"သစ္ခြပန္းအေၾကာင္း (All About Orchids)

ကမာၻ႔ပန္းေလာကတြင္ တန္ဖိုးအထားဆုံး၊ ေဈးအမ်ားဆုံး ေပးရေသာ ပန္းမ်ိဳးသည္။ ျမန္မာစာေပတို႔၌ 'ပင္ဆင့္ပန္းပ်ံ'ဟု တင္စားေခၚေဝၚၾကေသာ သစ္ခြပန္းမ်ိဳး ျဖစ္ေလသည္။ ေရွးျမန္မာမင္းမ်ားလက္ထက္က သစ္ခြပန္းတစ္မ်ိဳးျဖစ္ေသာ သဇင္ပန္းကို 'ပန္းမ်ားဘုရင္'ဟု ၿခီးက်ဴး ေခၚေဝၚၾကၿပီးလွ်င္ ေတာ္ဝင္ပန္းျမတ္အျဖစ္ သတ္မွတ္ထား၍ ေပၚဦးေပၚဖ်ား သဇင္ေတာ္မ်ားကို ဘုရင္မင္းျမတ္ထံ ဆက္သသည့္အခါ ေ႐ႊထိုး၍ သိုင္းႏွင့္ က်ိဳင္းႏွင့္ ဝန္းရံဆက္သရေလသည္။ အေနာက္နိုင္ငံမ်ားတြင္ မ်ိဳးေကာင္း၍ ရွားပါးေသာ သစ္ခြပန္း တစ္အုံတစ္ဖြဲ႕ကို ေငြေပါင္း ေထာင္ေသာင္း ခ်ီ၍ ေပးဝယ္ၾကသည္။

ထိုနိုင္ငံမ်ားတြင္ သစ္ခြပန္း လက္ေဆာင္ေပးလွ်င္ စိန္ေ႐ႊရတနာမ်ား လက္ေဆာင္ေပးျခင္းထက္ပင္ မ်က္ႏွာ ပြင့္လန္းေပေသးသည္။ ထိုမွ်ေလာက္ အျမတ္တနိုးထားဖြယ္ရာ၊ မက္ေမာၾကဖြယ္ရာ ေကာင္းေအာင္လည္း အခ်ိဳ႕သစ္ခြပန္းမ်ား သည္ ထူးကဲလွပ၏။ ႏုးညံ့ေသာ ပြင့္ဖတ္ ပြင့္ခ်ပ္၊ သိမ္ေမြ႕တင့္ဆန္းေသာ အေရာင္အေသြး၊ သင္းပ်ံ့ယဥ္ေက်းေသာရနံ႕တိုျဖင့္ ျဖည့္စုံၾကေပသည္။ အခ်ိဳ႕ သစ္ခြပန္းမ်ားသည္ ေရာင္စုံလိပ္ျပာကေလးမ်ားႏွင့္ ယိုးမွားဖြယ္ရာ ပုံပန္းသဏၭာန္ အေရာင္အေသြး လွပယဥ္ေက်း ၾကေပသည္။ သစ္ခြပင္တို႔သည္ ေအာကီေဒစီအီးမ်ိဳးရင္းတြင္ ပါဝင္၍ အပင္ေလာက၌ မ်ိဳးစိတ္မ်ိဳးျပား အမ်ားဆုံးေသာ္ အပင္မ်ိဳးျဖစ္သည္။သစ္ခြထက္ မ်ိဳးစိတ္ပိုမ်ားျပားေသာ အပင္ႏွစ္မ်ိဳးသုံးမ်ိဳးခန႔္သာလွ်င္ အပင္ေလာကတြင္ ရွိေတာ့သည္ဟု ဆိုၾကသည္။ ယေန႕အထိ ကမာၻေပၚတြင္ သစ္ခြမ်ိဳးစိတ္ေပါင္း ၁၂ဝဝဝ ေက်ာ္ခန႔္ ရွိေန၍ တစ္ႏွစ္ထက္တစ္ႏွစ္လည္း တိုးတက္မ်ားျပားလွ်က္ ရွိေလသည္။

