ပတ္၀န္းက်င္ ထိန္းသိမ္းေရး ထိေရာက္စြာ ေဆာင္ရြက္ႏိုင္ရန္

မေကြးျမဳိ႕အနီး ဧရာ၀တီျမစ္တြင္ ေသာင္ခုံအသစ္မ်ား ျဖစ္ေပၚေနသည္ကုိ ႏုိ၀င္ဘာ ၂၂ ရက္က ေတြ႕ရစဥ္။ (ဓာတ္ပုံ-ေအာင္သူၿငိမ္း)

သဘာ၀ ပတ္၀န္းက်င္ႏွင့္ ပတ္သက္၍ သစ္ေတာမ်ား ပ်က္ျပဳန္းမႈ၊ ျမစ္ႀကီးမ်ား ပ်က္ယြင္းလာမႈ၊ စည္းကမ္းမဲ့ သတၱဳ၊ ေရႊ၊ ေက်ာက္မ်က္မ်ား ရွာေဖြတူးေဖာ္မႈ၊ ေရနံႏွင့္ ဓာတ္ေငြ႕တူးေဖာ္ ပုိက္လုိင္းမ်ား သြယ္တန္းသည့္ ကိစၥမ်ားကို သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္ ထိန္းသိမ္းေရး စိတ္၀င္စားသူ၊ စိတ္ပူပန္သူတို႔က ေဆာင္းပါးမ်ားေရးၾက၊ ကန္႔ကြက္ေဟာေျပာၾက၊ ျပပြဲမ်ား ခင္းက်င္းၾကျဖင့္ ျမန္မာ့သဘာ၀ သံယဇာတ အေမြအႏွစ္မ်ားကို ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ဖို႔ လႈံ႔ေဆာ္ဆႏၵ ေဖာ္ခဲ့ၾကသည္။

မည္မွ်ခရီး ေရာက္ခဲ့ၾကသနည္း
၂၀၁၃ ခုႏွစ္အတြင္း ၾကားသိဖတ္မွတ္ ရသည္မ်ားထဲမွ မွတ္မွတ္သားသား ျဖစ္မိေသာ ကိစၥအခ်ဳိ႕ ရွိခဲ့ပါသည္။

"လြန္ခဲ့ေသာ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာကေတာ့ ျမန္မာ့ေရေျမသည္ စိမ္းျမလွပေသာ ေျမျဖစ္သည္။ သစ္ေတာမ်ား ထူထပ္သည္။ ျမစ္ေခ်ာင္းမ်ားကလည္း ေရစီးေရလာ ေျပျပစ္သည္။ အာရွ၊ ပစိဖိတ္ေဒသ၌ သဘာ၀ သစ္ေတာဧရိယာ အေပါမ်ားဆုံး ႏိုင္ငံတစ္ႏုိင္ငံ၊ သဘာ၀ ၀န္းက်င္က ေျပာစရာ မလိုေအာင္ ျပည့္စုံခဲ့သည္မို႔ ရာသီဥတုက သင့္တင့္မွ်တ ခဲ့သည္။ ယခုေနာက္ဆုံး ဆယ္စုႏွစ္ အခ်ဳိ႕တြင္ေတာ့ အရာရာသည္ ေျပာင္းလဲခဲ့ေပၿပီ။ ေကာင္းေသာေျပာင္းလဲျခင္းေတာ့ မဟုတ္ပါေပ။
ျမန္မာႏုိင္ငံ သစ္ေတာဖုံးလႊမ္းမႈသည္ ၁၉၇၅ ခုႏွစ္တြင္ ႏုိင္ငံဧရိယာ၏ ၆၁ ရာခုိင္ႏႈန္း၊ ၁၉၈၉ ခုႏွစ္တြင္ ႏုိင္ငံဧရိယာ၏ ၅၉ ရာခုိင္ႏႈန္း၊ ၁၉၉၂ တြင္ ႏိုင္ငံဧရိယာ၏ ၅၂ ရာခိုင္ႏႈန္း ရွိခဲ့ရာမွ ၂၀၁၀ ျပည့္ႏွစ္တြင္ ၄၇ ရာခုိင္ႏႈန္းအထိ က်ဆင္းလာခဲ့သည္။ ယခု လက္ရွိတြင္ေတာ့ ထူထပ္သည့္ သစ္ေတာဖုံးလႊမ္းမႈ ဧရိယာမွာ ႏုိင္ငံဧရိယာ၏ ၁၉ ရာခုိင္ႏႈန္းမွ်သာ။ (၂၀၁၃ ခု ဇူလုိင္ ၃၁ ရက္ထုတ္ Daily Eleven သတင္းစာ အထူးအခ်ပ္ပို A စုိက္ပ်ဳိးျခင္း ရွင္သန္ျခင္း ေဆာင္းပါးမွ)

