"သည္ရာစုႏွစ္ရဲ႕ အၾကီးက်ယ္ဆံုး တိုးတက္မႈေတြျဖစ္တဲ့ လွ်ပ္စစ္မီးလံုး၊ ေလယာဥ္ပ်ံနဲ႕ ကြန္ပ်ဴတာတို႕ကို တီထြင္သူေတြ ဖန္တီးခဲ့တာ။ ရွိမေနေသးတာေတြကို စဥ္းစားၾကံဆေနသူ၊ ဘာေၾကာင့္မရွိေသးတာလဲလို႕ ေမးခြန္းထုတ္ေနသူေတြ ဖန္တီးခဲ့တာ။ သူတကာထက္ သာ တဲ့ ၀န္ထမ္းတစ္ေယာက္မွာ၊ အဲသည္လို တီထြင္ဖန္းတီးလိုတဲ့ စိတ္ဓာတ္ရွိဖို႕လိုတယ္။ တန္ဖိုးေတြ ဖန္တီးဖို႕ မဆုတ္မနစ္ၾကိဳးစားမယ္ဆို တဲ့ ခိုင္က်ည္တဲ့ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ရွိဖို႕ လိုတယ္။"
Bernie Milano, "How to be Proactive, Not Reactive"
ကြၽန္ေတာ္သိပါတယ္။ အလုပ္ျပီးရရုံသက္သက္နဲ႕ေတာင္ အခ်ိန္ေတြအမ်ားၾကီးေပးရမယ္ဆုိတာကို။ အနာဂတ္ကို မေတြးဆဘဲ၊ ဖန္တီး ဥာဏ္အားေကာင္းသူ မဟုတ္ဘဲ စာရြက္စာတမ္းကိစၥ၊ စာေရးသားတာေတြ၊ သပ္သပ္ရပ္ရပ္ ျပီးသြားတာပဲ။ သစ္ပင္ေတြ ေရေလာင္းျပီး သား ျဖစ္သြားတာပဲ။ ဒါေပမဲ့ သင့္လို လိမၼာပါးနပ္တဲ့ မန္ေနဂ်ာကေတာ့ ေရွ႕လုပ္ငန္းေတြအတြက္ စီမံခ်က္ခ်ဖို႕ တစ္ပတ္ကို မိနစ္ ၃၀ ေလာက္ သီးသန္႕ဖယ္ထားမွာပဲ။
ကိုယ့္ကိုယ္ကို ရုိးစင္းတဲ့ ေမးခြန္းေလးေတြ ေမးၾကည့္ပါ။ 'အေရာင္းတက္လာေအာင္ ငါဘယ္လိုလုပ္ေပးႏိုင္မလဲ'၊ 'အလုပ္ျဖစ္ေအာင္ ငါ ဘာေတြ လုပ္ေပးႏိုင္မလဲ'၊ '၀န္ထမ္းေတြ အလုပ္က ထြက္မသြားေအာင္ ငါဘယ္လို လုပ္ေပးႏိုင္မလဲ'၊ 'စိတ္ကူးေတြကို အေရာင္းေတြ ျဖစ္ လာေအာင္ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ'၊ 'ေငြစားရင္းဆိုင္ရာ လုပ္ထံုးလုပ္နည္းေတြကို ပိုအဆင္ေျပလာေအာင္ မလိုတာေတြကို ဘယ္လိုျဖဳတ္ပစ္ မလဲ'၊ 'ေနာက္က႑တစ္ခုကို ငါ ဘယ္လိုေရႊ႕ေျပာင္းမလဲ၊ ငါ့အဖြဲ႕ကို အလုပ္ေတြပိုျပီးဖိဖိစီးစီးလုပ္လာေအာင္၊ ပိုျမန္ျမန္လုပ္လာေအာင္၊ ပိုေကာင္းေကာင္း လုပ္လာေအာင္ ငါ ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ ' ၊ 'သူတို႕တစ္ေတြ ပိုျပီး လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေဆြးေႏြးအေျဖရွာတတ္လာ ေအာင္ ငါဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ'၊ 'အစည္းအေ၀းေတြကို အခ်ိန္သိပ္ျဖဳန္းရာ မေရာက္ေအာင္ ငါ ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ'။
