(၂၇) ႀကိမ္ေျမာက္ SEA Games ရဲ႕ေနာက္ကြယ္မွာ

ႏိုင္ငံေရး ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈေတြ ျပဳလုပ္ေနတဲ့ ျမန္မာႏိုင္ငံဟာ (၂၇) ႀကိမ္ေျမာက္ အေရွ႕ေတာင္အာရွ အားကစားၿပိဳင္ပြဲကို ထည္ထည္ဝါဝါ ဖြင့္လွစ္ ႏိုင္ခဲ့တဲ့အတြက္ ႏိုင္ငံတကာရဲ႕ ခ်ီးက်ဴး ေထာမနာျပဳျခင္းကို ခံခဲ့ရပါတယ္။

အားကစားၿပိဳင္ပြဲမွာ ဆုတံဆိပ္ ရရွိမႈဟာလည္း ထိပ္ဆံုး ေလးႏိုင္ငံအတြင္း ရပ္တည္ ႏိုင္ခဲ့တဲ့အတြက္ ႏွစ္ေထာင္းအားရ ျဖစ္ေနတဲ့ ႏိုင္ငံသားေတြလည္း ရွိပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အမ်ဳိးသား ေဘာလံုးၿပိဳင္ပြဲနဲ႔ အမ်ဳိးသမီး ေဘာလံုးၿပိဳင္ပြဲေတြဟာ တစ္မ်ဳိးသားလံုး အားေပးခဲ့ၾကေပမယ့္ ေအာင္ျမင္မႈေတြနဲ႔ ေဝးကြာ ခဲ့ရပါတယ္။ ႐ံႈးနိမ့္ခဲ့ရတဲ့ အေၾကာင္းရင္းေတြကို ဘယ္လိုပဲ ထုတ္ျပထုတ္ျပ လက္ရွိ ျမန္မာႏိုင္ငံ ေဘာလံုး အဖြဲ႕ခ်ဳပ္ဟာ စီမံခန္႔ခြဲမႈေတြနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးေတြ လုပ္ဖို႔ အခ်ိန္တန္ၿပီဆိုတာ အခ်က္ေပးလိုက္တာ ျဖစ္ပါတယ္။ လူဦးေရ သန္းေပါင္း ၆၀ အားေပးတဲ့ ကစားနည္းတစ္ခုကို ႏိုင္ငံေတာ္က ေငြေၾကး ပံ့ပိုးမႈေတြ ႀကီးႀကီးမားမား မျပဳလုပ္ဘဲ ျပင္ပက သူေဌးႀကီးေတြကို တာဝန္ေတြ ပံုေပးၿပီး အားကိုးေနတာဟာ သဘာဝ မက်ပါဘူး။ ေဘာလံုးအဖြဲ႕ခ်ဳပ္ အပါအဝင္ ျမန္မာႏိုင္ငံက အားကစား အဖြဲ႕ခ်ဳပ္ေတြရဲ႕ ဥကၠ႒မ်ားဟာ ေငြေၾကးခ်မ္းသာတဲ့ ခ႐ိုနီ သူေဌးႀကီးေတြကို တာဝန္ေတြ ပံုေပးၿပီး အားကိုးေနတာဟာ သဘာဝ မက်ပါဘူး။

