အရာအားလံုးေအးျငိမ္းခ်မ္းသာမယ့္တရားကို ရဖို႕ တရားအားထုတ္ရာမွာ တရားအားထုတ္တဲ့နည္းကို အေျခခံက်က်နား လည္ဖို႕လိုပါတယ္။ တစ္ခါတေလ အဲသလို တရားအားထုတ္တာဟာ လိုခ်င္မႈေလာဘတရားတစ္ခုလားလို႕လဲ ၾကံဖန္ စဥ္းစားမိပါရဲ႕။
ေမး - နိဗၺာန္ကိုုိ ေရာက္ေစႏိုင္တဲ့ တရားအားထုတ္နည္းကို အေျခခံက်က်နားလည္ေအာင္ ရွင္းျပေပးပါ။
ေျဖ - နိဗၺာန္ကို ေရာက္ေစႏိုင္တဲ့ မဂၢင္တရားျဖစ္ေစတဲ့ အားထုတ္မႈကေတာ့ သတိပ႒ာန္တရား အားထုတ္တယ္မႈပဲျဖစ္ တယ္။ သတိပ႒ာန္အားထုတ္တယ္ဆိုတာ သတိထားရတာ။ မိမိရဲ႕ စိတ္ထဲမွာ သတိအၿမဲ ရွိေနဖုိ႔ အဓိကပါပဲ။
နားလည္ေအာင္ေျပာရင္ သိစရာမ်ဳိးစုံ အာ႐ံုေတြနဲ႔ဒီသိစရာ အာ႐ံုေတြကို သိတတ္တဲ့ စိတ္ဆိုတာ (၂) မ်ဳိးရွိတယ္။ သိ တတ္တဲ့ စိတ္ဟာ ဘယ္လိုသိစရာအာ႐ံုကို မဆိုသိတတ္တယ္။
သတိမရွိတဲ့ စိတ္ဟာ မေကာင္းတဲ့ အာ႐ံုကိုအေရာက္မ်ားၿပီး မေကာင္းတဲ့ စိတ္ ျဖစ္တတ္တယ္။မေကာင္းက်ဳိး ရတတ္ တယ္။ သတိရွိတဲ့ စိတ္က ေကာင္းတဲ့အာ႐ံုကို အေရာက္မ်ားၿပီး ထားသလို ေနတယ္။ ေကာင္းတဲ့စိတ္လည္း ျဖစ္တယ္။ ေကာင္းက်ဳိးေတြလည္း ရႏိုင္တယ္။
စိတ္ကို သတိရွိေအာင္ထားရတဲ့ သတိပ႒ာန္တရားဟာ တစ္မ်ဳိးတည္း ျဖစ္ေပမယ့္ သတိထားစရာ အာ႐ံုေတြက ေလးမ်ဳိးကြဲ သြားလုိ႔ သတိပ႒ာန္ ေလးပါးလုိ႔ ျဖစ္လာ တယ္။
႐ုပ္ခႏၶာ၊ ႐ုပ္ဓာတ္ေတြ စုေပါင္းထားတဲ့ ကာယ အရႈခံအာရံု။
စိတ္နဲ႔ အၿမဲယွဥ္ၿပီး အာ႐ံုရဲ႕ အရသာကို ေကာင္းေကာင္းဆိုးဆိုး ခံစားတတ္တဲ့ ေ၀ဒနာ အ႐ႈခံအာ႐ံု။
အာ႐ုံနဲ႕ဆံုတိုင္း ဆံုတိုင္း အာ႐ုံကိုသိေနတဲ့ စိတ္ အရႈခံ အာရံု။
႐ုပ္ဓာတ္၊ နာမ္ဓာတ္တုိ႔ရဲ႕ သေဘာတရား ဓမၼအ႐ႈခံအာ႐ံု လုိ႔ (၄) မ်ဳိး ရွိတယ္။
