My Love Stories (6)

ကိုယ္ရန္ကုန္ကိုလာေရာက္လည္ပတ္တဲ့ သူနဲ႔ေတြ႔ဆံုတဲ့ကာလဟာ လက္ခ်ိဳးေရတြက္လို႔ ရပါတယ္။ဒီလို ေရတြက္လို႔ရတဲ့ေန႔ေတြထဲမွာ သူနဲ႔ခြဲခြာရေတာ့မယ့္ အျပန္ခရီးကို စတင္ဖို႔ ျပင္ဆင္ရတဲ့ေန႔ကိုေတာ့ မေရာက္ခ်င္ဆံုးပါပဲ။ဒါေပမဲ့ အခုေရာက္လာခဲ့ျပီေလ။
သူလိုက္ပို႔တဲ့ ယုဇနပလာဇာမွာ၊မဂၤလာေစ်းမွာ ဘာပစၥည္းမွ မည္မည္ရရ မ၀ယ္ျဖစ္ခဲ့ ပါဘူး။ သူ၀ယ္ေပးတဲ့ လက္ေဆာင္၊ရထားေပၚမွာ စားဖို႔၀ယ္ေပးတဲ့မုန္႔ေတြ ကိုလက္ခံယူျပီး ၾကိဳက္မၾကိဳက္ ျပန္မေျပာခဲ့ေတာ့ သူကမင္းဘာျဖစ္ေနတာလည္းတဲ့၊မ်က္ႏွာကလည္း တစ္မ်ိဳးပဲ ကိုယ္နဲ႔ေနရတာ မၾကိဳက္လို႔လား၊ကိုယ္၀ယ္ေပးတာ မႏွစ္သက္လို႔လား၊ ကိုယ့္ဘက္က တာ၀န္မေက်တာဘာရွိလို႔လဲ ေမးတယ္....ကိုယ္ကေတာ့ ဘာမွမရွိပါဘူး လို႔ျပန္ေျပာခဲ့ေပမယ့္ ရင္ထဲမွာေတာ့ ၀မ္းနည္းေနတယ္၊ပူေဆြးေနတယ္ဆိုတာ သူသိေအာင္ မေျပာျပခဲ့ပါဘူး။
မြန္းေကာ္ဖီဆိုင္မွာ အတူစားျဖစ္တဲ့ မုန္႔နဲ႔ေကာ္ဖီေတြကလည္း ကိုယ့္ကို မခ်ိဳျမိန္ေစေတာ့ သလို၊ညေနတိုင္း ၀ယ္စားေနၾက ဘူးသီးေၾကာ္ဟာလည္း အရသာမရွိသလိုပါပဲ။သူသိမွာပါ ေလ ပံုမွန္စားေနက် အားရပါးရစားတဲ့ကိုယ့္ပံုစံနဲ႔မတူဘဲ ထူးျခားမႈရွိေနတာကို။ဒါေၾကာင့္ သူတိတ္ဆိတ္စြာ ကိုယ့္ေဘးကအေဖာ္ျပဳေပးေနတာ.....။
ရန္ကုန္မွာ ေနခြင့္ရတဲ့ဒီရက္ေလးမွာ ေပ်ာ္ရႊင္စြာနဲ႔ ျပီးဆံုးဖို႔ သူစီစဥ္ေပးတာကို ကိုယ္ မျငင္းျဖစ္ပါ။မနက္ေစာ ေစာ သူ႔သူငယ္ခ်င္းရဲ႕ေမြးေန႔ပြဲလုပ္ရာ လမ္း၅၀ကို သူ႔သူငယ္ခ်င္းလင္မယားရယ္၊ကိုယ္တို႔ ႏွစ္ေယာက္ရယ္သြားျဖစ္ၾကတယ္။ သူ႔ရဲ႕သူငယ္ခ်င္းေတြအေပၚေႏြးေထြးစြာကူညီတတ္ပံု၊ ဘုရားတရားၾကည္ညိဳပံုေတြကို ပိုသိခဲ့ရပါတယ္။
ေန႔လည္ပိုင္းမွာ တိရစၦာန္ဥယ်ာဥ္သြားျပီးေရကူးၾကတယ္။နည္းနည္းေတာ့ရယ္ရသလိုပါပဲ။ အားလံုး ေရမကူးတတ္ၾကဘူးေလ။သူတို႔ထက္စာရင္ ကုိုယ္ကကူးတတ္ေတာ့ ၀မ္းနည္းတာ ေတြေမ့ထား အားရပါးရကူးပစ္လိုက္ေတာ့တာ။
သူ႔သူငယ္ခ်င္း လင္မယားကဒီေန႔ သူတို႔အိမ္ကိုျပန္ေတာ့မွာျဖစ္သလို ကိုယ္ဟာလည္း ေနာက္တစ္ေန႔မနက္မွာ ျပန္ရေတာ့မွာပါလား။မေတြးခ်င္ေပမဲ့ လက္ေတြ႔မွာ ဒီလိုျဖစ္ေနတာ ဆိုေတာ့လည္း....။
သူ႔သူငယ္ခ်င္းကို ကိုယ္မနက္ျဖန္ျပန္ေတာ့မွာျဖစ္ေၾကာင္း၊ရန္ကုန္ေရာက္ခိုက္ခ်က္ျပဳတ္ ေကြၽးတဲ့အတြက္ေက်းဇူးတင္တဲ့အေၾကာင္းေတြကိုေျပာျဖစ္ပါတယ္။သူကေမးတယ္ ျပန္ဖို႔ျပင္ ဆင္တဲ့ေနရာမွာ ဘာေတြက်န္ခဲ့သလဲတဲ့။ကိုယ္ကေတာ့ အားလံုးျပည့္စံုပါျပီလို႔။ မဟုတ္ဘူး မင္းရဲ႕ ေမတၲာေတြ၊သံေယာဇဥ္ေတြ က်န္ေနခဲ့မွာတဲ့။ ဟုတ္တယ္...ကိုယ့္ သံေယာဇဥ္က ေတာ့ အမွ်င္တန္းေနခဲ့မွာပါ။
ကိုယ္ရဲ႕ သံေယာဇဥ္ေတြ၊ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ....တမ္းတမႈေတြ........ေတြ။
စြန္႔ခြာသြားတဲ့...ထားခဲ့ရတဲ့ခံစားမႈမ်ိဳးကို တစ္ခါမွ နင့္နင့္သီးသီးမခံစားဖူးပါ။အရာရာ ဆံုးရႈံး ခဲ့ရတဲ့၊ ဆြန္႔လႊတ္ထားခဲ့ရတဲ့ ခံစားမႈမ်ိဳးကိုေပါ့။အခုေတာ့ ကိုယ္ဟာ ကမၻာေျမက ထြက္ခြာ သြားရတဲ့ အာကာသယာဥ္တစ္စီးရဲ႕ ခံစားမႈမ်ိဳးကို ခံစားေနရပါတယ္။ ေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြ၊ ၾကည္ႏူးမႈေတြ၊ ေအးခ်မ္းမႈေတြေပးတဲ့ စိမ္းလန္းရာကမၻာေျမကို ေ၀းကြာလာတဲ့ အရွိန္ႏႈန္း တျဖည္းျဖည္း ျမန္လာသလို ကိုယ့္ရဲ႕ ၀မ္းနည္းမႈႏႈန္းဟာလည္း တရိပ္ရိပ္ပါ။
ရထားျပဴတင္းေပါက္ကေန ႏႈတ္ဆက္ေနတဲ့ မင္းကို တစ္ခါေလးပဲ လွည့္ၾကည့္ခဲ့တာ မင္းကို မႏႈတ္ဆက္ခ်င္လို႔ ဥေပကၡာျပဳထားခဲ့တာ မဟုတ္ပါဘူး။၀မ္းနည္းေနတဲ့ ၊ မ်က္ရည္၀ဲခ်င္ခ်င္ ျဖစ္ေနတဲ့ ကိုယ့္မ်က္ႏွာကို မင္းျမင္ေတြ႔သြားမွာ စိုးရိမ္လို႔ပါ။ပတ္၀န္းက်င္က ၾကည့္လာမည့္ မ်က္လံုးေတြကိုလည္း မျမင္ခ်င္လို႔ဆိုတဲ့အသိလည္းပါတာေပါ့ကြာ။
ရထားလက္မွတ္ကို ၀ယ္လို႔အဆင္မေျပတုန္းက ကိုယ္ေတာ္ေတာ္၀မ္းသာသြားတယ္။ဘာ ေၾကာင့္လည္း ခရီးသြားဖုိ႔ အဆင္မေျပျဖစ္ေနတာကိုလို႔ဆိုရင္ ကိုယ္ရန္ကုန္ေရာက္ေရာက္ ျခင္း ရထားလတ္မွတ္ကို ၀ယ္ျဖစ္ေအာင္၀ယ္ဖို႔ အေဖကမွာလိုက္တာကို ဘာေၾကာင့္ လ်စ္လ်ဴရႈျဖစ္တာလည္း...မင္းနဲ႔တတ္ႏိုင္သမွ် ၾကာၾကာေနမယ္ဆိုတဲ့ မျဖစ္ညစ္က်ယ္ စိတ္ကူးေလးေပၚလာလို႔ ဆိုမင္းရယ္မလား။
ထားလိုက္ပါေတာ့ေလ.....မင္းနဲ႔ မၾကာခင္ဆံုမယ္ဆိုတဲ့ စိတ္ကူး၊သူလည္း ကိုယ့္လို၀မ္း နည္းမေနမွာလားဆိုတဲ့အေတြးေတြနဲ႔ ကိုယ္ဟာ ရထားၾကီးေခၚေဆာင္ရာကို ေ၀့လည္လည္ မ်က္ရည္ေတြနဲ႔ တစ္ညလံုး လမ္းဘက္ကိုသာ ၾကည့္ရင္းလိုက္ပါခဲ့တာ....တေျဖးေျဖးနဲ႔ မင္းရွိရာရန္ကုန္ကို ေ၀းကြာခဲ့တာ...ေ၀း. ...ေ၀း။
ေမွာင္မိုက္ေနတဲ့ ညမ်ားကိုျဖတ္သန္းရဦးမယ္....ကိုယ့္ရဲ႕ အခန္းထဲက ကက္ဆက္ေတြတီဗီ ေတြလည္းႏႈတ္ဆိတ္ေနၾကလိမ့္ဦးမယ္။ အေဖ့ရဲ႕ မင္းဘာျဖစ္ေနတာလည္း ေမးသံကိုလည္း မၾကာခဏၾကားရဦးမယ္။ ဘာေၾကာင့္လည္း မေမးပါနဲ႔။
ဘယ္ေတာ့မွလည္း မပိုင္ဆိုႏိုင္တဲ့၊ ရယူပိုင္ဆိုင္ခြင့္မ်ား၊ ေတြးေတာင္မေတြးေတာသင့္တဲ့ အျပဳအမူ မ်ားကို ေမွ်ာ္လင့္ တမ္းတမက္ေမာမိတဲ့ ကိုယ္တို႔အျဖစ္ဟာ တက္မက္မႈလား၊ စမ္းသပ္မႈလား၊ အခ်စ္တစ္ခုလား ဘာမွမေသခ်ာမေရရာတဲ့ အေၾကာင္းအရာတစ္ခုလား မသိပါ။ ကိုယ့္ရင္ထဲမွာေတာ့ မင္းမရွိရင္ မျဖစ္ေတာ့ေလာက္ေအာင္ ဆိုတဲ့ခံစားမႈမ်ိဳးကို ခံစားေနရပါတယ္။ပိုတယ္လို႔မ်ား မင္းထင္မလား...။ဘာေၾကာင့္ဆိုတာကိုေတာ့ မေမးပါနဲ႔ ကြာ။
ကိုယ္တို႔ ေရွ႕ဆက္ရမဲ့ဘ၀မွာ သူငယ္ခ်င္းအျဖစ္၊ မိတ္ေဆြအျဖစ္ ရွိေနဦးမယ္၊ရွိေနၾကမယ္ ဆိုတာ ႏွစ္ဦးသားနားလည္ေနၾကတယ္၊မၾကာခင္ျပန္ဆံုမယ္....ဒါေပမဲ့ ခ်စ္ခြင့္ ပိုင္ဆိုင္ခြင့္ ဆိုတာေတာ့ မရွိ....လံုး၀...လံုး၀။
“နီးစပ္ဖို႔လည္း မလြယ္ေတာ့ဘူး၊ ေ၀းသြားဖို႔လည္း မခံႏိုင္ဘူး၊ တြဲလက္ကေလး လြတ္ကာ သြားခ်ိန္၊တို႔ႏွစ္ေယာက္ႏႈတ္ဆက္ခ်ိန္ေလးေတြ ျပန္ျမင္ေယာင္မိတယ္......တို႔ရဲ႕အခ်စ္ေတြ ေဆာင္းအိပ္မက္လိုပဲ”....သီခ်င္းေလးမင္းၾကားဖူးမွာပါေနာ္။ဟုတ္တယ္ ကိုယ္တို႔အခ်စ္ေတြ ဟာလည္း ေဆာင္းအိပ္မက္ေတြပါ။အိပ္မက္ဆိုတာ ႏိုးလာခ်ိန္မွာ ဘာမွမဟုတ္တာဘဲေနာ္..။
ေအးစက္ေနတဲ့ မိုးဖြဲေတြနဲ႔အတူ ေ၀့၀ဲတိုက္ခတ္လာတဲ့ ေလမ်ားေၾကာင့္ လိုက္ကာေတြလႈပ္ ရမ္းလာၾကျပီ။ကိုယ့္ရဲ႕ အခန္းေလးလည္းေအးစက္မာေက်ာလာေတာ့မည္။ေအးစက္ေနတဲ့ အခန္းထဲမွာ အထီးက်န္ေနသူဟာကိုယ္တစ္ေယာက္ထည္း။ သီခ်င္းေတြ၊ရုပ္ရွင္ေတြ၊စာအုပ္ ေတြဟာ ကိုယ္နဲ႔အေ၀းဆံုး....။
ျပန္လည္ေတြးျဖစ္ေနတဲ့ ကိုယ့္ရဲ႕ခရီးတစ္ခုအေၾကာင္း....ကိုယ့္ဘ၀မွာ မေမ့ႏိုင္ေတာ့တဲ့ အျဖစ္အပ်က္ေလးတစ္ခု....ေတြ႔ဆံုခဲ့တဲ့ သူငယ္ခ်င္းခ်စ္သူ အားလံုး အခုအခါမွာေတာ့ တမ္းတမႈ လြမ္းဆြတ္မႈတစ္ခု အျဖစ္သာ....။
အခ်စ္ဆိုတာ အေနနီးစပ္မႈလား၊လူပုဂၢဳိလ္နဲ႔ သက္ဆိုင္ပါသလား၊ေနရာေဒသ ပတ္၀န္း က်င္ .....ကိုယ္တို႔ အခ်စ္ကေရာ ျဖစ္သင့္ပါသလား...စိတ္လႈပ္ရွားမႈေလးပဲလား...အေတြးေပါင္းမ်ားစြာ...။
မေတြးခ်င္ဘူး...ဒါေပမဲ့ ေရွ႕ဆက္ရမယ့္ကိုယ့္ဘ၀အတြက္ ေမ့ႏိုင္ေအာင္ သာမာန္အျဖစ္ အပ်က္ေလးတစ္ခု အျဖစ္သာ သေဘာထားႏိုင္ေအာင္က်ိဳးစားရဦးေတာ့....မည္။
ကိုယ့္ ကမၻာ...ကိုယ့္အခန္းငယ္ေလး မီးအလင္းေရာင္ကင္းစြာ...အသံတိတ္ဆိတ္စြာ...ေအးစက္ေနတဲ့ အခန္းထဲမွာ ဂြမ္းေစာင္ထူမ်ားရဲ႕ေႏြးေထြးမႈကို သူ႔ရင္ခြင္အျဖစ္စိတ္ကူးရင္ ရင္း......။
ကြၽန္ေတာ္ေရးသားခဲ့ေသာ စာေလးေတြနဲ႔ပတ္သက္ျပီး....
- ကြၽန္ေတာ္ေရးထားတာေတြဟာ ဖတ္ရတာအဆင္ေျပခ်င္မွေျပပါ့မယ္။ၾကိဳတင္ေရးထား တာ မဟုတ္ဘဲ စိတ္ကူးထဲမွာေပၚလာတဲ့ဟာကို လက္တန္းေရးခဲ့လို႔ပဲျဖစ္ပါတယ္။
- ဖတ္ေကာင္းေအာင္ ၀တၴဳအသြင္ေပၚလာေအာင္မေရးဖြဲ႕ခဲ့ႏိုင္ပါ။ဒိုင္ယာရီမွတ္တမ္းတစ္ခု အျဖစ္ပံုစံသာေရးႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။ဒါေပမဲ့အဲဒါေတြဟာ အျဖစ္မွန္ေတြျဖစ္ပါတယ္။စိတ္ကူးသက္ သက္မဟုတ္ပါ။
-အင္တာနက္သံုးရာကေနခင္မင္ခဲ့ရတဲ့ ခ်စ္ခင္ေနဆဲသူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္အေၾကာင္းနဲ႔ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ ရန္ကုန္သြားခရီးစဥ္ကို ေရာေႏွာေရးထားျခင္းျဖစ္ပါတယ္။
စိတ္ထဲမွာ ခံစားမိသမွ်ကို မွ်ေ၀တဲ့သေဘာ၊ဖြင့္ဟလိုက္တဲ့သေဘာပါပါတယ္။တျခားရည္ ရြယ္ခ်က္မ်ိဳးမရွိပါ။
ဖတ္မိသူေရာ၊မဖတ္မိသူမ်ားကိုပါ....ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။

