ေလာကမွာ ေသခ်င္တဲ့လူရယ္လို႕ တစ္ေယာက္မွရွိမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ 'ငါေသသြားရင္ ေကာင္းမွာပဲ'၊ 'ငါျမန္ျမန္ေသသြားရင္ ေအးမယ္' စသည္အားျဖင့္ ေျပာတတ္ၾကေပမယ့္ ေျပာတဲ့သူကိုယ္တိုင္ တကယ္ေတာ့ မေသခ်င္ပါဘူး။ စကားအရသာ ေျပာေနတာပါ။ ဘယ္ေတာ့မွ မေသႏိုင္တဲ့အျဖစ္မ်ိဳး ရွိမယ္ဆိုရင္ အဲဒီအျဖစ္မ်ိဳးကို လူတိုင္း လိုခ်င္ၾကမွာပါ။
ေသမွာေၾကာက္တဲ့ လူသားမ်ားအတြက္ ဘယ္ေတာ့မွ မေသႏိုင္တဲ့ နည္းလမ္းေလးတစ္ခု ေပးခ်င္ပါတယ္။ အဲဒါကေတာ့ 'မေသခ်င္ရင္ အသက္ရွဴပါ' ဆိုတဲ့ နည္းလမ္းပါပဲ။
'မေသခ်င္ရင္ အသက္ရွဴပါ' ဆိုလိုက္ေတာ့....'
လူတိုင္း အသက္ရွဴေနလို႕ မေသတာဘဲမဟုတ္လား၊ အသက္ရွဴေနမွေတာ့ ေသပါဦးမလား၊ အသက္ရွဴရင္ မေသဘူးဆိုတာ ဦးဇင္းေျပာမွ လား၊ မေသဖို႕အတြက္ တမင္လုပ္ျပီး အသက္ရွဴဖို႕ လိုေသးလို႕လား၊ သူ႕အလိုလို အသက္ က ရွဴေနတာပဲ မဟုတ္လား' လို႕ေမးစရာ ရွိပါတယ္။
ဒီဘ၀၊ ဒီခႏၶာ မေသဖို႕အတြက္ အသက္ရွဴခိုင္းတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒီဘ၀၊ ဒီခႏၶာကေတာ့ ခႏၶာရဲ႕ သဘာ၀အတိုင္း ေသရမွာပါပဲ။ ေနာက္ ဘယ္ေတာ့မွ မေသဖို႕၊ ေသတတ္တဲ့ သေဘာတရားေတြ ဘယ္ေတာ့မွ မရဖို႕၊ ေသျခင္းတရားကေန အျပီးတိုင္ လြတ္ေျမာက္သြားဖို႕ အသက္ရွဴခိုင္းတာပါ။
ဘယ္ေတာ့မွ မေသႏိုင္တဲ့ ေနရာဟာ နိဗၺာန္ပါ။ နိဗၺာန္ကို ခႏၶာအၾကြင္းမဲ့ မ်က္ေမွာက္ျပဳႏိုင္ျပီဆိုရင္ ဘယ္ေတာ့မွ မေသေတာ့ပါဘူး။ ေသတယ္ဆိုတာ ဘ၀ခႏၶာရွိလို႕ ေသရတာပါ။ နိဗၺာန္မွာ ဘ၀ခႏၶာ လံုး၀မရွိ၊ ခ်ဳပ္ျငိမ္းေနတဲ့အတြက္ ေသစရာအေၾကာင္းလံုး၀ မရွိ ေတာ့ပါဘူး။
ေသျခင္းကင္းတဲ့ ခ်မ္းသာေလာက္ ခ်မ္းသာတာ ေလာကမွာ မရွိေတာ့ပါဘူး။ ဒါ့ေၾကာင့္ ေသျခင္းကင္းတဲ့ နိဗၺာန္ခ်မ္းသာကို ေလာက လြန္ခ်မ္းသာလို႕ ေခၚရပါတယ္။ ခ်မ္းသာအားလံုးတို႕ရဲ႕ အထြတ္အထိပ္ အတုမဲ့ခ်မ္းသာၾကီး ျဖစ္ပါတယ္။
