*** အာဖရိက သို႔ ဗုဒၵသာသနာ ျပန္႔ပြါးျပီ ***

အာဖရိကတိုက္၊ ယူဂန္ဒါ ႏိုင္ငံငယ္ေလးက ခရစ္ယာန္မိသားစုမွာ Steven ကို၁၉၆၆-ခုႏွစ္ကဖြားျမင္ခဲ့တာပါ။ သူဟာ ငယ္ငယ္က ဘာသာတရားဆိုလို႔ ခရစ္ယာန္နဲ႔အစၥလာမ္ ၂-ခုတည္းသာရွိတယ္လို႔ ထင္ခဲ့တာပါ။ ၁၀ ေက်ာ္သက္အ႐ြယ္ေရာက္မွအိႏၵိယႏိုင္ငံမွာ ေဂါတမ ဆိုတဲ့ ပုဂၢိဳလ္တစ္ဦး ေပၚထြန္းခဲ့ဖူးေၾကာင္းကိုနာမည္ေလာက္သာ ၾကားဖူးခဲ့သူပါ။ အ႐ြယ္ေရာက္လာတဲ့ အခါမွာ သူဟာအိႏၵိယႏိုင္ငံကို ႏိုင္ငံျခားပညာသင္ သြားခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီမွာ ထိုင္းလူမ်ိဳးရဟန္းေတာ္ ၂-ပါးနဲ႔
ခင္မင္ခဲ့ၿပီး ဗုဒၶဝါဒကို အနည္းငယ္ေလ့လာခြင့္ရခဲ့ပါတယ္။ ထိုင္းဘုန္းေတာ္ႀကီး ၂-ပါး မရွိေတာ့တဲ့ေနာက္ပိုင္း သူဟာ ဗုဒၶဝါဒကိုဆက္လက္ေလ့လာဖို႔ သိပ္ၿပီး စိတ္ဝင္စားခဲ့တယ္။ အဲဒီမွာ သူကတိဗတ္ဘုန္းေတာ္ႀကီး ဒလိုင္းလားမားရွိရာကို သြားေရာက္ အ႐ိုအေသေပးခဲ့ပါတယ္။ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ ထိုင္းႏိုင္ငံမွာ ေလ့လာဖို႔ဆံုးျဖတ္ၿပီးစားဝတ္ေနေရးအတြက္ ႏိုင္ငံျခားသား ခရီးသြားေတြမ်ားတဲ့ ေဒသတစ္ခုမွာဒိုင္ဗင္ပစ္၊ ေရကူး နည္းျပလုပ္ခဲ့ပါတယ္။ သူ႔ဘဝဟာအတိုင္းအတာတစ္ခုျပည့္ျပည့္စံုစံု ေနခဲ့ရပါတယ္။

