💥 ဦးစားေပးစနစ္ ႏွင့္ အခြင့္အေရးယူတတ္ၾကသူမ်ား 💥

တေလာက ျမန္မာျပည္က မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္ႏွင့္ (Priority Seat) ဦးစားေပးထိုုင္ခံုုစနစ္ထားေပးတာႏွင့္ပတ္သက္ျပီး ေျပာျဖစ္ၾကတယ္။ ဒီႏိုင္ငံမွာေတာ့ လူစီး ရထားေတြႏွင့္ ဘက္စ္ကားေတြေပၚမွာ အသက္ၾကီးတဲ့သူ၊ နာမက်န္းျဖစ္ေနတဲ့သူ၊ ကိုယ္လက္အဂၤါခ်ိဳ ႔တဲ့ေနတဲ့သူ၊ ကိုယ္၀န္သည္အမ်ိဳးသမီးေတြႏွင့္ ကေလးပါလာတဲ့ မိခင္ေတြအတြက္ ဦးစားေပးထိုင္ခံုေနရာေတြကို သီးျခားသတ္မွတ္ျပီး စီစဥ္ေပးထားေလ့ရွိပါတယ္။ မ်ားေသာအားျဖင့္ အ၀င္၀တံခါးႏွင့္ ကပ္လ်က္ထိုင္ခံုေနရာေတြမွာ သီးျခားသတ္မွတ္ျပီးထားေပးတတ္ပါတယ္။

တကယ္လို႔ သူတို႔သတ္မွတ္ထားတဲ့ ဦးစားေပးပုဂၢိဳလ္ေတြ ရွိမေနခဲ့ရင္ေတာ့ ဘယ္သူမဆို လြတ္ေနတဲ့ အဲဒီထိုင္ခံုေနရာေတြမွာ ၀င္ထိုင္စီးလို႔ရပါတယ္။ သတ္မွတ္ပုဂၢိဳလ္ေတြ ေရာက္လာခဲ့ရင္ေတာ့ ထိုုင္ေနတဲ့သူေတြအေနႏွင့္ အလိုက္တသိဖယ္ေပးရမွာေပါ့။ အဲဒီထိုင္ခံုေနရာနားမွာဆိုရင္ လက္ကိုင္ဖုန္းေတြကိုေတာင္ စက္ပိတ္ေပးထားဖို႔ သတိေပးခ်က္ကို နံရံမွာစာကပ္ျပီးေတာ့ေရာ၊ ရထား၀န္ထမ္းက အသံခ်ဲ ႔စက္ကေနေျပာျပီးေတာ့ပါ သတိေပးေနတတ္ပါတယ္။

ဒါနဲ႔ပတ္သက္ျပီး ရထားစီးရင္း သံုးေလးခါေလာက္ ကိုယ္တိုင္ ၾကံဳဖူးခဲ့တဲ့ အေတြ႔အၾကံဳေလးေတြ ေျပာျပခ်င္ပါတယ္။ တခါေတာ့ အဲဒီ ဦးစားေပးထိုင္ခံုမွာ ေနရာလြတ္တာႏွင့္ ၀င္ထိုင္ျပီး လိုက္လာတုန္း အသက္အရြယ္ၾကီးၾကီး အမ်ိဳးသမီးၾကီးတစ္ဦး တက္လာပါတယ္။ ဒါနဲ႔ သူ႔အတြက္ ထိုင္ေနရာကေန ထေပးဖို႔လုပ္ေတာ့ သူက လက္ကာျပျပီး ဆက္ထိုင္ခိုင္းတယ္။ သူ႔ဖာသာပဲ မတ္တတ္ရပ္ျပီး လိုက္လာတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္ ရထားကလည္း လူေခ်ာင္ေနတာမို႔ သူရပ္ေနရတာ သိပ္ေတာ့ ျပႆနာမရွိလွေပမယ့္ စိတ္ထဲမွာေတာ့ အားေတာင့္အားနာျဖစ္ေနမိတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူ႔မ်က္ႏွာကို လွမ္းၾကည့္လိုက္မိခ်ိန္မွာေတာ့ သူ႔မ်က္လံုးေတြႏွင့္ မ်က္ႏွာမွာ ထင္ဟပ္ေနတဲ့အရိပ္ေတြက ငါဟာ လူအိုတစ္ေယာက္မဟုတ္ေသးပါဘူး။ ငါဟာ က်န္းမာသန္စြမ္းတဲ့သူတစ္ေယာက္ျဖစ္တယ္။ ငါ့ကို လူအိုလို၊ မသန္စြမ္းသူတစ္ေယာက္လို ဦးစားေပးဖို႔ မလိုပါဘူး လို႔ ေျပာေနတာကို သတိထားမိလိုက္တယ္။

