ဆင္းရဲမြဲေတျခင္းသည္ ရန္သူနံပါတ္တစ္ျဖစ္တယ္

ျမန္မာအစိုးရနဲ႔ ႏုိင္ငံတကာ ဆက္ဆံေရး ပိုစိပ္လာခ်ိန္မႇာ ျမန္မာ့ပုံရိပ္ဟာ ဒဏ္ရာအနာတရေတြ ပိုမ်ားလာတာ ေတြ႕ေနရပါတယ္။ ၂၀၁၂ ေအာက္တိုဘာလ ၂၁ ရက္မႇာ ႏုိင္ငံေတာ္သမၼတႀကီးက မီဒီယာေတြနဲ႔ ေတြ႕ဆုံေအာင္ပြဲခံၿပီးခ်ိန္မႇာပဲ ရခုိင္ ဘဂၤါလီ ပဋိပကၡႀကီးဟာ ထိန္းမႏုိင္သိမ္းမရ မ႐ႈမလႇ ေပါက္ကြဲခဲ့ပါတယ္။ သမၼတႀကီးရဲ႕ အေမရိကန္ခရီးစဥ္ အပါအ၀င္ ႏုိင္ငံတကာဆက္ဆံေရးဟာ အမႇန္တကယ္ပဲ ေအာင္ျမင္ခဲ့ ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ျပည္တြင္းေရးကိစၥ ေတြမႇာေတာ့ လုံး၀နီးပါး မေအာင္ျမင္ေသးဘူးဆိုတာ ရခုိင္အေရး ကခ်င္အေရးနဲ႔ လက္ပံေတာင္းေတာင္ ေၾကးနီစီမံကိန္းႀကီး အပါအ၀င္ အျခားမ်ားျပားလႇစြာေသာ ျပႆနာ ေပါင္း ေသာင္းေျခာက္ေထာင္က သက္ေသခံခ်က္ ရႇိပါတယ္။

အထူးျဖင့္ အစိုးရသစ္ေပၚေပါက္လာၿပီး တစ္ႏႇစ္ခြဲေက်ာ္ကာလအတြင္းမႇာ ျပည္သူလူထုရဲ႕ စီးပြားေရးဘ၀ စား၀တ္ေနေရး အေျခအေနဟာ ပိုၿပီးေတာ ့နိမ့္က်မြန္းက်ပ္လာလ်က္ရႇိပါတယ္။ ေအာက္ေျခဆင္းရဲသား ေတြကိုမဆုိထားနဲ႔ လူလတ္တန္းစား ပညာတတ္မ်ားပင္လွ်င္ ဘာလုပ္ရမႇန္းမသိေအာင္ လမ္းေလွ်ာက္ရင္း လမ္းေပ်ာက္ေနၾကပါတယ္။အေသးစားလုပ္ငန္းရႇင္ ဆိုသူမ်ားေတာင္ ေမ်ာက္သစ္ကုိင္းလြတ္ျဖစ္ေနတာ ေတြ႕ရပါတယ္။ အဲဒီမႇာ စီးပြားေရးအဆင္မေျပမႈေတြက ျပည္သူလူထုႀကီးကို ရာဇ၀တ္မႈ ေထာင္ေခ်ာက္ႀကီးထဲ တြန္းပို႔လုိက္သလို ျဖစ္လာခဲ့ပါတယ္။ ႏႇစ္လုံးထီ သုံးလုံးထီ ေလာင္းကစား၊ အလြဲသုံးစားလုပ္မႈေတြ တစ္ပူေပၚႏႇစ္ပူဆင့္လာတာပဲ ေတြ႕ေနရပါတယ္။