သူဟာေလာကီဥစၥာျပည့္စံုမႈေတြ မွာ ဘယ္လိုမွ မေမြ႔ေလ်ာ္ႏိုင္ေတာ့တဲ့ ေနာက္ပိုင္းလက္ရွိအလုပ္ကို စြန္႔လႊတ္ၿပီး အမိခင္ႏိုင္ငံကို ျပန္သြားခဲ့ပါတယ္။မိသားစုနဲ႔ ေဆြမ်ိဳးေတြက သူ႔ကို ခရီးေဆာင္အိပ္ႀကီးသယ္ေဆာင္ၿပီး ျပန္လာမဲ့ေအာင္ျမင္တဲ့ စီးပြားေရး သမားႀကီးအျဖစ္ ေမွ်ာ္လင့္ခဲ့ၾကတာပါ။သူ႔ကိုတကယ္ေတြ႔လိုက္ရေတာ့ ဗုဒၶဘာသာစာအုပ္ေတြနဲ႔ ဒိုင္ဗင္ပစ္၊ ေရးကူးရာမွာသံုးတဲ့ ပစၥည္းေတြသယ္လာတဲ့ ဆံပင္ရိတ္ထားတဲ့ေယာဂီတစ္ေယာက္ျဖစ္ေနတာကိုေတြ႔လိုက္ရတယ္။ အျခားလူေတြအတြက္ေတာ့ ေရကူးစရာ ပင္လယ္မရွိ တရားေဆြးေႏြးစရာဗုဒၶဘာသာဝင္ မရွိတဲ့ ႏိုင္ငံကို ဒါေတြသယ္လာတယ္ ဆိုေတာ့ ထူးဆန္းေနၾကတယ္။ထိုင္းႏိုင္ငံက ျပည့္စံုတဲ့ ဘဝကို စြန္႔ပစ္ခဲ့ေတာ့အခ်ိဳ႕က မင္းစိတ္မွမွန္ေသးရဲ႕လား ဆရာဝန္ျပပါလားလို႔ ေနာက္ၾကတယ္။ သူကေတာ့ တရားစာအုပ္ေတြဖတ္တရားအားထုတ္နဲ႔သာ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ေနခဲ့တယ္။ (သူမရွိေတာ့တဲ့ ေနာက္ပိုင္းမွာသူအလုပ္၊လုပ္ခဲ့တဲ့ အပန္းေျဖစခန္းေလးဟာ ဆူနာမီဒဏ္ ခံလိုက္ရေတာ့ခင္မင္ရင္းႏွီးသူေတြ မ်ားစြာ႐ုတ္တရက္ေသဆံုးသြားတဲ့ သတင္းကိုၾကားခဲ့ရတယ္။ဆရာေတာ္အေလာင္ လ်ာတြက္လည္း သံေဝဂယူစရာေတြ ျဖစ္ခဲ့ပါလိမၼယ္။(ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ သာသနာျပဳဖို႔ လူျဖစ္လာတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ျဖစ္တာေၾကာင့္နတ္ေကာင္းနတ္ျမတ္ေတြမ်ား ေစာင့္ေရွာက္ေနသလားလို႔ေတြးမိေသးတယ္။)

အခ်ိဳ႕ေသာ ေဆြမ်ိဳးေတြက ဆိုရင္ စာအုပ္ေတြအားလံုးမီး႐ိႈ႕ဖ်က္ဆီးပစ္ဖို႔နဲ႔ ဘိုင္ဘယ္တစ္မ်ိဳးတည္းကိုသာထိုင္ဖတ္ေနဖို႔၊ သူ႔ကို ခရစ္ယာန္ဘာသာဝင္ ျပန္ျဖစ္လာဖို႔စည္း႐ံုးၾကေသးတယ္။ သူ႔ကို အခ်ိဳ႕ကလည္း ဆိတ္ကေလး၊ ၾကက္ကေလးေတြ စားဖို႔လက္ေဆာင္အျဖစ္ေပးၿပီး ႀကိဳဆိုၾကတယ္။ ဗုဒၶဘာသာဝင္ျဖစ္လာတဲ့ ေယာဂီလူငယ္Steven က အေကာင္ေတြ သတ္တာကို မလိုလားေတာ့ဘူး။ အထူးသျဖင့္ သူ႔အတြက္သတ္မွာကို လံုးဝ မျဖစ္ေစခ်င္ဘူး။ဗုဒၶဘာသာဝင္ မရွိတဲ့ေဒသမွာသူဟာတစ္ဦးတည္း တရားအားထုတ္ေနတယ္။ တိုင္ပင္စရာမိတ္ေဆြနဲ႔ နည္းခံစရာဆရာမရွိတဲ့ဘဝမွာ သူမေနႏိုင္ေတာ့ဘူး။ ပိုမိုျပည့္စံုတဲ့ အမွန္တရားကိုရွာေဖြဖို႔ သူဟာ အမိေျမကို ေနာက္တစ္ႀကိမ္စြန္႔ခြာရျပန္တယ္။ေတာင္အေမရီကား ေျမာက္အေမရီကားမွာ ဝိပႆနာတရားေတြ အားထုတ္ခဲ့တယ္။ TathagataMeditation Center TMC မွာ တရားအားထုတ္ခြင့္ရတယ္။

ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့သူဟာ ရဟန္းဝတ္ဖို႔ကို ဆံုးျဖတ္လိုက္တယ္။ TMC စင္တာကပဲဗီယက္နာမ္ဆရာေတာ္ေတြ၊ ျမန္မာဆရာေတာ္ႀကီးေတြရဲ႕ ေက်းဇူးနဲ႔သာကီဝင္မင္းမ်ိဳးမွ ရဟန္းျပဳသြားေသာ သိဒၶတၳေဂၚတမ ဘုရားရွင္ရဲ႕သားေတာ္အျဖစ္ကို ရယူခဲ့တယ္။ ဗုဒၶရကၡိတ ဘြဲ႔ေတာ္နဲ႔ ျမင့္ျမတ္ေသာ ရဟန္းဘဝကို ခံယူလိုက္တယ္။ရဟန္းျပဳၿပီးတဲ့ ေနာက္ပိုင္း ဆရာေတာ္ဟာ အိႏၵိယႏိုင္ငံေတာင္ၾကားေဒသတစ္ခုမွာ တရားအားထုတ္ေနရရင္ ေကာင္းမလား၊ အမိေျမကိုဓမၼမ်ိဳးေစ့ခ်ေပးရရင္ ေကာင္းမလားလို႔ အေတြး ၂-မ်ိဳးဝင္လာတယ္။ျမန္မာဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး ဦးပ႑ိတက ယူဂန္ဒါ ႏိုင္ငံမွာ သာသနာျပဳဖို႔ကိုအားေပးေတာ္မူခဲ့တယ္။ အေမရိကန္လူမ်ိဳး အခ်ိဳ႕ကေတာ့ ဗုဒၶဘာသာဝင္ တစ္ဦးမွမရွိတဲ့ေဒသမွာ ရဟန္းတပါးအျဖစ္ ေနဖို႔ မလြယ္ကူႏုိင္ေၾကာင္းစားဖို႔ေနဖို႔ပင္ အခက္အခဲရွိႏိုင္ေၾကာင္းေတြကို ေျပာၾကေသးတယ္။ေနာက္ဆံုးေတာ့ ဆရာေတာ္အရွင္ ဗုဒၶရကၡိတဟာ အမိေျမကို ျပန္ၿပီး ဗုဒၶသာသနာျပဳဖို႔ ဆံုးျဖတ္လိုက္တယ္။

