"ရွင္​သန္​မႈ သံသရာ "

✨✨✨✨✨

#သန္းျမင့္ေအာင္

ဘုရားစင္​​ေရွ႕မွာ ထိုင္​၊ ပိတ္​ျဖဴစင္​ၾကယ္​ ဝတ္​ၿပီး ​ေၾကးစည္​ တ​ေနာင္​​ေနာင္​ ထု​ေနတိုင္​းလည္​း အကုသိုလ္​ ကင္​းတာ မဟုတ္​ဘူး။ ​ေပးကမ္​းျခင္​းသည္​ ​ေအာင္​ႏိုင္​ရာ၏ ဆိုတာ ​ေနရာတကာ အတြက္​လား ...။ စိတ္​ထားတတ္​ရင္​ ျမတ္​တယ္​ ဆို​ေပမယ္​့ ကိုယ္​ကျမတ္​ၿပီး သူတို႔က ႐ႈံးသြား​ေတာ့​ေရာ ​ေကာင္​းႏိုင္​ပါဦးမလား ...။

* * *

အဲဒီ က​ေလး​ေတြရဲ႕ အနာဂတ္​ကို ​ေတြးလိုက္​ရင္​ ကြၽန္​​ေတာ္​ တကယ္​ ရင္​​ေလးတယ္​။

မ​ေန႔က ၿမိဳ႕ထဲ လမ္​း​ေဘး ပလက္​​ေဖာင္​းမွာ လက္​ဖက္​ရည္​ ထိုင္​​ေသာက္​​ေနတုန္​း ျဗဳန္​းဆို ကြၽန္​​ေတာ္​့​ ေခြး​ေျခပု​ကေလး​ ေရွ႕မွာ က​ေလးတစ္​​ေယာက္​ ​ေဆာင္​့​ေၾကာင္​့ထိုင္​ၿပီး"ဘဘႀကီးရယ္​ ကြၽန္​​ေတာ္​ ဗိုက္​ဆာလြန္​းလို႔ ပိုက္​ဆံ​ေလး တစ္​​က်ပ္​​ေလာက္​​ ေပးခဲ့ပါ" ဆိုၿပီး ​ေျခဖမိုးကို နဖူးနဲ႔ထိၿပီး ကန္ေတာ့​ေနတာ မၿပီး​ေတာ့ဘူး။ အ​ေနရ အထိုင္​ရ ခက္​လိုက္​တာဗ်ာ။ တစ္​ေန႔တုန္​းကလည္​း အဲဒါမ်ိဳး ခံရၿပီးၿပီ။ တာ​ေမြဗလီ ကားဂိတ္​က ဘတ္​စ္​ကား​ ေပၚမွာ၊ ကား​ေရွ႕ဆံုး ဒ႐ိုင္​ဘာ​ေနာက္​က​ ေနရာမွာ မတ္​တပ္​ရပ္​​ေနတုန္​း ​ေျခနင္​းခံုနားက​ ေနၿပီး ​ေျခ​ေထာက္​ကိုဖ က္​ဖက္​ၿပီး တကယ္​မဟုတ္​တဲ့ ငိုသံႀကီးနဲ႔ တစ္​လံုးခ်င္​း တစ္​လံုးခ်င္​း ႐ႈိက္​႐ႈိက္​ၿပီး ပိုက္​ဆံ​ေတာင္​းတဲ့ အျဖစ္​၊ ​ေျခ​ေထာက္​ကို ျပန္​႐ုတ္​လို႔လည္​း မရ။ ​ေျခနဲ႔ ကန္​ထုတ္​ ပစ္​ရမွာလည္​း မ​ေကာင္​း၊ အ​ေတာ္​ အ​ေနရက်ပ္​တဲ့ ကိစၥ။

ပထမ​ေတာ့ မရွိဘူးကြာလို႔​ ေျပာလိုက္​မလို႔ပဲ။ ႏႈတ္​က ထြက္​​ေတာ့မယ္​့ ဆဲဆဲမွာ ​ေခါင္​းငံု႔ကန္​​ေတာ့ လိုက္​ခိုက္​မွာ သူ႔​ေနာက္​​ေစ့ လံုးလံုးက​ေလးရယ္​၊ အဲဒီ​ေနာက္​​ေစ့​ေပၚက ယွဥ္​​ေနတဲ့ ​ေဗြႏွစ္​လံုးရယ္​ကို ျမင္​လိုက္​ရ​ေတာ့ လက္​က အိတ္​ကို အလိုလို ႏိႈက္​မိသြားတယ္​။ အိမ္​က ကြၽန္​​ေတာ္​့သား အငယ္​​ေကာင္​မွာလည္​း အဲဒီလို ​ေနာက္​​ေစ့ လံုးလံုး​ေလးနဲ႔ ​ေဗြႏွစ္​လံုး ရွိ​ေနတယ္​။ ကြၽန္​​ေတာ္​့ လက္​ဖဝါးႏွစ္​ဖက္​နဲ႔ ပြတ္​ပြတ္​ၿပီး ကစား​ေနက်​ ေနရာ​ေပါ့။ ၿပီး​ေတာ့ အရြယ္​​ေလးကလည္​း ကြၽန္​​ေတာ္​့သားနဲ႔ မတိမ္​းမယိမ္​း။ ကြၽန္​​ေတာ္​့ဆီက ပိုက္​ဆံ ရသြားၿပီး​ေတာ့ ဒီ့ျပင္​ဝိုင္​း​ေတြ ကူးၿပီး ​ေစာ​ေစာကလိုပဲ ကန္​​ေတာ့ၿပီး လိုက္​​ေတာင္​း​ေနတာကို ကြၽန္​​ေတာ္​ လိုက္​ၾကည္​့​ေနမိၿပီး စိတ္​ထဲ တစ္​မ်ိဳး ျဖစ္​လာတာနဲ႔ သံုးဆယ္​့ငါးလမ္​း ဘက္​ကို ထထြက္​ခဲ့တယ္​။

