သံဃာသင္းခြဲကံ သင့္သူ

ေမးေလွ်ာက္အပ္ပါသည္ဘုရား၊

ပၪၥာနႏၲရိယကံနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး မရွင္းလို႔ ေမးစရာေလးရွိပါ တယ္။ သိလိုတာက လူေတြ(သာမန္အရပ္သား သုိ႔မဟုတ္ ဥပါသကာ ဥပါသိ ကာမေတြ)က သံဃာညီၫြတ္မႈကုိ ပ်က္ ျပားေအာင္လုပ္တာလား သုိ႔တည္းမဟုတ္ အမွတ္တမဲ့ျဖစ္ေစ တမင္သက္သက္ျဖစ္ေစ သံဃာကပဲ သံဃာညီၫြတ္မႈကုိ ပ်က္ျပားေအာင္လုပ္ႏိုင္တာလား။ ဥပမာတစ္ခုေျပာရရင္ တခ်ဳိ႕ ေနရာေတြမွာ ဗုဒၶဘာသာဝင္(လူ)ေတြနဲ႔ ဘုန္းႀကီးေတြ ဘုန္းႀကီး ေက်ာင္းကုိ ပိုင္ဆုိင္မႈနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး အျငင္းပြားၾကတာရွိပါ တယ္။ အဲဒီလိုအျငင္းပြားမႈဟာ တစ္ခါတစ္ရံမွာ အဲဒီေဒသက လူေတြကုိေရာ ရဟန္းသံဃာေတြကုိပါ ကြဲျပားသြားေစပါတယ္။ ပါဠိက်မ္းဂန္နဲ႔ျဖစ္ရပ္မွန္ေတြနဲ႔ ရွင္းျပေပးေစခ်င္ပါတယ္။

ကိႏၷရီႏြဲ႕ဆန္းယဥ္

သံဃာသင္းခြဲသူ

*********************

''ဥပါလိ၊ လူ(ဥပါသကာ၊ ဥပါသိကာမ) သာမေဏ တုိ႔သည္ သံဃာကုိမခြဲႏိုင္။ ခြဲျခားငွာေသာ္ကား အားထုတ္ႏိုင္ ၏ (ဝိ ၄၊ ၃၆၇)''လုိ႔ အရွင္ဥပါလိမေထရ္ကုိ ျမတ္ဗုဒၶ မိန္႔ ေတာ္မူတဲ့အတြက္ သံဃာသင္းခြဲသူဟာ ရဟန္းပဲျဖစ္ႏိုင္ပါ တယ္။ လူ၊ သာမေဏေတြကေတာ့ သံဃာကြဲေအာင္ ေဘးက ေနၿပီး ေသြးထုိးလႈံ႔ေဆာ္သူပဲျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။

''ဥပါလိ၊ ပကတတ္ျဖစ္ (အာပတ္စင္ၾကယ္)ေသာ၊ တူမွ်ေသာေပါင္းသင္းမႈရွိ (မကြဲျပားေသး)ေသာ၊ တူမွ်ေသာ သိမ္(သိမ္တစ္ခုတည္း)၌တည္ေသာ ရဟန္းသည္ သံဃာကုိ ခြဲႏိုင္၏။ (ဝိ ၄၊ ၃၆၇)''ဆုိတဲ့ ပါဠိေတာ္အရ သိမ္ထဲမွာ အနည္း ဆုံး ရဟန္းကုိးပါးသံဃာ့ကံျပဳဖုိ႔လုပ္ေနတုန္း ရဟန္းတစ္ပါး က ေဘဒကရဝတၴဳ(သံဃာကြဲျပားေၾကာင္း) ၁၈မ်ဳိးကုိ ျပဆုိရင္း သံဃာအခ်ဳိ႕ကုိ မိမိဘက္ပါေအာင္စည္း႐ုံးၿပီး မိမိေနာက္ပါ တဲ့အုပ္စုနဲ႔ အဲဒီသိမ္ထဲမွာပဲ သံဃာ့ကံကုိသီးျခားျပဳရင္ အဲဒီ ရဟန္းဟာ သံဃာသင္းခြဲသူလည္းျဖစ္တယ္။ ပၪၥာနႏၲရိယကံ ႀကီးလည္းထုိက္တယ္ (ဝိ ၄၊ ၃၆၇)။

