~~~~~~~~~~~~~~~~~
[ ဟမ္စိုင္း-ေဆး|မန္း ]
"တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္မွာ မမေနာင္တ မရပါေစနဲ႔"တဲ့လား ကေလးရယ္။ အခု မမရဲ႕ ရင္ထဲမွာ ေနဆယ္စင္းတစ္ၿပိဳင္နက္တည္း ထြန္းလင္းထားသလို ပူေလာင္ေနတာ ကေလးသိရဲ႕လား။ ကတိသစၥာတရားကို မ်က္ကြယ္ျပဳခဲ့လို႔ ဒဏ္ခတ္ခံခဲ့ရတာလား ကေလးရယ္။
##################
"ဆရာမ စာသင္ေပးရမွာ ဒီကေလးပဲ။ အစစအရာရာ အပ္ပါတယ္"
ကေလးရဲ႕အေဖက မိတ္ဆက္ ေပးေနေပမယ့္ ကေလးက အိပ္ရာေပၚမွာ မလႈပ္မယွက္ ထိုင္ေနၿပီး ကေလး ရဲ႕ မ်က္၀န္းေတြက နံရံကို ေငးေနတယ္။ ကြၽန္မကို အသိမွတ္ျပဳတဲ့ အၾကည့္ေလး တစ္ခ်က္ေတာင္ ကေလးက မတုန္႔ျပန္ခဲ့ပါဘူး။
"သားေလး ဆယ္တန္းႏွစ္မွာ ကြၽန္ေတာ္နဲ႔ သူ႔အေမ တရား၀င္ကြာ႐ွင္းၿပီး ေနာက္အိမ္ေထာင္ အသီးသီး ထူခဲ့ၾကတာ ဆရာမ။ အဲတာေၾကာင့္လားမသိဘူး။ ငယ္ကတည္းက အတန္းတိုင္း ပထမ ရခဲ့တဲ့သားေလးက ဆယ္တန္းကို က်ခဲ့ တယ္ေလ။ ဒီႏွစ္လည္း Guideေတြ အိမ္ေခၚသင္ေပးေပမယ့္ သားေလးက စာထဲ စိတ္မ၀င္စားေတာ့ဘူး။ စာသင္လို႔ မရဘူးဆိုၿပီး ဆရာေတြ ဆရာမေတြတစ္ေယာက္ၿပီး တစ္ေယာက္ လက္ေလ်ာ့သြားၾကတယ္။ သားေလးက စကား သိပ္ မေျပာေတာ့ဘူး။ အျမဲတမ္း ေတြးေနေငးေနတာ"
ကြၽန္မ အလုပ္လာေလ်ွာက္တုန္းက ကေလးရဲ႕အေဖ ေျပာခဲ့တဲ့စကားေတြအရ ကေလးက စိတ္ဒဏ္ရာ ရေန တယ္ဆိုတာ သိခဲ့ရတယ္။
"သား။ ဒီဆရာမက သားကို စာသင္ေပးလိမ့္မယ္။ ဆယ္တန္းေတာ့ ေအာင္ေအာင္ေျဖပါသားရယ္..ေနာ္။ ဆယ္တန္းေအာင္ရင္ သားလိုခ်င္တာအားလံုး အေဖ ၀ယ္ေပးမယ္။ အေဖ အလုပ္ သြားေတာ့မယ္"
ကေလးရဲ႕အေဖက ျပံဳးျပံဳးရႊင္ရႊင္ စကားေျပာေနေပမယ့္ ကေလးက အင္းမလုပ္ အဲ မလုပ္နဲ႔ မ်က္ႏွာက မႈန္ကုပ္ ေနတယ္။
"ဆရာမ ကြၽန္ေတာ္ အလုပ္သြားလိုက္ဦး မယ္။ သားေလးကို ဂ႐ုစိုက္ေပးပါဗ်ာ"
"ဟုတ္ကဲ့႐ွင့္။စိတ္ခ် လက္ခ်သြားပါ"