သံုးဆယ္​့ငါးလမ္​းထဲ​ ေရာက္​​ေတာ့ ဆိုင္​ခန္​းတစ္​ခု​ ေရွ႕မွာ လူ​ေတြအံုၿပီး စီစီညံညံ အသံၾကားလို႔ ရပ္​ၾကည္​့လိုက္​​ေတာ့ အသက္​ႏွစ္​ဆယ္​ မျပည္​့တတ္​​ေသးတဲ့ က​ေလးတစ္​​ေယာက္​ကို လူ​ေလးငါး​ေယာက္​ ဝိုင္​းၿပီး ထိုးႀကိတ္​​ေနတာ ​ေတြ႕ရတယ္​။ ကြၽန္​​ေတာ္​လည္​း မ​ေနႏိုင္​ မထိုင္​ႏိုင္​ လူအုပ္​ၾကားထဲ ဝင္​ၿပီး စနည္​းနာ ၾကည္​့​ေတာ့ အလစ္​သုတ္​တာကိုး။ ခိုးထုပ္​ခိုးထည္​နဲ႔ မိတာဆိုပဲ။ ဒီ​ေတာ့ ဘယ္​လြယ္​လိမ္​့မလဲ။ ​ေဆာ္​ၿပီ​ေပါ့။ တစ္​​ေယာက္​တစ္​ခ်က္​ စိမ္​​ေျပန​ေျပ​ ေမးလိုက္​ ႐ိုက္​လိုက္​နဲ႔ ၾကာ​ေတာ့​ ေကာင္​​ေလးဟာ မ်က္​ႏွာကို လက္ဖ​ဝါး ႏွစ္​ဖက္​နဲ႔ အုပ္​ၿပီး ဘယ္​ယိမ္​း ညာယိမ္​းနဲ႔ အလူူးအလဲ​ ေရွာင္​တိမ္​း​ေနတာ ျမင္​​ေတာ့ ကြၽန္​​ေတာ္​ စိတ္​မခ်မ္​းသာ​ေတာ့ဘူး။ ဒီပံုအတိုင္​းဆို တစ္​​ေယာက္​​ေယာက္​မွ ဝင္​မကယ္​ရင္​ ဒီက​ေလး အ​ေျခအ​ေနဟာ ​ေတြးဝံ့စရာ​ေတာင္​ မရွိ​ေတာ့ဘူး။

ကြၽန္​​ေတာ္​ ​ေရွ႕ကို ​ေျခတစ္​လွမ္​း တိုးၿပီး"​ေဟ့​ ... ေဟ့ ...  ​ေတာ္​ၾက​ေတာ့ ..."

႐ုတ္​တရက္​ ထြက္​လာတဲ့ ကြၽန္​​ေတာ္​့ အသံ​ေၾကာင္​့ လူ​ေတြအားလံုးရဲ႕ အာရံုဟာ ကၽြန္​​ေတာ္​့ဆီ​ ေရာက္​လာတယ္​။

"ခင္​ဗ်ားတို႔ ဒီလိုလုပ္​ၾကလို႔ ဘယ္​ျဖစ္​မလဲ။ သူ တစ္​ခုခု ျဖစ္သြားရင္​ ခင္​ဗ်ားတို႔ ျပႆနာ တက္​မွာ​ေပါ့။ သူ႔မွာ အျပစ္​ရွိရင္​ သက္​ဆိုင္​ရာ ပို႔လိုက္​​ေပါ့ဗ်ာ။ ဒီ​ေလာက္​ႀကီး​ေတာ့ မလုပ္​ၾကပါနဲ႔ ..."

လူ​ေတြအားလံုး ၿငိမ္​သက္​​ေတြ​ေဝ သြားၾကတယ္​။ အဲဒီအခိုက္​မွာ ​ေစာ​ေစာက အလစ္​သမား​ေလးက သူ႔မ်က္​ႏွာ​ေပၚက လက္​ဖဝါး​ေတြကို ဖယ္​ၿပီး ဖူ​း​ေယာင္​စ ျပဳ​ေနတဲ့ မ်က္​ခံုး​ေအာက္​က မ်က္​လံုး​ေတြနဲ႔ ကြၽန္​​ေတာ္​့ မ်က္​ႏွာကို စူးစူးဝါးဝါး ၾကည္​့ၿပီး ရန္​ဘက္​ တစ္​​ေယာက္​လို ဆက္​ဆံလိုက္​တဲ့ အျပဳအမူဟာ ကြၽန္​​ေတာ္​့ ပါးစပ္​ကို အ​ေဟာင္​းသား ျဖစ္​သြား​ေစတယ္​။

"ခင္​ဗ်ားနဲ႔ ဘာဆိုင္​လို႔ ဝင္​​ေျပာတာလဲဗ်။ ခင္​ဗ်ား​ ေျပာစရာ မလိုပါဘူး။ အစ္​ကိုတို႔ရာ ... ဒီလူႀကီး​ ေျပာသလို မလုပ္​လိုက္​ပါနဲ႔​ေနာ္​။ ဒီမွာတင္​ အစ္​ကိုတို႔ ႀကိဳက္​သလို လုပ္​ပါ။ သတ္​ပစ္​ခ်င္​လည္​း သတ္​ပစ္​ၾကပါဗ်။ ကြၽန္​​ေတာ္​ ရွိခိုးပါတယ္​။ ဘယ္​မွ မပို႔ပါနဲ႔။ မရွိလြန္​းလို႔ ခိုးရတာပါ ..."

​ေျပာ​ေျပာဆိုဆို ထိုင္​ကန္​​ေတာ့​ ေန​ေတာ့ ​ေဘးက တစ္​​ေယာက္​က ကန္​ထည္​့လိုက္​ ပါ​ေလ​ေရာ။

"မရွိရင္​​ ေျဗာင္​ဖြင္​့​ေတာင္​းပါလားကြ။ ခိုးရသလား ..."

ကြၽန္​​ေတာ္​ စိတ္​ပ်က္​ပ်က္​နဲ႔ လွည္​့ထြက္​လာခဲ့တယ္​။ မရွိလြန္​းလို႔ ခိုးရတာပါတဲ့။ တစ္​​ေယာက္​က မရွိရင္​​ ေျဗာင္​ဖြင္​့​ေတာင္​း ပါလားတဲ့။ ​ေျဗာင္​ဖြင္​့​ေတာင္​း​ေတာ့​ေရာ ​ေပးမွာမို႔လား။ ဒီ​ေနရာမွာပဲ ႀကိဳက္​သလို လုပ္​ပါ။ သတ္​ပစ္​ခ်င္​လည္​း သတ္​ပစ္​ၾကပါတဲ့။ မ​ေသရင္​​ေတာ့​ ေနာက္​တစ္​​ေန႔ ထြက္​ခိုးဦးမယ္​​ေပါ့။ အမွန္​မွာ ဒီလို မျဖစ္​သင္​့ဘူး။ အ​ေနအထားအားလံုး လြဲ​ေခ်ာ္​​ေနတယ္​။

"ဒီမွာ ... ဒီမွာ ...  ညီ​ေလး ..."

​ေရႊဂုန္​႐ုံ ေအာက္​က​ေန ကုန္​တိုက္​ဘက္​ကို ကူးဖို႔ ျပင္​​ေနတုန္​း လူခ်င္​းကပ္​ၿပီး ​ေခၚလိုက္​သံ​ေၾကာင္​့ ကြၽန္​​ေတာ္​့​ေျခလွမ္​း တံု႔ဆိုင္​းသြားတယ္​။

"သီတာဆိပ္​ကို ဘယ္​​ေလာက္​​ ေလွ်ာက္​ရဦးမလဲ။ အ​ေဝးႀကီး က်န္​​ေသးလား ..."

