လူရည္သန္႕

-->

ဓမၼနယ္ပယ္မွာ အရုိအေသ အေလးအျမတ္ျပဳထိုက္တယ္၊ တန္ဖိုးမျဖတ္ႏိုင္ေအာင္ ျမင့္ျမတ္တယ္၊ အတုလည္းမရွိဘူး၊ ေတြ႕ျမင္ရဖို႕လည္း ခဲယဥ္းတယ္၊ အဆင့္မီျမင့္ျမတ္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္တို႕သာ သံုးေဆာင္ခြင့္ရွိတယ္ဆိုတဲ့ အရာမ်ိဳးကို 'ရတနာ' လို႕သတ္မွတ္ၾကတယ္။

ေလာကနယ္ပယ္ကေတာ့ ႏွစ္သက္ရႊင္လန္းျခင္း၊ ေက်နပ္၀မ္းေျမာက္ျခင္းကို ျဖစ္ေစတတ္ျပီး ရွားပါး အဖိုးတန္တဲ့ ေရႊ၊ေငြ၊ပုလဲ၊ပတၲျမား၊ စိန္စတဲ့ အရာေတြကို 'ရတနာ' လို႕သတ္မွတ္ျပီး တန္ဖိုးထားႏွစ္သက္တတ္ၾကတယ္။ ဒီရတနာေတြထဲမွာလည္း စစ္မွန္ျပီး အျပစ္အနာ ကင္းစင္ၾကရင္ ပတၲျမားတို႕၊ စိန္တို႕ကို ပိုျပီး တန္ဖိုးရွိတယ္လို႕ သတ္မွတ္ၾကျပန္ေသးတယ္။

ဒါေပမယ့္ ေရွးေခတ္အဆက္ဆက္ကစျပီး ခုခ်ိန္အထိ အခိုင္အမာ အေလးအနက္ထားတဲ့ အရာတို႕ရဲ႕ အမည္ကို အျမတ္တႏုိး အမႊမ္းတင္ လိုတဲ့ အခါမွာေတာ့ အမည္နာမေတြရဲ႕ ေရွ႕မွာ စိန္တို႕၊ ပတၲျမားတို႕ကို အသံုးမျပဳၾကဘူး။ 'ေရႊ' ဆိုတဲ့ ဂုဏ္နဲ႕သာ တပ္ဆင္အသံုးျပဳေလ့ရွိ ပါတယ္။ ဥပမာ - ေရႊစိတ္ေတာ္၊ ေရႊကိုယ္ေတာ္၊ ေရႊဘံုေရႊနန္း၊ ေရႊမႏၲေလး ဆိုတာမ်ိဳးေပါ့။

ဘာျဖစ္လို႕ စိန္တို႕၊ ပတၲျမားတို႕ထက္ ေရႊကိုသာ အေလးထားျပီး ဂုဏ္ပုဒ္အျဖစ္နဲ႕ အသံုးျပဳရတာပါလိမ့္လို႕ စဥ္းစားၾကည့္တဲ့အခါ ေရႊမွာ တျခားရတနာေတြထက္ ထူးျခားတဲ့ အခိုင္အမာ အရည္အခ်င္းေတြရွိတယ္။ ဟုတ္တယ္။ စိန္တို႕၊ ပတၲျမားတို႕ဆိုတာ ငရဲမီးနဲ႕တို႕တာကို ေတာ့ ခံႏိုင္ရည္ ရွိခ်င္ရွိမယ္၊ ေရႊလိုေတာ့ မီးဖုတ္တာ၊ တူထုတာ၊ နန္းဆြဲတာတို႕ကို ခံႏိုင္ရည္မရွိဘူး။ ေရႊကဒီစမ္းသပ္ခ်က္ေတြကို ခံႏိုင္ ရည္ရွိရုံသာမကဘူး၊ ဒီလိုစမ္းသပ္လိုက္တဲ့အခါ သူ႕အရည္အေသြးက ပိုျပီးေတာ့ေတာင္ ျမင့္တက္လာေသးတယ္။ဒါေၾကာင့္လည္း ျမတ္စြာဘုရားရွင္ရဲ႕ တရားေတာ္ေတြထဲမွာ ေျပာဆို ဆံုးမဖို႕ လြယ္ကူတဲ့သူမ်ားကို 'အထပ္ထပ္ေလွာ္ျပီးတဲ့ ေရႊလို ႏူးညံ့တဲ့စိတ္ထား ရွိတယ္' လို႕ အမႊမ္းတင္ ခ်ီးက်ဴးေတာ္မူတာေတြ႔ရတယ္။ အျမတ္တႏိုးရွိတဲ့ အမည္ေတြကို အမႊမ္းတင္ ဂုဏ္ျပဳျပီး ေခၚဆိုတဲ့အခါမွာလည္း 'ေရႊ' ဆိုတဲ့ ဂုဏ္ပုဒ္ကို သံုးတာဟာ ဒါေၾကာင့္မ်ားလားလို႕ ေတြးမိပါတယ္။