ျပည္တြင္းမႇာ ဆင္းရဲႏြမ္းပါးမႈ ၂၆ ရာခုိင္ႏႈန္းရႇိတယ္လို႔ အစိုးရက၀န္ခံထားၿပီး ဆင္းရဲမြဲေတမႈ တုိက္ဖ်က္ေရးကိုလည္း မူ၀ါဒ ၈ ခ်က္နဲ႔အညီ လုပ္ေဆာင္ေနတယ္လို႔ ဆုိပါတယ္။ ဆင္းရဲျခင္းရဲ႕ အေၾကာင္း ရင္းတရားခံအျဖစ္ ႏႇစ္လုံးထီ သုံးလုံးထီကို စီးပြားေရးပညာရႇင္ႀကီးမ်ားက လက္ညႇိဳးထိုးျပလုိက္တာနဲ႔ ရဲစခန္းေတြကလည္း ထီထိုးထီေရာင္းသူကို ဖမ္းျပရရႇာတယ္၊ ဖမ္းမိတာေတြက က်ပ္ေသာင္းဂဏန္း၀န္းက်င္ မွ်သာ၊ သိန္းရာေထာင္ခ်ီေနတဲ့ ေလာင္းကစားနဲ႔ အေလ်ာ္အစား အေပးအယူေတြ ဖမ္းမိတယ္လို႔ တစ္ခါမႇ မၾကားမိပါဘူး။

ခ်ဲထီေလာင္းကစားမႈကို အဖမ္းအဆီးျပတယ္ဆိုတာ သတင္းစာထဲ ပါေကာင္း႐ုံမ် အစီရင္ခံစာထဲ ပါ႐ုံမွ်ေလာက္နဲ႔ေတာ့ ရပ္ထဲရြာထဲက အေသးစားေလာင္းကစားမႈေတြဟာ ပေပ်ာက္သြားမႇာ မဟုတ္ပါဘူး။ ႏႇစ္လုံးထီ သုံးလုံးထီဆိုတာ ျပည္သူေတြရဲ႕ ဘ၀အစိတ္အပုိင္းတစ္ခုေတာင္ ျဖစ္ေနတာ ေတြ႕ရပါတယ္။ အဲဒါ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုရင္ အလုပ္အကုိင္ အခြင့္အလမ္းေတြ မယ္မယ္ရရ မရႇိလို႔ပါပဲ။ သရဲတစ္ေကာင္သတ္ ႏႇစ္ေကာင္ပြားဆိုသလို မဆိုစေလာက္ ေျပာက္က်ား အေရးယူမႈေတြၾကားမႇာ ခ်ဲထီေလာင္းကစားျခင္းဟာ ေတာေရာၿမိဳ႕ပါ ႀကီးထြားျပန္႔ပြားေနဆဲ ရႇိပါတယ္။ အဓိကလက္သည္တရားခံကေတာ့ ဆင္းရဲမြဲေတျခင္းပါပဲ။ ဆင္းရဲမြဲေတျခင္းဟာ ျပည္သူလူထုႀကီးရဲ႕ ရန္သူနံပါတ္တစ္ ျဖစ္ပါတယ္။

အဏုျမဴဗုံးနဲ႔ဒုံးပ်ံပညာရႇင္ အိႏိၵယသမၼတႀကီး အဗၺဒူကလမ္ဟာ သူရဲ႕မ်ားျပားလႇတဲ့ အလုပ္တာ၀န္ ေတြၾကားထဲကပဲ ေက်ာင္းသားလူငယ္ေတြနဲ႔ အၿမဲထိေတြ႕ႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားခဲ့ပါတယ္။ အိႏၵိယရဲ႕ အနာဂတ္ဟာ ေက်ာင္းသားလူငယ္ေတြရဲ႕ လက္ထဲမႇာရႇိေနတာမို႔ လူငယ္ေတြရဲ႕ အသိအျမင္ေတြ ဘယ္ေလာက္ထိ ေလးနက္က်ယ္၀န္းမႈရႇိမရႇိ သိရေအာင္ သမၼတႀကီးဟာ လူငယ္ေတြဆီ အေရာက္သြားၿပီး စကားေျပာၾကားနာေလ့ ရႇိပါတယ္။ ေမးခြန္းေတြဖန္တီးေပးၿပီး လူငယ္ေတြရဲ႕အသိပညာကို စုံစမ္းေလ့လာ မႇတ္သားေလ့ ရႇိပါတယ္။

ဆင္းရဲမြဲေတမႈ တိုက္ဖ်က္ေရးဆိုတာ လယ္သမားအေရး အလုပ္သမားအေရး အေပၚမႇာ အေျခခံရပါလိမ့္မယ္။ ျပည္သူလူထုႀကီးရဲ႕  ဆင္းရဲဒုကၡေတြကို ႏိုင္ငံေတာ္အစိုးရက မွ်ယူကူထမ္းေပးရပါလိမ့္မယ္။ ျပည္သူ ေတြရဲ႕ဘ၀ဟာ ႏူရာ၀ဲစြဲ လဲရာသူခိုးေထာင္းပမာ ျဖစ္ေနတာမို႔ ဒီဆင္းရဲမြဲေတမႈကို ရန္သူနံပါတ္တစ္အျဖစ္ စစ္ေၾကညာၿပီး ေခ်မႈန္း တိုက္ထုတ္သင့္ၿပီျဖစ္ . . .