အကြက္​ မ​ေပၚတဲ့ ပုဆိုးနဲ႔ တိုက္ပံု​ ခပ္​ညစ္​ညစ္​ ဝတ္​ထားတဲ့ လူတစ္​​ေယာက္​။

"​ေဝးတာ​ေပါ့။ ​အ​ေရွ႕က ကားဂိတ္​က​ေန ဆယ္​့ႏွစ္​ကားကို စီးသြားရင္​ တန္​း​ေရာက္​တယ္​။ လမ္​း​ေလွ်ာက္​​ ေနလို႔က​ေတာ့ ​ေတာ္​​ေတာ္​နဲ႔ ေရာက္​မွာ မဟုတ္​ဘူး ..."

အဲဒီလူကို လမ္​းၫႊန္​ ကုန္​တိုက္​ဘက္​ ကူးၿပီး ပလက္​​ေဖာင္​း​ေပၚက ဆိုင္​က​ေလး​ေရွ႕မွာ ဗလာစာအုပ္​​ ဝယ္​​ေနတုန္​း ​ေစာ​ေစာကလူ အနားကပ္​လာၿပီး ကြၽန္​​ေတာ္​့လက္​​ေမာင္​းကို ဖ်တ္​ခနဲ ဆုပ္​ကိုင္​ကာ ... "ဒီမွာညီ​ေလး ... အစ္​ကို အဲဒီကိုသြားဖို႔ ကားခ မရွိလို႔ တစ္​က်ပ္​​ေလာက္​ ကူညီခဲ့စမ္​းပါ။ အစ္​ကို သူ​ေတာင္​းစား မဟုတ္​ပါဘူး ညီ​ေလးရာ ..."

ကြၽန္​​ေတာ္​​ ေရွာ​ေရွာရွဴရွဴပဲ ​ေငြတစ္​က်ပ္​ ထုတ္​​ေပးလိုက္​တယ္​။

* * *

"ဟယ္​​ေတာ့ ... အ​ေဖလည္​း ဗလာစာအုပ္​​ေတြ ဝယ္​ခဲ့တယ္​။ သမီး​ေတာင္​ ဝယ္​ၿပီးသြားၿပီ အ​ေဖရဲ႕။ မနက္​ျဖန္​လျပည္​့​ေန႔ အတြက္​ အ​ေမ သစ္​သီး ဝယ္​ခိုင္​းလို႔ တစ္​ခါတည္​း ဝင္​ဝယ္​လာခဲ့တာ ..."
"ပို​ေတာ့လည္​း သိမ္​းထားလိုက္​​ေပါ့ သမီးရာ။ ​ေနာင္​ သံုးရတာ​ေပါ့ ..."
"အ​ေဖ့ကို​ ေျပာျပရဦးမယ္​။ ပုစြန္​​ေတာင္​​ ေဈးေရွ႕ သစ္​သီး​ေတြ​ ေရာင္​းတဲ့ ဆိုင္​မွာ​ေပါ့။ သမီး သရက္​သီး ဝယ္​​ေနတုန္​းမွာ ဘႀကီး တစ္​​ေယာက္​က ... သမီး​ေလးရယ္​ မနက္​ျဖန္​ လျပည္​့​ေန႔ သစ္​သီးဆြမ္​း​ေလး ကပ္​ခ်င္​လို႔ ​ေငြမျပည္​့လို႔ ႏွစ္​က်ပ္​​ေလာက္​ လွဴပါဆိုၿပီး အလွဴခံ​ေတာ့ သမီး လွဴလိုက္​တာ​ေပါ့။ ဆု​ေတြ​ေပးၿပီး အဲဒီဘႀကီး ထြက္​သြား​ေတာ့မွ ​ေဈးသည္က ဘာလို႔ ေပးလိုက္ရတာတံုး။ အဲဒါ အရက္​​ေသာက္​ဖို႔​ ေတာင္​းတာ။ ဟိုမွာ ၾကည္​့ပါလား ဆိုၿပီး​ ေမး​ေငါ့ျပ​ေတာ့ ... ဟုတ္​တာ​ေပါ့ အ​ေဖရာ၊ ဟိုဘက္​ကားလမ္​း ကူးၿပီး သုတ္​သုတ္ သုတ္​သုတ္​နဲ႔ အရက္​ဆိုင္​ထဲ ဝင္​သြားတာ။ အံ့ပါရဲ႕ အ​ေဖရာ။ လိ္​မ္စရာ ရွားလို႔၊ လူကျဖင္​့ ဆံပင္​ျဖဴ​ေနၿပီ ..."
"​ေတာ္​ပါ သမီးရာ​။ ေျပာမ​ေနပါနဲ႔။ သူ႔အကုသိုလ္​နဲ႔သူ သြားပါလိမ္​့မယ္​"

​ေျပာမယ္​့သာ ​ေျပာရတယ္​။ ကြၽန္​​ေတာ္​လည္​း အျပန္​ကား​ေပၚမွာ တႏံု႔ႏံု႔ ျဖစ္​လာခဲ့တယ္​။ မွတ္​တိုင္​မွာ ကားမထြက္​ခင္​ လမ္းေဘး ပလက္​​ေဖာင္​း​ ေပၚက မွတ္​မိ​ေနတဲ့ အသံတစ္​သံ​ေၾကာင္​့ ​ေခါင္​းျပဴၾကည္​့မိ​ေတာ့ ကုန္​တိုက္​​ေပါက္​မွာ ကြၽန္​​ေတာ္​ တစ္​က်ပ္​​ ေပးခဲ့တဲ့လူ။ အမ်ိဳးသမီးႀကီး တစ္​​ေယာက္​ကို ... "အစ္​မ သီတာဆိပ္​ကို ​ေရာက္​ဖို႔ အ​ေတာ္​​ ေဝး​ေသးလား ဟင္​" တဲ့။

