အလုပ္ခြင္မွာ ၿငိမ္းခ်မ္းစရာ ႏွင့္ စိတ္၏က်န္းမာေရး

ဒီကေန႕ ကြၽန္ေတာ့္မိတ္ေဆြေတြ တစ္ညီတစ္ညာတည္း ညည္းညဴေနၾကပါတယ္။ ဘယ္သူနဲ႕ပဲ ေတြ႕ေတြ႕ "စိတ္ညစ္တယ္" ၊ "အလုပ္ထဲမွာမေပ်ာ္ဘူး"၊ "အဆင္မေျပဘူး" စသည္ျဖင့္ေပါ့။ Facebook ရဲ႕ ရင္ဖြင့္စရာ မ်က္ႏွာစာ (What's in your mind) မွာ ၾကည့္လိုက္ရင္လဲ အလားတူ ရင္ဖြင့္စာေလးေတြ ေရးထားၾကတာ ဖတ္ရပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ပင္လွ်င္ လုပ္ငန္းခြင္မွာ မေပ်ာ္ပိုက္လို႕ ထြက္ခဲ့တာ သိပ္မွ မၾကာလွေသးပဲ။ ဒီလိုနဲ႕ လုပ္ငန္းခြင္မွာ ဘာလို႕မေပ်ာ္ၾကတာလဲ။ ေပ်ာ္ေအာင္လို႕ ဘာလုပ္ရမလဲ စတာေလးေတြ ေတာင္စဥ္းစား ေျမာက္စဥ္းစားနဲ႔ ထိုင္ေတြး ေနမိပါတယ္။

အဲလိုေတြးေနတုန္း ကြၽန္ေတာ့္သမီးငယ္ေလးက ကြၽန္ေတာ့္နားလာၿပီး "စကားထာဖြက္တမ္းကစား ရေအာင္" လို႕ ေခၚပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ကြၽန္ေတာ့္စိတ္ေတြဟာ ထြက္ခဲ့တဲ့ အလုပ္ထဲက ေပ်ာ္စရာမေကာင္းပံုေတြ နဲ႕ ေ႕႐ွဆက္ ဘယ္လို စခန္းသြားရမလဲဆိုတာေတြကို စဥ္းစားေနလို႕ သူေခၚတာ မၾကားမိပါဘူး။ သမီးငယ္ေလးဟာ ကြၽန္ေတာ့္နားမွာပဲ ထိုင္ၿပီး ကစားေနပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ့္စိတ္ေတြကေတာ့ အတိတ္နဲ႕ အနာဂတ္ကို လြန္းထိုး ေနတဲ့ အတြက္ ပစၥဳပၸန္ကို ေမ့ေလ်ာ့ေနမိပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သမီးဟာ ကြၽန္ေတာ့္အတြက္ ေပ်ာက္ဆံုးလို႕ေနပါတယ္။ တကယ္က ကြၽန္ေတာ္သတိ႐ွိဖို႕ေကာင္းပါတယ္။ အတိတ္နဲ႕ အနာဂတ္မွာ ေတြေ၀ေနမဲ့အစား ပစၥဳပၸန္မွာသာ သတိကို ကပ္ထားသင့္ပါတယ္။ ဒါမွသာ သမီးရဲ႕ အၿပံဳးကို ျမင္ႏိုင္ၿပီး သူ႕ကို ေပြ႕ထားႏိုင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။