ပန္းထိမ္ဆရာေတြ ေျပာေလ့ရွိတဲ့ စကားတစ္ခုရွိတယ္။ 'ေရႊမွန္ရင္ မီးဖုတ္လို႕ မမည္းရဘူး၊ တူထုလို႕မကြဲရဘူး၊ နန္းဆြဲလို႕ မျပတ္ရဘူး၊ ငရဲမီးေတြႏွင့္ေတြ႕လည္း မျဖံဳရဘူး' တဲ့။ ဒီစမ္းသပ္ခ်က္ေတြကို မခံႏိုင္ဘူးဆိုရင္ေတာ့ ေရႊရည္မျပည့္ဘူး၊ ေရႊရည္မသန္႕ဘူးတဲ့။ ဒါမွမဟုတ္ ေရႊမစစ္ဘူးလို႕ဆိုၾကတယ္။

လူအခ်င္းခ်င္း အကဲခတ္ ေျပာဆိုၾကတဲ့အခါ ဥပဓိရုပ္ ေျပျပစ္ျပီး ၀တ္ဆင္ေနထိုင္ပံု သပ္သပ္ရပ္ရပ္ရွိတဲ့လူကို 'လူရည္သန္႕' တယ္လို႕ ေျပာေလ့ရွိၾကတယ္။ တကယ္ေတာ့ 'လူ'ဆိုတာ သတၲေလာကထဲမွာ အဆင့္အျမင့္ဆံုးျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သူ႕ကိုအကဲခတ္ေန တဲ့ေနရာမွာလည္း သတၲဳတို႔ရဲ႕ အဆင့္အျမင့္ဆံုးျဖစ္တဲ့ 'ေရႊ'ကို အကဲခတ္သလို စမ္းသပ္ အကဲခတ္ၾကရင္ ပိုျပီး မွန္ကန္မယ္ထင္တယ္။

ဟုတ္တယ္။ လူတစ္ေယာက္ ေလာကထဲကို ေရာက္လာတာနဲ႕ တစ္ျပိဳင္နက္ သူရင္ဆိုင္ရမယ့္ ေလာကဓံဆိုတာကလည္း ဖြားဖက္ေတာ္ ပမာ ပူးတြဲပါလာ စျမဲပဲ။ ဒီေလာကဓံေတြ ဆိုတာကလည္း တစ္ခါတေလ မီးလိုလည္း ပူတတ္တယ္၊ တူထုသလိုလည္းျပင္းထန္တတ္ တယ္၊ နန္းဆြဲေပါက္ထက္လည္း အက်ဥ္းအက်ပ္ ၾကံဳခ်င္ၾကံဳတယ္၊ ငရဲမီးလို ေလာင္တတ္၊ စားတတ္တာမ်ိဳးလည္း ရွိႏိုင္တယ္။ ဒီလို ရင္ဆိုင္ရတဲ့အခါ မည္းသြားမယ္၊ ကြဲသြားမယ္၊ ျပတ္သြားမယ္၊ စားသြား၊ ျဖံဳသြားမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ပန္းထိမ္ဆရာစကားနဲ႕ ေျပာရရင္ လူရည္မျပည့္ဘူး၊ လူရည္မသန္႕ဘူးလို႕ပဲ ဆိုရလိမ့္မယ္ ထင္ပါတယ္။