အမိေျမကို မျပန္ခင္ အိႏၵိယ၊ ျမန္မာ၊သိရီလကၤာႏိုင္ငံေတြကို အလည္အပတ္သြားေရာက္ခဲ့ေသးတယ္။ သိရီလကၤာႏိုင္ငံဘာသာေရး အဖြဲ႔အစည္းတစ္ခုက သူ႔အျပန္လမ္းအတြက္ ဗုဒၶ႐ုပ္ပြားဆင္းတုေတာ္၂-ဆူထဲက တစ္ဆူကို လက္ေဆာင္အျဖစ္ ယူသြားဖုိ႔ ေပးလိုက္တယ္။ သူကလည္းအ႐ြယ္ႀကီးမားတဲ့ ႐ုပ္ပြားေတာ္ကို ယူဖို႔ဆံုးျဖတ္ခဲ့တယ္။ဗုဒၶဆင္းတုေတာ္ႀကီးကို ေလယာဥ္နဲ႔ သယ္ေဆာင္ရာမွာ ကင္ညာႏိုင္ငံအေရာက္အခက္အခဲေတြနဲ႔ ႀကံဳခဲ့ရတယ္။ ဘုန္းေတာ္ႀကီးကို မဖူးျမင္ဖူးတဲ့ လူေတြကသူ႔ကို အထူးအဆန္း ျဖစ္ေနၾကတယ္။ ေဒသခံ Maasai လူမ်ိဳးစုတစ္ခုရဲ႕ဝတ္စားဆင္ယင္မႈနဲ႔ ဆင္တူေနလို႔ Maasai မဟုတ္ဘဲ ေထရဝါဒ ဗုဒၶဘာသာဝင္ရဟန္းေတာ္တစ္ပါးျဖစ္ေၾကာင္းကို ရွင္းျပခဲ့ရတယ္။အိမ္ျပန္ေရာက္လိုက္ေတာ့ မိခင္ျဖစ္သူက တအံ့တၾသျဖစ္ရတယ္။သားရဟန္းကိုၾကည့္ၿပီး Steven မွဟုတ္ရဲ႕လားလို႔ ေမးေသးတယ္။ဟုတ္မွန္ေၾကာင္း ေျပာျပေတာ့ မယ္ေတာ္ႀကီးဟာ သားျဖစ္သူကို အိမ္အေရာက္ျပန္ပို႔ေပးေသာ God ကို ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္း ေျပာေသးတယ္။ သားျဖစ္သူကေတာ့သူ႔ကို အိမ္ေရာက္ေအာင္ ျပန္လည္ပို႔ေဆာင္ေပးေသာ ဘုရားသခင္ဆိုတာလံုးဝမရွိေၾကာင္း ေကာင္းေကာင္းနားလည္ေနတယ္။ ဒါေပမဲ့ အေမျဖစ္သူစိတ္အေႏွာင္အယွက္ မျဖစ္ေစခ်င္လို႔ ဘာမွ မေျပာပဲေနခဲ့တယ္။ဗုဒၶဆင္းတုေတာ္ႀကီးနဲ႔ သဃၤန္းဝတ္ႀကီးနဲ႔ အိမ္မွာၾကာၾကာေနလို႔မသင့္ေတာ္တာေၾကာင့္ ဗုဒၶဘာသာဘုန္းႀကီးေက်ာင္းေလး ျဖစ္လာေအာင္အားထုတ္ရတယ္။ အေမရိကန္ႏိုင္ငံTMC စင္တာက ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးေတြ ေက်းဇူးနဲ႕ယူဂန္ဒါ ႏိုင္ငံမွာ ပထမဆံုးေသာ ေထရဝါဒ ဗုဒၶဘာသာ စင္တာတစ္ခုကိုဖြင့္လစ္ႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။သတင္းသံုးရာ၊ ဆြမ္းခံရာ၊ အစစ နားမလည္သူေတြမ်ားလို႔ အခက္အခဲအမ်ိဳးမ်ိဳးေတြ႔ရပါတယ္။

