ေကြၽးေမြးျပဳစုႏိုင္စြမ္း သူျဖစ္လ်က္ မေကြၽးေမြးမျပဳစုေခ်။ ထုိသူကို
သူယုတ္ မာဟူ၍ သိရာ၏။
အၾကင္သူသည္ အမိအဖကိုေသာ္လည္း ေကာင္း၊ ညီအစ္ကိုကိုေသာ္လည္းေကာင္း၊
အစ္မႏွင့္ ႏွမကိုေသာ္လည္းေကာင္း ေယာကၡမမိန္းမသူ၊ ေယာ
က်္ားသူကိုေသာ္လည္းေကာင္း ႐ိုက္ႏွက္ပုတ္ခတ္၏။ ၾကမ္းတမ္းေသာစကားျဖင့္
ညႇဥ္းဆဲ၏။ ထုိသူကို သူ ယုတ္မာဟူ၍ သိရာ၏။
(သုတၱနိပါတ္၊ ဥရဂ၀ဂ္၊ ၀သလသုတ္)
လူတိုင္းသည္ လူ႔ေလာကထဲသို႔ ေမြးဖြား ေရာက္ရွိလာျခင္းမရွိေသးစဥ္၊ မိခင္၏
၀မ္းၾကာတိုက္ တြင္ သေႏၶသားအျဖစ္ ကိန္းေအာင္းေနခဲ့ရသည္။ ထုိ စဥ္ကာလကပင္
မိခင္၏ေက်းဇူးသည္ သေႏၶသားအေပၚ စတင္ဖူးပြင့္ခဲ့ျခင္းျဖစ္ပါ၏။ သေႏၶသားကို
၀မ္းတြင္ လြယ္ထားရၿပီဆုိကတည္းက မိခင္ျဖစ္သူမွာ မိခင္ ေမတၱာျဖင့္
အေနအထုိင္၊ အသြားအလာအစားအေသာက္ အစစဆင္ျခင္ရေတာ့သည္။ အင္မတန္ႀကိဳက္ႏွစ္သက္
ေသာ အစားအစာျဖစ္ေစ၊ သေႏၶသားကို ထိခိုက္မည္ ဟု ထင္ျမင္ပါက စားလိုေသာ
အာသာဆႏၵကို ယတိ ျပတ္ခ်ဳိးႏွိမ္ရသည္။ အပူအစပ္ပါေသာ အစားအစာတို႔ ကို
မည္မွ်ပင္ ႏွစ္သက္ေနေစ ေရွာင္ၾကဥ္ရသည္။ မေတာ္တဆေခ်ာ္လဲေသာ္ သေႏၶသားကို
ထိခိုက္မည္ စိုးေသာေၾကာင့္ အသြားအလာလဲ အထူးဆင္ျခင္ရသည္။ သေႏၶသားကမူ
မိခင္၏ ၀မ္းၾကာတိုက္တြင္ ကိန္း ေအာင္းေနစဥ္အခါကပင္ မိခင္ျဖစ္သူ၏ အေစာင့္အ
ေရွာက္ျဖင့္ မိခင္ျဖစ္သူ၏ အာဟာရကို အမွီျပဳလ်က္ တျဖည္းျဖည္း
ရွင္သန္ဖြံ႕ၿဖိဳးလာသည္။
မိဘတို႔ခမ်ာ သေႏၶသားကို ေခ်ာေခ်ာေမာ ေမာေအာင္ေအာင္ျမင္ျမင္
ေမြးဖြားလာစိမ့္ေသာငွာ ကိုယ္စြမ္းဥာဏ္စြမ္းရွိသမွ် ႀကိဳတင္ျပင္ဆင္ရသည္။
မီး ဖြားခ်ိန္ေရာက္ေသာအခါတြင္လည္း မိခင္ျဖစ္သူခမ်ာ 'ေယာက်္ားေဖာင္စီး
မိန္းမမီးေန'ဆိုသည့္ပမာ ခက္ခက္ ခဲခဲေမြးဖြားၾကရျပန္သည္။
မိခင္တို႔၏ေမြးဖြားစဥ္ကာလ ခံစားရေသာ ကာယိကေ၀ဒနာကို မိခင္တို႔သာ အသိ
ဆံုးျဖစ္ပါ၏။ ကံမေကာင္းအေၾကာင္းမလွေသာ မိခင္ တုိ႔မွာမူ အသက္ႏွင့္ရင္း၍ပင္