"စကားစပ္​လို႔ သတိရ​ေသးတယ္​ အ​ေဖရာ။ တစ္​​ေန႔က ​ေဒၚ​ေလးနဲ႔ သမီး ႐ုပ္​ရွင္​ သြားၾကည့္ ၾကပါ​ေရာလား။ ႐ုပ္​ရွင္​႐ုံက ထြက္​လာ​ေတာ့ ဆူးေလလမ္း ဘက္မွာ မိန္​းမ တစ္​​ေယာက္​ရယ္​​ ​ေက်ာင္​းဝတ္​စံုံ​ေဟာင္​း​ေလး ဝတ္​ထားတဲ့ က​ေလး တစ္​​ေယာက္​ကို လက္​ဆြဲလို႔။ သမီးတို႔ကို ဝမ္​းသာအားရနဲ႔ ... ဟယ္​ ဘယ္​က လာၾကတာလဲလို႔ ရင္းရင္းႏွီးႏွီး ႏႈတ္​ဆက္​တယ္​။ ​ေဒၚ​ေလးက ​ေၾကာင္​​ေတာင္​​ေတာင္​နဲ႔ ဟိုဘက္​ လွည္​့သြား​ေတာ့ သမီးက မမွတ္​မိ​ေပမယ္​့ အားနာပါးနာနဲ႔ ႐ုပ္​ရွင္​လာၾကည္​့ ၾကတာလို႔​ ျပန္​​ေျပာ လိုက္​ရတယ္​။ သမီး စိတ္​ထဲမွာ မမွတ္​မိတဲ့ သိ​ေဟာင္​း ကြၽမ္​း​ေဟာင္​း ထဲကပဲလို႔ ထင္​ပါတယ္​။ သူက ​ေယာင္​နန ျဖစ္​​ေနတဲ့သမီးကို ... အားလံုး​ ေန​ေကာင္​းၾကတယ္​ မဟုတ္​လား။ အ​ေတာ္​ပဲ ညီမ​ေလးရယ္​။ ဒီမွာ နင္​့တူ​ေလးဖို႔​ ေက်ာင္​းစာအုပ္​ လာဝယ္​တာ၊ ​ေငြနည္​းနည္​း လို​ေနတာနဲ႔ အသိ ရွာ​ေနတာ။ အစ္​မကို နည္​းနည္​း​ေလာက္​ ကူညီသြားစမ္​းပါ ညီမရယ္​တဲ့။ သမီးလည္​း ဘာလုပ္​ရမွန္​းမသိ ျဖစ္​​ေနတုန္​း ​ေဒၚ​ေလးက ... ပိုက္​ဆံအပို မပါဘူး။ ကဲ ... လာ ... လာ ... ဆိုၿပီး သမီးလက္​ကို ဆြဲထြက္​ခဲ့တယ္​။ ခပ္​လွမ္​းလွမ္​း အ​ေရာက္​မွာ အဲဒီမိန္​းမက ဒီလိုပဲ အ​ေၾကာင္​႐ိုက္​ၿပီး​ ေတာင္​း​ေနက်။ မၾကံဳဖူးရင္​ အားနာပါးနာနဲ႔​ ေပးမိတာခ်ည္​းပဲ၊ ငါ​ေတာင္​ ဟိုတစ္​​ေန႔က ခံလိုက္​ရၿပီးၿပီတဲ့။ ဒုကၡပဲ အ​ေဖရယ္​။ လူ​ေတြလည္​း ဘာ​ေတြ​ ေလွ်ာက္​လုပ္​​ေနၾကမွန္​း မသိဘူး။ သူတို႔ပဲ မ်က္​ႏွာ​ေျပာင္​တယ္​ ..."

တိုက္​တိုက္​ဆိုင္​ဆိုင္​ အဲဒီ​ေန႔ည​ေန အိမ္​အ​ေရာက္​မွာ သမီး ဆီး​ေျပာလိုက္​တဲ့ စကား​ေတြက တစ္​​ေနကုန္​ အ​ေတြ႕အၾကံဳ​ေတြကို ထပ္​ႏိႈးဆြသလို ျဖစ္​ၿပီး ကြၽန္​​ေတာ္​့စိတ္​​ေတြ ​ေထြကုန္​တယ္​။

"ၾကည္​့စမ္​း။ ​ေမ့​ေနလိုက္​တာ။ အ​ေဖ့သူငယ္​ခ်င္​း ကဗ်ာဆရာ လင္​မယားနဲ႔​ ေတြ႕တယ္​။ ဟိုကဗ်ာဆရာနဲ႔ ကဗ်ာဆရာမ​ေလ ... နာမည္​​ေတာင္​ ပါးစပ္​ဖ်ား​ေလးတင္​ ... ဟို ... စာအုပ္​လည္​း ခ်ဳပ္​တာ​ေရာ ..."
"ထားပါ​ေတာ့။ သိပါၿပီ။ ​ေျပာမွာသာ​ ေျပာစမ္​းပါ ..."
"အ​ေဖ မွာထားတဲ့ စာအုပ္​​ေတြ ရၿပီတဲ့။ မနက္​ျဖန္​ လာယူပါတဲ့။ မွာလိုက္​တယ္​ ..."

* * *

မ​ေန႔က ကိစၥ​ေတြကို ဒီက​ေန႔ ဆက္​​ေဆြး​ေႏြးဖို႔ အ​ေၾကာင္​းက ဖန္​လာျပန္​တယ္​။ အဲဒီ​ ေတာင္​းရမ္​းျခင္​း ကိစၥ အ​ေတြ႕အၾကံဳက ကဗ်ာဆရာနဲ႔ ဆရာမကို မီးသတ္​​ေရွ႕က လက္​ဖက္​သုပ္​ ဆိုင္မွာ ဧည္​့ဝတ္​ျပဳရာက စတာပဲလို႔ ​ေျပာရ​ေတာ့မွာပဲ။ ထြက္​လာ ၾကတုန္​းက​ေတာ့ လက္​ဖက္​ရည္​ဆိုင္​ ထိုင္​ၾကဖို႔​ ေခါင္​းစဥ္​နဲ႔ပဲ။ ​ေနာက္​မွ လက္​ဖက္​ရည္​ မႀကိဳက္​တဲ့ ကဗ်ာဆရာမကို အ​ေၾကာင္​းျပဳၿပီး အသုပ္​ဆိုင္​ဘက္​​ ေျခဦး လွည္​့ခဲ့ၾကတယ္​။ ဒီမွာတင္​ ဇာတ္​လမ္​းက စ​ေတာ့တာ ...။ လက္​ဖက္​သုပ္နဲ႔ ျမင္​းခြာရြက္​သုပ္​ ပန္​းကန္​​ေတြကို စားပြဲထိုး​ေလးက လာခ်ၿပီး လွည္​့ထြက္​သြား႐ုံ ရွိ​ေသးတယ္​။ ငါးႏွစ္​​ ေျခာက္​ႏွစ္​ အရြယ္​ က​ေလးမ​ေလး တစ္​​ေယာက္​ ကြၽတ္​ကြၽတ္​အိတ္​​ ေသး​ေသး​ေလးကို လက္​ႏွစ္​ဖက္​နဲ႔ ထိုးခံရင္း ... အသုပ္​​ေလး နည္​းနည္​း​ေလာက္​တဲ့။