ေဘာလံုးအဖြဲ႕ခ်ဳပ္ အပါအဝင္ ျမန္မာႏိုင္ငံက အားကစား အဖြဲ႕ခ်ဳပ္ေတြရဲ႕ ဥကၠ႒မ်ားဟာ ေငြေၾကး ခ်မ္းသာတဲ့ သူေဌးႀကီးေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ သူတို႔ေတြဟာ အားကစားအေၾကာင္း ေျခေျချမစ္ျမစ္ နားမလည္ေပမယ့္ ေငြေၾကး အဓိက စိုက္ထုတ္သူေတြ ျဖစ္တဲ့အတြက္ သက္ဆိုင္ရာအဖြဲ႕မွာ ၾသဇာအာဏာ အရွိဆံုး ပုဂၢိဳလ္ေတြ ျဖစ္လာပါတယ္။ အားကစားကို ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ဘဝကို ျမႇဳပ္ႏွံၿပီး ေဆာင္ရြက္ခဲ့တဲ့ အားကစားသမားေတြဟာ သူကြၽမ္းက်င္ရာ အဖြဲ႕မွာ ဥကၠ႒ ျဖစ္သူရဲ႕ အရိပ္အကဲကို ၾကည့္ေနရသူ ျဖစ္ ၿပီး ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲရမယ့္ ကိစၥေတြ ထိပ္တိုက္ေျပာဆိုဖို႔ ျဖစ္လာတိုင္း လူမုန္း မခံဘဲ ေရွာင္ဖယ္သြားေလ့ ရွိပါတယ္။ သူတို႔ဆီမွာ ႏိုင္ငံတကာ အဆင့္မီတဲ့ စီမံခန္႔ခြဲေရး သမားေတြ၊ CEO ေတြကို ခန္႔မထားခဲ့ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ စီမံခန္႔ခြဲမႈ အလြဲအမွားေတြကို ဒီ SEA Games မွာ ႀကံဳေတြ႕ခဲ့ၾကပါတယ္။

တကယ္ေတာ့ ဒီ SEA Games ကို ျမန္မာက လက္ခံက်င္းပဖို႔ သေဘာတူၿပီးေနာက္ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္စၿပီး ႀကိဳတင္ ျပင္ဆင္ခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ အားကစားကြင္းေတြ၊ အားကစား႐ံုေတြနဲ႔ တျခားအေထာက္အကူ ျပဳပစၥည္းေတြ အားလံုး ျဖစ္ေပၚလာဖို႔အတြက္ ႏိုင္ငံေတာ္က ဘတ္ဂ်က္ ၁၀၁ ဘီလီယံ ခြင့္ျပဳခဲ့ၿပီး တ႐ုတ္ႏိုင္ငံ အစိုးရက ၃၃ ဘီလီယံ (အေမရိကန္ေဒၚလာ ၃၃ သန္း) ကူညီခဲ့ပါတယ္။ ၿပိဳင္ပြဲ စပြန္ဆာက ရေငြ ခုနစ္ ဘီလီယံဆိုေတာ့ စုစုေပါင္း ကုန္က်ေငြဟာ ၁၄၁ ဘီလီယံ ရွိပါတယ္။ ဒီအတြက္ ျမန္မာႏိုင္ငံက ဆုတံဆိပ္ တစ္ခုရတိုင္း ေငြဘယ္ေလာက္ ကုန္သြားသလဲဆိုတာ တြက္ၾကည့္လို႔ ရပါတယ္။ သက္ဆိုင္ရာ အားကစားဝန္ႀကီး ကိုယ္တိုင္ ေရႊ ၁၀၀ ရရွိေရး ရည္မွန္း ခဲ့ေပမယ့္ မျပည့္မီခဲ့ပါဘူး။ တခ်ဳိ႕ေသာ ေသခ်ာေပါက္ ေမွ်ာ္မွန္းထားတဲ့ ေရႊတံဆိပ္ေတြ လက္လြတ္ခဲ့ရသလို တခ်ဳိ႕ပြဲေတြဟာ ဒိုင္လူႀကီးေတြရဲ႕ အဆံုးအျဖတ္ေၾကာင့္ နစ္နာခဲ့ရတာေတြ ရွိပါတယ္။ Content Games ေတြလို ကစားပြဲေတြမွာ ျမန္မာဟာ ရသင့္တဲ့ အိမ္ရွင္ အခြင့္အေရးေတြကို မရခဲ့ပါဘူး။ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေျပာရရင္ ဆီးဂိမ္းရဲ႕ Control Panel မွာ ဆုတံဆိပ္ခြဲတမ္း ဆိုတာ ရွိပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ ဒိုင္ အဆံုးအျဖတ္ေပၚမွာ လံုးဝမွီခိုေနတဲ့ ဝူ႐ွဴးတို႔၊ အေလးမတို႔၊ ကာယဗလေမာင္ ၿပိဳင္ပြဲတို႔၊ လက္ေဝွ႔တို႔လို အားကစား ၿပိဳင္ပြဲေတြမွာ အိမ္ရွင္ ျမန္မာဟာ ဒိုင္ေတြရဲ႕ ျပစ္ဒဏ္ခတ္ျခင္းကို ခံခဲ့ရပါတယ္။

