Kids are......

ကေလးငယ္ေတြဟာ ကမၻာေပၚမွာသနားစဖြယ္ အဖိႏွိပ္ခံရဆံုးပါ။ အျပစ္ကင္းစင္ျပီး ခ်စ္စဖြယ္အလြန္ေကာင္းတဲ့ ကေလးငယ္ေတြကို ဖိႏွိပ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္သူေတြဟာ ဘယ္သူေတြလဲ၊ သူတို႔ကို အလြန္ခ်စ္ပါတယ္ဆိုတဲ့ မိဘေတြပါပဲ။
ယေန႔ ကေလးငယ္ေတြက သူတို႔ရဲ႕မီွခိုအားထားရာ မိဘမ်ားရဲ႕မသိနားမလည္မႈေၾကာင့္ အႏွိမ္ခံဘ၀.... အသုံးခ်ခံဘ၀ကိုေရာက္ေနပါတယ္။ ယေန႔ေခတ္မွာ....မိဘေတြရဲ႕ ေၾကာက္မက္ဖြယ္ေလာဘ ေၾကာင့္ ကေလးငယ္ေတြဟာ အရြယ္နဲ႔မမွ်ေအာင္ ႏွိပ္စက္ညႇဥ္းပန္းျခင္းေတြ ခံေနရပါတယ္။
မိဘေတြဟာ...သူတို႔မျဖစ္ခဲ့တဲ့ ရည္မွန္းခ်က္အေၾကြးေတြအတြက္ ကေလးေတြကို အတင္းအဓမၼဆပ္ခိုင္း တာရက္စက္လြန္းပါတယ္။ တစ္ကိုယ္ေကာင္းဆန္လြန္းပါတယ္။ မိဘေတြဟာ သူတို႔ရက္စက္လို႔ ရက္စက္မွန္းလည္းမသိပါဘူး။ အစဥ္အလာ...႐ိုးရာယံုၾကည္မႈေတြအရ မိဘေမတၲာလို႔ထင္ေနတာကိုး။
မိဘေမတၲာကို မ်က္ႏွာပန္းျပျပီး အသက္ဆယ္ႏွစ္အရြယ္ကေလးငယ္တစ္ေယာက္ဟာ အရြယ္နဲ႔မမွ်ေအာင္ သင္ၾကားမႈအမ်ိဳးမ်ိဳးခံေနရပါတယ္။ ကေလးငယ္အတြက္...အလြန္အဖိုးထိုက္တန္ျပီး တစ္ဖန္ျပန္မရႏိုင္ေတာ့တဲ့ ေဆာ့ကစားခ်ိန္ေလးေတြ လံုး၀မရွိေတာ့ပါဘူး။မိဘမ်ားက ဒီလိုသင္ၾကားမွ ပညာတတ္ၾကီးျဖစ္မယ္လို႔ ယံုၾကည္ေနတာကိုး..။ ပညာတတ္ျပီး ခပ္တံုးတံုးျဖစ္ေနတဲ့ ကေလးေတြကို ျမင္ဖူးပါသလား၊ အဲဒါ....မိဘေတါ အသံုးမက်လို႔ပါ။ တကယ္ေတာ့....မိဘဟာ ကေလးကို ခ်စ္တာမဟုတ္ဘဲ သူ႔ကိုယ္သူခ်စ္တာပါ။ မိဘရည္မွန္းခ်က္ၾကီးေလ....ကေလးအႏွိမ္ခံရေလပါပဲ။ မိဘအတၲၾကီးေလ...ကေလးလံုျခံဳမႈကင္းမဲ့ေလပါပဲ။
မိဘေတြက ငါ့သားသမီးေကာင္းစားေစခ်င္လို႔ ေစတနာ၊ေမတၲာထားတယ္လို႔ထင္မွာပဲ။ ဒါေပမဲ့...အမွန္တကယ္ ကေလးငယ္ကိုခ်စ္တာမဟုတ္ဘဲ သူ႔တို႔ကိုယ္သူတို႔ ခ်စ္တာပါ။ ကေလးငယ္ထက္ သူတို႔ ]]အတၲ}}ဖြံ႔ျဖိဳးဖို႔သာ အဓိကပါ။ သူတို႔သားသမီးေတြဘယ္ဂုဏ္ ဘယ္အဆင့္အတန္းေရာက္ေနျပီဆိုတာ လူ႔ဘံုအလယ္မွာ ဂုဏ္ယူ၀ံ့ၾကြားခ်င္ၾကတယ္။
