ဓမၼကထိက ဆရာေတာ္တစ္ပါး၏ ၾသ၀ါဒခံယူပြဲတစ္ခုတြင္
သီတဂူ ဆရာေတာ္ၾကီး၏
ၾသ၀ါဒတစ္ခုကုိနာၾကားရပါသည္။ “ရဟန္းတစ္ပါးအေနနဲ႔ ပလႅင္ေပၚတက္တဲ႔အခါ ပလႅင္နဲ႔ တန္တဲ႔စကားကုိပဲေျပာ၊ပလႅင္ေပၚတက္ျပီး လမ္းေဘးက ကေလကေခ်ေတြေျပာသလုိစကား မ်ဳိးကုိ မေျပာနဲ႔၊ ကေလကေခ်ေတြေျပာတဲ႔စကားမ်ဳိးကုိ ေျပာမယ္ဆုိရင္ ပလႅင္ေပၚတက္ဖုိ႔ မသင္႔ဘူး” ဟု နာၾကားရပါသည္။
ထုိ႔ျပင္ ဆရာေတာ္ဘုရားသည္ တပည္႔မ်ားကုိလည္း
ဤသုိ႔ဆုံးမတတ္ပါသည္ “မင္းတုိ႔ေတြ တခ်ိန္မွာ ပလႅင္ေပၚတက္ေတာ႔မယ္ဆုိရင္ မတက္ခင္ ကတည္းက ပိဋကတ္စာေပေတြကုိ ေသခ်ာေလ႔လာ၊ ေလ႔လာျပီးမွေျပာ ေသခ်ာေလ႔လာျခင္းမရွိဘဲ ေနာက္မွ မွားသြားပါတယ္ဆုိတဲ႔ ဆင္ေျခကုိမေပးနဲ႔” ဟု အျမဲဆုံးမေလ႔ရွိပါသည္။
မွန္ပါသည္၊ မည္သူမွ အမွားႏွင္႔မကင္းႏုိင္ၾကေပ၊ သုိ႔ေသာ္လည္း ဓမၼကထိက ဆရာေတာ္၏ အမွားသည္ ေစတနာအမွားပင္ ျဖစ္ေစကာမူ လူေပါင္းေျမာက္မ်ားစြာ အယူအျမင္ေတြ မွားသြားႏုိင္ပါသည္။
မျပစ္မွားသင္႔သူကုိ ျပစ္မွားႏုိင္ၾကသည္။ ဤ အေၾကာင္းအရာနဲ႔ ပတ္သက္ျပီး မိတ္ေဆြရဟန္းတပါးႏွင္႔ ေဆြးေႏြးျဖစ္ဖူးသည္။ ဒကာ၊ ဒကာမေတြမွာ ေခြ်းနည္းစာနဲ႔ ရွာထားတာေလးေတြနဲ႔ လုိေလေသးမရွိေအာင္ လွဴဒါန္းေထာက္ပံ႔ ကုိးကြယ္ၾကရွာတယ္။
သူတုိ႔ကုိးကြယ္ ဆည္းကပ္တဲ႔သူက နိဗၺာန္ပုိ႔မယ္႔သူမဟုတ္ဘဲ
အပါယ္ဆြဲခ်တဲ႔သူျဖစ္ေနရင္ မိေအးႏွစ္ခါ နာတာထက္ ပုိဆုိးသည္ ဟူ၏။
မွန္ေပသည္ ဘုရားရွင္က သတၱ၀ါမ်ားအားသံသရာ၀ဋ္ဒုကၡမွ ကယ္တင္ရန္အတြက္ ထားရစ္ခဲ႔သည္႔ တပည္႔သားေၾကာင္႔ သတၱ၀ါအမ်ား
အပါယ္သုိ႔ခ်ည္း သြားၾကရမည္ဆုိပါလွ်င္ ခုတ္ရာတျခား ရွရာတစ္ျခား၊ ခါးေတာင္းက်ဳိက္တလြဲ တင္တလြဲျဖစ္ေပေတာ႔မည္။
မုိးကုတ္ဆရာေတာ္ၾကီး ဆုံးမေတာ္မူသည္႔ “ဆရာမွားပါက တပည္အမ်ားမွာ တသံသရာလုံးေမွာက္သြားႏုိင္သည္”
ဆုိေသာ ဆုံးမၾသဝါဒကုိ ကုိးကြယ္ဆည္းကပ္သူ ဒကာ ဒကာမမ်ား သတိျပဳဆင္ျခင္သင္႔သလုိ တခ်ိန္မွာ
ဓမၼကထိက လုပ္ၾကမည္႔ မ်ဳိးဆက္သစ္ ညီေတာ္ ေနာင္ေတာ္မ်ားလည္း သတိျပဳဆင္ျခင္သင္႔လွပါ၏။
ဤတြင္ စာေရးသူ အၾကိမ္ၾကိမ္အခါ နာၾကားေနမိေသာ ပါခ်ဳပ္ဆရာေတာ္
ေဒါက္တာနႏၵမာလာဘိ၀ံသ ၏ တရားေတာ္ထဲမွ ထုတ္ႏုတ္ေဖာ္ျပခ်င္ပါသည္၊ မိမိကုိယ္တုိင္လည္း အထပ္ထပ္နားၾကားျဖစ္ပါသည္၊ စာေရးသူႏွင္႔ နီးစပ္ရာ ဒကာ ဒကာမ မိတ္ေဆြအေပါင္းအသင္း တုိ႔ကုိလည္း လက္လွမ္းမွီသမွ် ျဖန္႔ေ၀၍ နားၾကားေစခဲ႔ပါသည္။ ဤေနရာတြင္ “တရားသိလ်က္
အက်င္႔ခက္” ဟူေသာ ထုိတရားေတာ္ထဲမွ မွတ္သားလုိက္နာဖြယ္ေကာင္းေသာ စကားရပ္တုိ႔ကုိ ေကာက္ႏွဳတ္ေဖာ္ျပပါအံ႔..