အ႐ံႈးႀကီး ႐ံႈးခဲ့ရတဲ့ အမ်ဳိးသား ေဘာလံုးပြဲမွာေရာ၊ အမ်ဳိးသမီး ေဘာလံုးပြဲမွာေရာ ဒိုင္ေတြရဲ႕ ဆံုးျဖတ္မႈေတြဟာ ျမန္မာ တစ္မ်ဳိးသားလံုးကို အႀကီးအက်ယ္ အနာတရ ျဖစ္ေစခဲ့ပါတယ္။ မႏၲေလးမွာ က်င္းပတဲ့ အမ်ဳိးသမီး အႀကိဳဗိုလ္လုပြဲ ထိုင္း- ျမန္မာပြဲစဥ္မွာ ထိုင္း ဘုရင့္ေျမးေတာ္ ကိုယ္တိုင္ ထိုင္းအမ်ဳိးသမီး ေဘာလံုးအသင္းကို အားေပးခဲ့တဲ့အတြက္ ထိုင္းကစားသမားေတြ အထူးတက္ႂကြ ေနတာကိုလည္း ေတြ႕ျမင္ရပါတယ္။ အမ်ဳိးသမီး အႀကိဳဗိုလ္လုပြဲမွာ ထိုင္းအသင္း ရသြားတဲ့ အဖြင့္ဂိုးဟာ လူကြၽံေနတယ္ဆိုတာ သိသာရွင္းလင္း ေနေပမယ့္ ဂိုးအျဖစ္ ခြင့္ျပဳခဲ့ရသလို ျမန္မာအသင္း ရရွိတဲ့ အဖြင့္ဂိုးကေတာ့ လူကြၽံတယ္ ဆိုၿပီး မေပးခဲ့ပါဘူး။ ဗီယက္နမ္နဲ႔ အုပ္စုပြဲမွာလည္း ျမန္မာရတဲ့ ဂိုးကို လူကြၽံေဘာ အျဖစ္ပဲ သတ္မွတ္ ခဲ့ျပန္ပါတယ္။