ကေလးရဲ႕အေဖထြက္သြားတာနဲ႔ ကေလးရဲ႕အိပ္ရာေပၚ ၀င္ထိုင္ၿပီး ကေလးရဲ႕လက္ကို ကြၽန္မ ကိုင္လိုက္တယ္။
"ကေလး။စာ မသင္ခင္ မမရဲ႕ အေၾကာင္း နည္းနည္းေလာက္ ေျပာပါရေစေနာ္"
ကေလးရဲ႕ မွိန္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ မ်က္၀န္း။ ေျပာရရင္ ယံုၾကည္မႈေတြ ေပ်ာက္ဆံုးေနတဲ့ မ်က္၀န္းေတြက နံရံကိုေငးေနေပမယ့္ ကေလးက ေခါင္းတစ္ခ်က္ ညိတ္ျပတယ္။ ကေလးနဲ႔ပိုၿပီးရင္းနီးေအာင္လို႔ "ဆရာမ"ဆိုတဲ့ နာမ္စားကို မသံုးဘဲ "မမ" ဆိုတဲ့နာမ္စားပဲ သံုးျဖစ္ခဲ့တယ္။
"မမမွာ အေမမ႐ွိေတာ့ပါဘူး။ မမက ေက်ာက္ဆည္ၿမိဳ႕၊အထက(၁)က အထက္တန္းျပ ေက်ာင္းဆရာမပါ။ ဒီႏွစ္ထဲ မမရဲ႕အေဖ ေသြးတိုးေၾကာင့္ေလျဖတ္ျပီး မမ အလုပ္ထြက္ခဲ့ရတယ္။ ျပင္ပဆရာမအျဖစ္ ရပ္တည္ခဲ့ရတယ္။ ျပင္ပက်ဴ႐ွင္ေတြ လိုက္သင္လို႔ရတဲ့၀င္ေငြက အစိုးရလစာထက္ ပိုမ်ားေတာ့ မမအတြက္ အဆင္ေျပတယ္ေလ။ အေဖ့ေဆးဖိုးေတြနဲ႔ မမေအာက္က ညီမနဲ႔ေမာင္ေလး ေက်ာင္းစရိတ္ေတြအတြက္ ကေလးတို႔ အေဖေပးမယ့္လစာနဲ႔မွ ေလာက္ငမွာမို႔ ဒီအလုပ္ကို လာေလ်ွာက္ခဲ့တာပါ။ ကေလးသာ စာကိုႀကိဳးစားသင္ခဲ့ရင္ လစာ ပိုတိုးေပးမယ္လို႔ ကေလးရဲ႕အေဖက ေျပာတယ္။ ကေလးသာ မမ စာသင္တာ လက္ခံၿပီး စာႀကိဳးစားခဲ့ရင္ မမတို႔မိသားစုဘ၀ကို ကယ္တင္ရာ ေရာက္ပါတယ္။ စာႀကိဳးစားပါလို႔ မမ ႀကိဳတင္ၿပီး ေတာင္းပန္ပါတယ္ေနာ္။ လူသားေလးဦးဘ၀ကို ကယ္တင္တာ ကုသိုလ္ရပါတယ္ ကေလးရယ္"
ကြၽန္မရဲ႕စကား႐ွည္ႀကီးအဆံုးမွာ ကေလးမ်က္၀န္းက ကြၽန္မမ်က္ႏွာဘက္ လွည့္လာခဲ့တယ္။ ကေလးရဲ႕ မ်က္၀န္းထဲမွာ ကြၽန္မကို သနားတဲ့ေရာင္ျခည္ေတြ ျပည့္ႏွက္ေနတယ္။ ကေလးရဲ႕အေဖ ေျပာျပခ်က္ေတြအရ ကေလးက လူတစ္ဖက္သားကို အရမ္းသနားတတ္တဲ့ အေၾကာင္းသိခဲ့ရေတာ့ ကြၽန္မဘ၀ရဲ႕ ျဖစ္ရပ္မွန္ကို အမွန္ တိုင္းပဲ ဖြင့္ေျပာလိုက္တယ္။ ေအာင္ျမင္မႈအျဖစ္ ကေလး႐ဲ႕ အၾကည့္ေတြက စာၾကည့္စားပြဲဆီ ေရာက္သြားခဲ့တယ္။
#################
