👨‍🎓 လူေတြ ဝိနည္း နားလည္ရင္ ဒီ သာသနာ ဒီထက္ေကာင္းမည္ 👨‍🎓

__________________________

လက္မွာ သကၤန္းစခ်ည္ထားတဲ႔
ဒုႆ  ီလ လူယုတ္မာကို လွဴမလား?
ေက်ာက္ဆင္းတုကို ကိုးကြယ္မလား?

"ရဟန္းေကာင္း ရွာလို႔မရေသးရင္
ေက်ာက္ဆင္းတုပဲ ကိုးကြယ္မယ္"

(ေျမာင္းျမၿမိဳ႕ပေဇၨာတာရံုေက်ာင္းဒကာႀကီး "ဦးစု")

"ေျမာင္းျမ မူလပေဇၨာတာရံု -ေက်ာင္းဒကာႀကီး"ဟာ
သူ႔ ေက်ာင္းမွာေနမယ့္ ရဟန္း ကို ေပါ႔ေပါ႔မေရြးခဲ႔ပါဘူး။ "ရဟန္းေကာင္း"မရမခ်င္း "ေက်ာက္ဆင္းတု"ပဲ ကိုးကြယ္ထားခဲ႔တယ္။

ရဟန္း ရွာေတာ့လည္း "ပရိယတၱိ,ပဋိပတၱိ, ဝိနည္း"ေလးစားကြ်မ္းက်င္တဲ႔ "ဆရာေတာ္ႀကီး"ေတြကို ေမးျမန္းတိုင္ပင္ အႀကံဉာဏ္ရယူၿပီးမွ ပင့္ေဆာင္ခဲ႔တယ္။

ဒါေတာင္ ေက်ာင္းမွာသီတင္းသံုးေနၿပီးမွ ပံုစံမက်ရင္ နည္းလမ္းအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ ကန္႔ကြက္ခဲ႔လို႔ ထြက္သြားရတဲ႔ ရဟန္း ေတြ မနည္းဘူး။

ေနာက္ဆံုးမွာမွ ဆရာေတာ္ႀကီး ေတြ အႀကံျပဳတဲ႔
"ရဟန္းေတာ္တစ္ပါး" ကို ပင့္ေဆာင္ခဲ႔ၿပီး သူ႔စိတ္ႀကိဳက္ျဖစ္ခဲ႔တယ္။
နာမည္ေက်ာ္ "စာသင္တိုက္ႀကီး"တည္ေထာင္နိုင္ခဲ႔တယ္။
အဲဒီက်ာင္းတိုက္ကို သက္ဆံုးတိုင္ ေစာင့္ေရွာက္လွဴဒါန္းခဲ႔တယ္။
အဲဒီ"ဆရာေတာ္ႀကီး"ကေတာ့ ေနာင္မွာ "ေရႊက်င္သာသနာပိုင္"ျဖစ္လာမယ့္ "ေျမာင္းျမဆရာေတာ္" ပါပဲ။

"မဟာဂႏၶာရံုဆရာေတာ္ အရွင္ဇနကာဘိဝံသ"ရဲ႕ "ဆရာ"လည္း ျဖစ္ပါတယ္။

အကယ္၍သာ
ႀကံဳရာက်ပန္း-ေက်ာင္းတင္ ကိုးကြယ္ခဲ႔လွ်င္ "သာသနာ့ဝန္စီးမ်ား"သာ တိုးပြားလာစရာရွိပါသည္။

ယခင္​တုန္​းက… ျမန္​မာႏုိင္​ငံတြင္​
-ေငြကုိင္​ျခင္​း၊
-ညစာစားျခင္​း စ​ေသာ သာသနာ​ေတာ္​နွင္​့ မ​ေလ်ာ္​​ေသာ အလုပ္​တုိ႔ကုိ  ​​ေျပာင္​​ေျပာင္​တင္​းတင္​း မလုပ္​ရဲၾက၊ လုပ္​ခြင္​့လည္​း မျပဳၾက၊ ျမင္​လ်ွင္​ ၾကားလ်ွင္​ ဝုိင္​းဝန္​း ကဲ့ရဲ႕ျပစ္​တင္​ၾကသည္​။