၂၀၀၂ ခုႏႇစ္ ဧၿပီလမႇာ သမၼတႀကီးဟာ ဂူဂ်ာရပ္ (Gujarat) နယ္ အနန္း (Anand) သို႔ ေရာက္လာၿပီး ေက်ာင္းသားတစ္စုနဲ႔ စကားေျပာပါတယ္။

အလြန္ထက္ေသာ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္က ျမင့္ေသာေမးခြန္းတစ္ခု ေမးလာသည္။

ကြၽန္ေတာ္တို့ ရန္သူဘယ္သူလဲတဲ့။ ဤေမးခြန္းကို ကြၽန္ေတာ္ႀကိဳက္သည္။ ေက်ာင္းသားမ်ားကို မင္းတို႔လည္း စဥ္းစားေျဖၾကစမ္းပါဆိုၿပီး ဤေမးခြန္းပင္ ျပန္ေမးလုိက္ပါ၏။ အေျဖေပၚလာပါသည္။

''ဆင္းရဲမြဲေတမႈပါပဲ'' တဲ့။

ေကာင္းလုိက္သည့္ အေျဖ၊ ပညာႀကီးပါေပ့။ ဤအေျဖေပးေသာကေလးမငယ္ကို ဤစာအုပ္ျဖင့္ ဂုဏ္ျပဳသည့္ စာအုပ္အစတြင္ ေဖာ္ျပထားေသာ ရည္စူးခ်က္ (dedication) ကို ျပန္လည္ ေဖာ္ျပပါရေစ။

ဤစာအုပ္ကို ၁၂ ႏႇစ္အရြယ္ ကေလးမ်ား၏ စာသင္ခန္းမႇ ကေလးမအတြက္ ရည္စူးပါ၏။ သူ႔အမည္ ''သဏီဟာသကၠား'' ျဖစ္၏။ ၂၀၀၂ ဧၿပီ ၁၁ ရက္ ညေနပုိင္းတြင္ ကြၽန္ေတာ္ကားျဖင့္ အနန္းသို႔ ဆုိက္ေရာက္စဥ္က လူထု႐ုန္းရင္းဆန္ခတ္ျဖစ္၍ ညမထြက္ရအမိန္႔ ရႇိေန၏။ ေနာက္ေန႔တြင္ ကြၽန္ေတာ္အနႏၵလယ အလယ္တန္းေက်ာင္း၌ ေက်ာင္းသားမ်ားကို စကားေျပာစဥ္ ဤေမးခြန္းေပၚလာသည္။

''ကြၽန္ေတာ္တို႔ရန္သူ မည္သူနည္း''

အေျဖေတြ မ်ဳိးစုံေပးၾကသည္။ အားလုံး သေဘာတူလက္ခံေသာ အေျဖကို သဏီဟာသကၠားက ေျဖ၏။

''ကြၽန္မတို႔ရန္သူက မြဲေတျခင္းပါ''

ကြၽန္ေတာ္တို႔ ရႇိသမ်ျပႆနာအားလုံး၏ အရင္းအျမစ္ျဖစ္ေသာ ဤရန္သူကို တုိက္ခုိက္ရန္ ျဖစ္၏။ အခ်င္းခ်င္း တုိက္ခုိက္ေနရန္ မဟုတ္ပါေခ်။

၂၀၀၄ ခုႏႇစ္ ႏုိ၀င္ဘာလထုတ္ ဆရာဘိုးလႈိင္ျမန္မာျပန္ ''ဦးေႏႇာက္မ်ားကို မီးညႇိျခင္း'' စာ-၃၂