သံုး​ေယာက္​စလံုး မၾကားခ်င္​ဟန္​​ ေဆာင္​ၿပီး​ ေရ​ေႏြး ငွဲ႔​ေသာက္​သူ​ ေသာက္​ စကား​ေျပာသူ​ ေျပာနဲ႔ မတုန္​မလႈပ္​​ ေနၾက​ေတာ့ က​ေလးမ​ေလးက ကဗ်ာဆရာမ အနား အတင္​းကပ္​ၿပီး ... အန္​တီ နည္​းနည္​း​ ေပးပါေနာ္​၊  ဗိုက္​ဆာလို႔ပါ အန္​တီရယ္​လို႔ ထပ္​ခါထပ္​ခါ​ ေျပာၿပီး​ ေပကပ္​​ေန​ေတာ့ သူမ အ​ေနရခက္​လာပံု ရတယ္။ ဘယ္​သူမွ မစားရ​ေသးတဲ့ အသုပ္​ကိုလည္​း မ​ေပးခ်င္​၊ မ​ေပးမခ်င္​း ​ေပကပ္​ေန​ေတာ့မယ္​့ က​ေလးကိုလည္​း ထြက္​သြား​ေစခ်င္​ပံုနဲ႔ ခဏ​ေန​ေတာ့ ပိုက္​ဆံတစ္​က်ပ္​ ထုတ္​​ေပးလိုက္​​ေတာ့မွ က​ေလးမ​ေလး တစ္​ဖက္​ဝိုင္​းကို ကူးသြား​ေတာ့တယ္​။ အဲဒါကိုျမင္​ၿပီး ကြၽန္ေတာ္​ မ​ေန႔က ျဖစ္​ပ်က္​ ၾကားနာ ခဲ့ရတဲ့ အ​ေၾကာင္​း​ေတြကို ျပန္​​ေျပာျဖစ္​သြားတာ။ အဲဒီမွာတင္​ ကိုယ္​့ထက္​ ပိုအ​ေတြ႕အၾကံဳ ရွိတဲ့​ ကဗ်ာဆရာက ..."မ​ေပးနဲ႔ဗ်။ အက်င္​့ပါတယ္​။ က်ဳပ္​က​ေတာ့ အဲဒီကိစၥကို လံုးဝ အားမ​ေပးဘူး။ အထူးသျဖင္​့ က​ေလးသူငယ္​​ေတြကို ပိုအားမ​ေပးဘူး။ မိဘ​ေတြ အ​ေခ်ာင္​စိတ္​ဓာတ္​​ ေမြးတိုင္​း ဒီက​ေလး​ေတြကို အညႊန္​႔ခ်ိဳး​ ေနၾကတာ။ ကြၽန္​​ေတာ္​တို႔ လူမ်ိဳး​ေတြကလည္​း သိပ္​ၿပီး ၾကင္​နာသနား တတ္​ၾက​ေတာ့ အ​ေခ်ာင္​သမား​ေတြ သိပ္​လုပ္​စားလို႔​ ေကာင္​းတာ​ေပါ့ဗ်ာ ..."
"ကြၽန္​​ေတာ္​က​ေတာ့ သားသမီးခ်င္း ကိုယ္​ခ်င္​းစာၿပီး ရင္​ထဲမွာ မ​ေကာင္​းဘူး။ မ​ေန႔ကဆို ဘယ္​လိုမွ တင္​းခံ​ေနလို႔ မရ​ေတာ့ဘူး။ ျမန္ျမန္​ ထြက္​သြားရင္​ ၿပီး​ေရာဆိုၿပီး ထုတ္​​ေပးလိုက္​မိတာ ..."
"သားသမီးခ်င္​း ကိုယ္​ခ်င္​းစာလို႔ကို ပိုၿပီး မေပးခ်င္​တာ​ေပါ့ဗ်။ ဒီက​ေလး​ေတြမွာ လုပ္​အားဆိုတာ နားလည္​ခြင္​့ မရွိ​ေတာ့ဘူး၊ လက္​ျဖန္​႔ရင္​ ပိုက္​ဆံရတာပဲ ဆိုတဲ့အသိ အ႐ိုးစြဲသြားမယ္​။ သူတို႔​ ေမြးလာတဲ့ သားသမီး​ေတြ က်ရင္​​ေရာ ဒီလို ခိုင္​းမစားဘူူးလို႔ ခင္​ဗ်ား​ ေျပာႏိုင္​မလား ..."

​ေျပာ​ေနတုန္​းမွာပဲ အသားမည္​းမည္​း၊ ​ေခ်းအထပ္​ထပ္​နဲ႔ က​ေလးတစ္​​ေယာက္​ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ထိုင္​​ေနတဲ့ ​ေခြး​ေခ်အပု​ေလး​ ေဘးမွာ ​ေဆာင္​့​ေၾကာင္​့ထိုင္​ၿပီး ခြက္​စုတ္​ တစ္​လံုး​နဲ႔ ခိုညည္​းသလို ညည္​းၿပီး​ ေတာင္​း​ေနလိုက္​တာ ​ေတာ္​​ေတာ္​နဲ႔ မထြက္​​ေတာ့ဘူး။ သူငယ္​ခ်င္​းက လက္​ခါျပၿပီး အၾကာႀကီး​ ေန​ေတာ့မွ ထြက္​သြားတယ္​။ ၿပီး​ေတာ့ ​... ေနာက္​တစ္​​ေယာက္​ ... ​ေနာက္​တစ္​​ေယာက္​ ...။

"​ေဟ့​ေကာင္​​ေတြ သြားစမ္​းကြာ ... သြားစမ္​း။ ဒီတစ္​ခါလာရင္​ ႐ိုက္​လႊတ္မယ္ ..." ဆို​ေတာ့မွ အားလံုး​ ေပ​ေစာင္​း​ေပ​ေစာင္​းနဲ႔ ထြက္​သြားၾကတယ္​။ အဲဒီကမွ ရွင္​မီးအက်ႌ လက္​ကိုင္​းျပတ္​နဲ႔ စပ္​ထဘီ အစုတ္​က​ေလး ဝတ္​ထားတဲ့ ခ်ာတိတ္​မက မၾကားတၾကား​ ေျပာသြားတယ္​။ မမိုက္​ပါဘူးဟာတဲ့။

"ကဲ ... အဲဒါပဲၾကည္​့​ေတာ့။ ဒီက​ေလး​ေတြဆီမွာ အ​ေခ်ာင္​စိတ္​ဓာတ္​​ေတြ ဘယ္​​ေလာက္​ အ႐ိုးစြဲ​ေနသလဲ ဆိုတာ ..."
"ဟုတ္​ပါရဲ႕ဗ်ာ။ ခင္​ဗ်ား​ ေျပာသလို အ​ေတာင္​းခံရတဲ့ လူ​ေတြအားလံုး ဘယ္​သူမွ အက်င္​့လုပ္​ၿပီး မ​ေပးၾကရင္​​ ေကာင္​းမယ္​..."
"ဒါ​ေပါ့ဗ်ာ။ ဒီလိုမ်ား ညီၾကရင္​ သူတို႔ ၾကာ​ေတာ့ စိတ္​ကုန္​သြားၾကၿပီး ဘယ္​သူမွ ​ေတာင္​းစားရ​ ေကာင္​းမွန္​း သိမွာ မဟုတ္​​ေတာ့ဘူး ..."
"​ေတာင္​းစားလို႔ မရလို႔ ခိုးဝွက္​ၿပီး သူခိုး​ေလး​ေတြ ခါးပိုက္​ႏိႈက္​ က​ေလး​ေတြ ျဖစ္​သြား​ေတာ့​ေရာ ရွင္​ ဘာတတ္​ႏိုင္​မွာလဲ ..."

ကဗ်ာဆရာမက ဝင္​​ေျပာလိုက္​​ေတာ့ ...