ထုိ႔​ေၾကာင္​့ မလုပ္​ရဲၾက၊ လုပ္​လ်ွင္​လည္​း ခုိး​ေၾကာင္​ ခုိးဝွက္​ လုပ္​ၾကသည္​။ ဤသည္​မွာ ​ေရွး​ေခတ္​ အ​ေျခအ​ေန။

ယ​ေန႔​ေခတ္​မွာ …
-​ေငြအလွဴခံျခင္​း
-ညစာစားျခင္​း စ​ေသာ သာသနာ​ေတာ္​နွင္​့ မ​ေလ်ာ္​​ေသာ အလုပ္​​တုိ႔ကုိ ​ေျပာင္​​ေျပာင္​တင္​းတင္​း လုပ္​လာၾကသည္​။
"ဘုရား-ဝိနည္​းကုိ မလုိက္​နာျခင္​း သည္​ ရွက္​စရာ​ေကာင္​းသည္​"ဟု မထင္​ၾက​ေတာ့။

ထုိ႔သုိ႔ လုပ္​​ေနသူတုိ႔ကုိလည္​း
-မတားျမစ္​ၾက ၊
-အျပစ္​မ​ေျပာၾက​ေတာ့။ ​
ေျပာရ​ေကာင္​းမွန္​းလည္​း မသိ​ၾက​ေတာ့။

အ​ေၾကာင္​းမွာ -
"ဘုန္​းႀကီးကုိ မ​ေျပာ​ေကာင္​း မ​ေဝဖန္​​ေကာင္​း"-ဟု ၿခိမ္​း​ေျခာက္​ခံထားရ​ေသာ​ေၾကာင္​့ ျဖစ္​၏။

"ဝိနည္​းကုိ လူတုိ႔ မသင္​​ေကာင္​း" ဟူ၍ ပင္​ တားျမစ္​ခဲ့ၾကသည္​  မဟုတ္​​ေလာ။

ကာလၾကာလာ​ေသာ အခါ
-"ရဟန္​းမ်ား ​ေငြအလွဴမခံ​ေကာင္​း" ဟူ၍လည္​း မသိ၊
"ဝိနည္​းဆုိတာ ဂ်ဳိနဲ႔လား" လုိ႔ပင္​ ​ေမး​ေနၾကရသည္​ အျဖစ္​သု႔ိ ​ေရာက္​​ေန၏။
ဤသုိ႔​ေသာ အ​ေျခအ​ေန၌ "မုိ္​က္​လုိသူတုိ႔ မုိက္​ခြင္​့ ရ"သြား​ေလ​ေတာ့၏။

ယခု တစ္​ဖန္​
"မဟာဂႏၶာရုံဆရာ​ေတာ္​,ဖား​ေအာက္​​ရဆရာ​ေတာ္​"စ​ေသာ ဆရာ​ေတာ္​မ်ား ၏ ​ေက်းဇူး​ေတာ္​​ေၾကာင္​့ လူတစ္​ခ်ဳိ႕ "ဝိနည္​း"ကုိ စိတ္​ဝင္​စားလာခဲ့ၾကသည္​။

"ဝိနည္​း"၏ အ​ေရးပါပုံကုိ သိလာၾက​ေသာအခါ ​ငါတု႔ိ​ေတြ ​ေသြး​ေအး​ေနခဲ့ၾကလုိ႔ "ဘုန္​းႀကီးဘာလုပ္​လုပ္​ တုိ႔နဲ႔ မဆုိင္"ဆုိၿပီး ​ေၾကာင့္​့ၾကမဲ့ ​ေနခဲ့ၾကလုိ႔ ယခုကဲ့သုိ႔ သာသနာ​ေတာ္​မွာ ​ေလ်ာ့ရဲလာသည္​ဟု ခံစားမိ၍ "ဝိနည္​း-အ​ေၾကာင္​း" ​ေရးၾက ​ေျပာၾက ျဖစ္​လာသည္​။