“ရဟန္းတစ္ပါးအေနနဲ႔ စာသင္လုိက္လုိ႔ ဘာစာေမးပြဲေတြေအာင္တယ္၊
ဘြဲ႔ထူး ဂုဏ္ထူးေတြရတယ္ စာေပေတြတတ္လာလုိ႔ နာမည္ေလးတစ္လုံးရလာတဲ႔အခါက်ေတာ႔ ၾကည္ညဳိကုိးကြယ္တဲ႔
ဒကာ ဒကာမေတြမ်ားလာတယ္ မ်ားလာေတာ႔ လာဘ္လာဘေတြ မ်ားလာတယ္၊ မ်ားလာေတာ႔ စိတ္ၾကီး၀င္လာတယ္၊ ပုထုဇဥ္တုိ႔ရဲ႕ သဘာ၀အတုိင္း မာန္မာနေတြ ျဖစ္လာတယ္၊ သင္ထားတဲ႔ စာကုိ အေၾကာင္းျပဳျပီးေတာ႔ လာဘ္လာဘေတြေပါလာတယ္ လာဘ္လာဘေတြေပါလာတာကုိ အေၾကာင္းျပဳျပီးေတာ႔ ငါသိတယ္ ငါေတာ္တယ္ ငါတတ္တယ္ ေဘးကလည္း၀ုိင္းျပီးေျမွာက္တာေတြ ပါလာတဲ႔အခါက်ေတာ႔ မာန္တက္လာတယ္တဲ႔ မာန္တက္လာျပီဆုိကတည္းက
သိေတာ႔သိျပီ မက်င္႔ေတာ႔ဘူး ေအာက္ေခ်လြတ္သြားျပီးတဲ႔အခါမွာ ဘာေတြျဖစ္ကုန္သတတ္တုံး ဆုိရင္ ေျပာခ်င္ရာေျပာတာတုိ႔ လုပ္ခ်င္ရာလုပ္တာတုိ႔ သူေျပာသမွ် ပရိသတ္က လက္ခံေနတယ္ ဆုိရင္ ေျပာခ်င္ရာေျပာတယ္ သူလုပ္သမွ် ပရိသတ္က လက္ခံေနျပီဆုိရင္လည္း လုပ္ခ်င္ရာလုပ္
တယ္ဆုိတဲ႔ အေနအထားမ်ဳိးေတြ ျဖစ္ေပၚလာတယ္”
ဆရာေတာ္ဘုရားသည္ အထက္ပါတရားေတာ္ကုိ အေၾကာင္းမဲ႔ေဟာၾကားျခင္းမ်ဳိးေတာ႔ မျဖစ္တန္ရာ၊ ယခုအခါသာသနာအတြင္း၌ ေပၚေပါက္ေနေသာ ေဟာခ်င္ရာေဟာ ေျပာခ်င္ရာေျပာေနေသာ ပုဂၢဳိလ္အခ်ဳိ႕ေၾကာင္႔ သာသနာအေရးကုိ စုိးရိမ္ေၾကာင္႔ၾကေတာ္မူေသာေၾကာင္႔ ေဟာျခင္း
ျဖစ္ေပလိမ္႔မည္။ ဆက္ပါဦးအံ႔….
“ျမတ္စြာဘုရား သာသနာေတာ္ၾကီးနဲ႔ ၾကဳံေတြ႔တဲ႔အခါမွာ တရားဓမၼဟာ မွန္ကန္မႈရွိတယ္၊
မိမိကုိယ္တုိင္လည္း မွန္ကန္တဲ႔အတုိင္းေလ႔လာသိရွိဖုိ႔ လုိတယ္၊ ထုိသိရွိထားတဲ႔အတုိင္း တရားနာ ပရိသတ္ေတြ မိမိရဲ႕ပတ္၀န္းက်င္က ပုဂၢဳိလ္ေတြကုိ ေဟာေျပာဖုိ႔လုိ႔တယ္၊ အဲဒီလုိ မဟုတ္ဘဲ ဘုရားေဟာတဲ႔တရားကုိ မေဟာဘူးလုိ႔ ေျပာမယ္၊ မေဟာတာကုိေတာ႔ အေဟာလုပ္ျပီး ေျပာမယ္
ဆုိလုိ႔ရွိရင္ မမွန္ကန္ေတာ႔ဘူး၊ မမွန္ကန္ရုံတင္ မကဘူး အဂုၤတၱရနိကာယ္မွာ ျမတ္စြာဘုရား
ဘုရားက ေဟာထားတာ ရွိတယ္..
နံပါတ္ - ၁ - ဘုရားေဟာတဲ႔တရားကုိ မေဟာဘူးလုိ႔ေျပာမယ္ဆုိရင္ အဲဒီပုဂၢဳိလ္ဟာ
လူအမ်ားအက်ဳိးစီးပြါးမဲ႔ေအာင္ ျပဳလုပ္ရာေရာက္တယ္၊
နံပါတ္ - ၂ - အဲဒီပုဂၢဳိလ္ဟာ အကုသုိလ္ေတြ မ်ားစြာျဖစ္ပြါးေစတဲ႔ ပုဂၢဳိလ္ျဖစ္တယ္၊
နံပါတ္ - ၃ - ျမတ္စြာဘုရားဘုရား သာသနာေတာ္ၾကီးကုိ ကြယ္ေပ်ာက္ေအာင္ လုပ္ရာေရာက္တယ္၊
ဘုရားေဟာတာကုိ မေဟာဘူးလုိ႔မေျပာမိဖုိ႔၊ ဘုရားမေဟာတာကုိေတာ႔
အေဟာလုပ္ျပီး မေျပာမိဖို႔ ဓမၼကုိ အဓမၼလုိ႔ မေျပာမိဖုိ႔ အေရးၾကီးတယ္၊ ေလာကလူေတြက မာန္မာနတက္လာတဲ႔အခ်ိန္မွာ
ေျပာလုိ႔မရဘူး၊ ဒါအမွန္ဘဲ စီပြါးေတြတက္လာလုိ႔ ေအာင္ျမင္ေနတဲ႔
ပုဂၢဳိလ္တစ္ေယာက္ ဆုံးမလုိ႔ မရဘူး၊ ရာထူးေတြ သိပ္ျမင္႔ေနရင္လည္း ဆုံးမလုိ႔မရဘူး လူေတြဟာ တခုခုေအာင္ျမင္ျပီဆုိရင္
ဘယ္သူေျပာတာမွ သိပ္ျပီးနားမေထာင္ခ်င္ဘူး”
မွန္ပါသည္။ ယခုေခတ္ကာလတြင္လည္း စာေရးသူ ျမင္ေတြ႔ေနရပါသည္ နာမည္ေလးတလုံးရလာတဲ႔ပုဂၢဳိလ္အခ်ဳိ႕ ဘုရားေဟာတဲ႔တရားကုိ မေဟာဘူးလုပ္၊ ဘုရားမေဟာတာကုိေတာ႔ အေဟာလုပ္၍ ေဟာေျပာေနေသာ
