ပရိတ္သမိုင္းကို ေလ့လာေသာ္

ပရိတ္တရားေတာ္ ရြတ္ဖတ္သူမ်ားႏွင့္ နာယူသူမ်ားတြင္ ရွိသင့္ရွိအပ္ေသာ
အဂၤါရပ္မ်ားကို ေဆြးေႏြးျပီးသည့္ေနာက္ ေထရ ၀ါဒဗုဒၶသာသနာေတာ္၌
ပရိတ္တရားေတာ္မ်ား ရြတ္ဖတ္နာယူသည့္ အေလ့အထစတင္လာခဲ့ပံုကို
အနည္းငယ္တင္ျပလိုပါ သည္။ ဤတြင္ ေရွးအစဥ္အဆက္ပညာရွင္ၾကီးမ်ား
မွတ္သားခဲ့သည္တို႕ကို အက်ဥ္းခ်ဳံးေဖာ္ျပသြားမည္ျဖစ္ရာ စာရႈသူတို႕
အေနႏွင့္ ဗုဒၶျမတ္စြာေပးအပ္ေတာ္မူခဲ့သည့္ ေကသမုတၲိသုတၲန္ (ကာလမသုတ္)
လာၾသ၀ါဒလမ္းညႊန္ ေဒသနာေတာ္မွတ္ ေက်ာက္ကို လက္ကိုင္ျပဳ၍
ေ၀ဖန္သံုးသပ္သြားရန္သာျဖစ္သည္။
သမားစဥ္ဆက္ ယံုၾကည္မႈအရ ယခုအခါပရိတ္ၾကီး(၁၁)သုတ္အျဖစ္ထင္ရွားေသာ
ပရိတ္ေတာ္တို႕အနက္ အခ်ိဳ႕ကိုအေဆာင္ လက္ဖြဲ႕သဖြယ္ အသံုးျပဳသည့္အေလ့မွာ
ဗုဒၶမပြင့္မီ ရာစုႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာကပင္ ရွိခဲ့ေပသည္။ ယင္းအခ်က္ကို
လက္ခံထား သူတို႕၏ အေထာက္အထားမွာ ေဂါတမဗုဒၶဘုရားရွင္ ပြင့္ေတာ္မမူမီ
ေဗာဓိသတၲ(ဘုရားအေလာင္း) ဘ၀က ျဖစ္ေတာ္စဥ္ မ်ားဟု မ်က္ေမွာက္ေခတ္
ဗုဒၶဘာသာ၀င္အမ်ားစု ယူဆထားေသာ နိပါတ္ေတာ္လာ ဇာတ္ေတာ္ငါးရာ႔ငါးဆယ္
ပင္ျဖစ္သည္။
ေမာရသုတ္ ကို ဇာတ္အ႒ကထာလာ ေမာရဇာတ္ႏွင့္ မဟာေမာရဖာတ္၊ ခႏၶသုတ္ကို
ဇာတ္အ႒ကထာလာ ခႏၶဇာတ္၊ ၀႗သုတ္ကို စရိယာပိဋကတ္အ႒ကထာႏွင့္ ဇာတ္အ႒ကထာလာ
၀႗ဇာတ္တို႕၌ ေဗာဓိသတၲတို႕က ေဘးအႏၲရာယ္တို႕မွ အရံအတားသဖြယ္
အသံုးျပဳခဲ့ေၾကာင္း ေတြ႕ရွိရေပသည္။
ေဗာဓိသတၲ ဥေဒါင္းမင္းဘ၀က ေမာရသုတ္ကို ရြတ္ဆိုခဲ့သျဖင့္
မင္းခုႏွစ္ဆက္တိုင္တိုင္ မုဆိုးမ်ား၏အႏၲရာယ္မွ လြတ္ကင္းခဲ့ပံု၊
ေဗာဓိသတၲရေသ့ၾကီးဘ၀က တပည့္ရေသ့မ်ားအား ခႏၶသုတ္ ကိုရြတ္ဆိုေစခဲ့သျဖင့္
ေျမႊဆိုးတို႕ရန္မွ ကင္းေ၀းခဲ့ပံု၊ ေဗာဓိသတၲ ငံုးငွက္ဘ၀က
၀႗သုတ္ကိုရြတ္ဆိုခဲ့သျဖင့္ မီးေဘးမွလြတ္ ေျမာက္ခဲ့ပံုအသီးသီးအား
အဆိုပါဇာတ္၊ အ႒ကထာဆရာမ်ား၏ ေရးသားခ်က္မ်ားအရ သိရွိရေပသည္။ ဗုဒၶျမတ္စြာ
သက္ေတာ္ထင္ရွားရွိစဥ္အခါတြင္လည္း ပရိတ္တရားေတာ္မ်ားကို
ေဘးအႏၲရာယ္ကာကြယ္ရန္အလို႕ငွာ အသံုးျပဳခဲ့ဖူး ေၾကာင္း
ေႏွာင္းေခတ္အ႒ကထာဆရာတို႕၏ အာေဘာ္မ်ားအရ သိရွိႏိုင္ေပသည္။
ေ၀သာလီျပည္တြင္ ေရာဂါေဘး၊ သားရဲေဘးႏွင့္ ငတ္မြတ္ေခါင္းပါးမႈေဘးတို႕ႏွင့္
ရင္ဆိုင္ေနရခ်ိန္တြင္ ဗုဒၶျမတ္စြာကိုယ္တိုင္ ၾကြခ်ီကာ
ယင္းအႏၲရာယ္တို႕မွလြတ္ကင္းရန္ ရတနသုတ္ ကိုေဟာၾကားျပီး
ပရိတ္အျဖစ္ရြတ္ဆိုေစခဲ့သျဖင့္ ေဘးရန္ဆိုးတို႕ မွလြတ္ကင္းကာ
သတၲ၀ါငါးသိန္းေက်ာ္ တရားထူးရရွိၾကေၾကာင္း ဓမၼပဒ 'အ႒ကထာ'၊ ခုဒၵကပါဌ္
'အ႒ကထာ'၊ သုတၲနိပါတ 'အ႒ကထာ' တို႕၌ျပဆိုထားေပသည္။ ေတာေန ရဟန္းငါးရာအား
ရုကၡစိုးတို႕ေျခာက္လွန္႕မႈမွ ကင္းလြတ္ရန္ ဗုဒၶျမတ္စြာက ေမတၲသုတ္
ကိုပရိတ္အျဖစ္သင္ၾကားေပးခဲ့ျပီး ယင္းပရိတ္တန္းခိုးေၾကာင့္
၄င္းတို႕ရန္မွကင္းေ၀းကာ ရဟန္းတို႕တရားထူး ရေအာင္
အားထုတ္ႏိုင္ခဲ့သည္ဟုလည္း ခုဒၵကပါဌ္ 'အ႒ကထာ' ႏွင့္ သုတၲနိပါတ
'အ႒ကထာ'တို႕၌ေဖာ္ျပထားေပသည္။ ခႏၶသုတ္ ပရိတ္ကို
ဗုဒၶျမတ္စြာသင္ၾကားေပးခဲ့သျဖင့္ ရဟန္းတို႕ေျမြဆိုးေဘးမွ
ကင္းေ၀းခဲ့သည္ဟုလည္း ဇာတ္အ႒ကထာ ဆရာတို႕က ဆိုထားေပေသးသည္။ ဓဇဂၢသုတ္
ကိုရြတ္ဆိုျခင္းျဖင့္ ရဟန္းတို႕တရားဘာ၀နာပြားမ်ားရာ၌ ရဲရင့္မႈရွိေစပံု၊
ဗုဒၶ ၏ေနာက္လိုက္မ်ားအား မေကာင္းဆိုး၀ါးတို႕ မေႏွာင့္ယွက္ႏိုင္ရန္
အေဆာင္အေယာင္အျဖစ္ အာဋာနာဋိယသုတ္ ကိုရြတ္ ဆိုပါေစမည့္အေၾကာင္း
ေ၀ႆ၀ဏ္နတ္မင္းၾကီးက ဗုဒၶျမတ္စြာအား ေလွ်ာက္ထားခဲ့ပံု၊ အဂၤုလိမာလသုတ္ မွာ
အရွင္အဂၤုလိ မာလအား အမ်ိဳးသမီးမ်ား အလြယ္တကူသားဖြားႏိုင္ေအာင္
ကယ္တင္ျခင္းငွာ ဗုဒၶျမတ္စြာက စီစဥ္သင္ျပေပးခဲ့ပံု၊ အရွင္
ေမာဂၢလာန္၊အရွင္မဟာကႆပ ႏွင့္ ဗုဒၶကိုယ္ေတာ္တိုင္ မမာမက်န္းျဖစ္စဥ္
ေဗာဇၩဂၤသုတ္ ကိုရြတ္ဆိုေစၾကျခင္းျဖင့္ ေရာဂါ မ်ားေပ်ာက္ကင္း
ခ်မ္းသာခ့ဲပံုတို႕ကိုကား သက္ဆိုင္ရာ မူလပိဋကတ္မ်ား၌ပင္ ေတြ႕ရွိရေပသည္။
ဗုဒၶ ပရိနိဗၺာန္ျပဳျပီးေနာက္ ႏွစ္ေပါင္း(၅၀၀)ခန္႕တြင္
ေရးသားျပဳစုခဲ့သည္ဟု ခန္႕မွန္းၾကေသာ မိလိႏၵပဥႇာ၌ 'က်မ္းျပဳဆရာ' က
ရတနသုတ္၊ ေမတၲသုတ္၊ ခႏၶသုတ္၊ ေမာရသုတ္၊ ဓဇဂၢသုတ္၊ အာဋာနာဋိယသုတ္ႏွင့္
အဂၤုလိမာလသုတ္တို႕ကိုသာ ပရိတ္ တရားေတာ္မ်ားအျဖစ္ေဖာ္ျပခဲ့ေပရာ
ထိုေခတ္အခါအထိ ယင္းခုႏွစ္သုတ္သည္သာ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေလာက၌ ပရိတ္ေတာ္မ်ား အျဖစ္
ရြတ္ဆိုခဲ့ဟန္ရွိသည္ဟု ေလ့လာသူမ်ားက ေကာက္ခ်က္ခ်ခဲ့ၾကေလသည္။
သာသနာ သကၠရာဇ္(၉၀၀)ေက်ာ္တြင္ကား အ႒ကထာသစ္က်မ္းျပဳဆရာ 'အရွင္ဗုဒၶေဃာသ'
ေပၚထြန္းခဲ့ရာ ၄င္းေခတ္၌ သီဟိုဠ္ဘာသာျဖင့္ ေရးသားထားခဲ့ေသာ
ေရွးအ႒ကထာေဟာင္းမ်ားကို မူရင္းပိဋကတ္မ်ားႏွင့္တိုက္ဆိုင္ညႇိႏႈိင္းကာ ပါဠိ
ဘာသာျဖင့္ အ႒ကထာသစ္မ်ားကို ျပဳစုခဲ့ေပသည္။ ယင္းက်မ္းစာတို႕အလိုအရမူ
အရွင္ဗုဒၶေဃာသေခတ္က ပရိတ္ေတာ္ မ်ားအျဖစ္ ရတနသုတ္၊ ေမတၲသုတ္၊
ခႏၶသုတ္၊ေမာရသုတ္၊ ဓဇဂၢသုတ္၊ အာဋာနာဋိယသုတ္၊ ေဗာဇၩဂၤသုတ္ႏွင့္ ဣသိဂိလိ
သုတ္တို႕ကို ရြတ္ဖတ္နာယူသမႈ ျပဳၾကေၾကာင္းေတြ႕ရွိႏိုင္ေပသည္။
ဤတြင္ မိလိႏၵပဥႇာက်မ္းျပဳစဥ္ကာလႏွင့္ ႏႈိင္းယွဥ္ေသာ္ ေဗာဇၩဂၤသုတ္ႏွင့္
ဣသိဂိလိသုတ္တို႕ တိုးလာျပီး အဂၤုလိမာလသုတ္ ေလ်ာ့သြားသည္ကို
ေတြ႕ရွိရေပမည္။ အႏွစ္သာရအားျဖင့္ ေဗာဓိဥာဏ္ရရာတရား ခုႏွစ္ပါးပင္ျဖစ္ေသာ
ေဗာဇၩဂၤသုတ္မွာ ယခု ေခတ္တိုင္ ပရိတ္ေတာ္အျဖစ္
ရြတ္ဖတ္သရဇၩာယ္ေနၾကေသးေသာ္လည္း ဣသိဂိလိေတာင္၌ သီတင္းသံုးေနထိုင္ၾကသည္ဆို
ေသာ ပေစၥကဗုဒၶါတို႕၏အမည္မ်ားကို ေဖာ္ျပထားသည့္ ဣသိဂိလသုတ္ကိုကား
ပရိတ္အျဖစ္ ရြတ္ဖတ္သရဇၩာယ္မႈ မျပဳၾက ေတာ့ေခ်။
ဗုဒၶသာသနိက မွတ္တမ္းမ်ားအလိုအရမူ ျမန္မာႏိုင္ငံ၌ ပရိတ္ရြတ္ဖတ္နာယူသည့္
အေလ့အထသည္ အေသာကမင္းၾကီး ေစလႊတ္လိုက္သည့္ သာသနာျပဳရဟန္းေတာ္ အရွင္ေသာန
ႏွင့္ အရွင္ဥတၲရတို႕ သု၀ဏၰဘုမၼိသို႕ ေရာက္ရွိခဲ့ရာမွ အစျပဳေပ သည္။
ထုိအရွင္ႏွစ္ပါးက ျဗဟၼဇာလ သုတ္ကို ပရိတ္အျဖစ္ ရြတ္ဖတ္ေပးျခင္းျဖင့္
ပင္လယ္ဘက္မွလာေရာက္၍ ကေလး မ်ားအား ဖမ္းဆီးစားေသာက္ေလ့ရွိသည့္
ဘီဘူးမ်ားေဘးရန္မွ အကာအကြယ္ေပးႏိုင္ခဲ့ရာ ထိုကာလမွအစျပဳလ်က္ ျမန္မာ
တိုင္းရင္းသားတို႕သည္ ဗုဒၶျမတ္စြာ၏ ဓမၼေဒသနာေတာ္မ်ားကို အႏၲရာယ္ကင္း
ေဘးရွင္းစသည့္အရံအတား ပရိတ္မ်ား အျဖစ္မွတ္ယူကာ သံဃာေတာ္မ်ားအား
မိမိတို႕အိမ္ေဂဟာသို႕ပင့္ဖိတ္လ်က္ ရြတ္ဖတ္သရဇၩာယ္ေစခဲ့ၾကေၾကာင္း အဆိုရွိ
ေပသည္။
ပုဂံျပည္သို႕ ေထရ၀ါဒဗုဒၶသာသနာေတာ္ မေရာက္ရွိမီကာလက အရည္းၾကီးတို႕၏
မဟာယာနႏႊယ္ေသာ အမည္ခံဗုဒၶဘာသာ ထြန္းကားခဲ့သည္။ အရည္းၾကီးတို႕
စီမံထားသည့္ပရိတ္မ်ားကို ရြတ္ဖတ္သရဇၩာယ္ျခင္းအားျဖင့္ ေလာကီ
အက်ိဳးစီးပြားတိုးေစ မည့္အျပင္ မေကာင္းမႈအကုသိုလ္မ်ားေျပေပ်ာက္ကာ
မဂ္ဖိုလ္နိဗၺာန္ကိုပင္ အားထုတ္စရာမလိုဘဲ ေရာက္ရွိႏိုင္သည္ဟု
ယံုၾကည္ခဲ့ၾကဖူးသည္။
ေထရ၀ါဒဗုဒၶသာသနာျပဳမ်ား ေရာက္ရွိလာျပီး အရည္းၾကီးသာသနာ
ခ်ဳပ္ျငိမ္းသြားသည့္ေနာက္တြင္မူ ဤမွ်အယူမသီးၾက ေတာ့ေပ။ သို႕ေသာ္
ျမန္မာ့ရာဇ၀င္တစ္ေလွ်ာက္ ပေဒသရာဇ္အသီးသီးတို႕သည္ သူတို႕၏ အေရးပါေသာ
နန္းေတာ္တည္ပြဲ၊ နန္းသိမ္းပြဲ စသည့္အခမ္းအနားမ်ား၌
ရဟန္းေတာ္မ်ားအားပင့္ကာ ဗုဒၶဘာသာပရိတ္ေတာ္ မ်ားကို ရြတ္ဖတ္ေပးေစခဲ့သည္။
ထူးျခားသည္ကား ထိုအခမ္းအနားမ်ားသို႕ ျဗာဟၼဏပုေရာဟိတ္ၾကီးမ်ားကိုလည္း
အေရးၾကီးပုဂၢိဳလ္မ်ားအျဖစ္ တက္ေရာက္ ေစကာ ၄င္းတို႕ကြၽမ္းက်င္ရာ
ေ၀ဒက်မ္းဂန္လာ မႏၲန္မ်ားကို ရြတ္ဖတ္ေစခဲ့ၾကျခင္းပင္ျဖစ္သည္။
ျမန္မာဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ားအတြင္း လူတန္းစားအလႊာ အသီးသီး၌ ပရိတ္ရြတ္ဖတ္
နာယူသည့္အေလ့အထထြန္းကားခဲ့ရာ ေကာဇာသကၠရာဇ္ ကိုးရာ၀န္းက်င္၌ကား မဂၤလသုတ္၊
ရတနသုတ္၊ ေမတၲသုတ္၊ ခႏၶသုတ္၊ ေမာရသုတ္၊ ဓဇဂၢသုတ္၊ အာဋာနာဋိယသုတ္၊
အဂၤုလိမာလသုတ္ဟူ၍ ပရိတ္ၾကီး(၉)သုတ္ ရွိလာခဲ့ေၾကာင္း သကၠရာဇ္-၉၆၇ခုဖြား
တိေလာကာလကၤာရဘြဲ႕တံဆိပ္ေတာ္ရ အရွင္ေတေဇာဒီပမေထရ္ ျပဳစုခဲ့ေသာ
ပရိတၲဋီကာပါဌ္ ကိုေထာက္ထား၍ ပညာရွင္မ်ားက ေကာက္ခ်က္ခ်ခဲ့ေပသည္။
မည္သို႕ဆိုေစ မ်က္ေမွာက္ေခတ္တြင္ကား မူလပိဋကတ္ေတာ္လာ ဘုရားေဟာ
သုတၲန္ေဒသနာအမ်ားစုႏွင့္ ေႏွာင္းေခတ္ သာသနာ့ပညာရွင္မ်ား
ဥာဏ္ကြန္႕ျမဴးမႈတို႕၏ ရလဒ္အျဖစ္ ပရိတ္ၾကီး(၁၁)သုတ္သည္ ထည္ထည္၀ါ၀ါ
တည္ရွိေနေပျပီ။ ေႏွာင္းလူတို႕၏တာ၀န္ကား အရာရာကို စာမွာပါ ပါသည့္အတိုင္း
ေလွနံဓားထစ္မမွတ္ယူၾကဘဲ ကိုယ္ပိုင္ေလ့လာသိျမင္မႈ (သုတမယဥာဏ္)၊
ေတြးေခၚၾကံဆသိျမင္မႈ (စိႏၲာမယဥာဏ္)၊ ထိုးထြင္းသိျမင္မႈ (၀ိပႆနာဥာဏ္)
တို႕ကို အားကိုးအား ထားျပဳလ်က္ မိမိတို႕ဘ၀တြင္ အက်ိဳးရွိေအာင္
အသံုးခ်သြားၾကရန္သာ ျဖစ္ေပသည္။ သို႕ဆိုပါက ဤပရိတ္ၾကီး (၁၁) သုတ္သည္
သံုး၍မကုန္လွဴ၍မခန္းႏိုင္သည့္ ပညာရတနာသိုက္ၾကီးပင္ျဖစ္ပါေၾကာင္း
တင္ျပလိုက္ရေပသည္။
က်မ္းကိုး။ ။ ပရိတၲဋီကာနိႆယ (သာသနာေရး ဦးစီးဌာန)
ELEVEN HOLY DISCOURSES OF PROTECTION
BY SAO HTUT HMAT WIN

၀င္းသိန္းဦး
(၂-၁၁-၉၃)
ဓမၼရံသီ၊၁၉၉၄ခုႏွစ္၊မတ္လ။

ဘယ္လိုျမင္သလဲ

အခက္အခဲ၊ အတားအဆီး၊ ကံမလိုက္တာေတြ ၾကံဳရတဲ့အခါ ကြၽန္ေတာ္တို႕မွာရွိေနတဲ့
သေဘာထားအျမင္က ၾကံဳေနရတဲ့ အခက္ကို ဘယ္လိုျမင္သလဲဆိုတာကို
အဆံုးအျဖတ္ျပဳေပးေနတယ္။
ကိုယ္အားက်မိတဲ့သူလို ကိုယ္ကမျမင္ရတာေၾကာင့္
ကိုယ္ကသူ႕လိုျမင္တတ္ခ်င္တာမ်ိဳးလည္းရွိတယ္။ ဒီကိစၥနဲ႕ပတ္သက္လို႕
ရယ္စရာအျဖစ္ ေျပာၾကတာရွိတယ္။ တစ္ခါတုန္းက ျပင္သစ္သား အေတြးအေခၚဆရာၾကီး
ပါစကယ္ကို ေလးစားအားက်တဲ့ သူတစ္ေယာက္က ဆရာၾကီးကိုသြားေျပာတယ္။

'ဆရာၾကီးလို ဦးေႏွာက္မ်ိဳးသာ ကြၽန္ေတာ္ရခဲ့ရင္ အခုထက္ပိုသာတဲ့သူ ျဖစ္မွာ ေသခ်ာတယ္'

ဒီအခါမွာ ပါစကယ္က .....
'ပိုသာတဲ့သူျဖစ္ေအာင္သာလုပ္လိုက္ပါ။ ငါ့လို ဦးေႏွာက္မ်ိဳးကို ေမာင္ရင္
ရသြားမွာေသခ်ာပါတယ္' လို႕ျပန္ေျပာခဲ့ပါတယ္။

ကိုယ့္မွာရွိတဲ့ သေဘာထားအျမင္က အရာရာကို အဆံုးအျဖတ္ေပးေနတယ္။
ေမတၲာေၾကာင့္ ေအာင္ျမင္တယ္ဆိုတာဟာလည္း မိမိမွာရွိတဲ့သေဘာထားအျမင္ေၾကာင့္
ေအာင္ျမင္ရတာျဖစ္ပါတယ္။ ေမတၲာေၾကာင့္ ေအာင္ျမင္တဲ့သူမွာ
လက္ဆုပ္လက္ကိုင္ျပစရာမရွိေပမဲ့ သူေအာင္ျမင္မွာပါဆိုတဲ့
ယံုၾကည္ခ်က္ရွိတယ္။ ဒီလိုယံုလို႕လည္း လက္ဆုပ္လက္ကိုင္မျပႏိုင္တာကို
အားကိုးအားထားျပဳျပီး သူေဆာင္ရြက္ေနတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေအာင္ျမင္သြားရင္ေတာင္
ေမတၲာေၾကာင့္ပါလို႕ သက္ေသအေထာက္အထား ခိုင္ခိုင္လံုလံုျဖင့္ျပလို႕မရဘူး။

ေနာက္တစ္ခ်က္က အဆိုးၾကံဳလို႕ သူက ေမတၲာနဲ႕ ရင္ဆိုင္ေနရတယ္။
ဒီလိုရင္ဆိုင္ရင္း အဆိုးထဲမွာ အေကာင္းရွိေနတာ သူေတြ႕ေနတယ္။ ဘာလို႕
သူေတြ႕သလဲဆိုေတာ့ ျမင္တတ္လို႕ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘာလို႕ျမင္တတ္သလဲဆိုေတာ့ သူမွာ
မွန္ကန္တဲ့သေဘာထားအျမင္ ရွိေနတယ္။

အေကာင္းထဲမွာ အဆိုးရွိတယ္။ အဆိုးထဲမွာ အေကာင္းရွိတယ္။
အေကာင္းခ်ည္းလိုခ်င္လို႕လည္းမရႏိုင္ဘူး။ အဆိုးခ်ည္းလိုခ်င္လို႕လည္း
မရႏိုင္တာ ေလာကရဲ႕နိယာမလို႕ေတာင္ ဆိုၾကတယ္။

ဥပမာတစ္ခုေျပာရရင္တစ္ခါတုန္းက ရြာတစ္ရြာမွာ ကိုယ္ခႏၶာထြားၾကိဳင္းတဲ့
ခ်ာတိတ္တစ္ေယာက္က တျခားကေလးေတြကို အႏိုင္က်င့္တယ္။ တစ္ရက္မွာေတာ့
တျခားရြာက ပိန္လွီလွီ ႏြားေက်ာင္းသားကေလးတစ္ေယာက္ေရာက္လာျပီး ကေလးေတြ
အႏိုင္က်င့္ခံရတာကို သိသြားတယ္။ ဒီအခါမွာ ျပန္ခံခ်ဖို႕ သူကေျပာတယ္။

'သူ႕ကိုယ္ခႏၶာက ငါတို႕ထက္အမ်ားၾကီးထြားၾကိဳင္းတယ္' လို႕ကေလးေတြက
ရွင္းျပေတာ့ ႏြားေက်ာင္းသားက ခါးၾကားထိုးထားတဲ့ ေလာက္ေလးခြကို ထုတ္ျပျပီး
ဘာေျပသလဲဆိုေတာ့...

'ကိုယ္ခႏၶာ ထြားၾကိဳင္းေနတာ သူ႕အားနည္းခ်က္ပဲ။
ဘယ္လိုခ်ိန္ပစ္ပစ္ထိဖို႕ပဲရွိတယ္' လို႕ေျပာပါတယ္။ ျပီးတဲ့အခါမွာ
ေလးခြနဲ႕ပစ္ျပီး သူကအႏိုင္ယူဆံုးမေပးခဲ့ပါတယ္။

အခုဥပမာမွာေျပာခ်င္တာက ဘယ္လိုလုပ္သလဲဆိုတာမဟုတ္ပါဘူး။
ဘယ္လိုျမင္လိုက္တာလဲ ဆိုတာသာ ျဖစ္ပါတယ္။

စစခ်င္းမွာေျပာခဲ့တဲ့အတိုင္း အခက္အခဲၾကံဳရတဲ့အခါ
ကြၽန္ေတာ္တို႕မွာရွိေနတဲ့ သေဘာထားအျမင္က ၾကံဳေနရတဲ့ အခက္ကို
ဘယ္လိုျမင္သလဲဆိုတာကို အဆံုးအျဖတ္ျပဳေပးေနတယ္။

(၁) အျမင္သေဘာထား နည္းနည္းပါးပါးမွန္လာတဲ့အခါ ကိုယ္လုပ္ကိုင္ေနထုိင္ရတာ
ပန္းခင္းထဲေရာက္ေနသလို ခံစားရမွာျဖစ္ပါတယ္။ မ်ားမ်ားစားစား
မွန္ကန္လာျပီဆိုရင္ေတာ့ စိန္ေတြရွိတဲ့ ေျမေပၚေလွ်ာက္ေနရသူလို
ခံစားရလိမ့္မယ္။ ကိုယ့္ေစတနာ ကိုယ့္ကိုအက်ိဳးေပးဖို႕ဆိုတာ
ကိုယ့္ရဲ႕သေဘာထားအျမင္ကမ်ားမ်ားစားစား
မွန္ကန္ဖို႕ေတာ့လိုပါလိမ့္မယ္။အခြင့္အလမ္းေတြက ကိုယ္နင္းေနတဲ့
ေျမၾကီးေအာက္မွာရွိေနတယ္။ တျခားကိုသြားမရွာနဲ႕။ ကိုယ္က ရွိေနတာကို
ျမင္တတ္ရင္ ေတြ႕ပါလိမ့္မယ္။

(၂) ဟိုဘက္ျခံက ျမက္ခင္းက ကိုယ့္ဆီမွာရွိတဲ့ ျမက္ခင္းထက္
ပိုစိမ္းေနတယ္ဆိုတာမ်ိဳးျမင္ရင္ အျမင္သေဘာထား မွားေနျပီလို႕ သိလိုက္ပါ။

(၃) ဟိုဘက္ျခံက ျမက္ခင္းစိမ္းမ်ိဳးကို ကိုယ္က ေသေကာင္ေပါင္းလဲ
လိုခ်င္ေနခ်ိန္မွာ ကိုယ့္ျခံထဲက ျမက္ခင္းစိမ္းမ်ိဳးကို
ေသေကာင္ေပါင္းလဲလိုခ်င္ေနတဲ့သူေတြလည္း ရွိေနမွာပါ။
လဲလို႕ရရင္လဲလိုက္ခ်င္ပါရဲ႕လို႕ေတာင္ ဆိုၾကမယ္။

(၄) အခြင့္အလမ္းကို မျမင္တတ္တဲ့သူအဖို႕ အခြင့္အလမ္းက အိမ္ေရွ႕တံခါး
တေဒါက္ေဒါက္လာေခါက္တာကို နားျငီးလိုက္တာလို႕ ေျပာလိမ့္မယ္။
ကိုယ္ေရာေျပာမိေနသလား။

(၅) တံခါးလာေခါက္တဲ့ အခြင့္အလမ္းက တစ္ခါနဲ႕ တစ္ခါ မတူဘူး။
ပိုေကာင္းခ်င္ေကာင္းမယ္၊ သိပ္ေကာင္းခ်င္မွလည္း ေကာင္းမယ္၊ မေသခ်ာဘူး။

ဒီအခ်က္ ၅ခ်က္ကို သေဘာေပါက္ထားရင္ ခင္ဗ်ားမွာ ခက္ေနတယ္လို႕ ေျပာေနရတာေတြ
အေတာ္မ်ားမ်ား လြယ္သြားပါ လိမ့္မယ္။ ျမင္တတ္သြားျပီး
ေတြ႕သြားပါလိမ့္မယ္လို႕ တင္ျပလိုက္ပါတယ္။

ဒိုေဂ်ဆန္း

ကဒါဖီ၏ နိဂုံး

၁၉၆၉ ခုႏႇစ္တြင္ ဗိုလ္မႇဴးႀကီး ကဒါဖီသည္ ေရနံလုပ္ငန္းကို
လက္၀ါးႀကီးအုပ္ခဲ့ၿပီး လစ္ဗ်ားႏုိင္ငံကို
အာဏာရႇင္စနစ္ျဖင့္အုပ္ခ်ဳပ္ခဲ့သည္။ ကဒါဖီသည္တျခားေသာအာဏာရႇင္
မ်ားနည္းတူမိမိမည္မ်အေရးပါေၾကာင္း ႏႇင့္ မိမိေတာ္လႇန္ေရးအယူအဆမ်ား ကို
ျပည္သူလူထုကို ျဖန့္ျဖဴးရန္ အတြက္ အစိမ္းေရာင္စာအုပ္ The Green Book ကို
ထုတ္ေ၀ျဖန္႔ခ်ိခဲ့သည္။ ျပည္ပႏိုင္ငံေရာက္
ကဒါဖီဆန္႔က်င္ေရးသမားမ်ားကိုလည္း လိုက္လံ လုပ္ၾကံ သတ္ျဖတ္ခဲ့ၾကသည္။
တစ္ဆက္တည္းဆိုသလိုပင္ အၾကမ္းဖက္လုပ္ရပ္ႏႇင့္ အၾကမ္းဖက္သတ္ျဖတ္မႈမ်ားကို
ကဒါဖီက စနစ္တက် ႀကိဳးကိုင္ လုပ္ေဆာင္ခဲ့သည္။ ဥေရာပတိုက္တြင္
ျဖစ္ပြားခဲ့ေသာ အၾကမ္းဖက္တိုက္ခိုက္မႈ ေတြမႇာ ကဒါဖီ၏ လက္ခ်က္ႏႇင့္မကင္း။
၁၉၈၄ ခုႏႇစ္ တြင္ လန္ဒန္ၿမိဳ႕ရႇိ လစ္ဗ်ားသံ႐ုံးေရႇ႕
တြင္ျဖစ္ပြားခဲ့ေသာဆႏၵျပမႈတြင္ သံ႐ုံးထဲမႇ ေသနတ္ျဖင့္ ပစ္ခတ္ခဲ့သျဖင့္
ၿဗိတိန္ႏႇင့္လစ္ဗ်ားဆက္ဆံေရး ပ်က္ျပားခဲ့သည္။ ေနာက္သုံးႏႇစ္အၾကာတြင္ေတာ့
အေမရိကန္ႏႇင့္ လစ္ဗ်ားဆက္ဆံေရးလည္း ယိုယြင္းလာခဲ့သည္။

