မန္ေနဂ်ာလား… ေဟာက္ဆာဂ်င္လား…

လုပ္ငန္းခြင္တိုင္းတြင္ လုပ္ငန္းေအာင္ျမင္ေအာင္ ဦးေဆာင္ဦးရြက္ျပဳဖို႔အတြက္ စီမံခန္႔ခဲြသူေတြ ရွိရစျမဲျဖစ္ ပါသည္။ လုပ္ငန္းတစ္ခုေအာင္ျမင္ဖို႔ဆိုတာ လူတစ္ဦးတစ္ေယာက္ထဲနဲ႔ လုပ္ေဆာင္လို႔ မရႏုိင္ဘူးဆိုတာ လုပ္ငန္းလုပ္သူတိုင္း သိထားၾကမည္ ျဖစ္ပါသည္။ စီမံခန္႔ခဲြသူသည္ စီမံကိန္းမ်ား၊ စီမံခ်က္မ်ား ေရးဆဲြျခင္းအျပင္ လုပ္ငန္း သေဘာသဘာ၀အရ အဆင့္ဆင့္ေသာ လက္ေအာက္ငယ္သား ၀န္ထမ္းမ်ားကိုလည္း မွန္ကန္စြာ ႀကီးၾကပ္ကြပ္ကဲရမည္ ျဖစ္ေပသည္။
လုပ္ငန္းတိုင္းတြင္ စီမံခန္႔ခဲြသူကို အေထြေထြ စီမံခန္႔ခဲြေရးမွဴး၊ အေထြေထြမန္ေနဂ်ာ၊ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွဴး စသည္ျဖင့္ အမ်ဳိးမ်ဳိးေခၚေ၀ၚ သုံးႏႈန္းၾကပါသည္။ ပုဂၢလိကလုပ္ငန္းမ်ားတြင္မွာေတာ့ အမ်ားအားျဖင့္ လုပ္ငန္း ေသးငယ္လွ်င္ လုပ္ငန္းပိုင္ရွင္သည္ပင္လွ်င္ စီမံခန္႔ခဲြသူျဖစ္ေပသည္။ စီမံခန္႔ခဲြသူဟူေသာ ေ၀ါဟာရမ်ဳိးျဖင့္ မသံုးႏႈန္းေသာ္လည္း လုပ္ငန္းပိုင္ရွင္သည္ လုပ္ငန္းကိစၥအ၀၀ကို စီမံခန္႔ခဲြအုပ္ခ်ဳပ္ရသူပင္ ျဖစ္ေလသည္။ စီမံခန္႔ခဲြသူ တစ္ေယာက္တြင္ ရွိအပ္ေသာ အထူးအရည္အခ်င္းတစ္ရပ္ကေတာ့ သက္ဆိုင္ရာဌာန အဖဲြ႕အစည္း ဒါမွမဟုတ္ မိမိရဲ႕လုပ္ငန္းကို အစြမ္းကုန္တိုးတက္ ႀကီးပြားလာေစရန္ႏွင့္ အျမတ္ အစြန္းေပၚထြက္လာေစရန္ ေဆာင္ရြက္ႏုိင္ေရးပင္ ျဖစ္သည္။ ထိုသို႔ လုပ္ေဆာင္ႏုိင္ရန္မွာ မိမိ ကိုယ္တိုင္က ဦးေဆာင္မႈအခန္းမွ ပါ၀င္ရမည္ ျဖစ္သကဲ့သို႔ အဆင့္ဆင့္ေသာ ၀န္ထမ္းမ်ားကိုလည္း စနစ္တက် စီမံခန္႔ခဲြကာ အုပ္ခ်ဳပ္ ကြပ္ကဲရမည္ ျဖစ္ေပသည္။ မန္ေနဂ်ာသည္လည္း မန္ေနဂ်ာ အေလ်ာက္ ျပႆနာတစ္စံုတစ္ရာ ေပၚေပါက္လာပါက ေျဖရွင္း ႏုိင္မည့္ နည္းလမ္းကိုလည္း သိရွိထားရန္ လိုေပသည္။

