ေဇယ်၀တီျမိဳ႕ ႏွင့္ မံုရြာျမိဳ႕

ကြၽန္ေတာ္ဒီေန႔ဖတ္တဲ့ သည္းထိပ္ရင္ဖို မဂၢဇင္းပါ ေထာင္မွဴးၾကီးသိန္း၀င္းရဲ႕ ကိုလိုနီေခတ္အေမြဆိုး၀တၴဳမွာပါတဲ့ ေဇယ်၀တီျမိဳ႕ေလးအေၾကာင္း မွ်ေ၀ပါဦးမယ္။ဇာတ္အသြားအလာကေတာ့ စာေရးသူဟာ အဲဒီျမိဳ႕ေလးကိုခရီးတစ္ခု သြားရင္း သူေက်ာင္းတက္တုန္းကသူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္နဲ႔ျပန္ေတြ႕တယ္။ အဲဒီသူဟာ ဟိႏၵဴအမ်ိဳးသား ဗုဒၶဘာသာ လူမ်ိဳးတစ္ေယာက္ျဖစ္ပါတယ္။ သူက သူ႔ရဲ႕ျမိဳ႕ကေလးအေၾကာင္းကို ဒီလိုရင္ဖြင့္ပါတယ္။

'ေဇယ်၀တီျမိဳ႕ဟာ ရန္ကုန္ျမိဳ႕ရဲ႕ေျမာက္ဘက္ (၁၄၆)မိုင္အကြာ မႏၲေလးျမိဳ႕ရဲ႕ေတာင္ဘက္ (၂၅၀)မိုင္အကြာမွာရွိပါတယ္။ ရန္ကုန္-မႏၲေလးလမ္းေပၚမွာရွိတဲ့ျမိဳ႕ပါ။ အရင္ကေတာ့ သားစားေတာေကာင္ၾကီးေတြေနၾကတဲ့ ေတာၾကီးမ်က္မည္းေပါ့ ဗ်ာ။'

'အဂၤလိပ္အစိုးရက အိႏၵိယျပည္ကို အုပ္စိုးေနစဥ္ ဘီဟာျပည္နယ္စား၊ မဟာရာဇာဒူမေရာင္မင္းသားၾကီးက ကိုလိုနီအစိုးနဲ႕ အဘက္ဘက္က ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ခဲ့တယ္။ ဒါေၾကာင့္ အဂၤလိပ္အစိုးရက သူသိမ္းပိုက္ထားတဲ့ ျမန္မာျပည္ေဇယ်၀တီျမိဳ႕ အေရွ႕ဘက္ေဒသေတြကို လယ္ယာေျမေဖာ္ထုတ္အသံုးခ်ဖို႔ (၉၉)ႏွစ္ ေျမဂရန္ထုတ္ေပးျပီး ဆုခ်ေပးခဲ့တာပဲ။ အက်ယ္အ၀န္းက ေျမဧက(၂၀၀၀၀)ေက်ာ္တယ္။'

'အဲ့ဒီတုန္းက ဒူမေရာင္မင္းသားၾကီးရဲ႕ အတြင္း၀န္က သွ်ရီေဇယ်ပရာကာလာလ္ျဖစ္တယ္။ မဟာရာဇာနဲ႕ မိဖုရား တို႔ဆံုးပါးသြားတဲ့ေနာက္ပိုင္း ဟာရီဟရပရာဆပ္ဆင္း(ဟာရီဂ်ိ)က အတြင္း၀န္ျဖစ္လာခဲ့တယ္။ အဲ့ဒီအခ်ိန္က ျမန္မာ ႏိုင္ငံဟာ အိႏၵိယရဲ႕ျပည္နယ္တစ္ခုျဖစ္ျပီး ဘဂၤလားျပည္နယ္ဘုရင္ခံခ်ဳပ္က အုပ္ခ်ဳပ္ခဲ့တယ္။'