၂၀၁၃ ဇြန္ ၅ ရက္က ကမၻာ့ပတ္၀န္းက်င္ ထိန္းသိမ္းေရးေန႔ အခမ္းအနားကို ေနျပည္ေတာ္၌ က်င္းပခဲ့ရာ ဒုတိယသမၼတ ေဒါက္တာစုိင္းေမာက္ခမ္းက အမွာစကား ေျပာၾကားခဲ့ရာ၌-
"ျမန္မာႏုိင္ငံ၌ ဧရာ၀တီ၊ သံလြင္၊ ခ်င္းတြင္း၊ စစ္ေတာင္းျမစ္ႀကီးမ်ားႏွင့္ ရာခ်ီ၍ ရွိေနေသာ ျမစ္ငယ္၊ ျမစ္လက္တက္ေလးမ်ားမွာ လူသားတို႔၏ ပေယာဂ အပါအ၀င္ အေၾကာင္းအမ်ဳိးမ်ဳိးေၾကာင့္ သဘာ၀ ေဂဟစနစ္ ပ်က္ယြင္းေနေၾကာင္း၊ ရွမ္းျပည္နယ္ရွိ အင္းေလးကန္သည္လည္း ယိုယြင္းပ်က္စီးလာေၾကာင္း၊ အင္းေလးကန္၏ အေနအထားမွာ ၁၉၃၄ ခုႏွစ္က ကန္အက်ယ္အ၀န္း ၁၀၄ စတုရန္းမုိင္ ရွိခဲ့ရာမွ ၂၀၀၅ ခုႏွစ္တြင္ ၈၇ ဒသမ ၅၄ စတုရန္းမုိင္ ယခုအခါ၌ ဧရိယာ ၆၃ စတုရန္းမုိင္သာ က်န္ေတာ့ေၾကာင္း ဆိုၾကပါသည္ဟု ပါရွိခဲ့ပါသည္။

၂၀၁၃ ခုႏွစ္ ၾသဂုတ္လ ၁၁ ရက္ထုတ္ Daily Eleven သတင္းစာတြင္ စာမ်က္ႏွာ ၂၄ ၌ သတင္းတစ္ပုဒ္ ဖတ္ရျပန္ပါသည္။ "JICA မွ ပညာရွင္မ်ား၏ ခန္႔မွန္းခ်က္အရ ျမန္မာႏုိင္ငံ၏ ဒီေရေတာမ်ားသည္ မူလက ၁ ဒသမ ၇ သန္းေက်ာ္ ရွိခဲ့ရာမွ ၂၀၀၇-၂၀၁၃ ခုႏွစ္ ေကာက္ယူခဲ့ေသာ စာရင္းဇယားအရ ခုနစ္သိန္းေက်ာ္သာ က်န္ေတာ့ေၾကာင္း၊ မူလဧရိယာ၏ ရာခုိင္ႏႈန္း ၅၇ ေလ်ာ့နည္းသြားခဲ့ေၾကာင္း၊ ထိုအထဲ၌ ေလ်ာ့နည္းသြားမႈ အမ်ားဆုံး ဧရိယာမွာ ဧရာ၀တီတုိင္း ကမ္း႐ိုး၌ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ယခင္မူလက ဧရိယာ ၆၈၀၀၀၀ ရွိခဲ့ရာမွ လက္ရွိကာလတြင္ ၁၁၀၀၀၀ ဧကသာ က်န္ရွိေတာ့ေၾကာင္း ဧရာ၀တီတုိင္း ေဒသႀကီးရွိ ဒီေရေတာ ျပဳန္းတီးမႈမွာ ၈၂ ရာခုိင္ႏႈန္းရွိေၾကာင္း" ေဖာ္ျပထားပါသည္။