ကာယာႏုပႆနာ သတိပ႒ာန္၊ ေ၀ဒနာႏုပႆနာသတိပ႒ာန္၊ စိတၱာႏုပႆပနာ သတိပ႒ာန္၊ ဓမၼာႏုပႆနာ သတိပ႒ာန္ လုိ႔ ေခၚပါတယ္။
ကာယဆိုတာက ႐ုပ္ဓာတ္၊ ႐ုပ္ကလာပ္ေတြ ေပါင္းစပ္ဖြဲ႕စည္းေနတဲ့သေဘာမို႕ ရုပ္တရားလ႔ို ေခၚႏိုင္ပါတယ္။ ေ၀ဒနာ ဆိုတာက စိတ္နဲ႔ အၿမဲယွဥ္တြဲေနတဲ့ ခံစားမႈ နာမ္တရား ျဖစ္တယ္။ အာ႐ံုကို သိတတ္၊ ညႊတ္တတ္တဲ့စိတ္ကလည္း နာမ္ တရား။ သေဘာတရားမွ်သာရွိတဲ့ ဓမၼ ဆိုတာကလည္း ႐ုပ္ဓမၼ၊ နာမ္ဓမၼ၊ ရုပ္တရား၊ နာမ္တရားရယ္လုိ႔ သေဘာတူရာ တူရာ ခြဲျခားႏိုင္ျပန္ေတာ့ အ႐ႈခံအာ႐ံုေတြဟာ ႐ုပ္အာ႐ံုပဲ ရွိပါတယ္။
တရားအားထုတ္တဲ့ ေယာဂီပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ အားမထုတ္တဲ့သူပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ ႐ုပ္တရား၊ နာမ္တရားေတြနဲ႔ ဖြဲ႕စည္းထားတာပါ။ ေယာက္်ား၊ မိန္းမ၊ လူႀကီး၊ လူငယ္ဆိုတာေတြဟာအေခၚအေ၀ၚ သတ္မွတ္ခ်က္ေတြပါ။ တကယ္ ရွိတာက ႐ုပ္တရား၊ နာမ္တရားပဲ ရွိပါတယ္။
႐ုပ္သေဘာက ကိုယ္ေကာင္ႀကီး တစ္ခုလုံးနဲ႔စပ္ၿပီး၊အမ်ဳိးမ်ဳိး ေဖာက္ျပန္ ေျပာင္းလဲေနၾကပါတယ္။ ကိုယ္မွာ ျဖစ္ေပၚတတ္ တဲ့ ပူမႈ၊ ေအးမႈ၊ နာမႈ၊ က်င္မႈ၊ တုိးမႈ၊ လႈပ္မႈ၊ၿငိမ္မႈ၊ ထိမႈ၊ မာမႈ၊ ေပ်ာ့မႈ စတာေတြဟာ ႐ုပ္သေဘာေတြပါပဲ။
နာမ္သေဘာက စိတ္၊ စိတ္နဲ႔ စပ္ၿပီး အာ႐ံုကိုသိတတ္၊ ညႊတ္တတ္၊ ေရာက္တတ္တဲ့ သေဘာ။ စိတ္မွာျဖစ္တဲ့ လိုခ်င္မႈ၊ ခြင့္လႊတ္မႈ၊ သေဘာက်မႈ၊ သေဘာမက်မႈ၊အိပ္ခ်င္ငိုက္ျမည္းမႈ၊ အျမင္မွားမႈ စတဲ့ သေဘာေတြဟာနာမ္တရား သေဘာေတြေပါ့။
႐ုပ္နာမ္ဆိုတဲ့ ဒီသေဘာ (၂) မ်ဳိးသာ မိမိမွာရွိတာကို ကြဲကြဲျပားျပား သိရေအာင္လို႔ ဒီလိုစိတ္ကူးဉာဏ္္နဲ႔သေဘာအမွန္ သိေအာင္ ခြဲျခားၾကည့္ရေအာင္။