'ဟာရီဂ်ိက ဂရန္အျဖစ္ရရွိခဲ့တဲ့ ေဇယ်၀တီေဒသက ေျမဧက(၂၀၀၀၀)ကိုခုတ္ထြင္ရွင္းလင္းျပီး လယ္ယာေျမေဖာ္ထုတ္ဖို႔ လယ္သမားအမ်ားအျပားကို အပ္လာတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဟာရီဂ်ိက အာရာခရိုင္ (ယခုဆာဟာဘတ္)၊ ခ်ာပရာခရိုင္( ယခု က်င္းပရန္ခရိုင္)၊ဗလိယာခရိုင္၊ ပါတနာခရိုင္တို႔က လယ္သမားေတြကိုဖိတ္ေခၚျပီး အစည္းအေ၀းျပဳလုပ္ခဲ့တယ္။ ျမန္မာျပည္မွာ အတည္တက်ေနထိုင္ျပီး လယ္ယာလုပ္ကိုင္မယ့္သူေတြကို ဖိတ္ေခၚခဲ့တယ္။ လိုက္ပါမယ့္သူေတြကို အခမဲ့ သေဘၤာစီစဥ္ေပးမယ္။ေနထိုင္ရန္ အိမ္၊ ေတာ္ရွင္းဖို႔လႊ၊ ပုဆိန္၊ ဓားစီစဥ္ေပးမယ္။ က်န္းမာေရးနဲ႔ပညာေရး၊ စားေသာက္ေရး ကိုလည္း စီစဥ္ေပးမယ္။ အသားမက်မီ(၅)ႏွစ္အတြင္း အခြန္အခေပးေဆာင္ရန္ မလိုေၾကာင္း ရိုးသားေသာ လယ္သမားမ်ား ကို ေသြးေဆာင္စည္းရုံးခဲ့တယ္။'

'ဒါေၾကာင့္ လယ္သမား(၃၅၀၀)က စာရင္းေပးတယ္။ စာရင္းေပးေတာ့လည္းေရြးခ်ယ္ပံုစနစ္က အလြန္အံ့ၾသဖို႔ ေကာင္း တယ္။ လယ္သမားတစ္ဦးခ်င္းစီကို စိစစ္ျပီး တစ္မွတစ္ရာအထိ ေရတြက္ခိုင္းတယ္။ မေရတြက္ႏိုင္သူကိုသာ လိုက္ပါရန္ ေရြးခ်ယ္တယ္။ ပထမအသုတ္အေနနဲ႔ လယ္သမားမိသားစု(၃၀၀၀)ကို ေရြးခ်ယ္ျပီး ျမန္မာျပည္ပို႔ရန္ သေဘၤာစီစဥ္တယ္။'

'ဘဂၤလားျပည္နယ္အစိုးရနဲ႔ ဟာရီဂ်ိတို႔ၾကားက ကတိ၀န္ခံခ်က္တစ္ခု လက္မွတ္ေရးထိုးခဲ့ၾကတယ္။ ခံ၀န္ခ်ဳပ္မွာ လယ္သမားမ်ားအတြက္ လုပ္ေဆာင္ေပးရမယ့္ကိစၥမ်ားနဲ႔ ရပိုင္ခြင့္မ်ားပါ၀င္တယ္။ ထိုရပိုင္ခြင့္ စာခ်ဳပ္မ်ားကို လယ္သမား မိသားစုအၾကီးအကဲမ်ားကို ေပးထားတယ္။ ဒါေပမဲ့ စီစဥ္ေခၚေဆာင္လာသူက သေဘၤာၾကီး ရန္ကုန္ဆိပ္ကမ္းမေရာက္မီ စာခ်ဳပ္ေတြကို မပ်က္စီးမေပ်ာက္ပ်က္ရန္ သိမ္းထားမည္ဆိုျပီး လွည့္ျဖားသိမ္းဆည္းသြားေတာ့တယ္။ ေနာက္လည္း ဘယ္ေတာ့မွ် ျပန္မေပးေတာ့ဘူး။'

'အိႏၵိယက လယ္သမား ပထမသုတ္က(၁၈၈၉)ခုႏွစ္မွာ ျမန္မာျပည္၊ ေဇယ်၀တီကိုေရာက္လာတယ္။ သံုုးေလး သုတ္လာ ၾကရင္း (၁၉၀၂)ခုႏွစ္အထိ မိသားစု (၄၀၀၀)ေလာက္ေရာက္လာတယ္။ ေဇယ်၀တီမွာ အိမ္ေဆာက္ေပးတယ္။ လိုအပ္တဲ့ ပစၥည္းကိရိယာေတြကိုလည္း ရတယ္။ အုပ္ခ်ဳပ္သူအျဖစ္ ပင္စင္စားရဲအရာရွိ 'လာလုရာမ္ပန္ေဒး'လိုက္ပါလာတယ္။'