#ကမာၻေပၚတြင္ ေအးလြန္းေသာေဒသ၊ ပူလြန္းေသာေဒသမ်ားမွလြဲလွ်င္ ကမာၻ႔အေရွ႕ျခမ္း အေနာက္ျခမ္း ႏွစ္ျခမ္းလုံး၌ပင္ သစ္ခြပင္မ်ား ေပါက္ေရာက္သည္။ အပူပိုင္းဇုံႏွင့္ အပူေလ်ာ့ပိုင္း ေဒသမ်ား၌ ေပါက္ေရာက္ေသာ သစ္ခြမ်ိဳးတို႔သည္ 'စိမ့္ႀကီးၿမိဳင္ႀကီး၊ ရိပ္ႀကီးေတာေတာင္၊ ေနေရာင္မခံ၊ ပန္းပ်ံပင္ဆင့္၊ ေျမႏွင့္ရန္ဖက္' ဟူေသာ စာဆိုႏွင့္အညီ ေျမ၌မေပါက္ဘဲ မ်ားေသာအားျဖင့္ အရိပ္ အာဝါသေကာင္းေသာ သစ္ပင္ႀကီးငယ္တို႔၏ ပင္လုံးပင္စည္ႏွင့္ အကိုင္းအခက္မ်ား၌ တြယ္ကပ္ ေပါက္ေရာက္သျဖင့္ သစ္ခြဟူေသာ အမည္ႏွင့္လည္း လိုက္ေလ်ာၾကေပသည္။ သမပိုင္းေဒသမ်ားတြင္ မူ မ်ားေသာအားျဖင့္ သစ္ခြမ်ိဳးတို႔သည္ ႐ုကၡေဗဒအလိုအရ အပူပိုင္းေဒသေပါက္ သစ္ခြမ်ားႏွင့္ မ်ိဳးရင္းခ်င္းတူေသာ္လည္း ေျမ၌ေပါက္ၾကသည္။ အပူပိုင္းႏွင့္ အပူေလ်ာ့ပိုင္း ေဒသမ်ားတြင္လည္း ေျမေပါက္သစ္ခြမ်ိဳး အေတာ္အတန္ေတြ႕ရသည္။ျမန္မာနိုင္ငံတြင္ ဂမုန္း(ပမုန္း)ဟု အခ်ိဳ႕ေခၚေဝၚၾကေသာ အပင္အခ်ိဳ႕သည္ ေျမေပါက္သစ္ခြမ်ိဳးဝင္ မ်ားျဖစ္ၾကသည္။ ႐ုကၡေဗဒအလိုအားျဖင့္ ဆိုခဲ့သည့္အတိုင္း ပင္ကပ္သစ္ခြႏွင့္ ေျမေပါက္သစ္ခြမ်ိဳးတို႔အျပင္ သက္မဲ့ပစၥည္းမ်ား၌ တြယ္ကပ္ေပါက္ေရာက္တတ္ေသာ သစ္ခြမ်ိဳးတို႔လည္းရွိေသးသည္။ ထိုသစ္ခြမ်ိဳးတို႔ မွာမူ ႐ုကၡေဗဒႏွင့္ စပ္လ်ဥ္းေသာ စူးစမ္းေလ့လာမႈ ျပဳရန္မွတစ္ပါး ေျပာပေလာက္ေအာင္ လွပျခင္း အသုံးဝင္ျခင္းစေသာ ထူးျခားမႈမရွိေခ်။ ပင္ကပ္သစ္ခြႏွင့္ ေျမေပါက္သစ္ခြ ႏွစ္မ်ိဳးႏွစ္စားတြင္လည္း ေျမေပါက္သစ္ခြမ်ိဳးတို႔သည္ ပင္ကပ္သစ္ခြမ်ိဳးတို႔ကဲ့သို႔ အခိုင္လိုက္ အပြင့္မ်ားစြာပြင့္ေသာ အမ်ိဳးအစား နည္းပါးၿပီးလွ်င္ အပြင့္သုံးပြင့္မွ ေလးပြင့္ခန႔္သာ ပြင့္တတ္ၾကသည္။ အပြင့္နည္းသေလာက္ အဖူး အပြင့္ပို၍ ႀကီးမားၾကရာ အခ်ိဳ႕အပြင့္မ်ားသည္ လက္ဖက္ရည္ပန္းကန္လုံး ခန႔္ ပမာဏ ရွိၾကေလသည္။ ပင္ကပ္ႏွင့္ေျမေပါက္ဟူ၍ ခြဲျခားထားေသာ္လည္း ႐ုကၡေဗဒအမည္ျဖင့္ မ်ိဳးခြဲ အမည္တူမ်ားရွိသည္။ အေနာက္နိုင္ငံမ်ား၌ ေက်ာ္ၾကားေသာ 'ဖိနပ္သစ္ခြ' အမည္ရွိ အပင္သည္ ေျမေပါက္သစ္ခြမ်ိဳးျဖစ္၍ ပဖီယိုပီဒီလမ္ႏွင့္ ဆစ္ပရီဒီယမ္မ်ိဳးခြဲမ်ားတြင္ ပါဝင္ေလသည္။ သို႔ေသာ္ သစ္ခြမ်ိဳးတို႔တြင္ ပင္ကပ္ သစ္ခြမ်ိဳးတို႔သည္သာလွ်င္ အဖိုးတန္၍ အေရးပါၾကေလသည္။

#အပင္ေလာကတြင္ ပင္ကပ္သစ္ခြတို႔၏ ဓေလ့စရိုက္ သည္ ပို၍စိတ္ဝင္စားဖြယ္ေကာင္းသည္။ သစ္ပင္ႀကီး ငယ္တို႔၌ တြယ္ကပ္ေပါက္ေရာက္ၾကေသာ္လည္း ယင္းတို႔သည္ မိမိတို႔၏ စားေရရိကၡာ အတြက္ ယင္းတို႔မွီခိုရာ သစ္ပင္ႀကီးငယ္တို႔မွ ရယူျခင္း မျပဳၾကေပ။ အ႐ြက္မ်ားရွိ အစိမ္းေရာင္ ျဒဗ္သည္ ေလထဲ၌ရွိေသာ ကာဗြန္ဒိုင္ေအာက္ဆိုက္ဓာတ္ကို ေနေရာင္ျခည္ ျဖင့္ ကာဗိုဟိုက္ဒရိတ္သၾကား ခ်က္လုပ္သည္။ အျခား အာဟာရ ဓာတ္မ်ားကို သစ္ေခါက္၊ သစ္သား၊ အ႐ြက္ စသည္ကို ေဆြးေျမ့ ေစေသာ မွိုမ်ားမွ မိမိတို႔ခ်က္လုပ္ေသာ ကာဗိုဟိုက္ဒရိတ္သၾကားႏွင့္ လဲလွယ္ယူေပသည္။ သဘာဝ အေလ်ာက္ သစ္ခြအေစ့ငယ္မ်ား ေပါက္ေရာက္ ႀကီးထြားရာတြင္မူ ကာဗိုဟိုက္ဒရိတ္ သၾကားမ်ားကို မွိုမ်ားထံမွ ရယူေလသည္။

#သစ္ခြပန္းတို႔၏ အေနအထားသည္ ထူးျခား၍ မ်ိဳးစပ္ ယွက္ေပးေသာ လိပ္ျပာ၊ ပိတုန္း စသည္တို႔အား အကူအညီျဖစ္ေစသည္။ အပြင့္တို႔သည္ ဝတ္ဆံ အဖို၊ အမ ႏွစ္မ်ိဳးလုံးပါရွိၿပီးလွ်င္ ေယဘုယ်အားျဖင့္ ပြင့္ဖတ္သုံးခု ပြင့္ခ်ပ္သုံးခု ပါရွိသည္။ ပြင့္ဖတ္တစ္ခုသည္ အျခားပြင့္ဖတ္ ပြင့္ခ်ပ္မ်ား လွပသည္ထက္ ပိုမိုလွပထူးျခားသည္။ ပုံပန္းသဏၭာန္တြင္၎၊ အဆင္အေသြးတြင္၎ ပို၍ထူးကဲ လွပၿပီးလွ်င္ ပန္းပြင့္တစ္ခုလုံးတြင္ လိပ္ျပာ၊ ပ်ားေကာင္ႏွင့္ ပိတုန္းတို႔ကို အဆြဲေဆာင္နိုင္ဆုံးေသာ အစိတ္အပိုင္းျဖစ္သည္။ ထိုပြင့္ဖတ္ကို 'ႏႈတ္ခမ္းဟု' ေခၚသည္။ ထိုႏႈတ္ခမ္း၏ ပုံသဏၭာန္သည္ တစ္ခါတစ္ရံ ႀကိဳးျပားႏွင့္တူသည္။ တစ္ခါတစ္ရံ အိတ္ကေလးႏွင့္တူသည္။ တစ္ခါတစ္ရံ ခြက္ကေလးႏွင့္ တူသည္။ အာက်ယ္၍ အနားတြန႔္မ်ားလည္း ရွိတတ္ေလသည္။