ကေလးကို စာသင္တာသာမက အစားအေသာက္နဲ႔ တျခားအစစအရာရာကို ကြၽန္မရဲ႕ေမာင္ငယ္ေလးလို၊ သားတစ္ဦးလို ဂ႐ုစိုက္ခဲ့တယ္။ ေမတၱာငတ္မြတ္ေနတဲ့ ကေလးကို ေႏြးေထြးတဲ့ ေမတၱာနဲ႔ ျကင္နာယုယမႈေတြ ေပးခဲ့ တယ္။ ကေလးက သူ႔အေဖအေ႐ွ႕သာ စာကို စိတ္မ၀င္စားသလို ေနျပေပမယ့္ သူ႔အေဖ အိမ္ကထြက္သြားတာနဲ႔ စာ ကို ႀကိဳးႀကိဳးစားစား သင္ယူတယ္။ ကြၽန္မကိုလည္း အေမလိုအစ္မလို ခင္တြယ္သြားၿပီး သူ႔ရဲ႕ရင္တြင္းခံစားမႈေတြကို ဖြင့္ဟ လာခဲ့တယ္။
"မမ..လူေတြက ဘာလို႔ ကတိတစ္လံုးကို တန္ဖိုးမထားၾကတာလဲ။ ကတိေပးတယ္ဆိုတာ လိမ္ညာလွည့္ျဖားနည္း တစ္မ်ိဳးလား"
စာသင္တာ ခဏနားတဲ့အခ်ိန္ ကေလးက ကြၽန္မမ်က္၀န္းကို တည့္တည့္ႀကည့္ၿပီးေမးလာတယ္။
"ဟမ္....ဘာျဖစ္လို႔လဲကေလးရ"
"ကြၽန္ေတာ္ ဆယ္တန္းကို စတက္ခါစမွာ အေဖနဲ႔အေမရယ္ေလ..။ ကြာ႐ွင္းၾကေတာ့မယ္တဲ့။ သူတို႔ကြာ႐ွင္းၾကမယ္ဆိုေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ငိုယိုၿပီး မကြာ႐ွင္းဖို႔ေတာင္း ပန္တယ္။ အေဖနဲ႔အေမသာ ကြာ႐ွင္းရင္ ကြၽန္ေတာ္ ဆယ္တန္းကို မေျဖေတာ့ဘူးလို႔ေျပာခဲ့တာ။ အဲဒီတုန္းက အေဖေရာ အေမေရာ မကြာ႐ွင္းေတာ့ဘူးလို႔ ကတိေပးခဲ့ၾကတာ။ ဒါေပ မယ့္..."
ကေလးက မ်က္ေတာင္ ပုတ္ခတ္ပုတ္ခတ္ လုပ္ရင္း စကားဆက္ေျပာတယ္။
"အေဖနဲ႔အေမ ကြာ႐ွင္းခဲ့ၾကတယ္။ အိမ္ကေန အေမထြက္သြားခါနီးမွာ အေဖက`နင္ ငါ့ကို မခ်စ္လို႔ထြက္သြားတာ ငါ၀မ္းမနည္းဘူး။ ငါ့ဘ၀မွာ ငါ့သားတစ္ေယာက္လံုး ႐ွိေသးတယ္။ ငါ့ဘ၀က သားအတြက္ပဲ ျဖစ္ေစရမယ္´လို႔ ေျပာ ခဲ့တာ။ ႐ွစ္လေတာင္ မၾကာပါဘူး။ ေနာက္အိမ္ေထာင္ျပဳတယ္။ အေဖက သူ႔ရဲ႕ ပြဲ႐ုံလုပ္ငန္းေတြနဲ႔ မိုးလင္းမိုးခ်ဳပ္ အိမ္ကပ္တယ္ မ႐ွိဘူး။ ညျပန္လာရင္လည္း သူ႔ေနာက္မိ္န္းမနားမွာပဲ။ ကြၽန္ေတာ့္အတြက္ အေဖ့မွာ အခ်ိန္မ႐ွိဘူး။ ဖုန္းေန႔တိုင္း ဆက္မယ္လို႔ ကတိေပးသြားတဲ့ အေမက လည္း စင္ကာပူကေန တစ္လေနလို႔ ဖုန္းတစ္ခါ မဆက္ဘူး"