'သူ၏ၾကပ္မတ္ခိုင္းေစမႈေအာက္တြင္ ေတာရွင္း၊ လယ္ယာေျမေဖာ္ထုတ္ေရးလုပ္ကိုင္ရင္း က်ားဆြဲ၊ ေျမြကိုက္၊ ငွက္ဖ်ား ေရာဂါျဖင့္ ကြယ္လြန္သူေပါင္းမ်ားစြာရွိတယ္။ ကိုယ္လက္အဂၤါပ်က္စီးခ်ိဳ႕ယြင္းသူေတြလည္း အမ်ားအျပားပဲ။ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ႏွစ္ၾကာလာေတာ့ လယ္ယာကြက္ေတြေဖာ္ထုတ္ျပီး စိုက္ပ်ိဳးေရးလုပ္ငန္းစတင္လာႏိုင္ေတာ့တယ္။'

သွ်ရီရိုင္းဗဟာဒူး၏ တာ၀န္ခံပုဂၢိဳလ္မ်ားက လယ္သမားမ်ားကို ပစၥည္းအခ်ိဳ႕ပံ့ပိုးခဲ့သည္မွာ အမွန္ျဖစ္သည္။ လယ္ယာ လုပ္ကိုင္ရန္ ႏြားတစ္ရွဥ္းစီ၊ထြန္၊ထယ္၊ေပါက္တူး၊တံစဥ္ ဓားမမ်ားေပးခဲ့သည္။ အစပိုင္းတြင္ ရိကၡာႏွင့္ အ၀တ္အထည္ ပစၥည္းမ်ားကိုလည္း အေၾကြးစနစ္ျဖင့္ ေရာင္းခဲ့ၾကေသးသည္။

'ကေလးငယ္မ်ားအတြက္ ေဂ်ပူးေက်းရြာ၊ ေက်ာက္ခဲကြင္းေက်းရြာ၊ ရာမ နဂါးေက်းရြာတို႔တြင္ မူလတန္းေက်ာင္း တစ္ေက်ာင္းစီ ဖြင့္လွစ္ေပးခဲ့သည္။ ေဇယ်၀တီျမိဳ႕ေပၚ၌လည္း ေဆးရုံတစ္ရုံစီစဥ္ေပးသည္။ သို႔ေသာ္ ဟန္ျပသာျဖစ္သည္။ မူလတန္းအဆင့္ပညာသင္ၾကားရာတြင္ ႏွစ္တန္းသံုးတန္းအဆင့္ထက္ပိုျပီး မသင္။ လယ္ယာတိုင္းတာျခင္း၊ စာရင္း မွတ္ျခင္းစသျဖင့္ အတြက္အခ်က္သခၤ်ာပညကို လံုး၀သင္မေပးခဲ့ပါ။ ထို႔ေၾကာင့္ ေက်ာင္းသားမ်ားမွာ အသက္(၁၄)ႏွစ္ (၁၅)ႏွစ္ထိ ပညာသင္ၾကားေသာ္လည္း မူလတန္းေအာင္သူတစ္ေယာက္မွ် မရွိခဲ့ပါ။ လယ္ယာေျမေဖာ္ထုတ္ေရးတာ၀န္ခံမ်ားက အစဥ္အဆက္ေခါင္းပံုျဖတ္ႏိုင္ရန္ ေသြးစုပ္ခ်ယ္လွယ္ႏိုင္ရန္ မိမိတို႔အမ်ိဳးသား ခ်င္းပင္ျဖစ္ေသာ္လည္း စနစ္တက် အကြက္ခ်၍ စီစဥ္ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ ပညာမတတ္မွ မိမိတို႔ခိုင္းသမွ် လုပ္ေဆာင္ၾကျပီး မေတာ္လွန္ေစရန္ ကိုလိုနီစရိုက္သြင္းခဲ့ၾကျခင္းျဖစ္သည္။ ဒုတိယကမၻာစစ္ၾကီးနီးကပ္လာခ်ိန္ (၁၉၃၉)ခုႏွစ္အထိ လူဦး ေရ(၂၀၀၀၀)ခန္႔ရွိ ေဇယ်၀တီမွ အိႏိၵယလယ္သမားမ်ား၏ သားသမီးမ်ား အထက္တန္းပညာကို သင္ၾကားႏိုင္ျခင္းမရွိခဲ့ပါ။'