ဆိုရရိုးစကား တစ္ခုရွိပါတယ္။ 'သင္လုပ္ေနက်အတိုင္းသာ အျမဲဆက္လုပ္ေနမယ္ဆိုရင္၊ သင္ရေနက်အတိုင္း အျမဲဆက္ရေနလိမ့္မယ္' ဆိုတဲ့စကားပဲ။ တကယ္လည္း အဲသည္အတိုင္း ျဖစ္ေနတာပဲ။
တကယ္လို႕ သင္က ျဖစ္လာမွ တံု႕ျပန္တာမဟုတ္ဘဲ၊ အေျပာင္းအလဲျဖစ္ေအာင္ ဖန္တီးယူတာမ်ိဳး မရွိရင္၊ သင့္ရဲ႕ ေျပာင္းလဲတိုးတက္မႈ ရပ္ဆိုင္းသြားလိမ့္မယ္။ အဲသည္လိုဆိုရင္ မိေက်ာင္းက သင့္တင္ပါးကို ကိုက္သြားလိမ့္မယ္။ သင့္အေနနဲ႕ ဆက္ေလွာ္ျပီး ေရထဲမွာ ေရြ႕ လ်ားေနရမယ္။ ငမန္းေတြဟာ တစ္သက္တာလံုး ေရွ႕ကိုေရြ႕ေနရတယ္။ သူတို႕ပါးဟက္ထဲကို ေရေတြစဥ္ဆက္မျပတ္ ၀င္ေနေအာင္လို႕။ သူတို႕ လံုး၀မရပ္မနားဘူး။ ငမန္းလို က်င့္ပါ။ ေရွ႕ကိုေရြ႕ပါ၊ မနားတမ္း ေရွ႕သို႕။ အဲသည္လို သင္မလုပ္ရင္၊ သည္လိုလုပ္ခ်င္သူေတြ အမ်ားၾကီး ေပၚလာလိမ့္မယ္။
ယံုပါ။ အဲဒါ ဘာနဲ႕တူသလဲဆိုတာ ကြၽန္ေတာ္သိတယ္။ သင့္ ေမးလ္ေဘာက္စ္ကို ဖြင့္လိုက္ေတာ့ တံု႕ျပန္ရမယ့္၊ ျပန္ေရးရမယ့္ အီးေမးလ္ ေတြ မနည္းမေနာပဲ။ ဒါတင္မကေသးဘူး။ ၀န္ထမ္းေရးရာ ကိစၥေတြ ရွိေသးတယ္။ ျပီးေတာ့ ေန႕လယ္စာ။ စားျပီးေတာ့ မြန္းလြဲပိုင္း လုပ္ရ မယ့္အလုပ္ေတြ။ ျပန္ေျဖရမယ့္ ေမးလ္ေတြအားလံုး ထြက္သြားဖို႕ကလည္း၊ ရင္ထဲမွာ အပူၾကီးတစ္ခု။ ျပီးရင္ လက္ဖက္ရည္တစ္ခြက္ ကေသာကေမ်ာ ေသာက္ရဦးမယ္။ ပစၥည္းေတြ သိမ္းဆည္းျပီး အိမ္ျပန္ရမယ့္ အခ်ိန္ေရာက္လာျပီ။ ကဲ....သည္အခ်ိန္မွာ အဲသည္အရူးက ကြၽန္ေတာ့္ကို ေန႕စဥ္ မိနစ္ ၃၀ႏႈတ္ယူျပီး အနာဂတ္အတြက္ ေတြးဆပါတဲ့။ အင္း....ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္၊ အိပ္မက္ထဲမွာ။
ဒါေပမဲ့ အဲသည္ မိနစ္ ၃၀ကို တျခားအလုပ္တစ္ခုနဲ႕ ေပါင္းလုပ္ႏိုင္ပါတယ္။ တစ္ပတ္တစ္ၾကိမ္ ေန႕လယ္စာကို ကြၽန္ေတာ္တစ္ေယာက္ တည္း စားတယ္။ ျဖစ္လာတာကို တံု႕ျပန္တာမဟုတ္ဘဲ၊ အေျပာင္းအလဲျဖစ္ေအာင္ ဖန္တီးယူမယ့္ စိတ္ဓာတ္ကို သည္အခ်ိန္မွာသြင္း ထားတယ္။ အနာဂတ္ကို ေမွ်ာ္ေတြးဆတယ္။ ျပိဳင္ဘက္ေတြထက္ ေရွ႕တစ္လွမ္းၾကိဳေရာက္ေနေစမယ့္ နည္းလမ္းေတြကို ၾကံဆတယ္။ ဒါေပမယ့္ အဲသည့္ေန႔လယ္စာကို တစ္ေယာက္တည္း အျပင္ထြက္စားမွျဖစ္မယ္။ မဟုတ္ရင္ သူမ်ားေတြေရာက္လာျပီး ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ စိတ္အေတြးစီမံခ်က္ကို ေႏွာင့္ယွက္ၾကလိမ့္မယ္။
လူသာေက်ာ္
Ref: The Rules of Management, by Richard Templar
No comments:
Post a Comment