ထိုအပြင့္၌ နားလာေသာ ပိုးေကာင္မ်ားကို အပြင့္၏ အတြင္းပိုင္းရွိ ပန္းဝတ္ရည္ရွိရာသို႔ ထိုပြင့္ဖတ္က လမ္းၫႊန္ျပ သကဲ့သို႔လည္း ရွိသည္။ ပိုးေကာင္ကေလးမ်ားသည္ ထိုပြင့္ဖတ္၏ အေနအထားအားျဖင့္ ပန္းဝတ္ရည္ရွိရာသို႔ ဝင္ေရာက္ၾကေလသည္။ သစ္ခြမ်ိဳးတို႔၏ ထူးျခားခ်က္မွာ ေထာင္ေပါင္းမ်ားစြာေသာ ဝတ္မႈံမ်ားပါရွိသည့္ ဝတ္မႈံဆဲတို႔သည္ တစ္သီးတစ္ျခားစီ မရွိၾကဘဲ ပူးကပ္ သိပ္သည္းစြာရွိၾကၿပီးလွ်င္ အစုအခဲျဖစ္ေန၍ ယင္းကို ပိုလင္းနီးယားဟု ေခၚသည္။ ပိုလင္းနီး ယား တို႔သည္ သစ္ခြအမ်ိဳးအစားကို လိုက္၍ သစ္ခြတစ္ပြင့္လွ်င္ ႏွစ္ခုမွ ရွစ္ခုအထိ ပါရွိတတ္ရာ မ်ားေသာ အားျဖင့္ ႏွစ္ခုပါေလ့ရွိ္သည္။ ယင္းတို႔သည္ ေစးကပ္ကပ္ေနသည္။ သစ္ခြပြင့္တို႔၏ သဘာဝအေလ်ာက္ တည္ရွိေနေသာ အေနအထားေၾကာင့္ ပ်ား၊ ပိတုန္းႏွင့္ ပိုးေကာင္ငယ္တို႔ ဝတ္ရည္ေသာက္သုံးၿပီး၍ ျပန္အထြက္တြင္ ပိုလင္းနီးယားတွို႔ႏွင့္ ထိခိုက္မိကာ ယင္းတို႔သည္ ပိုးေကာင္ကေလးမ်ားတြင္ ကပ္ပါ သြားေလသည္။ထိုပိုလင္းနီးယားကပ္ပါသြားေသာ ပိုးေကာင္ကေလးမ်ားသည္ ပြင့္မွ တစ္ပြင့္၊ တစ္ပင္မွ တစ္ပင္သို႔ လူးလာ ကူးသန္းၾကျခင္းျဖင့္ မ်ိဳးစပ္ယွက္ျခင္းကို ျဖစ္ေပၚေစသည္။ ပိုလင္းနီးယားတြင္ ဝတ္မႈံအစုအခဲ ပါဝင္သျဖင့္ မ်ိဳးစပ္ယွက္ျခင္းသည္ ေအာင္ျမင္သည္သာ ျဖစ္ေလသည္။ ယင္းသို႔ျဖင့္ ပိုးေကာင္ကေလးမ်ား၊ လိပ္ျပာ၊ ပ်ားေကာင္၊ ပိတုန္းစသည္တို႔သည္ အမွတ္မထင္ သဘာဝအေလ်ာက္ မ်ိဳးစပ္ျခင္းကို ျပဳေသာေၾကာင့္ သဘာဝ မ်ိဳးစပ္ သစ္ခြမ်ား ေပၚေပါက္ခဲ့ေလသည္။ အပူပိုင္းဇုံေဒသ သစ္ခြမ်ိဳးတို႔သည္ မ်ားေသာအားျဖင့္ သဘာဝမ်ိဳးစပ္သစ္ခြမ်ား ျဖစ္ၾကသည္။ ပိုးေကာင္ကေလးမ်ားႏွင့္ ပ်ားေကာင္၊ ပိတုန္း စသည္တို႔က သဘာဝနည္းျဖင့္ မ်ိဳးစပ္၍ သစ္ခြပန္းမ်ိဳး တိုးပြါးေစသျဖင့္သာ သစ္ခြ ပန္းမ်ိဳးမ်ားစြာ ပြါးမ်ားခဲ့သည္ မဟုတ္ေပ။ ပန္းဝိဇၨာ၊ ပန္းပါရဂူတို႔ကလည္း သိပၸံနည္း အမ်ိဳးမ်ိဳးျဖင့္ ကိတၱိမမ်ိဳးစပ္ျခင္းကိုေဆာင္႐ြက္ၾကေလရာ အလြန္ဆန္းၾကယ္လွပေသာ သစ္ခြမ်ိဳးစိတ္ မ်ိဳးျပားတို႔သည္ တိုးပြါးလာခဲ့ေလသည္။

#သစ္ခြမ်ိဳးတို႔ကို ေတာင္အေမရိကသစ္ခြမ်ိဳးႏွင့္ အေရွ႕အိႏၵိယကြၽန္းစုသစ္ခြမ်ိဳးဟူ၍ အုပ္စုႏွစ္ခု ခြဲထားၾကသည္။ ပထမ သစ္ခြမ်ိဳးတို႔သည္ ေျမာက္အေမရိကေတာင္ပိုင္း နိုင္ငံမ်ားႏွင့္ ေတာင္အေမရိက နိုင္ငံမ်ားတြင္ အေလ့က်ေပါက္သည္။ ေတာင္အေမရိကအုပ္စုဝင္ ကက္တလီယာမ်ိဳးခြဲမွ သစ္ခြမ်ိဳးတို႔သည္ လူႀကိဳက္ အမ်ားဆုံးႏွင့္ အဖိုးတန္ဆုံးျဖစ္ၾကသည္။ မ်ိဳးစိတ္ႏွင့္ မ်ိဳးျပားလည္း အမ်ားဆုံး ျဖစ္သည္။ ထိုသစ္ခြမ်ိဳးတို႔သည္ ေတာင္အေမရိကတိုက္ နိုင္ငံမ်ား၌ အမ်ားဆုံးေပါက္သည္။ ထိုျပင္ လီလီယာ၊ အြန္ဆစ္ယမ္၊ အိုဒြန္တိုဂေလာ့ဆမ္၊ မီလတိုးနီးယား အစရွိေသာ ေတာင္အေမရိက အုပ္စုဝင္ နာမည္ေက်ာ္ သစ္ခြမ်ိဳးခြဲမ်ားလည္း ရွိေပေသးသည္။ အေရွ႕အိႏၵိယကြၽန္းစု အုပ္စုဝင္ သစ္ခြမ်ိဳးတို႔သည္ အာရွတိုက္ေတာင္ပိုင္းနိုင္ငံမ်ားႏွင့္ ဩစေၾတးလီးယားတိုက္ တြင္ ေပါက္ေရာက္သည္။ ထိုအုပ္စုထဲတြင္ ဒင္ဒရိုဗီယမ္ မ်ိဳးခြဲဝင္ သစ္ခြတို႔သည္ အေရး အပါဆုံးျဖစ္သည္။ ထိုသစ္ခြမ်ိဳးကို အေရွ႕အိႏၵိယကြၽန္းစု၊ အာသံျပည္နယ္၊ ျမန္မာနိုင္ငံႏွင့္ ဩစေၾတး လီးယားနိုင္ငံတို႔တြင္ ေတြ႕ရသည္။ ေဖာလီေနာ့ပဆစ္မ်ိဳးခြဲဝင္ သစ္ခြတို႔သည္ အလြန္လွပ၍ ရွားပါး သျဖင့္ အဖိုးတန္သည္။ လွပေသာေရာင္စုံငွက္ကေလးမ်ားႏွင့္ သဏၭာန္တူသည့္ အမ်ိဳးအစားမ်ားလည္း ပါရွိသည္။ ဖိလစ္ပိုင္ကြၽန္းစု၊ ျမန္မာနိုင္ငံႏွင့္ ယိုးဒယားနိုင္ငံတို႔တြင္ ေပါက္ေရာက္သည္။ အေရွ႕အိႏၵိယ ကြၽန္းစု သစ္ခြမ်ိဳးဝင္ အျခားမ်ိဳးခြဲတို႔မွာ ဗန္ဒါ၊ ဆင္ဗစ္ဒီယမ္၊ ဆီေလာ့ဂ်ီနီ၊ ရီနန္းသီးရာ စသည္တို႔ ျဖစ္ၾကေလသည္။