ပုဂၢဳိလ္အခ်ဳိ႕အား အမွားကုိေထာက္ျပေ၀ဖန္လွ်င္ မိမိေဟာေသာ တရားမွန္ေၾကာင္း ေသခ်ာစြာ ေျဖရွင္းႏုိင္စြမ္းမရွိဘဲ စြပ္စြဲပုတ္ခတ္တတ္ၾကပါသည္၊ ထုိပုဂၢဳိလ္ပါမက သူ၏ ေနာက္ပါတပည္႔အေပါင္းပါတုိ႔သည္လည္း
ထုိကဲ႔သုိ႔ပင္ ငါ႔ဆရာေျပာတာပဲ အမွန္ ငါ႔ဆရာေဟာတာပဲ အဟုတ္ ဟုဆုိကာ မွန္ကန္ေသာ အေထာက္အထားျဖင္႔ ေထာက္ျပေ၀ဖန္သူမ်ားကုိ ျပန္လည္ေျဖရွင္းႏုိင္ျခင္းမရွိဘဲ စြပ္စြဲပုတ္ခတ္ၾက
ပါသည္၊ ၀ိနစၦယ ဆုံးျဖတ္ေတာ္မူၾကေသာ ေထရ္ၾကီး၀ါၾကီး သံဃာ႔နာယက ဆရာေတာ္ သံဃာေတာ္အေပါင္းကုိပင္ ကဲ႔ရဲ႕ရွုဳတ္ခ်တာတာကုိပင္ေတြ႔ဘူးေပ၏။
စာေရးသူတုိ႔ ရဟန္းေတာ္(ဘာသာေရးေခါင္းေဆာင္)မ်ားသည္ စင္စစ္အားျဖင္႔ သာသနာ
ျပဳဖုိ႔အတြက္သာ သာသနာဆိုင္ရာ ပညာတုိ႔ကုိ သင္ယူခဲ႔ျခင္းျဖစ္ပါသည္။ အမ်ဳိးဘာသာ သာသနာအတြက္ ေကာင္းက်ဳိးျပဳဖုိ႔အတြက္သာ မိဘဆရာသမား၊ ဒကာ ဒကာမမ်ားက ေစာင္႔ေရွာက္ေကၽြးေမြး ပညာေတြသင္ေပးထားျခင္းျဖစ္ပါသည္။ ထုိ႔ေၾကာင္႔ သာသနာအတြင္းသုိ႔ အမွဳိက္မ်ား ၀င္မလာေအာင္ သန္႔ရွင္းတည္တန္႔ေအာင္ လုပ္ဖုိ႔က ဘာသာေရးေခါင္းေဆာင္ ရဟန္းေတာ္ အားလုံး၏ တာ၀န္သာျဖစ္ပါသည္။
ကႆပ ျမတ္စြာဘုရား ပရိနိဗၺာန္စံျပီးေနာက္ သာသနာက်န္ရစ္ခဲ႔ေသာ အခ်ိန္က
သာသနာ ကုိ ၾကည္ညဳိေသာ မိသားစု တစ္စု သာသနာအတြင္းသုိ႔ ၀င္ေရာက္လာခဲ႔ၾကပါသည္၊ သာဓိနီ အမည္ရေသာ မိခင္ၾကီး၊ သာဏမည္ေသာ အကုိၾကီး၊ ကပိလ မည္ေသာ ညီျဖစ္သူႏွင္႔ တာပနာ - မည္ေသာ ညီမျဖစ္သူတုိ႔ အကၽြတ္တရားရကာ သာသနာအတြင္းသုိ႔ ၀င္ေရာက္လာၾကပါသည္။ ထုိအထဲတြင္ အသက္အရြယ္ေလးရလာေသာ အကုိၾကီးျဖစ္သူသည္ ေတာရ
ေဆာက္တည္ျပီး ကမၼဌာန္းတရားအားထုတ္ကာ ရဟႏၱာအျဖစ္သုိ႔ ေရာက္ရွိသြားပါသည္
ညီျဖစ္ေသာ ကပိလ သည္လည္း ပိဋကတ္သုံးပုံကုိ သင္ယူတတ္ေျမာက္လာပါသည္၊
စာတတ္လာတဲ႔ အခါမွာ တပည္႔ပရိသတ္ေတြ မ်ားလာသည္၊ ၾကည္ညဳိကုိးကြယ္တဲ႔ ဒကာ
ဒကာမေတြမ်ားလာသည္။ ဒါေတြကုိအေၾကာင္းျပဳျပီး တရားကုိသိျပီး က်င္႔ရမယ္႔အစား
မက်င္႔ၾကံေတာ႔ဘဲ ပညာမာန္ေတြတက္လာသည္၊ မာန္ေတြတက္လာျပီး က်န္တဲ႔ရဟန္း
ေတြအေပၚမွာ အထင္ေသးအျမင္ေသးျဖစ္လာကာ သူ႔ေလာက္မတတ္ဘူး၊ အလကား
နလပိန္းတုံးေတြ ဆုိျပီး ဆဲေရးလာပါေတာ႔သည္၊ ကပိလ ဟာ သူမ်ားေတြကုိ အထင္ေသး အျမင္ေသးျဖစ္လာျပီးေတာ႔ ေမာက္မာလာသည္၊ ေမာင္ျဖစ္တဲ႔ ကပိလ ရဟန္းဟာ စာတတ္ေတာ႔ ႏွမျဖစ္သူ တာပနာ ဟာ ဂုဏ္ယူ၏၊ အေမျဖစ္သူ သာဓိနီ ကလည္း သူ႔သားအတြက္ ဂုဏ္ယူမဆုံး ျဖစ္လာသည္၊ ႏွားေတာင္းေရာင္ေၾကာင္႔ ပါးေျပာင္ျပီး သူတုိ႔ကပါ မာန္မာနေတြ တက္လာၾကသည္။
ကပိလ ဟာ မာန္မာနေတြတက္လာျပီး တျခားရဟန္းေတြအေပၚမွာ ရွဳံ႕ခ်ဆဲေရးတုိင္းထြာ
လာသည္၊ အဲဒီလုိ ျဖစ္လာတဲ႔အခါမွာ ရဟန္းေကာင္းတုိ႔က “အရွင္ဘုရား စာတတ္ေပတတ္ ျဖစ္ရဲ႕နဲ႔ အဲဒီလုိ ဆဲေရးျခင္း၊ အထင္ေသးအျမင္ေသးလုပ္တာေတြကုိ မလုပ္ပါနဲ႔” ဆုိျပီး ၀ုိင္း၀န္းဆုံးမၾကပါတယ္၊ ဒါေပမယ္႔ ကပိလ ဟာ မနာခံတဲ႔အျပင္ အဆုံးစြန္ထိ မုိက္ဇာတ္ခင္းလာပါတယ္။ ဘုရားမေဟာတာကုိ အေဟာလုပ္ ေျပာတယ္၊ ဘုရားေဟာတာ ကုိက်ေတာ႔ မေဟာဘူးလုိ႔ေျပာလာတယ္၊ ဓမၼ ကုိလည္း အဓမၼလုိ႔ ေျပာခ်င္ေျပာတယ္၊ အဓမၼကုိလည္း ဓမၼလုိ႔ ေျပာခ်င္ေျပာတယ္၊ ရဟန္းေကာင္းေတြကလည္း ဆုံးမ၍မရတဲ႔