အာဏာရႇင္စနစ္၏ ခါးသီးလႇေသာ အုပ္ခ်ဳပ္မႈစနစ္ကို မုန္းတီးေသာ၊
လြတ္လပ္ပြင့္လင္းေသာ၊ တရားမ်တမႈရႇိေသာ၊ လူေနမႈဘ၀ကို ႏႇစ္သက္သည့္
ကမၻာ့ျပည္သူမ်ားကလည္း ကဒါဖီေသဆုံးသည့္အတြက္ လစ္ဗ်ားျပည္သူမ်ားႏႇင့္အတူ
ထပ္တူထပ္မွ်ခံစားၾကရမည္။

ကဒါဖီ၏ လုပ္ရပ္ကလည္း ပို၍ လက္ရဲဇက္ရဲႏိုင္လာသည္။
အိမ္နီးခ်င္းခ်ာ့ဒ္ႏိုင္ငံကိုလည္း အၾကမ္းဖက္သမားမ်ားႏႇင့္
လူသတ္သမားမ်ားကို ေငြေၾကးမ်ားပံ့ပိုးေစလႊတ္ခဲ့သည္။ ၁၉၈၅ ခုႏႇစ္တြင္
လစ္ဗ်ားႏိုင္ငံက ေငြေၾကး ေထာက္ပံ့ေပးထားသည့္
ပါလက္စတိုင္းအစြန္းေရာက္မ်ားက ေရာမၿမိဳ႕ႏႇင့္ ဗီယာနာၿမိဳ႕ေလဆိပ္မ်ားအား
တိုက္ခုိက္စီးနင္းမႈေတ ြျပဳလုပ္ခဲ့သည္။ အဆိုးရြားဆုံးႏႇင့္
အႀကီးမားဆုံးတိုက္ခုိက္မႈကေတာ့ ၁၉၈၈ ခုႏႇစ္တြင္ Pan Am ေလေၾကာင္းလိုင္းမႇ
ေလယာဥ္အား ေလာ့ကာဘီၿမိဳ႕အနီးတြင္ ေဖာက္ခြဲမႈပင္ျဖစ္သည္။ သို႔ျဖင့္
လစ္ဗ်ားအၾကမ္းဖက္သမားမ်ားသည္ ကမၻာ့က အလိုရႇိဆုံး အၾကမ္းဖက္သမားမ်ား
စာရင္းတြင္ ထိပ္ဆုံးေနရာမႇ ပါ၀င္ခဲ့ သလို ၁၉၉၂ ခုႏႇစ္မႇာေတာ့ ကုလသမဂၢက
လစ္ဗ်ားႏိုင္ငံအေပၚ အေရးယူပိတ္ဆို႔မႈ မ်ားျပဳလုပ္ခဲ့သည္။

ကမၻာ့က မည္ကဲ့သို႔ပင္ အေရးယူမႈေတြ ျပဳလုပ္လင့္ကစား ကဒါဖီကေတာ့
ပန္းပန္လ်က္ပင္ရႇိသည္။ ျပည္တြင္းမႇာလည္း မည္သူကိုမွ် ယႇဥ္ၿပိဳင္ဘက္မထားဘဲ
ႏႇိမ္နင္းခဲ့သလို၊ ႏုိင္ငံတကာတြင္လည္း အၾကမ္းဖက္တိုက္ခုိက္မႈ ေတြကို
နည္းလမ္းေပါင္းစုံျဖင့္ ျပဳလုပ္လွ်က္ရႇိသည္။ လစ္ဗ်ားႏိုင္ငံႏႇင့္ ကဒါဖီ၏
ကံၾကမၼာသည္ တစ္ဆစ္ခ်ဳိး ေကြ႕ေျပာင္းလဲလာရသည့္ ျဖစ္စဥ္ကေတာ့ အာရပ္ေႏြ
ဦးေတာ္လႇန္ေရးပင္ျဖစ္သည္။ အာရပ္ကမၻာတြင္ ျဖစ္ေပၚခဲ့ ေသာ ျပည္သူလူထု၏
အုံႂကြမႈႏႇင့္ ဆႏၵျပမႈမ်ားသည္ အာဖရိကတိုက္သို႔ပင္ ပ်ံ႕ႏႇံ႔လာခဲ့သည္။
ေတာ္လႇန္ေရးဒီေရသည္ တစ္စထက္တစ္စ ျမင့္တက္လာသည္။ ေတာ္လႇန္ေရးဒီေရသည္
ေဖေဖာ္၀ါရီလတြင္ လစ္ဗ်ားႏိုင္ငံသို႔ အရႇိန္ဟုန္ျပင္းစြာျဖင့္
ေရာက္ရႇိလာသည္။ ၄၂ ႏႇစ္ေက်ာ္မွ် ျပည္သူလူထုအား ရက္စက္ျပင္းထန္စြာ
ႏႇိပ္ကြပ္ခဲ့ေသာ ကဒါဖီႏႇင့္တပ္ဖြဲ႕၀င္မ်ား၏ အာဏာ ရႇင္စနစ္ကို ျပည္သူေတြက
တြန္းလႇန္ခဲ့သည္။ လက္နက္ျဖင့္ အုပ္ခ်ဳပ္ခဲ့ ေသာ ကဒါဖီႏႇင့္
သူ၏တပ္ဖြဲ႕၀င္မ်ားကို လစ္ဗ်ားျပည္သူမ်ားက ျပည္သူ႔ဆႏၵကို
ထုတ္ေဖာ္ခဲ့သည့္နည္းလမ္းအျပင္ လက္နက္ကိုင္ေဆာင္ထားေသာ
သူပုန္တပ္ဖြဲ႕မ်ားကလည္း တိုက္ခိုက္မႈေတြကို အရႇိန္ျမႇင့္လုပ္ ေဆာင္ခဲ့ၾက
သည္။ လစ္ဗ်ားေတာ္လႇန္ေရးကို ေနတိုးတပ္ဖြဲ႕မ်ားက ေလေၾကာင္းမႇ
ကူညီမႈေတြေပးခဲ့သည္။ ဤသို႔ျဖင့္ ကဒါဖီသည္ ရာထူးမႇေန၍
ျဖဳတ္ခ်ပစ္ခံခဲ့ရသည္။ သူ႔တြင္ ၾသဇာအာဏာမရႇိေတာ့။ သူ႔နံေဘးတြင္ သူ႔ကို
သစၥာခံ ထားသည့္တပ္ဖြဲ႕၀င္မ်ားသာ ရႇိသည္။ ျပည္သူလူထုက သူ႔ဘက္တြင္
မရႇိေတာ့။ ကဒါဖီ ၄၂ ႏႇစ္ေက်ာ္ ထီးနန္းစိုက္ရာ ၿမိဳ႕ေတာ္ထရီပိုလီမႇ
ထြက္ခြာစြန္႔ေျပးခဲ့သည္။ သူဘယ္ေပ်ာက္ ဘယ္ေရာက္ေနသည္ကို မသိရေအာင္
ေပ်ာက္ျခင္းမလႇ ေပ်ာက္ေနသည္။ သူေမြးဖြားရာ ဇာတိရပ္ေႂကြေမြးရပ္ေျမ
ဆာ့တ္ၿမိဳ႕သို႔ ေရာက္ေနၿပီဟူေသာ သတင္း ေတြပ်ံ႕ႏႇံ႔ေနခ်ိန္တြင္
ေတာ္လႇန္တပ္ဖြဲ႕မ်ားက ထရီပိုလီကို သိမ္းပိုက္ႏုိင္ခဲ့ေလသည္။

ေတာ္လႇန္ေရးတပ္ဖြဲ႕၀င္မ်ားႏႇင့္ ယာယီအသြင္ကူးေျပာင္းေရးေကာင္စီတို႔သည္
ၾကားျဖတ္အစိုးရတစ္ရပ္ကို ဖြဲ႕စည္းႏိုင္ခဲ့ၿပီး တစ္ခ်ိန္တစ္ခါက အိပ္မက္ပင္
မမက္ဖူးထားေသာ၊ လြတ္လပ္မွ်တေသာ ဒီမိုကေရစီစနစ္ ေဖာ္ေဆာင္မည္ဟူေသာ
ကတိက၀တ္ကို ရရႇိထားၿပီးျဖစ္သည္။

ၾကားျဖတ္အစိုးရ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ မာမြတ္ဂ်ီဘရီးလ္က ကဒါဖီလက္႐ုံးလည္းျဖစ္၊
သားလည္းျဖစ္သူ ဆာအိဖ္အယ္လ္အစၥလမ္အယ္ကဒါဖီကို လက္၀ယ္ဖမ္းဆီးရမိၿပီဆိုပါက
လစ္ဗ်ားႏိုင္ငံတြင္ ႐ုံးတင္စစ္ေဆး ရမည္ျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာၾကားခဲ့သည္။
တခ်ဳိ႕အေရးပါသည့္ ပုဂၢိဳလ္မ်ားကို သည္ဟိဂ္တရား႐ုံးသို႔
ပို႔ေဆာင္ေစမည္ျဖစ္သည္။

ျပည္သူလူထု၏ ဆန္႔က်င္မႈ ဆႏၵျပပြဲမ်ား၊ ထိုမႇတစ္ဆင့္လက္နက္
ကိုင္ေတာ္လႇန္မႈမ်ား၊ ေနတိုးတပ္ဖြဲ႕၀င္မ်ား၏ ေလေၾကာင္းမႇ
တိုက္ခုိက္မႈတို႔ႏႇင့္အတူ ေနရပ္ေဒသသို႔ ထြက္ေျပးခဲ့ရသူ
ဗိုလ္မႇဴးႀကီးေဟာင္းကဒါဖီသည္ ေအာက္တုိဘာလ ၂၀ ရက္ေန႔ တြင္ က်ည္သင့္ၿပီး
ေသဆုံးခဲ့ရၿပီ။ ကဒါဖီ ေသဆုံးသည့္ သတင္းႏႇင့္ ျဖစ္စဥ္ကို
ႏိုင္ငံတကာ႐ုပ္သံလိုင္းတြင္ တရစပ္ထုတ္လႊင့္ျပသခဲ့သည္။

ရက္စက္ၾကမ္းၾကဳတ္စြာျဖင့္ တိုင္းျပည္အုပ္ခ်ဳပ္ခဲ့ေသာ ကဒါဖီ
ေသဆုံးခဲ့ရသည့္အတြက္ လစ္ဗ်ားျပည္သူမ်ားကေတာ့
၀မ္းနည္းေၾကကြဲမႈေတြမခံစားရဘဲ ေပ်ာ္ရႊင္မႈ၊ ေၾကနပ္မႈေတြသာ ခံစားရမည္မႇာ
ေသခ်ာလႇသည္။ ကဒါဖီ၏ အၾကမ္းဖက္သမားမ်ားေၾကာင့္ အသက္မ်ားစြာ
ဆုံး႐ႈံးခဲ့ရသည့္ ႏုိင္ငံတကာမႇ ျပည္သူမ်ားသည္ ကဒါဖီက်ဆုံးခဲ့ျခင္းေၾကာင့္
၀မ္းေျမာက္၀မ္းသာျဖစ္ၾကမည္မႇာ ေသခ်ာလႇသည္။ ထို့အတူ အာဏာရႇင္စနစ္၏
ခါးသီးလႇေသာ အုပ္ခ်ဳပ္မႈစနစ္ကို မုန္းတီးေသာ၊ လြတ္လပ္ပြင့္လင္းေသာ၊
တရားမ်တမႈရႇိေသာ၊ လူေနမႈဘ၀ကို ႏႇစ္သက္သည့္ ကမၻာ့ျပည္သူမ်ားကလည္း
ကဒါဖီေသဆုံးသည့္အတြက္ လစ္ဗ်ားျပည္သူမ်ားႏႇင့္အတူ
ထပ္တူထပ္မွ်ခံစားၾကရမည္မႇာ ေသခ်ာလႇသည္။

အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စု၊ ဥေရာပႏႇင့္ ႏုိင္ငံတကာမႇ ျပည္သူမ်ားသည္
ကဒါဖီေခတ္လြန္ လစ္ဗ်ားႏိုင္ငံ၏ ဒီမိုကေရစီျဖစ္ထြန္းေရးကို
၀ိုင္း၀န္းကူညီေထာက္ပံ့ရန္ အခ်ိန္က်ေရာက္ေနၿပီျဖစ္သည္။
လစ္ဗ်ားျပည္သူမ်ား၏ ေအာင္ပြဲသည္ပင္ ကဒါဖီ၏ နိဂုံးျဖစ္ေလသည္။

Written by ျမတ္သစ္

Ref:1-Colonel Gaddafi's End,
2-Tony Wheeler's ; Bad Lands.
3-David Crystal; The Cambridge Paperback Encyclopedia.

အစိမ္းေရာင္ေလ႔က်င္႕ခန္းမ်ား

ကၽြန္မတို႔ဟာ မိမိရဲ႕ အလုပ္နဲ႔ အိမ္၊ အိမ္နဲ႔အလုပ္ ေန႔စဥ္
အခ်ိန္ကုန္ေနရာကေန စိမ္းလန္းစိုေျပေနတဲ႔ ပန္းျခံလို၊ ဥယ်ာဥ္လို
ေနရာမ်ိဳးေတြ၊ ဒါမွမဟုတ္ သစ္ပင္ေတြ၊ အစိမ္းေရာင္ ရႈခင္းေတြ ေပါတဲ႔
ေတာင္ေပၚျမိဳ႕ေတြလို ေနရာေတြကို ေရာက္သြားတဲ႔အခါ စိတ္ဖိစီးေနတာေတြ၊
ပန္ပင္း ႏြမ္းနယ္ေနတာေတြ ေျပေပ်ာက္ လန္းဆန္းသြားတာကို ကိုယ္တိုင္လည္း
ၾကံဳဖူးၾကမွာပါ။ ဒါဟာ အစိမ္းေရာင္ ရွိတဲ႔ သစ္ပင္ေတြ၊ ေတာေတာင္ေတြရဲ႕
စြမ္းအားေၾကာင္႕ပါဘဲ။ အစိမ္းေရာင္ဟာ လူေတြရဲ႕စိတ္ကို ၾကည္လင္
ခ်မ္းေျမ့ေစႏိုင္တဲ႔ အစြမ္းသတၱိ ရွိတယ္ဆိုတာ ဘယ္သူကမွ မျငင္းႏိုင္ပါဘူး။
လူတိုင္းဟာ မိမိရဲ႕ က်န္းမာေရးအတြက္ ကိုယ္လက္လႈပ္ရွား အားကစားကို
ျပဳလုပ္သင္႔သလို အစိမ္းေရာင္ ေလ႔က်င္႔ခန္း ဆိုတာကိုလည္း
ျပဳလုပ္ေပးသင္႕ပါတယ္။ အစိမ္းေရာင္ ေလ႔က်င္႕ခန္းဆိုတဲ႔ စကားလံုးနဲ႕
အနည္းငယ္ စိမ္းေနေကာင္း စိမ္းေနပါလိမ္႕မယ္။ သုိ႕ေသာ္လည္း
အေၾကာင္းအရာကေတာ႕ လူတိုင္း သိျပီးသား အေၾကာင္းအရာသာ ျဖစ္ပါလိမ္႕မယ္။

အစိမ္းေရာင္ေလ႕က်င္႕ခန္းက တစ္ျခားမဟုတ္ပါဘူး.. မိမိအနီးနား
ဝန္းက်င္ေတြမွာ ရွိတတ္တဲ႔ ပန္းျခံ၊ သစ္ပင္ေတာအုပ္၊ ဥယ်ာဥ္ စတဲ႔
သဘာဝနဲ႔တူေအာင္ ျပဳျပင္ထားတဲ႔ အပင္စိမ္းစိမ္းေတြ ရွိတတ္တဲ႔
ပတ္ဝန္းက်င္မွာ ငါးမိနစ္ခန္႕မွ် ျဖစ္ေစ အနားယူ အပန္းေျဖတာမ်ိဳး၊
ကိုယ္လက္လႈပ္ရွား လုပ္ေပးတာမ်ိဳးနဲ႔ အပင္ေလးေတြကို ျပဳစု
ေစာင္႔ေရွာက္တာမ်ိဳးကို အစိမ္းေရာင္ ေလ႔က်င္႕ခန္းလို႔ ဆိုပါတယ္။ သင္ဟာ
စိတ္ေရာ ကိုယ္ပါ မွ်မွ်တတ က်န္းမာခ်င္တယ္ဆိုရင္
ကိုယ္ခႏၶာေလ႔က်င္႕ခန္းအျပင္ အိမ္အျပင္ဘက္က စိမ္းလန္းတဲ႔ ပတ္ဝန္းက်င္မွာ
တစ္ေန႕ကို ၅မိနစ္ခန္႕ေတာ႕ မျဖစ္မေန အခ်ိန္ေပး ေနထိုင္သင္႔တယ္လို႔
ပညာရွင္မ်ားက အၾကံျပဳၾကပါတယ္။ ေလ႕လာဆန္းစစ္ခ်က္မ်ားအရ
စိမ္းစိုလန္းဆန္းေနတဲ႔ သစ္ပင္ေတြရွိရာ ပန္းျခံံ၊ ဥယ်ာဥ္၊ ေတာေတာင္၊
သစ္ေတာတို႔မွာ ငါးမိနစ္ခန္႔ လမ္းေလွ်ာက္ျခင္း၊ ျမင္းစီးျခင္း၊
သီးပင္စားပင္၊ ပန္းအလွပင္မ်ား စိုက္ပ်ိဳးျပဳစုျခင္း၊ စက္ဘီးစီးျခင္း၊
ေတာင္တက္ျခင္း၊ ကိုယ္လက္ လႈပ္ရွား ျပဳလုပ္ျခင္း၊ ျမစ္ေခ်ာင္း၊
ေရကန္တို႔မွာ ငါးမွ်ားျခင္း စသည္တို႕ကို ျပဳလုပ္ေပးပါက စိတ္ရဲ႕
က်န္းမာၾကံ႔ခိုင္ေရးကို အထူးဘဲ ေကာင္းမြန္ တိုးတက္ေစႏိုင္တယ္လုိ႔
Environmental Science and Technology မဂၢဇင္းမွာ ေဖာ္ျပထားပါတယ္။

စိမ္းလန္းစုိေျပတဲ႕ သဘာဝပတ္ဝန္းက်င္မွာ ေလ႔က်င္႔ခန္း ျပဳလုပ္ျခင္းဟာ
အိမ္၊ ခန္းမ စတဲ႔ ေနရာအတြင္းမွာ ေလ႔က်င္႔ခန္း လုပ္တာထက္ ပိုျပီး
အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈ ရွိပါတယ္။ အစိမ္းေရာင္ ေလ႕က်င္းခန္းကို
ျပဳလုပ္ေပးျခင္းအားျဖင္႔ စိတ္ဖိစီးမႈနဲ႔ စိတ္ မၾကည္မလင္ ညစ္ႏြမ္း
ေနတာေတြကိုပါ ေလ်ာ႕ပါးသက္သာ ေစႏိုင္တာေၾကာင္႕ အစိမ္းေရာင္ ေလ႔က်င္းခန္႕
ျပဳလုပ္တဲ႔ အေလ႕အထကို ျပဳစု ပ်ိဳးေထာင္သင္႔ပါတယ္။ မိမိအိမ္
ျခံဝင္းတြင္းမွာေသာ္လည္းေကာင္း သို႔မဟုတ္ အနီးတစ္ဝိုက္က အစိမ္းေရာင္
ရႈခင္းမ်ား၊ သစ္ပင္မ်ားရွိရာ ေနရာတို႔မွာ ေသာ္လည္းေကာင္း အဆင္ေျပတဲ႔
ေနရာမွာ အစိမ္းေရာင္ ေလ႔က်င္႕ခန္းကို ျပဳလုပ္ႏိုင္ ပါတယ္။ အစိမ္းေရာင္
ေလ႔က်င္႕ခန္း ျပဳလုပ္ဖို႔ အေကာင္းဆံုး ပတ္ဝန္းက်င္ အေန အထားဟာ
ေဘးပတ္ဝန္းက်င္မွာ ေရကန္၊ ေရအိုင္၊ ျမစ္ေခ်ာင္း စသည္တို႔ရွိပါက ပိုျပီး
ထိေရာက္ ေကာင္းမြန္တယ္လို႔လည္း ပညာရွင္မ်ားက အဆိုျပဳၾကပါတယ္။ ပင္လယ္
ကမ္းေျခဟာလည္း ကိုယ္ေရာစိတ္ပါ က်န္းမာေရးအတြက္ အလြန္အက်ိဳးရွိေစတဲ႔
ပတ္ဝန္းက်င္တစ္ခုထဲမွာ ထိပ္ဆံုးက ပါဝင္ပါတယ္။

အစိမ္းေရာင္ေပါမ်ားတဲ႔ သဘာဝပတ္ဝန္းက်င္၊ ျမစ္ေခ်ာင္း၊ ေရအိုင္၊ ပင္လယ္
ကမ္းေျခတို႔မွာ ရွိေနတဲ႔ ေလထုဟာ လူေန အိမ္ေျခ ထူထပ္တဲ႔ေနရာ၊
မိမိေနထိုင္တဲ႔ တိုက္ခန္းလိုေနရာ၊ ကား အသြားအလာ ရႈပ္ေထြးတဲ႔
ေနရာေတြထက္စာရင္ အမ်ားၾကီး သန္႔စင္ေနမွာ ျဖစ္တဲ႔အတြက္ အဲဒီလို
ေနရာေတြမွာ ေလ႔က်င္႕ခန္း လုပ္ေပးျခင္းအားျဖင္႔လည္း အဆုပ္ကို
သန္႔ရွင္းတဲ႔ေလေတြ ပိုမို ဝင္ေရာက္ခြင္႕ရတဲ႕အတြက္ အဆုပ္ရဲ႕က်န္းမာေရး
ပိုမိုေကာင္းမြန္လာႏိုင္ပါတယ္။ အဲဒီလို ပင္လယ္ကမ္းေျခနဲ႔
ေရကန္ေရအိုင္ေတြရွိတဲ႔ ပတ္ဝန္းက်င္၊ အစိမ္းေရာင္ သစ္ပင္ေတြရွိတဲ႔
ပတ္ဝန္းက်င္မွာ အခ်ိန္ၾကာၾကာ ေနထိုင္ေလ က်န္းမာေရးအတြက္
အက်ိဳးရွိေလျဖစ္ေသာ္လည္း သင္႔အတြက္ အခ်ိန္အမ်ားၾကီး မဟုတ္ေတာင္
၅မိနစ္ေလာက္ သြားလာ ေနထိုင္ လႈပ္ရွားယံုနဲ႔တင္ စိတ္နဲ႔ ကိုယ္ခႏၶာ
က်န္းမာေရးအတြက္ လံုေလာက္ မွ်တေစႏုိင္တယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။

မိမိအိမ္တြင္း၊ တိုက္ခန္း၊ စသည္တို႕ရဲ႕ အတြင္းထဲမွာသာ အျမဲတမ္း
ေနထိုင္သူမ်ား၊ တစ္ကိုယ္တည္း အထီးက်န္စြာ ေနထုိင္တတ္သူမ်ား၊ ရယ္ဒီမိတ္
အစားေသာက္ကိုသာ အမ်ားအားျဖင္႔ စားေသာက္ တတ္ၾကသူမ်ားထက္ သဘာဝပတ္ဝန္းက်င္
သစ္ပင္ေတာေတာင္၊ ေရေခ်ာင္း၊ ေရကန္၊ ပင္လယ္ကမ္းေျခ စသည္တို႔မွာ
ေနထိုင္သူမ်ား၊ အုပ္စုအဖြဲ႔မ်ား၊ အေပါင္းအသင္း မိတ္ေဆြမ်ားျဖင္႔
လႈပ္ရွားသြားလာ တတ္ၾကသူမ်ား၊ အသီးအႏွံ လတ္လတ္ဆတ္ဆတ္တို႕ကို
စားေသာက္တတ္ၾကသူမ်ားဟာ က်န္းမာေရး ပိုမိုေကာင္းမြန္ၾကတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။

အခ်ိန္မရွိလို႔၊ အလုပ္မ်ားလို႔ စသျဖင္႔ ဆင္ေျခေပးေကာင္း ေပးၾကပါလိမ္႔မယ္။
အခ်ိန္မ်ားမ်ား မဟုတ္ပါဘူး။။ ငါးမိနစ္ေလာက္ ေန႔စဥ္အခ်ိန္ေပးျပီး
အစိမ္းေရာင္ ေလ႔က်င္႔ခန္းကို ျပဳလုပ္ၾကည္႔ပါ။ သင္႔ရဲ႕ စိတ္ အေျခ အေနဟာ
သိသိသာသာ တိုးတက္ ေကာင္းမြန္လာပါလိမ္႔မယ္။ ဥပမာ ရံုးကို ကားနဲ႔
သြားတတ္သူတစ္ဦးဟာ မိမိရဲ႕ကားကို ရံုးနဲ႔ မိုင္ဝက္ခန္႔ေဝးတဲ႔ေနရာမွာ
ပါကင္ထိုးျပီး မိုင္ဝက္ခန္႔ လမ္းေလွ်ာက္ေပးျခင္း၊ ေန႔လည္စာ
စားခ်ိန္ကိုလည္း မိမိကြန္ပ်ဴတာေဘးမွာ စားေသာက္ျခင္း၊ အလ်င္စလို
စားေသာက္ျပီး အလုပ္ထဲ အျမန္ျပန္ဝင္ျခင္းထက္ မိမိကို
ေပးထားတဲ႔အခ်ိန္မကုန္မခ်င္း ျပင္ပ ဝန္းက်င္ကို ထြက္ျပီး ေလညွင္းခံျခင္း၊
သဘာဝ ပတ္ဝန္းက်င္ အလွအပမ်ားကို ခံစားျခင္း၊ မိမိကေလးကို
ေက်ာင္းပို႔ေက်ာင္းၾကိဳ ျပဳလုပ္ရာတြင္ အိမ္မွ ေက်ာင္းသို႔ ေတာက္ေလ်ာက္
ကားေမာင္း သြားျခင္းထက္ ပန္းျခံ၊ ေရကန္တို႔ေရွ႕မွာ ေခတၱခဏ ရပ္နားျပီးမွ
သြားျခင္း တို႔ကို ျပဳလုပ္ႏိုင္ပါတယ္။

Jules Pretty နဲ႔ Jo Barton တို႕ႏွစ္ဦး သိပ္မၾကာခင္ကမွ သုေတသန
ျပဳလုပ္ထားတဲ႔ ေလ႕လာခ်က္ ဆယ္ခုမွာ လူေပါင္း ၁၂၅၂ဦးကို ဆန္းစစ္
ေလ႔လာခ်က္မ်ား အရ အစိမ္းေရာင္ ပတ္ဝန္းက်င္မွာ ေလ႔က်င္႔ ခန္း
ျပဳလုပ္ျခင္းဟာ မူလထက္ စိတ္ၾကည္လင္ ျငိမ္းခ်မ္းမႈ ပိုမို ရရွိလာတယ္၊
ကိုယ္ခႏၶာရဲ႕ က်န္းမာေရး လည္း ပိုမိုတိုးတက္ ေကာင္းမြန္လာတယ္လို႔
သိရပါတယ္။ ဒါေၾကာင္႔လည္း အစိမ္းေရာင္ သစ္ပင္ေတြ မ်ားမ်ားရွိတတ္တဲ႔
ေနရာမ်ဳိးေတြမွာ မိမိ တစ္ဦးတည္းေသာ္လည္းေကာင္း၊ မိတ္ေဆြ အေပါင္းအသင္း၊
အစုအဖြဲ႕မ်ားနဲ႔ ေသာ္လည္းေကာင္း ခဏတာ ေလ႔က်င္႔ခန္းမ်ား ျပဳလုပ္ၾကျခင္းဟာ
ေငြကုန္ေၾကးက် မမ်ားလွတဲ႔ က်န္းမာေရး ေစာင္႔ေရွာက္မႈ ျဖစ္ပါတယ္။။
အစိမ္းေရာင္ ပတ္ဝန္းက်င္မွာ လႈပ္ရွား သြားလာ ေနထိုင္ျခင္းအားျဖင္႔ မိမိ
အလုပ္ေၾကာင္႔ ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ရႈပ္ေထြးတဲ႔ ဘဝ ေနထိုင္ မႈေၾကာင္႔
ေသာ္လည္းေကာင္း ျဖစ္ေပၚလာတတ္တဲ႔ စိတ္ဖိစီးမႈမ်ားျခင္း သူတစ္ပါးအေပၚ
မေက်နပ္ ေဒါသ ၾကီးျခင္း၊ မနာလိုစိတ္ မ်ားျပားၾကီးမားျခင္း၊ စိတ္ရႈပ္ေထြး
စိတ္ဓာတ္က်ျခင္း စသည္တို႔ကို ေလွ်ာ႔ခ်ေပးႏုိင္စြမ္း ရွိပါတယ္။

က်န္းမာေရးအတြက္ အက်ိဳးေက်းဇူးၾကီးမားလွတဲ႔ အစိမ္းေရာင္ ေလ႔က်င္႕ခန္းကို
ကၽြန္မတို႕အေနနဲ႔ တတ္အားသမွ် လုပ္ေဆာင္ၾကည္႔ၾကပါစို႔လားေနာ္။

Ref: Dr. Jo Barton ( The benefits of green exercise )
Jo Barton, Jules Pretty (What is the Best Dose of Nature and Green
Exercise for Improving Mental Health? )