(သိမ္ထဲမွာ ျဖစ္ေပမယ့္) ရဟန္းကုိးပါးမျပည့္ရင္ သံဃာသင္းခြဲသူလို႔လည္း မဆုိႏုိင္၊ ပၪၥာနႏၲရိယကံလည္း မထိုက္ဘူး (မ-႒ ၄၊ ၇၇)။ သင္းခြဲသူအဓမၼဝါဒီရဲ႕ေနာက္လုိက္ ေတြကေတာ့ ကံႀကီးမထိုက္ေပမယ့္ မဟာသာဝဇၨျဖစ္(အျပစ္ ႀကီး)ပါတယ္ (အဘိ-႒ ၂၊ ၄ဝ၈)။

မွတ္ဖုိ႔က ပၪၥာနႏၲရိယကံေျမာက္တဲ့ သံဃာသင္းခြဲ မႈကုိ ရဟန္းကပဲျဖစ္ေစႏိုင္တယ္လို႔ ျဖစ္ပါတယ္။

ေဘဒကရဝတၴဳ ၁၈ မ်ဳိး

************************

၁) ရဟန္းသည္ အဓမၼ(မမွန္သည္)ကုိ ဓမၼ(အမွန္)ဟုဆုိ၏။

၂) ဓမၼ(မွန္သည္)ကုိ အဓမၼ(မမွန္)ဟုဆုိ၏။

၃) အဝိနယ(ဝိနည္းမဟုတ္)ကုိ ဝိနယ(ဝိနည္းဟုတ္) ဟုဆုိ၏။

၄) ဝိနယ(ဝိနည္းဟုတ္)ကုိ အဝိနယ(ဝိနည္းမဟုတ္) ဟုဆုိ၏။

၅) ဗုဒၶေဟာကုိ ဗုဒၶမေဟာဟုဆုိ၏။

၆) ဗုဒၶမေဟာကုိ ဗုဒၶေဟာဟုဆုိ၏။

၇) ဗုဒၶေလ့က်က္သည္ကုိ မေလ့က်က္ဟုဆုိ၏။

၈) ဗုဒၶမေလ့က်က္သည္ကုိ ေလ့က်က္ဟုဆုိ၏။

၉) ဗုဒၶပညတ္သည္ကုိ မပညတ္ဟုဆုိ၏။

၁ဝ) ဗုဒၶမပညတ္သည္ကုိ ဗုဒၶပညတ္ဟုဆုိ၏။

၁၁) အာပတ္မဟုတ္သည္ကုိ အာပတ္ဟုဆုိ၏။

၁၂) အာပတ္ဟုတ္သည္ကုိ မဟုတ္ဟုဆုိ၏။

၁၃) အျပစ္ေပါ့အာပတ္ကုိ အျပစ္ေလးအာပတ္ဟုဆုိ၏။

၁၄) အျပစ္ေလးအာပတ္ကုိ အျပစ္ေပါ့အာပတ္ဟုဆုိ၏။

၁၅) ျခြင္းခ်က္ရွိအာပတ္ကုိ ျခြင္းခ်က္မရွိအာပတ္ဟု ဆုိ၏။

၁၆) ျခြင္းခ်က္မရွိအာပတ္ကုိ ျခြင္းခ်က္ရွိအာပတ္ဟု ဆုိ၏။

၁၇) ႐ုန္႔ရင္းေသာအာပတ္ကုိ မ႐ုန္႔ရင္းေသာအာပတ္ ဟုဆုိ၏။

၁၈) မ႐ုန္႔ရင္းေသာအာပတ္ကုိ ႐ုန္႔ရင္းေသာအာပတ္ ဟုဆုိ၏။

(ဝိ ၄၊ ၃၆၇)