အို..ကေလးမ်က္၀န္းမွာ မ်က္ရည္စေတြ တြဲလြဲခိုေနပါလား။ မိဘေတြဆိုတာ သားသမီးေတြအတြက္ ျမင္းမိုရ္ေတာင္ဆိုေပမယ့္ အဲ့ဒီျမင္းမိုရ္ေတာင္ ၿပိဳလဲေတာ့ ေတာင္ေအာက္ေျခက ကေလးပဲ အပိခံရၿပီး မခ်ိမဆန္႔ ခံစားရ တယ္မို႔လား။ ကတိမတည္တဲ့ ကေလးရဲ႕မိဘေတြကို ကြၽန္မ မုန္းလိုက္တာ။ ကေလးအတြက္လည္း ကြၽန္မ စိတ္မေကာင္းဘူး။ ဒီေလာက္ လိမၼာေရးျခား႐ွိတဲ့ ကေလးရဲ႕ ဘ၀ကို ဘယ္ကံၾကမၼာ နတ္မင္းက ဒီလို္ျဖစ္ေအာင္ ေရးဆြဲ လိုက္တာလဲ။ အဲဒီကံၾကမၼာနတ္မင္းသာ ကြၽန္မအေ႐ွ႕ေရာက္လာရင္ စိတ္႐ွိလက္႐ွိ ဆြဲကုပ္ပစ္လိုက္မယ္။ ကေလး ကို ဘယ္လို စကားေတြနဲ႔ ေၿဖသိမ့္ေပးရမလဲ စဥ္းစားေနတုန္း ကြၽန္မပါးမွာ မ်က္ရည္ေတြ စီးက်လာတယ္။ ကြၽန္မရဲ႕ ဘယ္ဘက္ရင္အံုက စူးနစ္နာက်င္ လာၿပီး အသက္႐ွဴၾကပ္လာ ခဲ့တယ္။ ေခါင္းထဲမွာ တရိပ္ရိပ္ျဖစ္ၿပီး မူးလာတယ္။
"ဒါေပမယ့္ မမနဲ႔ ဆံုေတြ႕ခြင့္ေပးတဲ့ ဘုရား သခင္ကို ကြၽန္ေတာ္ ေက်းဇူးတင္တယ္။ မမကကြၽန္ေတာ့္ ဘ၀ကႏၱာရ ရဲ႕အိုေအစစ္ ပဲ။ မမကို ေက်းဇူးအရမ္းတင္တယ္"
#######################
ကေလးက ဒီေန႔စာမသင္ဘဲ ေက်ာက္ဆည္ၿမိဳ႕ထဲ ေလ်ွာက္လည္ခ်င္တယ္ဆိုလို႔ သူ႔အေဖကို ကြၽန္မ ဖုန္း ဆက္ေတာ့
"ရပါတယ္ဆရာမ။ ေန႔တိုင္း စာသင္ေနရင္ ၿငီးေငြ႔ေနမွာေပါ့။ ကြၽန္ေတာ္ ကားဒ႐ိုက္ဘာနဲကားတစ္စီး အျမန္လႊတ္ လိုက္မယ္"
ဒီလိုနဲ႔ ကေလးသြားခ်င္တဲ့ ေဇာ္ဂ်ီ ျမစ္ေဘးကို ေရာက္ခဲ့ရတယ္။ ေဇာ္ဂ်ီျမစ္ေရေတြက တသြင္သြင္ စီးဆင္းေနတယ္။ ျမစ္ကမ္းေဘးမွာ အတူတူထိုင္ေနတဲ့ အတြဲေတြကိုလည္း ေတြ႕ရတယ္။ ျမစ္ေရကို ျဖတ္ၿပီးတိုက္ခတ္လာ တဲ့ ေလျပည္ေလညင္းေတြေၾကာင့္ ကြၽန္မရဲ႕ ဆံစေတြက ေလထဲမွာ ၀ဲေနတယ္။
"ကဲ ေျပာပါဦး။ ေရႊသာေလ်ာင္းေတာင္ မတက္ဘဲ ဘာလို႔ ေဇာ္ဂ်ီျမစ္ေဘးကို လာခ်င္ရတာလဲ"
ကေလးရဲ႕မ်က္၀န္းေတြက တစ္ခုခုကို စိုးရြံ႕ေနသလိုပဲ။တစ္ခုခုကို ေျပာဖို႔ အားယူေနပံုရတယ္။ သက္ျပင္းေတြလည္း ခဏခဏ ခ်ေနတယ္။ ကေလးက အသက္ကို ၀၀႐ွဴသြင္းၿပီး