SEA Games ရဲ႕ သေဘာ သဘာဝအရ အိမ္ရွင္ႏိုင္ငံေတြက အားကစား ၿပိဳင္ပြဲတိုင္းမွာ အခြင့္အေရးေတြ ရပါလ်က္နဲ႔ ျမန္မာအလွည့္ ေရာက္မွ ဘာလို႔ ဒီအခြင့္အေရးေတြ မရသလဲဆိုတာ ေလ့လာသံုးသပ္ဖို႔ လိုလာပါတယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံက SEA Games ၿပိဳင္ပြဲမွာ အားကစားနည္း ၃၃ မ်ဳိး က်င္းပခဲ့ၿပီး ႏိုင္ငံတကာက ဒိုင္လူႀကီး ရာေပါင္း မ်ားစြာနဲ႔ ျပည္တြင္း ဒိုင္လူႀကီး မ်ားစြာကို တာဝန္ ေပးအပ္ထားပါတယ္။ ၿပိဳင္ပြဲ ကာလအတြင္း ႏိုင္ငံတကာ ဒိုင္လူႀကီးေတြကို ေန႔စဥ္ Daily Allowence ေဒၚလာ ၁၅၀ ေပးထားၿပီး ျမန္မာဒိုင္ေတြကို တစ္ေန႔ ၄၀၀၀ ေပးထားပါတယ္။ ဒီမွာတင္ မမွ်တမႈကို စတင္ေတြ႕ ရွိရပါေတာ့တယ္။ ယခင္က က်င္းပခဲ့တဲ့ SEA Games ၿပိဳင္ပြဲေတြမွာ ျပည္တြင္းဒိုင္၊ ႏိုင္ငံတကာဒိုင္ မခြဲျခားဘဲ ေန႔စဥ္ အသံုးစရိတ္ကို ေပးခဲ့တယ္လို႔ သိရပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ ျပည္တြင္း ဒိုင္ေတြကို Air Com မပါတဲ့ စည္ပင္ရိပ္သာက အခန္းေတြမွာ ေပးတာ။ ကုန္ေစ်းႏႈန္း ႀကီးမားလြန္းတဲ့ ေနျပည္ေတာ္မွာ အသံုးစရိတ္ ၄၀၀၀ ပဲ ေပးထားတာေတြဟာ ျပည္တြင္း ဒိုင္ေတြရဲ႕ ႏိုင္ငံခ်စ္စိတ္ကို ထိုးႏွက္ခဲ့ပါတယ္။ ဒီလိုပါပဲ ျပည္ပကလာတဲ့ ဒိုင္လူႀကီးေတြကလည္း ျမန္မာေတြရဲ႕ ဧည့္ဝတ္ေက်ပြန္မႈ အေပၚ စိတ္တိုင္း မက်ခဲ့ပါဘူး။

သူတို႔ စိတ္အပ်က္ရဆံုးက သယ္ယူ ပို႔ေဆာင္ေရးကိစၥ ျဖစ္ပါတယ္။ သက္ဆိုင္ရာ အားကစား အဖြဲ႕ခ်ဳပ္ေတြက ႏိုင္ငံတကာ ဒိုင္ေတြကို ကားေတြ လံုေလာက္ေအာင္ စီစဥ္ မေပးႏိုင္ခဲ့ပါဘူး။ ေမြလက္ေဝွ႔က တာဝန္ရွိသူ တစ္ဦးကဆိုရင္ ျမန္မာလက္ေဝွ႔သမားေတြ လက္ရည္ သာရဲ႕သားနဲ႔ ႐ံႈးနိမ့္ခဲ့ရတာဟာ ဒိုင္ေတြကို ကားငွားမေပးႏိုင္ခဲ့လို႔ ဆိုၿပီး ညည္းထြားခဲ့ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ အိမ္ရွင္ႏိုင္ငံက ေပးတဲ့ ယူနီေဖာင္းေတြက မေတာ္လို႔ ဝတ္ရတာမွာ အဆင္မေျပ ျဖစ္ကုန္ၾကပါတယ္။ ယူနီေဖာင္းေတြ လာေပးတာကလည္း ၿပိဳင္ပြဲေတြ စတင္ၿပီး ရက္အတန္ၾကာမွ လာေပးႏိုင္တာမ်ဳိးေတြ လည္း ရွိေနပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ အားကစား အဖြဲ႕တိုင္းမွာ ျပႆနာ အနည္းအမ်ား ဆိုသလို ရွိၿပီး သက္ဆိုင္ရာ အားကစား ဝန္ႀကီးဌာနရဲ႕ စြမ္းေဆာင္ရည္အေပၚ ေမးခြန္းထုတ္မႈေတြ ရွိေနပါတယ္။ သူတို႔ေတြဟာ ျပႆနာ တစ္ခုခုနဲ႔ ႀကံဳဆံုရတိုင္း တာဝန္ခြဲ ေျဖရွင္းေပးလိုစိတ္ မရွိဘဲ တစ္ေယာက္ေယာက္ဆီကို အလ်င္အျမန္ လႊဲခ်ေလ့ ရွိတယ္လို႔ ေနျပည္ေတာ္ကို ေရာက္ေနတဲ့ မေလးရွား ဒိုင္လူႀကီးတစ္ဦးက ရင္ဖြင့္ပါတယ္။