Credit: http://www.missgreenlady.com/2011/10/blog-post_27.html

ရခိုင္မုန္႕တီဟင္းခါး (သို႕မဟုတ္) အာပူလွ်ာပူ

ထမင္းနဲ႕ဟင္းစားရတာ ၾကာလာေတာ့ ရိုးအီသလို ခံစားရတယ္ဆိုရင္
စားဖို႕ေကာင္းျပီး အဆင္ေျပမယ့္အစားအစာကို လုပ္စားသင့္တာေပါ့ ေနာ္။
အမ်ားတကာက အာပူလွ်ာပူလို႕ေခၚတဲ့ အမွန္တကယ္ေတာ့ ရခိုင္မုန္႕တီဟင္းခါးကို
အေျပာင္းအလဲေလးျဖစ္ေအာင္ လုပ္စားၾကည့္ၾက ရေအာင္။
မ်ားေသာအားျဖင့္ ထည့္မယ့္ငါးကို ေပါေပါမ်ားမ်ားရတဲ့
ငါးအမ်ိဳးအစားေတြႏွင့္ခ်က္ျပဳတ္တတ္ပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ အရသာခ်ိဳ
စိမ့္ျဖစ္ေအာင္ ငါးရံ႕ႏွင့္ခ်က္မယ္လို႕ စဥ္းစားထားပါတယ္။ ျပီးေတာ့ ပတဲေကာ
ဥကို၀ယ္ဖို႕အဆင္ေျပရင္ေတာ့ ပူစပ္ခါးအရသာျဖစ္ဖို႕အတြက္
ဟင္းရည္ထဲထည့္ျပဳတ္ရျခင္းျဖစ္ျပီး မရွိေသာသူမ်ားကေတာ့ ငရုတ္ေကာင္းကို
ပိုပိုသာသာထည့္ျပီးစားၾကပါတယ္။
လိုအပ္ေသာပစၥည္းမ်ား
- မုန္႕ဖတ္ (မုန္႕ဟင္းခါး နန္းေသး) - တစ္ပိႆာ၊
ငါးရံ႕ ငါးဆယ္သား၊
ၾကက္သြန္ျဖဴ တစ္ဆယ္သား၊
စိမ္းစားမွ်င္ငါးပိ သံုးက်ပ္သား၊
ပတဲေကာ ဥငယ္တစ္ဥ၊
ဆီ ႏွစ္ဆယ္က်ပ္သား၊
နံနံပင္ ငါးက်ပ္သား၊
ငရုတ္ေကာင္းမႈန္႕ႏွင့္ ငရုတ္သီးအက်က္မႈန္႕ အနည္းငယ္၊
ငရုတ္သီးစိမ္း တစ္ဆယ္သား၊
ငံျပာရည္ေကာင္းေကာင္း ႏွစ္ဆယ္သား၊ စပါးလင္ပင္ ႏွင္ပင္၊
ဆား^အရသာမႈန္႕ အနည္းငယ္
ျပင္ဆင္ခ်က္ျပဳတ္ပံု
မုန္႕ဖတ္ကို ပထမဆံုး သံဆန္ခါ သို႕မဟုတ္ ႏွီးဆန္ခါထဲတြင္ထည့္ျပီး
ေရေႏြးပူပူျဖင့္ ေလာင္းျပီး ေရစစ္ထားပါ။ ၀ယ္လာေသာငါးရံ႕ (အေရခြံ
ဆုတ္ျပီးသား) ကိုႏွစ္ပိုင္းပိုင္းျပီး ေရျမႇဳပ္ရုံေလးထည့္ကာျပဳတ္ပါ။
ျပဳတ္ျပီး အေအးခံပါ။ ႏူးေအာင္ျပဳတ္ထားေသာ ငါးတံုးမ်ားေအးလွ်င္
ေရစစ္ယူျပီး အရိုးႏႊင္ကာ အသားဖတ္ခ်ည္း ယူပါ။ အရိုးကို ျပဳတ္ရည္ထဲသို႕
ထည့္ျပီး မွ်င္ငါးပိ၊ ငံျပာရည္ႏွင့္ အရသာမႈန္႕၊ ပတဲေကာဥ၊ စပါးလင္၊
ၾကက္သြန္နီဥ အနည္းငယ္ထည့္ကာ ျပဳတ္ေရကို ပြက္ပြက္ဆူေအာင္ တည္ပါ။
ဆယ္ယူထားေသာ ငါးအသားဖတ္မ်ားကို ေၾကေအာင္ မြနယ္ျပီး ဒယ္အိုးထဲသို႕
ဆီအနည္းငယ္ထည့္ကာ ငါးဖတ္မ်ားကို အမႈန္႕ျဖစ္ေအာင္ ေလွာ္ပါ။
ငါးျပဳတ္ရည္ထဲတြင္ ၾကက္သြန္နီ၊ ၾကက္သြန္ျဖဴ၊စပါးလင္၊ ပတဲေကာ၊
ငရုတ္ေကာင္းႏွင့္ ငါးပိစပ္ကာ အရသာကိုၾကိဳက္ႏွစ္သက္သလို ျမည္းၾကည့္ပါ။
ငရုတ္သီးပြက္ကို ေစးညက္ေနေအာင္ေထာင္းျပီး အႏွစ္သားရသည္အထိ ဆီသတ္ခ်က္ပါ။
မန္က်ည္းသီးအႏွစ္ကို ပ်စ္ပ်စ္အရည္ေဖ်ာ္ကာ အႏွစ္ခ်ယူျပီး မီးဖိုေပၚမွာ
ပြက္ပြက္ဆူေအာင္တည္ျပီး မန္က်ည္းႏွစ္ကိုအေအးခံပါ။ နံနံပင္ကိုလည္း
ေရစင္ေအာင္ သန္႕စင္ေစျပီး ႏုတ္ႏုတ္ေသးေသးျဖတ္ထားပါ။က်ိဳျပီးသား ငံျပာရည္၊
ငရုတ္သီးအက်က္မႈန္႕ အနည္းငယ္တို႕လည္း ပန္းကန္တစ္ပန္းကန္စီ အသင့္ထားပါ။
ထို႕ျပင္ ငရုတ္သီးစိမ္း(ကာလီသီး) စပ္စပ္ကို ေရေႏြးေဖ်ာကာ
ညက္ေအာင္ေထာင္းျပီး ေရက်က္ေအးျဖင့္ ေဖ်ာ္ထားပါ။ ငရုတ္သီးစိမ္းကို
ေရေႏြးပူပူျဖင့္ ေဖ်ာသည့္အခါတြင္ ဆားႏွင့္ နႏြင္းအနည္းငယ္ထည့္ပါ။
သို႕မွသာ ငရုတ္သီးစိမ္းေဖ်ာ္စပ္ထားသည္ကိုစားလွ်င္ ဗိုက္နာျခင္းမွ
သက္သာပါသည္။
စားရန္ျပင္ဆင္ပံု
မုန္႕စားရန္ အဆင္သင့္ျဖစ္ေစဖို႕ လိုအပ္သည္မ်ားကို ျပင္ဆင္သည့္အခါတြင္
ေလွာ္ထားေသာ ငါးမႈန္႕၊ ၾကက္သြန္ျဖဴဆီခ်က္ပန္းကန္တို႕ကိုပါ ထားရပါသည္။
မုန္႕ဖတ္တြင္ ခ်ဥ္ငန္စပ္ စားလိုပါက ငရုတ္ေကာင္းႏိုင္ႏိုင္ျဖင့္ခ်က္ထားေသာ
ငါးျပဳတ္ရည္ဆမ္းျပီးလွ်င္ မိမိတုိ႕ၾကိဳက္ ႏွစ္သက္သလို ငရုတ္ဆီခ်က္၊
ၾကက္သြန္ျဖဴဆီခ်က္၊ အငန္၊အစပ္၊အခ်ဥ္တို႕ကိုထည့္ကာ စားႏိုင္ပါသည္။
ကဲ...သူငယ္ခ်င္းတို႕ေရ...ပန္းကန္လံုးတစ္ခုထဲ မုန္႕ဖတ္ကိုထည့္
၊ျပင္ဆင္ထားတဲ့ပစၥည္းအမယ္မ်ားကို မွ်တေအာင္ကိုယ့္အၾကိဳက္အလိုက္ ထည့္ကာ
ဟင္းရည္ပူပူေလးေလာင္းထည့္၊ ပဲကပ္ေၾကာ္ၾကိဳက္ရင္လည္းထည့္ နံနံပင္ေလးျဖဴးကာ
အရသာရွိရွိစားေသာက္ၾကပါေတာ့လို႕ေနာ္..။

ဒါေတြ မျပင္နဲ႔

ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ လယ္ေကာင္မွာ တိုက္ေဟာင္းေတြ ေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ားကို
ၿဖိဳလိုက္ၿပီး အထပ္ျမင့္ တိုက္ေတြ ေဆာက္ေနတာ သတိထား မၾကည့္ရင္ေတာင္
ေတြ႕ေန ရပါၿပီ။

(မႏၲေလးမွာလည္း ၿမိဳ႕လယ္ ေနရာေတြကို ေက်ာက္စိမ္း ကိုကိုေတြ ၀င္ေရာက္ေနရာ
ယူလို႔ ျမန္မာ စစ္စစ္ေတြ ၿမိဳ႕ျပင္ကို ေရာက္ေနပါၿပီ။) ဆိုေတာ့ကာ
ေနာက္ဆုိရင္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕မွာ ရပ္ကြက္ ဓေလ့ေလးေတြ ေပ်ာက္ကြယ္
ကုန္ပါေတာ့မယ္။ အိမ္နီးခ်င္း ဆုိၿပီး တံခါးမရိွ ဓားမရိွ ၀င္ထြက္
သြားလာတာမ်ဳိး၊ အိမ္ေသာ့ ေပးခဲ့တာမ်ဳိး၊ မုန္႔ေတြစုၿပီး
လုပ္စားၾကတာမ်ဳိး၊ ကေလးထိန္းဖို႔ ေဘးအိမ္ကို အပ္ခဲ့တာမ်ဳိး စသျဖင့္ေခတ္
အဆက္ဆက္က ဓေလ့ စ႐ိုက္ေတြ ပေပ်ာက္ သြားပါေတာ့မယ္။

အခန္းေပါင္း ၃၊ ၄၀ ပါမယ့္ တိုက္တစ္တိုက္မွာ တစ္ခန္းနဲ႔ တစ္ခန္း
ေမးထူးေခၚေျပာ အဆင့္ေတာင္ မရိွၾကတာမ်ဳိး၊ မ်က္ႏွာခ်င္းဆုိင္ အခန္းမွာ
ဘယ္သူေနမွန္း မသိတာမ်ဳိး၊ ကိုယ့္ အခန္းတြင္းက ထြက္လုိက္တာနဲ႔ ကုိယ္နဲ႔
ဘာမွ မဆိုင္ေတာ့ ဘူးဆုိတဲ့ အေတြးမ်ဳိးနဲ႔ ေနထုိင္ၾကတဲ့ ၿမိဳ႕ႀကီးသား
အခ်ဳိ႕လည္း ရိွလာၾကပါၿပီ။ အသစ္သစ္ေသာ တိုက္ခန္းမ်ား မွာလည္း ထုိသို႕ေသာ
သူမ်ဳိးမ်ား တိုးပြားလာမွာ မုခ် မလြဲပင္။ ပုိဆိုးတာက ေခတ္စနစ္ရဲ႕
လိုအပ္ခ်က္အရ အိမ္သူ အိမ္သားတုိင္း အခ်ိန္ျပည့္ အလုပ္ထြက္လုပ္ ေနၾက ရသလို
အိမ္နီးနားခ်င္း မ်ားအေပၚ ေရွးယခင္ကလို ဂ႐ုတစိုက္ မရိွႏိုင္ေတာ့။
ကုိယ့္အလုပ္ ေတြနဲ႔ကိုယ္ မအားႏိုင္ၾက ေတာ့ဘူးကိုး။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့
ျမန္မာပီပီ အိမ္နီးနား ခ်င္းေတြဆီ ၀င္ခ်င္တုိင္း၀င္၊ ထြက္ခ်င္တိုင္းထြက္၊
လုိတာရိွေတာင္း၊ ေပးစရာ ရိွေပး၊ ေႏြးေႏြး ေထြးေထြး ဓေလ့စ႐ိုက္ မ်ားကို
မျပဳျပင္ ေစလုိေသးေပ။

ဇာတိရင္းျမစ္ ျဖစ္တဲ့ ျမင္းျခံၿမိဳ႕အနီး ကန္ဆင့္ဆုိတဲ့ ရြာေလးကို မၾကာ
ေသးမီက ေရာက္ခဲ့ပါတယ္။ ရြာကို ေရာက္ေရာက္ခ်င္း ကၽြန္ေတာ္ ပထမဆံုး
ေတာင္းဆို မိတာက ထန္းရည္ေတာထဲ မွာ ထန္းရည္စစ္စစ္ ေသာက္ခ်င္တာပါ။
ကၽြန္ေတာ့္ အမ်ဳိးေတြ ကလည္း ကၽြန္ေတာ့္ ဆႏၵကို ျဖည့္ေပးရွာ ပါတယ္။
ဒါေပမဲ့- ဒါေပမဲ့ဗ်ာ။ ထန္းရည္ ေတာထဲကို ဘာနဲ႔ေခၚ သြားတယ္မွတ္သလဲ။
ဆိုင္ကယ္နဲ႔ဗ်။ ကၽြန္ေတာ္က လမ္းေလွ်ာက္ သြားမယ္လု႔ိ ေျပာတာေတာင္ ေ၀းပါတယ္
ဆုိၿပီး ဆိုင္ကယ္ ေနာက္ကိုတင္ကာ တဘူးဘူးနဲ႔ ေခၚသြားပါ ေတာ့တယ္။ ထန္းေတာ
ထဲေရာက္ေတာ့ ထန္းျမဴအိုးကို ေတြ႕တာနဲ႔ အားရပါးရ ေသာက္ဖို႔ဆုိၿပီး
ခြက္ထဲငွဲ႔ထည့္ လိုက္ေတာ့ ခြက္က တ႐ုတ္ တံဆိပ္ေတာင္ မခြာရ ေသးတဲ့ ဖန္ခြက္
အသစ္ စက္စက္ႀကီး ျဖစ္ေနျပန္တယ္။ ၿမိဳ႕ကလာတဲ့ ဧည့္သည္မို႔လို႔ ဖန္ခြက္
အသစ္ထုတ္ ေပးထားတယ္ ထင္ၿပီး အုန္းမႈတ္ခြက္ ေတာင္းေတာ့ ထန္းရည္အိုး
လာခ်ေပးတဲ့ ေကာင္ေလးက မ်က္လံုးေလး ကလယ္ ကလယ္နဲ႔ ျပန္ၾကည့္တယ္။ သူတို႔
ထန္းေတာထဲမွာ ဖန္ခြက္ပဲ သံုးပါသတဲ့။

ရပါတယ္ေလ ဆုိၿပီး ဖန္ခြက္နဲ႔ တစ္ျမဴကုန္ေအာင္ ေသာက္ၿပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္
အစ္ကို ၀မ္းကြဲကို ရြာရဲ႕ ကြမ္းေတာင္ကိုင္ ေကာင္မေလး တစ္ေယာက္ေလာက္
ျမင္ဖူးတယ္ ရိွေအာင္ ျပပါဗ်လုိ႔ ဂ်ီက်လိုက္တယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ အစ္ကိုက
"ငါ့ေကာင္ရဲ႕၊ ငါတုိ႔ရြာမွာ ကြမ္းေတာင္ကိုင္ မရိွတာ ၾကာၿပီ"ဆုိၿပီး
ေခါင္းကို တဗ်င္းဗ်င္း ကုတ္ေနတယ္။ သူ႔သူငယ္ခ်င္း ေတြကလည္း ဒီေကာင္နဲ႔ေတာ့
ဒုကၡပဲ ဆုိၿပီး တဟားဟားရယ္ ေနၾကတယ္။ ကၽြန္ေတာ္က အတြန္႔တက္ၿပီး ဖက္စိမ္း
ကြမ္းေတာင္တုိ႔ ဘာတု႔ိ သိလားလို႔ ေမးေတာ့ ကိုယ့္ဆရာသမားေတြ တစ္ေယာက္မွ
မသိၾကဘူး။ ဒါနဲ႔ စကားစျဖတ္ၿပီး ရြာထဲကို ဆုိင္ကယ္ေနာက္က ကားရားခြၿပီး
ျပန္လုိက္ခဲ့ ရတယ္။

ညေရာက္ေတာ့ လည္းမီးစက္ေတြ တအုန္းအုန္း ေမာင္းၿပီး ကုိရီးယားကား ၾကည့္ၾက၊
တ႐ုတ္ကား ၾကည့္ၾကနဲ႔ ေတာ္႐ံု မအိပ္ၾကဘူး။ သစ္ပင္ႀကီးေအာက္
ကြပ္ပ်စ္ေပၚမွာ ထုိင္ၿပီး ပံုျပင္ မေျပာၾက ဘူးလား ဆုိတာကိုေတာ့ ေမးမေန
ေတာ့ပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ မီးစက္သံေတြ ၾကားထဲမွာ ထုိင္ရင္း ေက်းလက္ဓေလ့
စ႐ိုက္ေတြ မေပ်ာက္ေသးတဲ့ ရြာေလးေတြ ရိွပါေသးရင္ မူလ ဇာစ္ျမစ္စ႐ုိက္
ေတြကို မျပဳျပင္ဖို႔နဲ႔ ဆက္လက္ ထိန္းသိမ္းၾကဖုိ႔ ေတာင္းဆုိခ်င္တာ
ကလြဲလို႔ ဘာမွ မတတ္ႏိုင္ဘဲ သူတို႔နဲ႔အတူ ကုိရီးယား ကားေတြ လုိက္ၾကည့္
ေနမိပါတယ္။

ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ငယ္ငယ္က လက္ဖက္ရည္ ဆုိင္ထိုင္တဲ့ အခါ လူႀကီးေတြက
မႏွစ္ၿမိဳ႕ၾက၊ တားျမစ္ၾကပါတယ္။ အလကား အခ်ိန္ျဖဳန္းတယ္ ဆုိၿပီး ဆူပူၾက
ပါတယ္။ ၀တၳဳေတြ ဖတ္ရင္လည္း ထုိနည္းလည္း ေကာင္းပါပဲ။ ဒါေပမဲ့ အခုက်ေတာ့-
သူငယ္ခ်င္းေတြန႔ဲ ဘီယာဆုိင္မွာ ၀ိုင္းျဖစ္တဲ့ အခါတုိင္း သတိထားမိတာ
တစ္ခုရိွတယ္။ အနီးအနား ၀ိုင္းေတြမွာ ထုိင္ေနတဲ့ ေကာင္ေလးေတြ
သိပ္ငယ္ေသးတယ္ ဆုိတာပဲ။ သူတုိ႔နဲ႔ ပါလာတဲ့ ေကာင္မေလး ေတြလည္း ငယ္ငယ္ေလး
ေတြပဲ။ တခ်ဳိ႕ဆုိ ေဆးလိပ္ကို လက္ၾကားက မခ်ၾက။

အင္တာနက္ဆိုင္ ေတြမွာေကာ ဘာထူးလုိ႔လဲ။ ေက်ာင္းဆင္းခ်ိန္ဆို အျဖဴ
အစိမ္းေတာင္ မလဲၾကဘဲ အေျပးအလႊား ခ်က္ေန လိုက္ၾကတာ။ ေကာင္ေလးေတြေရာ
ေကာင္မေလး ေတြေရာ တစ္ပံုတစ္ပင္။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ငယ္ငယ္ တုန္းကလို
ကာတြန္းေတြ မဖတ္ၾကေတာ့ ဘူးလား။ ရပ္ကြက္ထဲမွာ စုဖြဲ႕ မကစားၾက ေတာ့ဘူးလား။
လက္ဖက္ရည္ ဆုိင္ေတြမွာ ဖတ္ခဲ့ဖူးတဲ့ ၀တ္ၳဳေတြ အေၾကာင္း အာေပါင္
အာရင္းသန္သန္ မျငင္းခံုၾက ေတာ့ဘူးလား။ ဘီယာဆုိင္မွာ ထိုင္တဲ့ သားသမီး
ေတြရဲ႕ မိဘေတြ ကေကာ လ်စ္လ်ဴ႐ႈထား ၾကတာလား။ ဒါမွမဟုတ္ သူတို႔သား သမီးေတြ
အေၾကာင္းကို မသိေတာ့ တာလား။ သိဖို႔အခ်ိန္ မရိွေတာ့ တာလား။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့
ကၽြန္ေတာ္တို႔ ငယ္ငယ္တုန္း ကလို စာက်က္ခ်င္ ေယာင္ေဆာင္ၿပီး ကာတြန္း
ခိုးဖတ္ခဲ့ တာတုိ႔၊ ၀ိုင္းထဲက ဂ်င္ကို ကြဲသြားေအာင္ အားရိွ ပါးရိွထု
ခ်လုိက္တာတုိ႔ စတဲ့ ဓေလ့ စ႐ိုက္ေတြကို မျပင္ၾက ပါနဲ႔လို႔ ေတာင္းဆုိခ်င္
ပါတယ္။

ေျခတစ္ဖက္ကို ခံုအျပင္ ထုတ္ထားတယ္။ ကလင္ ကလင္ ဆုိတာနဲ႔ ၀ုန္းခနဲ ထၿပီး
ထြက္ေျပးတယ္။ စာၾကည့္တိုက္ထဲ အရင္ဆံုး ေရာက္မွ စာအုပ္ အသစ္ေတြကို
ဦးဦးဖ်ားဖ်ား ဖတ္ခြင့္ရမွာ မဟုတ္လား။ မဟုတ္ရင္ ကိုယ့္ထက္ဦး ထားတဲ့
ေကာင္ေတြက မုန္႔စားေက်ာင္း မတက္မခ်င္း ဖတ္ေနတာနဲ႔ အသစ္ေတြ ဖတ္ခြင့္
မရေတာ့ေပ။ အခုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ေက်ာင္းက စာၾကည့္တုိက္ အခန္းဟာ
ကြန္ပ်ဴတာ အခန္း ျဖစ္သြားပါၿပီ။ စာၾကည့္တုိက္ ေလးကေတာ့
ေက်ာင္းေနာက္ဘက္မွာ မ်က္ႏွာငယ္ေန ရွာပါတယ္။ သူ႔ရင္ဘတ္ကို ေသာ့ပိတ္ထားတာ
ၾကာပါၿပီ။ ေက်ာင္းသား ေတြကလည္း အဖက္ မလုပ္ေတာ့။

အထက္တန္း ေက်ာင္းတင္ပဲလား ဆုိေတာ့ မဟုတ္ေသး ျပန္ဘူး။ ၿမိဳ႕စြန္ၿမိဳ႕
ဖ်ားက တက္ၠသိုလ္ႀကီး ေတြမွာလည္း စာၾကည့္တုိက္ ဆုိတာ ေက်ာင္းသား
ေတြစုစည္းရာ၊ ဗဟုသုတ ရွာေဖြရာ ရတနာ သိုက္ႀကီး မဟုတ္ေတာ့ ပါဘူး။
စာၾကည့္တုိက္ ထဲမွာ ေတြ႕ၾက၊ ခ်ိန္းၾကၿပီး ခ်စ္သူေတြ ျဖစ္သြားတယ္ ဆုိတာ
ဆရာ ၿငိမ္းေက်ာ္တုိ႔၊ ဆရာ ႏြမ္ဂ်ာသိုင္းတုိ႔ ၀တၳဳေတြနဲ႔ အတူ
က်န္ခဲ့ပါၿပီ။ အထက္တန္း ေက်ာင္းသားေလး ေတြကလည္း အဖက္ မလုပ္ေတာ့သလို
တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသားႀကီး ေတြကလည္း အေရးတယူ မရိွေတာ့တဲ့ စာၾကည့္တုိက္
ေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ားဟာ ေသာ့ခေလာက္ႀကီးေတြနဲ႔ ျဖစ္ေနတာ မဆန္းေတာ့ေပ။

ဒါေပမဲ့ တစ္ခု အားတက္စရာ ကေတာ့ မႏၲေလး၊ ျမင္းျခံ၊ ဖ်ာပံုစတဲ့
ၿမိဳ႕ေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ားမွာ ပုဂၢလိက တစ္ပုိင္တစ္ႏိုင္ စာၾကည့္တိုက္
ေလးေတြ၊ စာဖတ္၀ိုင္း ေလးေတြ ရိွေနတယ္လို႔ ၾကားေတြ႕ရ ပါတယ္။ ေက်းဇူး
တင္ပါတယ္။ အဲဒီ စာၾကည့္တိုက္ ေလးေတြ၊ စာဖတ္၀ိုင္း ေလးေတြလည္း အင္တာနက္
ကဖီးတုိ႔၊ ကာရာအုိေက ခန္းမတုိ႔ အျဖစ္ကို ေျပာင္းလဲ မသြားေအာင္ ၀ိုင္း၀န္း
ထိန္းသိမ္းၾက ပါလို႔ ေမတၱာရပ္ခံ လိုက္ရ ပါေတာ့တယ္။

ေျမမႈန္လြင္
(Teen မဂၢဇင္း၊ေအာက္တိုဘာလ ၂၀၁၁)

ဖ်ားနာၿခင္း ( Fever ) အေၾကာင္း

ကမၻာေပၚမွာ လူတိုင္းလူတိုင္း ေမြးစကေန ေသဆံုးတဲ့အခ်ိန္အထိ ဖ်ားနာၿခင္းကို
လူတိုင္း ၾကံဳေတြ႔ဖူးၾကမွာပါ ။ ခႏၶာကိုယ္ ကေန လုပ္ေဆာင္ခ်က္အားလံုးဟာ
ပံုမွန္ကဆင့္ ေသြဖီလာၿပီဆိုရင္ေတာ့ ဖ်ားနာၿခင္းဆိုတာ ဟာ လကၡဏာ
တစ္ခုအေနနဲ႔ ၀င္ေရာက္ေလ့ရွိပါတယ္ ။ လူၾကီးေတြမွာ fever ၀င္ၿပီဆိုရင္မ
သက္မသာ ခံစားရေလ့ ရွိၿပီး ကိုယ္အပူခ်ိန္ 103' F (39.4 C) ထိ
မေရာက္ခင္အထိေတာ့ ဖ်ားၿခင္းဟာ အႏၱရာယ္ သိပ္မရွိ လွပါဘူး ။ လူငယ္ေတြနဲ႔
ေမြးကင္းစကေလးေတြမွာေတာ့ အပူခ်ိန္ေလး နည္းနည္းတက္ၿခင္းမွာေတာင္မွ
ၿပင္းထန္ေသာ ပိုး၀င္မႈ (Infection) ၀င္တာေတြ ၿဖစ္ႏုိင္ပါတယ္ ။

ဒါေပမယ့္လည္း ကိုယ္အပူခ်ိန္ဘယ္ေလာက္မ်ားရင္ ေရာဂါ ရဲ႔ ၿပင္းထန္မႈ
ဘယ္ေလာက္ရွိတယ္ဆိုတာကိုေတာ့ အတတ္ေၿပာ လို႔မရပါဘူး ။
သာမန္ဖ်ားနာမႈေလးမွာလည္း ကိုယ္အပူခ်ိန္အမ်ားၾကီးတက္ႏုိင္သလို ၿပင္းထန္တဲ့
ဖ်ားနာမႈေတြမွာလည္း အပူခ်ိန္နည္းနည္းေလးပဲ ရွိႏုိင္ပါတယ္ ။
ပံုမွန္အားၿဖင့္ ရက္အနည္းငယ္ၾကာရင္ ကိုယ္အ ပူခ်ိန္က်သြားေလ့ရွိပါတယ္ ။
တခါတရံ ဘာေဆးမွ မေသာက္ပဲ ေနၿခင္းကလည္းပိုၿပီးေကာင္းမြန္ပါတယ္ ။ တကယ္ေတာ့
ကိုယ္အပူခ်ိန္တက္ၿခင္းဆိုတာ သင့္ရဲ႕ ခႏၶာကိုယ္ကေန
ၿပင္ပမွ၀င္ေရာက္လာတဲ့ပိုးမႊားေတြကို ၿပန္လည္ တိုက္ထုတ္တဲ့ ၿဖစ္စဥ္
Mechanism တစ္ခုပဲၿဖစ္ပါတယ္ ။

ဖ်ားနာၿခင္း၏ လကၡဏာမ်ား
သင့္ရဲ႕ ခႏၶာကိုယ္အပူခ်ိန္ဟာ ပံုမွန္ထက္အၿမင့္မွာ ရွိေနၿပီဆိုရင္ေတာ့
သင္ဟာ Fever ရွိေနပါၿပီ ။ ပံုမွန္ကိုယ္ အပူခ်ိန္ဟာ 98.6'F ( 37 C)
ရွိရမွာၿဖစ္ပါတယ္ ။ ဖ်ားနာၿခင္းကို ၿဖစ္ေစတဲ့ ဇစ္ၿမစ္အခ်က္ အလက္ေတြအေပၚ
မူတည္ၿပီးေတာ့ ေရာဂါ လကၡဏာေတြဟာလည္း ကြဲၿပားၿခားနားမႈ ရွိႏုိင္ပါတယ္ ။
အဲဒါေတြကေတာ့

- ေခၽြးထြက္မ်ားၿခင္း
- ခ်မ္းတုန္ၿခင္း
- ေခါင္းကိုက္ၿခင္း
- ၾကြက္သားမ်ားနာၿခင္း
- အစားအေသာက္ပ်က္ၿခင္း
- ေရဓါတ္ဆံုးရွံုးၿခင္း
- ေမာပန္းႏြမ္းနည္ၿခင္း စသည္တို႔ၿဖစ္ပါတယ္ ။

အပူခ်ိန္ေတြအရမ္းၿမင့္တဲ့ 103'F (39.4C ) နဲ႔ 106 ' F (41.1'C ) ၾကားမွာဆိုရင္ေတာ့

- ထင္ေယာင္ထင္မွားၿဖစ္ၿခင္း
- သတိလစ္ၿခင္း
- ဂနာမၿငိမ္ၿဖစ္ၿခင္း
- တက္ၿခင္း
- ေရဓါတ္ဆံုးရွံုးၿခင္းစသည္တို႔ၿဖစ္ပါတယ္ ။

ေမြးကင္းစကေလးငယ္ေတြမွာ ရွင္းၿပလို႔မရႏုိင္တဲ့ Unexplained fever ဟာ
လူၾကီးေတြ ထက္ပိုၿပီး အၿဖစ္မ်ား ပါတယ္ ။ ကေလးငယ္ဟာ အပူခ်ိန္ 101'F (38.3
C) ထက္ပိုမ်ားလာၿပီဆိုရင္ေတာ့ ဆရာ၀န္ကိုေခၚ ဖို႔လိုပါၿပီ ။ အကယ္၍
ေအာက္မွာေဖာ္ၿပထားတဲ့အခ်က္ေတြရွိရင္လည္းဆရာ၀န္ကို ၿပဖို႔လိုပါတယ္ ။

- ၃ လေအာက္ကေလးငယ္တြင္ ဖ်ားနာၿခင္း
- အစာေကၽြးၿခင္း ႏို႔တုိက္ၿခင္းအား ၿငင္းဆန္ေနၿခင္း
- ကိုယ္အပူခ်ိန္ၾကီးၿပီး ဂဏာမၿငိမ္ၿဖစ္ေနၿခင္း (ဥပမာ ေအာက္ခံ diaper
လဲေပးသည့္အခ်ိန္တြင္ ၿပင္းထန္စြာ ကန္ေၾကာက္ ၍ ငိုၿခင္း)
- ကုိယ္အပူခ်ိန္ၾကီးၿပီး မွိန္းေနၿခင္း ( ကေလးငယ္ေတြနဲ႔ ၂ ႏွစ္
ေအာက္ကေလးေတြမွာ ဒါဟာ ဦးေႏွာက္ အေၿမွးေယာင္ၿခင္း Meningitis ရဲ႕လကၡဏာ
ၿဖစ္ႏုိင္ပါတယ္ ။ Meningitis ဆိုတာ Spinal cord နဲ႔ ဦးေႏွာက္ကို
ကာရံထားတဲ့ အေၿမွးပါး membrane နဲ႔ အရည္ေတြမွာ ပိုး၀င္ၿပီး
ေရာင္ရမ္းၿခင္းၿဖစ္ပါတယ္ ။ သင္ရဲ႕ကေလး ငယ္ဟာ meningitis ၿဖစ္ေနတယ္လို႔
သံသယရွိရင္ေတာ့ ဆရာ၀န္ဆီအၿမန္ၿပသဖို႔ လိုအပ္ေနပါၿပီ ။
- ေမြးကင္းစကေလးငယ္တြင္ ပံုမွန္အပူခ်ိန္ထက္နည္းေနၿခင္း ( 97'F - 36.1 C
ထက္ နည္းေနၿခင္း ကိုဆိုလို ပါတယ္ ။ ကေလးငယ္ေတြဖ်ားနာရင္ ခႏၶာကို္ယ္မွာ
အပူခ်ိန္ကို ထိမ္းမထားႏုိင္ပါဘူး ။ ဒါေၾကာင့္ ပူတာ လည္းၿဖစ္ႏုိင္ သလို
ေအးတာလည္းၿဖစ္ႏုိင္ပါတယ္ )