'လူ'ဆိုတာကို ပါဠိလိုေတာ့ 'မႏုႆ'လို႕ေခၚတယ္။ အဓိပၸာယ္ကေတာ့ စိတ္ထားျမင့္ျမတ္သူ(စိတ္သေဘာထားၾကီးသူ) လို႕ဆိုလိုတာပါ။ ဟုတ္ပါတယ္။ တိရစၦာန္မ်ားဟာ မနာလို၀န္တိုမႈေတြ၊ ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟေတြ လြန္ကဲတဲ့အတြက္ ျမင့္ျမတ္တဲ့စိတ္ထား မရွိတတ္ ၾကပါဘူး။ လူမွာသာ ေမတၲာ၊ကရုဏာစတဲ့ ျဗဟၼစိုရ္တရားမ်ားျဖစ္ႏိုင္ၾကတာပါ။ တကယ့္ လူ႕အရည္အေသြး၊ လူ႕အရည္အခ်င္းဆိုတာ ခ်စ္ခင္ျခင္း၊ ၾကင္နာျခင္း၊ ခ်ီးမြမ္း ၀မ္းေျမာက္ျခင္း၊ ခြင့္လႊတ္သည္းခံျခင္းဆိုတဲ့ ျဗဟၼစိုရ္ စိတ္ထားမ်ားပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္လည္း ျမတ္စြာဘုရားရွင္က ဓမၼပဒ (ဂါထာ - ၁၉) မွာ 'မေကာင္းတဲ့ စိတ္ထားဟာ အဲဒီစိတ္ထားရွိသူကို ယုတ္ညံ့ဆိုး၀ါးသူျဖစ္ ေအာင္ ျပဳတတ္တယ္။ ေကာင္းတဲ့စိတ္ထားက အဲဒီလို စိတ္ထားရွိသူကို အထက္တန္းက်သူျဖစ္ေအာင္ ျပဳတတ္တယ္' လို႕ေဟာေတာ္ မူတာ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။ ေကာင္းတဲ့စိတ္ထား (၀ါ) စိတ္ကို ေကာင္းေအာင္ထားျခင္းကို မဂၤလာတရားေတာ္မွာေတာ့ 'အတၲသမၼာ ပဏိဓိ မဂၤလာ' လို႕ေခၚပါတယ္။

ဒီတရားေတာ္မ်ားရဲ႕ အလိုအရကေတာ့ အထက္တန္းက်သူ၊ ေအာက္တန္းက်သူ၊ လူရည္သန္႕သူ၊ မသန္႕သူဆိုတာကို 'အတၲသမၼာ ပဏိဓိမဂၤလာ' ရွိ မရွိဆိုတာနဲ႕ တိုင္းတာ သတ္မွတ္မွသာ တိက်မွန္ကန္မယ္လို႕ ဆိုလိုတဲ့ သေဘာပါ။

'အတၲသမၼာပဏိဓိ မဂၤလာ'နဲ႕ျပည့္စံုေအာင္ ကိုယ္ႏႈတ္စိတ္ထား ျပဳျပင္ပံုနဲ႕ ပတ္သက္လို႕ေတာ့ အရွင္ရာဟုလာကို ျမတ္စြာဘုရားရွင္က ညႊန္ၾကား ဆံုးမခဲ့တာရွိတယ္။

'မိမိ သြားေရာက္လိုတဲ့ ပရိတ္သတ္အလယ္မွာ ဂုဏ္သိကၡာရွိရွိ ၀င္ဆံ့ႏိုင္ဖို႕အတြက္ မွန္ေပၚမွာ ၾကည့္ျပီး မိမိရဲ႕ ၀တ္ဆင္ပံု၊ ျဖီးလိမ္းထံုး ဖြဲ႕ပံု၊ အခ်ိဳးက် မက်၊ မ်က္ႏွာနဲ႕ ကိုယ္ေပၚမွာ အစြန္းအျပစ္ ရွိ မရွိ ဆင္ျခင္ၾကည့္သလို ၊ မိမိရဲ႕ ကိုယ္ႏႈတ္ စိတ္ထားမ်ားဟာလည္း မိမိ ေရာက္လိုတဲ့ေနရာနဲ႕ လိုက္ေလ်ာညီေထြမႈ ရွိ မရွိ အသိဥာဏ္မွာ ထင္ျမင္ေအာင္ ဆင္ျခင္ၾကည့္ျပီး အေျပာအဆို၊ အျပဳအမူ၊ စိတ္ေန စိတ္ထားတို႕ကို ျပဳျပင္ တည္ေဆာက္ရမယ္'တဲ့။ ဒီလို ေကာင္းေအာင္ ေဆာက္တည္ထားႏိုင္သူမ်ားသာ လူရည္သန္႕စစ္စစ္မ်ား ျဖစ္ တယ္လို႕ ဆိုပါတယ္။

လူရည္သန္႕ၾကပါေစ

ဓမၼေဘရီအရွင္၀ီရိယ (ေတာင္စြန္း)

၁၉-၃-၂၀၀၇

အေတြးသစ္ဂ်ာနယ္