"ဒါက​ေတာ့ကြာ ..."
"ဒါက​ေတာ့ေတြ ဘာ​ေတြ လုပ္​မ​ေနနဲ႔။ ဒီကိစၥက ရွင္​လုပ္​လို႔ ရတဲ့ကိစၥ မဟုတ္​ဘူး။ ဒီ​ေတာ့ ဘာမွ သိပ္​ ႀကီးႀကီးက်ယ္​က်ယ္​​ေတြ စဥ္​းစားမ​ေနနဲ႔။ ကိုယ္​​ေပးခ်င္​ရင္​​ ေပး၊ မ​ေပးခ်င္​ရင္​​ ေန၊ ဒါပဲ​ေပါ့ ..."
"အ ... အာ ... အား .... အ"

႐ုတ္​တရက္​ အနီးကပ္​ၿပီး မပီမသ ပလံုးပ​ေထြး အသံ​ေၾကာင္​့ ​ေျပာလက္​စ စကား​ေတြ ရပ္​ၿပီး ​ေမာ့ၾကည္​့လိုက္​​ေတာ့ ငါး​ေသတၱာဘူးခြံ အစုတ္​တစ္​ခု ကိုင္​ၿပီး မားမားႀကီးရပ္​​ေနတဲ့ ျပည္​့ျပည္​့ၿဖိဳးၿဖိဳးနဲ႔ စုတ္​စုတ္​ျပတ္​ျပတ္​ လူတစ္​​ေယာက္​ ခြက္​ကိုထိုးခံရင္​း လက္​ဖက္​သုပ္​ ပန္​းကန္​ကို မ်က္​လံုး ျပဴးျပဴးၿပီး​ ေမး​ေငါ့ျပ​ေနပံုက ​ေၾကာက္​စရာပင္​​ ေကာင္​း​ေန​ေသး​ေတာ့သည္။ ႏႈတ္​ခမ္းေမြး မုတ္​ဆိတ္​​ေမြးမ်ားက ထိုးထိုး​ေထာင္​​ေထာင္​၊ နီက်င္​က်င္​ ဆံပင္​ရွည္​က ကုပ္​​ေပၚမွာ အလိပ္​လိပ္​။ ႏႈတ္​ခမ္​းထူထူ၊ သြားက်ဲက်ဲ၊ စြပ္​က်ယ္​ တိုနံ႔နံ႔၊ ​ေအာက္​က ဗိုက္​သား​ေတြကလည္​း စူထြက္​ၿပီး တင္​း​ေျပာင္​​ေနသည္​။

"အား ... အ အ"
"​ေဟ့​ေကာင္​ ... သြား .... သြား ...။ လုပ္​မ​ေနနဲ႔။ မင္​း​အ​ေၾကာင္​း မသိဘူး မွတ္​လို႔လား"

ခ်ာခနဲ လွည္​့ထြက္​သြားတဲ့ လူရဲ႕​ ေနာက္​​ေက်ာကို ၾကည္​့ၿပီး ကြၽန္​​ေတာ္​့ သူငယ္ခ်င္​းကို​ ေမးလိုက္​တယ္​။

"​ေနပါဦး။ အဲဒီလူက တကယ္​ အ​ေနတာ မဟုတ္​ဘူးလား ..."
"ဘယ္​က ဟုတ္​ရမွာလဲကြ။ တ​ေလာက ငါတို႔ အလုပ္​တိုက္​ရဲ႕ ​ေနာက္​​ေဖး လမ္​းၾကားထဲ အ​ေပါ့ဝင္​သြားတုန္​း​ ေဂၚလီပစ္​​ေနတဲ့ က​ေလး​ေတြက တကယ္​့အအႀကီး မွတ္​လို႔ သူ​ေျပာသလို အအ အိအိနဲ႔ လိုက္​စလို႔ ငါနဲ႔ ကိုင္​တုပ္​လိုက္​တာ ပီပီသသႀကီးကြာ။ ၿပီး​ေတာ့​ ေနာက္​က​ေန လိုက္​႐ိုက္​လို႔ က​ေလး​ေတြ ထြက္​​ေျပး လိုက္​ၾကတာ ..."
"ဟုတ္​လား ..."
"တကယ္​လည္​း ဒုကၡိတ မဟုတ္​ဘဲနဲ႔ ဒုကၡိတ​ေယာင္​​ ေဆာင္​ၿပီး ​ေတာင္​းရမ္​း​ ေနၾကတာ​ေလကြာ။ အရင္​တစ္ခါ သူ႔မ်က္​စိ ခုိက္မိတုန္းက ​ငါတို႔ႏွစ္​​ေယာက္​ ဖဆပလ မ်က္စိ​နားႏွာ​ေခါင္​း​ ေဆး႐ုံမွာ သြားျပၾကတုန္​းကလည္​း ဒီလိုပဲ။ မိန္​းမတစ္​​ေယာက္​​ ေဆး႐ုံဝမွာ လက္​ကို ပတ္​တီးစည္​းၿပီး လည္​ပင္​းမွာ သိုင္​းလို႔။ မနက္​ကမွ​ ေဆး႐ုံက ဆင္​းတာပါ။ အိမ္​ျပန္​စရာ လမ္​းစရိတ္​ မရွိလို႔ ကူညီပါဆိုၿပီး ရပ္​​ေတာင္​း​ေနတာ ​ေတြ႕ခဲ့တယ္​​။ ေနာက္​တစ္​ပတ္​ ထပ္​ခ်ိန္းလို႔ သြား​ျပ​ေတာ့လည္​း အဲဒီပံုစံနဲ႔ အဲဒီအသံုးအႏႈန္​း အတိုင္​းပဲ ရွိ​ေသးတယ္​။ မသိတဲ့ လူ​ေတြက​ေတာ့ ​ေပးၾကတာ​ေပါ့ကြာ။ မ်က္​စိ​ေဆး႐ုံနဲ႔ လက္​က ပတ္​တီးက ဘာဆိုင္​လို႔လဲကြ။ အဲဒါနဲ႔ မင္​းတို႔ မိသားစု​ေတြ လန္​႔လန္​႔​ေနတဲ့ စုန္​းလိုလို က​ေဝလိုလို မိန္းမအေၾကာင္း​ ေျပာလိုက္စမ္းပါဦး ​​"

ကဗ်ာဆရာက သူ႔အမ်ိဳးသမီးကို တစ္လွည္​့ စကားဦး​ ေျပာင္​း​ေပး​ေတာ့ ကြၽန္​​ေတာ္​ကပါ ... "လုပ္​စမ္​းပါဦးဗ်။ ခင္​​ဗ်ားတို႔က တယ္​စံုပါလား" ဆို​ေတာ့ ... ကဗ်ာဆရာမက ...