အခါမွာ အကုိၾကီးျဖစ္သူ ရဟႏၱာကုိယ္ေတာ္ျမတ္ၾကီးကုိ အရွင္ဘုရားရဲ႕ညီအား ဆုံးမေပးဖုိ႔ ေတာင္းပန္ေလွ်ာက္ထားၾကပါတယ္။ ရဟႏၱာျဖစ္ေသာ အကုိၾကီးက သုံးၾကိမ္တုိင္တုိင္ ဆုံးမေပမယ္႔လည္း မနာခံပဲ လုပ္ျမဲဆက္လုပ္ေတာ႔ အကုိၾကီးျဖစ္သူကလည္း လ်စ္လ်ဴရွဴ႕သြား ပါတယ္၊ ကပိလ ဘယ္ေလာက္ထိ ဆုိးလာသလဲဆုိရင္ ဒီတရားေတြဟာ အလကားပဲ
၀ိနည္းတရားေတြဆုိတာ အပုိေတြ က်င္႔ေနလည္း အလကားပဲ ဆုိျပီး
တရားရဲ႕အျပစ္ေတြကုိေျပာျပီး ကႆပျမတ္စြာဘုရားရဲ႕သာသနာကုိ ကြယ္ေအာင္ လုပ္လာပါတယ္၊
ဂုဏ္သတင္းၾကီးတဲ႔ပုဂၢဳိလ္ျဖစ္သည္႔အတြက္ သူ႔ေနာက္ကလည္း ကုိးကြယ္တဲ႔ ဒကာ ဒကာမေတြ လုိက္ၾကတယ္၊ အဓိက ကေတာ႔ သူ႔အေမ နဲ႔ သူ႔ႏွမတုိ႔ဟာ သူေျပာတာ ဘာမဆုိ အမွန္ပဲ သူလုပ္သမွ် အဟုတ္ပဲ ဆုိျပီးလုိက္ၾကတယ္၊ ကပိလ ေသတဲ႔အခါမွာ ဘယ္ေရာက္သြားသလဲ ဆုိရင္ အ၀ိစိငရဲသုိ႔ က်သြားပါတယ္၊ သူ႔ကုိအားေပးအားေျမွာက္ျပဳျပီး အလုိတူအလုိပါျဖစ္တဲ႔
မယ္ေတာ္ျဖစ္တဲ႔ ဘိကၡဴနီ၊ ႏွမေတာ္ျဖစ္တဲ႔ ဘိကၡဳနီ နဲ႔တပည္႔အေပါင္းအပါတုိ႔ဟာလည္း
အ၀ိစိငရဲအထိ လုိက္လံအားေပးၾကပါတယ္။
ဤတြင္ စာေရးသူ တင္ျပခ်င္သည္မွာ ကပိလ ရဟန္းသည္ သိရက္နဲ႔မုိက္ျခင္းသာျဖစ္ပါတယ္၊
မယ္ေတာ္ႏွင္႔ ႏွမေတာ္တုိ႔မွာ သား ႏွင္႔ ေမာင္ ဟူေဟာ အစြဲေၾကာင္႔ ပ်က္စီးျခင္းသုိ႔
ေရာက္ပါသည္၊ ၾကည္ညဳိကုိးကြယ္ေသာ ဒကာ ဒကာတုိ႔သည္ကား မသိနားမလည္မႈ႕ႏွင္႔အတူ ဂုဏ္သတင္းၾကီးတာကုိ ဖက္တြယ္လ်က္ ဆရာမွားကုိ ခ်ဥ္းကပ္မိေသာေၾကာင္႔ ပ်က္စီးျခင္းသုိ႔
ေရာက္ရသည္မွာ ထင္ရွားလွပါတယ္။
စာေရးသူေျပာလုိသည္မွာစာဖတ္သူတုိ႔အေနနဲ႔ ဓမၼကုိ ရွာေဖြတဲ႔အခါမွာ ဆရာစြဲ၊ ပုဂၢဳိလ္စြဲကင္းဖုိ႔ အေရးၾကီးလွပါသည္၊ မွန္ကန္ေသာဓမၼ၊ စစ္မွန္ေသာ တရား ဟုတ္မဟုတ္ စမ္းစစ္တတ္ရပါမည္၊ တရားစစ္မစစ္ကုိ ဘုရားေဟာေတာ္မူေသာ ပိဋကတ္ဟူေသာ ဓမၼေပတံျဖင္႔ တုိင္းတာ၍ ရႏုိင္ ပါသည္၊ ဘုရားေဟာႏွင္႔ညီညြတ္ျခင္းမရွိပါက အဓမၼ ဟု မွတ္ယူရေပမည္။
ထုိအဓမၼကုိ မသိနားမလည္မႈနဲ႔ ဆုပ္ကုိင္ထားမိရင္ အပယ္ငရဲသုိ႔ က်ေရာက္ႏုိင္ပါသည္။
ယခုေခတ္အခါ ပိဋကတ္သုံးပုံဆုိေသာ ဘုရားေဟာတရားေတြကုိ အင္တာနက္ မွာလည္း အလြယ္တကူရရွိႏုိင္ပါသည္၊ မစြမ္းႏုိင္ပါက တတ္ကၽြမ္းနားလည္ေသာ ဆရာေတာ္မ်ားထံသုိ႔ ခ်ဥ္းကပ္၍ ေမးျမန္းျပီး ေသခ်ာစြာ ေလ႔လာသင္႔ပါသည္။ မွန္ကန္စြာေလ႔လာျပီး မွန္မွန္ကန္ကန္ က်င္႔မွသာလွ်င္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္တုိ႔ ရည္မွန္းေသာ ထြက္ေျမာက္ရာလမ္းသုိ႔ ေရာက္ရွိႏုိင္မည္ျဖစ္ပါသည္။
တရားမလုိက္၊ အမွားၾကဳိက္၊ ဆရာမုိက္ ႏွင္႔ လြဲပါေစ ဟု ဆႏၵျပဳရင္း…….
***********
အရွင္သာမိ (မုံရြာ)
http://www.ashinsami.com/
အိႏၵိယႏုိင္ငံ ပညာသင္ျမန္မာရဟန္းေတာ္မ်ား သာယာဖြ႔ံျဖဳိးေရး အဖြဲ႔၊
၂၀၁၃ ခုႏွစ္၊ ႏွစ္ပတ္လည္ ေက်ာင္းသား မဂၢဇင္း မွ.
