အမိုက္ခ်င္းျပိဳင္သင့္ပါသလား

'ကို၀င္းတစ္ေယာက္ မဂၢဇင္းစာအုပ္ကိုင္ျပီး စုပ္တသပ္သပ္၊ သက္ျပင္း တဟင္းဟင္းခ်လို႕ပါလား၊ ဘာစိတ္မေကာင္းစရာေတြမ်ား ဖတ္မိ လို႕ပါလိမ့္ဗ်ာ'

'ရင္နာစရာေကာင္းလြန္းလို႕ပါ ကိုလင္းရယ္၊ ေဟာဒီ ဂ်ာနယ္ထဲက သတင္းေဆာင္းပါးေလး ဖတ္ၾကည့္စမ္းပါဦး'

'ဘာမ်ားလဲဗ်၊ ျပစမ္းပါဦး။ ေၾသာ္....ဟိုတစ္ခါ ညေနသတင္းစာတစ္ေစာင္မွာ ပါခဲ့တဲ့သတင္းပဲ။ ေအးဗ်ာ၊ အျပစ္မဲ့တဲ့ သံုးႏွစ္အရြယ္သမီး ေလးခမ်ာ ဘုမသိဘမသိနဲ႕ ေဆးကုတယ္ဆိုျပီး ရႊံ႕ရည္ထဲ ႏွစ္အသတ္ခံလိုက္ရတာ သနားစရာပါ။ ကုေပးတဲ့ ေဆးဆရာကလည္း အသက္ေလးႏွစ္သာ ရွိေသးဆိုပဲ'

'ကေလးမေလးကို သနားစရာေကာင္းသေလာက္ ဥမမည္စာမေျမာက္ တရားဥပေဒအရ သက္ေသခံအျဖစ္ေတာင္ စာရင္းသြင္းဖို႕မလြယ္ တဲ့ ေလးႏွစ္သားကေလးကို ေဆး၀ိဇၨာေယာင္ေယာင္၊ ဘုိးေတာ္ေယာင္ေယာင္လုပ္ခိုင္းျပီး ေရွ႕တန္းတင္ဗန္းျပလိမ္စားတဲ့ အလုပ္ကေတာ့ ရြံမုန္းစရာပါပဲ ကိုလင္းရာ'

'အင္း....လူေတြကလည္း လူေတြပါပဲေလ။ ထူးတယ္ ဆန္းတယ္ မ စတယ္ဆိုရင္ကို ေလာဘေဇာကပ္ျပီး ဘယ္ေခ်ာင္ၾကိဳေခ်ာင္ၾကားကို ပဲျဖစ္ျဖစ္ ေရတစ္တန္ ကုန္းတစ္တန္နဲ႕ အေရာက္သြားၾက၊ ကိုးကြယ္ဆည္းကပ္ၾကနဲ႕ဗ်ာ။ အဲဒီေလးႏွစ္သား ေဆး၀ိဇၨာဆိုတဲ့ သူငယ္ေလး မေပၚေပါက္ခင္က ကြမ္းယာဆိုင္ေတာင္ ရွာမရတဲ့ဇနပုဒ္မွာ အခုေတာ့ ပြဲေစ်းတန္းကိုျဖစ္လို႕၊ တည္းခုိခန္းေတြဘာေတြနဲ႕ တယ္စည္ကား ေနဆိုပဲ'

'သူ႕ေဆးကုနည္းကိုလည္း ၾကည့္ပါဦးကိုလင္းရယ္၊ တစ္ေန႕ တစ္ေန႕ ေရာက္လာသမွ်လူ ေလးငါးေျခာက္ရာေက်ာ္ထဲက လူမမာေတြကို ရႊံ႕လိုလိုဟာေတြ ေဖ်ာ္ထားတဲ့ေရကိုတိုက္သတဲ့။ တခ်ိဳ႕ကိုလည္း မ်က္စဥ္းခတ္ေပါ့ဗ်ာ။ သူမန္းထားတယ္ဆိုတဲ့ေရကို အနယ္နယ္အရပ္ ရပ္ကလာတဲ့အလႊာေပါင္းစံုက လူၾကီးမင္းမ်ားက တရိုတေသ ဗူးၾကီးဗူးငယ္နဲ႕ သယ္ၾကသတဲ့။ ေနာက္ျပီး ေရာက္လာတဲ့ လူမမာတခ်ိဳ႕ကို ရိုက္ႏွက္ညႇဥ္းပန္းျပီး ကုမွေပ်ာက္မယ္လို႕ ေလးႏွစ္သား ဘိုးေတာ္ေလးကေျပာရင္ သူ႕အဖြဲ႕သားေတြက ရိုက္ႏွက္ညၶဥ္းပန္းေပးၾကသတဲ့။ အဆိုးဆံုးကေတာ့ ေရထဲမွာ ဘယ္ေရြ႕ဘယ္မွ်ၾကာေအာင္ ႏွစ္ျမႇဳပ္ထားရမယ္လို႕ ကေလးကအမိန္႕ေပးရင္ ေပးတဲ့အမိန္႕အတိုင္း ႏွစ္ထား ရသတဲ့။အခုလည္း ေခ်ာ္လဲလို႕ ေျခတစ္ဖက္မသန္သူျဖစ္သြားရွာတဲ့ ရန္ကုန္ျမိဳ႕ၾကီးက သံုးႏွစ္သမီးေလးကို ကယ္ပါယူပါတစာစာေအာ္ေန တဲ့ၾကားက ရႊံ႕ေရအိုင္တြင္းထဲ ဆြဲႏွစ္လိုက္ေဖာ္လိုက္လုပ္လိုက္ၾကတာ အသက္ရွဴရပ္သြားတဲ့အထိပဲ။ ဒါကို ေလးႏွစ္သား ေဆး၀ိဇၨာေလး လို႕ ၀ိုင္းသမုတ္ျပီး ေမ်ာက္ျပဆန္ေတာင္း ရိုက္စားအဖြဲ႕က ရုပ္နာမ္ခြဲျပီး ေဆးကုေနတာလို႕ေျပာသတဲ့။ နာရီအေတာ္ၾကာလို႕ သံုးႏွစ္သမီး ေလးကို ပုရြက္ဆိတ္ေတြ အုံလာတာေတြ႕မွ ဆရာ၀န္နဲ႕စမ္းသပ္ၾကည့္ေတာ့ ေလရွဴျပြန္မွာ ရႊံ႕ႏွစ္ေတြပိတ္ဆို႕ျပီး ေသဆံုးေနခဲ့ျပီဆိုတာ သိရေတာ့တယ္။ လူၾကီးေတြရဲ႕ မဆင္မျခင္ အယူသည္းမႈဒဏ္ကို အျပစ္မဲ့ ကေလးငယ္က ခံသြားရရွာတာေပါ့ဗ်ာ။ ကြၽန္ေတာ္တို႕ဆီက လူေတြ ဘယ္ေတာ့မ်ားမွ ဒီလိုေခတ္ေနာက္ျပန္ဆြဲတဲ့ အေတြးအေခၚမ်ိဳးေတြတိမ္ေကာ ပေပ်ာက္ပါေတာ့မလဲ မသိႏိုင္ေတာ့ပါဘူး ကိုလင္း ရာ'

'ေၾသာ္၊ သူ႕ကိုယ္သူ သခင္ေယရႈ ခရစ္ေတာ္၀င္စားသူ မဆိုင္းယား (Messiah) ပါလို႕ လိမ္လည္ေဟာေျပာ စည္းရံုးျပီး ဂိုဏ္း၀င္ေနာက္ လိုက္တပည့္ေတြရဲ႕ အသက္ (၁၂)ႏွစ္အရြယ္သမီးငယ္အစ ဇနီးမယား၊ မိခင္ေတြပါမခ်န္ သိမ္းက်ံဳးျပီး ေခတ္သစ္အရည္းၾကီးဇာတ္ခင္း ခဲ့တဲ့ (၃၃)ႏွစ္အရြယ္ ေဒးဗစ္ကိုရက္ရွ္ကို ေျပာတာမဟုတ္လား'

'ဟုတ္ပါ့ဗ်ာ၊ သူဆိုရင္ (၃၂) ဟက္တာက်ယ္တဲ့ ျခံၾကီးထဲမွာ ခံတပ္တစ္ခုလို အေဆာက္အအံုေတြ အခုိင္အမာေဆာက္။ လူသူ၊ လက္နက္၊ ရိကၡာအျပည့္နဲ႕ အစိုးရလက္နက္ကိုင္ အဖြဲ႕အစည္းေတြကိုေတာင္ အန္တုခဲ့ေသးတယ္ မဟုတ္လား။ အဖမ္းမခံလို႕ အျပန္အလွန္ တိုက္ပြဲ ေတြျဖစ္ခဲ့၊ ေရျဖတ္၊ မီးျဖတ္လုပ္ျပီး ၀ိုင္းခဲ့တာေတာင္ လက္နက္ခ်အညံ့မခံဘဲ ေနာက္ဆံုး သူေရာ၊ သူ႕ ေနာက္လိုက္ေတြနဲ႕ ကေလးငယ္ အေတာ္မ်ားမ်ား အေသခံသြားၾကရတယ္ေလ။ သူ႕ေနာက္လိုက္ေတြက ေဒးဗစ္ကိုရက္ရွ္ရဲ႕ အလုိေတာ္နဲ႕အညီ နာခံလိုက္နာ က်င့္ၾကံျခင္း အားျဖင့္ ေသျပီးေနာက္ တမလြန္မွာ ေကာင္းကင္ဘံုကို တိုက္ရိုက္ေရာက္ၾကမယ္၊ ထာ၀ရဘုရားရဲ႕ ေကာင္းခ်ီးမဂၤလာေပးမႈကို ခံစားၾက ရမယ္လို႕ စြဲစြဲျမဲျမဲယံုၾကည္သြားခဲ့ၾကတယ္။ ကဲ- ဒီေတာ့ ခင္ဗ်ားတို႕ ကြၽန္ေတာ္တို႕အတြက္ ႏႈိင္းယွဥ္စရာတစ္ခုတိုးမလာဘူးလား'

'ကိုလင္းက ဘာကိုဆိုလိုတာလဲ'

'အခုလို အယူသီးမႈေတြဟာ ေခတ္သစ္သိပၸံပညာ ထြန္းကားမႈမရွိတဲ့ေဒသက ေခတ္ေနာက္ျပန္ဆြဲသမားေတြရဲ႕ အလုပ္သာျဖစ္တယ္လို႕ ဆိုႏိုင္ပါဦးမလား။ ဒီလိုကမၻာ့ထိပ္တန္း ႏိုင္ငံၾကီးတစ္ခုမွာေတာင္ အယူသီးမႈေတြရွိေနမွျဖင့္ ကြၽန္ေတာ္တို႕ဆီကလူေတြရဲ႕ အယူသီးမႈ ေတြကိုေတာ့ ခြင့္လႊတ္သင့္တယ္လို႕ ကြၽန္ေတာ္ထင္တယ္ေလ'

'ဟာ၊ ခြင့္မလႊတ္သင့္ဘူး ကိုလင္းေရ၊ ခြင့္မလႊတ္သင့္တဲ့အျပင္ စဥ္းစားဥာဏ္ရွိတဲ့လူဆိုရင္ ရွက္ဖို႕ေတာင္ ေကာင္းလွပါေသးတယ္'

'ဘာရွက္စရာ ေကာင္းသလဲဗ်ာ။ သူတို႕ဆီမွာဆိုရင္ ေဗဒင္ဆရာ၊ ေမွာ္ဆရာ၊ ေအာက္လမ္းဆရာ၊ ဂႏၶာရီပညာသည္ဆိုတဲ့လူေတြ မႈိ လိုေပါက္ျပီး က်ဳပ္တို႕ဆီက ေဗဒင္ဆရာေတြ၊ ဘုိးေတာ္ေတြ၊ နတ္၀င္သည္ေတြထက္ေတာင္ ၀င္ေငြေကာင္းေသးဆိုပဲ'

'ဟုတ္ပါတယ္၊ ခင္ဗ်ားေျပာသလို သူတို႕ဆီမွာ ဒါမ်ိဳးေတြကို ယံုၾကည္သူေတြ တစ္ေန႕တျခား တိုးပြားလာတာ အမွန္ေပမယ့္ သူတို႕မိုက္ တိုင္း ကြၽန္ေတာ္တို႕ကလိုက္ျပီး မိုက္မဲရေတာ့မွာလားဗ်ာ။ ဥပမာေျပာရရင္ ဟိုဘက္အိမ္က မိဘအရင္းမရွိလို႕ ပေထြးဆိုးနဲ႕ေနရတဲ့ မိန္းမပ်ိဳေလးတစ္ေယာက္ ပ်က္စီးေနတာကိုအားက်ျပီး ဒီဘက္အိမ္က မိဘေမာင္ဖြား အုပ္ထိန္းမႈေအာက္မွာရွိေနတဲ့ မိန္းမပ်ိဳေလးကပါ လိုက္ပ်က္စီးရေတာ့မွာလားဗ်ာ'

'ခင္ဗ်ာ့ဥပမာကို နည္းနည္းထပ္ရွင္းစမ္းပါဦး ကို၀င္းရာ'

'ဒီလုိေလဗ်ာ ေလာကမွာ မိမိရဲ႕ ကံ၊ဥာဏ္၊၀ီရိယမွတစ္ပါး အျခားအားထားရာ ကယ္တင္ရွင္၊ ဖန္ဆင္းရွင္ရယ္လို႕ မရွိဘူးဆိုတဲ့ မူအေပၚ အေျချပဳထားတဲ့ ေထရ၀ါဒဗုဒၶသာသနာေတာ္ရဲ႕ အုပ္ထိန္းမႈေအာက္မွာ ၾကီးျပင္းလာတဲ့ ခင္ဗ်ားတို႕ကြၽန္ေတာ္တို႕ဟာ ေအာက္တန္းစား ဒြန္းစ႑ား ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြရဲ႕ အလုပ္သာလွ်င္ျဖစ္တယ္လို႕ ဘုရားရွင္ကိုယ္ေတာ္တိုင္ ပစ္ပယ္ခဲ့တဲ့ ေဗဒင္၊ ယၾတာ၊ အဂၤ၀ိဇၨာ၊ ေမွာ္ ဂႏၶာရီပညာေတြကို ယံုၾကည္လိုက္စားေနစရာ လံုး၀မလိုအပ္ဘူးဗ်။ ဒီလို ဆံုးမသြန္သင္မႈေအာက္မွာ ၾကီးျပင္းလာတဲ့ ေထရ၀ါဒဗုဒၶဘာသာ ၀င္ေတြဟာ မိဘေမာင္ဖြား အုပ္ထိန္းမႈေအာက္မွာရွိေနတဲ့ မိန္းမပ်ိဳေလးလိုေပါ့ဗ်ာ။ ဒါကို ကံမေကာင္းအေၾကာင္းမလွလို႕ မိဘမဲ့ အဆံုး အမအသြန္အသင္မဲ့ျပီး ၾကီးျပင္းလာခဲ့ရတဲ့ မိန္းမပ်ိဳေလးနဲ႕တူတဲ့လူေတြ မိုက္ၾက၊မွားၾကတိုင္း လိုက္မွားေနဖို႕ သင့္ေတာ္ပါ့မလား။ သူတို႕ ေတာင္ မွားေသးမွေတာ့ ငါတို႕မွားတာ အေၾကာင္းမဟုတ္ဘူးလို႕ ေျပာဆို၊ ျပဳမူေနၾကတာေလာက္ ရွက္စရာေကာင္းတာရွိပါဦးမလား ကိုလင္းရာ'

'ဒါေတာ့ ဟုတ္တယ္ဗ်၊ သူတို႕ဆီမွာက လူအမ်ားစုလိုက္နာတဲ့ ကိုယ္က်င့္တရားစံႏႈန္းေတြဟာ အေမွ်ာ္နဲ႕အေၾကာက္ေပၚမွာ အေျခခံထား တာေတြ႕ရတယ္။ ကိုယ့္အတြက္ ေကာင္းက်ိဳးတစ္စံုတစ္ရာ ရလိမ့္မယ္ဆိုတဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္၊ တစ္နည္းေျပာရရင္ ဖန္ဆင္းရွင္ရဲ႕ ေကာင္း ခ်ီးမဂၤလာကို ေမွ်ာ္ကိုးမႈနဲ႕သာ ေကာင္းမႈလို႕သတ္မွတ္ထားတဲ့ အျပဳအမူေတြကို လုပ္ကိုင္ၾကတာပဲ။ မေကာင္းမႈလို႕ သတ္မွတ္ထားတဲ့ အျပဳအမူေတြကို ေရွာင္ၾကဥ္ရာမွာလည္း ဖန္ဆင္းရွင္ကျပစ္ဒဏ္ခတ္မွာကို ေၾကာက္ရြံ႕စိတ္ေပၚသာမူတည္တာကိုေတြ႕ရတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အေမွ်ာ္နဲ႕အေၾကာက္မပါဘဲ ကိုယ္ပိုင္ဆင္ျခင္တံုတရားနဲ႕ယွဥ္ျပီး သတၲ၀ါခ်င္း စာနာေထာက္ထားမႈအေပၚ အေျခတည္ထားတဲ့ ဗုဒၶရဲ႕ ကိုယ္က်င့္တရားဆိုင္ရာ စံေတြနဲ႕ေတာ့ တျခားစီပဲ'

'ဒီလို အေျခခံခ်င္းမတူညီေတာ့ သူတို႕ခမ်ာ ဘယ္ေလာက္ပဲ ရုပ္၀တၳဳပိုင္းဆိုင္ရာနည္းပညာေတြ တိုးတက္ထြန္းကားလာေပမယ့္ စိတ္ပိုင္း ဆိုင္ရာ ကိုယ္က်င့္တရားနဲ႕ ပတ္သက္လာရင္ ေမွ်ာ္တတ္ေၾကာက္တတ္တဲ့အေလ့ၾကီးက စြဲက်န္ေနရစ္ေတာ့တာေပါ့။ သိပၸံပညာကို အလြဲ သံုးစားျပဳျပီး မ်က္လွည့္ဆန္ဆန္ ျပကြက္ေလးေတြနဲ႕ လူအထင္ၾကီးေအာင္လုပ္၊ သူတို႕ကိုယ္ကို တန္ခိုးရွင္ေယာင္ေယာင္ သတင္းလႊင့္ ဂိုဏ္းဖြဲ႕လိမ္စားေနတဲ့ လူေတြရွိသလို ဘာသာေရးက်မ္းစာေတြကို ခုတံုးလုပ္၊ ကိုယ္လိုရာလွည့္ပတ္ျပီး အဓိပၸာယ္ဖြင့္၊ အေျပာေကာင္း ေကာင္းနဲ႕ ေျမႇာက္ခ်ီတစ္ခါ ေျခာက္ခ်ီတစ္လွည့္လုပ္ စည္းရံုးသိမ္းသြင္းျပီး လူေတြကို သက္မဲ့စက္ရုပ္ေတြလို ခိုင္းခ်င္တာအကုန္လုပ္ခိုင္း တဲ့ ပုဂၢဳိလ္ေတြလည္းရွိတယ္။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ေဒးဗစ္ကိုရက္ရွ္တို႕လို ဘာသာေရးအေရျခံဳ လူလိမ္လူညာေတြရဲ႕မႈိင္းမိျပီး အတိဒုကၡ ေရာက္သြားၾကရရွာတာေပါ့။ ဒါေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္တို႕ ေထရ၀ါဒဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ားအေနနဲ႕ ဒီလိုအျဖစ္ဆိုးေတြမၾကံဳရေလေအာင္ အတၲာဟိ အတၲေနာ နာေထာ ဆိုတဲ့ ဗုဒၶေဒသနာကို စြဲစြဲျမဲျမဲ မွတ္သားလိုက္နာၾကဖုိ႕ လိုသဗ်'

'ဒါေပမယ့္ မိရိုးဖလာအယူအဆေတြကလည္း ရွိေသးတယ္ မဟုတ္လား ကို၀င္းရဲ႕။ လူမ်ိဳးတိုင္းမွာ သူတို႕နဲ႕ဆိုင္ရာဆိုင္ရာ အယူအစြဲ ေလးေတြဟာ ယဥ္ေက်းမႈတစ္ရပ္အေနနဲ႕ေတာ့ ရွိေနဦးမွာပဲဗ်'

'ဒီေနရာမွာ ယဥ္ေက်းမႈဆိုတဲ့ေ၀ါဟာရကို ကိုလင္းအေနနဲ႕ ဘယ္လိုအဓိပၸာယ္ဖြင့္မလဲ။

လူေနမႈအဆင့္အတန္း ျမင့္မားမႈစံကို ေျပာတာ လား၊ ရိုးရာဓေလ့စရိုက္ကို ဆိုလိုတာလား'

'ကြၽန္ေတာ္က ရိုးရာဓေလ့စရိုက္ကို ေျပာတာပါ'