မိဘေတြဟာ ကိုယ့္သားသမီးေကာင္းစားတာကိုအမွန္တကယ္ျမင္ခ်င္္ၾကတယ္။ဒါေပမဲ့ ဒီလိုျဖစ္ခ်င္တာဟာ ကေလးအတြက္မဟုတ္ဘဲ သူတို႔အတြက္ပါပဲ။ငါတို႔ေမြးတဲ့ ကေလးဟာၾကီးပြား ခ်မ္းသာျပီး ပညာတတ္ၾကီးျဖစ္ေနတယ္ဆိုတာ ျမင္ခ်င္တဲ့အတၲေၾကာင့္ပါ။ ေသေသခ်ာခ်ာစဥ္းစားၾကည့္ရင္ မိဘက ကေလးထက္သူတို႔ရည္မွန္းခ်က္ကိုပိုခ်စ္တာပါ။
ကေလးငယ္ေတြအတြက္ ငယ္စဥ္ဘ၀ေဆာ့ကစားခ်ိန္ေတြဟာ တန္ဖိုးျဖတ္လို႔မရပါဘူး။ သူတို႔အတြက္ ေဆာ့ကစားခ်ိန္ေလးေတြဟာ ေနာက္တစ္ခါလည္း ျပန္မရႏိုင္ေတာ့ပါဘူး။ေဆာ့ကစားျခင္းဟာ ကေလးဘ၀ေအာင္ျမင္ေရးအတြက္ အၾကီးမားဆံုးလွ်ိဳ႕၀ွက္ခ်က္ပါ။ငယ္စဥ္က ေဆာ့ကစားဖို႔အခြင့္အေရး မ်ားမ်ားရေလေလ ကေလးထက္ျမက္ေလပါပဲ။
ေငြေၾကးခ်မ္းသာတဲ့ မိဘေတြဟာ ကေလးထိန္းေတြ၊အိမ္ေဖာ္ေတြ တစ္ပံုတစ္ပင္ၾကီးနဲ႔ ကေလးကို အရိပ္တၾကည့္ၾကည့္ထားျပီးမွဲ႔တစ္ေပါက္စြန္းထင္းမခံရဘူးလို႔ ထင္ျမင္ယူဆၾကပါတယ္။ ကေလးထိန္းေတြ၊ အိမ္ေဖာ္ေတြေနာက္က တေကာက္ေကာက္လိုက္ျပီး ခ်ဳပ္ခ်ယ္ေနတာ ကေလးဘ၀ရဲ႕ ပင္ကိုယ္ဖြံ႔ျဖိဳးမႈကို ထိခိုက္ခံရတယ္ဆိုတာ ပညာတတ္ပါတယ္ဆိုတဲ့ မိဘေတြမသိပါဘူး။
မိဘေတြက ခ်ဳပ္ခ်ယ္မႈၾကီးေလ ကေလးရဲ႕ ပင္ကိုယ္ဖန္တီးမႈ၊ထက္ျမက္မႈ ဆံုး႐ႈံးေလပါပဲ။ ဒီေန႔ေခတ္မွာ ပညာေတြအမ်ားၾကီးတတ္ျပီး ခပ္တံုးတံုးျဖစ္ေနတဲ့ လူငယ္ေတြဟာ ငယ္စဥ္က ခ်ဳပ္ခ်ယ္မႈၾကီးလြန္းလို႔ပါ။မိဘေတြဟာ အစဥ္အလာအရ ႐ုိေသကိုင္း႐ႈိင္းတဲ့ ကေလးျငိမ္၀ပ္ပိျပားတဲ့ ကေလးကိုမွ ခ်စ္ခင္ၾကတယ္။ မိမိကေလး က်ိဳးႏြံျပီး လိမၼာယဥ္ေက်းတာကို ဂုဏ္ယူၾကတယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း ကေလးကို အရြယ္နဲ႔မမွ်ေအာင္ က်ိဳးက်ိဳးႏြံႏြံျဖစ္ေအာင္ ဂ႐ုတစိုက္သင္ၾကားေပး ၾကတယ္။ဒါေတြဟာ ကေလးရဲ႕ဖြံ႔ျဖိဳးမႈကိုထိပါးျပီး အစြမ္းအစနည္းပါးေစတာ မသိၾကဘူး။ တကယ္ေတာ့ က်ိဳးႏြံတဲ့ကုပ္ေခ်ာင္းေခ်ာင္းကေလးထက္ အစြမ္းအစရွိတဲ့ကေလးဟာ ပိုျပီးထက္ျမက္ ကြၽမ္းက်င္ေလပါပဲ။ အရြယ္ေရာက္လာရင္ က်ိဳးႏြံတဲ့ကေလးထက္ အစြမ္းအစရွိတဲ့ ကေလးကအမ်ား ၾကီးေရွ႕ကိုပိုေရာက္သြားမွာပါ။
မိဘေတြဟာ အကင္းပါးျပီး ထက္ျမက္တဲ့ ကေလးကိုအမွားေတြ႔မွာ စိုးရိမ္တတ္ၾကတယ္။ ထက္ျမက္တဲ့ ကေလးကိုေတာ့ အပိုးမက်ိဳးတဲ့ ကေလးလို႔ယူဆၾကတယ္။ က်ိဳးႏြံတဲ့ကေလးကို မိဘစကားနားေထာင္ျပီး လိမၼာယဥ္ေက်းတဲ့ကေလးလို႔ ယူဆခ်င္ၾကတယ္။တကယ္ေတာ့ ...ကေလးက်ိဳးႏြံေလ အရည္အခ်င္းမဲ့ျပီး ပင္ကိုယ္ဗီဇထိပါးေလပါပဲ။
မိဘက ကေလးကို တတ္ႏိုင္သမွ်လြတ္လြတ္လပ္လပ္ေနခြင့္ေပးပါ။ ပင္ကိုယ္ဗီဇဖြံ႔ျဖိဳးတိုးတက္ေအာင္ ကူညီေပးပါ။ ကေလးအတြက္မထိခိုက္ဘူး အမ်ားအတြက္လည္း မထိခိုက္ဘူးဆိုရင္.....ဘာမဆို လုပ္ခြင့္ေပးပါ။ ခ်ဳပ္ခ်ယ္မႈနဲ႔ သင္ၾကားမႈ မတူတာကို သတိျပဳပါ။
ကေလးနဲ႔ မထိုက္တန္တဲ့ သင္ၾကားမႈအၾကီးၾကီးေတြကိုေရွာင္ၾကဥ္ပါ။ တကယ္ေတာ့ သင္ၾကားမႈအၾကီး ေတြဟာ ကေလးကို အေပၚယံသာ တတ္ကြၽမ္းေစျပီးၾကက္တူေရြးဘ၀ေရာက္ေစမွာပါ။ ကေလးစိတ္မပါ တဲ့အရာကိုသင္ၾကားရင္ ဘယ္ေတာ့မွ အမွန္တကယ္မတတ္ပါဘူး။ကေလးက တတ္ဟန္ျပရင္လည္း တကယ္တတ္တာမဟုတ္ဘဲ ၾကက္တူေရြး ႏႈတ္တိုက္ရြတ္သလို ဟန္ေဆာင္ျပေနတာပါ။
မိဘေတြက ကေလးငယ္ေတြကို ဘုရားရွိခိုးအမ်ိဳးမ်ိဳးသင္၊ယဥ္ေက်းမႈသင္တန္းေတြ တက္ခိုင္းျပီး ဧည့္သည္စံုရင္ အလြတ္ရြတ္ျပခိုင္းၾကတယ္။ကေလးတတ္တယ္ဆိုျပီး ဂုဏ္ယူခ်င္ၾကတယ္။ တကယ္ေတာ့ ယဥ္ေက်းလိမၼာေတြဟာ ငယ္ရြယ္လြန္းတဲ့ကေလးေတြရဲ႕ ရင္ထဲကိုမေရာက္ပါဘူး။ ၾကက္တူေရြးႏႈတ္တိုက္ရြတ္သလို ရြတ္ျပေနတာပါ။
ဟန္ေဆာင္ပကာသနကို အဟုတ္ထင္ရင္ေတာ့ အရြယ္ေရာက္လာရင္ ကိုယ့္ကေလးပဲ ဒုကၡေရာက္မွာပါ။
မင္းျမတ္သူရ (ျပည္ၾကီးတံခြန္စာအုပ္မွ)