My Love Stories (5)

ဒီေန႔ျမိဳ႕အႏွွွ႔ံေလွ်ာက္လည္ၾကတယ္။သူရယ္ ကိုယ္ရယ္ သူ႔သူငယ္ခ်င္းေတြေရာ အပါအ၀င္ ေပါ့။သူနဲ႔ေဘးခ်င္းယွဥ္ေလွ်ာက္တာ သူမကန္႔ကြက္ေပမဲ့ သူ႔လက္ကိုကိုင္တာကိုေတာ့သူ သေဘာမက်ဘူးသိလား။သူမ်ားေတြ သေဘာေပါက္သြားမွာစိုးလို႔တဲ့ ဒိုင္ယာရီေလးရယ္။
ျပည္သူ႔ဥယ်ာဥ္မွာ ေရကူးၾကတယ္။တိရစၦာန္ဥယ်ာဥ္မွာ ဓာတ္ပံုရိုက္ၾကတယ္။ ဗုိလ္တစ္ေထာင္မွာ ေညာင္ေရေလာင္းတယ္ ဆိပ္ကမ္းမွာ ေလညင္းခံရင္းစကားေတြေျပာ ျဖစ္ၾကတယ္ သိလား။သူနဲ႔သြားလာေနထိုင္ရတာ သူမ်ားေတြအတြက္ေတာ့ မသိဘူး။ ကိုယ့္အတြက္ေတာ့ သူနဲ႔ဆက္ဆံရတာေရာေနထိုင္ရတာေရာ ေႏြးေထြးၾကင္နာမႈအျပည့္နဲ႔႔ပဲ ဒိုင္ယာရီ ရယ္။
သူနဲ႔ ေစ်း၀ယ္ထြက္ေတာ့လည္း ရယ္ရတယ္သိလား။ကိုယ္က အညာသားဆိုေတာ့ ဒီဇိုင္းကို သိပ္မၾကည့္ဘူး ခိုင္ခံတဲ့ အၾကမ္းခံတဲ့ ဒီဇိုင္းကိုေရြးတာေလ။သူက ဒီဟာက ေအာက္သြားျပီ မမိုက္ေတာ့ဘူး။ဒါကအခုေခတ္စားေနတာ စသျဖင့္ေရြးတာေပါ့။ဒါနဲ႔သူ၀ယ္ တာကိုလိုက္ၾကည့္ ကိုယ္သေဘာက်ရင္ကိုယ္လည္း၀ယ္ေပါ့ေလ။ေစ်း၀ယ္သြားရင္ ဘူးသီးေၾကာ္စားျဖစ္ၾကေသးတယ္ အရမ္းေကာင္းတာပဲ သိလား ဒိုင္ယာရီ။
ညၾကေတာ့ ေရႊတိဂံုဘုရားကို သြားဖူးၾကတယ္။အလြန္ကိုၾကည္ညိဳစရာေကာင္းတာပဲ။ လူေတြလည္း အမ်ားၾကီးပဲသိလား။ကိုယ္အစားအေသာက္ပ်က္မွာစိုးလို႔ သူ႔သူငယ္ခ်င္းလင္ မယားကို အိမ္မွာလိုက္အိပ္ဖို႔ေခၚေနတယ္။ဘုရားမွာ ဆီမီးထြန္းဆုေတြေတာင္း ဘာဆုေတြ ေတာင္းလည္းမေမးနဲ႔ေနာ္။ေျပာျပရင္ ရယ္စရာျဖစ္ေနဦးမယ္ ဒိုင္ယာရီရယ္ မင္းသိပါတယ္။
လမ္း(၃၀)ေရာက္ေတာ့ လမ္းေဘးေစ်းတန္းက ဟင္းခ်က္စရာေတြ၀ယ္ၾကတယ္။ အိမ္ေရာက္ေတာ့ သူ႔သူငယ္ခ်င္းက ရခိုင္၀က္သားခ်က္ေၾကြးတယ္။မအီဘူး အသားက လည္းေပ်ာ့မသြားဘူး သရက္သီးအမွည့္ကို ဒီအတိုင္းထည့္ခ်က္တာ။ထမင္းစားျပီးေတာ့ မဂၤလာေစ်းက ၀ယ္လာတဲ့ ဒီဗီဒီေခြေတြကိုၾကည့္ၾကတယ္။သူကေတာ့ ေစာေစာအိပ္တာ။ ကိုယ္ကေတာ့ ဆက္ၾကည့္တယ္ေလ။ ဟိုလင္မယားအိပ္မွ ကိုယ္လည္းမ်က္ႏွာသစ္ျပီး သူ႔ေဘးမွာ ၀င္အိပ္ေတာ့ သူကလွမ္းဖက္။ ေနာက္မွပဲဆက္ေျပာတယ္မယ္ကြာ ဒိုင္ယာရီၾကီးရယ္ေနာ္...။
သူန႔ဲေနထိုင္သြားလာရတာ ေက်နပ္ၾကည္ႏူးစရာေလးေတြပဲရွိတယ္လို႔မထင္နဲ႔ေနာ္။ ကိုယ္မေက်နပ္သေဘာမက်စရာေလးေတြကိုလည္းေျပာျပရဦးမယ္ ဒိုင္ယာရီရဲ႕။
မနက္မိုးလင္းေတာ့ ကိုယ္လည္းႏိုးေနျပီ၊သူက မ်က္ႏွာေတာင္သစ္ျပီးေနျပီသိလား။ ဟိုလင္မယားကေတာ့ ထေတာင္မထေသးဘူး။ဗိုက္စာတယ္ မနက္စာသြားစားၾကမယ္တဲ့။ ကိုယ္တို႔ဆီမွာက ကိုယ့္အိမ္လာတဲ့ သူငယ္ခ်င္းပဲျဖစ္ျဖစ္ ဘယ္သူပဲျဖစ္ျဖစ္သူတို႔အတြက္ကို ေရာ နည္းနည္းျဖစ္ျဖစ္ေကြၽးေလ့ရွိတာ ေလေနာ္။သူကဘာမွ မေျပာေတာ့ သူေခၚတဲ့ေနာက္ လိုက္သြားတယ္။ အုန္းႏို႔ေခါက္ဆြဲသြားစားတာေပါ့။ သူစားတဲ့အတိုင္း ဘဲေသြးထည့္စားတာ နည္းနည္းေတာ့ညွီသလိုပဲေနာ္။ဂရုတစိုက္ေကြၽးတာ ေက်နပ္ေပမဲ့ ဗိုက္မ၀ေသးတာသူ႔ကို မေျပာလိုက္ဘူး သိလား ဟီးဟီး။ေတာ္ၾကာ အညာသားအစားၾကီးတယ္ျဖစ္မစိုးလို႔ေလ ဒိုင္ယာရီရဲ႕။
သူ႔အလုပ္က စေနေန႔မွာ ေန႔တစ္၀က္ထိလုပ္ရတာမို႔ ဒီေန႔ေတာ့ အလုပ္သြားလိုက္ဦးမယ္ ေနာ္ သူ႔သူငယ္ခ်င္းလင္မယားရဲ႕ အိမ္ကိုလိုက္သြားတဲ့။ညေနၾကမွ ျပန္ဆံုမယ္တဲ့။ ကိုယ့္စိတ္ထဲမွာ တစ္မ်ိဳးၾကီးပဲ သူနဲ႔ပဲေနခ်င္တာ ဆိုတဲ့စိတ္ျဖစ္ေနမိတာ လုပ္သင့္တာ ျဖစ္သင့္တာကို လုပ္ရမွာေပါ့ေနာ္ အဲဒီလိုပဲေျဖသိမ့္ရတာေပါ့ ဒိုင္ယာရီရဲ႕။
သူ႔သူငယ္ခ်င္းအိမ္က ကေလးေဆးရုံ၀င္းထဲမွာပဲေလ။ဘိလိယက္ခံုေထာင္ထားတာကြ။ ကိုယ့္ကိုဘိလိယက္ ၀ါ သနာပါရင္ကစားပါလားတဲ့။ကိုယ္က မကစားေတာ့ဘူးလို႔ သူတို႔ကစားတာကိုပဲထိုင္ၾကည့္ျဖစ္ခဲ့တယ္။သူ႔သူငယ္ခ်င္းလင္မယားကလည္း ကိုယ့္အေပၚ ေကာင္းပါတယ္။ ရန္ကုန္က သူငယ္ခ်င္းအခ်င္းခ်င္းေတာင္မွ ရာထူးၾကီးၾကီး၊၀င္ေငြေကာင္း တဲ့ သူငယ္ခ်င္းက သူငယ္ခ်င္းေတြၾကားမွာ ဆရာၾကီးပဲေနာ္။ကိုယ္ထင္တာကိုေျပာ တာေနာ္ ဒိုင္ယာရီ တစ္မ်ိဳးမထင္နဲ႔ဦး။
ညေနကိုယ္တို႔ ၆နာရီေလာက္မွ ဗိုလ္ျမတ္ထြန္းလမ္းက ကိုယ့္အခ်စ္ဆံုးေလးရဲ႕ တိုက္ခန္း ကို ကိုယ္တို႔ျပန္လာၾကတယ္။သူကျပန္ေရာက္လို႔ ကာရာအိုေကဖြင့္ျပီးသီခ်င္းဆိုေနျပီ။ သူသီခ်င္းေတာ္ေတာ္ဆိုႏိုင္တာပဲ။ မနက္အလုပ္မသြားခင္လည္းဆို ညညအိပ္ယာမ၀င္ခင္ လည္းဆို။တစ္ေယာက္တည္းေနရတာ ပ်င္းလို႔သီခ်င္းဆိုရင္း ၀ါသနာပါသြားတာတဲ့။
သူ႔သူငယ္ခ်င္းလင္မယားက ဒီညၾကာဇံေၾကာ္ရယ္၊ထမင္းေပါင္းရယ္ လုပ္ေကြၽးတယ္။ သူကေတာ့ ဘာျဖစ္ျဖစ္စားတာပဲ။ေခ်းမမ်ားဘူးသိလား။ဒီလင္မယားကလည္း သူ႔အေပၚ ေကာင္းပါတယ္။ေနာက္တစ္ပတ္သူတို႔မလာျဖစ္ရင္စားဖို႔ အေၾကာ္အေလွာ္ေတြလည္း လုပ္ေပးတယ္။ဘာလူမ်ိဳးလည္းေတာ့မသိဘူး ရခိုင္ဟင္းေတြေတာ့ေတာ္ေတာ္ခ်က္ႏိုင္ တာပဲ။ကိုယ္လည္း စားေကာင္းေကာင္းနဲ႔စားလိုက္တာ။
ညမအိပ္ခင္ ဗိုလ္တစ္ေထာင္ဘုရားကိုသြားၾကေသးတယ္။ဆိပ္ကမ္းမွာလည္းသြားထုိုင္ျဖစ္ တယ္ ။ စကားထိုင္ေျပာေနလို႔ေကာင္းတုန္း ဆိပ္ကမ္းအလုပ္သမားအခ်င္းခ်င္းရန္ျဖစ္ျပီး ဓားနဲ႔ခုတ္က်လို႔ ရဲေတြလာေတာ့ သူ႔သူငယ္ခ်င္းမိန္းမက သြားစို႔ ျပန္စို႔တဲ့ ေၾကာက္ေနတဲ့ ပံုစံပဲ။
ကိုရီးယားသရဲကားရယ္၊Promiseဆိုတဲ့ ကိုရီးယားတရုတ္ဖက္စပ္ကားရယ္ၾကည့္ၾကတယ္။ သူကေတာ့ ကိုရီးယားသရဲကားေတြေတာ္ေတာ္ၾကိဳက္တယ္နဲ႔တူတယ္။စီဒီေတြမွအမ်ားၾကီး ပဲ ။ကို္ယ္လည္း သရဲကားၾကည့္လို႔ေၾကာက္တဲ့ပံုစံနဲ႔ သူ႔နားကပ္ထုိင္ျပီးၾကည့္တာေပါ့ ဒိုင္ယာရီရဲ႕။