ၾသ၀ါဒတစ္ခုကုိနာၾကားရပါသည္။ “ရဟန္းတစ္ပါးအေနနဲ႔ ပလႅင္ေပၚတက္တဲ႔အခါ ပလႅင္နဲ႔ တန္တဲ႔စကားကုိပဲေျပာ၊ပလႅင္ေပၚတက္ျပီး လမ္းေဘးက ကေလကေခ်ေတြေျပာသလုိစကား မ်ဳိးကုိ မေျပာနဲ႔၊ ကေလကေခ်ေတြေျပာတဲ႔စကားမ်ဳိးကုိ ေျပာမယ္ဆုိရင္ ပလႅင္ေပၚတက္ဖုိ႔ မသင္႔ဘူး” ဟု နာၾကားရပါသည္။
ထုိ႔ျပင္ ဆရာေတာ္ဘုရားသည္ တပည္႔မ်ားကုိလည္း
ဤသုိ႔ဆုံးမတတ္ပါသည္ “မင္းတုိ႔ေတြ တခ်ိန္မွာ ပလႅင္ေပၚတက္ေတာ႔မယ္ဆုိရင္ မတက္ခင္ ကတည္းက ပိဋကတ္စာေပေတြကုိ ေသခ်ာေလ႔လာ၊ ေလ႔လာျပီးမွေျပာ ေသခ်ာေလ႔လာျခင္းမရွိဘဲ ေနာက္မွ မွားသြားပါတယ္ဆုိတဲ႔ ဆင္ေျခကုိမေပးနဲ႔” ဟု အျမဲဆုံးမေလ႔ရွိပါသည္။
မွန္ပါသည္၊ မည္သူမွ အမွားႏွင္႔မကင္းႏုိင္ၾကေပ၊ သုိ႔ေသာ္လည္း ဓမၼကထိက ဆရာေတာ္၏ အမွားသည္ ေစတနာအမွားပင္ ျဖစ္ေစကာမူ လူေပါင္းေျမာက္မ်ားစြာ အယူအျမင္ေတြ မွားသြားႏုိင္ပါသည္။
မျပစ္မွားသင္႔သူကုိ ျပစ္မွားႏုိင္ၾကသည္။ ဤ အေၾကာင္းအရာနဲ႔ ပတ္သက္ျပီး မိတ္ေဆြရဟန္းတပါးႏွင္႔ ေဆြးေႏြးျဖစ္ဖူးသည္။ ဒကာ၊ ဒကာမေတြမွာ ေခြ်းနည္းစာနဲ႔ ရွာထားတာေလးေတြနဲ႔ လုိေလေသးမရွိေအာင္ လွဴဒါန္းေထာက္ပံ႔ ကုိးကြယ္ၾကရွာတယ္။
သူတုိ႔ကုိးကြယ္ ဆည္းကပ္တဲ႔သူက နိဗၺာန္ပုိ႔မယ္႔သူမဟုတ္ဘဲ
အပါယ္ဆြဲခ်တဲ႔သူျဖစ္ေနရင္ မိေအးႏွစ္ခါ နာတာထက္ ပုိဆုိးသည္ ဟူ၏။
မွန္ေပသည္ ဘုရားရွင္က သတၱ၀ါမ်ားအားသံသရာ၀ဋ္ဒုကၡမွ ကယ္တင္ရန္အတြက္ ထားရစ္ခဲ႔သည္႔ တပည္႔သားေၾကာင္႔ သတၱ၀ါအမ်ား
အပါယ္သုိ႔ခ်ည္း သြားၾကရမည္ဆုိပါလွ်င္ ခုတ္ရာတျခား ရွရာတစ္ျခား၊ ခါးေတာင္းက်ဳိက္တလြဲ တင္တလြဲျဖစ္ေပေတာ႔မည္။
မုိးကုတ္ဆရာေတာ္ၾကီး ဆုံးမေတာ္မူသည္႔ “ဆရာမွားပါက တပည္အမ်ားမွာ တသံသရာလုံးေမွာက္သြားႏုိင္သည္”
ဆုိေသာ ဆုံးမၾသဝါဒကုိ ကုိးကြယ္ဆည္းကပ္သူ ဒကာ ဒကာမမ်ား သတိျပဳဆင္ျခင္သင္႔သလုိ တခ်ိန္မွာ
ဓမၼကထိက လုပ္ၾကမည္႔ မ်ဳိးဆက္သစ္ ညီေတာ္ ေနာင္ေတာ္မ်ားလည္း သတိျပဳဆင္ျခင္သင္႔လွပါ၏။
ဤတြင္ စာေရးသူ အၾကိမ္ၾကိမ္အခါ နာၾကားေနမိေသာ ပါခ်ဳပ္ဆရာေတာ္
ေဒါက္တာနႏၵမာလာဘိ၀ံသ ၏ တရားေတာ္ထဲမွ ထုတ္ႏုတ္ေဖာ္ျပခ်င္ပါသည္၊ မိမိကုိယ္တုိင္လည္း အထပ္ထပ္နားၾကားျဖစ္ပါသည္၊ စာေရးသူႏွင္႔ နီးစပ္ရာ ဒကာ ဒကာမ မိတ္ေဆြအေပါင္းအသင္း တုိ႔ကုိလည္း လက္လွမ္းမွီသမွ် ျဖန္႔ေ၀၍ နားၾကားေစခဲ႔ပါသည္။ ဤေနရာတြင္ “တရားသိလ်က္
အက်င္႔ခက္” ဟူေသာ ထုိတရားေတာ္ထဲမွ မွတ္သားလုိက္နာဖြယ္ေကာင္းေသာ စကားရပ္တုိ႔ကုိ ေကာက္ႏွဳတ္ေဖာ္ျပပါအံ႔..
