အမွားၾကာ အမွန္မျဖစ္ေစနဲ႔

'အမွားၾကာ၊ အမွန္ျဖစ္'တဲ့။ စကားပံုရွိတယ္။ အမွားေတြၾကာတိုင္းသာ အမွန္ျဖစ္ကုန္ရင္ အမွန္တရားေတြ ေပ်ာက္ကြယ္ကုန္ေတာ့မွာေပါ့။ အမွားေတြ ဘယ္ေလာက္ၾကာပါေစ အမွန္မျဖစ္ပါေစနဲ႔။

''ခ်စ္သားရာဟုလာ မွားမွန္းသိလ်က္ မမွန္ေသာစကားကိုေျပာရန္ ဝန္မေလးသူတြင္ သူေတာ္ေကာင္း တရားသည္ ဆိတ္သုဥ္း၏။ မွားမွန္းသိလ်က္ မမွန္ေသာစကားကိုဆိုရန္ မေၾကာက္ေသာသူသည္ သူမလုပ္ရဲ မကိုင္ရဲေသာ အကုသိုလ္မေကာင္းမႈဟူသည္ မရွိေတာ့ေပ။ ထို႔အတြက္ေၾကာင့္ ခ်စ္သား ရာဟုလာ ရယ္ေမာ ေနာက္ေျပာင္သည့္သေဘာႏွင့္ပင္ မုသားကိုမဆိုမိရန္ သင္သည္ ႀကိဳးပမ္းအားထုတ္အပ္၏'' (ဗုဒၶ)

အမွားကို အမွန္ထင္လက္ခံထားသူသည္ အသက္ရွင္ေနေသာ္လည္း ေသသူႏွင့္တူ၏။ အမွန္ကို သံ သယမရွိ ဆုပ္ကိုင္ႏိုင္သူသည္ လူေသေသာ္လည္း ရွင္သူႏွင့္တူ၏။ အမွားအမွန္ကို မေဝခဲြႏိုင္ေသာသူသည္ ေမ့ေျမာေနသူႏွင့္တူ၏။ အမွားကို အမွန္ထင္သြားေသာ သင္ခန္းစာယူစရာ ပံုျပင္ကေလးတစ္ခုရွိ၏။

တစ္ခါက ပုဏၰားအိုႀကီးတစ္ေယာက္ဟာ အရပ္တစ္ပါးကေန ဆိတ္တစ္ေကာင္ကို ထမ္းၿပီး ယူေဆာင္လာ သတဲ့။ ဒါကို အရက္သမားေလးေယာက္က အေဝးကေနလွမ္းၾကည့္ၿပီး ပုဏၰားႀကီးထမ္းလာတဲ့ဆိတ္ကို အျမည္း လုပ္ခ်င္တာနဲ႔ အခ်င္းခ်င္းတိုင္ပင္ၾကသတဲ့။

''ပုဏၰားအိုႀကီးထမ္းလာတဲ့ဆိတ္ကို တို႔တစ္ေတြဝိုင္းၿပီး ေခြးႀကီးလို႔ ယုတိၱရွိရွိနဲ႔ေျပာၾကစို႔။ ပုဏၰားႀကီးက ဆိတ္ကိုေခြးထင္ၿပီး စြန္႔ပစ္ထားခဲ့မွ တို႔တစ္ေတြ ဆိတ္ကိုဖမ္းယူသတ္ျဖတ္ ၿပီး ခ်က္ျပဳတ္စားေသာက္ၾကစို႔''လို႔ တိုင္ပင္ၾကၿပီး လူစုခဲြကာ တစ္ေနရာစီက ေစာင့္ဆိုင္းေနၾကသတဲ့။

ပုဏၰားႀကီး ဆိတ္ကိုထမ္းၿပီးလာခဲ့တာ ပထမလူညာအရက္သမားဆီ ေရာက္လာေတာ့တယ္။ ဒီေတာ့ ပထမလူညာအရက္သမားက ပုဏၰားႀကီး ဘယ္ကေခြးကိုထမ္းလာတာလဲလို႔ ဆီးေမးသတဲ့။ ဒီေတာ့ ပုဏၰား ႀကီးက ဟာ. . ဘယ္ကေခြးရမွာလဲ ဆိတ္ပါဗ်လို႔ေျပာၿပီး ဆက္ေလွ်ာက္ခဲ့သတဲ့။