လူတိုင္းကေတာ့ ၿငိမ္းၿငိမ္းခ်မ္းခ်မ္းေနခ်င္ၾကတာခ်ည္းပါပဲ။ အဆင္ေျပခ်င္ၾကတာ ခ်ည္းပါပဲ။ သူမ်ားေတြ အကုန္ အဆင္ေျပေနၾကတယ္။ ကိုယ့္က်ေတာ့ အဆင္မေျပဘူး။ ဘာေၾကာင့္ပါလဲ။ ကုိယ္ပဲ သူမ်ားေတြထက္ ညံ့ေန လို႕လား။ အရင္ ဘ၀ေဟာင္းမ်ားမွာ ေကာင္းမႈကုသိုလ္ေတြ အလုပ္နည္းခဲ့လို႕ပဲ ဒီဘ၀မွာ က်ပ္တည္းေနရတာလား။ ဒါမွမဟုတ္ ၿငိမ္းခ်မ္းျခင္းဆိုတာ ကိုယ္နဲ႕ပဲ မထိုက္တန္လို႕လား စသည့္ျဖင့္ ဆက္စဥ္းစားေနမိပါတယ္။ ဒီေနရာမွာ တစ္ကယ္ပဲ ကိုယ္ဟာ ၿငိမ္းခ်မ္းျခင္းကို ခံစားႏိုင္တဲ့ အရည္အခ်င္း႐ွိရဲ႕လားဆိုတာ ေျဖစရာေကာင္းတဲ့ ေမးခြန္းတစ္ခု ျဖစ္လာပါတယ္။ ၿငိမ္းခ်မ္းျခင္းဆိုတာ ဘာပါလဲ။ ၿငိမ္ၿငိမ္ေလးထိုင္ေနရတာကို တစ္ခ်ဳိ႕က ၿငိ္မ္းခ်မ္းတယ္လို႕ ေျပာပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕က ေတာ့ ပ်င္းစရာႀကီးလို႕ ေျပာပါတယ္။ လူခႏၶာကိုယ္ႀကီးက ၿငိမ္ၿငိမ္ေလးေတာ့ ထိုင္ေနပါရဲ႕။ စိတ္က ကြၽန္ေတာ့္လို အတိတ္ေတြ အနာဂတ္ေတြကို ေလွ်ာက္သြားေနရင္ ဘယ္လိုလုပ္ ၿငိမ္းခ်မ္းႏိုင္မွာတုန္း။ ခ်စ္တဲ့ သမီးေလးနဲ႕ ေပ်ာ္ပ်ာ္႐ႊင္႐ႊင္ကစားႏိုင္ပါရက္နဲ႕ ပစၥဳပၸန္ေပ်ာက္ေနလို႕ ငုတ္တုတ္ေမ့ေနတဲ႕ ကြၽန္ေတာ့္မွာ ဘယ္လိုလုပ္ ၿငိမ္းခ်မ္းေပ်ာ္႐ႊင္မွာတုန္း။

ေနာက္တစ္ခါ ကြၽန္ေတာ္တို႕ ၁၀တန္းတုန္းက အဂၤလိပ္စာမွာ ကဗ်ာေလးတစ္ပုဒ္ သင္ခဲ့ဖူးပါတယ္။ William Henery Davis ေရးတဲ့ "Leisure" တဲ့ အားလပ္ခ်ိန္ေလးမွမ႐ွိရင္ ဘ၀ဆိုတာ ဘာမ်ားအဓိပၸာယ္႐ွိမွာတုန္းလို႕ ေရးထားတဲ့ကဗ်ာေလးပါ။ အလုပ္ခြင္ ယာေတာကိုသြားတဲ့လမ္းမွာ ျမက္ခင္းစိမ္းစိမ္းေတြ၊ ႐ွဥ့္ေလးေတြ သစ္တိုသီး ေကာက္စားေနၾကတာေတြ၊ ငွက္ကေလးေတြ သစ္ပင္ကိုင္းမွာ နားေနၾကတာေတြကို ခဏေလးမွ ရပ္ၾကည့္ခ်ိန္မ႐ွိရင္ ဘာလုပ္ေတာ့မွာတုန္းလို႕ ဆိုပါတယ္။ စားက်က္ထဲက ႏြားေတြသိုးေတြေလာက္မွ ၿငိမ္ၿငိမ္သက္သက္ စားျမံဳ႕ ျပန္ခ်ိန္မ႐ွိရင္ ဘယ္ေကာင္းပါ့မလဲလို႕ေရးထားပါတယ္။ တစ္ခါ ဗီယက္နမ္ တစ္ေယာက္ ေရးခဲ့တဲ့ ကဗ်ာေလးတစ္ပုဒ္ လည္း ဖတ္ဖူးပါရဲ႕။