My Love Stories (4)

ကိုယ္တို႔လမ္းေလွ်ာက္လာၾကတယ္...ဘတ္စ္ကားဂိတ္ကိုေရာက္ေတာ့မွ သူ႔ေျခလွမ္းကိုမွီ ေတာ့တယ္။အျမန္..အျမန္ ေျခလွမ္းေတြ ကိုယ္တို႔မႏၲေလးနဲ႔မတူတာေတာ့ အမွန္ပါပဲ။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ေလ...အခုရန္ကုန္ေရာက္ျပီ...သူကလည္းေႏြးေထြးစြာၾကိဳဆိုတယ္...ကိုယ္ အဆင္ေျပမွာပါ...။
ညအိပ္ရာ၀င္ခ်ိန္မွာ ေတြးေနတတ္သည့္အေတြးမ်ားျဖစ္တဲ့ သူကြၽန္ေတာ့္ကိုခ်စ္ေကာ ခ်စ္ရဲ႕လား၊အသံုးခ်ဖို႔...လိုအပ္ေနလို႔ဆိုတာေၾကာင့္လား၊ကိုယ့္သံေယာဇဥ္အေပၚသူတစ္ မ်ိဳးမ်ား ျမင္ေနမလား စသည့္စသည့္အေတြးမ်ားဟာ ကြၽန္ေတာ့္ရင္ဘတ္မွခုန္ထြက္ခါ ျပဴတင္းေပါက္ေလးမွ တစ္ဆင့္ျပဳတ္က်သြားတဲ့ ေန႔ေလးတစ္ေန႔ပါပဲ။
သူ႔အခန္းရွိရာပထမထပ္ကို တက္လာ၊သူ႔အခန္းေလးကို ၀င္ ျမင္လိုက္ရ တာေတြက ကြန္ပ်ဴတာတင္ထားတဲ့ စာေရးစာပြဲရယ္၊ တီဗြီနဲ႔ ဒီဗီဒီဖြင့္စက္ေတြ ျပီးေတာ့ စားပြဲရဲ႕တစ္ေနရာမွာ ကိုယ့္စာေတြကို ဘူးနဲ႔ေသခ်ာထည့္ထားတာေတြကို ျမင္လိုက္ရတယ္။
ကိုယ္ဘာမွ မစားရေသးတာသူသိေနတာ အံၾသစရာမေကာင္းေပမဲ့.. သူျပင္ထားေတြကို အရင္စားမလား၊အား အရည္ေသာက္မပါဘူး ေအာက္ထပ္ကစားေသာက္ဆိုင္ကို ငါးေခါင္းဟင္းခ်ိဳလွမ္းမွာမယ္၊ ေရအရင္ခ်ိဳးမလား၊ျပီးရင္ မင္း၀တ္ဖို႔ေဘာင္းဘီက ဒီမွာေနာ္ စတဲ့စကားသံေတြနဲ႔ အတူ သူ႔ရဲ႕ကရုစိုက္မႈအတြက္ ေက်နပ္မိတာေတာ့အမွန္ပါ။ ကိုယ့္နားကို ကပ္လာတဲ့ သူ႔ဆီက ရတဲ့ကိုယ္သင္းရနံ႕ဟာ ကိုယ့္ကို ခံစားမႈတစ္ခုေပးေန သလိုစိတ္ထဲမွာခံစားရတာ တစ္မ်ိဳးေလးေပါ့။
ဘယ္လိုမွ ေရွာင္လို႔မျဖစ္တဲ့ အခန္းက်ဥ္းေလး....သူရုတ္တရက္၀င္လာတာေၾကာင့္ အခန္းတံခါး မပိတ္ထားမိတဲ့ ကိုယ့္အျဖစ္...သူ..သူတံခါးကို ျပန္မပိတ္ပဲ ၀င္လာခဲ့ျပီ။ ျပီးေတာ့ ပူေႏြးစိုစြတ္တဲ့ အနမ္းေတြ....ႏူးညံ့တဲ့ အထိအေတြ႔....ပထမဆံုးေန႔မွာပဲ ဦးဆံုး အေတြ႔အၾကံဳကိုခံစားရတဲ့ ရင္ခုန္တာေတြဟာ အခုျပန္စဥ္းစားတဲ့အခ်ိန္အထိ ပူေႏြးေနဆဲပါ။
ဒီေန႔....ရန္ကုန္မေရာက္ဘူးတဲ့ ကိုယ့္ကို ဘုရားအစံု၊ျပည္သူ႔ဥယ်ာဥ္ စတာေတြကိုလိုက္ပို႔ မယ္လို႔သူေျပာထားတာေလ။ကိုယ္ကေတာ့ ေနရာေဒသ အသစ္ျဖစ္တာေၾကာင့္ေရာ၊ ေနျမင့္ေအာင္ အိပ္က်င့္မရွိတာေၾကာင့္ေရာ အေစာၾကီးႏုိးေနတာေၾကာင့္ ထမင္းေၾကာ္၊ မီးဖိုထဲက ရွိတဲ့ မုန္႔ညင္းခ်ဥ္လို စားစရာေတြကိုေတာင္ အသင့္ျပင္ျပီးေနတာၾကာလွေပါ့။
Wow....မနက္ခင္း တံခါးေပါက္ကေန ၀င္လာတဲ့ေလေႏြးေႏြးနဲ႔ အတူ လမ္းမေပၚမွာ ရွင္းလင္းေနလိုက္တာ။လမ္းေပၚမွာ သြားလာေနသူနည္းနည္းကလြဲလို႔ လူသြားလူလာ သိပ္မရွိ ပါလား။ဒီအခ်ိန္ဆိုရင္ ကိုယ္တို႔မႏၲေလးမွာ ဆူညံေနျပီ။ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္က ပုဇြန္ေတာင္ အထက္တန္းေက်ာင္းအေဆာက္အအံုၾကီးကိုေဆာက္ေနတာ ျမင့္မွျမင့္။ကိုယ္လို အျမင့္ ေၾကာက္သူဆိုရင္ ဒီလိုေက်ာင္းမ်ိဳးမွာ တက္ျဖစ္မွာ မဟုတ္ဘူး။
ဟာ...ဟ အိပ္ေနတာကလည္း ကေလးေလးက်ေနတာပဲ ေကြးေကြးေလး။သူ႔ပါးကိုနမ္း လိုက္ေတာ့ ဟာကြာ မင္းကလည္းေအးစက္ေနတာပဲတဲ့။သူ႔ကို အတင္းႏႈိး...သူကအတင္း ျပန္အိပ္ ေပ်ာ္စရာေတာ့ အေကာင္းသား။
ကိုယ္ခ်က္ထားတာေတြကို အားရပါးရစားေနတဲ့အတြက္ ကိုယ္ေတာ့ ၀မ္းသာၾကည္ႏူး မိတာ အမွန္။သူက မင္းသာဒီမွာ အလုပ္ရလို႔ ကိုယ္နဲ႔အတူေနရင္ ကိုယ္ေတာ့ ၀က္ပုပ္ၾကီး ျဖစ္လာမွာပဲတဲ့။ျမန္ျမန္ အလုပ္ရပါရေစ အဆင္ေျပပါေစလို႔ ကိုယ္ဆုေတာင္းရေတာ့မွာေပါ့။
မင္းနဲ႔ အတူေနခြင့္ရဖို႔.....ေပ်ာ္ရႊင္ႏိုင္ဖို႔.....။

My Love Stories (3)