"မမ...ကြၽန္ေတာ့္ကို စိတ္မဆိုးပါနဲ႔။ မမကို ကြၽန္ေတာ္ ခ်စ္တယ္။ ဆယ္တန္းေအာင္ၿပီးမွ ဖြင့္ေျပာရင္ ေနာက္က်သြား မွာ စိုးလို႔ပါ။ စိတ္မဆိုးပါနဲ႔ေနာ္"
ကြၽန္မ လံုး၀ထင္မွတ္မထားတဲ့ စကားေတြပါ။ ကေလးအေပၚ အစ္မတစ္ေယာက္လို၊ မိခင္အရင္းတစ္ ေယာက္လို ၾကင္နာမႈေတြ ေပးခဲ့တဲ့အေပၚ ကေလးက သာယာသြားတာလား။ သူ႔ထက္ အသက္ ဆယ္ႏွစ္ ေက်ာ္ႀကီး တဲ့ ကြၽန္မကို ကေလးက ခ်စ္တယ္တဲ့လား။
"မမ စိတ္ဆိုးသြားၿပီလား။ စိတ္မဆိုးပါနဲ႔ေနာ္။ ကြၽန္ေတာ္ကို ျပန္ခ်စ္ပါမမရာ။ မမက ကြၽန္ေတာ့္ဘ၀ပါ"
ကြၽန္မလက္ကို ကိုင္ၿပီး သူလိုခ်င္တဲ့ အရာအတြက္ ကေလးက တတြတ္တြတ္ ေတာင္းဆိုေနတယ္။ ကေလး ရဲ႕မ်က္၀န္းေတြနဲ႔ ဆံုေတြ႔ခိုက္ ကြၽန္မ တစ္စံုတစ္ရာကို သတိထားမိလိုက္တယ္။ အိုး...ဘုရားသခင္။ အသက္သံုး ဆယ္အရြယ္ ကြၽန္မရဲ႕ရင္ေတြက ခုန္ေနပါလား။ ကြၽန္မကေရာ ကေလးကို ခ်စ္ေနတာလား။ ေလတိုက္တာ၊ သစ္ ရြက္ လႈပ္တာေတာင္ ရင္ခုန္တတ္တဲ့ ကေလးအရြယ္က ကြၽန္မကို ခ်စ္တယ္လို႔ ေျပာတာ အျပစ္မဟုတ္ေပမယ့္ ကြၽန္မလို အသက္သံုးဆယ္အရြယ္ ဆရာမက လူ႔က်င့္၀တ္ေတြကို ေစာင့္ထိန္း ရမယ္မို႔လား။
"ေျပာပါမမရဲ႕။ ကြၽန္ေတာ့္ကို ခ်စ္တယ္မို႔လား"
ကြၽန္မ ဘာျပန္ေျပာရမလဲကြယ္။ ေခါင္းထဲမွာ မိုက္ခနဲ ျဖစ္သြားေပမဲ့ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ တစ္ခုကို အျမန္ခ်လိုက္တယ္။
"ကေလး ဆယ္တန္းကို ဂုဏ္ထူးေတြ နဲ႔ေအာင္တဲ့ေန႔ ကေလးလိုခ်င္တဲ့ အေျဖကို မမေပးပါ့မယ္"
ကေလးမ်က္ႏွာမွာ အေပ်ာ္ေတြက ဖံုးမရဖိမရ ေပၚလြင္လာတယ္။
"တကယ္ေနာ္မမ။မမ မညာရဘူးေနာ္။ မညာဘူးလို႔ ကတိေပး။ လာ လက္သန္းခ်င္း ခ်ိတ္မယ္"
လက္သန္းေလး ေကြးကာေပးလာတဲ့ ကေလးရဲ႕လက္သန္းနဲ႔ကြၽန္မရဲ႕လက္သန္းကိုခ်ိတ္လိုက္ၿပီး
"ဒီေဇာ္ဂ်ီျမစ္ႀကီးကို မမ သက္ေသ တည္မယ္။ စိတ္ခ် ကေလး။ ဒီျမစ္ေရေတြ မခန္းေျခာက္သ၍ မမရဲ႕ကတိ မပ်က္ေစရဘူး"
