လူ သုံးမ်ိဳးေတြ႔ရပါတယ္။
၁) ေဒါသမျဖစ္ေအာင္ ေနတဲ့သူရယ္၊
၂) ေဒါသျဖစ္ေပမယ့္ ကုိယ့္ျဖစ္တဲ့ ေဒါသကုိ သိျပီး ရတဲ့နည္းတစ္ခုခုနဲ႔ ပယ္ပစ္တဲ့သူရယ္၊
၃) ေဒါသျဖစ္ေပမယ့္ ကုိယ္ေဒါသ ျဖစ္ေနမွန္း မသိဘဲ ဆက္ကာ ဆက္ကာ ျဖစ္ေနတဲ့သူ ရယ္ပါ။
တစ္ခ်ိဳ႔က ေဒါသမျဖစ္ေအာင္ကုိ ေနတာပါ။ သူ႕ကုိ ၾကည့္လုိက္ရင္ ျပဳံးျပဳံးနဲ႔ပါ။ မ်က္ႏွာမွာကလည္း ၾကည္လင္ေနတာပါ။
ေဒါသမျဖစ္ေတာ့ စိတ္က ၾကည္ေန၊ စိတ္ၾကည္ေနေတာ့ ရုပ္ကပါ လုိက္ ၾကည္လင္ေနတာပါ။
တစ္ခ်ိဳ႕က်ေတာ့ အလုိမရွိတဲ့ အာရုံ တစ္ခုခုကုိ ေတြ႔ျပီး ေဒါသေတာ့ ျဖစ္လုိက္တာပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ ကုိယ္ေဒါသျဖစ္ေနမွန္းကုိ ခ်က္ခ်င္း သိလုိက္ပါတယ္။ သိတာနဲ႔ ပယ္လုိ႔ရတဲ့ နည္းတစ္ခုခုနဲ႔ ပယ္ပယ္ပစ္တာပါ။ ေဒါသျဖစ္ေပမယ့္ ျဖစ္တဲ့ ေဒါသက အၾကာႀကီး တည္မေနေတာ့ပါဘူး။
တခိ်ဳ႕က်ေတာ့ ကုိယ္ေဒါသျဖစ္ေပမယ့္ ျဖစ္မွန္းကုိ မသိေတာ့တာပါ။ ဒါေၾကာင့္ ေဒါသကုိ ဆက္ကာ ဆက္ကာ ျဖစ္ေနေတာ့တာပါ။ မေနႏုိင္ေတာ့တဲ့ အဆုံး မေျပာသင့္တဲ့စကားေတြ ေျပာခ်လုိက္မိေရာ။ မလုပ္သင့္တာေတြ လုပ္ခ်လုိက္မိေရာ၊ ေနာက္ဆုံးေတာ့ ႀကီးမားတဲ့ ေလာကျပစ္၊ ဓမၼျပစ္ႀကီးေတြပါ က်ဴးလြန္မိသူ ျဖစ္သြားေတာ့တာပါ။ ဒီအေျခေနမ်ိဳး ေရာက္သြားရင္ သိပ္ေၾကာက္ဖုိ႔ ေကာင္းတာပါ။
ကုိယ္က ပါရမီအားနည္းေသးလုိ႔ ပထမ အမ်ိဳးအစားမွာ မပါေသးရင္ေတာင္ ဒုတိယ အမ်ိဳးအစားေတာ့ ပါေအာင္ ႀကိဳးစားရမွာပါ။
ေဒါသျဖစ္လာျပီဆုိရင္ ကုိယ္ေဒါသျဖစ္ေနတာကုိ သိလုိက္ဖုိ႔ပါ။ ကုိယ္ေရွ႔မွာရွိတဲ့ ခြက္ကေလးကုိ ထုိင္ၾကည့္ေနသလုိ.. ျဖစ္ေနတဲ့ ေဒါသေလးကုိ စိတ္ကေလးနဲ႔ ထုိင္ၾကည့္ေနဖုိ႔ပါ။ တတ္ႏုိင္သေရြ႔ ေဒါသရဲ့ သေဘာေလးကုိ မိႏိုင္သမွ် မိေအာင္ ၾကည့္ေနလုိက္ဖုိ႔ပါ။
ေဒါသေလးက ဘယ္လုိေလးလဲ။ ဘယ္လုိေလး ျဖစ္ေနတာလဲဆုိျပီး ေဒါသရဲ့ သေဘာေလးကုိ သိေနလုိက္ဖုိ႔ပါပဲ။
ဒီေတာ့ ေဒါသျဖစ္ျဖစ္လာျပီဆုိရင္ ႏႈတ္ကလည္း ေျပာလုိက္ပါဦး။
"ကုိင္း…ေဒါသေရ ၾကိဳက္သေလာက္ျဖစ္စမ္း၊ငါကေတာ့ မင္းကုိ စုိက္ၾကည့္ေနမွာပဲ" လုိ႔ ေျပာျပီး ေဒါသကို ေသခ်ာသာ စိုက္ၾကည့္ေနလုိက္ပါ။