လူတစ္ေယာက္>>>>မနက္မနက္ဆိုရင္ ကိုယ္တို႔လမ္းၾကားကို အျမဲတမ္းျဖတ္သန္းေနတာ ေန႔တိုင္းပါပဲ။ လမ္းေတြ အိမ္ေတြကိုသူ႔တာ၀န္အရ လိုက္လံပို႔ေဆာင္တဲ့ စာေတြအထုပ္ေတြအမ်ားၾကီး။
ကလင္ ကလင္ လိုျမည္ေနတဲ့ဘဲလ္သံက အိမ္ျခံ၀မွာအတန္ၾကာျမည္ေနတာနဲ႔ ကိုယ္ကိုယ္ တိုင္ပဲ အိမ္ေရွ႕ကိုထြက္လိုက္ေတာ့ စာတစ္ထပ္နဲ႔အတူျမင္ေနရတဲ့ လူတစ္ေယာက္ေၾကာင့္ ကိုယ္နည္းနည္းေပ်ာ္သြားသလိုပဲ။ ဘာေၾကာင့္လည္းေတာ့ မေမးပါနဲ႔ေတာ့။
စာေတြ တရြက္ျပီးတရြက္ ကိုယ့္ေရွ႕က စားပြဲေပၚမွာ ေရာက္သြားသလို ကိုယ့္မ်က္ႏွာေပၚက အျပဳံးကလည္း ပိုပိုၾကီးလာသလိုပါပဲ။သူ႔အေပၚ လြမ္းဆြတ္ခဲ့ရတာေတြ တမ္းတေမွ်ာ္လင့္ခဲ့ရတာေတြကို အေ၀းမွာထားခဲ့လိုက္ပါျပီ။
အိုး.....အဲဒီလိုေတာ့ မလုပ္ပါနဲ႔ကြာ ကိုယ္လာႏိုင္ေအာင္ၾကိဳးစားမယ္။ကိုယ့္ဓာတ္ပံုကို လည္း အမ်ားၾကီးပို႔လိုက္မယ္။ကိုယ္က ကိုယ့္ရုပ္ဆိုးတယ္ထင္လို႔ မွတ္တမ္းတင္ဓာတ္ပံုက လြဲလို႔ အလွဓာတ္ပံုမရုိက္တာၾကာလွေပါ့။
မင္းဓာတ္ပံုတစ္ပံုကိုပဲျမင္ဘူးေသးတယ္။ကိုယ္တို႔ခင္မင္ၾကတာ တစ္ႏွစ္ေတာင္ရွိျပီ ကိုယ္တို႔ အျပင္မွာ ေတြ႔ၾကမယ္။ရန္ကုန္ကိုလာခဲ့ပါ။ဓာတ္ပံုမပို႔ရင္၊ လာမေတြ႔ရင္ သူငယ္ခ်င္းအျဖစ္ ကရပ္စဲပစ္လိုက္လို႔ရတယ္ဆိုတဲ့မင္းစကားေၾကာင့္.>>>မင္းကို ကိုယ္လည္းအမွန္ တစ္ကယ္ ေတြ႕ခ်င္စိတ္ေၾကာင့္ ကိုယ္လာမယ္ မင္းဆီကို။
လာမယ္......အခုလာမယ္.......မင္းနဲ႔ေတြ႔ရေတာ့မယ္။ကိုယ္ခ်စ္တဲ့သူနဲ႔ေတြ႕ရေတာ့မယ္ ဆိုေတာ့ ရင္ထဲမွာတစ္မ်ိဳးၾကီးပါလား။အျပင္မွာေတြ႔ရင္ သူကိုယ့္ကိုခင္ခ်င္ပါ့မလား။ ဒီထက္သံေယာဇဥ္ထားခ်င္ပါ့မလား။ အေဖေျပာသလို တျခားရန္ကုန္ကလူေတြလိုမ်ား ကိုယ့္ဆီက ကို္ယ့္ကိုအသံုးခ်လိုလို႔...စသျဖင့္ အေတြးေတြကေတာ့အမ်ားသား။
ေတာ္ျပီကြာ မစဥ္းစားေတာ့ဘူး သြားမယ္ ရန္ကုန္ကိုသြားမယ္။
စိတ္လႈပ္ရွားမႈမ်ားႏွင့္ စတင္တဲ့ခရီးဟာ အထူးအဆန္းျဖစ္ေနတာေတာ့ အမွန္ပါပဲ။ တစ္ေယာက္တည္းသြား....ကိုယ့္အားကိုယ္ကိုး ခရီးေလးမို႔ေလ။
ခါတိုင္းဆိုရင္ မိသားစု၀င္တစ္ဦးဦးပါမွ ခရီးထြက္က်င့္ရွိခဲ့တာပါ။ အျပစ္မဆိုသာတဲ့ အေဖ့ရဲ႕ စိတ္မခ်ျခင္းေတြနဲ႔ ရစ္ေႏွာင္ထားတဲ့ ကိုယ္ဟာ နည္းနည္းေတာ့ အားကိုခ်င္စိတ္ ရွိေနသလိုပါပဲ။
ဒီခရီးဟာ ကိုယ့္အတြက္ စြန္႔စားခန္းၾကီးျဖစ္သလို အဆန္းတၾကယ္ စိတ္လႈပ္ရွားမႈမ်ားျဖစ္ ေပၚေစတဲ့ခရီးေလးပါ။
အေဖကေျပာတယ္...> ရန္ကုန္ကလူေတြရဲ႕အေၾကာင္း၊ ခရီးစဥ္အေၾကာင္း၊ သူလာ မၾကိဳရင္ ဘယ္လိုသြား ဘယ္မွာတည္း ဘယ္လိုလုပ္စတဲ့ မွာတမ္းေတြေပါ့။မိဘေမတၲာပါ သလို စိတ္မခ်ျခင္းေတြပါ၀င္ေနတဲ့ စကားသံေတြဟာ တစ္ခါတစ္ေလ ကိုယ့္အတြက္ေႏြး ေထြးမႈကိုေပးသလို တစ္ခါတစ္ေလေတာ့လည္း မေကာင္းဘူးလို႔ အဲဒီအခ်ိန္က မခံစားတတ္ ခဲ့တာအမွန္ပါပဲ။ခရီးသြားဖို႔သာ စိတ္ကသန္ေနတာေလ။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ေလ အရြယ္ေရာက္ျပီး ေယာက္်ားေလးတစ္ေယာက္အတြက္ ကိုယ့္အားကိုယ္ ကိုးလိုစိတ္ျဖစ္ေပၚေစတဲ့၊ ေလာကသစ္တစ္ခုကို ေလွ်ာက္လွမ္းရသလို ခံစားရေစတဲ့၊ ကိုယ့္သံေယာဇဥ္ရွိသူကိုေတြ႔ရမယ့္ ဒီခရီးဟာ အဆင္ေျပေခ်ာေမြ႕ပါေစေၾကာင္း ကိုယ္ဆုေတာင္းပါတယ္။
တဂ်ဳံးဂ်ဳံး.....ဂ်ဳံး မည္ေနတဲ့ ပုခက္လႊဲသလားထင္ရတဲ့ ရထားေပၚမွာ အိပ္မေပ်ာ္ျခင္းမ်ား စြာ အိပ္မေပ်ာ္သူဟာ ကိုယ္တစ္ေယာက္ထဲလား။ ဘူတာတစ္ခု၀င္တိုင္း မည္မည္လာတတ္ တဲ့ ရထားဥၾသသံရယ္ တံတားေတြကို အျဖတ္မွာ မည္လာတတ္တဲ့ တဂ်ံဳးဂ်ဳံး အသံေတြဟာ ကိုယ့္စိတ္လႈပ္ရွားေနတာကို တိုးျမႇင့္ေစတာေတာ့အမွန္ပါပဲ။
ရထားျပတင္းေပါက္ကေန မည္းမည္းေမွာင္ေမွာင္ထဲမွာ ျမင္ေနရတဲ့ လယ္ကြင္းေတြ၊ ေတာင္ေပၚက ေစတီေတြ၊ ညေမွာင္ေမွာင္မွာ အလုပ္ရႈပ္ေနၾကတဲ့ လူတစ္ခ်ိဳ႕ရယ္ကိုၾကည့္ ့ျပီး ဘာမွန္းမသိတဲ့ ခံစားမႈတစ္ခုဟာ ရင္ထဲမွာ တလွပ္လွပ္။
မနက္က ဘာမွန္းကိုမသိဘူး ရထားစီးခရီးသည္ေတြ ဘူတာရုံမွာမ်ားမွမ်ား...စံုစမ္းၾကည့္ ေတာ့ အခုအေ၀းေျပးကားခေတြ ေစ်းတအားျမင့္ေနတာေၾကာင့္ရထားစီးသူမ်ားလာတာတဲ့။ ဒါေၾကာင့္ေနမွာ လက္မွတ္ကို သံုးရက္ေလာက္ၾကိဳ၀ယ္တာေတာင္ ကုန္ျပီတဲ့။ေတာ္ပါေသး ရဲ႕ ဘူတာက အမကကိုယ့္အသိျဖစ္လို႔ သူၾကိဳ၀ယ္ေပးထားတာကိုပဲေက်းဇူးတင္ေနရတာ။
မနက္က်ရင္ ရထားကဘယ္ႏွနာရီဆိုက္မလဲ မသိဘူး။သူ႔ကို ကိုယ္ဖုန္းဆက္ထားတဲ့အခ်ိန္ မဆိုက္ရင္ သူကေတာ့ ရပ္ေစာင့္ေနရေတာ့မွာ။ ဂ်င္းအျပာရယ္ တီရွပ္အျဖဴရယ္ သူ၀တ္လာ မယ္။ဘူတာအထြက္က ရုပ္ထုေတြရွိတဲ့နားက ခံုတန္းမွာ သူေစာင့္ေနမယ္တဲ့။ အေဖေျပာ သလိုသူ ကိုယ့္ကိုယ္ လိုလိုလားလားရွိပါ့မလား။ ရန္ကုန္ျမိဳ႕ၾကီးကေကာ ဘယ္လိုပံုစံလည္း ကို္ယ့္ကို ေႏြးေထြးစြာၾကိဳဆိုမလား...အစိမ္းသက္သက္ၾကိဳဆိုမလား။
အခုခ်ိန္မွာ ဘာမွမစဥ္းစားတာပဲေကာင္းပါတယ္။ဒါေပမဲ့ ရထားသံတဂ်ဳံး...ဂ်ံဳးက ကိုယ့္ကို အိပ္မေပ်ာ္သူကို အိပ္မေပ်ာ္ေအာင္မ်ား လုပ္ေနသလား....ကြာ။
ငွက္ေပ်ာသီးေတြ ရမယ္.....ငွက္ေပ်ာသီးေတြ.....ေရရမယ္ေရ စတဲ့အသံေတြေၾကာင့္ ရုတ္တရက္လန္႕ႏိုးသြားတယ္။တိုးေၾကာင္ကေလးဘူတာေရာက္ျပီမၾကာခင္ ရန္ကုန္ဘူတာ ၾကီးကိုေရာက္ေတာ့မယ္ဆိုတာေၾကာင့္ ကိုယ့္အထုပ္ေလးေတြျပင္ဆင္ရျပီ ေမ့မက်န္ခဲ့ ေအာင္ေပါ့။ေသခ်ာတာကေတာ့ ထိုးမုန္႕ထုပ္ေတြကိုေသခ်ာစစ္ရတာပါပဲ။ သူကထိုးမုန္႔ၾကိဳက္တယ္ မဟုတ္လား။
ဘူတာထဲကို ၀င္ဖို႔ ရထားဥၾသဆြဲသံနဲ႔ အတူကိုယ့္စိတ္ေတြဟာ ေပ်ာ္ရႊင္သလိုလို၊စိုးရိမ္စိတ္ ၀င္သလိုလိုနဲ႔ ဟား...ဟား။လူေတြ လူေတြျမိဳ႕ထဲမွာ လူက်န္ေသးရဲ႕လားေမးရေအာင္ ဘူတာရုံမွာ ၾကိတ္ၾကိတ္တိုးေနတာ။အထုပ္အပိုးေတြကိုေသခ်ာစြဲကိုင္ျပီး ဘူတာ၀င္ေပါက္ ဘက္ကို ထြက္လာခဲ့တယ္။ဟာ....သူ႔ကိုလည္းမေတြ႕ဘူး ေသခ်ာေစာင့္ေနမယ္ေျပာျပီး ေတာ့။ေအာ္....ေရွ႕ကလွမ္းၾကည့္ေနတဲ့ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္..သူလည္းကိုယ့္ကို စူးစမ္းတဲ့အၾကည့္နဲ႔ ၾကည့္ေနတယ္။ ေသခ်ာပါတယ္ သူေျပာတဲ့အတုိင္းပဲ ကိုယ့္ကို ႏႈတ္ဆက္တယ္။ မင္းကိုဘူတာထဲလာေစာင့္ေသးတယ္...ရထားနားေကာလာရွာတယ္.. လြဲေနမွာစိုးလို႔ ေျပာထားတဲ့အတိုင္းဒီနားကေစာင့္ေနတာ စတဲ့ စကားေတြနဲ႔ေႏြးေထြးစြာ ၾကိဳဆိုတယ္။အခုမွေတြ႕တာဆိုေတာ့ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္အမ္းေနသလိုပါပဲ။

My Love Stories (2)