"အဲဒီမိန္​းမက တကယ္​​ ေၾကာက္​စရာ​ ေကာင္​းတာ။ အ႐ုပ္​လည္​း မဆိုးဘဲနဲ႔၊ သူ႔မ်က္​လံုး​ေတြနဲ႔ ခပ္​တင္​းတင္​း​ ေစ့ထားတဲ့ ႏႈတ္​ခမ္​း​ေတြက လူကို ဖမ္​းစားတာရွင္​့။ လူပံုက​ေတာ့ ျဖဴျဖဴ​ေသး​ေသးပဲ။ ဆံပင္​တခ်ိဳ႕က ပုခံုး​ေပၚမွာ ကပိုက႐ို က်လို႔။ သူက ညရွစ္​နာရီ ကိုးနာရီ ဝန္​းက်င္​​ေလာက္​မွ ​ေရာက္​​ေရာက္​ လာတတ္​တယ္​။ က​ေလး တစ္​​ေယာက္​ကို ခ်ီၿပီး အိမ္​​ေရွ႕မွာ ဘြားခနဲ​ ေပၚလာၿပီး ... ပိုက္​ဆံတစ္​က်ပ္​​ ေပးစမ္​းပါလို႔ တစ္​လံုးခ်င္​း​ ေျပာၿပီး စူးစိုက္​ ၾကည္​့လိုက္​တဲ့​ ေနရာမွာ သူ႔႐ုပ္​နဲ႔ သူ႔မ်က္​လံုးတင္​ မကဘူး။ မာထန္​ၿပီး ထြက္​လာတဲ့ သူ႔အသံကပါ​ ေၾကာက္​စရာ​ ေကာင္​း​ေနတယ္​။ သြားပါဦး​ေတာ့ လို႔မ်ား ​ေျပာလိုက္​ရင္​ ခ်က္​ခ်င္​း ထြက္​မသြား​ေသးဘဲ ႏႈတ္​ခမ္​းကို တင္​းတင္​း​ေစ့ၿပီး အၾကာႀကီး စိုက္​ၾကည္​့​ေနၿပီးမွ ... သြားပါဦး ... ဟုတ္​လား ... ဟင္​း ...ဟင္​း ... ရတယ္​ ... ရတယ္​လို႔​ ေျပာသြားပံုက ငါ့အ​ေၾကာင္​း သိ​ေသးတာ​ေပါ့လို႔ ၾကံဳးဝါး သြားသလိုပဲ။ ၾကက္​သီးကို ဖိန္​းခနဲ ထသြားတယ္​"
"ဟာ ...ဗ်ာ ..."
"အဲဒါ ... စိတ္​ဓာတ္​ စစ္​ဆင္​​ေရးကြ"
"​ေမြးကင္​းစ က​ေလး​ေလးကို ရင္​ခြင္​ထဲမွာ ပိုက္​ၿပီး နႏြင္​း​ေတြ ဝါထိန္​​ေနတဲ့ မီး​ေနသည္​​ ေပါက္​စ​ေတြ ၾကည္​့ဦးမလား။ အမွန္​​ေတာ့ က​ေလးအ​ေမဆီက ​ေန႔တြက္​နဲ႔ ငွါးၿပီး နႏြင္​းလိမ္​းၿပီး ... က​ေလးအ​ေဖ ​ေထာင္​က်​ေနလို႔ပါ။ က​ေလး​ ေန႔​ေစ့ လ​ေစ့နဲ႔​ ေသသြားလို႔ပါ။ ​ေသြးႏုႏုနဲ႔ မလုပ္​ႏိုင္​ မကိုင္​ႏိုင္​လို႔ လွဴပါတန္​းပါနဲ႔ စီးပြားရွာ​ ေနၾကသူ​ေတြ​ေပါ့။ တို႔တစ္​​ေတြမွာ​ေတာ့ က​ေလးတစ္​​ေယာက္​​ ေမြးၿပီဆို အလုပ္​ပ်က္​ အကိုင္​ပ်က္​နဲ႔ ျပဳစု​ေစာင္​့​ေရွာက္​ လိုက္​ရတာ။ သူတို႔မ်ားက်​ေတာ့ ဟန္​ကိုက်လို႔။ အရင္​းအႏွီးမ်ား​ေတာင္​ ရလိုက္​သလိုပဲ။ ျဖစ္​​ေလရာ ဘဝမွာ သူတို႔ဗိုက္​ထဲ​ေတာ့ လူမျဖစ္​ပါရ​ေစနဲ႔ကြာ ..."
"အဲဒီထက္​ပိုၿပီး ရင္​နာစရာ​ ေကာင္​းတာက ႏွစ္​ႏွစ္​သံုးႏွစ္​ အရြယ္​က​ေလး​ေတြကို ကိုယ္​တံုးလံုးခြၽတ္​ ဘာမီတြန္​​ေတြ တိုက္​ၿပီး​ ေနပူက်ဲက်ဲထဲမွာ ​ေရွ႕မွာ ခြက္​တစ္​လံုး ခ်ၿပီး သိပ္​ထားၾကတာ ရွိ​ေသးတယ္​။ လူ​ေတြက သနားၿပီး ပိုက္​ဆံ ထည္​့သြားၾက။ ည​ေနက် သူတို႔မိဘ​ေတြက လာသိမ္​းသြားနဲ႔၊ ဒီက​ေလး​ေတြ ဘဝက တကယ္​ ရင္​နာစရာ​ ေကာင္​းတယ္​။ တကယ္​တမ္​း က​ေလး​ေတြကို သနားရင္​ မထည္​့သင္​့ဘူးကြ။ ပိုက္​ဆံရမွန္​း သိ​ေနရင္​ ဒီက​ေလး​ေတြဟာ ဒီဝဋ္​ဒုကၡက ဘယ္​​ေတာ့မွ မကြၽတ္​​ေတာ့ဘူး။ ဘယ္​သူကမွ တစ္​ျပားမွ မထည္​့ရင္​ ၾကာရင္​ အလိုလို သူတို႔အလုပ္​ ျပဳတ္​သြားၾကလိမ္​့မယ္​ ..."

စိတ္​ပါလက္​ပါနဲ႔​ ေဒါသတႀကီး​ ေျပာ​ေနတဲ့ သူငယ္​ခ်င္​းကို ၾကည့္ၿပီး ကြၽန္ေတာ္​ ပါးစပ္​အ​ေဟာင္​းသား ျဖစ္​​ေနတယ္​။