မ်က္စိနဲ႔ၾကည့္ရမွာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ စိိတ္နဲ႕ ၾကည့္ေနရမွာပါ။ေရွ့မွာခ်ထားတဲ့ ေကာ္ဖီခြက္ကေလးကုိ ေသခ်ာ စုိက္ၾကည့္ေနရင္ ခြက္ကေလးရဲ့ သေဘာေလးကုိ သိရသလုိ.. ျဖစ္ေနတဲ့ ေဒါသေလးက ဘယ္လုိေလးလဲ၊ ဘယ္လုိသေဘာေလး ျဖစ္ေနတာလဲ ဆုိတာ သိေအာင္ ၾကည့္ရမွာပါ။
သိစ ၾကည့္စမွာေတာ့ ေဒါသကေလးက ေပ်ာက္ဦးမွာ မဟုတ္ေသးပါဘူး။ သိပါ၊ သိပါ၊ ၾကည့္ပါ ၾကည့္ပါ မ်ားလာရင္ ေဒါသေလးက ေလ်ာ့ေလ်ာ့သြားတာ မ်ားပါတယ္။ လုိရင္းကေတာ့ ေဒါသျဖစ္လာရင္ ေဒါသကို ျပန္ၾကည့္ေနလုိက္ဖုိ႔ပါ။
အဲဒီလုိ ေဒါသျဖစ္တာေလးကုိ သိလုိက္တာဟာ အဆင့္ျမင့္ ၀ိပႆနာနဲ႔ ပယ္လုိက္တာပါပဲ။
မဟာသတိပ႒ာန္သုတ္မွာ ေဒါသျဖစ္ရင္ ျဖစ္တယ္လုိ႔ သိလုိက္ပါတဲ့ ၊ ျမတ္စြာဘုရားက ရုိးရုိးေလးပဲ ျပထားတာပါ။
က်င့္စမွာေတာ့ ခက္ေနမွာပါ။ က်င့္ပါမ်ားသြားရင္ အေလ့အက်င့္ျဖစ္ျပီး လြယ္သြားလိမ့္မယ္။ မခက္လွတဲ့ က်င့္စဥ္ေလးကုိ လက္ေတြ႔ က်င့္သုံးၾကည့္သင့္ပါတယ္။ က်င့္ေနတဲ့ အခ်ိန္ မွာ တစ္ဖက္ကလည္း
"ငါ ျမတ္စြာဘုရားကုိ အက်င့္နဲ႔ ပူေဇာ္ေနတယ္၊ ငါ ျမတ္စြာဘုရားကုိ အက်င့္နဲ့ ပူေဇာ္ေနတယ္" လုိ႔ ႏွလုံးသြင္းေနလုိက္ပါ။ ျမတ္စြာဘုရားကုိ အက်င့္နဲ႔ ပူေဇာ္ေနတာဆုိေတာ့ ျမတ္စြာဘုရားရဲ့ မ်က္ႏွာေတာ္ေလးကုိ ျမင္ေယာင္ျပီး ျမတ္စြာဘုရားကုိ အားနာသြားျပီး ေဒါသကုိ ဆက္ျပီး မျဖစ္ရက္ေတာ့ပါဘူး။ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲဆုိေတာ့ ကုိယ္က ျမတ္စြာဘုရားကို အႏႈို္င္းမဲ့ ၾကည္ညိဳထားလုိ႔ပါ။
"ေဒါသ ျဖစ္လုိက္တာနဲ႔ သိလုိက္ျပီး ျမတ္စြာဘုရားကုိ အက်င့္နဲ႔ ပူေဇာ္လုိက္"၊ "ေဒါသျဖစ္လုိက္တာနဲ့ သိလုိက္ျပီး ျမတ္စြာဘုရားကုိ အက်င့္နဲ႕ ပူေဇာ္လုိက္"နဲ႔ ၾကာလာေတာ့ ဒုတိယ အမ်ိဳးအစားထဲမွာ ပါသြားပါလိမ့္မယ္။ ဆက္လက္ျပီး က်င့္သြားမယ္ ဆုိရင္ေတာ့ ပထမ အမ်ိဳးအစားထဲမွာေတာင္ ပါသြားေတာ့မွာပါ။
အဲဒီလုိမွ မေပ်ာက္ရင္" ငါ ေဒါသျဖစ္ေနတယ္၊ ငါ ေဒါသျဖစ္ေနတယ္" လုိ႔ ထပ္ကာ ထပ္ကာ ဆုိေနလုိက္ပါ။