ေနာက္တခါမွာေတာ့ အေပါက္၀ႏွင့္ကပ္ေနတဲ့ေနရာက ဦးစားေပးထိုင္ခံုမဟုတ္တဲ့ ပံုမွန္ထိုင္ခံုမွာပဲ ေနရာရလို႔ထိုင္လိုက္လာတုန္း မွတ္တိုင္တစ္ခုကေန အသက္အရြယ္အေတာ္ေလးၾကီးတဲ့ အဖိုးအရြယ္အမ်ိဳးသားတစ္ဦးတက္လာတယ္။ သူက ဦးစားေပးခံုေတြရွိတဲ့ဘက္မသြားပဲ ကိုယ္ထိုင္ေနတဲ့ ေနရာဘက္ဆီကို တိုးလာတယ္။ ရထားထဲမွာ လူကလည္း က်ပ္ေနတာမို႔ သူ႔ကို လာထိုင္ဖို႔ လက္တို႔ေျပာျပီး ထေပးမယ္လုပ္ေတာ့ သူက ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ မထိုင္ေတာ့ပါဘူး လို႔ ေျပာျပီး သူ႔ဖာသာ ေအးေအးလူလူပဲ မတ္တတ္ရပ္ျပီးလိုက္လာတယ္။ သူ႔မ်က္ႏွာႏွင့္ႏႈတ္ခမ္းေတြက ဒီေလာက္ေတာ့ ငါေအးေအးေဆးေဆးရပ္ႏိုင္ပါတယ္ေလလို႔ ေျပာေနသလိုမ်ိဳးပါပဲ။

ေနာက္တစ္ၾကိမ္ရထားစီးရင္းၾကံဳတာမွာေတာ့ ကိုယ္၀န္သည္အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္ပါ။ သူ႔ကိုလည္း ေနရာမွာလာထိုင္ဖို႔ ေျပာေတာ့ သူက မထိုင္ေတာ့ပါဘူး။ ေနာက္ သံုးေလးဘူတာဆိုရင္ ဆင္းေတာ့မွာပါလို႔ ေျပာျပီး မတ္တတ္ရပ္ျပီးပဲ ဆက္လိုက္လာတယ္။ ဒီေလာက္ခရီးတိုေလးအတြက္ေတာ့ ထိုင္ေနတဲ့သူတစ္ေယာက္ သူ႔အတြက္ထေပးတာမ်ိဳး မျဖစ္ေစခ်င္တဲ့ အမူအရာကို အဲဒီကိုယ္၀န္သည္ အမ်ိဳးသမီးဆီမွာ လွမ္းေတြ႔လိုက္ရတယ္။

အခုဆိုေရႊျပည္ၾကီးမွာလည္း ဦးစားေပးထိုင္ခံုစနစ္ကို က်င့္သံုးေနၾကျပီလို႔ေတာ့ ၾကားမိတယ္။ ဒီႏိုင္ငံေတြႏွင့္ မတူတာကေတာ့ ကိုုယ္ေတြႏိုုင္ငံက ဗုဒၶဘာသာတိုင္းျပည္တစ္ခုျဖစ္ေနတာမို႔ ဦးစာေပးပုဂၢိဳလ္စာရင္းမွာ သာသနာ့၀န္ထမ္းဆိုတာကိုပါ ထပ္ျဖည့္ထားရတာကို သတိထားလိုက္မိတယ္။ ဟိုုးအရင္ကတည္းကလည္း ကားေရွ ႔ခန္းေတြမွာဆိုုရင္ “သံဃာေတာ္မ်ား ဦးစားေပးပါ” ဆိုတဲ့ စာတမ္းေလးေတြ ကပ္ထားတတ္ၾကတာပဲေလ။