ဇာတ္လမ္းပါ ကိုပီေဂ်းက စာေရးသူကို ေရာက္တုန္းေရာက္ခိုက္ ဟိႏၵဴအစားအစာေတြကို သူတို႔ရိုးရာအတိုင္း ဖက္ရြက္ ခင္းျပီး သတ္သက္လြတ္ဟင္းျဖင့္ ဧည့္ခံေၾကာင္းလည္းပါတယ္္။ ကြၽန္ေတာ္ျပန္လည္ ေရးျပရျခင္း ရည္ရြယ္ခ်က္ကေတာ့ ကိုလိုနီစနစ္ေအာက္က လူမ်ိဳးႏြယ္တစ္ခုရဲ႕လႈပ္ရွား ေနထိုင္ခဲ့ရပံုေလးကို သိေစလိုရင္းေပါ့။

ကြၽန္ေတာ္ငယ္ရြယ္စဥ္ ေနထိုင္ခဲ့တဲ့ ေမျမိဳ႕နားက အလားတူ ဟိႏၵဴရြာတစ္ရြာရွိခဲ့ပါသည္။ ေမျမိဳ႕အတက္ အဆင္း သစ္သီး မ်ိဳးစံု ပန္းမ်ိဳးစံုကို ေစ်းတန္းေလးအသြင္ ေရာင္းခ်ေလ့ရွိတဲ့ ေအာင္ခ်မ္းသာရြာရဲ႕အလြန္မွာျဖစ္ပါတယ္။ တစ္ရြာလံုး ႏြားေမြး ပါတယ္။ သူတို႔အိမ္က တဲစုတ္ျဖစ္ပါေစ ၾကမ္းျပင္ေတြ သူတို႔သံုးတဲ့ ေၾကးခြက္ ေၾကးအိုး အသံုးအေဆာင္ေတြဟာ သန္႔ရွင္း စင္ၾကယ္ ေနတာမ်ား ျမင္ရသူေတာင္သေဘာက်ဖြယ္ေကာင္းပါတယ္။ သူတို႔ဟာမ်ားေသာအားျဖင့္ ရိုးသားစြာအသက္ေမြး ၀မ္းေက်ာင္းရတာကိုသေဘာက် ေရာင့္ရဲလြယ္ပါတယ္။ သူတို႔စိုက္ပ်ိဳးေမြးျမဴတာေတြ ေအာင္ျမင္ျဖစ္ထြန္းေနရင္ကိုပဲ ေက်နပ္ေနၾကတာျဖစ္ပါတယ္။ သူတို႔ေနထိုင္ပံုဟာ ေဂၚရခါးအမ်ိဳးအႏြယ္မ်ားနဲ႔ ခပ္ဆင္ဆင္တူပါသတဲ့။ အနည္းငယ္သာ ကြဲျပားမႈရွိပါတယ္။

ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ လူမ်ိဳးမတူ၊ ဘာသာကြဲေပမယ့္ ကမၻာေျမေပၚမွာေနထိုင္ၾကတဲ့ လူသားေတြခ်င္းအတူတူ တစ္ေယာက္ အေၾကာင္း တစ္ေယာက္အနည္းငယ္သိရုံမွ်ျဖင့္ နားလည္စြာလက္တြဲေအးခ်မ္းေနထိုင္သြားႏိုင္ေစဖို႔ ဆႏၵျပဳလိုတာပါ။

ခ်င္းတြင္းျမိဳ႕ေတာ္ အလည္လာပါ
ေနာက္တစ္ခါ သနပ္ခါးေတြေပါတဲ့ အညာဂ်က္ခုပ္ထည္ေတြေပါတဲ့ အညာျမိဳ႕ေလးတစ္ျမိဳ႕အေၾကာင္းေျပာျပပါဦးမယ္။ ဒီျမိဳ႕ေလးဟာ ခ်င္းတြင္းျမစ္ကမ္းနားမွာတည္ရွိတယ္။ျပီးေတာ့ ခရီးသြားရတာအဆင္ေျပတဲ့ျမိဳ႕ေလးပါ။ ကြၽန္ေတာ္ေက်ာင္း တက္တုန္းက သူငယ္ခ်င္းတစ္ခ်ိဳ႕ကလည္း ဒီျမိဳ႕ေလးကပါပဲ။ ျပီးေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္အဘိုးကလည္း ျမိဳ႕ရဲ႕နယ္ပယ္တစ္ခုက ရြာကေလးကပါ။ သူငယ္ခ်င္းတို႔လည္း အလည္သြားၾကည့္ႏိုင္ေအာင္ေျပာျပလိုက္ပါတယ္ေနာ္။

