ဘဂၤလားမွ ရြင့္ဂ်ာ ေခၚ ႐ိုဟင္ဂ်ာ ဆိုတာ သူေတာင္းစားေတြပါ။
ဘဂၤလားေဒ႕ရွ္မွာ အေျခအေနမဲ႕ ေျခသလုံးအိမ္တိုင္ လွည့္လည္ သြားလာ ေနထိုင္ၾကတဲ့ ဘဂၤါလီေတြကို အၾကမ္းဖ်ဥ္း ေလးမ်ိဳးခြဲထားပါတယ္။
(၁) ရြင့္ဂ်ာ/Wron-gya (ရိုဟင္ဂ်ာ/Rohingya) လမ္းေဘးတြင္ ေနထြက္သည္မွေန၀င္သည္ထိ ေတာင္းစားတဲ့သူေတြျဖစ္ျပီး
(၂) ဇိုင္လာ (ျမန္မာနိုင္ငံမွ ဆလံုလူမ်ိဳးမ်ားလို) ေလွေတြေလာင္းေတြမွပဲ ေနျပီး ငါး/ဖား ရွာစားတဲ့သူေတြ
(၃) ဘိုင္လာ (ေျမြေဟာက္ ေတြ ကိုအဆိပ္ႏႈတ္ ျပီးျပစားတဲ့သူေတြ( ေဆးဖက္၀င္ျမက္ပင္မ်ားကို) ေရာင္းျပီးသူတို႕ဘ၀ကိုရပ္ တည္တဲ့သူေတြ
(၄) ေနာက္အုပ္စုတစ္စုကေတာ့ ပါကစၥတန္နိုင္ငံသားမ်ား( ဘီဟာရီ) ဒုကၡသည္မ်ားပင္ ျဖစ္ေပေတာ့သည္။
ျမန္မာအခက္ ဘဂၤါလီအကြက္
ျမန္မာႏိုင္ငံကေန ဘဂၤလားေဒရွ္႕ကို ေရာက္ရွိေနတဲ့ မြတ္ဆလင္ဒုကၡသည္ေတြကို ျပန္ေခၚဖို႕ ဘဂၤလားေဒရွ္႕ အစိုးရ အစဥ္အဆက္က ကုလသမဂၢ အကာအကြယ္ယူၿပီး ျမန္မာအစိုးရ အစဥ္အဆက္ကို ဖိအားေပးေလ့ရွိပါတယ္။
ေမးရမွာက ဘယ္က ဒုကၡသည္ေတြလည္း ဒါကာ။ စစ္တေကာင္း ျမိဳ႕ၾကီးေတြက ဒုကၡသည္ေတြလား ဒါမွမဟုတ္ရင္ စစ္တေကာင္း ႏွင့္ဒါကာျမိဳ႕ကို သြယ္တန္းေဖါက္လုပ္ ထားေသာလမ္း တဖက္တခ်က္စီမွာ ပလတ္စတစ္တဲေလးေတြႏွင့္ ျဖစ္သလိုေနထိုင္တတ္ၾကေသာ သူတို႕အေခၚ( ရြင့္ဂ်ာ) အိုးမဲ့အိမ္မဲ့ေတြကိုလား။
ဒါမွမဟုတ္ရင္ Bangladesh နိုင္ငံတစ္၀ွမ္းမွာရွိတဲ့ (ဒုကၡသည္စခန္း ၁၁၆ ခုမွာ ႏွစ္ေပါင္း ၄၀ ေက်ာ္ ေနထိုင္လွ်က္ရွိၾကျပီး နိုင္ငံသားအျဖစ္အသိအမွတ္ျပဳျခင္းမခံရေသာ ပါကီ ဘီဟာရီ ဒုကၡသည္ေတြကိုလားဆိုတာ ရွင္းရပါမယ္။ ဘာလို႔လဲ ဆိုေတာ့ ထိုသူမ်ားသည္ ျမန္မာျပည္ႏွင့္ လားလားမွ မဆိုင္သူမ်ား ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ပါ။ ဘဂၤလားက ႐ူးခ်င္ေယာင္ေဆာင္ၿပီး ထိုးထည့္ ေနသူမ်ားသည္ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္နိုင္ငံက အိုးမဲ့အိမ္မဲ့ေတြ(သူတို႕အေခၚ) ရြင့္ဂ်ာ ( Wron-gya=Rohingya) ေတြသာ ျဖစ္ပါတယ္။
ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ ဒါကား တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသားမ်ား ျပဳစု ထားေသာ ရြင့္ဂ်ာ ဆိုင္ရာ စာတမ္း တစ္ေစာင္အရ
(၁) ဘဂၤလီ(ရြင့္ဂ်ာ)
ရြင့္ဂ်ာ အိုးမဲ့အိမ္မဲ့ေတြ ေနထိုင္တ့ဲ ေနရာေတြ (ဘဂၤလီအေခၚေတာ့) ဘို႕စတိတ္ (slum) ေတြမွာ မေကာင္းမႈဟူသမွ် အကုန္လုပ္တယ္။ ေမာ္ဖိန္း ၊ ေဆးေျခာက္၊ ဖန္ဆီဒိုင္း အားလံုးရတယ္။ ဒါေႏြကို သူတို႕ရဲ့ ေသးငယ္တဲ့တဲေလးေတြရဲ့ ေျမေအာက္မွာဖြက္ထားေလ့ရွိပါတယ္။
ဒီလို ရြင့္ဂ်ာ ဘို႕စတိတ္ေတြကိုအမွီျပဳျပီးေတာ့ ဘဂၤလီ မာဖီးယားေတြက ေတာ္ေတာ္လည္းခ်မ္းသာၾကြယ္၀ၾကတယ္။ တဖက္မွာ ဘို႕စတိတ္ႏွင့္နီးတဲ့ ေကာလိပ္ေက်ာင္း သူေတြ ေကာလိပ္ေက်ာင္းသားေတြ တေန႔ထက္တေန႔ေဆးစြဲတာတို႔ ကိုယ္က်င့္တရားပ်က္ တာတို႔မ်ားလာတဲ့အတြက္ အစိုးရက ဘို႕စတိတ္ေတြကို ၀င္စီးျပီး အေရးယူေသာ္လည္း သူတို႕ကို စနစ္တက် ေနရာခ်ထားဖို႕ ပ်က္ကြက္ခဲ့သလို သူတို႕ဘာလူမ်ိဳးလည္းဆိုတာ ကိုယ္တိုင္က မသိတဲ့ ရြင့္ဂ်ာဘဂၤလီေတြရွိပါတယ္။
