စိုးရိမ္ေရအမွတ္ ၂၀၁၃

အေမာေဖာက္ေနတဲ့ သူ႕ကိုထိုင္မၾကည့္ရက္လို႔
မ်က္ႏွာကို တစ္ဖက္လွည့္ျပီးမတ္တပ္ရပ္ေနလိုက္ရတယ္ ...

အေတြးနဲ႔တင္ သိပ္ေရငတ္တာပဲ ...
ေအးျမတဲ့ သဲအိုးေလးေတြေနရာမွာ
တစ္ခါသံုးပလတ္စတစ္ဘူူးေတြကအဆင္သင့္
ဒီေလာက္နဲ႔ေတာ့ အဆိပ္မသင့္ေလာက္ပါဘူးထင္ပါရဲ႕ ...

ေခတ္ရဲ႕လိုအပ္ခ်က္အရ လို႔ေျပာတာပဲ  
အလိုအေလ်ာက္ထြက္က်လာတဲ့စက္ပစၥည္းေတြမ်ားလာတယ္ ...
ေနာက္ဆံုး မရွဴႏိုင္မကယ္ႏိုင္တဲ့အခါ
ဘယ္ေနရာကေန ေအာက္ဆီဂ်င္ေတြ ထြက္က်လာမလဲ ...
နည္းနည္းေလး စိုးရိမ္မိတာပါ ...

ျမိဳ႕ထဲသြားရင္ လက္ကိုင္ပု၀ါ ဒါမွမဟုတ္
စကၠဴအႏုစားအထုပ္ကေလးေတြေဆာင္သြားရတယ္ ...
ကာဗြန္ဒိုင္ေအာက္ဆိုဒ္လား အေပၚဆိုဒ္လား
ဓာတုအေခၚအေ၀ၚသိပ္မ်ားမ်ားစားစား သိစရာမလိုဘူး ...
ေန႔ခ်င္းညခ်င္း ဘ၀မကူးေပမယ့္
လက္တစ္ဖ်စ္အတြင္း ... အသက္တစ္ခ်က္ရွဴအသြင္းမွာ
အဆုတ္ထဲကို ေလေကာင္းေလသန္႔ေတြ ၀င္ခြင့္ေပးခ်င္လို႔ပါ ...

တစ္စကၠန္႔ခ်င္းစီမွာ အသက္ရွဴရတာ ခက္ခက္လာတယ္ ...
ေလေအးေပးစက္ကို္ အေ၀းကေနလွမ္းပိတ္ျပီး
လိုက္ကာခန္းဆီးကိုဖယ္ၾကည့္လိုက္ေတာ့...
တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ေလ်ာ့သြားတဲ့ သစ္ပင္ေတြခမ်ာ
ဓာတ္တုိင္ေတြေအာက္မွာ စိတ္ပ်က္အားငယ္လို႔ ...

ဘယ္သူမွ မစိမ္းလန္းဘူးဆိုလို႔
          ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ အစိမ္းေရာင္ျခယ္ပစ္လိုက္္ရံုနဲ႔ ...
          အနာဂတ္အတြက္ ဆိုတဲ့စာသားတစ္ခုခုပါတဲ့
          သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ကို ေအာ္ဆိုလိုက္ရံုနဲ႔ ...
          ရန္ပံုေငြဂီတပြဲတစ္ပြဲ ျခိမ့္ျခိမ့္သဲက်င္းပလိုက္ရံုနဲ႔ ...
          ဘုရားစင္ေရွ႕သြားျပီး စိပ္ပုတီးထိုင္စိပ္ေနရံုနဲ႔ ...
          ကယ္တင္ရွင္တစ္ဦးဦးကို ေစာင့္စားေနရံုနဲ႔ ...
လိုခ်င္ေနတဲ့ နိဗၺာန္ဘံုဟာ ခ်က္ခ်င္းေရာက္လာမွာလား ...

လိုခ်င္တာေတြမ်ားျပီး ျဖစ္လာတာေတြနည္းတဲ့ဒီကာလမွာ
ကုိယ့္ဇာတ္ကိုယ္ႏိုင္ေအာင္ကရင္ျပီးတာပဲတဲ့လား ...
ဟင့္အင္း တစ္ခုခုေတာ့မွားေနျပီ ...

အသက္ရွင္ရတဲ့ နာရီတိုင္းမွာ အသက္၀၀ရွဴခ်င္ရံုသက္သက္ ...
သူမ်ားကို ထိုးေနတဲ့လက္ညွိဳးေတြရဲ႕လားရာမွာ
ကုိယ့္လိပ္ျပာေရာ ကိုယ္လံုပါရဲ႕လား ...
ေမးခြန္းမ်ားစြာရဲ႕ တုန္႔ျပန္မွဳကိုေစာင့္စားေနခ်ိန္
စိုးရိမ္မွဳဟာ အဖ်ားေသြးလို တရိပ္ရိပ္ ....
.......................................................


စိုးသူရ
(22-3-2013)