'ဒါဆိုရင္ ရိုးရာဓေလ့စရိုက္တိုင္းဟာ ေခတ္အဆက္ဆက္ မပစ္ပယ္ဘဲ ထိန္းသိမ္းလိုက္နာအပ္တယ္လို႕ ခင္ဗ်ားယံုၾကည္သလား။ ဘယ္ ႏိုင္ငံ၊ ဘယ္လူမ်ိဳးမဆို ေကာင္းတဲ့ဓေလ့စရိုက္ေတြရွိသလို မေကာင္းတဲ့ ဓေလ့စရိုက္ေတြလည္း ရွိၾကစျမဲပဲဗ်။ ဒါကို ရိုးရာယဥ္ေက်းမႈ မပ်က္ေအာင္ဆိုျပီး ေကာင္းတာေရာ၊ မေကာင္းတာပါ အကုန္လံုး သိမ္းက်ံဳးေထြးပိုက္ထားမယ္ဆိုရင္ သဘာ၀က်ပါ့မလား။ ကိုယ့္ တိုင္းျပည္ ကိုယ့္လူမ်ိဳးကို တိုးတက္ၾကီးပြားေစခ်င္သူတိုင္းဟာ ေကာင္းျမတ္တဲ့ရိုးရာဓေလ့စရိုက္ေတြကို ဆက္လက္ထိန္းသိမ္းသြားရ မွာျဖစ္သလို ေခတ္ေနာက္ျပန္ဆြဲျပီး အႏၲရာယ္ရွိတဲ့ ဓေလ့စရိုက္ေတြကိုေတာ့ ပစ္ပယ္သြားရမွာပဲ။ အခုေခတ္မွာ ရိုးရာဓေလ့စရိုက္ကို ထိန္းသိမ္းခ်င္ပါတယ္ဆိုျပီး ဘယ္သူကမ်ား အသားအနာခံလို႕ ထိုးကြင္မင္ေၾကာင္ထိုးၾကဦးမွာလဲ၊ အလုပ္ရႈပ္ခံျပီး ေသွ်ာင္ၾကီးေဗြ ထားၾကဦးမွာလဲဗ်'

'ဒါေတာ့ဟုတ္တယ္ ကို၀င္းရ၊ တခ်ိဳ႕ရိုးရာဓေလ့စရိုက္ေတြဟာ တစ္ခ်ိန္တစ္ခါက ဒီလိုရွိခဲ့ဖူးတယ္ဆိုတာကို သမိုင္းအရ မွတ္တမ္း မွတ္ရာ ျပဳထားဖို႕ကလြဲရင္ ဆက္လက္ခံယူက်င့္သံုးဖို႕ မသင့္ေတာ့တာအမွန္ဘဲ'

'ဒါတင္ ဘယ္ကဦးမလဲ ကိုလင္းရာ၊ သူတစ္ပါးဆီက စံထားထိုက္တဲ့ ဓေလ့စရိုက္ေတြေတြ႕ခဲ့ရင္လည္း အတုယူသင့္ ယူၾကရမွာပဲ။ ငါ့ရိုးရာ ဓေလ့မွ ငါ့ရိုးရာဓေလ့ဆိုျပီး တစ္ယူသန္ အစြန္းေရာက္ေနရမယ့္ ေခတ္မဟုတ္ေတာ့ဘူးေလ။ အခုဆိုရင္ အေနာက္တိုင္း ႏိုင္ငံၾကီးသား တခ်ိဳ႕ဟာ သူတို႕ရဲ႕မိရိုးဖလာယံုၾကည္မႈ အစြဲအလမ္းေတြကို ေက်ာခိုင္းပစ္ပယ္ျပီး ျမန္မာႏိုင္ငံက ေထရ၀ါဒဗုဒၶဘာသာကို ယံုၾကည္ လက္ခံလိုက္နာက်င့္သံုးေနၾကတာ ကြၽန္ေတာ္တို႕မ်က္ျမင္ကိုယ္ေတြ႕ပဲ မဟုတ္လား'

'ဟုတ္ပါ့ဗ်ာ၊ မိရိုးဖလာယံုၾကည္မႈ အစြဲအလမ္းေတြကို ေတာ္လွန္ပစ္ပယ္ျပီး မွန္တယ္ထင္တဲ့လမ္းကို ရဲရဲ၀ံ့၀ံ့လွမ္းရဲတဲ့ သူတို႕ရဲ႕သတၲိက ေတာ့ ခ်ီးက်ဴးစရာပါပဲ'

'ဒါေၾကာင့္ သူတို႕လို ေထရ၀ါဒဗုဒၶသာသနာဆိုတဲ့ မိဘေမာင္ဖြားေတြရဲ႕ အုပ္ထိန္းမႈေအာက္မွာ မၾကီးျပင္းခဲ့ရသူေတြကေတာင္ ကြၽန္ေတာ္ တို႕ မိဘရိပ္မွာ လာေရာက္ခိုလႈံေနခ်ိန္မွာ မိမဲ့ဖမဲ့ကေလးေတြကို လက္ညႇိဳးထိုးျပီး သူတို႕ေတာင္မိုက္ေသးတာ ငါတို႕မိုက္တာ ရွက္စရာ မဟုတ္ပါဘူးလို႕ ေၾကြးေၾကာ္ေနၾကဖို႕သင့္-မသင့္ ကိုယ္ပိုင္ဥာဏ္ေလးသံုးျပီး ဆံုးျဖတ္ၾကပါေတာ့လို႕သာ တိုက္တြန္းလိုက္ခ်င္ပါေတာ့ တယ္ဗ်ာ'

၀င္းသိန္းဦး

(၃၀-၄-၉၃)

ဓမၼရံသီ၊ ၁၉၉၃ ခုႏွစ္၊ ဇူလိုင္လ။

တံတုိင္းႏွင့္ ဆည္၏ သားေကာင္မ်ား

Written by ေဇ၀င္းေနာင္

မဟာတံတုိင္းႀကီး ေနာက္ကြယ္က သမုိင္းအမွန္ေတြကို ေရာင္ျပန္ဟပ္ေစေသာ ဒ႑ာရီတစ္ပုဒ္ ရွိခဲ့ပါသည္။

ဘီစီ ၂၀၀ ၀န္းက်င္။ မဟာ တံတုိင္းႀကီး တည္ေဆာက္ေသာ ေခတ္ကာလ က်န္းနန္ျပည္နယ္ တစ္ေနရာ။ အိမ္နီးခ်င္းမ်ားျဖစ္ၾကသည့္ မန္အိမ္ႏွင့္က်န္းအိမ္။ သူတုိ႔ ႏွစ္အိမ္စလံုးက သားေထာက္သမီး ခံမရွိၾက။ တစ္ႏွစ္မွာေတာ့ မန္အဘုိးႀကီးက ခြံမာသီးပင္ ျခံဳတစ္ျခံဳကို စိုက္ပ်ဳိးခဲ့သည္။ အပင္တစ္စတစ္စႀကီး လာၿပီး က်န္းအိမ္ဘက္ကိုပါ ေရာက္လာသည္။ က်န္းအိမ္ဘက္မွာ အသီးႀကီးတစ္လံုး သီးလာခဲ့သည္။ သူပိုင္ သည္၊ ငါပိုင္သည္ အျငင္းပြားၾကရင္း ေနာက္ဆံုးမွာေတာ့ ခြဲယူဖုိ႔ ဆံုးျဖတ္လိုက္ၾကသည္။ အသီးႀကီးကို ခြဲလိုက္ ေသာအခါတြင္ေတာ့ ကေလးငယ္တစ္ဦး ထြက္လာခဲ့သည္။ ကေလးကို ႏွစ္အိမ္စလံုးက အတူပ်ဳိးေထာင္ လာခဲ့ၾကၿပီး ႏွစ္ဖက္မ်ဳိး႐ိုးအမည္မ်ား ပါေစရန္ မန္က်န္းႏုဟု အမည္ေပးခဲ့ၾကသည္။ (ႏုမွာ မိန္းကေလး ဟု အဓိပၸာယ္ရသည္)

မန္က်န္းႏု ကေလးအရြယ္ ေရာက္လာေသာအခါတြင္ေတာ့ ဖန္ရွီးလင္ ဆုိေသာ လုလင္ပ်ဳိႏွင့္ ခ်စ္ႀကိဳက္မိၾကကာ လက္ထပ္ထိန္းျမားရန္ စီစဥ္ခဲ့သည္။ ဒီအခ်ိန္မွာကံၾကမၼာဆိုး က ၀င္လာခဲ့သည္။ မဂၤလာေဆာင္သည့္ေန႔တြင္ပင္ ရွီးလင္ကို မဟာတံတုိင္း တည္ေဆာက္ေရးအတြက္ ေခြၽးတပ္ဆြဲ (ေပၚတာဆြဲ) သြားၾကသည္။ မဟာတံတုိင္းအတြက္ ေခြၽးတပ္ဆြဲခံခဲ့ရသူ တစ္ဦး၏ဘ၀သည္ ငတ္မြတ္ေခါင္းပါးမႈတို႔ျဖင့္ ေသျခင္းသာ အဆံုးရွိသည္က မ်ားၾကသည္။ တစ္ႏွစ္သာၾကာသြားသည္။ ရွီးလင္ သတင္းကမရ။ ႏုက စိတ္ပူလွၿပီ။ မဟာတံတုိင္းကို ေရာက္ေအာင္ သြားၿပီး သူ႔ခင္ပြန္းအေၾကာင္း သြားစံုစမ္းဖုိ႔ ဆံုးျဖတ္လုိက္သည္။ ခက္ခဲေသာ တစ္ကိုယ္ေတာ္ခရီးကို ျဖတ္သန္းၿပီး မဟာတံတိုင္းဆီေရာက္ေတာ့ သတင္းဆိုးက ဆီးႀကိဳေနသည္။ ရွီးလင္ တစ္ေယာက္ အလုပ္လုပ္ရင္း ေသလြန္ခဲ့ၿပီ။ အေလာင္းကေရာ။ တံတုိင္းေအာက္မွာ ေသသူ အလုပ္သမားေတြကို ျမႇဳပ္ထားသည္ဆုိျခင္းကို ႏုသိလုိက္ရသည္။ သည္းထန္စြာ ငိုေၾကြး ရင္း တံတုိင္းကိုၿဖိဳေတာ့သည္။သစၥာ ေမတၲာစြမ္းက ႀကီးလွသည္။

သူငို ေၾကြးရင္းထုႏွက္ေသာ ေနရာတစ္၀ိုက္မွ တံတုိင္းႀကီးပ်က္စီးၿပိဳလဲ သြားခဲ့သည္။ မေရမတြက္ႏုိင္ေသာ အ႐ိုးေတြ ေတာင္ပံုရာပံု။ သူ႔ခ်စ္လင္၏ အ႐ိုးကို ရွာဖုိ႔အတြက္ သစၥာဆို သည္။ သူ႔လက္ထိပ္ကို ကိုက္၊က် လာေသာေသြးႏွင့္ အ႐ိုးတုိင္းကို စမ္း ကာ ခ်စ္လင္အ႐ိုးျဖစ္လွ်င္ က်ေသာ ေသြးကိုအ႐ိုးက စုပ္ယူပါေစဟု သစၥာဆိုခဲ့သည္။ ခ်စ္လင္အ႐ိုးကို ေနာက္ဆံုးမွာ ရွာေတြ႔ခဲ့ေသာအခါတြင္လည္း အ႐ိုးပံုကုိဖက္ၿပီး ငိုရွာရျပန္သည္။

Three Gorges Dam ဖြင့္ပြဲအခမ္းအနားကို ဘူမိႏွင့္ ေရအားလွ်ပ္စစ္ အင္ဂ်င္နီယာပညာ အသီးသီးျဖင့္ ေက်ာင္းၿပီးခဲ့ၾကေသာ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ ၀မ္က်ားေပါင္ ႏွင့္ သမၼတ ဟူက်င္ေတာင္တို႔ မတက္ေရာက္ခဲ့။ သမိုင္းတရားခံေတာ့ အျဖစ္မခံလိုၾက။

အမ်က္ထြက္ေနေသာ က်င္မင္းဆက္ ျပည့္ရွင္ဧကရာဇ္ႀကီးက ပ်က္စီးသြားေသာေနရာကို လာၾကည့္သည္။

မအိုေသးေသာ မုဆိုးမ မန္က်န္းႏုကိုျမင္ေတာ့ ဘုရင္ႀကီး သေဘာေခြ႔သြားသည္။ ေဒါသေတြအရည္ ေပ်ာ္သြားသည္။ ေတာင္းဆိုခ်က္ သံုးခ်က္ကို ခြင့္ျပဳလွ်င္ လက္ထပ္မည္ ဟု ႏုကတုံ႔ျပန္သည္။ ပထမအခ်က္ က သူ႔ခ်စ္လင္ကို ေတာ္၀င္ အခမ္းအနားျဖင့္ သၿဂႋဳဟ္ရမည္။ ဒုတိယ အခ်က္က ဧကရာဇ္ႀကီးႏွင့္ သူ႔အစိုးရသည္ စ်ာပနကိုတက္ရမည္။ တတိယအခ်က္က သူသမုဒၵရာကို ၾကည့္ခ်င္သည္၊ လုိက္ပို႔ေပးရမည္ဟု။ အရပ္သား တစ္ေယာက္အတြက္ လုပ္မေပးခ်င္လွေသာ္လည္း သူ႔မယား လုိခ်င္ သူ႔လင္ေကာင္းေကာင္း သၿဂႋဳဟ္ေပးရမည္ေပါ့။ တတိယ ေတာင္းဆိုခ်က္ ေရာက္လာသည္။  သမုဒၵရာ ကမ္းေျခသို႔ အေရာက္တြင္ေတာ့ ႏု တစ္ေယာက္ ဘုရင္ႀကီးကို ျပင္းျပင္းထန္ထန္ က်ိန္ဆဲၿပီးသမုဒၵရာထဲ ခုန္ခ် လိုက္ေလသည္။ ဤတြင္ဇာတ္လမ္း ဆံုးေလသည္။

(ဇာတ္နာမွာ စိုးရိမ္သူ သူတုိ႔ကေတာ့ မန္က်န္းႏုကို နဂါးမင္းႀကီး ႏွင့္ သမီးေတာ္မ်ားက ကယ္တင္လိုက္ ၾကသည္ဟု ဆိုၾကသည္။) ဒီဇာတ္လမ္းသည္ စီမံကိန္းႀကီးေၾကာင့္ ခင္ပြန္းကို ဆံုး႐ႈံးလုိက္ရေသာ မုဆိုးမမ်ား၊ သားကို ဆံုး႐ႈံးလုိက္ရေသာ မိဘမ်ား အားလံုးကို ကိုယ္စားျပဳေနသည္။ တ႐ုတ္ျပည္၏ ေျမာက္ဖက္ဖ်ားကို အိမ္ျခံစည္း႐ိုးခတ္သလို တံတုိင္းကာဖို႔သည္ တ႐ုတ္၏ ပထမဆံုး ဧကရာဇ္ ရွီဟြမ္တီ၏ အၾကံအစည္။ ေျမာက္ ဖ်ားမွ သူတို႔ေခၚေ၀ၚမႈအရ လူ႐ိုင္းေတြ၏ ရန္မွကာကြယ္ေရး။ ရည္ရြယ္ခ်က္ကျဖင့္ ေကာင္းခ်င္ေကာင္းႏုိင္ ပါသည္။ သို႔ေပမဲ့ ေပးဆပ္လုိက္ရသည္က မ်ားလြန္းလွသည္။ မုဆိုး အလိုက် စေတးလိုက္ရသည့္ သားေကာင္ေတြ တစ္ပံုတစ္ပင္။ သည္တံတုိင္းႀကီးက အမွန္တကယ္ ကာကြယ္ေပးႏုိင္ျခင္းရွိ မရွိဆုိသည္က လည္းမြန္ဂို၊ မန္ခ်ဴး၊ ၿဗိတိသွ်၊ ဂ်ပန္ တုိ႔၏ က်ဴးေက်ာ္ သိမ္းပိုက္မႈ အလီလီ ခံခဲ့ရျခင္းက သက္ေသ။

ဒီ မဟာတံတုိင္းႀကီး ေဆာက္ၿပီးေနာက္ အႏွစ္ ၂၀၀၀ နီးပါးအၾကာ။ မဟာတံတုိင္း ေနာက္ပိုင္း အႀကီးမားဆံုး စီမံကိန္းသည္ တစ္ဖန္ႏုိးထလာေသာ တ႐ုတ္တြင္ ေပါက္ဖြားလာခဲ့ျပန္သည္။ ၂၁ ရာစု မဟာတံတုိင္းဟု ဆိုႏိုင္ေသာ Three Gorges Dam ။ တစ္မုိင္ခြဲက်ယ္ၿပီးေပ ၆၀၀ ျမင့္ေသာ ဆည္ႀကီးသည္ မိုင္ ၄၀၀ ေက်ာ္ရွည္လ်ားသည္။ စီမံကိန္းႀကီးကို ေခတ္သစ္ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံ၏ ဖခင္ႀကီး ဆြန္ယက္ဆင္က စတင္ အဆိုျပဳခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ ၁၉၁၉ ခုႏွစ္ကတည္းက ျဖစ္သည္။ တစ္ႏုိင္ငံလံုးကို မီးေပးႏုိင္ဖုိ႔၊ ေရလႊမ္းမိုးမႈေတြကို တားဆီးဖုိ႔ဆိုေသာ ရည္ရြယ္ခ်က္ေကာင္းမ်ား။

၁၉၃၂ မွာ ခ်န္ေကရွိတ္၊ ၁၉၃၉ မွာ ထိုစဥ္က တ႐ုတ္ကို သိမ္းထားေသာ ဖက္ဆစ္ဂ်ပန္မ်ား၊ ၁၉၄၉ မွာ ေမာ္စီတုန္းအားလံုးက တည္ေဆာက္ဖုိ႔ ေမွ်ာ္လင့္ခဲ့ၾကသည္။ ၁၉၉၂ ခုႏွစ္ တြင္မွ တည္ေဆာက္ေရးကို တ႐ုတ္ျပည္သူ႔ ကြန္ဂရက္တြင္ စတင္အတည္ျပဳႏုိင္ခဲ့သည္။ ကိုယ္စားလွယ္ ၂၆၃၃ ေယာက္မွာ ၁၇၆၇ ဦး ေထာက္ခံၿပီး ၁၇၇ ကန္႔ကြက္ကာ ၆၆၄ မဲပယ္ ဖ်က္ခံရၿပီး ၂၅ ဦးမဲ မေပးခဲ့ၾကျခင္းျဖင့္ ဒီဆည္ႀကီး တည္ေဆာက္ေရး အတည္ျဖစ္လာခဲ့သည္။ ကန္႔ကြက္သူပမာဏသည္ နည္းလွသည္ဟု ထင္ရေသာ္လည္း တစ္ပါတီစနစ္ရွိေသာ ႏုိင္ငံတစ္ႏုိင္ငံအတြက္ ကန္႔ကြက္မႈႏႈန္း စံခ်ိန္တင္သည့္ကိစၥ ျဖစ္သည္။

အေမရိကန္ေဒၚလာ ၃၇ ဒသမ ၄၃ ဘီလ်ံေက်ာ္(ယြမ္ ၂၅၄ ဘီလ်ံ) ကုန္ခဲ့ေသာ ဆည္ႀကီးကို ၂၀၀၉ ခုႏွစ္ကတည္းကစတင္ လည္ပတ္ရန္ ေမွ်ာ္လင့္ခဲ့ေသာ္လည္း အဆင္မေျပခဲ့။ ဒီလထဲတြင္ေတာ့ စလည္ပတ္ေနၿပီ။

ဆည္ႀကီး မတည္ေဆာက္မီက လူသန္းခ်ီ ေနရာေရႊ႔ေျပာင္းရမည္။ ေရွးအေမြအႏွစ္ေတြ ေရလႊမ္းကုန္မည္။ ၿမိဳ႕လံုးကြၽတ္၊ ရြာလံုးကြၽတ္ေရႊ႕ ေျပာင္းၾကရမည္။ အားလံုးကို တြက္ခ်က္ၿပီး ေဆာက္ခဲ့ၾကသည္ဟုေတာ့ သူတုိ႔အေစာပုိင္းမွာ ဆိုခဲ့ၾကပါသည္။ စေတးရမည့္ သားေကာင္အေရအတြက္ ကို နားလည္ထားၿပီး ျဖစ္သည္ဆုိ ေသာသေဘာ။

သဘာ၀ကို ကိန္းဂဏန္းျဖင့္ ေလွ်ာ့တြက္မိျခင္း ျဖစ္ခဲ့သည္ကိုေတာ့ အခ်ိန္လြန္မွ နားလည္ခဲ့ၾကသည္။ ဂ်ပန္လိုႏုိင္ငံမ်ဳိးမွာပင္ ငလ်င္လႈပ္မည္ကို အခ်ိန္ေစာၿပီးမေျပာႏုိင္ေသး။ သဘာ၀ေဘးတုိ႔ကို လူသား၏ တြက္ခ်က္ႏုိင္စြမ္းက အျပည့္အ၀ လုိက္မမီေသး။ သို႔ေပမဲ့ သဘာ၀သည္ ျဖစ္ခ်င္တုိင္း ျဖစ္ေနသည္ေတာ့ မဟုတ္။ သိပၸံပညာရွင္ႀကီး အုိင္းစတိုင္းတစ္ခါက ေျပာခဲ့ဖူးသည္။ "ထာ၀ရဘုရားသည္ သဘာ၀တရားနဲ႔ ေၾကြအံမကစား"ဟူ၍။ သဘာ၀တရားသည္ ျဖစ္ခ်င္တုိင္း ျဖစ္ေနသည္မဟုတ္။ အေၾကာင္းတရားမ်ားေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။

ဗုဒၶျမတ္စြာ သက္ေတာ္ထင္ရွားရွိစဥ္က အရွင္အႆဇိမေထရ္ က ရွင္သာရိပုတၲရာ အေလာင္းအလ်ာ ဥပတၲိသပရဗိုဇ္ကို ေဟာျပခဲ့သည့္ ဗုဒၶတရားအႏွစ္ခ်ဳပ္ကို အမွတ္ရမိသည္။ ယင္းဂါထာ၏အစ "ေယဓမၼာ ေဟတုပၸဘ၀ါ" ဆိုေသာ စာသား။ အၾကင္တရားတို႔သည္ အေၾကာင္းေၾကာင္းေၾကာင့္ ျဖစ္ကုန္၏ဟူ၍ အနက္ရပါသည္။ လူတုိ႔ တြက္ခ်က္ႏိုင္ေသာ အေၾကာင္းတရားမည္မွ် ရွိႏုိင္မည္နည္း။ ဘက္ေပါင္းစံုမွ တြက္ ခ်က္ထားၿပီးျဖစ္သည္ဟု မည္သူကမ်ား ေျပာႏုိင္မည္နည္း။

ေနာက္တစ္ခ်က္က ကိန္းဂဏန္းမ်ားျဖင့္ သဘာ၀တရားကို ကိုင္တြယ္ျခင္း၏အလုပ္ျဖစ္၊ မျဖစ္ဆို သည့္ အခ်က္ျဖစ္သည္။  ကာလႏွင့္ အာကာသအေပၚ မွီတည္ၿပီး သခ်ၤာသည္ ကြဲျပားႏိုင္သည္။ ခန္႔မွန္းတြက္ခ်က္မႈသည္ ျဖစ္လာမည္ဟု အာမခံႏိုင္ေသာ အရာမ်ဳိးမဟုတ္။ ဂ်ပန္ ငလ်င္ႏွင့္ ဆူနာမီျဖစ္စဥ္ကို အႏွစ္ ၁၀၀ တြင္း တုိက်ဳိတစ္၀ိုက္မွာ ျဖစ္မည္ဟု တြက္ခ်က္ ခန္႔မွန္းထားသည္ ဆိုေသာ ကိန္းဂဏန္း။ ျဖစ္လာေသာ အခါကာကြယ္ဖုိ႔အတြက္ လံုေလာက္ေသာ တြက္ခ်က္မႈမဟုတ္။ သည္လို ကိန္းဂဏန္းမ်ဳိးေတြပါေသာ မေရရာသည့္ တြက္ခ်က္မႈတို႔ျဖင့္ သဘာ၀တရားကို ဇက္ႀကိဳးတပ္ရန္ ၾကံမိျခင္း ျဖစ္သည္။

ျပႆနာေပါင္းမ်ားစြာ ကပ္ပါလာခဲ့သည္။ ဆည္ႀကီးၿပီးစီးလုခ်ိန္ ၂၀၀၇ မွာတည္းက ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ ၀မ္က်ားေပါင္ ကိုယ္တိုင္က အႏၲရာယ္ ကို ၀န္ခံလာရသည္။

ျပႆနာ အတိမ္အနက္ကို ေ၀ဖန္မႈေတြက ဟိုးေအာက္ေျခကေန ထိပ္ပိုင္းအထိ ထြက္လာသည္။ ေဘးဆိုးႀကီး ျဖစ္လာႏုိင္ေခ်ရွိသည္ကို လက္ခံလာၾကသည္။ လူ ၁ ဒသမ ၄ သန္း ေနရာေရႊ႕ၿပီးေသာ္လည္း ေနာက္ထပ္ သန္းခ်ီေရႊ႕ရဦးမည္။

တ႐ုတ္ဗိသုကာပညာ စြမ္းပ ကား၏ျပယုဂ္၊ တုိးတက္လာေသာ ႏုိင္ငံစြမ္းအင္ လိုအပ္ခ်က္အတြက္ ျဖည့္ ဆည္းရာ၊ေရႀကီးမႈမ်ားအတြက္ အရန္ အတားအျဖစ္ ၀င့္ၾကြားခဲ့ေသာ ကမၻာ့ အႀကီးဆံုး ဆည္ႀကီးကို တည္ေဆာက္ခဲ့ျခင္းသည္ သရဲေမြးသလို ျဖစ္လာသည္။ ေရအားလွ်ပ္စစ္ပညာရွင္မ်ားက  ႏုန္းတင္ေျမႏုမ်ားပိတ္ ေနေစျခင္းျဖင့္ ဆည္သည္ျမစ္ေအာက္ပိုင္း ကမ္းပါးတစ္ေလွ်ာက္ ေရလႊမ္းႏုိင္ေခ်ကို ပိုၿပီးတိုးေစသည္ ဟု အခ်ိန္လြန္ေထာက္ျပမႈမ်ား လုပ္ၾကသည္။

သိပၸံပညာရွင္မ်ားကေတာ့ ဒီထက္ပိုဆိုးသည္ဟု ဆိုၾကသည္။ ယန္ဇီျမစ္လက္တက္မ်ား၏ေရ အေရအေသြးက သိသိသာသာဆိုးလာသည္။ ဆည္ပိတ္ထားေသာ ျမစ္သည္ အညစ္အေၾကးတုိ႔ကို ထိထိေရာက္ ေရာက္မစြန္႔ပစ္ႏုိင္ေတာ့။ ေရေလွာင္ကန္ႀကီးၿပီးသည့္ ၂၀၀၆ ကတည္း ကစၿပီး ေရေမွာ္ေတြ အလြန္အမင္း ေပါက္ဖြားသည့္ ထူးျခားျဖစ္စဥ္က ေပၚလာသည္။ ျမစ္ကမ္းပါးေတြ ၿပိဳကုန္သည္။ ယန္ဇီျမစ္လက္တက္ေတြ ရွိရာကမ္းေျခေတြမွာ ေျမၿပိဳမႈ ေတြရွိလာသည္။ ဒီတိုင္းဆက္သြားလုိ႔ေတာ ့ဒုကၡမ်ား ၾကေတာ့မည္။

၂၀၁၁ ေမလ ထဲမွာလည္း ဆည္ႀကီးအေၾကာင္းက ထပ္ေျပာရျပန္ၿပီ။ တ႐ုတ္ျပည္သူမ်ား အတြက္ အက်ဳိးျပဳခဲ့ေသာ္လည္း ေဂဟေဗဒ ေဘးဆိုးကပ္ဆိုးမ်ား အႏၲရာယ္ ကာကြယ္ေရး၊ ဘူမိအႏၲရာယ္ ကာကြယ္ ေရး၊ ေရႊ႕ေျပာင္းေပးရသူမ်ားကို အဆင္ေျပေျပ ျပန္လည္ေနရာခ်ေရး တို႔အတြက္ ခ်က္ခ်င္းေဆာင္ရြက္ ရမည့္ ျပႆနာမ်ားစြာရွိေၾကာင္း တ႐ုတ္အစိုးရ ၀န္ခံလိုက္ရသည္။

စီမံကိန္းေရးဆြဲမႈႏွင့္ တည္ေဆာက္ေရးတြင္ အလႊာစံု၌ ျပႆနာေတြက ေပၚလာသည္၊ ခ်က္ခ်င္း မေျဖရွင္းႏိုင္ေသး။ ဆည္ေၾကာင့္ျဖစ္ေသာ ျပႆနာမ်ားကို ဆက္ထုတ္ျပန္ေပးဖို႔ အစိုးရက ကတိေပးခဲ့သည္။ ေဘးအႏၲရာယ္ သတိေပးစနစ္ေတြ တပ္ဆင္ဖုိ႔၊ပတ္၀န္းက်င္ထိန္းသိမ္း ေရးအတြက္ရန္ပံုေငြေတြ ထပ္ခ်ေပးဖုိ႔ ကတိျပဳခဲ့သည္။ နစ္ျမဳပ္သြားေသာ ၿမိဳ႕မ်ား၊ သမိုင္း၀င္ေနရာမ်ား ႏွင့္ အတူ ေရေလွာင္ကန္ႀကီး ပတ္လည္ က ညစ္ညမ္းမႈႏွင့္ ဘူမိ အႏၲရာယ္မ်ား တစ္ပါတည္း ျဖစ္ေပၚလာသည္။

Three Gorges Dam ဖြင့္ပြဲ အခမ္းအနားကို ဘူမိႏွင့္ ေရအား လွ်ပ္စစ္အင္ဂ်င္နီယာ ပညာ အသီးသီး ျဖင့္ ေက်ာင္းၿပီးခဲ့ ၾကေသာ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ ၀မ္က်ားေပါင္ ႏွင့္ သမၼတ ဟူက်င္ေတာင္တို႔ မတတ္ေရာက္ခဲ့။ သမုိင္းတရားခံေတာ့ အျဖစ္မခံလိုၾက။ ဒီစီမံကိန္းကို စလုပ္ခဲ့သည္က သူတို႔မဟုတ္။ ၁၉၉၂ ခုႏွစ္ က ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္လီပင္း။ တုိးပြားလာေသာ လူဦးေရ၊ အသံုးမ်ားလာေသာ လွ်ပ္စစ္ဓာတ္အားေၾကာင့္ ဆြန္ယက္ဆင္ ေမွ်ာ္လင့္ခဲ့သလို တစ္ႏုိင္ငံလံုး မီးေပး၍ရမည့္ ဓာတ္အားလည္း မဟုတ္ေတာ့။ အျပည့္လည္ႏုိင္ခ်ိန္တြင္ ထုတ္ႏုိင္မည့္ မီဂါ၀ပ္ ၂၃၀၀၀ သည္ပင္ လူဦးေရ ၇ ရာခိုင္ႏႈန္းကိုသာ မီးေပးႏုိင္ေတာ့မည္။

ဆည္ႀကီးကေပးေသာ သင္ ခန္းစာသည္ တ႐ုတ္တစ္ႏိုင္ငံတည္းအတြက္ မဟုတ္။တစ္ကမၻာလံုးအတြက္ ျဖစ္သည္။ ဧရာမဆည္(Mega Dam) ေတြ တည္ေဆာက္ေရးကို ျပန္သံုးသပ္လာၾကသည္။ ဘုရားဇီးက အေမဇုန္ျမစ္မွာ ဆည္ႀကီးေဆာက္မည့္ အစီအစဥ္ကို ဖ်က္သိမ္းလုိက္သည္။ တ႐ုတ္ကိုယ္တိုင္လည္း ေနာက္ထပ္ဆည္ေတြ ေဆာက္ေရးကို ျပန္သံုးသပ္ေနရသည္။ အႏၲရာယ္ရွိႏိုင္သည့္ စီမံကိန္း တုိ႔ကို ဖ်က္သိမ္းလိုက္သည္။ သို႔ေပမဲ့ အခ်ဳိ႕ကိုေတာ့ မလႊဲမေရွာင္သာ ဆက္ေဆာက္ရမည္။ ဂ်ပန္ငလ်င္ႏွင့္ ႏ်ဴအက်ပ္အတည္းေၾကာင့္ တ႐ုတ္၏လွ်ပ္စစ္ဓာတ္အားအတြက္ ႏ်ဴစက္႐ံုကိုမွီခိုေရး ၾကံရြယ္မႈမွာလည္း  ေနာက္ဆုတ္ရမည့္ သေဘာျဖစ္သြားခဲ့သည္။ ဓာတ္အား လိုအပ္ခ်က္ ကလည္းရွိေနသည္။ ျပည္ႀကီး ရွင္ေတြ၊ ျပည္ႀကီးရဲ႕ သဘာ၀ရင္းျမစ္ေတြ၊ ေရွးေဟာင္း အေမြအႏွစ္ေတြကိုေတာ့ ဆည္ႀကီးမ်ား၏ သားေကာင္အျဖစ္ မခံလိုေတာ့။ . . .

Ref;CNN,China Daily,Time, WallStreetJournal,LA Time, London Times,NY Times, Scien-tificamerica.com,thegreatwall .com 

Credit: http://www.news-eleven.com/index.php?option=com_content&view=article&id=10277:2011-09-26-04-13-53&catid=78:2009-11-13-06-25-17&Itemid=135

ျပည္သူက ဒဏ္ခတ္လိမ့္မယ္

Written by လူထုစိန္၀င္း

လြန္ခဲ့တဲ့ႏႇစ္ႏႇစ္ေလာက္ကစၿပီး လူတုိင္းရဲ႕ပါးစပ္ဖ်ားမႇာ ဒီမုိကေရစီ ဆုိတဲ့စကား ေရပန္းစားလာခဲ့တယ္။ စကား၀ုိင္းေတြမႇာလည္း ဒီမုိကေရစီ၊ စာအုပ္ေတြ၊ စာေစာင္ေတြထဲမႇာလည္း ဒီမုိကေရစီ ျဖစ္ေနၾကေတာ့တယ္။

ႏႇစ္ကုိယ္ၾကားပဲေျပာရ

ဒီမုိကေရစီဆုိတဲ့စကားကုိ ႏႇစ္ ေပါင္း ၅၀ လုံးလုံး ဘယ္သူမႇက်ယ္က်ယ္ မေျပာရဲၾကဘူး။ တုိးတုိးတိတ္တိတ္ ႏွစ္ကုိယ္ၾကားပဲ ေျပာၾကရတယ္။ အစုိးရကုိယ္တုိင္က ေရြးေကာက္ပြဲ ေတြလုပ္ေပးေတာ့မယ္၊ ဒီမုိကေရစီ အစုိးရမ်ဳိးကုိ အာဏာလႊဲေျပာင္းေပးမယ္လုိ့ ေၾကညာလုိက္တဲ့အခ်ိန္ကစၿပီး ဒီမုိကေရစီဆုိတဲ့စကားကုိ ေသြးတုိးစမ္း ေျပာလာၾကတယ္။ အခုေတာ့ လူတုိင္းက်ယ္က်ယ္ ေျပာ၀ံ့ေနၾကၿပီ။ စာနယ္ဇင္းေတြထဲလည္း ရဲရဲႀကီးေရး သား၀ံ့ေနၾကၿပီ။ ဒါ၀မ္းသာစရာအေျခအေနျဖစ္တယ္။ လမ္းေလွ်ာက္တဲ့ အခါ ေျခလႇမ္းတစ္လႇမ္းၿပီး တစ္လႇမ္း လႇမ္းၾကရသလုိ၊ ဒီမုိကေရစီ ခရီးကုိလည္း တစ္လႇမ္းၿပီး တစ္လႇမ္း ေရႇ႕တုိးလႇမ္းၾကရမႇာျဖစ္တယ္။

တစ္ဒီတည္းဒီလာၾက

အစုိးရကုိယ္တုိင္က ဒီမုိကေရစီ လမ္းေၾကာင္းအတုိင္း ခ်ီတက္မယ္ေျပာခ်ိန္ကစၿပီး ေရႇးကဒီမုိကေရစီကုိ ႏႇာေခါင္း႐ႈံ႕ခဲ့ၾကသူေတြလည္း ေလသံေျပာင္းၿပီး တစ္ဒီတည္းဒီလာခဲ့ၾကတယ္။ ဒီမုိကေရစီ ဖတ္စာအုပ္ေတြ တစ္အုပ္ၿပီး တစ္အုပ္ ေရးထုတ္လာၾကတယ္။ ဒါလည္း ေကာင္းတဲ့ကိစၥ ျဖစ္တယ္။ ဒီႏႇစ္ ၅၀ အတြင္းေမြးဖြား လာခဲ့ၾကသူေတြဟာ လြတ္လြတ္လပ္ လပ္ေရာင္း၀ယ္ေဖာက္ကား စားေသာက္ခ်င္တယ္၊ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေျပာခ်င္ဆုိခ်င္ ေရးခ်င္ဖတ္ခ်င္ တယ္ဆုိတာေလာက္ကလြဲၿပီး ဒီမုိကေရစီအေၾကာင္း ဂဃနဏ မသိၾကဘူး။

ဖီလာဆန္႔က်င္ျဖစ္

တတ္သိနားလည္သူေတြက ဒီမုိကေရစီအေၾကာင္း ေဟာေျပာတာ၊ စာေတြေရးျပတာဟာ ၀မ္းသာအားရ ႀကိဳဆုိရမယ့္ကိစၥျဖစ္တယ္။ ဒါေပမယ္လုိ႔ အခ်ိန္ၾကာလာတဲ့အခါမႇာ ေဟာေျပာသူေတြနဲ႔ ဒီမုိကေရစီဖတ္စာေရးသူ အေတာ္မ်ားမ်ားဟာ သူတုိ႔ပါးစပ္က အပ္ေၾကာင္းထပ္ေအာင္ ေျပာေနၾကတဲ့ ''ျပည္သူလူထုကုိ ဦး ထိပ္ထားတယ္''ဆုိတဲ့ စကားနဲ႔ဖီလာဆန္႔က်င္ျဖစ္တဲ့ စကားေတြေျပာလာၾကတာကုိ ျမင္ေတြ႕ၾကားသိေနရတယ္။ သူတုိ႔ေရးတဲ့ ဒီမုိကေရစီဖတ္စာေတြမႇာလည္း အလားတူ ဖတ္႐ႈရတယ္။

''ဒီမုိကေရစီလုိခ်င္ရင္ လူတုိင္းႏုိင္ငံ ႀကီးသားပီသၿပီး ဒီမုိကေရစီအသိရႇိဖို့ လုိတယ္''
''ဒီမုိကေရစီလုိခ်င္ရင္ လူတုိင္း ပါ၀င္လုပ္ေဆာင္ၾကဖုိ႔လုိတယ္''
''လူေတြအတြက္ သူတုိ႔နဲ႔ထိုက္ တန္တဲ့အစုိးရကုိ သူတုိ႔ရရႇိၾကမႇာျဖစ္ တယ္''

ဓားေျမႇာင္နဲ႔ ထုိးသလုိ

ဒီၾသ၀ါဒကထာေတြနဲ႔ ဒီေရးသားခ်က္ေတြဟာ ျပည္သူလူထုအမ်ားစုႀကီးကုိ ေစာ္ကားလုိက္တာျဖစ္တယ္။ ျပည္သူေတြအသုံးမက်လုိ႔ ႏႇစ္ေပါင္း ၅၀ လုံးလုံး တစ္ပါတီတစ္ဖြဲ႕အာဏာရႇင္စနစ္ေအာက္မႇာ ပိျပားေနခဲ့ၾကတာ ျဖစ္တယ္လုိ႔ ေျပာလုိက္တာနဲ႔ အတူတူပဲ။ ျမန္မာလူမ်ဳိးေတြ ပညာေရခ်ိန္နိမ့္က်ေသးလုိ႔ ဒီမုိကေရစီစစ္စစ္နဲ႔ မထိုက္တန္ေသးဘူး။ "guided democracy" ေလာက္နဲ႔ပဲသြားရမယ္လုိ႔ ေျပာရဲသူေတြေတာင္ရႇိတယ္။ဒီလုိအသံေတြ ၾကားရတဲ့အခါတုိင္း ရင္ထဲမႇာ ဓားေျမႇာင္နဲ႔ထုိးသလုိ စူးကနဲ စူးကနဲ နာက်င္ရတယ္။

ဦးစီးဦးကုိင္ေကာင္းမရႇိလုိ႔ ျမန္မာ့ဦးစြန္းေျမခခဲ့ရတဲ့ ပါေတာ္မူစ အခ်ိန္ကစၿပီး ျမန္မာႏုိင္ငံသားေတြဟာ တာ၀န္ေက်ခဲ့ၾကတယ္။ ရရာတုတ္ဓား လက္နက္စြဲကုိင္ၿပီး နယ္ ခ်ဲ႕လာသူေတြကုိ တြန္းလႇန္တုိက္ခုိက္ခဲ့ၾကတယ္။ ျမန္မာျပည္အလယ္ပုိင္း က ေအာင္ဆန္းတုိ႔ အဖုိး မင္းႀကီးေရႊလေရာင္ကစၿပီး ရႇမ္း၊ ခ်င္း၊ ကခ်င္ တုိင္းရင္းသားေတြဟာ အသက္ေပါင္း မ်ားစြာ စေတးခဲ့ၾကတယ္။ ဦးစီးဦးကုိင္ေကာင္းမရႇိလုိ႔သာ အားမတန္ မာန္ေလ်ာ့ခဲ့ၾကရတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္အခါက နန္းတြင္းမႇာ အေရးပါခဲ့တဲ့ ကင္း၀န္မင္းႀကီးအမႇဴးျပဳတဲ့ ၀န္ႀကီးေတြ ၀န္ကေလးေတြက အဂၤလိပ္ရဲ႕ လစာရိကၡာေတာ္ေထာက္ပံ့ေၾကးကုိ လက္ခံၿပီး ေတာင္ေပၚေျမျပန္႔က ခုခံတြန္းလႇန္သူေတြကုိ ေရႊျပည္ေအး တရားေတြလုိက္လံေဟာေျပာၿပီး လက္နက္စြန္႔ဖုိ႔ နားခ်ခဲ့ၾကတယ္။

ရဲရဲႀကီးလုိက္ခဲ့ၾက

အားမတန္လုိ႔ မာန္ေလ်ာ့ခဲ့ၾကေပမယ့္ လည္စင္းခံေနၾကတာေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ အခါအခြင့္သင့္တုိင္းပုံစံ အမ်ဳိးမ်ဳိးနဲ႔ ႏုိင္ငံေရးတုိက္ပြဲေတြ ဆက္လက္ ဆင္ႏႊဲေနၾကတယ္။ ၀ုိင္ အမ္ဘီေအေခတ္၊ ဂ်ီစီဘီေအေခတ္ ေတြမႇာလည္း ျပည္သူေတြက အဲဒီအဖြဲ႕ႀကီးေတြရဲ႕ ဦးေဆာင္မႈေနာက္က ရဲရဲႀကီးလုိက္ခဲ့ၾကတယ္။ ေရႇ႕ကဦးေဆာင္သူေတြ ညီညီညြတ္ညြတ္မရႇိၾကဘဲ ငါးေထာင္စားျဖစ္ဖုိ႔ေလာက္သာ လုံးပန္းေနခဲ့ၾကတာေၾကာင့္ ေရစုန္ေမ်ာသြားခဲ့ၾကရတယ္။ အဲဒီေနာက္ေပၚလာတဲ့ 'တုိ့ဗမာအ စည္းအ႐ုံး' ေခတ္မႇာလည္း ျပည္သူေတြက တစ္ခဲနက္ ေထာက္ခံအားေပးခဲ့ၾကတယ္။ ဆရာစံရဲ႕ ေတာင္သူလယ္သမား ပုန္ကန္မႈႀကီးနဲ႔ ေရနံေျမ အလုပ္သမားသပိတ္တုိက္ပြဲႀကီးတုိ႔ဟာ ျပည္သူေတြဘက္က ဘယ္ေလာက္တာ၀န္ေက်သလဲ ဆုိတာျပလုိက္တဲ့ သက္ေသပဲျဖစ္တယ္။ အသက္အုိးအိမ္ စည္းစိမ္ေတြအမ်ားႀကီး ဆုံး႐ႈံးခဲ့ရတဲ့ ျပည္တြင္းစစ္ႀကီး ျဖစ္ခဲ့ရတယ္။အဲဒီကာလေတြ တစ္ေလ်ာက္လုံးမႇာ ျပည္သူေတြဘက္က တာ၀န္ေက်ခဲ့ၾကတာခ်ည္းပဲ။ ေရႇ႕ကေခါင္းေဆာင္ လုပ္သူေတြ တပ္လႇန္႔ ႏႈိးေဆာ္သံေပး လုိက္တာနဲ႔ ျပည္သူေတြတစ္ရပ္လုံး လႇည္းေနေလႇေအာင္း ျမင္းေဇာင္းမက်န္ ထြက္လာၾကခ်ည္း ျဖစ္တယ္။

ျပည္သူ႔အတြက္ လုပ္ေဆာင္သူေတြကို ျပည္သူကအျမဲ ေထာက္ခံအားေပးမႇာ ျဖစ္တယ္။ ျပည္သူ႔ဆႏၵ သေဘာထားကို ဂ႐ုမစုိက္႐ံုမက ျပည္သူကို ႏႇိမ့္ခ်ေစာ္ကားတဲ့ အျပဳအမူမ်ဳိး၊ လုပ္ရပ္မ်ဳိး လုပ္ေဆာင္လာရင္ေတာ့ ျပည္သူက ဒဏ္ခတ္တာ ခံရၿပီး  . . .

ေခါင္းေဆာင္ေတြေခါင္းေရႇာင္ကာ

လြတ္လပ္ေရးရၿပီး ေနာက္ပုိင္း ႏႇစ္ေတြကုိ ျပန္ၾကည့္၊ ျပည္သူေတြ ဘက္ကတာ၀န္ေက်ခဲ့ၾကတာခ်ည္းပဲ။ ဦးေဆာင္ဦးရြက္ျပဳခဲ့ၾကသူေတြသာ တာ၀န္မေက်ခဲ့တာ။ 'ဒီမုိကေရစီလုိခ်င္ရင္ လူတုိင္းပါ၀င္လုပ္ေဆာင္ဖုိ့ လုိတယ္'' ဆုိတဲ့စကားက ေခါင္းေဆာင္ေတြ ေခါင္းေရႇာင္ဖုိ႔ ေျပာတဲ့စကားျဖစ္တယ္။ ဒီမုိကေရစီဘုိးေအႏုိင္ငံႀကီး ေတြ၊ ဒီမုိကေရစီ မိခင္ႏုိင္ငံႀကီးေတြဆုိတဲ့ ႏုိင္ငံေတြမႇာလည္း ျပည္သူလူထုက သူတုိ႔ကုိယ္စားေဆာင္ရြက္ဖုိ႔ ကုိယ္စားလႇယ္ေတြကုိ မဲေပးေရြးခ်ယ္ၿပီး လႊတ္ေတာ္ထဲမႇာ ေဆာင္ရြက္ေစ တဲ့ 'ကုိယ္စားျပဳဒီမုိကေရစီ' (repre- sentative democracy)စနစ္ကုိ က်င့္သုံးေနၾကတာ ျဖစ္တယ္။ ေရႇးေခါမ ေခတ္ကလုိျပည္သူေတြအားလုံးပါ၀င္ ဆုံးျဖတ္တဲ့'တုိက္႐ိုက္ဒီမုိကေရစီ' (direct democracy) မဟုတ္ပါဘူး။

ေရြးေကာက္ပဲြေတြၾကည့္ပါ

ဘယ္ႏုိင္ငံက ဘယ္ျပည္သူေတြမႇ ေန႔စဥ္ တိုင္းေရးျပည္ရာကိစၥေတြမႇာ အခ်ိန္ျပည့္ ပါ၀င္လုပ္ေဆာင္ျခင္း မျပဳႏုိင္ပါဘူး။ အဲဒီလို ကိုယ္တုိင္အခ်ိန္ျပည့္ မလုပ္ႏုိင္တဲ့အတြက္ ကိုယ္စားေဆာင္ရြက္မယ့္သူေတြကို မဲေပး ေရြးခ်ယ္ခဲ့ၾကတာ ျဖစ္တယ္။ ႏုိင္ငံေရးသမားတို႔၊ ႏုိင္ငံေရးပါတီတို႔ ဆိုတာ အဲဒါေၾကာင့္ လိုအပ္လာခဲ့ရတာျဖစ္တယ္။ ''လိုခ်င္ရင္ကိုယ္တိုင္ လုပ္ယူ''ဆိုရင္ ႏုိင္ငံေရးသမားနဲ႔ ႏုိင္ငံေရးပါတီေတြရိႇဖို႔ ဘယ္လိုအပ္ေတာ့မႇာလဲ။ ျမန္မာေတြ ဘယ္ေလာက္ႏုိင္ငံ ႀကီးသားပီသၿပီး ႏုိင္ငံေရးတာ၀န္ေက်သလဲဆိုတာသိခ်င္ရင္ ေရြးေကာက္ပဲြ က်င္းပခ်ိန္ေတြကို ျပန္ၾကည့္လိုက္ပါ။

မဲေပးသူရာႏႈန္း

အထက္မႇာေျပာခဲ့တဲ့ ဒီမုိကေရစီ ဘိုးေအႏုိင္ငံႀကီးေတြမႇာျဖစ္ျဖစ္၊ ဒီမိုကေရစီ မိခင္ႏုိင္ငံႀကီးေတြမႇာျဖစ္ျဖစ္ ေရြးေကာက္ပဲြေတြ က်င္းပတဲ့အခါမႇာ မဲဆႏၵေပးသူ အေရအတြက္ ၉၀ ရာ ခိုင္ႏႈန္းရိႇတယ္။ ၈၀ ရာခိုင္ႏႈန္းရိႇတယ္ ဆိုတာမ်ဳိး တစ္ႀကိမ္တစ္ခါမႇ မၾကံဳဖူး၊ မၾကားဖူးပါဘူး။ သူတို႔ဆီမႇာအလြန္ဆံုးရိႇလႇမႇ ၆၀ ရာခုိင္ႏႈန္းေက်ာ္ ၇၀ ရာခိုင္ႏႈန္းေလာက္ပါပဲ။ ျမန္မာျပည္မႇာ က်င္းပခဲ့သမွ် ေရြးေကာက္ပဲြေတြမႇာဆိုရင္ ဖဆပလေခတ္ ေရြးေကာက္ပဲြေတြေတာင္ ၇၀ ရာခုိင္ႏႈန္းေက်ာ္ ရိႇခဲ့တယ္။ အဲဒီေနာက္ေခတ္ ေရြးေကာက္ပဲြအားလံုးမႇာေတာ့ လာေရာက္မဲေပးသူရာခိုင္ႏႈန္း ၈၀ ေက်ာ္ ၉၀ ေက်ာ္ ရိႇခဲ့တာခ်ည္းပါပဲ။ 

ခါေတာ္မီဂု႐ုႀကီးေတြ

ဒီအခ်က္ေတြက ျမန္မာျပည္သူေတြဟာ ဘယ္ေလာက္ တာ၀န္ေက်တယ္၊ ဘယ္ေလာက္ ႏုိင္ငံေရးအသိရိႇတယ္ဆိုတာကို ျပဆိုတဲ့ညႊန္းကိန္းေတြပဲ မဟုတ္ဘူးလား။ ေဟာၾက၊ ေျပာၾက သူေတြနဲ႔ ဒီမုိကေရစီ ဖတ္စာအုပ္ေရး ၾကသူေတြအားလံုး ျပည္သူလူထုကို အထင္ေသး အျမင္ေသးတဲ့ စကားမ်ဳိးေတြ မေျပာေစခ်င္ဘူး။ တကယ္ တတ္သိနားလည္သူေတြက ေျပာရင္ေတာ္ေသးတယ္။  ဆိုရႇယ္လစ္ေခတ္တုန္းက အာဏာပါ၀ါရိႇတဲ့ ဆိုရႇယ္လစ္ႀကီးေတြကို မ်က္ႏႇာခ်ဳိေသြးတည့္ေအာင္ေပါင္းၿပီး ေခတ္ပ်က္ဆိုရႇယ္လစ္သူေဌးလုပ္ခဲ့သူေတြက အစိုးရက ဒီမုိကေရစီလည္း ေျပာလိုက္ေရာ ခ်က္ခ်င္းဆိုရႇယ္လစ္  မ်က္ႏႇာဖံုးခြၽတ္လိုက္ၿပီး ခါေတာ္မီ ဒီမိုကေရစီ ဂု႐ုႀကီးေတြအေနနဲ႔ ေဟာၾက၊ ေျပာၾက ဒီမိုကေရစီ ဖတ္စာအုပ္ႀကီးေတြ ေရးၾကလုပ္လာၾကတယ္။ အဲဒီလူေတြက ျမန္မာေတြၪာဏ္ရည္ နိမ့္က်ေသးတယ္။ ဒီမုိကေရစီအသိမ ရိႇေသးဘူး။ လူတိုင္းလူတိုင္း ဒီမုိကေရစီ အသိစိတ္ဓာတ္ျမင့္မားေနမႇ ဒီမုိကေရစီနဲ႔ ထိုက္တန္တယ္လို႔ေျပာတာ ေတြၾကားရတာကေတာ့ ေတာ္ေတာ္နားၾကားျပင္းကပ္လႇတယ္။

ေျမာင္းထဲေရာက္သြားမယ္

ႏုိင္ငံေတာ္သမၼတအပါအ၀င္ ထိပ္တန္းေခါင္းေဆာင္ေတြအားလံုး လိုလုိက သူတို႔အားလံုးဟာ ျပည္သူလူထုက ဆႏၵမဲေပး ေရြးခ်ယ္တင္ေျမႇာက္ထားတဲ့ ျပည္သူ႔ကိုယ္စားလႇယ္မ်ားျဖစ္တာေၾကာင့္ ျပည္သူ့ဆႏၵကိုအျမဲ တမ္း ေလးစားလိုက္နာရမယ္လို႔ အႀကိမ္ႀကိမ္ ေျပာေနၾကတယ္။ ဒါဟာျပည္သူကို ဦးထိပ္ထားရမယ္ဆိုတဲ့ သေဘာျဖစ္တယ္။ ျပည္သူ႕အတြက္ လုပ္ေဆာင္သူေတြကို ျပည္သူက အျမဲေထာက္ခံအားေပးမႇာ ျဖစ္တယ္။ ျပည္သူ႕ ဆႏၵသေဘာထားကို ဂ႐ုမစုိက္႐ံုမက ျပည္သူကို ႏႇိမ့္ခ်ေစာ္ကားတဲ့ အျပဳအမူမ်ဳိး၊ လုပ္ရပ္မ်ဳိး လုပ္ေဆာင္လာရင္ေတာ့ ျပည္သူက ဒဏ္ခတ္တာခံရၿပီး ေျမာင္းထဲေရာက္ သြားမႇာေသခ်ာတယ္လို႔ သတိေပး လိုက္ခ်င္ပါတယ္။

http://www.news-eleven.com/index.php?option=com_content&view=article&id=10272:2011-09-25-16-56-23&catid=78:2009-11-13-06-25-17&Itemid=135

အႏွစ္သာရ ေျပာင္းလာတဲ့ စာမတတ္ ေျမာက္မႈ

"စာမတတ္ ေျမာက္မႈ"ဆိုတာ ဆင္းရဲ မြဲေတမႈ၊ အလုပ္ အကိုင္မဲ့မႈ၊ အလုပ္အကိုင္ နိမ့္က်မႈ ဆိုတာေတြနဲ႕ အျမဲတမ္း ဆက္စပ္ ပတ္သက္ ေနတာပါ။

ကိုယ္တို႔နဲ႕အနီးဆံုး ဒီမိုကေရစီ ႏိုင္ငံႀကီး ကိုပဲ ၾကည့္ပါဦး။ အိႏ္ၵိယမွာ ကေလးဦးေရ သန္း ၈၀ ဟာ အလုပ္ လုပ္ေနရပါတယ္။ အဲဒီကေလး ေတြ အားလံုး လိုလိုက အေရး၊ အဖတ္၊ အတြက္ဆိုတာ ဘာမွန္း မသိတဲ့ စာမတတ္ေျမာက္ သူေတြပါ။ သူတို႕ဟာ တကယ့္ကို ဆင္းရဲပါတယ္။ အငတ္မခံ ႏိုင္တဲ့အတြက္ သူတို႕က အလုပ္ လုပ္ခ်င္ ၾကသလို သူတို႕ မိဘေတြ ကလည္း သူတို႕ အလုပ္ လုပ္တာကို အားေပးေနရ ပါတယ္။ သူတို႔ ေက်ာင္းမတက္ ႏိုင္ၾကပါဘူး။ ေက်ာင္းမတက္တဲ့ အတြက္ စာမတတ္၊ စာမတတ္တဲ့ အတြက္ အသက္ အရြယ္ႀကီးတဲ့ အထိ ကိုယ္ကာယ အားကိုးတဲ့၊ ကၽြမ္းက်င္မႈ ႀကီးႀကီးမားမား မလိုတဲ့၊ အဆင့္နိမ့္တဲ့ အလုပ္ ေတြကိုပဲ လုပ္သြား ၾကရမွာပါ။ တစ္နည္းအား ျဖင့္ေတာ့ သူတို႕ဘ၀ တစ္ေလွ်ာက္လံုး လူေမြး လူေတာင္ေျပာင္ဖို႔ မျဖစ္ႏိုင္ ေတာ့ဘူး ဆိုပါေတာ့။

အိႏိ္ၵယက စာမတတ္တဲ့ ကေလးငယ္ ေတြဟာ တစ္ေန႔ကို ၁၄ နာရီေလာက္ အလုပ္ လုပ္ၾကရၿပီး အဲဒီအတြက္ လုပ္ခက်ေတာ့ ေျခာက္ေဒၚ လာပါတဲ့။ အုတ္ဖုတ္ လုပ္ငန္းမွာ လုပ္တဲ့ကေလး ေတြဟာ တစ္ေန႔ကို အုတ္လံုးေရ တစ္ေသာင္းခြဲ ေလာက္ထိ လုပ္ေပး ရပါတယ္။ ဘာစက္မွ မပါဘဲ သူတို႕လက္ေလးေတြနဲ႕ လုပ္ေပး ရတာပါ။ လုပ္ငန္းခြင္ ထိခိုက္ဒဏ္ရာ ေတြရၾက၊ စားခ်ိန္မမွန္ သလို တစ္ကိုယ္ေရ သန္႔ရွင္းေရး ကိုလည္း ဂ႐ု မစိုက္ႏိုင္တဲ့ အတြက္ ျဖစ္လာတဲ့ အာဟာရ မျပည့္၀မႈနဲ႕ တျခား ေရာဂါေတြရဲ႕ ျပႆနာကလည္း မေသးဘူးေပါ့။ ကိုယ္တို႔ဆီမွာေကာ အဲဒီလို ကေလးမ်ိဳး ေတြ ရွိေနတာပဲ မဟုတ္လား။ ေနရာတိုင္းမွာ အလုပ္ လုပ္ေနရတဲ့ အတြက္ စာမသင္ႏိုင္တဲ့၊ ကိုယ္ကာယ အားျဖင့္လည္း ႀကံဳလွီ၊ စိတ္အားျဖင့္လည္း ခြန္အားမဲ့ၿပီး ခံစားမႈ အားျဖင့္လည္း မျပည့္၀ ျဖစ္ၾကရတဲ့ ကေလးေတြကို အိမ္နားမွာ၊ လမ္းေပၚမွာ၊ ၿမိဳ႕ျပမွာ၊ ေက်းလက္မွာ၊ ေတာင္ေပၚမွာ၊ ေနရာ တကာမွာ ေတြ႕ႏိုင္တာပါ။ သူတို႕ရဲ႕စိတ္နဲ႕ ခႏၶာဖြံ႕ၿဖိဳးမႈ အတြက္ အႏၲရာယ္ မ်ားတဲ့အလုပ္ကို လုပ္ေနၾကရၿပီး အဲဒီလို အလုပ္ လုပ္ရတဲ့ အတြက္ သူတို႔ ရႏိုင္တာကလည္း ဆင္းရဲ မြဲေတမႈပါပဲလို႕ သုေတသနေတြက ဆိုပါတယ္။ အဲဒီ ကေလးေတြကို အလုပ္ လုပ္ေနရာကေန ဆြဲထုတ္ၿပီး စာသင္ခန္းေတြဆီ ပို႕ေပးမွပဲ ဆင္းရဲတြင္းက ဆြဲထုတ္ႏိုင္မွာပါတဲ့။ ဒါေပမဲ့ ျပႆနာက အဲဒီ ကေလးေတြ စာတတ္သြား႐ံုနဲ႕ မၿပီးပါဘူး။

ဒီလိုပါ။ အဲဒီ ကေလးေတြက အေရး၊ အဖတ္၊အတြက္ ဆိုတဲ့ "အ" သံုး လံုးေတာင္ မေက်တဲ့ ပကတိ စာမတတ္သူေတြေပါ့။ ဒါေပမဲ့ ေသေသခ်ာခ်ာ စဥ္းစားတဲ့ အခါ ဆင္းရဲတြင္း နက္ေနသူေတြ ထဲမွာ စာမတတ္သူ မဟုတ္တဲ့ လူေတြလည္း ပါေနတာကို သတိထားမိမွာပါ။ တကယ္ေတာ့ ဒီေန႔ ဒီအခ်ိန္ အခါမွာ "စာတတ္ေျမာက္မႈ"ဆိုတာကို လြယ္လြယ္နဲ႕ အဓိပၸာယ္ ဖြင့္မရႏိုင္ဘူး လို႔ ယူနက္စကိုက ဆိုပါတယ္။ " အ" သံုးလံုး မေက်တာဟာ "ပကတိစာ မတတ္ေျမာက္မႈ" ျဖစ္ေပမယ့္ ေနာက္ထပ္ စာမတတ္ေျမာက္မႈ ပံုစံေတြ ရွိပါ ေသးတယ္လို႔ ပညာရွင္ေတြက သံုးသပ္ျပၾက ပါတယ္။ "အလုပ္ ျဖစ္ေနေသးတဲ့ စာမတတ္ ေျမာက္မႈ" ဆိုပါေတာ့။ သေဘာက "အ" သံုးလံုးေတာ့ ေက်ပါရဲ႕၊ ဒါေပမဲ့ သူ သိထားတာက သိပ္နည္း ေနတာမ်ိဳးေပါ့။ မူလတန္း ပညာေလာက္ တတ္ထားသူေတြကို ပညာရပ္ ဆိုင္ရာ ခက္ခဲတဲ့ အလုပ္မ်ိဳး ေပးအပ္လို႔ မရတာမို႔ သူတို႔ အေနနဲ႕ "အ"သံုးလံုးေတာ့ ေက်ေပမယ့္ ဆင္းရဲတြင္း ကေတာ့ နက္ ေနဦးမွာေပါ့။