၂၀၁၃ ခု ၾသဂုတ္ ၆ ရက္ထုတ္ Daily Eleven သတင္းစာပါ စာမ်က္ႏွာ ၁၆ မွ သတင္းျဖစ္ပါသည္။ "ဖားကန္႔နယ္တြင္ လြန္ခဲ့ေသာ အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္ ခန္႔မွစကာ တြင္းတူး၍ ေက်ာက္မ်က္ရွာျခင္းမ်ဳိး မဟုတ္ဘဲ ေတာင္ၿဖိဳ၊ ေျမလွန္၍ ေက်ာက္ရွာေသာစနစ္ ထြန္းကားခဲ့ရာ 'ဘက္ဟိုး' ေခၚ ေျမေကာ္စက္၊ 'ဘူဒိုဇာ' ေခၚ ေျမထိုး၊ ကမ္းပါးၿဖိဳ ေျမလွန္စက္ အေရအတြက္ ရာေက်ာ္ျဖင့္ ေတာင္ၿဖိဳ၊ ေျမတူး၊ ေျမလွန္ၿပီး ေက်ာက္ရွာၾကျခင္း ျဖစ္သည္။

လပုိင္းအတြင္း ေတာင္တစ္လုံးလုံး ၿဖိဳခ်ေပ်ာက္ကြယ္ သြားေလာက္ေအာင္ လုပ္ကုိင္ၾကသည္။ မူလရွိခဲ့ေသာ ေတာင္အလုံး ၅၀ ေက်ာ္ ေပ်ာက္ဆုံးကြယ္ေပ်ာက္ သြားခဲ့ၿပီျဖစ္ေၾကာင္း ေဒသရွိ ရွိရင္းစြဲ ေခ်ာင္းငယ္မ်ား၊ ေျမပို႔ကာ တိုကုန္ၾကေၾကာင္း၊ စေပါ့ေခ်ာင္း၊ ေျမာက္ျဖဴေခ်ာင္းတို႔ဆိုလွ်င္ ကြယ္ေပ်ာက္သြားေၾကာင္း၊ ရွေရာ္ခေမွာ္၊ ေမွာ္ေမာင္းလ်န္ေမွာ္တို႔မွာ အမည္သာ က်န္ေတာ့ေၾကာင္း၊ တူးဆြစရာ မရွိေတာ့ေၾကာင္း၊ ေအာက္မႏုေမွာ္၊ အထက္မႏုေမွာ္တို႔လည္း ေပ်ာက္ကြယ္သြားၾကေၾကာင္း၊ ေအးျမသာယာ၊ ၿမိဳ႕မစသည့္ လူေနရပ္ကြက္မ်ားတြင္ပါ ေက်ာက္စိမ္းတူးရန္ ၾကံစည္လာၾကေၾကာင္း၊ ယခုအတုိင္းသာ လုပ္ေနၾကမည္ ဆိုပါက ဖားကန္႔ၿမိဳ႕ အပါအ၀င္ ပတ္၀န္းက်င္ ေက်းရြာမ်ားပါ ႏွစ္ ၃၀ မတုိင္မီ ေပ်ာက္ကြယ္ဆိတ္သုဥ္း ေတာ့မည္ဟု ေဒသခံမ်ားက ထင္ျမင္ခ်က္ ေပးၾကေၾကာင္း ေရးသားထားသည္ကို ဖတ္႐ႈရပါသည္။