အကယ္၍ သင့္ကေလးငယ္ဟာ ခဏခဏ အန္ေနၿပီဆိုရင္ ၊ အပူခ်ိန္ဟာ ရက္ၾကာရွည္ေန
ၿပီဆို ရင္ေတာ့ ဆရာ၀န္နဲ႔ၿပသတာအေကာင္းဆံုးပါပဲ ။ ဆက္လက္ၿပီး ေတာ့
ဖ်ားနာၿခင္းနဲ႔အ တူေအာက္ပါ လကၡဏာ မ်ား ပါရွိလာရင္ေတာ့ သတိထားၿပီး
ေဆးကုသမႈခံယူရမွာၿဖစ္ပါတယ္ ။

- ေခါင္းအလြန္အမင္းကိုက္ၿခင္း
- လည္ပင္းေရာင္ၿခင္း
- အေရၿပားတြင္အကြက္မ်ားေပၚၿခင္း ၊ ပိုမိုဆိုးရြားလာၿခင္း
- ေတာက္ပေသာ အလင္းေရာင္မ်ားအား ဓါတ္မတည့္ၿခင္း
- လည္ပင္းခိုင္ၿခင္း လည္ပင္းအေရွ႕သို႔ေကြးမရၿခင္း
- စိတ္ကစဥ္႔ကလ်ားၿဖစ္ၿခင္း
- အၿမဲတမ္းအန္ေနၿခင္း
- အသက္ရွဴခက္ခဲၿခင္း ၊ ဂနာမၿငိမ္ၿဖစ္ၿခင္း ၊ ရင္ဘတ္ေအာင့္ၿခင္း
- ဗိုက္ေအာင့္ၿခင္း ၊ ဆီးသြားစဥ္နာက်င္ၿခင္း စသည္တို႔ၿဖစ္ပါတယ္ ။

ဘာလို႔ ဖ်ားနာၾကသလဲ
သင့္ရဲ႕ခႏၶာကိုယ္အပူခ်ိန္ဟာ ေန႔တိုင္းေန႔တိုင္းမွာ ေၿပာင္းလဲႏုိင္ပါတယ္ ။
မနက္ပိုင္းမွာ အပူခ်ိန္ က်ၿပီး ေန႔လည္နဲ႔ညေနေတြမွာ
အပူခ်ိန္မ်ားႏုိင္ပါတယ္ ။ တကယ္ေတာ့ ခႏၶာကိုယ္ပံုမွန္အပူခ်ိန္ဟာ ၉၇
ဖာရင္ဟိုက္ ကေန ၉၉ ဖာရင္ဟိုက္အတြင္းမွာ ရွိေနႏုိင္ပါတယ္ ။ လူအခ်ိဳ႔ကေတာ့
၉၈.၅ ဖာရင္ဟိုက္ ေက်ာ္ရင္ ဖ်ားနာၿပီလို႔ သတ္မွတ္ေလ့ရွိၾကတယ္ ။ ဒါေပမယ့္
ေသြးဆင္း ခ်ိန္ကာလအတြင္း နဲ႔ ေလ့က်င့္ခန္းအၿပင္းအ ထန္လုပ္ေနခ်ိန္
အတြင္းမွာလည္း သင့္ရဲ႕အပူခ်ိန္တက္ႏုိင္တယ္ဆိုတာ မေမ့ပါနဲ႔ ။
ဖ်ားနာၿခင္းကိုၿဖစ္ေစႏုိင္ တဲ့အခ်က္ေတြကေတာ့

- ဗိုင္းရပ္နဲ႔ ဘတ္တီးရီးယားပိုးမႊားမ်ား၀င္ေရာက္ၿခင္း
- အပူရွပ္ၿခင္း
- ေနပူရွိန္ထဲ အခ်ိန္ၾကာၿမင့္စြာေနၿခင္း
- ေလးဖက္နာ အဆစ္ၿမစ္နာမ်ားရွိၿခင္း
- ကင္ဆာ အဖုအၾကိတ္မ်ားရွိၿခင္း
- အတက္က်ေဆးႏွင့္ေသြးေပါင္က်ေဆး မ်ား ၊ ပိုးသတ္ေဆးမ်ားေသာက္သံုးေနၿခင္း
- ဆံုဆို႔ၾကက္ညွာ ေမးခိုင္ စသည့္ ကာကြယ္ေဆးမ်ားထိုးၿခင္း

တခါတရံမွာ ဖ်ားနာၿခင္းဘာေၾကာင့္ၿဖစ္တယ္ဆိုတာ ခြဲၿခားေနဖို႔မလိုပါဘူး ။
အပူခ်ိန္ ၁၀၁ ဖာရင္ဟိုက္ေက်ာ္ သြားရင္ ဒါမွမဟုတ္
သံုးပတ္ထက္ပိုၿပီးဖ်ားေနရင္ ဒါဟာ ဆရာ၀န္ကလည္း ဘာမွ
ေရာဂါဇစ္ၿမစ္ရွာလို႔မရတဲ့ ( Pyrexia of Unknow origin - PUO ) လို႔
သတ္မွတ္ပါတယ္ ။

ေနာက္ဆက္တြဲၿပႆနာမ်ား

ဖ်ားနာၿခင္းရဲ႕ေနာက္ဆက္တြဲၿပႆနာေတြထဲမွာ ေရဓါတ္အလြန္အမင္းဆံုးရွံုးၿခင္း
၊ ထင္ေယာင္ထင္မ်ားၿဖစ္ၿခင္း ၊ သတိလစ္၍ တက္ၿခင္းစတာေတြၿဖစ္ႏုိင္ပါ့တယ္ ။
အဖ်ားၾကီးၿပီးတက္တယ္ဆိုရင္ေတာ့ Febrile seizures လို႔ေခၚပါ တယ္ ။
တက္တဲ့အခါမွာ သတိလစ္ၿပီးေတာ့ ေၿခလက္ေတြ တုန္ယင္ၿပီးၿဖစ္တတ္ပါတယ္ ။
အခ်ိိန္မၾကာၿမင့္ေစ ဖို႔ ေအာက္ပါအခ်က္ေတြကိုလုပ္ေဆာင္ႏိုင္ပါတယ္ ။

- ကေလးကို အစာအိမ္ကို ၾကမ္းၿပင္ဖက္ထားၿပီး လဲေလ်ာင္းထားပါ ။
- ကေလးအနီးအနားမွ ခၽြန္ထက္ေသာ အရာမ်ားကိုဖယ္ရွားေပးပါ ။
- တင္းၾကပ္ေသာအ၀တ္အစားမ်ားကို ဖယ္ပါ ။
- ကေလးငယ္ကို ဒါဏ္ရာရေစၿခင္းမွ ကာကြယ္ပါ ။
- ကေလးငယ္ရဲ႕ပါးစပ္ထဲကို မည္သည့္အရာမွ မ၀င္ပါေစနဲ႔ ။ တက္ၿခင္းကို
ရပ္တန္႔ေအာင္ ၾကိဳးစားပါ ။

Seizures အမ်ားစုဟာ သူ႔ဘာသာသူ ၿပန္ရပ္သြားတာမ်ားပါတယ္ ။ ကေလးကို
တက္ၿပီးၿပီးခ်င္း ၿဖစ္ေစတဲ့မူရင္း ဇစ္ၿမစ္ကိုသိေအာင္
ဆရာ၀န္နဲ႔အၿမန္ၿပသဖို႔လိုပါတယ္ ။ တက္တာဟာ ၁၀ မိနစ္ေက်ာ္သြားၿပီဆိုရင္ေတာ့
အေရးေပၚ ေခၚ ဖို႔လိုေနပါၿပီ ။

စမ္းသပ္စစ္ေဆးမႈမ်ား

ဆရာ၀န္က သင့္ရဲ႕ ေရာဂါလကၡဏာနဲ႔စမ္းသပ္စစ္ေဆးမႈေတြေပၚမူတည္ၿပီးေတာ့
ပိုး၀င္ၿခင္းေၾကာင့္ၿဖစ္တာလား သာမန္ လား ဆိုတာ ခြဲၿခားပါလိမ့္မယ္ ။
ဒါေၾကာင့္ ေသြးစစ္တာေလာက္ေတာ့လုပ္ဖို႔လိုပါတယ္ ။ သံုးပတ္ ထက္ေက်ာ္
ၿပီးေငြ႔ေငြ႔ေလးဖ်ားေနတယ္ ၿပီးေတာ့ ဘာလကၡဏာမွလည္းမရွိဘူးဆိုရင္ေတာ့
အနည္းဆံုးလုပ္ ရမွာကေတာ့ ေသြးစစ္တာနဲ႔ ဓါတ္မွန္၇ိုက္ၿခင္းၿဖစ္ပါတယ္ ။

ဘယ္လိုကုသမလဲ

အဖ်ားအနည္းငယ္ပဲရွိတယ္ဆိုရင္ ဆရာ၀န္က ကိုယ္အပူခ်ိန္ကို အလွ်င္စလို
ခ်ပစ္ေလ့မရွိပါဘူး ။ လကၡဏာေတြၿပၿပီး အဖ်ားၾကာရွည္မွသာလွ်င္ ေရာဂါရဲ႕
ဇစ္ၿမစ္ကို သိဖို႔ ခက္ခဲေလ့ရွိပါတယ္ ။ ကၽြမ္းက်င္ သူေတြကေတာ့
ကိုယ္အပူခ်ိန္ကို အလြန္အမင္းခ်ပစ္ၿခင္းဟာ ခႏၶာကိုယ္ခုခံအားစနစ္ကို
ထိခိုက္ေစတယ္လို႔ ယံုၾကည္ၾကပါတယ္ ။ ဗိုင္းရပ္စ္ေတြကလည္း
ဖ်ားနာၿခင္းကိုၿဖစ္ေစၿပီး တၿခား အသက္ရွုလမ္းေၾကာင္း
ဆိုင္ရာပိုး၀င္တာေတြကိုၿဖစ္ေစပါတယ္ ။ အဖ်ားအရမ္းၾကီးရင္ေတာ့
ေအာက္ပါေဆးေတြကို သံုးစြဲႏိုင္ပါတယ္ ။

- ပါရာစီတေမာ ၊ ibuprofen ( ဆရာ၀န္ညႊန္ၾကားခ်က္နဲ႔ သံုးစြဲသင့္ပါတယ္ ၊
အမ်ားၾကီးေသာက္ သံုးၿခင္း ကို ေရွာင္ရွားရပါမယ္ ။ ပါရာစီတေမာကို
အမ်ားၾကီးေသာက္သံုးၿခင္းနဲ႔ ေရရွည္ေသာက္ၿခင္းဟာလည္း အသည္းႏွင့္
ေက်ာက္ကပ္ကို ထိခိုက္ေစပါတယ္ ။ ေဆးေသာက္လြန္သြားရင္
ေသႏုိင္တဲ့အထိၿဖစ္ႏုိင္ပါတယ္ ။ အဖ်ား ၁၀၂ ေအာက္ မွာေတာ့ အဖ်ားက်ေဆးေတြကို
ဆရာ၀န္ရဲ႕အၾကံဥာဏ္မပါပဲ တိုက္ေကၽြးလို႔ရပါတယ္ ။
- Aspirin ( လူၾကီးပဲတိုက္ရမွာၿဖစ္ပါတယ္ ။ ကေလးေတြကို တိုက္လို႔မရပါဘူး ။
ရွားပါးတဲ့ ေသႏုိင္တဲ့ Reye's syndrome ၿဖစ္ႏုိင္ပါတယ္ ။

ကိုယ့္ရဲ႕ ဖ်ားနာၿခင္းၿဖစ္ေစတဲ့အေၾကာင္းေတြကိုမူတည္ၿပီးဆရာ၀န္က
ပိုးသတ္ေဆးေတြညႊန္ေပးမွာၿဖစ္ပါတယ္ ။ အထူး သၿဖင့္ နမိုးနီယားနဲ႔
အသက္ရွူလမ္းေၾကာင္းပိုး၀င္ၿခင္းေတြမွာၿဖစ္ပါတယ္ ။ Antibiotic ေတြဟာ
ဗိုင္းရပ္ပိုး၀င္ၿခင္းကို မကုႏိုင္ပါဘူး ။( ဥပမာ Gastroenteritits and
mononucleosis ေရာဂါေတြၿဖစ္ပါတယ္ ) Virus ကိုကု ဖို႔ antiviral
ေဆးေတြေတာ့ရွိပါတယ္ ။ ဗိုင္းရပ္၀င္တာကိုအေကာင္းဆံုးကုသၿခင္းကေတာ့ တခါတရံ
အနား ယူၿပီး အရည္ရႊမ္းတဲ့အသီးေတြစားသံုးၿခင္းပဲၿဖစ္ပါတယ္ ။

အိမ္မွာဘယ္လိုလုပ္သင့္သလဲ

၁ ။ အရည္ရႊမ္းတဲ့သစ္သီးေတြစားပါ ( အရည္ဆံုးရွံုးၿခင္းကို
ကာကြယ္ေပးႏိုင္ၿပီး တစ္ႏွစ္ေအာက္ ကေလး ငယ္ေတြမွာ
ကေလးဓါတ္ဆားေတြေသာက္ဖို႔လိုပါတယ္ ။ ဒီလို ဓါတ္ဆားေတြမွာ ေရနဲ႔
electrolytes ေတြ အခ်ိဳးက်ပါ၀င္ပါတယ္ ။
၂ ။ အနားယူပါ ။( ေကာင္းေကာင္းအနားယူဖို႔လိုပါတယ္
လႈပ္ရွားမႈမ်ားၿခင္းဟာလည္း အပူခ်ိန္ကို တက္ေစ ပါတယ္)
၃ ။ ေရပတ္တိုက္ေပးပါ ။ ( ေရေႏြးေႏြးနဲ႔စိမ္ထားတဲ့ ေရပတ္၀တ္နဲ႔
ကိုယ္အပူခ်ိန္က်ေအာင္တိုက္ေပးႏုိင္ပါတယ္ ။ အကယ္၍
ေရပတ္တိုက္ရင္းနဲ႔ခ်မ္းတုန္လာရင္ေတာ့ ေရပတ္တိုက္တာကိုရပ္လုိက္ပါ
ဘာေၾကာင့္လည္းဆိုေတာ့ ခ်မ္းတုန္ တယ္ဆိုတာ
ခႏၶာကိုယ္အတြင္းအပူခ်ိန္ေတြၿမင့္တက္လာတာၿဖစ္ၿပီး ၾကြက္သားေတြကို အပူ
ထြက္ေအာင္ လႈပ္ခါေနၿခင္းၿဖစ္ပါတယ္ ။

ဘယ္လိုကာကြယ္မလဲ

အေကာင္းဆံုးနဲ႔ဖ်ားနာၿခင္းကိုကာကြယ္တဲ့နညး္ကေတာ့ ေရာဂါပိုးမႊားေတြ
ထိေတြ႔မႈ နည္းေအာင္ေန ထုိင္ၿခင္းၿဖစ္ ပါတယ္ ။ ရိုးရွင္းဆံုးနည္းလမ္းကေတာ့
လက္ခဏခဏေဆးၿခင္းပါပဲ ။ ကေလးေတြကို ကစားၿပီး တိုင္း အစာ မစားခင္ အိမ္သာမွ
ဆင္းလာတုိင္း ၾကမ္းၿပင္ေပၚတြားတြား ေဆာ့ကစားတိုင္း လက္ေဆးေပးဖို႔
လက္ေဆးဖို႔ အၾကံဥာဏ္ေပးဖို႔လိုပါတယ္ ။ ကေလးေတြကို ဖုန္မႈန္႔သဲေတြ နဲ႔ေဆာ့
ကစားၿပီး တိုင္း ႏွာေခါင္း ပါးစပ္နဲ႔မ်က္လံုးေတြကို မထိမိေအာင္
သင္ၾကားေပးဖို႔လိုပါတယ္ ။ ေနာက္ဆံုး အေနနဲ႔ကေတာ့ ကေလးေတြကို
လူအစုအေ၀းထဲသြားတဲ့အခါ ေခ်ာင္းဆိုးၿခင္း ၊ ႏွာေခ်ၿခင္းနဲ႔ၾကံဳရ
တဲ့အခါႏွာေခါင္းကို cover လုပ္ထားဖို႔ သင္ၾကားေပးဖို႔လိုအပ္ပါတယ္ ။

Ref : http://www.mayoclinic.com/health/fever

သက္တန္႔ခ်ိဳ
12 July 2011
thettantchocho@gmail.com

ေရႊတံခါးႀကီးဖြင့္ႏိုင္ဖို႔

စာေတြေရးေနတာ ႏႇစ္ပရိေစၧဒ မနည္းေတာ့ဘူး။ ကိုယ့္အလုပ္မို႔သာ
၀တၲရားမပ်က္လုပ္ေနတာ။ ရာႏႈန္းျပည့္အားရေက်နပ္တယ္လို႔ေတာ့
ဘယ္အခါမႇမရႇိခဲ့ဘူး။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ ဘယ္ေလာက္ပဲေရးေရး
ဘာမႇအရာေရာက္တယ္လို႔ မခံစားရလို႔ပဲ။

အတိုင္းအဆမရႇိ ေမတၲာေတြေၾကာင့္

တစ္ခါတေလ စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္နဲ႔ 'ေဟာရင္းသာပ်ံေတာ္မူလိမ့္မယ္' လို႔ေတာင္
ေရးမိသြားတယ္။ ႏႇစ္ေပါင္းႏႇစ္ဆယ္ေက်ာ္အတြင္း ေရးခဲ့တဲ့စာေတြ
နည္းတာမဟုတ္ဘူး။ စုၿပီးထုတ္တဲ့ စာအုပ္ေတြေတာင္ေလး ဆယ္ေက်ာ္
ငါးဆယ္နီးပါးရႇိေနၿပီ။ ေရးရက်ဳိးနပ္တယ္လို႔ ေက်နပ္အားရျဖစ္ရတာမ်ဳိး
မရႇိဖူးဘူး။ အတိုင္းအဆမရႇိႀကီးမားတဲ့ စာဖတ္ပရိသတ္ ျပည္သူလူထုရဲ႕ေမတၲာကို
ရရႇိခံစားေနရတာေလးတစ္ခုေၾကာင့္ပဲ အဆက္မျပတ္ေရးျဖစ္ေနတာ။ အမႇန္ေျပာရရင္
အခ်ိန္မေရြးၾကံဳေတြ႕ရႏုိင္တဲ့ အႏၲရာယ္အသြယ္သြယ္ကို စဥ္းစားလိုက္တဲ့အခါ
ေရးသင့္တယ္လို႔ေတာင္ မထင္မိပါဘူး။

ထင္းခုတ္စားေတာင္ရပါတယ္

စာေတြအမ်ားႀကီးေရးေတာ့ပိုက္ ဆံေတြအမ်ားႀကီးရေနတယ္
မဟုတ္လားလို႔ေမးစရာရႇိတယ္။ မႇန္ပါတယ္။ အမ်ားႀကီးမဟုတ္ေပမယ့္
အသင့္အတင့္ရပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဒါေလာက္ေငြေၾကးကေတာ့ ျမန္မာျပည္မႇာ
ဆရာႀကီးသခင္ကိုယ္ေတာ္မိႈင္း ေျပာခဲ့သလို ''ထမင္းတစ္လုတ္ေတာ့
ထင္းခုတ္စားရင္ေတာင္ရပါတယ္'' လို႔ေျပာရမႇာပါ။ ရႇမ္းျပည္နယ္တက္ၿပီး
ေကာ္ဖီေလးစိုက္လိုက္၊ လိေမၼာ္ေလး စိုက္လုိက္လုပ္ေနတာက အႏၲရာယ္
ကင္းေဘးကင္းျဖစ္႐ံုမက က်န္းမာ ေရးအတြက္ပါ အလြန္ေကာင္းတာေပါ့။
အဲဒီလိုေနခ်င္စိတ္ အခုထိရႇိ ေနေသးတယ္။ ဒါေပမဲ့ အတိတ္က ၀ဋ္ေႂကြးေတြက
မကုန္ေသးေတာ့ စာေရးတဲ့အလုပ္ကို မစြန္႔ႏုိင္ဘူး။ ရန္ကုန္ဟာ ကိုယ့္အတြက္
ပဋိ႐ူပေဒသ မဟုတ္ေပမယ့္ မခြာႏုိင္ဘူး။ တြယ္ကပ္ၿပီး ေနေနရဆဲျဖစ္တယ္။

႐ုတ္တရက္ေျပာင္းသြား

ကိုယ့္ဟာကိုယ္ပခံုးေပၚတင္ၿပီး ထမ္းထားတဲ့တာ၀န္မို႔ မညည္းမညဴ
လုပ္ကိုင္ေနေပမယ့္ အားတက္သေရာမရႇိလႇတာေတာ့ အမႇန္ပဲ။ ဒါေပမဲ့ အခုႏႇစ္လ၊
သံုးလအတြင္းမႇာ အေျခအေနေတြ ႐ုတ္တရက္ ေျပာင္းသြားတယ္။
ႏႇစ္ေပါင္းငါးဆယ္ေလာက္အတြင္း ဘယ္တုန္းကမႇမၾကားဖူးတဲ့ 'ျပည္သူလူထု'
ဆိုတဲ့အသံေတြ ညံေနေအာင္ၾကားလာရၿပီး၊ အရင္ကထုတ္ေ၀ခြင့္
အႀကိမ္ႀကိမ္ပယ္ခ်ခံရတဲ့ ကိုယ့္ စာအုပ္ေတြထုတ္ေ၀ခြင့္ ျပန္ရလာတယ္။
ေန႔စဥ္ေရးေနတဲ့ စာမူေတြလည္း ပရိသတ္လက္ထဲ ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ေရာက္လာတယ္။
ပုဂၢလိက ေၾကးမံုသတင္းစာတို႔၊ လူထုသတင္းစာတို႔ ေခတ္ကတည္းက
အတူလက္တြဲလာခဲ့တဲ့ ေသြးေသာက္ႀကီး ဦး၀င္းတင္ရဲ႕စာအုပ္ေတြလည္း
ထုတ္ေ၀ခြင့္ရလို႔ တစ္အုပ္ၿပီး တစ္အုပ္ျပန္ထြက္လာတာ ၀မ္းသာစရာေတြ႕ရတယ္။

တံခါးဖြင့္ထားတယ္

အဲဒီေနာက္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႔ ၀န္ႀကီးဦးေအာင္ၾကည္နဲ႔ ေတြ႕တယ္။
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ႕ သတင္းနဲ႔ဓာတ္ပံုေတြ ဂ်ာနယ္ေတြမႇာ
ေဖာ္ျပခြင့္ရလာတယ္။ ၿပီးေတာ့ ႏုိင္ငံေတာ္သမၼတဦးသိန္းစိန္နဲ႔
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ေတြ႕ၾကတယ္။ သမၼတႀကီးဦးသိန္းစိန္က ျပည္သူေတြလိုခ်င္တဲ့
ဒီမိုကေရစီစနစ္ကို မျဖစ္မေန အေကာင္အထည္ေဖာ္မယ္။ ျပည္သူက
ေရြးေကာက္တင္ေျမႇာက္ထားသူမ်ားျဖစ္လို႔ ျပည္သူ႔ဆႏၵကို ေလးစားမယ္။
ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရးရေအာင္ အျမန္ဆံုးေဆာင္ရြက္မယ္။
ဒီမိုကေရစီလုိလားသူအားလံုးနဲ႔ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ႏုိင္ေအာင္
နည္းလမ္းေတြရႇာၾကံမယ္။ မတူတာေတြ အသာထားၿပီး တူတာေတြကိုအတူ
ပူးေပါင္းလုပ္ေဆာင္မယ္။ ဖြဲ႕စည္းပုံအေျခခံ ဥပေဒကို
လက္မခံႏိုင္ေသးသူမ်ားနဲ႔ပါ လက္တြဲေဆာင္ရြက္ႏိုင္ေအာင္
ညႇိႏိႈင္းေဆြးေႏြးဖို႔ တံခါးဖြင့္ထားတယ္ဆိုတဲ့ စကားေတြေျပာၾကားလာခဲ့တယ္။

ေပၚလစီေဆာင္းပါး

အဲဒီအခ်ိန္မႇာ ဧရာ၀တီျမစ္ဆံုေဒသမႇာ တ႐ုတ္ကုမၸဏီက ဧရာမေရကာတာႀကီးတစ္ခု
တည္ေဆာက္မယ့္ကိစၥကို ျပည္သူလူထုတစ္ရပ္လံုးက မလိုလားတဲ့အေၾကာင္း
ပုံစံအမ်ဳိးမ်ဳိးနဲ႔ တင္ျပမႈေတြ က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ ျဖစ္လာတယ္။
ဒီအသံေတြကို ေခ်ဖ်က္ဖို႔ အစိုးရသတင္းစာေတြမႇာ ထံုးစံအတိုင္း
'ေပၚလစီေဆာင္းပါး' တစ္ပုဒ္ထည့္လိုက္တယ္။
လွ်ပ္စစ္၀န္ထမ္းတစ္ဦးအမည္ခံၿပီးထည့္တဲ့ ေဆာင္းပါးမႇာျမစ္ဆံုေရကာတာ
ေဆာက္လုပ္တဲ့အတြက္ အက်ဳိးအ ျမတ္ေတြ ဘယ္လိုရရႇိမယ္ဆိုတဲ့အခ်က္ေတြကို
ေပၚလစီေဆာင္းပါးမ်ားထံုးစံအတိုင္း ရႊန္းရႊန္းေ၀ေအာင္
ေရးသားထားတာေတြ႕ရတယ္။

ေစ်းဦးေပါက္ခြင့္ျပဳ

အဲဒီေဆာင္းပါးပါလာတဲ့ေန႔မႇာ ပဲ Weekly Eleven ရဲ႕ စီအီးအိုက
အြန္လိုင္းဂ်ာနယ္မႇာ ဒီေဆာင္းပါးကို ကန္႔ကြက္ေၾကာင္း၊ အခ်က္အလက္
အခိုင္အမာနဲ႔ ျပန္လည္ေရးသားလိုက္တယ္။ ပံုႏႇိပ္ဂ်ာနယ္ထဲမႇာလည္း
အျပည့္အစံုေဖာ္ျပခဲ့တယ္။ ဒါဟာ ႏႇစ္ငါးဆယ္အတြင္း ျမန္မာစာနယ္ဇင္းေလာကရဲ႕
မႇတ္တိုင္တစ္ခုျဖစ္သြားတယ္။ အစိုးရသတင္းစာမႇာပါတဲ့ ေဆာင္းပါးကို
ျပန္လည္ေ၀ဖန္ေခ်ပတဲ့စာမ်ဳိး ဘယ္တုန္းဘယ္အခါကမႇ မေရးဖူးခဲ့ဘူး။
စာေပစိစစ္ေရးကလည္း ဘယ္ေတာ့မႇခြင့္မျပဳခဲ့ဘူး။ ဒီတစ္ခါ
ေစ်းဦးေပါက္ခြင့္ျပဳတာျဖစ္တယ္။

မၾကံဳဖူးတဲ့ေပါင္းစည္းမႈ

အဲဒီကန္႔ကြက္ေ၀ဖန္ခ်က္ ပါလာၿပီးတဲ့ေနာက္ ဧရာ၀တီကယ္တင္ေရးအသံေတြ
ပိုညံလာတယ္။ ျပည္ သူလူထုႀကီးတစ္ရပ္လံုး မၾကံဳဖူးတဲ့စည္းလံုးမႈမ်ဳိးနဲ႔
ညီညြတ္ေပါင္းစည္းသြားတယ္။ တကယ္ကို အံ့ၾသစရာ ေပါင္းစည္းညီညြတ္မႈႀကီး
ျဖစ္တယ္။ ထံုးစံအတိုင္း ႏုိင္ငံေရးပါတီေတြနဲ႔ ႏိုင္ငံေရးသမားေတြက
ျပည္သူလူထုႀကီးရဲ႕ေနာက္ကလိုက္လာၾကၿပီး လႊတ္ေတာ္ထဲအထိ
ဂယက္ေတြေရာက္သြားတယ္။ေနာက္ေတာ့ ျမစ္ဆံုေရကာတာ ေဆာက္လုပ္ေရးကို
သူ႔အစိုးရလက္ထက္မႇာ ဆက္မလုပ္ေတာ့ဘဲ ရပ္စဲထားမယ္ဆိုတဲ့ သမၼတႀကီးရဲ႕
လႊတ္ေတာ္ကို ေပးပို႔တဲ့သ၀ဏ္လႊာ ႐ုတ္တရက္ ေပၚထြက္လာခဲ့တယ္။

နတ္လူသာဓုေခၚ

လံုး၀ေမွ်ာ္လင့္မထားတဲ့ ေၾကညာခ်က္ျဖစ္တာေၾကာင့္ လူေတြအားလံုး
မယံုႏိုင္ေအာင္ျဖစ္သြားၾကၿပီး နီးစပ္ရာမိတ္သဂၤဟေတြဆီ
ဖုန္းဆက္ေမးလိုက္ၾကတာ အဲဒီေန႔ကေတာ့ ဖုန္းလိုင္းေတြ အားတယ္လို႔ကို
ရႇိမႇာမဟုတ္ေတာ့ဘူး။ အိမ္ကဖုန္းလည္း ဆက္တိုက္ျမည္ေနေတာ့တယ္။
တခ်ဳိ႕ဖုန္းဆက္ ရင္းမ်က္ရည္ေတာင္က်ရႇာၾကတယ္။ ၀မး္သာတယ္ဆိုတာထက္
ပိုလိမ့္မယ္။ ျပည္သူေတြရဲ႕ လိုအင္ဆႏၵကို ဘယ္တုန္းကမ်ား
ျဖည့္ဆည္းေပးဖူးတယ္ရႇိလို႔လဲ။ သမၼတႀကီးကို သာဓုေခၚၾကတယ္။
နတ္လူသာဓုေခၚၾကတယ္လို႔ေတာင္ ေျပာရလိမ့္မယ္ထင္မိတယ္။

ဆန္႔က်င္ဘက္ကရပ္ခဲ့တာ

သာမန္ျပည္သူေတြဆိုတာထား ႏႇစ္ေပါင္းငါးဆယ္လံုးလံုး
တက္လာသမွ်အစိုးရတုိင္းကို တစ္ႀကိမ္တစ္ခါေတာင္ အေကာင္းမေျပာဖူးတဲ့
မိမိကိုယ္တိုင္ေတာင္ ေမးလာသမွ် မီဒီယာတိုင္းကို ႀကိဳဆိုေၾကာင္း၊
၀မ္းသာေၾကာင္း၊ ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္းေျပာတဲ့အထိ ျဖစ္သြားတယ္။ တကယ္ပါ။
ႏႇစ္ေပါင္းငါးဆယ္လံုးလံုး ဆန္႔က်င္ဘက္က ရပ္ခဲ့တာပါ။
ေတာ္လႇန္ေရးေကာင္စီအစိုးရကို မေထာက္ခံသလို၊
ျမန္မာ့ဆိုရႇယ္လစ္အစိုးရကိုလည္း မေထာက္ခံဘူး။ ၁၉၈၈ ေနာက္ပိုင္း
အစိုးရေတြကိုလည္း မေထာက္ခံဘူး။ အမ်ဳိးသားညီလာခံကို မေထာက္ခံသလို၊
ဖြဲ႕စည္းပံုအေျခခံဥပေဒကိုလည္း လက္မခံဘူး။ ေရြးေကာက္ပြဲကို မေထာက္ခံသလို
ေပၚထြက္လာတဲ့လႊတ္ေတာ္တို႔၊ အစိုးရတို႔ကိုလည္း မေထာက္ခံဘူး။
ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတႀကီးနဲ႔ တျခားထိပ္ပိုင္း ပုဂၢိဳလ္ေတြက ဒီမိုကေရစီစနစ္ကို
မျဖစ္မေန အေကာင္အထည္ေဖာ္မယ္လို႔ အႀကိမ္ႀကိမ္ေျပာေနလည္း မယံုေသးဘူး။
ေစာင့္ၾကည့္ဦးမယ္လို႔ပဲ ဆံုးျဖတ္ထားခဲ့တယ္။

မနာယူဘဲ မေနႏုိင္

ဒီလိုလူေတာင္ ဧရာ၀တီကိစၥက်ေတာ့ သတင္းသမားရဲ႕၀ိညာဥ္ (Conscience)က
သတိေပးလာတာကို မနာယူဘဲ မေနႏိုင္ေတာ့ဘူး။ သတင္းသမားဆိုတာ ေကာင္းတာေတြ႕ရင္
ေကာင္းတယ္ေရးရမယ္။ မႇန္တာေတြ႕ရင္ မႇန္တယ္ေရးရမယ္လို႔ တစ္သက္လံုး
နာယူမႇတ္သားခဲ့ရတာ မဟုတ္လား။ ျပည္သူ႕မ်က္ႏႇာကလြဲၿပီး
ဘယ္သူ႔မ်က္ႏႇာမႇမၾကည့္ရဘူးလို႔ ကိုယ္တိုင္အပ္ေၾကာင္းထပ္ေအာင္ ေရးေနတာပဲ။
ဒီေတာ့ အေျပာနဲ႔အေဟာ ညီရမႇာေပါ့။ ျပည္သူတစ္ရပ္လံုး လိႈက္လိႈက္လႇဲလႇဲႀကီး
၀မ္းသာႀကိဳဆိုေနၾကတာကို ဘာေၾကာင့္မႀကိဳဆိုဘဲေနရမႇာလဲ။ ၀မ္းသာတယ္။
ႀကိဳဆိုခ်င္တယ္။ ေက်းဇူးတင္လို႔ေရးရင္ ပိုၿပီးေလးနက္ေစခ်င္လို႔ အရင္က
မေထာက္ခံခဲ့ဘူးဆိုတာေတြပါ ထည့္ေရးလုိက္တယ္။ အံ့ၾသစရာမႇ တ ကယ့္အံ့ၾသစရာ။
စာေပစိစစ္ေရးက အဲဒီမေထာက္ခံဘူးဆိုတာေတြကို ထည့္ခြင့္ေပးလုိက္တယ္။
ဒီအခ်ိန္ဟာ သမုိင္းမႇာ အလႇည့္အေျပာင္းႀကီးတစ္ခုအျဖစ္
ေမာ္ကြန္းတင္ႏိုင္တဲ့အခ်ိန္ ျဖစ္တယ္။ တပ္မေတာ္နဲ႔ျပည္သူ ၾကည္ျဖဴလက္တြဲမႈ
ျဖစ္ေပၚလာႏုိင္တဲ့ အခ်ိန္ျဖစ္တယ္။ ဒီအခြင့္အေရးကို လက္လြတ္မခံသင့္ဘူး။
အမိအရ၊ ရေအာင္ယူၾကပါလို႔ တိုက္တြန္း ႏိႈးေဆာ္လိုက္ရပါတယ္ . . .