ဒီျပႆနာကို အက်ယ္ခ်ဲ႕ ေတြးလိုက္ရင္ "အလုပ္ျဖစ္႐ုံ စာတတ္ေျမာက္" သူေတြဆိုတာ ေျပာေနက် အတိုင္း ေသစာရွင္စာ ေလာက္တတ္ၿပီး အေျခခံ အတြက္အခ်က္ ေလာက္ပဲ ရတာမ်ိဳး ကေန အႏွစ္သာရ ေျပာင္းလဲ လာေနပါတယ္။ ဟိုးအရင္ ေခတ္ကေတာ့ ကမာေပၚမွာ ကၽြမ္းက်င္မႈ မလိုတဲ့ အလုပ္အမ်ိဳး အစားေတြ အမ်ားႀကီး ရွိေနခဲ့ေသး တဲ့အတြက္ အဲဒီလူေတြ အတြက္ ၀င္ေငြ ရဖို႔ေရာ လူေတာ တိုးဖို႔ပါ ေနရာ မရွားလွ ေသးပါဘူး။ ခုေတာ့ ေခတ္ေတြက ေျပာင္းၿပီး ေနရာတကာ စက္ကိရိယာ တင္မက ေတာ့ဘဲ နည္းပညာ အသစ္ အဆန္းေတြ သံုးၿပီး ကုန္ထုတ္လုပ္မႈ လုပ္ငန္းေတြနဲ႕ ၀န္ေဆာင္မႈ လုပ္ငန္းေတြ လုပ္လာ ၾကၿပီမို႕ "အ"သံုးလံုး ေက်႐ံု၊ အလယ္ တန္းေအာင္႐ံု ေလာက္နဲ႕ေတာင္ အလုပ္အကိုင္ ေကာင္းေကာင္း ရဖို႔ဆိုတာ မျဖစ္ႏိုင္ ေတာ့ပါဘူး။ ဒီေတာ့ ၀င္ေငြရ ဖို႔ေရာ လူေတာ တိုးဖို႔ပါ အဆင္ မေျပႏိုင္ မယ့္သူေတြ ထဲမွာ "အလုပ္ျဖစ္ ေနေသးတဲ့ စာမ တတ္ေျမာက္သူ၊ တစ္နည္း အလုပ္ျဖစ္႐ံု စာတတ္ ေျမာက္သူ" အမ်ားအျပား ပါလာပါၿပီ။

ဒါအျပင္ ကမာၻဆိုတာ ရြာႀကီး တစ္ခုလို ျဖစ္လာတဲ့ အခါ လူမ်ိဳး အသီးသီးဟာ ႏိုင္ငံ အသီးသီးမွာ အေျခခ် ေနထိုင္ၾကကာ ဘ၀ကို ျဖတ္သန္း လာၾကတဲ့ ေခတ္ျဖစ္ ေနၿပီမို႔ ေတာႀကိဳအံုၾကား ကလူဟာ ကမာၻ႕ၿမိဳ႕ ေတာ္ႀကီး တစ္ခုခုမွာ အေျခခ် ေနထိုင္ေနတာ မ်ိဳးျဖစ္တဲ့ အခါ အဲဒီလူဟာ "စာတတ္ေျမာက္ သူစင္စစ္"ျဖစ္ေနတဲ့ တိုင္ေအာင္ သူ အေျခခ်တဲ့ ႏိုင္ငံရဲ႕ ဘာသာစကားကို အကၽြမ္းတ၀င္ မျဖစ္ခဲ့ရင္၊ ယဥ္ေက်းမႈကို မယဥ္ပါးခဲ့ရင္ သူ႕အတြက္ အလုပ္ အကိုင္ဆိုတာ ရွားပါး ေနဦးမွာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ၀င္ေငြရ ဖို႔ေရာ လူေတာ တိုးဖို႔ပါ ခက္ခဲေနဦး မွာပါ။ အိႏၵိယ ေျမာက္ပိုင္း မီ၀ပ္က ဘြဲ႕ရ ပညာတတ္ဟာ လတီက်ဳ ဒီတစ္တန္း တည္းမွာရွိတဲ့ ေျမာက္ အေမရိက ၿမိဳ႕ႀကီးတစ္ၿမိဳ႕မွာ အေျခခ်တဲ့ အခါ သူ တတ္ထားတာ ေတြဟာ အဲဒီ အရပ္မွာ စံမမီတဲ့ အတြက္ သူ႕ရြာက အုတ္ ဖုတ္ေနရတဲ့ ကေလးေတြလို ေဆာက္လုပ္ေရး လုပ္ငန္း တစ္ခုခုရဲ႕ သာမန္ ၀န္ထမ္းတစ္ဦး ျဖစ္ေနရတယ္ဆိုရင္ သူ႕ကို "စာတတ္ေျမာက္သူ၊ ပညာ တတ္"လို႔ ဆိုႏိုင္ေပမယ့္ တကယ္ေတာ့ "အလုပ္ျဖစ္႐ံု စာတတ္ေျမာက္သူ" အဆင့္မ်ိဳးမွာပဲ ရွိေနမွာပါ။

အဲဒီလိုပဲ ကိုယ့္ေရေျမမွာ သက္ေမြးပညာ ရွင္ရယ္လို႔ ၀င္ေငြရ၊ လူေတာတိုး ခဲ့ေပမယ့္ ဘာသာစကား၊ နည္းပညာ၊ ယဥ္ေက်းမႈေတြ မတူညီတဲ့ ေရေျမေဒသ ကိုလည္း ေရာက္ေရာ ကိုယ့္သက္ေမြး ပညာနဲ႕ ပတ္ သက္တဲ့ အလုပ္အကိုင္ကို မလုပ္ရႏိုင္ပဲ အဆင္ေျပရာ အလုပ္ကို လုပ္ရတဲ့ အတြက္ "စာတတ္သူ"ဘ၀ကေန "စာမတတ္သူ"ဘ၀မ်ိဳး ျဖစ္သြားၾကရ သူေတြဟာ ဒီေန႕ကမာၻႀကီးမွာ ဒုနဲ႕ေဒးပါ။ ဒါကို တခ်ိဳ႕က ဦးေႏွာက္ယိုစီး တယ္လို႔ေျပာမွာ ျဖစ္ၿပီး တခ်ိဳ႕ကေတာ့ ပညာေတြ ေလလြင့္ သြားတယ္လို႔ ေျပာၾကပါတယ္။ ဒီေတာ့ "စာမတတ္ ေျမာက္မႈ"ရဲ႕ အႏွစ္သာရက "အ" သံုးလံုးေက်ျခင္း၊ မေက်ျခင္း ေပၚမွာ မူမတည္ ေတာ့တာ ရွင္းလာၿပီေပါ့။

စပိန္ စာေရးဆရာ ပီဒ႐ို ဆလီနာ ကေတာ့ "စာမတတ္ ေျမာက္သူ" ဆိုတာ ကို အဓိပၸာယ္တစ္မ်ိဳး ဖြင့္ျပန္တာပါ။ သူက "စာမတတ္ေျမာက္သူ အသစ္မ်ား" လို႔ သံုးပါတယ္။ သူ႔အနက္ အရ "စာမတတ္ေျမာက္သူ အသစ္" ဆိုတာေတြက "အ" သံုးလံုးေတာင္ မေက်ဘူး ဆိုတဲ့ ငရဲထဲမွာလည္း မရွိေန၊ စာဖတ္ျခင္းရဲ႕ နိဗၺာန္ဘံုမွာလည္း မရွိေနဘဲၾကားမွာ ေဇာ္ကန္႔လန္႔ ျဖစ္ေန သူေတြပါတဲ့။ သူက "အ" သံုးလံုးမေက် သူေတြကို စာနာသနား ေပမယ့္ ေလးစား မိတာေတာ့ အမွန္ပါလို႔ ဆိုပါတယ္။ "အ"သံုး လံုးမွ မေက်ေပမယ့္ လူသားဆန္ၾက၊ အျပဳအမူေတြ သိက္ၡာရွိၾကကာ ဆင္ျခင္ၪာဏ္ ရင့္သန္ၾက သူေတြ အမ်ားႀကီးမို႕ သူက အဲဒီလို လူေတြကို ေလးစားတာ ပါတဲ့။ ဒါေပမဲ့ သူမေလးစား ႏိုင္သူ ေတြကေတာ့ သူက နာမည္ေပးထားတဲ့ "စာမတတ္ေျမာက္သူ အသစ္" ေတြပါတဲ့။ အဲဒီလူေတြက ဘယ္လိုလူ ေတြလဲ ဆိုတာကို သူက ႏွစ္မ်ိဳးခြဲျပ ေသးတာပါ။

တစ္မ်ိဳးက ေရးတတ္၊ ဖတ္တတ္၊ ပညာတတ္ ၾကေပမယ့္ စာဖတ္ဖို႔ မႀကိဳးစား ၾကသူေတြ ပါတဲ့။ အဲဒီ လူေတြဟာ စာတစ္ေစာင္ကို မျဖစ္မေန ဖတ္ၾကရမယ့္အခါမ်ိဳး၊ ႐ုပ္ရွင္႐ံု ဆိုင္းဘုတ္နဲ႕ ေၾကာ္ျငာေတြကို ျမင္မိတဲ့ အခါမ်ိဳး၊ ဖုန္းနံပါတ္ ရွာဖို႔ လိုတဲ့ အခါမ်ိဳးနဲ႕ တျခား တျခားေသာ မျဖစ္မေန အေျခ အေနမ်ိဳးကို ဆိုက္ခါမွ သူတို႕တတ္ထားတဲ့ စာဖတ္ျခင္း အမႈကို ထုတ္သံုးၾကတဲ့ သူေတြေပါ့။ သူက အဲဒီလို "လံုး၀ ဥႆံု စာမတတ္ ေျမာက္သူ အသစ္"ေတြကိုျဖင့္ မေလးစားႏိုင္ ပါဘူးတဲ့။ သူက ဒီအေၾကာင္းကို ၁၉၄၅ ခုႏွစ္မွာ ေရးခဲ့တာ ဆိုေတာ့ ခုေနသူ ျပန္အသက္ရွင္ လာရင္ သူမ ေလးစားႏိုင္တဲ့ "လံုး၀ဥသံု စာမတတ္ေျမာက္ သူအသစ္" မ်ိဳးဆက္ အႀကီးႀကီးကို ေတြ႕ၿပီး ျပန္ေသသြား မွာလား မသိပါဘူး။ ေသခ်ာတာ ကေတာ့ အဲဒီမ်ဳိး ဆက္ဟာ ဒီေရဒီေျမ မွာေတာ့ အေတာ္ႀကီး ျပန္႔ပြား ေနပါၿပီ။ ႐ုပ္ရွင္ စာတန္းထိုးနဲ႕ ဖက္ရွင္ေၾကာ္ျငာ ေပၚက စာကိုပဲ ဖတ္တဲ့ "လံုး၀ဥႆံုစာမတတ္ ေျမာက္သူ အသစ္" ေတြ ဟာ အိႏိ္ၵယက အုတ္ဖုတ္ကေလး ေလးေတြကို အားက်ေနတာ မဟုတ္ ႏိုင္ေပမယ့္ အဲဒီကေလးေတြရဲ႕ ဂုဏ္ပုဒ္အတိုင္း က်င့္ၾကံေန တာေတာ့ ေသခ်ာ ေနပါတယ္။ ထားပါေတာ့။

ပီဒ႐ို ေျပာတဲ့ ေနာက္တစ္မ်ဳိး ကေတာ့ "တစ္၀က္ တစ္ပ်က္စာ မတတ္ ေျမာက္သူ အသစ္" ေပါ့။ အဲဒီလူေတြ ကေတာ့ စာအုပ္ဆိုင္ေလး ေတြဆီ မွန္မွန္သြားၾကပါရဲ႕၊ ဒါေပမဲ့ သူတို႔လက္ရွိ အလုပ္နဲ႔ ဆိုင္တဲ့ ပညာရပ္ ဆိုင္ရာ အေၾကာင္း အရာေလး အနည္း အက်ဥ္းနဲ႕ လစဥ္ထုတ္ စာေစာင္ေလး အနည္းအက်ဥ္း ေလာက္ကိုပဲ အျမဲဖတ္ၿပီး က်န္တဲ့စာ ဆိုရင္ ဘာစာအုပ္၊ ဘာစာ ေစာင္မွ ဖတ္ဖို႔ စိတ္မကူး ၾကသူေတြပါ ဘဲတဲ့။ အဲဒီလို စာဖတ္သူေတြ ဆိုတာ ကေလးေတြ ကားရုပ္ဆက္တမ္း ကစားၾကတဲ့ အခါ အခ်ိန္ၾကာ ေပမယ့္ အ႐ုပ္ အမွန္ မထြက္လာ သလို အခ်ိန္ေတြ ဘယ္ေလာက္ၾကာေအာင္ ဖတ္ဖတ္ က်ယ္ ျပန္႔တဲ့ အေတြး အျမင္မ်ဳိး၊ ျခံဳငံုသံုးသပ္ တတ္တာမ်ဳိး ျဖစ္မလာ ပါဘူးတဲ့။

အဲဒါေၾကာင့္ အဲဒီလို စာဖတ္သူ ေတြကို သူက "တစ္၀က္တစ္ပ်က္ စာမတတ္ ေျမာက္သူအသစ္" လို႔ ေခၚပါတယ္။ အဲဒီလို လူမ်ဳိးကိုေတာ့ သူက ေလးစား လို႔ မရ႐ံုမက သနားမိတာပါပဲတဲ့။ သူတို႕က စာဖတ္တယ္ ဆိုတာ ဖတ္တတ္လို႔ ဖတ္တာမ်ိဳး ျဖစ္ၿပီး ေလ့လာဖို႔ ဖတ္တာမ်ိဳး မဟုတ္ၾက ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ အဲဒီလို လူမ်ိဳးေတြက "အ" သံုးလံုးမွ မေက်တဲ့ "ပကတိစာ    မတတ္ေျမာက္သူ" ေတြထက္ ပိုအႏၲရာယ္ မ်ားတယ္လို႔ သူက ယူဆပါတယ္။ အေၾကာင္းကေတာ့ သူတို႕ဟာ စာဖတ္တဲ့ အလုပ္ေတာ့ လုပ္ႏိုင္ၾက ေပမယ့္ စာေပရဲ႕ တန္ဖိုးကိုေတာ့ မသိၾက၊ စာေပ တန္ဖိုးနဲ႕ ပတ္သက္တဲ့ ပညာၪဏ္မ်ိဳး မရွိၾကလို႔ ပါဘဲ။ သူတို႕ကိုယ္ သူတို႔ စာတတ္တယ္၊ ပညာ တတ္တယ္လို႔ ယူဆထားၾကတဲ့ အတြက္ ေနာက္ထပ္ အေျပာက်ယ္တဲ့ ပညာနယ္ပယ္ ထဲကို သူတို႔တတ္ ထားတဲ့ "စာဖတ္ျခင္း" အတတ္နဲ႔ေတာင္ ဆက္သြားစရာ မလိုေတာ့ဘူး ထင္ေနၾကရင္ အဲဒီ လူေတြဟာ လံုးလံုး စာမတတ္တဲ့ အတြက္ စာမဖတ္ႏိုင္ ၾကသူေတြထက္ ပိုဆိုး ပါတယ္လို႔ သူက ဆိုလိုတာပါ။

ကယ္ေတာ့ သူ ညႊန္းတဲ့ "တစ္၀က္တစ္ ပ်က္ စာမတတ္ေျမာက္သူအသစ္" မ်ဳိးဆက္ဟာ အခုအခ်ိန္မွာ ကူးစက္ ေရာဂါတစ္ခုလို ျပန္႔တာ ျမန္ဆန္ေနေၾကာင္း ပီဒ႐ို မသိသြား ရွာပါဘူး။ သူက ၁၉၅၁ ခုႏွစ္မွာ ကြယ္လြန္ခဲ့ပါတယ္။ သူ႕စံ အရဆိုရင္ ဒီေန႔ကမာၻမွာ "စာတတ္ေျမာက္သူ"လို႔ ေျပာႏိုင္မယ့္လူဦးေရဟာ အေတာ္ႀကီး နည္းသြားမွာ အမွန္ပါပဲ။ စာမတတ္ရင္ ဆင္းရဲတြင္း နက္တယ္လို႔ ယူဆၾကတာ ဆိုေတာ့ ဒီကေန႔ နည္း ပညာအသစ္ အဆန္းေတြ ေပၚၿပီးရင္း ေပၚေနတဲ့ အခ်ိန္မွာပဲ ကမာၻ႕ စီးပြါးေရးက အေျခအေန မဟန္တာကို ၾကည့္ရင္း "စာမတတ္ ေျမာက္သူ"အသစ္ အသစ္ေတြ အမ်ဳိးအစား အမ်ဳိးမ်ဳိး ေပၚေပါက္ လာတာေၾကာင့္မ်ား ကမ႓ာႀကီး  ဆင္းရဲတြင္းနက္ လာသလားလို႔ ေတြးမိ ရပါတယ္။ စီးပြားေရးခက္ ခဲခ်ိန္မွာ မဂၢဇင္းႀကီးေတြ၊ သတင္းစာ တိုက္ႀကီး ေတြနဲ႕ စာအုပ္ဆိုင္ ႀကီးေတြ ရပ္ဆိုင္း လိုက္ရတဲ့ သတင္းက ပိုမ်ား လာသလို စာဖတ္စရာ မလိုဘဲ အ႐ုပ္ၾကည့္၊ အသံ နားေထာင္ရမယ့္ မီဒီယာေတြ ပိုအလုပ္ ျဖစ္လာ ေနတာလည္း ေတြ႔ေနရတာ ပဲကိုး။ ဒါေပမဲ့ ျပည္သူ႕စာၾကည့္ တိုက္ဆုိတာမ်ဳိး အသစ္အသစ္ ေပၚလာၿပီး စာဖတ္တတ္သူ အမ်ား အျပားက လာေရာက္ဖတ္႐ႈ ေလ့လာၾကတယ္ဆိုတဲ့ သတင္းကေတာ့ မၾကားရ သေလာက္ပါဘဲ။

စာတတ္ေျမာက္သူ စင္စစ္ျဖစ္ဖို႔ ဆိုတာ တကယ္ပဲ ခဲယဥ္း ေနပါသလား။ ကိုယ္တို႔တစ္ေတြ "စာတတ္ေျမာက္သူ စင္စစ္" ျဖစ္ၾကရဲ႕လား။ အိႏိ္ၵယက အုတ္ဖုတ္တဲ့ စာမတတ္ ေျမာက္သူ ကေလးေတြကို သနားၿပီး ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ သနားဖို႔ ေမ့ေနမိၾက ၿပီလား။ စာမတတ္ သူေတြကို "အ" သံုးလံုးေက်ေအာင္ ႀကိဳးစားဖို႔ ေလာက္ပဲ အာ႐ံုထားၿပီး "အ" သံုးလံုးေက်ၿပီး သူေတြ "စာဖတ္" ျဖစ္ၾကေအာင္ မႀကိဳးစား ၾကရင္ ကမာၻ႕ ဆင္းရဲတြင္းဟာ တိမ္လာႏိုင္ ပါဦး မလား။ "အလုပ္ျဖစ္႐ံု စာတတ္သူ" နဲ႕ "စာမတတ္ ေျမာက္သူ အသစ္ အသစ္" ေတြ ဆက္လက္ထြန္းကား ေနတာကို မတားႏိုင္တဲ့ အတြက္ ဆင္းရဲတြင္း ပံုကား ခ်ပ္ကို အမွန္အတိုင္း ေနရာတက် မျမင္ႏိုင္ဘဲ ရွိေနတာ မ်ားလား။ ကိုယ့္ကိုယ္ ကိုယ္ "စာတတ္ေျမာက္သူ"လို႔ မိ႐ိုးဖလာ ယံုၾကည္ထား ၾကသူေတြ        စဥ္းစားၾကရ ေအာင္ပါ။

မသီတာ၊စမ္းေခ်ာင္း၊
Ref: The new illiterates by Pedro Salinas

Credit: http://www.shweamyutay.com/index.php?option=com_content&view=article&id=3478:2011-09-26-11-07-17&catid=102:2008-06-08-20-02-17&Itemid=656

ပင္လယ္စာ အစံုသုပ္ဟင္း၊ ေျမပဲငါးပိခ်က္နဲ႕တို႕စရာ၊ ဘူးသီးဟင္းခ်ိဳ

(၆) ရက္ေျမာက္ေန႕

ပင္လယ္စာ အစံုသုပ္ဟင္း၊ ေျမပဲငါးပိခ်က္နဲ႕တို႕စရာ၊ ဘူးသီးဟင္းခ်ိဳ

ပုစြန္ဆတ္ထုပ္ (ေခါင္းမပါ) - ၃၀ က်ပ္သား

ျပည္ၾကီးငါး - ၄၀ က်ပ္သား

ဂဏန္း (အမ) - ၄ေကာင္

ၾကက္သြန္နီ - ၃ ဥ (အခြံႏႊာ ပါးပါးလွီး ေရေဆးထားပါ)

ခရမ္းခ်ဥ္သီး - ၅ လံုး (ေရေဆးျပီး ပါးပါးလွီးပါ)

ငရုတ္သီးစိမ္း - ၁၅ေတာင့္ (ေရေဆးျပီး အကြင္းလိုက္ လွီးထားပါ)

နံနံပင္ - အနည္းငယ္ (ေရေဆးျပီး ႏုပ္ႏုပ္စဥ္းထားပါ)

ေျမပဲေလွာ္ - ႏွစ္က်ပ္ခြဲသား (မညက္တညက္ေထာင္းပါ)