မိမိလုိ႔ ေခၚတဲ့ လူအစစ္ရယ္၊ မိမိနဲ႔ ခြဲမရေအာင္တူတဲ့ ေျမျဖဴ ပလပ္စမာနဲ႔ ထုလုပ္ထားတဲ့ ပုံစံတူ ႐ုပ္အတုရယ္လုိ႔ (၂) မ်ဳိး ထိုင္ေနတဲ့ ပုံစံနဲ႔ ရွိတယ္ဆိုပါစို႔။ တျခားတစ္ေယာက္က ေျခာက္ေပါင္ေလးတဲ့ သံတူနဲ႔ ႏွစ္ေယာက္လုံးရဲ႕ ေခါင္းကို ထုခြဲလိုက္ရင္ဘယ္သူကြဲၿပီး၊ ဘယ္သူ သိမလဲ။
အတုေရာ အစစ္ပါ ကြဲၿပီး၊ ကြဲတာကို လူအစစ္ကသိတယ္။
ဓားတစ္လက္နဲ႔ လက္ကို ခုတ္ျဖတ္လိုက္ရင္ အတုေရာ အစစ္ပါ ျပတ္ၿပီး၊ ျပတ္တာကို လူအစစ္က သိတယ္။ ေျခမ တစ္ ေခ်ာင္းကို ထုေျခလိုက္ရင္ အတုေရာ အစစ္ပါကြဲတယ္၊ ေၾကတယ္၊ ပဲ့တယ္၊ နာတယ္၊ ပြန္းတယ္။ ကြဲတာ၊ေၾကတာ၊ ပဲ့တာ၊ နာတာ၊ ပြန္းတာကိုေတာ့ လူအစစ္ကသာသိႏိုင္တယ္။ မီးနဲ႔ တိုက္ၿပီး ႐ႈိ႕ရင္လည္း အတုေရာ အစစ္ပါ မီးေလာင္လို႔ ပူၿပီး ပူတာကိုေတာ့ လူအစစ္ကသာ သိပါတယ္။
ကြဲသေဘာနဲ႔ ကြဲသေဘာကို သိမႈ။
ျပတ္သေဘာနဲ႔ ျပတ္သေဘာကို သိမႈ။
ပဲ့သေဘာနဲ႔ ပဲ့သေဘာကို သိမႈ။
နာသေဘာနဲ႔ နာသေဘာကို သိမႈ။
ပြန္းသေဘာနဲ႔ ပြန္းသေဘာကို သိမႈ။
ပူသေဘာနဲ႔ ပူသေဘာကို သိမႈလုိ႔ ခြဲျခားနားလည္ႏိုင္ပါတယ္။
ကြဲတယ္၊ ျပတ္တယ္၊ ပဲ့တယ္၊ နာတယ္၊ ပြန္းတယ္၊ ပူတယ္ ဆိုတဲ့ သေဘာေတြဟာ ကိုယ္ေကာင္ႀကီးနဲ႔စပ္ၿပီးေတာ့ျဖစ္တဲ့ ေဖာက္ျပန္ေျပာင္းလဲမႈသေဘာပါ။ ပါဠိလို ႐ူပံ၊ ျမန္မာလို ေဖာက္ျပန္ေျပာင္းလဲမႈ ႐ုပ္တရားေပါ့။
ကိုယ္နဲ႔ စပ္ၿပီး ျဖစ္ေပၚေနတဲ့ ႐ုပ္သေဘာအတိုင္းကို သိ သိ ေနတတ္တဲ့ စိတ္၊ ေနာက္ၿပီး စဥ္းစားစရာအာ႐ံုတိုင္းကို စဥ္းစား ေနတတ္တဲ့ စိတ္၊ အာ႐ံုကို ျပဳတတ္၊ညႊတ္တတ္၊ သိတတ္တဲ့စိတ္ကို ပါဠိလို နာမံ၊ ျမန္မာလိုေတာ့နာမ္တရားလို႔ ေခၚတယ္။