တကယ္လုိ႔ ေဒါသက အင္အား သိပ္ေကာင္းေနရင္လည္း" ငါ ေဒါသျဖစ္ေနတယ္၊ ငါ ေဒါသ ျဖစ္ေနတယ္" လုိ႔ အသံကုိ ျမွင့္ျပီး ခပ္က်ယ္က်ယ္ေလးသာ ေအာ္ဆုိေနလုိက္ပါ။ ရြတ္ဆုိရင္းနဲ႔ အသိဉာဏ္ ၀င္လာတဲ့အခါ ေဒါသက ေလ်ာ့သြားတာ မ်ားပါတယ္။
အဓိကကေတာ့ ေဒါသကုိ ပယ္ခ်င္တဲ့စိတ္ ရွိဖုိ႔ပါပဲ။ ပုထုဇဥ္အေလွ်ာက္ ေဒါသကုိ မပယ္ႏုိင္ေသးလုိ႔ ေဒါသျဖစ္ေနရေသးေပမယ့္ ကုိယ္က ေဒါသကုိ ပယ္ခ်င္စိတ္ ရွိဖုိ႔ပါပဲ။ ပယ္ခ်င္စိတ္ကုိ အေျခခံျပီး ရြတ္ေနရင္ ေလ်ာ့ေလ်ာ့သြားတာ မ်ားပါတယ္။
ေနာက္တစ္ခု သတိထားရမွာက ေဒါသျဖစ္ေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ ကုိယ္ေဒါသ ျဖစ္ရသူနဲ႔ ဘာစကားမွ မေျပာမိေအာင္ရယ္ ဘာမွ မလုပ္မိေအာင္ရယ္ အထူး သတိထားရပါမယ္။ ေဒါသထြက္ေနတုန္း ေျပာလုိက္ ျပဳလုိက္္ရင္ မွားသြားတာ မ်ားလုိ႔ပါ။
စာထဲမွာ ဘာျဖစ္လုိ႔ ေဒါသျဖစ္ရသလဲလုိ႕ ဆိုေတာ့ အနိ႒ာရုံနဲ႔ အေယာနိေသာမနသိကာရ ေၾကာင့္ ပါ တဲ့။
အနိ႒ာရုံဆုိတာ ကုိယ္မႏွစ္သက္တဲ့ အာရုံ၊ ကုိယ္အလုိမရွိအပ္တဲ့ အာရုံပါ။
ကုိယ္မႏွစ္သက္တဲ့ အဆင္း အသံ အနံ႔ အရသာ အေတြ႔အထိ ကုိယ္မႏွစ္သက္တဲ့ အစား အစာ၊ ကုိယ္နွစ္သက္တဲ့ ပစၥည္း၊ ကုိယ္မႏွစ္သက္တဲ့လူ စသည္ စသည္ေတြေၾကာင့္ ေဒါသျဖစ္ရပါတယ္။
ေနာက္တစ္ခုက အေယာနိေသာမနသိကာရ ႏွလုံးသြင္း မွားမွုေၾကာင့္လည္း ျဖစ္ရပါတယ္။
ကုိယ္မႏွစ္သက္တဲ့ အနိ႒ာရုံေၾကာင့္လည္း ေဒါသျဖစ္ရတာ ဆုိေတာ့ အနိ႒ာရုံေတြကုိ မျမင္ေအာင္ မၾကားေအာင္ ၾကိဳေရွာင္ထားလုိက္ရင္လည္း ေဒါသကုိ ၾကိဳတားျပီးသား ျဖစ္ေနပါတယ္။
စာမွာေတာ့ ေဒါသျဖစ္ရျခင္းရဲ့ အေၾကာင္းရင္းျဖစ္တဲ့ အနိ႒ာရုံနဲ့ အေယာနိေသာ မနသိကာရ ေၾကာင့္လုိ႔ ဆုိေပမယ့္ အေယာနိေသာမနသိကာရ က အဓိက က်ပါတယ္တဲ့။ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲ ဆုိေတာ့ ကုိယ္မႏွစ္သက္တဲ့ အနိ႒ာရုံနဲ့ ေတြ႔ဦးေတာ့ ေယာနေသာမနသိကာရနဲ့ ႏွစ္လုံးသြင္းလုိက္ရင္ ေဒါသ မျဖစ္ေတာ့ပါဘူးတဲ့။