##############
"မမမွာ ခ်စ္သူ႐ွိတယ္။ ကေလး ဆယ္တန္းကို ေျဖျဖစ္ေအာင္လို႔ မမလိမ္ခဲ့ရတာ"
ကြၽန္မရဲ႕စကားေတြက ဆယ္တန္းကို ဂုဏ္ထူးသံုးခုနဲ႔ေအာင္လို႔ ကြၽန္မဆီ ၀မ္းသာအားရ ေျပးလာတဲ့ ကေလးရင္ခြင္ကို ေဆာင့္ကန္လိုက္သလို ျဖစ္မွာ ကြၽန္မ သိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကေလးကို ေနျမင့္ေလ အ႐ူးရင့္ေလ မျဖစ္ေစခ်င္ပါဘူး။ ကေလးမ်က္၀န္းက မႈန္မိႈင္းသြားတယ္။
"မမ ကြၽန္ေတာ္ကို က်ီစားေနတာမို႔လား။ မမ ကြၽန္ေတာ့္ကို ေနာက္ေနတာမို႔လား။ ဟင္..ေျပာပါ မမရဲ႕။ ဒါ အမွန္ မဟုတ္ဘူး မို႔လား"
"ဒါ အမွန္တရားပဲကေလး။ မမ မလိမ္ဘူး"
ကေလးက ေခါင္းထပ္ခါထပ္ခါ ခါရင္း
"ဘာလဲ။ အေဖက သေဘာ မတူမွာ ေၾကာက္လို႔လား။ စိတ္ခ်ပါ မမရဲ႕။ ဆယ္တန္းေျဖၿပီးကတည္းက အေဖ့ကို ဒီကိစၥ ေျပာျပထားတာ။ ဆယ္တန္းေအာင္ရင္ သားသေဘာလို႔ အေဖကေျပာၿပီးသား"
"မဟုတ္ဘူးကေလး။မမက မမရဲ႕ခ်စ္သူနဲ႔ မၾကာခင္ လက္ထပ္ေတာ့မွာ"
ကေလးရဲ႕ မ်က္၀န္းက မ်က္ရည္ေတြ စီးက်လာတယ္။ကေလးက လက္ႏွစ္ဘက္ကို က်စ္ေနေအာင္ဆုပ္ရင္း တအိအိ ႐ိႈက္ငိုတယ္။
"မမေျပာေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ ဆယ္တန္းေအာင္ရင္ ကြၽန္ေတာ္လိုခ်င္တဲ့ အေျဖေပးမယ္ဆို။ မမရဲ႕ကတိေတြက ေဇာ္ဂ်ီ ျမစ္ေရေတြ ခန္းေျခာက္သြားမွ ေပ်ာက္ကြယ္မယ္ဆို။ လူအားလံုးက ဒီလို္ခ်ည္းပဲလား။ ဘာလို႔ ကြၽန္ေတာ့္ယံုၾကည္မႈကို အလြဲသံုးစား လုပ္ရတာလဲ။ ကြၽန္ေတာ့္အေပၚကို ဘာလို႔ ဒီလိုလုပ္ရတာလဲ။ အီး...ဟီး...ဟီး...။ မမ သိပ္ရက္စက္တယ္"
အျပစ္႐ွိသူမို႔ကေလး႐ဲ ႕မ်က္၀န္း ေတြကို ကြၽန္မ ရင္မဆိုင္ရဲခဲ့ဘူး။
"အေဖနဲ႔အေမ။ ၿပီးေတာ့ မမ။ အားလံုးက လူလိမ္ေတြ။ လုပ္ရက္လိုက္တာဗ်ာ။”