"အိပ္​​ေပ်ာ္​​ေန​ေသာ ဗုဒၶဘာသာ" တို႔ကုိ "တပ္​လွန္​႔" ​ေပးၾကသည္​။

သုိ႔​ေသာ္​ ထုံးစံ အတုိင္​း မၾကဳိက္​သူတုိ႔က ​ေပၚထြက္​လာခဲ့၏။
"ဗုဒၶဘာသာ ဂုဏ္​သိကၡာက်​ေအာင္​ လုပ္​​ေနသည္​" ဟူ၍ စြပ္​စဲြၾက​၏။

"မင္​းတုိ႔ လူ​ေတြ မလိမၼာလုိ႔ ငါတုိ႔ ဝိနည္​း ပ်က္​​ေနရတာ" ဟု လည္​း ​ေျပာသံ ၾကားရ၏။

"မလိမၼာလ်ွင္​ လိမၼာ​ေအာင္​ သင္​ရမည္​" မွာ ရဟန္​းမ်ား ၏ တာဝန္​သာ ျဖစ္​၏။

လူ​ေတြကို ဝိနည္​းနဲ႔ စပ္​၍ သင္​​ဖူးၾကပါရဲ႕လား?
ေဟာဖူးၾကပါရဲ႕လား?
လူ​မ်ား အား
"ေငြကုိ အပ္​အပ္​စပ္​စပ္​ လွဴနည္​း"သင္​​ေပးထားၾကရင္​
မည္​သူမ်ွ -"မအပ္​မစပ္​ လွဴမည္​"မဟုတ္​။

မိမိတုိ႔ အရပ္​​ေဒသမွ
ဒကာ/ဒကာမမ်ားအား -"ဝိနည္​းသင္​​ေပးၾကမည္၊ ​ေဟာ​ေျပာၾကမည္​"ဆုိပါက
ဘယ္​ဒကာ /ဒကာမမ်ားက ကုိယ့္ဆရာ​ေတာ္​ကုိ"သီလ"ပ်က္​​ေစမွာလဲ၊
"သီလ"မပ်က္​​ေအာင္​ ​ေဆာင္​႐ြက္​​ေပးၾကမည္​သာ။

သုိ႔​ေသာ္​
လူ​ေတြကား "ရဟန္​းဝိနည္​း"ဟု ဆုိလ်ွင္​ -
"ငါတုိ႔နဲ႔ မဆုိင္​"ဟု ​ေတြးလ်က္​ ဘာမ်ွမသိၾက။

ထုိသုိ႔ မသိၾကျခင္​းသည္​
မည္​သူ တာဝန္​ပ်က္​ကြက္​ သနည္​း?

လူ​ေတြသာ "ဝိနည္​း"သိခဲ့လ်ွင္​ -
အပ္​စပ္​​ေအာင္​ စီမံ​ေပးၾကမည္​သာ။

တစ္​ခါတုန္​းက
ရန္​ကုန္​ျမဳိ႕ထဲ နာမည္​ႀကီး ရိပ္​သာတစ္​ခုတြင္​ ျဖစ္​၏။

ထုိရိပ္​သာ တည္​​ေထာင္​ခဲ့​ေသာ ဆရာ​ေတာ္​ႀကီးမွာ "ဝိနယဂရုက" ျဖစ္​၏။

ထုိဆရာ​ေတာ္​၏ သြန္​သင္​မႈ​ေၾကာင္​့ လူအမ်ား "ဝိနည္​း"သိၾက၏။

သုိ႔​ေသာ္​ ထုိဆရာ​ေတာ္​ ပ်ံလြန္​ၿပီး​ေနာက္​
​ေနာက္​ဆရာ​ေတာ္​မ်ားကား ဆရာ႔​ေျခရာ မနင္​းႏုိင္​ၾက။ ​ေငြအလွဴခံၾက​ေလ၏။