ေနာက္တစ္မ်ိဳးက ပါကစၥတန္စစ္ပြဲ အၿပီးမွာ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ နိုင္ငံတြင္ေနထိုင္လွ်က္ရွိၾကေသာ ပါကစၥတန္လူမ်ိဳး ဘီဟရီ ေတြကိုမ်ားစြာေတြ႕ႏိုင္ေပမဲ့ အဆင့္သိပ္မနိမ္႔ ၾကဘူး သူတိုကိုသူတို႕ရွာေဖြစားေသာက္ႏႈိင္တဲ့အဆင့္ မွာရွိၾကတယ္။
ကိုယ့္ဟာကိုယ္ ရွာေဖြစားေသာက္ႏႈိင္စြမ္း မရွိတာကေတာ့ ဘဂၤလီရြင့္ဂ်ာေတြျဖစ္ျပီး ပုဂံတလံုးႏွင့္ မနက္မွသည္ ညေန၀င္သည္ထိ တအိမ္၀င္ တအိမ္္ထြက္ ေတာင္းစားတတ္ျပီး လစ္ရင္ လစ္သလိုခိုးသြားတတ္သလို တခါတေလလူသတ္သည္ထိ ဒုစရိတ္မ်ားကိုက်ဴးလြန္တတ္ေပသည္။ ည ၉ နာရီအခ်ိန္မွာစစ္တေကာင္း ဒါကားျမိဳတ၀ိုက္လွဲ႕ပါတ္ျပီးသြားၾကည့္မယ္ဆိုရင္ သူတို႕ရဲ့ ပလက္ေဖါင္းရြာေလးကိုတျမိဳ႕လံုးလိုလိုေတြ႕ရျပီး တနည္းအားျဖင့္ျမိဳ၏အလွတရားကိုပင္ ဖံုးလႊမ္း ထားေပသည္။
ရြင့္ဂ်ာ
Street children in Dhaka or Wrongya
သူတို႕ရဲ႕ဘ၀ေတြကိုေသေသခ်ာခ်ာေတြးၾကည့္ေတာ့လည္း သနားဖို႕ေကာင္ေပသည္ ပညာသင္ ၾကားခြင့္မရၾကသလို ေရွ႕ေဆာင္လမ္းျပမည္သူမ်ားလည္းမရွိေပ အစိုးရဆိုသူမ်ားကလည္းသူတို႕အ တြက္ဘာမွစဥ္းစာခဲ့ၾကဟန္မတူပါဘူး။
(၂) ဘဂၤါလီ ဇိုင္လာ
ဇိုင္လာမ်ားမွာလည္းငါးဖမ္းလုပ္ငန္းျဖင့္အသက္ေမြးသူမ်ားျဖစ္ျပီး သူတို႕မ်ိဳးဆက္ မ်ားမွာလည္း ဤငါးဖမ္းလုပ္ငန္းမ်ားျဖင့္သာအသက္ေမြးၾကသူမ်ားျဖစ္ေပသည္။ တခ်ိန္ကေလာင္း ေလွမ်ားျဖင့္ေနခဲ့ၾကေသာ္လည္း ယေန႕အခ်ိန္တြင္အိမ္မ်ားျဖင့္ေနထိုင္တတ္ေနၾကျပီျဖစ္ေသာ္ လည္းအႏွိမ္ခံဘ၀၌သာရွိေနေပသည္။
ဘဂၤလားအစိုးရ၏ မတရားဆက္ေၾကးမ်ားေကာက္ခံမႈေၾကာင့္ တခ်ိန္ ကငါးဖမ္းလုပ္ငန္းမ်ားျဖင့္ လြတ္လပ္စြာအသက္ရွင္ေနထိုင္လာျပီး ပင္လယ္သည္အမိ ပင္လယ္သည္ပင္လွ်င္ အဖ ဟုခံယူထားၾကေသာ ဇိုင္လာမ်ားသည္လည္း အခက္အခဲအမ်ိဳးမ်ိဳးႏွင့္ၾကံဳေတြ႕ေန ရပါသည္။
(၃) ဘဂၤါလီ ဘိုင္လာ
ရြင့္ဂ်ာႏွင့္ဘိုင္လာအုပ္စုမ်ားသည္ပံုမွန္အားျဖင့္အသိညာဏ္မဲ့ၾကေသာ လူအုပ္စုျဖစ္ေသာ္လည္း သူ တို႕မွာ အုပ္ခ်ဳပ္ေသာ (ေဆာ့ဒါ) အဖြဲ႕ေခါင္းေဆာင္မ်ားရွိၾကျပီး တခါတေလ တဖြဲ႕ႏွင့္တဖြဲ႕ျပင္းျပင္း ထံထံတိုက္ခိုက္ၾကေပသည္။ ဒါဏ္ရာရသူမ်ားကိုလည္းေဆးရုံေဆးခန္းမ်ားကို မပို႕ျခင္းေၾကာင့္ အသက္ ဆံုးရႈံးမႈမ်ားရိွေပသည္၊ အဆိုးဆံုးကေတာ့သူတို႕ကို ဘဂၤလီ လူ႕အသိုင္းအ၀ိုင္းအ၀ိုင္းက သူတို႕ႏွင့္ မတူမတန္သူမ်ားအျဖစ္ လူရာမသြင္းဘဲ ပစ္ပါယ္ထားျခင္းပင္ျဖစ္ေပသည္။
ဘိုင္လာမ်ား၏ဘ၀(ေျမြျပျပီး အသက္ေမြးသူမ်ား)
သို႕ေသာ္လည္း ၁၉၉၆ ခုႏွစ္တြင္တက္လာေသာ အ၀ါမီလိဂ္ အစိုးရ၏ဦးေဆာင္မႈ႕ျဖင့္ ေၾကာက္ခမန္းလိလိျဖစ္ပြါးေနေသာ ျမိဳ႕ေတာ္၏ဒုစ႐ိုက္မ်ားကိုႏွိမ္နင္းရန္ႏွင့္ ျမိဳ႕ၾကီးမ်ားတြင္ ေနထိုင္ၾကေသာ ဘို႕စတိတ္မ်ားကိုအင္အားသံုးျပီးဖ်က္ဆီးခဲ့ေပသည္။
သို႕ေသာ္လည္းသူတို႕ကိုေနရာထိုင္ခင္း မေပးျခင္း၏အက်ိဳးဆက္မ်ားေၾကာင့္ျမိဳျပင္(ဘို႕စတိတ-ဂ်ီပစီ္) ရြက္ဖ်န္အိမ္မ်ားျဖစ္လာရံုသာမက သူတပါးပိုင္ေျမမ်ားအား ၀င္ေရာက္ျပီးက်ဴးေက်ာ္ေနထိုင္မႈမ်ားေပၚေပါက္ခဲ့ေပသည္။