"အမွန္ေတာ့ အဲဒီမိဘ​ေတြ စိတ္​ဓာတ္​​ ေအာက္​တန္​းက်တိုင္​း သူတို႔ရဲ႕ အက်င္​့ေတြဟာ သူတို႔ မ်ိဳးဆက္​​ေတြကို တျဖည္​းျဖည္​း ကူးစက္​ ကုန္​ၾကတာပဲ။ ၾကာရင္​ အဲဒီ လူ႔အဖြဲ႔အစည္​းဟာ တျဖည္​းျဖည္​း က်ယ္​ျပန္​႔လာမွာ စိုးရတယ္​။ အဲဒီလူ​ေတြရဲ႕ လူမႈဘဝ အဆင္​့အတန္​းနဲ႔ စိတ္​ဓာတ္​ ျမင္​့မား​ေရးကို တစ္​နည္​းနည္​းနဲ႔​ေတာ့ ျပဳျပင္​​ေျပာင္​းလဲ​ ေပးသင္​့တယ္​ဗ်"
"​ေတာ္ပါ​ေတာ့ရွင္​။ အဲဒီကိစၥကို ကြၽန္​မတို႔ သံုး​ေယာက္​စလံုး ဘယ္​သူမွ လုပ္​လို႔ရတဲ့ ကိစၥ မဟုတ္​ဘူး။ ကိုယ္​မ​ေပးခ်င္​ မ​ေပးပါနဲ႔လို႔ ရွင္​့ကို ကြၽန္​မ​ ေျပာၿပီးၿပီပဲ ..."
"ကိုယ္​မ​ေပးလည္​း သူမ်ား​ေတြက ဆက္​ၿပီး​ ေပး​ေန​ေတာ့ ရွင္​သန္ေနတာ​ ေပါ့ကြ"
"ဒီ​ေတာ့ ရွင္​က ဘာလုပ္​ခ်င္​တုံး ..."
"ဘာလုပ္​လို႔ ရမွာလဲကြ"
"ဒါဆိုလဲ အခ်ိန္ကုန္ခံၿပီး ဘာလို႔​ ေျပာ​ေန​ေသးလဲ။ ကဲ ... သြားၾကစို႔"

ရင္​ထဲမွာ မရွင္​းမရွင္​းနဲ႔ပဲ လူခ်င္​းခြဲ ခဲ့ၾကတယ္​။ ဆူး​ေလကားဂိတ္​ မွတ္​တိုင္​မွာ ကား​ေစာင္​့ရင္​း စီးကရက္​နဲ႔ သၾကားလံုး​ေတြကို ဗန္​းက​ေလးနဲ႔ လြယ္​ၿပီး​ ေရာင္​း​ေနတဲ့ က​ေလးငယ္​ တစ္​​ေယာက္​ကို ​ေတြ႔​ေတာ့ မလိုအပ္​​ေသးဘဲနဲ႔ အ​ေတာ္​မ်ားမ်ား​ေလး အား​ေပးလိုက္​မိတယ္​။ ဆူး​ေလက​ေန စီးလာတဲ့ ၃၈ အျမန္​ကား​ေလးဟာ ပုစြန္​​ေတာင္​စာတိုက္​ မွတ္​တိုင္​မွာ အ​ေတာ္​ၾကာၾကာ ရပ္​ၿပီး လူ​ေစာင္​့​ေနတယ္​။ အဲဒီအခ်ိန္​မွာ ကြၽန္​​ေတာ္​့ရဲ႕​ေက်ာျပင္​ကို တစ္​စံုတစ္​​ေယာက္​က လက္​သည္​းနဲ႔ လာကုတ္​တယ္​။ ကြၽန္ေတာ္​ လွည္​့ၾကည္​့ၿပီး လက္​ခါျပ လိုက္​တယ္​။

အဲဒီမွတ္​တိုင္​​ ေရာက္​ရင္​ အျမဲတမ္​း ျမင္​​ေနက် သြား​ေခါေခါနဲ႔ ပိန္​​ေျခာက္​​ေျခာက္​ လူတစ္​​ေယာက္​။ ဦး​ေႏွာက္​ ပံုမမွန္​ဘူး။ သူ႔ရဲ႕ စပ္​ျဖဲျဖဲ မ်က္​ႏွာႀကီးနဲ႔ ဗိုက္​ဆာလို႔ ဗိုက္​ဆာလို႔လို႔​ ေအာ္​​ေျပာၿပီး လူ​ေတြကို လက္​နဲ႔ကုတ္​ ပိုက္​ဆံ​ ေတာင္​း​ေနက်။ ကြၽန္ေတာ္​က လက္​ခါျပ​ေတာ့ ကြၽနိ​ေတာ္​့​ေဘးက တစ္​​ေယာက္​ဆီ​ ေရာက္​သြားတယ္​။ အဲဒီလူဆီကလည္​း မရွိဘူးဆိုတဲ့ အသံ ထြက္​လာတယ္​။ အဲဒီ​ေနာက္​မွာ ကြၽန္​​ေတာ္​ ထိုင္​​ေနတဲ့ ညာဘက္​အျခမ္​းဆီ ကူူးၿပီး တစ္​​ေယာက္​ၿပီး တစ္​​ေယာက္​ ...။ အားလံုးဆီက မရွိဘူး ... မရွိဘူးဆိုတဲ့ အသံ​ေတြ တန္​းစီၿပီး ထြက္​လာ​ေတာ့ ကြၽန္​​ေတာ္​ ဝမ္​းသာသြားတယ္​။ အျမဲတမ္​းသာ ဒီလိုဆို ဒီ​ေကာင္​ ဘာခံႏိုင္​မွာလဲ။ ကြၽန္​​ေတာ္​​ ေက်​ေက်နပ္​နပ္​နဲ႔ မွတ္​မွတ္​ရရ အဲဒီေကာင္​ရဲ႕ မ်က္​ႏွာကို လွမ္းအကဲခတ္​ လိုက္​တယ္​။ ဒီ​ေကာင္​ နည္​းနည္​း​ေတာ့ စိတ္​ပ်က္​ သြားမွာပဲ​ေပါ့။

သူကလည္​း ကား​ေနာက္​​ေပါက္​ နားက​ေနၿပီး ကြၽန္​​ေတာ္​တို႔ အားလံုးကို ရပ္​ၿပီး​ ေငးၾကည္​့​ေနတယ္​။ ဒါ​ေပမဲ့ ကြၽန္​​ေတာ္​ ထင္​သလို စိတ္​ပ်က္​လက္​ပ်က္​ ပံုစံနဲ႔ မဟုတ္​ဘူး။ ​ေနာက္​ၿပီး ပိုက္​ဆံ မရလို႔ ရန္​​ေစာင္​​ေနတဲ့ ပံုစံမ်ိဳးလည္း မဟုတ္​ဘူး။ သူ႔ၾကည့္ပံုက ကြၽန္​​ေတာ္​တို႔ အားလံုးကို သနားက႐ုဏာ သက္​​ေနတဲ့ ပံုမ်ိဳး။ ဟုတ္​တယ္​။ ဟုတ္တ​ယ္​။ ကြၽန္​​ေတာ္​တို႔ကို သနား​ေနတဲ့ မ်က္​လံုး​ေတြနဲ႔ ၾကည္​့ၿပီး ​ေခါင္​း​ေလး တညိတ္​ညိတ္​နဲ႔ ပါးစပ္​ကလည္​း ညည္​းလိုက္​​ေသးတယ္​။

"ဪ ...​ မရွိၾကပါလား​ေနာ္​" တဲ့။

⬜

သန္​းျမင္​့​ေအာင္​

Credit to ေသာၾကာႀကိဳက္ေသာစာစုမ်ား

Crd*-ျမန္မာဝတၳဳတိုမ်ား