ဘ၀ခႏၶာမရွိရင္ ခ်မ္းသာသုခလည္း ဘယ္ရွိပါ့မလဲလို႕ ဥာဏ္မမီသူေတြ ထင္ျမင္ေနၾကေပမယ့္ ခႏၶာရွိခ်မ္းသာထက္ ခႏၶာမဲ့ခ်မ္းသာက အဆေပါင္းမ်ားစြာ မႏႈိင္းယွဥ္သာေအာင္ အဆင့္ျမင့္မားလြန္းလွပါတယ္။
ရုပ္နာမ္ခႏၶာဟာ ဆင္းရဲတံုး၊ ဆင္းရဲခဲအစုမွ်သာ ျဖစ္တယ္ဆိုတာရယ္၊ ရုပ္နာမ္ခႏၶာအားလံုးရဲ႕ လမ္းဆံုးပန္းတိုင္ဟာ ေသျခင္းတရား ျဖစ္တယ္ဆိုတာရယ္ကို အေလးအနက္ သေဘာေပါက္နားလည္လာရင္ နိဗၺာန္ခ်မ္းသာရဲ႕ အေသလြတ္ခ်မ္းသာကို တန္ဖိုးထားတတ္ လာမွာပါ။
နိဗၺာန္ဆိုတဲ့ အေသလြတ္ခ်မ္းသာကို လိုခ်င္ရင္၊ အေျဖာင့္ေျပာေတာ့....မေသခ်င္....အသက္ရွဴရပါမယ္။
'အသက္ရွဴရမယ္' လို႕ဆိုလိုက္ေတာ့ အသက္ရွင္ေနတဲ့လူတိုင္း အသက္ရွဴေနတာပဲ မဟုတ္လားလို႕ ေမးစရာရွိပါတယ္။
ပံုမွန္ရွဴေနတဲ့ အသက္ရွဴျခင္း၊ ကိုယ့္ရဲ႕ေၾကာင့္ၾကအားထုတ္မႈ မပါဘဲ သူ႕အလိုအေလ်ာက္ သဘာ၀အတိုင္း ရွဴေနတဲ့ အသက္ရွဴျခင္းကို ဆိုလိုတာမဟုတ္ပါဘူး။ စိတ္အာရုံစူးစိုက္ျပီး သတိတရားပါပါ၊ အသိတရားသာသာနဲ႕ ရွဴတဲ့အသက္ရွဴျခင္း၊ ကိုုယ့္ရဲ႕ အားထုတ္မႈပါတဲ့ အသက္ရွဴျခင္းကို ဆိုလိုတာပါ။
'အသက္ရွဴရမယ္' ဆိုတာ 'သတိပညာသြင္းျပီးရွဴရမယ္'လို႕ ဆိုလိုပါတယ္။ တစ္နည္းေျပာရရင္ေတာ့ 'အမွတ္သတိနဲ႕ အသက္ရွဴရမယ္' လို႕ ဆိုလိုပါတယ္။ အလြယ္ကူဆံုးနဲ႕ အရွင္းဆံုးေျပာရရင္ေတာ့ 'သတိထားျပီး အသက္ရွဴရမယ္'လို႕ ဆိုလိုပါတယ္။
သတိထားျပီး ဘယ္လို အသက္ရွဴမလဲ။
အသက္ရွဴသြင္း၊ ရွဴထုတ္ လုပ္လိုက္လို႕ ႏွာသီး၀၊ သို႕မဟုတ္ အထက္ႏႈတ္ခမ္းဖ်ား ေလထိသြားတဲ့ေနရာမွာ စိတ္ကို၊ သတိကို ကပ္ထားျပီး ေလ၀င္ရင္ '၀င္တယ္'၊ ေလထြက္ရင္ 'ထြက္တယ္'လို႕ ရႈမွတ္ျပီး အသက္ရွဴရပါမယ္။
ေလ၀င္သြားတဲ့အခါ ႏွာသီး၀ကို ထိျပီး ၀င္သြားပါတယ္။ ထိတဲ့ေနရာေလးမွာ စိတ္ကို၊ သတိကို ကပ္ထားျပီး '၀င္တယ္'လို႕ ရွဴမွတ္ရပါမယ္။ အတြင္း၀င္သြားတဲ့ ေလေၾကာင္းေနာက္ စိတ္မလိုက္ရပါဘူး။ လိုက္ရင္ အတြင္းပ်ံ႕လြင့္မႈ ျဖစ္ပါတယ္။
