းထီး အလယ္၊ “လက္ညိႇဳး ၫႊန္ရာ ေရျဖစ္သည္” ဟု အဆိုရွိေသာ အေလာင္း စည္သူမင္းႀကီးထိ ကၽြန္ေတာ္၏ အေတြး ေၾကးမံုတြင္ တရိပ္ရိပ္ ေပၚလာခဲ့ပါသည္။

ရခိုင္ဘုရင္ မင္းထီးသည္ လြန္စြာ တရား ေျဖာင့္မတ္ေသာ မင္းတစ္ပါးျဖစ္ ခဲ့သည္ဟု အဆုိရွိ ခဲ့ပါသည္။ နန္းေတာ္အတြင္း ကြမ္းစားၾကေသာ ၀န္ထမ္း အခ်ဳိ႕သည္ နန္းေတာ္ တုိင္မ်ားကို အမွတ္မဲ့ ထံုးသုတ္ ၾကေလ့ ရွိသျဖင့္၊ မင္းႀကီးက ေနာင္အခါ ထုိကဲ့သို႔ အျပဳ အမူ မ်ဳိးကိုေတြ႕လွ်င္ လက္ညိႇဳးကို ျဖတ္ပစ္မည္ဟု အမိန္႔ခ်ခဲ့ သည္။ တစ္ေန႔တြင္ ဘုရင္ မင္းျမတ္က သူကိုယ္တုိင္ နန္းေတာ္ တုိင္တစ္ခုတြင္ အမွတ္တမဲ့ ထံုးသုတ္ ခဲ့မိသည္။ ဤသည္ကို ေတြ႕ျမင္ခဲ့ေသာ အမတ္ တစ္ဦးက ေန႔ရက္ အခ်ိန္ နာရီႏွင့္ တကြ မွတ္တမ္း တင္ထားခဲ့ေလသည္။

တစ္ေန႔ေသာ ညီလာခံတြင္ ထံုးေပေနေသာ နန္းေတာ္တုိင္ကို မင္းႀကီး ျမင္ေတာ္ မူသျဖင့္ တရားခံကို ေမးျမန္းရာ အတိအက် မွတ္တမ္းတင္ ထားေသာ အမတ္က အျဖစ္မွန္ကို ရဲရဲ ၀ံ့၀ံ့တင္ ေလွ်ာက္ခဲ့ပါသည္။ ထုိအခ်ိန္တြင္ မင္းႀကီးကလည္း မွဴးမတ္မ်ား အလယ္ တြင္ပင္ အမွတ္တမဲ့ ထံုးသုတ္ခဲ့ေသာ မိမိ၏ လက္ညိႇဳးကို သန္လ်က္ျဖင့္ ခုတ္ျဖတ္ ခဲ့ပါသည္။ ဤအေျခအေနမွာ အမွားကုိ တာ၀န္ယူရဲေသာ လက္ညႇိဳး တစ္ေခ်ာင္း အျဖစ္ ရာဇ၀င္တြင္ ခံ့ညား လြန္းလွပါ သည္။

အေလာင္း စည္သူမင္း ႀကီးႏွင့္ပတ္ သက္၍လည္း ကၽြန္ေတာ္ငယ္စဥ္က လြန္စြာ သေဘာက်ခဲ့ဖူး ပါသည္။ ထုိ မင္းႀကီးသည္ “လက္ညိႇဳးၫႊန္ရာ ေရ ျဖစ္သည္”ဟု ၾကားဖူး ခဲ့ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ပါလိမ့္မည္။ ကၽြန္ေတာ့္အဘိုးေတြ၊ အဘြားေတြ ကေတာ့ အိပ္ရာ၀င္ ပံုျပင္မ်ားထဲတြင္ မင္းႀကီး၏ ေဖာင္ေတာ္ဦး၌ ျပဒါးရွင္လံုး ရွိေနေသာေၾကာင့္ ဤမွ် ဘုန္းကံ ႀကီးမားေနျခင္း ျဖစ္သည္ဟု ေျပာျပ ခဲ့ဖူးပါသည္။ ထုိစဥ္က ကေလး တစ္ေယာက္ ပီပီ ကၽြန္ေတာ္က အဘြား ကို ျပန္လည္၍ ေမးခြန္း ထုတ္ခဲ့ဖူးပါသည္။