တျခားစီယူပါ

**************

ဒီေနရာမွာ သံဃေဘဒက ျဖစ္ေအာင္လုပ္(သံဃာ သင္းခြဲ)လို႔ ကံႀကီးထိုက္တာနဲ႔ သံဃာ့ညီၫြတ္ေရးပ်က္ေအာင္ လုပ္တာကုိ တျခားစီယူသင့္ပါတယ္။ ပါဠိေတာ္မွာဆုိတဲ့အတုိင္း သံဃာ့ညီၫြတ္ေရးပ်က္ေအာင္ေတာ့ လူေတြလည္း လုပ္ႏိုင္ တာပါပဲ။ လူတစ္ေယာက္ဟာ ေဘဒကရဝတၴဳ ၁၈ ပါးကုိ ကုိယ္တုိင္သိလုိ႔ျဖစ္ေစ၊ ဘုန္းႀကီးေတြဆီက တစ္ဆင့္ၾကားရ လို႔ျဖစ္ေစ လူေတြအၾကား၊ ဘုန္းႀကီးေတြအၾကား ဝါဒျဖန္႔ေျပာ ဆုိႏုိင္တာပဲ။ သုိ႔မဟုတ္ ေဘဒကရဝတၴဳနဲ႔အလားတူ ကုန္း ေခ်ာစြပ္စြဲစကားေတြကုိ သုိ႔မဟုတ္ ဟုိဘက္ဘုန္းႀကီး၊ ဒီဘက္ ဘုန္းႀကီး၊ ဟုိအုပ္စုနဲ႔ ဒီအုပ္စုအၾကား ၿပိန္ဖ်င္းတဲ့စကား (ေဘ ဒကရဝတၴဳ)ေတြကုိ အပုိ႔အယူလုပ္ရင္ ညီၫြတ္ေနတဲ့သံဃာ ေတြ ကြဲျပားသြားႏိုင္ပါတယ္။

အဲဒီလိုလုပ္ရာမွာ အဓမၼဝါဒီ(မမွန္သူ)ေနာက္ကုိ လုိက္ၿပီး ဓမၼဝါဒီေတြကုိ မဟုတ္မတရားစြပ္စြဲမိရင္ေတာ့ အဲဒီ လူေတြ အျပစ္ႀကီးထိုက္ပါလိမ့္မယ္။ ဤဘဝ၊ ေနာင္ဘဝ လူ ေမြးမေျပာင္ႏိုင္ပါဘူး။

ေမးခြန္းအာေဘာ္

********************

ေမးခြန္းရဲ႕ ဒုတိယပုိင္းနဲ႔ပတ္သက္လုိ႔ နည္းနည္း ေျပာစရာ ရွိတာက ျမန္မာျပည္မွာ ဗုဒၶဝါဒီလူဥပါသကာေတြ နဲ႔ ရဟန္းေတြအၾကား ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းပုိင္ဆုိင္မႈျပႆနာ မရွိသေလာက္ဆုိတာပါပဲ။ ရွိခ်င္ေတာ့ရွိဖူးမယ္။ ဒါေပမဲ့ ရွား ရွားပါးပါးပဲေနမွာပါ။ ဘာေၾကာင့္လဲဆုိရင္ အလွဴရွင္က ဘုန္း ႀကီးေက်ာင္းကုိ ျပန္လုယူၿပီး အိမ္လုပ္ပစ္ဖုိ႔ မျဖစ္ႏိုင္လို႔ပါ။ ပုဂိၢဳလ္တစ္ေယာက္ သုိ႔မဟုတ္ ဘာသာေရးအဖြဲ႕တစ္ခုက ရဟန္း တစ္ပါး သုိ႔မဟုတ္ သံဃာ(ရဟန္းအမ်ား)ကုိ ေရစက္ခ်လွဴဒါန္း ၿပီးၿပီဆုိရင္ ျမန္မာ့ဥပေဒအရ အလွဴရွင္ (ပုဂိၢဳလ္၊ အဖြဲ႕) က အဲဒီေက်ာင္းကုိမပုိင္ဆုိင္ေတာ့ပါဘူး။ တရားစြဲလို႔လည္း မရ ေတာ့ပါဘူး။