စည္း႐ိုးနေဘး ၿငိမ္ၿငိမ္ေလးရပ္ကာ

မင္းက တထူးတဆန္း ၿပံဳးတယ္။

က်ဳပ္မွာ စကားေတာင္မေျပာႏိုင္

မင္းရဲ႕ လွပတဲ့ သီခ်င္းသံေတြကိုပဲ

က်ဳပ္မွာ၀င္စား။

အစမ႐ွိ အဆံုးမထင္သည္အထိ

မင္းကို ဦးညြတ္မိတယ္ တဲ့။

"မင္း" ဆိုတာ ေဒလီယာပန္းေလးကို ေျပာတာ။ အဲဒီေန႕မနက္ ယာေတာကိုအသြား လမ္းမွာ ခပ္ငယ္ငယ္ ပန္းေလးတစ္ပြင့္ ပြင့္ေနတာ သူျမင္ခဲ့တာကိုး ။ အဲဒီျမင္ကြင္းက သူ႕ကို ၿငိမ္းခ်မ္းသြားေစလို႕ ဒီကဗ်ာကို ေရးမိတာ လို႕ ဆိုပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္တို႕ ပတ္၀န္းက်င္မွာလဲ ဒါမ်ိဳးေတြ႐ွိေနတာပါပဲ။ ေန႕စဥ္အလုပ္ေတြ လုပ္ေနရင္းနဲ႔ပဲ ဒီလို ၿငိမ္းခ်မ္းမႈေလးေတြကို ႐ွာၾကည့္ရမွာပဲ။

တကယ္ေတာ့ ၿငိမ္းခ်မ္းျခင္းဆိုတာ ကြၽန္ေတာ္တို႕ ကိုယ္ခႏၶာမွာေတာင္ ႐ွာရင္ ေတြ႕ႏိုင္ပါတယ္။ တစ္ေန႕က ကြၽန္ေတာ့္ သြားတစ္ေခ်ာင္းဟာ ေတာ္ေတာ္ကိုက္လာတယ္။ ဘာမွလဲ စားလို႕မရဘူး။ သြားကိုက္တဲ့ေ၀ဒနာကို ခံစား ရေတာ့မွ သြားမကိုက္ရင္ ေတာ္ေတာ္ေကာင္းမွာပဲလို႕ ေတြးမိတယ္။ အရင္တုန္းကေတာ့ ဒီလို မစဥ္စားမိေသးပါဘူး။ ေမ့ေနတာကိုး။ သြားေတြ ေကာင္းေနတာကို ၿငိမ္းခ်မ္းတယ္လို႕ မထင္မိဘူး။ သြားကိုက္ေတာ့မွပဲ သြားမကိုက္တာဟာ ၿငိမ္းခ်မ္းျခင္းတစ္မ်ိဳးပါလားလို႕ သတိျပဳမိတယ္။ အဲဒီလို သတိျပဳမိေအာင္ သြားပဲ ကိုက္ေပးရဦးေတာ့မလို ျဖစ္ေနၿပီ လို႕ ေတြးမိၿပီး ၿပံဳးရေသးတယ္။ တကယ္ေတာ့ ဟုတ္တယ္ဗ်။ ဒါေပမယ့္ သြားကိုက္ေပ်ာက္သြားေတာ့လဲ ဒီလိုပါပဲ။ ေမ့သြား ျပန္တာပဲ။ အခုလက္႐ွိမွာ သြားမနာျခင္းဟာ ၿငိမ္းခ်မ္းျခင္းပဲလို႕ သတိေလးထားမိရင္ ေကာင္းပါတယ္။