ဘဂၤလား အစိုးရက ၄င္းျပႆနာကို နည္ေးကာင္းလမ္းေကာင္းႏွင့္ေျဖရွင္းမဲ့ အစား အင္းအားသံုးႏွင္ထုတ္ျခင္းမ်ားႏွင့္ဖမ္းဆီးျခင္းမ်ား ျပဳလုပ္ခဲ့ျပီး ျမန္မာနယ္စပ္ရွိ တပ္ကနက္ဖ္ဒုကၡသည္စခန္းမ်ားသို႕ သူတို႕အလိုမပါဘဲ ပို႕ေဆာင္ျခင္းမ်ားေၾကာင့္ တခ်ိဳ့ ဘို႕စတိတ္မ်ားမွာ နယ္မ်ားသို႕အစုလိုက္အျပံဳလိုက္ထြင္ေျပးသြားၾကျပီး အခ်ိဳ႕မွာလည္း ျမန္မာ နိုင္ငံမွထြက္ေျပးလာသူ ဆိုသူမ်ား၏ ေခါင္းစဥ္ေအာက္တြင္ တက္ကနပ္ဖ္ ျမိဳ႕ ယၡဳေတြျမင္ေတြ႕ေနရေသာ ေနရာသို႕ေျပာင္းေရႊ႕ျခင္းခံခဲ့ရေပသည္။
တစ္ဆက္ထဲမွာ ၎သူေတာင္းစားမ်ားကို ဘဂၤလားအစိုးရမွ ျမန္မာျပည္မွထြက္ေျပး လာေသာ ရြင္ဂ်ာမ်ား(ရိုဟင္ဂ်ာ=အိုးမဲ့အိမ္မဲ့) မ်ားဟု တံဆိတ္ကပ္ကာ UNHCH သို႕ထိုးအပ္ လိုက္ေသာေၾကာင့္ သူတို႕အားလံုး၏ စား၀တ္ေနေရးကို UNHCR မွတာ၀န္ယူလွ်က္ ရွိေနေပသည္။
၄င္းအျပင္ ထိုအိုးမဲ့ အိမ္မ့ဲမ်ားႏွင့္ လူ (၁၀၀၀၀)လွ်င္ ျမန္မာစကားနည္းနည္းတတ္သူ (၁၀၀) ခန္႕ကို ေရာေႏွာထားျပီး နိုင္ငံတကာအဖြဲ႕အစည္မ်ားမွ လာေရာက္ေတြဆံုလွ်င္ လုပ္ဇာတ္ ခင္းျပီးသူတို႕ႏွင့္သာ ေတြဆံုးျခင္းမ်ားျပဳလုပ္ေပးေလ့ရွိေပသည္။
Bangladesh အစိုးရအေနႏွင့္ သူတို႕လူမ်ိဳးမ်ားကိုပင္ လိုအပ္လာလွ်င္သူတို႕အတြက္ အက်ိဳးမရွိဘူးဟုသတ္မွတ္ထားလွ်င္ တံဆိပ္အမ်ိဳးမ်ိဳးတတ္ျပီးနိုင္ငံတကာသို႕ထိုးအပ္ေသာအေလ့အထသည္ ယခုမွ ျဖစ္ေပၚလာျခင္း မဟုတ္ဘဲ ၁၉၇၁ ခုႏွစ္တြင္ျဖစ္ပြါး ခဲ့ေသာလြတ္လပ္ေရးစစ္ပြဲကိုပင္ ထိုနည္းမ်ားကို သံုျပီးျပဳ လုပ္ခဲ့ျခင္းျဖစ္ေပသည္။
၎ အခ်က္ကို Dhaka ျမိဳ႕ေတာ္တြင္တည္ရွိေသာ (ဂ်နီဗာ) ဒုကၡသည္စခန္း ႏွင့္ နိုင္ငံ တ၀ွမ္းရွိ ၁၁၆ ခုေသာ ဘီဟာရီးဒုကၡသည္စခန္းမ်ားကသက္ေသခံေနေပသည္။
အမွန္က Dhaka ျမိဳ႕ေတာ္မွ ၈၆၀၀၀၀ ေသာလမ္းေဘးေန ဘဂၤလီ(ရြင့္ဂ်ာ) မ်ားေပ်ာက္ျခင္းမလွ ေပ်ာက္ဆံုးျခင္းမ်ားမွာ ဒီစခန္းမ်ားႏွင့္ပါတ္ သက္ေနသလားဟု ေမးလွ်င္သိပ္ျပီးပါတ္သက္ေန ေၾကာင္းခိုင္မာေသာသက္ေသျပခ်က္မ်ားရွိေနပါသည္။
(၄) ဘီဟာရီ
Dhaka ျမိဳတြင္ ထပ္တိုးလာ ေသာ ဘီဟာရီး ဒုကၡသည္ စခန္းေပါင္း ၄၀ ခန္႔မ်ားေနၿပီး တပ္ကနပ္ဖ္ျမိဳ႕ နားက Unregistered Burmese Refugees Camps မ်ားတြင္ ေရာက္ရွိေနေသာ မိုးက်ေရြကိုယ္မ်ားမွာ ျမန္မာနိုင္ငံမွမဟုတ္ဘဲ ဘဂၤလီစစ္စစ္ ျမန္မာစကား ကိုတလံုးတပါတမွ်မတတ္ေသာ ရြင့္ဂ်ာ သူေတာင္းစားမ်ားသာျဖစ္ေပသည္။
ထို႕သို႕ေသာမိမိနိုင္ငံသားမ်ားကို တာ၀န္ယူမႈမရွိဘဲ တဖက္နိုင္ငံမ်ားသို႔မသမာေသာနည္းမ်ားသံုးကာပို႔ေဆာင္ျခင္း အေၾကာင္း အမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္ နယ္ေက်ာ္သြားေသာ ဘဂၤလီ လူမ်ိဳးမ်ားကို ျပန္လည္ျပီးေႏြးေထြးစြာ လက္ခံရန္ပ်က္ကြက္ျခင္းတို႔ေၾကာင့္ အစိုးရကိုေ၀ဖန္ေသာ ျပည္သူမ်ားလည္းတစ္စတစ္စ တိုးပြါး လွ်က္ရွိေပသည္။
ဘီဟာရီးမ်ားႏွင့္သူတို၏ဘ၀တစိတ္တပိုင္း Voice of camps ( ဘီဟာရီးဒုကၡသည္မ်ား၏ ဘ၀ထဲကအသံမ်ား)