ကမာၻတြင္ ထူးဆန္းလွပေသာ အဖိုးတန္သစ္ခြမ်ိဳးစုံ ရွိေသာ နိုင္ငံသည္ ေျမာက္အေမရိကတိုက္ ေတာင္ပိုင္းရွိ မကၠဆီကိုနိုင္ငံ ျဖစ္သည္။ ထိုနိုင္ငံ၏ ေတာေတာင္ေသလာ ေရတံခြန္စိမ့္စမ္းႏွင့္ လွ်ိုေျမာင္ေခ်ာက္ကမာၻးႀကီးမ်ားတြင္ အဖိုးတန္၍ လွပေသာ သစ္ခြမ်ိဳး၊ ပုံပန္းသဏၭာန္ ထူးေထြ ဆန္းျပားေသာ သစ္ခြမ်ိဳးတို႔ အေရာင္အေသြးစုံ၊ မ်ိဳးစိတ္မ်ားျပား အစုံရွိသျဖင့္ သစ္ခြပန္းေလာကတြင္ ထိုနိုင္ငံသည္ နာမည္ ႀကီးလွေပသည္။ အေရွ႕နိုင္ငံမ်ားတြင္ နာမည္ေက်ာ္ သစ္ခြပန္းမ်ား ေပၚထြက္ရာတိုင္းျပည္တို႔မွာ အင္ဒိုနီးရွားႏွင့္ ဖိလစ္ပိုင္နိုင္ငံတို႔ ျဖစ္ၾကသည္။ အင္ဒိုနီးရွားနိုင္ငံတြင္ ဗန္ေဒါင္းညီလာခံျပဳလုပ္ခဲ့ ေသာ ဗန္ေဒါင္းၿမိဳ႕ အနီးရွိ ဗိုဂိုဥယ်ာဥ္သည္ ကမာၻေက်ာ္ သစ္ခြ အဆန္းအျပားမ်ားႏွင့္ သဘာဝသစ္ခြ အလွအပမ်ား ေပၚထြက္၍ နာမည္ေက်ာ္ၾကားလွေပသည္။ ထိုဥယ်ာဥ္မွ ႏွစ္စဥ္ သစ္ခြပန္းအဆန္းမ်ားကို ကိတၱိမ မ်ိဳးစပ္ ထုတ္လုပ္ခဲ့ရာ ဗန္ေဒါင္းညီလာခံအၿပီးတြင္လည္း ထိုဥယ်ာဥ္မွ မ်ိဳးစပ္ ထုတ္လုပ္ခဲ့သည္။ ဖိလစ္ပိုင္နိုင္ငံႏွင့္ ဟဝိုင္းယန္းကြၽန္းစုမွ သစ္ခြဥယ်ာဥ္တို႔သည္လည္း ေက်ာ္ၾကားေလသည္။

သစ္ခြပန္းမ်ားသည္ တန္ဖိုးရွိသျဖင့္ ကမာၻ႔ပန္းေလာကတြင္ အထူးတလည္ စိုက္ပ်ိဳးျပဳစုၾကသည္။ ကမာၻ႔နိုင္ငံႀကီးမ်ားတြင္ သစ္ခြပန္းစိုက္ပ်ိဳးေရးကို ေငြအရင္းအႏွီး သိန္းသန္းခ်ီ၍ လုပ္ငန္းႀကီး တစ္ခုအေနျဖင့္ လုပ္ကိုင္ၾကသည္။ သစ္ခြပန္းအမ်ိဳးအစားအလိုက္၊ ယင္းတို႔ ႏွစ္သက္ေသာရာသီဥတု၊ အပူအေအး၊ အာဟာရႏွင့္ ပတ္ဝန္းက်င္မ်ိဳးကို ရရွိေလေအာင္ ဖန္မွန္အေဆာက္အအုံမ်ား၊ အပူေငြ႕ ေပးထားနိုင္ေသာ အေဆာက္အအုံမ်ားျဖင့္ စံနစ္တက် စိုက္ပ်ိဳးထားေသာေၾကာင့္ သစ္ခြပန္းမ်ား အစဥ္သျဖင့္ ဖူးပြင့္ေနေသာ သစ္ခြဥယ်ာဥ္ႀကီးမ်ားကို ဖန္တီးနိုင္ၾကသည္။ ထိုေၾကာင့္ ထိုနိုင္ငံႀကီး မ်ားတြင္ မင္းစိုးရာဇာ သူေဌးသူႂကြယ္ အထက္တန္းစားမ်ားသည္ ပြဲလမ္းသဘင္ ေန႕ႀကီးရက္ႀကီးမ်ား၊ အထိမ္းအမွတ္ေန႕မ်ား၊ ေမြးေန႕မ်ားတြင္ အဆိုပါသစ္ခြဥယ်ာဥ္၊ ပန္းၿခံ၊ ပန္းဆိုင္မ်ား၌ မိမိတို႔ အလိုရွိေသာ သစ္ပန္း သစ္ခြပင္တို႔ကို အပြင့္အေရာင္ႏွင့္တကြ ေငြႀကိဳတင္ေပး၍ မွာထားၾကသည္။ အလိုရွိေသာေန႕ရက္တြင္ မွာထားသည့္ သစ္ခြပန္း အေရာင္အတိုင္းရရွိ၍ အဖူးအပြင့္ႏွင့္ တကြ မွန္ေသတၱာတြင္ ထည့္ၿပီးလွ်င္ တစ္ဦးမွတစ္ဦးသို႔ လက္ေဆာင္ေပးနိုင္ၾကေလသည္။