ေလထြက္သြားတဲ့အခါ ႏွာသီး၀ကို ထိျပီးထြက္သြားပါတယ္။ ထိတဲ့ေနရာေလးမွာ စိတ္ကို၊ သတိကို ကပ္ထားျပီး 'ထြက္တယ္'လို႕ရွဴမွတ္ရပါမယ္။ အျပင္ထြက္သြားတဲ့ ေလေၾကာင္းေနာက္ စိတ္မလိုက္ရပါဘူး။ လိုက္ရင္ အျပင္ပ်ံ႕လြင့္မႈ ျဖစ္ပါတယ္။
ေလ၀င္တဲ့အခါမွာေရာ၊ ေလထြက္တဲ့အခါမွာေရာ ႏွာသီး၀ ေလထိတဲ့ေနရာ တစ္ေနရာတည္းမွာပဲ စိတ္ကို ကပ္ထားရပါမယ္။ ေလသြားရာလမ္းေၾကာင္းတစ္ေလွ်ာက္ စိတ္မလိုက္ရပါဘူး။
အတြင္းဆိုရင္ ၀မ္းဗိုက္အထိ၊ အျပင္ဆိုရင္ ေလဟာနယ္အထိ အဲဒီလိုေနရာေတြ လိုက္ေရႊ႕ျပီး မရႈမွတ္ရပါဘူး။ ႏွာသီး၀ အပ္ဖ်ားတစ္ေထာက္စာ ေလထိတဲ့ေနရာေလးတစ္ခုတည္းမွာပဲ စိတ္ကို ကပ္ထားျပီး ရႈမွတ္ရပါမယ္။ ဒါဟာ နည္းမွန္လမ္းမွန္ ရႈမွတ္နည္းပါပဲ။
'၀င္ေလ၀င္တိုင္းထိ၊ ထိတိုင္းသိ၊ ထြက္ေလထြက္တိုင္းထိ၊ ထိတုိင္းသိ' ဒါဟာ ရႈမွတ္နည္းအက်ဥ္းခ်ဳပ္ပါပဲ။
သတိထားျပီး အသက္ရွဴတာကိုပဲ အာနာပါန သတိပ႒ာန္တရား ပြားမ်ားတယ္၊ အာနာပါနကမၼ႒ာန္း အားထုတ္တယ္လို႕ ဆိုရပါတယ္။ အာနဆိုတာ ၀င္ေလ၊ အပါနဆိုတာ ထြက္ေလ၊ ၀င္ေလထြက္ေလကို သတိထားျပီး အသက္ရွဴတဲ့ ကမၼ႒ာန္းကို အာနာပါနကမၼ႒ာန္း၊ ဒီလိုေခၚပါတယ္။
၀င္ေလထြက္ေလဟာ ထိုင္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာသာရွိတာ မဟုတ္ပါဘူး၊ သြားေန၊ ရပ္ေန၊ ေလ်ာင္းေနတဲ့အခ်ိန္ေတြမွာလည္း ရွိပါတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ အာနာပါနကမၼ႒ာန္းကို ထိုင္ရင္းနဲ႕လည္း ရႈမွတ္လို႕ရသလို သြားရင္း၊ ရပ္ရင္း၊ ေလ်ာင္းရင္းနဲ႕လည္း ရႈမွတ္လို႕ရပါတယ္။
သီးသန္႕အခ်ိန္ယူျပီး ထိုင္မွတ္၊ သြားမွတ္၊ ရပ္မွတ္၊ေလ်ာင္းမွတ္ရင္ေတာ့ ၀င္-၀င္တယ္၊ ထြက္-ထြက္တယ္လို႕ မွတ္ရပါမယ္။ သြားရင္းလာရင္း၊ လုပ္ရင္းကိုင္ရင္း၊ ေျပာရင္းဆိုရင္း၊ စားရင္းေသာက္ရင္း၊ ရႈမွတ္ရင္ေတာ့ ၀င္တယ္၊ထြက္တယ္ ဆုိတာေတြ ထည့္မွတ္မေနေတာ့ဘဲ ၀င္ထိ၊ ထြက္ထိသေဘာေလးကို သိေနရင္ လံုေလာက္ပါတယ္။