၁၉၇၁ အေရွ႕ပါကစၥတန္ႏွင့္ အေနာက္ပါကစၥတန္တို႕စစ္ပြဲအတြင္း ဘဂၤလီ ၃ သန္းေက်ာ္ အသတ္ခံခဲ့ရျပီ ၃.ရ သန္းေသာ ဘဂၤလီမိန္းမမ်ားမွာ ပါကစၥတန္မ်ား၏လူမဆန္စြာ မုဒိန္း က်င့္ျခင္းကိုခံခဲ့ၾကရေပသည၊္ ၄င္းအထဲတြင္ ၀န္ၾကီးခ်ဳပ္ေဟာင္ ခါလီဒါဇီယာသည္လည္း တဦးအပါ အ၀င္ျဖစ္ေပသည္။ ၁၉၇၁ ခုႏွစ္ စစ္အျပီးတြင္ အိႏၵိယ အစိုးရက ကက္ရွ္မီးယားတြင္ရွိေသာ ဘီဟာရီ ၁၇၀၀၀၀ ကိုဘဂၤလားေဒ့ရွ္နိုင္ငံတြင္ေနရာခ်ေပးခဲ့ေပသည္၊ သို႔ေသာ္လည္းဘဂၤလားေဒ့ရွ္အစိုးရအေနႏွင့္ သူတို႕မုန္းတီးေသာဘီဟာရီမ်ားကို နိုင္ငံသားမေပးရံုမက လုပ္ပိုင္ခြင့္မ်ားအားလံုးကိုလည္းပိတ္ပင္ ထားေပသည္။
ယၡဳအခ်ိန္တြင္ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ တစ္နိုင္ငံလံုး၌ ဘီဟာရီဒုကၡသယ္စခန္းေပါင္း ၁၁၆ ခုရွိျပီးလူဦးေရ တစ္သန္းနီးပါးရွိေပသည္။ တဖက္တြင္လည္းလမ္းေဘးတြင္ ေနထိုင္ၾက ေသာ(ဂ်စ္ပစီ) ၆၈၀၀၀၀ ခန္႕ Dhaka ျမိဳ႔တခုတည္း တြင္ရွိေနေသာေၾကာင့္ ျမိဳ႔၏သရုပ္သ႑ာန္မ်ားပ်က္ေနျပီး သာမန္ျပည္သူမ်ား၏ဘ၀လံု ျခံဳမႈမ်ားကို ပ်က္ျပားေစေသာေၾကာင့္ ၄င္းဂ်စ္ပစီ(ရြင့္ဂ်ာ) မ်ားအားဖမ္းဆီမႈမ်ားအၾကိမ္ၾကိမ္ျပဳလုပ္ခဲ့ေပသည္၊
ထို႕ေၾကာင့္ဒီေန Dhaka ျမိဳ႕တြင္အရင္ကလို ( Street People) မ်ားမရွိေတာ့ေပ။ ထိုအိုးမဲ့အိမ္မဲ့မ်ား၏အေရးကိုအလြယ္တကူေျဖရွင္းႏႈိင္ရန္ အတြက္သူတို႕ကို ဘီဟာရီမ်ား သို႔မဟုတ္ ျမန္မာရီျဖဴဂ်ီ (႐ိုဟင္ဂ်ာ)မ်ားအျဖစ္ ဖန္တီးကာ သက္ဆိုင္ရာစခန္းမ်ားသို႔ အတင္းအဓမၼ ပို႔ေဆာင္ေပးခဲ့ေပသည္။
ထို႔ေျကာင့္ ၂၀၀၄ ခုႏွစ္ ေလာက္တြင္ ဒါကား၌ လမ္းေဘးမွာေတာင္းစားေနတဲ့(ရြင့္ဂ်ာ) ေတြကေတာ့ မရွိသေလာက္ကိုနည္းသြားပါသည္။
၎တို႔ကို ဘဂၤလား အစိုးရက ျမန္မာျပည္သို႔ export ပို႔ရန္ ရည္ရြယ္ခ်က္ျဖင့္ နယ္စပ္သို႔ ေရႊ႕ေျပာင္းလိုက္ေသာေၾကာင့္ တပ္ကနပ္ဖ္ျမိဳ႔ေနရာမ်ားမ်ားတြင္ ရြင့္ဂ်ာ သူေတာင္းစားတို႔၏ တဲငယ္ေလးေတြကိုမ်က္စိတဆံုး ေတြ႕ရပါမယ္။ ထိုအထဲက ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို ျမန္မာႏိုင္ငံဖက္သို႔ တျဖည္းျဖည္း ပို႔ေဆာင္ အေျခခ် ေစတာ ၾကာၿပီျဖစ္ပါတယ္။
ဘဂၤါလီေတြ ေျပာစကားအရ ငါတို႔ဘဂၤါလီေတြက သမိုင္းမွာမရွိခဲ့တ့ဲ တိုင္းျပည္ကိုတည္ေဆာက္ထားျပီးျပီ မင္းတို႔ ျမန္မာျပည္ ကိုပစၥည္းေတြကိုသာတင္ပို႔တာမဟုတ္ဘူး လူေတြ ကိုလည္းတင္ပို႔မယ္။ ဒါထက္မကဘူး ငါတို႕ရဲ့ သမၼတ ခါလီဒါ ဇီယာဆိုရင္ မင္းတို႔ ျမန္မာတိုင္းျပည္ကို မြတ္ဆလင္တိုင္းျပည္လုပ္ပစ္မယ္ဆိုျပီး ေျပာခဲ့တာ မယံုရင္ မင္းတို႔ ေစာင့္ၾကည္လိုက္ပါ စိန္႔မာတင္ ကၽြန္းလိုဘဲ မင္းတို႔နယ္ေျမေတြကို တစ္စတစ္စ ၀ါးမ်ိဳမွာပဲ လို႔ ၿခိမ္းေျခာက္ၾကပါတယ္။
ထို႔ေၾကာင့္ လက္ရွိ ျမန္မာ အစိုးရ အေနျဖင့္ အမွန္တရားမ်ားကို ကမ႓ာသို႔ ရဲရဲဝံ႕ဝံ႕ တင္ျပၿပီး ဘဂၤလားေဒ့ရွ္႕ ျဖင့္ မိတ္ပ်က္ျခင္ ပ်က္ပေစ။ နဂိုထဲက လိမ္ညာလာေသာ ဇာတ္လမ္းမ်ားကို ေဖာ္ထုတ္ မိမိနယ္သို႔ လာသြန္ က်ဳးေက်ာ္ ခိုင္းထားေသာ ဘဂၤလား သူေတာင္းစားမ်ားကို ျပတ္ျပတ္သားသား ေမာင္းထုတ္ရန္ အခ်ိန္က်ၿပီ ျဖစ္ေၾကာင္း တင္ျပပါသည္။