လြန္ခဲ့တဲ့ ေလးလေက်ာ္ေလာက္က ကြၽန္ေတာ္တို႕ ခ်စ္တဲ့ မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္ ကင္ဆာနဲ႕ ဆံုးပါးခဲ့တယ္။ သူ႕မွာ ကင္ဆာေရာဂါသာ မ႐ွိရင္ အခုထိ ကြၽန္ေတာ္တို႕နဲ႕ ေပ်ာ္ေပ်ာ္႐ႊင္႐ႊင္ေနမွာပဲ။ ကြၽန္ေတာ္တို႕မွာ ကင္ဆာျဖစ္ ေနရင္လဲ အခုေလာက္ဆို သူ႕ေနာက္လိုက္ၾကၿပီ။ ကြၽန္ေတာ္တို႕မွာ ကင္ဆာမ႐ွိလို႕သာ အခုလို က်န္းက်န္းမာမာ ေနႏိုင္တာျဖစ္တယ္။ ဒီလိုဆိုကင္ဆာမ႐ွိတာဟာလဲ ၿငိမ္းခ်မ္းျခင္းတစ္မ်ိဳးပဲမဟုတ္လားဗ်။ ဒါေပမယ့္ ကြၽန္ေတာ္တို႕ က ဒါကို ဂ႐ုမထားမိၾကဘူး။ လက္႐ွိ(ပစၥဳပၸန္)ကို ဒီလို ၾကည့္လိုက္ရင္ေတာ့လဲ ၿငိမ္းခ်မ္းစရာေတြ အမ်ားႀကီးပါဗ်ာ။ သြားမနာတာလဲ ၿငိမ္းခ်မ္းတာပဲ။ ကင္ဆာေရာဂါ မ႐ွိတာလဲ ၿငိမ္းခ်မ္းတာပဲ။ ၿပီးခဲ့တဲ့ အတိတ္နဲ႕ မလာေသးတဲ့ အနာဂတ္ကို ေလွ်ာက္ေတြးၿပီး စိတ္ညစ္ေနမဲ့အစား ပစၥဳပၸန္ကို သတိေလးနဲ႕ ဒီလိုေလွ်ာက္ၾကည့္ေတာ့လဲ ၿငိမ္းခ်မ္းသားဗ်။

အလုပ္ခြင္ထဲက်ေတာ့တစ္မ်ိဳးဗ်။ ဒီကေန႕ ကြၽန္ေတာ္တို႕ ၀န္ထမ္းေတြမွာ "Multi-task" လို႕ေခၚတဲ့ တစ္ခ်ိန္ တည္း မွာ အလုပ္ ႏွစ္မ်ိဳးသံုးမ်ိဳးကို တစ္ၿပိဳင္နက္တည္းခိုင္းတဲ့ စနစ္တစ္ခု ေခတ္စားေနတယ္။ အလုပ္ေတြ ၿပိဳင္လုပ္ရေတာ့ ဘာျဖစ္လာလဲ ဆိုေတာ့ ကြၽန္ေတာ္တို႕ရဲ႕ စြမ္းအင္ေတြ ျပန္႕က်ဲလာတယ္။ အလုပ္ကိစၥေတြကို အဆင္ေျပေအာင္လုပ္ဖို႕ ခက္လာတယ္။ အဲဒီေတာ့ လစ္ဟင္းမႈေတြ အမွားအယြင္းေတြမ်ားလာေရာ။ အထက္လူႀကီးက ဆူေရာ။ အေလ်ာ္အစားေတြ ပါလာ ေရာ။ ခဏခဏျဖစ္ေတာ့ စိတ္ညစ္ေရာ၊ အလုပ္ထြက္ခ်င္လာေရာ။ စိတ္တိုတယ္။ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဘက္ အခ်င္းခ်င္း စိတ္၀မ္းကြဲမႈ၊ က႑ေကာစေတြျဖစ္လာေရာ။ မၿပံဳးႏိုင္ၾကေတာ့ဘူး။ ဒီလိုနဲ႕ပဲ အလုပ္ခြင္မွာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးမဲ့လာေတာ့ တာပါပဲ။ ကြၽန္ေတာ္ေတာ့ တစ္ကယ္အလုပ္လုပ္ေနၾကရတဲ့ ေနရာတိုင္းမွာ ဒါမ်ိဳးေတြခ်ည္းပဲလို႕ ထင္ပါတယ္။

အဲဒီေတာ့ အလုပ္ခြင္မွာ ၿငိမ္းခ်မ္းစရာ႐ွာဖို႕ ဟိုဟိုသည္သည္ ေလွ်ာက္ၾကည့္မိေတာ့ တစ္ခ်ဳိ႕အခ်က္ကေလး ေတြ ေတြ႕ရလို႕ ျပန္ၿပီးေဖာက္သည္ ခ်လိုက္ရပါတယ္။