အဲဒီမွာ မိတ္ေဆြႏွင့္ တကယ္လိုု႔မ်ား ျမန္မာျပည္မွာ ဦးစားေပးပုဂၢိဳလ္ကိုု အစဥ္သတ္မွတ္မယ္ဆိုုရင္ ဘယ္လိုသတ္မွတ္မွာလဲ ဆိုုတာေျပာျဖစ္တယ္။ ဥပမာ ဆိုုပါေတာ့။ ဦးစားေပးထိုင္ခံုတစ္လံုးပဲလြတ္ေနတဲ့အေျခအေနမ်ိဳးမွာ ထိုင္ခြင့္ရွိတဲ့ သူႏွစ္ဦးျဖစ္တဲ့ ကိုယ္၀န္သည္တစ္ေယာက္ႏွင့္ သံဃာေတာ္တစ္ပါး မွာ ဘယ္သူက ဘယ္သူ႔ကို ဦးစားေပးမွာလဲဆိုတာမ်ိဳး ကပ္သီးကပ္သပ္ေတြးျဖစ္တယ္။ ဘာသာေရးရႈေထာင့္ကေန ေျပာမယ္ဆိုရင္ေတာ့ သီလပိုၾကီးတဲ့သူကို ဦးစားေပးရမယ္ဆိုတာ ျငင္းစရာအခ်က္မဟုုတ္ေပမယ့္ လူမႈေရးရႈေထာင့္ကေန ေျပာမယ္ဆိုုရင္ေတာ့ အေျဖက တစ္မ်ိဳးျဖစ္လာႏိုုင္စရာရွိေနတယ္။

အဲဒီမွာ မိတ္ေဆြက ထပ္ျပီး ေမးခြန္းထုုတ္တာက တကယ္လိုု႔ ဦးစားေပးထိုုင္ခံုုတစ္လံုုးပဲရွိတဲ့ေနရာမွာ အသက္အရြယ္ၾကီးတဲ့ အမ်ိဳးသားတစ္ဦးထိုုင္ေနတဲ့အခ်ိန္ မယ္သီလရွင္တစ္ပါး ေရာက္လာမယ္ဆိုုရင္ေရာ ထိုုင္ေနတဲ့ အမ်ိဳးသားက ေနရာဖယ္ေပးမွာလားလိုု႔ဆိုုလာေတာ့ ဒါကလည္း တစ္ဦးခ်င္းစီရဲ ႔ သေဘာထားအေပၚမွာပဲ မူတည္မယ္ထင္တယ္လိုု႔ ျပန္ေျဖျဖစ္တယ္။

အရင္ကတည္းက လူအမ်ားစုက သာသနာ့၀န္ထမ္းလိုု႔ဆိုုလိုုက္ရင္ စိတ္ထဲမွာ ကိုုရင္ႏွင့္ရဟန္းေတာ္ေတြကိုုပဲ အရင္ေျပးျမင္တတ္ၾကျပီး သီလရွင္ဆရာေလးေတြကိုု ခ်န္ထားတတ္ခဲ့ၾကတယ္။ ဒါေၾကာင့္ပဲ ကားေရွ ႔ခန္းေတြမွာ “သံဃာေတာ္ႏွင့္သီလရွင္မ်ားကို ဦးစားေပးပါ” လိုု႔ မေရးခဲ့ၾကတာမ်ားလား မဆိုုႏိုုင္ဘူး။