ေမွ်ာ္လင့္ရေသာေန႔
မည္းေမွာင္ေနတဲ့ ဒီလိုညမွာ အသံေလးတစ္ခုကိုလြမ္းဆြတ္ေနတယ္။မၾကားရတာ တစ္ပတ္ရွိျပီ ေနာ္။တိတ္ဆိတ္ေနတဲ့ ညထဲမွာစာလည္းမဖတ္ခ်င္ေတာ့ဘူး၊ကိုယ္သိပ္ၾကိဳက္တဲ့ သီခ်င္းကိုလည္း>> အိုး....တိတ္ဆိတ္ေနတာနဲ႔စာရင္ ထဖြင့္လိုက္ပါဦးမယ္။တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ သီခ်င္းေလးက ကိုယ့္ရဲ႕ လြမ္းဆြတ္မႈကို ပံပိုးေနတာ Come Away With Me(Norah Jones)တဲ့။မင္းကိုယ့္နဲ႔အတူ....ေလွ်ာက္လွမ္းႏိုင္ပါ့မလား...။
တိတ္ဆိတ္တဲ့ည....လြမ္းဆြတ္ေနတဲ့ည....ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ထားမိေနေသာည.....အထီးက်န္သူ ေတြရဲ႕ ထံုးစံအတိုင္း အေတြးနယ္ခ်ဲ႕ ကေယာက္ကယက္ျဖစ္ေနတာ.....ဟား.....။
- ကိုယ္ကတစ္ခုခုကို ေျပာလိုက္တိုင္း မင္းကျငင္းဆန္တယ္ဆိုတာမရွိ အိုေကတဲ့။ကိုယ္က မင္းကိုခ်စ္ တယ္လို႔ေျပာေတာ့ မင္းကလည္းကိုယ့္ကိုခ်စ္တယ္တဲ့ခ်စ္ျခင္းျပန္ေျပာခဲ့တာ။ဒါဟာ....>
- သူ႔ကိုသူငယ္ခ်င္းထက္သံေယာဇဥ္ပိုေနတာကို သူလည္းသိတယ္၊ကိုယ္လည္းသိပါတယ္။ တစ္ေယာက္ထဲ ေနက်င့္ရွိေနတဲ့သူဟာ..ၾကင္နာေႏြးေထြးမႈ၊ေျပျပစ္တဲ့ဆက္ဆံေရး ရွိသူ သူ႔ကိုတြယ္တာတာဟာ >>>
..>ဒါမွမဟုတ္ ကိုယ့္သံေယာဇဥ္ကို သူပ်က္ရယ္ျပဳခ်င္တာလား။ကိုယ့္သံေယာဇဥ္က သူမ်ားနဲ႔မတူ တာေတာ့အမွန္ျဖစ္ေနတာကိုးေလ။
သူငယ္ခ်င္းေရ မင္းအသံေလးေတြကို ပို႔လႊတ္ေနက်၊ကိုယ္လည္း မင္းအသံကိုလက္ခံေနရတဲ့ ဆက္သြယ္ေရးကိရိယာ(ဖုန္း)ေလးကို အခုပဲေကာက္ကိုင္လိုက္ပါလား ကြာ။ကိုယ္ေမွ်ာ္ေနတယ္။
တမ္းတျခင္းဆိုတာ
ေမွ်ာ္လင့္မိသူအတြက္ပါ။
ရင္ခုန္ျခင္းဆိုတာ
ခ်စ္မိသူအတြက္ပါ။
ၾကည္ႏူးျခင္းဆိုတာ
ယုယတတ္သူအတြက္ပါ။
လြမ္းျခင္းဆိုတာ
မုန္းတတ္သူအတြက္ပါ။
အလြမ္းေတြနဲ႔
ခ်စ္မိသူကိုယ့္အတြက္ေတာ့
ရူးသြပ္ျခင္းပဲျဖစ္မွာပါ။
ဒီကဗ်ာေလးက ကိုယ့္အလြမ္းကို ကိုယ့္ခံစားခ်က္ကို ကိုယ့္အေတြးကို အေထာက္အပံ့ ျပဳေဖာ္ျပေနသလား။အလြမ္းဆိုတာ သူေျပာသလို မုန္းတတ္သူအတြက္လို႔ ကိုယ္ေတာ့ မခံယူပါ။ကိုယ္ဟာခ်စ္တတ္သူသာ ျဖစ္တယ္ေလ။ကိုယ့္အလြမ္းဟာ ဘာေမွ်ာ္လင့္ခ်က္လည္း သူ႔ဆီကတုန္႔ျပန္မႈတစ္ခုသာရခ်င္တာ.....>ထားပါေတာ့ေလအခုကိုယ္သူ႔ကို တမ္းတေနတယ္ ေမွ်ာ္လင့္ေနတယ္.....။
ျပဴတင္းေပါက္ဖြင့္လိုက္ေတာ့ ေ၀့၀ဲေနတဲ့ ေလေျပညႇင္းေတြနဲ႔အတူ ေၾကြလြင့္ေနတဲ့ သစ္ရြက္ကေလးေတြ ကလည္းကိုယ့္ကို မလြမ္းေစေတာ့ဘူး။
အိမ္ရဲ႕မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္က ၾကားေနရတဲ့ ပိုးအိစံရဲ႕ အလြမ္းသီခ်င္းေတြကိုလည္း လိုက္ပါမလြမ္းဆြတ္ေတာ့ပါ။
ကိုယ့္ရဲ႕ အခန္းထဲမွာလည္း မီးေတြလင္းခ်င္းေနပါျပီ။ဂီတသံေတြလည္း ၾကားႏိုင္ပါျပီ။ ကိုယ့္ရဲ႕ေပ်ာ္ရႊင္ေနတဲ့ရယ္သံေတြကိုလည္းတစ္အိမ္လံုးကၾကားရလို႔ အေဖကေတာင္ မင္းဘာျဖစ္ေနတာလည္းတဲ့။
ဒီလိုအျဖစ္အပ်က္မ်ားကို မနက္ခင္းေလေျပေတြကယူေဆာင္လာတယ္လို႔ေျပာရင္ ရပါတယ္။မနက္ဆိုရင္ကိုယ္ဟာ နည္းနည္းေနာက္က်မွထေလ့ရွိတာ....ညညအိပ္မေပ်ာ္လို႔ အိပ္တာေနာက္က်လိုပါပဲ။ဘာေၾကာင့္လည္းေတာ့ မေမးပါနဲ႔ေတာ့။

My Love Stories (1)

မည္းေမွာင္ေနတဲ့ အခန္းက်ဥ္းေလးထဲမွာ ထိုင္ျပီး ျပတင္းေပါက္ကတစ္ဆင့္ ေငးေနမိတာ အခ်ိန္ ေတာ္ေတာ္ၾကာပါျပီ။ဘာေတြေတြးေနမိသလဲ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ျပန္စိစစ္ၾကည့္ရင္ အေရးမပါတာလို႔ ေျပာမလား၊ ေတြးကိုမေတြးသင့္တာလို႔ ေျပာရမလားကြာ။
အင္တာနက္ေပၚလာတာ ၾကာျပီျဖစ္ေပမဲ့ကိုယ္သိပ္မသံုးျဖစ္ပါ။ ေမးလ္စစ္တာေလာက္။ သတင္းၾကည့္တာေလာက္သာသံုးျဖစ္ခဲ့တာေတာင္မၾကာေသးပါဘူး။သူမ်ားေတြ ခ်က္ၾကတာျမင္ေတာ့ ကိုယ္လည္းသူတို႔လို သူငယ္ခ်င္းေတြရျပီး စကားေျပာခ်င္ခဲ့သူေလ။ အထီးက်န္တစ္ေယာက္ထဲ ေနထိုင္ တတ္သူအတြက္ စကားေျပာေဖာ္ေတာ့လိုတယ္မဟုတ္လား။
မိတ္ေဆြဖြဲ႔တဲ့ Websiteတစ္ခုမွာ ကိုယ္မင္ဘာ၀င္ခဲ့တယ္။ မၾကာခင္မွာပဲ သူငယ္ခ်င္းေတြအမ်ားၾကီး ရခဲ့တယ္။ အဲဒီထဲကမွ ထူးထူးျခားျခား သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ရခဲ့တယ္။သူကဖုန္းနံပါတ္ တစ္ခုေပးတယ္။ဖုန္းဆက္ပါသူ႔ဆီကို ဆိုတဲ့အမွာစကားေၾကာင့္လည္းပါတာေပါ့ေလ။
ဖုန္းဆက္ေတာ့ ေႏြးေထြးတဲ့စကားေျပာဆိုမႈနဲ႔ အတူ မင္းနဲ႔ကိုယ္သူငယ္ခ်င္းျဖစ္ျပီေနာ္ အိုေကတဲ့။ကိုယ္ကလည္း ၀မ္းသာစြာနဲ႔ပဲ ေက်းဇူးပါလို႔။ အခုခ်ိန္ထိ ေႏြးေထြးတဲ့ဆက္ဆံမႈကို ရမွ မရခဲ့ဘူးတာဘဲ။ အဲဒီအတြက္ေက်းဇူးပါ သူငယ္ခ်င္းရယ္။
ကိုယ္တို႔အျပန္အလွန္ညစဥ္ဖုန္းဆက္ၾကတယ္။စကားေျပာၾကတယ္။ၾကာလာေတာ့ တစ္ေယာက္အေၾကာင္းသိလာၾကတယ္။လိပ္စာအျပန္အလွန္ေပးျပီး စာေရးဆက္သြယ္ၾကတယ္။ တစ္ပတ္ကိုႏွစ္ေစာင္ေလာက္ေတာ့ အနည္းပဲ။စာထဲမွာ သူ႔ရဲ႕အတြင္းေရးကအစ ထည့္ေရးလာတယ္။ အခက္အခဲေတြကိုတိုင္ပင္တယ္။သူ႔ေကာင္မေလးနဲ႔ဘယ္လိုေနတာက အစ။ အဆင္မေျပလို႔ ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲစတာေတြကိုေရာေပါ့။
သူကိုယ့္ကိုယံုၾကည္လို႔တိုင္ပင္တယ္၊ကိုယ္ကလည္းၾကည္ၾကည္ႏူးႏူးနဲ႔ ျပန္လည္ေျဖရွင္းေပးႏိုင္သမွ် အၾကံေပးျဖစ္တယ္။ၾကာလာေတာ့ သူ႔အတြင္းေရးကိစၥေတြပါကိုယ့္ကိုဖြင့္ေျပာ ခံစားခ်က္ေတြကို ေ၀မွ်နဲ႔ ၾကာလာေတာ့ ကိုယ့္ရင္ထဲမွာခံစားခ်က္တစ္ခုျဖစ္လာတယ္။ ဒါဟာျဖစ္သင့္သလား။ ကိုယ္မသိဘူး။
အံ့ၾသစရာပဲ သူေျပာျပသလိုဆိုရင္ ျမန္မာျပည္ရဲ႕ေနာက္ပိုင္းလူငယ္ေတြမွာ ဒီလိုအတူေနကိစၥေတြ ကပြင့္လင္းလာျပီလား။သူ႔မွာ ေကာင္မေလးေတြတင္မကဘူး မ်ိဳးတူခ်င္းေတာင္ အေတြ႔အၾကံဳရွိတယ္ တဲ့။သူဘယ္သူနဲ႔ ဘယ္လိုပတ္သက္ခဲ့တာ။သူဘယ့္သူ႔ကိုႏွစ္ျခိဳက္ခဲ့တာ စတာေတြကိုေျပာျပတဲ့အခါ ကိုယ့္ကို ညာေနတာလား၊ဘယ္လိုအဓိပၸာယ္နဲ႔ေျပာျပေနတာလည္း သံသယေတြ မ၀င္ခဲ့တာအခု ျပန္စဥ္းစားၾကည့္ေတာ့ ဘာလို႔လဲ......သူ႔ကိုဘာေၾကာင့္ယံုၾကည္ေနခဲ့တာလည္း.....။

When? Why? HOw?