ေထာက္ခံမဲတစ္မဲေပးလုိက္ၿပီ

အဲဒါေတြပါတဲ့ 'ခဏႀကီး မ ဟုတ္ပါဘူး။ ခဏေလးပါ' ဆိုတဲ့ ေဆာင္းပါးမႇာ
သမၼတဦးသိန္းစိန္နဲ႔ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္တို႔ကို အခ်ိန္နည္းနည္း
ေပးလိုက္ပါ။ တကယ္ကို ခဏေလးပါလို႔ေရးလိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ့
သမၼတဦးသိန္းစိန္အစိုးရကို 'စံသံုးခု' နဲ႔ ေစာင့္ၾကည့္အကဲခတ္ေနမယ္လို႔လည္း
ေရးလုိက္တယ္။

၁။ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားမ်ား လႊတ္၊ မလႊတ္ဆိုတဲ့စံ။
၂။ ျပည္တြင္းစစ္ရပ္စဲေရး အျမန္ လုပ္၊ မလုပ္ဆိုတဲ့စံ။
၃။ ျမစ္ဆံုေရကာတာေဆာက္လုပ္ေရး ရပ္၊ မရပ္ဆိုတဲ့စံ။

အဲဒီသုံးခ်က္ထဲက ျမစ္ဆံုေရကာတာကိစၥ အေျဖေပၚသြားၿပီ။ အစိုးရက
ျပည္သူ႔ဆႏၵကို အမႇန္ေလးစားလိုက္နာေၾကာင္း ျပလိုက္ၿပီ။
ေထာက္ခံမဲတစ္မဲေပးလိုက္ၿပီ။

လြတ္ၿငိမ္းခ်မ္းသာခြင့္

သီတင္းကြၽတ္လဆန္း ၁၄ ရက္ (အဖိတ္ေန႔) မြန္းလြဲပိုင္းေလာက္မႇာ
သမၼတဦးသိန္းစိန္ လက္မႇတ္ေရးထိုးထားတဲ့ လြတ္ၿငိမ္းခ်မ္းသာခြင့္
အမိန္႔ထြက္လာတယ္။ အေမွ်ာ္ႀကီး ေမွ်ာ္ရင္း ႏႇစ္ေပါင္းမ်ားစြာ
'ေမွ်ာ္ေမွ်ာ္ သူေမာရရႇာတယ္' ျဖစ္ေနၾကရတဲ့ မိဘေဆြမ်ဳိးေတြ
ဧရာ၀တီတုန္းကလိုပဲ ၀မ္းသာရႊင္ျမဴးသြားၾကတယ္။ ဧရာ၀တီကိစၥမႇာ
ျပည္သူတစ္ရပ္လံုး စိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ ေဆာင္ရြက္ခဲ့တဲ့သမၼတႀကီးကို
အျပည့္အ၀ယံုၾကည္ၿပီး အရင္အႀကိမ္ေတြလိုေတာ့ျဖစ္မႇာ မဟုတ္ပါဘူးလို႔
ေသခ်ာေပါက္ တြက္ဆထားၾကတယ္။ တစ္ညလံုး အိပ္မေပ်ာ္ႏိုင္ၾကဘဲ
မိုးလင္းေအာင္မနည္းႀကီး သည္းခံေစာင့္ဆိုင္းေနၾကရတယ္။ တခ်ဳိ႕က
မေအာင့္ႏိုင္ေတာ့ဘဲ မိုးမလင္းခင္က ေထာင္ဗူး၀က သြားေစာင့္ၾကတယ္။

ေရာင္နီလာၿပီ။ ၿပီးေတာ့ မုိးစင္စင္လင္းၿပီ။ ေထာင္တံခါးႀကီးပြင့္ၿပီ။
အခ်ိန္တန္ေတာ့ သူတုိ႔ျပန္လာၾကၿပီ။ ဒါေပမဲ့ သူတို႔ထဲမႇာ သူတို႔ပါမလာဘူး။
အရင္အႀကိမ္ေတြလိုပဲ ေမွ်ာ္ေမွ်ာ္သူေမာရရႇာတယ္ ျဖစ္ရျပန္ၿပီ။ ဘာေၾကာင့္လဲ။
ဒီမိုကေရစီစနစ္ကို ကူးေျပာင္းဖို႔ဆိုတာ ေခါင္းေဆာင္ႏႇစ္ေယာက္တည္းအားနဲ႔
မရႏိုင္ဘူး။ ပါတီအဖြဲ႕အစည္းႏႇစ္ခုတည္းလည္း မေဆာင္ရြက္ႏိုင္ဘူး။
ျပည္သူလူထု အမ်ားစုႀကီးရဲ႕ေပါင္းစည္းအင္အားနဲ႔ ၀ိုင္း၀န္းလုပ္ေဆာင္ဖို႔
လိုတယ္။ အထူးသျဖင့္ ႏႇစ္ေပါင္းေျခာက္ဆယ္ေက်ာ္
ျပည္တြင္းစစ္တိုက္ခိုက္ေနရတဲ့ တိုင္းျပည္တစ္ျပည္အဖို႔၊
တိုင္းရင္းသားအားလံုးနဲ႔ လက္တြဲႏိုင္ဖို႔ အင္မတန္အေရးႀကီးတယ္။
မျဖစ္မေနကို ရေအာင္လုပ္ဖို႔ လိုတယ္။

ေရႊျပည္ေတာ္ဂိတ္တံခါး

အထဲမႇာက်န္ရႇိေနရစ္တဲ့ ၈၈ မ်ဳိးဆက္ေတြနဲ႔ တုိင္းရင္းသားေခါင္းေဆာင္ေတြဟာ
အမ်ဳိးသားျပန္လည္ ရင္ၾကားေစ့ေရး၊ ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရးနဲ႔ ဒီမိုကေရစီ
တည္ေဆာက္ေရးအတြက္ အေရးႀကီးဆံုး ေသာ့တစ္ ေခ်ာင္းကိုယ္စီ
ကိုင္ေဆာင္ထားသူေတြ ျဖစ္တယ္။ ေရႊျပည္ေတာ္ ဂိတ္တံခါးကေသာ့ေလး
ခ်က္ခတ္ထားတယ္။ တစ္ေခ်ာင္းက ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ဆီမႇာရႇိၿပီး၊
ေနာက္တစ္ေခ်ာင္းက သမၼတဦးသိန္းစိန္ကို ေရႇ႕တန္း တင္ထားတဲ့
တပ္မေတာ္လက္ထဲမႇာရႇိတယ္။ ဒီေန႔ တပ္မေတာ္ေခါင္းေဆာင္အားလံုးလိုလိုဟာ
လူငယ္ေတြျဖစ္တယ္။ အထဲမႇာရႇိေနတဲ့ ၈၈ မ်ဳိးဆက္ေတြနဲ႔ အရြယ္ခ်င္း
မတိမ္းမယိမ္းေတြလို႔ဆိုႏိုင္တယ္။

ေမာ္ကြန္းတင္ႏိုင္တဲ့အခ်ိန္

သူတို႔ရြယ္တူတန္းတူ လူငယ္ေတြခ်င္း အေတြးအေခၚေတြ သိပ္ျခားနားၾကမႇာ
မဟုတ္ပါဘူး။ အေရႇ႕ေတာင္အာရႇေဒသမႇာ အခ်မ္းသာဆံုးျဖစ္တဲ့ ျမန္မာႏိုင္ငံကို
ဆင္းရဲတြင္းႀကီးထဲကဆြဲထုတ္ၿပီး ထိုက္တန္တဲ့ေနရာကို အျမန္ဆံုးျပန္လည္ရရႇိ
ေအာင္ လုပ္ေဆာင္ခ်င္စိတ္ေတြ လူငယ္တိုင္းမႇာရႇိပါတယ္။ စစ္ေျမျပင္မႇာ
လံုျခံဳေရးဦးစားေပး လုပ္ေဆာင္ရတာ သဘာ၀က်တယ္။ ဒါေပမဲ့
ႏုိင္ငံေရးကိစၥမႇာေတာ့ ႏိုင္ငံေရးကိုသာ ဦးစားေပး စဥ္းစားရပါတယ္။
ဒီအခ်ိန္ဟာ သမုိင္းမႇာ အလႇည့္အေျပာင္းႀကီးတစ္ခုအျဖစ္
ေမာ္ကြန္းတင္ႏိုင္တဲ့ အခ်ိန္ျဖစ္တယ္။ တပ္မေတာ္နဲ႔ျပည္သူ ၾကည္ျဖဴလက္တြဲမႈ
ျဖစ္ေပၚလာႏုိင္တဲ့ အခ်ိန္ျဖစ္တယ္။ ဒီအခြင့္အေရးကို လက္လြတ္မခံသင့္ဘူး။
အမိအရ၊ ရ ေအာင္ယူၾကပါလို႔ တိုက္တြန္းႏိႈးေဆာ္လိုက္ရပါတယ္။

Written by လူထုစိန္၀င္း

Credit: http://news-eleven.com/index.php?option=com_content&view=article&id=10538:2011-10-16-08-42-49&catid=78:2009-11-13-06-25-17&Itemid=135

ေသေၾကာင္း ၾကံစည္ရျခင္း အေၾကာင္း

Saturday, 22 October 2011 00:00 7Day News Journal

ၿပီးခဲ့သည့္ ၂၀၁၀ ျပည့္ႏွစ္ အတြင္းက ႀကိဳ႕ပင္ ေကာက္ၿမိဳ႕နယ္ အတြင္းရွိ
မိသားစု တစ္စုလံုး ကိုယ့္ကိုယ္ ကိုယ္ ေသေၾကာင္း ႀကံစည္မႈ ျဖစ္ပြား ခဲ့သည္
ဟူေသာ ျဖစ္ရပ္၏ ေနာက္တြင္ တိုက္ ေပၚမွျပဳတ္ က်
ေသဆံုးျခင္း(ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ေသေၾကာင္း ႀကံ သည္ဟု ယူဆရ ေသာ) အမႈအ
ခင္းမ်ား မၾကာခဏဆိုသလို သတင္းမ်ား တြင္ ျမင္ေတြ႔ ဖတ္႐ႈ လာ ေနရသည္။

ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ေသေၾကာင္း ႀကံစည္မႈ သည္ ယခင္ကျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ဘာသာ
တရား ၏ အဆံုးအမ ေၾကာင့္လည္းေကာင္း၊ ကိုယ့္ ကိုယ္ကိုယ္ ေသေၾကာင္းႀကံ
စည္ပါက အဖန္ငါးရာ ငါးကမၻာ ျပန္လည္ကာ ထပ္တလဲလဲ ထိုသို႔ျပဳမူ ေနရတတ္ သည္ဟူ
ေသာ ယံုၾကည္မႈ ေၾကာင့္ လည္းေကာင္း ထိုသို႔ေသာ အမႈအခင္းမ်ိဳး နည္းပါး
ခဲ့ေသာ္လည္း ေနာက္ ပိုင္းတြင္ ပိုမိုမ်ား ျပားလာခဲ့သည္ကို ေတြ႔ရသည္။
ေယဘုယ် အားျဖင့္ ကိုယ့္ကိုယ္ ကိုယ္ ေသ ေၾကာင္းႀကံ စည္ျခင္းသည္ အေၾကာင္း
အရင္း ေလးမ်ိဳးေၾကာင့္ျဖစ္ပြာ းတတ္ေၾကာင္း စိတ္ ေရာဂါအထူးကုဆရာဝန္ႀကီး
ေဒါက္တာဦးေဇာ္ စိန္လြင္က ေျပာသည္။ အဆိုပါ ေလးမ်ိဳးမွာ စိတ္က် ေရာဂါခံစား
ေနရသူမ်ား၊စိတ္ေဖာက္ ျပန္ေနသူမ်ား၊မူးယစ္ ေဆးဝါးႏွင့္
အရက္အလြန္အကြ်ံသံုးစြဲသူမ်ား၊ စိတ္ဖိစီးမႈ ျပင္းျပင္း ထန္ထန္ ခံစားေန ရသူ
မ်ားျဖစ္ၾက ေၾကာင္း သိရသည္။

အဆိုပါ ေလးမ်ိဳးတြင္ စိတ္က်ေရာဂါ ခံစားေနရသူမ်ားသည္ ေသေၾကာင္းႀကံစည္မႈ
အမ်ားဆံုးျပဳ လုပ္ေလ့ရွိၾက ေၾကာင္း သိရၿပီး စိတ္ေဖာက္ ျပန္ေနသူမ်ားသည္
တစ္ခါ တစ္ရံတြင္ ၎တုိ႔ အျပဳအ မူသည္ ေသေစသည့္အျပဳ အမူမွန္း
မသိလိုက္ဘဲႏွင့္ ျပဳမူ လိုက္မိသျဖင့္ ေသဆံုးသြားၾက သည္မ်ားလည္း ရွိတတ္ၾက
ေၾကာင္း ေဒါက္တာဦးေဇာ္စိန္ လြင္ကေျပာသည္။ မူးယစ္ေဆးဝါးႏွင့္ အရက္ ကို
အလြန္အကြ်ံသံုးစြဲသူမ်ားသည္ လည္း တစ္ခါတစ္ရံတြင္ စိတ္ေဖာက္
ျပန္မႈႏွင့္တြဲဖက္ကာ ေသေၾကာင္း ႀကံစည္မႈမ်ားျပဳလုပ္ေလ့ရွိၾကေၾကာင္း
သိရသည္။ စိတ္ဖိစီးမႈ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ခံစားေနရသူ မ်ားသည္ တစ္ခါတစ္ရံတြင္
စိတ္ထြက္ ေပါက္အ ေနျဖင့္ ေသေၾကာင္းႀကံစည္ရန္ ဆႏၵျဖစ္ေပၚလာ တတ္ၾကေၾကာင္း
သိရသည္။ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ေသေၾကာင္းႀကံစည္ျခင္း သည္ လူမ်ိဳးတစ္မ်ိဳးႏွင့္
တစ္မ်ိဳး၊ႏိုင္ငံ တစ္ႏိုင္ငံႏွင့္ တစ္ႏိုင္ငံ၊ ကိုးကြယ္သည့္ ဘာသာ
အေပၚမူတည္ ၍ ေသေၾကာင္းႀကံစည္မႈ အေပၚထားရွိ သည့္သေဘာ
ထားမ်ားမတူညီမႈေၾကာင့္ ေသေၾကာင္းႀကံစည္ မႈႏႈန္းမ်ားလည္း ကြာဟ တတ္ေၾကာင္း
သိရသည္။

ျမန္မာႏိုင္ငံသည္လည္း ဘာသာေရး အဆုံးအမ ေၾကာင့္ ၎တရားေရးဟန္႔ တားမႈ
ေၾကာင့္ ၎အတုိင္းအတာတစ္ခုအထိ ေလ်ာ့ နည္းခဲ့ေသာ္လည္း ယခုေနာက္
ပိုင္းတြင္မူ "အခု အခ်ိန္မွာ ယဥ္ေက်းမႈေတြ ဆက္ႏြယ္လာတယ္
ယွဥ္ၿပိဳင္မႈေတြကပိုမ်ားလာေတာ့ ဆႏၵေနာက္ ကို ေဒါသလိုက္သြားတဲ့အခါမွာ
ဒါေတြသည္အ တိုင္းအတာတစ္ခုအထိေတာ့ပိုမ်ားလာတယ္" ဟု ေဒါက္တာ
ဦးေဇာ္စိန္လြင္က ေျပာသည္။ သို႔ေသာ္ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္မူ အဘိုးအဘြား၊
အေဖအေမ၊သားသမီးအစရွိသည့္ မ်ိဳးဆက္သံုး ဆက္ခန္႔ စုစည္းေနထိုင္ၾကသည့္
မိသားစုႀကီး ပံုသဏၭာန္ ေနထိုင္မႈ ေၾကာင့္လည္း တစ္ဦးႏွင့္တစ္ ဦး ညႇာတာမႈ၊
ေထာက္ထား မႈမ်ားေၾကာင့္ ေသ ေၾကာင္းႀကံစည္ရန္ အားထုတ္မႈ မ်ားနည္းေၾကာင္း
သိရသည္။ သို႔ေသာ္ "လူေနမႈစ႐ိုက္ ေတြေျပာင္းသြား တာနဲ႔အမွ် ကိုယ့္ရဲ့
ပုဂၢလိက ဆႏၵကို အားေပးတဲ့ အခါက်ေတာ့ ဒီအေတြး အေခၚ ေတြက စိမ့္ဝင္ သြား
တတ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ အခုေခတ္မွာ ဒါေတြကတိုးတက္လာတယ္လို႔ သတိ ထားမိတယ္" ဟု
ေဒါက္တာဦးေဇာ္စိန္ လြင္ကေျပာသည္။

ကိုယ့္ကိုယ့္ကိုယ္ေသေၾကာင္း ႀကံစည္မႈအား ဥပေဒအရတားျမစ္မႈ အေနျဖင့္လည္း
မိမိကိုယ္ကို ေသ ေၾကာင္းႀကံစည္သူသည္ ႀကံစည္မႈ အထေျမာက္သြားပါက
မည္သို႔မွ်အ ေရးယူ၍ မရေတာ့ ေသာ္လည္း အထ မေျမာက္ခဲ့လွ်င္မူ ႀကံစည္သူအား
ဥပေဒပုဒ္မ ၃၀၇အရ အျမင့္ဆံုးေထာင္ ဒဏ္ ၁၀ ႏွစ္အထိ ခ်မွတ္ႏိုင္ေၾကာင္း
သိရသည္။ ဆက္ေက်ာ္သက္မ်ားသည္ ၎တုိ႔၏ ပတ္ဝန္းက်င္တြင္ အခ်စ္ေရး ၊ စီးပြား
ေရး၊ ေပါင္းသင္း ဆက္ဆံေရးအစရွိသည္မ်ားအား အလိုမက်သည့္အခါ မ်ားတြင္
ထြက္ေပါက္အေနျဖင့္ မိမိကိုယ္ကို ေသေၾကာင္းၾကံစည္ေလ့ ရွိၾကသည္ဟု
စိတ္ပညာရွင္မ်ားကဆိုသည္။ မိမိကိုယ္ေသေၾကာင္းႀကံစည္ရာတြင္
ေသေစရန္ႀကံစည္မႈႏွင့္ ႀကံ စည္မႈ အထေျမာက္ျခင္းဟူ၍ႏွစ္ပိုင္းရွိသည္။
အမ်ိဳးသမီးမ်ားသည္ ႀကံ စည္မႈပိုမိုျပဳလုပ္ေလ့ရွိၾကၿပီး အမ်ိဳးသားမ်ားသည္
ႀကံစည္မႈအား အထ ေျမာက္ေစရန္ျပဳလုပ္မႈပိုမိုမ်ားျပားသည္ဟု သိရသည္။

မိမိကိုယ္ကို ေသေၾကာင္းႀကံစည္ရန္စိတ္ကူးေပၚသူမ်ားသည္ ေသ ေၾကာင္းႀကံရန္
ဆႏၵေပၚခ်ိန္သည္ မိနစ္အနည္းငယ္ခန္႔သာျဖစ္ေပၚတတ္ ၿပီး
ေနာက္ပိုင္းျပန္စဥ္းစားခ်ိန္တြင္ အဆိုပါ စိတ္ကူးသည္မွား သည္ဟု ကာယ
ကံရွင္ကိုယ္တိုင္ ခံစားရ ေလ့ရွိေသာ္လည္း အဆိုပါ မိနစ္ပိုင္းအ တြင္း
ထေျမာက္အေကာင္အထည္ေပၚသြားပါက ျပန္လည္ျပင္ဆင္၍မရႏိုင္ ေတာ့ေၾကာင္း ေဒါက္တာ
ဦးေဇာ္စိန္လြင္ကေျပာသည္။ ေသေၾကာင္းႀကံစည္ရန္ အႀကံအစည္ ေပၚတတ္သည့္
အခ်ိန္မ်ားမွာ တိတ္ဆိတ္ ၿငိမ္သက္ကာ ဆိတ္ကြယ္ ရာရွိေနသည့္ အခ်ိန္၊ အထီး
က်န္ျဖစ္ ေနသည့္အခ်ိန္၊ တြယ္ရာမဲ့ေနခ်ိန္၊ အခက္အခဲမ်ားမွ
လြတ္လမ္းမျမင္ခ်ိန္ ႏွင့္ အခက္အခဲမွလြတ္ေျမာက္ရန္ ႀကံစည္မႈမ်ားသည္
လက္ရွိႀကံဳေတြ႕ေနရ သည့္ အခက္အခဲအား မည္သို႔မွ် ထိုးေဖာက္ရန္
မတတ္ႏိုင္သည့္အခ်ိန္ မ်ားတြင္ ေသေၾကာင္းႀကံရန္ ႀကံစည္ေလ့ရွိတတ္ၾကေၾကာင္း
သိရသည္။

ေလ့လာမႈမ်ားအရ ေသေၾကာင္းႀကံရန္ စိတ္ကူးေနသူမ်ား၏ ၈၀ မွ ၉၀
ရာခုိင္ႏႈန္းသည္ ၎တုိ႔၏ အၾကံအစည္အား တစ္ပါးသူတို႔ တစ္နည္း
နည္းျဖင့္ေျပာျပတတ္ေလ့ရွိသည္ဟု ပညာရွင္မ်ား ကေျပာ သည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္
အမွတ္တမဲ့မေနသင့္ဘဲ ဂ႐ုစိုက္ကာ ကာယကံရွင္၏ အခက္အခဲမ်ားအား
နားလည္မႈရွိစြာႏွင့္ စာနာနားေထာင္ေပးျခင္း ေဆြး ေႏြးတိုင္ပင္
ေပးျခင္းတို႔ ျပဳလုပ္ေပး ျခင္းျဖင့္ တစ္ဦးတစ္ ေယာက္၏ ေသ
ေၾကာင္းႀကံစည္ျခင္းအား ကာကြယ္ႏိုင္ေၾကာင္းသိရသည္။ အလားတူ
ေသေၾကာင္းႀကံရာတြင္ အသံုးျပဳႏိုင္သည့္ ေဆးဝါး၊ လက္နက္မ်ားကိုလည္း
အလြယ္တကူ ရရွိႏိုင္သည့္ ေနရာတြင္မထားရွိဘဲ ေသခ်ာစြာ
သိမ္းဆည္းထားျခင္းျဖင့္လည္း ကာကြယ္ႏိုင္သည္။

မိမိကိုယ္ကို ေသေၾကာင္းႀကံျခင္းမွ ကာကြယ္ႏိုင္ရန္အတြက္ အျခား
ေသာနည္းလမ္းမ်ားမွာ မိမိတြင္ စိတ္က်ေရာဂါရေနပါက ေစာစီးစြာကုသ ျခင္း၊ အရက္
မူးယစ္ေဆးဝါးျပႆနာမ်ားရွိပါက ႀကိဳတင္ ေဆြးေႏြး ကုသ ျခင္းမ်ား
ျပဳလုပ္ျခင္း၊ ဆယ္ေက်ာ္ သက္မ်ားတြင္ စိတ္ဖိစီးမႈမ်ားႀကံဳေတြ႕ လာပါက
ရင္ဖြင့္တိုင္ပင္ႏိုင္မည့္ အေဖာ္မြန္ျဖစ္သည့္ မိဘ၊ေဆြမ်ိဳး၊ညီအစ္ ကို
ေမာင္ႏွမ မ်ားရွိျခင္း အစရွိ သည္တို႔ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ မိမိကိုယ္ကို
ေသေၾကာင္း ႀကံစည္ျခင္းမွ ကာကြယ္ႏိုင္ ရန္အတြက္ ျပႆနာ
တစ္စံုတစ္ခုႏွင့္ႀကံဳေတြ႕ေနပါက ကိစၥတိုင္းတြင္ အျခားနည္းလမ္းရွိ
သည္ဆိုသည့္ အခ်က္ကို မေမ့သင့္ဘဲ ျပႆနာ အား မွန္ကန္သည့္ နည္းလမ္းျဖင့္
ခ်ဥ္းကပ္ေျဖရွင္းၾကရန္ လိုအပ္ေၾကာင္း စိတ္ ေရာဂါအထူးကုဆရာဝန္ႀကီး ေဒါက္တာ
ဦးေဇာ္စိန္လြင္က ေျပာသည္။ "ကမၻာေက်ာ္ တီထြင္ပညာရွင္ႀကီး ေသာမတ္စ္အက္ဒီဆင္
ေျပာသလို ေပါ့၊ ေအာင္ျမင္မႈတစ္ခုအတြက္ ဆံုး႐ံႈးမႈေတြဟာ ၉၉၉
ႀကိမ္ရွိပါတယ္၊ အဲဒီေတာ့ တစ္ ႀကိမ္မေအာင္ျမင္ တာကို ေနာက္ တစ္ႀကိမ္
ထပ္ႀကိဳးစားရင္ ေအာင္ျမင္ ႏိုင္တာကို ဘာေၾကာင့္ အ႐ံႈး ေပးမွာလဲ"ဟု
ေဒါက္တာဦးေဇာ္ စိန္လြင္ကအႀကံျပဳေျပာၾကားသည္။

သီဟ

Credit: http://www.yoyarlay.com/opinions/ts-news/articles/15130-2011-10-21-04-20-16

မွ်ေဝတဲ့ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္း

တကယ့္ဆရာေကာင္းသမားဆိုတာ ေက်ာင္းသားဘယ္ႏွေယာက္ပိုင္ဆိုင္တာလဲ မဟုတ္ဘူး။
တကယ့္ဆရာေကာင္းသမားဆိုတာ ေက်ာင္းသားအမ်ားကို ဆရာေကာင္းသမားျဖစ္ဖို႔
ျပဳစုပ်ဳိးေထာင္ေပးသူ၊ လူအမ်ားကို ေခါင္းေဆာင္ေကာင္းျဖစ္ဖို႔
ျပဳစုပ်ဳိးေထာင္ေပးသူျဖစ္တယ္။

လူ႔ဘဝတစ္သက္က "လူဘယ္ေလာက္ကို သင္ေက်ာ္လြန္ခဲ့သလဲ?" မဟုတ္ဘူး။
"လူဘယ္ႏွေယာက္ကို ကိုယ့္ကိုယ္ကိုေက်ာ္လြန္ႏိုင္ဖို႔
သင္ကူညီလမ္းညႊန္ခဲ့သလဲ?"ဆိုတာျဖစ္တယ္။

ေအာင္ျမင္ေရးက်မ္းသစ္က "လူဘယ္ႏွေယာက္ကို သင္ေအာင္ႏိုင္ခဲ့သလဲ?" မဟုတ္ဘူး။
မွ်ေဝျခင္းက ေအာင္ျမင္ျခင္းျဖစ္တယ္။

"ရွန္ဟိုင္းကေန လန္ဒန္ကို ဘယ္လိုသြားရင္ ပိုေပ်ာ္ဖို႔ေကာင္းမလဲ?"လို႔
ရွန္ဟိုင္းၿမိဳ႕က လွ်ပ္စစ္ပစၥည္းကုမၸဏီတစ္ခုက ဆုေပးခ်ီးျမႇင့္တဲ့
ေမးခြန္းတစ္ခုထုတ္ခဲ့တယ္။ ပထမဆုက လက္မ၄ဝ ေရာင္စံုတီဗီစက္တစ္လံုးျဖစ္တယ္။
ဒီေမးခြန္းကို ဝင္ေျဖတဲ့လူေတြ ထူးထူးျခားျခားမ်ားခဲ့တယ္။ ကုမၸဏီကို
အနယ္နယ္ အရပ္ရပ္ကစာေတြ ပလူပ်ံလာခဲ့တယ္။ ဝင္ေျဖသူေတြထဲမွာ တကၠသိုလ္က
ဆရာေတြပါသလို၊ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသား၊ ဝန္ထမ္း၊ အိမ္ရွင္မေတြပါ ပါခဲ့တယ္။
လက္ခံရရွိတဲ့အေျဖေတြမွာ ပံုစံအမ်ဳိးမ်ဳိးနဲ႔
ဆန္းသစ္ေတြးေတာမႈေတြပါခဲ့တယ္။ ေနာက္ဆံုး ေရြးခ်ယ္ခံရတဲ့အေျဖက
အမ်ားေမွ်ာ္လင့္မထားတဲ့ ကေလးငယ္တစ္ေယာက္ရဲ႕အေျဖျဖစ္ေနခဲ့တယ္။