“ရဟန္းတစ္ပါးအေနနဲ႔ စာသင္လုိက္လုိ႔ ဘာစာေမးပြဲေတြေအာင္တယ္၊
ဘြဲ႔ထူး ဂုဏ္ထူးေတြရတယ္ စာေပေတြတတ္လာလုိ႔ နာမည္ေလးတစ္လုံးရလာတဲ႔အခါက်ေတာ႔ ၾကည္ညဳိကုိးကြယ္တဲ႔
ဒကာ ဒကာမေတြမ်ားလာတယ္ မ်ားလာေတာ႔ လာဘ္လာဘေတြ မ်ားလာတယ္၊ မ်ားလာေတာ႔ စိတ္ၾကီး၀င္လာတယ္၊ ပုထုဇဥ္တုိ႔ရဲ႕ သဘာ၀အတုိင္း မာန္မာနေတြ ျဖစ္လာတယ္၊ သင္ထားတဲ႔ စာကုိ အေၾကာင္းျပဳျပီးေတာ႔ လာဘ္လာဘေတြေပါလာတယ္ လာဘ္လာဘေတြေပါလာတာကုိ အေၾကာင္းျပဳျပီးေတာ႔ ငါသိတယ္ ငါေတာ္တယ္ ငါတတ္တယ္ ေဘးကလည္း၀ုိင္းျပီးေျမွာက္တာေတြ ပါလာတဲ႔အခါက်ေတာ႔ မာန္တက္လာတယ္တဲ႔ မာန္တက္လာျပီဆုိကတည္းက
သိေတာ႔သိျပီ မက်င္႔ေတာ႔ဘူး ေအာက္ေခ်လြတ္သြားျပီးတဲ႔အခါမွာ ဘာေတြျဖစ္ကုန္သတတ္တုံး ဆုိရင္ ေျပာခ်င္ရာေျပာတာတုိ႔ လုပ္ခ်င္ရာလုပ္တာတုိ႔ သူေျပာသမွ် ပရိသတ္က လက္ခံေနတယ္ ဆုိရင္ ေျပာခ်င္ရာေျပာတယ္ သူလုပ္သမွ် ပရိသတ္က လက္ခံေနျပီဆုိရင္လည္း လုပ္ခ်င္ရာလုပ္
တယ္ဆုိတဲ႔ အေနအထားမ်ဳိးေတြ ျဖစ္ေပၚလာတယ္”
ဆရာေတာ္ဘုရားသည္ အထက္ပါတရားေတာ္ကုိ အေၾကာင္းမဲ႔ေဟာၾကားျခင္းမ်ဳိးေတာ႔ မျဖစ္တန္ရာ၊ ယခုအခါသာသနာအတြင္း၌ ေပၚေပါက္ေနေသာ ေဟာခ်င္ရာေဟာ ေျပာခ်င္ရာေျပာေနေသာ ပုဂၢဳိလ္အခ်ဳိ႕ေၾကာင္႔ သာသနာအေရးကုိ စုိးရိမ္ေၾကာင္႔ၾကေတာ္မူေသာေၾကာင္႔ ေဟာျခင္း
ျဖစ္ေပလိမ္႔မည္။ ဆက္ပါဦးအံ႔….
“ျမတ္စြာဘုရား သာသနာေတာ္ၾကီးနဲ႔ ၾကဳံေတြ႔တဲ႔အခါမွာ တရားဓမၼဟာ မွန္ကန္မႈရွိတယ္၊
မိမိကုိယ္တုိင္လည္း မွန္ကန္တဲ႔အတုိင္းေလ႔လာသိရွိဖုိ႔ လုိတယ္၊ ထုိသိရွိထားတဲ႔အတုိင္း တရားနာ ပရိသတ္ေတြ မိမိရဲ႕ပတ္၀န္းက်င္က ပုဂၢဳိလ္ေတြကုိ ေဟာေျပာဖုိ႔လုိ႔တယ္၊ အဲဒီလုိ မဟုတ္ဘဲ ဘုရားေဟာတဲ႔တရားကုိ မေဟာဘူးလုိ႔ ေျပာမယ္၊ မေဟာတာကုိေတာ႔ အေဟာလုပ္ျပီး ေျပာမယ္
ဆုိလုိ႔ရွိရင္ မမွန္ကန္ေတာ႔ဘူး၊ မမွန္ကန္ရုံတင္ မကဘူး အဂုၤတၱရနိကာယ္မွာ ျမတ္စြာဘုရား
ဘုရားက ေဟာထားတာ ရွိတယ္..
နံပါတ္ - ၁ - ဘုရားေဟာတဲ႔တရားကုိ မေဟာဘူးလုိ႔ေျပာမယ္ဆုိရင္ အဲဒီပုဂၢဳိလ္ဟာ
လူအမ်ားအက်ဳိးစီးပြါးမဲ႔ေအာင္ ျပဳလုပ္ရာေရာက္တယ္၊
နံပါတ္ - ၂ - အဲဒီပုဂၢဳိလ္ဟာ အကုသုိလ္ေတြ မ်ားစြာျဖစ္ပြါးေစတဲ႔ ပုဂၢဳိလ္ျဖစ္တယ္၊
နံပါတ္ - ၃ - ျမတ္စြာဘုရားဘုရား သာသနာေတာ္ၾကီးကုိ ကြယ္ေပ်ာက္ေအာင္ လုပ္ရာေရာက္တယ္၊
ဘုရားေဟာတာကုိ မေဟာဘူးလုိ႔မေျပာမိဖုိ႔၊ ဘုရားမေဟာတာကုိေတာ႔
အေဟာလုပ္ျပီး မေျပာမိဖို႔ ဓမၼကုိ အဓမၼလုိ႔ မေျပာမိဖုိ႔ အေရးၾကီးတယ္၊ ေလာကလူေတြက မာန္မာနတက္လာတဲ႔အခ်ိန္မွာ
ေျပာလုိ႔မရဘူး၊ ဒါအမွန္ဘဲ စီပြါးေတြတက္လာလုိ႔ ေအာင္ျမင္ေနတဲ႔
ပုဂၢဳိလ္တစ္ေယာက္ ဆုံးမလုိ႔ မရဘူး၊ ရာထူးေတြ သိပ္ျမင္႔ေနရင္လည္း ဆုံးမလုိ႔မရဘူး လူေတြဟာ တခုခုေအာင္ျမင္ျပီဆုိရင္
ဘယ္သူေျပာတာမွ သိပ္ျပီးနားမေထာင္ခ်င္ဘူး”
မွန္ပါသည္။ ယခုေခတ္ကာလတြင္လည္း စာေရးသူ ျမင္ေတြ႔ေနရပါသည္ နာမည္ေလးတလုံးရလာတဲ႔ပုဂၢဳိလ္အခ်ဳိ႕ ဘုရားေဟာတဲ႔တရားကုိ မေဟာဘူးလုပ္၊ ဘုရားမေဟာတာကုိေတာ႔ အေဟာလုပ္၍ ေဟာေျပာေနေသာ