Credit: Wunna More Facebook
ဘဂၤလားေဒ႕ရွ္မွာ အေျခအေနမဲ႕ ေျခသလုံးအိမ္တိုင္ လွည့္လည္ သြားလာ ေနထိုင္ၾကတဲ့ ဘဂၤါလီေတြကို အၾကမ္းဖ်ဥ္း ေလးမ်ိဳးခြဲထားပါတယ္။
(၁) ရြင့္ဂ်ာ/Wron-gya (ရိုဟင္ဂ်ာ/Rohingya) လမ္းေဘးတြင္ ေနထြက္သည္မွေန၀င္သည္ထိ ေတာင္းစားတဲ့သူေတြျဖစ္ျပီး
(၂) ဇိုင္လာ (ျမန္မာနိုင္ငံမွ ဆလံုလူမ်ိဳးမ်ားလို) ေလွေတြေလာင္းေတြမွပဲ ေနျပီး ငါး/ဖား ရွာစားတဲ့သူေတြ
(၃) ဘိုင္လာ (ေျမြေဟာက္ ေတြ ကိုအဆိပ္ႏႈတ္ ျပီးျပစားတဲ့သူေတြ( ေဆးဖက္၀င္ျမက္ပင္မ်ားကို) ေရာင္းျပီးသူတို႕ဘ၀ကိုရပ္ တည္တဲ့သူေတြ
(၄) ေနာက္အုပ္စုတစ္စုကေတာ့ ပါကစၥတန္နိုင္ငံသားမ်ား( ဘီဟာရီ) ဒုကၡသည္မ်ားပင္ ျဖစ္ေပေတာ့သည္။
ျမန္မာအခက္ ဘဂၤါလီအကြက္
ျမန္မာႏိုင္ငံကေန ဘဂၤလားေဒရွ္႕ကို ေရာက္ရွိေနတဲ့ မြတ္ဆလင္ဒုကၡသည္ေတြကို ျပန္ေခၚဖို႕ ဘဂၤလားေဒရွ္႕ အစိုးရ အစဥ္အဆက္က ကုလသမဂၢ အကာအကြယ္ယူၿပီး ျမန္မာအစိုးရ အစဥ္အဆက္ကို ဖိအားေပးေလ့ရွိပါတယ္။
ေမးရမွာက ဘယ္က ဒုကၡသည္ေတြလည္း ဒါကာ။ စစ္တေကာင္း ျမိဳ႕ၾကီးေတြက ဒုကၡသည္ေတြလား ဒါမွမဟုတ္ရင္ စစ္တေကာင္း ႏွင့္ဒါကာျမိဳ႕ကို သြယ္တန္းေဖါက္လုပ္ ထားေသာလမ္း တဖက္တခ်က္စီမွာ ပလတ္စတစ္တဲေလးေတြႏွင့္ ျဖစ္သလိုေနထိုင္တတ္ၾကေသာ သူတို႕အေခၚ( ရြင့္ဂ်ာ) အိုးမဲ့အိမ္မဲ့ေတြကိုလား။
ဒါမွမဟုတ္ရင္ Bangladesh နိုင္ငံတစ္၀ွမ္းမွာရွိတဲ့ (ဒုကၡသည္စခန္း ၁၁၆ ခုမွာ ႏွစ္ေပါင္း ၄၀ ေက်ာ္ ေနထိုင္လွ်က္ရွိၾကျပီး နိုင္ငံသားအျဖစ္အသိအမွတ္ျပဳျခင္းမခံရေသာ ပါကီ ဘီဟာရီ ဒုကၡသည္ေတြကိုလားဆိုတာ ရွင္းရပါမယ္။ ဘာလို႔လဲ ဆိုေတာ့ ထိုသူမ်ားသည္ ျမန္မာျပည္ႏွင့္ လားလားမွ မဆိုင္သူမ်ား ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ပါ။ ဘဂၤလားက ႐ူးခ်င္ေယာင္ေဆာင္ၿပီး ထိုးထည့္ ေနသူမ်ားသည္ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္နိုင္ငံက အိုးမဲ့အိမ္မဲ့ေတြ(သူတို႕အေခၚ) ရြင့္ဂ်ာ ( Wron-gya=Rohingya) ေတြသာ ျဖစ္ပါတယ္။
ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ ဒါကား တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသားမ်ား ျပဳစု ထားေသာ ရြင့္ဂ်ာ ဆိုင္ရာ စာတမ္း တစ္ေစာင္အရ
(၁) ဘဂၤလီ(ရြင့္ဂ်ာ)
ရြင့္ဂ်ာ အိုးမဲ့အိမ္မဲ့ေတြ ေနထိုင္တ့ဲ ေနရာေတြ (ဘဂၤလီအေခၚေတာ့) ဘို႕စတိတ္ (slum) ေတြမွာ မေကာင္းမႈဟူသမွ် အကုန္လုပ္တယ္။ ေမာ္ဖိန္း ၊ ေဆးေျခာက္၊ ဖန္ဆီဒိုင္း အားလံုးရတယ္။ ဒါေႏြကို သူတို႕ရဲ့ ေသးငယ္တဲ့တဲေလးေတြရဲ့ ေျမေအာက္မွာဖြက္ထားေလ့ရွိပါတယ္။
ဒီလို ရြင့္ဂ်ာ ဘို႕စတိတ္ေတြကိုအမွီျပဳျပီးေတာ့ ဘဂၤလီ မာဖီးယားေတြက ေတာ္ေတာ္လည္းခ်မ္းသာၾကြယ္၀ၾကတယ္။ တဖက္မွာ ဘို႕စတိတ္ႏွင့္နီးတဲ့ ေကာလိပ္ေက်ာင္း သူေတြ ေကာလိပ္ေက်ာင္းသားေတြ တေန႔ထက္တေန႔ေဆးစြဲတာတို႔ ကိုယ္က်င့္တရားပ်က္ တာတို႔မ်ားလာတဲ့အတြက္ အစိုးရက ဘို႕စတိတ္ေတြကို ၀င္စီးျပီး အေရးယူေသာ္လည္း သူတို႕ကို စနစ္တက် ေနရာခ်ထားဖို႕ ပ်က္ကြက္ခဲ့သလို သူတို႕ဘာလူမ်ိဳးလည္းဆိုတာ ကိုယ္တိုင္က မသိတဲ့ ရြင့္ဂ်ာဘဂၤလီေတြရွိပါတယ္။