"ပထမ ဆရာ​ေတာ္​"ပ်ံလြန္​ၿပီး​ေနာက္​ နယ္​မွ "ကုိရင္​​ေလးတစ္​ပါး"ထုိရိပ္​သာတြင္​ တရားဝင္​၏ ။

တစ္​​ေန႔တြင္​
ဆြမ္​းစား​ေက်ာင္​းသု႔ိ တန္​စီး၍ သံဃာမ်ား ႂကြခုိက္​ ဆြမ္​းအလွဴရွင္​မ်ားက ​ေငြလွဴၾကသည္​။ တစ္​​ေက်ာင္​းတုိက္​လုံး အလွဴခံၾကသည္​။
သုိ႔​ေသာ္​ နယ္​မွလာ​ေသာ "ကုိရင္​​ေလး"ကား အလွဴမခံ ​ေခါင္​းခါ၍ တြင္​တြင္​ ျငင္​း​ေလ၏။

"အလွဴရွင္​"မွ လွဴလုိက္​ -"ကုိရင္​​ေလး"မွ ျငင္​းလုိက္​ နွင္​့ ျဖစ္​​ေန​ေသာ ျမင္​ကြင္​းကုိ အနား၌ ဓာတ္​ပုံ ရုိက္​​ေန​ေသာ ဓာတ္ပံုဆရာ မွာ ဓာတ္ပုံရုိက္​ရင္​း ​ေတြ႕​ေသာအခါ ခ်က္​ခ်င္​း​ေရာက္​လာၿပီး ထုိ​ေငြကုိ သူယူသြား​ေလ၏။

ထုိအခါမွ "ကုိရင္​​ေလး"လဲ ဆြမ္​းစား​ေက်ာင္​းသုိ႔ ခ်မ္​းခ်မ္​းသာသာ သြားခြင္​့ ရသြား​ေတာ့၏။

"ကုိရင္​​ေလး"လဲ သပိတ္​​ေဆးအၿပီး သီတင္​းသုံးရာအခန္​းသုိ႔ ​ေရာက္​ၿပီး မၾကာမီ ထုိ "ဓာတ္​ပုံဆရာ​"ေရာက္​ရွိလာကာ-

"အရွင္​ဘုရား တပည္​့​ေတာ္​ကုိ "ကပၸိယ"ဟု အသိအမွတ္​ ျပဳ​ေတာ္​မူပါ။ အလွဴရွင္​မ်ားက၊ အရွင္​ဘုရားအတြက္​ နဝကမၼလွဴဒါန္​းခဲ့ၾကပါသည္​ဘုရား၊ ထုိ႔အတြက္​ လုံျခဳံရာအရပ္​ကုိ ၫႊန္​ၾကား​ေပးပါဘုရား" ဟု ​ေလ်ွာက္​ထား​ေလ​ေတာ့၏။

"ကုိရင္​​ေလး"လည္း "အိပ္​ရာကုတင္"ေအာက္​ကုိ ၫႊန္​လ်ွက္​ "လုံျခဳံရာအရပ္​" ဟု ​ေျပာ​ေသာအခါ ထုိ ဓာတ္​ပုံဆရာလည္​း "အိပ္​ရာကုတင္"ေအာက္​၌ "​ေငြ"ကုိ ထားလ်က္​ ျပန္​သြား​ေလ၏။

ထုိ႔​ေနာက္​မွ "ကုိရင္​​ေလး"၏ "ကပၸိယ​"ေရာက္​လာ​ေသာအခါ "ကုိရင္​​ေလး"သည္​ ထုိ​"ေငြ"ကုိ စြန္​႔လုိက္​​ေလ၏။