သစ္ခြပန္းစိုက္ပ်ိဳးရာဌာနႀကီးမ်ားတြင္ ဓာတ္ခြဲ႐ုံ ႀကီးမ်ား အႀကီးအက်ယ္ထားရွိၿပီးလွ်င္ ႏွစ္စဥ္ သစ္ခြပန္း အသစ္အဆန္း အလွအပမ်ားကို တီထြင္မ်ိဳးစပ္ျခင္းမ်ား ျပဳလုပ္၍ ကမာၻသို႔ေရာင္းခ်ခဲ့ရာ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စု၊ ကာလီဖိုးနီးယားျပည္နယ္ရွိ သစ္ခြဥယ်ာဥ္ႀကီးတစ္ခုမွာ ၁၉၆၂ ခုႏွစ္ထဲတြင္ သစ္ခြမ်ိဳးစပ္အဆန္း ၃ဝ ေက်ာ္ ထုတ္လုပ္နိုင္ခဲ့သည္။ ထိုကဲ့သို႔ သစ္ခြစိုက္ပ်ိဳး ျပဳစုေရးကို ႀကီးႀကီးက်ယ္က်ယ္ ေဆာင္႐ြက္ၾကသည့္ နိုင္ငံမ်ားမွာ (၁) အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စု (၂) ဗရာဇီ (၃) ကေနဒါ (၄)အဂၤလန္ (၅) ေဟာ္လန္(နယ္သာလန္) ဗဲလဂ်ီယမ္(၇) ျပင္သစ္ႏွင့္ (ဂ) ဂ်ာမနီတို႔ျဖစ္၍ အေရွ႕နိုင္ငံမ်ားတြင္ (၉) အိႏၵိယ (၁ဝ) သီဟိုဠ္ (၁၁) ယိုးဒယား (၁၂) စကၤာပူ (၁၃) အင္ဒိုနီးရွား (၁၄) ဖိလစ္ပိုင္ႏွင့္ (၁၅) ဩစေၾတးလီးယားတို႔ ျဖစ္ၾကေလသည္။ ျမန္မာနိုင္ငံအရပ္ရပ္ အနယ္နယ္တို႔၌ စိမ္းႀကီး ၿမိဳင္ႀကီး၊ ရိပ္ႀကီးေတာေတာင္တို႔တြင္သာမက လူႏွင့္နီးစပ္ေသာ ေျမျပန႔္ေဒသမ်ား၏ သစ္ေတာမ်ား၌ပင္ သစ္ခြအမ်ိဳးမ်ိဳးတို႔ သဘာဝအေလ်ာက္ ေပါက္ေရာက္ၾကသည္ကို ေတြ႕ရသည္။ သို႔ေသာ္ ရွမ္းျပည္နယ္၊ ကခ်င္ျပည္နယ္၊ တနသၤာရီႏွင့္ ရခိုင္ရိုးမစေသာ ေတာင္ကုန္းေဒသမ်ား၌ အလြန္လွပေသာ သစ္ခြမ်ိဳးမ်ားအပါအဝင္ သစ္ခြမ်ိဳးတို႔ကို ပို၍ အမ်ားအျပား ေတြ႕ရသည္။ အထူးသျဖင့္ ရွမ္းျပည္နယ္ႏွင့္ ခ်င္းတြင္းျမစ္ဝွမ္း တို႔တြင္ သစ္ခြအလြန္ေပါ သည္။ စိုစြတ္ေသာ ရာသီဥတု ရွိ၍ ေျမျပင္ အျမင့္ေပ ၄၂ဝဝ မွ ေပ ၅ဝဝဝ ရွိေသာ ေတာင္ကုန္းေဒသတို႔၌ သစ္ခြမ်ား ပိုမို ျဖစ္ထြန္းေလသည္။ သို႔ေသာ္ တစ္ေနရာ တစ္ေဒသတည္းတြင္ သစ္ခြမ်ိဳးတို႔ အစုံအလင္ေပါက္ျခင္းကိုမူ ေတြ႕ရခဲေပသည္။ ေမၿမိဳ႕ ႐ုကၡေဗဒ ဥယ်ာဥ္ သည္ ျမန္မာနိုင္ငံတြင္ သစ္ခြ အစုံဆုံး၊ အမ်ားဆုံး ျဖစ္သည္။ သစ္ေတာဌာနခြဲ၏ လက္ေအာက္ခံျဖစ္သျဖင့္ ဌာနဆိုင္ရာ စုေဆာင္းျခင္းတို႔ေၾကာင့္ ျမန္မာနိုင္ငံသစ္ခြမ်ိဳးစုံ ၏ စံျပဥယ်ာဥ္ပမာ ျဖစ္ခဲ့သည္။ ဒုတိယကမာၻစစ္ မတိုင္မီက ထိုဥယ်ာဥ္တြင္ ျမန္မာသစ္ခြ မ်ိဳးစိတ္ေပါင္း ၃ဝဝ နီးပါးႏွင့္ အပင္ေပါင္း ၄ဝဝဝ ေက်ာ္ ရွိခဲ့ဖူးေလသည္။စစ္အတြင္းက စစ္ေဘးဒါဏ္ေၾကာင့္ ပ်က္စီးခဲ့ရာ ယခု ျပန္လည္စုေဆာင္း ျပဳစုဆဲ ျဖစ္ေလသည္။