ယခု ကၽြန္မ ေျပာခ်င္သည္ကေတာ့ လုပ္ငန္းခြင္အတြင္း စည္းကမ္းသတ္မွတ္သည္မွာ အလြန္ တရာ ေကာင္းမြန္ေသာ္လည္း အတိုင္းအတာ တစ္ခုထိ ရွိသင့္သည္လို႔ ျမင္မိသျဖင့္ ဒီေဆာင္းပါး ကို ေရးသားလိုက္ရျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ မန္ေနဂ်ာတစ္ဦးသည္ ၀န္ထမ္းေတြရဲ႕ စိတ္ေနစိတ္ထားနဲ႔ အရည္အခ်င္း လုပ္ပံုကိုင္ပံုမ်ား ကို ေသခ်ာ သိသင့္သည္မွာ မန္ေနဂ်ာအလုပ္ျဖစ္ေသာ္လည္း မွားယြင္းစြာ ဆက္ဆံေနေသာ လုပ္ငန္းခြင္ တစ္ခုရဲ႕ အသြင္အျပင္ကေတာ့ အလြန္တရာ အရုပ္ဆိုး အက်ည္းတန္ လွေပသည္။ တစ္ေန႔ ကၽြန္မတိ႔ု ရပ္ကြက္ အတြင္းမွာ ေနထုိင္ေသာ ေအးေဆးေသာ မိသားစုမွ ေမြးဖြားၿပီး တစ္ဖက္သားအေပၚ ယဥ္ေက်းပ်ဴငွာေသာ သူတစ္ဦးမွ ရင္ဖြင့္သံကို မယုံၾကည္ႏုိင္စြာ ၾကားမိသမွ် ကို ေျပာျပခ်င္မိပါသည္။ ဒီကေလးမသည္ အလြန္မွ အလုပ္လုပ္ခ်င္သူျဖစ္သျဖင့္ ဟိုတစ္ေလာက အလုပ္ရသြားတာ အဆင္ေျပရဲ႕လား စကားစမိတာနဲ႔ သမီး အဲဒီက အလုပ္ထြက္လိုက္ၿပီလို႔ ေျပာပါသည္။

ကၽြန္မကလည္း မေနႏုိင္စြာ အိမ္နဲ႔လည္းနီးတယ္၊ ကားစီးရတာလည္း အဆင္ေျပရဲ႕သားနဲ႔ ဘယ္လိုျဖစ္ရ တာလဲ ေမးမိေတာ့ သူမက ျပန္ေျပာသည္မ်ားမွာ ကၽြန္မသည္ ဒုတိယႏွစ္ ေက်ာင္းသူတစ္ေယာက္ ျဖစ္ပါသည္။ စာေမးပဲြၿပီးလွ်င္ အလုပ္လုပ္ခ်င္ပါသျဖင့္ အလုပ္ရွာေဖြေရးေအဂ်င္တစ္ခု ကို ဆက္သြယ္ၿပီး အလုပ္ေလွ်ာက္ခဲ့ပါသည္။ ကံအားေလွ်ာ္စြာ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ကေန ဘုရင့္ေနာင္ပဲြ ရံုတန္း လမ္းမေပၚထိပ္ ဖုန္းဆိုင္အသစ္တြင္ အေရာင္း၀န္ထမ္း အလိုရွိသည္ဟု သိရသျဖင့္ သြားေရာက္ ေလွ်ာက္ခဲ့ရာ မိန္းကေလး ၀န္ထမ္းျပည့္ေနသျဖင့္ အလုပ္မရခဲ့ပါဘူး။ စိတ္မေကာင္းစြာနဲ႔ ျပန္လာခဲ့ရပါသည္။ သူငယ္ခ်င္း ေယာက္်ားေလးမ်ားကို အလုပ္သြားေလွ်ာက္ခိုင္းရာ အားလံုး အလုပ္ၾကပါသည္။ သူတို႔ ၄၊ ၅ ရက္ ေလာက္ အလုပ္၀င္ၿပီးလို႔ ကၽြန္မနဲ႔ ျပန္ေတြ႕တဲ့အခါ သူတို႔လုပ္ငန္းအေၾကာင္း ကၽြန္မကို ေျပာျပသည့္အခါ သိပ္အဆင္မေျပတာ သိရသည့္အတြက္ ကၽြန္မ စိတ္မေကာင္း ျဖစ္မိပါသည္။ ဒီအလုပ္ကို စိတ္၀င္စားသျဖင့္ ကၽြန္မ ဘုရားတြင္ ဆုေတာင္းထားပါေသးသည္။ သူငယ္ခ်င္းေတြ အလုပ္လုပ္လုိ႔ တစ္လနီးပါးအၾကာတြင္ ျပန္ေတြ႕ေသာအခါ အလုပ္ရဲ႕ ဆိုး၀ါးတဲ့အေၾကာင္း စတင္ၿပီး ၾကားသိရပါသည္။ ကၽြန္မစိတ္ထဲတြင္ ဇေ၀ဇ၀ါ ျဖစ္ခဲ့ပါသည္။ သူငယ္ခ်င္းေတြ လစာထုတ္ၿပီး အလုပ္ထြက္ခဲ့ၾကပါသည္။ လူအရမ္းလို၍ ကၽြန္မကို အဲဒီဖုန္းဆိုင္မွ အလုပ္လာေလွ်ာက္ရန္ ဖုန္းဆက္အေၾကာင္းၾကားျပန္ပါသည္။ အျမန္လာပါဟု ဖုန္းထဲတြင္ ေျပာပါသည္။

ကၽြန္မသည္လည္း ေရငတ္တုန္း ေရတြင္းထဲက်ဆိုသလို ေပ်ာ္ရႊင္စြာနဲ႔ ထပ္မံသြားေလွ်ာက္ခဲ့ျပန္ ပါသည္။ ကၽြန္မစိတ္က သူငယ္ခ်င္းေတြေျပာေသာ စကားကို ျပန္ေတြးကာ သြားေလွ်ာက္ရႏုိးႏိုး ျဖစ္ခဲ့ပါ ေသးသည္။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္မကို ဖုန္းဆက္အေၾကာင္းၾကားသျဖင့္ သြားခဲ့ရာ ခ်က္ခ်င္းပင္ အလုပ္ဆင္းရန္ ခန္႔သည္ကို ကၽြန္မ လက္ခံခဲ့သည္။ အလုပ္စဆင္းသည့္ေန႔တြင္ သန္႔ရွင္းေရးလုပ္ခုိင္းပါသည္။ ကၽြန္မ မၿငိဳျငင္ဘဲ လုပ္ခဲ့ပါသည္။ ဆုိင္တြင္ ခန္႔အပ္ထားေသာ မန္ေနဂ်ာဆိုသူသည္ ၀န္ထမ္းမ်ားကိုလည္း ဆူပူႀကိမ္းေမာင္းေန ပါသည္။ ဤဆိုင္မွ မန္ေနဂ်ာဆိုေသာသူသည္ ‘၀၀၊ ထြားထြား၊ ဗိုက္ပူၿပီး မ်က္လံုးျပဴးျပဴး’ ဆိုသူက အလုပ္ထဲတြင္ သနပ္ခါး မလိမ္းရ၊ ဆံပင္သိမ္းၿပီး အကုန္လန္တင္ထားရမည္၊ စကားကို အက်ယ္ႀကီး ေျပာရမည္ဟု စည္းကမ္းခ်က္ ထုတ္ထားပါသည္။ ေနာက္တစ္ေန႔တြင္ ဆိုင္ပိုင္ရွင္သူေဌးက သူ႔အသိ မိန္းကေလးႏွစ္ေယာက္ကို အလုပ္ခန္႔လိုက္ပါဟု ဆိုလာၿပီး ေကာင္မေလး ႏွစ္ေယာက္ပို႔လိုက္ပါသည္။ အဲဒီႏွစ္ေယာက္ထဲက တစ္ေယာက္ကို အလုပ္ခန္႔ထားလုိက္ပါသည္။ ေနာက္ရက္အလုပ္ကို အဲဒီတစ္ေယာက္ လာဆင္းေသာအခါ ပဲခူးမွလာရ၍ ၁၀ မိနစ္ ေနာက္က်ခဲ့ပါသည္။ အလုပ္ခ်ိန္က ၇း၀၀ ျဖစ္သျဖင့္ မေရာက္လာပဲ ၇း၁၀ မိနစ္မွ ေရာက္လာသျဖင့္ အလုပ္စည္းကမ္းကို ခ်ဳိးေဖာက္သည္ဟု ေျပာဆိုႀကိမ္းေမာင္းပါသည္။