ေနာက္ျပီး တခါတေလ ဦးစားေပးထိုင္ခံုုေတြမွာ ေနရာလြတ္ေနလိုု႔၀င္ထိုုင္တာ၊ ဒါမွမဟုုတ္ ပါလာတဲ့ပစၥည္းေတြ တင္ထားတာမ်ိဳး လုုပ္တာက ျပႆနာမရွိေပမယ့္ တကယ္လိုု႔ ဦးစားေပးပုုဂၢိဳလ္ေတြေရာက္လာတဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ အလိုုက္တသိႏွင့္ ေနရာကေန ထေပးတာ၊ ပစၥည္းေတြဖယ္ေပးတာမ်ိဳးလည္း လုုပ္ၾကဖိုု႔ လိုုပါေသးတယ္။ ဒီလိုုကိစၥမ်ိဳးကိုု ယာဥ္၀န္ထမ္းေတြက (သိုု႔မဟုုတ္) ေဘးက ခရီးသည္ေတြက ၀ိုုင္းသတိေပးေတာ့မွ ဖယ္ေပးရတာမ်ိဳးမဟုုတ္ပဲ ကိုုယ့္အသိစိတ္ႏွင့္ကိုုယ္ လုုပ္ေပးတတ္ပါမွာ ႏိုုင္ငံၾကီးသား ပီသႏိုုင္ပါလိမ့္မယ္။

ဦးစားေပးထိုုင္ခံုုေတြအေၾကာင္းေျပာရင္းက သူႏွင့္စပ္ဆက္ေနတဲ့ တန္းစီတဲ့ယဥ္ေက်းမႈအေၾကာင္းလည္း မိတ္ေဆြႏွင့္ ဆက္ျပီး ေျပာျဖစ္သြားေသးတယ္။ ဒီမွာေတာ့ ေမြးကတည္းက တန္းစီတဲ့စနစ္ႏွင့္ အားလံုုးက ေနသားက်ေနၾကပါျပီ။ မနက္ခင္းေက်ာင္းသြားခ်ိန္၊ ေန႔လည္ေက်ာင္းျပန္ခ်ိန္ေတြမွာ ကေလးေတြတန္းစီျပီး လမ္းေလ ွ်ာက္သြားၾကတာမ်ိဳးကစလိုု႔ စားေသာက္ဆိုုင္ေတြမွာ ဆိုုင္ထဲ၀င္စားဖိုု႔ တန္းစီတာ၊ ဘူတာေတြ၊ ကားဂိတ္ေတြမွာ ရထားေစာင့္ရင္း၊ ကားေစာင့္ရင္းတန္းစီၾကတာ၊ ေစ်း၀ယ္တဲ့အခါ ေငြရွင္းေကာင္တာမွာ တန္းစီၾကတာစသျဖင့္ အားလံုုးက သူ႔ဟာနဲ႔သူ စည္းကမ္းတက်ရွိၾကပါတယ္။ အခုုလိုုတန္းစီတဲ့ေနရာမ်ိဳးမွာေတာ့ ဦးစားေပးစနစ္ရယ္လိုု႔ မထားပဲ အားလံုုး တန္းတူညီမ ွ်ပဲ တန္းစီၾကတယ္။

ျမန္မာျပည္မွာ တန္းစီတဲ့စနစ္ကိုု စက်င့္သံုုုုးလာျပီလိုု႔ေတာ့ေျပာတယ္။ ဟိုုးအရင္တေလ ွ်ာက္လံုုး တန္းစီးတဲ့အေလ့အက်င့္က အေတာ္ေလးနည္းခဲ့ျပီး တန္းစီၾကရျပီဆိုရင္လည္း ၾကားျဖတ္တိုုးၾက၊ ေက်ာ္ခြတက္ၾကတာေတြက ေနရာအေတာ္မ်ားမ်ားမွာ အျမဲလိုု ေတြ႔ရတတ္တဲ့ ျမင္ကြင္းမ်ိဳးမဟုုတ္လား။