ျမန္မာျပည္က ပါလာတဲ့ သံဃာေတာ္မ်ားကိုင္တဲ့ ယပ္ကို တင္းနစ္ကစားနည္းတစ္မ်ိဳးအတြက္ ဘတ္တန္လို႔ထင္သူေတြ၊ သပိတ္ကိုဗုံးထင္သူေတြ၊ ေဘာလံုးထင္သူေတြဝတ္စားဆင္ယင္မႈကိုၾကည့္ၿပီးတိုင္းရင္းေဆးေရာင္းတဲ့ Maasai ထင္သူေတြ စသျဖင့္ အမ်ိဳးမ်ိဳးေသာအခက္အခဲေတြ ရွိခဲ့ပါတယ္။ ဆြမ္းခံထြက္လို႔ ဆြမ္းေလာင္းရေကာင္းမွန္းသိသူကလည္း မရွိသေလာက္ ရွားခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဆရာေတာ္ကေတာ့ ဖိနပ္မပါေခ်ဗလာနဲ႔ ႀကိဳးစားၿပီး ဆြမ္းခံထြက္ခဲ့ပါတယ္။ ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့လက္လႈပ္မွ ပါးစပ္လႈပ္ရတဲ့ ဆင္းရဲသားမ်ားကေတာင္ ဆြမ္းလွဴဖို႔ သဒၶါတရားေတြျဖစ္လာၾကပါတယ္။အေမရိကန္ႏိုင္ငံမွာရွိတဲ့ မိတ္ေဆြအခ်ိဳ႕ရဲ႕ အဆက္အသြယ္နဲ႔ယူဂန္ဒါႏိုင္ငံမွာ ေနထိုင္ေနၾကတဲ့ ထိုင္းမိသားစုေတြ၊ သိရီလကၤာမိသားစုေတြရဲ႕ လိပ္စာကို ရခဲ့ပါတယ္။ မယ္ေတာ္ႀကီးကိုပါ အတူတကြအဆိုပါ မိသားစုေတြဆီကို ႂကြခဲ့ပါတယ္။ ထိုင္းလူမ်ိဳးေတြကစုေပါင္းဖြင့္ထားတဲ့ စားေသာက္ဆိုင္ကို ေရာက္ခဲ့ပါတယ္။ ေထရဝါဒပံုစံစနစ္တက် သဃၤန္း႐ံုထားတဲ့ဆရာေတာ္ကို ဖူးေျမွာ္ရလို႔ ထိုင္းလူမ်ိဳးေတြဟာဆြမ္းကိုလည္းေလာင္းလွဴၾက ႐ိုေသစြာ ရွိခိုး ကန္ေတာ့ၾကတာေတြ႔ေတာ့မယ္ေတာ္ႀကီးက အလြန္တရာ အံ့ၾသခဲ့ပါတယ္။ သိရီလကၤာလူမ်ိဳးကလည္းစက္႐ံုတစ္ခုရဲ႕ ပိုင္ရွင္ အရပ္ျမင့္ျမင့္ လူႀကီးလူေကာင္းတစ္ေယာက္ပါ။ဆရာေတာ္ကို ျမင္တာနဲ႔ ဗုဒၶဝါဒီတို႔ ထံုးစံအတိုင္း႐ိုေသစြာရွိခိုးကန္ေတာ့ပါတယ္။

အဲဒီအခ်ိန္မွာ မယ္ေတာ္ႀကီးရဲ႕စိတ္ခံစားမႈသဒၶါတရားကို ျမင္လို႔ ဆရာေတာ္က လက္်ာေတာ္ရံ အရွင္သာရိပုတၱရာရဲ႕ မယ္ေတာ္ႀကီး ခၽြတ္ခန္းကို သတိရခဲ့ပါတယ္။ ထိုင္းလူမ်ိဳးေတြက ဆိုရင္ယူဂန္ဒါႏိုင္ငံမွာ ဆရာေတာ္ သီတင္းသံုးသေ႐ြ႕ ဆြမ္းအဖို႔ကိုတာဝန္ယူပါရေစလို႔ ေလွ်ာက္ထားလိုက္ပါေသးတယ္။အိမ္ကို ျပန္ေရာက္ေတာ့ တစ္ခ်ိန္တုန္းက ခရစ္ယာန္ဘာသာဝင္ျဖစ္ခဲ့ၿပီးေလာေလာဆယ္အေနအားျဖစ္ အစၥလာမ္ဘာသာဝင္ျဖစ္ေနခဲ့သည္မွာ ၁၀-ႏွစ္ခန္႔ၾကာၿပီျဖစ္ေသာ မယ္ေတာ္ႀကီဟာ ဗုဒၶဆင္းတုေတာ္ရဲ႕ တင့္တယ္လွတဲ့႐ူပကာယတေတာ္ကို ၾကည္ညိဳတတ္ၿပီျဖစ္ေၾကာင္း နဲ႔ ဗုဒၶဝါဒကို ေလ့လာလိုေၾကာင္းသားရဟန္းေျပာပါတယ္။ သားျဖစ္သူက တရာဓမၼေတြ ေဟာျပလို႔ မယ္ေတာ္၊ႏွစ္မေတာ္နဲ႔ ေယာက္ဖ၊ တူ/တူမ မ်ားအျပင္ မိတ္ေဆြအခ်ိဳ႕နဲ႔ အနည္းငယ္ေသာယူဂန္ဒါ ႏိုင္ငံသားေတြဟာ သရဏဂံုသံုးပါးနဲ႔ ငါးပါးေသာ နိစၥသီလတို႔ကိုတည္ေဆာက္သူ ဗုဒၶရဲ႕တပည့္သာဝကမ်ား ဗုဒၶဘာသာဝင္မ်ားျဖစ္လာၾကပါတယ္။ အခုေတာ့အာဖရိကတိုက္ရဲ႕ ရတနာေျမ ျဖစ္ေသာ ယူဂန္ဒါႏိုင္ငံ the Pearl of Africa မွာဗုဒၶဝါဒဟာ စတင္လို႔ အျမစ္တြယ္ခဲ့ပါၿပီ။