မုံရြာျမိဳ႕ဟာလမ္းပန္းဆက္သြယ္ေရးသြားလာရအဆင္ေျပတယ္။ လွည့္လည္ၾကည့္ရႈစရာေတြမ်ားတယ္။ စီးပြားေရး လုပ္ငန္းမ်ိဳးစံုရွိတယ္။ စတဲ့အခ်က္ေတြေၾကာင့္ အေနာက္ေျမာက္တုိင္းရဲ႕ျမိဳ႕ေတာ္ျဖစ္ေနပါတယ္။
မံုရြာျမိဳ႕ကိုမႏၲေလးျမိဳ႕ကေနကားနဲ႕သြားမယ္ဆိုရင္ ၈၄မိုင္သာေ၀းတယ္။ မံုရြာျမိဳ႕က ခ်င္းတြင္းျမစ္ကမ္းေပၚမွာ တည္ရွိတဲ့ အတြက္ သœာ၀တီျမိဳ႕ေတာ္လို႔လည္းေခၚၾကတယ္။မုံရြာကိုေရလမ္းကလည္း သြားႏိုင္ပါတယ္။ မံုရြာကိုေရလမ္းကလည္း သြားႏိုင္ပါတယ္။

မံုရြာျမိဳ႕ကို အလည္အပတ္ဘုရားဖူး သြားၾကရင္ ဖိုလ္၀င္ေတာင္၊ ေက်ာကၠာေရႊဂူနီ၊ကမၻာ့အၾကီးဆံုး ရပ္ေတာ္မူဘုရားၾကီး၊ ေဗာဓိတစ္ေထာင္၊မိုးညႇင္းသဗၺဳေဒၶစတဲ့ဘုရားေတြကို အမ်ားဆံုးသြားေရာက္ေလ့ရွိၾကတယ္။ စိတ္၀င္စားသူေတြက လယ္တီ ေက်ာက္စာေတြကို ေလ့လာၾကတယ္။

ဖိုလ္၀င္ေတာင္
ဖိုလ္၀င္ေတာင္ဟာခ်င္းတြင္းျမစ္တစ္ဖက္ကမ္းမုံရြာျမိဳ႕ရဲ႕အေနာက္ဘက္ မိုင္၄၀အကြာမွာရွိပါတယ္။ အရင္ကမံုရြာဆိပ္ကမ္း ကေန ခ်င္းတြင္းျမစ္ကို ဇက္နဲ႔ကူးျပီးသြားရတယ္။ ယခုအခါ မုံရြာ-ခ်င္းတြင္းတံတားၾကီးျပီးသြားတဲ့အတြက္ ဖိုလ္၀င္ေတာင္ ကိုအလြယ္တကူသြားလာႏိုင္ပါတယ္။

ဖိုလ္၀င္ေတာင္မွာ ေရွးတုန္းက နံရံေဆးေရးပန္းခ်ီကားေတြနဲ႔ ကိုလိုနီေခတ္က အေဆာက္အအံုေတြရွိတယ္။ ေတာင္တက္၊ ေတာင္ဆင္းလမ္းေတြဟာ ေျပျပစ္ျပီးေတာ့ ရႈေမွ်ာ္ခင္းၾကည့္ရတာေကာင္းတယ္။ဖိုလ္၀င္ေတာင္မွာ ေမ်ာက္ေတြအမ်ား ၾကီးရွိတဲ့အတြက္ ဘုရားဖူးေတြ သေဘာက်တဲ့ေနရာတစ္ေနရာလည္းျဖစ္တယ္။ ေမ်ာက္စာေရာင္းတဲ့ကေလးေတြဟာ ဘုရားဖူးဧည့္သည္ေတြကို အခမဲ့လမ္းညႊန္လိုက္လုပ္ေပးတာေတြလည္းရွိပါတယ္။