သားသမီးကို ေမြးဖြားေပး ခဲ့ရသည္။ ကာယိကေ၀ဒနာမ်ား၊ ပူပန္ေသာကမ်ား ျဖင့္
မီးဖြားခ်ိန္ကာလကို ေက်ာ္ျဖတ္ၿပီး၍ ရင္ေသြးရ တနာကို ေအာင္ျမင္စြာ
ေမြးဖြားၿပီးေသာ အခါတြင္မူ သားသားမီးမီးတို႔၏ မ်က္ႏွာကိုၾကည့္ၿပီး
ခံစားခဲ့ရေသာ ကာယိကဒုကၡမ်ား ေမ့ေမ့ ေပ်ာက္ေပ်ာက္၊ ပူပန္
စိုးရိမ္ခဲ့ရသမွ်လည္း ေနလာႏွင္းေပ်ာက္။ ေမြးကင္းစရင္ေသြး ငယ္ကို
တစိမ့္စိမ့္ၾကည့္ ႐ႈရင္း ႏွလံုးအိမ္တြင္ မိဘေမတၱာတို႔ ယို
ဖိတ္စိမ့္ထံုလာခဲ့ေပ သည္။
ေမြးဖြားစ အရြယ္မွစတင္၍ တစ္ ႏွစ္ခြဲအရြယ္အထိ မိခင္က
ရင္မွျဖစ္ေသာႏို႔ခ်ဳိကို တိုက္ ေကြၽးသည္။ မွက္ျခင္ယင္ မသန္းရေအာင္ တပင္
တပန္း ဂ႐ုစိုက္ေစာင့္ ေရွာက္ရသည္။ ႏုနယ္ ငယ္ရြယ္လြန္းေသး ေသာ
ရင္ေသြးငယ္သဘာ၀ ေက်ာပူေခါင္းပူထျခင္း၊ ေလထုိးေလေအာင့္ျခင္းစေသာ
ေရာဂါမ်ားျဖစ္လာ ေသာအခါ မိခင္ဖခင္တို႔မွာ အိပ္ေရးပ်က္ခံလ်က္ ျပဳစု
ရျပန္သည္။ ထမင္းႏွင့္အစားအစာတို႔ကို စတင္စား ႏိုင္ေသာအရြယ္သို႔
ေရာက္ေသာအခါ မိဘတို႔က ယုယုယယၾကင္ၾကင္နာနာ ခြံ႕ေကြၽးရသည္။ သားသမီး
တို႔၏အညစ္အေၾကးမ်ားကို မရြံမရွာသုတ္သင္ေပးရ သည္။
ေက်ာင္းတြင္ ပညာသင္ၾကားေသာအခါ၌ လည္း သားသမီးမ်ား စိတ္ခ်မ္းသာေပ်ာ္ရႊင္စြာ
ပညာ ဆည္းပူးႏိုင္ေရးအတြက္ လိုအပ္သမွ် ျဖည့္ဆည္း ေထာက္ပံ့ၾကရျပန္သည္။
အ၀တ္အထည္တို႔ကို မိဘ တို႔က သင့္တင့္႐ံုၿခိဳးၿခံ၀တ္ဆင္ေစကာမူ သားသမီးတို႔
လူခ်င္းတူတူ သူခ်င္းမွ်မွ်လွလွပပျဖစ္ေအာင္ ဆင္ယင္ ေပးၾကသည္။ မိမိတို႔က
မ၀၊ မလွေနေစ သားသမီးတို႔ ၀ေစလွေစရန္ စိတ္ေရာကိုယ္ပါ မညည္း မညဴေဆာင္
ရြက္ေပးၾကသည္။ သားသမီးတို႔အတြက္ဆိုလွ်င္ ေနပူ မိုးရြာမေရွာင္၊
ညဥ့္နက္သန္းေခါင္မေရြး ေတြေ၀တြန္႔ ဆုတ္ျခင္းအလွ်င္းမရွိမူဘဲ စိတ္ေရာ
ကိုယ္ပါ လိႈက္လိႈက္လွဲလွဲသယ္ပိုးထမ္း ေဆာင္ၾကသည္။ သားသမီးအတြက္ ဆိုလွ်င္
မာန္မာနခ်၍ပင္ လူေအာက္ သူေအာက္ အက်ခံေဆာင္ ရြက္ေပးၾကသည္။ သား
သမီးတို႔၏အေသြးအသား ခႏၶာထဲတြင္ အမိအဖတို႔ ေကြၽးေမြးျပဳစုခဲ့ေသာေက်း