အခုု စူပါမားကတ္ေတြမွာ ေစ်း၀ယ္ၾကေတာ့ ၀ယ္လိုု႔ အားလံုုးျပီးသြားတဲ့အခါ ေငြရွင္းေကာင္တာေတြမွာ ပိုုက္ဆံေခ်ဖိုု႔အတြက္တန္းစီၾကရတယ္။ ဘယ္ႏိုုင္ငံမွာမဆိုု ေငြရွင္းဖိုု႔တန္းစီၾကရျပီဆိုုရင္ ကိုုယ္၀ယ္ထားတဲ့ ပစၥည္း နဲနဲ မ်ားမ်ား တန္းစီေနတဲ့ လူတန္းအစဥ္အတိုုင္းပဲ တေရြ႔ေရြ႔နဲ႔ ေငြရွင္းေကာင္တာဆီေရာက္တဲ့အထိ သြားၾကရတာပါပဲ။

ဒါေပမယ့္ စူပါမားကတ္ေတြမွာ အသက္ၾကီးတဲ့ ေစ်း၀ယ္သူတခ်ိဳ ႔ဟာ ေငြရွင္းေကာင္တာမွာ လူေတြတအားမ်ားျပီး တန္းစီရေတာ့မယ့္အေျခအေနမ်ိဳးမွာ သူ၀ယ္ထားတဲ့ ပစၥည္းႏွစ္ခုု၊ သံုုးခုုထဲမိုု႔ သူ႔ကိုုုု အရင္ဦးစားေပးရွင္းခြင့္ေပးဖိုု႔ အေရွ ႔ဘက္က လူေတြဆီသြားေျပာ ၾကား၀င္တာမ်ိဳးေတြ လုုပ္တတ္ၾကတယ္လိုု႔ဆိုတယ္။ ဒီလိုုအခါမ်ိဳးမွာ အသက္ၾကီးသူဆိုုရင္ ဦးစားေပးတတ္တာေၾကာင့္ေရာ၊ သူ၀ယ္ထားတဲ့ ပစၥည္းနည္းတာေၾကာင့္ေရာ၊ အားနာတတ္တာေၾကာင့္ေရာႏွင့္ တခ်ိဳ ႔ကလည္း ၾကားျဖတ္ခံျပီး ဦးစားေပးတတ္ၾကတာရွိတယ္။

တခ်ိဳ ႔ကလည္း ဒါဟာ အသက္ၾကီးတာငယ္တာ၊ ပစၥည္းနည္းတာမ်ားတာႏွင့္မဆိုုင္ပဲ စည္းကမ္းအတိုုင္း တန္းစီးေစာင့္ရမွာပဲလိုု႔ ယူဆတာမိုု႔ ၾကားျဖတ္တန္းစီးဖိုု႔လုုပ္တာကိုု လက္မခံပဲ ျငင္းဆန္တတ္ၾကတယ္။ ဒီလိုုျငင္းဆန္လိုုက္တဲ့အခါမ်ိဳးေတြမွာ ပတ္၀န္းက်င္ကလူအခ်ိဳ ႔ႏွင့္ ေငြရွင္းေကာင္တာက ၀န္ထမ္းကပါ ဒီလူ လူမႈေရးေခါင္းပါးလွခ်ည္လားဆိုုတဲ့ အၾကည့္မ်ိဳးႏွင့္ၾကည့္တာ ခံရတတ္တယ္လိုု႔ဆိုုတယ္။

ကၽြန္ေတာ္တို႔တိုုင္းျပည္မွာ ႏိုုင္ငံတကာႏွင့္တေျပးညီ လူမႈေရးစည္းကမ္းေတြသတ္မွတ္ျပ႒ာန္းျပီး လိုုက္နာက်င့္သံုုးဖိုု႔ လုုပ္ၾကျပီဆိုုရင္ ဘာသာေရးႏွင့္ ယဥ္ေက်းမႈဓေလ့ထံုုးတမ္းေတြႏွင့္ ႏွီးႏႊယ္ပတ္သက္ေနတဲ့ကိစၥေတြက မပါမျဖစ္ ထည့္ထည့္ျပီး စဥ္းစားရမယ့္ အေျခအေနတစ္ရပ္က ရွိေနတာေတာ့ အေသအခ်ာပဲျဖစ္ပါတယ္။ သတ္မွတ္စည္းကမ္းအတိုုင္း တေသြမတိမ္း အားလံုုးလိုုက္နာႏိုုင္ၾကဖိုု႔ဆိုုရင္ ဦးစားေပးခံလူတန္းစားအခ်ိဳ ႔အေနႏွင့္က ဒီအေျပာင္းအလဲကိုု နားလည္လက္ခံေပးႏိုုင္ဖို႔ေတာ့ အတိုုင္းအတာတစ္ခုုအထိ လိုုအပ္ပါလိမ့္မယ္။