အျမဲရွိေနတဲ့ ၀င္ေလ၊ ထြက္ေလကို အျမဲသိေနေအာင္ ၾကိဳးစားၾကဖို႕ တိုက္တြန္းခ်င္ပါတယ္။ အေလ့အက်င့္လည္း လုပ္ထားမယ္၊ သတိလည္း ထားမယ္ဆိုရင္ေနာက္ေတာ့ အခက္အခဲမရွိပါဘူး၊ အလြယ္တကူနဲ႕ ျဖစ္သြားမွာပါ။
အသက္ရွင္ေနတဲ့လူတိုင္း အသက္ရွဴေနတာမို႕ အသက္ရွဴတိုင္း သတိ၊ ပညာသြင္းျပီး ရွဴမယ္ဆိုရင္ အသက္ရွင္ေနစဥ္မွာလည္း စိတ္ခ်မ္းသာ ျငိမ္းေအးမႈ အထူးအဆင့္ျမင့္စြာ ရရွိႏိုင္သလို တရားထူး တရားျမတ္ရသြားရင္လည္း ေသျခင္းတရားမွ အျပီးတိုင္ လြတ္ေျမာက္သြားႏိုင္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ တိုက္တြန္းခ်င္တာက .....
မေသခ်င္ရင္ အသက္ရွဴပါ။ စိတ္ခ်မ္းသာခ်င္ရင္ အသက္ရွဴပါ။ ကိုယ့္ဘ၀ကိုယ္ ေက်နပ္မႈရခ်င္ရင္ အသက္ရွဴပါ။ ေလာကခ်မ္းသာကို အျပည့္၀ဆံုး ခံစားခ်င္ရင္ အသက္ရွဴပါ။ နိဗၺာန္ဆိုတဲ့ အႏႈိင္းမဲ့ခ်မ္းသာကို ဒီဘ၀မွာတြင္ အျမန္ဆံုး မ်က္ေမွာက္ျပဳခ်င္ရင္ အသက္ရွဴပါ။
အာနာပါန ကမၼ႒ာန္းကို မသိနားမလည္သူေတြက သမထကမၼ႒ာန္းလို႕ ထင္မွတ္စြပ္စြဲၾကပါတယ္။ သူတို႕ ထင္မွတ္စြပ္စြဲသလို မဟုတ္ပါ ဘူး။ အာနာပါနကမၼ႒ာန္းဟာ သမထ၊ ၀ိပႆနာ စြယ္စံုရတဲ့ ကမၼ႒ာန္းၾကီးပါ။ သမထလို ရႈရင္ သမထျဖစ္ျပီး ၀ိပႆနာလို ရႈရင္ ၀ိပႆနာျဖစ္ပါတယ္။
၀င္ေလထြက္ေလ ေလေၾကာင္းေနာက္ကို လိုက္ျပီး ပုံသဏၭာန္နိမိတ္၊ အရိပ္အေယာင္ေတြကို ရႈေနရင္ သမထျဖစ္ပါတယ္။ ေလေနာက္ကို မလိုက္ဘဲ ႏွာသီး၀ ေလထိရာ တစ္ေနရာတည္းကေန ထိမႈ သေဘာ၊ လႈပ္ရွားတြန္းကန္မႈသေဘာကို အနိစၥ၊ ဒုကၡ၊အနတၲ လကၡဏာေရး သံုးပါး ထင္ရွားလာေအာင္ ရႈေနရင္ ၀ိပႆနာျဖစ္ပါတယ္။