ဓာတ္ေလွကားကို ဘယ္တုန္းက တီထြင္ခဲ့တာလဲ
၁၉ရာစုမွ ျမိဳ႕ေတြေပၚတက္ျပီး အလုပ္လာလုပ္သူေတြ မ်ားလာတာမို႔ ျမိဳ႔ျပအေဆာက္အဦေတြကို ျမင့္သထက္ျမင့္ ေအာင္ေဆာက္လာၾကပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ လက္နဲ႔လွည့္ျပီး တင္ရတဲ့ ဓာတ္ေလွကားမ်ိဳးကို ပထမပိုင္းမွာ ဖန္တီးခဲ့ၾကျပီး ၁၈၈၀ခုႏွစ္က်မွ လွ်ပ္စစ္မီးနဲ႔ ေမာ္တာနဲ႔ဆြဲတဲ့ ဓာတ္ေလွကားကို စတင္အသံုးျပဳခဲ့ၾက ပါတယ္။ ဓာတ္ေလွကားအိမ္ကို ဆြဲတင္ေပးတဲ့ၾကိဳးျပတ္သြား၊ ျပဳတ္သြားရင္ေတာင္ အိမ္ၾကိးေရြ႕လ်ား၊ျပဳတ္က်တာမ်ိဳး မျဖစ္ေစမယ့္ လံုျခံဳစိတ္ခ်ရတဲ့ ဓာတ္ေလွကားကိုေတာ့ အေမရိကန္အင္ဂ်ီနီယာ Otisက တီထြင္ေပးခဲ့ပါတယ္။
ေရေလာင္းအိမ္သာကို ဘယ္တုန္းက စတီထြင္ခဲ့ပါသလဲ
လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္၁၅၀ေက်ာ္အထိ အိမ္သာတိုင္းလိုလိုဟာ ေျမၾကီးမွာ အေပါက္ေလးတစ္ခု ေဖာက္ထားျပီးရွိသမွ် အညစ္အေၾကးအားလံုး အဲဒီအေပါက္ထဲ တိုက္ရိုက္က်ဆင္းသြားေအာင္ တည္ေဆာက္ထားတာ ျဖစ္ပါတယ္။ အရင္က ေတာင္ေပၚကအိမ္ေတြမွာ အညစ္အေၾကးစြန္႔တဲ့ျပႆနာ နည္းေပမယ့္ ေတာင္ေအာက္မွာေတာ့ သိပ္ အဆင္မေျပပါဘူး။ ျမိဳ႔ၾကီးေတြမွာဆို အညစ္အေၾကးေတြရဲ႕ အနံ႔အသက္ေတြက လမ္းမေတြတိုင္ ပ်ံ႕ႏွံလာပါတယ္။၁၈ရာစုအကုန္မွာ အဲဒီလိုအနံ႔အသက္ေတြနဲ႔ မသန္႔ရွင္းမႈေၾကာင့္ က်န္းမာေရးထိခိုက္လာတာကို သတိထားမိလာၾကပါတယ္။ အဲဒီလိုနဲ႔ ၁၉ရာစုမွာေတာ့ အဂၤလန္ႏိုင္ငံကစျပီး ေရေလာင္းအိမ္သာစနစ္နဲ႔ ေရသန္႔ ပိုက္လုိင္းစနစ္ကို စတင္အသံုးျပဳလာျပီး ေနာက္ပိုင္းမွာ အိမ္သစ္ေဆာက္တိုင္း ေရေလာင္းအိမ္သာနဲ႔ ေရသန္႔ပိုက္ လိုင္း ပါရွိေအာင္ ဥပေဒနဲ႔ပါ ျပဌာန္းခဲ့ပါတယ္။
လွ်ပ္စစ္မီးမေပၚခင္က ဘယ္မီးကို အသံုးျပဳခဲ့ၾကလဲ
လွ်ပ္စစ္မီးက ဘယ္တုန္းကစျပီး အိမ္တိုင္ရာေရာက္လာသလဲ။ လြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္တရာကမွ လွ်ပ္စစ္မီးဆိုတာေပၚလာ တာမို႔အရင္ႏွစ္ေထာင္ေသာင္းေတြတုန္းက အေမွာင္ထုကသာ ၾကီးစိုးခဲ့တာပါ။ ဒါေၾကာင့္ ဂူထဲမွာေနသူေတြက သစ္ကိုင္းသစ္ခက္ေတြကို မီးရႈိ႕ျပီး အလင္းေရာင္ကို ဖန္တီးခဲ့ၾကဖူးပါတယ္။ အဲဒီေနာက္ေတာ့ ဆီမီးခြက္၊ အဲဒီ ေနာက္ေတာ့ ဖန္မီးအိမ္ေတြသံုးလာၾကပါတယ္။ မီးစာကို ဆီထဲႏွစ္ျပီး မီးညွိကာ ဖန္အိမ္ေလးနဲ႔ အလင္းကို ပြင့္ေအာင္ၾကိဳးစားလာၾကပါတယ္။ ေနာက္ပိုင္း ပထမရာစုႏွစ္ေလာက္မွာေတာ့ ပ်ားဖေယာင္းနဲ႔ လုပ္ထားတဲ့ ဖေယာင္းတိုင္ေတြကို တီထြင္လာၾကပါတယ္။ ေနာက္ႏွစ္ရာေပါင္းမ်ားစြာ အဲဒီအလင္းေပးစနစ္ကိုပဲ မေျပာင္းမလဲ သံုးခဲ့ၾကပါတယ္။တခ်ိဳ႕လူေတြကေတာ့ မီလင္းဖိုအေပၚဆင့္မွာ မွန္တစ္ခ်ပ္ထားျပီး အလင္းေရာင္ျပန္ရကာ ပိုလင္း ေအာင္ ၾကိဳးစားၾကျပန္ပါတယ္။၁၉ရာစုမွာ ၾကက္ဆူဆီသံုးမွန္မီးအိမ္ကို သံုးလာပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ လွ်ပ္စစ္မီးသီး ေပၚလာတဲ့အခ်ိန္ကစျပီး ႏွစ္ေထာင္ေပါင္းမ်ားစြာ ၾကာျမင့္ခဲ့တဲ့ အေမွာင္ခြင္းတိုက္ပြဲ အဆံုးသတ္သြားခဲ့ပါတယ္။ ၁၈၈၂ခုႏွစ္ဇန္န၀ါရီလ၁၂ရက္ေန႔က လန္ဒန္မွာ အိမ္တိုင္ရာေရာက္ လွ်ပ္စစ္မီးေပးစနစ္စတင္ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီ ေနာက္ေတာ့ မိုင္ေပါင္းဘယ္ေလာက္ေ၀းေ၀း လွ်ပ္စစ္မီးၾကိဳးေတြကတစ္ဆင့္ မီးကိုလြယ္လြယ္ကူကူသံုးစြဲႏိုင္ၾကပါ ျပီ။ အခုေခတ္မွာေတာ့ လူေတြက မီးခလုတ္ကိုဖြင့္တာနဲ႔ ပိတ္တာပဲ လုပ္စရာလိုပါေတာ့တယ္။
Aprilလထုတ္ Teen Magazineမွ တစ္ဆင့္ျပန္လည္ေ၀မွ်ထားတာပါ။

Phone is Ringing!

ဖုန္းျမည္တဲ့အခါ
သင္ဟာ ဖုန္းနဲ႔ စကားေျပာရတာ ႏွစ္သက္သူတစ္ေယာက္လား။
သင္ဟာ ဖုန္းအၾကာၾကီး စကားေျပာရတာကို ႏွစ္သက္ပါသလား။
ဖုန္းျမည္ေနပါတယ္။ သင့္ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ဆီက လာတာျဖစ္ျပီး သူ႔ရ႕ဲေနာက္ဆံုး က်န္းမာေရးအေျခအေန ကိုေျပာျပေနပါတယ္။ သင္ဟာအလုပ္ရႈပ္ေနျပီး အခ်ိန္မရတဲ့အတြက္ ျပန္ျပီး ရိုင္းရိုင္းစိုင္းစိုင္း ေျပာပစ္ဖို႔(ဒါမွ မဟုတ္) ဖုန္းခ်လိုက္ဖို႔လည္း မလုပ္ခ်င္ပါဘူး။ ကဲ...ဘာလုပ္မလဲ။အခ်ိန္အမ်ားၾကီး ဖုန္းထဲမွာ မကုန္ေစဖို႔ ဘာ လုပ္မလဲ။ အခ်ိန္စီမံခန္႔ခြဲမႈ အတိုင္ပင္ခံ Stephanie Wistonေအာက္ပါအခ်က္ေတြကို အၾကံေပးထားပါတယ္။
(၁) “ဘာသတင္းထူးလဲ”စတဲ့ ေမးခြန္းမ်ိဳးေတြ ဖုန္း၀င္လာတဲ့အခါ မေမးလိုက္ပါနဲ႔။ ဒီလိုေမးလိုက္ျခင္းအားျဖင့္ တစ္ဖက္က စကားေျပာေနတဲ့လူဟာ သင့္မွာ စကားေျပာဖို႔ အခ်ိန္ရတယ္လို႔ ထင္သြားေစပါတယ္။ “ဟဲလို” လို႔ထူးျပီးတာနဲ႔ ဖုန္းဆက္ရတဲ့လိုရင္းကို ေျပာပါေစ။
(၂) ဥာဏ္နဲ႔ယွဥ္ျပီးဖုန္းေခၚပါ။ သင္ဟာ လူတစ္ေယာက္ဆီကို ဖုန္းဆက္ကိုဆက္ရမယ္။ ဒီေန႔မဆက္လို႔ မျဖစ္ဘူး။ ဖုန္းထဲမွာ စကားအၾကာၾကီးေျပာဖို႔လည္း အခ်ိန္မရဘူး။ဒါဆိုရင္ သူ႔ဆီကို ေန႔လယ္စာ ဒါမွမဟုတ္ ညစာမစားခင္ အခ်ိန္ကေလးကပ္ျပီး ဖုန္းဆက္လိုက္ပါ။ ဒါမွမဟုတ္ သူ႔အလုပ္ခ်ိန္အျပီး ပင္ပန္းေနမယ့္အခ်ိန္မွန္းျပီး ဖုန္းဆက္ပါ။ ဒီလိုအခ်ိန္ေတြမွာ လူအမ်ားစုဟာ စကားအမ်ားၾကီး မေျပာၾကပါဘူး။
(၃)ဖုန္းထဲမွာ စကားစေျပာတာနဲ႔ ေျပာႏုိင္မယ့္အခ်ိန္ကို ေျပာလိုက္ပါ။စတာနဲ႔ “ဟိုင္း...ငါဒီေန႔ အခ်ိန္သိပ္မရဘူး။ ဒါေပမယ့္ ငါနင့္ကို ေျပာခ်င္တာက...”ဆိုျပီး လိုရင္းကို ေခၚရင္ေခၚ(ဒါမွမဟုတ္) “ငါနင္နဲ႔ စကားေျပာခ်င္တာက အမ်ားၾကီး ေျပာခ်င္ပါတယ္ဟာ။ဒါေပမယ့္ ငါအခု လူၾကံဳမွာလိုက္တဲ့ ကိစၥေတြ သြားလုပ္ရမွာမို႔ အခ်ိန္သိပ္မရဘူး” စသျဖင့္ ဖုန္းေျပာတာနဲ႔အခ်ိန္ကို ကန္႔သတ္လိုက္ပါ။
(၄) ရပ္နားမႈကို အခြင့္ေကာင္းယူလိုက္ပါ။ ဘယ္ေလာက္ပဲ စကားမ်ားတဲ့လူပဲျဖစ္ျဖစ္ သူနဲ႔ စကားေျပာရင္ သူ႔စကားရပ္တာကိုေစာင့္ပါ။ အသံခဏရပ္သြားတာနဲ႔ တစ္ျပိဳင္နက္ ခ်က္ခ်င္းေျပာဖို႔ လိုတာက “ဟာ.. နင္ေျပာတဲ့ အေၾကာင္းအရာေတြက အရမ္းကိုေကာင္းပါတယ္” ဒါမွမဟုတ္ “ဒီေန႔ နင္နဲ႔စကားေျပာရတာ အရမ္းကို အဖိုးတန္ သြားျပီ” စသျဖင့္ သူခဏနားျပီး စကားျပန္မဆက္ႏိုင္မီျဖတ္ေတာက္ေျပာလိုက္ျခင္းေၾကာင့္ စကားေျပာတာ ျပီးျပီ လို႔ယူဆလိုက္လို႔ ရပါတယ္။ျပီးတာနဲ႔ ႏႈတ္ဆက္ျပီး ဖုန္းခ်လိုက္ပါ။
(၅) အားမနာပါနဲ႔။ တစ္ခါတစ္ေလ တခ်ိဳ႕လူေတြဟာ အခ်ိန္မရဘူးလို႔ ဘယ္လိုပဲ အထာေပးေပး နားမလည္ပါဘူး။ အရိပ္ျပလည္း အေကာင္မျမင္ပါဘူး။ဒါဆိုရင္ သူေျပာေနတဲ့ စကားကိုၾကားျဖတ္ျပီး “နင္နဲ႔ စကားအၾကာၾကီး ေျပာ ခ်င္ပါတယ္။ဒါေပမယ့္ အေရးတၾကီးလုပ္စရာေတြ ရွိေနတယ္။ေနာက္မွ ဆက္လိုက္မယ္။ဒါပဲေနာ္”ဆိုျပီး ဖုန္းအျမန္ ခ်လိုက္ပါ။
(၆) တစ္ေယာက္ေယာက္ကို အျပစ္ဖို႔ျပီးဖုန္းေျပာတာကို ရပ္နားပါ။ ဒါမွမဟုတ္ တစ္ေယာက္ေယာက္ရဲ႕ အကူ အညီကိုရယူပါ။ သင္ဟာဖုန္းစကားေျပာရင္း ေလေၾကာကို ျဖတ္လို႔မရဘူးဆိုရင္ တစ္ေယာက္ေယာက္ကို ကူညီဖို႔ အခ်က္ျပလိုက္ပါ။ ဥပမာ ဖုန္းေျပာရင္း၊ေလေၾကာမိေနရင္း အသံက်ယ္က်ယ္နဲ႔ ဧည့္ခန္းဘက္လွည့္ျပီး “ဟဲ့.. ဟိုေၾကာင္၊ဆိုဖာေတြကို ကုတ္မေနနဲ႔။ ဟဲ့...အိမ္မွာၾကည့္ေျပာမယ့္လူ မရွိဘူးလား။ဟာ...မရေတာ့ပါဘူး။ ဟို..ဟို ေနာက္မွ ျပန္ဆက္ေတာ့မယ္ေနာ္” ဆိုျပီး ေၾကာင္ေမာင္းမယ့္ပံုစံနဲ႔ ဖုန္းခ်လိုက္ပါ။ ဒါေတာင္ သူကေစာင့္ပါမယ္လို႔ ေျပာရင္ အိမ္ကတစ္ေယာက္ေယာက္ကို မ်က္ရိပ္ျပျပီး ေအာ္ခိုင္းပါ။ “ဟဲ့...နင္ေပါင္မုန္႔ မီးကင္ထားတာ ကၽြမ္းေန ျပီနဲ႔တူတယ္။ တူးန႔ံနံတယ္” စသျဖင့္ အေၾကာင္းျပခ်က္တစ္ခုကို တစ္ဖက္လူက ၾကားေအာင္ ေအာ္ေျပာခိုင္းပါ။ ဒါဆိုရင္ အဆင္ေျပသြားပါလိမ့္မယ္။
(၇) ေနာက္ဆံုးအၾကံေပးခ်က္အေနနဲ႔ ဖုန္းနဲ႔စကားအၾကာၾကီးေျပာဖို႔ အခ်ိန္မရရင္ ဖုန္းလံုး၀မေျပာပါနဲ႔။ သင့္မွာ အရမ္းအေရးၾကီးတဲ့ ေျပာစရာရွိေနရင္ သူ႔ဖုန္းထဲကို Mail Messageပို႔ထားလိုက္ပါ။
Aprilလထုတ္ Teen Magazineမွ တစ္ဆင့္ျပန္လည္ေ၀မွ်ထားတာပါ။