ဆား၊သၾကား၊ငံျပာရည္ - အနည္းငယ္စီ

သံပရာသီး - ၂ လံုး

ပထမဆံုး ပုစြန္ကို ေက်ာမွေခ်းေၾကာင္းထုတ္၍ ေရေဆးျပီး အခ်ိဳ၊အငန္နယ္၍ က်က္ေအာင္ျပဳတ္ထားပါ။ ျပည္ၾကီးငါးကိုလည္း အရိ အရြဲမ်ားစင္ေအာင္ ျပဳလုပ္ျပီး က်က္ေအာင္ျပုတ္ပါ။ ျပီးရင္ ျပည္ၾကီးငါးကို အကြင္းလိုက္ မထူမပါး လွီးထားပါ။ ဂဏန္းကို ေရစင္ေအာင္ ေဆး၍ က်က္ေအာင္ျပဳတ္ျပီး အသားႏႊင္ထားရပါမယ္။

အားလံုး ျပင္ဆင္ျပီးျပီဆိုရင္ အ၀က်ယ္တဲ့ ပန္းကန္တစ္ခ်ပ္ထဲမွာ ပုစြန္၊ ျပည္ၾကီးငါး၊ ဂဏန္းအသားနဲ႕ အရံသင့္ျပဳလုပ္ထားတဲ့ ၾကက္ သြန္နီ၊ ခရမ္းခ်ဥ္သီး၊ နံနံပင္၊ ေျမပဲေလွာ္နဲ႕ အရသာအခ်ိဳ၊အငန္နဲ႕ သံပရာသီး အရည္ညႇစ္ထည့္ျပီး အားလံုးသမေအာင္ ေရာနယ္ပါ။ ျပီးရင္ အရသာျမည္းျပီးျပီဆိုရင္ သံပရာရနံ႕နဲ႕ နံနံပင္ရနံ႕ေလးေမႊးေနတဲ့ ပင္လယ္စာအစံုသုပ္ရပါျပီ။

ေျမပဲငါးပိခ်က္နဲ႕ တို႕စရာအစံု (ျပင္ဆင္ခ်က္ျပဳတ္ပံု)

ေျမပဲေလွာ္ - ၁၀က်ပ္သား (မညက္တညက္ေထာင္းထားပါ)

ၾကက္သြန္နီ - ၂ ဥ (မညက္တညက္ ေထာင္းထားပါ)

ၾကက္သြန္ျဖဴ - ၁၅ ျမႊာ (ညက္ညက္ေထာင္းထားပါ)

ငရုတ္သီးအစိမ္းမႈန္႕ - အနည္းငယ္

မွ်င္ငါးပိ - ကြမ္းသီးလံုးခန္႕ (ေရအနည္းငယ္နဲ႕ေဖ်ာ္ထားရန္)

 ဆား၊ သၾကား - သင့္တင့္ရံု

ဆီ - ၅က်ပ္သား

ငရုတ္သီးစိမ္း - ၁၅ေတာင့္ (ေရေဆးျပီး ထက္ျခမ္း ျခမ္းထားရန္)

နံနံပင္ - အနည္းငယ္

ပထမဆံုး ဆီအိုးထဲတြင္ ေထာင္းထားတဲ့ ၾကက္သြန္အနီ၊ အျဖဴ မ်ားဆီသတ္ပါ။ ၾကက္သြန္မ်ား ေရႊ၀ါေရာင္သမ္းလာရင္ ငရုတ္သီးအစိမ္း  မႈန္႕ ထည့္ေမႊပါ။ ငရုတ္သီးအစိမ္းနံ႕ေပ်ာက္ရင္ မွ်င္ငါးပိ၊ ေျမပဲ၊ ဆား၊ သၾကား အားလံုးထည့္ျပီး သမေအာင္ေမႊေပးပါ။ ျပီးရင္ ေရအနည္း ငယ္ထည့္ျပီး အဖံုးခဏအုပ္ထားပါ။ ငါးပိခ်က္ ဆီျပန္လာရင္ ငရုတ္သီးစိမ္းနဲ႕ နံနံပင္မ်ားထည့္ျပီး ဟင္းအရသာျမည္းျပီးလွ်င္ ေျမပဲငါးပိ ခ်က္ဟင္း က်က္ပါျပီ။

ေျမပဲငါးပိခ်က္ဟင္းႏွင့္ တြဲဖက္စားေသာက္ႏိုင္တဲ့ တို႕စရာအစံုအလင္

သခြားသီး၊ ေရွာက္ရြက္၊ ခရမ္းၾကြပ္သီး၊ ပဲပင္ေပါက္ခ်ဥ္ဖတ္။

ဘူးသီးဟင္းခ်ိဳ

ဘူးသီးႏုႏု - ၁စိတ္ (ခပ္ႏုပ္ႏုပ္လွီးျပီး ေရေဆးထားပါ)

ပုစြန္ေျခာက္မႈန္႕ - စားပြဲတင္ဇြန္း ၂ ဇြန္း

ၾကက္သြန္ျဖဴ - ၁၀ျမႊာ (မညက္တညက္ေထာင္းပါ)

ဆား၊ငံျပာရည္ - အနည္းငယ္

ၾကက္သားမႈန္႕ - သင့္ရံု

အေနေတာ္ အိုးတစ္လံုးထဲတြင္ အထက္ပါပစၥည္းမ်ား အားလံုးႏွင့္ေရကို သင့္တင့္ရုံထည့္ျပီး ဟင္းရည္ပြက္ပြက္ဆူတဲ့အထိ တည္ေပးပါ။ ဟင္းရည္္ဆူပြက္ျပီး ဘူးသီးႏူးလာရင္ အရသာျမည္းၾကည့္ကာ မီးဖိုေပၚမွ ခ်လို႕ရပါျပီ။

ဘယ္သူအာဏာပိုင္လဲ

Written by လူထုစိန္ဝင္း   

အာဏာပိုင္မ်ား၊ အာဏာပိုင္အဖြဲ႕အစည္းမ်ားဆိုတဲ့ စကားဟာ ျမန္မာစကားမွာ အေတာ္တြင္တြင္က်ယ္က်ယ္ သံုးစြဲေနၾကတဲ့ စကားမ်ားျဖစ္တယ္။ အစိုးရဌာနဆိုင္ရာ အဖြဲ႕အစည္းေတြနဲ႔ အစိုးရ၀န္ထမ္းေတြကို ရည္ၫႊန္းေျပာဆုိၾကတာပါ။

တစ္ခ်က္လႊတ္အမိန္႔
တစ္ပါတီတစ္ဖြဲ႔တစ္စည္းက အာဏာသံုးရပ္စလံုးကိုခ်ဳပ္ကိုင္ထားၿပီး တစ္ခ်က္လႊတ္အမိန္႔ျပန္တမ္းမ်ားနဲ႔ အုပ္ခ်ဳပ္တဲ့အာဏာရွင္စနစ္ ေအာက္မွာေတာ့ ဒီအသံုးအႏႈန္းမ်ားဟာ ေလ်ာ္ကန္သင့္ျမတ္တယ္လို႔ ဆိုႏိုင္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ဖြဲ႕စည္းပံုအေျခခံ ဥပေဒေတြ၊ ေရြးေကာက္ပြဲေတြ၊ လႊတ္ေတာ္ေတြလို ဒီမိုကေရစီျပယုဂ္ေတြ အစံုအလင္နဲ႔ အစိုးရမ်ဳိးလက္ထက္မွာေတာ့ ဒီအသံုးအႏႈန္းေတြဟာ ဆီေလ်ာ္အပ္စပ္ျခင္းမရွိေတာ့လို႔ မသံုးသင့္ေတာ့ဘူး။ သက္ဆုိင္ရာဌာနမ်ား၊ အစိုးရ၀န္ထမ္းမ်ားဆိုတဲ့ စကားလံုးေတြနဲ႔ အစားထိုးသံုးစြဲသင့္ၾကတယ္။

ေဖ်ာက္ဖို႔ခက္ေပမယ့္
ႏွစ္ေပါင္းငါးဆယ္ေလာက္ ပါးစပ္ထဲမွာစြဲေနတာေတြမို႔ ႐ုတ္တရက္ ေဖ်ာက္ဖို႔ခက္တာမွန္ေပမယ့္ ေန႔စဥ္တဖြဖြေျပာေနၾကတဲ့ ဒီမိုကေရစီဆိုတဲ့ အသံနဲ႔နည္းနည္းမွ မအပ္စပ္ပါဘူး။ ေပ်ာက္ေအာင္ ေဖ်ာက္ရပါလိမ့္မယ္။ အာဏာပိုင္ဆိုတဲ့စကားဟာ ကိုလိုနီေခတ္မွာ အေတာ္ေလးသံုးစြဲၾကတယ္။ အထူးအာဏာရ ရာဇ၀တ္တရားသူႀကီးတုိ႔ အထူးအာဏာရ ေငြဓားလြယ္ဆုရ သူႀကီးမင္းတုိ႔ စသျဖင့္သံုးၾကတယ္။ ၿမိဳ႕အုပ္မင္း႐ံုးထိုင္လို႔ သူႀကီးမရွိတဲ့ ၿမိဳ႕နယ္ေလးေတြမွာေတာ့ အရပ္ထဲက လူ႐ိုေသရွင္႐ိုေသပုဂၢိဳလ္ တစ္ေယာက္ေယာက္ကိုေရြးၿပီး သမာဓိၿမိဳ႕၀န္မင္းတို႔၊ အထူးအာဏာရသမာဓိၿမိဳ႕၀န္မင္း တို႔ဆိုၿပီး ခန္႔ထားခဲ့ၾကတယ္။

မေတာ္လွန္ရဲေအာင္
ကိုလုိနီလက္ေအာက္ခံႏုိင္ငံတုိင္းမွာ အုပ္ခ်ဳပ္သူမ်က္ႏွာျဖဴ အရွင္သခင္ႀကီးေတြက အာဏာပိုင္သခင္ႀကီးေတြျဖစ္ၿပီး ဌာနတိုင္းရင္းသားအုပ္စိုးခံေတြက ကြၽန္ေတြအေစအပါးေတြ ျဖစ္ၾကတယ္။ အုပ္စိုးခံေတြ ေၾကာက္လန္႔ၿပီးမေတာ္လွန္ရဲေအာင္ အနိမ့္ဆံုးအဆင့္ သူႀကီးေလာက္ကို အထူးအာဏာရသူႀကီးမင္းတို႔၊ ေငြဓားလြယ္ဆုရ သူႀကီးမင္းတို႔ လုပ္ထားၾကတယ္။ မ်က္ႏွာျဖဴဘုရင္ခံနဲ႔ အေပါင္းပါေတြေတာပစ္ထြက္ရာမွာ လူေတြေမာင္းထုေခၚၿပီး ေတာေျခာက္ေပးတဲ့ သူႀကီးကလည္း 'ဘုရင္ခံမင္းတရားႀကီး၏ ေျခာက္လံုးျပဴးဆုေတာ္ျမတ္ ေပးသနားျခင္းခံရေသာ အထူးအာဏာရ တိုက္သူႀကီးမင္း' ဆိုတာမ်ဳိးျဖစ္ေနတယ္။ အဓိကကေတာ့ သာမန္တိုင္းသူျပည္သားေတြ ေခါင္းမေဖာ္ရဲေအာင္ ခ်ဳိးႏွိမ္ဖိႏွိပ္ထားဖို႔ျဖစ္တယ္။

ေၾကာက္စိတ္မေပ်ာက္
ကိုလိုနီနယ္ခ်ဲ႕သမားေတြရဲ႕ အေၾကာက္တရားနဲ႔ အုပ္စုိးျခင္းနည္းဗ်ဴဟာက ေတာ္ေတာ္ထိေရာက္တယ္။ ကိုလိုနီလက္ေအာက္ခံဘ၀ လြတ္ေျမာက္လာခဲ့တာ ႏွစ္ေပါင္းေျခာက္ဆယ္ေက်ာ္ေနၿပီ ျဖစ္တာေတာင္ ျမန္မာလူမ်ဳိးမ်ားဟာ ႐ံုးျပင္ကနားသြားရမွာ အင္မတန္ေၾကာက္ၾကတယ္။ သခင္မ်ဳိးေဟ့ တို႔ဗမာလို႔ပါးစပ္က ဘယ္ေလာက္ေအာ္ေနေအာ္ေန ေၾကာက္ စိတ္ကဘယ္လိုမွ ေဖ်ာက္လို႔မေပ်ာက္ေသးဘူး။ ႐ံုးနားဂါတ္နားေရာက္ရင္ အလိုလိုေနရင္း ေက်ာထဲကစိမ့္စိမ့္ လာတတ္ၾကတယ္။ ဘယ္ေလာက္ပဲေျပာေျပာ ယူနီေဖာင္း၀တ္နဲ႔ ရဲစာသင္(ဆာဂ်င္)ေလာက္ လာရင္ကို အာဏာပိုင္ပုဂၢိဳလ္ႀကီးလာတယ္၊ အာဏာပိုင္အဖြဲ႕အစည္းေတြ လာတယ္ဆိုၿပီး ေျခမကိုင္မိလက္မကိုင္မိ ပ်ာပ်ာသလဲျဖစ္ေနၾကရတယ္။

အရက္ယူခဲ့၊ ၾကက္ယူခဲ့
'ပညတ္သြားရာဓာတ္သက္ပါ' ဆိုတဲ့စကားရွိထားတဲ့အတိုင္း ရဲစာသင္ေလာက္၊ ၿမိဳ႕အုပ္မင္းရဲ႕ေတာလိုက္စာေရးေလာက္၊ ပ်ာတာေတာ္မင္းေလာက္ကလည္း သူတို႔ကိုယ္သူတို႔ တကယ္ကိုအာဏာပိုင္စိုးတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ႀကီးမ်ားအျဖစ္ မွတ္ယူေနၾကၿပီး အရပ္သူအရပ္သားမ်ားကို ေတြ႕တာနဲ႔ ဟိန္းေဟာက္ၿခိမ္းေျခာက္ လုပ္ၾကတယ္။ အရက္ယူခဲ့၊ ၾကက္ယူခဲ့နဲ႔ အာဏာပါ၀ါျပၾကတယ္။ ေတာသူေတာင္သားေတြသာမဟုတ္ဘူး ၿမိဳ႕ေပၚကပညာတတ္ လူတန္းစားေတြေတာင္ ဟိန္းေဟာက္ၿခိမ္းေျခာက္ရင္ ေၾကာက္ဒူးတုန္ၾကတယ္။ အက်ဳိးသင့္အေၾကာင္းသင့္ ျပန္လွန္မေျပာရဲၾကဘူး။ ႏႈတ္ဆြံ႕ၿပီး အ,အႀကီးေတြလို ျဖစ္ေနၾကေတာ့တယ္။

ေခတ္ႀကီးေျပာင္းေနၿပီ
အဲဒါေၾကာင့္ 'ပညတ္သြားရာ ဓာတ္သက္ပါ' မျဖစ္ရေလေအာင္ အာဏာပိုင္ပုဂၢိဳလ္မ်ားတို႔၊ အာဏာပိုင္ အဖြဲ႕အစည္းမ်ားတို႔ဆိုတဲ့ အသံုးအႏႈန္းေတြကို ပေပ်ာက္ေစခ်င္တာပါ။ ဘာပဲေျပာေျပာ ေခတ္ႀကီးကေျပာင္းေနပါၿပီ။ အေရွ႕အလယ္ပိုင္းက ဘုရင္ႀကီးေတြ၊ ဆူလတန္ႀကီးေတြနဲ႔ အာဏာရွင္ႀကီးေတြ တစ္ေယာက္ၿပီး တစ္ေယာက္ ရာဇပလႅင္ေပၚက ဆင္းသြားၾကရပါၿပီ။ ျမန္မာျပည္မွာလည္း ဖြဲ႕စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံု အေျခခံဥပေဒနဲ႔၊ ေရြးေကာက္ပြဲနဲ႔ လႊတ္ေတာ္နဲ႔ျဖစ္ေနၿပီ။ တစ္ေခတ္ေျပာင္းဖို႔ တာစူခ်ိန္ေရာက္ေနၿပီ။

အေမးနဲ႔ အေျဖ
ဒီေနရာမွာ ၁၁-၉-၂၀၁၁ ေန႔ထုတ္ ေမာ္နီတာဂ်ာနယ္မွာပါတဲ့ အေမးအေျဖေလးတစ္ခုကို ေကာက္ႏႈတ္ေဖာ္ျပခ်င္ပါတယ္။ ေမးသူကို 'ဦးျမတ္ခိုင္ (လွ်ပ္တျပက္သတင္းဂ်ာနယ္၊ ေမာ္နီတာသတင္းဂ်ာနယ္ အယ္ဒီတာခ်ဳပ္)'လို႔ ေဖာ္ျပထားၿပီး အေမးခံပုဂၢိဳလ္ကေတာ့ ျပည္ေထာင္စု၀န္ႀကီး ဦးစိုးသိန္းျဖစ္ပါတယ္။
ေမး - "ျပည္ေထာင္စု၀န္ႀကီးအေနနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္တို႔သတင္းသမားေတြ ေတြ႕ဆံုရတာ ဒုတိယအႀကိမ္ျဖစ္ပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔အျပင္မွာ ၾကားသိေနရတာ အဘဦးစိုးသိန္းတို႔ အဖြဲ႕ကေပ်ာ့ေပ်ာင္းတဲ့အဖြဲ႕လို႔ ကြၽန္ေတာ္တို႔သိရပါတယ္။ ဒီမိုကေရစီ နည္းလမ္းတက်သြားေနတဲ့ ျပည္ေထာင္စု၀န္ႀကီးလို႔ သိရပါတယ္။ အဲဒါ ဟုတ္ပါသလားလို႔ သိလိုပါတယ္။ အဲဒါနံပါတ္ ၁ အခ်က္ပါ။ နံပါတ္ ၂ အခ်က္ကေတာ့ ႏိုင္ငံျခားေငြနဲ႔ ကား၀ယ္ခြင့္ရတယ္ဆိုတဲ့အခါမွာ ပိုက္ဆံရတဲ့နည္းလမ္း၊ ဥပမာေငြျဖဴကိစၥ၊ ေငြမည္းကိစၥေတြ ျပႆနာရွိလား၊ အဲဒါကိုသိလိုပါတယ္။ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။'

ျပည္သူလူထုကေရြးခ်ယ္တင္ေျမႇာက္ထား

ျပည္ေထာင္စု၀န္ႀကီးဦးစိုးသိန္းအေျဖ
ကြၽန္ေတာ္က ဒီမွာလာတာ ဧည့္သည္ဗ်။ သို႔ေသာ္လည္း လာကူညီတာေပါ့ေလ။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ေပ်ာ့ေပ်ာင္းတယ္၊ မာတယ္ရယ္လို႔ မဟုတ္ဘူးဗ်။ ကြၽန္ေတာ္တို႔က ျပည္သူလူထုက ေရြးခ်ယ္တင္ေျမႇာက္ထားတဲ့ ျပည္သူ႔ကိုယ္စားလွယ္ေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္က ကြၽန္းစုၿမိဳ႕နယ္က ျပည္သူ႔ကိုယ္စားလွယ္ ျဖစ္ပါတယ္။ ျပည္သူအေနနဲ႔ ေရြးခ်ယ္တင္ေျမႇာက္ခံရၿပီး ျပည္ေထာင္စု၀န္ႀကီးတာ၀န္ကို ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတက တာ၀န္ေပးထားတာပါ။ ျပည္သူ႔အက်ဳိးအတြက္ ကြၽန္ေတာ္တို႔လုပ္ၾကဖို႔ ဝန္မေလးတာပါ။ တကယ္လုပ္ရမယ့္အလုပ္ဆိုရင္ ကြၽန္ေတာ္တို႔သံမဏိကဲ့သို႔ တကယ္မာပါတယ္"
ျပည္ေထာင္စု၀န္ႀကီးဦးစိုးသိန္းက ျပည္သူလူထုက ေရြးခ်ယ္တင္ေျမႇာက္ထားတဲ့ ျပည္သူ႔ကိုယ္စားလွယ္ျဖစ္လို႔ ျပည္သူ႔အက်ဳိးအတြက္ လုပ္ၾကဖို႔ ၀န္မေလးတာပါလို႔ ေျပာသြားတာေက်နပ္စရာပါ။ ေခတ္ေျပာင္းသြားၿပီလို႔ ၀န္ႀကီးကအသိအမွတ္ျပဳတဲ့ သေဘာလို႔ ယူဆပါတယ္။ ၀န္ႀကီးဟာ အရင္အစိုးရလက္ထက္က ဒုတိယကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္(ေရ) တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ခဲ့တဲ့ ဒုတိယဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးအဆင့္ပုဂၢိဳလ္ပါ။