“အေလာင္း စည္သူမင္းႀကီး က လက္ညိႇဳးၫႊန္ရင္ ေရပဲျဖစ္ေနၿပီး မုန္႔တုိ႔၊ ကားတုိ႔၊ ကစားစရာတို႔ မျဖစ္ေတာ့ ဘူးလား” ဆုိေတာ့ အဘြားက ဟက္ဟက္ ပက္ပက္ ရယ္ေမာ ခဲ့ဖူး သည္ကိုလည္း မၾကာခဏ သတိရ မိသည္။

ေက်ာင္းတုန္းကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔၏ ဆရာတစ္ဦးက အေလာင္းစည္ သူမင္းႀကီးသည္ ေဖာင္ေတာ္ တစ္စီးႏွင့္ ဧရာ၀တီျမစ္ကို အထက္ေအာက္ စုန္ဆန္ကာ ဆယ့္ႏွစ္ရာသီ သြားလာေနသူ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ေဖာင္ေတာ္ဦးတြင္ မတ္တတ္ရပ္ကာ ေရွ႕သုိ႔ လက္ညိႇဳးၫႊန္လိုက္လွ်င္ ေရသာျဖစ္ေနခဲ့ျခင္း ျဖစ္မည္ဟု ခပ္ရႊင္ရႊင္ျဖင့္ ရွင္းျပခဲ့ဖူးပါသည္။ သို႔ေသာ္ ဆရာကပင္ ထပ္မံ၍ အေလာင္းစည္သူမင္းႀကီးသည္ ဘုန္းတန္ခိုး အာဏာ ႀကီးမားလြန္းေသာေၾကာင့္ ၄င္းေစခိုင္း သည့္အတုိင္း မွဴးမတ္တို႔က မျဖစ္မေနၿပီး ေျမာက္ေအာင္ ေဆာင္ရြက္ေပး ၾကသျဖင့္ “လက္ညိႇဳး ၫႊန္ရာ ေရျဖစ္ သည္”ဟု တင္စားခဲ့ျခင္း ျဖစ္တန္ရာ သည္ဟုလည္း အနားသတ္ကာ ေတြး ျပခဲ့ဖူးပါသည္။

ထုိ႔ေၾကာင့္ ရွင္ဘုရင္ တစ္ပါး၏ လက္ညိႇဳး၊ အေစအပါး တစ္ဦး၏လက္ ညိႇဳး၊ သူေဌး၏ လက္ညိႇဳး၊ သူဖုန္းစား၏ လက္ညိႇဳး၊ ၀န္ႀကီးမွဴးမတ္တို႔၏ လက္ညိႇဳး၊ စစ္သူႀကီး၏ လက္ညိႇဳး၊ အာဏာ ရွိသူ၏ လက္ညိႇဳး၊ အာဏာမဲ့ သူ၏လက္ ညိႇဳး၊ ၾသဇာႀကီး သူ၏လက္ညိႇဳး၊ လူႀကီးတို႔၏ လက္ညိႇဳး၊ လူငယ္တုိ႔၏ လက္ညိႇဳး အစရွိသျဖင့္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔၏ လူ႔သမုိင္း တစ္ေလွ်ာက္တြင္ လက္ညိႇဳးေပါင္း ေထာင္ေသာင္း သိန္းသန္းမက ကုေဋကုဋာ ခ်ီ၍ မ်ားျပား လြန္းခဲ့ၿပီျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အတြက္ လက္ညိႇဳးေပါင္း မ်ားစြာသည္ အဓိပၸာယ္ေပါင္း မ်ားစြာျဖင့္ ျပည့္ႏွက္ ေနၿပီး စိတ္၀င္စား စရာလည္း ေကာင္းေန ပါေတာ့သည္။

ေသခ်ာသည္က ဘန္ကီမြန္း၏ လက္ညိႇဳး၊ ကင္ဂ်ဳံအြန္၏ လက္ညိႇဳး၊ အုိ ဘားမား၏ လက္ညိႇဳး၊ ၀ူးက်င္းေတာင္၏ လက္ညိႇဳး၊ မင္ဒဲလား၏ လက္ညိႇဳး၊ လက္ညိႇဳး...လက္ညိႇဳး...လက္ညိႇဳး ... အစရွိသည့္ လက္ညိႇဳးမ်ားသည္ လူတစ္ဦးခ်င္း စီကို၊ အဖြဲ႕အစည္း တစ္ခု ကို ကိုယ္စားျပဳ သည့္လက္ညိႇဳးမ်ား မဟုတ္ၾကဘဲ တုိင္းျပည္တစ္ခုလံုးကို သို႔မဟုတ္ လူမ်ဳိးစုတစ္ခုလံုးကို ကိုယ္စားျပဳထားသည့္လက္ညိႇဳးမ်ားပင္ ျဖစ္ၾကပါသည္။