ဧရာ၀တီျမစ္အတြင္း ေနထုိင္က်က္စားေသာ ျမန္မာ့ေရွးေဟာင္း အေမြအႏွစ္ 'ဧရာ၀တီ လင္းပုိင္' မ်ားရွိရာ မ်ဳိးသုဥ္းမေပ်ာက္ကြယ္ေရးအတြက္ ၂၀၀၅ ခုႏွစ္က ထိန္းသိမ္းေရး နယ္ေျမသတ္မွတ္ကာ ေမြးျမဴေရးႏွင့္ ေရလုပ္ငန္း ၀န္ႀကီးဌာန၊ ငါးလုပ္ငန္း ဦးစီးဌာနႏွင့္ သားငွက္ထိန္းသိမ္းေရးအဖြဲ႕ (Wildlife Conservation Society) တိုု႔က ဧရာ၀တီ လင္းပုိင္ ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ေရးကို ၂၀၀၅ ခုႏွစ္ခန္႔က စတင္လုပ္ေဆာင္ခဲ့သည္။ ထိုစဥ္က မႏၲေလးမွ ဗန္းေမာ္ၾကား၌ အေကာင္အေရအတြက္ ၉၀ ေက်ာ္ရွိေၾကာင္း မွတ္တမ္းမ်ားက ဆိုသည္။ ၂၀၁၃ ခုႏွစ္တြင္ မွတ္တမ္းအရ အေကာင္အေရအတြက္မွာ ၅၀ မွ ၇၀ ခန္႔သာရွိေၾကာင္း ခန္႔မွန္းတြက္ခ်က္ ႏိုင္ခဲ့၏။ ထိန္းသိမ္းေရး လုပ္ငန္း စတင္ခဲ့သည့္ အခ်ိန္မွ ယခုအထိ ကိုးႏွစ္ၾကာ ကာလတြင္ ႏွစ္စဥ္သားေပါက္ အေကာင္ငယ္ေလးမ်ား ေတြ႕ခဲ့ၾကသည္ဟု မွတ္တမ္းမ်ားက ဆိုသည္။

ျမန္မာႏုိင္ငံ၌ ဧရာ၀တီ၊ သံလြင္၊ ခ်င္းတြင္း၊ စစ္ေတာင္းျမစ္ႀကီးမ်ားႏွင့္ ရာခ်ီ၍ ရွိေနေသာ ျမစ္ငယ္၊ ျမစ္လက္တက္ေလးမ်ားမွာ လူသားတို႔၏ ပေယာဂ အပါအ၀င္ အေၾကာင္းအမ်ဳိးမ်ဳိးေၾကာင့္ သဘာ၀ ေဂဟစနစ္ ပ်က္ယြင္းေနေၾကာင္း၊ ရွမ္းျပည္နယ္ရွိ အင္းေလးကန္သည္လည္း ယိုယြင္းပ်က္စီးလာေၾကာင္း . . . . .

ဧရာ၀တီလင္းပိုင္ ေသဆုံးမႈကို မွတ္တမ္းရသမွ် စုေဆာင္းထားခဲ့ရာ ၂၀၀၂ ခုႏွစ္မွ ၂၀၁၃ ခု ၾသဂုတ္လကုန္အထိ ၁၃ ႏွင့္နီးပါး ကာလအတြင္း အေကာင္ ၃၀ ရွိၿပီ ျဖစ္၏။ (ေသသည္ကို မေတြ႕ရ၍ စာရင္းမရ၊ စာရင္းေပ်ာက္ မွတ္တမ္းမ၀င္ ေသဆုံးမႈမ်ား ရွိႏုိင္ပါသည္။)
ထိုဧရာ၀တီလင္းပုိင္ ေသဆုံးမႈတြင္ ၂၀၁၃ ခုႏွစ္သည္ စံခ်ိန္ အျမင့္ဆုံး ႏွစ္အေနျဖင့္ ထိပ္ဆုံးေရာက္လာ ခဲ့ပါသည္။ ယခုႏွစ္ ဇန္န၀ါရီ၊ ေဖေဖာ္၀ါရီႏွင့္ မတ္လမ်ားတြင္ အေသတစ္ေကာင္စီ ေတြ႕ခဲ့ရသည္။