သတိကပ္ၿပီး ဒီ႐ုပ္၊ ဒီနာမ္တရားေတြကို "႐ုပ္" "နာမ္"ရယ္လုိ႔ သိ သိေနတာကို အႏုပႆနာ သတိပ႒ာန္ ျဖစ္တယ္လို႔ ေခၚ တယ္။ ႐ုပ္,႐ုပ္၊ နာမ္,နာမ္ရယ္လို႔ ႏႈတ္ကဆိုရတာမဟုတ္။ စိတ္က ရြတ္ရတာ မဟုတ္ဘူး။ ေဖာက္ျပန္တတ္တဲ့ သေဘာ။ သိတတ္၊ ညႊတ္တတ္တဲ့ သေဘာလုိ႔နားလည္အသိရွိေနရင္ အႏုပႆနာ သတိပ႒ာန္ျဖစ္ပါတယ္။
အႏု ဆိုတာ ထပ္ခါ ထပ္ခါ အားထုတ္မႈ (၀ီရိယ)၊ ပႆနာဆိုတာ ျမင္ေအာင္ၾကည့္ေနတတ္တဲ့ အသိဉာဏ္ (ပညာ)၊ သတိပ႒ာန္ဆိုတာ အမွတ္ရမႈ၊ အမွတ္ရွိမႈ (သတိ) ကိုေခၚပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ အ႐ႈခံ ျဖစ္တဲ့ အာ႐ံု႐ုပ္တရား၊ နာမ္တရားကို သတိ၊ ၀ီရိယ၊ ပညာနဲ႔ သေဘာအမွန္အတိုင္းသိေအာင္ ထပ္ခါ ထပ္ခါ အမွတ္တရ ႐ႈၾကည့္ေနျခင္းကိုအႏုပႆနာ သတိပ႒ာန္လုိ႔ေခၚပါတယ္။ သတိပ႒ာန္တရား အားထုတ္ ေနျခင္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
ေမး - နိဗၺာန္ခ်မ္းးသာကို လိုိုခ်င္လိုို႔ု႔ သတိပိပ႒ာန္တရား အားထုတ္တာဟာ ေလာဘပဲမဟုတ္ပါလား။
ေျဖ - လိုခ်င္မႈက ႏွစ္မ်ဳိး ရွိပါတယ္။
အေၾကာင္းအက်ဳိးကိုလည္း နားမလည္၊ ရရွိႏိုင္ဖုိ႔နည္းလမ္းျဖစ္တဲ့ အလုပ္ကိုလည္း မလုပ္၊ ဘာမွ ေသေသခ်ာခ်ာ နားလည္မႈ မရွိဘဲ ရဖို႔၊ ပိုင္ဆိုင္ဖုိ႔ တစ္ခုတည္းသာၾကည့္ၿပီး လိုခ်င္မႈသေဘာသက္သက္က တစ္မ်ဳိး။အေၾကာင္းအက်ဳိး လည္း နားလည္၊ ရႏိုင္ေၾကာင္း နည္းလမ္း အလုပ္ကိုလည္း သိရမယ္လို႔ ယုံၾကည္မႈလည္း အျပည့္နဲ႔ လုပ္ယူတဲ့ လိုခ်င္မႈ သေဘာက တစ္မ်ဳိးလို႔ ႏွစ္မ်ဳိး ရွိပါတယ္။
ႏြားေက်ာင္းသားငယ္ တစ္ေယာက္က ႏြားေက်ာင္းထြက္တယ္ ဆိုပါစို႔။ ႏြားေက်ာင္းသားေတြရဲ႕ ထုံးစံအတိုင္း ႏြားလည္း ေက်ာင္းရင္း၊ ငွက္လည္း ပစ္ရင္းေပါ့။ လက္တစ္ဖက္က ေလးခြနဲ႔၊ ပခုံးလြယ္ထားတဲ့ လြယ္အိတ္ထဲမွာလည္း ေလာက္စာ လုံးေတြနဲ႔ေပါ့။ ပုဆိုးအေဟာင္းကလည္း တုိတုိ၀တ္ထားတယ္။