ပုဂၢဳိလ္အခ်ဳိ႕အား အမွားကုိေထာက္ျပေ၀ဖန္လွ်င္ မိမိေဟာေသာ တရားမွန္ေၾကာင္း ေသခ်ာစြာ ေျဖရွင္းႏုိင္စြမ္းမရွိဘဲ စြပ္စြဲပုတ္ခတ္တတ္ၾကပါသည္၊ ထုိပုဂၢဳိလ္ပါမက သူ၏ ေနာက္ပါတပည္႔အေပါင္းပါတုိ႔သည္လည္း
ထုိကဲ႔သုိ႔ပင္ ငါ႔ဆရာေျပာတာပဲ အမွန္ ငါ႔ဆရာေဟာတာပဲ အဟုတ္ ဟုဆုိကာ မွန္ကန္ေသာ အေထာက္အထားျဖင္႔ ေထာက္ျပေ၀ဖန္သူမ်ားကုိ ျပန္လည္ေျဖရွင္းႏုိင္ျခင္းမရွိဘဲ စြပ္စြဲပုတ္ခတ္ၾက
ပါသည္၊ ၀ိနစၦယ ဆုံးျဖတ္ေတာ္မူၾကေသာ ေထရ္ၾကီး၀ါၾကီး သံဃာ႔နာယက ဆရာေတာ္ သံဃာေတာ္အေပါင္းကုိပင္ ကဲ႔ရဲ႕ရွုဳတ္ခ်တာတာကုိပင္ေတြ႔ဘူးေပ၏။
စာေရးသူတုိ႔ ရဟန္းေတာ္(ဘာသာေရးေခါင္းေဆာင္)မ်ားသည္ စင္စစ္အားျဖင္႔ သာသနာ
ျပဳဖုိ႔အတြက္သာ သာသနာဆိုင္ရာ ပညာတုိ႔ကုိ သင္ယူခဲ႔ျခင္းျဖစ္ပါသည္။ အမ်ဳိးဘာသာ သာသနာအတြက္ ေကာင္းက်ဳိးျပဳဖုိ႔အတြက္သာ မိဘဆရာသမား၊ ဒကာ ဒကာမမ်ားက ေစာင္႔ေရွာက္ေကၽြးေမြး ပညာေတြသင္ေပးထားျခင္းျဖစ္ပါသည္။ ထုိ႔ေၾကာင္႔ သာသနာအတြင္းသုိ႔ အမွဳိက္မ်ား ၀င္မလာေအာင္ သန္႔ရွင္းတည္တန္႔ေအာင္ လုပ္ဖုိ႔က ဘာသာေရးေခါင္းေဆာင္ ရဟန္းေတာ္ အားလုံး၏ တာ၀န္သာျဖစ္ပါသည္။
ကႆပ ျမတ္စြာဘုရား ပရိနိဗၺာန္စံျပီးေနာက္ သာသနာက်န္ရစ္ခဲ႔ေသာ အခ်ိန္က
သာသနာ ကုိ ၾကည္ညဳိေသာ မိသားစု တစ္စု သာသနာအတြင္းသုိ႔ ၀င္ေရာက္လာခဲ႔ၾကပါသည္၊ သာဓိနီ အမည္ရေသာ မိခင္ၾကီး၊ သာဏမည္ေသာ အကုိၾကီး၊ ကပိလ မည္ေသာ ညီျဖစ္သူႏွင္႔ တာပနာ - မည္ေသာ ညီမျဖစ္သူတုိ႔ အကၽြတ္တရားရကာ သာသနာအတြင္းသုိ႔ ၀င္ေရာက္လာၾကပါသည္။ ထုိအထဲတြင္ အသက္အရြယ္ေလးရလာေသာ အကုိၾကီးျဖစ္သူသည္ ေတာရ
ေဆာက္တည္ျပီး ကမၼဌာန္းတရားအားထုတ္ကာ ရဟႏၱာအျဖစ္သုိ႔ ေရာက္ရွိသြားပါသည္
ညီျဖစ္ေသာ ကပိလ သည္လည္း ပိဋကတ္သုံးပုံကုိ သင္ယူတတ္ေျမာက္လာပါသည္၊
စာတတ္လာတဲ႔ အခါမွာ တပည္႔ပရိသတ္ေတြ မ်ားလာသည္၊ ၾကည္ညဳိကုိးကြယ္တဲ႔ ဒကာ
ဒကာမေတြမ်ားလာသည္။ ဒါေတြကုိအေၾကာင္းျပဳျပီး တရားကုိသိျပီး က်င္႔ရမယ္႔အစား
မက်င္႔ၾကံေတာ႔ဘဲ ပညာမာန္ေတြတက္လာသည္၊ မာန္ေတြတက္လာျပီး က်န္တဲ႔ရဟန္း
ေတြအေပၚမွာ အထင္ေသးအျမင္ေသးျဖစ္လာကာ သူ႔ေလာက္မတတ္ဘူး၊ အလကား
နလပိန္းတုံးေတြ ဆုိျပီး ဆဲေရးလာပါေတာ႔သည္၊ ကပိလ ဟာ သူမ်ားေတြကုိ အထင္ေသး အျမင္ေသးျဖစ္လာျပီးေတာ႔ ေမာက္မာလာသည္၊ ေမာင္ျဖစ္တဲ႔ ကပိလ ရဟန္းဟာ စာတတ္ေတာ႔ ႏွမျဖစ္သူ တာပနာ ဟာ ဂုဏ္ယူ၏၊ အေမျဖစ္သူ သာဓိနီ ကလည္း သူ႔သားအတြက္ ဂုဏ္ယူမဆုံး ျဖစ္လာသည္၊ ႏွားေတာင္းေရာင္ေၾကာင္႔ ပါးေျပာင္ျပီး သူတုိ႔ကပါ မာန္မာနေတြ တက္လာၾကသည္။
ကပိလ ဟာ မာန္မာနေတြတက္လာျပီး တျခားရဟန္းေတြအေပၚမွာ ရွဳံ႕ခ်ဆဲေရးတုိင္းထြာ
လာသည္၊ အဲဒီလုိ ျဖစ္လာတဲ႔အခါမွာ ရဟန္းေကာင္းတုိ႔က “အရွင္ဘုရား စာတတ္ေပတတ္ ျဖစ္ရဲ႕နဲ႔ အဲဒီလုိ ဆဲေရးျခင္း၊ အထင္ေသးအျမင္ေသးလုပ္တာေတြကုိ မလုပ္ပါနဲ႔” ဆုိျပီး ၀ုိင္း၀န္းဆုံးမၾကပါတယ္၊ ဒါေပမယ္႔ ကပိလ ဟာ မနာခံတဲ႔အျပင္ အဆုံးစြန္ထိ မုိက္ဇာတ္ခင္းလာပါတယ္။ ဘုရားမေဟာတာကုိ အေဟာလုပ္ ေျပာတယ္၊ ဘုရားေဟာတာ ကုိက်ေတာ႔ မေဟာဘူးလုိ႔ေျပာလာတယ္၊ ဓမၼ ကုိလည္း အဓမၼလုိ႔ ေျပာခ်င္ေျပာတယ္၊ အဓမၼကုိလည္း ဓမၼလုိ႔ ေျပာခ်င္ေျပာတယ္၊ ရဟန္းေကာင္းေတြကလည္း ဆုံးမ၍မရတဲ႔