ၾသဂုတ္လတြင္ တစ္လတည္း အေသႏွစ္ေကာင္ေတြ႕ရာ ေသဆုံးမႈ ငါးေကာင္ျဖစ္၏။ ေသဆုံးေသာ ငါးေကာင္မွာ အနည္းဆုံး သုံးေကာင္မွာ လွ်ပ္စစ္ေရွာ့ႏွင့္ ပုိက္ၿငိျခင္းတို႔ေၾကာင့္ ေသဆုံးခဲ့ေၾကာင္း ေသခ်ာသည္။ က်န္ႏွစ္ေကာင္မွာ ေသပုံေသနည္း မေသခ်ာပါ။ ပုပ္ပြေနေသာ အေျခအေနတြင္မွ ေတြ႕ရ၍ မည္သည့္အေၾကာင္းေၾကာင့္ ေသသည္ကို မွန္းဆရခက္ပါသည္။ တစ္ႏွစ္အတြင္း ေသဆုံးမႈ အေရအတြက္မွာ ၂၀၀၉ ခုႏွစ္ကလည္း ငါးေကာင္ရွိခဲ့ရာ အျမင့္ဆုံး ေသဆုံးသည့္ႏွစ္မ်ား ျဖစ္ပါသည္။ သဘာ၀ ပတ္၀န္းက်င္ ထိန္းသိမ္းေရးႏွင့္ ပတ္သက္၍ ႏုိင္ငံေတာ္ ျပည္ေထာင္စုအစိုးရက ၀န္ႀကီးဌာန အဆင့္ျဖင့္ ေဆာင္ရြက္ေနေပသည္။ ပတ္၀န္းက်င္ ထိန္းသိမ္းေရးကို ၀န္ႀကီးဌာနအဆင့္ ဖြဲ႕စည္းရာ၌  ယခင္က ရွိၿပီးျဖစ္ေသာ သစ္ေတာေရးရာ ၀န္ႀကီးဌာနႏွင့္ ပူးတြဲကာ ပတ္၀န္းက်င္ ထိန္းသိမ္းေရးႏွင့္ သစ္ေတာေရးရာ ၀န္ႀကီးဌာနဟူ၍ ဖြဲ႕စည္းေဆာင္ရြက္ခဲ့ျခင္း ျဖစ္ပါသည္။

ထုိေဆာင္ရြက္ခ်က္သည္ မ်က္ေမွာက္ အျဖစ္အပ်က္မ်ားအေပၚ ထိေရာက္စြာ ေဆာင္ရြက္ႏုိင္မႈ ရွိမရွိမွာ ျပန္လည္သုံးသပ္ရန္ လိုမည္ဟု ထင္ပါသည္။ သဘာ၀ ပတ္၀န္းက်င္ ထိန္းသိမ္းေရးအတြက္ ထိထိေရာက္ေရာက္ မေဆာင္ရြက္ႏုိင္ဟု ေကာက္ခ်က္ခ်ရပါမည္။

ပတ္၀န္းက်င္ ထိန္းသိမ္းေရး ကိစၥမ်ားကို ေဆာင္ရြက္ရာ၌ လည္းေကာင္း၊ သဘာ၀ ပတ္၀န္းက်င္ မပ်က္စီးေအာင္ ကာကြယ္ေဆာင္ရြက္ရာ၌ လည္းေကာင္း၊ ဘာသာရပ္ အေၾကာင္းအရာ စုံအတြက္ ပညာေပး၊ စည္းကမ္းတင္းက်ပ္၊ ဥပေဒ ထုတ္ျပန္အေရးယူ အျပစ္ေပးရန္ ကိစၥမ်ား၊ ေဆာင္ရြက္ဖြယ္ရာ ကိစၥမ်ားမွာ ေထြျပားမ်ားလွပါသည္။

လက္ရွိအားျဖင့္ ပတ္၀န္းက်င္ ထိန္းသိမ္းေရး ေဆာင္ရြက္ရန္ ကိစၥအမ်ားအျပားတြင္ အဆင္ျမင့္ ေဆာင္ရြက္ေနရာ၌ ရွင္းရမည့္ ျပႆနာ အမ်ားအျပားကို ထိေရာက္စြာ ေျဖရွင္းရန္၊ ကာကြယ္ရမည့္ ကိစၥမ်ားကို ထိေရာက္စြာ ကာကြယ္ရန္၊ အေရးယူရမည့္ ကိစၥမ်ားကိုလည္း ထိေရာက္စြာ အေရးယူႏိုင္ရန္ လိုအပ္ပါသည္။