ျမန္မာနိုင္ငံ အရပ္ရပ္မွ ေပးပို႔၍ ေမၿမိဳ႕ ႐ုကၡေဗဒ ဥယ်ာဥ္၌ စုေဆာင္းမိသမွ်ေသာ သစ္ခြမ်ိဳးခြဲတို႔ မွာ (၁) ဆင္ဗစ္ဒီယမ္ (၂)ေအးရီးဒီး (၃)ဒင္ဒရိုဗီယမ္ (၄)ဗန္ဒါ (၅)အ႐ြန္ဒီးနား (၆)ဗာလဗိုဖီလစ္ (၇)ကာလန္းသီ (၈)ဆီေလာ့ဂ်ီနီ (၉)ပဖီယိုပီဒီလမ္ (၁ဝ)ရီနန္းသီရာ (၁၁)သူနီးယား စသည္တို႔ျဖစ္၍ မ်ိဳးစိတ္ေပါင္း ၁ဝဝ ေက်ာ္ခန႔္ရွိေလသည္။ ယင္းတို႔တြင္ ေျမေပါက္သစ္ခြမ်ိဳး တို႔လည္း ပါဝင္သည္။ ျမန္မာနိုင္ငံသို႔လာေရာက္၍ သစ္ခြမ်ိဳးတို႔ကို ေလ့လာသုေတသနျပဳခဲ့ေသာ အဂၤလိပ္လူမ်ိဳး ႐ုကၡေဗဒ ပါရဂူႀကီး ကင္းဒမ္ဝဒ္က ျမန္မာနိုင္ငံ၌ သစ္ခြမ်ိဳးစိတ္ေပါင္း ၁ဝဝဝ မွ ၁၅ဝဝ အထိရွိ၍ မလႅာယု ကြၽန္းဆြယ္တြင္ ၈ဝဝ ခန႔္ ရွိသည္ဟု ဆိုေလသည္။ ျမန္မာနိုင္ငံတြင္ သစ္ခြမ်ိဳးတို႔ ေပါလွေသာ္လည္း သစ္ခြပန္းစိုက္ပ်ိဳးေရးကို လုပ္ငန္းတစ္ရပ္အေနျဖင့္ စိုက္ပ်ိဳး လုပ္ကိုင္ျခင္း နည္းပါးခဲ့သည္။ မ်ားေသာအားျဖင့္ ျမန္မာသစ္ခြတို႔သည္ တစ္ႏွစ္တစ္ႀကိမ္ မွ်သာ ဖူးပြင့္ၾက၍ ရာသီဥတုႏွင့္ ေရေျမေဒသေ႐ြးေသာ သစ္ခြမ်ိဳးတို႔သာလွ်င္ မ်ားျပားသျဖင့္ ျပဳစု စိုက္ပ်ိဳးရသည့္စရိတ္ႏွင့္ မကာမိသည့္ အေၾကာင္းမ်ားလည္း ပါဝင္ေပမည္ဟု ယူဆရသည္။ ထို႔ျပင္ သစ္ခြအေရာင္းအဝယ္ မဖြံ႕ၿဖိဳးျခင္းတြင္ သစ္ခြမ်ိဳးတို႔၏ ႐ုကၡေဗဒအမည္တို႔ကို သိရွိတတ္ကြၽမ္းသူနည္းျခင္း၊ ျပည္တြင္းအေရာင္းအဝယ္ မရွိျခင္း၊ စိုက္ပ်ိဳးေရး၌ ကြၽမ္းက်င္မႈမရွိျခင္း၊ မ်ိဳးစပ္ျခင္း၌ ကြၽမ္းက်င္မႈမရွိျခင္း တို႔လည္း ပါဝင္သည္ဟု အခ်ိဳ႕က ထင္ျမင္ၾကသည္။

သို႔ရာတြင္ မၾကာလွေသးေသာ ႏွစ္မ်ားမွ စတင္၍ ေမၿမိဳ႕ရွိ သစ္ေတာဌာနခြဲ၏ သစ္ခြဥယ်ာဥ္ႏွင့္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ မဂၤလာဒုံရွိ သစ္ေတာဌနခြဲ၏ သစ္ခြဥယ်ာဥ္တို႔တြင္ သစ္ခြအမ်ိဳးမ်ိဳးတို႔ကို စံနစ္တက် ျပဳစုစိုက္ပ်ိဳးကာ နိုင္ငံျခားသို႔ တင္ပို႔လွ်က္ ရွိၾကေလၿပီ။ ေၾကာ့ေမာ့ လွပယဥ္ေက်းေသာ သစ္ခြပန္းတို႔ကို ခုံမင္ျမတ္နိုး တန္ဖိုးထားၾကသျဖင့္ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စု သည္ ႏွစ္စဥ္ ေဒၚလာ ေသာင္း သိန္းႏွင့္ ခ်ီ၍ တန္ဖိုးရွိေသာ သစ္ခြပန္းမ်ိဳးတို႔ကို ေတာင္အေမရိက နိုင္ငံမ်ားမွ၎၊ အေရွ႕အိႏၵိယကြၽန္းစုမွ၎၊ ဖိလစ္ပိုင္ကြၽန္းစုမွ၎ မွာယူတင္သြင္း ေရာင္းခ်ၾကသည္။ အခ်ိဳ႕ဥေရာပနိုင္ငံမ်ား၌ လည္း ယင္းသို႔ပင္ နိုင္ငံျခားမွ သစ္ခြမ်ိဳး အဆန္းအျပား တို႔ကို တန္ဖိုးေငြ အေျမာက္အမ်ားေပး၍ တင္သြင္းၾကသည္။ ယင္းသို႔ တန္ဖိုးထား၍ ေဈးေကာင္းရသျဖင့္လည္း သစ္ခြပန္းရွာေဖြသူတို႔သည္ ေတာနက္ရာ လွ်ိုေျမာင္အထပ္ထပ္ ကာဆီးရာ တို႔သို႔ ခရီးလမ္း၏ ၾကမ္းတမ္းမႈကို ပမာမထား၊ သားရဲတို႔၏ ေဘးအႏၲရာယ္ကို မမႈ၊ အဖ်ားအနာ ထူေျပာမႈကိုလည္း မ႐ြံ႕ဘဲ သက္စြန႔္ႀကိဳးပမ္း သစ္ခြအဆန္းကို အရွာထြက္ၾကသည္။ ေဗာ္နီယိုကြၽန္းကဲ့သို႔ ေဒသမ်ိဳးတြင္ သားစားလူရိုင္းတို႔၏ ေဒသသို႔ပင္ ခ်ဥ္းနင္းဝင္ေရာက္ သစ္ခြရွာခဲ့ၾကသည္။ ယင္းသို႔ သစ္ခြရွာသူမ်ားေၾကာင့္ သစ္ခြမ်ိဳး ျပဳန္းသြားမည့္ အေျခမေရာက္ေစရန္ ေတာင္အေမရိကတိုက္ အခ်ိဳ႕ နိုင္ငံမ်ားတြင္ သစ္ခြပင္ရွာေဖြေရးကို ဥပေဒထုတ္ကာ ပိတ္ပင္ခဲ့ၾကရသည္။ ျမန္မာနိုင္ငံတြင္လည္း မၾကာေသးမီက သစ္ခြစိုက္ပ်ိဳးေရး ေခတ္စားလာရာ သစ္ခြပင္ ရွာေဖြသူမ်ားသည္ သစ္ခြတစ္ပင္ရရွိေရး အတြက္ သစ္ပင္ႀကီးမ်ားကို စည္းမဲ့ကမ္မဲ့ ခုတ္လွဲျခင္း၊ ယင္းတို႔မလိုေသာ သစ္ခြပင္မ်ားကို အရမ္းမဲ့ ျဖဳန္းတီးပစ္ျခင္းတို႔ျဖင့္ သစ္ေတာမ်ားကို ဖ်က္ဆီးရာေရာက္ေအာင္ ျပဳၾကေသာေၾကာင့္ အစိုးရက သစ္ခြပင္ရွာေဖြျခင္းကို အမိန႔္ထုတ္ တားဆီးခဲ့ရေလသည္။ ျမန္မာ အိမ္တိုင္းလိုလို၌ သစ္ခြပင္ တစ္အုံစ၊ ႏွစ္အုံစကို သစ္တုံးတြင္ ကပ္၍ အိမ္တံစက္ၿမိတ္တြင္ ခ်ိတ္ဆြဲ၍၎၊ အိမ္အနီးအပါးရွိ သစ္ပင္တို႔၌ကပ္၍၎ စိုက္ပ်ိဳးၾကသည္ကို အေတြ႕ရမ်ားသည္။