ဆုိလုိသည္​မွာ -
ထုိျဖစ္​ရပ္​ကုိ ၾကည္​့လ်ွင္​
"ပထမဆရာ​ေတာ္​"၏ သင္​ၾကားမႈ​ေၾကာင္​့ "ဓာတ္​ပုံဆရာ"သည္​ပင္​ "ဝိနည္​း​ေတာ္​"နွင္​့ ညီ​ေအာင္​ စီမံတတ္​​ေလ၏။

ရဟန္​းတုိ႔သာ လူ​ေတြကို သင္​​ေပးပါ၊ လူ​ေတြ​ေၾကာင္​့ ရဟန္​းသီလ ပ်က္​ရသည္​့ အျဖစ္​ လုံးဝ မျဖစ္​ႏုိင္​ပါ။

"သံယုတ္​ပါဠိ​ေတာ္​-နိဒါနဝဂၢပါဠိ​ေတာ္​-၄၁၀" ၌ လာ​ေသာ "ျမတ္​ဘုရား"ရဲ႕ စကားတစ္​ခြန္​း-

"န သႏၲိ  ဘိကၡဳ   ၾသဝါဒကာတိ ကႆပ ပရိဟာန​ေမတံ"

"ကႆပ…သာသနာ​ေတာ္​၌ ဆုံးမ​ေျပာဆုိသူမ်ား မရွိ​ေတာ့လ်ွင္​ ဆုတ္​ယုတ္​​ေၾကာင္​း ျဖစ္​၏။"

ဤ ေနရာတြင္ ဆက္လက္၍ "ဝိသုဒၶါရံု ေျမာင္းျမဆရာေတာ္"၏ ၾသဝါဒေတာ္ ကို ဆက္လက္ တင္ျပလိုပါသည္။

"ဆရာေတာ္ႀကီး" က-

တပည့္ေတာ္တို႔ "မဟာဝိသုဒၶါရာမ ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး"ေရးထားတာ "နဝေကာသလႅ" ေခၚတာ ရွိတယ္။

ဒီက်မ္း ထြက္လာေတာ့ "မႏၲေလး"မွာ-"ေတာင္ေတာ္သာသနာပိုင္"လက္ထက္၊ "ေရႊေလာင္းပဲ႔နင္းႀကီး" ဆိုတာ ရွိသတဲ႔၊

သူက "နဝေကာသလႅ" ကို ဖတ္ၿပီးေတာ့
သူ႔အိမ္ဆြမ္းခံလာတဲ႔ "ကိုယ္ေတာ္ေလး"ေတြကို
ေမးတယ္။

"ကိုင္း… သကၤန္း ၉-ထည္ဆိုတာ ဘာလဲ
ကိုယ္ေတာ္?"
"သပိတ္ ၉-လံုးဆိုတာ ဘာလဲ ကိုယ္ေတာ္?"

အဲသလိုေမးေလွ်ာက္တယ္။

ဘုန္းႀကီး ေတြက သူ႔အိမ္ကိုေရွာင္ကြင္းကုန္ၾကေရာတဲ႔ ။

"တခါတည္း၊ ေဝးေဝးကေရွာင္က်ဥ္ပါ၏"ဆိုတာလို၊ ဒီ"ဝိနည္း"ေတြ ေမးလြန္းလို႔ "ေရႊေလာင္းပဲ႔နင္းႀကီး"က ေက်ာ္ၾကားၿပီး
တပည့္ေတြက "သာသနာပိုင္ဆရာေတာ္"ေလွ်ာက္ေတာ့ -

"မဟာဝိသုဒၶါရာမ ဆရာေတာ္ လာခဲ႔ရမယ္"