ဇူးတရားမ်ား ထာ၀ရသေႏၶတည္ ကိန္း၀ပ္လ်က္ရွိပါ၏။ မိဘတို႔
၏ေစာင့္ေရွာက္ေမြးျမဴမႈမရွိေသာ္ မည္သည့္သားသမီးမွ် အသက္ ရွင္သန္ႏိုင္မည္
မဟုတ္ေပ။
မိဘတို႔သည္ သားသမီး တို႔၏အ ေရးကိစၥ မွန္သမွ် ငါတုိ႔၏ အ
ေရးကိစၥသာျဖစ္၏ဟူေသာ သေဘာထားကို သူတု႔ိ၏ ႏွလံုးသား၌
ဓာတ္ပံု႐ိုက္ထားသည့္ပမာ ထာ၀ရစြဲ ထင္လ်က္ရွိပါ၏။ မိဘတို႔သည္
သားသမီးတို႔အက်ဳိး အတြက္ ေဆာင္ရြက္ခဲ့ၾကရာ၌ 'အေမွ်ာ္'ဟူ၍ ျမဴမႈန္ မွ်မပါ။
ပကတိျဖဴစင္၀င္းပပါ၏။ မိဘတို႔သည္ သား သမီးတို႔ႏွင့္ ပတ္သက္လာေသာ္
'ရာႏႈန္းျပည့္အေပး သမား' သက္သက္သာျဖစ္ပါ၏။ မိဘတို႔သည္ မည္
သည့္သားသမီးတို႔၏ အႏိႈင္းမဲ့ေက်းဇူးရွင္ဟူေသာ အခ်က္မွာ
လွပေသာအမွန္တရားျဖစ္ပါ၏။ မည္သူမွ် ျငင္းပယ္၍မရႏိုင္ေသာ
အမွန္တရားလည္းျဖစ္ပါ၏။
မိသားစုဟူသည္ လူ႔အဖြဲ႕အစည္းတြင္ အသိပ္ သည္းဆံုး၊ အက်စ္လ်စ္ဆံုး
ယူနစ္တစ္ခုျဖစ္ပါ၏။ သံ ေယာဇဥ္ႀကိဳးအေႏွာင္ဖြဲ႕ဆံုး၊ က႐ုဏာအၾကင္နာ
တရားတို႔ အလႊမ္းၿခံဳဆံုး အစုငယ္ေလးျဖစ္ပါ၏။ ကမၻာ ေလာကတြင္ အေႏြးေထြးဆံုး၊
အလံုၿခံဳဆံုးရိပ္ၿမံဳေလး တစ္ခုလည္းျဖစ္ပါ၏။ ဤရိပ္ၿမံဳကေလးတြင္ အမိအဖ
တို႔က ဘ၀တစ္ေလွ်ာက္လံုး သားသမီးတို႔အက်ဳိးအတြက္ အရာအားလံုးေပးဆပ္ခဲ့သည္။
အရာအားလံုး လြတ္လြတ္ စြန္႔လႊတ္ေသာအေပးသမားသက္သက္အေနျဖင့္ သား
သမီးတို႔ဘ၀အေနျမင့္ အေျခတင့္ေစရန္ အားထုတ္ႀကိဳး ပမ္းခဲ့သည္။
သားသမီးတို႔လည္း ပညာေတြ ျပည့္စံုၿပီ။ အလုပ္အကိုင္ေတြႏွင့္ျဖစ္လာၿပီ။
ထုိအခ်ိန္တြင္ မိဘ တို႔သည္ အသက္အရြယ္ႀကီးျပင္းလာၿပီ။ ၀န္ထမ္းဆို လွ်င္
သက္ျပည့္ပင္စင္ယူရၿပီ။ ကိုယ္ပိုင္လုပ္ငန္းျဖင့္ အသက္ေမြးသူတို႔အဖို႔လည္း
အသက္အရြယ္အရ စိတ္ သြားတိုင္း ကိုယ္မပါေတာ့။ လုပ္ကိုင္ႏိုင္စြမ္းရည္ ေလ်ာ့
က်လာၿပီ။ ခႏၶာကိုယ္တြင္းအဂၤါမ်ား ေဟာင္းအိုလာ ေသာေၾကာင့္ က်န္းမာေရးလည္း
အနည္းႏွင့္အမ်ား ခ်ဳိ႕ယြင္းလာၿပီ။ ေဆး၀ါးအကူအညီေတြ လိုအပ္လာ ၿပီ။
အလုပ္အကိုင္မရွိေသာေၾကာင့္ ၀င္ေငြလည္း ေလ်ာ့က်လာသည့္အျပင္