နံပါတ္ (၁) က ေရလိုက်င့္ပါ တဲ့။

သူကဘာေျပာတာလဲဆိုေတာ့ စမ္းေခ်ာင္းထဲမွာ ေရစီးတယ္မဟုတ္လား။ တစ္ခုခု အဟန္႕အတားေတြ႕ရင္ ရတဲ့လမ္းက ေကြ႕ပတ္ၿပီးစီးပစ္လိုက္တာပဲ။ တင္းခံမေနဘူး။ အလုပ္ထဲမွာလဲ ဒီလိုပဲ။ စိန္ေခၚမႈ၊ အဟန္႕အတား (လူေတြပါ ပါတယ္) ေတြ႕ရင္ တင္းခံမထားနဲ႕တဲ့။ ေရလို ေပ်ာင္းႏြဲ႕ ညြတ္ေကြးၿပီး ေက်ာ္ျဖတ္လိုက္ပါတဲ့။ အားနဲ႕ ေတာင့္ ခံထားရင္ တင္းလို႔ျပတ္တတ္တယ္တဲ့။

နံပါတ္ (၂) က ေဒါသေ႕႐ွမထားပါနဲ႕တဲ့။ ေဒါသထြက္ၿပီဆိုရင္ အမွားလုပ္မိေတာ့တာပဲ။ စိတ္ခံစားခ်က္ေတြကို ေ႕႐ွတန္းမတင္ပါနဲ႕။ "စိတ္လိုက္မာန္ပါ" ဆိုတာလို စိတ္ေနာက္က မာန္ ပါသြားရင္ မွားေတာ့တာပါပဲ။

နံပါတ္ (၃)က အလုပ္နဲ႕အိမ္၊ အလုပ္နဲ႕မိသားစု၊ အလုပ္နဲ႕ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ ဟန္ခ်က္ညီေအာင္ ထိန္းထားပါတဲ့။

နံပါတ္ (၄)က ပစၥဳပၸန္တည့္တည့္႐ႈ။ ဒါက အလုပ္ ႏွစ္လုပ္ၿပိဳင္လုပ္ရရင္ေျပာတာျဖစ္မယ္။ ဥပမာ ဖိုင္တြဲရင္း paper work လုပ္ရင္း ဖုန္းလာတယ္ဆိုပါစို႕။ ဖုန္းေျပာရင္ စိတ္ကို ဖုန္းထဲက ကိစၥမွာပဲထား။ ဟို လုပ္လက္စအလုပ္ကို ခဏ ေမ့ထားလိုက္။ စိတ္က ဟိုေရာက္ေနရင္ ဒီက ဖုန္းထဲက ကိစၥမွာ မွားေတာ့မယ္။ ပစၥဳပၸန္တည့္တည့္႐ႈဆိုတာ ဒါကို ဆိုလိုတာဗ်။ ပစၥဳပၸန္မွာပဲေန ဆိုလို႕ အတိတ္ကိုလည္း သင္ခန္းစာမယူ၊ အနာဂတ္အတြက္လည္း မျပင္ဆင္ဆိုရင္ေတာ့ သိပ္မဟန္ေလာက္ဖူးထင္တယ္။

နံပါတ္(၅)ကတစ္ေန႕စာတစ္ေန႕ ၿပီးေအာင္ျဖတ္၊ ေနာက္ေန႕မွာ အသစ္ကိုစ။ေန႕တိုင္း ေန႕တိုင္း စိတ္သစ္ လူသစ္နဲ႕ ႐ႊင္လန္းစြာအလုပ္ လုပ္ရင္ ေလ့လာစရာေတြအမ်ားႀကီးရလာမယ္။