ၿပီးလွ်င္ အလုပ္စည္းကမ္းကို မသိေသးသျဖင့္ ဆံပင္ခ်လာၿပီး မ်က္ႏွာတြင္ ပါးကြက္လိမ္းျခယ္ခဲ့သည္ကို ခ်ဳိသာစြာ ေျပာျပလွ်င္ ရသည္ကို မန္ေနဂ်ာဆိုေသာသူသည္ “ငါ့ဆုိင္ကို ဒီလိုဆံပင္၊ ဒီလိုမ်က္ခြက္နဲ႔ ၀င္မလာနဲ႔ သြား ခုခ်က္ခ်င္း ဆံပင္စည္း၊ ပါးကြက္ဖ်က္ၿပီးမွ ငါဆိုင္ကို ၀င္” ဆိုၿပီး ႏွင္ထုတ္ခံရသည္ကို ျမင္မိပါသည္။ ၿပီးမွ ငါ့ဆုိင္ကို လာခဲ့ဆိုၿပီး လူအမ်ားေရွ႕တြင္ အရွက္ကဲြေအာင္ ေျပာဆိုခဲ့ပါသည္။ ကၽြန္မကိုလည္း သန္႔ရွင္းေရး လုပ္ေနစဥ္ မွန္ေျပာင္ေနသည္ကို မွန္မေျပာင္ေသးဘူးဟု ေျပာဆိုကာ ေျပာင္ေနတဲ့ မွန္ကို ထပ္မံ တိုက္ခုိင္း ပါသည္။ ၀ယ္သူမလာ၍ ခဏထိုင္ေသာအခါ မထိုင္ရဟု ႀကိမ္းေမာင္းကာ ေျပာပါသည္။ ၿပီးလွ်င္ အလုပ္လုပ္ ေနစဥ္ အသံတိုးေနသည္ဟု ေျပာကာ မူလတန္းကေလးငယ္မ်ား စာေအာ္သလို အ၊ အာ၊ အားဟု က်ယ္ေလာင္ စြာ ေအာ္ခုိင္းပါသည္။ ကၽြန္မလည္း အ၊ အာ၊ အားဟု အႀကိမ္ေပါင္းေျမာက္ျမားစြာ ေအာ္ခဲ့ရပါသည္။ ထပ္မံၿပီးလည္း ကၽြန္မကို အိပ္ငိုက္သည္ဟု ေျပာကာ ဟိုဘက္ဆိုင္ကြက္လပ္တြင္ သြားေျပးခုိင္းျပန္ပါသည္။ အဲဒီလို အလုပ္သေဘာႏွင့္ မသက္ဆုိင္ဘဲ လူ႔အခြင့္အေရး ခ်ဳိးေဖာက္စြာ ႏွိမ့္ႏွိမ့္ခ်ခ် လူတစ္ဖက္သားကို နင္ပဲငဆ သားသမီးခ်င္း ကိုယ္ခ်င္းမစာနာ ဆက္ဆံေသးသည္။

ေနာက္တစ္ေန႔ အဲဒီပဲခူးမွ ေကာင္မေလး အလုပ္မွ ထြက္သြားပါသည္။ ကၽြန္မသည္လည္း ၆ ရက္ေျမာက္ေန႔တြင္ ဆံပင္ကိုလည္း စည္းေႏွာင္သြား ပါသည္။ ကၽြန္မရဲ႕ဆံပင္သည္ နကိုေမြးဆံပင္ မူရင္းအေကာက္ျဖစ္ပါသည္။ ေလတိုက္၍ အေရွ႕ဘက္သို႔ ဆံပင္နည္းနည္းက်သည္ကို မန္ေနဂ်ာက လူအမ်ားေရွ႕တြင္ ေခၚၿပီး “ဟဲ့ နင့္ ေယာက္်ား ေသသြားၿပီလား” ဟု ေမးပါသည္။ ကၽြန္မမွာ “ေယာက္်ား မရွိပါဘူး” လို႔ ျပန္လည္ေျပာဆိုခဲ့ပါသည္။ မန္ေနဂ်ာမွ ထပ္မံၿပီး “မသိပါဘူး။ ငါက လင္ေသသြားလုိ႔ မုဆိုးမမ်က္ႏွာနဲ႔ ငါ့ဆိုင္မွာ အလုပ္ လာလုပ္ေနတယ္မွတ္တာ” ဆိုၿပီး ေစ်း၀ယ္လာသူမ်ား ေရွ႕တြင္ အရွက္တကဲြေျပာဆိုပါသည္။ ကၽြန္မလည္း ဘာမွျပန္မေျပာဘဲ အဲဒီေန႔မွာပဲ အလုပ္က ထြက္ခဲ့ပါသည္… လုိ႔ ကၽြန္မကို ရင္ဖြင့္ရွာပါသည္။

ယခု ကၽြန္မေျပာခ်င္သည္မွာ လုပ္ငန္းခြင္အတြင္း မလိုအပ္တဲ့ အျပဳအမူ အသံုးအႏႈန္း မန္ေနဂ်ာ တစ္ေယာက္ရဲ႕ စည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္းေတြ နားမလည္တာလား။ မသိတာလား။ လူတစ္ဖက္သားကို ဒီလိုေျပာမွ စား၀င္အိပ္ေပ်ာ္သလားဆိုတာ မေျပာတတ္ေတာ့ပါဘူး။ ဒီလိုအက်င့္စရိုက္ရွိတဲ့သူကို ရာထူးႀကီးႀကီး ေပးၿပီး မန္ေနဂ်ာေနရာ ေပးထားတဲ့ သူေဌးကိုလည္း အံ့ၾသမိပါသည္။ ဒီလိုပံုစံ ဒီလိုစိတ္ဓာတ္ရွိသူမ်ား လုပ္ငန္းခြင္ အတြင္း အုပ္ခ်ဳပ္ေရးေနရာ ခန္႔အပ္ထားသည္ဆိုေတာ့လည္း ကၽြန္မ မေနႏုိင္စြာ ရင္ဖြင့္ရွာသည့္ ကေလးမေလးကို ေမးမိပါေသးသည္။ အဲဒီ မန္ေနဂ်ာက သူေဌးရဲ႕အမ်ဳိးလားလုိ႔ ေမးေတာ့ မဟုတ္ဘူးလို႔ ေျဖရွာပါသည္။

သူ႔ၾကည့္ရာတာလည္း အလုပ္ ထပ္လုပ္ရမွာ အလြန္ေၾကာက္ရြံ႕ေနပံုပါပဲ။ ဒီလုပ္ငန္းပိုင္ရွင္ ကလည္း ေခသူေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ အဖဲြ႕အစည္းတစ္ေနရာမွာ ေနရာရေနသူတစ္ဦးျဖစ္ၿပီး လုပ္ငန္းႀကီးမ်ား လုပ္ေဆာင္ေနတဲ့ တကယ့္ကို စီးပြားေရးေလာကမွာ ထိပ္ထိပ္ၾကဲ လုပ္ငန္းရွင္တစ္ဦးလည္း ျဖစ္ပါသည္။ မန္ေနဂ်ာဆိုတာ ေျပာခ်င္ရာေျပာ လုပ္ခ်င္ရာ လုပ္လို႔မ်ား ေျပာထားေလသလားပဲ။ စီမံခန္႔ခဲြေရးေကာင္း တစ္ေယာက္ျဖစ္ရန္အတြက္ ႀကီးၾကပ္မႈအဆင့္ (သို႔မဟုတ္) ထို႔ထက္ျမင့္ေသာ အဆင့္တြင္ အနည္းဆံုး အေတြ႕ အၾကံဳ (၁၀) ႏွစ္ရွိခဲ့ၿပီး ျဖစ္ရမည္ဟု ကမၻာ့စီမံခန္႔ခဲြေရး ပညာရွင္ႀကီးမ်ား အဆိုအမိန္႔ရွိပါသည္။ ထို (၁၀) ႏွစ္တာ ကာလအတြင္းတြင္ (၁) စီမံကိန္းေရးဆဲြျခင္း။ (၂) ကုန္ပစၥည္းထုတ္လုပ္ျခင္း၊ (၃) ေငြစာရင္းထိန္းသိမ္းျခင္းႏွင့္ အုပ္ခ်ဳပ္ျခင္း၊ (၄) ေရာင္း၀ယ္ေဖာက္ကားျခင္းတည္းဟူေသာ က႑ႀကီး ေလးရပ္ကို ေလ့လာဆည္းပူးထား ရမည္ဟု ဆိုပါသည္။ အထက္ေဖာ္ျပပါ က႑ေလးရပ္အနက္ အနည္းဆံုး က႑ႏွစ္ရပ္ကို ဂဃနဏ ကၽြမ္းက်င္ ပိုင္ႏုိင္ရန္ လိုအပ္ၿပီး က်န္က႑ႏွစ္ရပ္ကို တီးမီးေခါက္မိရွိထားရန္ လိုပါသည္။
အကြပ္မဲ့ၾကမ္း ပရမ္းပတာ ငါ မန္ေနဂ်ာ ငါေျပာသလို လုပ္၊ ငါ လုပ္သလို မလုပ္နဲ႔ဆိုတဲ့ ေခတ္ေဟာင္း စနစ္ေဟာင္းမွ အက်င့္စရိုက္မ်ားသည္ ယခုလို ႏုိင္ငံအတြင္း ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္ေအာင္ လုပ္ေဆာင္ ေနစဥ္မွာ ပ်က္သုဥ္းသင့္ၿပီးလို႔ ျမင္မိပါသည္။ လူအခ်င္းခ်င္း သနားညွာတာျခင္းဆိုသည္မွာလည္း လူတစ္ဦးနဲ႔ တစ္ဦး ထားရွိသင့္သည့္ ျမန္မာလူမ်ဳိးေတြရဲ႕ ယဥ္ေက်းမႈတစ္ရပ္ပင္ ျဖစ္ပါသည္။ လုပ္ငန္းဌာနႀကီးတစ္ခုတြင္ စီမံခန္႔ခဲြသူသည္ ထိပ္ဆံုးတြင္ရွိပါသည္။ သူသည္ အမ်ားရဲ႕ ဦးေဆာင္ဦးရြက္ျပဳရေသာ စံျပပုဂၢဳိလ္ ျဖစ္သင့္ပါ သည္။ အဖဲြ႕အစည္းတစ္ခုတြင္ တစ္ဦးတစ္ေယာက္ရဲ႕ မွားယြင္းစြာ ျပဳမူေဆာင္ရြက္ျခင္းသည္ လုပ္ငန္းႀကီးတစ္ခု လံုးကို ထိခိုက္နစ္နာေစၿပီး စီးပြားေရးေအာင္ျမင္မႈကို ရရွိႏုိင္မည္ မဟုတ္ေပ။

လုပ္ငန္းတိုင္း၊ အဖဲြ႕အစည္းတိုင္းတြင္ ဒီလိုလူမ်ဳိးေတြ ဘယ္ေလာက္မ်ား ရွိေနသလဲ၊ ဘယ္ေလာက္မ်ား ေပါမ်ားေနသလဲဆိုတာ မွန္းဆမရႏုိင္ေပ။ မန္ေနဂ်ာေကာင္းတစ္ဦးျဖစ္လာရန္ ဇဲြ၊ လံု႔လ၊ ၀ီရိယကို အေျခခံၿပီး စိတ္ဓာတ္ရင့္က်က္မႈမ်ားကုိပါ အႏွစ္ႏွစ္အလလ အဆင့္ဆင့္ ေလ့လာဆည္းပူး ႀကိဳးပမ္းအားထုတ္ရမည္ျဖစ္ ေၾကာင္းနဲ႔ ဒီလိုဆုိးသြမ္းတဲ့ မန္ေနဂ်ာမ်ား ေနရာတိုင္းမွာ ပေပ်ာက္ပါေစလို႔ ေျပာၾကားလိုက္ရပါေတာ့သည္။

မေနာျဖဴေလး ျမန္မာအိုင္စီတီဂ်ာနယ္တြင္ ေဖာ္ျပပါရွိျပီးျဖစ္ပါသည္။
၁.၁၂.၁၂ (11:44 PM)