ႏြားေက်ာင္းေနရင္း သစ္ပင္ေပၚမွာ ငွက္တစ္ေကာင္ကို ေတြ႕တယ္။ ဒီေတာ့ ငွက္ကို လိုခ်င္တယ္။ ပစ္လည္း ပစ္ခ်င္တယ္။ ငွက္ကို ပစ္ဖုိ႔ ေလာက္စာလုံးကိုလည္း လိုခ်င္လို႔ လြယ္အိတ္ထဲကို ႏႈိက္ရတယ္။
ေလာက္စာလုံးကို ၾကည့္ၿပီး ႏႈိက္မလား၊ ငွက္ကိုၾကည့္ၿပီး ႏႈိက္မလား။
"ပ်ံသြားေတာ့မွာပဲ၊ လြတ္သြားေတာ့မွာပဲ" ဆိုတဲ့စိုးရိမ္စိတ္ တန္းလန္းနဲ႔ ငွက္ကိုလည္း လိုခ်င္လို႔ ၾကည့္ေနတယ္။ လြယ္အိတ္ထဲမွာ ေလာက္စာလုံး ရွိတယ္။ ႏႈိက္ယူလိုက္ရင္ ရမယ္လို႔လည္း သိတယ္။ ယုံလည္း ယုံၾကည္တယ္။ ႏႈိက္ယူတယ္။ လြယ္အိတ္ထဲကိုေတာ့ ငုံ႔မၾကည့္ဘူး။ ႏႈိက္ယူတဲ့ အလုပ္ပဲ လုပ္တယ္။ ရလည္း ရတယ္။
မေသခ်ာဘဲ ငွက္ကို စိုးရိမ္ပူပန္စိတ္နဲ႔ လိုခ်င္ေနတာက ေလာဘလိုခ်င္မႈလို႔ ေခၚတယ္။ဒီလြယ္အိတ္ထဲမွာ ဒီလို ရွိတယ္။ ဒီလို ႏႈိက္ယူရင္ရမယ္။ ႏိႈက္လည္း ႏိႈက္ယူတယ္။ ေသခ်ာေပါက္ ရတယ္ဆိုတဲ့ အလုပ္မ်ဳိးကို လုပ္ၿပီး လိုခ်င္မႈကေတာ့ ဆႏၵလိုခ်င္မႈလို႔ေခၚတယ္။ လိုခ်င္မႈ ႏွစ္မ်ဳိးက ကြာျခားပါတယ္။
သာမန္ေလာကီ ကိစၥရပ္ေတြမွာကိုပဲ ေလာဘသေဘာနဲ႔ ဆႏၵသေဘာ လိုခ်င္မႈေတြဟာ ကြဲျပားျခားနားသိသာပါတယ္။
ကာမဂုဏ္အာ႐ံုေတြကို လိုခ်င္မႈနဲ႔ နိဗၺာန္ကိုလိုခ်င္မႈသေဘာဟာ ပိုၿပီး ကြဲကြဲျပားျပား သိသာပါတယ္။ နိဗၺာန္ကို လိုခ်င္မႈ၊ နိဗၺာန္ကို ရေစ၊ ေရာက္ေစႏိုင္တဲ့အလုပ္ျဖစ္တဲ့ မဂၢင္ရွစ္ပါး၊ သတိပ႒ာန္တရား အားထုတ္မႈေတြဟာ ေလာဘ၊ လိုခ်င္မႈ မဟုတ္ပါဘူး။ ေကာင္းျမတ္တဲ့ဆႏၵ လိုခ်င္မႈသာ ျဖစ္ပါတယ္။
စာၾကြင္း။ ။ ဆရာေတာ္ ဓမၼဒူတ အရွင္ေဆကိႏၵ ေျဖဆိုျပဳစုထားတဲ့ ပိပႆနာတရားသင္္တန္း အေမးအေျဖမ်ား (၁) စာအုပ္ေလးထဲက အေမးအေျဖေလးေတြကိုအဆက္မျပတ္ျပန္လည္ေ၀ငွမွာျဖစ္ပါတယ္။
No comments:
Post a Comment