က်န္းမာေရးအတြက္ အသံုး စရိတ္မ်ားလည္းျမင့္မားလာရာ ထိုအခ်ိန္မ်ဳိးတြင္
မိအို ဖအိုတို႔မွာ သားသမီးတို႔၏ ကူညီေထာက္ပံ့မႈကို မလြဲ မေသြ
လိုအပ္လာပါသည္။
အမွန္ေတာ့ အမ်ားစုေသာ မိဘတို႔အေန ျဖင့္ သားသမီးေတြကို
လူတစ္လံုးသူတစ္လံုးျဖစ္ေအာင္ ရွိသမွ် ပစၥည္းဥစၥာမ်ားကို
ပံုေအာပံ့ပိုးခဲ့ေသာေၾကာင့္ အသက္အရြယ္ႀကီးျပင္းလာခ်ိန္တြင္
စုေဆာင္းမိျခင္း မရွိေတာ့။ အကယ္၍ သားသမီးတို႔ကို ေကြၽးေမြးျပဳစု
ေထာက္ပံ့ျခင္းအတြက္ ကုန္က်မည့္ေငြေၾကးကိုသာ စု ေဆာင္းထားရွိခဲ့လွ်င္
အမိအဖတို႔တြင္ 'အိုစာမင္းစာ' လံုေလာက္ႏိုင္ပါသည္။ သားသမီးတို႔အေနျဖင့္
''ေၾသာ္- ငါ့အမိအဖတို႔၊ ငါတို႔သားသမီးေတြအတြက္ ေငြေၾကး
သံုးစြဲရေသာေၾကာင့္ အိုစာမင္းစာမဖူလံုရွာတာပါလား၊ ဒီအတြက္ မိမိတို႔မွာ
တာ၀န္အရွိဆံုးျဖစ္ပါကလား''ဟူ ၍ ႏွလံုးသြင္းအပ္ပါ၏။ စား၀တ္ေနေရးအရလည္း
ေကာင္း၊ က်န္းမာေရးအရလည္းေကာင္း မိဘတို႔တြင္ အကူအညီလိုအပ္ေနခ်ိန္၌
ျဖည့္စြမ္းေပးဖုိ႔ တာ၀န္အရွိ ဆံုးသူမွာ သားသမီးတို႔သာျဖစ္ပါ၏။
အယူဟူ၍မရွိ၊ အေပးခ်ည္းသာရွိေသာ မိဘမ်ား အုိမင္းမစြမ္းျဖစ္လာေသာအခါ
သားသမီးတို႔ အေနျဖင့္ မိဘတို႔ကို တံု႔ျပန္၍ ျမတ္ျမတ္ႏိုးႏိုးျပဳစု
ေစာင့္ေရွာက္ ရမည္ျဖစ္ပါသည္။ မိဘေတြက သားသမီးေတြအေပၚ သန္႔စင္ေသာ
ေမတၱာက႐ုဏာအရင္းခံျဖင့္ ေကြၽးေမြး ျပဳစုခဲ့ျခင္းျဖစ္သလို သားသမီးတို႔က
တံု႔ျပန္ေက်းဇူးျပဳ ရာတြင္ ေမတၱာက႐ုဏာစိတ္အရင္းခံျဖင့္ ျပဳသင့္ပါ၏။
အကဲ့ရဲ႕လြတ္႐ံု၊ အမ်ားအျမင္ေကာင္း႐ံု၊ ၀တ္ေက်တန္း ေက်မျပဳအပ္ပါေပ။
ႏွစ္ႏွစ္ကာကာ ေက်းဇူးသိစိတ္ျဖင့္ ႐ို႐ိုေသေသေလး
ေလးျမတ္ျမတ္ေက်းဇူးတံု႔ျပန္အပ္ပါ ၏။ ဤသည္ႏွင့္ စပ္လ်ဥ္း၍
အရွင္ေတဇိႏၵာဘိ၀ံသ ဆရာေတာ္ႀကီးက-
''မိဘကို ျပန္လည္ေထာက္ပံ့ၾကတဲ့အခါမွာ နည္းသိဖုိ႔လိုတယ္။ အခ်ဳိ႕က
အကဲ့ရဲ႕လြတ္႐ံုဆိုတဲ့ သေဘာနဲ႔ ျဖန္႔ေတာ့ေပးကမ္းၾကပါရဲ႕။ ဒါေပမဲ့ သူေတင္း