NewYear!

ႏွစ္သစ္မွာ ဘာေတြလုပ္ၾကမယ္ မေကာင္းမႈကိုဘယ္လိုေရွာင္ၾကမယ္၊ ဘာလုပ္ငန္းေတြဘယ္လိုၾကိဳးစားမယ္။ႏွစ္ေဟာင္းကမေကာင္းတာေတြကိုႏွစ္သစ္မွာ ဘယ္လိုျပင္ဆင္မယ္ စသျဖင့္ေပါ့ အဓိဌာန္ခ်မွတ္ၾက ျပင္ဆင္ၾကပါတယ္။အခုေရႊအျမဳေတမဂၢဇင္းမွာဆရာမၾကီး ပတၲျမားခင္ ရဲ႕ေဆာင္းပါးထဲမွာ ပါတဲ့ မွတ္စုစာသားေလးေတြကိုဖတ္ၾကည့္ က်င့္သံုးၾကည့္ပါဦးေနာ္။ ႏွစ္သစ္မွာ က်င့္သံုးလိုက္နာဖြယ္ရာအခ်က္ေလးေတြေပါ့။
(၁) အရင္ႏွစ္က အခ်ိန္မရလို႔ မလုပ္ျဖစ္ခဲ့တာေတြကို ဒီႏွစ္ျပီးေအာင္ လုပ္ပါ။
(၂)ကင္းကြာေနတဲ့ မိတ္ေဆြေတြကို ျပန္လည္ဆံုစည္းရေအာင္ ဆက္သြယ္ပါ။
(၃) အေတးအမွတ္ေတြ ေမ့ေဖ်ာက္၊ခ်မ္းေျမ႕မႈေပးမယ့္ အမွတ္တရေလးေတြ ျပန္ေတြးပါ။
(၄) စိတ္ဓာတ္က်ေနသူနဲ႔ ရႊင္ျမဴးဖြယ္ရာ ဇာတ္လမ္းေလးေတြ ေ၀ငွခံစားရင္း စိတ္လက္ေပါ့ပါးသြားေစေအာင္ ဖန္တီးေပးပါ။ ရယ္ေမာရျခင္းက အေကာင္းဆံုးေဆးဆိုတာမေမ့ပါနဲ႔။
(၅) ကိုယ္ မျဖည့္ဆည္းႏိုင္မယ့္ ကတိမ်ိဳးေပးဖို႔ ေရွာင္ရွားပါ။
(၆) ေပးစရာေၾကြးေတြ ေက်ေအာင္ ဆပ္ပါ။
(၇) မသိလို႔ ေမးလာသူကို ႏူးညံ့သိမ္ေမြ႔စြာ အေျဖေပးကူညီပါ။
(၈) ၀န္တိုမႈနဲ႔ မလိုတမာစိတ္ေတြ ဖယ္ရွားပါ။
(၉) လူငယ္ေလးေတြကို အရာခပ္သိမ္း မိမိရဲ႕ အေကာင္းဆံုးကို ေပးတတ္ဖို႔ တြန္းအားျပဳေပးပါ။
(၁၀) ကိုယ့္အေတြ႔အၾကံဳေတြကို မွ်ေ၀ျခင္းျဖင့္စိတ္အားတက္ေအာင္ သြန္သင္ပါ။
(၁၁)လူငယ္ေတြအတြက္ အားက်အတုယူစရာ စံျပမႈ လိုအပ္တာကို မေမ့ပါနဲ႔။
(၁၂) တကယ္ စိတ္ပါစြာ အားထုတ္မႈျဖင့္ မိသားစုနဲ႔ မိတ္ေဆြေကာင္းေတြကို နီးစပ္ေအာင္ အခ်ိန္ေပးေနပါ။
(၁၃) အဆင္မေျပမႈ ေသးေသးေလးေတြကို ပံုၾကီးခ်ဲ႕ အျပစ္မတင္ပါနဲ႔။
(၁၄)အေျပာခံရသူအတြက္ အဲဒီေ၀ဖန္တဲ့စကားက တစ္သက္တာ အစာမေၾကျဖစ္ႏိုင္တယ္ဆိုတာမေမ့ပါနဲ႔။
(၁၅) သူတစ္ပါးအေပၚ ၾကင္နာမႈနဲ႔ စာနာမႈေပးႏိုင္ေအာင္ အခ်ိန္ရွာပါ။
(၁၆) လူသားတိုင္း ေ၀စုအခ်ိန္တူ ရရွိၾကတာပဲ။၂၄နာရီထက္ ဘယ္သူမွပိုမရပါဘူး။ အခ်ိန္ကိုတန္ဖိုးရွိေအာင္ အသံုးခ်ပါ။
(၁၇) သူတစ္ပါးကို ေလးစားမႈနဲ႔ ဂုဏ္ျပဳခ်ီးက်ဴးပါ။ စိတ္ဓာတ္တက္ေစပါတယ္။
(၁၈) ေသေသခ်ာခ်ာ ေစ့ငွေအာင္ ေတြးျပီးမွ ဆံုးျဖတ္ပါ။
(၁၉) မတရားမႈေတြ ခြင့္လႊတ္ႏိုင္ေအာင္ ၾကိဳးစားပါ။
(၂၀) နားေထာင္ေပးပါ။
(၂၁) အၾကင္နာနဲ႔ ဆက္ဆံပါ။
(၂၂) ကိုယ္မွားရင္ ေတာင္းပန္ဖို႔ ၀န္မေလးပါနဲ႔။ ေတာင္းပန္ရလို႔ ဘယ္ေတာ့မွ သိမ္ငယ္မသြားပါဘူး။ ျမင့္ျမတ္ရာေရာက္ပါေသး တယ္။
(၂၃) ကိုယ့္အေၾကာင္း ဂုဏ္ေဖာ္စရာမလိုပါ။ လူေတြက သိျမင္နိုင္စြမ္းရွိၾကပါတယ္။
(၂၄) ကိုယ္နဲ႔အျမင္မတူသူကို နားလည္ႏိုင္ေအာင္ ၾကိဳးစားပါ။
(၂၅) ရာခိုင္ႏႈန္းျပည့္ရဖို႔ ရွားပါတယ္။ ရသေလာက္ တန္ဖိုးထားေက်နပ္ပါ။
(၂၆) သူတစ္ပါးထံမွ ေတာင္းဆိုမႈေတြ ကိုယ္တိုင္ အရင္စိစစ္ၾကည့္ပါဦး။
(၂၇) စိတ္ကိုေလွ်ာ့ပါ။ေပါက္ကြဲစရာ ကိစၥၾကံဳရင္ စိတ္ရွည္ရွည္ထားစဥ္းစားၾကည့္လိုက္ပါဦး။
(၂၈) ကိုယ္က သူမ်ားရယ္စရာ ျဖစ္ေနခဲ့ရင္ ကိုယ္တိုင္ အက်ယ္ၾကီး ရယ္ပစ္လိုက္စမ္းပါ။
(၂၉) ကိုယ္နဲ႔ထပ္တူ စိတ္ထားမွ မိတ္ေဆြေကာင္းရပါတယ္။ တစ္ဦးနဲ႔တစ္ဦး အမွီျပဳေနၾကတာပါ။
(၃၀) အဆိုးျမင္သမားနဲ႔ စိတ္မေက်ခ်မ္းတတ္သူေတြကို ေရွာင္ပါ။ အက်ိဳးမရဘဲ ဆြဲခ်မယ့္သူေတြ ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။
(၃၁) အႏၲရာယ္ရွိႏိုင္မွန္း သိထားရင္မကၽြမ္းက်င္ေသးသူကို လုပ္ခိုင္းဖို႔ အားမေပးပါနဲ႔။
(၃၂) အနာမခံရင္ အသာမစံရပါဘူး။
(၃၃) အေကာင္းျမင္စိတ္ထားပါ။လုပ္ႏိုင္တယ္ဆိုတဲ့ စိတ္ဓာတ္က ကိစၥ အထေျမာက္ဖို႔ တြန္းအားတစ္ခုပါပဲ။
(၃၄) ၾကံဳရတဲ့အျဖစ္က တဒဂၤေပမယ့္ သတိတရရွိေနမွာက တစ္သက္စာပါ။
(၃၅) ကိုယ့္အိမ္မွာ မင္းမူတတ္တဲ့ သူရဲေကာင္းမျဖစ္ပါေစနဲ႔။
(၃၆) သူတစ္ပါးဆီက အပိုဘာမွမရယူခ်င္ပါနဲ႔။
(၃၇) ကိုယ္ေပးႏိုင္တဲ့ မွန္ကန္မႈ၊ေစာင့္သိမႈ၊ရက္ေရာမႈ၊မွ်တမႈေတြ ေပးပါ။
(၃၈)ကိုယ္ေခ်ာက္ထဲက်ေနျပီ ဆိုတာသိရင္ ထပ္ျပီးတူးဖို႔ စိတ္မကူးေလနဲ႔။
(၃၉) ေျပာစရာရွိရင္ ေအာက္ကေနေျပာပါ။ ျဖည္းျဖည္းေျပာပါ။ အမ်ားၾကီးမေျပာပါနဲ႔။
(၄၀) ကိုယ့္တန္ဖိုးက ကိုယ့္ရဲ႕ လုပ္ေဆာင္မႈအေပၚမွာ မူတည္ျပီး ျဖစ္တာပါ။
မွတ္စု(၄၀)ထဲက စာဖတ္သူမ်ားအတြက္ အဖိုးတန္ ဘ၀သင္ခန္းစာေလးတစ္ခုေလာက္မ်ား ရယူလိုက္နိုင္မယ္ဆိုရင္ ၀မ္းေျမာက္ရမွာပါတဲ့။ ဆရာမၾကီးရဲ႕ေဆာင္းပါးထဲကေနတစ္ဆင့္ေ၀မွ်လိုက္တာပါ။

Dangerous For Youth!