ထုိလက္ညိႇဳး မ်ားသည္ တုိင္းသူ ျပည္သား တစ္ေယာက္ကို၊ ကုန္သည္ ပြဲစားကို၊ မွဴးမတ္မ်ားကို၊ ျပည္သူ႔ ၀န္ထမ္းကို၊ လက္လုပ္ လက္စားကို၊ ဆင္းရဲသားကို၊ လယ္သမားကို၊ အိမ္ ေျခယာေျခမဲ့မ်ားကို၊ ဒုကၡသည္ မ်ားကို၊ သူေတာင္းစားကို၊ နင္းျပားကို မည္သုိ႔ ဦးေဆာင္ ေနသနည္း။ မည္သို႔ ၫႊန္ၾကား ေနသနည္း။ မည္သို႔ အက်ဳိးရွိေစၿပီး မည္သုိ ႔အက်ပ္ေတြ႕ ေနေစသနည္း။ အစရွိ သျဖင့္ မဆံုးႏုိင္ေသးသည့္ လက္ညိႇဳးေပါင္းမ်ားစြာသည္ မဆံုးႏုိင္ေသာ အေတြးေပါင္း မ်ားစြာကို သံသရာရွည္ ေစခဲ့ပါသည္။

ေသခ်ာသည္က လူတစ္ေယာက္ စီမွ လက္ညိႇဳး ေပါင္းမ်ားစြာ၏ ဂုဏ္သိကၡာႏွင့္၊ လက္ညိႇဳး တစ္ေခ်ာင္း၏ တန္ဖိုးကုိ မည္သည့္ေပတံ၊ မည္သည့္ စံျဖင့္ တုိင္းတာ မည္နည္း။ မည္သို႔ အသိအမွတ္ ျပဳမည္နည္း။ ထုိ႔ေၾကာင့္ လက္ညိႇဳး တစ္ေခ်ာင္း၏ တန္ဖိုးသည္ လူတစ္ေယာက္၏ ဂုဏ္သိကၡာ၊ လူမ်ဳိးစု တစ္ခု၏ ဂုဏ္သိကၡာ၊ ႏုိင္ငံေတာ္ တစ္ခု ၏ဂုဏ္သိကၡာ ဟုပင္ဆုိႏုိင္ ပါေတာ့သည္။

ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ၾကံဳေတြ႕ခဲ့ရ သည့္ ထင္ရွားသည့္ လက္ညိႇဳးမ်ား ထဲတြင္ အေနာ္ရထာ၏ လက္ညိႇဳး၊ ဘုရင့္ေနာင္၏ လက္ညိႇဳး၊ အေလာင္း ဘုရား၏ လက္ညိႇဳး၊ မင္းတုန္းမင္း၏ လက္ညိႇဳး၊ သီေပါမင္း၏ လက္ညိႇဳး၊ ကေနာင္ မင္းသား၏ လက္ညိႇဳး၊ ဦးဖုိးလႈိင္၏ လက္ညိႇဳး၊ ဦးေကာင္း၏ လက္ညိႇဳး၊ သခင္ ကိုယ္ေတာ္မႈိင္း၏ လက္ညိႇဳး၊ ဗုိလ္ခ်ဳပ္၏ လက္ညိႇဳး၊ နယ္ခ်ဲ႕၏ လက္ညိႇဳး၊ ဖက္ဆစ္တို႔၏ လက္ညိႇဳး အစရွိသျဖင့္ မဆံုးႏုိင္ေသာ သမုိင္းကို ေရးခဲ့ၾက သူေတြ၏ လက္ညိႇဳးေတြကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေတြ႕ခဲ့ဖူးၾကၿပီ။ ေကာင္းကြက္ ေတြရွိသလုိ၊ ဆုိးကြက္ ညံ့ကြက္ ေတြလည္း ၾကံဳခဲ့ရဖူး ၿပီ။ တန္ဖုိးႀကီးေတြ ရွိခဲ့သလုိ၊ တန္ဖုိးမဲ့ ေတြလည္း ရွိေနခဲ့ပါသည္။ ေသခ်ာ သည္က ထုိလက္ညိႇဳးမ်ား၏ ၫႊန္ၾကားမႈ မ်ားသည္ လူ႔သမုိင္း အတြက္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ အားလံုး၏ ရင္ႏွလံုးထက္တြင္ ကမၸည္း ေက်ာက္စာ အျဖစ္ စြဲစြဲထင္ ထင္တည္ ရွိေနခဲ့ ၾကၿပီျဖစ္သည္။