ဆင္းရဲမြဲေတျခင္းဟာ ျပည္သူလူထုႀကီးကို အစဥ္အၿမဲ ၿခိမ္းေျခာက္ေနတဲ့ ရန္သူဆိုတာ ထင္ရႇားေပၚလြင္ ေနခဲ့ပါၿပီ။ ဗုဒၶျမတ္စြာဘုရား ကုိယ္ေတာ္တုိင္ကလည္း ဆင္းရဲျခင္းဟာ ရႇိရႇိသမ် အနာေရာဂါေတြထဲမႇာ အ ႀကီးမား အနက္႐ႈိင္းဆုံး အနာေရာဂါအျဖစ္ ဧကနိပါတ္ ဇာတ္ေတာ္မႇာ ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။ ဘုရားရႇင္ရဲ႕ တတိယေျမာက္ သာ၀ကႀကီး ပထမသဂၤါယနာတင္ ဓုတင္ဧတဒဂ္ရ အရႇင္မဟာကႆပ ရဟႏၲာအရႇင္ ျမတ္ႀကီးဟာ ဆင္းရဲသားေတြရဲ႕ေရာဂါကို ကုစားေသာအားျဖင့္ ဆင္းရဲတဲ့အိမ္ေတြမႇာခ်ည္း ဆြမ္းခံႂကြ ခ်ီးေျမႇာက္ေတာ္ မူခဲ့ပါတယ္။ ဘုရင္ မႇဴးမတ္ သူေဌးသူႂကြယ္ေတြက ဆြမ္းခံႂကြဖို႔ ဖိတ္မန္ေသာ္လည္း ဥေပကၡာ ျပဳကာ ဆင္းရဲသားေတြဆီသာ ႂကြသြားေတာ္မူၿပီး ခ်ီးေျမႇာက္ေတာ္မူေလ့ ရႇိခဲ့ပါတယ္။

ကြၽန္ေတာ့္တင္ျပခ်က္ လြန္အံ့မထင္ပါ။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ ျမန္မာျပည္ရဲ႕ ၃၀ ရာခုိင္ႏႈန္းေသာ လူဦးေရဟာ ေက်းလက္ေနေတာင္သူ လယ္သမားေတြျဖစ္ေနေလရာ ဒီေန႔ လယ္သမားေတြရဲ႕ ဖြတ္ေက်ာျပာစု ခ႐ုဆံကြၽတ္ ဘ၀အေျခအေနေတြက ဆင္းရဲျခင္းကို ဖုံးဖိလိမ္ညာလို႔ မရေအာင္ ေဖာ္ျပေနလို႔ပါပဲ။ ''ငါ မြဲသြားၿပီ'' ဆိုတဲ့ က်က္သေရမရႇိတဲ့စကားကို ဘယ္သူ ေျပာခ်င္ပါ့မလဲ။ လယ္သမားေတြမႇာ မြဲ႐ုံမ်မက ျပာက်တဲ့အဆင့္ကို ထုိးစုိက္ ဆင္းသြားခဲ့ပါၿပီ။ လယ္ယာေျမေတြ အဓမၼသိမ္းယူခံရျခင္း၊ ေရႀကီးျခင္း၊ မိုးေခါင္ျခင္း၊  ကူရာကယ္ရာမဲ့ျခင္း စတဲ့အေၾကာင္းရင္းေတြဟာ ဆင္းရဲမြဲေတမႈ ေခ်ာက္ကမ္းပါးႀကီးထဲ တြန္းခ်သလို ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။

လယ္ယာေျမအေပၚမႇာ ဘာမႇေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ မရႇိေတာ့တဲ့အဆုံး လယ္သမားလူငယ္ေတြဟာ တုိင္းတစ္ပါးထြက္ခြာၿပီး အလုပ္ၾကမ္းေတြ လုပ္ၾကရေတာ့တယ္။ ရြာေတြမႇာ သန္မာအားေကာင္းသူ လူငယ္ေတြ မရႇိေတာ့သေလာက္ ရြာလုံးကြၽတ္နီးပါး အမိေျမကိုစြန္႔ခြာ ျပည္ပမႇာရရာႀကဳံရာ အလုပ္ၾကမ္းေတြနဲ႔ နပန္းလုံးေနရပါတယ္။ ေၾသာ္. . . သခင္မ်ဳိးေဟ့ ဒို႔ဗမာေတြ ကမၻာပတ္ၿပီး ကြၽန္ခံေနရေလၿပီ။