ေနာက္တစ္မ်ိဳးက ပါကစၥတန္စစ္ပြဲ အၿပီးမွာ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ နိုင္ငံတြင္ေနထိုင္လွ်က္ရွိၾကေသာ ပါကစၥတန္လူမ်ိဳး ဘီဟရီ ေတြကိုမ်ားစြာေတြ႕ႏိုင္ေပမဲ့ အဆင့္သိပ္မနိမ္႔ ၾကဘူး သူတိုကိုသူတို႕ရွာေဖြစားေသာက္ႏႈိင္တဲ့အဆင့္ မွာရွိၾကတယ္။
ကိုယ့္ဟာကိုယ္ ရွာေဖြစားေသာက္ႏႈိင္စြမ္း မရွိတာကေတာ့ ဘဂၤလီရြင့္ဂ်ာေတြျဖစ္ျပီး ပုဂံတလံုးႏွင့္ မနက္မွသည္ ညေန၀င္သည္ထိ တအိမ္၀င္ တအိမ္္ထြက္ ေတာင္းစားတတ္ျပီး လစ္ရင္ လစ္သလိုခိုးသြားတတ္သလို တခါတေလလူသတ္သည္ထိ ဒုစရိတ္မ်ားကိုက်ဴးလြန္တတ္ေပသည္။ ည ၉ နာရီအခ်ိန္မွာစစ္တေကာင္း ဒါကားျမိဳတ၀ိုက္လွဲ႕ပါတ္ျပီးသြားၾကည့္မယ္ဆိုရင္ သူတို႕ရဲ့ ပလက္ေဖါင္းရြာေလးကိုတျမိဳ႕လံုးလိုလိုေတြ႕ရျပီး တနည္းအားျဖင့္ျမိဳ၏အလွတရားကိုပင္ ဖံုးလႊမ္း ထားေပသည္။
ရြင့္ဂ်ာ
Street children in Dhaka or Wrongya
သူတို႕ရဲ႕ဘ၀ေတြကိုေသေသခ်ာခ်ာေတြးၾကည့္ေတာ့လည္း သနားဖို႕ေကာင္ေပသည္ ပညာသင္ ၾကားခြင့္မရၾကသလို ေရွ႕ေဆာင္လမ္းျပမည္သူမ်ားလည္းမရွိေပ အစိုးရဆိုသူမ်ားကလည္းသူတို႕အ တြက္ဘာမွစဥ္းစာခဲ့ၾကဟန္မတူပါဘူး။
(၂) ဘဂၤါလီ ဇိုင္လာ
ဇိုင္လာမ်ားမွာလည္းငါးဖမ္းလုပ္ငန္းျဖင့္အသက္ေမြးသူမ်ားျဖစ္ျပီး သူတို႕မ်ိဳးဆက္ မ်ားမွာလည္း ဤငါးဖမ္းလုပ္ငန္းမ်ားျဖင့္သာအသက္ေမြးၾကသူမ်ားျဖစ္ေပသည္။ တခ်ိန္ကေလာင္း ေလွမ်ားျဖင့္ေနခဲ့ၾကေသာ္လည္း ယေန႕အခ်ိန္တြင္အိမ္မ်ားျဖင့္ေနထိုင္တတ္ေနၾကျပီျဖစ္ေသာ္ လည္းအႏွိမ္ခံဘ၀၌သာရွိေနေပသည္။
ဘဂၤလားအစိုးရ၏ မတရားဆက္ေၾကးမ်ားေကာက္ခံမႈေၾကာင့္ တခ်ိန္ ကငါးဖမ္းလုပ္ငန္းမ်ားျဖင့္ လြတ္လပ္စြာအသက္ရွင္ေနထိုင္လာျပီး ပင္လယ္သည္အမိ ပင္လယ္သည္ပင္လွ်င္ အဖ ဟုခံယူထားၾကေသာ ဇိုင္လာမ်ားသည္လည္း အခက္အခဲအမ်ိဳးမ်ိဳးႏွင့္ၾကံဳေတြ႕ေန ရပါသည္။
(၃) ဘဂၤါလီ ဘိုင္လာ
ရြင့္ဂ်ာႏွင့္ဘိုင္လာအုပ္စုမ်ားသည္ပံုမွန္အားျဖင့္အသိညာဏ္မဲ့ၾကေသာ လူအုပ္စုျဖစ္ေသာ္လည္း သူ တို႕မွာ အုပ္ခ်ဳပ္ေသာ (ေဆာ့ဒါ) အဖြဲ႕ေခါင္းေဆာင္မ်ားရွိၾကျပီး တခါတေလ တဖြဲ႕ႏွင့္တဖြဲ႕ျပင္းျပင္း ထံထံတိုက္ခိုက္ၾကေပသည္။ ဒါဏ္ရာရသူမ်ားကိုလည္းေဆးရုံေဆးခန္းမ်ားကို မပို႕ျခင္းေၾကာင့္ အသက္ ဆံုးရႈံးမႈမ်ားရိွေပသည္၊ အဆိုးဆံုးကေတာ့သူတို႕ကို ဘဂၤလီ လူ႕အသိုင္းအ၀ိုင္းအ၀ိုင္းက သူတို႕ႏွင့္ မတူမတန္သူမ်ားအျဖစ္ လူရာမသြင္းဘဲ ပစ္ပါယ္ထားျခင္းပင္ျဖစ္ေပသည္။
ဘိုင္လာမ်ား၏ဘ၀(ေျမြျပျပီး အသက္ေမြးသူမ်ား)
သို႕ေသာ္လည္း ၁၉၉၆ ခုႏွစ္တြင္တက္လာေသာ အ၀ါမီလိဂ္ အစိုးရ၏ဦးေဆာင္မႈ႕ျဖင့္ ေၾကာက္ခမန္းလိလိျဖစ္ပြါးေနေသာ ျမိဳ႕ေတာ္၏ဒုစ႐ိုက္မ်ားကိုႏွိမ္နင္းရန္ႏွင့္ ျမိဳ႕ၾကီးမ်ားတြင္ ေနထိုင္ၾကေသာ ဘို႕စတိတ္မ်ားကိုအင္အားသံုးျပီးဖ်က္ဆီးခဲ့ေပသည္။
သို႕ေသာ္လည္းသူတို႕ကိုေနရာထိုင္ခင္း မေပးျခင္း၏အက်ိဳးဆက္မ်ားေၾကာင့္ျမိဳျပင္(ဘို႕စတိတ-ဂ်ီပစီ္) ရြက္ဖ်န္အိမ္မ်ားျဖစ္လာရံုသာမက သူတပါးပိုင္ေျမမ်ားအား ၀င္ေရာက္ျပီးက်ဴးေက်ာ္ေနထိုင္မႈမ်ားေပၚေပါက္ခဲ့ေပသည္။