အစိုက္မ်ား၊ အသိမ်ား ၾကေသာ သစ္ခြမ်ားမွာ သဇင္(ဗာလဗိုဖီလမ္မ်ိဳး)၊ ေၾကာင္ၿမီးတူ(ရင္ကိုစတိုင္လစ္မ်ိဳး)၊ မိုးလုံးျပာ၊ မိုးလုံးမွိုင္း (ဗန္ဒါမ်ိဳး)၊ ရတနာေ႐ႊခက္(ဒင္ဒရိုဗီယမ္မ်ိဳး)၊ ခေမာက္ႀကိဳး(ဒင္ဒရိုဗီယမ္မ်ိဳး)၊ေမာက္ခန္းဝါ(ဒင္ဒရိုဗီယမ္မ်ိဳး)၊ ရိုးဆက္ႀကီး(ဗန္ဒါမ်ိဳး)၊ က်ားဗဟုန္း(ဂရမ္မက္ကိုဖိုင္လမ္မ်ိဳး)၊ သစ္ခြနီ (ရီနန္းသီရာမ်ိဳး)၊ သစ္ခြနီကေလး (အက္စကိုစင္တရမ္မ်ိဳး)၊ ၾကက္တူေ႐ြး(ေအးရီးဒီးမ်ိဳး)၊ စာကေလး (ေအးရီးဒီးမ်ိဳး)၊ ေ႐ႊတူေငြတူ(ဒင္ဒရိုဗီယမ္မ်ိဳး)၊ လက္တံရွည္၊သိုမဟုတ္ စလဲေထာ္ (ဒင္ဒရိုဗီယမ္မ်ိဳး) စသည္ တို႔ ျဖစ္ၾကေလသည္။ သစ္ခြမ်ိဳးတို႔ကို ဥတက္မ်ား ခြဲထုတ္၍၎၊ အသီးေတာင့္မွ အေစ့မ်ားကို ပ်ိဳး၍၎ စိုက္ၾကသည္။ အသီးေတာင့္သည္ ေျခာက္လာသည့္အခါ အလယ္မွ သုံးေျမ|ာင့္ကြဲ၍ ေထာင္ေပါင္းမ်ားစြာေသာ အေစ့မ်ား ထြက္က်သည္။ ထိုအေစ့မ်ားသည္ အလြန္ေသးငယ္သျဖင့္ ေလထဲတြင္ လြင့္ပါနိုင္ရာ ဤနည္းအားျဖင့္လည္း သစ္ခြမ်ိဳး ျပန႔္ပြါးေလသည္။

မ်ားေသာအားျဖင့္ သစ္ခြတို႔သည္ သစ္ခြဟူေသာ အမည္ႏွင့္ ေလ်ာ္ညီစြာ သစ္ပင္မ်ားတြင္ တြယ္ကပ္ေပါက္ ၾကသည္။ ယင္းတို႔သည္ တိုက္ရိုက္ အလင္းေရာင္ထက္ ပ်ံ့ႏွံ႕လာေသာအလင္းေရာင္ကိုႀကိဳက္ ႏွစ္သက္ၾက၍ တစ္မ်ိဳးႏွင့္တစ္မ်ိဳး ႀကိဳက္ႏွစ္သက္ပုံ ကြဲျပားသည္။ သစ္ခြနီ၊ ရိုးဆက္ႀကီးတို႔သည္ တိုက္ရိုက္အလင္းေရာင္ကို ႏွစ္သက္ၾက၍ သစ္ပင္႐ြက္အုပ္ ထိပ္ဖ်ား၌ ေပါက္ေရာက္ၾကသည္။ သရက္၊ သေဘၤာကုကၠိဳ၊ ကြၽန္း၊ အင္၊ သစ္ခ်၊ ထင္း႐ူး အစရွိသည့္ အပင္မ်ား၌ တြယ္ကပ္ေပါက္ေရာက္ျခင္း မ်ားျပား၍ သစ္ပင္အေခါက္ ေခ်ာေမြ႕ျခင္း၊ ၾကမ္းတမ္းျခင္းတို႔၌လည္း သစ္ခြတစ္မ်ိဳးႏွင့္တစ္မ်ိဳး ႏွစ္သက္ပုံ မတူေခ်။ သစ္ပင္မ်ား၌ တြယ္ကပ္ေပါက္ေရာက္ၾကေသာ္လည္း သစ္ခြပင္ အမ်ားအျပား စိုက္ပ်ိဳးလိုသူတို႔ အတြက္ ပန္းအိုးမ်ားျဖင့္ ထည့္၍ စိုက္ပ်ိဳးျခင္းသည္ ပို၍အဆင္ေျပသည္။ သစ္ခြပင္တို႔သည္ အျမစ္ကို ေလတိုက္ေနမွ သာလွ်င္ ရွင္သန္ႀကီးထြား၍ ဖူးပြင့္ၾကေလရာ ေရဆင္းေကာင္းၿပီးလွ်င္ အျမစ္မ်ား ေလရနိုင္ေစရန္ နံေဘး၌ပါ အေပါက္ပါေသာ ပန္းအိုးမ်ားျဖင့္ စိုက္ပ်ိဳး ၾကရသည္။ အခ်ိဳ႕ေသာ စိုက္ပ်ိဳးသူတို႔သည္ ေလဝင္ေပါက္ မ်ားမ်ားပါေသာ ဝါးျခင္း၊ သစ္သားျခင္း၊ ဝါးဗူးေတာင္းမ်ားျဖင့္ စိုက္ပ်ိဳးၾကေလ သည္။