ကေလးငယ္က အေျဖကို ရိုးရိုးေလးပဲေျဖထားတယ္။ "သူငယ္ခ်င္းေကာင္းနဲ႔
အတူသြားရင္ ပိုေပ်ာ္ဖို႔ေကာင္းပါတယ္"တဲ့။ တကယ္ပါပဲ...
ဒိုင္ေတြရဲ႕အကဲျဖတ္အေျဖက အားလံုးတညီတည္းျဖစ္တယ္။
"မွ်ေဝၿပီးရလာတဲ့ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းက ကိုယ္တစ္ေယာက္တည္းဆုပ္ကိုင္ထားတဲ့
ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းထက္ ပိုပါသတဲ့"

ဆီြဒင္ႏိုင္ငံမွာ "ႏိုဘယ္လ္"လို႔ေခၚတဲ့ လူတစ္ေယာက္႐ွိခဲ့တယ္။
ေက်ာင္းေနတုန္းက ႏိုဘယ္လ္ရဲ႕အဆင့္ဟာ အျမဲတမ္း ဒုတိယမွာပဲရွိခဲ့တယ္။
ပထမအဆင့္ကို "ေပၚခ်္"လို႔ေခၚတဲ့ ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္က အျမဲဆြတ္ခူးခဲ့တယ္။
တစ္ခါက ေပၚခ်္ဟာ နာမက်န္းျဖစ္ျပီး ေက်ာင္းမတက္ႏိုင္ဘဲ
ခြင့္ရက္႐ွည္ယူခဲ့ရတယ္။ ဒါကို ေက်ာင္းသားတခ်ဳိ႕က ႏိုဘယ္လ္အတြက္ဝမ္းသာျပီး
"ေပၚခ်္ဖ်ားေတာ့ ပထမအဆင့္က နင့္အတြက္ေပါ့"လို႔ ေျပာခဲ့ၾကတယ္။ ဒီအတြက္
ႏိုဘယ္လ္ဝမ္းမသာခဲ့တဲ့အျပင္ ေက်ာင္းမွာသင္သမွ် သခၤန္းစာေတြကို
စာအုပ္တစ္အုပ္မွာ သပ္သပ္ကူးျပီး ေက်ာင္းမတက္ႏိုင္တဲ့ ေပၚခ်္ကိုေပးခဲ့တယ္။
စာေမးပဲြေျဖေတာ့ ထံုးစံအတိုင္း ေပၚခ်္က ပထမ၊ ႏိုဘယ္လ္က ဒုတိယရခဲ့ျပန္တယ္။

တေျဖးေျဖးနဲ႔ အရြယ္ေရာက္ ၾကီးျပင္းလာခဲ့တဲ့ ႏိုဘယ္လ္ဟာ
ဓာတုေဗဒပညာရွင္တစ္ဦးျဖစ္ခဲ့တယ္။ ယမ္းကို စတင္တီထြင္ျပီးတဲ့ေနာက္ သူဟာ
အဆမတန္ ခ်မ္းသာသူျဖစ္လာခဲ့တယ္။ သူေသသြားျပီးတဲ့ေနာက္မွာ
ပိုင္ဆိုင္သမွ်အားလံုးကို လွဴဒါန္းဖို႔ ေသတမ္းစာလည္းေရးခဲ့တယ္။
"ႏိုဘယ္လ္ဆု"အျဖစ္ သတ္မွတ္ျပီး ႏွစ္စဥ္ႏွစ္တုိင္း ရံပံုေငြထဲက
အတိုးရလာတဲ့ေငြေတြနဲ႔ ကမာၻအႏွံ႔မွာရွိတဲ့ ႐ူပေဗဒ၊ ဓာတုေဗဒ၊ ဇီဝေဗဒ၊
ေဆးပညာ၊ စာေပ၊ စီးပြါးေရး နဲ႔ လူ႔ျငိမ္းခ်မ္းေရး ဆိုင္ရာေတြအတြက္
ဘဝစေတးသူေတြကို ဆုခ်ီးျမႇင့္ေစခဲ့တယ္။

ႏုိဘယ္လ္ရဲ႕ စိတ္သေဘာထားၾကီးျမတ္မႈနဲ႔ ရက္ေရာႏိုင္မႈေတြေၾကာင့္
လုပ္ငန္းၾကီးတစ္ခုကို ထုေထာင္ႏိုင္ခဲ့တဲ့အျပင္ သူ႔ကို ေနာင္လာေနာက္သားေတြ
ေအာင့္ေမ့သတိရေနေအာင္လည္း စြမ္းေဆာင္ႏိုင္ခဲ့တယ္။ ကမာၻသမိုင္းမွာ
လူတိုင္းက ဒုတိယအဆင့္သာရခဲ့တဲ့ ႏိုဘယ္လ္ကိုသိၾကျပီး ပထမအျမဲရခဲ့တဲ့
ေပၚခ်္ကိုမသိခဲ့ၾကဘူး။

ႏိုဘယ္လ္ရဲ႕ပံုျပင္ထဲကေန ကြ်န္မတို႔အတြက္ နက္႐ႈိင္းတဲ့ခံစားခ်က္တစ္ခုကို
ရေစခဲ့ပါတယ္။ ႏိုဘယ္လ္ေအာင္ျမင္ခဲ့တာဟာ သူ႔ရဲ႕
ဥာဏ္စြမ္းရည္တစ္ခုတည္းေၾကာင့္ မဟုတ္ခဲ့ပါဘူး။ သူ႔ရဲ႕ၾကီးျမတ္တဲ့
စိတ္သေဘာထား၊ သင့္ျမတ္မႈနဲ႔ ရက္ေရာမွ်ေဝႏိုင္မႈေတြေၾကာင့္ပဲျဖစ္တယ္။

တာဇံကို ဘာေၾကာင့္ ေတာဘုရင္လို႔တင္စားခဲ့သလဲ? တာဇံရဲ႕အင္အားဟာ
ဆင္တစ္ေကာင္ကို မယွဥ္ႏိုင္ခဲ့ဘူး။ က်ားသစ္တစ္ေကာင္ေလာက္
အေျပးမျမန္ခဲ့ဘူး။ ေမ်ာက္တစ္ေကာင္ေလာက္ မထက္ျမက္ခဲ့ဘူး။ ေတာဘုရင္လို႔
သူ႔ကိုတင္စားၾကတာက လက္နက္ေၾကာင့္၊ ခြန္အားေၾကာင့္ မဟုတ္ပါဘူး၊
ဆက္ဆံေရးေၾကာင့္ပဲ ျဖစ္တယ္။

တာဇံဟာ တိရိစာၦန္ေပါင္းစံုနဲ႔ မိတ္ေဆြဖဲြ႔ခဲ့သလို သူ႔တို႔အေပၚလည္း
ေမတၱာထားဂ႐ုစိုက္ခဲ့တယ္။ တစ္ဦးေမတၱာ တစ္ဦးအေပၚဆိုသလို
တိရိစာၦန္ေလးေတြကလည္း တာဇံကို ၾကိဳက္ႏွစ္သက္ခဲ့ၾကတယ္။ တာဇံ
အႏၱရာယ္တစ္ခုခုနဲ႔ ၾကံဳတဲ့အခါ ဒါမွမဟုတ္ အကူအညီလိုတဲ့အခ်ိန္
ရင္ဘတ္ကိုထုျပီး ေအာ္လိုက္တာနဲ႔ တိရိစာၦန္ေတြကထြက္လာျပီး
သူ႔ကိုကူညီခဲ့ၾကတယ္။

ဒါေၾကာင့္ ေအာင္ျမင္တယ္ဆိုတာ "လူဘယ္ႏွစ္ေယာက္ကို ငါႏိုင္ခဲ့သလဲမဟုတ္ဘဲ
လူဘယ္ႏွစ္ေယာက္ကို ငါကူညီခဲ့သလဲ"ဆိုတာပဲျဖစ္တယ္။ ကိုယ္ကူညီခဲ့သူ
မ်ားေလေလ၊ ဆက္ဆံေရး က်ယ္ျပန္႔ေလေလ၊ ကိုယ္ေအာင္ျမင္ေလေလပါပဲ။

မူရင္း --http://www.jak123.url.tw/n_webnews/k09/k09_00336.htm

ႏိုင္းႏိုင္းစေန ဘာသာျပန္သည္။

Viagra in Heart Disease ႏွလံုးေရာဂါ နဲ႔ (ဗိုင္ယာဂရာ)

ေယာက္်ားေတြ Male sexual dysfunction ပန္းညွိဳး-ပန္းေသျဖစ္ရင္ သံုးတဲ့
Viagra (ဗိုင္ယာဂရာ) ေဆးဟာ အမ်ားစုမွာ ဘာမွ စိုးရိမ္စရာ မရွိပါ။
လိင္ဆက္ဆံမႈ အားနည္းတတ္တဲ့ အသက္နဲ႔ ႏွလံုးေရာဂါျဖစ္ေစတဲ့ အသက္က
ဆင္တူေနတယ္။ ဒါေပမဲ့ Heart disease ႏွလံုးေရာဂါတိုင္း ဒီေဆးနဲ႔ မသင့္ဘူး
မဟုတ္ပါ။

(ဗိုင္ယာဂရာ) ေဆး ေပၚကာစ ၁၉၉ဝ ေက်ာ္တံုးက ေဆးသံုးသူေတြ
ႏွလံုးေရာဂါဆိုးတယ္လို႔ သတင္းေတြ အၾကီးအက်ယ္ ထြက္ခဲ့တယ္။
ဆန္းစစ္မႈေတြလုပ္ေတာ့ Nitrates (ႏိုက္ထရိတ္) ႏွလံုးေဆး မသံုးရသူေတြမွာ
အဲလိုအႏၠရာယ္ ပိုျဖစ္တယ္ဆိုတာ မမွန္ေၾကာင္း သိလာရတယ္။

Viagra ဆိုတာ Sildenafil citrate ပါတဲ့ေဆး ျဖစ္တယ္။ ႏွလံုးေရာဂါအေပၚကို
သက္ေရာက္ေစႏိုင္တဲ့ နည္းလမ္း ၂ မ်ိဳးရွိတယ္။
၁။ ေသြးဖိအား က်ေစတယ္။ Vasodilator ေသြးေၾကာေတြကို က်ယ္ေစတဲ့သတၠိရွိလို႔
Systolic blood pressure အထက္ေသြးခ်ိန္ကို ပ်မ္းမွ် 8 mmHg က်ေစတယ္။
Antihypertensive drugs ေသြးတိုးက်ေဆး ေပးေနသူေတြအတြက္ ျပႆနာ မဟုတ္ပါ။
၂။ Coronary artery disease ႏွလံုးေသြးေၾကာက်ဥ္း ေရာဂါအတြက္
သံုးေလ့ရွိတဲ့ Nitrates (ႏိုက္ထရိတ္) ေဆးနဲ႔ ဓါတ္ျပဳတယ္။ Nitrates ေဆးကလဲ
Vasodilating effects ေသြးေၾကာကို က်ယ္ေစလို႔ ေဆး ၂ မ်ိဳးေရာရင္ Severe
hypotension ေသြးဖိအား မတရား က်သြားႏိုင္တယ္။ Syncope (Fainting)
ရုတ္တရက္ မူးေမ့တာ ျဖစ္ေစႏိုင္တယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ ဒီ ေဆး ၂မ်ိဳးကို ၂၄
နာရီအတြင္း တြဲမေသာက္ပါနဲ႔။

Nitrates ေဆးေတြထဲမွာ Sublingual ငံုေဆး၊ Transdermal အေရျပားထဲထားေဆး၊
Spray ပန္းေဆးေတြရွိတယ္။ Isosorbide mononitrate, Isosorbide dinitrate,
Pentaerythritol tetranitrate, Erythrityl tetranitrate နဲ႔ Amyl nitrate
ေတြ ပါဝင္တယ္။ အရင္က ႏွလံုးေသြးေၾကာက်ဥ္းေရာဂါအတြက္ Nitrates
ေဆးမပါရင္မျဖစ္ဘူး။ ခုေခတ္မွာေတာ့ Angioplasty နဲ႔ Stenting ကုသနည္းေတြ
တိုးတက္လာျပီ ျဖစ္တယ္။

Viagra ေဆးရဲ႕ Nerve activity အာရံုေၾကာအေပၚ သက္ေရာက္မႈအရ Relaxation of
the smooth muscles in the penis က်ား-လိင္အဂၤါထဲက ေသြးေၾကာေတြကို
က်ယ္လာေစတယ္။ ဒီလိုျဖစ္တာကို လိုခ်င္တယ္။ ဒါေပမဲ့ Cardiovascular Effects
ႏွလံုး-ေသြးေၾကာအေပၚ သက္ေရာက္မႈေတြလဲ ရွိေနတယ္။

- Cardiac Contractility ႏွလံုးၾကြက္သား ညွစ္ျခင္းအေပၚသက္ေရာက္မႈ
ရွိေပမဲ့ Heart failure ႏွလံုးမေကာင္းေတာ့တဲ့ လူနာေတြအေပၚမွာ လံုေလာက္တဲ့
ဆန္းစစ္မႈေတြ မရွိေသးဘူး။
- Systolic Blood Pressure အထက္ေသြးဖိအား (8 to 10 mm Hg) နဲ႔ Diastolic
ေအာက္ေသြးဖိအား (5 to 6 mm Hg) က်ေစႏိုင္တယ္။ ေဆးေသာက္အျပီး ၁ နာရီမွာ
သိသာတယ္။ ၄ နာရီၾကာရင္ အရင္လိုျပန္ျဖစ္တယ္။ လူနာရဲ႕ အသက္အရြယ္ မေရြး
အဲလို ျဖစ္တယ္။
- Heart rate ႏွလံုးခုန္ႏွဳန္းအေပၚ သိသာတဲ့ အေျပာင္းအလဲ မေတြ႔ရဘူး။
(ဒါ့ေၾကာင့္ ေမးခြန္းေမးသူအတြက္ စိုးရိမ္စရာမရွိဘူး။)
- Cardiac index ဆိုတာ ၁၂ နာရီအထိ အေျပာင္းအလဲ မရွိဘူး။
- Systemic vascular resistance index နည္းတာကို ေသြးျပန္ေၾကာထဲထိုးျပီး
စမ္းသပ္ေတာ့ ေတြ႔တယ္။
- Arteriodilator ေသြးလႊတ္ေၾကာ က်ယ္တာေရာ Venodilator ေသြးျပန္ေၾကာ
က်ယ္တာပါ ျဖစ္တယ္။
- ေဆးကို ေသြးျပန္ေၾကာထဲ ထိုးေပးစမ္းေတာ့ Systemic pressure
ကိုယ္ခႏၶာ-ေသြးဖိအား ဂ%၊ Pulmonary arterial pressure အဆုပ္-ေသြးဖိအား
၂၅% နဲ႔ Cardiac output ႏွလံုး-ေသြးထြက္ ပမာဏ ၇% က်တာ ေတြ႔တယ္။

တကယ္တန္းေျပာရရင္ -
- Severe coronary artery disease ႏွလံုးေသြးေၾကာက်ဥ္းေရာဂါ
ဆိုးဆိုးဝါးဝါး ရွိေနေပမဲ့ Active ischemia ေလာေလာလတ္လတ္
ႏွလံုးၾကြက္သားေတြ ေသြးမဝတာ ျဖစ္မေနဘူးဆိုရင္ (ဗိုင္ယာဂရာ) ေဆးကို
သံုးႏိုင္ပါတယ္။ ဆိုလိုတာက အခု Chest pain ရင္ပတ္နာ မေနသူေတြ၊ Nitrates
ေဆးအခု ေသာက္မေနရသူကို ေျပာတာပါ။
- Low blood pressure ေသြးဖိအားက်ေနရင္း Severe heart failure
ႏွလံုအလုပ္မလုပ္တဲ့ အေျခအေန ရွိေနသူေတြ အတြက္ေတာ့ အႏၠရာယ္ရွိမယ္။
- Hypertrophic cardiomyopathy ႏွလံုးၾကြက္သားေတြ ရွိရမွာထက္
ၾကီးထြား-ေဖါင္းကားေနသူေတြမွာ ေသြးဖိအား က်လာရင္ အႏၠရာယ္ မကင္းႏိုင္ဘူး။
- "Stable coronary artery disease ႏွလံုးေသြးေၾကာက်ဥ္းေရာဂါ ရွိထားေပမဲ့
တည္ျငိမ္မႈ ရွိေနခ်ိန္၊ ေနာက္ျပီး Nitrates ေဆး ေသာက္မေနရရင္ Sildenafil
ေဆးဟာ စိတ္ခ်ႏိုင္တယ္" လို႔ American College of Cardiology and the
American Heart Association အေမရိကန္ ႏွလံုးေရာဂါ ေကာလိပ္ နဲ႔ အေမရိကန္
ႏွလံုးအသင္း ကေနေျပာထားတယ္။

Dr. တင့္ေဆြ
၇-၉-၂ဝ၁၁

Credit: http://www.yamunaclinic.org/index.php?option=com_content&view=article&id=2922:viagra-in-heart-disease-&catid=34:adult-readings&Itemid=49