ဆရာေတာ္ဟာ ဂ်ပန္ႏိုင္ငံမွာ က်င္းပတဲ့ အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာ ဗုဒၶဘာသာညီလာခံႀကီးကိုလည္း ယူဂန္ဒါႏိုင္ငံေတာ္ ကိုယ္စားျပဳအေနနဲ႔ ပထမဆံုးတတ္ေရာက္ခြင့္ရခဲ့ပါတယ္။King Oyo of Tooro ယူဂန္ဒါႏိုင္ငံက Tooroေဒသရဲ႕ဘုရင္ေလး Oyo ဟာလည္း ဆရာေတာ္နဲ႔အတူ အစည္းအေဝးကို တတ္ေရာက္ခဲ့ပါတယ္။မၾကာေသးခင္က ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ သီတဂူဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးဦးေဆာင္က်င္းပခဲ့တဲ့ ေထရဝါဒဗုဒၶဘာသာ တကၠသိုလ္ေပါင္းစံုအစည္းအေဝးႀကီးကိုလည္း တတ္ေရာက္ခဲ့ပါတယ္။ယူဂန္ဒါႏိုင္ငံ Kampalaၿမိဳ႕ေတာ္က University of Makere ရဲ႕ဖိတ္ၾကားခ်က္ေၾကာင့္ေဟာေျပာပြဲတစ္ခုကို ေဟာေျပာခဲ့ရပါတယ္။အေမရိကန္ႏိုင္ငံ မဆာခ်ဴးဆက္တကၠသိုလ္မွာလည္း အခါအားေလ်ာ္စြာ ေဟာေျပာမႈေတြ ျပဳလုပ္ပါတယ္။ အဲဒါေတြကေတာ့ဆရာေတာ္ရဲ႕ ေအာင္ျမင္မႈေတြပါပဲ။၂၀၀၉ ခုႏွစ္အတြင္း ဆရာေတာ္ရဲ႕ဆက္လက္လုပ္ေဆာင္ဖြယ္ ခရီးစဥ္နဲ႔ လုပ္ငန္းစဥ္ေတြကိုေတာ့ ဒီမွာေလ့လာႏိုင္ပါတယ္။

Uganda Buddhist CentrePlot 31, Garuga Road, Bulega, Entebbe P.O.Box 16650, Kampala, UGANDA

Telephone: +256-(0)414-662203 Mobile phone: +256-(0)782-159985

E-mail : ugandabuddhistcentre@gmail.com

Web site: http://www.ugandabuddhistcentre.org/

[စာၾကြင္း။ ။စစ္ကုိင္း၊ သီတဂူ ဗုဒၶတကၠသုိလ္ ႏုိင္ငံတကာ ေထရဝါဒဗုဒၶဘာသာ တကၠသိုလ္ေပါင္းစံု အစည္းအေဝးႀကီး တြင္ဦးဇင္းႏွင္႔ ထုိဆရာေတာ္ ဆုံျဖစ္ခဲ႔ပါသည္။ဆရာေတာ္၏ေျပာျပခ်က္အရ အာဖရိကမွာ ဆရာေတာ္၏ စြမ္းေဆာင္မူေၾကာင္႔ေထရဝါဒဗုဒၶဘာသာ၀င္ လူဦးေရ ေလးဆယ္ေက်ာ္ရွိသြားျပီျဖစ္ေၾကာင္းသိခဲ႔ရပါသည္။]

အရွင္၀ရသာမိ