ပန္းအိုးထဲ၌ ထည့္၍ စိုက္ပ်ိဳးသည့္အခါ အျမစ္မ်ား အိုးထဲ၌ ေခ်ာင္ေခ်ာင္ခ်ိခ်ိရွိ၍ ေလဝင္နိုင္ ရန္ အိုးျခမ္းကြဲမ်ား ခံေပးရသည္။ အခ်ိဳ႕ကမူ အုတ္က်ိဳး အပိုင္းအစမ်ားကို ထည့္ေပးၾကသည္။ ထိုျပင္ အုန္းဆန္မ်ား၊ မီးေသြးမ်ားကိုလည္း ထည့္၍ စိုက္ပ်ိဳးၾကေသးသည္။ နိုင္ငံျခား သစ္ခြဥယ်ာဥ္မ်ား တြင္ ေအာ့စမန္ဒါဖန္းေခၚ ဍရင္ေကာက္ သစ္ပင္၏ ပင္စည္ကိုလည္း အသုံးျပဳၾကေလသည္။ သစ္ခြကို အေစ့စိုက္ပ်ိဳးျခင္းသည္ အထူးလုပ္ငန္း တစ္ရပ္ ျဖစ္ေပသည္။ ပုလင္းထဲတြင္ေအဂါေခၚ ေက်ာက္ေက်ာတမ်ိဳး၊ သၾကား၊ နိုက္ႀတိဳဂ်င္၊ ေဖာ့စေဖာရပ္၊ ပိုတက္ဆီယမ္၊ သံ အစရွိေသာ အာဟာရ ဓါတ္မ်ားကို အခ်ိဳးက်ထည့္၍ စိုက္ပ်ိဳးၾကရသည္။ ထိုသို႔စိုက္ပ်ိဳးျခင္းကို မွို အစရွိေသာ ဖ်က္ဆီးတတ္ ေသာ သေဘာရွိသည့္ အပင္မ်ိဳး ပုလင္းထဲမဝင္ရန္ အထူးဓာတ္ခြဲခန္းမ်ား၌ ေဆာင္႐ြက္ရၿပီးလွ်င္ ေပါက္ေရာက္လာေသာ အပင္ငယ္မ်ား ႀကီးထြားလာသည္ႏွင့္ အမွ် အျခားပုလင္းမ်ားထဲသို႔ ေျပာင္းေ႐ႊ႕ စိုက္ပ်ိဳးျခင္းကို ျပဳၾကရေလသည္။

သဇင္ပန္းႏွင့္ အခ်ိဳ႕သစ္ခြမ်ိဳး အနည္းငယ္မွလြဲလွ်င္ ျမန္မာသစ္ခြတို႔သည္ မ်ားေသာ အားျဖင့္ မတ္လ၊ ဧၿပီလ၊ ေမလတည္းဟူေသာ မိုးမက်မီ အခ်ိန္မ်ားတြင္ဖူးပြင့္ၾကသည္။ သို႔ေသာ္ ဇူလိုင္၊ ဩဂုတ္၊ စက္တင္ဘာလမ်ားသည္မူ ေၾကာင္ၿမီးတူႏွင့္ စလဲေထာ္ဟုလည္း ေခၚၾကေသာ သစ္ခြမ်ိဳးတို႔ ဒလွိုင္ဒေသာအခ်ိန္ ျဖစ္သည္။ နိုင္ငံျခားမ်ိဳးစပ္ သစ္ခြတို႔ကား ျပဳစုပ်ိဳးေထာင္မႈကိုလိုက္၍ အခ်ိန္မေ႐ြး ဖူးပြင့္ၾကသည္။ သစ္ခြတို႔သည္ ႏုနယ္လွပစြာ ဖူးပြင့္ၾကေသာ္လည္း အပြင့္မ်ားသည္ မႏြမ္းလြယ္၊ မေၾက လြယ္ဘဲ ရက္ၾကာရွည္ ခံေလသည္။သစ္ခြပန္းတစ္အုံတစ္ဖြဲ႕ ဖူးပြင့္လွ်င္ပင္ ၾကည့္မဝ၊ ရႈမဆုံး ရွိၾကေပရာ စိမ့္ႀကီး ၿမိဳင္ႀကီးမ်ားအတြင္း၌ သစ္ခြပန္းတို႔ ဖူးပြင့္ခ်ိန္သည္ ရႈမၿငီး အံ့မခန္းစရာ ရွိေပလိမ့္မည္။ သစ္ခြပင္တို႔ကို အပြင့္အလို႔ငွာ နိုင္ငံျခားမ်ား၌ ႀကီးႀကီးက်ယ္က်ယ္ စိုက္ပ်ိဳးလုပ္ကိုင္ၾကသည္။ သစြ္မ်ိဳးတို႔မွ ေရာင္းဝယ္ေဖါက္ကားနိုင္ေသာ ပစၥည္းထုတ္လုပ္နိုင္သည့္ အပင္မ်ိဳးရွားပါးသည္။ ဗနီလာ သစ္ခြမ်ိဳးခြဲဝင္ ျဖစ္ေသာ ဗနီလာပင္မွ ဗနီလာ အေမႊးရည္သည္ ထိုသစ္ခြပင္၏ အသီးေတာင့္မွ ထုတ္လုပ္ရရွိ၍ ေရာင္းဝယ္ေဖါက္ကားနိုင္ေသာ ကုန္ပစၥည္းတစ္ရပ္ျဖစ္သည္။

သစ္ခြပင္မွ ထုတ္လုပ္ရရွိေသာ အျခား ကုန္ပစၥည္းတစ္မ်ိဳးမွာ ဆာလက္ေခၚ ေကာ္မႈန႔္တစ္မ်ိဳးျဖစ္သည္။ ထိုေကာ္မႈန႔္သည္ ေတာင္အေမရိက သစ္ခြအုပ္စုထဲမွ ေအာ္ကစၥမ်ိဳးခြဲဝင္သစ္ခြမ်ား၊ အေရွ႕အိႏၵိယကြၽန္းစု အုပ္စုထဲမွ ယူလိုဖီးယားမ်ိဳးခြဲဝင္ သစ္ခြမ်ား၏ အျမစ္ ဥတက္မ်ားကို အေျခာက္လွန္းၿပီးလွ်င္ အမႈန႔္ျပဳထားျခင္း ျဖစ္သည္။ ထိုအမႈန႔္သည္ ေကာ္မႈန႔္၊ ပေလာပီနံမႈန႔္တို႔ကဲ့သို႔ အစားအစာမ်ား၌၎၊ ေဆးဝါးေဖၚစပ္ရာ၌၎ ထည့္သြင္း အသုံးျပဳၾကေလသည္။

မူလတင္ဆက္စာမ်က္ႏွာ ~ https://www.facebook.com/www.history/