ကၽြန္ေတာ္၏ အေတြးစဥ္တခ်ဳိ႕ သည္ လက္ညိႇဳးႏွင့္ ပတ္သက္၍ ခရီး မဆံုး ႏုိင္ေသးပါ။ ရပ္တန္႔မႈ မရွိဘဲ သံသရာတစ္ေလွ်ာက္တြင္ အစဥ္မျပတ္ ခုတ္ေမာင္း ေနသည့္ ရထား တစ္စီးလို အရွိန္အဟုန္ ျပင္းစြာ ခုတ္ေမာင္း ေနတုန္း ျဖစ္သည္။

သို႔ေသာ္ ကၽြန္ေတာ့္ေရွ႕တြင္ ေမာေမာႏွင့္ အိပ္ေပ်ာ္ေနရွာၿပီ ျဖစ္ေသာ သားႀကီးႏွင့္ သမီးငယ္ကို ၾကည့္ရင္း သက္ျပင္းေမာတစ္ခုကို ခပ္ျပင္းျပင္း ႐ႈိက္ထုတ္ လုိက္မိသည္။ ကၽြန္ေတာ္၏ လက္ညိႇဳး တစ္ေခ်ာင္းႏွင့္ သူတုိ႔ေလးေတြ အနာဂတ္ကို လွပ သစ္လြင္ေအာင္ လမ္းၫႊန္ ရပါဦးမည္။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ တစ္ သက္ လံုးနီးပါး မလႊဲသာ မေရွာင္သာ၊ ရင္ဆိုင္ ၾကံဳေတြ႕ ခဲ့ရေသာ အေျခအေန ဆုိးမ်ဳိးကိုလည္း သူတို႔ေလးေတြ မၾကံဳ ေတြ႕ရပါေစႏွင့္ဟု မ်ဳိးဆက္တစ္ခုလံုးအတြက္ ရည္ရြယ္၍ ဆုေတာင္းေနမိသည္။

ကၽြန္ေတာ့္၏ လက္ညႇိဳးတစ္ေခ်ာင္းသည္ သားႏွင့္ သမီးကို မည္သည့္ အေျခအေနအထိ ကူညီ၊ ဦးေဆာင္ ႏိုင္မည္ကုိေတာ့ မခန္႔မွန္းႏိုင္ေသးပါ။ ေသခ်ာသည္က ကၽြန္ေတာ္သည္ လူသားတစ္ေယာက္ ပီပီ၊ သားႏွင့္သမီး အတြက္ အေကာင္းဆံုး ဦးေဆာင္သူျဖစ္ ေအာင္ေတာ့ က်ားကုတ္ က်ားခဲ အားထုတ္ရပါဦးမည္။

ထုိနည္းတူ လူတုိင္းသည္လည္း ဒီကေန႔၊ မနက္ျဖန္၊ ေနာက္တစ္ႏွစ္၊ ႏွစ္တစ္ရာ၊ ကမာၻတည္ သေရြ႕၊ လက္ ညိႇဳး တစ္ေခ်ာင္း၏ တန္ဖိုးကို လွလွပပ ထုဆစ ္ၾကလိမ့္ဦးမည္ဟု ထင္ပါသည္။ သို႔ေသာ္...။

ကၽြန္ေတာ္ အပါအ၀င္ လူသား အားလံုး ကလည္း မိမိတုိ႔၏ ပစၥဳပၸန္ဘ၀ သာယာ လွပရန္အတြက္ အနာဂတ္ဘ၀ အက်ဳိး ရရွိရန္အတြက္ ကမာၻေပၚရွိ လူတန္းစား အားလံုးႏွင့္ တစ္ေျပးညီ တန္ဖုိးျမင့္ေအာင္ ဦးေဆာင္ ေပးႏုိင္မည့္ လက္ညိႇဳး တစ္ေခ်ာင္းကို အာသာ ငမ္းငမ္းျဖင့္ လုိခ်င္ တပ္မက္ေနသည္မွာေတာ့ အေသအခ်ာပင္ျဖစ္ပါေတာ့သည္။

 (ေရႊအျမဳေတ မဂၢဇင္း၊ႏို၀င္ဘာလ၂၀၁၂)

ညႊန္း - ေရႊအျမဳေတ မဂၢဇင္း အြန္လုိင္းwww.shweamyutay.com