ေဒါသကုိ ပယ္ခ်င္တဲ့သူက ဒီစာမွတ္ခ်က္ကေလးကုိ ေသခ်ာ အာရုံျပဳထားရမွာပါ။ ႀကံဳလာတဲ့ အာရုံတုိင္းကုိ ေယာနိေသာ မနသိကာရနဲ႔ နွလုံးသြင္းထားလုိက္ရင္ ေဒါသျဖစ္ႏုိင္စရာ မရွိေတာ့ပါဘူး။
စာထဲမွာ ထပ္ျပထားတာကေတာ့ အနိ႒ာရုံကုိ တားလုိ႔ မရပါဘူးတဲ့။ ဟုတ္လည္း ဟုတ္ပါတယ္။ ပတ္၀န္းက်င္နဲ႔ ေနရတာဆုိေတာ့ ကုိယ္မႏွစ္သက္တဲ့ အနိ႒ာရုံကေတာ့ အေရွ့ အေနာက္ ေတာင္ ေျမာက္ ၀ဲ ယာကေန ေပၚခ်င္သလုိ ေပၚေပၚေနမွာပါ။ ဘယ္လုိမွ တားလုိ႔ ရမွာ မဟုတ္ပါဘူး။
ေယာနေသာမနသိကာရကုိ လက္ကုိင္ထားႏုိင္မွ ကုိယ္မျဖစ္ခ်င္တဲ့ ေဒါသက မျဖစ္မွာပါ။
ဒီေတာ့ ကုိယ္မႏွစ္သက္တဲ့ အာရုံကုိ ေယာနိေသာ မနသိကာရနဲ႔ ႏွလုံးသြင္းတဲ့ အေလ့ေလးကုိ ထပ္ကာထပ္ကာ ေလ့က်င့္ ထုံထားႏုိင္ရပါမယ္။ ေလ့က်င့္စမွာေတာ့ ရခ်င္မွ ရမွာပါ။ ေလ့က်င့္ပါ မ်ားလာရင္ေတာ့ အတုိင္းအတာ တစ္ခုအထိေတာ့ ရင့္က်က္ သြားေတာ့မွာပါ။
ဒါေၾကာင့္ ကုိယ္မႏွစ္သက္တဲ့ အနိ႒ာရုံ ေတြ႔လုိက္တာနဲ့
"ငါ ေယာနိေသာမနသိကာရနဲ႔ ေနမယ္"
"ငါ ေယာနိေသာမနသိကာရနဲ႔ ေနမယ္" လုိ႔ ငါးခါ၊ ေျခာက္ခါေလာက္ ဆင္ျခင္ပစ္လုိက္ပါ။
ဆင္ျခင္မႈကုိ ေလွ်ာ့မတြက္ပါနဲ႔။ ဆင္ျခင္ပါမ်ားရင္ အဲဒီဆင္ျခင္မႈကပဲ ေယာနိေသာ မနသိကာရ ျဖစ္ဖုိ႔ အတြက္ ကူညီသြားပါလိမ့္မယ္။
ဇာတ္၀တၳဳေတြထဲမွာ ဆင္ျခင္ရင္းနဲ႔ သံေ၀ဂျဖစ္၊ အဲဒီ သံေ၀ဂကုိပဲ အေျခခံျပီး ၀ိပႆနာ ဆက္ကူးသြားတာ တရားထူး တရားျမတ္ ရဖုိ႔ အထိေတာင္ အေထာက္အပံ့ ျဖစ္တာပါ။
ဒီေတာ့ ရတာ မရတာ ထား၊ ဆင္ျခင္စရာရွိတာ တင္းတင္းသာ ဆင္ျခင္ေနလုိက္ပါ။ ဆင္ျခင္မႈရဲ့ အက်ိဳးကုိေတာ့ ခံစားရပါလိမ့္မယ္။
ေဒါသ ပယ္နည္းေတြကေတာ့ စာထဲမွာ အမ်ားႀကီးပါပဲ။
ဒီေတာ့ ဆင္ျခင္ နွလုံးသြင္းျပီး ပယ္တာရယ္၊ ၀ိပႆနာနဲ႔ ပယ္တာရယ္ပဲ ေရးျပလုိက္ပါတယ္။
ကဲ… စာဖတ္သူ၊ ေဒါသျဖစ္လာတဲ့အခါ
"ကဲ… ေဒါသ ၊ မင္းႀကိဳက္သေလာက္ ျဖစ္စမ္း၊ ငါကေတာ့ မင္းကုိ ေသခ်ာ ထုိင္ေစာင့္ၾကည့္ေနမွာပဲ" ဆုိျပီး ျဖစ္လာတဲ့ ေဒါသကေလးကုိ စုိက္ၾကည့္ ေနလုိက္ပါ။ ၾကည့္ပါ ၾကည့္ပါမ်ားလာရင္ တစ္ေန႔ေသာအခါမွာ ေဒါသနည္းသူတစ္ေယာက္ ျဖစ္သြားပါလိမ့္မယ္။
ရေ၀ႏြယ္(အင္းမ)
(ကူးယူဒါနျပဳပါသည္)
No comments:
Post a Comment