ႏုိင္ငံေတာ္ သမၼတႀကီးကိုယ္တုိင္က . . .''သူမ်ားတုိင္းျပည္ေတြမႇာ သြားၿပီးအလုပ္လုပ္ေနရတဲ့ ေရႊ႕ ေျပာင္းအလုပ္သမား သုံးသန္းေက်ာ္ေလာက္ရႇိပါတယ္'' လို႔ ၁၇ ဇန္န၀ါ ရီ ၂၀၁၂ က ၀ါရႇင္တန္ပို႔စ္ သတင္း စာႀကီးနဲ႔ ေတြ႕ဆုံစဥ္က ကမၻာသိေအာင္ ၀န္ခံ ေျပာၾကားခဲ့ရပါတယ္။ (ေနာင္အခါမႇာလည္း အႀကိမ္ႀကိမ္ ထုတ္ေဖာ္၀န္ခံ ေနရရႇာပါတယ္။)

ဒါ့ေၾကာင့္ ထိေတြ႕ဆက္ဆံေနရသမ် ႏုိင္ငံႀကီးေတြကို ''ရင္းႏႇီး ျမႇဳပ္ႏႇံၾကပါ။ စက္႐ုံအလုပ္႐ုံေတြ လာေဆာက္ပါ။ အလုပ္အကုိင္ အခြင့္အလမ္းေတြ ဖန္တီးေပးၾကပါ'' လို႔ ေမတၲာရပ္ခံ တင္ျပေနရပါတယ္။ယခု ႏုိ၀င္ဘာလဆန္းထဲ ျမန္မာျပည္ေရာက္လာၾကတဲ့ ဆြစ္ဇာလန္၊ ဖင္လန္၊ ေနာ္ေ၀ စတဲ့ႏုိင္ငံႀကီးေတြက တာ၀န္ရႇိပုဂၢိဳလ္ႀကီးေတြကို ဒီအတုိင္းပဲ ေျပာခဲ့ရပါတယ္။

ေလာေလာဆယ္အားျဖင့္ ႏုိင္ငံေတာ္ သမၼတႀကီးဟာ ႏုိ၀င္ဘာလ ၆ ရက္ေန႔က လာအိုမႇာ က်င္းပတဲ့ (၉) ႀကိမ္ေျမာက္ အာရႇဥေရာပ မ်က္ႏႇာစုံညီ ထိပ္သီးအစည္းအေ၀းႀကီးမႇာ စိုက္ပ်ဳိးေရး၊ စားနပ္ရိကၡာဖူလုံေရးတို႔ ႏႇင့္ စပ္လ်ဥ္းၿပီး ေဆြးေႏြးေျပာၾကားခဲ့ေၾကာင္း သိရပါတယ္။

ျမန္မာျပည္ရဲ႕အေျခအေနကို သမၼတႀကီးက ခုလိုတင္ျပခဲ့ပါတယ္။ 'ႏိုင္ငံလူဦးေရရဲ႕ ၇၀ ရာခိုင္ႏႈန္းဟာ ေက်းလက္ေန ျပည္သူမ်ားျဖစ္ၾကၿပီး လယ္ယာစိုက္ပ်ဳိးေရး၊ ေမြးျမဴေရးနဲ႔ ေရလုပ္ငန္းတို႔အေပၚမႇာ မႇီခိုလုပ္ကိုင္ ေနၾကသူမ်ားပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

'ျမန္မာႏိုင္ငံမႇာ ၁၉၈၈ ခုႏႇစ္က ေစ်းကြက္စီးပြားေရးစနစ္ စတင္အေကာင္ အထည္ေဖာ္ေဆာင္ရြက္စဥ္ကတည္းက လယ္ယာက႑ဆိုင္ရာ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈမ်ား အပါအ၀င္ ပုဂၢလိကမႇ ပါ၀င္ေဆာင္ရြက္ႏိုင္ဖို႔ မူ၀ါဒမ်ားခ်မႇတ္ ေဆာင္ရြက္ခဲ့ေသာ္လည္း သိသာတဲ့တိုးတက္မႈမ်ား မရႇိေသးေၾကာင္း၊ ျပည္တြင္းနဲ႔ ႏိုင္ငံတကာပညာရႇင္မ်ားက ေထာက္ျပေျပာဆိုေနၾကပါတယ္။