"မမ စိတ္မေကာင္းပါဘူး။ မမကို ခြင့္လႊတ္ပါကေလး။ မမကို တကယ္ ခ်စ္တယ္ဆိုရင္ ကေလးရဲ႕ဘ၀ကို တိုးတက္ေအာင္ ႀကိဳးစားပါ။ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ေနပါ။ အဲဒီ ကတိေတာ့ မမကိုေပးပါ"
ကေလးက နာက်ဥ္ေနတဲ့ မ်က္၀န္းေတြနဲ႔ ကြၽန္မကို ၾကည့္လာတယ္။
"ကြၽန္ေတာ္ ေခါင္းညိတ္လိုက္ရင္ မမ ေပ်ာ္မယ္မို႔လား။ကြၽန္ေတာ့္ဘ၀ကို ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ ေ႐ွ့ဆက္ပါ့မယ္လို႔ ကတိ သစၥာျပဳရဦးမွာလား။ ကတိေတြကေရာ ယံုၾကည္ရလို႔လား။ ဒီကိစၥအတြက္ တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္မွာ မမ ေနာင္တ မရပါေစနဲ႔"
####################
"တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္မွာ မမ ေနာင္တ မရပါေစနဲ႔"တဲ့လား ကေလးရယ္။ အခု မမရဲ႕ ရင္ထဲမွာ ေနဆယ္စင္း တစ္ၿပိဳင္နက္တည္း ထြန္းလင္းထားသလို ပူေလာင္ေနတာ ကေလးသိရဲ႕လား။ ကတိသစၥာတရားကို မ်က္ကြယ္ျပဳခဲ့လို႔ ဒဏ္ခတ္ခံခဲ့ရတာလား ကေလးရယ္။
"ဆရာမ စာသင္ေပးေနတဲ့ ကေလးေလးေလ။ ေဇာ္ဂ်ီ ျမစ္ထဲမွာ သူ႔ကိုယ္သူ ေရႏွစ္ၿပီး သတ္ေသသြားတယ္တဲ့။"မမ၊အေဖနဲ႔ အေမ ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ"ဆိုတဲ့ စာနဲ႔အတူ သူ႔ကိုယ္သူသတ္ေသေၾကာင္း စာကို ေရးထားခဲ့သတဲ့။ သူ႔အေဖက စာကိုေတြ႕ေတာ့ အျမန္လိုက္သြားေပမယ့္ အခ်ိန္ေႏွာင္းသြားတယ္တဲ့။ ျမစ္ကမ္းေဘး ေအာက္ေျခက ေက်ာက္တံုးမွာ သူ႔ကိုယ္သူ ႀကိဳးနဲ႔တုပ္ၿပီး သတ္ေသ သြားတာတဲ့"
ရပ္ကြက္ထဲက လူတစ္ဦး သယ္ယူလာတဲ့ အဲ့ဒီသတင္းဆိုးကို ျကားရေတာ့ ကြၽန္မ မူးလဲသြားခဲ့တယ္။ ကြၽန္မ သတိရလာေတာ့ ေဆးရံုေပၚ ေရာက္ေနၿပီ။ ကြၽန္မရဲ႕ေဘးမွာ အေဖရယ္ ညီမေလးရယ္ ေမာင္ေလးရယ္က ငိုေနၾက တယ္။
"ႏွလံုးေရာဂါသည္ ငါ့သမီးေလး။ မိသားစုကို လုပ္ေကြၽးေနတဲ့ ငါ့သမီးေလး အျဖစ္ဆိုးလွခ်ည္လား"
"ေမာင္ေလးနဲ႔ ညီမေလးကို ထၾကည့္ပါဦးလားမမရဲ႕။ ေမာင္ေလးနဲ႔ညီမေလးကို ထၾကည့္ပါဦးလား၊ အီး...ဟီး..ဟီး.."