နံပါတ္ (၆)က အာ႐ံုကို အလုပ္အေပၚမွာပဲထား။ ရလဒ္အေပၚမွာ မထားပါနဲ႕တဲ့။ ရည္႐ြယ္ခ်က္တစ္ခုထားၿပီး အလုပ္လုပ္ဖို႕ အေရးႀကီးတာေတာ့ မွန္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီရည္႐ြယ္ခ်က္ေအာင္ျမင္ေအာင္ တစ္ဆင့္ခ်င္း စနစ္တက် လုပ္သြားမွ ပန္းတိုင္ေရာက္မယ္မဟုတ္လား။ ဥပမာ – ပြဲတစ္ခုအတြက္ လုပ္ ရမယ္ ဆို ပါေတာ့ဗ်ာ။ ဒီပြဲႀကီး ေအာင္ျမင္ဖို႕က ကြၽန္ေတာ္တို႕ရဲ႕ ပန္းတိုင္ ဆိုပါစို႕။ ပြဲေအာင္ျမင္ဖို႕ပဲ အာ႐ံုထားၿပီး ျပင္ရဆင္ရမယ့္ဘက္ကို အာ႐ံုမထား ရင္ ဒီပြဲစနစ္တက် ေအာင္ျမင္ဖို႕ မလြယ္ဖူးဗ်။

နံပါတ္(၇)က အလုပ္ကို ရင္ထဲကေစတနာနဲ႕ အလိုအေလ်ာက္လုပ္သလိုျဖစ္ေအာင္လုပ္ပါတဲ့။ အလုပ္ကို တကယ္စိတ္ပါလို႕ ၿမိန္ၿမိန္ယွက္ယွက္ လုပ္တဲ့လူနဲ႕ လုပ္စရာမို႕လို႕ လုပ္ေနရတဲ့သူ စိတ္ေပ်ာ္ပံုခ်င္းမတူဘူးဗ်။

နံပါတ္ (၈)က မေၾကာက္ရဘူးတဲ့။ တကယ္ေတာ့ ေၾကာက္တယ္ဆိုတာ ျဖစ္လာေတာ့မွာကို ေတြးေတြးၿပီး ေၾကာက္ေနတာဗ်။ အဲဒါ တကယ္မွ ျဖစ္မလာေသးဘဲ။ ဘာလို႕ ေတြးေၾကာက္ေနရမလဲ။ ေၾကာက္ၿပီဆိုရင္ ကြၽန္ေတာ္ တို႕ရဲ႕ စြမ္းအားေတြကို ယိုစီးေစေတာ့တာပဲတဲ့။ လက္ငင္းအက်ပ္အတည္းက ဘယ္လိုလြတ္ေျမာက္ေအာင္ လုပ္ရမလဲ ဆိုတဲ့ အၾကံဥာဏ္ေကာင္းေတြထြက္လာေစမယ့္ စြမ္းအားေတြ ယိုစီးကုန္တာပဲတဲ့။

နံပါတ္ (၉)က ၿပိဳင္ပြဲတစ္ခုမွာ ႏိုင္ခ်င္ရင္ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ျပည့္၀ေအာင္ ႀကိဳးစားရမယ္တဲ့။ ၿပိဳင္ဘက္ကို လဲက် သြားေအာင္ထိုးႏိုင္တာ အေကာင္းဆံုး အႏိုင္ယူနည္းမဟုတ္္ပါဘူး။ ၿပိဳင္ဘက္ရဲ႕ ထိုးႏွက္ခ်က္ေတြကို ေတာင့္ခံႏိုင္ ေအာင္သာလုပ္ထားရမယ္တဲ့။ ၿပိဳင္ဘက္ေတြဟာ သူတို႕အားနည္းခ်က္ေတြေၾကာင့္ သူတို႕ဟာ သူတို႕ပဲ လဲက်သြားၾက ပါလိမ့္မယ္တဲ့။ ကိုယ္က လုပ္စရာ႐ွိတာ လုပ္ထား႐ံုပါပဲတဲ့။

ေနာက္ဆံုး နံပါတ္ (၁၀)က ကိုယ့္ကိုယ္ကို အားလပ္ခ်ိန္လည္းေပးရမယ္တဲ့။ အနားမယူဘဲ အလုပ္ခ်ည္းပဲ ဖိလုပ္ေနရင္ ၾကာၾကာမခံဘဲ သြားလိမ့္မယ္တဲ့။ စိတ္ကို ၾကည္လင္သန္႕႐ွင္းဖို႕ အခ်ိန္ေပးရပါမယ္။ သန္႕႐ွင္းတဲ့ စိတ္ကသာ ေဆာင္႐ြက္ႏိုင္၊ တုန္႔ျပန္ႏိုင္၊ ထိထိေရာက္ေရာက္ေဆာင္႐ြက္ႏိုင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္ဗ်ာ။