အာနာပါနႆတိသုတၲန္မွာ ျမတ္စြာဘုရားရွင္က 'အာနာပါနကို ရႈပြားရင္ သတိပ႒ာန္ေလးပါးလံုး ရႈပြားျပီးသားျဖစ္တယ္။ သတိပ႒ာန္ ေလးပါး ရႈပြားရင္ ေဗာဇၩင္ခုႏွစ္ပါးကိုလည္း ပြားမ်ားျပီးသား ျဖစ္တယ္။ ေဗာဇၩင္ခုႏွစ္ပါးကို ပြားမ်ားရင္ အရဟတၲမဂ္၊ အရဟတၲဖိုလ္ကို ဆိုက္ေရာက္ႏိုင္တယ္' လို႕မိန္႕ၾကားေတာ္မူပါတယ္။ အာနာပါန ကမၼ႒ာန္းနဲ႕ ရဟႏၲာအထိ ျဖစ္ႏိုင္တယ္လို႕ ဆိုလိုပါတယ္။
သုတၲန္တစ္ခုမွာဆိုရင္ အာနာပါနရႈပြားတဲ့သူဟာ တစ္ထိုင္တည္းနဲ႕ေတာင္ ရဟႏၲာျဖစ္ႏိုင္တယ္လို႕ မိန္႕ၾကားေတာ္မူထားပါတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ အာနာပါနကမၼ႒ာန္းကို နိဗၺာန္သြားတဲ့ ျဖတ္လမ္း၊ နိဗၺာန္သြားတဲ့ လမ္းတိုလို႕ ေရွးသူေဟာင္းေတြ မိန္႕ဆိုေတာ္မူၾကပါတယ္။ ဆရာေတာ္ၾကီးတစ္ပါးကဆို အာနာပါနကမၼ႒ာန္းကို 'သက္ဦးဆံပိုင္ ကမၼ႒ာန္း' လို႕ေတာင္ တခမ္းတနား ခ်ီးမြမ္းဂုဏ္တင္ေတာ္မူခဲ့ ပါတယ္။
အာနာပါနကမၼ႒ာန္းဟာ သမၼာသမၺဳဒၶဘုရားရွင္တိုင္းရဲ႕ လက္သံုးကမၼ႒ာန္းၾကီးျဖစ္ပါတယ္။ ဘုရားရွင္တိုင္း၊ ဘုရားရွင္တိုင္းဟာ အာနာပါန ကမၼ႒ာန္းကိုပဲ ပင္တိုင္ကမၼ႒ာန္းအျဖစ္ ရႈပြားရင္းနဲ႕ ဘုရားျဖစ္ေတာ္မူၾကပါတယ္။ တျခားကမၼ႒ာန္းနဲ႕ ဘုရားျဖစ္တဲ့ ဘုရားရယ္လို႕ တစ္ဆူ မွ မရွိပါဘူး။ ေရွးကလည္း ဘယ္တုန္းကမွ မရွိခဲ့ပါဘူး။ အခုလည္းလံုး၀မရွိပါဘူး၊ ေနာင္လည္း ဘယ္ေတာ့မွ ရွိမွာ မဟုတ္ပါဘူး။
ဒီအခ်က္ကိုက အာနာပါနကမၼ႒ာန္းဟာ ဘယ္ေလာက္ ၾကီးက်ယ္ျမင့္ျမတ္တယ္၊ ဘယ္ေလာက္ ထိပ္တန္းအက်ဆံုးျဖစ္တယ္ဆိုတာကို ေဖာ္ျပေနပါတယ္။
၀င္ေလျပန္မထြက္ေတာ့တဲ့အခ်ိန္၊ ထြက္ေလျပန္မ၀င္ေတာ့တဲ့အခ်ိန္ဟာ ေသတဲ့အခ်ိန္ပါပဲ။ ဒါ့ေၾကာင့္ ရုပ္နာမ္ခႏၶာ အဆက္မျပတ္ ရွင္သန္ေနမႈမွာ ၀င္ေလထြက္ေလက အဓိက ပဓာနက်ပါတယ္။
၀င္သက္ ထြက္သက္ ဆိုတဲ့အတိုင္း ဘ၀တစ္ခုရဲ႕ အသက္ဟာ ၀င္ေလထြက္ေလျဖစ္လို႕ ၀င္ေလ၊ ထြက္ေလကို သတိကပ္ ရႈမွတ္ရတဲ့ အာနာပါနကမၼ႒ာန္းဟာလည္း ၀ိပႆနာေယာဂီတိုင္းရဲ႕ 'အသက္ေသြးေၾကာကမၼ႒ာန္းၾကီး' ျဖစ္ပါတယ္။