ကြၽန္မလက္နဲ႔ သူတို႔မ်က္ရည္ေတြကို သုတ္ေပးလိုက္ေပမယ့္ သူတို႔ပါးကို ထိလို႔မရဘူး။ ကြၽန္မ ေသဆံုးသြား တာလား။ ဟင့္အင္း။ ဒီကိစၥက ကြၽန္မအတြက္ သိပ္ၿပီး အေရးမႀကီးပါဘူး။ ဒီအခ်ိန္မွာ ကြၽန္မအလိုခ်င္ဆံုးက အခ်ိန္ေတြ ေနာက္ျပန္လွည့္ဖို႔ပဲ။ အခ်ိန္ေတြသာ ေနာက္ျပန္လွည့္ခြင့္ရခဲ့ရင္ေလ...။ ဘယ္သူ႔ကိုမွ ဂ႐ုမစိုက္ဘဲ ကေလးလို ခ်င္တဲ့ အေျဖကို ကြၽန္မ ေပးလိုက္မယ္။ အသက္သံုးဆယ္အထိ မိသားစု တာ၀န္ေတြပိေနလို႔ ရင္ခုန္ဖို႔ အခ်ိန္ မ႐ွိခဲ့ တာ။ ယင္ဖိုေတာင္ မသန္းဖူးတာေတြ ကေလးကို ေျပာျပရမယ္။ ၿပီးေတာ့ ကေလးကို သိပ္ခ်စ္ေၾကာင္း ေျပာျပလိုက္ မယ္။ အခုအခ်ိန္မွာ ကေလးနဲ႔ အျမန္ေတြ႕ခ်င္တယ္။ ကေလး မသိတဲ့ အေၾကာင္းအရာေတြကို ကြၽန္မ ေျပာျပခ်င္ ေသးတယ္။
ဆယ္တန္းေအာင္စာရင္း မထြက္ခင္ညက ကေလးရဲ႕ အေဖ မမဆီလာသြားတာ ကေလးသိရဲ႕လား။အသက္အရြယ္ အရမ္းကြာတဲ့အျပင္ ဆင္းရဲတဲ့မမနဲ႔ ကေလးကို သေဘာမတူေၾကာင္း ေျပာသြားတာ ကေလးသိရဲ႕လား။ မမက အႀကီးပီပီ ဆင္ျခင္တံု တရားနဲ႔ ေနာက္ဆုတ္ေပးဖို႔ ေတာင္းဆိုသြားတာ ကေလးသိရဲ႕လား။
ကေလးကို စာသင္ၿပီး ငါးလအၾကာမွာ ေလျဖတ္ေနတဲ့ မမရဲ႕အေဖ အေရးေပၚျဖစ္လို႔ ကေလးရဲ႕အေဖက ေငြမ်ားစြာ ထုတ္ေပးခဲ့ရတာကိုေရာ ကေလးသိရဲ႕လား။ ကေလးက မမကိုခ်စ္တယ္လို႔ ေျပာတဲ့ေန႔က မမရင္ေတြတုန္လာၿပီး သတိ လစ္မလို ျဖစ္သြားခဲ့တာေရာ ကေလးသတိထားမိခဲ့ရဲ႕လား။ မမက ေန႔တိုင္းေန႔တိုင္း ႏွလံုးအားေဆးေတြ ေသာက္ေနရတဲ့ ႏွလံုးေရာဂါသည္ ဆိုတာေရာ ကေလးသိရဲ႕လား။ ဒီစကားေတြကို ကေလးသိေအာင္ ေျပာျပခ်င္လိုက္တာ။ ဒီအခ်ိန္ ကေလး ေဇာ္ဂ်ီျမစ္ေဘးမွာ ႐ွိမယ္မို႔လား။ ကေလးကို မမ ဘယ္ေလာက္ခ်စ္ေၾကာင္း ေဇာ္ဂ်ီျမစ္ႀကီးကို သက္ေသတည္ၿပီး ေျပာျပမယ္ေနာ္။
ေဇာ္ဂ်ီျမစ္ေဘးကို မမ ေျပးလာေနၿပီ။
ဟမ္စိုင္း(ေဆး\မန္း)
Youth မဂၢဇင္း
မတ္ ၂၀၁၆
No comments:
Post a Comment