အခါမွာ အကုိၾကီးျဖစ္သူ ရဟႏၱာကုိယ္ေတာ္ျမတ္ၾကီးကုိ အရွင္ဘုရားရဲ႕ညီအား ဆုံးမေပးဖုိ႔ ေတာင္းပန္ေလွ်ာက္ထားၾကပါတယ္။ ရဟႏၱာျဖစ္ေသာ အကုိၾကီးက သုံးၾကိမ္တုိင္တုိင္ ဆုံးမေပမယ္႔လည္း မနာခံပဲ လုပ္ျမဲဆက္လုပ္ေတာ႔ အကုိၾကီးျဖစ္သူကလည္း လ်စ္လ်ဴရွဴ႕သြား ပါတယ္၊ ကပိလ ဘယ္ေလာက္ထိ ဆုိးလာသလဲဆုိရင္ ဒီတရားေတြဟာ အလကားပဲ
၀ိနည္းတရားေတြဆုိတာ အပုိေတြ က်င္႔ေနလည္း အလကားပဲ ဆုိျပီး
တရားရဲ႕အျပစ္ေတြကုိေျပာျပီး ကႆပျမတ္စြာဘုရားရဲ႕သာသနာကုိ ကြယ္ေအာင္ လုပ္လာပါတယ္၊
ဂုဏ္သတင္းၾကီးတဲ႔ပုဂၢဳိလ္ျဖစ္သည္႔အတြက္ သူ႔ေနာက္ကလည္း ကုိးကြယ္တဲ႔ ဒကာ ဒကာမေတြ လုိက္ၾကတယ္၊ အဓိက ကေတာ႔ သူ႔အေမ နဲ႔ သူ႔ႏွမတုိ႔ဟာ သူေျပာတာ ဘာမဆုိ အမွန္ပဲ သူလုပ္သမွ် အဟုတ္ပဲ ဆုိျပီးလုိက္ၾကတယ္၊ ကပိလ ေသတဲ႔အခါမွာ ဘယ္ေရာက္သြားသလဲ ဆုိရင္ အ၀ိစိငရဲသုိ႔ က်သြားပါတယ္၊ သူ႔ကုိအားေပးအားေျမွာက္ျပဳျပီး အလုိတူအလုိပါျဖစ္တဲ႔
မယ္ေတာ္ျဖစ္တဲ႔ ဘိကၡဴနီ၊ ႏွမေတာ္ျဖစ္တဲ႔ ဘိကၡဳနီ နဲ႔တပည္႔အေပါင္းအပါတုိ႔ဟာလည္း
အ၀ိစိငရဲအထိ လုိက္လံအားေပးၾကပါတယ္။
ဤတြင္ စာေရးသူ တင္ျပခ်င္သည္မွာ ကပိလ ရဟန္းသည္ သိရက္နဲ႔မုိက္ျခင္းသာျဖစ္ပါတယ္၊
မယ္ေတာ္ႏွင္႔ ႏွမေတာ္တုိ႔မွာ သား ႏွင္႔ ေမာင္ ဟူေဟာ အစြဲေၾကာင္႔ ပ်က္စီးျခင္းသုိ႔
ေရာက္ပါသည္၊ ၾကည္ညဳိကုိးကြယ္ေသာ ဒကာ ဒကာတုိ႔သည္ကား မသိနားမလည္မႈ႕ႏွင္႔အတူ ဂုဏ္သတင္းၾကီးတာကုိ ဖက္တြယ္လ်က္ ဆရာမွားကုိ ခ်ဥ္းကပ္မိေသာေၾကာင္႔ ပ်က္စီးျခင္းသုိ႔
ေရာက္ရသည္မွာ ထင္ရွားလွပါတယ္။
စာေရးသူေျပာလုိသည္မွာစာဖတ္သူတုိ႔အေနနဲ႔ ဓမၼကုိ ရွာေဖြတဲ႔အခါမွာ ဆရာစြဲ၊ ပုဂၢဳိလ္စြဲကင္းဖုိ႔ အေရးၾကီးလွပါသည္၊ မွန္ကန္ေသာဓမၼ၊ စစ္မွန္ေသာ တရား ဟုတ္မဟုတ္ စမ္းစစ္တတ္ရပါမည္၊ တရားစစ္မစစ္ကုိ ဘုရားေဟာေတာ္မူေသာ ပိဋကတ္ဟူေသာ ဓမၼေပတံျဖင္႔ တုိင္းတာ၍ ရႏုိင္ ပါသည္၊ ဘုရားေဟာႏွင္႔ညီညြတ္ျခင္းမရွိပါက အဓမၼ ဟု မွတ္ယူရေပမည္။
ထုိအဓမၼကုိ မသိနားမလည္မႈနဲ႔ ဆုပ္ကုိင္ထားမိရင္ အပယ္ငရဲသုိ႔ က်ေရာက္ႏုိင္ပါသည္။
ယခုေခတ္အခါ ပိဋကတ္သုံးပုံဆုိေသာ ဘုရားေဟာတရားေတြကုိ အင္တာနက္ မွာလည္း အလြယ္တကူရရွိႏုိင္ပါသည္၊ မစြမ္းႏုိင္ပါက တတ္ကၽြမ္းနားလည္ေသာ ဆရာေတာ္မ်ားထံသုိ႔ ခ်ဥ္းကပ္၍ ေမးျမန္းျပီး ေသခ်ာစြာ ေလ႔လာသင္႔ပါသည္။ မွန္ကန္စြာေလ႔လာျပီး မွန္မွန္ကန္ကန္ က်င္႔မွသာလွ်င္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္တုိ႔ ရည္မွန္းေသာ ထြက္ေျမာက္ရာလမ္းသုိ႔ ေရာက္ရွိႏုိင္မည္ျဖစ္ပါသည္။
တရားမလုိက္၊ အမွားၾကဳိက္၊ ဆရာမုိက္ ႏွင္႔ လြဲပါေစ ဟု ဆႏၵျပဳရင္း…….
***********
အရွင္သာမိ (မုံရြာ)
http://www.ashinsami.com/
အိႏၵိယႏုိင္ငံ ပညာသင္ျမန္မာရဟန္းေတာ္မ်ား သာယာဖြ႔ံျဖဳိးေရး အဖြဲ႔၊
၂၀၁၃ ခုႏွစ္၊ ႏွစ္ပတ္လည္ ေက်ာင္းသား မဂၢဇင္း မွ.
No comments:
Post a Comment