ပရိတ္သည္ မႏၲန္မဟုတ္ပါ

ပရိတ္ဟူေသာ ေ၀ါဟာရသည္ ပရိတၲ ဆိုသည့္ ပါဠိမွ ဆင္းသက္လာျပီး
ျမန္မာဘာသာအားျဖင့္ အရံအတား ဟုအဓိပၸာယ္ရေၾကာင္း ဗုဒၶ ဘာသာ၀င္မ်ား
အသိပင္ျဖစ္သည္။ သို႕ရာတြင္ အရံအတားဟုဆိုလိုက္တိုင္း လူအေတာ္မ်ားမ်ားမွာ
မိမိတို႕အေပၚက်ေရာက္လာမည့္ ေဘးအႏၲရာယ္အသြယ္သြယ္မွ ကာကြယ္ေပးမည့္
အေဆာင္လက္ဖြဲ႕သဖြယ္ ထင္မွတ္မွားၾကသည္။ အခ်ိဳ႕ကလည္း ပရိတ္ဆိုသည္မွာ
ဗုဒၶဘာသာ၀င္တို႕၏ ဂါထာမႏၲန္တစ္မ်ိဳးဟု ယူဆၾကသည္။
အကယ္စင္စစ္အားျဖင့္လည္း ယင္းသို႕ယူဆသူမ်ားကို အျပစ္မဆိုသာေပ။ ဗုဒၶ၀ါဒသည္
ျဗာဟၼဏ၀ါဒအၾကီးအက်ယ္ထြန္းကားရာ မဇၩိမ ေဒသ၌ေပါက္ဖြားခဲ့ေပရာ
အႏွစ္သာရပိုင္းတြင္မဟုတ္ေစကာမူ အသြင္သဏၭာန္ပိုင္းတြင္ကား ျဗာဟၼဏ၀ါဒ၏
ၾသဇာသက္ေရာက္မႈက ရိုးရာဓေလ့စရိုက္ပံုစံျဖင့္
အတိုင္းအတာတစ္ခုအထိရွိခဲ့ေပသည္။
သို႕ျဖစ္ရာ ေႏွာင္းပိုင္းကာလ ေခတ္အဆက္ဆက္တြင္ ကမၻာ့ေဒသအသီးသီးသို႕
ဗုဒၶ၀ါဒပ်ံ႕ႏွံ႕ခဲ့ေစကာမူ ျဗာဟၼဏ၀ါဒေလာင္းရိပ္က ထပ္
ၾကပ္မကြာစိုးမိုးခဲ့ေပရာ ဗုဒၶ၀ါဒ၏အႏွစ္သာရသည္ အမွန္တကယ္အားထုတ္ေလ့လာကာ
ပင္ကိုယ္ဥာဏ္ကို အသံုးခ်သူတို႕အတြက္သာ ျဖစ္ခဲ့ေပသည္။
ဘာသာေရးကို မလုပ္မျဖစ္ကိစၥတစ္ရပ္အေနႏွင့္ သေဘာထားသည့္
မိရုိးဖလာဗုဒၶဘာသာ၀င္ အမ်ားစုမွာကား ျဗာဟၼဏ၀ါဒေလာင္းရိပ္ ေအာက္မွ
မလြတ္ႏိုင္ မကြၽတ္ႏိုင္ျဖစ္လ်က္ ရွိၾကကုန္သည္။
အထက္ကဆိုခဲ့သည့္အတိုင္း ပရိတ္ကိုဗုဒၶဘာသာ၀င္တို႕၏ အေဆာင္လက္ဖြဲ႕
မႏၲန္တစ္မ်ိဳးဟု ယူဆၾကသူမ်ားမွာ ထိုသို႕ေသာ ျဗာဟၼဏ ၀ါဒေလာင္းရိပ္မိသူ
အမည္ခံဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ားပင္ ျဖစ္ေပသည္။
ပရိတ္တရားေတာ္ ရြတ္ဖတ္သရဇၩာယ္ျခင္း၊
နာယူျခင္းစသည့္လုပ္ငန္းေဆာင္တာမ်ားသည္ ျဗာဟၼဏ၀ါဒေလာင္းရိပ္ကို
တြန္းလွန္ဖယ္ရွား လ်က္ ဗုဒၶ၀ါဒရွဴေထာင့္စစ္စစ္မွ
ၾကည့္ျမင္သံုးသပ္မည္ဆိုပါက ဗုဒၶျမတ္စြာႏွင့္တကြ ဓမၼကိုဆက္ခံလိုက္နာ
ျဖန္႕ျဖဴးၾကကုန္သည့္ သာသနာ့ ၀န္ေဆာင္ပုဂၢိဳလ္ၾကီးမ်ားက ပုထုဇဥ္လူသားတို႕၏
အသိဥာဏ္အဆင့္အတန္းႏွင့္အညီ လက္ေတြ႕ဘ၀တြင္ အက်ိဳးေက်းဇူးခံစားၾကရေစ
ျခင္းငွာ အထူးစီမံခဲ့ေသာ အဆံုးအမၾသ၀ါဒ တရားထူးမ်ားသာ ျဖစ္ေပသည္။
ယခုအခါ ဗုဒၶဘာသာ၀င္အမ်ားသူငါ ရြတ္ဖတ္နာယူသမႈ
ျပဳေနၾကသည့္ပရိတ္ၾကီး(၁၁)သုတ္၏အရင္းအျမစ္ကို ေလ့လာမည္ဆိုပါက မဂၤလသုတ္၊
ရတနသုတ္ႏွင့္ ေမတၲသုတ္တို႕ကို ခုဒၵကနိကာယ္၊ ခုဒၵကပါဌႏွင့္
သုတၲနိပါတ္တို႕တြင္လည္းေကာင္း၊ ခႏၶသုတ္ကို ၀ိနယ ပိဋကတ္ စူဠ၀ဂ္၊
ခုဒၵကနိကာယ္မွ ဇာတကႏွင့္ အဂၤုတၲရနိကာယ္တို႕တြင္လည္းေကာင္း
ေတြ႕ရွိရမည္ျဖစ္သည္။ ေမာရသုတ္ကို ခုဒၵက နိကာယ္ ဇာတက၀တၳဳအား
အေျချပဳ၍လည္းေကာင္း၊ ၀႗သုတ္ကို ဇာတက၀တၳဳႏွင့္ စရိယာပိဋကတ္တို႕အား
အေျချပဳ၍လည္းေကာင္း ေရးဖြဲ႕ထားျခင္းျဖစ္ေပသည္။
ထို႕အျပင္ ဓဇဂၢသုတ္ကို သံယုတၲနိကာယ္၊ သတၲယံယုတ္မွ လည္းေကာင္း၊
အာဋာနာဋိယသုတ္ကို ဒီဃနိကာယ္ ပါထိက၀ဂ္ႏွင့္ ခုဒၵက နိကာယ္
ဓမၼပဒတို႕မွလည္းေကာင္း၊ အဂၤုလိမာလသုတ္ကို မဇၩိမနိကာယ္
မဇၩိမပဏၰာသမွလည္းေကာင္း၊ ေဗာဇၩင္သုတ္ကို သံယုတၲ နိကာယ္
မဟာ၀ဂၢသံယုတ္မွလည္းေကာင္း ေရြးႏုတ္ထားျခင္းျဖစ္သည္ကို ေတြ႕ရွိရသည္။
ပုဗၺဏွသုတ္မွာမူ ခုဒၶကနိကာယ္မွ သုတၲနိပါတ္ ခုဒၵကပါဌႏွင့္
အဂၤုတၲရနိကာယ္တို႕မွ ဘုရားေဟာဂါထာအခ်ိဳ႕ကို ေႏွာင္းေခတ္ပညာရွင္တို႕က
ေပါင္းစပ္ဖြဲ႕စည္းထားျခင္း ျဖစ္ေပသည္။
ပရိတ္တရားေတာ္သည္ ျဗာဟၼဏ၀ါဒေလာင္းရိပ္ မကင္းသူတို႕အတြက္ အေဆာင္လက္ဖြဲ႕-
မႏၲန္ - ဆုေတာင္းစာတစ္မ်ိဳးဟု ထင္မွတ္မွား ဖြယ္ျဖစ္ေကာင္း
ျဖစ္ေပလိမ့္မည္။ သို႕ရာတြင္ မိမိကိုယ္ပိုင္ဆင္ျခင္တံုတရားကိုအသံုးျပဳလ်က္
က်ဳိးေၾကာင္းဆက္စပ္ ပိုင္းျခားေ၀ဖန္တတ္ သူတို႕အတြက္မူကား ရြတ္ဖတ္၊
နာယူေနရံု သက္သက္မွ်မဟုတ္ဘဲ ဘ၀တစ္သက္တာအတြက္
လမ္းညႊန္ခ်က္မ်ားသာျဖစ္ေၾကာင္း ေကာင္းစြာသေဘာေပါက္ၾကမည္သာျဖစ္သည္။
ယင္းအခ်က္ကို ရိပ္စားမိၾကကုန္ေသာ သာသနာ့၀န္ေဆာင္ ပညာရွင္ၾကီးမ်ားကလည္း
ပရိတ္တရားေတာ္ ရြတ္ဖတ္နာယူသူမ်ားအား ရြတ္ဖတ္နာယူရက်ိဳးနပ္ေစရန္
လိုက္နာက်င့္ၾကံသင့္သည့္အခ်က္မ်ားကို လမ္းညႊန္ေပးခဲ့ၾက ေပသည္။
ပါထိက၀ဂ္၊ အ႒ကထာ၊ အာဋာနာဋိယသုတ္အဖြင့္တြင္ က်မ္းျပဳဆရာက ပရိတ္တရားေတာ္
ရြတ္ဖတ္သရဇၩာယ္ေသာ ပုဂၢိဳလ္တို႕အေန ႏွင့္ -
(၁) အနက္သဒၵါကို သုတ္သင္၍ ေကာင္းစြာ သင္ယူထားျခင္း၊
(၂) ပုဒ္၊ ဗ်ည္းတို႕ကို မယုတ္ေလ်ာ့ေစရဘဲ ျပည့္စံုစြာ ေလ့လာက်က္မွတ္ထားျခင္း၊
(၃) လာဘ္လာဘကို မငဲ့ကြက္ဘဲ ေမတၲေရွ႕ထား၍ ရြတ္ဖတ္သရဇၩာယ္ျခင္းဟူသည့္
အဂၤါရပ္မ်ားႏွင့္ ျပည့္စံုရန္ လိုအပ္ေၾကာင္း ေရးသား ေဖာ္ျပသြားခဲ့ေပသည္။
ဤတြင္ သတိျပဳရန္မွာ ဗုဒၶဘာသာ၀င္တစ္ဦး ပရိတ္တရားေတာ္ရြတ္ဖတ္သရဇၩာယ္ရာတြင္
လိုက္နာအပ္ေသာအဂၤါရပ္မ်ားသည္ အျခား သာသနာမွ မႏၲန္ဆရာမ်ား
လိုက္နာေလ့ရွိေသာအဂၤါရပ္မ်ားႏွင့္ လံုး၀ျခားနားျခင္းပင္ျဖစ္သည္။
ပရိတ္တရားေတာ္ ရြတ္ဖတ္သရဇၩာယ္သူသာမက အျခားမည္သည့္ပုဂၢိဳလ္မဆို
မိမိႏႈတ္ဖ်ားမွထြက္လာသည့္ စကားလံုးတိုင္း၊ စကားလံုး တိုင္း၏
အနက္အဓိပၸာယ္ႏွင့္ ခရီးတာသြားမႈကို ေကာင္းစြာသိရွိနားလည္ၾကရမည္သာ
ျဖစ္သည္။ မိမိေျပာေသာစကားကိုပင္ မိမိနား မလည္သူကို
လူတန္းေစ့က်ပ္ျပည့္သူဟု သတ္မွန္ရန္ ခဲယဥ္းလွေပသည္။ သို႕ေသာ္ ယခုအခါ၌ကား
အခ်ိဳ႕ေသာဂႏၶာရီဆရာ၊ေမွာ္ဆရာ ေယာင္ေယာင္၊ ပေယာဂဆရာေယာင္ေယာင္
ပုဂၢိဳလ္မ်ားသည္ မိမိႏႈတ္ကရြတ္ဆိုေနသည္မ်ားကို
မိမိကိုယ္တိုင္ပင္နားမလည္ဘဲ အဓိပၸာယ္မဲ့စြာ
လူအထင္ၾကီးခံလိုစိတ္ျဖင့္ရြတ္ဆို ေနတတ္ၾကသည္။
မိမိျပဳေနေသာ ကာယကံအမႈ၊ ၀စီကံအမႈ၊ မေနာကံအမႈတို႕၏ အဓိပၸာယ္ကိုမွ်
မိမိနားမလည္ဘဲျပဳေနသူအား လူဟုပင္ေခၚရန္ခက္လွ ေပရာ
ယင္းသို႕အဓိပၸာယ္မဲ့သည့္ အျပဳအမူမ်ိဳးကို ဗုဒၶ၀ါဒက မည္သည့္အခါကမွ်
အားေပးခဲ့ျခင္းမရွိပါေပ။
ယင္းအခ်က္ကို ပိုမိုထင္ရွားေစစိမ့္ငွာ ဗုဒၶ၀ါဒီတို႕၏
ပရိတ္တရားေတာ္ရြတ္ဖတ္မႈကို သာသနာပ ျဗာဟၼဏပုဏၰားတို႕၏ ေ၀ဒမႏၲန္ သင္ယူ
ရြတ္ဖတ္မႈႏွင့္ ႏႈိင္းယွဥ္ေဖာ္ျပပါဦးမည္။
ေရွးအခါက ျဗာဟၼဏပုဏၰားတို႕၏ ေ၀ဒမႏၲန္သင္ၾကားမႈသည္ အနက္အဓိပၸာယ္
နားလည္စရာမလိုဘဲ ႏႈတ္မွအာဂံုေဆာင္ ရြတ္ဖတ္ႏိုင္ ေရးသာလွ်င္ အဓိကျဖစ္သည္။
ျဗာဟၼဏတို႕ ရြတ္ဖတ္ေသာမႏၲန္မ်ားကို နာယူသူတို႕မွာလည္း အနက္အဓိပၸာယ္အား
သိနားလည္ စရာမလိုေခ်။ မႏၲန္ပါစကားလံုးတိုင္းသည္ ဖန္ဆင္းရွင္မဟာျဗဟၼာၾကီးက
စၾကာ၀ဠာမဟာ တံတုိင္းတြင္ ေရးထိုးထားျခင္းျဖစ္ျပီး သိဒၶိရွင္
ရေသ့ရွစ္ေသာင္း ဆရာအေပါင္းက ကူးယူထားခဲ့ျခင္းသာျဖစ္သည္ဟု ယံုၾကည္ၾကသည္။
ထို႕ေၾကာင့္ မႏၲန္ပါ စကားလံုးတိုင္းသည္ ဖန္ဆင္းရွင္ မဟာျဗဟၼာၾကီးႏွင့္သာ
သက္ဆိုင္သည္ျဖစ္ရာ ရြတ္ဆိုေနေသာမႏၲန္တို႕ကို ျဗဟၼာၾကီးကၾကားသိျပီး
၄င္းတို႕အေပၚေကာင္းခ်ီး မဂၤလာေပးေရးသာလွ်င္ အဓိကလိုရင္းျဖစ္ေပသည္။
ယခုေခတ္တိုင္ေအာင္ ျဗာဟၼဏဘာသာ၀င္ အေတာ္မ်ားမ်ားမွာ မိမိတို႕ရြတ္ဖတ္
နာယူေနသည့္ ေ၀ဒမႏၲန္ပါ ေ၀ါဟာရမ်ား၏ အနက္ အဓိပၸာယ္ကို နားလည္းမလည္၊
နားလည္ေအာင္ ၾကိဳးပမ္းရေကာင္းမွန္းလည္း မသိၾကေခ်။ ယင္းအခ်က္တြင္
မိရိုးဖလာဗုဒၶဘာသာ၀င္ အေတာ္မ်ားမ်ားႏွင့္ အတန္ပင္တူညီသည္ကိုေတြ႕
ရွိႏိုင္ေပသည္။
မည္သည့္ဘာသာစာေပမဆို အနက္အဓိပၸာယ္မသိဘဲ အာဂံုေဆာင္ျခင္းသည္ အခ်ိန္ကာလ
ၾကာေညာင္းလာ သည္ႏွင့္အမွ် အေျပာင္း အလဲ
အယိုအဖိတ္မ်ားစြာရွိလာႏိုင္သည့္အျပင္ ခ်ဲ႕ကားျဖည့္စြက္မႈမ်ားပါတိုးပြားလာ
ႏိုင္ေပသည္။ ထို႕ေၾကာင့္ အနက္သဒၵါကို ေကာင္းစြာ သင္ယူျခင္းႏွင့္ ပုဒ္၊
ဗ်ည္းတို႕ကို မယုတ္မေလ်ာ့ေစဘဲ ျပည့္စံုစြာ ေလ့လာက်က္မွတ္ျခင္းတို႕သည္
လံုး၀ဆက္ႏြယ္ေနေပသည္။ ဗုဒၶဘာသာတြင္ပင္ ယင္းသို႕ကာလ ၾကာရွည္
အာဂံုေဆာင္ခဲ့ၾကရသည္ျဖစ္ရာ ႏွစ္ကာလၾကာေညာင္းလာသည့္အေလ်ာက္ ျပင္ဆင္ျဖည့္
စြက္ ခ်ဲ႕ကားမႈမ်ား ပိဋကတ္ေတာ္အတြင္း ၀င္ေရာက္လာခဲ့ေပသည္။ သို႕ေၾကာင့္ပင္
အနက္သဒၵါကို ေကာင္းစြာ သင္ယူတတ္ေျမာက္ ေသာ သာသနာ့ပညာရွင္မ်ား၏
အကူအပံ့ျဖင့္ သုတ္သင္တည္းျဖတ္ကာ သဂၤါယနာ တင္ခဲ့ရသည္မွာ
အထင္အရွားပင္ျဖစ္ေတာ့သည္။
ေရွးအခါကဆိုလွ်င္ ျဗဟၼဏပုဏၰားတစ္ဦး ေ၀ဒမႏၲန္သင္ယူေနသည္ကို
ဇာတ္ျမင့္မဟုတ္သည့္ ေအာက္တန္း လႊာမွ ျဗဟၼဏဘာသာ၀င္ ဇာတ္နိမ့္သူစ႑ာလတစ္ဦးက
နားေထာင္မိပါက ၾကီးေလးေသာဘာသာေရး ျပစ္မႈၾကီးကို
က်ဴးလြန္ျခင္းပင္ျဖစ္ေတာ့သည္။
ေ၀ဒမႏၲန္သင္ၾကားျခင္း၊ ရြတ္ဖတ္သရဇၩာယ္ျခင္းအလုပ္မ်ားသည္
ျဗာဟၼဏဘာသာ၀င္ခ်င္းတူေစကာမူ ျဗဟၼဏၾကီးခံတြင္းမွ ေပါက္ဖြား လာသည္ဟု
သူတို႕ကိုယ္ကိုအမႊမ္းတင္ကာ လူတန္းစားခြဲျခားထားသည့္ ျဗာဟၼဏပုဏၰားတို႕၏
အလုပ္သာျဖစ္သည္။ သို႕ျဖစ္ရာ ေ၀ဒ မႏၲန္သင္ၾကားမႈကို ခိုးယူနားေထာင္သူ
ေအာက္တန္းစားတစ္ဦးအား ဖမ္းမိသြားပါက နားထဲသို႕ သံရည္ပူေလာင္းထည့္၍ပင္
အျပစ္ေပးခဲ့ ၾကသည္။ ယင္းသို႕လုပ္ေဆာင္ၾကျခင္းမွာ အေၾကာင္းမဲ့မဟုတ္ေခ်။
မ်က္ေမွာက္ေခတ္၌ ေ၀ဒက်မ္းဂန္မ်ားသည္ ကမၻာ႔စာေပႏွင့္သမိုင္း
သုေတသီတို႕အတြက္ ေလ့လာစရာမွတ္တမ္းၾကီး ျဖစ္ေနေသာ္လည္း ေရွးအခါကမူ
ျဗာဟၼဏတို႕၏ အသက္ေမြးရာ ထမင္းအိုးၾကီးမ်ား ျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ပင္ျဖစ္ေပသည္။
ေ၀ဒက်မ္းဂန္လာမႏၲန္မ်ား ရြတ္ဖတ္သရဇၩာယ္ျခင္း၊ယဇ္နတ္ပူေဇာ္ေပးျခင္း
စသည့္အလုပ္မ်ားကို ျဗာဟၼဏပုဏၰားတို႕ကသာ မူပိုင္ယူ၍
လုပ္ကိုင္စားေသာက္ေနျခင္းျဖစ္ရာ သူတို႕၏မႏၲန္မ်ားကို အျခားလူ႕အလႊာမွ
ပုဂၢိဳလ္မ်ားသာ တတ္သိနားလည္သြားပါက ၄င္းတို႕အား
ပင့္ဖိတ္ပူေဇာ္ျခင္းမျပဳေတာ့မွာကို စိုးရိမ္၍ျဖစ္ေပသည္။
လာဘ္လာဘ ဆိတ္သုဥ္းသြားမည္ကို ေၾကာင့္ၾကသျဖင့္ ဤေ၀ဒမႏၲန္မ်ားသည္
ျဗာဟၼဏပုဏၰားတို႕အတြက္ သာ မဟာျဗဟၼာၾကီးက ေရးထိုးသြားခဲ့ျခင္းျဖစ္ျပီး
အျခားလူ႕အလႊာမ်ားႏွင့္ မထိုက္တန္ဟု ၀ါဒျဖန္႕ခဲ့ၾက သည္။ တစ္နည္းအားျဖင့္
ျဗာဟၼဏပုဏၰားတို႕သည္ ၄င္းတို႕၏ ထမင္းအိုးကို ထိန္းသိမ္း ကာကြယ္ခဲ့ၾကျခင္း
ပင္ျဖစ္သည္။ အနီးစပ္ဆံုး ဥပမာျပဳရလွ်င္ ယင္းျဗာဟၼဏပုဏၰားမ်ားသည္ ယခုေခတ္
မိရုိးဖလာဗုဒၶဘာသာ ၀င္မ်ားအၾကား ေရပန္းစားေနသည့္ ဘုရားကိုးဆူဆရာမ်ား၊
ဦးရွင္ၾကီးနတ္တင္ဆရာမ်ား၊ ကႏၷားစီးမ်ား ကဲ့သို႕ပင္ ျဖစ္ေတာ့သည္။
ဗုဒၶသာသနာေတာ္မွ ပရိတ္တရား ရြတ္ဖတ္သရဇၩာယ္ျခင္းကား နာယူသူတို႕ထံမွ
ပူေဇာ္ေပးကမ္းစြန္႕ၾကဲလာမည့္ လာဘ္လာဘ၊ အထင္ ၾကီးေလးစားမႈႏွင့္ မိမိအား
သိဒၶိရွင္တစ္ဦးသဖြယ္ ကိုးကြယ္မႈတို႕အေပၚ ေမွ်ာ္ကိုး၍ မျပဳစေကာင္းေပ။
ပရိတ္ရြတ္သူအေနႏွင့္ ပရိတ္တရား နာယူသူအတြက္ တစ္စံုတစ္ေယာက္ေသာ
တန္ခိုးရွင္ထံပါး ၀တ္ျပဳဆုေတာင္းေပးေနျခင္းလည္း မဟုတ္ေခ်။
စစ္မွန္ေသာ ေထရ၀ါဒဗုဒၶသာသနာရႈေထာင့္မွ ၾကည့္မည္ဆိုလွ်င္ ပရိတ္ရြတ္သူသည္
ပရိတ္နာသူအား ဗုဒၶျမတ္စြာ၏ ၾသ၀ါဒအဆံုးအမ လမ္းညႊန္ေဒသနာမ်ားကို
ေမတၲာျဖင့္သင္ၾကားေပးျခင္းသာ ျဖစ္ေပသည္။ ဂါထာတစ္ပိုဒ္ မန္းလုိက္၊
မႈတ္လိုက္၊ ဟိန္းလိုက္၊ ေဟာက္လိုက္ ရံုမွ်ျဖင့္ ဘာျဖစ္ေစသတည္း၊
ညာျဖစ္ေစသတည္းဆိုသည့္ မႏၲန္မ်ိဳးမဟုတ္ေပ။ နာယူသူ၏ကိုယ္ပိုင္ဥာဏ္ႏွင့္
လံု႕လစိုက္ထုတ္ေတြး ေခၚႏိုင္စြမ္းအေပၚ မူတည္၍ ဘ၀ခရီးလမ္းညႊန္အျဖစ္
လိုက္နာအပ္သည့္ ဗုဒၶျမတ္စြာ၏အဆံုးအမ ေဒသနာမ်ားသာျဖစ္သည္။
သို႕ျဖစ္ရာ ပရိတ္တရားေတာ္ ရြတ္ဖတ္သရဇၩာယ္သူတို႕အေနႏွင့္ ဌာန္ကရိုဏ္းက်က်
ရြတ္ဆိုေပးလုိက္ရံုႏွင့္ တာ၀န္ေက်ျပီဟု မယူဆ သင့္ေပ။
မိမိရြတ္ဖတ္သရဇၩာယ္လိုက္သည့္ ပရိတ္တရားေတာ္တို႕၏ အနက္ အဓိပၸာယ္ကိုပါ
နာယူသူတို႕ နားလည္သေဘာေပါက္ေအာင္ ရွင္းလင္းဖြင့္ဆိုျပသင့္ေပသည္။
ပရိတ္ၾကီး (၁၁)သုတ္ ကုန္ေအာင္ရြတ္ျပီး ျပန္သြားျခင္းထက္ ပရိတ္ေတာ္
တစ္သုတ္မွ်ကိုပင္ျဖစ္ေစ ရြတ္ ဖတ္သရဇၩာယ္ ျပီးသည့္ေနာက္ နာယူသူတို႕အား
ဤတရားေတာ္၏ အနက္အဓိပၸာယ္ ဆိုလိုရင္းႏွင့္ လက္ေတြ႕ဘ၀တြင္ အက်ိဳးရွိေအာင္
မည္သို႕မည္ပံု လိုက္နာအပ္သည္တို႕ကို သြန္သင္ ညႊန္ျပသင့္ေပသည္။
ပရိတ္တရားေတာ္ ရြတ္ဖတ္သရဇၩာယ္သူမ်ား၌ ရွိအပ္ေသာ အဂၤါရပ္မ်ားကို
ေဖာ္ျပခဲ့ျပီးသည့္ေနာက္ နာယူသူတို႕တြင္ ရွိသင့္သည့္အဂၤါရပ္ မ်ားကိုလည္း
ဆက္လက္အၾကံျပဳ ေဆြးေႏြးသြားပါဦးမည္။
ပရိတ္တရားေတာ္ ရြတ္ဖတ္သရဇၩာယ္ျခင္း၊ နာယူျခင္းတို႕ျပဳၾကရာတြင္
ရြတ္ဖတ္သရဇၩာယ္သူက မည္မွ်ပင္အားထုတ္သမႈျပဳေစကာမူ
နာယူသူဘက္ကနည္းလမ္းမက်ပါက ရသင့္ရထိုက္ေသာအက်ိဳးေက်းဇူးကို အျပည့္အ၀
ခံစားၾကရလိမ့္မည္ မဟုတ္ေပ။ နာယူသူတို႕ ဘက္ကလည္း
ထိုက္တန္ေသာအားထုတ္မႈျဖင့္ ေပးဆပ္မွသာ ဗုဒၶျမတ္စြာ ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့သည့္
တရားေဒသနာေတာ္တို႕၏ အဆီအႏွစ္ကို ရရွိႏိုင္ေပလိမ့္မည္။
ပရိတ္တရားေတာ္ဟူသည္ သာသနာပမႏၲန္ဆရာတို႕က ၄င္းတို႕၏ ထင္ေပၚေက်ာ္ေစာလိုမႈ၊
လာဘ္လာဘေပါမ်ားလိုမႈကို ရည္ေမွ်ာ္၍ အသံုးျပဳေသာ ေပ်ာက္ေစမႏၲန္မ်ိဳး
မဟုတ္သည့္အေလ်ာက္ ရြတ္ဖတ္သူကိုခ်ည္း အားကိုးေနရံုျဖင့္
အက်ိဳးထူးလိမ့္မည္ဟု မေမွ်ာ္လင့္အပ္ေပ။
ေထရ၀ါဒဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ားအေနႏွင့္ အထူးသိသင့္သည္မွာ ေထရ၀ါဒပိဋကတ္ေတာ္လာ
ဘုရားေဟာေဒသနာေတာ္မ်ားျဖင့္ စုစည္း သီကံုးထားေသာ ပရိတ္တရားေတာ္တို႕သည္
မိမိမွတစ္ပါးအျခားအျခားေသာ ပရေလာကမွ သဘာ၀လြန္ဖန္ဆင္းရွင္၊
တန္ခိုးရွင္တစ္စံု တစ္ဦး၏ ကယ္တင္ေစာင္မ ေကာင္းခ်ီးမဂၤလာေပးမႈကို
ေတာင္းခံပန္ၾကား အသနားခံေသာ ဂါထာမႏၲန္မ်ားမဟုတ္ျခင္းပင္ျဖစ္သည္။
ဗုဒၶျမတ္စြာ ကိုယ္ေတာ္တုိင္က မိမိသည္ ဖန္ဆင္းရွင္ ကယ္တင္ရွင္မဟုတ္၊
သစၥာတရားကိုသိျမင္ျပီး မိမိသိသလိုသိျမင္ေအာင္ လမ္းညႊန္ ေပးသူသာ ျဖစ္သည္ဟု
အတိအလင္း ျမြက္ၾကားခဲ့ျပီး ျဖစ္သည္။ ထို႕အျပင္ ေလာကတြင္ အစဥ္ထာ၀ရ
တည္ျမဲအစိုးရေနေသာအရာဟူ၍ ျမဴမွ်မရွိဟု ေဟာၾကားခဲ့သျဖင့္
ေလာကကိုအစဥ္ေစာင့္ေရွာက္ ကယ္တင္ေစာင္မႏိုင္သည့္
ပုဂၢိဳလ္ဟူ၍လည္းမရွိႏိုင္ေခ်။ သို႕ျဖစ္ရာ မိမိမွ တစ္ပါးအျခားတြင္
ကယ္တင္ရွင္ရွာေဖြျခင္း၊ ေမွ်ာ္ကိုးတမ္းတျခင္းသည္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ား၏
အလုပ္မဟုတ္ေပ။ ထုိ႕ေၾကာင့္ -
ပရိတ္တရားေတာ္တို႕၏ အက်ိဳးကို အမွန္တကယ္ခံစားလိုသူ
ဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ားအေနႏွင့္ မိမိ၌ သီလ၊ သမာဓိ၊ ပညာတည္းဟူေသာ
၀မ္းစာတရားမ်ားျပည့္၀ေစရန္ အားထုတ္ၾကရေပလိမ့္မည္။ သီလ၊သမာဓိ၊ပညာႏွင့္
ျပည့္စံုေအာင္ အားထုတ္လိုသည့္ဆႏၵပင္မရွိေသာ ပုဂၢိဳလ္မ်ားအတြက္ကား
ပရိတ္တရားေတာ္နာယူျခင္းသည္ အခ်ည္းႏွီးသာျဖစ္ေပလိမ့္မည္။ ယင္းအခ်က္ကို
ေကာင္းစြာသေဘာ ေပါက္ေသာ မိလိႏၵပဥႇာက်မ္းျပဳဆရာက ပရိတ္တရားေတာ္
နာယူသူမ်ားအေနႏွင့္ -
(၁) ပဥၥာနႏၲရိယကံမရွိျခင္း၊
(၂) နိယတမိစၦာဒိ႒ိမဟုတ္ျခင္း၊
(၃) ပရိတ္တန္ခိုးကိုယံုၾကည္ျခင္းဆိုသည့္ အဂၤါရပ္မ်ားႏွင့္ ျပည့္စံုမွသာ
ပရိတ္တရားေတာ္တို႕ အစြမ္းထက္မည္ျဖစ္ေၾကာင္း ေရးသားသြားခဲ့သည္။
ထို႕အျပင္ ပရိတ္အရံအတားဟူသည္ အသက္ရွင္ႏိုင္ခြင့္ ရွိေသးေသာ၊
အရြယ္ေကာင္းေသာ၊ ကံၾကီးငါးပါးမွ ကင္းလြတ္ကုန္ေသာသူ တို႕အတြက္သာျဖစ္သည္။
အသက္ရွင္သန္ႏိုင္ခြင့္ ကုန္ေသာသူအား ပရိတ္ရြတ္ဖတ္ေပးျခင္းျဖင့္
အသက္ဆက္ရန္ မစြမ္းႏိုင္ေခ် ဟူ၍ အတိအလင္းေရးသား ေဖာ္ျပထားသည္ကိုလည္း
ေတြ႕ရွိႏိုင္ေပသည္။
ဤေနရာတြင္ မိလိႏၵပဥႇာက်မ္းျပဳဆရာ ရည္ညႊန္းေသာ ပရိတ္နာသူတို႕၌
ရွိသင့္သည့္အဂၤါသံုးရပ္ကို အနည္းငယ္ဖြင့္ဆိုလိုေပသည္။ ပထမအဂၤါရပ္ျဖစ္သည့္
ပဥၥာနႏၲရိယကံမရွိျခင္း ဆိုသည့္အခ်က္မွာ ပရိတ္နာသူ၏
ကိုယ္က်င့္သီလျပည့္စံုမႈ အတိုင္းအတာကို ဆိုလိုရင္း ျဖစ္သည္။
ပဥၥာနႏၲရိယကံဆိုသည္မွာ (၁) အမိကိုသတ္ျခင္း၊ (၂) အဖကိုသတ္ျခင္း၊ (၃)
ရဟႏၲာကိုသတ္ျခင္း၊ (၄) ဗုဒၶျမတ္စြာကို ေသြး ထြက္သံယို ျဖစ္ေအာင္ျပဳျခင္း
(ဤေနရာတြင္ သတိျပဳရန္မွာ သံဃာကိုေသြးထြက္သံယို ျဖစ္ေအာင္ျပဳျခင္းသည္လည္း
ဗုဒၶကို ေသြးထြက္ သံယိုျဖစ္ေအာင္ျပဳျခင္းႏွင့္
ထပ္တူျဖစ္သည္ဆိုျခင္းပင္ျဖစ္သည္။ယခုေခတ္၌ ဗုဒၶျမတ္စြာ
သက္ေတာ္ထင္ရွားမရွိေတာ့ျပီျဖစ္ရာ ဤကံမ်ိဳး က်ဴးလြန္စရာ ရွိပါဦးအံ့ေလာဟု
ဆင္ေျခတက္လိုသူ မ်ား စဥ္းစားႏိုင္ရန္ျဖစ္သည္)၊ (၅)
သံဃာကိုသင္းကြဲေအာင္ျပဳမူျခင္း တို႕ပင္ျဖစ္ ပါသည္။ သီလမရွိသူမ်ားအား
ပရိတ္အက်ိဳး မခံစားႏိုင္ဟု ေဖာ္ျပခဲ့ျခင္းပင္ျဖစ္ေပရာ သာသနာပ တႏၲရ၊
မႏၲရဂိုဏ္း ဆရာတို႕အလိုအား ျဖင့္ ရြတ္ဖတ္ရံုႏွင့္ ပဥၥာနႏၲရိယကံၾကီးမွ
လြတ္ကင္းႏိုင္သည္ဟုဆိုေသာ မႏၲန္တို႕ႏွင့္ကား ေထရ၀ါဒဗုဒၶဘာသာ၀င္တို႕၏
ပရိတ္တရား ေတာ္တို႕သည္ ျပဒါးတစ္လမ္း၊ သံတစ္လမ္းပမာ ျခားနားလွေၾကာင္း
ထင္ရွားေပေတာ့သည္။ ေလာက၌ သီလမဲ့သူသည္ သမာဓိမရွိႏိုင္ ေခ်။ သမာဓိကင္းသူသည္
ပညာမဲ့မည္သာ ျဖစ္ေတာ့သည္။ ထိုပညာမဲ့သူတို႕ေၾကာင့္ ၄င္းတို႕ကိုယ္တိုင္ေရာ
ပတ္၀န္းက်င္ပါ အႏၲရာယ္ ၾကီးမားလွေပသည္။ ထို႕ေၾကာင့္ သီလမဲ့သူ၊
သီလႏွင့္ျပည့္စံုေအာင္လည္း အားထုတ္ရန္ဆႏၵမရွိသူတို႕အဖို႕
ပရိတ္တရားေတာ္သည္ အခ်ည္းအႏွီးပင္ျဖစ္ေတာ့သည္။
နိယတမိစၦာဒိ႒ိမဟုတ္ျခင္း ဆိုသည္မွာ ပညာႏွင့္ျပည့္စံုရန္လိုအပ္ျခင္းကို
ရည္ညႊန္းေပသည္။ ေလာက၌ အခ်ိဳ႕ေသာပုဂၢိဳလ္တို႕သည္ ကုသိုလ္ကံ၊
အကုသိုလ္ကံတို႕ကို ယံုၾကည္မႈမရွိၾကေခ်။ လူနပ္ခ်မ္းသာဆိုေသာစကားသည္
သူတို႕၏ႏွလံုးသား၌ ထာ၀စဥ္ခ်ိတ္ဆြဲထား ေသာေဆာင္ပုဒ္ျဖစ္သည္။ ေလာက၌
လ်င္သူစားစတမ္း ေတာရိုင္း၀ါဒကိုသာ ယံုၾကည္သည္။ မိမိတို႕ျပဳခဲ့ေသာ
ကုသိုလ္၊ အကုသိုလ္ကံ တို႕သည္ မိမိဘ၀တစ္သက္တာခရီး၀ယ္
တစ္ေန႕ေန႕တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္၌ ျပန္လည္အက်ိဳးေပးလိမ့္မည္ဟု မယံုၾကည္ေပ။
နတၲိကဒိ႒ိ အယူစြဲ လမ္းေနသူမ်ားပင္ ျဖစ္သည္။
အခ်ိဳ႕ကမူ ေလာက၌အရာရာသည္ ေၾကာင္းက်ိဳးဆက္စပ္ျဖစ္ေပၚေနေၾကာင္း
မယံုၾကည္ေခ်။ အရာရာကို ဓမၼဓိ႒ာန္က်က် ေတြးေခၚ ဆင္ျခင္ရန္
အားမထုတ္လိုေတာ့ဘဲ အေၾကာင္းတရား မဲ့စြာ အက်ိဳးတရားျဖစ္ႏိုင္သည္ဟု
လက္ခံထားၾကသည္။ ေၾကာင္းက်ိဳးဆက္စပ္ ေတြးေခၚမႈကိုပစ္ပယ္ကာ လြယ္လြယ္ေတြး၊
လြယ္လြယ္ေျပာ၊ လြယ္လြယ္ယံု၊ လြယ္လြယ္လုပ္လိုသူမ်ားသာျဖစ္ရာ ၄င္းတို႕မွာ
အေဟတုကဒိ႒ိ အယူ စြဲလမ္းေနသူမ်ားပင္ျဖစ္သည္။
အခ်ိဳ႕ကလည္း မိမိတုိ႕ပစၥဳပၸန္၌ ခံစားေနရေသာ ေကာင္းက်ိဳးဆိုးျပစ္တို႕သည္
မိမိတို႕အတိတ္က ေတြးေခၚ၊ ေျပာဆို၊ က်င့္ၾကံအားထုတ္ ခဲ့မႈတို႕၏
အက်ိဳးရလဒ္ျဖစ္သည္ဆိုျခင္းကို လက္မခံလိုၾကေပ။ ထို႕ေၾကာင့္ မိမိအနာဂတ္
ေကာင္းက်ိဳးအတြက္ ယခုပစၥဳပၸန္၌ ေကာင္း ေသာအေတြး၊ ေကာင္းေသာအေျပာအဆို၊
ေကာင္းေသာအက်င့္အၾကံတို႕ျဖင့္ အားထုတ္လုပ္ေဆာင္ရန္
လိုအပ္သည္ဆိုျခင္းကိုလည္း မယံုၾကည္ေခ်။ အနာဂတ္ကံၾကမၼာသည္
ပစၥဳပၸန္လုပ္ေဆာင္မႈအေပၚ အေျခတည္သည္ဆိုျခင္းကို လက္မခံလိုသည့္အေလ်ာက္
သတၲ၀ါ တို႕အေနႏွင့္ ေကာင္းမႈျပဳလည္း ေကာင္းက်ိဳးမျဖစ္၊ မေကာင္းမႈျပဳလည္း
မေကာင္းက်ိဳးမျဖစ္ဟုသာ လက္ခံထားရကား ထိုသူတို႕ကို အကိရိယဒိ႒ိ အယူ
စြဲလမ္းသူမ်ားဟု သတ္မွတ္ႏိုင္သည္။
အထက္ကေဖာ္ျပခဲ့သည့္ နတၲိကဒိ႒ိျဖစ္ေစ၊ အေဟတုကဒိ႒ိျဖစ္ေစ၊ အကိရိယဒိ႒ိျဖစ္ေစ
ဒိ႒ိတစ္မ်ိဳးမ်ိဳးစြဲကပ္ေနသူအား နိယတမိစၦာဒိ႒ိ အယူရွိသူဟု
ေခၚဆိုႏိုင္ေပသည္။ ပရိတ္တရားေတာ္တို႕မွာ ေကာင္းေသာအျပဳအမူသည္
ေကာင္းက်ိဳးခ်မ္းသာ၏ အရင္းမူလျဖစ္ျပီး မေကာင္းေသာအျပဳအမူသည္
မေကာင္းက်ိဳးျပစ္၏ အရင္းမူလသာျဖစ္သည္ဆိုေသာ မူအေပၚအေျခခံသည့္
ဗုဒၶျမတ္စြာ၏ ေဒသနာ ေတာ္မ်ားသာ ျဖစ္သည္။ သို႕ျဖစ္ရာ
နိယတမိစၦာဒိ႒ိတည္းဟူေသာ ပညာဥာဏ္ကင္းမဲ့သူတို႕၏ အယူကို စြဲလမ္းေနသေရြ႕
ယင္းပုဂၢိဳလ္ မ်ိဳးသည္ ပရိတ္တရားေတာ္၏အက်ိဳးကို ခံစားႏိုင္ဖြယ္ရာ
အေၾကာင္းမရွိပါေခ်။
ပရိတ္တန္ခိုးကို ယံုၾကည္ျခင္း ဆိုသည္ကား ဤမည္ေသာ ပရိတ္ကိုရြတ္ဖတ္ျခင္း၊
နာယူျခင္းျပဳရံုမွ်ျဖင့္ တစ္စံုတစ္ေယာက္ေသာ ကယ္တင္ ရွင္က ေကာင္းခ်ီးမဂၤလာ
ေပးအပ္လာလိမ့္မည္ဟုမွတ္ယူရန္ဆိုလိုျခင္းမဟုတ္ေခ်။ အခ်ိဳ႕ေသာမႏၲန္ဆရာတို႕
ယူဆသကဲ့သို႕ ပရိတ္ရြတ္ သူ၏အသံလႈိင္းတြင္ တန္ခိုးသတၲိမ်ားရွိေပရာ
ယင္းတို႕၏ စြမ္းပကားေၾကာင့္ နာယူသူတို႕၌ ခ်က္ခ်င္းလက္ငင္း
အေျပာင္းအလဲျဖစ္ေပၚ လာလိမ့္မည္ဟု ယံုၾကည္ရန္လည္း မဟုတ္ေပ။
ယင္းသို႕ ေၾကာင္းက်ိဳးကင္းမဲ့ေသာ ယံုၾကည္မႈမ်ိဳးျဖင့္ ယံုၾကည္ပါက
ပရိတ္အက်ိဳးမခံစားရသည့္အျပင္ ေၾကာင္းက်ိဳးဆက္စပ္လက္ခံမႈကို
ပစ္ပယ္ရာေရာက္သည့္အတြက္ အေဟတုကဒိ႒ိပင္ ျဖစ္ႏိုင္ေပေသးသည္။ ထို႕ေၾကာင့္
ပရိတ္ရြတ္သံကို ကက္ဆက္ေခြဖြင့္ထားရံုျဖင့္ မဂၤလာရွိမည္၊
လာဘ္ရႊင္မည္၊ေစ်းေရာင္းေကာင္းမည္ဟု လြဲမွားစြာယံုၾကည္ ေနသူမ်ားသည္
နိယတမိစၦာဒိ႒ိ၀ါဒီမ်ားပင္ ျဖစ္ေပသည္။ ေန႕စဥ္၀တ္မပ်က္ ပရိတ္ရြတ္၊
ပရိတ္ကက္ဆက္ေခြဖြင့္ေနၾကေသာ္လည္း ပရိတ္၏အနက္အဓိပၸာယ္ကို မသိ၊ သိေအာင္လည္း
အား မထုတ္သူတို႕မွာကား ပရိတ္တရားေတာ္၏ အက်ိဳးကို ခံစားရဖြယ္ရာ
အေၾကာင္းမျမင္ေပ။
တိဗက္ျပည္ရွိ တႏၲရဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ားသည္ သူတို႕၏ ထာ၀ရဗုဒၶဘုရားသခင္၏သားေတာ္
ကယ္တင္ရွင္ အ၀ေလာကိေတႆရအား ရွိခိုးေသာ'ဥံဳမဏိပဒၶေမဟံု' ဆိုသည့္မႏၲန္ကို
ေလရဟတ္၊ ေရရဟတ္မ်ားတြင္ေရးသား တပ္ဆင္ထားတတ္ၾကသည္။ ယင္းရဟတ္မ်ား
ေခါက္ေရမ်ားမ်ားလည္ပတ္ေလ ကုသိုလ္မ်ားမ်ားရေလဟု အေၾကာင္းအက်ိဳးမဲ့စြာ
ယံုၾကည္ၾကေပရာ ယခုအခါျမန္မာႏိုင္ငံ၌ ပရိတ္ တရားေတာ္အသံ
ကက္ဆက္ေခြဖြင့္ထားျပီး လုပ္ခ်င္ရာလုပ္ေနသူတို႕ႏွင့္ ဘာမွ်မထူးေၾကာင္း
သတိျပဳအပ္ေပသည္။
ဤသို႕ဆိုလွ်င္ ပရိတ္တန္ခိုးကို ယံုၾကည္ျခင္းဆိုသည္မွာ အဘယ္သို႕ေသာ
ယံုၾကည္မႈမ်ိဳးျဖစ္ပါသနည္းဟု ေမးဖြယ္ရာရွိပါသည္။ ေထရ
၀ါဒဗုဒၶဘာသာတြင္ရွိေသာ ယံုၾကည္မႈသည္ ဥာဏ္ပညာႏွင့္
ယွဥ္ေသာယံုၾကည္မႈမ်ိဳးသာလွ်င္ ျဖစ္သည္။ ဥာဏ္ပညာႏွင့္မယွဥ္သည့္
အကန္းယံုၾကည္မႈမ်ိဳးကို ဗုဒၶျမတ္စြာက မည္သည့္အခါကမွ် အားေပးအားေျမႇာက္
မျပဳခဲ့ေခ်။ ထို႕ေၾကာင့္ ပရိတ္တန္ခိုးကို ယံုၾကည္သည္ ဆိုရာ၌ ဦးစြာပထမ
ယင္းပရိတ္တရားေတာ္တို႕၏ အႏွစ္သာရကို ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့သည့္ ဗုဒၶျမတ္စြာကို
ယံုၾကည္ရန္လိုအပ္ေပသည္။
ဗုဒၶကိုယံုၾကည္သူသည္ ဓမၼကိုယံုၾကည္သူပင္ ျဖစ္သည္။ ဓမၼကိုမယံုၾကည္ဘဲ
ဗုဒၶကိုယံုပါသည္ဟု ေျပာဆိုသူကား ေရွ႕စကား၊ေနာက္ စကားမညီသူ အဓမၼသမားသာ
ျဖစ္ေပလိမ့္မည္။ ဓမၼကိုယံုၾကည္သူမွန္ပါက ဓမၼကို ေစာင့္ထိန္းၾကစျမဲ၊
ဓမၼႏွင့္အညီ ၾကံစည္ေျပာဆို လိုက္နာက်င့္ၾကံၾကစျမဲပင္ ျဖစ္သည္။