ဘုန္းႀကီးအခ်င္းခ်င္းပဲ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းပုိင္ဆုိင္မႈ ျပႆနာရွိတာပါ။ အထူးသျဖင့္ ပ်ံလြန္ေတာ္မူတဲ့ဆရာေတာ္ က မည္သည့္တပည့္ကုိမွ် စာခ်ဳပ္စာတမ္းနဲ႔ အတိအက်လႊဲ မအပ္ခဲ့ရင္ ဒါမ်ဳိးႀကံဳရတတ္ပါတယ္။ ေနာက္တစ္မ်ဳိးမွာ ဆရာ ေတာ္ႀကီးပ်ံေတာ္မူခါနီး ရဟန္းငယ္ဦးတိႆက အနီးအနား မွာ ေစာင့္ေရွာက္ေနေပမယ့္ ဆရာေတာ္က အေဝးေရာက္ေန တဲ့ တူေတာ္ေမာင္ဦးဒတၱကုိ ေက်ာင္းအပ္ခဲ့ၿပီး လူအမ်ားစုက လည္း ဦးတိႆကိုပဲ ၾကည္ညိဳၾကတယ္ဆုိရင္ အားလုံးပုထုဇဥ္ ဘာဝေပမုိ႔ ျပႆ နာျဖစ္ဖုိ႔ ေသခ်ာသေလာက္ပါပဲ။

စိတ္ထားမွန္ေစ

********************

အစစ္ပါပဲ။ သံဃာကြဲရင္ လူေတြကြဲတယ္။ ေက်း ရြာႏွစ္ျခမ္းကြဲတယ္။ လင္မယားကြဲတာေတာင္ ေတြ႕ဖူးပါတယ္။ က်မ္းဂန္မွာျပတာက ကုိယ္ေစာင့္နတ္ေတြလည္း ကြဲတယ္။ အဲဒီကတစ္ဆင့္ ေျမကုိမွီတဲ့နတ္ေတြ၊ အာကာသမွာေနတဲ့ နတ္ေတြ ကြဲတယ္၊ ျဗဟၼာ့ဘုံအထိ အရိယာျဖစ္ၿပီးတဲ့ပုဂိၢဳလ္ေတြ မွတစ္ပါး အကုန္ ႏွစ္အုပ္စုစီကြဲကုန္ပါသတဲ့ (မ-႒ ၄၊ ၂၄)။ ဒါေၾကာင့္ သံဃာကြဲတာဟာ အက်ဳိးမရွိပါဘူး။ အက်ဳိးယုတ္ ပါတယ္။ အပါယ္ငရဲေရာက္ေၾကာင္းလည္း ျဖစ္ပါတယ္။

ဒါေပမဲ့ သံဃာကြဲျခင္းကိစၥဟာ ဗုဒၶ သက္ေတာ္ထင္ ရွားရွိစဥ္မွာေတာင္ ျဖစ္ခဲ့ဖူးတာမုိ႔ လူ႔သဘာဝနဲ႔ သမုိင္းစဥ္အရ ေရွာင္လႊဲမရႏိုင္တဲ့ အေျခအေနတစ္ရပ္လို႔ပဲဆုိပါရေစ။ အစု ရွိရင္ အမႈရွိၿမဲပါ။

လာကမွာ သက္ရွိေရာသက္မဲ့ပါ ဖုိဓာတ္မဓာတ္ (ဆန္႔က်င္သဘာဝ)ႏွစ္မ်ဳိးဟာ ခြဲမရသလို မည္သည့္လူ႔အသုိင္း အဝုိင္းမွာမဆုိ သေဘာထား ကြဲျပားတဲ့အုပ္စုတစ္စုဟာ ရွိစၿမဲ ပါ။ ဒါေၾကာင့္ မလႊဲသာလုိ႔ အဲဒီလုိ(ကြဲျပားမႈ)ျဖစ္လာရင္ ႏွစ္ ဖက္စလုံး အစြန္းမေရာက္ဘဲ၊ တစ္ဖက္သားကုိ မထိခုိက္ေစ ဘဲ ကိုယ္ယုံၾကည္ရာကုိ ေစတနာမွန္မွန္နဲ႔ ခ်ီတက္ႏိုင္ဖုိ႔ မိမိ စိတ္ထားကုိ ျပဳျပင္သင့္ပါတယ္။

(အရွင္ေကလာသ ဆရာေတာ္၏ ၀က္ဘ္ဆိုက္မွ ကူးယူေဖာ္ျပပါသည္။)

#TheFlowerNews