တစ္ခါ ဒုတိယလူညာအရက္ သမားဆီ ပုဏၰားႀကီးေရာက္လာျပန္ေတာ့လည္း ဒုတိယလူညာအရက္သမားက ဟိုး... ပုဏၰားႀကီး၊ ခင္ဗ်ား ထမ္းလာတဲ့ ေခြးႀကီးကတယ္ဝပါလား၊ ဘယ္ကထမ္းလာခဲ့တာတုံးလို႔ ဆီးေမးျပန္တယ္။ ဒီေတာ့ ပုဏၰားႀကီး က ဘာ..လာျပန္ၿပီတစ္ေယာက္၊ ဆိတ္ပါဗ်၊ ဘယ္ကေခြးရမွာလဲ ခင္ဗ်ား ေသေသခ်ာခ်ာၾကည့္ေျပာစမ္းပါ လို႔ေျပာၿပီး ဆက္ေလွ်ာက္ခဲ့ျပန္သတဲ့။ ဒီလိုနဲ႔ ပုဏၰားႀကီးဟာ ဆက္ေလွ်ာက္လာရင္း တတိယလူညာအရက္ သမားဆီ ေရာက္ခဲ့ျပန္ေတာ့တယ္။

တတိယလူညာအရက္သမားဆီကလည္း ဦးေလးႀကီး ေနပူက်ဲက်ဲထဲ ေခြး ႀကီးထမ္းလို႔ပါလား ပင္ပန္းလိုက္တာဗ်ာ၊ ဘယ္ကထမ္းလာတာတုံးလို႔ ေျပာလိုက္ျပန္ပါသတဲ့။ ဒီေတာ့ ပုဏၰား ႀကီး နည္းနည္းစဥ္းစားသြားတယ္။ အင္း ..ပထမလူတစ္ေယာက္နဲ႔ေတြ႕တုန္းကလည္း ငါထမ္းလာတာ ေခြး လို႔ေျပာတယ္။ ဒုတိယလူနဲ႔ေတြ႕ေတာ့လည္း ေခြးႀကီးပါလို႔ေျပာေနျပန္ၿပီ။ ဧကႏၲ ငါထမ္းလာတာ ဆိတ္မွဟုတ္ ရဲ႕လား။ ငါမ်က္စိမ်ား မွားလာေလေရာ့သလား၊ ေခြးမ်ားျဖစ္ေနမလား...လို႔ ပုဏၰားႀကီး သံသယစိတ္ေတြ ဝင္လာပါေတာ့တယ္။

သံသယဆိုတာ ဘဝကို အေသသတ္ေသာစိတ္လို႔ တင္စားႏိုင္ပါတယ္၊။

သူငယ္ခ်င္း၊ မိတ္ေဆြ၊ ခ်စ္သူ၊ မိသားစု၊ ဆရာႏွင့္တပည့္ အမုန္းပြား ယံုၾကည္မႈကင္းမဲ့ေစတာသည္ ဒီ သံသယကေနစတာပါပဲ။ သံသယထားတတ္သူဟာ ကိုယ့္ရဲ႕မျပည့္စံုျခင္းကို ေဖာ္ျပရာေရာက္သလို ကိုယ္က မျပည့္စံုေတာ့ သူတစ္ပါးကိုလည္း မယံုၾကည္ေတာ့ေပ။

ပညာျပည့္ဝသူေတြမွာေတာ့ သံသယကို မေမြးျမဴေတာ့ ေပ။

ဒီလိုနဲ႔ စတုတၳလူညာအရက္သမားဆီ ေရာက္ျပန္ေတာ့ အလို...ပုဏၰားႀကီး ေခြးႀကီးထမ္းလို႔ ဘယ္လမ္း ကို သြားမွာတုံး။ ဘာမွအသုံးမဝင္တဲ့ေခြးႀကီးထမ္းၿပီး ဒီေလာက္ေဝးတဲ့ခရီးမွာ မပင္ပန္းဘူးလားဗ်ာ။ ခင္ဗ်ား မွာ ေခြၽးေတြကလည္းျပန္လို႔။ ျမင္ရသူေတာင္ စိတ္မခ်မ္းသာပါလားဗ်ာ စသည္ျဖင့္ ပုဏၰားႀကီးယုံေအာင္ ယုတိၱရွိရွိနဲ႔ ဆီးၿပီးေျပာျပန္သတဲ့။

ဒီေတာ့ ပုဏၰားႀကီးကလည္း အင္း၊ ဟုတ္ပါၿပီ၊ ဟုတ္ပါၿပီ။ ငါဟာ အသက္ ကလည္းႀကီးၿပီ၊ မ်က္စိကလည္းမႈန္ဆိုေတာ့၊ ငါထမ္းလာခဲ့မိတာ ေခြးႀကီးျဖစ္ေနမွာပါေလလို႔ေတြးၿပီး ဆိတ္ ကို ေတာ္ရာမွာ စြန္႔ပစ္ထားခဲ့ပါေတာ့သတဲ့။