တကယ္ေတာ့ သဘာ၀ ပတ္၀န္းက်င္ ထိန္းသိမ္းေရးႏွင့္ ဆက္စပ္၍ ေဆာင္ရြက္ရမည့္ လုပ္ငန္းေဆာင္တာမ်ားမွာ မ်ားစြာက်ယ္၀န္း လွပါသည္။ ေဆာင္ရြက္ကြပ္ကဲရမည့္ အလုပ္မ်ားတြင္ သစ္ေတာ၊ သစ္ပင္မ်ား ကိစၥလည္း ပါသည္။ ျမစ္ေခ်ာင္း၊ အင္းအုိင္၊ ေရတိမ္ေဒသ၊ ပင္လယ္ပုိင္း ကိစၥမ်ားလည္း ပါသည္။ လယ္ယာစုိက္ပ်ဳိးေရး၊ သတၱဳတူးေဖာ္ေရး၊ ေရႊႏွင့္ေက်ာက္မ်က္ ေရာင္း၀ယ္ေရး စြမ္းအင္၊ ေရနံကိစၥမ်ားလည္း ပါသည္။ တူးေဖာ္ေရး သယ္ေဆာင္ေရးႏွင့္ ကူးသန္းေရာင္း၀ယ္ေရး ကိစၥမ်ားလည္း ပါသည္။ သားငွက္တိရစၦာန္မ်ား ကိစၥလည္း ပါသည္။ ေျမထု၊ ေလထု၊ ေရထုမညစ္ညမ္း၊ မပ်က္စီးေရးလည္း ပါသည္။ ထုိ႔အျပင္ စည္းကမ္းသတ္မွတ္မႈ၊ ပညာေပးမႈ၊ ကာကြယ္မႈ၊ အေရးယူမႈ၊ အျပစ္ေပးမႈမ်ားကို ေဆာင္ရြက္ရမည္ျဖစ္ရာ ျပည္ထဲေရးႏွင့္ တရားေရးတို႔သည္လည္း အဓိကက်ေသာ ေနရာမွ ပါရွိေနသည္။ ျဖစ္ေပၚလာေသာ မတူညီသည့္ အျဖစ္အပ်က္ လုပ္ေဆာင္ဖြယ္ရာမ်ား အေလ်ာက္ မတူကြဲျပားေသာ ၀န္ႀကီးဌာနေပါင္းစုံႏွင့္ ပတ္သက္၍ ဆက္စပ္ေဆာင္ရြက္ရမည္ ျဖစ္သည္။ သို႔ျဖစ္ရာ တာ၀န္ႀကီးမား၍ ေဆာင္ရြက္ရမည့္ လုပ္ငန္းနယ္ပယ္ က်ယ္၀န္းလွေသာ ပတ္၀န္းက်င္ ထိန္းသိမ္းေရး ကိစၥကို ၀န္ႀကီးဌာန အဆင့္ျဖင့္သာ ေဆာင္ရြက္ေနမည္ ဆုိပါက ထိထိေရာက္ေရာက္ ေဆာင္ရြက္ႏုိင္မည္ မဟုတ္ပါ။

သဘာ၀ ပတ္၀န္းက်င္ ထိန္းသိမ္းေရး ကိစၥကို ထိေရာက္စြာ ေဆာင္ရြက္ႏုိင္ရန္မွာ ႏုိင္ငံေတာ္ အေနျဖင့္ ၀န္ႀကီးဌာနထက္ျမင့္ေသာ အမ်ဳိးသားေကာ္မရွင္၊ အမ်ဳိးသားေကာင္စီ၊ အမ်ဳိးသားေကာ္မတီ အဆင့္မ်ဳိးျဖင့္ လုပ္ေဆာင္မွသာ ထိေရာက္ေအာင္ျမင္စြာ ေဆာင္ရြက္ႏုိင္မည္ဟု ယုံၾကည္မိပါသည္။
ႏုိင္ငံေတာ္အဆင့္ အမ်ဳိးသားအဆင့္၊ တုိင္းေဒသႀကီး သို႔မဟုတ္ ျပည္နယ္ေဒသႀကီး၊ ခ႐ုိင္၊ ၿမိဳ႕နယ္၊ ရပ္ေက်းအဆင့္အထိ အဆင့္ဆင့္ ဖြဲ႕စည္းေဆာင္ရြက္ သင့္ပါသည္။ ထိုအဖြဲ႕အစည္းတြင္ သက္ဆုိင္ရာ အဆင့္အလုိက္ လုပ္ပုိင္ခြင့္၊ အခြင့္အာဏာႏွင့္ ဆုံးျဖတ္ပုိင္ခြင့္ရွိေသာ လိုအပ္သည့္ ဌာနေပါင္းစုံမွ ပုဂၢိဳလ္မ်ား ျပင္ပပညာရွင္မ်ားတို႔ႏွင့္ ဖြဲ႕စည္းကာ ႏုိင္ငံ့အက်ဳိးကို ေရွ႕တန္းတင္ ေဆာင္ရြက္သင့္ပါၿပီဟု ေရးသားအပ္ေပသည္။

Written by စိန္မ်ိဳးျမင့္