၀င္ေလထြက္ေလနဲ႕ ပတ္သက္တဲ့ ရုပ္နာမ္ရဲ႕ သေဘာသဘာ၀ေတြကို ပိုင္ႏိုင္သြားရင္ က်န္တဲ့ ရုပ္နာမ္အားလံုးရဲ႕ သေဘာသဘာ၀ေတြ ကိုပါ ပိုင္ႏိုင္သြားတာမို႕ အာနာပါနကမၼ႒ာန္းကို 'အညႇာကိုင္ ကမၼ႒ာန္း' လို႕လည္း ေခၚႏိုင္ပါတယ္။
အိပ္ခ်ိန္၊ ႏိုးခ်ိန္၊ အခ်ိန္တိုင္းမွာ ထင္ရွားေနတဲ့အတြက္ ရႈမွတ္ရတာလည္း လြယ္ကူ၊ မရပ္မနားလည္း အဆက္မျပတ္ ရႈမွတ္ႏိုင္တာေၾကာင့္ အာနာပါနကမၼ႒ာန္းကို ပင္တိုင္ကမၼ႒ာန္းအျဖစ္ သတ္မွတ္ျပီး အားထုတ္တာဟာ လူအမ်ားစုအတြက္ အသင့္ေတာ္ဆံုးပါပဲ။
အာနာပါနကမၼ႒ာန္းကို ႏွာသီး၀ ေလထိရာအရပ္ သတိကပ္ရႈမွတ္တဲ့ ၀ိပႆနာနည္းလမ္းနဲ႕ အရဟတၲဖိုလ္ေပါက္ အားထုတ္ႏိုင္ျပီဆိုရင္ ေတာ့ ေသျခင္းတရားမွ အျပီးတိုင္ လြတ္ေျမာက္ပါျပီ။
အာနာပါနကမၼ႒ာန္းဟာ ရဟႏၲာအထိ အျမန္ဆံုးျဖစ္ေစႏိုင္တဲ့ ၀ိပႆနာကမၼ႒ာန္းစစ္စစ္ျဖစ္တယ္ဆိုတာကို အၾကြင္းမဲ့ ယံုၾကည္ျပီး ၾကိဳးၾကိဳးစားစား အားထုတ္ၾကဖို႕ အထူးတိုက္တြန္းလိုက္ပါရေစ။
ေန႕စဥ္ဘ၀ရဲ႕ လူမႈကိစၥ၊ အိမ္မႈကိစၥေတြကို လုပ္ေနရင္းနဲ႕လည္း အာနာပါနကမၼ႒ာန္းကို အားထုတ္လို႕ရပါတယ္။ အလုပ္လုပ္ေနရင္းနဲ႕ တစ္စကၠန္႕ရရင္ တစ္စကၠန္႕၊ တစ္မိနစ္ရရင္ တစ္မိနစ္၊ ငါးမိနစ္ရရင္ ငါးမိနစ္ ၾကိဳးၾကား ၾကိဳးၾကား အားထုတ္သြားမယ္ဆိုရင္ အလုပ္လုပ္ ရတာလည္း မပင္ပန္း၊ စိတ္ခ်မ္းသာ၊ သမာဓိဥာဏ္ ရင့္သြားတဲ့ အခါမွာလည္း တရားထူးရနဲ႕ အင္မတန္ ဟန္က်လွပါတယ္။
အခ်ိန္လည္း မကုန္၊ လူလည္း မပန္း၊ ေငြလည္းမထြက္ အင္မတန္ တြက္ေျခကိုက္တဲ့ အာနာပါနကမၼ႒ာန္းပါပဲ။ တစ္ခ်ိန္တည္း အလုပ္ႏွစ္ခု ျပီးပါတယ္။ ၀ိပႆနာ ကုသိုလ္ကို အလြယ္တကူ ရယူႏိုင္ျပီး မဂ္ဖိုလ္ နိဗၺာန္ကို အလြယ္တကူ ဆိုက္ေရာက္ေစႏိုင္တာဟာ အာနာပါန ကမၼ႒ာန္းပါပဲ။
အရွင္ဆႏၵာဓိက (ေရႊပါရမီေတာရ)
- တကယ္မေသခင္ အစမ္းေသၾကည့္ၾကရေအာင္ လက္ကမ္းစာအုပ္ငယ္မွ