ဖုိလ္၀င္ေတာင္နဲ႔ဆက္စပ္ေနျပီး ေတာင္ေပၚနား နည္းနည္းေရာက္တဲ့ေက်ာက္ႏြားသိုးၾကီးေတာင္မွာ လူၾကီးေခြအိပ္ေန သေလာက္ရွိတဲ့ ေက်ာက္ႏြားရုပ္တုၾကီးရွိတယ္။ ဘုရားဖူးဧသည့္သည္ေတြ မူးတယ္၊ေမာ္တယ္ဆိုရင္ သည္ႏြားရုပ္ၾကီးကို ပြတ္သပ္ေပးပါက အမူးအေမာ္ေပ်ာက္တယ္လို႔လည္းဆိုတယ္။

ေရႊဘေတာင္
ေရႊဘေတာင္ဟာ ဖိုလ္၀င္ေတာင္နဲ႔တစ္ဆက္တည္းမွာပဲရွိပါတယ္။ ေတာင္ရဲ႕ ဂ၀ံေျမသားကိုပဲ ဘုရားဆင္းတုေတြ၊ ဗုဒၶ၀င္ျပခန္းေတြကို ထြင္းထုထားတယ္။ ေရႊဘေတာင္က ေက်ာက္သားေတြဟာ သဘာ၀ ဂ၀ံေက်ာက္ေပ်ာ့ေတြျဖစ္လို႔ ေအးတယ္။ လိုသလိုျဖတ္သံုးလို႔ရျပီး သံုးရင္းနဲ႔ မာသြားတယ္လို႔သိရတယ္။ မုံရြာ ဆားလင္းၾကီးနယ္ဘက္က ရြာေလး ေတြမွာ သမံတလင္းအျဖစ္ အစားထုိးျပီး သံုးၾကတယ္လို႔ဆိုတယ္။

ေက်ာကၠာေရႊဂူနီ
မံုရြာျမိဳ႕ရဲ႕အေရွ႕ဘက္ရွိ ေက်ာကၠာေရႊဂူနီဘုရားကိုသြားတဲ့လမ္းေဘး၀ဲယာတစ္ေလွ်ာက္မွာ တမာပင္ေတြစီတန္းေနတဲ့ အညာေျမရဲ႕ ရႈခင္းကိုေတြ႕ရတယ္။ မံုရြာျမိဳ႕နဲ႔ႏွစ္မိုင္ေလာက္ ေ၀းျပီးကားနဲ႔ မိနစ္၂၀ေလာက္ေ၀းျပီး ကားနဲ႔မိနစ္၂၀ေလာက္ သြားရင္ ေရာက္ပါတယ္။

ကမၻာ႔အၾကီးဆံုးရပ္ေတာ္မူဘုရားၾကီး
ေဗာဓိတစ္ေထာင္ ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီးက ဥာဏ္ေတာ္အျမင့္၄၂၄ေပရွိတဲ့ ကမၻာ႔အၾကီးဆံုးရပ္ေတာ္မူဘုရားတစ္ဆူတည္ ထားပါတယ္။ ရပ္ေတာ္မူဘုရားၾကီးကို မုံရြာျမိဳ႕အ၀င္လမ္းနဲ႔ ေက်ာကၠာေရႊဂူနီသြားရာလမ္းတစ္ေလွ်ာက္အေ၀းက ထင္ရွား စြာေတြ႕ရတယ္။
ရပ္ေတာ္မူဘုရားၾကီးအဆင္းလမ္းမွာပဲ အလ်ား ၃၃၃ေပ၊ အနံ၃၇ေပ၆လက္မရွိတဲ့ ေလ်ာင္းေတာ္မူဘုရားၾကီး ကို၀င္ေရာက္ ဖူးေျမာ္ႏိုင္ပါတယ္။ ေလ်ာင္းေတာ္မူဘုရား၀င္းအတြင္းမွာ ဗုဒၶ၀င္ျပခန္းေတြလည္းရွိပါတယ္။
ေဗာဓိတစ္ေထာင္ ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီး သီတင္းသံုးခဲ့တဲ့ေက်ာင္းရွိ ဆရာေတာ္ဘုရားရဲ႕ ရုပ္တုကိုလည္း၀င္ေရာက္ဖူး ေျမာ္ႏိုင္ပါေသးတယ္။