ၿဗိတိန္ ႏွလံုးေဖာင္ေဒး႐ွင္းက ႏွလံုးအထူးသူနာျပဳ ဂြၽန္ေဒးဗစ္ဆင္က "အလုပ္ထဲမွာ စိတ္ဖိစီးမႈ ခံစားေနရရင္ မိတ္ေဆြေတြ ဒါမွမဟုတ္ မန္ေနဂ်ာကို ေျပာျပၿပီး ဘယ္လို ကိုင္တြယ္ေျဖ႐ွင္းသင့္သလဲ ေမးျမန္းေဆြးေႏြးသင့္ပါတယ္။ စိတ္ဖိစီးမႈေတြကို အေကာင္းျမင္၀ါဒနဲ႕ တုန္႔ျပန္ဖို႕ ႀကိဳးစားပါ။ လုပ္ငန္းခြင္ထဲမွာ တက္တက္ၾကြၾကြေနပါ။ ေလွကားကုိ သံုးၿပီးလမ္းေလွ်ာက္တက္ပါ။ အလုပ္သြားတဲ့လမ္းမွာ အနည္းငယ္လမ္းေလွ်ာက္ပါ။ ဒီလုပ္ေဆာင္ခ်က္ကေလး ေတြက ဖိစီးမႈကို ၿပိဳကြဲေစဖုိ႕ အကူအညီေပးတဲ့အျပင္ ႏွလံုးက်န္းမာေရးေကာင္းေအာင္လဲ အားေပးပါတယ္" လို႕ အၾကံေပးေၾကာင္း ၁၆ ဇူလိုင္ ၂၀၁၀ ထုတ္ ေမာ္ဒန္ဂ်ာနယ္မွာလည္း ဖတ္လိုက္ရပါတယ္။

အထက္က ဆိုခဲ့တဲ့ အခ်က္ကေလးေတြအတိုင္း ေနၾကည့္ရင္ စိတ္ညစ္တာေတာ့ နည္းနည္းသက္သာမယ္ ထင္တာပါပဲဗ်ာ။ အက်င့္ရသြားရင္ေတာ့ ၿငိမ္းခ်မ္းလာမွာပါ။ သစ္တစ္ပင္ေအာက္၊ ၀ါးတစ္႐ံုေအာက္ မေရာက္ႏိုင္ ေသးၾကတဲ့၊ အလုပ္ခြင္နဲ႔ မကင္းကြာႏိုင္ေသးတဲ့ လူေတြအဖို႕ ၿငိမ္းခ်မ္းျခင္းကို အလုပ္ထဲမွာပဲ ေတြ႕ေအာင္႐ွာၾက ရမွာပဲဗ်။ ကာရာအိုေကသြား ဘီယာစုပ္ရင္းအပန္းေျဖတာနဲ႕စာရင္ စိတ္ကို ပစၥဳပၸန္မွာပဲ တည့္တည့္ေနေအာင္ သတိေလးကပ္ၿပီး ႐ႊင္လန္းစြာေနထိုင္ျခင္းက ကုသိုလ္ျဖစ္ပါတယ္ဗ်ာ။ တကယ္ေတာ့ အတိတ္ဆိုတာကလည္း ၿပီးခဲ့ပါၿပီ။ အနာဂတ္ကလည္းေရာက္မလာေသးေတာ့ ဘာမွလုပ္လို႕မရပါဘူး။ ပစၥဳပၸန္တည့္တည့္ သာလွ်င္ လူေတြအဖို႕ အသက္႐ွင္ျခင္း စစ္စစ္ပဲမဟုတ္ဖူးလားဗ်ာ။ ေနာ့ဗ်ာ။

၁၈၊ ဇူလိုင္ ၂၀၁၀

မွီၿငမ္း- စင္ၾကယ္ေသာစိတ္(မံုေ႐ြး)- 10 Simple Lessons