SEA Games မက်င္းပခင္ တစ္ရက္ကလည္း ဒိုင္လူႀကီး ၂၀၀ ေလာက္ကို ခန္းမ တစ္ခုထဲမွာ စုေဝးေစၿပီး ဝတ္စံုခ်ဳပ္ဖို႔ ယိုးဒယားက ဆရာနဲ႔ တစ္ေယာက္ခ်င္း ကိုယ္တိုင္း ယူပါသတဲ့။ တစ္ေယာက္ခ်င္းကို သံုးေလးခါ ျပန္တိုင္းေနရလို႔ နာရီ ေပါင္းမ်ားစြာ အခ်ိန္ကုန္ခဲ့ၿပီး ေစာင့္ဆိုင္းရတဲ့ ဒိုင္လူႀကီးေတြထဲမွာ ႏိုင္ငံတကာက ေလးစားအသိအမွတ္ ျပဳရတဲ့ လူႀကီးေတြလည္း ပါဝင္ေနခဲ့ပါတယ္။ ဒါဟာ On Paper နဲ႔ မလုပ္တတ္ေၾကာင္း ေပၚလြင္သြားခဲ့သလို ပြဲစဥ္ဇယားေတြ ေျပာင္းလဲမႈေတြအတြက္ ျပင္ဆင္ ေဆာင္ရြက္ရာမွာ မိတၱဴကူးစက္ ေစာင့္ရ၊ စကၠဴေစာင့္ရ၊ ခ်ဳပ္စက္ေစာင့္ရနဲ႔ အခ်ိန္ ေႏွာင့္ေႏွးမႈေတြ ျဖစ္ေပၚခဲ့ပါတယ္။ ဒီျပႆနာေတြအတြက္ တာဝန္ရွိသူေတြ သိသြားတိုင္း ‘Sorry’ တစ္လံုးနဲ႔ ၿပီးသြား တာပါပဲ။

SEA Games ၿပိဳင္ပြဲႀကီးကေတာ့ ခမ္းနားထည္ဝါ ခဲ့ပါတယ္။ ပိတ္ပြဲကလည္း လွပဦးမွာပါပဲ။ ဒါေပမဲ့ ၿပိဳင္ပြဲကာလအတြင္း 4G အင္တာနက္ စနစ္ေတြ မေကာင္းတာ၊ IBC ထဲက စားေသာက္ဆိုင္ေတြ ေစ်းႏႈန္း အမ်ဳိးမ်ဳိး ေျပာင္းလဲတာ၊ LO လို႔ေခၚတဲ့ Listing Officer ေတြ အရည္အေသြး မျပည့္ဝ ေသးတာ၊ ေနျပည္ေတာ္မွာ ကုန္ေစ်းႏႈန္း ႀကီးျမင့္တာ၊ စီမံခန္႔ခြဲမႈေတြဟာ ႏိုင္ငံတကာ အဆင့္အတန္း မမီတာ၊ တခ်ဳိ႕ဆီးဂိမ္းကို ခုတံုးလုပ္ၿပီး ကိုယ္က်ဳိးစီးပြား ရွာေဖြ သြားတာေတြဟာ သမိုင္းတစ္ေကြ႕မွာေတာ့ မွတ္တမ္းအျဖစ္ က်န္ရစ္ခဲ့ပါၿပီ။ ျမစ္တစ္ျမစ္မွာ ႏွစ္ခါေရမိုး မခ်ဳိးႏိုင္သလို ဒါေတြ အားလံုးဟာလည္း ျပန္လည္ ျပင္ဆင္လို႔ မရႏိုင္ေတာ့ပါဘူး။ (၂၇) ႀကိမ္ေျမာက္ SEA Games ကို ျမန္မာက ေအာင္ျမင္စြာ က်င္းပႏိုင္ခဲ့တယ္ ဆိုတဲ့အခ်က္ကိုသာ အားကိုး ဆုပ္ကိုင္ရေတာ့မွာ ျဖစ္ပါတယ္။

Written by  နဒီရဲရင့္