မိုးညႇင္းသဗၺဳေဒၶ
မိုးညႇင္းသဗၺဳေဒၶေစတီကို မိုးညႇင္းဆရာေတာ္ဘုရားၾကီးကိုယ္တိုင္ စိတ္ကူးနဲ႔တည္ထားတာျဖစ္တယ္လို႔ သိရတယ္။ နံရံမွာ ကပ္ထားတဲ့ ဘုရားအဆူေပါင္းငါးသိန္းႏွစ္ေသာင္းေက်ာ္ရွိတယ္လို႔ဆိုတယ္။ မိုးညႇင္းဆရာေတာ္ၾကီးရဲ႕ျပတိုက္မွာ ေရွး ေဟာင္းပစၥည္းမ်ိဳးစံုကို ၾကည့္ရႈေလ့လာႏိုင္ပါတယ္။

မံုရြာျမိဳ႕မွာ ၀ယ္စရာ
မုံရြာျမိဳ႕ဟာ အပူပိုင္းေဒသျဖစ္တဲ့အတြက္ သနပ္ခါးပင္ေပါတယ္။ မံုရြာအျပန္လက္ေဆာင္၀ယ္ရာမွာ မပါမျဖစ္ပစၥည္းထဲမွာ သနပ္ခါးတံုးလည္းပါတယ္။ မံုရြာနယ္ထြက္ သနပ္ခါးေတြေရာင္းတဲ့သူေတြကို ေက်ာကၠာေရႊဂူနီဘုရားမုဒ္ေပါက္မွာ အမ်ား ဆံုးေတြ႕ရပါတယ္။ မံုရြာျမိဳ႕ရဲ႕ စားေသာက္ကုန္ေတြထဲမွာ ေျမပဲဆားေလွာ္၊၀က္အူေခ်ာင္းနဲ႔ ၾကာဆံေတြက နာမည္ၾကီး တယ္။ မံုရြာျမိဳ႕ရဲ႕ထြက္ကုန္ထဲမွာ ဂ်ပ္ခုတ္ေစာင္လည္းပါတယ္။ မံုရြာေစာင္ေတြကို ေစ်းကြက္မွာ လူၾကိဳက္မ်ားတယ္။ မံုရြာျမိဳ႕ဟာ လမ္းပန္းဆက္သြယ္ေရးေကာင္းမြန္တာ ေၾကာင့္ ကေလးျမိဳ႕၊ ကေလး၀ျမိဳ႕ေတြက တစ္ဆင့္၀င္လာတဲ့ အိႏၵိယပစၥည္းေတြလည္း ရရွိႏိုင္ပါတယ္။

သည္လိုသြားမယ္
မံုရြာျမိဳ႕ကို ေရေၾကာင္း၊ေလေၾကာင္း၊မီးရထားလမ္းနဲ႔ကားလမ္းေတြကေန သြားေရာက္ႏိုင္တယ္။ မႏၲေလးျမိဳ႕ကေန ကားငွားျပီးလည္း သြားၾကတယ္။ တခ်ိဳ႕ေတြက ဘုရားဖူးကားေတြနဲ႔လိုက္ၾကတယ္။ ဘုရားဖူူးကားနဲ႔လိုက္မယ္ဆို တစ္ေယာကိုစားစရိတ္မပါ ခရီးစရိတ္ခ်ည္း က်ပ္ ၁၁၀၀၀လို႔သိရတယ္။ မႏၲေလးျမိဳ႕ကေနကားငွားသြားမယ္ဆိုရင္ အျပီးအစီး ဆန္နီကားက က်ပ္၆၀၀၀၀၀န္းက်င္၊ လိုက္ထရပ္က က်ပ္၇၅၀၀၀၀န္းက်င္ရွိတယ္။ ဆီဖိုးမပါဆိုရင္ က်ပ္၃၀၀၀၀၊ ၃၅၀၀၀၀န္းက်င္ရွိတယ္လို႔ သိရတယ္။ ကဲ.....ဒီေစ်းႏႈန္းေတြက ၾသဂုတ္ ၂၀ကစံုစမ္းရရွိတဲ့ေစ်းႏႈန္းေနာ္။

သူငယ္ခ်င္းတို႔ ခရီးသြား ဗဟုသုတလည္းရေစ သိျပီးသားဆိုလည္းမွတ္မိေစ ဆိုတဲ့ ေစတနာမ်ားျဖင့္တင္ျခင္းျဖစ္ျပီး သူငယ္ခ်င္းတို႔ အတြက္ အသံုးမ၀င္ဘူးဆိုရင္လည္း ေဆာရီးေနာ္။

ဇာနည္။

Ref: Morden News Journal