'ယခုျမန္မာႏိုင္ငံမႇာ ကြၽန္ေတာ္တို႔အစိုးရအဖြဲ႕သစ္ စတင္တာ၀န္ယူခဲ့တဲ့ အခ်ိန္ကစၿပီး ႏိုင္ငံေရး၊ စီးပြားေရး၊ လူမႈေရး စတဲ့က႑ေပါင္းစံုမႇာ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရး လုပ္ငန္းစဥ္ကို အရႇိန္အဟုန္ျဖင့္ ေဆာင္ရြက္လ်က္ရႇိေနရာ လယ္ယာစိုက္ပ်ဳိးေရးနဲ႔ ေက်းလက္ေနျပည္သူမ်ားဘ၀ ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္ေရးမႇတစ္ဆင့္ ဆင္းရဲႏြမ္းပါးမႈေလ်ာ့ခ် ေရးကို ႏိုင္ငံေတာ္ရဲ႕ အဓိကဦးစားေပး အစီအစဥ္တစ္ရပ္အျဖစ္ အေကာင္အထည္ေဖာ္ ေဆာင္ရြက္လ်က္ ရႇိပါ တယ္'။

'ကုလသမဂၢရဲ႕ ေထာင္စုႏႇစ္ ရည္မႇန္းခ်က္ ၈ ခ်က္ခ်မႇတ္ထားတဲ့အနက္က  ပထမဆံုး ရည္မႇန္းခ်က္ျဖစ္တဲ့ ဆင္းရဲႏြမ္းပါးမႈႏႇင့္ ငတ္မြတ္မႈေလ်ာ့ခ်ေရးအရ လာမယ့္ ၂၀၁၅ ခုႏႇစ္မႇာ မူလအေျခအေနမႇ ထက္၀က္သို႔ ေလ်ာ့ ခ်ရန္ ျဖစ္ပါတယ္'။  (ႏို၀င္ဘာ ၇/၂၀၁၂ ထုတ္ ေၾကးမံုသတင္းစာမႇ)

လယ္သမားအေရးဆိုရင္ လယ္ယာေျမျပႆနာေတြ အလိုလိုပါ၀င္သြားၿပီ ထင္ပါတယ္။ 

လယ္ယာ ေျမစံုစမ္းေရးေကာ္မတီရဲ႕ ေလ့လာေတြ႕ရႇိခ်က္အရ လယ္ယာေျမေတြ အဓမၼသိမ္းယူခံရျခင္းမႇာ ကုမၸဏီႀကီး ေတြနဲ႔ အာဏာပိုင္ေတြ ပူးေပါင္းလုပ္ေဆာင္ခဲ့တာျဖစ္ေၾကာင္း သိရပါတယ္။ ဒီေန႔ လႊတ္ေတာ္က အတည္ျပဳလုိက္ၿပီးျဖစ္တဲ့ လယ္ယာေျမဥပေဒဟာ လယ္သမားေတြရဲ႕ဘ၀ ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္မႈကို အေထာက္အကူ မေပးႏိုင္ေၾကာင္း လယ္သမားေတြကိုယ္တိုင္ ရင္ဖြင့္ေျပာဆိုေနၾကပါတယ္။