ဒီေန႔ တနဂၤေႏြေန႔ ရြာျပန္ျဖစ္တယ္။လူငယ္ေတြမူးယစ္ေဆးစြဲတာနဲ႔ပတ္သက္ျပီး စကား၀ိုင္းဖြဲ႔ျဖစ္တယ္။ လူၾကီးေတြလည္းပါတယ္။ လူငယ္ေတြလည္းပါတယ္။အားလံုး၀ိုင္းဖြဲ႕ေဆြးေႏြးျဖစ္တယ္။မသိတာကိုေမးၾက ၀ိုင္းေဆြးေႏြးၾကနဲ႔ေပါ့။ဘယ္လိုစျပီးသံုးစြဲၾက သလည္း၊ ဘယ္လိုဆက္လက္သံုးစြဲၾကသလည္း၊ဘယ္လိုျဖတ္ၾကသလည္း စသျဖင့္ေပါ့ေလ။ ကဲသူငယ္ခ်င္းတို႔သိရေအာင္ ျပန္လည္ ေ၀မွ်လိုက္ပါတယ္ေနာ္။
(၁) ေဆးလိုင္းေတြမွာ - စိတ္ျငိမ္ေဆး။ စိတ္ၾကြေဆး၊ ဒိုင္ယာစီပင္ စတဲ့ ေသာက္ေဆးလိုင္းရွိတယ္။ ေကာ္မီသာဇင္လို အက္ဖ္တမင္းပါ ေခ်ာင္းဆိုးေပ်က္ေဆးေတြေသာက္ရင္းဆြဲတာမ်ိဳး။အလုပ္လုပ္ရတာပိုေကာင္းေအာင္ပိုလုပ္ႏိုင္ေအာင္ စိတ္ၾကြေဆး ေသာက္ရင္းစြဲသြားတာမ်ိဳး၊အလုပ္ပင္ပန္းလို႔ အိပ္လို႔ေကာင္းေအာင္ ဒိုင္ယာစီပင္ေသာက္ရင္းစြဲလမ္းသြားတာမ်ိဳးေတြေပါ့။
-ေဆးေျခာက္ ။ ၾကက္သားဟင္းထဲ ေဆးေျခာက္ထည့္ခ်က္ျပီးစားတာမ်ိဳးေတြေပါ့။ေနာက္ ေဆးေပါ့လိပ္ထဲ ေဆးေျခာက္တစ္၀က္ ေဆးရုိးတစ္၀က္ထည့္ျပီးေသာက္တာမ်ိဳးေပါ့။
- ကိုကင္း- ႏႈတ္ခမ္း၊တံေတာင္ဆစ္ခြက္ေတြမွာ ေဆးကိုပံုျပီး ရွဴတာမ်ိဳး၊အေအးပိုက္နဲ႔ ရွဴတာမ်ိဳးေတြလုပ္ျပီးဖီးလ္ခံစားတာေပါ့။
-နံပါတ္ ဖိုး - မူးယစ္ေဆးစြဲသူမ်ားရဲ႕ အျမင့္ဆံုး ခံစားမႈပါ။ ရွဴတဲ့လိုင္းရွိတယ္- စီးကရက္ထဲထည့္ေသာက္တာ၊ ခပ္ပံုျပီး ရွဴတာ။ အေလအလြင့္ေတာ့မ်ားတာေပါ့ေလ။ ထိုးတဲ့လိုင္း - ေရေဖ်ာ္ထိုးတာပါ။မ်ားေသာအားျဖင့္ ေသြးျပန္ေၾကာမွာထိုးပါတယ္။ တံေထာင္ ဆစ္မွာ ဇကာေပါက္လို အပ္ေပါက္ရာေတြေတြ႔ႏုိင္ပါတယ္။ လွီးတဲ့လိုင္း - ဘိန္းျဖဴ၀ယ္ဖို႔ အခြင့္မရတဲ့အခါ သံုးတဲ့နည္းပါ။ ေဆးနည္းနည္းပဲရွိတဲ့အခါမ်ိဳးေတြမွာ သံုးပါတယ္။လက္ေကာက္၀တ္ကို ဘလိတ္ဓားနဲ႔နည္းနည္းလွီး ေသြးစို႔လာရင္ အဲဒီမွာ ေဆးနည္းနည္းပံုျပီး ဖီလင္ခံစားသံုးစြဲၾကတာပါ။
(၂) ေဆးစြဲတဲ့လူေတြမွာ ေသာက္ေဆးလိုင္းနဲ႔ ရွဴတဲ့လိုင္းစသျဖင့္ ကြဲျပားစြာ သံုးစြဲၾကတာလည္းရွိတယ္။ ေသာက္ေဆးကိုပဲတစ္စိုက္ မတ္မတ္သံုးစြဲသြားတဲ့သူလည္းရွိၾကတယ္။အဲဒီကတစ္ဆင့္ နံပါတ္ဖိုးဆီကူးေျပာင္းသံုးစြဲၾကတာလည္းရွိတယ္။
(၃) ေဆသံုးခါစမွာ ေအာ့အံတယ္၊အံျပီးေတာ့ခဏေခါင္းထဲမွာ တရိပ္ရိပ္နဲပ ဖီလင္တက္လာျပီး သာယာမႈခံစားရသလိုျဖစ္လာတယ္။ ေဆးသံုးေနခ်ိန္မွာ သူတို႔ရဲ႕သူငယ္အိမ္က သာမန္လူေတြရဲ႕သူငယ္အိမ္နဲ႕မတူဘူး။က်ဥ္းေျမာင္းေနေလ့ရွိပါတယ္။ ဖီလင္ရသြား ျပည့္သြားခ်ိန္မွာ အားအင္ျပည့္သလိုခံစားရျပီး အလုပ္ပိုလုပ္ႏိုင္သလိုျဖစ္ေပၚခံစားၾကပါတယ္။
(၄) ေဆးစသံုးခ်ိန္ကာလေတြမွာေတာ့ အခ်ိန္မွန္သံုးစြဲၾကတယ္။ ေနာက္ပိုင္းအခ်ိန္ျပည့္သံုးစြဲခ်င္လာတယ္ သံုးစြဲဖို႔ ၾကိဳးစားလာၾက တယ္။ သူတို႔ၾကည့္လိုက္ရင္ ေဆးလိုေနတဲ့အခ်ိန္မွာ တသမ္းသမ္းတေ၀ေ၀နဲ႔။ အာရည္ ႏွာရည္ေတြကေနတတ္၊ မ်က္ရည္ေတြ၀ဲ ေနတတ္ပါတယ္။ ဇက္ခ်ိဳး လက္ခ်ိဳးတာမ်ိဳး၊ အေၾကာအခ်ဥ္ခဏခဏဆန္႔ေလ့ရွိတယ္။ ကဏာမျငိမ္ျဖစ္ျပီး ထိုင္ထခဏခဏလုပ္ တာမ်ိဳးေတြ လုပ္ၾကတယ္။ တခုခုကို အာရုံစူးစိုက္ေနသလိုမ်ိဳးစူးစိုက္ၾကည့္ေနေလ့ရွိျပီး အဲဒီအခ်ိန္မွာ ရန္လိုစိတ္ေတြ ေဆးကိုလိုခ်င္ ေနတဲ့စိတ္ေတြျဖစ္ေနတတ္ပါတယ္။ မေကာင္းမႈလုပ္ဖို႔အလြယ္ဆံုးအခ်ိန္ေပါ့။
စဥ္ဆက္မျပတ္သံုးတဲ့ သူေတြမွာ အိပ္ယာထဲမွာပဲေက်ာလွဲေနခ်င္ၾကတယ္။ လူေျခတိတ္ခ်ိန္မွာ အသံုးျပဳၾကတာျဖတ္တဲ့အတြက္ ညမွာ သူတို႔အိပ္ခ်ိန္ေနာက္က်တတ္တယ္။ေန႔ခင္းမွာေတာ့ ညအိပ္ေရးပ်က္ခဲ့တဲ့အတြက္ အနားယူေနတတ္တယ္။ဘာမွမလုပ္ခ်င္ သလိုျဖစ္ၾကတယ္။
(၅) သူတို႔အသြင္အျပင္ကိုၾကည့္လိုက္ရင္ လူက အသားအေရမဲညစ္ပိန္ေျခာက္လာတတ္ၾကတယ္။ ဘာေၾကာင့္လည္းဆိုရင္ ေဆးဒဏ္အပါအ၀င္ ေရေသာက္တာနည္းတာေၾကာင့္ေကာ ၊အစားအစာစားေသာက္တာနည္းတာေၾကာင့္လည္းျဖစ္ပါတယ္။ သူတို႔က ေကာ္ဖီလိုမ်ိဳးကို ေသာက္ေလ့မရွိပါဘူး။ေဆးဖီလင္ေလ်ာ့သြားသလိုခံစားရလို႔ပါပဲ။ လက္ဖက္ရည္ေသာက္ရင္ေတာ့ ခ်ိဳျပင္း ဖန္ျပင္းကို တစ္ငံုျခင္းအရသာခံေသာက္ေလ့ရွိပါတယ္။
(၆) သူတို႔ဘယ္လိုအဆံုးသတ္ၾကလည္းဆိုေတာ့ Over Doseျဖစ္လို႔၊ အဟာရျပတ္တာေၾကာင့္၊ ေဆးသံုးေနသူဟာ ကိုယ္ခံအားက် ေနတတ္တာေၾကာင့္ ေရာဂါစံု၀င္ျပီးေသႏိုင္ပါတယ္။
(၇) ေဆးျဖတ္တဲ့ေနရာမွာ စိတ္က်န္းမာေရးေဆးရုံမွာသူတို႔ကို သီးသန္႔ထားျပီးကုရပါတယ္။ အဟာရကုထံုး၊ေဆးကုထံုး စသျဖင့္ေပါ့။ ေဆးျပတ္သြားရင္ေတာ့ ေရရွည္ကုသရင္ က်န္းမာေရးျပန္လည္ေကာင္းမြန္ႏိုင္ပါတယ္။ ေဆးစြဲသက္ရင့္ေနတဲ့ လူေတြ ကေတာ့ ေမာ္ဖင္းလို အရသာေပးႏိုင္တဲ့ဟာတစ္ခုခုေတြ႔တာနဲ႔ အရင္အရသာကိုတမ္းတျပီး ေဆးျပန္စြဲသြားေလ့ရွိပါတယ္။ ေဆးစမ္းသံုးၾကည့္တဲ့ မေတာ္တဆစြဲတဲ့ သက္တမ္းႏုေတြကေတာ့ အခ်ိန္မွီတားျမစ္ႏိုင္ရင္ ပတ္၀န္းက်င္ေျပာင္းေပးႏိုင္ရင္ ေကာင္းပါတယ္။ သူတို႔ကို ေဆးလိပ္ေတာင္မေသာက္တဲ့ အေပါင္းအသင္းပတ္၀န္းက်င္မွာ ေနႏိုင္ေအာင္၊ သူစိတ္၀င္စားတဲ့လုပ္ငန္း တစ္ခုကို တစ္စိုက္မတ္မတ္လုပ္ႏိုင္ေအာင္ဖန္တီးေပၚႏိုင္ရင္၊ အေပါင္းအသင္းေဟာင္းေတြနဲ႔ ျပန္မေတြ႔ေအာင္၊ ေနာက္ျပီး မူးယစ္မႈ ေပးတဲ့ အရသာတစ္ခုခုျပန္သံုးမိရင္ ျပန္စြဲသြားႏိုင္တယ္။အဓိကကေတာ့ စိတ္ပါပဲ။
နံပါတ္ဖိုးစစ္မစစ္ သိခ်င္လို႔စမ္းသပ္တဲ့နည္းကလည္းေၾကာက္စရာပဲ။ အေနေတာ္အသားတံုးကို စတီးဗန္းေပၚတင္ထား ဘိန္းျဖဴ အနည္းငယ္ကို ၅မိနစ္ေလာက္တင္ထားၾကည့္လိုက္ အဲဒီအသားေပၚကို ျပီးရင္ လက္ညွိဳးနဲ႔ သို႔မဟုတ္ဒုတ္ခၽြန္နဲ႔ထိုးၾကည့္လိုက္ ရင္ တိုးရိုးေပါက္ေပါက္သြားမယ္တဲ့ေလ။ကၽြန္ေတာ္ေမးျပၽီး နားေထာင္ခဲ့တာကေတာ့ အမ်ားၾကီးပါပဲ။ သူငယ္ခ်င္းတို႔သိတာေလးေတြ ကိုလည္းေဆြးေႏြးႏိုင္ပါတယ္ေနာ္။