ဘဂၤလား အစိုးရက ၄င္းျပႆနာကို နည္ေးကာင္းလမ္းေကာင္းႏွင့္ေျဖရွင္းမဲ့ အစား အင္းအားသံုးႏွင္ထုတ္ျခင္းမ်ားႏွင့္ဖမ္းဆီးျခင္းမ်ား ျပဳလုပ္ခဲ့ျပီး ျမန္မာနယ္စပ္ရွိ တပ္ကနက္ဖ္ဒုကၡသည္စခန္းမ်ားသို႕ သူတို႕အလိုမပါဘဲ ပို႕ေဆာင္ျခင္းမ်ားေၾကာင့္ တခ်ိဳ့ ဘို႕စတိတ္မ်ားမွာ နယ္မ်ားသို႕အစုလိုက္အျပံဳလိုက္ထြင္ေျပးသြားၾကျပီး အခ်ိဳ႕မွာလည္း ျမန္မာ နိုင္ငံမွထြက္ေျပးလာသူ ဆိုသူမ်ား၏ ေခါင္းစဥ္ေအာက္တြင္ တက္ကနပ္ဖ္ ျမိဳ႕ ယၡဳေတြျမင္ေတြ႕ေနရေသာ ေနရာသို႕ေျပာင္းေရႊ႕ျခင္းခံခဲ့ရေပသည္။
တစ္ဆက္ထဲမွာ ၎သူေတာင္းစားမ်ားကို ဘဂၤလားအစိုးရမွ ျမန္မာျပည္မွထြက္ေျပး လာေသာ ရြင္ဂ်ာမ်ား(ရိုဟင္ဂ်ာ=အိုးမဲ့အိမ္မဲ့) မ်ားဟု တံဆိတ္ကပ္ကာ UNHCH သို႕ထိုးအပ္ လိုက္ေသာေၾကာင့္ သူတို႕အားလံုး၏ စား၀တ္ေနေရးကို UNHCR မွတာ၀န္ယူလွ်က္ ရွိေနေပသည္။
၄င္းအျပင္ ထိုအိုးမဲ့ အိမ္မ့ဲမ်ားႏွင့္ လူ (၁၀၀၀၀)လွ်င္ ျမန္မာစကားနည္းနည္းတတ္သူ (၁၀၀) ခန္႕ကို ေရာေႏွာထားျပီး နိုင္ငံတကာအဖြဲ႕အစည္မ်ားမွ လာေရာက္ေတြဆံုလွ်င္ လုပ္ဇာတ္ ခင္းျပီးသူတို႕ႏွင့္သာ ေတြဆံုးျခင္းမ်ားျပဳလုပ္ေပးေလ့ရွိေပသည္။
Bangladesh အစိုးရအေနႏွင့္ သူတို႕လူမ်ိဳးမ်ားကိုပင္ လိုအပ္လာလွ်င္သူတို႕အတြက္ အက်ိဳးမရွိဘူးဟုသတ္မွတ္ထားလွ်င္ တံဆိပ္အမ်ိဳးမ်ိဳးတတ္ျပီးနိုင္ငံတကာသို႕ထိုးအပ္ေသာအေလ့အထသည္ ယခုမွ ျဖစ္ေပၚလာျခင္း မဟုတ္ဘဲ ၁၉၇၁ ခုႏွစ္တြင္ျဖစ္ပြါး ခဲ့ေသာလြတ္လပ္ေရးစစ္ပြဲကိုပင္ ထိုနည္းမ်ားကို သံုျပီးျပဳ လုပ္ခဲ့ျခင္းျဖစ္ေပသည္။
၎ အခ်က္ကို Dhaka ျမိဳ႕ေတာ္တြင္တည္ရွိေသာ (ဂ်နီဗာ) ဒုကၡသည္စခန္း ႏွင့္ နိုင္ငံ တ၀ွမ္းရွိ ၁၁၆ ခုေသာ ဘီဟာရီးဒုကၡသည္စခန္းမ်ားကသက္ေသခံေနေပသည္။
အမွန္က Dhaka ျမိဳ႕ေတာ္မွ ၈၆၀၀၀၀ ေသာလမ္းေဘးေန ဘဂၤလီ(ရြင့္ဂ်ာ) မ်ားေပ်ာက္ျခင္းမလွ ေပ်ာက္ဆံုးျခင္းမ်ားမွာ ဒီစခန္းမ်ားႏွင့္ပါတ္ သက္ေနသလားဟု ေမးလွ်င္သိပ္ျပီးပါတ္သက္ေန ေၾကာင္းခိုင္မာေသာသက္ေသျပခ်က္မ်ားရွိေနပါသည္။
(၄) ဘီဟာရီ
Dhaka ျမိဳတြင္ ထပ္တိုးလာ ေသာ ဘီဟာရီး ဒုကၡသည္ စခန္းေပါင္း ၄၀ ခန္႔မ်ားေနၿပီး တပ္ကနပ္ဖ္ျမိဳ႕ နားက Unregistered Burmese Refugees Camps မ်ားတြင္ ေရာက္ရွိေနေသာ မိုးက်ေရြကိုယ္မ်ားမွာ ျမန္မာနိုင္ငံမွမဟုတ္ဘဲ ဘဂၤလီစစ္စစ္ ျမန္မာစကား ကိုတလံုးတပါတမွ်မတတ္ေသာ ရြင့္ဂ်ာ သူေတာင္းစားမ်ားသာျဖစ္ေပသည္။
ထို႕သို႕ေသာမိမိနိုင္ငံသားမ်ားကို တာ၀န္ယူမႈမရွိဘဲ တဖက္နိုင္ငံမ်ားသို႔မသမာေသာနည္းမ်ားသံုးကာပို႔ေဆာင္ျခင္း အေၾကာင္း အမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္ နယ္ေက်ာ္သြားေသာ ဘဂၤလီ လူမ်ိဳးမ်ားကို ျပန္လည္ျပီးေႏြးေထြးစြာ လက္ခံရန္ပ်က္ကြက္ျခင္းတို႔ေၾကာင့္ အစိုးရကိုေ၀ဖန္ေသာ ျပည္သူမ်ားလည္းတစ္စတစ္စ တိုးပြါး လွ်က္ရွိေပသည္။
ဘီဟာရီးမ်ားႏွင့္သူတို၏ဘ၀တစိတ္တပိုင္း Voice of camps ( ဘီဟာရီးဒုကၡသည္မ်ား၏ ဘ၀ထဲကအသံမ်ား)