အက်င့္ဆိုးမေဖ်ာက္ႏိုင္
ျပည္ေထာင္စု၀န္ႀကီးဦးစိုးသိန္းလို ဒုတိယဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးအဆင့္ထိ တာ၀န္ယူခဲ့ရတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ႀကီးတစ္ဦးက ေခတ္ေျပာင္းသြားတာကို လက္ခံအသိအမွတ္ျပဳၿပီး ျပည္သူက ေရြးခ်ယ္တင္ေျမႇာက္ထားတဲ့ ျပည္သူ႔ကိုယ္စားလွယ္ တစ္ဦးအေနနဲ႔ ျပည္သူ႔အက်ဳိးကို လုပ္ေဆာင္ဖို႔ ၀န္မေလးပါလို႔ ေျပာေပမယ့္ ဗ်ဴ႐ိုကေရစီယႏၲရားႀကီးအတြင္းက ႐ံုးတစ္လံုး ဓားတစ္စင္း အာဏာရွင္စိတ္ဓာတ္ မေပ်ာက္ေသးတဲ့ ဗ်ဴ႐ိုကရက္ႀကီးေတြနဲ႔ ဗ်ဴ႐ိုကရက္ကေလးေတြကေတာ့ ထမင္းေကြၽးတဲ့လက္ကို ျပန္ကိုက္တဲ့အက်င့္ဆိုးေတြကို မေဖ်ာက္ႏိုင္ၾကေသးတာ ေတြ႕ရတယ္။ ကိုယ္႐ံုးဌာနေရွ႕ေရာက္လာသူ မွန္သမွ်ကို ဟိန္းေဟာက္ၿခိမ္းေျခာက္ၿပီး အာဏာပါ၀ါျပတာမ်ဳိးေတြ ဆက္ၿပီးလုပ္ေနၾကဆဲျဖစ္တယ္။

ျပည္သူ႔အေစခံ
၀န္ထမ္းဆိုတာ ဘယ္ေလာက္ႀကီးႀကီး ဘယ္ေလာက္ငယ္ငယ္ ျပည္သူလူထုရဲ႕လစာရိကၡာကို စားေသာက္ေနၾကရသူမ်ားျဖစ္တယ္။ 'Public Servant' လို႔ေခၚတဲ့ အဂၤလိပ္စကားရဲ႕အဓိပၸာယ္က 'ျပည္သူ႔အေစခံ' ျဖစ္တယ္။ သေဘာကေတာ့ ျပည္သူလူထုကို အလုပ္အေကြၽးျပဳဖို႔ လစာေပးခန္႔ထားျခင္းျဖစ္တယ္။ တစ္နည္းအားျဖင့္ ျပည္သူလူထုက အရွင္သခင္ျဖစ္တယ္လို႔ ဆိုလိုျခင္းျဖစ္တယ္။ ဗ်ဴ႐ိုကေရစီ ယႏၲရားႀကီးအတြင္းက အသိဥာဏ္အဆင့္ နိမ့္က်သူ ဗ်ဴ႐ိုကရက္ႀကီးငယ္မ်ားဟာဒီအခ်က္ကို သေဘာမေပါက္ၾကေသးဘဲ ျပည္သူလူထုအေပၚမွာ အာဏာရွင္မ်ားသဖြယ္ ျပဳမူဆက္ဆံေနၾကဆဲျဖစ္တယ္။

တားမရေတာ့ဘူး
အာဏာရွင္စနစ္မွာက တိုင္းသူျပည္သားမ်ားရဲ႕ ဆႏၵကို လံုးလံုးဂ႐ုမစိုက္ဘဲ ဘုရင္တစ္ပါး၊ ဆူလတန္တစ္ေယာက္၊ အာဏာရွင္တစ္ဦးရဲ႕ ဆႏၵသေဘာထား တစ္ခုတည္းနဲ႔ အုပ္ခ်ဳပ္တာျဖစ္တယ္။ လူေတြအမ်ားႀကီးက ဘယ္ေလာက္ေျပာေျပာ ဂ႐ုမစိုက္ဘူး။ အာဏာရွင္ရဲ႕ပါးစပ္က ထြက္တဲ့စကားဟာ ဥပေဒျဖစ္တယ္။ ဒီမိုကေရစီစနစ္မွာေတာ့ တိုင္းသူျပည္သား လူမ်ားစုရဲ႕ဆႏၵကို ဘယ္သူမွလြန္ဆန္လို႔မရဘူး။ အားလံုးျပည္သူ႔ဆႏၵအတိုင္း လုပ္ရတယ္။ ျပည္သူလူထုဟာ အၾကြင္းမဲ့အာဏာပိုင္မ်ားျဖစ္တယ္။ ျပည္သူသာအမိ၊ ျပည္သူသာအဖျဖစ္တယ္။ ဗ်ဴ႐ိုကရက္ႀကီး ဗ်ဴ႐ိုကရက္ေလးေတြက ျပည္သူလူထုရဲ႕ 'အဘ' မဟုတ္ဘူးဆိုတာ သိထားသင့္ၾကတယ္။ ေခတ္ႀကီးက ေျပာင္းေနပါၿပီ။ ဘယ္သူတားတား တားလို႔ မရေတာ့ပါဘူူး။

ေရွးဘ၀ေနာက္ဘ၀ ဗုဒၶ မေ၀ဖန္

'ေဟာ...ကို၀င္းပါလား၊ လာဗ်ာ ခင္ဗ်ားနဲ႕ တရားဓမၼအေၾကာင္းေလးေတြ ေဆြးေႏြးခ်င္ေနတာနဲ႕အေတာ္ပဲ'

'ဟုတ္လား၊ ကြၽန္ေတာ္ေတာင္ ေန႕လည္ကမွ ျမန္မာ့အသံေရဒီယိုက ထုတ္လႊင့္သြားတဲ့ မဟာစည္ဆရာေတာ္ အဂၢမဟာပ႑ိတ အရွင္ ေသာဘနနဲ႕ တိပိဋကဓရဓမၼဘ႑ာဂါရိက ဆရာေတာ္ အရွင္၀ိစိတၲသာရာဘိ၀ံသတို႕ ဆ႒သဂၤါယနာတင္စဥ္က ျပဳလုပ္ခဲ့တဲ့ အေမး အေျဖခန္းကို နားေထာင္လာခဲ့ေသးတယ္ ကိုလင္းေရ'

'ကြၽန္ေတာ္ေဆြးေႏြးခ်င္တာနဲ႕ေတာ့ ကြက္တိပဲဗ်ိဳ႕၊ ဒီေန႕ထုတ္လႊင့္သြားတဲ့ သံယုတၲနိကာယ္၊ အဗ်ာကတသံယုတ္၊ ေခမာသုတ္က ပေသနဒီ ေကာသလမင္းနဲ႕ ေခမာေထရီတို႕ အျပန္အလွန္ အေမးအေျဖလုပ္တဲ့ အေၾကာင္းအရာနဲ႕ပတ္သက္ျပီး နည္းနည္းနားရႈပ္ သြားလို႕ဗ်ာ'

'ေၾသာ္...သိျပီ၊ ပေသနဒီေကာသလမင္းက တမလြန္ ရွိ-မရွိ ဆိုတဲ့ကိစၥနဲ႕ ပတ္သက္ျပီး ဗုဒၶရဲ႕အယူအဆကိုေျပာျပဖို႕ ေခမာေထရီကို ေမးေလွ်ာက္ရာမွာ ေပးတဲ့အေျဖစကားေတြကို သိပ္သေဘာမေပါက္ဘူးဆိုပါေတာ့'

'ဟုတ္ပါ့ ကို၀င္းရာ၊ တမလြန္ဘ၀ရွိသလားလို႕ဆိုေတာ့ ဒီလို ဗုဒၶကမယူဆဘူးတဲ့၊ ဒီလိုယူဆရင္ သႆတဒိ႒ိ တဲ့ဗ်ာ၊ တမလြန္ မရွိဘူး လားဆိုေတာ့လည္း ဒီလိုယူရင္ ဥေစၦဒဒိ႒ိ မို႕ ဗုဒၶရဲ႕အယူမဟုတ္ျပန္ဘူးတဲ့၊ ဒါျဖင့္ တခ်ိဳ႕သတၲ၀ါေတြမွာ တမလြန္ရွိျပီး တခ်ိဳ႕မွာမရွိဘူးလို႕ ယူရမလားလို႕ ေမးျပန္ေတာ့လည္း အဲဒါက ဧကစၥသႆတဒိ႒ိ မို႕ ဗုဒၶကျငင္းပယ္သတဲ့၊ တမလြန္ ဘ၀ရွိတယ္လည္းမဟုတ္၊ မရွိဘူး လည္းမဟုတ္လို႕ ယူရမလားလို႕ ေမးျပန္ေတာ့ ဒီလိုယူတာဟာ အမရာ၀ိေကၡပဒိ႒ိ မို႕ ဗုဒၶကလက္မခံျပန္ဘူးတဲ့ဗ်ာ၊ ေခမာေထရီက ဆက္ ေတာ့ရွင္းခဲ့ပါရဲ႕၊ ကြၽန္ေတာ္က ဥာဏ္မမီေတာ့ သေဘာမေပါက္လွဘူးဗ်ာ'

'ကဲ..ဒါဆို ခင္ဗ်ားတို႕ကြၽန္ေတာ္တို႕ လူျပိန္းအခ်င္းခ်င္း နားလည္ေအာင္ ဥာဏ္မီသေလာက္ ေဆြးေႏြးၾကတာေပါ့ဗ်ာ'

'တိုတိုနဲ႕ လိုရင္းကိုေျပာဗ်ာ'

'အင္း...ကိုလင္း နားလည္ေအာင္ အတိုဆံုးအက်ဥ္းဆံုးေျပာရမယ္ဆုိရင္ေတာ့ အဲဒီ တမလြန္ဘ၀ ရွိတယ္-မရွိဘူးစတဲ့ ၾကံစည္ေတြးေခၚမႈ ေတြအားလံုးဟာ မဂ္ဖိုလ္နိဗၺာန္ကို မ်က္ေမွာက္ျပဳျခင္းသာလွ်င္ အႏၲိမရည္မွန္းခ်က္ ပန္းတိုင္အျဖစ္ ခံယူက်င့္သံုးလ်က္ရွိၾကတဲ့ ေထရ၀ါဒ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ စစ္စစ္တစ္ေယာက္အတြက္ လံုး၀ထည့္စဥ္းစားစရာမလိုတဲ့ အေၾကာင္းအရာေတြပဲဗ်'

'ဟုတ္မွလည္းလုပ္ပါ ကို၀င္းရာ၊ ခင္ဗ်ားတို႕ ကြၽန္ေတာ္တို႕ထက္ တတ္သိနားလည္တဲ့ ပညာရွင္ၾကီးေတြ ကိုယ္တိုင္ကေတာင္ ဗုဒၶ၀ါဒရဲ႕ မွန္ကန္တိက်မႈကို ေရွးဘ၀ေနာက္ဘ၀တည္ရွိေၾကာင္း သိပၸံနည္းက် အေထာက္အထားေတြျပျပီး သက္ေသထူေနၾကမွျဖင့္ ဗုဒၶ၀ါဒီ တစ္ေယာက္အေနနဲ႕ တမလြန္ဘ၀ကို ထည့္မစဥ္းစားလို႕ ျဖစ္ပါ့မလားဗ်'

'သိပ္ျဖစ္တာေပါ့ဗ်ာ၊ တကယ္ေတာ့ ေရွးဘ၀ေနာက္ဘ၀ရွိတယ္ဆိုတဲ့ အယူအဆဟာ ဗုဒၶ၀ါဒရပ္တည္ႏိုင္ဖို႕ အေရးပါတဲ့အေျခခံအုတ္ျမစ္ မဟုတ္ဘူးဗ်။ ေရွးဘ၀ေနာက္ဘ၀ ရွိရွိ-မရွိရွိ ဗုဒၶ၀ါဒမွန္ကန္တဲ့အေၾကာင္း သက္ေသထူႏိုင္ျပီးသားပါ ကိုလင္းရာ'

'ဒါျဖင့္ အဲဒီပုဂၢိဳလ္ေတြကဘာလို႕မ်ား လူ၀င္စားကိစၥေတြ၊ ပရေလာကအေၾကာင္းေတြကို ေရွ႕တန္းတင္ျပီး ဗုဒၶ၀ါဒနဲ႕ဆက္စပ္ယူေနၾက တာတံုး'

'ဒါကေတာ့ သူတို႕ကိုယ္တိုင္ ေသျပီးေနာက္ ဘ၀သစ္တစ္ဖန္ျပန္ျဖစ္လိုတဲ့ ဘ၀တဏွာကိုမျဖတ္ႏိုင္ၾကလို႕ေပါ့ ကိုလင္းရာ၊ သူတို႕က ပစၥဳပၸန္ဘ၀ကို တြယ္တာျမတ္ႏိုးေနေပမယ့္ တစ္ေန႕က်ေသရမယ္ဆိုတာကိုလည္း အေတြ႕အၾကံဳအရ သိေနၾကတယ္ေလ၊ ဒီလိုေသဆံုး သြားတဲ့ေနာက္မွာ ကိုယ္တြယ္တာျမတ္ႏိုးရတဲ့ဘ၀ေလး၊ အျပီးတိုင္ ခ်ဳပ္ျငိမ္းသြားမွာကိုမလိုလားဘူး၊ သိပ္ေၾကာက္ၾကတယ္။ဒီေတာ့ ေသျပီးေနာက္ ဘ၀သစ္တစ္ခု ထပ္ျပီး ေပါက္ပြားရွင္သန္လိုတဲ့ ဆႏၵစြဲကၾကီးမားလာတယ္၊ အဲဒီဆႏၵစြဲဟာ ဘ၀တဏွာပဲ၊ ဒီဘ၀တဏွာရဲ႕ လႈံ႕ေဆာ္မႈေၾကာင့္ ငါေသရင္ ေနာက္ဘ၀သစ္တဖန္ ျပန္ျဖစ္ကိုျဖစ္ရမယ္ဆိုတဲ့ အယူအဆျဖစ္ေပၚလာေတာ့တာေပါ့ဗ်ာ'

'ေအးဗ်၊ အဲဒီဆႏၵစြဲနဲ႕ ေပါက္ဖြားလာတဲ့ယံုၾကည္မႈကို စြဲျမဲသည္ထက္စြဲျမဲ၊ ခိုင္မာသည္ထက္ ခိုင္မာလာေအာင္ အေထာက္အထားေတြ အမ်ိဳးမ်ိဳးရွာ၊ အေၾကာင္းစံုျပျပီး ေရွးဘ၀ေနာက္ဘ၀ စြဲလန္းမႈအယူအဆေပၚေပါက္လာတာပဲ ျဖစ္ရမယ္၊ ဒါေပမယ့္ ကို၀င္းေရ၊ တခ်ိဳ႕ ပုဂၢိဳလ္မ်ားက်ေတာ့ ေသရင္ဘ၀ျပတ္ျပီ၊ ေနာင္တမလြန္ဆိုတာ မရွိဘူးလို႕ ဆိုၾကျပန္ပါေရာလားဗ်ာ'

'အဲဒါကလည္း တဏွာတစ္မ်ိဳးရဲ႕အစြမ္းပဲဗ်၊ အဲဒါကို ၀ိဘ၀တဏွာလို႕ေခၚတယ္'

'၀ိဘ၀တဏွာဆိုေတာ့ ဘ၀တဏွာရဲ႕ ဆန္႕က်င္ဘက္ေပါ့ေနာ'

'ဒါေပါ့ဗ်ာ၊ တခ်ိဳ႕လူေတြက ေလာကၾကီးကို တစ္စက္ကေလးမွ အေကာင္းမျမင္တတ္ၾကဘူး၊ အဆိုးျမင္၀ါဒီေတြေပါ့ဗ်ာ၊ ဗုဒၶ၀ါဒကေန လမ္း လြဲသြားတဲ့ ေဂါကုလိက ဂိုဏ္းသားေတြဟာ ေလာကၾကီးကို အလွ်ံတညီးညီးေတာက္ေလာက္ေနတဲ့ မီးက်ီစုၾကီး၊ ပူေလာင္လွတဲ့ ျပာပံုၾကီး အလား ရႈျမင္ၾကတယ္ဆိုပဲ၊ အဆိုးျမင္၀ါဒီေတြဟာ ဘ၀ရဲ႕တည္ရွိမႈကို လံုး၀မလိုလားၾကဘူး။ ဘ၀ကို အျမန္ဆံုးခ်ဳပ္ျငိမ္း ရပ္စဲပစ္ခ်င္ၾက တယ္။ ဘ၀ဆိုတာ ျမန္ျမန္ေသရင္ ျမန္ျမန္ေအးတာပဲ၊ ေသျပီးေနာက္ ဘ၀သစ္တစ္ဖန္ ျပန္ျဖစ္ရင္လည္း ဘယ္ေတာ့မွေကာင္းမွာမဟုတ္ ဘူးလို႕ ယူဆၾကတယ္။ အခ်ဳပ္ေျပာရရင္ျဖင့္ ဘ၀ကိုအလြန္စက္ဆုပ္ရြံ႕ရွာ မုန္းတီးျပီး ျပတ္စဲခ်ဳပ္ျငိမ္းလိုတဲ့ အလိုရမၼက္ဆႏၵ ၾကီးမားမႈဟာ ၀ိဘ၀တဏွာပဲဗ်'

'ဒါဆို ကိုယ့္ကိုယ္ကို သတ္ေသသြားတဲ့သူေတြဟာ ဒီ၀ိဘ၀တဏွာရဲ႕လႈံ႕ေဆာ္မႈ အားၾကီးမႈေၾကာင့္လို႕ ဆိုရမွာေပါ့ေနာ္'

'မွန္တာေပါ့ ကိုလင္းရာ၊ ဒါေပမယ့္တခ်ိဳ႕က ဒီဘ၀ကိုမလိုလားလို႕သတ္ေသၾကေပမယ့္ တမလြန္ဘ၀ကို ယံုၾကည္စြဲလမ္းၾကျပန္ေရာဗ်'

'အင္း...ဒီလူေတြက်ေတာ့ ယခုဘ၀မွာျဖင့္ ငါ့အတြက္ေကာင္းစရာမရွိေတာ့ဘူး၊ ေသျပီးတမလြန္ဘ၀သစ္ကိုေရာက္ပါမွ အခုထက္ သာ လြန္ေကာင္းမြန္တဲ့ အေျခအေနသစ္ကိုရလိမ့္မယ္လို႕ ယူဆၾကတယ္ထင္ပါ့၊ ေသရင္ ေကာင္းကင္ဘံုကို ေရာက္မယ္လို႕ ယံုၾကည္ျပီး ကိုယ့္ကိုယ္ကို သတ္ေသသြားၾကတဲ့ ဘာသာေရး ဂိုဏ္း၀င္ေတြလိုမ်ိဳးေပါ့ေနာ္'

'လူတိုင္းလူတိုင္းမွာ ဘ၀တဏွာနဲ႕ ၀ိဘ၀တဏွာတို႕ကေတာ့ ဒြန္တြဲလြန္ဆြဲေနၾကတာပါပဲဗ်ာ၊ ဘ၀တဏွာ အားၾကီးလြန္းသူေတြက ေသ ျပီးေနာက္ ဘ၀ျပတ္စဲမွာကို ေၾကာက္ေလေတာ့ တမလြန္ဘ၀ရွိတယ္ ဆိုတဲ့အယူကို ႏွစ္သက္တယ္။ဒီလိုႏွစ္သက္မႈေၾကာင့္ သတၲ၀ါဟာ ေသရင္ဘ၀မျပတ္ဘူးဆိုတဲ့ သႆတဒိ႒ိအယူကို စြဲစြဲလမ္းလမ္း ခံယူထားၾကတာေပါ့'

ဒါျဖင့္ ၀ိဘ၀တဏွာ အားၾကီးလြန္းသူေတြဟာ ဒီဘ၀ကိုအျမန္ဆံုး ခ်ဳပ္ျငိမ္းခ်င္သလို ေနာင္ဘ၀ရွိမွာကိုလည္း စိုးရြံ႕ေလေတာ့ သတၲ၀ါ ဆိုတာ ေသရင္ျပတ္ျပီ တမလြန္မရွိဘူးဆိုတဲ့အယူကို ႏွစ္သက္ျပီး ဥေစၦဒဒိ႒ိအယူကို စြဲလမ္းၾကတာပဲေပါ့။ ေတြးၾကည့္လိုက္ေတာ့ လူ ေတြဟာ ကိုယ္ျဖစ္ခ်င္တဲ့ ဆႏၵစြဲကိုလိုက္ျပီး ႏွစ္သက္ရာ္အယူ၀ါဒကို မွန္တယ္လို႕ ခံယူၾက၊ မွန္ကန္ေၾကာင္း အေထာက္အထားေတြျပ ၾကနဲ႕ အလုပ္ရႈပ္ကုန္ၾကတာပဲ ထင္ပါတယ္ ကို၀င္းရာ'

'အမွန္တရားကို မသိမျမင္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ဆႏၵစြဲေတြဖံုးလႊမ္းခံထားရျပီးမွ ၾကံဆတီထြင္ထြက္ေပၚလာတဲ့ အယူေတြမို႕ ဗုဒၶျမတ္စြာက သႆတဒိ႒ိနဲ႕ ဥေစၦဒဒိ႒ိေတြအျဖစ္ ပယ္ခဲ့တာေပါ့'

'ဒါေတာ့ ဟုတ္ပါျပီ၊ တမလြန္ရွိတယ္လည္းမဟုတ္၊ မရွိဘူးလည္းမဟုတ္ဆိုတဲ့ အမရာ၀ိေကၡပဒိ႒ိကို ပယ္တာကေရာဗ်ာ'