ဒီေန့အထိ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕လယ္ေကာင္ လသာၿမိဳ႕နယ္ ၀ါ၀ါ၀င္းကုမၸဏီေရႇ႕မႇာ လယ္သမားေတြနစ္နာခဲ့သမ် ဆႏၵျပေတာင္းဆိုေနတာ တစ္ပတ္ခန္႔ ရႇိခဲ့ပါၿပီ။ သက္ဆိုင္ရာမႇ ဘယ္သူ တစ္ဦးတစ္ေယာက္မႇ လယ္သမားေတြ ဘက္က အကူအညီေပးတာ ကာကြယ္ေစာင့္ေရႇာက္ေပးတာ မေတြ႕ရပါဘူး။ တရားဥပေဒအရ ရင္ဆိုင္ရာမႇာလည္း လယ္သမားေတြဘက္ကသာ ဆံုး႐ႈံးနစ္နာေနလ်က္ ရႇိပါတယ္။ ထုထည္ ပမာဏ အႀကီးမားဆံုးကေတာ့ မံုရြာခ႐ိုင္ လက္ပံေတာင္းေတာင္ ေၾကးနီစီမံကိန္းေၾကာင့္ ဆုံး႐ႈံးနစ္နာေနျခင္း မ်ားပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ဆင္းရဲမြဲေတမႈကို တိုက္ဖ်က္မယ္ဆိုရင္ လယ္သမားဘ၀ တိုးတက္ဖြံ႕ၿဖိဳးေရးကို ေဆာင္ရြက္မယ္ဆိုရင္ လယ္သ မားေတြဘက္က ရပ္တည္ေဆာင္ရြက္ေပးဖို႔ လိုပါလိမ့္မယ္။ လယ္သမားေတြဟာ ကုမၸဏီႀကီးမ်ား အာဏာပိုင္မ်ားနဲ႔ ဒီေန့အထိ ထိပ္တိုက္ရင္ဆိုင္ေနရလ်က္ ရႇိပါတယ္။ ၆-၁၁-၂၀၁၂ ညကလည္း RFA ေရဒီယိုထုတ္လႊင့္ခ်က္မႇာ ရခိုင္ျပည္နယ္ မင္းျပားၿမိဳ႕နယ္အ၀ ရြာ ၅ ရြာက လယ္ယာေျမေတြအတြက္ စစ္တပ္က သီးစားခ လာေတာင္းေၾကာင္း ၾကားသိလိုက္ရပါတယ္။ ဒီေလာက္ ျပႆနာေတြႀကီးထြားၿပီး အ႐ူးမီး၀ိုင္း ျဖစ္ေနခ်ိန္မႇာ စစ္တပ္က သီးစားခ လာေတာင္းတယ္ဆိုတဲ့ သတင္းဟာ အလြန္အံ့ၾသစရာ ေကာင္းလႇပါတယ္။ ရခိုင္ျပည္နယ္ ဂြၿမိဳ႕နယ္ထဲက သတင္းတစ္ပုဒ္ကို ေကာက္ႏႈတ္ေဖာ္ျပပါဦးမယ္။

ဂြၿမိဳ႕ ႏို၀င္ဘာ ၃ ။ ။ အရပ္သားအစိုးရသစ္ တက္လာၿပီး လယ္ယာေျမႏႇင့္ အျခားေျမမ်ား သိမ္းဆည္း မႈစံုစမ္းေရးေကာ္မရႇင္ ဖြဲ႕စည္းလိုက္ရာ ဂြၿမိဳ႕နယ္အတြင္းရႇိ လူဦးေရ ၂၆၈ ဦး ပိုင္ဆိုင္ေသာ ေျမဧက ၇၄၇ဒသမ ၄၅ကို ၂၀၀၁ခုႏႇစ္က ခလရ-၅၅ မႇ သိမ္းယူထားမႈကို သိမ္းဆည္းခံျပည္သူမ်ားက ျပန္လည္ရရႇိရန္ ေမွ်ာ္လင့္ ေနၾကသည္။ (၈ ႏို၀င္ဘာ၂၀၁၂ ထုတ္ ျမန္မာအင္ဒီပဲန္ဒင့္ဂ်ာနယ္၊ စာ-၂၃)

သတင္းနိဒါန္းမ်သာ ျဖစ္ပါတယ္။ အက်ယ္ကိုမေဖာ္ျပလိုေတာ့ပါ။ တစ္တိုင္းျပည္လံုးမႇာ ဒီလိုျပႆ နာေတြ မႈိလိုေပါက္ေနပါတယ္။ ဒီလို ျပႆနာေတြေၾကာင့္ သမၼတႀကီးရဲ႕ ဆင္းရဲႏြမ္းပါးမႈေလ်ာ့ခ်ေရး စီမံကိန္းႀကီးဟာ မုခ် ေႏႇာင့္ေႏႇးစရာ ျဖစ္ေနပါတယ္။ ေခတ္မီ စက္မႈအတတ္ပညာ စိုက္ပ်ဳိးေရး နည္းပညာေတြနဲ႔ လယ္ သမားဘ၀ကို အထက္သို႔ဆြဲတင္ဖို႔ ခဏထားလုိက္ပါဦး၊ ေအာက္ေျခမႇာ  ဒုကၡႏြံထဲ႐ုန္းမထြက္ႏိုင္ေအာင္ နစ္ေန ရႇာတဲ့ လယ္သမားေတြရဲ႕ဘ၀ကို ဘယ္သူက ဆြဲထုတ္ကူညီ ကာကြယ္ေပးမႇာလဲလို႔ ေမးစရာျဖစ္လာပါတယ္။