သာသနာပိုင္အမိန္႔နဲ႔ ေခၚသတဲ႔။

ဒီေတာ့ "မဟာဝိသုဒၶါရာမ ဆရာေတာ္ႀကီး"သြားရွာေရာတဲ႔၊
သကၤန္းရံု ယပ္ကေလးကိုင္ၿပီး။

"ေတာင္ေတာ္သာသနာပိုင္တိုက္"ေလွခါးတက္မယ္လုပ္ေတာ့ "တံဆိပ္ရ ေတာင္ခြင္ဆရာေတာ္"က ေက်ာင္းေပၚက ဆင္းလာ
အတက္အဆင္းဆံုၾကတယ္။

"ကိုယ္ေတာ္ သတိထားသြားေနာ္၊
ကိုယ္ေတာ့္ကို ဝိုင္းတြယ္ၾကမလို႔ ဟိုက ခ်ိန္ေနၾကတယ္ ကိုယ္ေတာ္ရဲ႕"
ေျပာလိုက္ေသးတယ္ "ေတာင္ခြင္"က။

"ဆရာေတာ္ႀကီး"တက္သြားၿပီးေတာ့
"ေတာင္ေတာ္သာသနာပိုင္"ကို ဦးခ်ၿပီး ဝပ္ေနတယ္။

"ေတာင္ေတာ္သာသနာပိုင္ႀကီး" က ဘာမွမေျပာပါဘူးတဲ႔။

ေဘးနားက "ကိုယ္ေတာ္"ေတြ က-

"ဘာမဟုတ္ ညာမဟုတ္ "နဝေကာသလႅ" ေရးရမလား၊
"နဝေကာသလႅ"ေရးလို႔ လူေတြက သိ၊
လူေတြသိေတာ့ ဟိုေမး ဒီေမး၊

ေဟာ "ေရႊေလာင္းပဲနင္းႀကီး"သာဆိုးေသး၊
အိမ္ ဆြမ္းခံလာတဲ႔ ကိုယ္ေတာ္ေတြ "ဝိနည္း"ေမးတာနဲ႔
သူ႔အိမ္ဆြမ္းခံေတာင္ မသြားခ်င္ေတာ့ဘူး" တဲ့။

ဟိုတစ္ပါးက ေျပာလိုက္ , ဒီတစ္ပါးက ေျပာလိုက္နဲ႔ အျပစ္တင္ေနၾကတာ။

တပည့္ေတာ္တို႔ "ဆရာေတာ္ႀကီး"က အင္မတန္ေအးတယ္၊
ဝပ္ၿပီးေတာ့ၿပံဳးေနတာပဲ တဲ႔၊ ဘာမွျပန္မေျပာဘူး။

သူတို႔ၿငိမ္သြားမွ ဝပ္ေနရာက ထ ဒူးတုပ္ထိုင္လိုက္ၿပီး
တစ္ခြန္း ထဲေျပာလိုက္တယ္။

"ေရႊေလာင္းပဲ႔နင္းႀကီး လို "ဝိနည္း"နားလည္သူေတြ ရွိရင္ျဖင့္
ဒီသာသနာႀကီးဟာ ဒီထက္ေကာင္းလာဦးမယ္"

- လို႔ ဒီတစ္ခြန္း ေျပာလိုက္တာပဲ။

ဘယ္သူမွမလႈပ္ဖူးတဲ႔ တခါတည္း၊ အဲဒါၾကည့္ေတာ့။

"ဝိနည္းေရးတာနဲ႔ ေအာင္မယ္ တခါတည္း တရားစြဲေတာ့မလိုလို၊ အျပစ္ဒဏ္ခံရေတာ့မလိုလို ဘာမဆိုင္ ညာမဆိုင္​" ဆို၏။

မွီခိုရာ က်မ္ကိုး-

Credit: Ven Abaya
[ပန္းကုံးဆရာေတာ္ ဦးကုမာရ၏ ဝိသုဒၶါရံု ေျမာင္းျမဆရာေတာ္ ႏွင့္ ဗုဒၶျမတ္စြာသာသနာ စာအုပ္​မွ ]