ဒီေတာ့မွ လူညာေလးေယာက္လည္း ဆိတ္ကို ဖမ္းၿပီးသတ္ကာ ခ်က္ျပဳတ္ၿပီး ထန္းရည္၊ အရက္နဲ႔ျမည္းၾက၊ စားၾကေသာက္ၾကေတာ့သတဲ့။

ဤပုံျပင္ဥပမာေလးကို ေဖာ္ျပရျခင္းသည္ ယေန႔ေခတ္လည္း ဤသို႔ပင္ လူတခ်ဳိ႕သည္ ဆိတ္ကိုေခြးပါလို႔ ညာစားၾကေသာ လူညာေတြႏွင့္ အကြက္ခ် ႀကဳိတင္ႀကံစည္ၿပီး ညာဝါးစားတတ္ၾကေသာ လူညာေတြမ်ားစြာရွိ ေပသည္။ လမ္းမွားတြင္ စမ္းတဝါးဝါး ေလွ်ာက္ေနၾကေသာသူေတြ တစ္ပုံတစ္ပင္ရွိေနပါသည္။

အညာခံၾကရ ဦးမည့္သူေတြႏွင့္ ဆက္လက္လိမ္ညာၾကဦးမည့္သူေတြ၊ ဤေလာကတြင္ ေျမာက္ျမားစြာရွိေနေပဦးမည္။

''ေကာင္းေသာအလုပ္ျဖစ္ေစ၊ မေကာင္းေသာအလုပ္ျဖစ္ေစ၊ ၾကာၾကာလုပ္လွ်င္ စြဲသြားတတ္သည္။ ထို႔ ေၾကာင့္ ေကာင္းေသာ၊ အက်ိဳးရွိေသာအလုပ္ကိုသာ ၾကာၾကာလုပ္သင့္သည္။

ေဆးလိပ္၊ ကြမ္း၊ အရက္တို႔ကို မသံုးစဲြရမေနႏိုင္ေအာင္ စြဲသြားျခင္းသည္ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ၾကာၾကာလုပ္ ခဲ့ေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ အမွားကို အၾကာႀကီးလက္ခံမ ထားပါနဲ႔။ စြဲသြားတတ္သည္။ အမွန္တရားကိုသာ စဲြသြားေအာင္ ၾကာၾကာဆုပ္ကိုင္ထားပါ။ အမွားေတြၾကာသြားရင္ အမွန္ဟု ထင္ကုန္ၾကလိမ့္မည္။ လက္ခံ မထားပါႏွင့္''။

အထက္ပါပံုျပင္ထဲက ပုဏၰားႀကီးကဲ့သို႔ေသာသူေတြအတြက္ ဗုဒၶေဟာၾကားခဲ့ေသာ ကာလာမသုတ္လကၤာ အႏွစ္ခ်ဳပ္ကို တင္ျပပါရေစ။

''ဘာသာဝါဒ၊ မတူၾက၍ ေလာကအတြင္း၊ ျငင္းခုံျခင္းျဖင့္ ဆင္းရဲဒုကၡ၊ ေရာက္ၾကကုန္၏။

ဆူဆူဗုဒၶ၊ ကယ္မရသည့္၊ ေလးဝပါယ္ဘံု၊ ေဘးေတြ႕ႀကဳံလိမ့္။

ေစ့စံုဥာဏ္ျဖင့္၊ ေမွ်ာ္ေထာက္ခ်င့္ကာ၊ တစ္ဆင့္ၾကားသိ၊ မိ႐ိုးဖလာ၊ ေကာလာဟလ၊ က်မ္းစာမွ်ႏွင့္ ႀကံဆနည္းမီ၊ ဆီေလ်ာ္သံုးသပ္ ယူျခင္းထပ္၍၊ ယံုအပ္သူပဲ၊ ဆရာစြဲျဖင့္ လႊဲပံုစိတ္ခ်၊ မယူၾကလင့္။

ဒိ႒က်င့္ႀကံ၊ ကိုယ္ပိုင္ဥာဏ္ျဖင့္ မွားမွန္ေကာင္းဆိုး၊ သိေအာင္ႀကိဳးဟု၊

မ်ိဳးကာလာမ၊ ေဟာၫႊန္ျပ ဝါဒအယူ စစ္တမ္းေပ''

(အရွင္ဇနကာဘိဝံသ)

Written by  - အရွင္ပညာသိရီ (မြန္ေက်ာင္းဆရာေတာ္)

Credit to - www.facebook.com/YangonMediaGroup