အေတြးခ်ာလည္

ခုတေလာ ဟိုေတြးဒီေတြး ေတြးေနမိတာ.. မိန္းမေတြေရာ ေယာက္်ားေတြေရာကိုစိတ္ဓာတ္ျပည့္ဝေစခ်င္တဲ့အေၾကာင္းပါ.. ေယာက္်ားမို႔ စိတ္ဓာတ္ျပည့္ဝရမယ္ သေဘာထားႀကီးရမယ္..မိန္းမဆိုတာ စိတ္ဓာတ္ေသးသိမ္တယ္လို႔ သတ္မွတ္ခံ ရတာ ကိုလည္း မႏွစ္သက္ႏိုင္ပါဘူး.. စိတ္ထားျပည့္ဝတဲ့ မိန္းမေတြ မ်ားသလို မိုက္ရိုင္းယုတ္ည့ံတဲ့ ေယာက္်ားေတြလညး္ရွိ တာပါပဲေလ.. ကိုယ္ကေတာ့ မိန္းမ ေယာက္်ားရယ္ မခဲြျခားတတ္.. လူလို႔ပဲ ေတြးပါတယ္.. တကယ္ပါ.. ဒီလုိ ေရာက္တတ္ ရာရာေတြ ေတြးျဖစ္တာကညတစ္ည ႀကံဳရတဲ့အေၾကာင္းတစ္ခုကေနစပါတယ္..

 

ဟိုေန႔က အိဖူးနဲ႔ နန္းညီ ႏွစ္ေယာက္သား ေရႊဂံုတိုင္ လင့္လမ္း မွတ္တိုင္ကေန coffee circle ကိုလမ္းေလွ်ာက္သြား ၾက တယ္.. ရန္ကုန္က လူေတြကေတာ့ သိၾကမွာေပါ့.. Coffee circle ဆိုတဲ့ ဆိုင္က မွတ္တိုင္ တေဝးတလံႀကီး ႏွစ္ခုၾကားထဲ မွာဆိုေတာ့ တကၠသီလာမွ ငွားမစီးရင္ ေရွ႕တည့္တည့္ေရာက္ဖို႔က ခဲယဥ္းတယ္ေလ.. အဲ့ဒိေန႔ညကေတာ့ ည ၇ နာရီခဲြ ေလာက္.. ေနလည္းမပူ မိုးလည္းမရြာ ေအးေအးလူလူဆိုၿပီး ႏွစ္ေယာက္သားေလွ်ာက္ၾကတာ..မွတ္တိုင္ဘက္ျခမ္း ကားလမ္းကေန ဟိုဘက္ကားလမ္းကို ကူးလိုက္တဲ့အခါ အဲဒိဘက္ ပလက္ေဖာင္း ခပ္ေမွာင္ေမွာင္အရိပ္ထဲမွာ လူ ၃ ေယာက္ ၄ ေယာက္ေလာက္ ရွိေနတာ အနားကပ္မွ သတိထားမိတယ္.. ေအာ္ -ဘာျဖစ္လဲေပါ့.. သူတို႔ရွိလည္း ကိုယ္ ေလွ်ာက္စရာ ရွိတဲ့လမ္း ေလွ်ာက္မယ္ဆိုၿပီး..ဒါေပမယ့္ အဲ့လူေတြက ကိုယ္တို႔ ျဖတ္လည္းသြားေရာ ပါးစပ္ေတြက အၿငိမ္မေန ေပါက္ကရေတြေျပာပါေတာ့တယ္.. ၿပီးေတာ့ ေနာက္နား ခပ္လွမ္းလွမ္းကေန လိုက္ေလွ်ာက္လာၾကတယ္.. ရိုးအီေနၿပီပဲေျပာရမလား.. ဒီအေနအထားမ်ိဳး ေျဖရွင္းတတ္တယ္ပဲ ေျပာရမလား.. မိန္းကေလးေတြကို ေပါက္ကရ စ

ေနာက္တတ္ေသာ ေယာက္်ားအမ်ားအျပားကို ခဏခဏႀကံဳေနရေတာ့ ႏွစ္ေယာက္သား အထူးအေထြေတာ့မတုန္လႈပ္မိ.. ဒါေပမယ့္ စိတ္အေႏွာင့္အယွက္ေတာ့ ျဖစ္တာေပါ့ေလ.. အဲလိုနဲ႔ ဆက္ေလွ်ာက္လာရင္း သူတို႔နဲ႔သိပ္ေတာင္ မေဝးေသးခင္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ကေန ေကာင္ေလး ၄ ေယာက္ ပလက္ေဖာင္းျပည့္ စီတန္းၿပီးေလွ်ာက္လာေနျပန္ေရာ..