အသက္အရြယ္ၾကီးသူေတြကိုု ဒီမွာေတာ့ Senior Citizens ဆိုုျပီး သံုုးၾကတယ္။ ဒီႏိုုင္ငံမွာ Senior လိုု႔ေျပာလိုုက္ရင္ က်န္တဲ့သူေတြက အလိုုလိုု တေလးတစားဆက္ဆံၾကသလိုု သူတိုု႔ကိုုယ္တိုုင္ကလည္း အမ်ားေလးစားအတုုယူႏိုုင္ေလာက္တဲ့ အေျပာအဆိုု၊ အေနအထိုုင္ႏွင့္ စည္းကမ္းလိုုက္နာမႈကိုု စံနမူနာျဖစ္ေအာင္ အမ်ားစုုက ေနျပတတ္ၾကပါတယ္။

ကၽြန္ေတာ္တိုု႔တိုုင္းျပည္မွာလည္း အသက္အရြယ္ၾကီးသူေတြႏွင့္ သာသနာ့၀န္ထမ္းဘာသာေရးေခါင္းေဆာင္ေတြအေနႏွင့္ ႏိုုင္ငံတကာအဆင့္မီ စည္းကမ္းရွိတဲ့ ႏိုင္ငံတစ္ခုုျဖစ္လာဖိုု႔ဆိုုရင္ မ်ိဳးဆက္သစ္လူငယ္ေတြ အတုုယူအားက်ႏိုုင္ေလာက္မယ့္၊ စံနမူနာျပဳ အတုုခိုုးရမယ့္ အနစ္နာခံတတ္တဲ့ စိတ္ဓါတ္ေတြ၊ စည္းကမ္းလိုုက္နာရိုုေသတတ္တဲ့ စရိုုက္ေကာင္းေတြ၊ မေကာင္းတာလုုပ္ရမွာကိုု ရွက္ေၾကာက္တတ္တဲ့ သေဘာထားေတြ၊ သူမ်ားထက္ အခြင့္အေရး ပိုုမလိုုခ်င္တတ္တဲ့ အမူအက်င့္ေတြကိုု ျပသႏိုုင္တဲ့ Senior Citizens ေတြအျဖစ္ ေရွ ႔ကေန ဦးေဆာင္ျပီး ေနျပ၊ လုုပ္ျပၾကရမွာျဖစ္သလို လူငယ္လူလတ္ေတြဘက္ကလည္း အသက္အရြယ္ၾကီးသူေတြႏွင့္ သာသနာ့၀န္ထမ္းေတြအေပၚ တေလးတစားႏွင့္ ဦးစားေပးဆက္ဆံၾကရမွာပါလားဆိုုတဲ့ စိတ္မ်ိဳးေမြးျမဴႏုိင္ၾကပါမွ မ်ိဳးဆက္အသစ္ႏွင့္အေဟာင္းၾကားမွာ အေပးအယူမ ွ်တျပီး ႏိုုင္ငံတိုုးတက္မႈလည္း အခုုထက္ပိုု ျမန္ျမန္ေရွ ႔ေရာက္ႏိုုင္လိမ့္မယ္လိုု႔ အဲဒီေန႔က မိတ္ေဆြႏွင့္ ေျေျပာျဖစ္ခဲ့ပါေသးတယ္။

၀ိမုတၱိသုခ

၂၀၁၈၊ စက္တင္ဘာလထုတ္။