A bunch of youths
exists in every era.
They like cigarettes.
They like poems.
They like tea.
They like books.
They like classical music.
And they like politics.
People think they are crazy,
throwing eggs at rock mountains.
Some say they are future rebels.
According to that old man,
they are rioting, bad students.
Their peers don't want to associate with them,
calling them nutcases:
"Stay away from them,
or you'll be implicated in their mess."
Marxism infatuates them.
Reactionaries they abhor.
When drunk, they sing the Internationale.
But in love affairs, they are unlucky.
In due time, they will be
behind bars, or
amid jungles, valleys, and mountains, or
disappeared,
without ever receiving any awards.
A bunch of youths,
who vanished,
unknown to anyone,
has existed in every era.
(Mg Nyein Chan)
****
မောင်ငြိမ်းချမ်းရဲ ကဗျာကို ကြိုက်လို့ လွန်ခဲ့တဲ့ သုံးနှစ်တိတိက အင်္ဂလိပ်လို ပြန်လိုက်မိတယ်။ ဒီနေ့ memory အနေနဲ့ ပြန်ပေါ်လာလို့ အနည်းငယ် တည်းဖြတ် ပြင်ဆင်လိုက်ပါတယ်။ ဘာသာပြန်နဲ့ပတ်သက်ပြီး အကြံပေးစရာရှိရင်လည်း အကြံပေးပါ။ ဝေဖန်ချင်လည်း ဝေဖန်ပါ။
(မျိုးနိုင်)
၁၉ အောက်တိုဘာ ၂၀၂၃၊ ကြာသပတေးည ၉း၁၁
****
လူငယ်လေးတစ်စု
ခေတ်တိုင်းမှာ သူတို့ရှိတယ်။
ဆေးလိပ်ကြိုက်တယ်
ကဗျာကြိုက်တယ်
လက်ဖက်ရည်ကြိုက်တယ်
စာအုပ်ကြိုက်တယ်
ဂန္တဝင်ဂီတကြိုက်တယ်
နောက်ပြီး
နိုင်ငံရေးကြိုက်တယ်။
လူတွေက သူတို့ကို အရူးလို့ထင်ကြတယ်။
ကျောက်တောင်ကို
ကြက်ဥ နဲ့ပေါက်တဲ့အကောင်တွေတဲ့။
တချို့ကလည်း သူပုန်လောင်းလေးတွေတဲ့။
ဟိုလူကြီးကတော့ ဆူပူသူကျောင်းသားဆိုးတွေတဲ့။
ရွယ်တူတွေက အပေါင်းအသင်းမလုပ်ချင်ကြဘူး
လူကြောင်တွေတဲ့
ဝေးဝေးကရှောင် အမှုပတ်မယ်တဲ့။
မာက့်စ်ဝါဒကို သည်းခြေကြိုက်တယ်
ဖောက်ပြန်ရေးသမားတွေကို မုန်းတယ်
မူးလာရင် အင်တာနေရှယ်နယ် ဆိုတယ်
အချစ်ရေးတော့ကံခေကြတယ်ဗျ။
အချိန်တန်တော့သူတို့တွေဟာ
သံတိုင်တွေ နောက်မှာ
တောတောင်လျှိုမြောင်တွေကြားမှာ
ဘာဆုလာဒ်မှမရဘဲ
ပျောက်ဆုံးကုန်ကြတယ်။
လူမသိသူမသိ ပျောက်ကွယ်သွားတဲ့
လူငယ်လေးတစ်စုဟာ
ခေတ်တိုင်းမှာ ရှိခဲ့ဖူးတယ်။