စားေပးေပးတယ္။ ဒီလိုမေပးၾကနဲ႔။ အေသအခ်ာစည္း ကမ္းတက်ျဖစ္ေစရမယ္။ မိဘကို
အျမင့္မွာ ထိုင္ခိုင္း သားသမီးက ႐ိုေသက်ဳိးႏြံစြာ ေအာက္မွာထုိင္၊ လွဴ
မယ့္ေငြေၾကးပစၥည္းကို ခံုေပၚတင္၊ သားသမီးက လက္ အုပ္ခ်ီကန္ေတာ့ၿပီး
ေပးလွဴၾက။ တို႔ဘုန္းႀကီးေတြကို မင္းတို႔လူေတြက
ရွိခိုးလွဴဒါန္းၾကသလိုေပါ့''
မိဘတို႔ထံမွ ယူစရာရွိသည္မ်ားကို ရာႏႈန္း ျပည့္႐ံုမွ်မက
ပိုမိုလွ်ံလွ်ံသာသာထုိးထုိးရယူခဲ့သည္။ မိမိ တို႔က
ျပန္လည္ေပးဆပ္ရမည့္အခ်ိန္တြင္ တြန္႔တြန္႔ တိုတုိဆုတ္ဆုတ္နစ္နစ္ျဖစ္ေနပါက
အဘယ္မွာလွ်င္ သားေကာင္းသမီးေကာင္းျဖစ္ပါမည္နည္း။ မိဘႏွစ္ပါး အေပၚတြင္မွ
ေက်းဇူးေၾကြးကို ေပးဆပ္ရေကာင္းမွန္း မသိေသာ သူ၏ႏွလံုးသားသည္
လူ႔ႏွလံုးသားျဖစ္ႏိုင္ ပါမည္ေလာ။ မိဘႏွစ္ပါးအေပၚတြင္မွ ေမတၱာက႐ုဏာ
ထားရေကာင္းမွန္းမသိေသာသူသည္ အျခားသူစိမ္း တစ္ရံဆံသူမ်ားအေပၚတြင္
စိတ္ေကာင္းေစတနာ ေကာင္းေမြးျမဴႏိုင္ပါမည္ေလာ။ အသက္သခင္ေက်းဇူး
ရွင္မိဘႏွစ္ပါး အတိဒုကၡေရာက္ေနစဥ္ မသိက်ဳိးကြၽံျပဳ လ်စ္လ်ဴ႐ႈရက္ေသာ
ႏွလံုးသားေလာက္ ရက္စက္ ေသာ ႏွလံုးသားအဘယ္မွာလွ်င္ ရွိႏိုင္ပါအ့ံနည္း။ မိဘ
တို႔အေပၚတြင္ တာ၀န္မဲ့ေအးစက္ေသာ ႏွလံုးသားရွိ သူေလာက္
ေၾကာက္မတ္ဖြယ္ေကာင္းသူမရွိႏိုင္။ ဤ သည္ႏွင့္စပ္လ်ဥ္း၍
ေရႊက်င္သာသနာပိုင္ေရႊဟသၤာ ဆရာေတာ္ႀကီးက ဤသို႔ ဆံုးမေတာ္မူခဲ့ပါ၏။
''မိဘ၀တၱရားကိုမွ် မေက်ပြန္ေသာ သား သမီးတို႔သည္ ဤေလာကႀကီး၌ ဆရာသမားလူႀကီး
မိတ္သဂၤဟတို႔ႏွင့္စပ္ေသာ ၀တၱရားကို ေက်ပြန္ႏိုင္ ေတာ့မည္မဟုတ္။ ဆက္လက္၍
စဥ္းစားလွ်င္ မိဘ တို႔အေပၚ၌ တာ၀န္မေက်ေသာ လူမ်ဳိးသည္ အလြန္
ေၾကာက္မက္ဖြယ္ရာေကာင္းေသာ လူစားအျဖစ္သို႔ က်ေရာက္ေပေတာ့သည္ဟု သတိထားရန္
သင့္ေပ သည္။''
ေရွးအတိတ္ဘ၀မ်ားစြာက ေရစက္ရွိခဲ့ ေသာေၾကာင့္သာ ယခုဘ၀တြင္ အမိအဖသားသမီး
ေတာ္စပ္ၾကျခင္းျဖစ္ပါ၏။ တစ္အူထံု႔ဆင္းညီရင္း အစ္ကိုေမာင္ရင္းႏွမမ်ားအျဖစ္
ေတာ္စပ္ၾကျခင္းျဖစ္ပါ ၏။ ေယာကၡမအျဖစ္ ေတာ္စပ္ရျခင္းျဖစ္ပါ၏။ အမိ
အဖညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမဟူေသာ မိသားစု၀င္မ်ားသည္
အရင္းႏွီးဆံုးပုဂၢိဳလ္မ်ားျဖစ္သကဲ့သို႔ အနီးစပ္ဆံုးပုဂၢိဳလ္
မ်ားလည္းျဖစ္ပါ၏။ မိမိ၏ ကာယကံေၾကာင့္ျဖစ္ေစ၊ ၀စီကံေၾကာင့္ျဖစ္ေစ
အမိအဖတို႔ကိုလည္းေကာင္း၊ ညီ အစ္ကိုတို႔ကိုလည္းေကာင္း၊ အစ္မႏွမတို႔ကိုလည္း
ေကာင္း၊ ေယာကၡမေယာက်္ားသူ မိန္းမသူတို႔ကိုလည္း ေကာင္း၊
စိတ္ႏွလံုးထိခိုက္ေစျခင္းမျဖစ္သင့္။ နာက်င္ ေစျခင္းမျဖစ္သင့္။
ေရွးေရစက္ေၾကာင့္ တစ္မိသားစု ၀င္ျဖစ္လာသူ၊ ေဆြမ်ဳိးေတာ္စပ္လာသူမ်ားကို
မိမိက ေႏြးေႏြးေထြးေထြး ေအးေအးသာသာ ဆက္ဆံသင့္ပါ ၏။
ခ်စ္ခ်စ္ခင္ခင္ၾကင္ၾကင္နာနာ ဆက္ဆံသင့္ပါ၏။ မိမိ၏ အျပဳအမူအေျပာအဆိုမ်ားက
မိဘတို႔ကိုလည္း စိတ္ခ်မ္းသာေစသင့္သည္။ ညီရင္းအစ္ကိုတို႔ကိုလည္း
စိတ္ခ်မ္းသာေစသင့္သည္။ ႏွမအစ္မတို႔ကိုလည္း စိတ္ ခ်မ္းသာေစသင့္သည္။ ေယာကၡမ
ေယာက်္ားသူ မိန္းမသူတို႔ကိုလည္း စိတ္ခ်မ္းသာေစသင့္သည္။ မိဘ
ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမေတြအေပၚမွာ ေမတၱာေစတနာ ေကာင္းမထားႏိုင္သူ၏ ႏွလံုးသားသည္
အက်ည္းတန္ ႏွလံုးသားသာျဖစ္ပါ၏။
အထက္ပါဘုရားရွင္၏ အဆံုးအမေတာ္အရ မိဘေက်းဇူးကို မဆပ္ေသာသူသည္ မည္သို႔ေသာ
ပုဂၢိဳလ္ျဖစ္ေၾကာင္း၊ မိဘညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမတို႔အေပၚ ကာယကံ၀စီကံတို႔ျဖင့္
ျပစ္မွားေစာ္ကားေသာသူသည္ မည္သို႔ေသာ ပုဂၢိဳလ္ျဖစ္ေၾကာင္း ေကာင္းစြာသိျမင္
နားလည္လ်က္ မိဘေက်းဇူးကို ေပးဆပ္တတ္သူမ်ား ျဖစ္ရန္ႏွင့္
မိဘညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမတို႔ကို စိတ္ႏွလံုး ခ်မ္းေျမ့ေစတတ္သူမ်ားျဖစ္ေအာင္
ဘ၀တစ္ေလွ်ာက္ လံုး အားထုတ္ႀကိဳးပမ္းသြားအပ္သင့္ပါသည္။ မိဘ ေက်းဇူးကို
လ်စ္လ်ဴ႐ႈေသာ ႏွလံုးသားမ်ဳိးကို သိမ္း ပိုက္ထားမိျခင္းမရွိသင့္ပါေပ။ ။
မင္းနန္(ေမာ္ကြၽန္း)
No comments:
Post a Comment