၁၉၇၁ အေရွ႕ပါကစၥတန္ႏွင့္ အေနာက္ပါကစၥတန္တို႕စစ္ပြဲအတြင္း ဘဂၤလီ ၃ သန္းေက်ာ္ အသတ္ခံခဲ့ရျပီ ၃.ရ သန္းေသာ ဘဂၤလီမိန္းမမ်ားမွာ ပါကစၥတန္မ်ား၏လူမဆန္စြာ မုဒိန္း က်င့္ျခင္းကိုခံခဲ့ၾကရေပသည၊္ ၄င္းအထဲတြင္ ၀န္ၾကီးခ်ဳပ္ေဟာင္ ခါလီဒါဇီယာသည္လည္း တဦးအပါ အ၀င္ျဖစ္ေပသည္။ ၁၉၇၁ ခုႏွစ္ စစ္အျပီးတြင္ အိႏၵိယ အစိုးရက ကက္ရွ္မီးယားတြင္ရွိေသာ ဘီဟာရီ ၁၇၀၀၀၀ ကိုဘဂၤလားေဒ့ရွ္နိုင္ငံတြင္ေနရာခ်ေပးခဲ့ေပသည္၊ သို႔ေသာ္လည္းဘဂၤလားေဒ့ရွ္အစိုးရအေနႏွင့္ သူတို႕မုန္းတီးေသာဘီဟာရီမ်ားကို နိုင္ငံသားမေပးရံုမက လုပ္ပိုင္ခြင့္မ်ားအားလံုးကိုလည္းပိတ္ပင္ ထားေပသည္။
ယၡဳအခ်ိန္တြင္ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ တစ္နိုင္ငံလံုး၌ ဘီဟာရီဒုကၡသယ္စခန္းေပါင္း ၁၁၆ ခုရွိျပီးလူဦးေရ တစ္သန္းနီးပါးရွိေပသည္။ တဖက္တြင္လည္းလမ္းေဘးတြင္ ေနထိုင္ၾက ေသာ(ဂ်စ္ပစီ) ၆၈၀၀၀၀ ခန္႕ Dhaka ျမိဳ႔တခုတည္း တြင္ရွိေနေသာေၾကာင့္ ျမိဳ႔၏သရုပ္သ႑ာန္မ်ားပ်က္ေနျပီး သာမန္ျပည္သူမ်ား၏ဘ၀လံု ျခံဳမႈမ်ားကို ပ်က္ျပားေစေသာေၾကာင့္ ၄င္းဂ်စ္ပစီ(ရြင့္ဂ်ာ) မ်ားအားဖမ္းဆီမႈမ်ားအၾကိမ္ၾကိမ္ျပဳလုပ္ခဲ့ေပသည္၊
ထို႕ေၾကာင့္ဒီေန Dhaka ျမိဳ႕တြင္အရင္ကလို ( Street People) မ်ားမရွိေတာ့ေပ။ ထိုအိုးမဲ့အိမ္မဲ့မ်ား၏အေရးကိုအလြယ္တကူေျဖရွင္းႏႈိင္ရန္ အတြက္သူတို႕ကို ဘီဟာရီမ်ား သို႔မဟုတ္ ျမန္မာရီျဖဴဂ်ီ (႐ိုဟင္ဂ်ာ)မ်ားအျဖစ္ ဖန္တီးကာ သက္ဆိုင္ရာစခန္းမ်ားသို႔ အတင္းအဓမၼ ပို႔ေဆာင္ေပးခဲ့ေပသည္။
ထို႔ေျကာင့္ ၂၀၀၄ ခုႏွစ္ ေလာက္တြင္ ဒါကား၌ လမ္းေဘးမွာေတာင္းစားေနတဲ့(ရြင့္ဂ်ာ) ေတြကေတာ့ မရွိသေလာက္ကိုနည္းသြားပါသည္။
၎တို႔ကို ဘဂၤလား အစိုးရက ျမန္မာျပည္သို႔ export ပို႔ရန္ ရည္ရြယ္ခ်က္ျဖင့္ နယ္စပ္သို႔ ေရႊ႕ေျပာင္းလိုက္ေသာေၾကာင့္ တပ္ကနပ္ဖ္ျမိဳ႔ေနရာမ်ားမ်ားတြင္ ရြင့္ဂ်ာ သူေတာင္းစားတို႔၏ တဲငယ္ေလးေတြကိုမ်က္စိတဆံုး ေတြ႕ရပါမယ္။ ထိုအထဲက ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို ျမန္မာႏိုင္ငံဖက္သို႔ တျဖည္းျဖည္း ပို႔ေဆာင္ အေျခခ် ေစတာ ၾကာၿပီျဖစ္ပါတယ္။
ဘဂၤါလီေတြ ေျပာစကားအရ ငါတို႔ဘဂၤါလီေတြက သမိုင္းမွာမရွိခဲ့တ့ဲ တိုင္းျပည္ကိုတည္ေဆာက္ထားျပီးျပီ မင္းတို႔ ျမန္မာျပည္ ကိုပစၥည္းေတြကိုသာတင္ပို႔တာမဟုတ္ဘူး လူေတြ ကိုလည္းတင္ပို႔မယ္။ ဒါထက္မကဘူး ငါတို႕ရဲ့ သမၼတ ခါလီဒါ ဇီယာဆိုရင္ မင္းတို႔ ျမန္မာတိုင္းျပည္ကို မြတ္ဆလင္တိုင္းျပည္လုပ္ပစ္မယ္ဆိုျပီး ေျပာခဲ့တာ မယံုရင္ မင္းတို႔ ေစာင့္ၾကည္လိုက္ပါ စိန္႔မာတင္ ကၽြန္းလိုဘဲ မင္းတို႔နယ္ေျမေတြကို တစ္စတစ္စ ၀ါးမ်ိဳမွာပဲ လို႔ ၿခိမ္းေျခာက္ၾကပါတယ္။
ထို႔ေၾကာင့္ လက္ရွိ ျမန္မာ အစိုးရ အေနျဖင့္ အမွန္တရားမ်ားကို ကမ႓ာသို႔ ရဲရဲဝံ႕ဝံ႕ တင္ျပၿပီး ဘဂၤလားေဒ့ရွ္႕ ျဖင့္ မိတ္ပ်က္ျခင္ ပ်က္ပေစ။ နဂိုထဲက လိမ္ညာလာေသာ ဇာတ္လမ္းမ်ားကို ေဖာ္ထုတ္ မိမိနယ္သို႔ လာသြန္ က်ဳးေက်ာ္ ခိုင္းထားေသာ ဘဂၤလား သူေတာင္းစားမ်ားကို ျပတ္ျပတ္သားသား ေမာင္းထုတ္ရန္ အခ်ိန္က်ၿပီ ျဖစ္ေၾကာင္း တင္ျပပါသည္။
Credit: Wunna More Facebook
No comments:
Post a Comment