'အဲဒါ ဗုဒၶေခတ္က သိဥၥည္းဆရာၾကီးရဲ႕ အယူဗ်၊ သူက ဘယ္လိုအေမးပုစၦာမ်ိဳးလာလာ၊ ဟိုလိုလည္းမဟုတ္၊ ဒီလိုလည္းမဟုတ္နဲ႕ ေျဖ တတ္လြန္းလို႕ သူ႕အယူ၀ါဒဟာ ဘာမွမေရရာဘဲ၊ ငါးရွဥ့္ကိုဖမ္းရသလို အမိအရဆုပ္ကိုင္ဖို႕ ခက္တဲ့အတြက္ အမရာ၀ိေကၡပဒိ႒ိလို႕ေခၚ သတဲ့၊ အေနာက္တိုင္း ဒႆနိကပညာက မသိ၀ါဒ (Agnostism) နဲ႕ ခပ္ဆင္ဆင္တူတယ္လို႕ ဆိုၾကတယ္။ ဘာမွတိက်တဲ့အေျဖမရဘဲ ေမးသမွ်ကို လွည့္ပတ္ျငင္းရင္းနဲ႕ အခ်ိန္ကုန္တဲ့၀ါဒမို႕ ဗုဒၶကပယ္ခဲ့တာပဲဗ်'

'ဒါျဖင့္ တခ်ိဳ႕မွာတမလြန္ဘ၀ရွိျပီး တခ်ိဳ႕မွာမရွိဘူးဆိုတဲ့ ဧကသစၥသႆတဒိ႒ိ ကိုပယ္တာကေရာဗ်ာ။ ကြၽန္ေတာ့္အျမင္နဲ႕ ေျပာရရင္ျဖင့္ ဒီအယူဟာ မ်က္ေမွာက္ေခတ္ သိပၸံနည္းက်ေတြ႕ရွိခ်က္ေတြနဲ႕ ကိုက္ညီတယ္လို႕ထင္တယ္'

'ကိုလင္းက လူတစ္သန္းမွာ တစ္ေယာက္ႏႈန္းေလာက္ ေတြ႕ရတတ္တဲ့ လူ၀င္စားဆိုတဲ့ပုဂၢိဳလ္ေတြကို အေၾကာင္းျပဳျပီးေျပာတာ ထင္တယ္'

'ဟုတ္တယ္ေလဗ်ာ၊ တစ္ခါကေသဆံုးသြားသူေတြရဲ႕ အေၾကာင္းကို အတိအက် ေျပာႏိုင္ဆိုႏိုင္ခံစားသိရွိႏိုင္ျပီး ကိုယ့္ကိုယ္ကိုလည္း အဲဒီေသသူ ျပန္၀င္စားတာပါပဲလို႕ ယံုၾကည္ေနတဲ့လူေတြကို လက္ေတြ႕ျပႏိုင္ေနမွပဲဗ်'

'ကိုလင္းစကားထဲကကို အေျဖေပၚေနျပီပဲဗ်ာ၊ ဒီလူေတြကို ေလ့လာျပီး သိပၸံနည္းက် စူးစမ္းေလ့လာ ေကာက္ခ်က္ခ်တတ္သူေတြက တခ်ိဳ႕ လူေတြဟာ ေသရင္လူျပန္ျဖစ္တတ္တယ္လို႕ ဘယ္ေတာ့မွယူဆမွာ မဟုတ္ဘူး။ ခင္ဗ်ားေျပာသလိုေပါ့၊ တခ်ိဳ႕လူေတြဟာ သူတို႕မေမြးဖြား ခင္ ကာလတစ္ခုက ေသဆံုးသြားသူတစ္ဦးနဲ႕ အမွတ္သညာ၊ အေျပာအဆို၊ အျပဳအမူ၊ ကိုည္ရည္ကိုယ္ေသြး၊ အဂၤါရုပ္ခ်င္းတူညီျပီး သူ႕ ကိုယ္ကိုသူ အဲဒီေသသူ ျပန္၀င္စားတာပဲျဖစ္တယ္လို႕ ထင္မွတ္ေနတတ္ေလ့ရွိတယ္လို႕သာ ေကာက္ခ်က္ ခ်လိမ့္မယ္ဗ်၊ အျမဲမွန္တဲ့ သဘာ၀တရားလို႕ လက္မခံဘဲ သဘာ၀လြန္ ျဖစ္ရပ္တစ္ခုလို႕သာ ယူဆလိမ့္မယ္၊ လူ၀င္စားပါလို႕ေတာ့ ဘယ္ေတာ့မွ လက္ခံမွာ မဟုတ္ဘူး'

'ခင္ဗ်ာ့အယူအဆက ယံုၾကည္မႈေခါင္းပါးျပီး ပစၥဳပၸန္ကိုခ်ည္း ဦးစားေပးရာ မေရာက္လြန္းဘူးလားဗ်ာ'

'သိပၸံနည္းက် စူးစမ္းေလ့လာမႈဆိုတာ ယံုၾကည္မႈေတြ၊ ဆႏၵစြဲေတြေဘးဖယ္ျပီး ပစၥဳပၸန္ကိုသာ သရုပ္ခြဲေလ့လာရတာဗ်၊ ျပီးေတာ့ ပစၥဳပၸန္အ တြက္သာ တိက်မွန္ကန္တဲ့ဥပေဒသကို ထုတ္ေပးႏိုင္တာ၊ အတိတ္နဲ႕ အနာဂတ္အတြက္ ထာ၀ရေသခ်ာေရရာတဲ့ ဥပေဒသမ်ိဳးကို သိပၸံ နည္းက်စူးစမ္းမႈက ဘယ္ေတာ့မွ ထုတ္မေပးႏိုင္ဘူး ကိုလင္းရဲ႕'

'ဒါဆိုရင္ လူ၀င္စားျဖစ္ရပ္ေတြကို သိပၸံနည္းက် အေထာက္အထားေတြပါလို႕ ေျပာဆိုေရးသားေနၾကတာေတြဟာ အလကားပဲေပါ့'

'ဒါေတာ့ ခင္ဗ်ာ့ကိုယ္ပိုင္ဥာဏ္နဲ႕ ခ်င့္ခ်ိန္ဆံုးျဖတ္ေပါ့ဗ်ာ၊ ကြၽန္ေတာ့္အေနနဲ႕ အေသအခ်ာေျပာႏိုင္တာကျဖင့္ အဲဒီေရွးဘ၀ေနာက္ဘ၀ အစြဲအလမ္းေတြ၊ လူ၀င္စားျပႆနာေတြဟာ ေထရ၀ါဒဗုဒၶသာသနာေတာ္အဆံုးအမနဲ႕အညီ လိုက္နာက်င့္ၾကံ အားထုတ္လိုသူေတြ အတြက္ ဘာမွအသံုးမတည့္၊ အက်ိဳးလည္းမရွိ၊ ထည့္တြက္စရာလည္းမလိုဘူးဆိုတာဘဲ ကိုလင္းေရ'

'ေအးဗ်ာ၊ တိတိပပ အေျဖမထုတ္ႏိုင္ဘဲ ခေနာ္ခနဲ႕ႏိုင္တဲ့ အယူအဆတစ္ရပ္အေပၚမွာ အေျချပဳျပီး ဗုဒၶ၀ါဒမွန္ကန္ေၾကာင္း သက္ေသတူ တာဟာ ဗုဒၶ၀ါဒကို ခိုင္မာေအာင္လုပ္ရာ မေရာက္တဲ့အျပင္ ဘာသာျခားေတြရဲ႕ ေခ်ာက္ခ်ားမႈေၾကာင့္ ခ်ည့္နဲ႕ယိမ္းယိုင္သြားေစႏိုင္တယ္ ဆိုတာ သတိျပဳသင့္သဗ်ေနာ့'

'မွန္တာေပါ့ ကိုလင္းရာ၊ ဒီလို မေရရာမေသခ်ာတဲ့ အယူေတြကိုစြဲလမ္းျခင္းအားျဖင့္ အမွန္တရားနဲ႕ ကင္းကြာသြားမွာစိုးတဲ့အတြက္ ဗုဒၶ ျမတ္စြာက တမလြန္ဘ၀နဲ႕ပတ္သက္ျပီး ဘယ္လို အစြဲမ်ိဳးကိုမွ လက္မခံၾကဖို႕ အခါအခြင့္သင့္တိုင္း မိန္႕ၾကားသြားခဲ့တာပဲဗ်'

'ဒါဆို ဗုဒၶ၀ါဒရဲ႕အေျခခံအုတ္ျမစ္ဟာ ေရွးဘ၀ေနာက္ဘ၀တည္ရွိမႈဆုိတဲ့ အယူအဆမဟုတ္ဘူးေပါ့ေနာ္'

'ေသခ်ာတာေပါ့ဗ်ာ၊ ေရွးဘ၀ဆိုတဲ့ အတိတ္ကာလဟာ ဘယ္မွာရွိေတာ့လို႕တုန္း၊ ေခၚယူကိုင္တြယ္ျပလို႕ရတဲ့ အရာမွမဟုတ္ဘဲ။ ဒီလိုပါပဲ၊ ေနာက္ဘ၀ဆိုတဲ့ အနာဂတ္ကာလကေရာ ဘယ္မွာေရာက္လာေသးလို႕လဲ၊ မရွိေတာ့တဲ့၊ မရွိေသးတဲ့ အေၾကာင္းအရာေတြအေပၚ အာရံု က်က္စားေနသေရြ႕ ဘယ္မွာလာအမွန္တရားကို သိျမင္ႏိုင္ပါေတာ့မလဲ၊ ဒါေၾကာင့္ ပစၥဳပၸန္နဲ႕ မသက္ဆိုင္တဲ့ အေၾကာင္းအရာေတြအေပၚ စြဲလမ္းမႈမွန္သမွ်ကို မိစၳာဒိ႒ိအယူေတြအျဖစ္ ဗုဒၶျမတ္စြာကသတ္မွတ္ခဲ့တာေပါ့၊ မိစၳာဒိ႒ိအယူေတြ ရွိေနသေရြ႕ နိေရာဓသစၥာအမွန္ မဂ္ ဖိုလ္နိဗၺာန္ကို မ်က္ေမွာက္ျပဳႏိုင္ေရးအတြက္လိုအပ္တဲ့ မဂၢသစၥာရဲ႕ ဦးစီးဦးေဆာင္ သမၼဒိ႒ိအျမင္နဲ႕ ဘယ္ေတာ့မွ ျပည့္စံုမွာမဟုတ္ဘူးဗ်'

'ဒါေပမဲ့ မဟာယာနဗုဒၶဘာသာ ဂိုဏ္းကြဲတခ်ိဳ႕အတြက္ေတာ့ ေရွးဘ၀ေနာက္ဘ၀တည္ရွိမႈ အယူအဆက အေရးၾကီးတယ္ဆိုပဲ ကို၀င္းရဲ႕'

'ဟုတ္ပါတယ္၊ မိမိတုိ႕ကိုယ္ကို ဘုရားဆုပန္ထားတဲ့ ဘုရားေလာင္းေဗာဓိသတၲေတြအျဖစ္ ခံယူထားတဲ့ မဟာယာနဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြ အဖို႕မွာေတာ့ အတိတ္ဘ၀ေပါင္းမ်ားစြာက ျဖည့္က်င့္ခဲ့ရတဲ့ ပါရမီအနည္းအမ်ားဟာ အလြန္အေရးၾကီးတယ္၊ သူတို႕က ပါရမီျဖည့္မွ ဘုရားျဖစ္၊ ဘုရားျဖစ္ျပီးမွ သတၲ၀ါေတြကို ကယ္တင္ေခြၽခြၽတ္ျပီး နိဗၺာန္ေရႊျပည္ကို စံ၀င္ၾကရမွာကိုး၊ ဒီေတာ့ အတိတ္ဘ၀ကို ထည့္မစဥ္း စားလို႕ မရဘူးေလ၊ ေနာက္ျပီး သူတို႕ရဲ႕နိဗၺာန္ဆိုတာကလည္း ခ်မ္းသာသုခအေပါင္းနဲ႕ ျပည့္စံုျပီး တမလြန္ေလာကမွာသာရွိတဲ့ ဘုံနန္း တစ္ခုျဖစ္ေလေတာ့ အနာဂတ္ဘ၀ကိုလည္း စြဲလမ္းေမွ်ာ္မွန္းၾကရေတာ့တာေပါ့'

'ေအးဗ်ာ၊ ဒါကိုသေဘာမေပါက္ေသးတဲ့ ေထရ၀ါဒဗုဒၶဘာသာ၀င္တခ်ိဳ႕က အဲဒီေရွးဘ၀ေနာက္ဘ၀ အစြဲအလန္းေတြကို သာသနာေတာ္ ထဲ ဆြဲသြင္းလာတာဟာ သမၼာဒိ႒ိမဂၢင္နဲ႕ျပည့္စံုေရးအတြက္ ၾကီးမားတဲ့ အေႏွာင့္အယွက္ ျဖစ္ေနေတာ့တာပဲ ကို၀င္းေရ'

'ကိုင္း....ဒီေလာက္ဆုိရင္ ကိုလည္းလည္း ေခမာသုတ္လာ ေခမာေထရီရဲ႕ အေျဖစကားကို နားလည္ေလာက္ေရာေပါ့၊ ဒါ့အျပင္ ေထရ၀ါဒ ဗုဒၶဘာသာဟာ အတိတ္နဲ႕ အနာဂတ္ေပၚမွာ အေျခမခံဘဲ ပစၥဳပၸန္တည့္တည့္ကိုသာ အေလးျပဳတဲ့ဓမၼဆိုတာလည္း သေဘာေပါက္ ေလာက္ပါျပီ၊ ေနာင္မ်ား အခြင့္သာရင္ျဖင့္ ေထရ၀ါဒဗုဒၶဘာသာ၀င္တို႕ရဲ႕ ပန္းတိုင္ျဖစ္တဲ့ မဂ္ဖိုလ္နိဗၺာန္ဆိုတာဟာ တမလြန္ဘ၀မွာမွ ေရာက္ႏိုင္တဲ့ေနရာဌာနမ်ိဳးမဟုတ္ဘဲ ေလာဘ၊ေဒါသ၊ေမာဟစတဲ့ ကိေလသာတရားမ်ားကင္းစင္တဲ့ မ်က္ေမွာက္ဘ၀ခႏၶာကိုယ္နဲ႕ပဲ လက္ငင္းဒိ႒ခံစားႏိုင္တယ္ ဆိုတဲ့ (သဥပါဒိေသသနိဗၺာန္ကို မ်က္ေမွာက္ျပဳျခင္း) အေၾကာင္း အက်ယ္ေဆြးေႏြးၾကေသးတာေပါ့ဗ်ာ'

၀င္သိန္းဦး

(၁၅-၃-၉၃)

ဓမၼရံသီ၊ ၁၉၉၃ခုႏွစ္၊ ဇြန္လ။

မိဘေတြကို မေျပာသင့္တဲ့ စကား(၁ဝ)ခြန္း

လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ကိုယ့္မိဘေတြကို ေအာက္ကစကားဆယ္ခြန္းထဲက တစ္ခြန္း ဒါမွမဟုတ္ တစ္ခြန္းထက္ပို ေျပာခဲ့ဖူးၾကမယ္ ထင္ပါတယ္။ သားသမီးျဖစ္တဲ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔က မိဘေတြကို ဒီစကားေတြကိုထပ္မေျပာေတာ့ဘဲ နားလည္ေပးၾကရေအာင္.. လူ႔ဘဝက တိုေတာင္းလြန္းပါတယ္။ ကိုယ့္နံေဘးက ေဆြမ်ဳိးသားခ်င္း၊ ခ်စ္သူခင္သူ၊ သူငယ္ခ်င္းေတြကို တန္ဖိုးထားသင့္ပါတယ္။ ဆံုးရႈံးသြားမွ သူတို႔က သင့္ဘဝမွာ ဘယ္ေလာက္အေရးပါေၾကာင္း သိတာမ်ဳိးမျဖစ္ပါေစနဲ႔။ မိဘေတြကို ရိုေသေလးစားပါ။ သင္ဘာအမွားပဲလုပ္လုပ္ သူတို႔က သင့္ကိုခြင့္လႊတ္ဖို႔ အသင့္ရွိေနပါတယ္။ မိဘရဲ႕ရင္ခြင္ဟာ သင့္အတြက္ ေလၿငိမ္ရာအရပ္ ထာဝရနားခိုရာဆိပ္ကမ္းျဖစ္ပါတယ္။

(၁) အင္းပါ! အင္းပါ! သိၿပီ... အရမ္းရႈပ္တာပဲ!

(၂) ကိစၥရွိေသးလား? မရွိရင္ ဖုန္းခ်ေတာ့မယ္!
(မိဘေတြဖုန္းဆက္တာ စကားေျပာခ်င္ရံုသက္သက္ျဖစ္လိမ့္မယ္။ သူတို႔ရဲ႕ရည္ရြယ္ခ်က္ကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ နားလည္ ေပးသင့္ပါတယ္။ ဖုန္းကိုခ်ဖို႔ပဲ မေလာပါနဲ႔)

(၃) ေျပာရင္လည္း နားလည္မွာမဟုတ္ပါဘူး။ မေမးပါနဲ႔ေတာ့!

(၄) မလုပ္ပါနဲ႔လို႔ အထပ္ထပ္ေျပာထားရက္သားနဲ႔..... လုပ္ထားတာေတြကလည္း မေကာင္းဘူး။
(သူတို႔အင္အားနဲ႔မမွ်တဲ့ အလုပ္ကိုလုပ္တဲ့အခါ ကၽြန္ေတာ္တို႔က ဂရုတစိုက္နဲ႔ သူတို႔ကိုမလုပ္ဖို႔တားတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဒါဟာ သူတို႔အသံုးမဝင္ေတာ့ေၾကာင္း သူတို႔ကိုခံစားေစပါတယ္)

(၅) ဟာ.. ေဖေဖ၊ ေမေမတို႔နည္းက ေခတ္တုံးေနၿပီ။
(မိဘေတြရဲ႕အႀကံဉာဏ္က ကၽြန္ေတာ္တို႔အတြက္ အသံုးတည့္ခ်င္မွ တည့္လိမ့္မယ္။ ဒါေပမဲ့ ဒီထက္နားေထာင္လို႔ ေကာင္း တဲ့စကားကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ေျပာသင့္ပါတယ္)

(၆) သားအခန္းကို မရွင္းပါနဲ႔လို႔ ေျပာထားရက္နဲ႔ အခုေတာ့ၾကည့္ ပစၥည္းေတြရွာမေတြ႔ေတာ့ဘူး။
(ကိုယ့္အခန္းကို ကိုယ္တိုင္ရွင္းတာက ေကာင္းပါတယ္။ မရွင္းခ်င္ရင္ သူတို႔ရဲ႕ေစတနာကိုေတာ့ မေစာ္ကားပါနဲ႔)

(၇) သားဘာစားမယ္ဆိုတာ သားသိတယ္။ ဟင္းေတြ ထည့္ထည့္မေပးနဲ႔ေတာ့!
(ကၽြန္ေတာ္တို႔အျပန္ကို ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနၾကတဲ့ မိဘေတြက သူတို႔ရဲ႕ေမတၱာ၊ သူတို႔ရဲ႕ဂရုစိုက္မႈေတြကို ကၽြန္ေတာ္တို႔အတြက္ အထူးစီမံထားတဲ့ထမင္းဟင္းေတြထဲ ထည့္ခ်က္ထားၾကတယ္။ ဒါကို ကၽြန္ေတာ္တို႔က ဆိတ္ဆိတ္ၿငိမ္ၿငိမ္နဲ႔ လက္ခံလိုက္ ရံုပါပဲ)

(၈) ဒီဟင္းက်န္ေတြကို မစားပါနဲ႔လို႔ မွာထားရက္နဲ႔ စကားကိုနားမေထာင္ဘူး!
(သူတို႔ရဲ႕ တစ္သက္ေခၽြတာလာတဲ့အက်င့္ေတြ ေျပာင္းလဲရခက္ပါတယ္။ ဟင္းခ်က္ရင္ တစ္နပ္စာခ်က္ဖို႔ အႀကံေပးတာက ပိုေကာင္းပါတယ္)

(၉) သား ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ ခ်င့္ခ်ိန္ၿပီး လုပ္တတ္တယ္။ တဗ်စ္ေတာက္ေတာက္ မေျပာနဲ႔ .. နားကိုၿငီးတယ္။

(၁ဝ) ဒီပစၥည္းေတြ မယူေတာ့ပါဘူးဆို ဘာျဖစ္လို႔ ဒီမွာပံုထားရေသးတာလဲ!
(မိဘေတြက ကၽြန္ေတာ္တို႔နဲ႔အတူႀကီးျပင္းလာခဲ့တဲ့ အရာေတြကို သိမ္းထားခ်င္တတ္ၾကတယ္။ သူတို႔သိမ္းထားတာေတြ တစ္အိမ္လံုးျပည့္ေနပါေစ... ေနာင္တခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကေလးဘဝက ဝတ္ခဲ့တဲ့အဝတ္အစားေတြကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေတြ႔မိတဲ့အခါ ကၽြန္ေတာ္တို႔ဝမ္းသာၾကည္ႏူးၾကဦးမယ္ မဟုတ္ပါလား! )

မူရင္း -- http://share.youthwant.com.tw/sh?id=31023426&do=D

ႏိုင္းႏိုင္းစေန ဘာသာျပန္သည္။