 

ႏွစ္ေယာက္သားက ခုနကတည္းက စိတ္နည္းနည္း ခု လာေတာ့ ေရွာင္ဖုိ႔ထက္.. မေရွာင္ဘူးဟာ နင္တုိ႔ဖယ္ ဆိုတဲ့

မ်က္ႏွာေပး မ်က္ႏွာတင္းတင္းႀကီးေတြနဲ႔ သူတုိ႔ ၾကားကပဲ ျဖတ္ဖို႔ ၾကံရြယ္ၿပီး ဆက္ေလွ်ာက္လာခဲ့တယ္.. ဒါေပမယ့္

အနားကပ္မွ မေမွ်ာ္လင့္ပဲ.. "အမ တို႔ ပါလား.. ဘယ္သြားမလို႔လဲ"လို႔ တရင္းတႏီွးႀကီး ႏႈတ္ဆက္သံၾကားလို႔ ေမာ့ၾကည့္ ေတာ့မွ .. ကိုယ္တုိ႔ တိုက္ အေပၚထပ္မွာေနတဲ့ ေကာင္ေလးျဖစ္ေနတယ္.. အသက္ ၂၀ေလာက္ေကာင္ေလး.. သူငယ္ခ်င္း ၃ ေယာက္နဲ႔.. ကိုယ္တို႔ကို ျမင္ရင္ အရင္က ႏႈတ္ဆက္ေလ့ မရွိေပမယ့္ ခုေတာ့ညဘက္လည္းျဖစ္ေန.. သူ႔ သူငယ္ခ်င္း ေကာင္ေလးေတြနဲ႔လည္းျဖစ္ေန.. ေနာက္ဘက္နားက ကပ္ပါလာတဲ့ေယာက္်ားေတြလည္းျမင္ ေတာ့ ကူညီတဲ့အေနနဲ႔လို႔ပဲ ေျပာရမလား.. တရင္းတႏွီး လွမ္းႏႈတ္ဆက္လိုက္တဲ့စိတ္ဓာတ္ကေလးက ခ်စ္စရာေကာင္းလိုက္တာ..ကိုယ္တို႔လည္း ျပန္ၿပံဳးျပလုိက္ၿပီး တမင္ပဲ ခဏရပ္လိုက္.. "ေကာ္ဖီဆိုင္သြားမလို႔.. ေအာင္ကိုလြင္ ဘယ္ကျပန္လာတာလဲ" လို႔ ေမး.. သူ႔ ေဘးက သူငယ္ခ်င္းေကာင္ေလးေတြကပါ ရည္ရည္မြန္မြန္ေလးေတြ ၿပံဳးလို႔..ကိုယ္တုိ႔နဲ႔ ခပ္လွမ္းလွမ္းက ပါလာတဲ့ ေယာက္်ားေတြ ၾကားမွာ သူတို႔ ၄ ေယာက္က ကာၿပီးရပ္လိုက္ၾကေသးတယ္.. ဟိုလူေတြ နဂိုထိုင္ေနတဲ့ ေနရာမွာပဲ ျပန္ထိုင္ေနတာေတြ႔ေတာ့မွ သူတို႔လည္းႏႈတ္ဆက္ၿပီး ဆက္ေလွ်ာက္သြားေလရဲ႕.. အိဖူးနဲ႔ ကိုယ္ .. စိတ္လက္ၾကည္သာစြာ ဆက္ၿပီးလမ္းေလွ်ာက္လာႏိုင္တာ.. ေက်းဇူးတင္စရာ.. သူ႔အတြက္လည္း အပန္းမႀကီးေပမယ့္ အားလံုးစိတ္ေက်နပ္စရာ

ျဖစ္သြားရတာ.. တခါတေလ ကိုယ့္ဘက္က အမွတ္မထင္ ကူညီလိုက္တာဟာ သူတဖက္သားအေပၚ အမ်ားႀကီး

အေထာက္အကူျဖစ္ပါတယ္.. ကူညီဖို႔ ဝန္မေလးပါနဲ႔..