ႏိုင္ငံေတာ္ သမၼတႀကီးက တိုင္းျပည္ရဲ႕စီးပြားေရးကို အဟုန္ျမင့္ တိုးတက္ေစခ်င္ေနတာ သိသာထင္ရႇားပါတယ္။  ႏိုင္ငံတကာ ရင္းႏႇီးျမႇဳပ္ႏႇံမႈေတြကို တစာစာ ေတာင္းခံေနပါတယ္။ အလုပ္အကိုင္ေတြ ဖန္တီးေပးပါလို႔  ေျပာေနပါတယ္။ ရႇိၿပီးသား အလုပ္သမား လူတန္းစားေတြရဲ႕ ဘ၀တိုးတက္ေရး၊ အလုပ္သမား အခြင့္အေရး ေဖာ္ေဆာင္ေရးမ်ားပင္ ႏိုင္ငံေတာ္က လံုး၀အကူအညီ အကာအကြယ္ မေပးႏိုင္ဘဲ မ်က္ႏႇာလႊဲေနတဲ့ သေဘာမ်ဳိးကို ေတြ႕ေနရပါတယ္။

မရမ္းကုန္းၿမိဳ႕နယ္ ျပည္လမ္းမႀကီးေပၚက တိုင္းအလုပ္သမား ညႊန္ၾကားေရး႐ံုးေရႇ႕မႇာ ေရႊျပည္သာ ၀ါးတစ္ရာရြာ ေတာ္၀င္သစ္အေခ်ာထည္စက္႐ံုက အလုပ္သမား ၁၅၀ ေက်ာ္ ေရာက္ရႇိ ဆႏၵျပေနပါၿပီ။ ဆႏၵျပေနတာ ၇-၁၁-၂၀၁၂ ထိဆိုရင္ ႏႇစ္ပတ္ရႇိသြားပါၿပီ။ ဘာတံု႔ျပန္မႈမႇမရလို႔ အစာငတ္ခံ ဆႏၵျပတဲ့အဆင့္ထိ တိုးျမႇင့္လိုက္ပါၿပီ။ မူးမိုက္လဲက် ေသလုေျမာပါးျဖစ္ေနခ်ိန္မႇာ စည္ပင္ကလာၿပီး ႏႇင္ထုတ္သတဲ့။ RFA က အလုပ္သမား႐ံုးကို ဖုန္းဆက္ေမးေတာ့ ဘာေျဖသံမႇ မၾကားရ။ သမၼတႀကီးက မီဒီယာေတြက ေမးရင္ေျဖပါလို႔ ၂၁-၁၀-၂၀၁၂ ရက္က ဌာနဆိုင္ရာေတြကို အသိေပးထားၿပီးသား။ အလုပ္ရႇင္နဲ႔ အလုပ္သမားၾကား အလုပ္သမား႐ံုး က ဘယ္လိုေစ့စပ္ညႇိႏိႈင္း ေျဖရႇင္းေပးေနတယ္ဆိုတာ ၁၅ ရက္ၾကာတဲ့အထိ မထူးျခား၊ ၇-၁၁-၂၀၁၂ မႇာ RFA ကေမးတာလည္း ေျဖသံမၾကားရ။

ဆင္းရဲမြဲေတမႈ တိုက္ဖ်က္ေရးဆိုတာ လယ္သမားအေရး အလုပ္သမားအေရးအေပၚမႇာ အေျခခံရပါလိမ့္မယ္။ ျပည္သူလူထုႀကီးရဲ႕ ဆင္းရဲဒုကၡေတြကို ႏိုင္ငံေတာ္အစိုးရက မွ်ယူကူထမ္းေပးရပါလိမ့္မယ္။ျပည္သူေတြရဲ႕ ဘ၀ဟာ ႏူရာ၀ဲစြဲ လဲရာသူခိုး ေထာင္းပမာျဖစ္ေနတာမို႔ ဒီဆင္းရဲမြဲေတမႈကို ရန္သူနံပါတ္တစ္အျဖစ္ စစ္ေၾကညာၿပီး ေခ်မႈန္းတိုက္ထုတ္သင့္ၿပီ ျဖစ္ပါေၾကာင္း။

Written by ေမာင္ေသြးခၽြန္