ထို႕ေၾကာင့္ ပရိတ္တန္ခိုးကို ယံုၾကည္ျခင္းဆိုသည္မွာ
ဗုဒၶျမတ္စြာထုတ္ေဖာ္ေဟာၾကားခဲ့ေသာ ဓမၼေဒသနာေတာ္တို႕ကို ယံုၾကည္လက္ခံ
လိုက္နာက်င့္သံုးျခင္းကို ဆိုလိုျခင္းပင္ျဖစ္သည္။ ဤမည္ေသာ
ပရိတ္တရားေတာ္ကိုနာယူလိုက္ရံုျဖင့္ တစ္စံုတစ္ရာေသာအက်ိဳးရလဒ္ကို
ခံစားရလိမ့္မည္ဟု ယံုၾကည္ျခင္းသည္ကား ဗုဒၶအလိုေတာ္က် ယံုၾကည္ျခင္း
မမည္ေပ။ ယံုၾကည္ျခင္းႏွင့္ လိုက္နာက်င့္သံုးျခင္းသည္
အျပန္အလွန္ဆက္စပ္ေနေပသည္။ ပရိတ္တရားေတာ္လာ ဗုဒၶျမတ္စြာ၏
အဆံုးအမေဒသနာေတာ္မ်ားမွာပါရွိေသာ သီလ၊သမာဓိ၊ ပညာ ပိုင္းဆိုင္ရာ
က်င့္စဥ္တို႕ကို လိုက္နာက်င့္သံုးဖူးသူတိုင္း ဤအခ်က္ကို
သေဘာေပါက္ၾကပါသည္။ ဗုဒၶအဆံုးအမႏွင့္အညီ လိုက္နာျခင္းျဖင့္
အက်ိဳးေက်းဇူးခံစားၾကရသလို အက်ိဳးေက်းဇူးခံစားရျခင္းအေပၚမွီ၍
ဗုဒၶျမတ္စြာ၏ ၾသ၀ါဒ ေဒသနာေတာ္မ်ားအား ယံုၾကည္မႈသဒၶါတရား
တိုးပြားလာၾကစျမဲျဖစ္သည္။
အခ်ဳပ္အားျဖင့္ဆိုရေသာ္ ပရိတ္တရားေတာ္မ်ား နာယူရျခင္း၏ အက်ိဳးေက်းဇူးကို
အျပည့္အ၀ခံစားလိုၾကကုန္ေသာ ေထရ၀ါဒဗုဒၶဘာသာ ၀င္သူေတာ္စင္တို႕အေနျဖင့္
ဦးစြာပထမ ပရိတ္တရားေတာ္တို႕၏ ဆိုလိုရင္းအဓိပၸာယ္ႏွင့္အႏွစ္သာရကို
အမိအရနားလည္ေအာင္ ၾကိဳးပမ္းအားထုတ္သင့္သည္။ နားလည္ သေဘာေပါက္သည့္အေလ်ာက္
မိမိဘ၀တစ္သက္တာတြင္ လိုက္နာခံယူ က်င့္သံုးသင့္ေပသည္။
ယင္းသို႕ လိုက္နာက်င့္သံုးသျဖင့္ ရရွိခံစားလာရေသာ အက်ိဳးေက်းဇူးကို
အေၾကာင္းျပဳ၍သာလွ်င္ ပရိတ္တရားေတာ္တို႕၏ အစြမ္း အာနိသင္အစစ္အမွန္ကို
သိရွိနားလည္ ခံစားႏိုင္ၾကေပမည္။ အကယ္စင္စစ္ ပရိတ္တရားေတာ္လာ
ဗုဒၶျမတ္စြာ၏ဓမၼအစစ္အမွန္ကို ေလ့လာေစ့ငုႏိုင္မည္ဆိုပါက ပရိယတၲိ၊ပဋိပတၲိ၊
ပဋိေ၀ဓ ဟူေသာ သာသနာသံုးရပ္ ျပဳရာလည္းေရာက္ေပလိမ့္မည္။
ပရိတ္တရားေတာ္တို႕၏ အဓိပၸာယ္အႏွစ္သာရကို ေလ့လာေစ့ငုျခင္းသည္
ပရိယတၲိသာသနာျပဳျခင္းမည္ျပီး တရားေတာ္ပါလမ္းညႊန္ခ်က္ မ်ားႏွင့္အညီ
လိုက္နာက်င့္သံုးျခင္းသည္ ပဋိပတၲိသာသနာျပဳျခင္းမည္ပါေပသည္။
ဤသို႕လိုက္နာက်င့္သံုးမႈ၏ ေကာင္းက်ိဳးအာနိသင္ကို ခံစားရျခင္းသည္ကား
ပဋိေ၀ဓသာသနာသုိ႕ အေရာက္လွမ္းႏိုင္ျခင္းပင္ျဖစ္ေတာ့ရာ
ေထရ၀ါဒဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ားအေနႏွင့္ ပရိတ္တရား
ေတာ္မ်ားကိုသာသနာပမႏၲန္မ်ားကဲ့သို႕ ေပါ့ေပါ့တန္တန္ သေဘာမထားသင့္ေခ်။
ဤေနရာတြင္ အလ်ဥ္းသင့္သျဖင့္ သဂၤဇာဆရာေတာ္ႏွင့္ မင္းတုန္းမင္းတို႕
ပရိတ္တရားပြဲတြင္ အခ်ီအခ်ေျပာဆိုခဲ့ပံုကို တင္ျပလိုပါသည္။
ရတနာပံုေနျပည္ေတာ္ မႏၲေလးျမိဳ႕တြင္ မင္းတုန္းမင္းစိုးစံစဥ္က
ေလးျပင္ေလးရပ္ရွိ ဆရာေတာ္မ်ားအား နန္းေတာ္သို႕ပင့္ဖိတ္၍
မင္းတုန္းမင္းႏွင့္တကြ နန္းတြင္းသူ၊ နန္းတြင္းသားမ်ား
ပရိတ္တရားေတာ္နာခဲ့ၾကဖူးသည္။
ဤတြင္ ဆရာေတာ္မ်ားပရိတ္ရြတ္အျပီးတြင္ မင္းတုန္းမင္းက ပရိတ္အိုးကိုၾကည့္ကာ
- 'သီရိဓမၼာေသာကမင္းလက္ထက္ အရွင္မဟာ ေမာဂၢလိပုတၲတိႆ ရဟႏၲာအရွင္ျမတ္တို႕
ပရိတ္ရြတ္ေသာအခါ ပရိတ္ေရမ်ား ဆူပြက္လာသည္ဟု မွတ္သားရဖူးပါသည္။ ယခုအရွင္
ဘုရားတို႕ ပရိတ္ရြတ္ေသာအခါ ပရိတ္အိုးမ်ား ဆူပြက္ဖို႕ေ၀းစြ၊
လႈပ္ရွားမႈပင္မရွိ၊ တည္ျငိမ္ေသာသမာဓိႏွင့္ ရွိေနပါကလားဘုရား'
ဟုေလွ်ာက္တင္ေတာ့သည္။
ဤသို႕ မိရိုးဖလာဗုဒၶဘာသာ၀င္တုိ႕၏ ယံုၾကည္မႈအေလ်ာက္
ပရိတ္ေရမဆူပြက္သည္ႏွင့္ပင္ ဆရာေတာ္မ်ားအား တရားမျပည့္စံုဟုဆိုခ်င္ ေသာ
မင္းၾကီးအား အျခားဆရာေတာ္မ်ားက ခပ္မဆိတ္ေနခဲ့ေသာ္လည္း သဂၤဇာဆရာေတာ္ကမူ
သူ႕အရိုးႏွင့္ သူထိုးဆိုသကဲ့သို႕ မင္းၾကီး ၏ စကားကိုေခ်ပႏိုင္ခဲ့ပံုမွာ -
'သီရိဓမၼာေသာကမင္းၾကီးသည္ နဂါးတို႕ကိုပင္ အာဏာစက္ျဖင့္ ေခၚႏိုင္သည္။
ဘုန္းၾကီးတို႕ကား သူ႕ဆရာ အရွင္မဟာေမာဂၢလိပုတၲ တိႆမေထရ္ကဲ့သို႕
ရဟႏၲာမ်ားမဟုတ္သျဖင့္ ပရိတ္အိုးမပြက္သည္ကို ထားေလဦး၊
ေရေျမ႕ရွင္ကိုယ္တိုင္ကပင္ နဂါးကိုေခၚဖို႕ေ၀းစြ၊ ေရေျမြကေလးတစ္ေကာင္မွ်ပင္
လာေအာင္မေခၚႏိုင္ပါလ်က္ႏွင့္ ပရိတ္အိုးမပြက္သည္မွာ ၀မ္းနည္းစရာမရွိေပ'
ဟူ၍ျဖစ္သည္။
အမွန္ကား ပရိတ္အိုးပြက္ျခင္း၊ မပြက္ျခင္းျဖင့္ သံဃာေတာ္တို႕၏ သီလ၊သမာဓိ၊
ပညာတို႕ကို အကဲျဖတ္၍ မရစေကာင္းသလို နဂါးတို႕ကို
အာဏာစက္ႏွင့္ေခၚႏိုင္ရံုမွ်ျဖင့္ ရာဇ၀င္တြင္ မင္းေကာင္းမင္းျမတ္ဟု
သတ္မွတ္၍မရႏိုင္ေပ။
သို႕ေသာ္ သဂၤဇာဆရာေတာ္၏ဆုိလိုရင္းကား ပရိတ္ဟူသည္ ရြတ္ဖတ္သရဇၩာယ္သူ၏
ကိုယ္က်င့္သီလ၊ သမာဓိ၊ ပညာ ျပည့္စံုေနရံုျဖင့္ နာယူသူတြင္
အက်ိဳးထူးမည္မဟုတ္ဘဲ နာယူသူတို႕၌လည္း မိမိတို႕ကိုယ္တိုင္မိမိတို႕ သီလ၊
သမာဓိ၊ ပညာ တည္းဟူေသာ ၀မ္းစာ တရားတို႕ႏွင့္ျပည့္စံုေအာင္အားထုတ္မွသာ
လိုရာဆႏၶျပည့္၀ေပလိမ့္မည္ ဟူ၍သာျဖစ္ပါေၾကာင္း တင္ျပလိုက္ရေပသတည္း။

၀င္းသိန္းဦး
(၇-၈-၉၃)
ဓမၼရံသီ၊ ၁၉၉၃ခုႏွစ္၊ ဒီဇင္ဘာလႏွင့္ ၁၉၉၄ခုႏွစ္၊ ဇန္န၀ါရီလ။

အစိမ္းႏွပ္တို႕ဟူးဆလတ္၊ CP ၾကက္အူေခ်ာင္းေၾကာ္၊ ၾကက္သားေၾကာ္ႏွင့္

ကက္ျပဳတ္ရည္ဟင္းရည္ခ်ိဳခ်ိဳ
အစိမ္းႏွပ္တို႕ဟူးဆလတ္ (ပါ၀င္ပစၥည္းမ်ား)
ပဲငံျပာရည္ - စားပြဲတင္ဇြန္း ၄ဇြန္း
ဟင္းသီးဟင္းရြက္ဆီ - လက္ဖက္ရည္ဇြန္း ၂ ဇြန္း
ခ်င္း - လက္တစ္ဆစ္ (အခြံသင္ ညက္ေအာင္ေထာင္းပါ)
သံပရာရည္ - စားပြဲတင္ဇြန္း ၁ ဇြန္း
၀ိုင္ျဖဴ - လက္ဖက္ရည္ဇြန္း ၂ဇြန္း
တို႕ဟူး(၃၅က်ပ္သား) - အတံုးငယ္ေလးေတြလွီးျပီး
* ဒီဆလတ္သုပ္အတြက္ ေရေႏြးဆူဆူမွာ ပဲျပားကိုထည့္ က်က္ေအာင္ျပဳတ္ျပီး
တို႕ဟူးေနရာမွာလည္း အစားထိုးျပဳလုပ္ႏိုင္ ပါတယ္။
ဆလတ္ရိုးႏုႏု ၁ ခု - ႏုပ္ႏုပ္လွီးျပီး ေရေဆးထားပါ။
ခရမ္းခ်ဥ္သီး ၂လံုး - ေရေဆးျပီး အစိတ္ေလးေတြရေအာင္လွီးပါ။
ပဲပင္ေပါက္ - ၅က်ပ္သား (ေရေဆးသန္႕စင္ထားရန္)
မုန္လာဥနီ ၂ေတာင့္ - အခြံႏႊာေရေဆး၍ အေျမႇာင္းလိုက္ ပါးပါးလွီးပါ။
ႏွမ္း - အနည္းငယ္
ဆလပ္သုပ္ပံု
သန္႕ရွင္းတဲ့ ခြက္တစ္ခုမွာ ပဲငံျပာရည္၊ဟင္းရြက္ဆီ၊ ဂ်င္း၊သံပရာရည္နဲ႕
၀ိုင္တို႕ကို ေရာထည့္ျပီးေမႊထားပါ။ ျပီးေနာက္ တို႕ဟူးကို
ဟင္းစားေၾကြဇလံုတစ္ခုမွာထည့္၊ သူ႕အေပၚကို ေစာေစာကေဖ်ာ္ထားတဲ့ အခ်ဥ္ေရကို
နည္းနည္းေလာင္းထည့္ျပီး အဖံုးတစ္ခုခုအုပ္ကာ တို႕ဟူးကို
၁၅မိနစ္ခန္႕ႏွပ္ထားပါ။
အ၀က်ယ္တဲ့ ဇလံုၾကီးၾကီးတစ္လံုးထဲတြင္ ဆလတ္ရိုး၊ ခရမ္းခ်ဥ္သီး၊ပဲပင္ေပါက္၊
မုန္လာဥနီကို ေရာထည့္ပါ။ တို႕ဟူးေပၚဆမ္းထားတဲ့ အခ်ဥ္ေရကို စစ္ျပီးေတာ့
သီးႏွံဇလံုထဲကိုထည့္၊အခ်ဥ္ေရ က်န္ေနေသးရင္ အဲဒီအခ်ဥ္ေရကိုလည္းထည့္၊
တို႕ဟူးပါေရာထည့္ျပီး အားလံုးသမေအာင္နယ္ပါ။ ျပီးမွ ႏွမ္းကိုျဖဴးထည့္ပါ။
တို႕ဟူးဆလတ္သုပ္ စားခါနီးျပီဆိုရင္ အခ်ဥ္ေရက်န္တာကို ဆမ္းလိုက္ျပီး
ေၾကြဇလံုလွလွမွာထည့္ျပီး စားသံုးဖို႕ပါ။
ဆလတ္သုပ္ႏွင့္ တြဲဖက္၍ CP ၾကက္အူေခ်ာင္း (ရယ္ဒီမိတ္) ေၾကာ္၊
ၾကက္သားေၾကာ္မ်ားႏွင့္လည္း စားသံုးႏိုင္ပါတယ္။
အရည္ေသာက္အျဖစ္ ၾကက္ျပဳတ္ရည္ခ်ိဳခ်ိဳဟင္းရည္ကို စီစဥ္ေပးထားပါတယ္။
ၾကက္ျပဳတ္ရည္ခ်ိဳခ်ိဳ
ၾကက္ေျခေထာက္၊ ေခါင္း - အစိတ္သား (ေရေဆးျပီး ပိုင္းျဖတ္ထားပါ)
ၾကက္သြန္ျဖဴ - ၁၀ျမႊာ (အခြံသင္ျပီး မညက္တညက္ေထာင္းပါ)
ဂ်င္း - လက္တစ္ဆစ္ (အခြံသင္၍ ထုေထာင္းထားပါ)
ၾကက္သြန္ျမိတ္ - အနည္းငယ္ (ေရေဆးျပီး လွီးျဖတ္ထားရန္)
ဆား၊ သၾကား - အနည္းငယ္
အေနေတာ္ အိုးတစ္လံုးထဲတြင္ ေရကိုသင့္တင့္ရံုထည့္ျပီး ၾကက္အရိုးမ်ား၊
ၾကက္သြန္ျဖဴ၊ ခ်င္း၊ဆား၊သၾကား အားလံုးထည့္ျပီး အခ်ိဳရည္က်ေအာင္
၄၅မိနစ္ခန္႕ျပဳတ္ပါ။ ဟင္းအခ်ိဳရည္က်သြားျပီဆိုရင္ ၾကက္သြန္ျမိတ္ေလးျဖဴး၍
ေသာက္သံုးႏိုင္ပါျပီ။

လက္ေခ်ာင္းေလးေတြေပၚက လက္စြပ္မ်ား

လက္တစ္ေခ်ာင္းစီေပၚ ဝတ္ဆင္ထားတဲ့လက္စြပ္ေတြမွာ မတူတဲ့အဓိပၸာယ္ေတြရွိသတဲ့။ ေျပာၾကားခ်က္အရ ဘယ္ဖက္လက္သူၾကြယ္မွာရွိတဲ့ ေသြးေၾကာတစ္ေခ်ာင္းက ႏွလံုးသားနဲ႔ဆက္သြယ္ထားတယ္။ ဒါေၾကာင့္ မဂၤလာေဆာင္တဲ့အခါ မဂၤလာဇနီးေမာင္ႏွံက လက္ထပ္လက္စြပ္ကို ဘယ္ဖက္လက္သူၾကြယ္မွာ ဝတ္ဆင္ေပးၾကတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ အင္တာနက္ေပၚမွာဖတ္ရတဲ့ လက္စြပ္ဝတ္ဆင္ပံုအေၾကာင္းကို ဘာသာျပန္မွ်ေဝလိုက္ပါတယ္။

လက္စြပ္ဝတ္ဆင္တဲ့ ဘယ္ဖက္လက္နဲ႔ ညာဖက္လက္ရဲ႕ အဓိပၸာယ္ေတြက....

ညာဖက္လက္သန္း ---------- ခ်စ္သူ ရည္းစားမထားခ်င္ပါ
ညာဖက္လက္သူၾကြယ္ ------ ခ်စ္ႀကိဳက္ေနတယ္။
ညာဖက္လက္ခလယ္ ------- ပိုင္ရွင္ရွိတယ္
ညာဖက္လက္ညႇိဳး ---------- တစ္ကိုယ္ေရတစ္ကာယ

ဘယ္ဖက္လက္သန္း ------------ အိမ္ေထာင္မျပဳပါ
ဘယ္ဖက္လက္သူၾကြယ္ -------- လက္ထပ္ၿပီး
ဘယ္ဖက္လက္ခလယ္ --------- ေစ့စပ္ထားတယ္
ဘယ္ဖက္လက္ညႇိဳး ------------ အိပ္ေထာင္မျပဳရေသးပါ

လက္စြပ္ဝတ္ဆင္တာကို ေျပာစမတ္ရွိၾကတယ္။ အေနာက္ႏိုင္ငံေတြရဲ႕ ဓေလ့ထံုးစံအရ ဘယ္ဖက္လက္က သင့္အတြက္ ဘုရားသခင္ေပးတဲ့ ကံေကာင္းျခင္းတဲ့။ ဒါေၾကာင့္ လက္ထပ္လက္စြပ္ကို မ်ားေသာအားျဖင့္ ဘယ္ဖက္လက္မွာပဲ ဝတ္ဆင္ၾကတယ္။

ႏိုင္ငံတကာမွာ ပိုေခတ္စားတဲ့ လက္စြပ္ဝတ္ဆင္နည္းက .....
လက္ညႇိဳး ---------- မဂၤလာေဆာင္ခ်င္တယ္။ (မဂၤလာမေဆာင္ရေသးပါ)
လက္ခလယ္ ------- ခ်စ္ႀကိဳက္ေနတယ္။
လက္သူၾကြယ္ ------ ေစ့စပ္ထားတယ္ ဒါမွမဟုတ္ လက္ထပ္ၿပီး
လက္သန္း ---------- တစ္ကိုယ္ေရတစ္ကာယ


ဘယ္လက္ေခ်ာင္းမွာပဲ ဝတ္ဆင္ဝတ္ဆင္ အဓိပၸာယ္ေဖာ္ေဆာင္လို႔မရတဲ့ လက္စြပ္တစ္မ်ဳိးရွိပါတယ္။ အဲဒီလက္စြပ္က ပန္းလက္စြပ္(ဖန္စီလက္စြပ္)ျဖစ္တယ္။ ဒီလိုလက္စြပ္မ်ဳိးက အလွအပအတြက္ဝတ္ဆင္တဲ့ လက္စြပ္ျဖစ္တာေၾကာင့္ ဘယ္လက္မွာပဲဝတ္ဝတ္ ရပါတယ္။

ေရွးေရာမမွတ္တမ္းအရ လက္စြပ္ကို လက္မေပၚဝတ္ဆင္တာဟာ ေအာင္ျမင္လိုစိတ္ျပင္းျပတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ လက္ညႇိဳးေပၚဝတ္ဆင္တာက လန္းဆန္းတက္ၾကြၿပီး ကိုယ္ပိုင္အေတြးအျမင္ပိုရွိသူလို႔ ခံစားေစပါတယ္။ လက္စြပ္ဝတ္ဆင္ရအေကာင္းဆံုး လက္ေခ်ာင္းက လက္ခလယ္ပါပဲ။ လြတ္လပ္ေပါ့ပါးဟန္၊ ဆဲြေဆာင္ႏိုင္မႈဟန္ကို ပိုေပၚလြင္ေစပါတယ္။ သာမန္အားျဖင့္ လက္သူၾကြယ္မွာ ဝတ္ဆင္တဲ့လက္စြပ္က လက္ထပ္လက္စြပ္ျဖစ္တယ္။ လက္သူၾကြယ္က ပိုေသးသြယ္တာေၾကာင့္ ဘယ္လိုလက္စြပ္ပဲဝတ္ဝတ္ သိမ္ေမြ႔လွပပါတယ္။ ဆန္းသစ္တဲ့ လက္စြပ္ဝတ္ဆင္နည္းကေတာ့ လက္သန္းမွာ ဝတ္ဆင္တာပဲျဖစ္တယ္။ လက္သန္းမွာ ရိုးရွင္းတဲ့လက္စြပ္ေလးဝတ္ဆင္ထားရံုနဲ႔တင္ လက္က ခ်စ္စရာေကာင္းေနတတ္ပါတယ္။ လက္သန္းမွာ လက္စြပ္ဝတ္ဆင္တာက "တစ္ေယာက္တည္းပဲ ေနခ်င္တယ္။ ခ်စ္သူမထားခ်င္ေသးဘူး။ အခ်ိန္ကုန္ခံၿပီး ငါ့ကုိလိုက္မပိုးပန္းပါနဲ႔" ဆိုတဲ့ အဓိပၸာယ္ကိုေဆာင္ပါတယ္။


အဆန္းထြင္ထားတဲ့လက္စြပ္ေတြကို ဝတ္ဆင္ခ်ိန္မွာ ကိုယ္ပိုင္ဟန္ပိုေပၚလြင္ေစခ်င္ရင္ လက္စြပ္နဲ႔လိုက္ဖက္တဲ့၊ ပံုစံဆင္ၿပီးရိုးရွင္းတဲ့ ေနာက္လက္စြပ္တစ္ကြင္းကို တျခားလက္တစ္ဖက္မွာ ဝတ္ဆင္ႏိုင္ပါတယ္။ တကယ္လို႔ လက္စြပ္က လက္ပတ္နာရီနဲ႔ လိုက္ဖက္ဝတ္ဆင္ႏိုင္ရင္ေတာ့ အေကာင္းဆံုးေပါ့။ ဥပမာ- သင္ဝတ္ဆင္တဲ့လက္စြပ္က ပန္းလက္စြပ္ေလးဆိုရင္ သားေရႀကိဳး ေရႊေရာင္ဒိုင္ခြက္နာရီကို ဝတ္ဆင္ႏိုင္ပါတယ္။ တကယ္လို႔ သင္မွာေရြးခ်ယ္စရာ နာရီ၊ လက္စြပ္ေတြ မ်ားမ်ားစားစားမရွိဘူးဆိုရင္ လက္စြပ္နဲ႔နာရီကို လက္တစ္ဖက္စီခဲြၿပီး ဝတ္ဆင္ႏိုင္ပါတယ္။ မလိုက္ဖက္တဲ့အရာႏွစ္ခုကို လက္တစ္ဖက္တည္းမွာပဲ မဝတ္ဆင္မိဖို႔ပဲလိုပါတယ္။


လက္တစ္ဖက္တည္းမွာ လက္စြပ္ႏွစ္ကြင္း ဝတ္ဆင္ခ်င္တယ္ဆိုရင္ အေရာင္ေလးေတြ လိုက္ဖက္ဖို႔လိုပါတယ္။ လက္စြပ္တစ္ကြင္းက ဆန္းျပားတဲ့လက္စြပ္ျဖစ္ေနရင္ ေနာက္လက္စြပ္တစ္ကြင္းက ရိုးရွင္းေနရပါတယ္။ အေကာင္းဆံုးက ေဘးခ်င္းကပ္ႏွစ္ေခ်ာင္းႏွစ္ေခ်ာင္းမွာ ဝတ္ဆင္တာပါပဲ။ ဥပမာ-- လက္ခလယ္နဲ႔လက္ညႇိဳး၊ လက္ခလယ္နဲ႔လက္သူၾကြယ္၊ လက္သူၾကြယ္နဲ႔လက္သန္း.... လက္စြပ္ႏွစ္ကြင္းၾကားမွာ လက္ေခ်ာင္းတစ္ေခ်ာင္း ျခားေနတာမ်ဳိး မျဖစ္ပါေစနဲ႔။

တူညီတဲ့ အမ်ားေျပာပံုတစ္ခုက----

လက္မမွာဝတ္ဆင္တာက "ပိုးပန္း"တယ္။ (တစ္ဘက္လူကို ပိုးပန္းဖို႔ လႈပ္ရွားတယ္)
လက္ညႇိဳးမွာဝတ္ဆင္တာက "ေတာင္းဆို"တယ္။ (ႏွလံုးသားက အခ်စ္ကိုေတာင့္တတယ္)
လက္ခလယ္မွာဝတ္ဆင္တာက "တည္"တယ္။ (ခ်စ္ႀကိဳက္ေနတယ္ ဒါမွမဟုတ္ ေစ့စပ္ထားတယ္)
လက္သူၾကြယ္မွာဝတ္ဆင္တာက "ေႏွာင္ဖဲြ႔"တယ္။ (လက္ထပ္ၿပီးေၾကာင္းေျပာတယ္)
လက္သန္းမွာဝတ္ဆင္တာက "ခြာ"တယ္။ (တစ္ကိုယ္တည္းေနဖို႔ ဆံုးျဖတ္တယ္ ဒါမွမဟုတ္ ကြာရွင္းထားတယ္) အေနာက္ႏိုင္ငံမွာ လက္စြပ္မဝတ္ဆင္ထားရင္ "ပိုင္ရွင္မရွိေသးပါဘူး.. ပိုးပန္းႏိုင္တယ္"ဆိုတဲ့ အဓိပၸာယ္ရပါတယ္။

ဝတ္ဆင္ထားတဲ့ လက္စြပ္ကိုၾကည့္ၿပီး လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ အတြင္းစိတ္ကိုလည္း ခန္႔မွန္းႏိုင္ပါတယ္။ လက္စြပ္ဟာ တန္ဆာဆင္ပစၥည္းသက္သက္တစ္ခု မဟုတ္ဘဲ သင္ႀကိဳက္ႏွစ္သက္တဲ့ လက္စြပ္၊ သင္ဝတ္ဆင္တဲ့ လက္ေခ်ာင္းေပၚမူတည္ၿပီး သင့္အတြင္းစိတ္ကိုလည္း လွစ္ဟျပႏိုင္ပါတယ္။

အမ်ဳိးသားအတြက္ ေျပာရရင္---

ေငြေရာင္လက္စြပ္ဝတ္ဆင္သူက ႏူးညံ့သိမ္ေမြ႔တယ္၊ လူတိုင္းနဲ႔ အလိုက္အထိုက္ေနတတ္တယ္၊ ဝင္ဆံ့တယ္။

ေရႊေရာင္လက္စြပ္ဝတ္ဆင္သူက အက်ဳိးအျမတ္ကို ပိုအေလးထားတယ္။ မ်ားေသာအားျဖင့္ ထက္ျမက္တဲ့ စီးပြားေရးဦးေႏွာက္ရွိတယ္။

ေက်ာက္စိမ္းလက္စြပ္ဝတ္ဆင္သူက အရည္အခ်င္းကို ပိုအသားေပးတယ္။ အလုပ္လုပ္ရာမွာ စည္းစနစ္ႀကီးတယ္။

အမ်ဳိးသမီးအတြက္ ေျပာရရင္ ---

ပန္းေရာင္လက္စြပ္ ဒါမွမဟုတ္ သႏာၱေက်ာက္လက္စြပ္ကို ဝတ္ဆင္သူက ခံစားမႈျပင္းထန္ၿပီး ရိုမန္တစ္ဆန္သူျဖစ္တယ္။

ပတၱျမားလက္စြပ္ ဒါမွမဟုတ္ အနီေရာင္ဖရဲအူေက်ာက္ (Tourmaline)လက္စြပ္ကို ဝတ္ဆင္သူက စိတ္အားထက္သန္မႈမ်ားတယ္။

နီလာလက္စြပ္ ဒါမွမဟုတ္ စိမ္းျပာေရာင္ေက်ာက္လက္စြပ္ကို ဝတ္ဆင္သူက ေအးတိေအးစက္ ဘာသိဘာသာေနတတ္တယ္။

ျမလက္စြပ္ ဒါမွမဟုတ္ အစိမ္းေရာင္(Turquoise)ေက်ာက္လက္စြပ္ကို ဝတ္ဆင္သူက ခံစားခ်က္ ႏုရြသိမ္ေမြ႔လြန္းပါတယ္။

ႏိုင္းႏိုင္းစေန ဘာသာျပန္သည္။

Credit: http://www.99sanay.com/