 

လမ္းဆက္ေလွ်ာက္ရင္း ေတြးမိလာျပန္တာက.. တစ္ရက္ ကိုယ္ရယ္ မထိုက္ရယ္ မျဖဴရယ္ မိန္းကေလး ၃ေယာက္ထဲ ထိုင္ ေနရာကို အမူးသမားတစ္ေယာက္ လာၿပီး ရစ္ေနတဲ့အေၾကာင္း.. ခပ္လွမး္လွမ္းကေယာက္်ားေလးတစ္အုပ္ဟာ သူတို႔နဲ႔ မဆိုင္သလို မ်က္စိေၾကာင္ေတာင္နဲ႔ ၾကည့္ေနႏိုင္တာအံ့ၾသခဲ့ရတဲ့အေၾကာင္း.. ကူညီဖို႔ ရွက္တာလား .. ကူညီဖို႔ စိတ္ကူးကို မရွိတာလား.. ေၾကာင္တယ္ထင္တာလား..ဘာလဲမသိလုိ႔.. အ့ဲဒါေတြ ေတြးေနခဲ့တယ္..

 

ၿပီးေတာ့ ကိုယ္တိုင္ ၾကားရတဲ့ အျဖစ္အပ်က္တစ္ခု.. ေယာက္်ားႀကီး ၆ ေယာက္က .. ကိုယ္ခႏၶာကို ရင္းၿပီး အလုပ္ လုပ္စားတဲ့ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ကို အခေၾကးေငြ ၈ ေထာင္ မေပးဘဲ ကားေပၚက တြန္းခ်တဲ့ အျဖစ္အပ်က္တစ္ခု.. ေကာင္မေလးက သက္ဆိုင္ရာကို တိုင္တဲ့အခါ.. (က်မ ဒါန႔ဲ လုပ္စားတယ္.. မွန္ပါတယ္..က်မ မရွက္ပါဘူး.. ဒါနဲ႔ မိဘကို ရွာေကၽြးေနတာပါ.. ခုက ေငြေလး ၈ ေထာင္ကို မေပးဘဲ ကားေပၚကပါ တြန္းခ်လို႔တိုင္တာပါ) လို႔ ေျပာတဲ့ အျဖစ္အပ်က္ေပါ့..

 

ပညာနိမ့္တာ.. ေငြေၾကးနိမ့္ပါးတာ.. လူေနမႈ နိမ့္တာေတြထက္ .. စိတ္ဓာတ္နိမ့္တာက _______ပိုဆိုးပါတယ္.. စိတ္ဓာတ္ နိမ့္တာဟာ ပညာနိမ့္တာနဲ႔လည္း သက္ဆိုင္တယ္ယူဆပါတယ္.. ခုေခတ္က်ေတာ့.. ပညာနိမ့္တာဟာ ေငြေၾကးနိမ့္တာ နဲ႔လည္း သက္ဆိုင္လာၿပီထင္ပါရဲ႕..ဟိုေတြးဒီေတြးန႔ဲ လံုးလည္ခ်ာလည္လိုက္လာ.. ေတြးမဆံုးေအာင္ ေတြးရတာ အေတာ္ေတာ့ ေပ်ာ္စရာေကာင္းပါရဲ႕..

 

ေတြးမိသမွ်ေလးေတြ ေလွ်ာက္ဖမ္းေရးလိုက္တာ.. မဟုတ္ရင္ ကိုယ့္ဘာကိုယ္ ဘယ္ေန႔က ဘာေတြးတယ္ေတာင္ သိေတာ့ မယ္မဟုတ္.. တစ္ေယာက္ႏွစ္ေယာက္ေလာက္ ဆက္ေတြးၿပီး လံုးခ်ာလိုက္ေနမယ္ဆိုလည္းဝမ္းသာ စရာေပါ့..

 

Posted by Nang Nyi at 10:43 PM

 

Note: ေမးလ္ကတစ္ဆင့္လက္ခံရရွိတဲ့ ပို႕စ္ေလးတစ္ခုပါပဲ။ ဖတ္ၾကည့္တဲ့အခါ အဲဒီစာေရးသူနန္းညီရဲ႕ အေတြ႕အၾကံဳအေရး အသားေလးကို သေဘာက်လို႕ျပန္လည္တင္ျပလိုက္ပါတယ္ေနာ္။